Het Huis Anubis en het geheim van Amber Hoofdstuk 1 Het is 7 uur in de ochtend. Het is een dag nadat Nienke de traan van Isis aan Anchesenamon had gegeven. Nienke was al vroeg wakker, want ze kon niet meer slapen. Ze had weer over Sarah gedroomd. Ze wist niet meer wat Sarah gezegd had, maar ze wist wel dat het belangrijk was. Ze probeerde het zich te herinneren, maar ze wist het echt niet meer. Ze besloot om te gaan douchen. Jeroen werd wakker. Hij herinnert zich opeens weer dat hij bij Noa in bed had geslapen, omdat hij haar nu nog niet alleen wil laten. Noa was nog een beetje ziek, maar voelde zich alweer een stuk beter. “Ben je wakker?” vroeg Noa aan Jeroen. “Ja al een tijdje. Hoe gaat het?” vroeg hij. “Beetje hoofdpijn, maar heb eigenlijk wel weer zin om naar school te gaan,” antwoordde Noa. “Nee, dat gebeurt niet. Je bent gister opgestaan uit een coma, dan ga je nu toch nog niet naar school?” was Jeroen z’n reactie. “Ik voel me prima,” zei ze. Jeroen wou net met zijn zin beginnen dat het niet mocht van hem, maar Noa was hem voor. “Jeroen! Ik voel me heel goed en ik ga gewoon naar school”.Hij wou net iets zeggen, maar Noa gebaarde dat hij stil moest zijn. Ze hoorden iemand vallen op de gang. Noa deed de deur open en zag Amber op de grond liggen met een paar koffers. Jeroen zag het nu ook het zei: ”Amber we moeten gewoon naar school hoor, dus geen tijd voor vakantie”. Amber schrok en stond op.”uh…uh.. Ja, dat weet ik, maar ik mag 3 dagen naar mijn vader”. “Dat mogen wij toch ook niet?”zei hij. “Is er iets ergs thuis?”zei Noa. “Nee, maar ik moet nu echt gaan ander mis ik mijn vliegtuig, Doei”. “Doei veel plezier” zeiden Noa en Jeroen in koor. Nadat Noa heel lang had gezeurd mocht ze toch naar school, maar alleen als ze beloofd dat ze de hele dag bij Jeroen in de buurt bleef. Amber zat op het vliegveld te wachten tot dat ze in het vliegtuig mocht stappen. Haar vliegtuig had een uur vertraging en ging waarschijnlijk niet eens de lucht in door de heftige storm. Ze mocht nog niet eens inchecken. Ze dacht aan Nienke die ze niet eens had verteld dat ze weg ging. Als ze Nienke had verteld wat ze ging doen en waarom, was Nienke nu heel boos op haar en dat wou ze liever niet. Ineens zag ze Patricia en Joyce door de poort komen. Wat deden hun nou hier? Ze zijn toch naar Amerika? dacht Amber. Ze vond het beter als ze haar niet zagen en besloot om naar de wc’s te gaan. “Nou ben blij dat we geland zijn” zei Joyce. “Ja, maar is mis Amerika nu al” antwoordde Patricia.
“Als jij nou gewoon dat licht had uitgelaten, het was maar één minuutje donker” zei Joyce terug. “Nou wist ik veel dat daar het brand alarm zag” Met z’n vijven zaten ze aan tafel. Nienke kwam aangelopen en vroeg aan niemand in het bijzonder:”Heeft één van jullie Amber gezien? Ze ligt niet meer in haar bed”. “Ja, ze gaat nu naar haar vader en ze had nogal haast”zei Noa. “heeft ze jou daar niks over verteld?”. “Nee, ik ging douchen en toen ik terug kwam was ze weg”. “Ze zou je vast snel bellen”zei Fabian. “Oké, ik vind dit raar”zei Jeroen. “Als Noa en ik haar niet hadden gesproken was ze zomaar weggegaan?”. “Ja, denk het ze schrok wel toen ze ons zag,” zei Noa. “toen hoorden ze de voordeur open gaan. Even dacht Nienke dat het Amber was, maar dat was niet zo. “We are home!”schreeuwde Patricia. De rest keek verbaasd toen ze Joyce en Patricia in de hal zagen staan. “Wat doen Jullie nou hier?”vroeg Fabian verbaasd.”We zijn van school gekickt”zei Joyce stoer. “Van school getrapt? Wat hebben jullie gedaan?”vroeg Appie nieuwsgierig.”Dat leggen we later wel uit. We mogen van Victor hier weer komen wonen. En van Meneer van Swieten weer op school komen”. Zei Patricia. “En als jij het niet erg vind Noa gaan Patricia en ik samen op zolder. We willen liever samen blijven”zei Joyce er achteraan.”Nee hoor is goed”was Noa’s antwoord. Patricia en Joyce gingen zich klaarmaken voor school, want ze wouden eigenlijk wel weer naar hun oude vertrouwde school toe. Nienke fietste met Fabian naar school. Ze hadden een proefwerk vandaag van Geschiedenis en Fabian legde Nienke onderweg wat uit. Ze lette eigenlijk niet op ze dacht de hele tijd aan Amber waarom ze in één keer weg was en aan wat Sarah had gezegd. “NIENKE haaalloo?” zei Fabian. “waar denk je aan?”. “Aan Amber.”ze zei.”Waarom heeft ze niks tegen mij gezegd?”. “Misschien schaamt ze zich daarvoor of moest ze gelijk komen” “Ze had haar koffers al ingepakt, want dat kan ze nooit in een kwartier doen. Ik stond maar een kwartier onder de douche en toen was ze weg”. “Ja, dat is raar”zei Fabian. We gaan het op school aan van Swieten vragen oké? Die heeft ze vast wel om toestemming gevraagd en daarvoor moest ze vast een reden geven”. Noa en Jeroen fietsten ook naar school. Noa moest perse van Jeroen bij hem achterop, wat Noa eerst niet wou, maar ze moest uiteindelijk wel. Daar achter fietsten Joyce, Patricia en Mick. Patricia kon niet wachten om Robbie weer te zien. Eigenlijk was Joyce nog wel boos op Mick, omdat hij een ander had en nog wel het nichtje van Victor. Maar ze deed gewoon aardig tegen hem. Ze kon eigenlijk niet boos zijn, omdat zij in Amerika ook een ander had. Hij heette Rick. Dat was uiteindelijk niks geworden, omdat hij haar leraar was. Joyce vertelde aan Mick was ze allemaal had gedaan in Amerika.
Patricia fietste zo hard mogelijk naar school om Robbie weer te zien. “Waar zat je eigenlijk in Amerika?”vroeg Mick aan Joyce. “We zaten in Los Angeles, Echt een super mooie stad”zei ze. Al was die school wel erg streng”.” In het begin was het nog heel leuk, maar er werd steeds meer op ons gelet en kregen vaak straf”. Toen ze bij school aankwamen ging de bel al en ze gingen allemaal snel naar hun les. De eerste les hadden ze scheikunde van Meneer van Swieten. Nienke stak haar vinger op. “Ja, Nienke wat is er?”Zei Menneer van Swieten.”Kan ik u even spreken? Onder vier ogen?”antwoordde ze.”Ja, natuurlijk ga maar even op de gang”. “Ik kom er zo aan”. Nienke deed was hij zij en liep naar de gang. Ze was bang dat er iets ergs bij Amber thuis was gebeurd. Waarom zou ze anders niks gezegd hebben? Toen kwam Menneer van Swieten ook op de gang. “Zeg het eens Nienke”zei hij. “Weet u misschien waarom Amber zomaar weg is?”vroeg ze. Uhm.. Ja, ik weet niet precies, maar van haar vader mocht ze weg” antwoordde hij. “Het was heel belangrijk, maar ze kon niet vertellen wat er aan de hand was”. Nu wist Nienke nog niks. “Oké, Bedankt! Zei ze. Ze ging weer terug in de les en ze vertelde aan Fabian wat Menneer van Swieten zei. Amber zat nog steeds te wachten op het vliegveld. Ze was bang dat haar vliegtuig niet meer ging vliegen. Wanneer moest ze het dan terug brengen? Ze kon echt niet langer tegen Nienke liegen. Ze besloot naar huis te gaan. Aan het einde van de school dag, fietsten ze met z’n allen naar huis. Noa was wel een beetje moe, maar verder voelde ze zich prima. Tenminste dat zei ze. Toen ze thuis waren stond de thee met koekjes al klaar. “Trudie!! Wat doe jij nou hier? Je zat toch in Marokko?” zei Patricia blij. “Ik kan toch niet zonder mijn schattekes”antwoordde ze.”en jullie zaten toch in Amerika?” “Ja, we zijn van school afgestuurd”zei Joyce.”We hadden geluk,want alle vliegtuigen gaan niet meer vliegen door deze storm”. Wij hadden het laatste vliegtuig uit Amerika”. “Ja, ik vond het ook doodeng in deze storm,” zei Trudie. Vanaf hoe laat vliegen de vliegtuigen niet meer dan?” vroeg Nienke. “Vanaf 5 uur vannacht,”zei Joyce. “Wij landden om half 8, maar vanaf Amerika is het heel lang vliegen”. “Hebben jullie Amber nog gezien?” vroeg Nienke. Nee, ik had niet eens gemerkt dat ze er niet was,” was Patricia’s antwoord. Iedereen behalve Mick die ging sporten, ging aan tafel zitten en ze luisterden naar Trudie’s verhaal over Marokko. Nienke besloot om naar boven te gaan en haar huiswerk Nederlands te maken. Doordat ze aldoor bezig was om Noa te redden, liep ze heel ver achter met school. Fabian, Appie, Jeroen, Noa en Amber trouwens ook. Ze waren er vandaag voor gewaarschuwd als ze dat niet gingen maken konden ze geen toets maken. Als je een toets miste aan het einde van het jaar, mocht je geen examen doen.
Toen ze de deur van haar kamer open deed, zag ze iemand in Amber haar bed liggen. Het was Amber! “AMBER! Waar was je, waarom heb je niet verteld dat je wegging?” vroeg Nienke. “Waar zou ik heen dan?” zei Amber. Ze wou eigenlijk niet liegen tegen Nienke maar ze moest nu wel. “Je ging toch naar je vader?” vroeg Nienke. “Nee, ik ben ziek”. “ik heb de hele dag op bed gelegen” zei Amber. Toen bedacht ze zich dat ze Noa en Jeroen was tegengekomen op de gang dus dit was geen handige smoes. “Maar Noa zei dat je naar de vader ging”. “dat ze je was tegengekomen op de gang” zei ze. “Ja, die koffers moest ik voor de deur zetten iemand haalt dat op vandaag voor mijn vader,” zei Amber. “ Oké,” zei ze. “hoe gaat het nu dan?”. “ Ja, Beter ik kan alweer mee eten straks,” was Amber haar antwoord. “oke, ik ga nu Nederlands maken”.” Ik moest van Mevrouw van Engelen zeggen dat jij ook heel erg achterloopt en dat je huiswerk snel afmoet zijn,”. Amber knikte en ging verder slapen. “Eten is klaar.” Riep Trudie. Iedereen kwam naar beneden en ging aan tafel zitten. Appie zat als eerste aan tafel, want hij had super honger. “Trudie nou alweer spinazie?”zei hij “Ap houd niet van spinazie”. “Appie, ik wil geen gezeur horen, jullie eten alles op,” zei Trudie. “Oké, nou heb ik al heel lang geleden gevraagd waarom jullie van school zijn getrapt, dus nu wil ik het weten”. Zei Appie tegen Patricia en Joyce. “Oké “.Joyce begon te vertellen: “Nou, die school was gewoon strenger dan de scholen hier”. En wij konden gewoon door de les niet heel lang stil zijn en we begonnen aldoor te praten”. Daardoor gingen ze meer op ons letten”. Op de laatste dag dat wel daar waren, was daar een stroomstoring”. Wij waren in de wc’s en het was in één keer donker”. Patricia zocht het licht knopje en drukte per ongeluk op het brandalarm”. “We raakten in paniek en gingen uit de wc’s en Patries zei aldoor sorry, sorry ,sorry dus wisten ze daardoor dat wij het hadden gedaan en moesten van school af”. “Haha, Stoute meisjes” was Appie zijn reactie. Patricia wou er net op reageren, maar toen viel Noa met haar hoofd op tafel. Iedereen schrok. “NOA!” zei Jeroen. Hij tikte haar aan, maar ze reageerde niet. Trudie kwam binnen en zag Noa liggen. “wat is er gebeurd?” vroeg ze. “ Ze viel ineens neer”. Zei Jeroen bezorgt. Toen werd Noa wakker. “ Gaat het?” vroeg Jeroen nog steeds bezorgt. “Ja, ik voelde me opeens niet zo goed” zei ze. “Kom ik breng je naar bed” zei Jeroen. Terwijl Noa en Jeroen naar boven liepen, kletsen de ander bewoners nog wat na. “Het is 10 uur, we weten allemaal wat dat betekent, binnen 5 minuten in de kamers, dan wil in een speld kunnen horen vallen”. “Absolute stilte” schreeuwde Victor. “ AAAH” gilde Appie. “ik hoor nog wat,” zei Victor. “ We hebben nog 4 minuten,” schreeuwde Appie. Victor liet het hier bij en ging naar de kelder. Nienke lag in bed. Ze kon niet slapen. Er was zo veel gebeurd vandaag. Patricia en Joyce waren weer terug uit Amerika, Trudie was weer terug uit Marokko en Amber deed vandaag raar. Nienke had nog na gevraagd aan Jeroen wat Amber
allemaal gezegd had, maar ze zei toch echt dat ze naar haar vader ging. Ze zou het morgen vragen aan Amber. Jeroen sliep nog steeds bij Noa. Nu Joyce en Patricia toch samen op zolder slapen kon hij wel bij Noa blijven. Noa sliep al. Jeroen kon niet slapen. Noa was nog ziek en kon morgen dus niet mee naar school, maar Noa wilde hoe dan ook naar school. Hij was nog een beetje bezorgd om haar. “Nee, niet doen” hoorde Jeroen. Jeroen keek naar Noa. Het was Noa. Ze was helemaal bezweet en riep de hele tijd “nee, niet doen, wat is er?”. Noa word eens wakker?”Noaa” zei Jeroen. Noa schrok wakker. “wat is er?” vroeg ze alsof er niks gebeurd was. “ Had je een nachtmerrie?” vroeg Jeroen. “ uh.. ik weet het niet meer, een vrouw ofzo wilde me iets vertellen”, Zei ze. “Ga maar weer verder slapen”, zei Jeroen. Jeroen bleef nu bij Noa in bed en samen gingen ze slapen. De volgende ochtend stond Patricia om half 8 op. Ze had haar nieuwe kleren aan die ze in Amerika had gekocht. Alleen zocht ze nog een leuke ketting. Ze had zelf niet veel kettingen en Joyce had wel een paar, maar niet die bij haar kleren pasten. Ze besloot om aan Amber te gaan vragen of ze een ketting mocht lenen. Ze ging van de zolder waar ze nu slaapt samen met Joyce naar Amber en Nienke hun kamer. Nienke lag nog in haar bed en Amber stond onder de douche. “ He, wat kom jij hier doen?” vroeg Nienke een beetje onaardig. “Ik kom even een ketting van Amber lenen, maar ze is er niet,” zei Patricia. Toen keek ze in hun kast en zag een mooie ketting liggen. “Ja, ik heb hem gevonden” zei ze. “Ik zeg het zo wel tegen Amber oké?”. “Oké, tot zo!” Zei Nienke. Nienke ging zich nu klaarmaken voor school.
Nienke was haar haar aan het borstelen toen Amber binnen kwam. “lekker gedoucht?” vroeg Nienke? “ Ja hoor” antwoordde ze. Ze deed de kast open en raakte helemaal in paniek. Ze begon te hyperventileren. “ Wat is er?” vroeg Nienke bezorgd. Amber kon niet antwoorden en zakte door haar benen. Nienke wist niet zo goed wat ze moest doen en deed de deur open en riep: “TRUDIE HELP!”. Trudie was in Victor zijn kantoor aan het schoon maken en kwam er gelijk aan. “ Wat gebeurt er?” vroeg Trudie aan Nienke. “Ja, weet ik niet, ze begon ineens te hyperventileren. De andere bewoners kwamen er nu ook aan. Trudie pakte een zak waar Amber in moest ademen, maar dat had geen zin meer. Amber was flauw gevallen. Hoofdstuk 2
“ Amber?” Zei Trudie. Ze tikte tegen Amber haar wang. “Word eens wakker”. Amber werd wakker en Patricia en Trudie hielpen haar op haar bed. “Wat gebeurde er nou?” Vroeg Patricia aan Amber. “Ik weet niet niet,”antwoordde ze. “ Laat haar nu eerst maar even rusten,”Zei Trudie. Ik maak een lekker ontbijtje
voor je en dat komt alles weer goed. Trudie liep de kamer uit en ging naar de keuken. “ Wat doe jij met mijn ketting?” vroeg Amber aan Patricia. “ Jij was onder de douche en ik moest even een ketting van je lenen en ik zou het later tegen je zeggen” antwoordde Patricia. Nienke zag dat Amber helemaal wit werd en zei tegen de anderen dat het beter was dat iedereen wegging. Trudie kwam even later met een ontbijtje voor Amber. Nienke ging naar beneden en ging ontbijten. Fabian en Mick zaten al aan tafel. Nienke kwam aangelopen en gaf Fabian een kus. “Lekker geslapen?” Vroeg Fabian. “ Ja hoor” Zei Nienke. “ Jij ook?” vroeg ze. “ Ja Prima!” Antwoordde hij. Toen kwam Joyce aangelopen en ging naast Mick zitten. “ Ga je na school nog sporten?” vroeg ze aan Mick. “ Ja, ik ben om kwart over 2 al vrij dus heb ik lekker lang de tijd” zei Mick. “ Mag ik mee?” Vroeg Joyce. “ Ik ben ook om kwart over 2 vrij”. Jawel, als je dat aan kunt”. Zei Mick een beetje pesterig. “ Ja tuurlijk, ik ga mee”zei Joyce. Nadat iedereen Ontbeten had ging iedereen naar school. Ook Amber ging naar school die zich al een stuk beter voelde dan vanochtend. Het eerste uur hadden ze Nederlands. Nienke had alles gemaakt wat ze moest maken gemaakt en Fabian natuurlijk ook, maar Noa, Jeroen, Appie en Amber nog niet. Nienke vond dat Amber een beetje raar deed. Eerst al met die koffers en vanochtend ook al en nu ging ze niet eens naast haar zitten, want ze zat naast Patricia. Nienke dacht altijd dat Amber en Patricia helemaal niet goed met elkaar op konden schieten. Nienke vond het ook wel fijn om een keer weer naast Fabian te zitten. “ Mag ik nu mijn ketting terug?” vroeg Amber aan Patricia. “Nu? Waarom nu? Zonder ketting ziet dit er niet uit,” zei Patricia en wees naar haar kleren. “ Dan gaan we na dit les uur naar huis en mag je een ander lenen,” zei Amber. “ Nee, ik ga op mijn 2de dag op school niet spijbelen!” zei Patricia.” Waarom mag ik deze niet houden dan?”. “Geef hem nou maar terug!” zei Amber een beetje boos. “ Zonder reden geef ik hem niet terug,”zei Patricia koppig. “ oké, ik vertel je alles, maar je moet beloven niet boos te worden en dat je niets zegt tegen Nienke, Fabian en de rest. In de pauze oké?. “ oké,” zei Patricia en ze gingen verder met Nederlands. In de pauze gingen Patricia en Amber naar een rustig plekje op het school plein. “Okee, waarom mag ik de ketting niet houden?” zei Patricia ongeduldig. “ Die ketting komt uit de tombe van Toetanchamon,” zei Amber serieus. Ik heb deze meegenomen, Ik vond ze zo mooi en ze passen perfect bij alle kleren die in heb”. “Wat?” “ Je hebt die gewoon meegenomen?” was Patricia haar reactie.” Ja sorry, ik was het eerst helemaal vergeten, omdat Appie het kistje had meegenomen en dat we Noa toen moesten redden. Over 10 dagen moet die terug zijn in de tombe, maar gister gingen de vliegtuigen niet, dus kon ik niet heen,” ratelde Amber. “ Wat gebeurd er als die niet terug is in de tombe over 10 dagen?” vroeg Patricia. “Dat weet ik niet. Ik kreeg dromen van Anmeris nadat we Noa hadden gered, maar ik denk dat er dan wat met Noa gebeurd, maar weet ik niet zeker,” zei Amber. “ En je wou alleen naar Egypte en alleen naar de tombe?” “ dat durf je toch niet alleen?” zei Patricia. “ Nee , maar ik moet wel”. “Als Nienke er achter
komt word ze heel boos” zei ze. “Dat verhaal van jou over je vader was echt geen goeie smoes,” zei Patricia. “Ik wil wel met je mee oké?” “zeggen we gewoon dat we samen naar je vader gaan en verzinnen we wel een betere smoes wat we daar dan gaan doen,”zei Patricia. Amber Knikte. Ze was eigenlijk wel blij dat ze het aan iemand had verteld. Ze dacht eigenlijk dat Patricia boos zou worden, maar ze was blij dat Patricia haar ging helpen en natuurlijk dat ze niks tegen Nienke en Fabian ging zeggen. Samen liepen ze terug naar binnen, want de pauze was bijna afgelopen. Na school fietste Joyce met Mick naar huis. Daarna gingen ze samen sporten. Nadat Sofie het huis had verlaten, had Mick helemaal niet meer met haar gesproken. Eigenlijk merkte hij nu pas dat hij meer verliefd was op Joyce. Hij wilde het wel aan Joyce vragen hoe het eigenlijk zat tussen hun, maar hij durfde niet. “ Weet je nog steeds zeker dat je mee wilt?” Vroeg Mick. “Ja, ik kijk wel of ik je bij kan houden,”zei ze. “ Het is niet echt voor beginner wat ik doe,” zei Mick trots. Joyce bleef vol houden dat ze hem wel bij kon houden en Mick dacht juist van niet. Toen ze thuis kwamen gingen ze zich snel omkleden en fietsen naar het park. “ Eerst ga ik altijd 5 kilometer hardlopen,” “hou je dat vol?” zei Mick pesterig. “ Makkie,” zei Joyce. Ze begonnen met hardlopen en Mick had na 2 kilometer verwacht dat Joyce op zou geven, maar dat deed ze niet. De rest zaten allemaal thuis. Noa en Jeroen zaten op Noa haar kamer huiswerk te maken, want ze moest Nederlands toch een keer afkrijgen. Nienke, Appie en Fabian zaten een spelletje te doen in de huiskamer en Amber en Patricia zaten samen op de computer uit te vinden wat het voor ketting was. “ Die lijkt er niet eens op,” Zei Patricia een beetje hard. “ Zoeken jullie iets?”zei Fabian. “ Ja, Amber en Ik hadden een heel leuk shirtje gezien bij de H&M,” loog Patricia. “En die willen we nu bestellen, maar we kunnen hem niet meer vinden”. “ Wat zijn jullie eigenlijk aan het doen?” vroeg Amber. “ Nou dit is een spel die Fabian net heeft gekocht, maar ik snap het niet,”zei Appie. “En ik ook niet,” Zei Nienke. “ Ik heb het jullie net allemaal uitgelegd,” zei Fabian verbaasd. Amber en Patricia gingen verder met waar ze gebleven waren. “Fabiano, Wij zijn gewoon niet zo slim als jou,”. “dit is veel te moeilijk,” zei Appie. “ Ik pak mijn CSI spel wel”. En Appie rende naar zijn kamer om zijn spel te pakken. Even later kwam Appie terug met zijn CSI spel. “Dit is pas een cool spel,” zei hij. En hij begon het spel uitteleggen aan Nienke en Fabian. Joyce en Mick kwamen uitgeput de hal in rennen. “Nou Joyce ik moet toegeven dat ik dit niet van je had verwacht,” zei Mick. “Ik eigenlijk ook niet,”Zei Joyce. “Ik ga douchen daarna mag jij!”. Joyce liep snel naar boven voordat Mick als eerste in de badkamer ging. Noa en Jeroen zaten nog steeds boven om huiswerk te maken. Ze hadden samen in totaal 5 woorden opgeschreven. Noa was nog steeds een beetje ziek, maar ze wou weer haar normale leven terug. Noa lag in bed samen met Jeroen. Jeroen was nog wakker en Noa lag te slapen. In
één keer schrok ze wakker en ging recht omhoog zitten. “He, wat is er?” vroeg Jeroen. “Jeroen, het is nog niet klaar, de club heeft iets niet goed gedaan,” zei ze. “ Hoezo? hoe weet je dat?” zei hij. “Amneris, ze zei: Het is nog niet afgelopen, zoek de verrader”. “ Verrader?” Zei Jeroen. “ We gaan het zo wel vragen aan Fabian en co,”. En hij gebaarde dat Noa weer moest gaan liggen en daarna besloot hij huiswerk voor Noa en hemzelf te maken. “Ja, dit is hem! Zei Patricia blij. “ Deze ketting is door Toetanchamon zelf gemaakt voor zijn geheime liefde Amneris,”. Heel veel archeologen hebben geprobeerd deze ketting te vinden,”. “ Het is nog nooit iemand gelukt om de liefdesketting te vinden,” las Patricia zacht voor zodat de anderen het niet hoorden. “lees verder,” zei Amber nieuwsgierig. “ Veel archeologen zeiden dat de ketting niet te vinden was, omdat deze ook vervloekt was door Anchesenamon net als vele andere dingen die Toetanchamon voor Amneris had gemaakt”. “ Dus het is wel vervloekt,” zei Amber in paniek. “ We moeten tickets gaat regelen!”. “ Eten is klaar,” zei Trudie om 5 over half 6. Patricia en Amber zaten nog steeds achter de computer om de goedkoopste vliegtickets naar Egypte te zoeken. Amber en Patricia liepen naar de eettafel. Patricia voelde zich niet zo goed. Ze was heel erg misselijk en duizelig. “ Maar Patricia, waarom ziet je zo bleek?” vroeg Trudie. “ Ik ben niet zo lekker”. “ Je moet niet ziek worden hoor”. “ Ga maar naar boven, Ik breng zo wel een bordje eten naar boven,” Zei Trudie lief. Patricia stond op en kon eigenlijk niet lopen door de duizeligheid. Na elke stap werd het steeds vager voor haar ogen. Het werd licht in haar hoofd. Ze was bijna bij de deur, maar de haalde ze net niet. Ze viel als een slappe pop op de grond en was bewusteloos. “Patries,” zei Joyce geschrokken. Iedereen rende naar haar toe. Joyce tikte op haar gezicht, maar ze werd niet wakker. Trudie kwam er nu ook aangerent. “ Ze wordt niet wakker,” zei Joyce in Paniek. Wat ze ook deden, maar ze kwam niet bij. “ Bel een ambulance!” riep Amber. Trudie liep zo snel mogelijk naar Victor zijn kanoor en belde de ambulance. Even later kwam de ambulance. Patricia was nog steeds niet wakker en ze namen haar mee naar het ziekenhuis. “Ik ga mee,” zei Joyce. “Oké, alleen jij kan mee,” zei één van de doktoren van de ambulance. Toen de ambulance wegging, gingen de andere bewoners ook naar het ziekenhuis. Trudie belde eerst Robbie en daarna ging ze ook naar het ziekenhuis. Toen ze bij het ziekenhuis aankwamen zochten ze de kamer van Patricia. Ze konden het niet vinden en ze besloten om het toch maar aan de balie te vragen. “Weet u in welke kamer Patricia Soeters ligt?,” vroeg Fabian. “Ik zal even voor u kijken,” zei de zuster. Na een tijd wachten zei de zuster dat ze in kamer 2.04 lag, maar dat ze er niet naar binnen mochten, omdat ze haar aan het onderzoeken waren. Appie, Noa, Jeroen en Amber besloten
naar huis te gaan en de rest zou bellen als er nieuws was. Appie, Jeroen en Noa gingen een horrorfilm kijken en Amber ging achter de computer meer informatie zoeken over de ketting. Ze waren allemaal bezorgt om Patricia, maar ze konden verder niks doen in het ziekenhuis. Amber had een hele goede site gevonden met heel veel info over de ketting. Ineens keek Amber geschrokken naar de computer. Had ze het wel goed gelezen? Stond het daar nou echt? Hoofdstuk 3 Op de site stond: Als je deze ketting eenmaal gevonden hebt, doe hem dan nooit om! Omdat de ketting vervloekt is, zou je hem nooit mogen gebruiken. Als je het wel doet, kan je een heftige ziekte oplopen. Wat deze ziekte precies met je doet is nog niet bekend. Om de vloek op te heffen moet je eerst een afstammeling van Amneris zoeken. Dan moet die persoon op een bepaalde plek staan met diegene die vervloekt is. Dan zal de vloek rusten. Amber schrok. Patricia had die ketting om en nu ligt ze in het ziekenhuis. Ze is dus alleen te redden door de afstammeling van Amneris op die plek te laten staan. Amber keek naar Noa die samen op de bank lag met Jeroen. Zou ze het gewoon moeten vragen? Ze zou wel moeten! Ze deed de computer uit en ging mee kijken met de horror film. Joyce en de rest kwamen thuis en het eten was net klaar. “ En? Is er al nieuws?” vroeg Trudie. “ Nee ze weten nog helemaal niks”. “Ze ligt in een soort van coma” zei Joyce. Amber wist niet wat ze nu moest doen. Ze wilde het Noa vertellen, maar dat kon ze nu nog niet. Ze wilde nu naar Patricia. Ze wilde weten hoe het met haar was. Ze wist wel dat ze nu moest eten, maar daar had ze nu geen zin in. Ze zat aan tafel en dacht de hele tijd aan Patricia. Iedereen had allang eten opgeschept, maar Amber nog niet. Nienke dacht dat Amber er niet helemaal bij was, omdat Patricia in het ziekenhuis lag. Nienke weet dat ze daar wel moeite mee heeft, ook al zijn Patricia en Amber niet hele goeie vriendinnen. Nienke wilde net opscheppen voor Amber, maar Amber rende weg en pakte haar sleutels en rende de deur uit. “ Wat heeft zij nou weer?” vroeg Jeroen.” Ze gaat vast naar Patricia,”zei Joyce. “ Ik ga wel achter haar aan, Tot zo!”. Amber fietste naar het ziekenhuis. Ze hoopte dat er al meer nieuws was. Ze zette haar fiets in het fietsenrek en liep naar binnen. Ze liep naar de lift om naar Patricia haar kamer te gaat. “Amber! Wacht,” Joyce kwam aangerent. “Ik ga met je mee,” zei Joyce lief. Ze gingen met de lift naar boven en liepen naar Patricia haar kamer. Ze gingen haar kamer binnen en ze zagen dat Patricia haar ogen open waren.“Patries, Je bent wakker,” gilde Joyce. “ Amber, haal een dokter,”. Amber rende naar de gang. “
Hoe lang ben je al wakker?” Vroeg Joyce. Toen zag ze dat Patricia huilde. “ Wat is er?”. Patricia had moeite om te praten, maar het lukte toch. “ Ik kan mijn benen niet meer bewegen,” huilde ze. Joyce schrok. Nu kwam Amber eraan met een dokter. De dokter onderzocht haar. “Waarom kan ze haar benen niet meer bewegen?” vroeg Joyce aan de dokter. De dokter wist dit nog niet. “Kan je je benen niet meer bewegen?”” vroeg de dokter aan Patricia. Patricia knikte.”We gaan gelijk een paar testen met je doen,” zei de dokter en nam Patricia mee naar een ander kamer. Joyce en Amber bleven wachten.
Na het eten ging Mick sporten, Noa en Jeroen gingen naar de bioscoop, Appie ging nu een film kijken op Jeroen zijn laptop wat eigenlijk niet mocht van Jeroen, maar hij was er toch niet. Nienke en Fabian waren op Fabian zijn kamer, want ze hadden na het weekend een proefwerk en Fabian leerde Nienke wat ze moest weten voor die toets. Ze lagen allebei in Fabian zijn bed terwijl Fabian, Nienke wiskunde uitlegde. Maar als snel ging Fabian over op een ander onderwerp. “He, heb je eigenlijk al wat van Amber gehoord? Vroeg hij. “Ja, Joyce had ge-sms’t dat ze in het ziekhuis was,” zei Nienke. “Oke,” zei hij en ging weer verder met zijn uitleg, maar Nienke kwam er tussendoor. “Zullen wij vanavond iets leuks doen?” zei ze. “Ja, leuk, maar wat dan?”vroeg Fabian blij. “Een strandwandeling?” Vroeg ze. “beetje ver hé? De avondklok staat op 9 uur”. “Oke, bioscoop? Net als Noa en Jeroen?” Fabian knikte blij. Amber en Joyce zaten nog steeds te wachten. 5 minuten later kwam er een dokter bij hun. “Ik heb goed nieuw en wat minder goed nieuws,”. Amber en Joyce stonden op en keken nieuwsgierig. “Het goeie nieuws is dat Patricia morgen weer naar huis mag,” zei de dokter. “En het minder goede nieuws?” zei Joyce. “Het minder goede nieuws is dat ze haar benen niet meer kan voelen.” We weten nog niet of dat tijdelijk is of dat het voor altijd is,” zei hij. “Ze zit dus in een rolstoel, Is er iemand die haar morgen kan ophalen?”. “ Ja, vast wel,” zei Joyce. “Oké, tot morgen,” zei hij en liep weg. Amber keek met grootte ogen voor zicht uit. “Gaat het?” vroeg Joyce. “Ja, laten we maar naar huis gaan,” antwoordde Amber. Joyce knikte en ze fietsten naar huis. Nienke en Fabian waren in de rij om een kaartje te kopen voor de film “The Lovely Bones”. De film begon om half 8, maar ze moesten om 9 uur thuis zijn. De film duurde 135 minuten dus ze konden nooit om 9 uur thuis zijn. Ze probeerden na de film wel binnen te sluipen. “ Mag ik 2 kaartjes voor The Lovely Bones?” vroeg Fabian. De vrouw achter de balie knikte en gaf 2 kaartjes. “Dat word dan 15 euro,” zei ze. Fabian gaf het
geld. “ Zullen we nog popcorn halen?” vroeg Fabian aan Nienke. “Ja,” zei ze. Daarna gingen ze op de achterste rij zitten zodat ze het goed konden zien. Toen iedereen binnen was, begon de film. Joyce en Amber kwamen thuis en gingen aan de keukentafel zitten. Amber wist niet hoe ze dit moest oplossen. Zij kon geen raadsels oplossen. Daar had ze toch echt iemand voor nodig. “En? Is er al nieuws?” vroeg Trudie die net binnen kwam lopen. “Ja, ze is wakker en ze mag morgen al naar huis,” zei Joyce blij, maar toen bedacht ze zich dat er ook slecht nieuws was. “Ow, maar dat is toch geweldig nieuws!”. ” Waarom kijk je dan niet blij?” zei Trudie. “Ze kan haar benen niet meer bewegen,”. Trudie schrok. “Ze weten nog niet of het tijdelijk is of dat het voor altijd is” zei Joyce. “Maar hoe kan dat zomaar opeens?” vroeg Trudie. Amber stond op en rende naar haar kamer. Trudie wilde er achteraan lopen, maar Joyce hield haar tegen. “Laat haar maar even”. Noa en Jeroen waren om kwart voor 9 thuis. Zij waren naar een film geweest die eerder begon. Ze gingen naar Jeroen zijn kamer. Jeroen deed de deur open en zag Appie op bed liggen met zijn laptop aan het kijken naar zijn films. “Appie! Wat doe je?” schreeuwde Jeroen. Gewoon een beetje chil een filmpje kijken,” was Appie zijn antwoord. “ Heb ik jou niet gezegd dat je er niet aan mocht komen?” zei Jeroen. Nee dat is niet waar, Jij zei: Je mag er niet met je vieze handen aankomen,”. “ Dus ik heb eerste even mij handen gewassen,” zei Appie. “Prutser! Daar bedoel ik mee dan je er nooit aan mocht komen,” schreeuwde Jeroen. Jeroen pakte de laptop af en nam hem mee naar Noa haar kamer.
Om kwart over 10 kwamen Nienke en Fabian thuis. Ze slopen naar binnen. “Was gezellig! Moeten we vaker doen,” zei Nienke lief. “Ja, maar we moeten nu echt gaan slapen”. “ Straks staat Victor voor onze neus,” zei Fabian. Ze gaven elkaar een kus. “ Slaap lekker,” zei Fabian. “Jij ook,” zei Nienke. En ze liepen allebei naar hun kamer en gingen slapen. Het was 9 uur in de morgen iedereen zat aan het ontbijt. Ze hoefden vandaag niet naar school, want het was Zaterdag. Na het ontbijt gingen Joyce en Trudie met Victor naar het ziekenhuis. Victor was de enige die een busje had dus hij moest Patricia wel ophalen. De anderen hadden een feestje georganiseerd, omdat Patricia weer thuis komt. Ze waren heel blij dat ze uit het ziekenhuis mocht, maar ze wisten eigenlijk niet of ze wel in een stemmig is voor een feestje, omdat ze in een rolstoel zit. Ze waren allemaal al klaar met eten behalve Appie. “Mag ik de pindakaas?” vroeg Appie. Appie zat al met een lepel in zijn hand om een hap uit ze pindakaas te
nemen. “Nee Appie, wat heb ik nou gezegd?”. “Pindakaas hoort op brood, je mag niet met je lepel in de pindakaas,” zei Trudie. Trudie pakte de pindakaas af. Victor kwam binnen gelopen. “Zijn jullie klaar om weg te gaan,” vroeg hij aan Trudie en Joyce. Ze knikten allebei en pakten hun jas. “Zetten jullie alles klaar?” vroeg Joyce. Het was een beetje laat, maar ze hoefden niet zo heel veel meer te doen. Alleen de slingers op te hangen. Het was niet echt een feestje, maar ze gingen met z’n allen een leuke films kijken verder was er niemand uitgenodigd. Alleen Robbie was ook in het ziekenhuis en die komt met Patricia mee naar huis. “Ja, doen we!” zei Fabian. Nienke knikte. “Tot zo!”.
Toen Trudie, Joyce en Victor aankwamen zat Patricia al in een rolstoel en klaar om naar huis te gaan. Robbie zat naast haar. Joyce omhelsde haar. “He, Patries!” zei ze. Er kwam een dokter aangelopen. “Nemen jullie haar mee naar huis?” vroeg de dokter aan Trudie en Victor. Trudie knikte. “Oké, het is belangrijk dat ze voldoende rust heeft,” zei hij. “Dat komt goed, weet u al wat meer? Waarom ze neer viel?” vroeg Trudie. “Nee, dat is best wel vreemd, maar ze moet elke week terug komen voor onderzoek voor haar benen, we kunnen daar verder niks over zeggen,” zei de dokter.”volgende week zaterdag om 10 uur gaan we haar verder onderzoeken, is dat goed?”. Trudie keek naar Victor die ja knikte. “Ja, dat is goed,” zei Trudie. “Als ze nou weer iets voelt in haar benen moeten één van jullie even bellen en naar Dokter van Dijken vragen,” zei de dokter die nu naar Patricia liep. “Beterschap,” zei hij tegen Patricia en liep weg. “Hoe voel je je nu?” vroeg Joyce aan Patricia. “Ja, beter,” zei ze. “Zullen we maar gaan?” vroeg Trudie. “Ja,”zei Robbie en duwde Patricia naar de lift toe. In het huis hadden ze al alles klaar gezet. De tv stond klaar en lekkere stoelen en een bank voor Patricia. De slingers hingen ook. Eigenlijk was ze maar 1 dag weg geweest, maar ze hadden al zolang geen filmmiddag gehad. Nu de bank nog vrij was lagen Nienke en Fabian samen op de bank. “Wat zijn jullie nou weer klef aan het doen,”zei Appie pesterig. Jeroen die samen met Noa achter de computer zat bemoeide zich er mee. “ Jaloers prutser?” zei hij. “Nee, helemaal niet,” zei Appie en ging op de stoel zitten. Amber kwam binnen lopen. “Gezellig is het hier,” zei ze en ze keek rond. “Ja, maar niet door jou,” zei Jeroen. “Wij hebben alles met z’n vijven moeten doen,”. “Nou, het is toch goed gelukt?” zei Amber. “Waar is Mick dan?”. “Sporten natuurlijk,” zei Jeroen. “Nee hoor, die staat nu onder de douche,” zei Fabian. Toen ging de voordeur open. Victor, Joyce, Robbie en Patricia kwamen binnen. “Welkom Thuis!” zeiden ze allemaal in koor. Mick kwam ook naar beneden. “He, welkom thuis,” zei hij tegen Patricia. “Bedankt,” zei Patricia tegen iedereen. Nienke en Fabian stonden op. “We gaan hele leuke films kijken,” zei Amber blij. Mick en Robbie hielpen haar op de bank. “Hoe gaat het nu?” vroeg Fabian. “Ja,
gaat wel goed,” antwoordde Patricia. “Oke, maar waarom gebeurde dan nou?” vroeg Fabian. “Dat weten ze niet precies, maar ik moet elke week terugkomen voor een onderzoek,” zei ze. Mick deed een dvd in de dvd recorder en begonnen met de eerste film te kijken. Ze hadden 5 films gekeken op de helft van de vierde film was Patricia is slaap gevallen. Nienke, Fabian, Amber, Noa, Jeroen, Joyce, Robbie en Appie gingen een horror spel van Appie doen. Mick ging Sporten. Het spel was bijna afgelopen. Nienke,Joyce, Robbie, Fabian, Amber en Noa waren al uitgeschakeld en het ging dus tussen Appie en Jeroen. Één, Twee en Drie, Gewonnen! Riep Jeroen. “oh, Jij hebt vals gespeeld! zei Appie. “Ap, je kan gewoon niet tegen je verlies,” zei Jeroen. Patricia was nu ook wakker geworden. Nu Patricia niet naar boven kan slaapt ze op de kamer van Fabian en Mick, omdat er geen meisjes op de jongens kamer mogen slapen moeten Mick en Fabian op zolder slapen en slaapt Joyce bij Patricia. Amber liep naar Patricia. “Ik moet je wat vertellen!” zei Amber. “Oké, vertel,” zei Patricia. “Nee niet hier,” zei ze. Amber Hielp Patricia in haar rolstoel en ze duwde haar naar Mick en Fabian hun kamer. “Ik weet waarom ze bewusteloos was,” zei Amber. Patricia keek verbaast. “ De ketting is dus gemaakt door Toetanchamon voor Amneris maar hij is vervloekt door Anchesenamon,”. “Wie die ketting heeft gedragen is zelf ook vervloekt,”. “Om de vloek op te heffen moet je eerst een afstammeling van Amneris vinden,”. Nou, dat is niet zo moeilijk, maar Noa dus moet op een bepaalde plek staan met die ketting, maar ik weet niet waar,” zei Amber. “Oké, we moeten het aan Noa vertellen,” zei Patricia. Ze was eigenlijk we blij, omdat het dus niet voor altijd is dat haar benen verlamt zijn. “Nu?” vroeg Amber. “Ja, hoe sneller hoe beter,” zei Patricia. Amber ging naar de woonkamer om Noa op te halen. Toen Noa bij hun in de kamer was, vertelde Amber alles vanaf het begin dat ze die ketting had meegenomen. En van Patricia. Toen Amber was uitgepraat begon Noa te huilen. “Waarom moet ik die persoon aldoor zijn?” huilde Noa. “Ik wil ook een keer normaal zijn,” Op dat moment kwam Jeroen binnen en hij zag Noa huilen. “Wat is er?”vroeg hij aan Noa. Noa gaf geen antwoord. Jeroen keek naar Amber en Patricia. “Wat hebben jullie gedaan?” Vroeg hij. Amber keek naar Patricia die het zelfde dacht. Moeten ze hem het ook vertellen?.... Hoofdstuk 4
Nu ging Jeroen naast Noa zitten om haar te troosten.” Nou, zeggen jullie nog wat?” zei Jeroen op een boze toon. “Jeroen, er is niks,” zei Noa. “ Waarom huil je dan?”. “Ik vond het gewoon zielig voor Patries,” huilde Noa. Jeroen geloofde het en Patricia en Amber waren nog steeds stil. “Kom gaan we naar mijn kamer,” zei Jeroen tegen Noa. Jeroen en Noa liepen naar Jeroen zijn kamer. “Ik zei het toch! We moesten Noa niks vertellen” zei Amber paniekerig. “Hé, Jij was het er mee eens en we kunnen Noa toch niet zomaar meenemen en ik vind dat we het aan iedereen moeten vertellen, want dan kunnen we met z’n allen naar die plek,” zei Patricia. “Pardon! Mick en Joyce weten helemaal niks, over de Graal niet over de vloek niet en ook niet over de tombe, dus moeten we hun alles vertellen?” was Amber haar reactie. “Ja, dat vind ik eigenlijk wel goed”. “Nienke en Fabian zijn het daar echt niet mee eens,” zei Amber. “Maar dat gedoe met de Graal en de Traan dat is allemaal voorbij en Joyce wil nog altijd weten waarom ik zolang weg was,” zei Patricia. “Oke, maar Nienke en Fabian worden dan heel boos op mij en Appie is dan helemaal kwaad, omdat ik boos werd op hem dat hij dat kistje had meegenomen,” zei Amber. “Ik vind het wel goed, maar dat moet jij het vertellen en eerst aan Nienke, Fabian en Appie”. “Oké, Ik vertel het wel,” zei Patricia Lief. “Wanneer ga je het vertellen?” vroeg Amber “ Vanavond kom ik bij jullie op de kamer en vraag ik Fabian ook mee,” zei Patricia. Ze was vergeten dat ze niet de trap op kon komen. “Nee, jij kan niet de trap op, of Fabian moet je tillen. We komen wel bij jou,” zei Amber. “Ow ja, maar Joyce zit op deze kamer en ik zei net dat ik Fabian mee zou nemen, maar die zit nu ook boven”. “Ik vraag wel of Fabian je naar boven tilt. Zullen we maar weer naar de woonkamer?”. Amber duwde Patricia naar de woonkamer. “Wat is er nou echt?”vroeg Jeroen aan Noa. “Dat heb ik toch gezegd” zei Noa. “Ja, maar dat was het niet, want ik kan aan jou zien of je liegt of niet,” Zei Jeroen terwijl haar naast haar ging zitten. “Oké, dat was het niet, maar ik kan je nog niks vertellen, maar er is weer een vloek en dat heeft met Patricia te maken en ik ben diegene die hem ongedaan moet maken,” zei Noa en rende de kamer uit. Het leek net alsof het haar niks deed, maar Jeroen wist dat Noa dacht dat het allemaal voorbij was en nu begon het weer opnieuw. Hij wilde eigenlijk nu wel weten wat er aan de hand was. Hij liet Noa eerst maar even met rust en hij ging het ook nog niet vragen een Patricia, want die had nu wel wat anders aan haar hoofd. Fabian zat op de bank te praten met Joyce, Patricia en Nienke. Ze zagen Noa naar boven rennen. “Wat is er met haar?” Vroeg Fabian. “Vast ruzie met Jeroen,
zou ik ook iedere dag hebben als ik met hem had,” zei Patricia die eigenlijk wel wist wat er met haar was. Toen stormde Noa weer naar beneden. Iedereen zag dat ze aan het huilen was. Noa had haar jas gepakt en rende de voordeur uit. Toen kwam Jeroen binnen. “ Waar gaat Noa heen?” vroeg Jeroen. “Dat kunnen we beter aan jou vragen,” zei Joyce. “Had je ruzie?”. “Nee, ze rende opeen weg,” zei Jeroen bezorgd. “Dan weten wij het ook niet,” zei Nienke. Jeroen rende naar Victor zijn kantoor om te bellen. “Waar denken jullie dat ze heen is?” vroeg Nienke. “Geen idee,” zei Fabian . Toen Jeroen boven was, belde hij Noa. Ze nam niet op. Jeroen besloot om nog een half uur te wachten, want misschien was ze even naar de winkel. Of wilde ze even nadenken en is ze zo weer thuis. Om half 6 had Trudie het eten klaar. Vandaag had Trudie niet zo heel veel zin in koken. Dat heeft ze wel vaker op zaterdag. Ze had vandaag kant en klare pizza’s gekocht. Dat had ze voor Patricia gedaan, want Patricia vind dat heel lekker. “ETEN!!!” riep Trudie op haar hardst. Iedereen kwam behalve Noa en Jeroen. Jeroen was al best lang aan het zoeken. Fabian zou hem bellen als Noa thuis is. Maar Noa is nog steeds niet thuis. “Amber en ik moeten jou, Fabian en Appie zo meteen iets vertellen,” fluisterde Patricia tegen Nienke. “Is het belangrijk? Ik heb eigenlijk nog veel huiswerk,” zei Nienke. “Het is heel belangrijk,” zei Patricia een beetje hard zodat iedereen het hoorde. “Wat is belangrijk?” vroeg Joyce. “Uh… huiswerk voor Nederlands. Ik vroeg aan Nienke of ik het over mocht schrijven,” loog Patricia. Nienke was nu wel nieuwsgierig. Ondertussen was het ook al doorgegeven aan Appie en Fabian. Na het eten gingen Appie, Fabian, Amber, Nienke en Patricia naar Joyce en Patricia hun kamer (wat eigenlijk Fabian en Mick hun kamer was). Joyce was nu bij Mick dus ze hoefden niet naar boven. “Nou, jullie hebben hier wel troep gemaakt hé? Als jullie het maar wel opruimen als wij hier terug gaan,” zei Fabian. Fabian schok van wat die had gezegd. Want hij wist niet zeker of het nog wel goed zou komen. “so..sorry,” zei Fabian. “Geeft niet,” zei Patricia. “Oké, waarom zijn we hier?”zei Appie. “Ja, niet schrikken, maar het mysterie is nog niet afgelopen,” zei Patricia die naar Amber keek. Nienke haar mond viel open. Zij keek nu ook naar Amber die met tranen in haar ogen op Patricia haar bed zat. Patricia begon te vertellen…… De voordeur ging open. Jeroen kwam binnen met Noa die steun nodig had met lopen. “He, heb je haar gevonden? Waar zat je nou Noa?” zei Joyce die samen met Mick de trap afliep. Noa lachte, maar antwoordde niet. “In de kroeg. Dronken, zo als je ziet,” zei Jeroen. “Waarom heeft ze gedronken?” vroeg Mick. “Dan gaat het dus niet goed met haar. Weet jij wat er is?”zei Joyce tegen Jeroen. “Nee, ze moest vanmiddag wel huilen toen ze bij Patricia vandaan kwam.” Jeroen herinnerd zich opeens wat Noa zei over een mysterie. “Ik breng haar naar boven,” zei Jeroen en liep met Noa naar boven. “Wacht,” riep Joyce. “Noa, waarom huilde je?”. Noa kon bijna niet meer op haar benen staan.
“Omdat er weer een mysterie is over mij,” zei Noa een beetje lacherig. Joyce en Mick keken verward. “Mysterie?” vroeg Joyce. “Ze weet niet waar ze het over heeft,” zei Jeroen snel. Jeroen liep snel met Noa naar boven en Joyce en Mick liepen naar beneden. Toen Patricia was uit gepraat was het een tijdje stil. “Nee, ik snap het niet. Ap had een kistje mee en we moesten het gelijk vertellen en Ambiebambie verstopt een jaar een ketting die ze gestolen heeft van de tombe,” zei Appie. Amber begon te huilen. “Sorry sorry sorry,” zei Amber huilend. “Waarom?” zei Fabian op een boze toon. “had je dan niks geleerd toen we het pad der 7 zonden moesten afleggen?” “Jawel, maar hij is zo mooi,” huilde Amber. Nienke kon nog steeds geen woord uitbrengen. “En Patricia? Dat is ook jou schuld?” zei Fabian. Fabian was heel boos op Amber en Amber begon nog harder te huilen. “Jullie wisten hoe Amber en Appie zijn toch? Jullie hadden beter op hun moeten letten,” zei Patricia. “Nou is het onze schuld?” zei Nienke die weer wat kon zeggen. “Ik wist niet dat Amber zo dom kon zijn”. Ze wist niet waarom, maar Patricia nam het toch op voor Amber. “Jullie waren ook niet zo boos op Appie, dus een beetje dimmen!”. “Het begint allemaal weer opnieuw!! Alleen, omdat zij die ketting mee heeft genomen!”zei Nienke en begon nu ook te huilen. “Huilde Noa daarom vanmiddag?” vroeg Fabian. Knikte Patricia en Amber rende huilend de kamer uit. “Noa zal het niet makkelijk hebben,” zei Fabian, “ het gaat allemaal om haar.” “Ja, weet iemand hoe we uit kunnen vinden waar die plek is?” vroeg Patricia. “Misschien op de ketting,” zei Nienke snikkend. “Ja, dat kan, Patricia wil je het pakken?” zei Fabian. “He, gaat het?” vroeg Fabian aan Nienke. Nienke knikte. “Amber heeft de ketting. En ze is boven,” zei Patricia. “Dan ga je toch naar Amber?” zei Fabian. “Dat kan toch niet!” zei ze en wees naar haar benen. “Oke, ik ga het wel halen en ga ik er gelijk naar kijken,”zei Fabian. “Ik vind dat we het moeten vertellen aan Noa, Jeroen, Joyce en Mick,” zei Patricia. “Waarom?” vroeg Nienke verbaasd. Fabian keek ook verbaasd naar Patricia. “We kunnen toch niet zomaar weggaan? We kunnen het beste met z’n allen daar heen gaan, waar het dan ook is”. “Dat is wel zo, maar denk je dat het is Nederland is? Of in België? Of echt heel ver van hier,” vroeg Nienke. “Ik denk het in Egypte is,” zei Fabian. “Omdat dat die daar vandaan komt?” vroeg Patricia. Fabian knikte. “Dat klinkt best logisch. Ga nou maar die ketting halen,”. “Ja, oke ben zo terug,”zei Fabian. “Oh, Fabian, Wil je Joyce ff roepen?” vroeg Patricia. “We gaan het met z’n allen vertellen, dus als je wil dat ik Joyce roep moet je het nog niet
vertellen of wilde je dat niet gaan doen?” zei Fabian. “Nee, ik weet ook wel, maar ben je het er mee eens?”. Patricia dacht eerst dat Fabian het er zeker tegen zou zijn. “Ja, er is dan toch niks wat mis kan gaan denk ik,”. “Oké, maar roep je Joyce even?” “Ja, waarvoor moet ze komen? Ik kan je ook wel mee helpen naar boven als je dat bedoelt,” zei Fabian lief. “Nee, ik wil douchen en dat doe ik niet met jou er bij,” lachte Patricia. Fabian knikte en liep de kamer uit. Ondertussen was Noa door Jeroen naar bed gebracht en Joyce en Mick waren er nu ook bij. “Hadden jullie ruzie ofzo?’’ vroeg Mick aan Jeroen die op Noa haar bed zag. “Nee, dat zei ik vanmiddag ook al,” zei Jeroen bot. “Oké, maar toch snap ik het niet. Ik bedoel je gaat niet voor je lol alleen naar de kroeg,” zei Mick. “Misschien weet Patricia wat er is. Je zei toch dat ze huilen bij haar vandaan kwam?” “Ja misschien.” Zei Jeroen. Er werd 3 keer aan de deur geklopt. “Binnen,” riep Jeroen. De deur werd opengemaakt en Fabian kwam binnen lopen. Fabian wilde net wat zeggen, maar toen zag hij Noa liggen. “Wat is er met haar?” vroeg hij. “ Ze kwam net thuis. Ze was naar de kroeg geweest en nu dus dronken, maar ze slaapt nu,” zei Joyce. “Wat kom je doen?” vroeg Jeroen. “Oké, Joyce wil jij Patricia even helpen dat vroeg ze,” zei Fabian. “Oké, dan ga ik dat even doen. Waarmee moet ik haar helpen?” “Ze wilde douchen, maar ik ga even naar Amber,” zei Fabian en liep de kamer uit. “Ik ga naar Patries, succes met Noa,” zei ze en liep weg. Fabian liep de kamer van Amber en Nienke binnen. Amber lag in haar bed. Ze sliep. Fabian wist dat de ketting in de kast lag, want Patricia had ook verteld waarom Amber flauw viel. Hij deed de kast open en zocht. Na een tijdje vond hij de ketting achter Amber haar schoenen. Hij liep de kamer uit en zag Joyce en Patricia op de gang. Joyce duwde Patricia naar de badkamer. “Joyce? Heb jij vanavond nog tijd?”vroeg Fabian. “Waarvoor?” zei Joyce. “Wij moeten iets aan Jullie vertellen,” zei hij.“Patricia en Jij? Aan Mick en Mij?” “ Ja Patricia, Nienke, Amber en Ik aan Noa, Jeroen, Mick en jou,” zei hij en liep door naar beneden. “Vind je het erg als ik ga sporten?” vroeg Mick aan Jeroen. “Nee hoor, ga maar ik blijf bij Noa tot ze wakker is. “Oké, succes,” zei hij en ging zich omkleden. Fabian zat met Nienke op bed met de ketting. “Kijk hier staan Hiërogliefen,” zei Nienke. Fabian zat er goed na te kijken. “Wat staat er?” vroeg Nienke. “Ik kan het niet helemaal goed lezen, maar hier staat iets over dat als je hem om
hebt gedaan dat je vervloekt bent. En iets over verlamt,” zei Fabian. “Over Patricia?” zei Nienke. “Ja, maar hier staat iets anders,” zei Fabian geschokt. “ Wat staat er?” vroeg Nienke nieuwsgierig. “Het word steeds erger!” zei Fabian. “Wat?” vroeg Nienke. Fabian keek geschokt voor zich uit.. “Patricia…” zei Fabian. “Patricia? Wat is er met haar?” vroeg Nienke. “Haar benen zijn nu alleen verlamt, maar het word steeds erger,” zei Fabian. “Echt? Staat er ook hoe we het kunnen op lossen?” “Ja, er staat nog veel meer, maar dan heb ik even tijd nodig,”zei Fabian. Nienke begreep de hint. “Oké, ik ga wel even bij Amber kijken. Succes.” “Ze slaapt. Net wel tenminste,” zei Fabian. Nienke knikte en gaf Fabian een zoen en liep de kamer uit. De rest van de avond was alles heel normaal. Fabian had niet meer ontdekt. Amber was de hele tijd aan het slapen, dus Nienke kon niet met haar praten. Ze hadden nog niks verteld aan Noa, Jeroen, Mick en Joyce. Noa was ook niet meer wakker geworden en Jeroen bleef bij haar slapen. Om 6 uur was Amber wakker geworden. Ze keek naar Nienke die nog sliep, ze voelde zich zo schuldig. Hoe kon ze nou zomaar iets meenemen? Ze had al veel te lang geslapen en kon nu niet meer in slaap komen. Ze besloot om maar te gaan douchen. Toen Amber de deur iets de hard dicht deed werd Nienke wakker. “Amber?” zei Nienke. Toen zag ze dan Amber haar bed leeg was. Ze deed de deur zachtjes open en hoorde dat er iemand onder de douche stond. Ze wist bijna wel zeker dat het Amber was, maar ze ging toch even vragen, want misschien was ze wel weggelopen omdat ze zich schuldig voelt. Ze klopte 3 keer op de deur. “Amber?” vroeg ze. “Ja, wat is er?” hoorde ze aan de andere kant van de deur. “Er is niks maar wilde even weten of jij onder de douche stond,” zei Nienke. “Ja ik heb het,”antwoordde Amber. Nienke ging weer terug in haar bed en zette haar wekker om 7 uur zodat ze zich niet kon verslapen voor het ontbijt. Om half 7 werd Jeroen wakker hij lag naast Noa in bed wat de laatste tijd veel gebeurde. Noa was ook al wakker, maar voelde zich niet goed. “Hé, gaat het?” vroeg Jeroen. “Ja, een beetje hoofdpijn,” zei Noa. “Waarom ging je nou weg gister? En wat is er gebeurd allemaal?” vroeg Jeroen. “Ik weet niet zo veel meer. Alleen dat Patricia vertelde dat er weer iets is en dat jij me meenam naar je kamer. Toen ging ik weg naar de kroeg en iemand anders bestelde drinken voor me en nam me ergens mee heen, maar dat weet ik niet meer. Alleen dat ik weer in bed lag,” vertelde Noa. Jeroen keek met grote ogen naar Noa. “Ben je met een andere jongen meegegaan? En had hij drinken voor je besteld?” “Ja, denk het. Ik weet het niet meer,” zei Noa en legde haar hand op haar hoofd. “Zullen ons klaar maken?” zei Jeroen. Noa knikte en stond op. Ze deed haar pyjamabroek uit en pakte haar broek. “Hoe kom je daar aan?” zei Jeroen en wees naar haar benen die vol zaten met blauwe plekken. Noa keek nu ook, maar ze wist echt niet hoe ze daar aan komt. “Ik weet het niet. Misschien heb ik me gister gestoten,” zei Noa. “Ja vast,” zei Jeroen zacht zodat Noa het niet hoorde. “Ik ga naar mijn eigen kamer moet me ook klaar maken voor school,” zei Jeroen en gaf Noa een kus op haar voorhoofd en liep naar beneden. Toen iedereen klaar was en Trudie het ontbijt had klaar gemaakt ging iedereen
aan tafel zitten. “Schattekes, ik ga nu met Victor naar aqua joggen, dus jullie moeten wel op tijd weggaan,”zei Trudie. “euh, weggaan? Waarheen? Het is zondag,” zei Appie. “ow ja, dan zie ik jullie daarna nog wel,” zei Trudie. Iedereen zat al te eten, behalve Noa en Amber. Noa had nog steeds hoofdpijn dat steeds erger werd en ze was misselijk. Amber zat heel stil aan tafel en durfde Nienke, Fabian en Noa niet aan te kijken. “Noa en Amber, gaan jullie ook nog iets eten of heb ik 2 borden voor niks klaar gezet,” zei Trudie en keek hun streng aan. Trudie was de laatste tijd was strenger geworden, omdat Victor had gezegd dat ze te aardig was. Amber knikte. “Trudie, heb je een aspirientje voor mij? Ik heb echt heel erg hoofdpijn,” zei Noa. “Tuurlijk,” zei Trudie en liep naar de keuken. Toen Trudie terug kwam gaf ze Noa een glas water en een aspirientje. “Amber? Wat heb ik net gezegd?,” zei Trudie. Amber pakte snel het pak met yoghurt. “Goed zo!” en Trudie liep de kamer uit. “Doei,” riepen de bewoners. Toen Trudie en Victor weg waren keek Patricia naar Fabian die blijkbaar het zelfde dacht. “ We moeten jullie iets vertellen,” zei Fabian tegen Joyce, Mick, Noa en Jeroen. Noa en Jeroen wisten eigenlijk al wat er allemaal was gebeurd maar Jeroen niet precies alles wat er nu speelt. “Oké, Vertel,” zei Joyce. Mick knikte. “Hebben jullie even de tijd?” vroeg Fabian. Iedereen knikte. “Nienke wil jij beginnen bij het begin?” vroeg Fabian. “Oke,” zei Nienke en begon te vertellen. “Vier jaar geleden toen ik net in het huis kwam wonen kreeg ik een medaillon van Sarah een oude vrouw in het bejaarden te huis waar mijn oma woont. Sarah woonde vroeger in dit huis. Ze was de dochter van Meneer Winsbrugge-Hennegouwe.” Nienke vertelde alles. Over de raadsels over de schat en ook over Patricia haar ontvoering. De vloek en het kistje dat Appie had meegenomen. Alle opdrachten die ze hebben gedaan op de geheime wand en de geheime gang en dat Patricia werd bedreigt door Rufus, Ook vertelde ze dat ze Noa haar leven moesten redden met de traan van Isis en als laatste dat Patricia vervloekt is door die ketting en dat Amber die ketting heeft meegenomen. “Maar hoe kan dat? Wij hebben nooit iets gemerkt,” zei Joyce die nogal is geschrokken. “Ik weet alleen nog dat jullie geheimen hadden toen Trudie werd ontslagen. Was dat ook daarom?”vroeg Mick. Nienke knikte. “En Rufus? Is die nu weg?”vroeg Joyce. “Ja, ik hoop van wel,” zei Patricia. “Maar we moeten nu toch iets doen om die vloek op te lossen? We kunnen haar toch niet haar hele leven in een rolstoel laten zitten?”zei Joyce. “Ik heb nog iets ontdekt,” zei Fabian en keek naar Patricia. Patricia keek Fabian vragend aan. “Het word steeds erger. Over 2 maanden ben je helemaal verlamt. En als we de vloek niet oplossen zal je over 3 maanden dood gaan.” Iedereen keek geschokt. “Wat?”schreeuwde Patricia. Er sprongen tranen in haar ogen. “Dan moeten we nu gelijk beginnen! Pak die ketting dan,” zei Joyce in paniek. Amber zat voor zich uit te staren. “Als zei dood gaat is het wel allemaal jou schuld he? Besef je wel wat je allemaal hebt gedaan,” schreeuwde Joyce boos naar Amber. Mick pakte Joyce bij haar arm, omdat ze moest gaan zitten, maar Joyce wilde dat niet. Er sprongen tranen in Amber haar ogen. Ze wilde alleen zijn. Ze besefte ook wel dat het heel erg was wat ze had gedaan. Amber rende naar de keuken, pakte haar sleutels en rende zonder jas het huis uit… Hoofstuk 5 Nienke wilde haar achterna lopen, maar Jeroen hield haar tegen. “Laat haar nou maar. Het is haar eigen schuld.” “ Zo deden we toch ook niet tegen Appie,” zei
Nienke. “Appie had het kistje een week verstopt. Dat is heel wat anders dan een jaar,” zei Fabian. Nienke vond het eigenlijk best wel zielig voor Amber ook al was het wel haar eigen schuld. “Zij moet toch juist mee helpen? Ik wil gewoon even alleen met haar praten,” zei Nienke en liep het huis nu ook uit. Nienke kon Amber niet vinden voor het huis. Ze fietste naar het winkelcentrum, omdat Amber daar altijd heen gaat als ze zich niet goed voelt. Toen ze aankwam keen Nienke goed naar de fietsen die er stonden, maar ze zag Amber haar fiets niet. Toch ging ze even naar binnen om te kijken of ze daar echt niet was. “Nou ik ga even Engels leren. We hebben toch in deze week een toets?”zei Patricia en ze wilde de kamer uit rijden. “We hebben helemaal geen toets,”zei Appie. Joyce wist dat Patricia nu alleen wilde zijn. Dat is ook logisch, want ze heeft net te horen gekregen dat ze misschien over 3 maanden dood gaat. Bij de andere vloeken die de club hadden meegemaakt hadden ze veel meer tijd gehad. Fabian wist dat het moeilijk ging worden, maar niemand van de bewoners liet Patricia in de steek, zelfs Jeroen niet. Patricia was net weg en Joyce ging haar achterna, want ze wilde niet dat Patricia nu alleen was. Ook al wil Patricia dat wel. “Hé Faab, waar kan je vinden waar die plek is?” vroeg Appie nieuwsgierig. “Ik denk dat het wel op de ketting staat. De ketting is best wel groot met heel veel hiërogliefen. Ik moet het nog ontcijferen,” zei Fabian. “ Waar wacht je dan op. Ga ontcijferen,” zei Appie. “ Ik wist helemaal niet dat je dat kon,” zei Joyce. “ Iedereen heeft zijn eigen ding,” lachte Fabian. Nienke rende het hele winkelcentrum door, maar ze kon Amber niet vinden. Toen was ze in een winkel Lindsey staan. Die zat bij hun in de klas. Nienke rende er naar toe. “Lindsey! Heb jij Amber hier gezien?” zei Nienke. “Nee hoezo?”zei Lindsey. “Ik kan haar niet vinden,” zei Nienke. “Ow, misschien in het park. Is ze weggelopen?”zei Lindsey lachend. Nienke lachte mee , maar ze vond het eigenlijk niet grappig. “Oké, ik ga verder zoeken. Doei!”. “Noa? Gaat het wel?” vroeg Jeroen aan Noa die heel bleek was. “Ik denk dat ik ziek word,” zei Noa. “Kom ik breng je wel naar bed. Je moet me beloven nooit meer zoveel te gaan drinken,” zei Jeroen. “Ik heb maar één glas gehad,” zei Noa die echt eerlijk was. “Ja, geloof je het zelf?” zei Jeroen en bracht Noa naar boven. Na anderhalf uur was Nienke nog aan het zoeken. Waar kan ze nou zijn? Ze heeft alles gehad. Ineens herinnerd ze zich dat Noa naar de kroeg ging misschien was Amber daar ook wel heen. Toen ze er bijna was zag ze Amber haar fiets staan een eindje van de kroeg vandaan. Ze fietste door en ging naar binnen. Ze zag Amber nergens staan. Ze liep terug met haar fiets in haar hand en stopte bij Amber haar fiets. Ze keek om haar heem, maar zag haar niet. Ze belde Amber, maar ze kreeg steeds de voicemail. Waar zou ze toch zijn? Ze besloot om naar huis te gaan. De hele dag was het rustig in het huis. Noa voelde zich niet helemaal goed, maar het ging al wel beter. Iedereen zat huiswerk te maken en Fabian gaf Appie bijles in wiskunde. “Meneer Ruitenburg?” vroeg Appie voor de grap. Fabian keek naar Appie. “Mag ik even wat eten halen? Ap heeft zo’n honger!” “Ap! Dit is al de vierde keer dat je het vraagt. Als je geen zin hebt in mijn uitleg kan je het
gewoon zeggen,”zei Fabian. “Oké, Ik heb geen zin,”zei Appie en rende gelijk naar de keuken. Fabian had al zijn huiswerk af dus hij ging kijken of Nienke nog wat hulp kon gebruiken. Nienke was huiswerk aan het maken, maar ze kon zich niet echt concentreren. Ze dacht de hele tijd aan Amber. Waar zou ze nu zijn? Zou het wel goed met haar gaan? Toen kwam Fabian binnen. “Hé, ik wil je wel helpen met je huiswerk!” zei Fabian lief. “ Nee dat hoeft niet. Het lukt niet echt,” antwoordde Nienke. “Oké, waarom niet?”vroeg hij. Nienke vond dat een rare vraag van Fabian. “Ik maak me zorgen over Amber,” zei ze. Fabian was het allang weer vergeten, maar deed alsof hij er ook de hele tijd aan gedacht had. “Zuleen we haar proberen te bellen,” vroeg Fabian en gebaarde dat Nienke mee moest komen. Nienke knikten en ze liepen hand in hand naar Victor zijn kantoor. Nienke draaide het nummer van Amber die ze inmiddels al uit haar hoofd kende. “Hallo, Dit is de voice mail van mij. Amber dus. Spreek maar iets in na de piep,” hoorde Nienke aan de andere kant van de telefoon. Ze legde de hoorn van de telefoon neer. De volgende morgen zat iedereen behalve Amber aan het ontbijt. Nu viel Joyce ook op dat Amber helemaal niet was thuis gekomen. “Moeten we haar niet gaan zoeken?” vroeg ze aan de rest. Nienke wilde net iets zeggen, maar Patricia was haar voor. “Ja, ik vind van wel. Ze is al meer dan een dag weg. Misschien is ze wel meegenomen door iemand.” Appie keek haar raar aan. “Ja, jij weet niet hoeveel vreemde types hier rond lopen.” Nienke schrok. “Denk je dat ze meegenomen is?” “ik denk dat ze bij haar vader is,” zei Jeroen. “ Dat denk ik ook, maar als jij dat niet denkt moet je die vader van haar even bellen,” zei Appie. “Ja dat ga ik doen,” zei Joyce. “Ow vraag je dan of die een playstation voor ons koopt,” zei Appie. “Als je dat wilt moet je zelf maar bellen,”zei Joyce en rende naar de telefoon. In Victor zijn kantoor ligt altijd een boekje met alle telefoon nummer van de ouders van de bewoners`en andere familie. Joyce zocht het nummer van Amber haar vader. Ze draaide het nummer. na een tijdje wacht nam hij op. “Rosenbergh,” hoorde ze. “Hallo, ik ben Joyce en woon in Het Huis Anubis waar uw dochter ook woont. Maar ze is deze nacht niet thuis gekomen dus ik vroeg me af of ze misschien bij u is,” zei Joyce op haar netst. “Nee, Amber is hier niet. Ik zal gelijk iemand vinden die haar zoekt. Maar waar ging ze heen dan?” zei hij. “Nou, ze rende gister bij het ontbijt opeens weg,” zei Joyce. “Ik denk dat ze bij familie is, maar als dat niet zo is moet ik haar vinden,” zei hij. “ Bedankt voor deze informatie Joyce! Als ze weer terug is wil je mij dan bellen?” “Ja, en als u haar heeft gevonden belt u dan naar het huis?” zei ze. “Ja doe ik. Fijne dag verder. Doei,” zei hij en hing op. Iedereen was bijna klaar met het ontbijt. Joyce kwam naar beneden gerent en vertelde wat Amber haar vader zei. “Ow nou als die vader gaat zoeken vind hij haar zo,” zei Appie. “Je denkt echt dat die man alles kan he?” zei Patricia. “Ja,” zei Appie serieus. Toen kwam Trudie hysterisch de kamer binnen rennen. “Opschieten! Jullie komen te laat. Waar is Jeroen?” vroeg ze. “Die moest zijn tas
nog inpakken,” zei Noa. “En Amber? Die heb ik nog niet gezien,” zei Trudie. “Die is al weg. Ze is heel vroeg weggegaan, omdat ze aldoor te laat was op school moest ze van Meneer van Swieten eerder komen,” loog Patricia. Trudie knikte. “ Nou weg wezen, ander krijgen jullie straks ook nog straf,” zei ze en iedereen ging naar school. De school dag verliep niet anders dan altijd. Iedereen moest heel hard werken. Appie was er weer eens uitgestuurd bij Meneer van Swieten, omdat hij te veel lawaai maakte. Ook Fabian werd er uitgestuurd, omdat hij de hiërogliefen aan het ontcijferen was bij Mevrouw van Engelen. Gelukkig had ze niet gezien waar Fabian mee bezig was. Toen ze thuis kwamen kwam Trudie heel boos op de bewoners aflopen. Patricia kwam tegelijk thuis met de andere bewoners. Zij was met de taxi. “Patricia?” zei Trudie op een strenge toon. “Meneer van Swieten heeft gebeld waar Amber was of ze ziek is,” zei Trudie. Patricia wist even niet wat ze moest zeggen. “Ik vond haar toevallig en ze zag er niet uit,” zei Trudie. “Waar is ze?” vroeg Patricia. “Op de bank aan het slapen. Eerst moest ze van mij douchen en daarna wilde ze slapen. Maar waarom heb je gelogen tegen mij?” zei Trudie. “Sorry Trudie ik wist zelf ook niet waar ze was,” zei Patricia eerlijk. Iedereen ging naar de woonkamer om te kijken of Amber misschien al wakker was. Ze zag er niet goed uit. Haar gezicht was heel wit. Haar ogen waren blauw en één arm die nog boven de dekens uit kwam zat vol met blauwe plekken. “Hoe kan dat?” Zei Patricia. Appie kwam dichterbij haar en trok de dekens van haar af. Haar hele lichaam zat onder de blauwe plekken en ze had overal wonden. “Joyce je moet haar vader bellen en zeggen dat ze hier is,” zei Fabian. ‘Waarom ik? Kan niet iemand ander dat doen?” zei Joyce. “Waarom? Vind je hem eng?” zei Appie pesterig. “Nee, maar hij was niet echt bezorgt ofzo dus dat kan wel wachten,”zei Joyce. Nienke ging nu bij Amber zitten. Ze aaide over Amber haar hoofd. “ Zou ze vanaf zaterdag op straat hebben geleefd?”vroeg Nienke aan niemand in het bijzonder. “ Nou dat denk ik niet,” zei Fabian. Iedereen keek hem vragend aan. “Anders had ze toch geen blauwe plekken?” zei Fabian. “ Zaterdag? Is ze sinds zaterdag al weg?” zei Trudie die dat nog niet wist. “Ja, sorry, maar ze rende bij het ontbijt weg en de dag erna bij ik haar vader gebeld en die ging haar zoeken,”zei Joyce. “Waarom hebben jullie niks gezegd?” zei Trudie. “ We wilden je niet ongerust maken,”loog Fabian, want eigenlijk hadden ze er niet aan gedacht. “Ik der wel bel haar vader wel even,”ze Trudie en liep weg. “Zullen we haar maar met rust laten? Als ze wakker is vragen we wel wat er is gebeurd,” zei Fabian. De rest knikte en gingen iets voor zich zelf doen. Noa en Jeroen gingen bezig met een verslag voor school. Fabian is een boek aan het lezen op zijn kamer en Mick traint zijn spieren. Nienke, Patricia, Appie en Joyce zijn Appie zijn CSI spel aan het doen. Een uurtje later werd Amber wakker en Nienke, Patricia, Appie en Joyce waren nog steeds bezig met het CSI spel. Amber deed haar ogen en haar hele lichaam deed pijn en haar keel was heel draag. “Au,” zei ze en verder kon ze niks uitbrengen. Nienke was de enige die dat hoorde. Ze rende naar Amber toe. “Gaat het?” vroeg Nienke… “Zullen we iets anders gaan doen?” vroeg Jeroen. “Jeroen! Ik heb ook geen zin meer, maar het moet af,” zei Noa. “Maar het hoeft volgende week pas af,” zei hij.
“Weet je wat, wij gaan even pauze houden,” zei Noa. “Kom!” en ze liep naar de deur. Amber wilde recht op gaan zitten, maar ze kon het niet. “Haal Trudie op,” zei Patricia. Joyce rende naar de keuken waar Trudie bezig was. “Waar ben je geweest?” vroeg Nienke bezorgd. Amber wilde er helemaal niet aan terug denken, maar door Nienke haar vraag wist ze het allemaal weer. Trudie kwam de kamer in gelopen. Amber kwam steeds meer bij haar bewustzijn. Ze kon nu wel recht op zitten. “Waar was je aldoor?” vroeg Nienke weer. Amber keek voor zich uit. Ze wilde niet dat de rest wist waar ze was, want ze schaamde zich ervoor. “Bij mijn vader,” loog ze. “Dat is niet waar, want ik heb je vader gebeld en hij wist zelf ook niet waar je was, dus nu graag de waarheid?,” zei Joyce. Amber antwoordde niet. “Nienke zorg jij voor haar? Ik moet weg en ik kom morgen weer, want ik heb een afspraak,” zei Trudie. Nienke knikte en Trudie liep de deur uit. “Nou, vertel nou, waar was je?”vroeg Patricia die het zat was dat Amber geen antwoord gaf. Ze dacht terug aan alles wat er is gebeurd. Er sprongen tranen in haar ogen. “Hé? Wat is er nou?”vroeg Nienke en sloeg een arm om haar heen. Amber begon nog harder te huilen. Joyce, Patricia en Appie keken elkaar verbaasd aan. Toen kwamen Noa en Jeroen binnen. “Wat is er?” vroeg Noa. Nienke haalde haar schouders op. “Wil je wat eten?” vroeg Joyce. Amber schudde met haar hoofd. “Iets drinken?” Amber knikte en Joyce liep naar de keuken om drinken te halen. Toen Amber haar drinken op had nam Nienke haar mee naar boven. Toen ze boven op Amber haar bed zaten keek Nienke goed naar Amber haar ogen. “Amber? Wil je mij alsjeblieft vertellen waar je was?” zei Nienke. Amber antwoordde niet en ze wilde weg lopen. Nienke pakte haar bij haar arm. “AU!” riep Amber en Nienke trok haar terug op haar bed. “Jij gaat helemaal nergens heen. Je gaat me nu vertellen waar je was en wat je hebt gedaan,” zei Nienke op een boze toon. Amber barste in huilen uit en begon te vertellen…
