Het doel is Christus PP1 Psalm 42:2-3 – mijn ziel schreeuwt tot U, mijn ziel dorst naar de levende God. Deze tekst is een heel diepe uitdrukking van innerlijk verlangen naar God. Een verlangen dat ervoor zorgt dat andere dingen in ons leven minder belangrijk zijn… dat diepe verlangen bepaalt ons leven, geeft een doel aan ons leven. Herkent u dat verlangen? Ons leven draait om God, om wie God is. Augustinus van Hippo schreef rond 400 n.Chr.: want Gij hebt ons geschapen tot U en ons hart is onrustig, totdat het rust vindt in U. In Opwekking 641 is dat in een lied verweven; een beetje postmoderner en individualistischer: ‘U heeft mij voor Uzelf gemaakt en mijn hart is onrustig tot het rust vindt in U.’ Ik prefereer de woorden van Augustinus: ‘ons’. Wij zijn gemaakt door God en ons doel is God. We kunnen pas echt mens zijn als we naar dat doel verlangen. Pas als we het doel van iets kennen, weten we of iets goed functioneert. PP2 Ik kan mij al nauwelijks scheren met een scheermesje zonder mij te snijden; laat staan met een vlijmscherp vleesmes. Je kan zeggen dat dat een slecht mes is, want je snijdt je voortdurend. Het gaat om de vraag of je het mes gebruikt waar het voor dient. Het is niet geschikt om je te scheren, maar vermoedelijk wel om een côte à l’os of chateaubriand mee te snijden. Pas als je iets gebruikt waar het voor gemaakt is, weet je of iets goed functioneert. PP3 Ik vermoed dat je conclusie zal zijn dat de stofzuiger niet goed werkt. Hij schuift niet goed over en weer, telkens opheffen, … Nogmaals: Pas als we het doel van iets kennen, weten we of iets goed functioneert. Drie punten PP4 - het doel van de mens - oriëntatie op het doel - onze samenkomsten en het doel Het doel van de mens Met de mens is het niet anders. Pas als we het doel van de mens kennen, weten we of hij of zij goed functioneert. (a) Elk mens bepaalt voor zichzelf een doel Ik wil benadrukken dat elk mens voor zichzelf een doel bepaalt, een diepgaand verlangen naar iets of iemand. Dat verlangen bepaalt hoe iemands leven eruit ziet. Voor sommigen betekent dat dat ze zich verliezen in een hobby, dat ze uren en massa’s geld verliezen aan het uitbouwen van hun auto, dat ze alles geven voor het vrijwilligerswerk waarin ze betrokken zijn, … Wie je bent, komt voort uit je hart.
In Psalm 42:2-3 zien we dat de psalmschrijvers, de zonen van Korach, hun verlangen bekend maken: Mijn ziel dorst naar God. Verlang je zo diepgaand naar God? Als dat je doel als mens is, dan functioneer je ook zoals je bedoeld bent. Dan ben je eigenlijk pas echt mens. (b) De mens is gemaakt met een doel De mens is namelijk gemaakt met God als doel. Dat schreef Augustinus, maar schreef Paulus eeuwen eerder al in de brief aan de Romeinen 11:36: Want uit Hem en door Hem en tot Hem zijn alle dingen. Alle dingen, ook de mens, is gemaakt ‘tot Hem’ – met Hem als doel. Ik wil het nog iets anders zeggen: Het doel is Jezus Christus. Jezus Christus heeft laten zien tijdens Zijn tijd op aarde waar wij voor gemaakt zijn. Rom. 13:14 Bekleed u met de Heere Jezus Christus (gebiedende wijs) Kol.3:12 Bekleed u als uitverkorenen van God, heiligen, geliefden met innige gevoelens (Grieks ingewanden, zetel van de menselijke bewogenheid), ontferming (Jezus was met ontferming bewogen over de mensen; heel diep), vriendelijkheid, nederigheid, zachtmoedigheid, geduld. Ofwel v.14 – liefde. Jezus Christus als doel hebben, jezelf met Jezus Christus bekleden, heeft alles te maken met liefde. Voor wie de link zelf nog niet gelegd heeft: Dit ligt helemaal in de lijn van beeld van de Zoon zijn. Herinneren jullie je dat nog uit de eerste preek van de reeks over volgeling van Jezus zijn? PP5 Het begint met gelijkvormig zijn aan het beeld van de Zoon. Al die eigenschappen die hier op een slide staan… dat is jezelf met Christus bekleden. Het doel van de mens. PP6 Oriëntatie op het doel Wellicht hebben jullie dit al tien keer, honderd keer gehoord. En toch blijft het moeilijk om hiernaar te leven. Ik wil benadrukken dat we een nieuw leven gekregen hebben en dat God ons prachtige dingen geeft, maar dat neemt niet weg dat we nog kunnen en mogen groeien. We zijn soms best hardleers. We verliezen nogal eens ons doel uit het oog… tijdelijk of een langere tijd. Hoe komt dat toch? Een deel van het probleem ligt erin dat we geloven dat we ons heilig kunnen denken. Als ik maar genoeg in mijn Bijbel lees of voldoende preken hoor, dan komt het wel goed met mij. Als ik maar genoeg kennis op doe, dan lukt het wel om het doel na te streven. Totaal niet! Iedereen weet dat rijden onder invloed van alcohol een verhoogde kans op ongevallen met zich meebrengt. En toch ben ik er behoorlijk zeker van dat er ook hier heel wat mensen zijn die al minstens één keer achter het stuur gekropen zijn, terwijl dat naar de letter van de wet niet meer mocht. Dit wordt zelfs vaak wat weggelachen: ‘Ach ja, het gaat nog wel’. We weten het en toch doen we het. Te weinig kennis? Nee. Mensen die al jaren in de kerk zitten en een beetje opgelet hebben, weten donders goed wat God vraagt. Kennis is waardevol, een preek is belangrijk – ik sta hier geen toneel te spelen – maar er is meer nodig om echte verandering te krijgen.
Moeten we het dan bij het emotionele zoeken? Als je maar je emoties toont, dan zit het goed. Ik heb al meer dan eens geweend, omdat ik mij realiseerde dat een en ander helemaal fout zat in mijn leven. Denk je dat die emoties mij ertoe gebracht hebben om die fouten nooit meer te maken? Nee, hoor. Enkele dagen later was het weer van dat. Ik ga terug naar Psalm 42:2-3. De ziel die dorst naar God of zoals Augustinus zegt: het hart dat rust vindt bij God. Daar moet het veranderen. Verandering gebeurt door het werk van de Heilige Geest. Daar zeg ik vandaag verder niets over, maar ik wil het wel benoemen, omdat Zijn werk essentieel is. Verandering gebeurt ook door dagdagelijks, herhaald terug te gaan naar ons doel als mens: Jezus Christus. We hebben om het zo te zeggen telkens opnieuw oriëntatie nodig. Als je in een mega-bos zit, moet je je via een kompas af en toe opnieuw oriënteren. Zit ik nog in de juiste richting? Je kan wel zeggen: Ik heb mij ooit al eens georiënteerd… toch zal je dat opnieuw moeten doen. Verandering gebeurt door telkens opnieuw terug te gaan naar de basis: Psalm 42, verlangen naar God. Verlangen naar het doel, zoals in Rom. 13 staat: bekleed u met Jezus Christus. Onze samenkomsten Hoe kunnen we dat doen, dat heronriënteren, dat terug gaan naar de basis? We zitten al op de goede plaats. Brood en wijn laten mij zien dat mijn doel Christus is. En dat dat doel haalbaar is. Zonder Jezus’ dood en opstanding was het niet mogelijk om mijzelf te bekleden met Jezus Christus. Absoluut niet! Het gevolg van de zonde, het doel van de zonde is de dood. Wat een tegenstelling! Terwijl God mij gemaakt heeft om Jezus Christus als einddoel te hebben, had de zonde dat veranderd in de dood. Brood en wijn is zoveel meer dan herdenken dat mijn zonden vergeven zijn. Brood en wijn bepaalt mij bij het einddoel van mijn leven; het laat mij zien waar ik met mijn leven naartoe moet. Elke week opnieuw… is dat nodig? JA! En wellicht zou het nog vaker moeten. Want ik vergeet dat nogal eens. Ik heb dat einddoel jammer genoeg niet elk moment van de dag voor ogen. Dat zijn de momenten waarop ik het gras begin te stofzuigen, waarop ik mij scheer met een vleesmes. Ik maak fouten, omdat ik mijn leven verkeerd gebruik, omdat ik het einddoel van mijn leven even uit het oog verloren heb. Waarom nemen we tijd voor aanbidding? Aanbidding via Gods Woord of via liedjes. Kort door de bocht: Een lied zouden we niet moeten zingen, omdat we het leuk vinden, maar omdat het ons bepaalt bij wie God is en van daaruit ons innerlijk verandert, van daaruit bepaalt het ons bij ons doel. Aanbidding zorgt ervoor dat we scherpgesteld worden. Net zoals bij het avondmaal hebben we het nodig dat we dat doel scherp voor ogen krijgen. Elke week opnieuw… ik zou zelfs willen zeggen… elke dag opnieuw. Ik wil daarbij iets vertellen over hoe dit iets meer dan een week geleden bij mezelf gebeurde. We kwamen vrijdagochtend op de leergemeenschap. Die dagen worden altijd begonnen met aanbiddingsliederen, iemand die iets vertelt over een Bijbelgedeelte en daarna mogen mensen naar voor komen om te vertellen wat hen aanraakt. Ik weet niet of u het herkent, maar bij het begin was ik fysiek wel aanwezig, maar daar hield het bij op. Ik bedacht nog
tijdens het zanggedeelte dat mijn gedachten bij vorige leergemeenschappen veel meer op God gericht waren. Tijdens het zingen was er vanalles bezig in mij. Enfin, daarna lazen we Psalm 25. Tijdens het lezen werd ik geraakt door de woorden: ‘Tot U, Heere, hef ik mijn ziel op…, v.1, allen die u verwachten, worden niet beschaamd…, v.3, Hij leert zachtmoedigen Zijn weg…, v.9’. Ik werd bepaald bij de noodzaak om mijzelf klein te maken tov God en bij de heerlijke belofte dat als ik uitkijk naar God en wat Hij doet, dat Hij mij niet in de kou zal laten staan. Die tijd van aanbidding, waar ik niet echt enthousiast in de letterlijke betekenis van het woord – en thou, in God, aan begonnen was, veranderde in een prachtig moment waarin ik bepaald werd bij de noodzaak om nederig, klein te zijn tov God. Mijn doel in mijn leven is niet mijzelf; mijn doel is Christus – of met Psalm 25 gesproken: mijn doel is geleid worden door God. Dat is een voorbeeld van hoe ik in mijn eigen leven zie dat aanbidding gebruikt werd om op scherp gezet te worden. Het gaat om God. Tijdens aanbidding spreek ik uit hoe magnifiek en schitterend God is, het gaat om Hem, maar God gebruikt dat om mij op het juiste spoor te zetten – het werk van de Heilige Geest. Hetzelfde geldt voor een preek, getuigenissen, kringen, gebedsmomenten… waarom doen we die dingen? Waarom zit je hier vanochtend? - Uit gewoonte - Omdat je door je ouders verplicht bent om mee te komen - Omdat je hoopt iets te krijgen waarmee je de week weer door kan komen - Om je broers en zussen te bemoedigen - Om je hemelse Vader te ontmoeten Waar ik naartoe wil: Ik geloof dat wij ontmoeting met God en met elkaar nodig hebben om elke keer opnieuw bepaald te worden bij ons doel: Jezus Christus, bekleed worden met Hem, bekleed worden met al die prachtige dingen die Hij ons wil geven. Ik geloof dat je het jezelf gemakkelijk kan maken als je met dat doel voor ogen naar samenkomsten gaat… of dat nu over de zondag gaat of over de rest van de week. Het is onder andere door contact met elkaar dat je ontdekt dat je het gras aan het stofzuigen bent of jezelf aan het scheren bent met een vleesmes; dat je gaat zien dat je je leven op een verkeerde manier gebruikt; leeft met het verkeerde doel voor ogen. Wij mogen, moeten elkaar aanmoedigen om dat doel voor ogen te houden. Velen onder jullie lopen met het idee rond dat je te weinig tijd hebt om tijdens de week elkaar te zien – formeel of informeel. Het enige dat ik daar nu over zeg, is een suggestie: Als je het doel, Christus, voortdurend voor ogen wil houden, dan heb je het contact met broers en zussen nodig – op welke manier dan ook. Investeer daarin. Elke week, elke dag opnieuw. Het loont de moeite. Vergeet niet dat je geen beter leven kan hebben dan het leven dat God bedoeld heeft, dan het doel dat God met de mens voorheeft: gelijkvormig zijn aan het beeld van Jezus Christus. Het doel is Jezus Christus. Aansluitend avondmaal Psalm 52:2-3 Terugkomen op wat ik zei over brood en wijn. Het is meer dan een symbool van Jezus’ dood. Het is het symbool van nieuw leven dat wij gekregen hebben. Met dat nieuwe leven is ook
een nieuw doel gekomen: Jezus Christus. Laat ons vieren, laat ons blij zijn met dat doel. God geeft ons door het sterven en de opstanding van Jezus Christus het leven waarvoor Hij ons gemaakt heeft. Het doel is niet meer de dood; het doel is Jezus Christus! Er is geen beter leven mogelijk!
