Herinneringsboek Den Helder-Maastricht 2006 A.V. Maasrunners

Herinneringsboek Den Helder-Maastricht 2006 A.V. Maasrunners

samenstelling Jacques In de Braek, in samenwerking met Sandra Beurskens, Karin Jacobs, Jenny ten Haaf, Kirsten Lotgering en Rachma van Woerden en zij die door hun verhaal een bijdrage leverden.


In het weekend van 18 en 19 maart van dit jaar hebben de Maasrunners deelgenomen aan de estafetteloop Den Helder - Maastricht. Deze hardloopwedstrijd heeft een hele tijd de trainingen van met name de dinsdag/donderdag groep in beslag genomen. Weken lang is er specifiek getraind met als doel de 426 km op een zo goed mogelijke manier te kunnen lopen. Maar daarnaast hebben meerdere Maasrunners op een specifieke manier een bijdrage geleverd. Als je dus het totale gebeuren en de medewerking van iedereen nog een s de revue laat passeren, past er naar iedere deelnemer, in welke vorm dan ook, een diepe buiging. Wat hier gepresteerd werd had, denk ik, niet iedereen verwacht. Maar ook de bijkomende klus, het was immers ook een sponsorloop, werd een fantastisch succes. Nu alle zaken geregeld zijn, alle toezeggingen verwerkt, en het bestuur het netto resultaat tot een rond bedrag heeft aangevuld, is de netto opbrengst overgemaakt aan het Nederlandse Rode Kruis. Er is die drie dagen een hoop gebeurd, Vanaf het moment van vertrek op vrijdagmiddag tot de aankomst op zondagmiddag, hebben de lopers een dagboek bijgehouden. Anderen hebben er een heel verhaal van gemaakt en zelfs een thuisblijfster schreef haar ervaringen op. Er werd op diverse manieren contact gehouden met het thuisfront, soms tot diep in de nacht. Zelfs een eigen verjaardag werd er ondergeschikt aan gemaakt. De vreugde en de trots van iedereen op het einde is moeilijk onder worden te brengen. De lopers en vrijwilligers hebben op de herinneringsavond een verslag in boekvorm van alle gebeurtenissen ontvangen. Op de algemene ledenvergadering is echter de opmerking gemaakt dat eigenlijk alle leden kennis moesten kunnen nemen van deze unieke gebeurtenis. Bijgaand stuur ik jullie dan ook een uitgebreide compilatie van allerlei gebeurtenissen en verhalen. Hopelijk heeft iedereen na het lezen van dit naslagwerk enig idee wat er zich zo allemaal die drie dagen heeft afgespeeld.

Namens alle lopers en meewerkende vrijwilligers heel veel leesplezier.


Estafette Den Helder - Maastricht Herinneringen aan 426 kilometers door Nederland

18-19 maart 2006


Inhoud

Voorwoord…………………………………………………………………………………….

Sponsors………………………………………………………………………………………

De route ……………………………………………………………………………………….

Belevenissen…………………………………………………………………..…………….. Verslag catering……………………………………………………………… Verslag anonieme loper ……………………………………………………. Verslag fietsers Henk ………………………………………………………. Verslag Caubergloper………………………………………………………. Verslag bus A………………………………………………………………… Verslag bus B………………………………………………………………… Het verhaal van een ‘thuisblijver…………………………………………. Emailcommunicatie voor-en-na…. ………………………………………. Reactie fietser Jean…………………………………………………………. Reactie thuiswacht Kirsten………………………………………………… Reactie van masseur Guy………………………………………………….. Uitslagen………………………………………………………………………………………

Deelnemers …………………………………………………………………………………..

Dankwoord vrijwilligers…………………………………………………………………….

Dankwoord sponsors……………………………………………………………………….


Voorwoord Meestal worden sporters op jonge leeftijd lid van een sportvereniging. Bij de Maasrunners is het net het omgekeerde. Mannen en vrouwen die in het verleden gesport hebben en toen wegens huiselijke- of carrière omstandigheden gestopt zijn, pakken nu de draad weer op. Eén van de belangrijkste redenen is dan vaak om via dit sporten weer iets aan conditie en gezondheid te doen. De Maasrunners kennen dan ook geen leeftijdsgrens en iedereen is van harte welkom. Ondanks het feit dat er geen wereldrecords meer gebroken zullen worden op atletiekgebied, is het niet zo dat er maar wat, laten we zeggen, gehobbeld wordt over straten, bossen en velden. Nee, er wordt onder gediplomeerde leiding getraind. De ene groep doet dat uit recreatieve overwegingen en de andere groep meer prestatiegericht. Daarom is de vereniging opgesplitst is een maandag/vrijdag groep en een dinsdag/donderdag groep. Voor alle Maasrunners ligt er toch wel een periodieke uitdaging. Het is altijd een stimulans om te merken dat regelmatig hardlopen, leidt tot betere prestaties op de trainingen en dat de snelheid en conditie steeds verbeteren. Op het gebied van uitdagingen zijn er door diverse leden al persoonlijke successen geweest. Vanuit het niets zijn er nu leden die aan wedstrijden deelnemen van 5 km. tot en met hele marathons. Dit zijn individuele prestaties. De Maasrunners als vereniging hebben nu gekozen voor een collectieve uitdaging. Op 18 en 19 maart wordt de estafetteloop Den Helder-Maastricht georganiseerd. Een hardloopwedstrijd over 426 km. Naast de sportieve uitdaging is het de bedoeling van deze estafette om geld bij elkaar te lopen voor Mappa Mondo. Mappa Mondo is een onderdeel van het Nederlandse Rode Kruis. Het is een gezinsvervangend tehuis waar kinderen met een levensbedreigende ziekte voor een korte of langere periode worden opgevangen en verzorgd. Soms hebben deze kinderen geen ouders meer. Of deze ouders zijn zelf ziek of na een lange periode van intensieve verzorging zo uitgeput, dat ze zelf even rust nodig hebben. Toen onze nieuwe hoofdtrainer het vorig jaar met het voorstel kwam om aan deze wedstrijd deel te nemen, heeft menigeen zijn wenkbrauwen gefronst. Maar met een overdosis enthousiasme heeft hij de rest van de vereniging van zijn goede bedoelingen weten te overtuigen. Vanuit de vereniging boden eigen leden spontaan hun medewerking aan, onderdelen werden gesponsord en bruikbare suggesties kwamen op tafel. Om het doel, een ruim geldbedrag voor Mappa Mondo, echter geheel te realiseren, is de hulp van buitenaf onontbeerlijk. Wij danken dan ook alle sponsoren voor hun financiële of materiele bijdrage. Zonder hun hulp, in welke vorm dan ook, zou uitvoering van deze sportieve uitdaging moeilijk te realiseren zijn. De Maasrunners.


Sponsors De volgende bedrijven en instellingen hebben de A.V. Maasrunners gesteund om de deelname aan de Den Helder – Maastricht estafette mogelijk te maken.

Hekkert Opel Kerkrade. Voice Actuele mode voor hem en haar. R en L Financierings adviseur. Slagerij Renkens Bakkerij de Lekkerbek Van der Rijdt Parket Jahae fysiotherapie Restaurant Op de Hey Taxi Bastings Groente en Fruit Eijsden Botaxi. Kruisherenhotel Maastricht Christie Dreezen (caravan) Tandartsenpraktijk Gulikers TD Mora Ondernemers Ver. Brusselse Poort fp- bike Voeren ambulante kapster Palmyre Brouwers Familie van Eric Vroonen Klanten van Cafe Splendid, Sint-Martens-Voeren Petra, Mariska & Jordi NedCar Born. Collega’s Ed Sabel van NedCar Buurtbewoners van Ed Sabel Collega's van Jacques In de Braek Belastingdienst Maastricht M.J. Ubachs, H. Pieters, J. Indenkleef R. Heuts

Auto bedrijf Weerts Michel Beijers Familie van Ron Huynen Dakdekkersbedr. Lardinois J. Frambach-Bastings B+W Aannemersbedrijf Re-Max Akzo-Nobel Network Factory Buurtwoners Rob Habets St. Geertruid collega's Peter Atol collega’s Jan Staal GTI Z-Oost b.v. collega’s Jos Vrancken ABP Çollega’s Sandra Beurskens Hoge school Zuid Collega’s Rachma van Woerden, Revalidatie Atrium Medisch Centrum van Heerlen Directie, collega’s van Karin Jacobs en leerlingen O.P.D.C. St. Michaël Mstr. Collega's en vrienden Jenny & Roland ten Haaf Nicole Jeukens Fam. Lopulisa RVM Vastgoedmanagement te Maastricht MEDIVEEN sportdrank Spinner - Bermann Yonder preventie en reintregratie bv Groente- en fruithandel Scharis

Al deze sponsors hebben bijgedragen om de sportieve uitdaging van deze estafette tot een succes te maken voor de kinderen van Mappa Mondo.

De Maasrunners willen dan ook alle sponsors hartelijk bedanken. Aan sponsorgeld is een bedrag van € 3.800,00 bijeengebracht. Dit bedrag is exclusief alle zaken in natura, welke wij onderweg gebruikt of genuttigd hebben.


De route


Deel B: Belevenissen onderweg. Verhalen en foto’s. Verslagje estafette Eijsden – Den Helder (via Mheer) en Den Helder – Eijsden (via Mheer). Op vrijdagmiddag vertrekken Jan en ik voor een weekendje avontuur, spanning en sensatie met de Maasrunners. We halen eerst de soep van Wiel op. De soep wordt in de ketel in de douche van de caravan gestald. De soep wordt een veelbesproken onderwerp in onze bus als we op reis gaan naar Den Helder. In Mheer maak ik kennis met Guy, hij is de masseur voor het weekend. Al snel blijkt dat we goed met elkaar overweg kunnen en wordt het een gezellige heenreis. De enige zorg die we af en toe uitspreken is hoe het met de soep zal gaan. Zal er in Den Helder nog soep in de ketel zitten? Guy vertelt dat hij een tip heeft gekregen voor de heenreis. Rij niet via Amsterdam maar via AlmereLelystad naar Den Helder. Zo zullen we de files kunnen vermijden. Wij nemen de tip ter harte en rijden deze route. We vinden het ook interessant om over de Markerwaarddijk te rijden. We zijn er alledrie nog nooit geweest. Onze reis is voorspoedig verlopen en om 20.15 komen we aan bij de Draaikolk in Den Helder. Wonder boven wonder zat de soep nog in de ketel! In de Draaikolk drinken wij een kopje koffie en krijgen stilaan echt honger. Een lekkere bak frites zou er wel ingaan. De echte runners van het weekend zijn er nog niet en om 20.30 uur besluiten we op vetboerjacht te gaan. Buiten de Draaikolk kunnen we het licht van een vuurtoren zien en volgens Guy staat er aan de voet van de vuurtoren altijd een frituur. In de afgelopen uren heb ik Guy leren kennen als een weldenkend mens en met een blindelings vertrouwen volg ik Guy en Jan op weg naar het licht. Het is koud en in de woonwijken waar we doorheen lopen zien we geen beweging. Het is er doodstil. Het blijkt dat het nog even wandelen is naar de vuurtoren. Als we dichterbij komen zien we dat het stikdonker is aan de voet van de toren. Deze toren zal dan wel de uitzondering op de regel van Guy zijn. Er is geen frituur. Maar Guy gebruikt al zijn overredingskracht aan en wijst ons op de rij lichtjes. Dat is vast een dijk, zullen we daar nog even gaan kijken? Dan, zo zegt Guy, hebben we op z’n minst de zee gezien. Ik ga akkoord. Jan zegt dat hij echt niet nóg verder gaat lopen dan die vele lichtjes daar achter bij elkaar. We lopen door en komen twee mensen tegen. Guy vraagt of er ergens een frituur is en zij wijzen ons de weg naar een café-restaurant. Het is wel nog verder dan de lichtjes van Jan maar we gaan ervoor. Het café-restaurant ligt op de dijk en heet Nogal Wiedus. Dat voorspelt wat. Het ziet er gezellig uit en we besluiten hier aan te schuiven. We eten er heerlijk. Voldaan leunen we achterover en kijken eens op onze mobiele telefoons. Jeetje, we hebben nogal wat oproepjes gemist. Allemaal oproepjes van Wiel. Zou hij zijn soep willen? Rond 23.00 uur zijn we terug bij de Draaikolk en ontmoeten hier de lopers. Wiel was alleen maar op zoek naar zijn slaapzak. Die is nu snel gevonden. Om 23.30 uur gaan Jan en ik slapen in de caravan, Guy wil graag in de bus gaan slapen. Het is ijskoud en om 04.30 uur loopt de wekker af. In de Draaikolk is ook iedereen wakker en aan het ontbijten geslagen. Om 05.00 uur krijgen we de laatste aanwijzingen van Peter. Wij mogen koffie en thee maken, voor onderweg, in de keuken van de Draaikolk en om 06.00 uur gaat het toch echt beginnen. Het is een mooie rit langs de kustlijn ook al krijgen wij de zee niet te zien. Bij de eerste wisselplek ruim ik de caravan in. Alle dozen op de grond zijn nu leeg. De inhoud zit in de kastjes en we kunnen nu goed lopen en zitten in ons cateringhutje annex massagesalon. (Dacht ik!) In Bakkum (tweede wisselplek) blijkt dat ik eigenlijk een snelcursus caravan had moeten volgen. Twee potten spaghettisaus hebben het ritje niet overleefd. Zij zijn van boven uit de kastjes gevallen en hebben zich door de caravan verspreid. Guy werpt zich in de strijd en ruimt de meeste troep snel op. Zijn handen ruiken nog lang naar spaghettisaus. Hij constateert dat je de saus beter kunt eten dan ruiken. Wonder boven wonder zit de soep van Wiel nog steeds in de ketel. Vervolgens is het een hele toer om het fornuis “aon de geng te kriege”. Uiteindelijk lukt het en hebben we zelfs verwarming in de caravan. Dit zo blijkt later is geen overbodige luxe. De lopers worden voorzien van koffie, thee, sportdrank, bananen en peperkoek.

Herinneringsboek Den Helder-Maastricht 2006 A.V. Maasrunners Het stuk tussen Purmerend en de “ophaalbrug” wordt voor ons zenuwslopend. We kwamen er pas laat achter maar we zaten helemaal verkeerd. Niet één keer maar drie of vier keer. God zij dank voor de mobiele telefoon. We komen precies op tijd aan voor de wissel na de ophaalbrug. We spreken af steeds een bus te volgen. Zij hebben tomtoms of andere wegcomputers. Wij alleen de routebeschrijving. Op een van de volgende stops wordt er soep gegeten, soep uit blik voor bus B. Sommige blikken worden bij elkaar gemieterd zoals de kip met de champignon. Maar er kraait geen kip naar. Bus A krijgt de soep van Wiel. Die wonder boven wonder in de ketel is gebleven. Echte actie voor ons volgt als er spaghetti moet worden gemaakt. We hebben hiervoor veel kokend water nodig. Dat kan wel even duren met onze bescheiden faciliteiten. Jan laat zich niet uit het veld slaan en gaat op waterjacht. Achteraf blijkt dat hij gewoon een echte wc aan het zoeken was. Hij wil bewoners niet overvallen met de vraag of hij even bij hen mag gaan poepen en bedenkt een diplomatische manier om op een wc te raken. Hij belt aan bij een huis dat er duur uitziet. Hij papt aan met de bewoonster op leeftijd, genaamd Lea, en legt uit wat wij allemaal aan het doen zijn aan de overkant van de weg. Hij vraagt voor warm liefst kokend water. Lea wil ons dat van harte geven maar vraagt eerst nog waar het voor is. Daar maken we koffie van, vertelt Jan. Waarop Lea aanbiedt om voor ons koffie te maken. Het ijs is gebroken en de weg naar de wc ligt open. Het blijkt een “gouden” wc te zijn en zelfs nadat Jenny is geweest, zo vertelt Jan, rook het nog steeds robijntjes fris. Anderen hebben op deze stopplek naast de sloot afgewaterd. Er was nergens een verstopplekje te vinden. Vooral de vrouwen onder de runners hebben zich goed geweerd wat plasplekken zoeken betreft. De laatste plasplek, bij Broekhem, wil ik nog even beschrijven: achter de caravan, bij daglicht, voor de ingang van De Leeuw bierbrouwerij, met uitzicht op een paar flatgebouwen. Doe het ze maar na. Ergens bij s’ Hertogenbosch in de late avond, vroege nacht worden we getrakteerd op lauwe frikandellen. Jongeren hebben een feestje en komen eens kijken wat er allemaal loos is op straat. Het is weer Jan die contact zoekt. Hij vraagt of zie niets lekkers hebben en ja hoor. Op enig moment val ik in slaap, als ik wakker word hoor ik Jan en Guy zeggen dat ze deze rotonde nu wel 5 keer zijn rondgereden en dat ze over de afgelopen 15 km wel een uur gereden hebben. Er is iets misgegaan. We hebben de wisselplek gemist. Bus B heeft wat langer moeten lopen maar gelukkig is de schade beperkt gebleven. Het wordt nu toch stiller in de busjes en de roep om een massage wordt groter. Op de stopplek bij Gemert heeft Guy een spitsuur. Buiten de caravan staat eenzaam een tafeltje met koffie/thee. De meesten steken kort de neus buiten de deur maar gaan ook snel weer naar binnen. Sodeju wat is het koud. Ineens zijn we weer in Limburg en dan wordt het ook weer licht, blijkt wel mistig te zijn en nog steeds koud maar we naderen de stal. De lopers doen het prima, ze liggen voor op schema. Blijven met z’n allen plezierig goedgemutst. Ze stralen energie uit en vooral veel lol en plezier. Petje af. Jan, Guy en ik weten nu wel ongeveer hoe iedereen heet en genieten van deze unieke belevenis. Bij Montfoort gaan we ontbijten met soep en brood. We staan naast het kerkhof. Dit kerkhof wordt drukbezocht door vele Maasrunners. Zij komen er allemaal zielsgelukkig vandaan. Hoe dat komt? Géén idéé! Ze geven mekaar wel aanwijzingen zoals: “ga voorbij de vierde den” of “let op met uitglijders”. Na deze stop gaat het snel, voor we er erg in hebben staan we op de parkeerplaats van Cadier en Keer en is de spanning van het thuiskomen duidelijk voelbaar. Familie, vrienden en bekenden melden zich. De stemming is top. Na Cadier en Keer rijden wij met de bus en caravan naar Maastricht. We kunnen ergens in Maastricht gaan parkeren, alles is geregeld. We hebben dan nog tijd om de lopers te zien aankomen. Het was wel even een gedoe dat parkeren maar het lukte. De aankomst van de lopers was super, de hele ploeg bij elkaar. Mooi om de ontlading te zien. Missie volbracht. Bedankt Rob voor de bloemen. Bedankt allemaal en vooral proficiat. Proficiat met jullie prestatie maar vooral ook proficiat met jullie saamhorigheid, jullie aanpassingsvermogen en jullie enthousiasme. Jan, Guy en ik willen nu toch naar huis. Naar onze wc, douche en bed. Als we naar Mheer rijden hebben we het er nog even over. Volgend jaar willen we weer mee, wel als loper want de rest hebben we nu wel gezien. GRAPJE! Mochten jullie nog een keer wilde plannen hebben dan houden wij ons aanbevolen. Groeten Nicole


Estafette Den Helder – Maastricht 18-03 / 19-03 in 30.20 uur (geheim reisverslag met een korreltje zout) Vrijdagavond 17-03-2006 wordt met alle geweld de bagage ingeladen in de busjes voor vertrek naar Den Helder. Tassen, jassen, bananen, peperkoek, foto- en filmapparatuur, tom-toms, laptop, enz. enz. Ondanks het verzoek om de bagage te beperken moesten zelfs knuffelbeesten mee. Vol goede moed zijn we om ca. 17.15 uur vertrokken. Bij het eerste tankstation nog even tanken. (Nou even, 20 min, waarschijnlijk een tank van 350 liter of zo). Enfin, verder richting Den Helder. Nog even onderweg op een geheimzinnige plaats stoppen om van enkele duistere figuren wat doping in te laden. Onderweg nog even piesen, pinnen of wat eten en voor dat je het wist waren we in Den Helder aangekomen. Van ver zag je hotel “de Draaikolk” al liggen. (dacht even dat het een zwembad was) Snel naar binnen om het eerste pintje achterover te kiepen. (was trouwens erg goedkoop). Om ca. 10.00 uur konden we in het 1e klas hotel overnachten. Zeer ruime kamers en voor iedereen een matras naar keuze. De eerste Maasrunner (volgens mij Sjaak) ging plat. Toen Jan en toen weet ik het niet meer. Sommige moesten de knuffel nog knuffelen, andere hadden moeite met het opblazen van de partner pop en een enkeling moest zelfs zijn fiets in slaap kussen. Nog een goeie ………laten en om ca. 23.00 uur lagen de meesten plat. Anderen moesten zo nodig nog een wijntje pikken alvorens plat te gaan. Lekker dromen van de nachtmerrie die ging komen. Piep,Piep,Piep. 04.00 uur. Snel even wakker douchen. Gelukkig hadden we allemaal zeer, zeer goed geslapen en konden we, na het kraaien van de haan, vroeg uit de veren voor de eerste koffie of thee met een uitgebreid ontbijtbuffet.(zeker een lengte van 55 cm). Daarna volgde de zeer uitgebreide briefing die verzorgd werd door hoofd(pijn)trainer Peter. En, samen met Sjaak, de captains of the teams. Snel werd door het personeel van hotel-restaurant de “draaikok” een uitgebreid lunchpakket gesponsord en het aftellen naar 06.00 begon. De fietsen (met latex bandjes) werden in elkaar gezet, gesmeerd en gepoetst. De kaartlezers pakte de landkaarten en zochten alvast naar de witte pijlen met stip. Ook de kamers werden netjes opgeruimd. Gelukkig waren de lopers niet zenuwachtig (op een enkeling na) voor de komende dagen. Lampje op, nummertje op (67), mutsje op, schoentjes aan (maat 45,5), kleertjes aan, hesje aan, sportdrankje pakken en aan de gang. Alles naar buiten, inladen van materiaal en extra sportdrank. Gelukkig maar, anders hadden we veel te weinig gehad. Bananen en peperkoeken worden verdeeld. De Schumachers startten de auto en de busjes om goed warm te laten draaien voor de race. We gingen voor een non stop strategie. Stipt om 06.00 uur schoten enkele groepen (5 of 6 ?) weg. Onze Peter Atol was als eerste weg en was zo snel dat ik hem na 2 uur pas weer zag. Het avontuur was begonnen. Bij de eerste wissel en het omrijden van de busjes begon de spanning al te stijgen, waar zijn ze, moeten we niet wachten, hoe lang nog, waar heen, waar stoppen, waar zijn ze, enz. enz. Wat fiets kapot, oh, vals alarm , gelukkig. Bellen, bellen, en maar tom-tomme. Help, volgauto kapot. Achteruitversnelling kapot. Gelukkig de versnellingen voorruit gaan goed. Stel je voor 426 km. achteruit. Zou Guy het nog druk krijgen met stijve nekken te masseren. Uiteindelijk komt alles weer op zijn pootjes terecht. De sfeer is uitermate goed. Uren verstrijken, wissels gaan goed (meestal). Tijden worden gebroken. Als dat maar goed komt. Veel geouwhoer heen en weer en soms vallen slagen met als gevolg blauwe plekken. Bananen, peperkoek en sportdrank worden verorberd alsof het voor niks is. Even Kirsten bellen die jarig is. Fietsers zijn nog gekker dan de lopers. Schreeuwen, slaan en dragen fiets op nek zonder problemen. Kunnen het tempo moeilijk bijhouden, zo hard gaatie. Alles loopt eigenlijk


naar wens. Er worden foto’s gemaakt en af en toe wordt een en ander op film vastgelegd. Richting avond wordt door Nicole, Jan en Guy de spaghetti en soep klaargemaakt. Er worden nieuwe mengverhoudingen uitgetest. Jan heeft ook als een Verstappen moeten rijden om op tijd bij de wisselpunten te zijn, met als gevolg dat de spaghettisaus al verdeeld was in de caravan. Heerlijk iets warms. Want het is best koud. De nacht komt eraan. Her en der al kleine blessures bij lopers. Ook op intieme plaatsen (kan hier helaas niet verder op ingaan). Trainer is ingelicht en neemt regelmatig bezorgd contact met ons op over de stand van zaken. Onderkoeling bij fietser (of vogelgriep?). Zelfs de kaartlezers hadden pijn aan de vinger door het aantippen van de tom-tom. Gelukkig kan masseur Guy zijn kunsten tonen. Ikzelf ben ook gemasseerd door Guy, anderhalf been, want toen kwam de A (bus) team en moest ik noodgedwongen weer gaan lopen. Heb dus nog een half been tegoed. Af en toe wordt het fietsen overgenomen door een loper of door Jos de kaartlezer. Pakt niet voor iedereen goed uit, zeker als het zadel een halve meter te hoog staat. Masseren is onmogelijk. De decibels in de bus worden al wat minder. Het enige wat s’nachts te zien is, zijn enkele verdwaalde tieners die het bed zoeken, of hier en daar een jongedame die onder de zonnebank in slaap is gevallen. Gelukkig liggen de duinwegen op hetzelfde niveau als de slaapkamers. De vermoeidheid begint toe te slaan. Af en toe een verdwaalde rode kruiser die bij rood licht de kruising vrijhoud. Van slapen komt weinig of niets terecht. Waren we maar thuis gebleven, lekker slapen in een warm bed. (voor de meeste tenminste). Enkele moeilijke uren in de nacht worden doorstaan en bij het kraaien van de haan (2e keer) wordt het enthousiasme weer meer. Bij het wisselpunt (parkeerplaats begraafplaats) in Montfort worden door enkele lopers draaikolken neergelegd en de laatste lootjes door de Limburgse heuvels beginnen. Volop wordt er ge- sms’t en telefoondeuntjes nemen het kabaal over. Onze Ed (voorheen Eddie, want hij is pas jarig geweest) wil door Beek rennen, langs zijn eigen huis, even poe… en weer verder. Supporters beginnen zich te melden. En aangekomen nabij de Cauberg wordt het steeds drukker. Organisatie, rode kruis, filmploegen en fietsers sluiten aan en rijden mee tot aan de finish. Van vermoeidheid is niets meer te merken. Tijden worden nog sneller. Een enkele trimmer loopt mee en haakt vermoeid af en zegt: “wat lopen die hard zeg”. Fietsers Jean probeert even te rennen, maar haakt snel af. Henk is wakkerder dan ooit. Nabij Vodafone komen alle lopers en de twee fietsers samen. (nog steeds schreeuwend) Na 426 km en door ca. 80 plaatsen te zijn gerend wordt de laatste km richting Finish samen afgelegd met de 4 dames voorop. Op het Onze Lieve Vrouweplein als eerste aangekomen wacht ons een heel warm onthaal door familie, vrienden, bekenden, onbekenden, supporters, organisatie, clubleden, terneergeslagen militairen, enz. Bloemen en rozen worden uitgedeeld. Een opgelucht gevoel overvalt je. Menige traan valt als een last van je schouder. De Hoofdtrainer wordt op de schouders getild en er word gezongen. WE WE WE WE WE

hebben het gehaald. hebben snel gelopen. zijn voor de militairen binnen. zijn allemaal aangekomen. hebben allemaal hard gewerkt voor MAPPA MONDO.

En met WE bedoelen we iedereen, alle 26 mensen die vrijwillig meegingen. En niet te vergeten Kirsten die dag en nacht paraat was. En zeker weten, zonder deze 27 mensen was het niet haalbaar. Bedankt iedereen die hieraan meegeholpen hebben. Van een zeer voldane, vermoeide, vol blauwe plekken geslagen Maasrunner (i.v.m. mogelijke bedreigingen blijf ik anoniem).


DE FIETSER Stein,

21 maart 2006.

In de routebeschrijving is ergens gevraagd om enkele notities te willen maken. Heb ik graag aan willen voldoen, alleen tijdens de tocht stonden mijn vingers dit niet meer toe; ik was blij dat ik mijn eigen veters nog kon losmaken, laat staan een pen over het papier kon bewegen om daar enkele letters aan toe te voegen. Maar het is nu alweer dinsdag en ik merk dat ik boven in die gladde schedel nog bezig ben met “Mappa Mondo”en vooral ook bezig ben met het nagenieten van het afgelopen weekeinde. Dit wordt mede ook veroorzaakt door de vele spontane reacties uit mijn omgeving. Dus komt hier dan toch een epistel van één van de fietsers. Ik had al wel gelezen en gehoord over de geplande tocht voor het goede doel. “Mooi initiatief” heb ik nog gedacht en daar bleef het vooralsnog bij. Tot op de donderdag vóór vertrek op mijn werk een Email op mijn beeldscherm verscheen met de tekst: “(geoefende) fietser gezocht”. Ja leuk, maar kort dag enne, ahum, is toch wel nèt iets meer dan een “stukkie fietsen”. Maar ’s avonds kriebelde het toch nog en thuis hadden ze direct zo iets van : doen, vind jij leuk ! Zo’n spontane reactie van het thuisfront kan natuurlijk als uiterst verdacht worden beschouwd, zou dus ook als dusdanig behandeld moeten worden, maar gelukkig weet ik beter. Dus ik dacht; toch maar eens naar Eijsden bellen wat er eigenlijk van die fietser verwacht wordt. Ja pedalleren natuurlijk, maar iets meer van die hoed en de rand. De enthousiaste uitlatingen aan de andere kant van de lijn horende, kon ik eigenlijk met goed fatsoen al niet meer zeggen dat ik puur informatief belde en vóór ik het wist had ik al ja gezegd. En als ik iets beloof kom ik dat ook na. Oké van Oijen; doe je best dan maar. Nou dat heb ik geweten. Er zijn momenten geweest dat ik bewust niet aan mijn riante badkamer of anderszins heb durven denken, anders liep ik het risico dat ik tóch een belofte moest gaan verbreken. Dus van donderdag op vrijdag heb ik van de “vooraf zenuwen” nagenoeg niet geslapen. Vrijdagochtend heb ik mijn celgenoot, herstel mijn collega kamergenoot, op het werk gebeld met het verzoek mij te doen ontheffen van de diensten voor die dag. Vervolgens ben ik mijn spullen bij elkaar gaan verzamelen; mijn fiets uit de winterslaap gewekt; hem/haar (de fiets dus) vertroeteld en gekoesterd om mij vervolgens per fiets alvast te begeven van Stein naar het afgesproken punt, de Geusselt in Maastricht. Natuurlijk was ik daar al om 16.00 en juist toen de twijfel toe begon te slaan óf het wel de Geusselt was en óf het wel 17.00 uur was, zag ik een Rode Kruis bus binnenrollen. Fiets opladen naast die andere fiets en het Adonis lijf de auto in gemikt alwaar zich nog een drietal tronies ophielden. Uit één van die genoemde tronies kwam een opmerking van “zolas we hier zitten daar moeten we het de komende twee etmalen mee doen en we zijn op elkaar aangewezen”. Oké dan maar: op naar Den Helder. Onderweg nog even een luchtje happen in “de Lucht”. Overigens heb ik daar met uiterste verbazing mogen aanschouwen hoe die andere fietser zijn stapel hamburgers wegspoelde met een ferme milkshake !! In Den Helder stond een weelderige hostess al klaar om ons in ontvangst te nemen en zij ging ons voor naar onze “slaapkamer”. Een enkeling was direct onder zeil, anderen lagen nog lekker te kwebbelen en een enkele bleef nog even in de kantine. Ook heb ik er één waargenomen die met een (stoffen) knuffel in zijn slaapzak kroop. Zelf heb ik, schat ik, wel 2 uren slaap gehad die nacht. Ik ben om 03.45 uur uiteindelijk dan maar opgestaan( want ik moest mijn haren nog doen) en om 05.00 uur stond ik al in mijn wielerkleding aan het eerste werkoverleg (zegt dit iets over mijn haren?!) Ik begreep dat ik mijn fiets al moest inleveren. Deze mededeling viel mij iets tegen. Dàt was mij niet bekend. Ik ken daar niemand en daar spookte zo van alles en nog wat rond. Dadelijk is mijn fiets weg en de Maasrunners blijken dan vervolgens nóg geen fiets ten hebben en ik dan dus óók niet meer. Te wantrouwend van aard. Kump allemaol good.

Herinneringsboek Den Helder-Maastricht 2006 A.V. Maasrunners Dus om 06.00 uur start met van te voren nog een groepsfoto vóór de Sporthal in Den Helder en dan: wegwezen; en route. Voor de rest valt er vanaf nu weinig te vertellen, want het is telkens hetzelfde: loper stapt uit het busje, gaat 1 km lopen en stapt weer in het busje om te rusten. Volgend lopertje stapt dan uit het busje en gaat ook 1 km lopen. Ik zal dus niet ieder kilometer beschrijven, anders wordt dit stuk té lang. In elk geval heeft het eerder geschetste vanaf dat moment nog zo’n 422 maal de revue gepasseerd. Kortomlopen, lopen en nog eens lopen, fietsen, fietsen maar ook : héél veel koude ! Ondertussen moet dit schouwspel toch voor menigeen een vreemd gezicht geweest zijn in al die steden en dorpjes waar wij doorheen kwamen; zo’n Rode Kruis bus met zwaailicht; een lopertje met een nummer op zijn buik en een fietsertje met signaalhesje aan, en allemaal met de ogen gericht op Maastricht. Ondereg hebben we wel een enkele keer een argeloze wandelaar de weg naar Maastricht gevraagd! Hij hoefde niet eens te antwoorden met woorden; de blik in de ogen vertelde ons al voldoende……….. Ook de late discogangers keken vaak vreemd uit hun ogen bij het ontwaren van de karavaan. Gaandeweg merk je de vermoeidheid, slaaptekort en koude zijn tol begint te eisen, maar we lagen goed op schema en dag geeft dan weer moed. Totdat die ene keer in één busje volgens mij de sfeer even onder het nulpunt verdween toe de fietser en loper even kwijt waren……….. Nee niet kwijt, het was gewoon even niet bekend wáár ze waren. Dat was zo tegen de zaterdagnamiddag, toen de avond begon te vallen. Maar uiteindelijk is de draad weer opgepakt, werd het tijdverlies voor lief genomen en de zaak liep vanaf toen weer helemaal op rolletjes. Wat is mij verder bijgebleven ? Bij het krieken van de dag al overheerlijke tomatensoep geserveerd krijgen door de kok, kokkin en verzorger, hete koffie, brood, fruit, drank etc. etc. Voortreffelijke verzorging gedurende de hele rit. Midden in de nacht ergens op een verlaten weg spaghetti eten! Een ware traktatie. Op dat moment kon hier geen restaurant met Michelin ster aan tippen. Schitterend tafereel; een caravan ergens langs de kant van de weg, de gordijnen open en in die caravan een stuk of 8 etende sportertjes en een dwalend licht door diezelfde caravan ! Jawel, dat is de kok zelf met “koplamp” aan ! Zelf voelde ik mij verwend door “mijn 2 chauffeurs” ; ik hoefde alleen nog maar van mijn fiets af te stappen. Zij zorgden dat mijn ros weer veilig achterop gebonden werd. Ik hoefde dan nog maar in de auto te stappen om daar mijn overschoenen en schoenen uit te trekken en vooral goed nakijken of er nog losse tenen in de schoenen lagen. Oh ja; die busjes hadden allemaal laptops en TOMTOM's in alle maten aan boord; wij, de riante fietsersbus, hadden er maar één en dat was een "live" TOMTOM; hij luistert in zijn reguliere leven naar de naam John! Deze TOMTOM deed het in elk geval wél altijd; hij was nimmer zijn route kwijt. En dan niet te vergeten "onze Joop"; die heeft toch wel héél wat kilometers gemaakt; hij bleef alert en onvermoeibaar, uiteraard enkele malen bijgestaan door zijn navigator TOMJOHN. Ook voor de chauffeurs van de busjes; chapeau! Ga er maar aan staan; in alle hektiek en gedurende die lange tijd zonder échte rust. Gelukkig dat er geen tachograaf geïnstalleerd is. De politie had er gezien de rijtijdenwet grof geld aan kunnen verdienen. Een weg terug was er voor ons niet bij; om dit zeker te stellen is waarschijnlijk de achteruitversnelling van de riante Renault Espace gesaboteerd ! Dit gegeven werkte in elk geval stress verhogend als je ergens achter dat zwaailicht aangaat, zo’n smal dijkweggetjes ingedirigeerd wordt en waar vervolgens eerst de remlichten van de bus gaan branden en dan, slik, jawel hoor; vervolgens de achteruitrijdlampjes ook worden ontstoken. Voor je gevoel wordt zo’n Espace steeds zwaarder naarmate hij vaker “live” in de achteruit moet. Daar had ik niet op gerekend met mijn kapotte poot ! Hier had Jacques het ook niet over gehad, ik zou toch alleen maar fietsen!!. En dan nog heel iets anders : waarom moeten we in vredesnaam áchteruit; we moeten naar Maastricht en niet terug naar Den Helder ?! En dan die gesubsidieerde sportdrank. Ik heb eens gelezen wat daar allemaal in zit en ook verhalen gehoord over uitwerkingen van deze substantie. Zelf zie ik al genoeg als ik lees dat DSM daar ook zijn aandeel in heeft. Ben ik dan te cynisch als ik stel dat zij waarschijnlijk hun eigen afvalwater oranje c.q. geel kleuren en dat in een leuk flesje stoppen? Niet voor niets werd deze handelswaar op uiterst mysterieuze wijze op een Mc. Donalds parkeerplaats overgeladen! Peter R. de Vries zou er van hebben kunnen smullen !

Herinneringsboek Den Helder-Maastricht 2006 A.V. Maasrunners Ik weet het niet en ook weet ik niet of het aan die drankjes ligt, maar op één van de vele momenten dat ik daar ergens in den lande stond te blauwbekken om mijn teveel aan vocht af te tappen, voelde ik, jawel, nattigheid. Ik dacht nu even NIET aftappen, anders gaat het ernstig mis. In Beegden zullen ze langs te kerk denken dat er een slachting heeft plaatsgevonden, want ik heb daar toch een partij diarree langs de gevel moeten parkeren ! Goed genoeg vunzigheid, waar waren we gebleven ? Oh ja, over de toeslaande vermoeidheid. Deze begon als sneeuw voor de zon te verdwijnen ergens in de buurt van Cadier en Keer. Ineens had niemand meer last van spieren en vermoeidheid, koude en noem maar op; ineens snelle wissels. Men haalde gemiddelden die ik niet eerder had ontdekt. Ik kon het bergop zelfs niet meer bijfietsen; mijn hulpmotor begon op te spelen. Blikken in de ogen die boekdelen spraken! Emoties die begonnen op te spelen! Gevoelens van voldoening, gevoelens van immense trots. Familie, kinderen, (zelfs kleinkinderen) en andere belangstellenden langs de kant van de weg. Mensen die meefietsen tijdens de laatste kilometers, compleet met filmcamera in de hand, achterstevoren in het zadel. De camerawagen van TV Limburg, waarin een dame op uiterst oncharmante wijze vanuit de geopende achterklep de zaak aan het filmen was. De samensmelting van de lopers uit de beide busjes bij het Bonnefantenmuseum, al dat blauw langs de Maas. Een lied schoot spontaan door mijn hoofd: “Pappie, ik zie tranen in uw ogen…………” De vlaggetjes op het O.L.V. plein, de finishboog: prachtig, emotioneel, een ontroerende ontlading. ! Die laatste kilometer was wellicht de makkelijkste en tevens de allermooiste van die 426 km. Nadat ik daar op het O.L.V. plein op de achtergrond immens heb staan nagenieten, ben ik huiswaarts gepedalleerd. Ik moet zeggen dat ik tijdens de tocht geen moeite gehad heb met het fietsen, maar die laatste kilometers van Maastricht tot aan Stein vielen mij zwaar met de badkuip in gedachten. Thuis gekomen heb ik even gekeken en ik heb toch 224 kilometers weggesukkeld. (Hier moeten dan wel nog vanaf de kilometers van Stein-Maastricht vv). Ik moet toegeven dat ik die bewuste donderdagavond niet helemaal kon overzien waar ik aan zou beginnen in mijn enthousiasme. Maar achteraf ben ik er heel blij mee dat ik mee ben kunnen gaan en het geeft een heel sterk gevoel als je (achteraf) pas goed beseft waar jullie als groep voor staan en wat jullie als prestatie hebben neergezet. En nu weet ik (gelukkig) maar een heel klein beetjes van wat er zich áchter de schermen afspeelt, met welke onvoorziene omstandigheden rekening gehouden moet worden etc. etc. Kortom, bedankt en als jullie er behoefte aan hebben: wat mij betreft: zet me maar op voor volgend jaar. Met vriendelijk groet.

Henk van Oijen.


CAUBERG

Al 29 uur houden we bivak in het busje. Uitpuffen van alweer één kilometer rennen. Dan eten, drinken en proberen te slapen, op 0,5m2. Opeen gepakt met z’n negenen. Nu, hier in Valkenburg wordt me duidelijk dat de trainer zich heeft vergist. Zijn schema ligt overhoop met als resultaat dat ik het tweede deel van de Cauberg voor mijn rekening moet nemen, ongeveer 500 mtr. Het wordt hectisch. De reuk van zweet en de adrenaline gieren respectievelijk door de bus en door ons lijf. De andere bus is nabij en we gaan wisselen. Alles gaat in een hogere versnelling. Jeroen begint, tot onder aan de Cauberg. In mijn hoofd begint het te borrelen. Waarom juist ik? Plots komen ook individuele belangen naar boven. Rachma, zij loopt het eerste gedeelte (ook 500 mtr.), wordt gesommeerd om een jack aan te trekken met drukke tekst op borst, rug en schouders. Deze reclamespot heeft veel geld in het laatje gebracht en moet dus worden uitgevoerd. Protesten alom. ‘Dat doe ik niet!’ briest ze. Even tevoren was een ander kledingstuk verdeeld onder de runners. ‘Deze gulle gevers staan met camera’s in de aanslag op de top van de berg’ klink het overtuigend. Echter de eerste sponsor wint: Rachma als reclamezuil. Met een rood aangelopen hoofd is ze net op tijd klaar met de verkleedpartij. In gedachte loop ik al bergop. Dit wil ik niet missen! We zijn op het Grendelplein. Rachma vertrekt en Jeroen duikt in de rijdende bus. Het is alsof de chauffeur Tour de France ervaring heeft. Er is nu daadwerkelijk een cameraploeg actief. Ik houd als compensatie het andere jack aan. Rachma gaat enorm tekeer. Eén fietser moet lossen. Het decor verandert in een echte etappeaankomst. De spanning loopt hoog op. Het hoogtepunt nadert. Is het mijn beurt nog niet? Ik wil de bus uit! Ze loopt en loopt…… er komt geen eind aan. Dit is toch meer dan 500 meter? Ik word nerveus. Als een klein kind eis ik ook mijn deel op en schreeuw tegen de chauffeur dat hij moet stoppen om te wisselen. Eindelijk is het mijn beurt, dan spring ik uit de bus en in een roes begin ik aan de klim. Wat is er met mij aan de hand? Cauberg…hoezo? Gaat dit wel omhoog? Ik voel niets, het gaat in een flow. JBke fiets naast me… de bus rijdt achter me. De camera voor mij werkt als een magneet en het lijkt wel alsof hij energie uitstraalt. Na 200 meter zijn we de tweede bocht door en heb het einde nog niet in zicht. Het tempo zit er goed in. Daarboven bij de camping buigt de weg naar rechts, weet ik. Nog 300 meter. Maar langzaam……. Verdomme, wat duurt dit lang! De kracht vloeit uit m’n benen en nu moet ik op mijn tanden bijten. Op het vals plat is het doorharken. De snelheid daalt en ik hijg tegen Jean dat er gewisseld moet worden. We zwaaien met armen en benen, eindelijk, de bus stopt. Sandra neemt het over en ik strompel naar m’n plekje op de achterbank. Nog maar 45 minuten bivak in het busje.

Herinneringsboek Den Helder-Maastricht 2006 A.V. Maasrunners Maasrunner Jan (12,5 kmph)

Logboek bus A Start om 6.00 uur is erg spannend. In de duinen de weg moeten zoeken Nu na 12 kilometer begint iedereen een beetje te wennen. Op naar de volgende wissel; Jeroen moet een stuk van 3 kilometer lopen, maar doet dat prima Jeroen wordt wat rustiger. Heeft nu een paar kilometer gelopen. Peter kletst nog veel. We laten hem zo weer uit. Roland heeft 1 ½ week rust gehad en gebruikt daarbij ook nog eens Chinese doping; hij is niet meer te houden. 6.55 uur Ik hep net de oopening geloope! 6 kielomeeter Daarnaa hebbe ze me nog uns 3 laate loope. Als ik dat maar vol gaa houwe. 7.04 uuur.Jeroen loopt weer 1 ½ km extra (volgens schema) heeft ‘ie net ook gedaan. Hij deed het prima, ons is het goed bevallen. 7.10 uur. Onze navigatie troepen houden alles perfect onder controle. We blijven tot nu toe alle anderen de baas. Laptop, walkietalkie, rode seinlamp, tom-tom, bewijzen minuut na minuut en kilometer na kilometer hun dienst. Heerlijk rustig in de bus. Peter loopt. We foppen hem. 7.20 uur. het loopt als een trein. 7.35 uur. straks begint weer de afsplitsing tussen bus en fiets 7.56 uur Het loopt als een tiet. Nog maar 15 keer 2 uur. Peter loopt weer (weer rustig). Mooie foto gemaakt van Rachma en Jan. Deze wint de prijs 7.59 uur. de zenuwen slaan toe in bus B. nog even en dan pakken zij het stokje over. Laatste man van bus A loopt. Van bus B zitten bij ons nu plotseling 2 man meer in de bus. Hoe gaan we dit regelen? Fiets, geen fiets, wel fiets, waar fiets, geen fiets. Wisselpunt hier , daar, terug. “”Kapitein: makkelijker

kunnen we het niet maken” Module groepswerk-cursus kan Jeroen wel regelen. Volgend jaar nieuw element in de training. Inmiddels zit Jenny bij Rachma op schoot. “bel die bus” Hartslag Jacques 190 pmin. Bellen, waar zitten jullie, wie loopt er, bij 33 opvangen, zien jullie ze? Hartslag Jacques 150. Kosten telefoongesprek € 5,10. Aansturing van bus A voor bus B. Hartslag Jacques 120. Sandra loopt met bus B mee. 8.15 uur. Evaluatie Jeroen. Ben onbevlekt begonnen. Na 2 uur voel ik mij misbruikt! Start 6 km lopen en fietsen, 3 km door de duinen, 3x een km: TOTAAL 8 KILOMETER, DE REST 5 KILOMETER; BEDANKT! 8.27 uur. Ja daar is bus B!!! Karin loopt, 2 fietsers. Nu wisselen. Bus A wil nu wel eens doorrijden. Waar is de koffie? Waar is Sandra? OK, evaluatie deel I, Effe niet stresse 8.34 uur. alles weer onder controle. Bus B kan eindelijk zijn energie kwijt. Bus A belt met de caravan. 10.12 uur we lopen weer. 11.00 uur. het tempo gaat nog altijd te snel. Fietser Jean heeft koude handen. 11.02 uur. Bravo voor onze fietser. Ijskoud is het! Straks zit hij vastgevroren op de fiets. Waar blijft de zon? Maar het lopen gaat tot nu toe gesmeerd.

Herinneringsboek Den Helder-Maastricht 2006 A.V. Maasrunners 11.17 uur. Weer rustig in de bus. Rara wie is er aan het lopen? De man zonder knopje! Net extra gelopen. Tel nu echt mee en zweet nu goed. De bus ruikt al lekker. 11.22 uur.Jan is van het uitzicht aan het genieten in de bus en met lopen. (Jisp). 14.30 uur. Het gaat helemaal fout. Signaleurs letten niet goed op en sturen ons fout. Rachma 7 kilometer gelopen. Nou zitten we weer op de weg dank zij onze perfecte kaartlezer Wiel. We zijn nog altijd op en top gemotiveerd ondanks deze vervelende gebeurtenis. 15.12 uur. 1 kilometerritme weer opgepakt. Uiteindelijk 10-15 minuten verloren. 7 km van Rachma met walkietalkie ging langs water en over dijkjes. Errug mooi. Walkietalkierachma komt goed aan het zweten. Maar dan staat daar opeens Sandra op de dijk. Onze navigatoren zijn om te zoenen. De walkietalkie gaat voorlopig met de loper mee. 15.24 uur. Sandra loopt door Muiden. Prachtige haven. Ze loopt als een speer. Loopt voor de bus uit om de weg te wijzen. “t Wordt buiten iets aangenamer. 15.39 uur. Jeroen komt terug en Jan start. We rijden Weesp uit. Jan Pieters en Nicole bellen dat ze op de rust plek staan. We moeten nog 7 km. Roland is overgelukkig als hij weer een stuk heeft kunnen lopen. Hij is werkelijk niet meer te houden. 18.36uur. we moeten weer een foto maken van Sandra. De zon gaat NU onder: HET SPEL GAAT BEGINNEN!! 18.46 uur. Gelukkig dat Peter het moeilijke stuk bij Nieuwegein gaat lopen. Dan komt alles goed. Wat is het toch rustig in de bus! Jeroen is er helemaal klaar voor: Ventalin+wollen mutsÆtjaka! 20.55 uur. Lekker gegeten bij mamma mia. Spaghetti Pronto Gisseppe. Lekker warm in de caravan. Peter heeft dubbele portie gehad. Heeft hij ook wel nodig!! We gaan de nacht in oeoeoeoe! Nog even een hazeslaapje en dan aan de 5e beurt! 23.45 uur.We liggen nog altijd op schema! Bijna de voorste groep ingehaald. Tot morgen! Peter loopt 20 km/u! Bijna de koploper van de andere groep gepakt! Roland geeft alles. Karin van bus B staat te popelen: zij mag het afmaken! 23.48 uur.de buurt deelt frikandellen uit. 1.10 uur. net weer begonnen. Lopen! Want de militairen komen! We hebben het gas erop! Kirsten belt: kan beter maar vast haar jas aantrekken want we zijn bijna bij Charlemagne! 4.01 uur.Kirsten belt: ze heeft een vleesprobleem en een logeetje. Na enige zoektochten zijn we weer op de goede weg. Alleen bus B heeft 4 km meer moeten lopen. 6.50 uur. Jeroen en Roland samen poepchinezen van de Maasrunners. Jeroen voor Veghel, Roland in Buggenum en Roermond. Goed de nacht doorgekomen. We hebben allemaal sleutelslaapjes gedaan. Wiel is het langst wakker van ons allemaal. Maar hij is wakker geworden van een speurtocht in Deurne. 7.25 uur.fotosessies 8.00 uur. buikje rond. Lekker ontbijt, koffie, thee, soepje, massage. Organistie komt langs. Wij gaan veel te snel!! Wij liggen op koppositie!! Wij geven dit niet meer uit handen!!! Maar eerst nog even een poepje, plasje…. 8.37 uur. Schipperskerk-Hafenstube-Parkeerplaats, Wachten op de wissel. Dan kunnen zij weer lopen. We ruiken stal.

Herinneringsboek Den Helder-Maastricht 2006 A.V. Maasrunners 8.45 uur. wachten op Bus B voor de laatste etappe. Zijn ook allemaal een beetje duf. Peter nog niet, maar gaat nu lopen……

9.05 uur. het tempo zit er goed in en nou op naar de heuvels: ons terrein!!! Tot zover het verslag van bus A. Om verdere ervaringen op schrift te stellen restte geen tijd meer. Maar het vervolg zich raden….. uiteraard hebben we dit werk op dezelfde glorieuze wijze voortgezet. Eensgezind zijn we over de heuvels gevlógen (“wo, heuvels ????”) Zelfs de cameracrew had moeite ons scherp op de lens te krijgen. Met een overweldigende eindtijd van iets meer dan 30 uur veroverden we als eerste groep het Onze Lieve Vrouweplein in Maastricht! (“en waar zijn nou die militairen???”) Bravo voor de lopers en al onze geweldige medestrijders!!

Log Boekje B Bus verlaat om 17.06 u. “De Geusselt” Effe voorstellen: Eddy, Rob, Jenny, Jacques (Captain), Erik V(laming), Rob, Karin, Jos (a la carte), Con en Frans (onze chauffeurs). Al na 6 minuten eerste miscommunicatie : bus moet wel/niet tanken, Jacques weg, Peter A. bij pomp “alleen voor truckers”. Effe wachten…. De stemming zit er al gauw in. We krijgen gelijk huiswerk van schoolmeester V. Laming. In Weert moeten we even afscheid nemen van captain Jacques. Busje is vol, busje is vol….. “De Lucht”: soep met ballen en koffie.

Na deze verkwikkende pauze neemt captain Jacques weer plaats in de bus. Na een aantal keren “busje komt zo” sluit Erik zijn oogjes onder het genot van “Rode rozen voor Sandra”; Erik, die zit helaas in de andere bus. Na een aantal uren bussen komen de “diepzinnige gesprekken”. Rob is zijn teddybeer vergeten, maar heeft gelukkig wel twee pyama’s meegenomen en zijn niet te vergeten, minder plaatsinnemende O.B.P.

Ronny op de achterbank “Haribo macht Kinder froh”. Voorin de zwoele stem van TOM TOM. In de ring rond Amsterdam bus A kwijtgeraakt, heeft andere autobaan genomen. Nog korte pitstop om gas te tanken, en Fiffy gassie te laten doen. “We zijn er bijna”, heerlijk zo over de zeebodem rijden. In de “Draaikolk”ontvangst met bloemen ( helaas niet voor de Maasrunners) en een fijne big mamma in de kantine. Iedereen neemt nog snel een kop koffie, biertje,

Herinneringsboek Den Helder-Maastricht 2006 A.V. Maasrunners broodje en om 22.30 u. worden de eerste matten uit het materiaalhok in de gymzaal gehaald. Jenny en ik hebben heerlijk liggen sl…(zweten) op onze supermatras.

Zaterdag 18 maart 2006 Om even voor vieren alweer de eerste ritselende slaapzakken. Koppie van Peter A. komt langzaam overeind. Gezucht, gesteun, gekreun. Jeroen merkt terecht op: “Peter, als we beter hadden getraind dan hadden we niet zo vroeg op hoeven staan. In de kantine liggen de broodjes klaar, helaas laat de koffie nog even op zich wachten. Om 3 uur vannacht is de eerste (langzaamste) ploeg al vertrokken. Onze persconferentie heeft om 5 uur zijn aanvang. Peter A. ( een tikkeltje nerveus) geeft de laatste fiets-ren-fiets wijzigingen in het parcours door. Kaartlezer Jos is ook nog even spoorloos. De meeste lopers geloven het wel en zitten wat duf met een kop koffie half slaperig te luisteren. Vanaf half 6 is het al een grote chaos; spullen sjouwen, gauw nog een grote boodschap doen, warmlopen, warmfietsen, tas in de bus, tas in de andere bus, afscheid nemen (bus A), goepsfoto, bananen, peperkoeken, sportdranken …………. Om even voor zessen staat Peter met enkele andere startende teams ijsberend aan de start. Rachma gaat het eerste stuk op de fiets. Bus B heeft nog 2 uren “rust”. EINDELIJK: WE GAAN NAAR MAASTRICHT!!! 8.13 u. Invasie in bus B: Warboel!? Reddingsactie door bus A ( Sandra). Heerlijk rustig, Peter is er niet. Ga nu een banaan eten. Jacques is nu weer rustig, heeft net zijn eerste kilometer gelopen. Hij was een beetje zenuwachtig. Zou hij Francien toch missen??? 9.30 u. Na de ultieme vluchtpoging van Sandra hebben we haar weer terug in bus A gezet. Nog geen minuut na het heugdelijke feit, wordt Eddy door een vrouw aangemoedigd. “Jullie zijn de eerste” onze reactie “Ja, u ook”.

Heerlijk die bananen 10.44 Onze eerste loopbeurt achter de rug. Allemaal veel te snel. Iedereen geniet, eindelijk mogen we lopen. 18.00 (Ron) Ooh, Ooh, kruispunt met een opengeklapte vuilniswagen, een ongelukje dus. Buiten wordt het warmer. Na snel denken spring ik maar over alle rotzooi, en tussen de mensen door. Aankomend op een rotonde zegt iemand van de organisatie dat we rechtdoor moeten, na 500 meter blijkt het al niet

Herinneringsboek Den Helder-Maastricht 2006 A.V. Maasrunners te kloppen, dan maar terug. Hebben we hem maar even uitgevloekt, de arme sloeber. Eindelijk naar de spaghetti. Ja ja vol gas over het asfalt. 18.23 uur. (Jenny) Resultaat tot nu toe: WIJ ZIJN GOED BEZIG. Liggen nog voor op het schema. In de bus heerst er een stemming van ……….jawel. De sfeer zit er goed in. We hebben nog de meeste energie (voor de dames calorieen) verbrand met lachen, gieren en brullen. Wat een gespreksstof, niet te filmen. De poging om serieuze gesprekken te voeren mislukt iedere keer maar weer… Met de beentjes gaat het nog goed. Ben benieuwd of iemand de masseur nog lekker aan de gang zet of dat die hem nog spaart voor na de volgende 2 uur durende tocht. De bus wordt op dit moment gevuld zodat die er ook weer tegen aan kan. Jean heeft onze deze tocht ondersteund met zijn atletisch figuur en zijn humor. Wat een genot dat we twee leuke en inspirerende fietsers hebben. Ben benieuwd hoe de nacht gaat worden….. Theo en Lia van den Louw: [email protected] 19.35 uur. Deze lieve dame heeft zelfs koffie voor ons gezet. We konden bij haar met alles terecht: water, nog eens water, sanitaire voorzieningen en koffie, Super!!!!! Hopen dat we meer zo’n gastvrije gezinnen tegenkomen.

18.50 uur. Harde klap (knal)

De avond viel. 00:00 uur. Nog een harde klap

viel

De nacht

Kom rennen en blijf rennen, kom eens een aardig prijsje winnen, altijd prijs, altijd. Gewonnen dus, kom rennen en blijf rennen. Er zijn mooie diamanten en robijnen. Dus kom rennen en blijf rennen. Om Zwanzig vor acht groep 4 ingehaald, Gelukkig mocht team B deze eer bewijzen. 7:42 uur. In Montfort is het met een paar wonderpillen weer licht geworden. Aanrader voor al uw sanitaire behoeften: Begraafplaats in Montfort Eddy is eindelijk Ed geworden!!! Hij heeft zelfs zijn vrouw een bloempje bezorgd voor al het geleden leed de afgelopen weken. “Rustig blijven, Rustig blijven”

Woensdag 29 maart

Eindelijk ben ik zo ver. Eindelijk heb ik mijn emoties onder controle. Ik weet niet meer hoe vaak ik tijdens het lopen dit schrift in mijn handen heb gehad om iets op te schrijven. Maar ik kreeg het niet voor elkaar. Steeds weer schoot ik vol en legde het schrift maar weer weg. Straks misschien, vanavond misschien, morgen misschien? En nu is het al woensdagavond. Nu kan het. Want wat was het mooi! Woorden schieten hierbij te kort om mijn gevoelens, gedachten en ervaringen op te schrijven. Bedankt aan mijn teamleden. Bedankt Karin voor de bemoedigende schouderklopjes, bedankt Ed voor de stimulerende “dikke duim”, bedankt Erik voor de goede raadgevingen, bedankt Rob voor de lachsalvo’s, bedankt Ron voor de aanstekelijke kalmte en bedankt Jenny voor de lieve glimlachjes.


Kortom wat ben ik trots erop samen met jullie deze drie dagen te hebben mogen neemaken. Dit zal ik niet snel vergeten. Bedankt, Jacques

Herinneringsboek Den Helder-Maastricht 2006 A.V. Maasrunners Het verhaal van een “thuisblijver”

Dat het een hele ervaring is geweest, merk ik nog iedere dag. Steeds wordt er nog even over verteld. Maar laat ik beginnen met de weken vóór de estafette. Trainen, trainen en nog eens trainen. Op zaterdag of zondag 20 km, ik op mijn fietsje mee. Computertje op de fiets: “Jacques, je loop te hard, Jacques wat harder lopen.” Maar eindelijk breekt de laatste week aan. Gelukkig wat meer rust. Dan breken de laatste dagen aan. Jacques komt thuis; “we komen nog een chauffeur + fietser te kort.” Bij mij komen net als bij Jacques de zenuwen. Dan is er een chauffeur gevonden, maar nu nog de fietser. Jacques is trainen en dan komt een verlossend telefoontje. Hij heeft namelijk een mailtje op kantoor rond laten gaan en Henk meldt zich. Maar Jacques is trainen, dus ik kan het niet zeggen. Wat duurt die training lang. Zal ik bellen ? Nee, kan niet, mobieltje ligt op de kast. Misschien heeft Peter Atol wel het mobieltje bij zich, even het nummer opzoeken. De lijsten met telefoonnummers en kilometer afstanden liggen al een week op tafel, maar ik zie geen mobiel nummer van Peter. Dan maar wachten. Wat zijn ze blij met Henk de fietser. Vrijdagmorgen moet ik werken en wat zie ik als ik thuiskom ? De hele vloer van de slaapkamer ligt bezaaid met sportkleren ! Moet dat allemaal mee ? Zes t-shirts, nee doe toch maar tien stuks. Voor als het soms gaat regenen. Twee paar sportschoenen. Nee, doe maar drie paar ! Ik denk: het zijn toch maar twee dagen ! Dan de tassen. Eén grote, nee twee kleine + slaapzak. Nee toch maar één grote + de slaapzak. Eindelijk is alles ingepakt. Pfffffffff. Maar alle twee staan we bijna stijf van de zenuwen. Dan vetrekken we richting Geusselt, nu gaat het echt beginnen. Als iedereen vertokken is en ik naar huis rijdt, voel ik me stuk rustiger, maar dit duurt niet lang. Eerst ga ik lekker trainen. Rond half tien krijg ik een telefoontje van Jacques, ze zijn goed aangekomen in Den Helder. Ik kan lekker gaan slapen. ’s Nachts om vier wordt ik wakker, zo maar. Mijn gedachten gaan naar Den Helder, zouden zij ook al wakker zijn ? Ik val weer in slaap. Om zes uur weer wakker. Nu beginnen ze met lopen. Wie zou het eerste beginnen, het Rode Kruis busje of de andere bus ? Ik weet het niet en val weer in slaap. Acht uur. Ik sta op en ga kijken hoeveel kilometer dat ze nu erop hebben zitten. Vrijdagavond heb ik de kaart van Nederland + km-. en tijdschema op tafel klaargelegd en kan dus meteen zien waar ze zijn. Natuurlijk niet wetende dat ze harder lopen. Zaterdagmiddag krijg ik van Jacques een telefoontje dat ze een half uur voorliggen op het tijdschema, dus weer opnieuw op de kaart kijken en tellen. ’s Avonds, spelend met onze kleinzoon Jordi, gaan mijn gedachten toch weer naar de lopers, fietsers en de rest. Zou het niet te koud zijn of zouden ze al erg moe zijn. Snel kijk ik naar het weer op de t.v. Flinke wind bij het IJsselmeer en in de rest van het land. Kijk meteen ook maar naar het weer op L.1 voor zondag, valt mee, ongeveer 10 graden. ’s Nachts wordt ik weer enkele keren wakker, hoe zou het gaan ? En dan is het zondag. Zeven uur wakker, vlug naar de kaart van Nederland, schema erbij en rekenen. Ze zijn om 11.00 uur op de Cauberg. Onze dochter en schoondochter komen me om ongeveer 10 uur ophalen (tijd genoeg). Even Kirsten bellen. Paniek in de tent. Ze zijn veel vroeger ! Hoe moet dat nu ? Vlug allemaal de auto in, schema op de schoot en hun dan maar tegemoet rijden. In Terblijt komen we ze tegen, ik wil uit de auto maar er zit een kinderslot op. Auto dus maar keren en er achteraan In Cadier en Keer op een plein stoppen ze. Jacques heeft ons inmiddels ontdekt en stapt uit bus, gevolgd door de rest. Wat ik tot mijn verbazing zie, zijn geen lopers die uitgeput zijn. Alleen aan de ogen kun je een beetje vermoeidheid ontdekken. Wat zien ze er nog goed uit na zo’n lange dag en nacht. We vertrekken weer met de auto naar Grons-veld waar we ze nog een keer zien en dan richting Maastricht naar het O.L. Vrouweplein. Even nog wachten en dan komen ze aangelopen. Ik kijk naar hun gezichten. Ze stralen en bij sommigen komen de tranen. Ongelooflijk, wat een prestatie. Ook van de fietsers, chauffeurs, kaartlezers en masseur + de goede verzorging van Nicole en Jan. Nog iets drinken en dan naar huis. Ik ben hardstikke blij voor Jacques, als oudste van de lopersgroep, dat het zo goed gegaan is, mede (wat ik van hem gehoord heb) door de oppeppende woorden van zijn medeloopsters en lopers. Francine In de Braek


E-mail communicatie voor - en - na …… Ik ben net gebeld door Dagblad de Limburger. Deze mevrouw wilde een hoop weten over de vereniging en over de estafetteloop. Of ik effe tijd had. Ja, natuurlijk. Nee, niet nu. We moeten ergens afspreken, want er komt ook een fotograaf. ????????????????????????? Wat moet ik hiermee ? Wordt ik erin geluisd ? Nee het is serieus. Zozo wordt meneer zomaar uitgenodigd voor een interview- met fotograaf. Zou je aub de lijst met de telefoon nummers kunnen bij werken en mij die toesturen? en deze ook in het draaiboek doen? dan kan ik ze vandaag iedereen toesturen. ik moet alleen nog jan p bellen, Ps graag naar mij thuis mailen Volgens het schema van de trainer komen we rond 14 uur aan in Maastricht. Maar ik gok eerder een beetje later omdat de tijden erg scherp zijn en niemand van ons weet hoe je eigenlijk op zo'n dag-ennacht avontuur gaat reageren! Ik kan me zo voorstellen dat die laatste kilometertjes wat langzamer gaan! help, help....... jullie ook veel plezier dit weekend. ik bel nog wel even (op zaterdag tussen 03.00uur en 0.00uur ergens vanuit Nederland, OK?) Heel veel succes dit weekend, ik zou het ook super vinden om up-to date gehouden te worden, gewoon om te weten hoe het daar ver weg allemaal verloopt. Ja het is toch gelukt we hebben ook nog een fietser erbij Ik kan rustig zeggen, alle puzzelstukje zijn toch goed gevallen, en nu stop ik er echt mee. Een TOP prestatie, anders kan ik het niet noemen Mensen, in bus A moeten nog Adidas handschoenen liggen die niet helpen tegen koude vingers ;) een beetje in goede doen, na een goede nachtrust? Ik vind je geweldig! Ik heb een interview gegeven en vraag me nu nog af wat ik gezegd heb.... mijn hoofd draait en mijn maag tolt!! Ik weet niet wat ze uitzenden maar neem het met een BAK ZOUT ;) Ik ga nu een Frietje eten want ik ben 3,5kilo lichter dan Vrijdag! Heb 13 uur geslapen. Nog wel wat vaag in mijn hoofd en helemaal geen honger(=vreemde gewaarwording!) begin weer mens te worden na het weekendje uit.super ervaring . Op naar de verbetering van het project. Ik ben vanmorgen om 6.15u opgestaan om te gaan werken! Maar heb me toch maar een halve dag vrij genomen... want ik ben nog steeds een beetje de weg kwijt. Het was een heel mooie ervaring om dit alles mee te maken en daarom van mijn kant nogmaals allen van harte gefeliciteerd. L1 heeft gisteren een stukje uitgezonden met een interview van Rob en Jan. Tv Maastricht komt ergens deze week ook ergens op tv


VAN DE ANDERE FIETSER.

Hallo Road Runners, Ten eerste wil ik even iets kwijt over de mensen die gelopen hebben, Ik vind het een pracht prestatie wat jullie gisteren en vandaag geleverd hebben! En het was me een grote eer jullie geholpen te hebben zo goed als ik kon , helaas mijn lichaam protesteerde tegen de aanhoudende MIN temperatuur van gisteren morgen tot vannacht!! Sorry voor het ongemak voor sommige lopers die even moesten inspringen met fietsen. ten 2de, Ik heb een interview gegeven en vraag me nu nog af wat ik gezegd heb.... mijn hoofd draait en mijn maag tolt!! Ik neem niet meer veel in me op... (dat komt wel goed in de volgende week) ik weet wel dat ik iets gezegd heb over de tijd maar ik hoor net van Anja een andere tijd... Ook iets over hoeveel km te ik gefietst heb, Ik heb de km van het klokje gezegd maar helemaal vergeten dat er ook andere mensen van mijn fiets gebruikt hebben gemaakt. Ik weet niet wat ze uitzenden maar neem het met een BAK ZOUT ;) Ik zou zeggen: Herstel ze en geniet van Jullie prestatie Ik ga nu een Frietje eten want ik ben 3,5 kilo lichter dan vrijdag! Oja, John krijg nog 5 euro van mij en Jack, ik heb je handschoenen nog... Zal die aan Anja mee geven en dan geeft ze die af bij de trainer.. Groet Jean Biermans

VAN DE THUISWACHT

Hello Toppers, Wat een prestatie, geweldig gewoon! TV Limburg geeft mij deze week een belletje wanneer de 4 min. Uitgezonden zullen worden, dit laat ik jullie natuurlijk meteen ook weten. Rust allen goed uit, want het is niet zomaar even een paar km’s lopen! Groetjes Kirsten


VAN DE MASSEUR

Estafette Den Helder-Maastricht 2006

Beste Maasrunners.

Ik wil jullie feliciteren met het initiatief voor een prima doel alsook de unieke prestatie die jullie hebben geleverd. Voor de eerste keer aan een estafette deelnemen van mega formaat moet voor menigeen toch de nodige spanningen hebben meegebracht. Ondanks goede voorbereidingen weet je niet wat je te wachten staat. Veel vragen houden je bezig: Kun je wel voldoen aan de sportieve verwachtingen als je weet dat je lichaam nauwelijks rust wordt gegund en of je het eetpatroon voldoende kunt afstemmen en of je mentaal voldoende sterk kunt blijven. Maar het overweldigende enthousiasme heeft die spanningen weten te onderdrukken. Samen met Nicole en Jan maakte ik als verzorger/masseur deel uit van de catering. Vanaf het begin klikte het tussen ons en genoten van onze taakstelling. Het was voornamelijk improviseren maar door de gezamenlijke creativiteit en aanpak konden we toch voldoende bieden om aan de vraag te voldoen. Diverse leuke reacties gaven ons dan ook een voldaan gevoel. Ik heb echt genoten van iedereen. Er ontstond snel een prima sfeertje. Prettige contacten en humor maakte het mogelijk om de spirit er in te houden. Gedurende de gehele estafette heb ik bewondering gekregen voor het onverminderd enthousiasme bij iedereen die deel uitmaakte van de caravaan. Ik wil jullie bedanken dat ik dit heb mogen meemaken en als jullie me nog eens nodig hebben zeg ik graag ja! De masseur. Guy Prickaerts.


Uitslagen

e

2

algemeen

maar als

e

1

in Maastricht !!!!!

Einduitslag 3e editie Den-Helder - Maastricht loop 2006: Positie 1 2 3 4

Team

Finish tijd

Nat.Reserve B-Cie A.V.'Maasrunners R.O.C. Aventus Köhlmann Runners

29,51"11 30.20"21 31.29"18 32.38"40

5

Elegant Runners

33.02"15

6

Team Amak

34.16"22

7

Zaanstreek-Kennemerland

34.16"30

8

Sparta Voorburg

34.26"30

9

Stichting Sportevenementen Heiloo

Niet Gestart


Deelnemers Bus A Wim Kukler Math Muijtjens Wiel Honig Jean Biermans Peter Atol

Chauffeur Chauffeur Kaartlezer Fietser Loper / Kapitein

Rachma van Woerden Ronald ten Haaf Sandra Beurskens Jan Staal Jeroen Wijckmans

Loper Loper Loper Loper Loper

Bus B Frans Braun Con de Bie Jos Vrancken Henk van Oijen Jacques In de Braek

Chauffeur Chauffeur Kaartlezer Fietser Loper / Kapitein

Ron Huijnen Erik Vroemen Ed Sabel Karin Jacobs Jenny ten Haaf Rob Habets

Catering / Massage Jan Piters Nicole Jeukens Guy Prickaerts

Kok / Chauffeur Kok Masseur

Auto Joop van Moorsel John Dassen

Chauffeur Chauffeur

Thuisfront Kirsten Lotgering

24 uur bereikbaar

Loper Loper Loper Loper Loper Loper


vrijwilligers b e d a n k t Voor jullie enorme inzet, zonder jullie als vrijwilliger, was dit niet gelukt! Estafette Den Helder - Maastricht Herinnering aan 426 kilometers door Nederland

18-19 maart 2006


S P O N S O R S B e d a n k t Voor jullie financiële bijdrage! We hebben het mooie bedrag van € 3,800,00 aan Mappa Mondo kunnen overmaken. Estafette Den Helder - Maastricht

Herinnering aan 426 kilometers door Nederland

18-19 maart 2006

Herinneringsboek Den Helder-Maastricht 2006 A.V. Maasrunners

Recommend Documents