NUMMER 1 – 2015
OUDERDOMSKWALEN!
Heeft u er last van? Gezelligheid troef in Het Uiterjoon De wijsheden van Marja Middeldorp Het Wensstokje: geef een gratis wens cadeau
2
“Wij hebben een vriendschappelijke band ontwikkeld” “De dag dat Corry tegen mij zei dat ik ‘eigen’ voelde, zal ik nooit vergeten. Dat deed me wel wat”, vertelt de 44-jarige Marco van Kuik, Eerst Verantwoordelijk Verzorgende, aan tafel bij de 93-jarige Corry Korving in Het Uiterjoon. TEKST Katja Henderickx BEELD Ronald van Erkel Een bakkie doen “Ik zorg voor alle cliënten op de afdeling even goed, maar Corry en ik hebben een vriendschappelijke band ontwikkeld. Geregeld kom ik buiten werktijd een bakkie doen. Even gezellig kletsen over de kinderen, over de veranderingen in de wereld en over haar herinneringen
aan haar jeugd in Scheveningen. We lachen ook wat af samen. Het feit dat ik Corry bij haar voornaam noem – gezien het leeftijdsverschil eigenlijk tegen mijn principes – zegt genoeg.”
Aan mijn zijde Mevrouw Korving moet glimlachen als ze Marco hoort praten. “Ik vind
iedereen van de verzorging erg lief en zorgzaam, maar Marco en ik hebben een speciale band. Hij is iemand op wie ik altijd kan rekenen. Onlangs ben ik door een longontsteking behoorlijk ziek geweest. Eigenlijk was ik opgegeven. Maar Marco bleef aan mijn zijde, net als mijn kinderen. Hij is een graag geziene gast. Soms voel ik me een beetje zijn moeder. Maar ik geef hem geen advies hoor. Hij mij eerder!” Marco moet lachen en zegt: “Niet dat ze daarnaar luistert, want het is een eigenwijze, zelfstandige vrouw. Een vechter ook. Iemand die het liefst alles zelf regelt. Maar dat vind ik ook zo leuk aan haar! Ik kan veel van haar leren.”
3
INHOUD
Beste lezer, Zes jaar lang hebben wij u met veel plezier wetenswaardigheden over en uit de organisatie kunnen laten zien. Helaas is dit de laatste uitgave van het magazine van Respect. Paul Schoof vertelt u hier op pagina 10 meer over. Wij bedanken u als trouwe lezer voor uw interesse en hopen u in de (nabije) toekomst op een andere manier te informeren. U hoort van ons! Sanne van Geest (v.l.n.r.), Annemarie Klootwijk en Kim Roeleveld
Ouderdomskwalen! Heeft u er last van? Een van onze specialisten ouderengeneeskunde vertelt wat de beste remedie is 4
Het Wensstokje: het unieke project om de sociale verbinding en contacten tussen verschillende groepen in de wijk te vergroten 11
Kijk eens binnen in onze locatie Quintus en proef de prettige sfeer! 14
“Ik was de grootste rommelkont van Nederland”. Marja Middeldorp, bekend van bijvoorbeeld het tv programma ‘Hoe schoon is jouw huis?’ aan het woord in de rubriek ‘Wijs geworden door’ 16
EN VERDER Voor elkaar & over elkaar 2 Column Rico Kremer 7 Paul Schoof, Raad van Bestuur, over 2015 8 Interview met de heer en mevrouw Nanninga over hun vrijwillige inzet bij Respect 18 Een kijkje op onze prachtig gelegen locatie Het Uiterjoon 20 Van je familie moet je het hebben 22 Coördinerend verpleegkundige Vera Spruijt enthousiast over haar werk 24 Winter quiz-filippine en oplossingen 27 Huisarts Ellemieke Boogaart over ouderenzorg in de wijk 28
4
Niet zo snel berusten in ouderdomskwalen
5
Ouderdomskwalen, wat doe je eraan?
“Had ik me maar eerder laten helpen!” Dat ouderdom komt met gebreken, weten we allemaal. Maar kun je ook iets aan die gebreken doen? Jazeker. Specialist ouderengeneeskunde Marieke Groenendijk bespreekt een paar veelvoorkomende ouderdomskwalen en wat u ertegen kunt doen. TEKST Marieke Keur BEELD Patricia Börger
S
lechtziendheid hoort bij ouder worden. Het gehannes met de leesbril begint voor velen al rond de 45 jaar. Later kan daar staar bij komen. Staar is een oogziekte. Het licht dat door de pupil in het oog valt, passeert de ooglens. Daar zit vocht in. Met het klimmen der jaren kan dat vocht in de lens langzaam troebel worden. Daardoor gaat iemand wazig zien. “De remedie is een operatie”, vertelt Marieke Groenendijk. “De oogarts verwijdert de troebele lens en plaatst een kunstlens. Een operatie aan het oog vinden mensen vaak eng. Dan doen ze het maar liever niet. ‘Zo erg is die staar nou ook weer niet’, zeggen ze dan. Toch is een staaroperatie goed te doen. Je wordt goed begeleid in het ziekenhuis. Je gaat niet onder narcose en voelt er niets van. Na de operatie krijg je een kapje over het oog. Dat gaat er al na één dag af. Mensen zien dan direct veel beter en hebben hun bril niet meer nodig. De kwaliteit van leven verbetert vaak zoveel, dat ze zeggen: ‘Had ik het maar eerder gedaan!’”
6
Vieze oren Ook slechthorendheid komt veel voor onder ouderen. “Zelfs als ze een gehoorapparaat dragen.” Marieke Groenendijk: “Vaak denken ze dat het apparaat stuk is. Maar in de winkel blijkt dat dat niet zo is. Nadere inspectie van de oren wijst vaak uit dat die vol smeer zitten. Tsja, daar kan geen gehoorapparaat tegenop! Mensen worden dan verwezen naar de huisarts, die de oren even uitspuit. Dat is een kleine moeite en het doet geen pijn. Mensen kunnen direct weer horen.”
Ga dansen! “Ik heb pijn in de botten”, hoor je ouderen vaak verzuchten. De oorzaak is artrose, een aandoening van het kraakbeen in de gewrichten. Als dat versleten is, doet dat pijn. Bewegen is de oplossing. Marieke Groenendijk: “Veel ouderen doen dat niet, omdat ze bang zijn voor de pijn. Maar te weinig beweging is nog veel slechter. Zeker als iemand te zwaar is. Afvallen helpt ook. Je kunt daardoor een boel ellende voorkomen. Vooral mensen die veel dansen, hebben minder klachten. Het is
nooit te laat om ermee te beginnen!” Toch kan de pijn zo erg zijn dat een oudere liever in zijn stoel blijft zitten. Marieke Groenendijk: “Neem dan driemaal daags een paracetamol. Dat kan geen kwaad en het helpt echt. Maar is dat niet slecht, elke dag drie paracetamol? “Nee hoor. Chronisch zieken mogen er zes per dag. Het middel werkt het beste als het regelmatig wordt ingenomen. Mensen met pijn knappen er erg van op.”
Vraag om hulp! Een goede leefstijl draagt bij aan een goede gezondheid: niet roken, gezond eten en blijven bewegen. Maar dat is niet altijd even gemakkelijk. Marieke Groenendijk: “Als ouderen slechter gaan zien, kan koken een probleem worden. Vraag dan hulp. Er zijn vast wel mensen die iets extra willen koken en willen invriezen. Ook zie ik ouderen in een sociaal isolement terechtkomen omdat ze niet meer goed horen of zien of minder mobiel zijn. Dat is echt niet nodig. Ouderen moeten niet zo snel berusten in hun kwalen. Echt, er is van alles aan te doen!”
Taboe: incontinentie Ouderen hoor je niet over incontinentie. Dat is jammer, want meestal is deze typische ouderdomskwaal goed te behandelen. Bovendien is het gewoon verstandig om er even naar te laten kijken. Bij mannen die na het plassen ‘nadruppelen’, kan er een probleem met de prostaat zijn. Er zijn medicijnen die de klachten verminderen. Een vergrote prostaat kan er ook voor zorgen dat ze vaak kleine beetjes plassen. Ook hiertegen zijn medicijnen. Bij vrouwen die kinderen hebben gebaard, wordt incontinentie vaak veroorzaakt door verzwakking van de bekkenbodemspieren. Medicatie of bekkenbodemtherapie kan een oplossing zijn. Voor zowel mannen als vrouwen geldt dat een operatie ook mogelijk is. Belangrijk is om de schaamte opzij te zetten en er met de huisarts over te praten.
7
Rico Kremer (50) is getrouwd en vader van drie kinderen. Hij is inmiddels 18 jaar werkzaam als geestelijk verzorger bij Respect. Zijn leven en werk bieden hem genoeg inspiratie om in elke editie van Respect Magazine te verschijnen met een column. Beeld: Ronald van Erkel
Op de helling
“N
ederland verandert, de zorg verandert mee...” zo luidt de slogan van de overheid. Nu moet je met slogans altijd oppassen, voor je het weet gaat men er een heel andere betekenis aan geven dan de bedenker bedoeld heeft. Zo krijgen mensen die afhankelijk zijn van zorg en mensen die in de zorg werken wel een angstaanjagend beeld van hoe het met Nederland gaat op dit moment! Want wie heeft er nog een positief beeld van de zorg? Gaat het dan met Nederland net zo slecht als het met de zorg gaat?
Luxe Toegegeven, we leefden met z’n allen jarenlang op de pof, alsof het niet op kon! We hebben ons luxe gepermitteerd die ons verlokkend werd voorgeschoteld. We hadden niet eens in de gaten dat er mensen langs de kant stonden, terwijl anderen grote happen uit de ruif namen. Iedereen kent ook wel voorbeelden uit de zorg over mensen die onachtzaam met hun gezondheid bleven omgaan en de rekening bij de samenleving legden. We waren ons niet eens bewust van wat de zorg kostte, ook zorgmedewerkers niet! We hadden geprivatiseerde zorg, waarin verpleeghuizen met elkaar gingen concurreren (met mooie tijdschriften zoals dit), zorgverzekeraars een vermogen aan reclamecampagnes uitgaven en efficiency de norm werd in plaats van zorgzame behandeling en begeleiding.
Een stukje terug Voor veel medewerkers in de zorg voelt het alsof we tegen een heuvel oplopen. Bij alles wat we opbouwen, glijden we ook weer een stukje terug. Mensen die zorg nodig hebben ervaren dat ook. Een dag langer in het ziekenhuis blijven totdat de zorg thuis geregeld is, zou
Maar een ziekenhuisbed is ‘te duur’
voorkomen dat je zo weer terug bent in het ziekenhuis. Maar een ziekenhuisbed is ‘te duur’. Natuurlijk was een bejaardenhuis geen thuis, maar je kon tenminste wel kiezen waar je je beter voelde, zeker als je niet goed tegen eenzaamheid kan. Maar verzorgingshuizen waren ‘te duur’.
Sleetje rijden In deze winterse dagen moet ik denken aan sleetje rijden. Daar moet je ook een helling voor opklimmen en glij je vaak meters terug. Op weg naar boven kan je wel nog even takken aan de kant gooien en de sneeuw nog wat aanstampen. Laten we hopen dat de ‘zorgslee’ heel snel boven is en vanaf daar veilig en vertrouwd naar beneden kan roetsjen! Daar gaat u dan, samen met de zuster/ broeder en een paar mensen die hun vak verstaan in de zorg! En langs de helling staat de mantelzorger die ziet dat u (en zij/hij) krijgt wat nodig is! En alles wat we niet nodig hebben voor het bieden van goede zorg is ballast voor de slee. Ballast die de slee alleen maar laat kantelen! Zorg is geen product, maar een grondstof voor een beschaafde samenleving. Als het goed gaat met de zorg, zal het ook met Nederland wel goed komen, toch?
8
“We komen
9
kostigd werden, niet langer vergoed wordt. Paul Schoof vindt dat op zich een goede zaak: “De AWBZ (vanaf 2015 Wet langdurige zorg) vergoedde te veel. Waarom betaalt iemand bijvoorbeeld wel een auto uit eigen zak, maar vergoeden we een scootmobiel uit algemene middelen? Laten we daar kritisch naar kijken.”
Tevreden klanten
Paul Schoof, Raad van Bestuur, over 2015
er wel uit”
Verbouwing Deo Gratias stagneert
TEKST Marieke Keur BEELD Ronald van Erkel
H
et zal u niet zijn ontgaan: met ingang van het nieuwe jaar is de zorg en ondersteuning in Nederland anders geregeld. Vanaf 1 januari 2015 is de ondersteuning die mensen thuis nodig hebben een taak van de gemeente. Voorbeelden zijn begeleiding en dagbesteding. De zorgverzekeraar regelt de verpleging en verzorging thuis. Mensen die heel veel zorg nodig hebben kunnen terecht in een zorginstelling. Paul Schoof, namens de Raad van Be-
Lastiger vindt hij de eis van het zorgkantoor dat Respect per 1 januari 2015 dertig intensieve zorgplaatsen afstoot. “Wij hebben vorig jaar de Triple A-status gekregen. Dat betekent dat we de hoogste score hebben in klant- en medewerkerstevredenheid en bedrijfsvoering. Respect draait heel erg goed en daar zijn we trots op. Onze cliënten zijn tevreden en we hebben een wachtlijst. Nu krijgen we opeens te horen dat we in 2015 plaatsen moeten afstoten. “Hoezo?” denk ik dan. Hoezo marktwerking? Laat ons ons werk doen en die bedden houden. Want het afstoten van die bedden werkt op allerlei manieren door in de organisatie. Je kunt minder personeel aan het werk houden. Je krijgt leegstand in je gebouw dat je ondertussen gewoon door moet betalen. Dat gaat natuurlijk niet, daar hebben we echt last van.”
stuur, over de veranderingen: “Het gaat snel, er verandert veel. En we zullen dit jaar heel kritisch moeten kijken naar onze uitgaven. Voorop staat dat onze cliënten op onze zorg kunnen blijven rekenen.”
Scootmobiel De veranderingen die de overheid doorvoert, zijn noodzakelijk omdat de zorg onbetaalbaar wordt als we op dezelfde voet doorgaan. Dat betekent onder andere dat een aantal zaken die voorheen uit de AWBZ be-
Om de hervormingen op te vangen heeft Respect een aantal maatregelen getroffen. Paul Schoof: “De Raad van Bestuur levert in 2015 een deel van het salaris in en we onderzoeken of we van twee bestuurders terug kunnen gaan naar één. Verder is het aantal uren van de staf- en beleidsafdelingen teruggebracht. De verbouwing van onze locatie Deo Gratias bij het Westbroekpark is opgeschort. We geven voorrang aan de primaire zorg en proberen daar zo veel mogelijk financiële middelen voor over te houden. Er zijn nog veel
10
meer aanpassingen in huis doorgevoerd. Komend jaar zal uitwijzen of het hele pakket ver genoeg gaat. Gelukkig hebben we de financiën goed op orde en wat vlees op de botten. We komen er wel uit.”
Stoppen met pamperen De hervormingen hebben direct effect op de cliënten in de thuiszorg. Ouderen moeten langer thuis blijven wonen en hun zorgvraag in principe zo veel mogelijk zelf oplossen met hun naaste omgeving, zoals partner, familie en vrienden, buren en vrijwilligers. Dat is een goede ontwikkeling vindt Paul Schoof: “Mensen kunnen meer zelf doen dan ze nu doen. De samenleving heeft de neiging om ouderen te pamperen, hun werk uit handen te nemen. Het is juist goed om ouderen in hun kracht te zetten en hen niet afhankelijk te maken van ‘de zuster’. Ik denk graag : Wat kan iemand nog wel? Daar gaan we dan aan werken. Ouderen willen dat zelf ook: ‘Dat doe ik zelf wel’, zeggen ze. Wij kunnen ze daarbij ondersteunen, met beeldzorg bijvoorbeeld. Sommige handelingen kunnen efficiënter en andere handelingen kunnen cliënten zelf uitvoeren met enige instructie en begeleiding. Dan hoeft er niemand meer apart voor langs te komen.”
Nieuwe nadruk op welzijn Deze benadering sluit ook aan bij wat ouderen zelf willen, betoogt Paul Schoof. Ouderen willen deelnemen aan de samenleving, aandacht voor mentaal welzijn en recreatie en een fijn woon- en leefklimaat. Lichamelijk welbevinden, zoals verpleegkundige en medische zorg, scoort het laagst. Laat dat nu precies het aspect zijn waar altijd de nadruk op gelegen heeft. We moeten minder gaan medicaliseren, want mensen geven aan dat ze dat minder belangrijk vinden. Daar gaat het om: kwaliteit van leven staat centraal.
Bovendien is het goed om ouderen elkaar te laten helpen. In een telefooncirkel bijvoorbeeld. Spreek af wie wie dagelijks belt om te horen hoe het gaat. Op die manier houden mensen contact, zorgen ze voor elkaar en dragen ze verantwoordelijkheid.”
Paul Schoof, bestuurder: “We geven voorrang aan de zorg voor onze cliënten”
Zorgverzekeraars Paul Schoof beziet 2015 met gemengde gevoelens. “Er komen moeilijke tijden aan. Ik heb het volste vertrouwen dat Respect daar goed door komt. We zullen eraan moeten wennen dat het allemaal minder wordt. Dat zorg niet langer vanzelfsprekend is, dat ouderen meer zelf moeten doen. Inleveren moeten we allemaal. Maar daar zit wel een grens aan.
Hopelijk zien de zorgverzekeraars, die nu de zorg inkopen en dat naar mijn mening te krap en te willekeurig doen, dat ook in. Als in de loop van 2015 blijkt dat de hervormingen ongunstige effecten hebben voor sommige ouderen, hoop ik dat de zorgverzekeraars hun beleid bijstellen. Daar reken ik op. De wal keert het schip.”
Respect Magazine stopt Dit is het laatste nummer van Respect Magazine. “Met leedwezen heffen we ons magazine op”, zegt Paul Schoof. “Maar we moeten keuzes maken. Wie op de hoogte wil blijven van het nieuws over Respect kan altijd terecht op onze website www.respectzorggroep.nl. En we onderzoeken de mogelijkheid om een (digitale) nieuwsbrief te maken voor al onze abonnees en cliënten.”
11
Nog één keertje kunstschaatsen op De Uithof. Net als vroeger een ijsje eten op de Scheveningse boulevard. Gezellig koffiedrinken met een jeugdvriendin in Kijkduin. Stuk voor stuk bescheiden wensen die in vervulling kunnen gaan dankzij het project ‘Wensstokjes’. “Het is prachtig om de blije en ontroerende reacties van mensen te zien als zij een wens krijgen of mogen weggeven”, lacht Jeroen Verkaik, evenementencoördinator bij Respect Zorggroep. TEKST Katja Henderickx BEELD Patricia Börger
Jeroen Verkaik
J
eroen bedacht het project ‘Wensstokjes’ tijdens een pitch, uitgeschreven door de gemeente Den Haag. Vanuit zijn rol als sociaal werker mocht hij meedenken over mogelijkheden om het actuele begrip ‘participatiesamenleving’ in stadsdeel Scheveningen handen en voeten te geven. Jeroen: “Het allerbelangrijkste in een participatiesamenleving is bewustwording. Wie wonen in jouw omgeving? Wie kan hulp gebruiken? En welke hulp kun je zelf bieden? Als je een wens mag weggeven, denk je daar vanzelf over na. Stap twee is echter dat je ook daadwerkelijk bij de betreffende buurtbewoners aanbelt. Voor een praatje, om hulp te bieden of dus
om het wensstokje te overhandigen. Leuk is dat je daarbij kunt vertellen waarom je vindt dat hij of zij een wens verdient.”
Brede lach op gezicht Inmiddels zijn al veertig wensstokjes in Scheveningen uitgedeeld aan mensen die een wens mochten weggeven. “Ik doe dat redelijk willekeurig. Soms benader ik een jongere, dan weer een mevrouw op de markt en dan een winkelier. Zo had ik laatst aan een Scheveningse bloemist gevraagd of zij een wensstokje wilde uitdelen. Ze reageerde gelijk enthousiast. Bij haar in de straat woonde een oudere dame die altijd voor alle kinderen in de buurt zorgde. Bij haar kon iedereen terecht voor
“Aan wie wilt u een wens cadeau geven”
12
limonade, een snoepje of gewoon aandacht. De bloemist zelf ook toen ze nog klein was. Nu kon ze eindelijk iets terugdoen. De wens van die mevrouw was om samen een kerststukje te maken en gezellig koffie te drinken. Uiteindelijk is ze eind van de middag met een brede lach op haar gezicht weer thuisgebracht.”
Helpende hand bieden Belangrijk bij de wensstokjes is dat de gever moeite doet om de wens in vervulling te laten gaan. Voor de daadwerkelijke kosten is een budget van € 30 per wens beschikbaar dankzij een subsidie van stadsdeel Scheveningen. “Maar als de wens duurder is of als de gever vastloopt om de wens uit te laten komen, kan hij altijd contact opnemen met mij”, benadrukt Jeroen. “Zo kan het bijvoorbeeld zijn dat iemand graag met een rolstoelbus langs het strand wil rijden, maar dat het vervoer regelen een probleem is. Ik kan dan proberen voor zo’n busje te zorgen. Belangrijk is wel dat de gever zelf ook een helpende hand biedt. Het moet echt iets zijn wat we samen doen: de participatiesamenleving.”
Tot tranen geroerd Een moment dat Jeroen niet snel zal vergeten, was toen een vrijwilligersechtpaar een wensstokje kreeg overhandigd. “Die lieve mensen waren zo verbaasd dat iemand aan hen dacht! Tot op heden hebben ze ook nog geen wens kunnen bedenken; de erkenning was volgens mij al genoeg. Iedereen was tot tranen geroerd.” Op de vraag aan wie Jeroen zelf een wensstokje zou willen geven, hoeft hij niet lang na te denken. Op de begane grond van Het Uiterjoon woont mevrouw Van den Berg-Struijk. “Dat is zo’n lief mens waar ik veel warmte voor voel. Ze heeft in haar jongere jaren veel gelezen en ik vind het heerlijk om met haar over literatuur te praten. Haar wens zou ik graag horen en in vervulling laten gaan.” Jeroen, bij deze...
Op dit moment zijn er nog ruim vijftig wensstokjes beschikbaar en dus nog vijftig wensen te vergeven. Heeft u iemand in gedachten die iets leuks verdient? Neem dan contact op met Jeroen Verkaik via 070 – 306 91 70.
13
Jeroen Verkaik
14
Quintus beweegt: goed Quintus, een maandagmiddag. Bewoners staan klaar voor een wandelingetje over het mooie parkachtige terrein. In het sfeervolle restaurant klinkt pianomuziek en activiteitenbegeleiders halen bewoners over met hen een paar danspasjes te maken. Verderop in een huiskamer snijden weer andere cliënten de groenten voor het avondeten. En een verdieping hoger wordt er hard gewerkt in de ruimte van de fysiotherapie. Quintus is volop in beweging. TEKST Philippine Polders BEELD Ronald van Erkel
B
ewegen is goed voor ons, dat wisten we al. Niet alleen om slank te blijven of te worden, maar ook voor hart- en bloedvaten én onze hersenen. Het boek ‘Laat je hersenen niet zitten’ van professor Erik Scherder, bekend van de televisie, is een bestseller. “Bewegen verkleint het risico op dementie”,
zo vertelt de hoogleraar Klinische Neuropsychologie. “Dat hoeft helemaal geen topsport te zijn; ‘gewoon’ een half uurtje per dag in beweging komen: goed voor de lijn én het brein”, aldus Scherder.
Dagelijkse sportuurtjes Niet gek dus dat Quintus is begonnen
met bewegingsgerichte zorg. Een werkgroep van fysiotherapeuten en activiteitenbegeleiders is enthousiast gestart met een programma om bewoners op alle fronten te stimuleren te bewegen. En daarbij betrekken ze iedereen. Want bewegen kan niet alleen in de ruimte van de fysiotherapie, maar eigenlijk overal. Locatiemanager Irma de Jong vertelt over de sportuurtjes in de mooie, grote fitnessruimte. “Onder begeleiding van de fysiotherapeuten kunnen cliënten oefenen met bijvoorbeeld lopen achter de rollator of op de loopband, fietsen en allerlei andere oefeningen doen. Zowel om spieren te versterken als om bepaalde dingen weer – beter – te kunnen. Maar er kan nog veel meer, hebben we gemerkt. Daarom schakelen we ook familie van de cliënten in om het
Net een hotel...
voor lijn en brein bewegen te stimuleren en natuurlijk vrijwilligers. Het kunnen simpele dingen zijn, zoals het ontbijten op een andere plek. Dan moet iedereen zich verplaatsen. Maar er is ook een bewoner die iedere dag helpt met aardappels schillen. Ook dan ben je in beweging.” Dat is ook een van de redenen dat er in Quintus in de keuken van de huiskamer wordt gekookt. “Het geeft een huiselijke sfeer, stimuleert de eetlust en bewoners die dat willen, kunnen ook helpen bij het bereiden. Waar mensen vroeger passief in een stoel zaten, stimuleren we nu meer en meer het zelf doen; daar krijg je ook weer energie van.”
Dubbel goed voor het geheugen Diverse medewerkers van Quintus krijgen een rol in de bewegingsgerichte zorg. Activiteitenbegeleider
Coby Swank heeft met haar collega’s een cursus gevolgd bij onze fysiotherapie. “Al dat bewegen was eigenlijk niks voor mij, maar nu ik de cursus heb gedaan, ben ik helemaal om. Je kunt zoveel leuke en eenvoudige oefeningen doen met de mensen hier, ook als ze in een rolstoel zitten. Je hebt er niet eens veel voor nodig en ze vinden het meestal erg leuk. We doen met een touw allerlei doorgeefoefeningen en bewegen op muziek. Ook rollen we een hoepel van de een naar de ander en noemen daarbij de naam van degene die de hoepel krijgt; dubbel goed voor het geheugen.” Ook activiteitenbegeleider Monique van Bussel heeft de training gevolgd. “Leuk hoor, we doen de oefeningen gewoon in de huiskamer, maar ook in de spelruimte; balof ballonspelen, rolstoeldansen.”
Quintus is het woonzorgcentrum van Respect Zorggroep aan de Nectarinestraat in Den Haag met 84 bewoners. Locatiemanager Irma de Jong: “Het is een fantastisch huis, zo licht en open, met zulke mooie kamers en huiskamers, een geweldig restaurant en gelegen in een parkachtige omgeving. Door de kleinschaligheid is de sfeer heel prettig en voelen mensen zich gekend.” Dat wordt bevestigd door de heer Van den Berg (88) die iedere dag zijn vrouw bezoekt, die in Quintus woont: “Ik heb haar beloofd om er in goede en in minder goede tijden voor haar te zijn. Daarom kom ik iedere dag van ’s morgens vroeg tot zeven uur ’s avonds om voor haar te zorgen. Natuurlijk zou ik haar liever thuis verzorgen, maar dat kan nu eenmaal niet. Deze meiden – hij wijst naar de verzorgenden die in de keuken bezig zijn – zijn geweldig en het is hier net een hotel, zo mooi, ruim en een fijne sfeer.” “Mensen kunnen hun eigen meubels en spullen meenemen, daardoor is de sfeer huiselijk en warm”, vult Irma aan. “Zo voelen cliënten maar ook hun familieleden en vrienden zich goed thuis in Quintus; ze komen graag. Bovendien kun je door technische handigheidjes als sensoren en een vertrager op de lift iedereen de bewegingsvrijheid geven die hij of zij het best kan hanteren. Waardoor ze zich vrij én thuis voelen maar wel veilig zijn”.
Neem contact op met het Servicebureau van Respect voor meer informatie over wonen in Quintus via 070 - 306 91 70.
16
17
Wijs geworden door Uitgeleerd zijn we gelukkig nooit. We leren elke dag van onze eigen ‘fouten’. En we kunnen natuurlijk leren van anderen. In deze rubriek verkennen we telkens de ‘eigenwijsheid’ van iemand die zo ‘wijs’ was dat met ons te willen delen. In deze editie Marja Middeldorp. TEKST Philippine Polders BEELD management Marja Middeldorp
Grootste rommelkont werd schoonmaakdiva Half Nederland kent haar van het televisieprogramma ‘Hoe schoon is jouw huis’. Met haar moeder Liny nam Marja Middeldorp wekelijks voor de camera’s de meest smerige huishoudens onder handen en gaf zij een miljoenenpubliek bruikbare schoonmaaktips. Maar Marja kan en wil meer dan schoonmaken. “Mama zei altijd dat ik de grootste rommelkont van de Nederland was. Ze moest dan ook erg lachen toen wij tien jaar geleden werden gevraagd om ‘Hoe schoon is jouw huis’ te presenteren. Mijn moeder is heel goed in schoonmaken, heel precies en gedreven. Ze is nu 81, nog heel gezond en ze doet alles in huis nog zelf. Gelukkig maar, want ik zou het toch niet goed genoeg doen. Maar ik heb in de loop van de tijd heel wat bijgeleerd. Ik vind het leuk om nieuwe middeltjes uit te proberen. Ook als mensen vragen stellen probeer ik daar een innovatief antwoord op te geven. Ik hoor dan wel graag of het gelukt is!”
Bijdrage Inmiddels beperken de adviezen van Marja zich niet tot schoonmaken alleen. “Ik wil graag een bijdrage leveren aan onze veranderende maatschappij. Doordat jonge men-
sen tegenwoordig zoveel willen en moeten, komen ze snel met een burn-out thuis te zitten. Soms zijn een paar tips al genoeg om je leven weer overzichtelijk te maken. Ik adviseer hierover grote bedrijven, maar ik ga ook vrijwilligerswerk bij Respect doen op kleinere, persoonlijke schaal. Begin 2015 start ik met een groep jonge vrouwen en een groep cliënten van Bosch en Duin. Die jonge meiden kunnen veel leren van ouderen en voor de ouderen is het fijn om bij jonge mensen betrokken te zijn. Dat je oud bent, wil nog niet zeggen dat je je niet meer nuttig kunt maken. Sommige dingen kunnen ook heel eenvoudig zijn. Als je een heel druk leven hebt met werk, kinderen, sporten en clubjes, zorg er dan voor dat je huis praktisch is ingericht. Geen prullaria die je iedere week moet afstoffen, bijvoorbeeld.
Schoonmaaktips van Marja Marja gaat de schoonmaakdienst van Bosch en Duin adviseren. Maar ze heeft ook tips voor thuis:
Vitrage en Steradent Was je vitrage en andere fijne, witte spullen, zoals ondergoed, op de hand of in de wasmachine met een half dopje wasmiddel en een Steradenttablet; gegarandeerd heel schoon. Maar pas op dat je het niet te warm wast, want dan krijg je een blauwe gloed.
Ui voor de ramen Streeploos ramen zemen? Vul een emmer voor de helft met warm water, snij een ui met schil en al in vieren en doe die erbij, scheutje ammonia erbij en twee of drie druppels Dreft. Het ruikt wel naar uiensoep, maar je ramen worden er prachtig schoon van. Nog een tip: maak er een gewoonte van om de ramen aan de binnenkant horizontaal met de trekker te drogen en buiten van boven naar beneden. Dan kun je in een oogopslag zien waar de strepen zitten.
Schone wc Om je toilet langer schoon te houden: leg toiletpapier in de pot voordat je die gebruikt.
18
Zorg voor ouderen
“We houden gewoon van dit werk” ‘Als de klok van Arnemuiden, welkom thuis voor ons zal luiden...’ Het is een van de vele bekende liedjes die Doortje Nanninga (72) zingt tijdens haar beweegclub voor de afdeling Het Anker in Het Uiterjoon. “Hier ligt mijn hart”, vertelt ze. Haar man, Wolfgang Nanninga (73), is eveneens actief voor Het Uiterjoon. Als voorzitter van de cliëntenraad behartigt hij de belangen van de cliënten. Een actief stel, dat echter geen familie in Het Uiterjoon heeft of heeft gehad. “We houden gewoon van dit werk!” TEKST Katja Henderickx BEELD Patricia Börger
Wolfgang Nanninga
19
I
nmiddels werkt Doortje alweer negen jaar voor Het Uiterjoon na een zoektocht naar bevredigend vrijwilligerswerk. Nu zorgt ze op allerlei manieren dat de dementerende cliënten in beweging blijven. Zo verzint ze op maandag en woensdag actieve spelletjes met ballonnen, flesjes met rijst, pittenzakken of zelfs boerenzakdoeken. Doortje: “De dames gaan bijvoorbeeld aan tafel een ballon overtikken of zo’n pittenzak naar elkaar toeschuiven. Die beweging is goed voor hun lichaam én hun hoofd. Door de opdrachten worden de hersens weer geprikkeld.
Sommige bewegingen zijn niet voor iedereen eenvoudig, maar we helpen elkaar en zingen ondertussen vaak oud-Hollandse liedjes.” Op de dinsdag zingt Doortje samen met activiteitenbegeleidster Ilona den Hollander geestelijke liederen met de bewoners. Dat doet ze sinds het vertrek van de dominee en ze merkt dat de bewoners hieraan behoefte hebben. “Altijd als we bewegen of zingen, zie ik hun gezichten opleven. Dat is hartverwarmend. Overigens organiseer ik ook één keer per maand zittend dansen op de 8e etage voor de andere bewo-
Doortje Nanninga zorgt voor genoeg beweging
ners van Het Uiterjoon; een gezellige club dames met maar één man! De heren hebben er meestal geen zin in”, lacht ze. “Zodra Doortje thuis in onze woonkamer nieuwe danspasjes of muziek gaat oefenen, ‘vlucht’ ik meestal naar mijn werkkamer”, zegt haar man Wolfgang lachend. Daar vindt een belangrijk deel van zijn werkzaamheden voor Het Uiterjoon plaats. “Acht jaar geleden hoorde Doortje dat er een nieuwe secretaris voor de cliëntenraad werd gezocht en ze dacht gelijk aan mij. Inmiddels ben ik nu twee jaar voorzitter en nog steeds secretaris. Ik doe dat met veel plezier. Het is fijn om iets voor de gemeenschap te doen. Dat bedoel ik niet zo hoogdravend als het nu klinkt, maar ik vind het goed om ergens aan bij te dragen. Dat doe ik ook op andere manieren; in de buurt van ons huis aan de Zeesluisweg heb ik samen met enkele buurtgenoten bijvoorbeeld voor meer groen gezorgd. Ook hebben wij het transformatorhuisje - met subsidie van de gemeente - als het ware getransformeerd tot een fotogalerij.” Voor de cliëntenraad heeft Wolfgang meerdere overlegmomenten per jaar: zowel met zijn cliëntenraad, met de centrale cliëntenraad van Respect als met de locatiemanager. “Op die manier kun je dan ook concrete afspraken maken. Zo was onze cliëntenraad bijvoorbeeld niet echt te spreken over de informatiemap die nieuwe cliënten kregen: veel te uitgebreid en omslachtig. Wij hebben daarom concrete verbeterpunten aangegeven die inmiddels zijn doorgevoerd. Dat zijn leuke resultaten waar de cliënten en hun families ook echt baat bij hebben!”
20
Gezelligheid troef Bewegen op muziek, bingo, spelletjesmiddagen, gezellige koffieochtenden, breien aan de langste Elfstedentochtsjaal ooit. Het Uiterjoon bruist van de activiteiten. Ook deze maandagmiddag is gezelligheid troef in het restaurant. Wim Sonnevelds’ Langs het tuinpad van mijn vader klinkt, een groepje vrouwen fabriceert bloemstukjes en vier mannen zitten in ‘hun’ hoekje van het fabelachtige uitzicht over zee te genieten. “Dat heb je bijna nergens anders.” TEKST Philippine Polders BEELD Ronald van Erkel e.a.
21
in Het Uiterjoon H
et Uiterjoon is op en top Schevenings; iedereen in het stadsdeel kent het verzorgingshuis aan de haven. En dat is – naast de sfeer, de locatie direct aan zee en de vele activiteiten – een groot voordeel. In Het Uiterjoon kunnen ouderen die zorg nodig hebben terecht, ook als zij vanwege geheugenproblemen meer zorg nodig hebben. Verpleegkundige Maria Grifo komt uit Spanje, maar werkt al langer in Scheveningen op de afdeling Het Anker. Hier wonen mensen met een lichte vorm van dementie. “De deuren zijn hier gewoon open”, vertelt Maria. “De meeste mensen komen uit Scheveningen en weten hier nog prima de weg. Bewoners kunnen dus zelf naar buiten om een visje te kopen of even te wandelen. Ook de mensen in de buurt kennen Het Uiterjoon allemaal, dus mocht iemand de weg terug niet meer weten, dan komt hij altijd weer veilig terug. Voor de bewoners is deze vrijheid in een veilige omgeving heel fijn.” Naast haar verpleegkundige taken helpt Maria ook bij de ‘geestelijke’ begeleiding. “We doen veel spelletjes voor het geheugen, dansen op muziek en we koken met de bewoners.” Het Anker beschikt naast de privéruimtes over twee gezamenlijke huiskamers en een behandelruimte. Daar werken de specialist ouderengeneeskunde, de fysiotherapeut en zo nodig andere hulpverleners. Het Uiterjoon heeft een gemengde ‘bewonerspopulatie’. Naast de licht dementerende bewoners van het Anker kunnen mensen met een indicatie voor het verzorgingshuis er terecht. Ook kwieke zestigers kunnen
zelfstandig wonen in de inleun- en aanleunwoningen, waarbij zij gebruik kunnen maken van de voorzieningen en zorg van Het Uiterjoon. Locatiemanager Irma de Jong: “Die gemengde populatie maakt de sfeer hier zo bijzonder. Het zorgt er ook voor dat we heel veel verschillende activiteiten kunnen organiseren, zoals de jaarlijkse playbackshow. Daarbij proberen we natuurlijk aan te sluiten bij de wensen van de bewoners; dat zie je bijvoorbeeld in het Vuurtorenkoor . Op hoogtijdagen zoals met Kerst en Pasen organiseren we hier in het restaurant iets leuks, zoals een brunch voor de bewoners en hun familie. Zo ontzorgen we hen een beetje en kunnen ze toch met vader of moeder de feestdagen vieren. Bovendien zorgt de echte Scheveningse mentaliteit – recht voor z’n raap –voor een open en eerlijke sfeer, je weet hier altijd waar je aan toe bent.” “Meneer Twilt, hebt u al een bloemstuk gemaakt?” “Ja hoor”, lacht de bewoner van een van de aanleunwoningen van Het Uiterjoon. “Daar staat ie, ik geef hem straks wel weg”. De heer Twilt heeft altijd gevaren. “Daarna heb ik jaren in Den Haag gewoond, maar nadat mijn vrouw was overleden en ik een nieuwe heup kreeg, ben ik terug naar Scheveningen gekomen. In het begin was ik erg eenzaam, maar de mensen hier kijken echt naar je om; ze hebben me uit mijn isolement gehaald. Nu hebben we het erg fijn met elkaar. Ik ken hier vrijwel iedereen van vroeger.” Ook mevrouw Den Hollander en de heer Baggerman bevalt het prima in Het Uiterjoon. Zij is voordat ze hier
met haar man kwam wonen, vijftien jaar vrijwilliger in Het Uiterjoon geweest en heeft jaren lang winkels in Scheveningen gehad: “Dus ik wist waar ik terecht kwam; echt reuzengezellig hier.” De heer Baggerman – een goede vriend van mevrouw Den Hollander (“maar we zijn geen echtpaar, hoor”) – kende het huis doordat zijn moeder er woonde. Hij betrok vijftien jaar geleden een inleunwoning. “Ik woonde in Scheveningen dus dan is het vrij logisch dat je naar Het Uiterjoon komt.”
Het Uiterjoon n Wooncentrum van Respect Zorggroep n Unieke locatie: aan boulevard, bij strand, zee, vuurtoren en haven n 123 éénpersoonsappartementen en 10 tweepersoonsappartementen met eigen sanitair en kitchenette n In- en aanleuncomplexen en serviceappartementen n Fijne sfeer, dateert uit 1979 n Veel faciliteiten: restaurant, kapper, pedicure, fysiotherapie, vervoer en natuurlijk vele activiteiten Meer weten over wonen in Het Uiterjoon? Bel 070-3069170.
22
Twee hartelijke mensen met een hart van goud. Zo zijn Johan van Dongen (64) en zijn vrouw Atie (60) waarschijnlijk het beste te omschrijven. Al drie jaar zijn zij bijna dagelijks te vinden op de gesloten afdeling Duinviool van Bosch en Duin, waar zij koken voor hun (schoon)moeder en andere cliënten. “Het is leuk en dankbaar werk”, vertelt Atie. “We krijgen er zo veel liefde voor terug. We grappen wel eens dat we hier twee vaders en zes moeders hebben. Het voelt als één grote familie.” TEKST Katja Henderickx BEELD Patricia Börger
T
oen de moeder van Atie op haar tachtigste in het verpleeghuis aan de Scheveningseweg terechtkon, wist Atie dat ze daar vrijwillig aan de slag wilde. “Ik was al vier jaar haar mantelzorger en blijf graag bij haar zorg betrokken. Op deze afdeling was behoefte aan iemand die kookt, dus die taak heb ik op me genomen. Johan wilde vanaf het begin helpen. Hij dekt de tafel en wast na afloop af. In de tussentijd zorg ik dat er een lekker maal op tafel komt. De ene keer is dat zuurkool of stamppot, de andere keer gewoon aardappels, een bal gehakt en rodekool. Boodschappen hoeven we niet te doen. Een week van tevoren vragen we de cliënten waarin ze trek hebben en daarna stellen we een boodschappenlijst op. Bosch en Duin zorgt dat de ingrediënten op het aanrecht klaarstaan. Echt luxe maaltijden hoeven de cliënten niet; ze willen het liefst Hollandse pot net als vroeger. Zelf eten we ook altijd mee. Gezellig, zo met z’n allen.”
Visje bij Simonis Naast hun vrijwillige functie in de keuken zijn Johan en Atie ook betrokken bij de activiteitenbegeleiding van Bosch en Duin. Ze denken mee over leuke activiteiten en onder-
steunen waar ze kunnen. “Het is fijn om mensen blij te maken”, vertelt Johan, die vroeger beroepsmilitair was en zich toen ook al inzette voor de maatschappij. “Onlangs zijn we bijvoorbeeld met de mannelijke clienten een visje gaan eten bij Simonis aan de visafslag. Je had hun gezichten moeten zien; ze hebben genoten.” Ook is Johan sinds een half jaar lid van de cliëntenraad. “Ik vertegenwoordig de stem van de cliënten bij het bestuur. Continu houd ik in de gaten of hun belangen worden behartigd. Dat doe ik op verzoek van het bestuur, maar we kaarten als raad ook zelf dingen aan.”
Kleinkinderen Een druk leven dus voor dit echtpaar bij Bosch en Duin. Alleen op de woensdag zijn Johan en Atie niet aan de Scheveningseweg te vinden. Die dag staat in het teken van hun negen kleinkinderen. De 16-jarige kleindochter Ellen is echter ook regelmatig in de afdelingskeuken te vinden en treedt daarmee in de voetsporen van haar opa en oma. “Zij komt dan taarten of cupcakes bakken. We grappen wel eens dat iedereen bij ons op de afdeling alleen maar in gewicht aankomt”, besluit Johan lachend.
23
Atie van Dongen (links) en haar man Johan zijn dagelijks te vinden op de afdeling Duinviool.
24
Elke situatie is anders en vraagt dus ook iets anders van jou
25
Vera Spruijt, 22 lentes jong, is de nieuwe coördinerend verpleegkundige van het thuiszorgteam Renbaankwartier. In juli vorig jaar rondde ze haar HBO-V af en na een korte vakantie (“Ik durf het bijna niet te zeggen”, lacht ze, “een visvakantie in Frankrijk”) ging ze aan de slag. Respect kende ze al: ze liep namelijk stage bij de Zichtbare Schakels. Een kennismaking. TEKST Jan Willem Bloemen BEELD Patricia Börger
V
Zij doen eigenlijk het hele voortraject voordat iemand zorg krijgt. Je leert kijken vanuit de huisarts, en ook dat is nu heel bruikbaar.”
Spannende dingen
Die stage kreeg voor Vera een aardig staartje. Tot haar verbazing vroeg Respect haar te solliciteren naar de functie van coördinerend verpleegkundige. “Ik dacht dat je daarvoor veel ervaring moest hebben als verpleegkundige, maar dat ik jong was en net van school kwam, vonden ze juist een voordeel.”
era wist van jongs af aan al dat ze ’iets’ in de zorg wilde doen. Na een paar proeflessen op de Haagse Hogeschool was ze helemaal overtuigd: ze zou verpleegkundige worden. “Echt iets voor jou Vera”, vertelde haar omgeving, maar dat extra duwtje had ze eigenlijk niet nodig. De geboren en getogen ’s Gravenzandse viel al snel voor de ‘wijk’: “Als je met verpleegkunde begint, denk je aan de ambulance, de Spoedeisende Hulp en dat soort spannende dingen. In mijn eerste jaar liep ik stage bij de thuiszorg van Florence. Routes lopen, steunkousen aantrekken, wassen en douchen en dat werk. Het leukste vond ik dat je verder keek: hoe leven de mensen. Elke situatie is anders en vraagt dus ook iets anders van jou. Je bouwt een band op met de cliënten. Dat sprak me enorm aan. In een ziekenhuis is het toch vaak een komen en gaan van mensen.”
Net van school voordeel
Wegwijs Na drie weken Renbaankwartier is Vera helemaal ingeburgerd. Ze liep mee met alle medewerkers en zag alle cliënten. Enthousiast: “We hebben een goed en leuk team en leuke cliënten! Medewerkers weten me ook al te vinden en vragen bijvoorbeeld of ik mee ga naar cliënten. Bovendien is mijn voorganger er nog, Lenie Carrière, en maakt zij me verder wegwijs.”
Zichtbare schakels
Promoten
In het tweede jaar volgde een stage op een pg-afdeling in De Strijp, in het derde jaar kon ze bij Buurtzorg terecht. “Daar heb ik het erg naar mijn zin gehad. Als team waren we heel zelfstandig en werkten we intensief met elkaar samen. Die ervaring komt me nu goed van pas.” Haar laatste stage (een bijna volledige werkweek intussen) deed ze bij de Zichtbare Schakels van Respect Zorggroep. “Leuk en leerzaam. Je gaat op een andere manier naar de wijk kijken, je bent met niet-geïndiceerde zorg bezig. Zichtbare Schakels krijgen veel met kwetsbare ouderen te maken en met zorgmijders.
Wijkverpleegkunde heeft de toekomst, maar nog niet veel HBO-V’ers kiezen hiervoor. Vera weet het. “Het beeld is nog routes lopen en dat vinden zij niet zo aantrekkelijk. Maar wijkverpleegkunde wordt veel meer, we gaan straks ook indiceren en het gaat ook om preventie. In de wijk kun je heel veel voorkomen. De Haagse Hogeschool is dat nu ook aan het promoten. En terecht.” Vera Spruijt is in ieder geval een uitstekend ambassadeur. Respect gaat ongetwijfeld veel plezier aan haar beleven!
26
Z O E K
D E
7
V E R S C H I L L E N
Twee keer het omslag van Respect Magazine nummer 2, 2014. Maar wie goed kijkt, zal ontdekken dat de cover niet precies gelijk is. Er zijn 7 verschillen te ontdekken. Kunt u ze vinden? Voor de oplossing: ze staan hieronder op z’n kop. 1) De oranje balk bovenin is weg 2) Rode knop van parasol 3) ‘is’ in de zin: De zon is een weldaad 4) ‘Piet’ in plaats van ‘Paul’ 5) De ring is verdwenen 6) En de armband ook 7) Het blauwe balkje is oranje geworden.
COLOFON RESPECT MAGAZINE IS EEN UITGAVE VAN RESPECT ZORGGROEP 7e jaargang Nummer 1, januari 2015 Oplage: 4.000 exemplaren Kwartaalmagazine Voor gratis abonnementen, reacties op artikelen, adreswijzigingen en advertentiemogelijkheden kunt u terecht bij de redactie.
REDACTIEADRES Respect Zorggroep T.a.v. Redactie Respect Magazine Postbus 84050, 2508 AB Den Haag 070 – 306 91 70 (Respect Servicebureau)
[email protected] www.respectzorggroep.nl
REDACTIE Respect Zorggroep Sanne van Geest Kim Roeleveld Annemarie Klootwijk AAN DEZE UITGAVE WERKTEN MEE: Katja Henderickx Marieke Keur Paul Kattestaart Philippine Polders Jan Willem Bloemen Patricia Börger Ronald van Erkel Saskia Sikkema Wessel Jenner De Fabriek Communicatie-werken Drukkerij Van Deventer
27
W I N T E R
Q U I Z - F I L I P P I N E SAMENSTELING PUZZEL Marijke Bruin
1
3
2
13
3
14
4
35
5
13
6
36 4 31 11
31
16
35
25
31
13
21
5
26
31
17
35
4
13
3
12
30
6
23
18
Oplossing puzzel RM herfst:
35
17
36
31
17
35
31
28
3
22
32
1
9
10
21
22
12
24
25
31
38
37
19
20
25
18
9
3
25
19
26
28
20
25
21
8
31
22
4
22
7
27
3
18
24
22
17
29
15
25
34
17
8
21
22
6
23
3
9
25
22
27
3
25
10
24
25
33
12
11
3
25
18
36
12
3
17
27
13
25
22
3
9
20
24
4
25
17
28
1
29
3
18
2
3
4
5
6
7
8
11
12
13
14
15
21
22
23
3
2
25
8
1
15
13
14
17
13
7
14
16
1. plaats voor sociale contacten in de wijk 2. ontdooit verlof 3. genoeg van drank 4. geheugensteuntje 5. bevroren raamdecoratie 6. ondersteek 7. tekortkoming 8. nemen we op 1 januari in zee 9. domme lekkernij 10. we geven richting aan dit spel 11. meestal met hapjes er bij 12. lekker als hij bitter is 13. daar gaan we mee op stap 14. (soms vervelende) klier bij mannen 15. zijn we voor eenzaamheid 16. bevroren water 17. sociaal telefoonrondje in de ochtend 18. die blaag heeft een zakdoek nodig 19. volk op het ijs 20. ik en de ander 21. tegen ijsvorming 22. niet alleen 23. dit kledingstuk wekt weerstand op 24. wordt mee gestrooid in de winter 25. heelt alle wonden 26. oogafwijking 27. dit vaartuig brengt de stemming er in 28. hap in het ijs 29. samenspel
18 38
22
13
10
31
17 13
31 10
OPLOSSING 1
29
30
31
32
24 33
16
17
18
19
25
26
27
28
34
35
36
37
20
38
Horizontaal: 1. ezelsbrug 8. ing 11. ein 12. ooi 13. armoe 15. regenkap 17. op 18. bn 19. ok 20. be 22. heli 23. ijsje 25. ik 26. eed 27. enig 29. user 31. ev 33. zee 34. tri 36. slak 38. mn 39. hutspot 42. lava 44. om 45. rune 47. ons 48. denkwereld 50. ra 51. el 52. mei 54. kr 55. de 56. agora 59. he 61. edam 63. oa 64. vuurtoren 67. mos 68. ol 69. ion 70. feit 71. spiekbriefje Verticaal: 1. eer 2. ziek 3. eng 4. son 5. bokbier 6. rian 7. ga 8. imp 9. no 10. geheugen 14. rokje 16. egels 19. os 21. misthoorn 23. ijdel 24. enz 28. iemand 29. uit 30. elp 32. valeriaan 35. rum 36. stuwmeer 37. ka 40. sfeer 41. ork 43. volvo 46. nee 49. nl 53. haast 54. keu 57. gm 58. rooie 59. hulp 60. stok 62. demi 64. vos 65. rie 66. onb 67. mej 70. ff Spreekwoord:
EEN GEHEUGEN ALS EEN ZEEF HEBBEN De winnaar is mevrouw Wardenaar Het Uiterjoon, kamer 623 Hartelijk gefeliciteerd! De prijs komt zo snel mogelijk naar u toe!
Gezegde: GEBREKEN EN GRIJZE HAREN DIE KOMEN MET DE JAREN Omdat dit de laatste uitgave is van Respect Magazine, vermelden wij hier onder de oplossing van deze quiz-filippine winter: 1. buurthuis 2. ijsvrij 3. zat 4. agenda 5. ijsbloemen 6. po 7. gebrek 8. duik 9. oliebol 10. koersbal 11. borrel 12. bal 13. ooievaarspas 14. prostaat 15. bang 16. ijs 17. cirkel 18. snotneus 19. noren 20. wij 21. antivries 22. samen 23. bontjas 24. zout 25. tijd 26. staar 27. ijsbreker 28. bijt 29. bridgen
28 TEKST Marieke Keur BEELD Patricia Börger
Huisarts Ellemieke Boogaart over ouderenzorg in de wijk
“Landelijk lopen we voorop” E
llemieke Boogaart is een van de huisartsen in de Scheveningse praktijk Huisartsen aan Zee. Ze vertelt hoe Scheveningse
zorgverleners de afgelopen jaren gewerkt hebben aan teams rondom kwetsbare ouderen in de wijk. En met succes. Huisartsen, wijkverpleegkundigen/
Zichtbare Schakels, ouderenadviseurs en praktijkondersteuners hebben nu korte lijnen met elkaar en kunnen direct ondersteuning bieden. “Als huisarts sta je er niet meer alleen voor”, zegt ze. “Je werkt in een team met zorg en welzijn. Dat geeft mij veel energie en vertrouwen.”
Nauwe samenwerking met Welzijn “Respect heeft stevig geïnvesteerd in deze teams”, vervolgt Ellemieke Boogaart. “Daardoor blijft komend jaar het aantal wijkverpleegkundigen gelijk. Heel belangrijk, want Scheveningen heeft een goed team dat goed werk verricht. Zeker nu er nog veel onduidelijk is over wat de gemeente Den Haag gaat doen voor thuiswonende ouderen, ben ik daar heel blij mee. Dat geldt ook voor het enorme aanbod van vrijwilligersdiensten van Welzijn Scheveningen waar ouderen een beroep op kunnen doen. Ik heb nog niet eerder zo nauw samengewerkt met Wel-
zijn. Mijn ervaringen tot nu zijn heel positief!”
Eenzaamheid en echte aandacht Ook ouderen kunnen zich vinden in de nieuwe aandacht voor zorg en welzijn. Voor velen is eenzaamheid een groter probleem dan de gezondheid. Zij zijn geholpen met bezoek, een uitstapje en echte aandacht. ‘Ik ben al zo lang benauwd. Daar ben ik aan gewend’, zegt iemand dan. ‘Maar een wandelingetje of een bezoek vind ik fijn.’ Dat kan het team dan voor iemand regelen.”
Ministerie Ellemieke Boogaart is best tevreden over hoe de ouderenzorg zich heeft ontwikkeld in haar praktijkgebied. Ze vraagt zich af wat 2015 brengt. “Met onze aanpak lopen we landelijk voorop. Ik hoop dat de zorgverzekeraars en het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport dat ook inzien en deze aanpak voldoende financieel gaan steunen.”
