7
6(2011)
HET DUIZENDSTE VORLID Dit is hem dan: ons duizendste VORlid. Het kostte wat moeite zijn gegevens en foto boven water te krijgen, maar het is uiteindelijk gelukt. Het is Math Schiffelers, woonachtig in Beuningen. Geboortejaar: 1934. Op 18 november wordt hij 77 jaar. De vraag ligt voor de hand waarom hij zich nu pas heeft opgegeven voor het VOR-lidmaatschap. Reden: hij had het tot dusver te druk met les geven en adviseren. Maar hij is niet van plan nu een slapend lid te worden. Hij zou de VOR graag laten meegenieten van zijn expertise voor het organiseren van varende bridgedrives. Bij RWS heeft Maths leven in het teken gestaan van de A-15. Hij verhuisde steeds mee met weer een nieuwe aanpak van een wegvak. In september is Math 52 jaar getrouwd (met de zelfde vrouw). Hij heeft twee zoons en vier kleinkinderen. Wie Math wil verwelkomen of met hem een bridedrive of iets anders wil organiseren, Duizendste VORlid Math Schiffelers kan hem bellen op de telefoonnummers 024-6776688 of 0641155780 en e-mailen naar
[email protected]. Piet Sniekers, regionaal contactpersoon voor Limburg noord, heeft de foto van Math gemaakt. Al eerder had hij het nieuwe lid dat de mijlpaal voor de VOR had behaald, in de bloemetjes gezet. (Dick Seip)
DANK AAN TOM DINGJAN
IN MEMORIAM KAREL MOUNIER
Tom Dingjan moest vanwege zijn gezondheid stoppen met zijn VOR-werkzaamheden. We danken hem vanaf deze plaats vast voor zijn inzet met de lay out van onder andere dit VORbericht sinds het ontstaan daarvan in 2006. Boven alles hopen we dat zijn chemobehandelingen baat mogen hebben en wensen we hem veel sterkte. (Adri den Boer)
Het bestuur heeft diep geschokt kennis genomen van het plotseling overlijden van onze oud-secretaris, Karel Mounier, in de leeftijd van 65 jaar. Het bestuur heeft op prettige wijze met Karel samengewerkt en heeft hieraan goede herinneringen. Het bestuur condoleert zijn partner, kinderen en kleinkinderen en wenst hen alle sterkte bij het dragen van dit verlies. (Jur Teders, voorzitter)
RONDLEIDERS KRAMMERSLUIZEN GEZOCHT De Dienst Zeeland krijgt regelmatig vragen voor een rondleiding op de Krammersluizen. De Dienst vraagt of leden van de VOR op afroepbasis de rondleidingen wil verzorgen. Het sluizencomplex is gelegen in de Philipsdam en verzorgt de scheepvaartverbinding tussen de Oosterschelde en het Volkerak-Zoommeer. Er zijn twee duwvaartsluizen en twee jachtsluizen. (Henk Hoekstra)
DE MASSA VAN RIJKSWATERSTAAT ‘Een illustratief voorbeeld is de situatie in Zeeland. In Middelburg zetelt de provinciale regering in een oude abdij, ergens tussen een museum en een kerk. Het valt nauwelijks op. Het regionale hoofdkantoor van Rijkswaterstaat in Zeeland staat naast de N57, de hoofdweg die naar Middelburg leidt, en telt als het grootste gebouw van de stad.’ (www.skyscrapercity.com)
RWS Zeeland
STAALSLAKKEN ALS BESTORTINGSMATERIAAL Toen ik mijn loopbaan bij Rijkswaterstaat begon waren de Deltawerken volop in uitvoering. Ik bezocht de bouw van de Oosterscheldekering geregeld. Hier werd in geïnvesteerd om Zeeland veilig te maken en toch flora en fauna te sparen. Een goede investering. Een project waar we Oosterscheldekering in aanbouw nog trots op zijn. Ik ben sportduiker en fotografeer onder water. Het onderwaterleven in de Oosterschelde is uniek, ik kom er graag. De stortstenen zijn dicht begroeid, in de holletjes tussen de stenen leven kreeften, krabben en zeedonderpadden. Soms zie je inktvissen en zeepaardjes. Ieder jaar komen de sepia’s om hun eitjes af te zetten. Na het duiken is het in het
Heremietkreeftje
gestort op de dijkbelopen. Staalslakken, afval van de hoogovens, in plaats van natuursteen. In Nieuw Vennep ontstond na het gebruik van staalslakken als ophoogmateriaal grote vissterfte. In België mogen
staalslakken niet worden gebruikt. Ik heb literatuuronderzoek gedaan. Dat maakt mij niet geruster, staalslakken bevatten zware metalen. Ik ben bang dat nu in de Oosterschelde risico’s worden genomen waar we de gevolgen niet van overzien. Ik hoop dat mijn kleinkinderen nog net zo van dit unieke natuurgebied kunnen genieten als ik, maar ik ben ongerust. (Kees Alberts.
Zeedahlia
zonnetje op de dijkglooiingen heerlijk toeven. “Watching the tide go…” Ik kijk uit over het grootste nationale park van Nederland. Steeds vaker zie ik bruinvis-
Kreeft tussen stortsteen in de Oosterschelde bij de Zeelandbrug
Zeepaardje
Foto’s: Kees Alberts en Alice van Laar: zeepaardje)
Zeeanjelieren
sen en zeehonden even aan de oppervlakte komen. Binnendijks heb ik uitzicht over de inlagen, unieke natuurgebieden, overal vogels. Dat maakt me blij. Ik zie sinds vorig jaar dat er staalslakken worden
Zakpijpen
TIP VAN BHV-SITE Van iemand die bij de marechaussee werkzaam is ontvingen wij het onderstaande bericht: Ambulancemedewerkers hebben opgemerkt dat heel dikwijls bij een ongeluk, de slachtoffers een GSM bij zich hebben, maar het urgentiepersoneel weet vaak niet welke persoon te contacteren uit deze grote lijst met telefoonnummers (is ook op het nieuws geweest). Het zou dus een goed idee zijn, mocht er een standaardnaam zijn die overeenstemt met de te contacteren persoon. Zij stellen voor dat iedereen in zijn GSM een adres creëert onder de naam “ICE” (=In Case of Emergency). Onder deze naam sla je het telefoonnummer op van de persoon die moet gecontacteerd worden in geval van nood. “ICE” IS ONDERTUSSEN AL INTERNATIONAAL ERKEND ALS AFKORTING. Vanaf dan weten de politie, de ambulanciers, de
dokter, enz… steeds wie ze moeten contacten. Indien u verschillende nummers wil opslaan, maak dan gebruik van de namen: ICE1, ICE2, ICE3,… ‘t Is gemakkelijk te realiseren, kost niets en kan zeker een verschil maken als het snel moet gaan. Creëer nu meteen een ICEadres met telefoonnummer in je GSM, stuur deze mail door naar zoveel mogelijk personen, dan pas zal deze naam bekend en gebruikt worden. (Rob Philips)
GIFT FOR LIFE OOK BIJ RWS Made in the USA, ResQMe is de originele sleutelhanger nood-tool die ontsnappen uit voertuigen in beklemmingssituaties mogelijk maakt door te snijden in veiligheidsgordels en het breken van autoruiten. Het nieuws is geïnspireerd door de traditionele auto-noodhamer. (www.autoveiligheid.nu) ‘Gift for life’ van RWS
BIESBOSCH MUSEUM KOMT OP EILAND Het Biesbosch Museum komt na de maatregelen voor Ruimte voor de Rivier op een museumeiland. Daarnaast krijgt het vier nieuwe paviljoens. Bezoekers kunnen het Biesbosch Museum over een kleine vijf jaar alleen nog via een brug bereiken. Het museum ligt volgens het Rijkswaterstaatproject Ruimte voor de Rivier precies in een uitstroomopening van de Noordwaard. “En daarom gaan we doorfunctioneren op een eiland”, vertelt Peter van Beek, manager van het Biesbosch Museum. Dat eiland is door twee bruggen van ongeveer 95 en 65 meter hoog te bereiken. (…) Men verwacht dat de uitbreiding tussen oktober 2012 en april 2013 gerealiseerd kan worden. (www.hetkontakt.nl) Vernieuwd Biesbosch Museum
GESCHIEDENIS VAN HET GROENE HART In VORbericht 2008-11 is melding gemaakt van de start van een serie van 17 (maandelijkse) deeltjes ‘De kleine geschiedenis van het Groene Hart’, waaronder vijf van mijn hand. Uitgever Waanders in Zwolle gaf nu twaalf thema’s daarvan uit in één band, volgens het voorwoord ‘op veler verzoek’. Hierin is onder meer ook weer aandacht voor door de Meetkundige Dienst van RWS bepaalde laagste punten van Nederland.
Dat was in 1961 in de Prins Alexanderpolder en in 1995 in de Zuidplaspolder. Hoe dat daar zo laag kwam? Een schilderij met de door het vervenen, weggraven van land voor turf, ontstane Zuidplas prijkt nu voorop. (Adri den Boer)
Boekomslag met verveningsschilderij
WAT ETEN EN DRINKEN BIJ DIABETES 2 ? Zoals bij velen op hoge leeftijd wordt diabetes 2, een milde vorm van suikerziekte, geconstateerd. Dat gebeurt meestal bij een bloedonderzoek om een andere reden. Want van diabetes 2 merkt men als patiënt nauwelijks iets. Doktoren zeggen dat de afwijking wel nadelig inwerkt op de rest van het lichaam. Als er niets tegen zou worden gedaan, kan het zelfs een voet of een been kosten. Dat geloven we dan maar en we slikken braaf de voorgeschreven Metformine. Slaat dit medicijn aan, dan krijgt de bloedspiegel een nagestreefde waarde van zeven of iets lager. Veel hoger of veel lager dan dit getal is niet goed. De medicatie kan worden geholpen door het eetpatroon te veranderen en een uur per dag flink te bewegen. Wie dat goed doet, kan zelfs de pillen laten staan. Het is wel raadzaam dan onder controle te blijven, want bij verhoging van het gewicht of minder beweging, kan het effect weer verdwijnen. Het ideale menu voor een diabetes-2-patiënt bestaat uit een beperking van de hoeveelheid koolhydraten en het weglaten van de producten met suikers die snel in het bloed worden opgenomen, zoals snoep, candybars, koek en dranken met suiker. Alle bewegen is goed, als het maar achtereen wordt gedaan en wat inspanning kost (fietsen zonder elektrische ondersteuning, stevig wandelen en sporten). Op www.diabetesfonds.nl kan men de brochure ‘Lekker en gezond eten met diabetes’ downloaden. Voor de keukentafellade heb ik daaruit het volgende staatje samengevat voor mensen van 51 tot en met 70 jaar: Aardappelen, volkoren pasta: maximaal 4 aardappels per dag Drinken: 1,5/2 liter water per dag Eieren: 2/3 per week Fruit: 2 stuks per dag Groente, rauw, gewokt: 4 opscheplepels per dag Vet, vloeibaar 1 eetlepel per dag Vis 2 x per week (w.o. 1x vet) Vlees(vervanger) ruim 100 gram per dag (niet samen met ei of vis) Volkorenbrood: 4/5 sneetjes per dag Zuivelproducten, mager: 550 ml per dag -----------------------------------------------------------------------------Geen snoep, koek, witte rijst, aardappelpuree, dranken met suiker -----------------------------------------------------------------------------BEWEGEN: 1 uur per dag Voor mensen vanaf 71 jaar geldt ongeveer hetzelfde. Ze kunnen alleen per dag met één opscheplepel groente minder en 50 gram zuivelproducten meer toe. (Dick Seip)
KANALENEXPO OP KOMST Onder de titel ‘In de Vaart, nieuw gebruik van oude kanalen’ presenteert het Noordelijk Scheepvaartmuseum in samenwerking met de ANWB een tentoonstelling over het netwerk van historische kanalen in Nederland (17/912/2). De tentoonstelling geeft een historische schets van het ontstaan van het kanalennetwerk aan de hand van kaarten en foto’s. Speciale aandacht besteedt de tentoonstelling aan drie hoofdthema’s: de recreatievaart met motorjachten, waarbij de fraaiste modellen uit museale collecties worden getoond, bijzonder kaart- en documentatiemateriaal uit de ANWB-collectie en unieke filmbeelden over waterrecreatie, waarvan doorlopend een compilatie zal worden getoond. De stad Groningen ligt als een spin in het web van een dicht net van vaarwegen in het noorden, wat het een goede locatie maakt voor de tentoonstelling. Rondom de expositie hebben het Noordelijk Scheepvaartmuseum en de ANWB speciale (meerdaagse) arrangementen samengesteld. Bij de organisatie van deze tentoonstelling werken het Noordelijk Scheepvaartmuseum en de ANWB samen met het projectbureau van de World Canals Conference (Internationale Kanalenconferentie) die van 19 tot en met 24 september 2011 in Groningen plaatsvindt. Deze internationale conferentie vormt ook de aanleiding voor de totstandkoming van deze speciale tentoonstelling. (www.noordelijkscheepvaartmuseum.nl)
‘GELE’ GESCHIEDSCHRIJVING MET FOUT VAN 40 JAAR ‘De DID als integraal onderdeel van het primaire proces. Dat was jarenlang wel anders. Antoine de Kort, strategisch adviseur informatievoorziening DID, vertelt: ‘Onze voorloper, de Meetkundige Dienst, was aanvankelijk gericht op geo-informatie. De dienst verrichtte zelf de metingen. Later werd deze dienst omgevormd tot Adviesdienst voor Geo-informatie en ICT. Daarmee groeide ook het besef dat er een stuk ICT-techniek nodig was om data in te winnen, te beheren en te ontsluiten.’ Die tekst was te lezen in het twee pagina’s grote artikel ‘Data-ICT-Dienst: knooppunt van informatie’, in: Geel! 2011-3. Geel! is het soms kleurloze maandblad voor medewerkers van Rijkswaterstaat (RWS), traditioneel gemaakt door bureau Karin de Lange uit Den Haag, want zelf doe je dat niet. Dat bureau schrijft àlle artikelen en schreef dus ook het bovenstaande interviewfragment. Als gepensioneerde krijg ik dat blaadje ook, zij het wat later en net zoals ruim duizend andere senioren in één envelop met het VORbericht voor oud RWS-ers, dat ik zelf mag redigeren. (Alles met dank aan RWS!) Logo stichting voor historie landmeetkunde Dat de DID (van 2007) intussen al jarenlang geen integraal onderdeel meer was van het primaire RWS-proces moet ik geloven, al blijf ik het verbazingwekkend vinden. (Die Geel!-kritiek sec van de eerste twee zinnen lijkt wel weer net zo prijzenswaardig onafhankelijk als het managementboek ‘Veranderend getij’ uit 2010.) De geciteerde De Kort is sinds 2010 bij de DID, maar was daarvoor vanaf 2006 wel directiesecretaris bij de RWS-Directie Noordzee. In december 2005 vertrok ik zelf al bij de AGI (van 2003), opvolger van de Meetkundige Dienst (MD) van 1931. Deze dienst werd opgericht en diende vele decennia feitelijk om geo-informatie te leveren als juist onderdeel van het primaire RWS-proces. Toen ik eind jaren zestig landmeetkundig rekenwerk op de (X1-) computer deed, waren dat bijvoorbeeld berekeningen van wegassen, die de volgende dag met ‘mijn’ gegevens moesten worden uitgezet. Vraaggestuurd heette dat later. Een telex fungeerde als e-mail. Grond- tot beheerkaarten en later DTB’s betroffen alleen strokentopografie van wat RWS wilde aanleggen of moest beheren. DTM’s waren integraal onderdeel van aanlegprojecten en zijn dat nu nog, al meten anderen ze. ‘De dienst verrichtte zelf metingen’ lijkt nu een sneer, maar er waren tijden dat ambtenaren daarvoor nog geen tik op de vingers kregen en het zorgde voor die optimale afstemming met het primaire proces. Dat met of na de omvorming tot AGI (2003 pas) ‘het besef groeide dat er een stuk ICT-techniek nodig was om data in te winnen, te beheren en te ontsluiten’ negeert dat de MD daar vanaf 1960 mee voorop liep. (Foutje van 40 jaar dus!) Dat was zelfs ver voor de oprichting van een Dienst Informatie Verwerking (DIV) bij RWS in 1971. Toen deze na 20 jaar werd verzelfstandigd kreeg de MD er de zorg voor de RWS-brede technische infrastructuur voor informatievoorziening bij. Dit wapenfeit kon nog net worden meegenomen in het qua titel ambitieuze jubileumboekje Meetkundige Dienst de volgende 60 jaar Geo-informatie Poststempel RWS-MD 1997 voor de Rijkswaterstaat. Ver voor het formeel afstand nemen van de MD-naam had men al frankeerstempels met alleen de niche-term ‘Geo-informatievoorziening en Informatietechnologie’ (zie hierbij dankzij www.laakland.nl). Dat het DIV-erfenisje niet als een koekoeksjong was bedoeld bleek ook jarenlang uit de gestandaardiseerde waarschuwing ‘Pas op voor een nieuwe DIV!’ bij toen strategische adviezen. Hoe komt men dan nu aan zo’n gekleurd stukje geschiedschrijving in Geel! ? Dat is niet omdat technische waarheden niet vast liggen, zie alleen maar de MD-publicaties in de tijdschriftendatabank (www.hollandsecirkel.nl), maar omdat niet ièdere strategisch adviseur ze raadpleegt en misschien ook, omdat het redactiebureau extern is. (Hoewel: ‘Onze relatie met RWS startte in 1990’, aldus haar website….) Is er dus niet zozeer sprake van gekleurde geschiedschrijving door RWS, maar slechts incidenteel en door individuen? Ik denk het en de HID van de DID participeert bewust met haar dienst in de stichting De Hollandse Cirkel voor de geschiedenis van de geodesie. Alleen daarom al past de dienstvaardige correctie hier. NB. Ook opgenomen in: tijdschrift De Hollandse Cirkel, 2011-3. (Adri den Boer, v.m. senior adviseur geo-informatie MD/AGI)
NIEUW BOEK DANKZIJ RWS-VONDST UIT 2002 Het Hoornse Hop is in de Gouden Eeuw en de eeuwen hierna een van de drukst bevaren stukken van de Zuiderzee. Handelsschepen, oorlogsbodems, vrachtvaarders en vissers voeren duizenden malen per jaar naar of van Hoorn. Vele schepen vergingen in het ondiepe Hoornse Hop. In 2002 verrichtte een schip van Rijkswaterstaat een controlemeting. Op enige afstand van de oude haven van Hoorn werd het complete silhouet van een middelgroot schip zichtbaar op de meetapparatuur. Het bleek 18 m lang en redelijk gaaf in de zachte zeebodem vast te zitten. Duikende amateurarcheologen uit West-Friesland werd gevraagd het wrak nader te inspecteren. Het wrak bleek vol te liggen met gele baksteentjes, dakpannen, plavuizen en een groot aantal fraaie witte borden met de tekst ‘Makkum 1752’. Na een aantal succesvolle duiken en aanvullende studie, liep het onderzoek vast. Het schip bleef op de bodem van het Hoornse Hop liggen. In 2010 werd een belangrijk historisch Nieuw boek document ontdekt dat alle puzzelstukken op zijn plaats liet vallen. Het vrachtschip was de tjalk van de Friese schipper Karsten Hoytes komend van Makkum. Het verging onder mysterieuze omstandigheden in de nacht van 2 op 3 november 1752 in het zicht van de Hoornse haven. Het verhaal ‘Gezonken als een baksteen’ is veelzijdig omdat het zowel de Fries-Westfriese maritieme hanSonarkaart met wrak delsbetrekkingen als de productie en het gebruik van Fries aardewerk en bouwmateriaal illustreert. Tevens belicht het de functie van de tjalk als werkpaard van de Zuiderzee. Tenslotte wijst het op het nut van archeologisch onderzoek in de voormalige Zuiderzee en de risico’s waaraan het kwetsbare erfgoed op de zeebodem telkens blootstaat. Boek bestellen? Maak 21 euro over op: RABObank: 1485.72.561 t.n.v. Stichting Archeologie West Friesland, Leisteen 1, Hoorn o.v.v. ‘gezonken als een baksteen’. (www.stiawf.nl)
NOG EEN RWS-ER AL IN MUSEUM ‘De heer De Boer van Rijkswaterstaat zittende op stenen op Terschelling. Links ligt de Jan Amels en rechts de Oosterom.’ Zo beschrijft het Fries Scheepvaartmuseum haar objectnr FSM001010195. De foto stond ook in het Friesch Dagblad. Evt. aanvullingen op de tekst plaatsen we graag! (www.friesscheepvaartmuseum.nl
Waterstater op foto in museum…
‘NADRUK VERBODEN’, DUS LEUK Op www.archieven.nl staat sinds kort en in twee kleuren (ook bruin) dit suikerzakje uit de collectie van het streekarchief Voorne-Putten en Rozenburg. Bureau, afdeling en dienst mogen zijn verdwenen, Rijkswaterstaat is er nog steeds! Het hier afdrukken is ook om twee vragen te stellen: - wie herinnert zich het gebruik van specifiek zakjes met déze opdruk? - wie levert een scan van een ander suikerzakje van een RWSdienst? (Adri den Boer) Suikerzakje van afdeling van de Deltadienst van RWS
COLUMN Geluidsscherm in de bouwvergadering
In de jaren ’70 – ’80 ontwikkelde zich een enorme vraag naar geluidsschermen. De wet op de geluidhinder werd aangepast en bepaalde dat al vrij snel langs een rijksweg een geluidwerende voorziening moest worden aangebracht. Zo’n voorziening kon bestaan uit grond ten behoeve van een 'geluidswal' of een constructie van beton, metaal, kunststof of beplanting in de hoedanigheid van een ‘geluidsscherm’. De voorkeur ging al gauw uit naar een geluidswal, omdat dat beter paste in het landschap en waarvoor het materiaal vaak ter plaatse beschikbaar was. Voor zo’n geluidswal was in het algemeen grond nodig. Elke gemeente werd in die periode geconfronteerd met ontgravingen ten behoeve van ondergrondse infrastructuur of parkeergarages en daardoor kwam veel grond vrij. Echter waren er door de eeuwen heen in die stedelijke omgeving industrieën en nijverheden gevestigd geweest, die het niet zo nauw namen met het milieu. Er moest dus wel aangetoond worden dat de vrijkomende grond niet verontreinigd was. Voor een grondwal was echter ruimte nodig en juist in locaties waar een geluidwering noodzakelijk was, was die ruimte veelal niet beschikbaar. Daar was meer behoefte aan een geluidsscherm. De behoefte aan geluidsschermen werkte door in de relatie, die verschillende wegenbouwaannemers aangingen met leveranciers van geluidsschermen of bedrijven die zich hadden gespecialiseerd in het aanbrengen en monteren van schermen. Wanneer in het project een scherm moest worden aangebracht, wist de aannemer in de bouwvergadering te melden, dat hij een goed bedrijf kende, dat een geluidsscherm kon leveren en plaatsen. Dat scherm zou bovendien onder zíjn supervisie worden aangebracht. Dit laatste was in het voordeel van de opdrachtgever, die daardoor de regie van het project bij één verantwoordelijke kon leggen. Zo’n leverancier van geluidsschermen werd dan uitgenodigd om in de
bouwvergadering eens te vertellen wat het bedrijf te bieden had. Zo ging het ook in het project, waar nog niet bekend was of het gedachte geluidsscherm alleen een geluidwerende functie moest hebben, of tevens geluid moest absorberen. Wanneer het geluid bij voorbeeld niet teruggekaatst mocht worden bij toepassing van een bepaald soort materiaal dan moest het scherm voorzien worden van een bekleding die geluid kon opnemen en vasthouden, kortweg een bepaald absorptievermogen moest hebben. Tijdens een bouwbespreking in de bouwkeet zou een vertegenwoordiger van de leverancier van schermen een toelichting geven op de mogelijkheden van zijn scherm. De vertegenwoordiger was een vlotte persoon, strak in het pak en met een snelle babbel. Hij zeulde een model van een geluidsscherm mee, dat er eveneens strak uitzag. Zeulen was niet het juiste woord, want de slimme vertegenwoordiger had een constructie op wieltjes bedacht, zodat het proefstuk op simpele wijze verplaatst kon worden. Alleen ter plaatse van die verrekte drempels, die altijd in die bouwketen aangebracht werden, was het nodig om assistentie te vragen. “Kan iemand mij even helpen?” “We verstaan u niet, er zit een geluidsscherm tussen”, probeerde een jong ingenieurtje lollig te zijn. Maar de strak in het pak zittende vertegenwoordiger reageerde adrem. “Dan functioneert mijn scherm nu al; ik hoop dat u met uw opdracht aan mij net zo snel bent als met uw opmerkingen.” Hiermee werd het ingenieurtje de mond gesnoerd, want hij had uiteraard niet de bevoegdheid om opdrachten uit te schrijven. Eindelijk stond het proefmodel op tafel. Na enige informatie over zijn bedrijf en toelichting op het model nodigde de vertegenwoordiger het ingenieurtje
uit voor een proef. “Ik ga met mijn hoofd op tafel liggen aan de ene kant van het scherm en u zegt een paar woordjes aan de andere kant. U bent dan de woonwijk, die geluid wil beperken en ik ben de rijksweg. Toen de vertegenwoordiger achter het proefmodel verdween, sprak het ingenieurtje heel zachtjes: “Pst, pst, hoort u mij?” “Jazeker”, antwoordde de vertegenwoordiger, weer met zijn hoofd boven het proefmodel uit, “ik hoorde duidelijk pst, pst, hoort u mij. Dat betekent dat u binnen de gemeente niet teveel lawaai mag maken, want daar schrikt ongetwijfeld het verkeer op de rijksweg van. Nu draaien wij de geluidsproductie om en ben ik de rijksweg, die dit keer geluid veroorzaakt en u bent nog steeds de woonwijk, die dit keer geen geluid wil horen.” Weer dook de vertegenwoordiger achter het scherm, maar hield zijn mond. “En”, vroeg hij “heeft u iets gehoord?” “Nee, niets gehoord”, moest het ingenieurtje toegeven. “Ziet u nu wel”, sprak de vertegenwoordiger, “U moet gewoon dit scherm aanschaffen; op korte afstand hoort u al niets; op grotere afstand vervaagt het geluid helemaal.” Hier had het ingenieurtje even niet van terug en keek om zich heen of iemand hem zou steunen. Maar de oefening gaf hilariteit en er werd gelachen om deze proef. Sportief als de vertegenwoordiger was, nodigde hij het ingenieurtje en andere belangstellenden uit voor een bezoek aan de fabriek, waar dergelijke schermen werden gemaakt.
Het toneelspel was afgelopen en de vertegenwoordiger worstelde weer met de drempels. “Jij ook altijd met je bouwketen en je rotdrempels”, zei hij tegen de hoofduitvoerder van de aannemer, die ogenblikkelijk inhaakte met: “ik kan je een psychiater aanbevelen die jou van je drempelvrees afhelpt.” “Ik ben niet geïnteresseerd; die lui spreken zo zacht; daar hoef ik geen geluidsscherm te leveren.” Er werd door beiden gegrinnikt, ze kenden elkaar al heel lang. De vertegenwoordiger stapte met het proefmodel in zijn strakke bolide en reed de rijksweg op, tevreden over deze geslaagde presentatie van zijn proefmodel. Hij trapte nog eens extra op het gaspedaal, zodat de bolide extra geluid veroorzaakte. Des te eerder was er behoefte aan zijn scherm. Hij lachte wat in zichzelf, want zo werkte dat natuurlijk niet. Hij draaide zijn hoofd iets naar rechts en keek, want nu kon het nog, naar het aantrekkelijke beeld van het polderlandschap. Rob van den Broek
KOPIJ- EN VERSCHIJNINGSDATA Vrijdag 9 september wordt voor nr 8 als kopijdatum aangehouden. Bureau Karin de Lange plant als verschijningsdata voor Geel!: 26/9, 24/10, 12/12 en 30/1 (2012).
VOR-AGENDA 2011 (ZIE OOK WWW.VORRWS.NL) 6 sept. 23 sept. 5 okt. 6 okt. 12 okt. 13 okt. 9 nov.
regiodag NH-Flevoland: Broeker Veiling regiodag Brabant/België: Speelkaartenmuseum Turnhout discussiemiddag kenniskring/eindejaarsbijeenkomst regiodag West-/Midden-NL: Maasvlakte regiodag Oost-NL: Overasselt regiodag Limburg: ondergrondse A2 vrijwilligersdag: Middelburg
RWS-AGENDA 2011 NB Graag nemen we in de RWS-agenda ook seniorenbijeenkomsten van diensten op (inlichtingen daarover uitsluitend bij die diensten). Zie verder ook: www.svp-vw.nl 5 okt. seniorendag DID: boottocht over Vecht
Verenigingsbulletin van de VOR onder redactie van de Commissie Communicatie Hoofdredacteur: Adri den Boer E:
[email protected] Lay-out: Lex van Gennip E:
[email protected] Ambtelijk secretariaat VOR: Willy Bouwmeester en Claudia Kranendonk, Antwoordnr. 10660, 2501 WB ’s-Gravenhage, E:
[email protected] (alle zakelijke aangelegenheden,gezamenlijke in-box).
[email protected] [email protected], T: 070 - 456 11 88 Rekeningnr. 1294276 t.n.v. Penningmeester VOR ’s-Gravenhage Website VOR: www.vorrws.nl
