Hbl WkkKBLAD -'.-JE J^.' 3r> J^Ä. EORGE BRENT vl OLIVIA DE AVILLAND in! W«!»v> ^r Bros-film i MACHT VAN HET GOUD" *#, "^ir ',* #

Hbl WkkKBLAD

No.24. 25Juni 1938

EORGE BRENT vl OLIVIA DE AVILLAND in ! W«!»v> ^r Bros-film i MACHT VAN HET GOUD"

"^iR ',* #

:C

' -^'i.ilSl 4

f- «3-:

-,

wi

•*#• ,

'-r "^ ^i' ^' ■ ï'* -,

♦

^N

■ -'.-JE

rbr-m

:1

J^.'

.,-

^•-

3r> 18B

J^Ä 'v.-

♦rf'

«-vTtiwTrrf-r

5*^

:-4?ïSi SK

Ü

AFBEELDING IN KLEUR MULTICOLOUR PICTURE

»peeit ae ror van v^eorge oana de Columbia-filmmaatschappij te Hollywood, Charles Boyer Is haar partner.

ATAUAAVUV VAVMA^U

Chopln-lilm van

Warner Bros overwegen de verfilming van een vervolg op „De avonturen van Robin Hood". Deze film zal getiteld zijn „Sir Robin of Locksley".

Erich Ebermayer schrijft het draaiboek „Lauter Lügen".

Curl Goetz

voor

de

Terra-film

regisseert de Tobis-film „Napoleon ist an allem Schuld".

De Ritz Brothers vervullen de hoofdrollen in de 20th Century-Foxfilm „The three musketeers".

Daniel Norman zet een muziek-film in scène met in de hoofdrol den Parijschen zanger Réda Caire. De titel van deze rolprent is „Prince amoureux".

WILLIAM POWELL

NIEUWS UIT DE STUDIO'S Lilian Harvey speelt te Rome de vrouwelijke hoofdrol in „Tre giorni in paradise". Regisseur is Augusto Genina.

•

Metro Goldwyn Mayer betaalde voor de verfilmingsrechten van het tooneelstuk „The women" tweehonderdduizend dollar. De 20th Century Fox-film betaalde voor Louis Bromfields roman „The rains came" tweeënvijftigduizend dollar.

Dick Powell en Rosemary Lane zijn voor de Warner Bros-film „For lovers only" aangezocht. De liederen voor deze rolprent worden gecomponeerd door Harry Warren en Johnny Mercer.

Jakob Geis en Peter Francke schrijven het draaiboek voor de Italia-film „Unsere kleine Frau".

Benjamino Gigli zal de hoofdrol vervullen in „Marionetten", een film, welke door Carmine Gallone wordt geregisseerd. Het scenario is van Walter Forster en Rudo Ritter.

Charles Mêré en Jean Delannoy, die met hun werk „Venus de l'or" zooveel succes oogstten, zetten thans de film „La valse rouge" in scène.

Lida Baarova werd door de Ufa aangezocht voor „Es war eine rauschende Ballnacht".

Robert Donat werd te Londen voor de Metro Goldwyn Mayer geëngageerd. Hij zal in zes films spelen en ontvangt daarvoor een salaris van tweehonderdduizend pond.

Paul Muni zal de hoofdrol vertolken in de Warner Bros-film „Wilhelm T< II",

A. Saint-Germain

werd

voor

de Minerva-film engageerd.

„Seidene

Strümpfe"

ge

Abel Gance zet dezen zomer nog drie films in scène. De titels zijn: „Christophe Colomb", „Ignace de Loyola" en „Le cid campéador".

Een nieuwe belangrijke ster aan het [ilm[irmament. Het is de laatste jaren meer en meer gewoonte gewonden bij de heeren filmproducers, de zoogenaamde star-politiek te volgen. De Amerikanen zijn daarmee het eerst begonnen. En aangezien de juistheid er van spoedig onomstootelijk vaststond, volgden de Duitschers hun collega's al heel spoedig. Ik geloof, dat het bioscoop-lievend publiek minder dan ooit afgaat op titels en inhoud. Het laat zich in hoofdzaak door de rolbezetting leiden. Men vraagt niet of een film ,,Ma-rie -Walewska" heet, maar of Greta Garbo er in meespeelt. „Verbannen" mag een zeer suggestieve titel zijn. veel belangrijker is het. dat Zarah Leander er de hoofdrol in vervulde. Een van de grootste zorgen der filmproducers is op het oogenblik dan ook hun sterren te houden en er nieuwe goede bij te krijgen. Er komt geen film uit, of er treedt wel de een of andere nieuweling in op. Vaak worden ze met veel tam-tam aangekondigd, als nieuwe Garbo's of Dietrichs. Maar hoevelen weten zich te handhaven? Aanbiedingen genoeg. lederen dag staan ze in ellenlange rijen. Mooie en leelijke menschen, de een met meer talent Ingiid Bergmann debuteert In „Moderne meit}es". dan de andere, de een met meer geluk dan de andere. Heb je geluk wordt er een proefopname van je gemaakt. Maar men moest de resultaten weet, dat deze maatschappij na lang daarvan eens zien. Als de producers er schermutselen met alle mogelijke concurrenten ten slotte de Zweedsche actrice erg akelig aan toe zijn en volkomen down, Zarah Leander heeft weten te engageeren. wanneer de beste anecdote hun strak geEen actrice, die na de paar films, die zij zicht niet uit de plooi vermag te krijgen, dan laten ze die proefopnamen nog eens heeft gemaakt, reeds thans tot de wereldklasse kan worden gerekend. Laat staan, doordraaien. Daar kan de beste amusewat zij dus over eenigen tijd, gesteund mentsfilm niet mee concurreeren Neen, door ervaring en door regisseurs, camerazij die èn fotogénique èn talentvol zijn, zij men en draaiboekschrijvers, die haar dan die de diepste roerselen van de menschebeter kennen, zal kunnen presteeren! Met lijke ziel in hun spel vermogen te opendeze Zarah Leander heeft men — men baren, neen, dezulken zijn niet talrijk. Zij vergeve ons de wat oneerbiedig aandoende die zich belast hebben gezien met het ontdekken van nieuwe sterren hebben een beeldspraak — niet één, maar twee vliegen in een klap geslagen. Zarah Leander kwam dan ook geenszins te benijden taak. Weinigen zullen zooveel geluk hebben gehad namelijk enkele maanden geleden van een als onlangs een der heeren der Ufa. Men vacantiereisje uit haar vaderland terug met ■

Leo Joanon ral de film , Escapade" in scène zetten. De hoofdrollen worden toevertrouwd aan Psulette Dubost, Roland Toutain, Charpin en Sinoël.

Theo Lingen,

de bekende film-komiek, heeft een tooneelstuk geschreven, getiteld „So kann man sich täuschen".

Dorothy Comingore werd door Warner Bros te Hollywood uitgekozen om een belangrijke rol te vervullen in de film „Three Broadway Girls".

Frank Thiers en Geza von Chiffra hebben het draaiboek voor de Ufa-film „De groene keizer".

geschreven

Jacques Feyder gaat in Parijs drie films regisseeren, getiteld „Les enfants de la marine", „L'empreinte de Dieu", waarin Victor Francen de hoofdrol speelt en ,,Le grand réveil". ELISSA LANDI

J

de verrassende mededeeling. dat zij een actrice op het tooneel gezien had, die volgens haar van een fenomenaal talent had blijk gegeven. Zij had met haar — het was de jonge actrice Ingrid Bergmann — gesproken en haar bereid gevonden voor een proefopname naar Berlijn te komen. Ze kwam. zag en overwon. Men viel van de eene verrassing in de andere. In de eerste plaats is Ingrid Bergmann een zeer jonge, knappe en charmante actrice en bovendien bleek ze uitermate fotogénique en zich reeds terstond met een verbazingwekkend gemak voor de camera te bewegen. Men besloot haar terstond vast to engageeren. Zij zal debutecren in „Moderne meisjes", onder regie van professor Carl Froelich.

HAROLP LLOVP V£ßT£LT Het is natuurlijk een betrekkelijk onbelangrijk verschijnsel, maar wanneer u de moeite zoudt willen nemen u alle films te herinneren, die u bijvoorbeeld gedurende het laatste jaar gezien hebt, dan zoudt u er van staan te kijken hoe weinig echt komische films er bij zijn. Zelfs wanneer u een enthousiast film-liefhebber of -liefhebster bent, en per week twee of drie films ziet, dan nog zult u waarschijnlijk de werkelijke, voor honderd procent komische films op uw tien vingers kunnen aftellen. Wat kan daarvan de oorzaak zijn.' Scenario's! Er gaat zelden een dag voorbij zonder dat wij in brieven of persoonlijk onderhouden worden over het feit dat wij, komedianten zoo weinig films maken. Het spijt mij zeer, maar er is maar één antwoord: Scenario's! Als u in de krant leest, dat een komiek vijfentwintigduizend harde dollars heeft neergeteld voor een komisch scenario, verklaart u hem misschien voor gek.

of u gelooft het bericht niet. Toch kan zoon bericht de volle waarheid bevatten. Het is bijna vijftien maanden geleden, dat wij een film uitbrachten. Sinds den dag, dat de camera's de laatste opnamen voor ,,De melkboer" hadden verwerkt, zijn wij aan het zoeken geweest naar een idee voor onze volgende film. Zes maanden geleden meenden we er een gevonden te hebben. Wij hebben duizenden dollars in de uitwerking van het scenario geïnvesteerd, en toen het ten slotte zoover was, dat wij in het draaiboek alleen nog maar de finishing touches behoefden aan te brengen, besloot de koning van Engeland afstand van zijn troon te doen. Wat wij daarmee te maken hadden? Ons verhaal behandelde de liefde van een „gewonen" man voor een koningsdochter. Het had niets met den hertog van Windsor en ■zijn liefde te maken maar liever dan gevaar te loopen de Britten te ergeren werd het scenario op de plank gelegd. En zoo begon het zoeken naar geschikt materiaal weer van voren af aan. Duizenden dollars verdwenen uit het laatje, weken en maanden gingen voorbij. Ten slotte kregen we een ander idee en op het oogenhlik, waarop ik dit schrijf, zijn we al aan het draaien van „Professor, pas op!" Regisseurs van dramatische films kunnen steeds maar weer hetzelfde onderwerp van kinderliefde of den eeuwigen driehoek of zooiets nemen, het een beetje verdraaien, er andere sterren inzetten, en het geheel weer vroolijk opnieuw verfilmen, zonder dat iemand er een bezwaar in ziet. Maar laat een komediant een eens gebruikte grap in zijn film lanceeren zonder haar zoo te vermommen en op te bouwen, dat het bijna een nieuwe grap lijkt, of hij slaat er op daverende wijze naast. Oude grappen kunnen nog wel goede grappen zijn, maar de energie die noodig is om nieuwe situaties, nieuwe truc-decors te scheppen zonder welke de oude grap niet nogmaals gebruikt kan In de Sahara. Harold en Phyllis Welch spelen, terwijl regisseur Elliot Nugent en de cameraman Archie Stout toekijken.

worden is zoo groot, dat het meestal makkelijker is om iets nieuws te bedenken. Af en toe is er natuurlijk wel plaats voor een oude grap in een nieuw costuum gestoken, zooals in ,,De melkboer", waar ik over een heg spring en in een sloot terechtkom. Een grap, die al lang geleden uitgevonden is, en die op papier al heelemaal van eiken geest ontbloot is, doch die soms toch de zaak aan het lachen kan maken, als zij onverwachts gelanceerd wordt. In 1936 lachten ze er ten minste nog hartelijk om. De komiek stroopt steeds ieder terrein af om nieuwe komische situaties te vinden: het tooneel, de radio, de literatuur zijn niet veilig voor zijn roofzucht, maar het gekke is, dat wij ten slotte bijna nimmer een komisch idee „stelen ", omdat een werkelijk nieuw idee ons meestal inspireert iets nog nieuwers te bedenken. De sprekendefilm heeft de mogelijkheden van de komedie enorm vergroot, dat wil zeggen voor de komedie die van dialoog afhankelijk is. Voor de komedies, die het in de eerste plaats van een zotte actie en verrassende, snel wisselende situaties moeten hebben, is het belang van de sprekendefilm natuurlijk veel kleiner, want niets is in staat actie te vervangen. De komst van den geluidsband en den luidspreker hebben Broadway in Hollywood geïntroduceerd; de films werden beschaafder, gedetailleerder en de clowns van het witte doek begonnen zich af te vragen hoe ze een moderner, met den geest van het snelle, briljante, als vuurwerk flonkerende woord doortintelenden humor zouden kunnen brengen. Maar de komiek, die zich een reputatie opgebouwd heeft met zijn razend snelle, op actie gebaseerde films, doet een poging tot zelfmoord als hij zich laat verleiden het eens te probeeren met de zooveel langzamere praatfilm, waarin hij slechts door het voordragen van dialogen de lachers op zijn hand kan krijgen. Dit brengt ons weer in gedachten, dat vi)f-en-twintigduizend dollars voor een komisch scenario heusch niet zoo gek is. Er is vaak genoeg héél wat meer betaald. En. zelfs wanneer wij de hand kunnen leggen op een stuk als „The milky way' , waaruit onze „Melkboer" ontstond, kost het handen vol geld alvorens het oorspronkelijke idee getransformeerd is in een draaiboek, waarvan u de verfilming later op het doek ziet. Wat de literatuur betreft: er zijn natuurlijk talrijke verhalen in boeken en tijdschriften, die voor ons geknipt lijken. Talloos zijn dan ook de brieven, waarin wij op den een of anderen roman of short story attent gemaakt worden, doch zoo goed als altijd kleeft er bij aandachtige beschouwing een of andere moeilijkheid aan het voorgestelde materiaal. Wij prijzen ons dan ook gelukkig eindelijk „Professor, beware! " te hebben gevonden. Dit verhaal bezit een element van actualiteit, dat het begrijpelijk maakt voor bioscoopbezoekers over de heele wereld. En dit is van veel belang, want zonder de inkomsten van het buitenland zouden wij nooit het geld terugzien, dat wij tegenwoordig in een „groote" film moeten steken. Het is een avonturenverhaal met een flinken scheut romantiek er door, en wat het belangrijkste is: het scenario biedt,ons tallooze mogelijkheden het geheel te doorspekken met het soort grappen en grollen, die wij vroeger „gags" noemden, en zonder welke een Lloyd-film eenvoudig niet geaccepteerd zou worden. Wat ons 'meestal in ons aangeboden komische verhalen tegenstaat, is hun onoprechtheid, hun geforceerde humor. Er zijn tegenwoordig komische spelers, wien de mate van waarschijnlijkheid van het materiaal dat zij spelen niet interesseert. Er zijn er ook, die denken: hoe onwaarschijnlijker, hoe mooier! Maar op die manier raakt men op een heel ander terrein, dat der

Harold en Phyllis Welch bespreken met regisseur Elliot Nugent een scène uit „Professor, pas opl"

eskc, der ongebreidelde fantasie, en ik mag mezelf nooit laten vergeten, dat het publiek mij ziet als de vertolker van avonturen en lotgevallen, die best „echt" gebeurd hadden kunnen zijn. Daar heb ik mij nu eenmaal in den loop der jaren op toegelegd, en daar kan ik nu geen verandering meer in brengen. Ik kan, noch wil mijzelf vergelijken met clowns als b.v. de Marx Brothers, die met hun groteske fantasieën weer eens bewijzen, dat het geniale en het krankzinnige vlak naast elkaar en. Ik moet, zelfs in de raarste situaties, toch steeds met beide beenen in de nuchtere werkeijkheid blijven staan. Het publiek en de films zijn, vergeleken bij de dagen van de stommefilm, beiden vooruitgegaan. De radio heeft eveneens tot deze opvoeding meegewerkt, doch natuurlijk niet in een visucele bcteekenis. Tot de algemeene invoering van de televisie zal dus het komische element in de radioprogramma's wel uitsluitend uit woordenspel" blijven bestaan. Al met al is de goede visueele grap, op de juiste manier „gebracht ", in onze dagen nog veel meer waard dan in den kindertijd van de film. En alle grappen moeten samen verbonden zijn door den hechten en sterken band van een goed scenario. Mijn idee van een hemel op aarde zou bestaan in een laatje vol goede verhalen, allemaal geschikt om zonder meer in een draaiboek te worden omgewerkt en te worden verfilmd in een tempo van twee per jaar. De laatste jaren is onze ambitie er 'steeds op gericht geweest iedere zes maanden een film klaar te hebben, maar de moeilijkheden zijn altijd te groot geweest, en ten slotte vonden we onszelf steeds zitten met een afgedankt scenario en een razende hoofdpijn. Ik hoop, dat u na het lezen van dit artikeltje niet boos zult zijn als u uw idee voor een komische film netjes opschrijft en het mij toestuurt, alleen om het na een poosje terug te krijgen, voorzien van het stempel „ongelezen teruggezonden". Hoewel wij voortdurend op zoek zijn naar materiaal, kunnen wij. evenmin trouwens als elke andere studio, het risico nemen een verhaal te accepteeren, dat ons niet via He te goeder naam en faam bekend staande agenten bereikte. Wij moeten dit systeem wel volgen om ons te beschermen tegen plagiaat-processen en de ook zonder amateur, . inzendingen reeds hartbrekend zware taak de en/ kele diamanten te zoeken in een trcinlading kiezelsteenen.

ISBRUI4H

Regie: Henri Dscoin Lydia . . V V,. , , . Alice, haèr vriiindin Jacques' Férheif. . Héléne/zlih vrouw . . . Möntanet, de secretaris -, . De president ^n de fècMbank,

■%

L*vv

ydia, een twee^en>twintigjarlge studente in de rechten, beeft volgens haar. proieMoren een mooie toekomst. Ze yeriièét echter haar grcwitmoeder, die haar studie betaalderWat moet Lydia no héflinnen? Ze oaat een baantje zoeken, maar tevergeefs, nergens kan men haar gebruiken. Haar vriendin Alice, eyenéeftstfu^nW.ettt^N het feven g* makkelijker opneemt, heeft f« 'n stapel boeken, die haar vader, een antiquair, op een verkö'èping getocht heeft, een oud album gevonden, waarin, de herinneringen en bekentenissen van eert actrice beschreven wqfrden, éè ongeveer twintig Jaar geleden gestorven 1$. Op. iede biadzQdi HÉft xQ ufting aan haar liefde voor den njan, die:1»|<» verlaten heeft, om meteen ander te trouwen. Van dezen man, J »éy, heeft zij een kind, een meisje: In haar groot* liefde voor Ferney verontschuldigt en vergeeft re hem. Hij ziet noch de moeder, noch W ktnd terug: het kind sterft, de moeder pleegt zelfmoord. Allee heeft bij het lezen van deze geschiedenis aan Lydia ge* dacht. Ze raadt haar: „Ga naar dien man toe, ik heb zijn naam In het adresboek gevonden, en. geef je voor zijn «jochter uit." Lydia verzet zich hiertegen, want ze vindt het voorstel van haar vriendin monsterachtig. Doch Lydia wordt wanhopig, at haar pogingen om 'n werkkring te vinden hebben gefaald. Q^ een dag vraagt ze Ailbe dan oo waar Jacques Ferney woont, Ze gaat naar hém toei Hij is VIbéföèmd hlstfcrictaén *" In Versailles. Door zijn verleden heeft hij al sedert lang een streep gehaald. Hij bekijkt de foto's, die Lydia hem toont en hij ziet het verleden weer voor zich. „Waarom laat ü mij deze foto's, dit handschrift zien, waar zooveel herinneringen aart verbonden zijn 7" vraagt Mf.

TÖBIS-FILM . , . .Danielle parrieux . . Yvette Lebon . . .Charles Vanel ........ .Valentine Tessler

V?

, .

. . Pierre Mingand ...

•

■

•

J««0 Worms

„'t Is mijn moeder." krijgt hij ten antwoord Dan vraagt hij Lydla's adres. Ferney hoort niets meer Van haar. Ze Is al drie dagen niet thuis geweest. Jacques Ferney is ongerust en belast z(in secretaris, Pierre Montanet, op.wien Lydia ' eert gróOten indruk gemaalrt heeft, er mee, haar óp te sporen. Na lang zoeken vindt hij haar in een ziekenhuis, waar ze hefngebracht Is, nadat men haar buiten kennis op straat gevonden heeft. Jacques Ferney komt haar opzoeken en wil, dat zij, na haar genezing, bij hem In Versailles komt Wonen, jacqués hééft alles aan zijn vrouw bekend. Grootmoedig zegt ze hem het meisje In huis te nemen. \Mevrouw Ferney komt langzamerhand achter de waarheid, achter het misbruik van vertrouwen van Lydia. Deze heeft Intu?schen haar studie beëindigd. Voor de klndérrechtbank moet riWor de eerste maal een jongmeisje verdedigen, dat beschuldigd wordt van misbruik van vertrouwen. Terwijl ze dit meisje verdedigt, verdedigt ze haar eigen geval. Ferney is opgetogen over het succes van Lydïa, die. vrijspraak voor het meisje verkregen heeft. Pierre Montanat niet minder, want Lydia en Pierre houden van elkaar, en de genégehheld van Jacques Ferney te zijnen opzichte geeft hem alle hoop. Men wil Lydia gelukwenschen. Ze 1$ In haar kamer, ze pakt haar kofters. Mevrouw Ferney komt binnen. Lydia bekent: „Ik heb alles gelogen, ja^g me weg." Mevrouw Ferney antwoordt alleert: „Maar dat weet ik toch", met een intonatie, waarin begrijpen en vérgeven zijn opgesloten, ßn terwijl men de verheugde stem van Jacques jFérnéy hoort, die Lydia roept, zegt Mevrouw Ferney: „EÜgrlJpi je, waarom 't te laat Is, Veel te laat? Je ^öort nu bij Óns/1 Mijn man, en iemand anders nog meer kunnen jé.niet rrieer missen." o

1. Jacqués Ferney en zijn vrouw hébbe ernstig onderhoud. 2. i,lk wéét dat jé gelogen hebt", zegt

4. Jacques bezoekt Lydia In het ziekenhuis, nadat hij haar na veel roeken gevonden heeft,

5. Lydia verdedigt voor de kinderrechtbank een meisje, dat misbruik van ver-

U-JE«* fi i i^y n

VERZEG.DE LIPPEn

Karl Schönbock Kingston.

alt

Favotti wacht op zijn zoon...

UU-U\m. Hemmst«! Irene Hemmsteet Mevrouw Hemmsteet Dr. Rhom

Regtt: Erich Waschneck. Mathias Wieman Gina Falckenberg Elsa Wagner Franz Schafheitlln Friedrich Kayszier Mevrouw Favetii .'^.ZZ'.ZZZ'.ZZZ ÜVrit Koppcnhöfer Anna Favetti Brigitte Horncy Bertha Ki^ion ::;;;:;:;:;:::::;:;::;:;:;:::::;::;::;:;;;;;;:;;:::;;;;;;:;::;::::;:;:;: zu£""' *"*"" rt Schön bock

Reeds jaren wacht de oude Favetti op zijn zoonGiän. die tijdens den wereldoorlo( van huis is weggegaan en er sindsdien niet meer is teruggekeerd, maar nog stèed heeft Favetti de hoop niet opgegeven, dat zijn zoon zal terugkoAis een nachtmerrie hangt dit waan-idee boven zijn huis en hieronder gaan zijn vrouv eu ook zijn dochter Anna gebukt. Op zekeren avond wordt er gebeld. Een jonge, Duitsche architect. Hemmsteet genaamd vraagt om onderdak. Hij zoekt de rust en de stUte van de bergen, na het drukke leven ii de stad. Hemmsteet hoopt éenigen tijd te mogen blijven en beiden, bewoners ei samen heel goed vinden. 's Avonds ziet Hemmsteet hoe Favetti het huis verlaat en twee lantaarns met zich mee neemt. Hij hoort hem vertwijfeld den nacht inroepen: „Gian", Gian". De jonge architect ziet wel in, dat de vader, in zijn egoïstische smart om den zoon, zee te beklagen is, maar nog ongelukkiger is Anna, en haar wil hij helpen, daar hij voelt, da hij haar liefheeft. Anna, die Hemmsteets liefde beantwoordt, belooft, hem naar zijn lam te volgen, mits zij de zekerheid heeft, dat haar broer dood is. Nu probeert Hemmsteets gewezen vrouw tusschenbeide te komen, daar zij gehoord heef van het succes van haar man en bij hem wil terugkomen. Hemmsteet brengt haar echteraai

'-*

't

let verstand, dat zij voor goed met elkaar afgedaan hebben. De architect tracht inlichtingen te verkrijgen omtrent Gian 'avetti en het blijkt hem dan, dat deze al jaren dood is. Wat lloct hI nu doen? Moet hi het d en vader vertellen ot niet Mi i J , ' ) eraadslaagt hierover met Anna's moeder. Nu blijkt, dat mevrouw Favetti het al langen tijd wist, maar iet heeft verzwegen voor haar man, die nog steeds wachtte. Hemmsteet verlaat de Favetti's en wacht in zijn vaderland op iet antwoord van zijn geliefde. Het is Oudejaar, ie klokken luiden het nieuwe jaar. Eenzaairf zit hemmsteet in zijn kamer, als plotseling de telefoon gaat. De oude FaEn dan hoort hl ^Ml hem «98«»: „Je hebt 0 1 A « fledaan, Hemmsteet 1 en hierbl \ ) eef e ? * J Anna."

Irene verwijt Hemmsteet dot hij haar verwaarloost.

Ä* --:v

* ^V

#fe ^

•

/

?f>' >

1 Hemmsteet heeit 0 Anna lief.

i Vader en dochterj

In deze romantische 1 sfeer speelt het drama zich al.

jfX.

k »•

»

ORIGINEtLIS MOEILIJK TE LEZEN

Y'S.-'-, \

'•*■;

ORIGINAL IS DIFFICULT TO READ

GESPREKKEN MET MIJN VRIEND PIETERSEN Wat is de grootste film, die op het oogenblik te Hollywood op stapel " staat?" ,,Ik neem aan, Pietersen, dat je meent de film, waarvoor de grootste decors worden gebouwd en waarin de meeste figuranten meespelen, om kort te zijn de film, waaraan de meeste dollars worden besteed 1" „Juist, die bedoel ik." ,,Dat is ,,In oud Chicago". Hollywood is ten opzichte van een dergelijke filmproductie geoutilleerd als geen ander. Het bezit de allergrootste studio's, de geweldigste hulpmiddelen, de schier onbeperkte magazijnvoorraden. de perfectste organisatie en het allergewichtigste ..." ,,En dat is?" ,,Het aanzienlijkste kapitaal! Ik zal je het een en ander over de productie vertellen dan zul je begrijpen, dat je voor een dergelijk filmwerk nogal wat dollartjes noodig hebt." „Graag!" „Toen men eenmaal besloten had de film te vervaardigen, kreeg de heer Rüssel Payne, de chef van het decor-atelier, oßdracht de decors te maken. Hij berekende, dat hij een jaar noodig zou hebben, om de bouwwerken in elkaar te zetten." „Een kleinigheid. Dat zullen decors worden." „Inmiddels was een andere afdeeling, 't zoogenaamde „research-department", reeds rufm. vijf maanden bezig om — in nauwe samenwerking met het stedelijk archief van Chicago — historische navorschingen te doen, plaatwerken en boeken en andere gegevens te verzamelen, aan de hand waarvan de geschiedkundige juistheid van de f'lm kon worden bereikt. Het was Dr. William Darling, die hier als hoofd een rusteloozen ijver toonde. Zijn compilatie vormde ten slotte een boekwerk van zevenhonderdtachtig pagina's druk." „Geweldig, wat een werk. Ik ben nu al nieuwsgierig om de film te zien." „In het costuum-atelier waren de ontwerpen in twee maanden tijds gereed, maar de uitvoering nam — ofschoon er zeer veel hulpkrachten waren aangeworven •— het vijfvoudige van dien tijd in beslag. Er moesten dan ook costuums zijn voor drieduizend figuranten." „Waar lieten ze al die costuums?" „Toen ze werden afgeleverd, bleek er geen voldoende bergruimte aanwezig, om ze onder te brengen en moesten er nieuwe opslagplaatsen worden gebouwd. En toen er later opnieuw ruimtegebrek was, moest het nieuw gebouwde kleedingmagazijn ontruimd worden voor andere Jack Oalcie vertelt zijn collega's, de filmsterren Georg Raft en Cary Grant een goede mop doelenden en werden de costuums ondergebracht in voor dat doel gehuurde tenten. Ook voor het R. L. D. te Zwolle. Gene Autry is den A. G. te Rotterdam. Dank voor uw kleeden en schminken moesten twee tenten 2 9sten September jarig. Beverly Roberts vriendelijk briefje. Tegen betaling zijn bij kunt u schrijven p.a. Warner Bros-Studio's, worden neergezet, waartoe men circustenten ons geen foto's verkrijgbaar. Indien u een nam." Burbank, Californië. Ott'o Oebuehr is den filmster om een foto vraagt, moet u drie 29sten Mei geboren. Hij woont Kurfürsten„Uit wat je me tot nu toe verteld hebt, kan antwoordcoupons insluiten. Deze coupons strasse 118, Berlijn. De filmactrice Hilde ik wel opmaken, dat deze film meer dan honzijn aan ieder postkantoor verkrijgbaar. Gebuehr is niet zijn vrouw, maar zijn derdduizend gulden zal kosten. Dat is toch het H. S. te Katwijk. Peter Bosse kunt u dochter. bedrag dat gewoonlijk aan een Nederlandsche schrijven p.a. Universum Film A.G., Kraufilm besteed werd?" R. F. S. v. d.'K. te Maastricht. Hierbij senstrasse 37, Berlijn. Dolly Mollinger is „Ja Pietersen, ietwat meer zal zij zeker kosde namen van eenige regisseurs. Wij maken met den scenario-schrijver Walter Schlee ten. Maar daar men nog met de productie bezig er u echter opmerkzaam op, dat het ingetrouwd. U kunt haar schrijven p.a. Luis, kan ik je het juiste bedrag nog niet noemen." zenden van een scenario aan een regisseur mina-Film, Blok B., Nes 23, Amsterdam. absoluut geen zin heeft. Hier volgen de Jetty Cantor is geen filmster; haar adres namen: Richard Wallace, Kurt Neumann, kunnen wij in deze rubriek niet vermelden. William Witney, Bobby Connolly, S. SylVoortaan s.v.p. uw brief met volledigen van Simon, James Tinling, Christy Canaam onderteekenen. L. d. F. te Rotterdam. Nan Grey is banne, George King, Milton Carruth en ...i! 2 5sten }uli jarig. Renate Mueller is H. Fr. te Amsterdam. Cees Laseur kunt nouit getrouwd geweest. Kaetlie von Nagy John Baxter. u schrijven p.a. Filmstad, Benoordenhoutis met een Franschman getrouwd. Zij is W. G. te Amsterdam. Hierbij de gescheweg 2, 's-Gravenhage. Conrad Veidt, thans bij de Ufa geëngageerd. vraagde adressen. Johannes Riemann, FaLondon Film-Studio's, Denham, Engeland. A. B. te Hilversum. James Hall werd sanenstrassc 58, Berlijn. Tina Eilers, Graf Hans Nielsen, p.a. Ufa-Studio's, Neu-Baden 2 2sien October te Dallas (Texas) geSpee Strasse 23, Berlijn. Deanna Durbin, belsberg bij Berlijn. U moet voor een f^to boren. Spencer Tracy is getrouwd. Hij Universal-Studio's, Universal-City, Cali-drie antwoordcoupons insluiten. Niet meer viert zijn verjaardag den 5den April. fornië. dan drie vragen per week s.v.p.

-*mmv

\ ' ■ I. '.

-■

FILM-ENTHOUSIASTEN

^

iLOE fóto Warner

-

AFBEELDING IN KLEUR MULTICOLOUR PICTURE

VAN LEZER TOT LEZER HEBT GIJ WAT AAN TE BIEDEN OF TE VRAGEN TE KOOP AANGEBODEN Te koop : 1 in pr. st. zijnde 2J P.K. kopklepper OK- Sumprime 1935 t.e.a.b. v. Helt, Stocadestr. 32-11, A'dam (Z.). Te koop : Zoo goed als nieuwe Ijs-driewieler. Czaarpeterstraat 173-tis, A'dam, Te koop, alle soorten 2e hands rijwielen, spotgoedkoop. Rijwielstalling Stadion. West Varkenoordscheweg 3, R'dam. Te koop : 3 nwe sterke vischschakels, lang 11M. diep 1.25 M., maaswljdte 65, met loodsim. Pnjs/9.—. Ook per st. ƒ3.—. Zend postw. en u ontvangt omgaand aan uw adres J. VVentink, hoogravenscheweg 57, Juttaas. post Utrecht.

RUILRUBRIEK Ik heb te rullen voor vreemde postzegels een mooie fauteuil en goed gascomfoor, en een hagelnieuwe transformator. J. P. Koenstr. 115. Utrecht. Wie ruilt mijn trainingspak m. Tweka. voor een koffergrammof. Dapperstr. 87-111, A'dam (O). Na 7 u. 's av.

Ik heb 130 afleveringen boekjes ,.Dreyfus" voor boek ter waarde v. ƒ1.50 te ruilen voor iets anders. Tholenschestr. 69, Scheveningen.

Wie ruilt een prima autoped op luchtbanden v. een behoorlijke damesof jongensfiets. Adres: Hoofdweg 226-1, A'dam (W.).

In ruil : 150 Hille bonnen voor Senf of Yvert postz. catal. v. 1937. Eerst briefk. zenden met jaart. en uitg. K. L. v. d. Hoek. J. P. Heye str. 62b, A'dam (W.).

Wie ruilt voor sterke heerenfiets met lamp? br. crapeaud, inmaakpot. Elck verw. appar., 1 vergasser, 1 thee cornf., 1 witte trui, 2 witte kastjes, tafeltje, waschbak, schommel, touw en ringen. Balth. FIorlszstr. 2-A, A'dam (Z.).

Wie ruilt mijn doorspeelde Catania mandoline met zak en studieboeken voor een in g. st. zijnde koffergramofoon. Mej. F. Visser. Slaghekstr. 213, R'dam (Z.). Gratis kunt u gangbare bonnen die u niet spaart ruilen voor wat u wèl spaart en tekort komt. Bij zending postzegel insluiten voor terugsturen. Wed. S. v. Zanten. Daniël Willinkplein 41, A'dam. Aangeb. : 16 b. v. Verkade. Onze groote rivieren ; 24 b. Hille, album Limb. ; 23 b. Hille Zwerft, door ons land ; in ruil voor Kwattasold. Sunlightzeep-b. of Van Nelle-b. (1 voor 1). Verhoef Borgesiusstr. 65-A, Rotterdam. Wie wil mijn Beo, die spreekt en fluit, ruilen voor een Angora poesje liefst met stamb. Wie ruilt zendt eerst. B. v. d. Heuvel, Talmastr. 19, Zaandijk.

OR 0 E HE EIL Afl

Ruilen : 1000 Hagzegels, 1400 Haka, 90 Leverszeep, 2000 Meco, 150 Delta tegen H.O., Wennex, Willighagen, Vaco, U.M. Niemeyer, Haas en Boer en anderen. Postz. v. antw. insl. M. Koning. Heilbronstr. 48 , Den Haag, Wie wil altsaxophoon ruilen voor een 3 of 4rijig accordeon. J, W, Boekwijt,Prinsengr, 210, Den Haag, Ter ruiling gevr, : een compl, alb. Oelderl. v. Hille, tegen andere soorten b. Ook bereid over te nemen. Mevr. Tjerkstra, Heliotroopstr. 52, Den Haag.

DIVERSEN Aangeb. : Saint Herben Bouvier (reu) te willen laten dekken. Spoed. H. J. Bouquet, Boetonstr, 3-1, A'dam (O.).

MELANCHOLIEK IERLAND: AVOND IN HET MERENGEBIED (BIJ KILLARNEY)

ABONNÉ'S OP DIT BLAD, welke in onze registers zijn ingeschreven en in het bezit zijn van een door onze administratie afgegeven polis, zijn gratis verzekerd volgens polisvoorwaarden: f 2000.- bij levenslange invaliditeit; f 600. bij overlijden; f 400.— bij verlies van een hand, voet of oog; f 75.— bij verlies van duim of wijsvinger; f 30.—

bij verlies van een anderen

vinger, een en ander ten gevolge van een ongeval.

Is het ongeval een gevolg van een aan een personentrein, tram of autobus enz. overkomen ongeval, waarin verzekerde als gewoon betalend passagier reist, dan wordt de uitkeering bij levenslange invaliditeit gesteld op f 3000.- en de uitkeering bij overlijden op f 1000.-. De uitkeering dezer bedragen geschiedt door de NIEUWE HAVBANK N.V. te Schiedam.

Denk er om bij een eventueel ongeval binnen 3x24 uur aan het kantoor der N.V. Nieuwe Havbank te Schiedam daarvan kennis te geven, ook al meent U, dat de directe gevolgen niet ernstig kunnen zijn.

Anders vervalt het recht op uitbetaling.

EEN VREDIG EN OPGEWEKT TAFEREELTJE: ZONDAGMIDDAG IN WESTPORT

fesA:^

■

HET GRCME EILAND

fr .

De

naam van Ierland, het in het uiterste westen van Europa gelegen eiland, is wel bij iedereen bekend, doch hoevelen zijn er die „het groene eiland" werkelijk kennen? Niet velen! De bijnaam „het groene eiland zegt reeds, dat -'t een buitengewoon zacht en vochtig klimaat heeft, waardoor het er steeds groen is door den weligen plantengroei. Hei wordt bespoeld door de golven van den Atlantischen Oceaan en van de lersche zee, door welke laatste het van Engeland zelf gescheiden is. Ierland is een zelfstandige vrijstaat, echter binnen het kader van het Britsche imperium, zoodat er toch nog een band met Engeland bestaat. Dit is echter het eenige, wat het mei

*,C--?-A,V"

/

Engeland verbindt, wunt verder vallen ei'bijna uitsluitend verschillen te conslateeren tusschen beide eilanden, die zoowel in het landschap als in het volkskarakter tot uiting komen. Evenals in het karakter der leren, zoo wisselen ook in het landschap vroolijke en opgewekte stemmingen af met een vaak sombere melancholie. In het Zuidwesten treft men dan bovendien nog een streek aan, waar een zeer weelderige, bijna subtropische plantengroei heerscht. De zeer rijke geschiedenis van Ierland heeft op het geheele land haar stempel gedrukt, en overal vindt men dan ook de herinneringen aan dit afwisselende verleden, een verleden, waarin helaas tot zelfs nog voor kort, stroomen bloeds hebben gevloeid...

■

.--

•■;;-r,^->''

" -^ v-ï

uim

A

c>

0^0*^-

/^ ^■.

"Sf-

-^2 ■-Jt-'b ' »■■i»-»

,'

.-

m

t

-Jsm

i. .^gv-

ld°«" de^*« O' !**', Stadsbeeld in de Iet sehe hoofdstad Dublin. Het standbeeld op den achtergrond is een monument voor den Engelschen admiraal Nelson. In Dublin zijn door de Engelschen tallooze standbeelden opgericht, die Engelsche figuren verheerlijken. ■m.

Va

« Gl„

' °P

De talrijke, over het geheele eiland verspreid liggende typische ronde torens en het Keltische kruis zijn de meest opvallende herinneringen aan de wereldlijke en geestelijke geschiedenis van het groene eiland.

,;*>-Ä ^ü

'ATV

Aan de lersche Westkust treft men vele zoogenaamde „story tellers" aan, die de talrijke sprookjes en sagen aan het nageslacht overbrengen.

tlj

V

m

wm

>.;■

In het zuidwesten van Ierland ziet men vaak tafereeltjes, die aan Spanje doen denken. Dit is niet zoo zonderling als het op het eerste gezicht schijnt, wanneer men bedenkt, dat de Kelten en de Iberiërs, waaruit de bevolking van het Iberische schiereiland is onstaan, ook de elementen zijn, waaruit de lersche bevolking is opgebouwd. In de Middeleeuwen bijvoorbeeld werd er nog zeer levendig handel gedreven tusschen de beide landen.

-iv .

■

m

.:l

:.>f ■

,'j

■

_ 4 _

'

? ■ w^

De Heilige Berg van Cashel is luit meest majestueuze bouwwerk van Ierland uit z'n middeleeuwsche geschiedenis Men vindt hier de ruïnes van een kathedraal, een burcht en een kapel uit den tijd der lersche koningen.

:?**■

■'■■

- 5 -

^.

GFA.OTO«ISFE-(2DF VFRTALIisIG Denis Moore, een bekend Engclsth beeldhouwer, woonaehtig in Parijs, krijgt, kort voor hij naar Indo-China zal vertrekken om daar voor den keizer van Annam een beeldhouwwerk te vervaardigen, bezoek van lijn nichtje Julie, voor wie hij altijd een heel erg zwak heeft gehad, Julie is getrouwd met een der rijkste Engelschc peers. Lord Tamorley. Haar man is met een zending naar Nieuw-Zeeland en Julie vertoefde met haar moeder aan de Riviera, waar zij kennis had gemaakt met een baron. Op zekeren dag worden de zeer kostbare familiesmaragden, die Julie gedragen had, gestolen, terwijl tegelijkertijd de baron spoorloos verdwijnt. Julie begeeft zich naar Denis om zijn hulp in te roepen. Zij heeft voor de vaste waarheid gehoord, dat de baron met de boot naar Saigon is vertrokken. Ze wil nu tegelijk met Denis naar Indo-China gaan om zelf een onderzoek naar de smaragden in te stellen. Na Julies vertrek krijgt de jonge beeldhouwer bezoek van een in Parijs studeerenden Annamiel. Mr. Nygugen, die hem de vriendschap van een in Annam bestaande tang — een soort vereeniging. die zeer krachtig voor haar leden opkomt en degeen doodt, die haar wetten overtreedt — komt aanbieden, mits hij Julie belet om naar Annam te gaan. Denis weigert hierop in te gaan. Een arm tooneelspeelstertje, Ninon, maakt in een café kennis met Nygugen. Deze biedt haar een contract aan bij het theater te Saigon, mits zij hem een kleinen denst bewijst. Zij moet dan aan boord van bet schip, dat haar naar Saigon brengt, een heer zooveel mogelijk uit het gezelschap houden van de dame. die hem vergezelt. Deze heer is Denis Moore. Ninon accepteert het aanbod en ontvangt dan van Nygugen een juweelen spin als amulet, die zij onder haar kleeren moet dragen. Aan boord kan zij direct kennis maken met Denis. Vlak voor het vertrek ontvangt hij een dreigbrief, waarin medegedeeld wordt, dat hij zich nu in het web van de spin bevindt. In Port Said zal de spin naar hem komen kijken, in Colombo zal zij hem aanraken en in Singapore voor den eersten keer van zijn bloed proeven. In Port Said toont een Arabische straatgoochelaar Denis plotseling een metalen spin om dan snel en spoorloos te verdwijnen. Tevens krijgt hij een brief, waarin bevolen wordt, dat Lady Tamorley in Colombo van boord zal gaan. hetgeen zij niet van plan is. In Colombo gaat Denis met Ninon aan land, zijn nicht met een Spahi-officicr. Zij gaan ergens dansen. Om elf uur heeft Denis nog niets van de spin gemerkt. Hij wil nu meteen naar de boot gaan. hoewel deze eerst om vijf uur vertrekt. Hij drukt Julie op het hart te zorgen, dat zij op tijd is. Zij is een weinig verbaasd, daar het pas elf uur is.

zijn. Hy hield van haar kalme, zelf-verztkerde manier van optreden. Ze liet hem nooit merken, dat hy een der beroemdste beeldhouwers van Parijs, en dat zy slechts een klein actricetje was aan het begin van haar loopbaan. Hy was ook gaan merken, dat zy hem hoe langer hoe meer mocht; er waren van die kleine aanwijzingen, onbeduidend wel is waar, maar toch niet mis te verstaan, die daar op wezen. „Goed, we zullen gaan, als het je werkelijk niet kan schelen. We kunnen desnoods nog even naar Galle Face gaan, als je dat wilt; misschien dansen ze daar ook nog wel. Maar ik zal me toch wat meer op zijn gemak voelen, als we wat dichter by de boot zyn." Ze vonden hun auto en aanvaardden den terugweg. De rit naar de stad zou slechts twintig minuten duren. „Indien die spin werkelijk moet komen, heeft-ie niet veel tijd meer," dacht Denis, terwijl hij met zyn hand langs zijn zak streek, waarin hij den omtrek voelde van de revolver, die hy had meegenomen. Niet dat de aard van de bedreiging zoodanig was geweest, dat hij het wapen noodig zou hebben. De spin zou hem nu alleen maar aanraken. De ergste bedreiging was voor Singapore gegeven; daar zou de spin voor het eerst van zyn bloed proeven. Maar hy voelde er toch niet veel voor ora zich dien avond door de spin te laten aanraken! De weg was duister. Ze reden door een bosch; de maan was ondergegaan en er was nergens eenig ander licht te bespeuren dan van de koplampen van den auto. Daar zy nogal schokten, meende Denis dat een der banden byna leeg was. Indien de chauffeur wilde stoppen, zou hy hem zeggen tot aan het eerstvolgende dorp door te rijden. Hy wilde liever niet blyven staan waar zy nu waren. . „Wat is het donker!" zei Ninon. „Vind je het erg?" „Toen ik klein was, was ik bang in het donker, maar nu niet meer." Denis greep haar hand. „Je bent een klein, dapper meisje!" Hij voelde hoe zy haar vingers om zyn hand sloot, zoo zachtjes Als ik jou was, zou ik hier toch niet later dan twaalf uur vandat het wel de blaadjes van een bloem geweest konden zijn. Hy daan gaan." maakte zijn hand los en sloeg zyn arm om haar schouder. „Maar mijn beste Denis, het is slechts vijf en twintig minuten „Voel je je nu veilig?" vroeg hy. met een auto! Ik geloof niet, dat er iemand reeds zoo vroeg zal „Ja " fluisterde zy, haar gezicht naar hem opheffend. weggaan." Hij glimlachte tegen haar, en geruimen tijll bleven zij zoo zitten. „Toch wil ik liever niet, dat je veel later blijft." Zijn toon was Denis voelde hoe er een groote en diepe genegenheid voor dit aargeheel veranderd. Julie keek hem wat verbaasd aan. Het was voor dige meisje in hem gegroeid was, maar hij vond het niet goed, haar den eersten keer dat hy een dergelijken toon tegen haar had aandit al te zeer te laten blijken. genomen. Na cenige oogenblikken kwamen de lichten van het Galle Face Verwend als zij haar gansche leven was, voelde zij direct den lust in zich opkomen zich te verzetten. Het was toch zijn zaak niet, hoe^ Hotel in het gezicht. Ze waren nu niet ver meer van de boot. „We kunnen best even naar binnen gaan, om te zien of er mislaat zy hier wegging?" schien nog iets te doen is," stelde hij voor. „Ik zou graag willen, dat je uiterlijk om één uur naar de boot Ninon boog zich naar voren. „Er wordt gedanst; ik hoor muziek." terugkeerde." Denis zei den chauffeur te wachten; ze zouden niet langer dan een „Om één uur!" half uur wegblijven. Hij stapte uit, en hield zijn arm op voor Ninon, „Ja, en doe mij het genoegen, niet later weg te gaan. Geloof me, om haar te helpen. Er hing een groote booglamp in de portiek van ik heb een goede reden om het je te vragen." het hotel, en deze wierp haar licht op Ninon terwijl zy uitstapte. „Zou je me willen vertellen welke reden dat is?" Er was een Al haar bewegingen waren even gracieus. Denis zag, hoe zij een opstandige klank in haar stem. klein, slank voetje naar voren stak, zag toen hoe zij haar hoofd „Later; voor het oogenblik verzoek ik je alleen maar te doen boog om zich er van te vergewissen, dat zij niet mis zou stappen wat ik vraag." en merkte dan plotseling op haar japon een kleine schitterende Hij keerde terug naar de balzaal; Julie liep naast hem, maar geen van beiden sprak een woord. De Spahi-officicr wachtte in de plek. Het moest de mascotta zijn, die zij droeg en die op een of ander wijze door het bukken zichtbaar geworden was. Hoe het deuropening. Hij zag, dat zij er ernstig uitzagen en hoopte, dat er ook zij, het was in ieder geval een prachtig sieraad. geen scène was voorgevallen. Denis zou toch niet jaloersch zijn, Hij stak zijn hand uit en bekeek het. „Ah, eindelijk kan ik je omdat Julie zooveel in zyn gezelschap was? Dat zou jammer zijn.... mascotta zien," zei hij, en zweeg toen perplex. Denis keerde naar Ninon terug. Ze staarde uit over de zee. Parijs Het was een web, waarin een saffieren spin zat met fel schitleek haar dien avond iets uit een vroeger leven te zijn; de rijke pracht terende oogen van robijnen. Er was geen misverstand mogelijk! van het Oosten had haar betooverd en ze had nooit durven denken, En op hetzelfde oogenblik dacht hij er aan, hoe zij hem cenige dat de wereld zóó schoon was. minuten tevoren had aangeraakt. „Te Golombo zal de spin u aanDenis zette zich naast haar neer zonder iets te zeggen; hij voelde raken . . ." Zou dät de manier zijn, waarop de tang haar bedreiging zich niet erg op zijn gemak na zijn gesprek met Julie. Het was de tot werkelijkheid had gemaakt?! eerste keer dat hij haar iets had gevraagd, en ze had daarom wel Zijn vingers sloten zich vaster om de hand die hij in de zijne wat aardiger en inschikkdiiker mogen zijn. Werkelijk, hij was altijd hield, en terwijl zij haar arm ophief, greep hij de pols van haar te goed voor haar geweest. En wat kreeg hij er voor terug? Niets ... andere hand. Hij hoopte maar, dat zij aan zijn verzoek zou voldoen, en op tijd „Hoe kom je daar aan?" Hij staarde naar het schitterende naar de boot zou gaan. Er was één ding, wat hem geruststelde: die kleinood. jonge Spahi-officier was een flinke kerel, iemand waar men op mocht „Ik ... ik . .. het is een geschenk." vertrouwen als er iets gebeurde. Indien hij er niet was geweest, „Van wicn heb je het gekregen?" zou Denis zeker niet zijn weggegaan zonder Julie. „Van iemand, dien ik in Parijs heb leeren kennen, een . . . een „Wat scheelt er aan?" — Een hand werd op de zijne gelegd; de vriend." vingers waren koel. Denis bleef onbeweeglijk zitten; er was iets „Een vriend! Wat was het voor iemand? Vertel het me!" trooslrijks in die hand. Het was het eerste teeken van vriendschap, ,,0, ik weet het niet precies. Laat mijn hand alsjeblieft los; dat hij sinds weken had gekregen. je doet my pijn." „Vertel eens, wat scheelt er aan?" „Je wèèt het niet! Denk na! Het kan onmogelijk moeilijk zijn je „O, niets. Ik dacht over de boot." te herinneren, wie je dat prachtige ding gegeven heeft. Je móét je „Wil je liever weggaan?" kunnen herinneren van wien je zooiets prachtigs gekregen hebt." „Och, de boot vertrekt niet vóór vijf uur vanmorgen; we hebben Ze stonden bij den auto. Terwijl hy opkeek, zag Denis hoe de dus nog tijd genoeg." Singaleesche chauffeur hen gadesloeg. „Maar toch geloof ik, dat je liever weggaat; laten we dus op„We zullen naar binnen gaan; ik heb mijn bijzondere reden om te stappen!" Hoe uitstekend bleek dat meisje hem te begrijpen! Als er wat meer willen weten van wien je die mascotta gekregen hebt." Ze gingen naar binnen en zochten een plaats links op de veranda, menschen waren zooals zy, dan zou het heel wat gemakkelijker - 6 -

waar niemand zat. Er was iets grimmigs in de uitdrukking van zijn gezicht, waardoor Ninon zich allesbehalve op haar gemak voelde. Haar eerste gedachte was, dat ieder woord dat Nygugen had gezegd waar was. Dat het werkelijke motief voor zijn reis naar Indo-China was tegen Frankrijk te intrigeeren, en dat hij om de een of andere reden in het embleem van de spin een poging moest zien om zijn plannen te dwarsboomen. Als dit inderdaad zoo was, besloot zij, mocht zy niets loslaten. „Laat my dat ding nog eens zien," vroeg hy, toen zij plaats hadden genomen. „Waarom? Het is toch van mij. .,." Ze hield haar hand op het sieraad, dat zij weer tusschen haar kleeren had gestopt. „Laat het me zien! Het is beter voor ons allebei als ik precies weet wat het is. Geloof me, dat het beter is, als ik het zeg." Gedurende een oogenblik deed het feit, dat hy zoo aandrong, haar zich afvragen, of hij misschien dacht dat zij het gestolen had. Zyn volgende woorden wezen echter uit, dat zy zich daarin vergiste. .Ik weet, wie het je gegeven heeft. Een Annamiet, die Ny heet." Hoe ter wereld had hij dat kunnen raden, dacht Ninon. „Ken je Nygugen!" riep zij uit. „Hij is by me gewest. Kom, laat mij dat ding nu nog eens zien." Ze bracht haar hand aan het koord, haalde het sieraad tevoorschijn en gaf het hem. Wel een minuut lang keek hij er aandachtig naar. „Dus jij werkt voor de „Spin!" Ér was een verachtelijke klank in zyn stem. Ninon, die een driftig karakter had, wond zich op. Wat gaf hem het recht op een dergelijken toon tegen haar te spreken? Hij was zelf ook niet meer dan een spion! „En jij dan?" vroeg zij. „Ik?" „Ja, jij! Jij werkt voor je regeering!" „Waar heb je het in 's hemelsnaam over! Mijn regeering!" Hoe achterdochtig zij ook was, kon Ninon toch niet gelooven, dat zyn verbazing geveinsd was. „Ja, jy werkt voor je regeering!" hield zij toch vol. „Hoe kom je daarbij! Of je moet de opdracht, die ik van den Keizer van Annam heb gekregen, zoo noemen!" „En wat voor een opdracht heeft die je dan gegeven?" 'Ninon keek hem doordringend aan; haar oude strijdlust en achterdocht, die haar zoo goed door het leven hadden geholpen, kwamen weer boven. Ze was weer het Parijsche meisje zonder ouders, dat voor zichzelf moest zorgen en dat daarom tegenover alles en iedereen wantrouwend moest staan. Denis merkte, dat zij zich niet maar zoo hield, dat haar wantrouwen echt was en dat zij werkelijk geloofde, dat hy voor een of andere regecring werkte. „Je weet, wat ik ga doen," zei hij, iets vriendelijker. „Ik ga een beeld maken en bovendien moet ik helpen met de versiering van den nieuwen tempel." „En is dat alles?" Ze stelde de vraag zeer scherp. Denis aarzelde. Ninon zag het. En in haar oogen veroordeelde dit hem. Nygugen had gelijk. Het speet haar, dat zij hem zoo aardig vond. O, die Engelschen! Altijd perfide, waneer zij charmant veinsden te zyn! „Neen, het is niet alles," zei Denis. „Maar alle andere redenen, die ik mocht hebben om naar Indo-China te gaan, zijn strikt particulier; zij hebben niets te doen met hetgeen jij denkt," maar hij bedacht zich en ging verder: „Die hebben niets f e doen met Nygugen." Hij keek weer naar de Spin. „Een erg mooi sieraad," zei hij. „Dus dat heb je van Nygugen gekregen! En heeft Nygugen je gezegd, dat je vanavond mijn hand moest aanraken?" Hun blikken ontmoetten elkaar, en het was duidelijk dat zij op dat oogenblik vijandig tegenover elkander stonden. Voor Denis was de situatie heel duidelijk. Ze was er speciaal op uitgestuurd om zijn vertrouwen te winnen en hem te bespionnecren. Hoe eenvoudig bleek alles achteraf. Hij was niet alleen woedend over een dergelijke methode, maar ook zijn ijdelheid was gewond; hy had geloofd dat het kleine Fransche meisje iets voor hem voelde; dat zij hem

HIJ VOKLDEHOEZIJ HAAR VINGERS OM ZIJN HAND SLOOT.

ünstens even graag mocht als hij haar. Maar zij was een geraffirde bedriegster. ïén ding kon hij evenwel niet begrijpen. Ze scheen even verontwaardigd te zijn als hijzelf en haar verontwaardiging was echt. Wat had zij bedoeld toen ze zei, dat hij voor zijn regeering werkte? Hij zou probeeren een opheldering te verkrijgen voordat zij dien avond afscheid van elkaar namen. Het beste wat zy nu konden doen was echter naar het schip terug te keeren.... HOOFDSTUK IX. „Heb je erg veel haast om naar bed te gaan?" vroeg hij, toen zy aan boord terug waren. „Zoo niet, laten we dan nog even praten. Daar wij nog eenigc dagen samen zullen moeten reizen, lijkt het mij veel prettiger ieder misverstand tusschen ons uit den weg te ruimen." „Ik heb hcclcmaal geen haast." „Goed. — Wil je even hier wachten?" Hij trok een ligstoel naar voren. „Dan zal ik even iets halen waaruit je kunt zien dat het heel begrijpelijk is, dat ik verbaasd was toen ik het sieraad van je zag." Denis ging naar zijn hut en haalde den brief die hem was overhandigd even voordat de boot de haven van Marseille had verlaten. Hij gaf het epistel aan Ninon, haar wijzend op de spin in het net onder aan den brief. „Nu zie je, waarom ik je mascotta herkende," zei hij. Ninon las de drie bedreigingen en het slot: „Nacht en dag zullen zijn oogen op je gevestigd zijn; je kunt niet ontkomen." Gedurende eenige minuten sprak zij geen woord, terwijl zij den brief nadenkend in haar hand hield. Toen gaf ze hem terug. „Vertel me eens, waarom je voor dien Annamiet werkt?" vroeg hij, een vriendelijken klank in zijn stem, want hij voelde dat zij verbaasder en meer ontdaan was dan hijzelf. „Hij liet het me beloven — het was een der voorwaarden." „Voorwaarden — waarvóór?" „Voor de kans die ik kreeg om in den schouwburg te Saigon op te treden." Dus dat gedeelte van de geschiedenis was waar; ze zou werkelijk in den schouwburg optreden; even had hij hieraan getwijfeld. „Wat verlangde hy precies van je?" Ninon perste haar lippen op elkaar; klaarblijkelijk wilde zy daar geen antwoord op geven. Denis besloot een andere tactiek toe te passen. Hij stak een sigaret aan en deed alsof hij bereid was niet verder over het onderwerp te spreken. Plotseling boog hij zich echter voorover en vroeg snel: „Weet je ook, wie die smaragden heeft?" Ze wendde zich verbaasd tot hem. „Smaragden!" „Ja, de smaragden van Lady Tainorley, die een maand geleden in Cannes zijn gestolen." „Ik weet niets van smaragden!" „Wil je mij dat op je eerewoord bevestigen?" „Ik durf er een eed op te doen!" „Je hebt niets met de verdwijning van die smaragden te maken?" „Ik weet niet waar je over spreekt!" (Wordt vervolgd) 7 -

DE VIERDE Op

goed j^eluk was George de Crumpe, een Eng-elsche jongen van een jaar of zeventien, in liet begin van 1914 naar de Nieuwe Wereld getrokken om te trachten zkU daar een bestaan te scheppen. Het liep hem echter niet mee. Maandenlang zwierf hij door Arizona, Texas en New Mexico zonder een mogelijkheid te vinden op eenigszins behoorlijke wijze zijn kost te verdienen. Zoo kwam hij ten slotte in het stadje Rincon, en hier lachte hel geluk hem eindelijk tegen. De „boss van een ploeg bruggebouwers had met den déplorabelen toestand van den jongen te doen en gaf hen» een baantje als „helper". Veel verdiende hij er niet mee, maar hard behoefde hij ook niet te werken en hij kreeg behoorlijk den kost. Bovendien genoot hij verschillende vrijheden, die het leven voor hem zeer draaglijk maakten. Zoo mocht hij onder anderen gebruik maken van vuurwapens, iets wat den anderen mannen — een echt bij elkaar geraapt zooitje — op straffe van ontslag ol zware boete verboden was. De Crumpe zorgde er echter wèl voor, dat hij geen misbruik van zijn positie maakte, en zoo kwam het, dat hij het uitstekend met den „boss" kon blijven vinden. De ploeg woonde in zoogenaamde logieswagens, waarmee men langs de spoorlijn trok om de bruggen te herstellen of door nieuwe te vervangen, al naar het noodzakelijk was. In zijn privé-wagen bezat de „boss" een pracht collectie wapens, waar hij buitengewoon trotsch op was, en uit dankbaarheid dat hij een baantje had gekregen, zorgde De Crumpe steeds, dat de wapens altijd schoon en lol onmiddellijk gebruik voor zijn boss gereed waren. Maar bovendien maakte hij van iedere gelegenheid die hem geboden werd gebruik om op jacht te gaan. Met toestemming van den boss zocht hij dan 'n geweer uit en Irok de bosschen in, waar wild in overvloed aanwezig was. Op een Zondagochtend bevond de ploeg zich in de buurt van de slad San Marcial en nadat het verscheidene dagen achtereen hard geregend had, kondigde nu een gouden zon de komst van een prachtigen dag aan. Een uitgezochte dag, zoo meende De Crumpe, om het repeteer-geweer van den boss eens te probeeren. Na de gebruikelijke waarschuwing Ie hebben ontvangen om voorzichtig te zijn, begaf De Crumpe zich op weg langs den oever van de sterk gezwollen Rio Grande op zoek naar wild. Nadat hij eenige mijlen had afgelegd zonder iets, dat de moeite waard was, te hebben ontdekt, besloot hij een Zuidelijke richting in te slaan en de spoorbaar« naar Santa Fé Ie volgen. Toen hij kort daarna de lijn bereikte, kwam hij tot de ontdekking, dal aan den kant van de rivier het water op verscheidene plaatsen tot aan de rails stond. Hij zette zijn weg over de dwarsliggers nog eenige mijlen vworf, toen zijn aandacht plotseling werd getrokken door een miniatuur-waterval op den zuidelijken oevi r van de rivier. Hel water had zich een weg gebaand onder de spoorlijn door, en een gat geboord van misschien wel een meter doorsnede! Onmiddellijk begreep hij het gevaar dal de spoorlijn bedreigde, en de noodzakelijkheid van een directe actie. Hij bevond zich echter ongeveer zes mijl van het kamp, de dichtstbijzijnde plaats waar hij van de dreigende ramj) gewag kon maken. Pogingen om hel gal te dichten, bleken niet mogelijk en wanhopig keek hij rond naar hulp. Er toen kwam er een trein op de baan in het gezicht. Fluitend meldde hij zijn komst en snel nam De Crumpe een besluit. Toen de Irein nog zoowat tweehonderd meter verwijderd was, richtte De Crumpe zijn geweer omhoog en loste twee schoten als een signaal voor den trein om te stoppen. De machinist liei een langgerekt gefluit hooren, ten teeken dm hij de schoten gehoord had en De Crumpe dm lil niet anders, of hij had de bedoeling er

OP LEVEN EN DOOD EEN REEKS SPANNENDE AVONTUREN NAAR WAARHEID VERTELD van begrepen en dat hij hem zou mee laten rijden tot aan het kamp. Maar in plaats daarvan naderde de trein nog met zóó'n snelheid, dat hij genoodzaakt was ijlings van de rails te springen, wilde hij niet overreden worden. Klaarblijkelijk hadden de mannen op de locomotief hem voor 'n treinroover aangezien. Ze minderden net zoo veel vaart, dat De Crumpe op de machine kon springen, maar toen hij dit deed, begonnen zij hem met groote stukken steenkool te bombardeeren, zoodat hij gedwongen was ijlings dekking te zoeken. Een groot stuk trof hem tegen den arm, toen hij dezen ophield om zijn hoofd te beschermen, en de hevige pijn die er door werd_ veroorzaakt, voelde hij door zijn gansche lichaam trekken. Ziende, dat zij goed geraakt hadden, begonnen de mannen te lachen en meerderden weer vaart... Het was een goederentrein en omdat hij in de richting van het kamp ging, zwaaide De Crumpe zich op den laatsten wagen en wachtte daar tot de remmer zou komen om hem er af Ie gooien. Daar hij gewapend was, kwam het echter niet zoover. Waarschijnlijk achtte de treinbeambte hel beter te wachten tot zij in San Marcial waren eer hij maatregelen nam. Even vóór die plaats sprong De Crumpe echter van den trein en snelde naar den boss, die op dat oogenblik juist in gesprek was met den ingenieur van de lijn. Onmiddellijk trok men naar de bedreigde plek, en men kan zich de ontsteltenis der mannen gemakkelijk voorstellen als men weet, dat drie achtereenvolgende dwarsliggers reeds gedeeltelijk losgeraakt waren! Het gat, waar het water zich onder de lijn een weg door baande, was inmiddels reeds meer dan drie meter in middellijn geworden en de ballast, waar de baan op steunde, werd met groote massa's weggespoeld. Natuurlijk zag men den ernst van den toestand in. Er werd een kamp opgericht nabij de bedreigde plaats en onmiddellijk ving men met de herstellingen aan. Gedurende de uren van koorlsachtigen arbeid, die nu volgden, zwol De Crumpe's arm hoe langer hoe meer op, en toen hij hem eindelijk niet meer gebruiken kon, kreeg- hij order om den assistent-kok te helpen en samen met hem op een lorrie koffie en brood te halen uit San Marcial voor de arbeiders, die tot aan hun nek in het water stonden. Van rusten was er geen sprake. Iedereen werkte van des morgens vroeg tot des avonds Iaat. Op den laatsten avond, dat de ploeg in dienst was — den volgenden dag zou de aflossing komen — vroeg de boss een vrijwilliger om gedurende den nacht de wacht te houden en den treinen, die passeerden door middel van lantaarns te beduiden langzaam te rijden. De Crumpe bood zich direct aan, maar de boss achtte hem nog te jong; hij vreesde dat hij voordat de laatste trein gepasseerd was, in slaap zou zijn gevallen. Daar zich echter niemand anders aanbood — iedereen was doodop — kreeg hij het baantje. De logies-wagons werden naar San Marcial teruggereden en De Crumpe bleef achter met een paar sneden brood, twee lantaarns — een roode en een witte — en de lorrie. Voordat hij wegging, vertelde de boss hem, dat er slechts drie treinen zouden voorbijkomen, twee uit Albuquerque en één uit EI Paso. De laatste zou om ongeveer twee uur des nachts passeeren en dan zou er geen meer komen tot den volgenden ochtend vroeg, wanneer reeds weer de andere ploeg uit San Marcial ter plaatse zou zijn. Zoodra dus de trein uit EI Paso voorbij was, zou De Crumpe naar het kamp kunnen terugkeeren. Om twee uur 's nachts was het zoover.

- 8

TREIN Doodelijk vermoeid en óp. van den slaap duwde De Crumpe de lorrie voor zich uit. Plotseling scheen t hem alsof hij in de duisternis van den nacht opeens vlak voor zich een geweldig laaiend vuur zag. Gedurende een oogenblik was hij als verlamd van schrik. Hij kon onmogelijk begrijpen, wat er gebeurd was en meende te droomen. Mechanisch duwde hij zijn lorrie voort, onderwijl ieder oogenblik verwachtend wakker te zullen worden. Maar toen voelde hij hoe de grond onder zijn voeten, als bij een zwakke aardbeving, begon te dreunen en opeens drong de verschrikkelijke waarheid lot hem door! De boss moest zich hebben vergist. Er naderde een Irein! In volle vaart suisde hij op hem af, hem met zijn geweldige lichteo verblindend. De Crumpe bevond zich zoowat op de helft van 'n negentig meter lange brug, die slechts uit dwarsliggers en rails bestond, zoodat er naast den trein geen ruimte was. Om terug Ie gaan en te probeeren de lorrie van de rails te trekken, zou krankzinnigheid zijn geweest. Om door te loopen in de richting van den trein had echter pure zelfmoord beteekend, want De Crumpe wist dat de bocht, waaruit de trein tevoorschijn was gekomen, niet ver van de brug was. Het kon hoogstens nog maar eenige seconden duren eer het zwarte monster met de schelle lichten de brug op zou daveren... Wanhopig dacht De Crumpe na wat hij moest doen, en nog eer hij, hoewel zijn hersens koortsachtig snel werkten, een besluit had kunnen nemen, bevond hij zich reeds in het volle licht der lantaarns. De trein was nu al op de brug en naderde met steeds grooter schijnende snelheid. Het angstzweet parelde op De Crumpes voorhoofd. Nog eenige seconden en hij zou verpletterd worden... En toen herinnerde hij zich plotseling dat de brug, waarop hij zich bevond, een viaduct was dat niet over de rivier geslagen was, doch dwars over den oever, die daar ter plaatse een bocht maakte. Onmiddellijk toen dit tot hem doordrong nam hij een vervaarlijken sprong en op hetzelfde oogenblik suisde er iets langs zijn hoofd met een oorverdoovend, metaalachtig geraas. Hij belandde veilig op den grond onder de brug en bleef gedurene verscheidene seconden roerloos liggen, probeerend zijn gedachten te ordenen terwijl de trein over de brug boven hem denderde. Misschien was de trein al wel een minuut of tien voorbij, toen hij eindelijk de kracht vond op te staan. Langs de houten palen, waarop de brug rustte, klom hij naar boven en zocht overal naar de lorrie en de beide lantaarns, die hij had gehad, maar deze waren nergens meer te vinden. Toen hij in het kamp aankwam, verscheen de zon juist boven den horizon. Oververmoeid viel hij direct in slaap en kwam pas tegen den avond wakker, nog steeds in het onzekere wat de oorzaak was geweest, dat hij bijna door den trein verpletterd Was. Had hij zich misschien, doordat hij in slaap gevallen was, in het aantal voorbijgekomen treinen vergist? Den volgenden ochtend vroeg hoorde hij wat er aan de hand was geweest: Hij werd bij den boss geroepen en deze vroeg: „Wat is er met je gebeurd, terwijl je op de nieuwe brug de wacht hield?" De Crumpe beschreef hem zijn avontuur. In zijn hand hield de boss een geel telegram en toen de jongen uitverteld was, zei hij veelbeteekenend: „Kerel, je bent aan een groot gevaar ontsnapt! Het was een extra-goederentrein, waar niemand van ons iets van wist! Maar als je weer eens een lorrie naar Albuquerque wilt sturen, zet die dan in een goederenwagen, en niet meer op den koeienvanger*) van de locomotief!" *) Toestel vooraan 'n locomotief, om hindernissen van de baan te schuiven.

■

'4é

%* «

>

^

A^-***.

U'

'■•S

%

■

m.

izt -m.

noo

De

maaier scherpt zijn zeis.

- .c**^*

&$*£■**

De volle wagens wolden zoo < spoedig mogelijk...

Steeds hooger is het gras in hethooiland gegroeid,alsof het de koesterende zon wilde bereiken. Eindelijk was het één golvende zee van grashalmen geworden, waar in weligen overvloed, bloemen in alle denkbare kleuren bloeiden. Ze groeiden er in een waar paradijs, waar menschen noch dieren hen kwamen storen, evenmin als de vogels, die er hun nesten bouwden en den ganschen langen lieven dag hun lied deden weerklinken. Maar toen vond de boer, dat het lang genoeg had geduurd. Zijn hooiland was er niet, om bloemen en vogels een ongestoord verblijf te verschaffen, doch om in de donkere wintermaanden, wanneer de natuur minder kwistig is met haar gaven, zijn vee tot voeder te dienen. En daarom trok hij heel vroeg op een stralenden zomermorgen, toen de dau*/ nog in het gras parelde, met alle beschikbare krachten van de boerderij naar het hooiland. Met lange halen van de scherpe zeis werd het wuivende gras neergelegd en naarmate de zon aan den hemel steeg, kwamen er meer rijen gras op het geelgroene stoppelveld te liggen. Het is zwaar werk voor de maaiers, die zich alleen maar gedurende het heetste gedeelte van den dag eenige rust gunnen. Van's morgens vroeg tot's avonds laat wordt er gearbeid, en voor den boer zijn het dagen van groote spanning. Zou het weer goed blijven, terwijl het hooi ligt te drogen? Of zou een regenbui zijn oogst komen bederven? Hij heeft 't niet in de hand, hij kan slechts afwachten, en wanneer het hooi gereed is om binnengehaald te worden, kan hij niets anders doen dan het werk zoo vlug mogelijk laten geschieden, opdat niet nog op het laatste oogenblik een regenbui hem parten komt spelen... - 11 -

IDOR ELKE QEGAVE IJZEN OPLOSSINGEN ZOEK EN VIND 15 JUNI

f: h 1 y "i

N I EUWC

KRUISWOORDRAADSEL

OPLOSSING KRUISWOORDRAADSEL

7

HONINGRAATRAADSEL •2 De hoofdprijzen konden deze week toegekend aan; mejuffrouw J van Maren, Zuilen; den heer P. Scheelbeek, Amsterdam; den heer H. F. J. ten Kroode Jr., Laren; den heer C. J. de Visser. Schore; den heer G. van Gennip, Scheveningen.

KAMRAADSEL -

■■■

5

^

6

10

6

2

5

ti

De troostprijzen werden verworven door: mevrouw W Drenth, Assen; mevrouw G. J. Schrama, Haarlem; mejuffrouw L. J. H. Louwe, Gouda; mejuffrouw V Somkeet, Amsterdam; mejuffrouw J. de Kiewit, Loosduinen; mejuffrouw R. L'Abéé, Breda; mejuffrouw Kuling, 's-Gravenhage; mejuffrouw G. M. Klepper, Amsterdam; mejuffrouw P Hoffman, Soest; den heer G. C. Grooteman, Hoofddorp; den heer J. Brand, Hillegersberg; den heer P. Boymans, Arnhem; den heer C R. Wille, Arnhem; den heer L Deibel, 's-Gravenhage; den heer J. Noort, Katwijk a/Zee; den heer Fr. Bloemen, Beek; mevrouw J. Peters-Knoops, Venlo; den heer A. Benner, Rotterdam; den heer T. Post, Enschede; den heer G. Hilgersom, 's-Gravenhage.

111

<

15

12 OPLOSSING LADDERRAADSEL

OPLOSSING RUITENRAADSEL

F

a

U

N

Horizontaal:

1. een groep zangers 3. zwarte vloeistof waarmede men drukt 4. moe 5. nobel 7. schijnen 9. dichterbij komen 12. van koper

KNAPPEN

OPLOSSING INVULRAADSEL

V/'

15. 17. 18. 19. 20.

ia

Vul in: Horizontaal-

HET HOOFD OPSTEKKX

16

n-

Vul in: Horizontaal: vlaktemaat 1. 2. 3. 4.

Verticaal: heerschappij voeren in cellen afgedceld inlijving verhoogen.

Te gebruiken letters: a, a, a, c e. c, e, e, e, e, e, e, e, h, h, i, n, n, n, n, r, r, r, r, s, t, t, u,

0

handelaar muziekinstrument rivier in Nederland hetzelfde hemellichaam. Verticaal:

1. samentrekken 2. met een ratel geluid maken

HEKWERKRAADSEL

OPLOSSING CIRKELRAADSEL

4. 6. 7. 8. 10. 11. 13. 14. 15. 16.

schaapkameel herplaats vet vleesch het roepen faam middag zoogdier metaal aardewerk reparceren huisdier.

De hoofdprijs van de filmpuzzle werd gewonnen door: mejuffrouw C. Pastijn, Rotterdam

-t e. e, e, I, 1. I, I

LETTERGREEPRAADSEL Stel uit onderstaande lettergrepen woorden van de volgende bet eekenis samen: 1. vogel 2. forel die in de bergmeren wordt gevangen 3. vuilnisbak 4. blinde, domme navolging 5. in weerwil van 6. kleine visch met puntige doornen op den rug 7. een gelijkluidenden toon hebben (muzickterm) Bij juiste invulling ontslaat er op de 2e en 5c rij een bekend gezegde. Te gebruiken lettergrepen: a — bak — ren — baars — fo — so — kei — de — rij — a — re! — laar — niet — nee — as — berg — asch — de — staan — ste —r gen — pe — te.

Om de cijfers — te beginnen bij en in de richting van de pijltjes — woorden invullen, die beteckenen: 1. voldoende 8. geldig 2. dom mensch 9. geraamte 3. kleuren 10. haar op de bovenlip 4. de waarde hebben van 11. van het vel ontdoen 5. drijfijzer 12. insect 13. uitgestrektheid 6. het gebakkene 7. iets aan gevaar onttrek14. licht voorover buigen ken 15. een kiekje nemen.

Verticaal;

V

^TT" F T Tl n

A D

0

P M

E

N

D

L

1

R

A

1

M

D

U

S

V

A

T

0

U

1

A

P

S

n c

W

z

c w

T

L

E

E

E

M

M

A L

A

M

P E h

M E

j

0

0

G

1. indringend 2. rest 3. behoort tot de naaibenoodigd heden 4. wisselgcbruik 5. krachtig 6. oneerlijkheid 7. koopen. Tc ters: e, e, e. g. n, n, n, o, r, r,

gebruiken leta, a, a, e, e. e. e, e, e, e, g. i. i. k, m, n, n. n, n, n. o, o, o, r, r, r, r, s, s,

Door in onderstaande woorden écn letter door andere te vervangen verkrijgt men nieuwe woorden. nieuwe letters vormen in de aangegeven volgorde naam van een muziekinstrument. Keel — klep — stem — meer — heek — leer — — vier — kaag.

een De den nel

S.

8,

f,

u,

u,

V,

t,

t,

t. t.

f.

ONZE FILMPUZZLE VERBORGEN NAAM VAN EEN FILMSTER Uil elk der onderstaande woorden moet men twee opeenvolgende letters nemen, die, in de juiste volgorde achterelkaar geplaatst, den naam van een filmster vormen. dauwen

echt

eclatant matten

bolhocd

redevoering

gebergte

W.

verte

De troostprijzen vielen ten deel aan: mevrouw S. J. v. Hoorn-Jansen, Utrecht; mevrouw C. J. Wezenbeek, Haarlem; mejuffrouw G Hens, Waalwijk; mejuffrouw A. Nissen, Venlo; den heer J A. Huybregts, Rotterdam; den heer F. J. M. Termeulen, Amsterdam: den heer L. Pellicaan, Amstelveen; den heer H. Ipema, Groningen; den heer H. v. Schinkel, Amsterdam; den heer J Quist, Rotterdam.

OMZETRAADSEL

8. belangstelling in ho ezemen

OPLOSSING ONZE FILMPUZZLE KAMRAADSEL

L

5

It

worden

Wij stellen een hoofdprijs van ƒ 2.50 en tien filmfoto's beschikbaar om te verdeden onder de goede oplossers. Antwoorden in te zenden vóór 6 Juli aan Dr. Puzzelaar, Galgcwater 22, Leiden. Op enveloppe of briefkaart a.u.b, duidelijk vermelden: Filmpuzzle 6 Juli. Deze puzzle kan Iegelijk met de andere ingezonden worden, docht liefst op een apart velletje papier.

12 - T3 -

ONZE PRIJZEN. Voor goede oplossingen op iedere puzzle, rebus, probleem, enzoovoort, stellen wij een prijs van ƒ 2.50 benevens vier troostprijzen beschikhnar. In totaal dus deze week 6 prijzen van ƒ 2.50 elk en 24 troostprijzen. DE OPLOSSINGEN op de in dit nummer voorkomende puzzles, enzoovoort, gelieve men vóór 6 Juli in te zenden aan Dr. Puzzelaar, Galgewater 22, Leiden. Op enveloppe of briefkaart vermelde men duidelijk: Oplossingen Zoek en Vind 6 Juli

De sclnlideir IH^ßn wdxm Mee^ewewi Is het belangrijk om van een kunstenaar een levensbeschrijving Ie geven met data en ofhcieele cijfers? Ja en neen. Ontegenzeglijk spelen cTe omstandigheden, de algemeene maatschappelijke verhoudingen, de toestanden in een bepaald land of milieu vaak een rol bij de ontwikkeling van den kunstenaar. Doch men hechte er niet te veel waarde aan. Wie diepgaande studie over het talent van een schilder, een componist of welken begenadigde ook wil baseeren op data en cijfers, die onderschat al te licht de waarde van de vrije, natuurlijke ontwikkeling van de gaven dien man of die vrouw geschonken. Bij een kunstenaar als Han van Meegeren moet men er zeker voorzichtig mee zijn. Hij is een van die menschen, die steeds door impulsen gedreven zijn gaven tot uiting wist te brengen, die van deze vrijheid profiteerde, die er ook het slachtoffer van werd. Han van Meegeren voelt zelf weinig voor al die „gegevens". Hij spot er mee. Toen ik hem vroeg wanneer hij geboren was antwoordde hij: Ja, ja, op 10 Oct. 1889, toen huilde mijn moeder en ik werd geboren en mijn vader rookte zijn pijpje . . , enz. Een typisch antwoord voor den „onsocialen" van Meegeren. Veel belangrijker was voor mij zijn antwoord op mijn vraag: Hoe zijt gij er toe gekomen om schilder te worden? Woordelijk zei hij: Uit het feit, dat Vincent van Gogh op zijn 30ste jaar nog niet wist of hij schilder zou worden of dominee, blijkt, dat een kunstschilder „geboren" wordt. Dus begon ik als kind de boeken mijns vaders te bekladden met holbewonersteekeningen. De puberteit maakte alles heftiger en ernstiger. Gelukkig lilde mij de 10, die ik op school voor teekenen, kreeg, niet al te zeer over het paard. Mijn vader wilde, dat ik ingenieur zou worden. Een ingenieur moet toch ook teekenenl Voor mij beduidde de titel Ir. eigenlijk Irrtum. Tot ongeluk van mijn vader (of het tot mijn geluk was laat ik onbesproken) kreeg ik op 19jarigen leeftijd bij een interacademiale prijsvraag de gouden medaille. De f200. — , die Ik denzelfden avond van de Bank van Leening voor deze mooie onderscheiding kreeg, had tot direct gevolg, dat ik Delft en de Technische Hoogeschool verliet, den band met mijn ingenieursstudie en mijn vader verbrak.

Ik ging studeeren. Leeren teekenen. Omdat ik moest leven, deed ik examen voor leeraar teekenen. Voor kop-teekenen kreeg ik onvoldoende, voor stillevens een 10, het hoogste cijfer. Wie de ontwikkeling van Van Meegeren als portretschilder kent, zal moeten toegeven, dat of van Meegeren bij zijn examen heel zenuwachtig was óf dat de examinatoren geen begrip van teekenen hadden. Het kan ook beiden waar zijn. De Prins von Turn und Taxis, die in 1920 door een commissie een Nederlandschen schilder liet aanwijzen, die een jaar lang op het Kasteel van den Prins de Italiaansche kunst mocht bestudeeren was oorzaak, dat Van Meegeren zijn eerste reis naar Italië maakte. Helaas werden de tijden slechter, de zorgen grooter. Van Meegereit wist zich er doorheen te slaan door portretschilderen. Hij was en bleef de revolutionnair. Zijn „vrije" werk getuigt er van. Het doet vaak aan Hals denken. Alleen „denken", want van Meegeren is zichzelf. Doch hij kan ook van een teedere preciesheid zijn, die ontroert. H.v. Meegeren Hazenwind

UIT DE WERELD VAN

•

H. v. Meegeren. — Bellenblazen.

Van Meegeren is buitengewoon veelzijdig. Dat is de groote verdienste van dezen genialen kunstenaar, die thans in het Zuiden van Frankrijk woont. H.v.Meegeren - Hertje

DE SPORT

1 —2. Te Rotterdam had de voetbalwedstrijd Sparta — Feijenoord plaats ten bate van den Bloedtransfusiedienst van het Roode Kruis. H.K.H. Prinses Juliana luisterde den wedstrijd door haar tegenwoordigheid op. — 1 . De aankomst van Prinses Juliana, vergezeld van den voorzitter van Sparta, den heer M. J. Overeyner. — 2. Een spelmoment voor het doel van Feijenoord, die den kamp met 1 —0 won. 3—4. Te Hoorn hebben het BondseUtal en de Zwaluwen elkaar ontmoet, waarvan wij hierbij twee foto's geven. 5-6. In het Natuurbad te Bilthoven hadden Zaterdag l.l. zwemwedstrijden plaats, waarvoor groote belangstelling bestond. — 5. De temperatuur van het water wordt geprobeerd. Van links naar rechts de dames R. van Veen; let van Feggelen ; mevrouw De Dood, Jopie Waalberg. 6. Jopie Waalberg bij den finish van de tweehonderd meter schoolslag voor dames, in welk nummer zij winnares werd. 7. Bij de roeiwedstrijden van Argo, te Nijmegen gehouden, won de Vliet-ploeg het nummer damesachten. — Het verheugde troepje. 8. Te Amsterdam vond de eerste Nationale Boschplan Wandeltocht plaats, georganiseerd door de wandelsportvereeniging „Frankendael ". — De groep van L.W.V., die aan den tocht deelnam, onderweg.

$ ee

MR- MO) P . 't

Mr. Moto Boomt uilgangapunt «cm onderzoek dos met VotgU geprepareeidoa bokshandschoen.

■,wf

Regie; James Tinling. Mr. Moto Peter Lorre Lee Chan Key Luke Bill Stcele Dick Baldwin Penny Kendall Lynn Bari Nick Crowder Douglas Fowley Linda Benton Jayne Regan Luitenant Riggs Harold Huber Wellington Maxie Rosenbloom Philip Benton John Hamilton Connors George E'. Stone Clipper McCoy Bernard Nedcll Gabby Marden Charles Williams Officier van Justitie Pierre Watkins Joey Lon Chaney Jr. 20th Century Fox-film. Mr. Moto heeft het drukst bezochte college van heel de juridische faculteit. Ook de school voor hooger politiepersoneel volgt met de grootste aandacht de practische en theoretische lessen, welke de Japansche poTitie-expert geeft. Een der trouwste leerlingen is Lee Chan, de zoon van den beroemden Chineeschen speurder Charlie Chan. Opwindend moet het heeten, dat een plotselinge moord allen opschrikt en hen 'voor den ernst der feiten stelt. Het betreft een misdaad in de bokswereld; de bekende midden-gewicht Bill Steele heeft zijn tegenstander knock-out geslagen en deze sterft. Echter niet aan de gevolgen van het boksen, maar door het een of ander giftig vocht, dat tijdens den wedstrijd in

zijn oog moet zijn gekomen. Het is dus van het grootste belang te weten te komen, hoe dat in zijn werk is gegaan en of de bokser Steele schuldig of onschuldig aan deze misdaad is. Het gif is op zijn handschoen gevonden en dat is een zeer bezwarende aanwijzing! Natuurlijk is het 't gemakkelijkst hieruit te concludeeren, dat Steele de dader is, maar Mr. Moto is van oordeel, dat het hier een uiterst geraffineerde misdaad betreft; onderzoekingen hebben aangetoond, dat de vloeistof op dezen handschoen moet zijn gespoten! Maar door wien? En hoe? Wellicht zou Mr. Moto eenige hulp gehad hebben aan Lee Chan, maar deze heeft zelf de handen vol met een medeleerling, den oud-bokser Wellington, die thans voor speurder wi worden opgeleid, maar die een eigenaardig en slecht passend gebrek heeft :hij lijdt aan kleptomanie! Inmiddels schiet het onderzoek niet hard op. De misdadiger hult zich volkomen in het duister en de moeilijkheden stapelen zich op. Eindelijk en ten laatste komt er wat licht. Wel is waar kan Mr. Moto nog in het geheel niet zeggen wie de dader is, maar de wijze, waarop hij te werk is gegaan, wordt hem duidelijker. Dus besluit hij een val voor hem op te stellen, die een toonbeeld is van Aziatische sluwheid. Hoe een en ander in zijn werk gaat, hoe de misdadiger — waartegen geen der toeschouwers een oogenblik verdenking heeft gekoesterd — daar invjiegt, wordt als verrassende onthulling btwaart voor hen, die het werk met eigen oogen zullen aanschouwen.

'P*-" f

■ï*JliiïL^

-«•ü

|

Confrontatie met het| i BlachtoHér.

i u

Sluipmoord! Mr. Moto U in govaar.

EFTooo Reizigors, voor liet eerst in Japan komen, verbazen er zich meestul over, dnt ui tie huizen, zelfs de paleizen en de grootste hotels, van hout zijn opgetrokken. Als zij echter eenige maanden in hel Land van de Rijzende Zon hebben vertoefd, zijn zij dankbaar voor het feit, dat er zoo goed uls geen steenen pebouwon zijn, en hegrijpen zij, waarom er bij het optrekken der houten huizen geen g-ebruik van spijkers werd gemaakt. Ze zijn dan namelijk lol de ontdekking gekomen, dat de herhaalde aardschokken, waarvan Japan te lijden heeft, gebouwen van cement "1 steen uiterst gevaarlijk zouden makt*«, en dat 1 toepassen van „zwaluwslaarten" in plaats plaats van 1 g-cbruik van spijkers 't mogelijk maakt, dat een huis kapot „geschokt" wordt en weer in elkaar gezet, zonder dal daarbij menschenlevens te betreuren zijn. Japan ligl in een gebied, waar zich vele aardbevingen voordoen. Gemiddeld worden er drie schokken per dag- gereg-istreerd, ofschoon de meeste er van te licht zijn om door 't publiek te worden waargenomen. Japan is niet het eenige gebied, waar aardschokken een gewoon verschijnsel vormen. Zij komen ook zeer veelvuldig voor in een slrook, welke zich uitstrekt door Zuid-Europa en Azië, en langs de westkust van Noord- en Zuid-Amerika. Geruimen tijd dachten de geleerden, dat de nabijheid van de zee daarmee in verband stond, doch deze meening heeft men thans prijsgegeven. In den loop der lijden heeft men reeds vele theorieën over het ontstaan van aardbevingen opgebouwd, en thans is men vrijwel algemeen overtuigd, dat men deze in twee categorieën kan onderscheiden, namelijk de tektonische en de vulkanische aardbevingen, waarbij dan nog' als derde de instorlingsbevingen komen, welke laatste veroorzaakt worden door het instorten van holen, diep in den grond. De tektonische aardbevingen zijn verreweg het belangrijkste, en ook wat de gevolgen betreft het hevigst. Terwijl instortingsaardbevingen gewoonlijk slechts in streken met 'n kalkachligen bodem voorkomen, en vulkanische bevingen meestal niet zeer sterk zijn — ze worden hoogstens tot op eenige honderden kilometers van den vulkaan, die ze veroorzaakt, gevoeld — worden do schokken, welke door tektonische aardbevingen worden opgewekt tot op zeer grooten afstand waargenomen, met als gevolg natuurlijk, dat de er door veroorzaakte schade er evenredig aan is. Bekend is bijvoorbeeld, dat bij de aardbeving van San Francisco in hel jaar 1906 de oppervlakte, waar de schokken gevoeld werden, honderdduizend K.M.2 bedroeg, terwijl bij de aardbeving in Britsch-lndië van 1897 de

schokken zich zelfs merkbaar maakten op een gebied van vierhonderdduizend K.M2. Over de oorzaken van tektonische aardbevingen heeft men de volgende theorie opgesteld, welke vrijwel algemeen wordt aanvaard. De rots- en sleenformalies der aarde strekken zich, zooals bekend is, tol zeer diep in het innerlijke van de aardkorst uit, soms wel tot honderd kilometer onder den grond. Door allerlei oorzaken, vaak door de hevige spanningen welke in het inwendige der aarde heerschen, breken deze sleenformalies soms plotseling- door midden, mei hel gevolg-, dal de beide helften aan de breukzijdc langs elkaar schuiven. Dit veroorzaakt dan de schokken.

DE „TEEKENING" VAN EEN AARDBEVING, De geleerden hebben een vernuftig toestel uitgedacht om aard bevingen zichiell te doen registreeren, en te doen aangeven waar lij plaats vonden. Dit toestel heet seismograal. Onze afbeelding toont een gedeelte van een beroet papier, waarop een aardbeving haar geschiedenis schreef, door middel van de seismograal. Het papier werd onder een naald doorgetrokken, die acn de onderzijde van een slinger is bevestigd. Toen de aarde begon te beven, beefde het papier eveneons, waardoor de sterke of wijkingen van de overigens tamelijk rechte lijnen ontstonden.

welke dikwijls zulke ontzettende verwoestingen kunnen aanrichten, vooral wanneer 't zoogenaamde epicentrum*) nabij de kust ligt. Als een gevolg hiervan komen de hevigste aardbevingen met de ergste gevolgen dan ook meestal in de nabijheid der zee voor. Wij herinneren bijvoorbeeld aan de aardbeving Ie Lissabon, in 1755, waarbij de heele stad practisch werd verwoest en meer dan vijftigduizend menschenlevens verloren gingen, en voorts aan die van Tokio, 1860, en Sicilië en Calabrië, 1908. Bij de tweede aardbeving verloren meer dan tweehonderdduiz-end menschen het leven, terwijl de laatste aan bijna tachtig-duizend personen hel leven kostte. ) De plaats aan de oppervlakte der aarde van waaruit een aardbeving zich naar alle zijde over de aardoppervlakte schijnt te verbreiden. Het is gelegen b^en den werkelijken aardbevingshaard in de diepte.

Dergelijke catastrofen zijn in ons land gelukkig onbekend! De Oostelijke helling van l bekende SierraNevada-gebergte in de Vereenigde Staten is t.rtslaan als een gevolg van een tektonische aardbeving. Hel gebergte is op een kwaden dag namelijk om zoo te zeggen door midden gebroken, waarbij de Westelijke helft omhoog rees, terwijl de andere, de Oostelijke helft, zonk, en daardoor hel zoogenaamde Gntote Bekken vormde. Natuurlijk is dit niet ineens gebeurd, maar als een gevolg- van verschillende verglijdingen. Ofschoon de afstand waarover de bodem rijst oi daalt dikwijls niet meer bedraagt dan eenige centimeters — hetgeen reeds niet weinig is Ie noemen! — zijn de daardoor aangerichte gevolgen toch dikwijls ontzettend. Gewoonlijk worden uitbarstingen van vulkanen voorafgegaan of vergezeld door aardbevingen. De in den krater op en neer golvende gesmollen stollen — lava en dergelijke — doen den geheelen vulkaan en zijn omgeving trillen. Zooals wij echter reeds opmerkten, zijn de schokken welke door een vulkanische aardbeving worden veroorzaakt slechts op betrekkelijk geringen afstand te voelen. Bij de uitbarsting van den Etna in 1910 bijvoorbeeld, kon men de daardoor veroorzaakte aardbeving op tien kilometer afstand slechts zwak voelen, terwijl de geweldige uitbarsting van den Mont Pelée op hel eiland Martinique in 1902, waarbij de stad Sainl-Pierre totaal verwoest werd, zelfs in hel geheel niet van een uitbarsting vergezeld ging. Na een aardbeving treden soms in dezelfde streek nog heel hing verschillende zwakkere bevingen op, zoogenaamde nabevingen. Soms kan dit nabeven wel eens maandenlang aanhcuden, terwijl men daarbij soms honderd en meer stoelen per dag kan waarnemen. Zooals algemeen bekend is, worden de aardbevingen opgeteekend in de verschillende daartoe ingerichte laboratoria door middel van een seismogruaf. Dit is een vernuftig- uitgedacht toestel, beslaande uil een langen slirger, die zóó is opgehangen, dat het bovenste gedeelte steeds in rust blijft, hoe de aarde ook schokt of trilt. Aan het onderste einde van den slinger bevindt zich een naald, die op een met roet bedekt papier, dal er onder door getrokken wordt, een rechte lijn trekt. Zoodra echter de aarde begint te trillen, vertoont de liin verschillende afwijkingen, waaraan men niet alleen de sterkte van de aardbeving, doch ook den afstand waarop deze plaats vond, kan berekenen. Het diagram van een aardbeving vindt men hierbij gereproduceerd. Duidelijk zijn daarop de afwijkingen van de rechte lijnen Ie conslateeren.

?ÄM MILES WAT o oo ^ oooW©©^ DEPiÜIIEIilNI

^RUK VROUW UW WEEKBLAD, MEVROUW, geeft U meer

^ £*'*'

FJ AX--*

dan het U kost

'* ^

IOO

r

•^r^v'

v «»*•*•

SCHIEDAM

HooWdir.

G

W von Bergen Wolraven

Uw Maatschappij voor Levens-, Studie of Lijf renteverzeker ng.

Een vertegenwoordiger van de familie der Reuzen-schildpadden. Slechts winig dieren worden zoo oud als deze beesten, die wel overblijfselen uit en voorhistorisch tijdperk lijken te zijn. De hier afgebeelde schildpad wordt op minstens honderdvijftig jaar geschat. MIST EN WOLKEN Mist en wolken zijn eigenlijk hetzeKde, maar de wolken worden veroorzaakt door de verdichting van waterdamp in de hooge lucht, terwijl mist ontstaat door verdichting van waterdamp nabij den grond. Mist is dus in werkelijkheid niets anders dan een wolk, die op den grond rust. Indien het vocht in de atmosfeer zich verdicht tot kleine droppeltjes en deze blijven in de lucht hangen om den top van een berg, dan is er, voo.den beschouwer in de vallei beneden, een wolk om den berg. Maar als hij naar boven klom tot in de wolk, dan zou het blijken, dat het mtst was. De droppeltjes water in de wolken en in den mist moeten wel zeer klem zijn daar zij in de lucht kunnen blijven hangen. Men heelt dan ook uitgerekend, dat er bij zijn, waarvan de doorsnede niet grooter is dan een zesduizendste centimeter. ZE GAAT EEN MAN KOOPEN! Miss Klai, een schoone uit Burma met een Giraffe-nek - waarom zij volgens het oordeel van haar stamgenooten juist zoo mooi i * na «^ met «o* een ö^n circus r-imic een ppn reis om de wereld gemaakt |5] _ keert, te hebben, naar haar vaderland terug, om daar, volgens de zeden van haar land, een man te koopen! Naar Miss Klai beweert, i de eenige man dien de moeite waard vindt om te hebben er een dien zij kan koooen met zij geld, dat zij zeil heeft verdiend. EEN ORIGINEEL IDEE De burgemeester van New Castle, Indiana, heeft iemand wegens openbare dronkenschap veroordeeld om ell achtereenvolgende Zondagen den kerkdienst bij te wonen.

TOCH GOED TERECHTGEKOMEN jarry Wardman, een molenaarsknecht, werkte voor zijn passage 1op een schip, waarvan hij dacht, dat het naar Australië voe hij met zeven shi Hij kwam echter in Amerika terecht, waar mj ling in zijn zak aan land stapte en . . . een lortuin maakte van zes milhoen pond.

H

Er zijn tweehonderd sterrenwachten op de wereld, vierhonderddertig groote kijkers beschikken.

ivA

HAV BANK

m

DE ZWARTE DROPPEL VAN VENUS Soms passeert de planeet Venus tusschen de aarde en de zon, en dit wordt de doorgang van Venus genoemd. Natuurlijk lijkt de planeet dan zwart tegen den schitterenden achtergrond van de zon, en wanneer zij bij den rand van de zon komt schijnt er aan den eenen kant een kleine zwarte plek te zitten, die de p aneet er uit doet zien als een zwarte droppel in olaats van als 'n rond schijfje, en daarom spreken de sterrenkundigen van den Zwarten Droppel van Venus. Het kleine zwarte plekje is een gevolg van gezichtsbedrog, maar de oorzaak er van kan men niet verklaren.

DE VERWOESTINGEN IN SAN FRANCISCO na de aardbeving van 1906. Heele huizenrijen stortten in, en werden als het ware met den grond gelijk gemaakt.

10CT

VERZEKERD KAPITAAL

HET HART VAN VOLTAIRE Het hart van den beroemden Franschen schrijver Voltaire bevindt doch in zich niet bij DIJ zijn lichaam in het Pantheon te Parijs Fransche de Nationale Bibliotheek een verguld kistje hoofdstad.

DE AARDE HEEFT GEBEEFD ... In 1923 werd Tokio door een aardbeving, gevolgd door een hevlgen brand, grootendeels verwoest. Bijna 73.000 personen verloren het leven. De verschrikkelijke ruïne.

WEKELIJKS

die

tezamen

over

Vroaaf ——

TANDPASTA (NEDERLANDSCH FABRIKAAT) reinigt, desinfecteert en polijst Uw gebit zonder het glazuur aan te tasten. Tuben k IS en 60 cents.

brochure >----■

»verdadi^ ranspiral V ochtige, donkere plekken onder de armen.... Iedereen ziet ze. De doordringende reuk, die ervan uitgaat, hindert een ieder, die in Uw nabijheid komt. Zelf merkt U het helaas niet. Wel merkt U den reuk der transpiratie van anderen. U voelt zich diep gegriefd, wanneer Uw kennissen Uw gezelschap mijden. Zoek niet naar een andere reden, Uw transpiratie is de schuld. Doe er direct tets tegen. Transpireeren is noodzakelijk en mag niet onderdrukt worden. Uw gezondheid zou er gevaat bij loopen, indien de uitwaseming der giftige sappen werd tegengehouden. Odorex van Prof. Dr. Polland onderdrukt de transpiratie NIET, doch maakt ze normaal, onzichtbaar en reukloos. | Na de eerste toepassing reeds voelt U een | aangename verfrissching en verlichting. De j doordringende reuk is verdwenen. Geen [donkere plekken meer, die Uw mooie ja1 ponnen bederven. Aan Uw charme wordt niet langer afbreuk gedaan. Odorex bevat medi... analen alcohol van Koop nog heden een flacon Odorex bi| de juiste sterkte om Uw Apoth., Drog. of Parfumeur. De flacon bacteriën te dooden. van 94 as. is voldoende voor vele maanden.

Hyptrtrophie (y.rwi ding »on d. .Odor.xbr.nofd.kl.tr.nt.rugM fron.Pirafi«Wi.r.n) i. in d. m..sf. nahiur .,k. funcf .. D» ov«'d°3 a.»oH.ndeoorzook»ono».rdodiB. frontpirah. houd» op, " *«,™f frompiraf... normool.

Odorex

Tegen

KAiïiö? um Luke Brandon was een bijzonder mensch — dat wil zeggen: iemand met bijzondere gaven. Hetgeen in theorie misschien hetzelfde is, doch in de practijk van het leven zeker niet. Dat iemand een bijzonder mensch is, ziet men hem gewoonlijk aan; bijzondere eigenschappen liggen echter dikwyls onder de oppervlakte verborgen, en treden pas aan den dag. wanneer de eigenaar er van dit noodig oordeelt of wanneer de omstandigheden er toe leiden. Hij poseerde nooit voor een Sherlock Holmes. Hij beweerde nooit, dat hij de eigenschappen bezat die onontbeerlijk zijn voor den detective van hoogere orde. Hij trok nooit ellenlange conclusies, en legde dus bijgevolg ook nooit aan iemand uit, hoe hy er aan kwam. Hij werkte voor een groot deel op intuïtie, en bezat de daarmee misschien noodzakelijke verbonden eigenschap om sommige menschen bepaalde dingen over zichzelf te doen loslaten, die zy juist graag hadden willen verzwijgen. Hrandon was uitstekend gesitueerd en dol op reizen. Hy trok van het eene land naar het andere — hy was ongetrouwd — en bleef wat men noemt hangen, waar het hem beviel. Waar hij kwam, leerde hij altyd menschen kennen. Hij was een echt gezelschapsmensch, die uitnemend de kunst verstond om gezellig te praten, maar die nog beter de kunst van het luisteren onder de knie had. De menschen mochten hem. Een jaar of wat geleden was hij onder de bekoring gekomen van een bepaalde stad in Zwitserland. Zijn bedoeling was, er een paan dagen te blijven. Maar het MonfortHotel was zeer geriefelyk, het weer prachtig en er logeerden interessante menschen. Zoo kwam het, dat hy'na verloop van die paar dagen niet vertrok. Er was een behoorlijke club, waar men veel bridge speelde. Hy werd er lid van en speelde er gewoonlijk lederen dag van halfvyf tot zeven uur. Hy speelde met menschen van verschillende nationaliteiten. Onder hen bevond zich een Griek van ruim middelbaren leeftyd ■— bleek, melancholiek, in zichzelf gekeerd en een uitstekend partner in het spel. Hij was dol op bridgen, en scheen alleen daarvoor te leven. Op een avond, toen de laatste robber was gespeeld, hadden deze Griek, Brandon, eenige andere beeren en ik ons verzameld in de hal van de club, waar gemakkelijke stoelen stonden en waar men een soort bar had ingericht. En in den loop van een niet al te vlot gesprek zei de Griek — die Zolakosl-is heette — opeens, en alsof het hem ontviel, dat hij in den afgeloopen nacht een droom had gehad, die grooten indruk op hem had gemaakt. Hy zei het, terwijl hy zenuwachtig om zich heen keek, en het was duidelijk, dat hy nu hy er eenmaal over gesproken had, zijn droom vertellen wilde. Alsof hem dat zou opluchten.... Maar gewoonlijk is er niets vervelenders dan te moeten luisteren naar iemand, die een relaas van zijn droom geeft, want dat is immers vaak net zoo onsamenhangend als de droom zelf. Zoo kwam het dan ook, dat degene, die zich in het clubje bevonden waartoe ook Zolakostas behoorde, na zijn verklaring het stilzwijgen bewaarde. Klaarblijkelijk waren zij absoluut niet verlangend de bijzonderheden van zijn droom te vernemen. Maar Brandon zei toch, nadat hij Zolakostas een eigenaardigen blik had toegeworpen: „Wilt ii ons uw droom niet vertellen?" „Mei genoegen," zei Zolakostas direct. „Ik droomde, dat ik in het holst van den nacht door een groofe stad liep. Ik moest onwille-

keurig aan New York denken, hoewel ik daar nooit geweest ben, maar er waren enorme gebouwen, die zich als torens tegen de donkere lucht verhieven. Terwijl ik een groot, verlaten plein overstak, hoorde ik opeens voetstappen achter my en opkijkend, liep er een man van een jaar of vyftig naast mi). Hij was lang en had een bijna duivelsche uitdrukking in zyn oogen, die echter tóch treurig stonden. Ik had beslist den indruk, dat het een slecht mensch was, maar dat hij zich op de een of andere wijze schaamde over zyn eigen slechtheid. „Dat kan zeer goed," merkte Brandon op. De Griek keek Brandon met zyn donkere, melancholieke oogen aan en vervolgde: „Terwyl hy naast me liep, greep hy rayn arm en fluisterde my in het oor: „U moet met me meekomen." Ik voelde mij als door een macht in my genoodzaakt om te doen wat hy zei, en ging met hem mee. Hy bracht my door de deur van een groot modern hotel. Terwijl we naar binnen gingen hoorde ik ergens in de buurt een klok drie uur slaan. We liepen een schemerig verlichte hal door en stapten in een electrische lift, die mijn metgezel bediende. De lift gleed naar de derde verdieping van het hotel. We stapten uit en stonden aan het begin van een zeer lange gang, waarin een dik karpet lag en die electrisch was verlicht. Aan den linkerkant van de gang bevond zich een reeks deuren, met vergulde getallen er boven. „U denkt, dat de menschen in deze kamers allemaal slapen?" fluisterde mijn metgezel. „Wacht een oogenblik!" Hy bracht my een eindje in de gang, bleef staan voor een deur waarboven een vergulde 1 stond en stampte op het karpet. Direct gingen alle deuren op de gang open, zoodat ik in staat was in alle kamers te kijken. In het eerste vertrek zag ik een man, die een stapel bankbiljetten zat te tellen, die hij van een vriend, waar hy mee was uitgeweest, had gestolen. We gingen naar het volgende nummer. Hier hadden een getrouwde man en vrouw hevige ruzie — het soort woorden, dat men nóch vergeten nóch vergeven kan. We konden de duistere haat in hun zwarte oogen zien schitteren. We gingen naar de deur van de volgende kamer. Hier lag een meisje, een kind nog, te sterven, terwijl de zuster die by haar bedje zat, glimlachend een liefdesbrief zat te lezen. We gingen verder en verder langs de gang, en in iedere kamer zagen wij iets waardoor de afschuwelijkste karaktereigenschappen der menschen onthuld werden, egoïsme, hebzucht, haat, misdaad. . . . Eindelijk kon ik het niet langer verdragen en ik keerde my om, ten einde de vlucht te nemen. Maar myn metgezel greep myn arm en hield my stevig vast. Weer stampte hij op het karpet. Al de deuren op de gang werden onzichtbaar gesloten. Toen keek hij mij diep in de oogen en zei op een toon van groote bitterheid: „En zóó zyn nu velen van ons...." Ik hoorde de klok weer slaan — thans vier slagen! Ik werd wakker en keek direct op mijn horloge. De wijzers stonden op vier uur...." Toen de Griek zweeg hcerschte er een oogenblik diepe stilte. En gedurende die stille kreeg ik een «eer onbehaaglijk gevoel over my. Waarom zou ik niet kunnen zeggen, maar het leek mij alsof achter den droom, die Zolakostas ons had verteld, iets geheimzinnigs school, en alsof hij dat wist. „En zóó zijn nu velen van ons. ..." — Het was geen prettig einde van den droom. Ik zag hoc een paar beeren van ons gezelschap een snellen, heimelijkcn blik op Zolakostas

wierpen, en toen weer direct vóór zich keken. Daarop ging er een geringe beweging door ons kleine kringetje, alsof sommigen wilden opstaan en met een poging tot een opgewekt „Nu goedenavond...." wilden vertrekken. Maar toen begon Brandon te spreken, en de beweging hield op. Ik geloof, dat we allemaal voelden, dat er meer moest komen, en dat het ongewoon of interessant zou zyn. Terwyl hy zich tot Zolakostas wendde, zei Brandon: „U zei toch, dat die man u langs de heele gang leidde en dat alle deuren open waren?" „Ja," antwoorde Zolakostas. „In hoeveel kamers keek u?" „In heel veel." „U bezocht ze achtereenvolgens?" „Hoe bedoelt u?" „Ik bedoel, ging u van één naar twee, van twee naar drie en zoo vervolgens?" „O, ik begrijp u. Ja, inderdaad...." „Ging u tot nummer veertien?" Na een korte pauze antwoordde Zolakostas: „Ja." „En nummer veertien was de laatste kamer waar u in keek, nietwaar?" „Waarom.... hoe wèèt u dat?" vroeg de Griek, terwyl hy, een verschrikten blik in zijn oogen, voorover in zyn stbel leunde en Erandon doordringend aankeek. Ik zag duidelijk, dat er kleine zweetdroppeltjes op zijn voorhoofd begonnen te parelen. „0, zoo maar.... Ik dacht, dat het wel eens nummer veertien kon zyn geweest." „Ah...." zei de Griek. Een oogenblik geloofde ik, dat hy niet verder op de vraag van Brandon zou ingaan, maar ik vergiste mij, want na eenige aarzeling zei hy: „Ja, de laatste kamer waar ik in keek, was nummer veertien." Ik geloof, dat wy op dat ^ogenblik allemaal onze oogen op Brandon hadden gericht, en dat wij allemaal verbaasd waren. Ik was het in ieder geval. De Griek stelde de vraag, waar wy misschien allemaal aan dachten: .„Waarom dacht u, dat het kamer veertien was?" „Waarom ik dat dacht?" zei Brandon tamelyk achteloos. „O, zoo maar. ... Het leek me net alsof ik in gedachten nummer veertien zag staan en dat er toen een aantal deuren gesloten werden...." „Vreemd, zéér vreemd," mompelde Zolakastos, zich het zweet van zyn voorhoofd wisschend. Zyn oogen waren onafgebroken op Brandon gericht. „Ik dacht soms eerst, dat u gedachten lezen kon. ..." „Zoo nu en dan kryg ik indrukken," zei Brandon. „Ik beweer echter heelemaal niet, dat ik gedachtenlezer ben, want ik kan die indrukken niet krygen wanneer ik wil." En toen, daar Zolakostas niets meer zei en het al laat was geworden, brak ons kleine clubje op. Iedereen ging veel ernstiger naar huis dan gewoonlijk. De droom van Zolakostas scheen zwaar op ieders denken te wegen, vooral door de manier, waarop Brandon er op had gereageerd. Ik logeerde eveneens in het MonfortHotel — ik was er reeds veel langer dan Brandon — en dien avond vroeg ik hem, of hij met me mee naar huis wilde wandelen, daar we toch denzelfden kant uit moesten. Hy stemde direct toe, en terwyl wij door de gezellig verlichte .straten liepen, sloeg er ergens in de verte een klok, hetgeen mij deed denken aan de klok, die de Griek in zijn droom had gehoord. Brandon scheen dezelfde gedachte te krijgen, want hij vroeg opeens: „U logeert hier al een poosje?" „Ja." „Veel langer dan ik?" „0 ja."

„Woont die Griek in een hotel?" „Ik geloof het wel." „Kent u den naam er van?" „Ik ben er niet zeker van. Maar ik heb iemand meen ik hooren zeggen, dat hij in Le Panier d'Or logeert. Het is een klein hotel, niet ver van het Casino en vlak bij het meer." „Ik heb dien naam al eens gezien. Woont hy er alleen?" „,Dat weet ik werkelijk niet. Ik ken hem nauwelijks. Maar ik heb hem nooit met iemand gezien. Doch ik moet er bijvoegen, dat ik hem bijna nooit ergens anders dan op de club heb ontmoet." „Ik ook niet. Hy schijnt alleen te leven om te kunnen bridgen. Hij speelt uitstekend. „Een saai leven, lykt het mij," beweerde ik. „Het lijkt me een uitgedroogd type. Maar ik moet zeggen, dat ik zyn droom zeer interessant vond. Ik ben^ overtuigd, dat ik hem nooit vergeten zal." „Ik ook niet," zei Brandon. „En de reden is, dat het een droom was, die een dieperen zin had. Hij deed iedereen, die hem hoorde, opeens denken over de dingen die er in het leven achter gesloten deuren gebeuren^ Ze lijken zoo onschuldig, die gesloten deuren. En de stilte in die groote gangen lijkt zoo diep En het is net, alsof iedereen vredig slaapt. Maar de werkelijkheid is heel anders. Het leven gaat verder achter die gesloten deuren, het leven met zijn afschuwelijkheid. Geen wonder dat de stilte bijna gehoord kon worden toen Zolakostas een paar keer zweeg, dat saaie uitgedroogde type!" „U gelooft niet, dat hij dat is?" vroeg ik, omdat ik een byna spottenden klank in Brandons stem meende te hooren. „Ik betwijfel ten sterkste, of een saai type ooit zóó'n droom gehad zou hebben." „U gelooft, dat de menschen hun karakter' uiten door hun droomen?" .Waarom niet? Wy uiten ons karakter altyd, waarom dus niet wanneer we droomen?" „En toch is het vaak moeilijk om iemands karakter te kunnen lezen." Brandon antwoordde niet en na een kort stilzwijgen voegde ik er aan toe: „Ik wou, dat u me vertellen wilde hoe u het nummer van die laatste kamer wist waarin Zolakostas in zyn droom gekeken heeft?" „Zooals ik reeds in de club heb gezegd, zag ik het getal veertien en toen een aantal deuren, die gesloten werden." „En was dat alles?" Brandon keek mij op een zonderlinge manier van terzijde aan. „O neen," antwoordde hij. Ik hoopte dat hij nog iets aan zyn laatste verklaring zou toevoegen welke reeds in de club mijn nieuwsgierigheid had opgewekt, maar hy zei niets meer en we liepen zwijgend verder naar het Monfort-Hotel, terwijl ik niet wist wat ik precies van hem

„LIEVE HELP, NU HEB IK DE VERKEERDE EIEREN NAAR DEN DIERENTUIN GESTUURD!"

denken moest. Maar ik kon hem moeilyk verdere vragen stellen. Ik kende hem slechts oppervlakkig. Indien hij me iets meer wilde vertellen, moest hy dit uit eigen beweging doen. Deed hy het niet, wel, dan moest mijn nieuwsgierigheid maar onbevredigd blijven. We waren reeds vlak bij het hotel, toen hy plotseling zei: „Ik eet vanavond om half negen in het restaurant. Indien u vanavond alleen bent, wilt u misschien wel met mij dineeren?" Ik accepteerde zijn uitnoodiging direct. ,We namen afscheid in de hal. Juist toen ik in de lift wilde stappen, kwam de portier naar mij toe en overhandigde mij een brief. Ik opende hem direct en zag dat het schrijven van een verren neef was, die met zyn vrouw en dochter in de stad waren aangekomen en er eenige dagen hoopten te blijven. Ze hadden mijn naam zien staan in de hotellijst, welke het plaatselijke dagblad publiceerde en hoopten dat ik hen zou komen opzoeken. Ze logeerden in Le Panier d'Or bij het Casino. Of ik morgenmiddag thee bij hen wilde komen drinken? Le Panier d'Or! Dat was het hotel waar ik dacht, dat Zolakostas woonde. Ik vroeg mij af, waarom Brandon wilde weten, waar hij logeerde. Hij had het mij wel is waar terloops gevraagd, maar ,ik "was er van overtuigd, dat hij er tóch een bedoeling mee had gehad. En nu werd mij gevraagd, op bezoek te komen in Le Panier d'Or! Dien avond aan het diner vertelde ik Brandon van den brief, dien ik van mijn neef — kapitein Stockley — had gekregen. „Is dat niet het hotel, waar u dacht dat Zolakostas logeerde?" vroeg hij direct. Ik knikte. „Als u er morgen heengaat...." „Ik ga zéker," viel ik hem in de rede. „O, dan is het misschien ni^et te veel gevergd, iets voor mij te doen." „Natuurlijk niet. Wat moet ik doen?" „Als Zolakostas in dat hotel woont, zoudt u misschien kunnen informeeren naar het

,Km-

tusschen Brandon en den Griek had plaats gevonden en ik keek mijn tafelgenoot onwillekeurig verwonderd aan. „Ik zie, dat u zich verbaast waarom ik zoö'n belangstelling heb voor het nummer van Zolakostas' kamer," zei hij. „Dat moet ik inderdaad toegeven. „Wel, het heeft iets te maken met zijn droom." „Dat vermoedde ik al reeds." Brandon schonk zich een glas wijn in. „Het heele geval moet u nog al zonderling toeschijnen," zei hij, nadat hij langzaam aan zijn glas had genipt. „Mij echter met, omdat ik natuurlijk reeds lang gewend ben aan een zekere. .'.. wel, laat ik het een zekere eigenschap noemen, die ik bezit en die aan den gemiddelden mensch ontzegd schijnt te zijn. Ik beweer absoluut niet, dat het iets buitengewoons is, maar ik heb de eigenschap iets aan te voelen van bepaalde menschen waarmee ik in aanraking kom.'' „Op een.... geheimzinnige manier...." zei ik. . . , „Ja, misschien wel. Ik kan er in ieder geval zelf geen verklaring van geven. Als ik het omschreef met het woordje intuïtie, zou het misschien het dichtst er bij komen. In ieder geval zijn die menschen gedwongen om mij bepaalde dingen omtrent henzelf mede te deelen zonder dat zij het willen of wenschen. Soms doen zij het zelfs tegen hun wil, tégen hun bedoeling." „Ben ik ook een van die menschen? vroeg ik abrupt. Brandon glimlachte. „Neen, u niet, zei hy toen. Weer dronk hij heel langzaam en zorgvuldig zijn wyn. Toen zei hy: „Maar onze vriend de Griek wel." „Hebt u van Zola/^^^^^Mèkostas vanmiddag dergelijke eh. .. . informaties gekregen?" „Ik geloof het wel. Maar het

VOOR ONZE JONGE

EN DE UITVINDER VAN HET VLIEGENDE WOORD - SAMUEL MORSE k wou dat ik u in één seconde kon vertellen, dat ik veilig hen aangekomen, maar we zijn door drieduizend mijl gescheiden en we zullen vier lange weken moeten wachten eer we iels van elkaar '.iir.nen hooien." 99

ï

a

a

r s t u

• •_

b "^" A _ a* e d e éèg f g h i J k 1 m n o Ö P * —— — * q — ^^™

■

i

V

w X

7.. z ch 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0

—__

• — ■■ •

■""■

—

-^—

DE KLEINE VISSCHER

— -

1 n «.,,£-. -g van tici Morse nlphaKt. De punten stellen een ko:*en, de strepen een längeren druk op de semtoefs voor A's ;e dit alphabet van buiten leert, kun je met je vriendjes door middel van morse-fcekens spreken.

Deze woorden schreef de twintigjarige Samuel Morse, die erg naar zijn huis verlangde, aan zijn moeder. Zij woonde in zijn geboortehuis in Charlestown, Vereenigde Staten, en hij was naar Londen gegaan om er tot schilder te worden opgeleid. Misschien was hel op dit oogenblik, toen hij dezen brief schreef, dat hij voor het eerst het verlangen kreeg groote afstanden door middel van

M ') I ^,■

(VOüQ

( V

i

T~

vliegende woorden te overbruggen, een verlangen, waardoor hij later aan de wereld de electrische telegraaf zou geven! Morse's leven was een voorbeeld van moed, durf en vertrouwen. Hy had reeds in zijn jeugd groote belangstelling gekoesterd voor de natuurwetenschappen, vooral voor electriciteit, maar de kunst had toch zijn grootste belangstelling. Hy werkte hard en ofschoon het vaak heel moeilijk was, had hy zich toch toen hij veertig jaar was als kunstschilder een grooten naam verworven. Maar nimmer had hij zijn liefde voor de wetenschap vergeten. Toen hy in 1832 met het stoomschip Sully van Europa naar Amerika terugkeerde, waren er toevallig verscheidene passagiers aan boord, die zich erg interesseerden voor electricileit. In den loop van een gesprek zei Morse plotseling: „Indien de tegenwoordigheid van electriciteit zichtbaar gemaakt kan worden op ieder punt van den weg, dien zij aflegt, begrijp ik niet, waarom men niet een mededceling door middel van electriciteit zou kunnen verzenden." Terwyl hij aan dek zat, werkte hy zyn idee en een serie teekeningen uit en verklaarde ze aan zijn mede-passagiers. Met een paar geringe wijzigingen, die hy later aanbracht, werden de instrumenten, die hy toen ontwierp, de

modellen voor degene, waarop hy later patent vroeg en die nu over de geheele wereld als Morse-toestellen worden gebruikt. Morse kwam in New York als een bekend schilder aan, met een leven vol eerbetoon voor zich. Maar hij verkoos te gaan wonen in een winkeltje in New Haven, en daar lange jaren van armoede door te brengen om zyn wetenschappelijke droom te kunnen verwezenlijken. Hy woonde alleen in zyn winkel, sliep in een armelijke bedstede, kookte zijn eigen eten en ging vaak met honger naar bed. In 1837 verzocht hy echter om een patent op „De Amerikaansche Electro-Magnetische Telegraaf", maar het schema dat hy er voor indiende, werd onmogelyk gevonden. Hij ging naar Engeland, Frankryk en Rusland om geld voor zyn uitvinding te krygen, maar overal werd hy afgescheept. Na byna bovenmenschelijke inspanningen wist hy eindelijk in 1843 het Congres der Vereenigde Staten te bewegen voldoende gelden beschikbaar te stellen om een lyn van Washington naar Baltimore te kunnen aanleggen. In Mei 1844 werd de eerste mededeeling langs deze lyn verzonden. De jarenlange moeiten en zorgen van den uitvinder waren nu met succes bekroond. Hij was toen 53 jaar oud. Zeven jaar later werd er een speciale maatschappij opgericht om zyn uitvinding in practyk te brengen en werden St. Louis en Buffalo eveneens door een lyn verbonden. Van dien tyd af kwamen er steeds meer telegnjaflynen. Ofschoon er ook andere geleerden aan het probleem hadden gewerkt, is Morse's systeem toch tot op den huldigen dag het meest gebruikte gebleven. De code van punten en strepen die er nu hoofdzakelijk voor wordt gebruikt, wordt nog steeds „Morse-code" genoemd ter eere van haar uitvinder. De eerste poging om een kabel over den Atlantischen Oceaan te leggen werd in 1857 ondernomen. Vier kabels braken, maar de vyfde hield het uit en werd in 1866 gelegd.

„Ik ga visschen, moeder, visschen! Met een hengel net als Pa, En dan vang ik groote snoeken. Niemand doet me dat ooit na!"

Ja, zoo pochte visscher Henkie, Je zult dadelijk wat zien. 't Zit dan vol met aal of snoeken. Paling en ook baars misschienl

Zoo sprak Henk, een leuke jongen 'k Denk zoo van een jaar of vier. En om snoek oi baars te vangen. Was voor hem een groot plezier.

'k Zit dan aan een heel groot water. Waar mijn dobber goed kan staan. En als dan de visschen bijten, Moet 'k mijn hengel heel vlug „slaan"

En daar ging hij, hoor, gewapend Met zijn hengel en zijn deeg, Aan zijn arm hing ook een mandje. „Maar dat blijft niet lang meer leeg,

Kun je raden waar die Henkie Van zijn moeder visschen mocht? In een teil met speelgoedvisschen! Is 't wonder, dat die Henkie pocht?l

mtK.WK IIC ZAL EEH KNOßHftRN Z'JM ALÖ IK HIE-K IET«. VA,H ^IK-V/IL Eß ME.EB. VflM sji/eTEH-

„Misschien," zei Brandon, zijn glas leegNa twee jaar lijden ttogenblik of hetgeen ik denk zal • blijken drinkend en van de tafel opslaand. „Maar iderdaad zoo te zijn." of hel juist is, moet nog bewezen worden." „Ik ben zeer benieuwd." haar hoofdpijnen kwijt en haar rheuma„Ik zal u een ruw idee geven van helII. tische pijnen verdwenen! een, waar het om gaat." Hij sprak echter niet verder en daarom Den volgenden middag begaf ik mij naar ,roeg ik: „Nu u zoo openhartig tegen my Le Panier d'Or om mijn verwanten te be)ent geweest, mag ik u nu iets vragen? zoeken. Ik had hel hotel vaak gezien wan„Meer dan twee jaar lang werd mijn leven neer ik naar hel Casino ging, maar ik was „Wat is het?" vergald door vreeselijke hoofdpijnen, duizeWaarom wilt u weten wat het nummer er nog nooit in geweest. Door een schemerkan Zolakostas' kamer is, of hij in Le Panier ligheid enz. en mijn rheumatische pijnen achtige hal werd ik naar een zaal aan den -i'Or of in een ander hotel woont?" tuin gebracht, w^aar zij reeds op my zaten waren soms niet te dragen, leder bekend ,Ik geloof niet, dat ik u dat reeds kan te wachten aan een rieten tafeltje, waarop middel probeerde ik. Op een goeden dag bevoor vier personen thee was geplaatst. Na zeggen. gon ik met Kruschen Sails, in de hoop, dat Ik had het gevoel, alsof ik te onbescheiden de gebruikelijke begroeting en informaties was geweest en geloof, dat ik lichtelijk naar eikaars gezondheid begon het gesprek mijn hoofdpijnen dan wat minder zouden kleurde. Brandon moet het hebben gemerkt, reeds spoedig te stokken, tot myn neef over worden. Denkt U mijn vreugde in toen ik want hy zei: „Ik wilde niet onbeleefd zijn. bridgen begon, waarvan hij naar ik wist een bemerkte, dat al mijn klachten verdwenen, „O neen " antwoordde ik ietwat ongroot liefhebber was. ik zou niet meer zonder Kruschen willen." Kr is hier nog iemand, die uitstekend handig. . , • , Later zal ik het u misschien kunnen speelt," zei hij, „maar omdat myn dochter Mevr. M. P. A. te W. zeggen, als het blijkt, dat ik goed heb gehet niet kan, valt het dikwijls zeer moeilyk zien. Maar wilt u me iets vertellen?" Kruschen is een samenstelling van zes vervoor mijn vrouw en mij om een vierden man „Ja, als ik kan." le vinden." . ,, schillende natuurlijke zouten, die ieder voor „Werd u door iets byzonders getroffen, „Is die derde man, die zoo goed speelt, zich een heilzame werking uitoefenen op Uw toen Zolakostas ons zijn droom vertelde?' een Engelschman?" inwendige organen. Begin nog heden met de Ik dacht even na en zei toen: „Dat zou „Neen, een Griek. Een zekere Zolakostas, ik niet durven zeggen. Het heele geval indagelyksche kleine dosis en U zult U gezonantwoordde mijn neef. teresseerde my. O ja, toch iets wacht Gedurende het eerstvolgende half uur der en gelukkiger voelen. eens Ja, ik geloof toch, dat ik door iets dacht ik er over na, hoe ik op de beste Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bijzonders werd getroffen." manier het nummer van Zolakostas kamer bij alle apothekers en erkende drogisten. „Mag ik vragen wat dat was? le weten zou kunnen komen. Ik wilde er „Door de woorden, welke de man uit niet graag den portier naar vragen, maar Zolakostas' droom aan het einde sprak: „En het was toch aan twijfel onderhevig of myn zóó zyn nu velen van ons...." familie het weten zou. Toch was het natuur„Hebt u het nummer van Zolakostas' „O, daardoor.... Ja, dat was inderdaad lijk wel mogelijk dat zij, of een van hen, kamer ontdekt?" vroeg hij. een eigenaardig gezegde Maar ik werd hel wisten en voordat ik wegging zou ik me„Ja, inderdaad. Het is nummer veertien." toch meer door iets anders getroffen. zelf daaromtrent zekerheid verschaffen Brandon glimlachte tevreden. „Dank u," Hij zweeg, doch ik besloot niets te vragen. Ik vertelde hun natuurlyk, dal ik Zola•zei hij wat onverschillig. „Ik wilde het graag Ik had mijn les gehad en was ze nog niet kostas kende, en dat ik vaak on de club weten." met hem speelde. Maar mijn spel, zoo ververgeten. „Het schijnt u niet erg te interesseeren U herinnert zich natuurlijk wat Zolaklaarde ik, was niet veel zaaks. Ik sprak zei ik, wat teleurgesteld door zijn antwoord. kostas vertelde, dat hij in de drie eerste niet over zijn droom, maar wel over BranTen slotte had ik toch moeite voor hem kamers zag," vervolgde Brandon. „Een man, don, die een vpcl beter speler was dan ik Toen Slockley dit hoorde, kwam hy direct die zyn vriend bestolen had; een ruziegedaan. in actie. „Kan hy tegen Zolakostas op. makend echtpaar; een kind dat op sterven Hij keek me glimlachend aan. „Och" zei lag terwijl de verpleegster glimlachend een hij, „het had ten slotte ieder ander nummer vroeg hij. , „ liefdesbrief zat te lezen. Geen prettige O, ze spelen zoowal even goed. óók kunnen zijn." „Maar," voegde hij er als Misschien wil hy eens op een avond dingen. En toen, volgens zijn eigen verpeinzend aan toe, „er was toch ook geen komen," zei myn neef. „Zolakostas heeft me klaring, keek hij nog in tien andere enkele reden waarom het niét nummer veerverteld, dal de club hier met altijd open is. kamers. ..." tien zou zijn geweest." , Ik zei hem, dal ik het graag aan Zolakos„In elf," verbeterde ik hem. Ik was er nu volkomen zeker van, dat hij tas zou voorstellen. Mij vroeg hy met, want „Een oogenblikje!" nooit anders had verwacht. hy wist hoe ik speelde. „Pardon " Terwijl hij van zijn cocktail nipte, verHierna slokte hel gesprek andermaal en „Hij keek nog in tien andere kamers, tot telde ik hem, dat mijn verwanten graag een ik was nog steeds het nummer van Zolaaan nummer dertien. In elk van deze kamers goeden vierden man zouden hebben voor kostas' kamer niet te welen gekomen. Ik kon zag hij iets afschuwelijks — iets wat de hun bridgen des avonds met Zolakostas. niet eeuwig blijven. Ik begon het vervelend menschelyke natuur niet tot eer strekte. „Als je er iets voor voelt, zal ik je met gete vinden en wal erger was: ik merkte, dat Maar klaarblijkelijk was zijn droom-meuwsnoegen aan hen voorstellen," besloot ik. ik ook hen begon te vervelen. Er moest gierigheid toen nog niet bevredigd, want „Graag," zei hij, doch zonder eenige iets gebeuren. En daarom begon ik maar 'hij ging mee tot aan kamer veertien en het gretigheid. Maar na eenige oogenblikken was pas toen hij daarin keek, dat hy het over slaapkamers te pralen. „ voegde hij er aan toe: „Indien het hun „Ik hoop, dat jullie goede kamers hebben, volgens zijn eigen woorden „niet langer kon schikt, zouden we misschien morgenavond zei ik. „Op welke étage slapen jullie? verdragen". Het was dit feit, dat mij het reeds een partijtje kunnen spelen. Hebben Op de eerste," antwoordde myn nicht. meest trof, en dat ik nu nog niet vergeten Het zijn uitstekende kamers en niet duur. zij nog geen vierden man?" kan." Althans niet die een van mijn man en my. „En u weet, dat die kamer nummer veerIk antwoordde, dat dit wel het geval was, En je zult nooit willen geloovcn, waarom-ie doch dal deze niet naar den zin van mijn tien was!" .. ., Ja. En daardoor werd ik zoo getrotten. neef speelde. „Een kerel, die er niets van niet duur is!" Een man heeft in dertien kamers gekeken Ik keek haar verbaasd aan. kent," had mijn neef gezegd. „Maar wal Omdat het nummer dertien is! Niemand — in een er van heeft hij een kind zien sterdoe je er aan? Er is gewoonweg niemand durft er in le slapen! En daarom hebben ven en in de andere heeft hij nog meer afanders te vinden...." schuwelijke dingen gezien, maar bij nummer wij haar zeer voordeelig!" Ik begreep, dat thans de ontknooping Ik begon te lachten. „Dat is wel een bof veertien kan hij het opeens niet langer verspoedig moest volgen, nu Brandon had toczei ik. Maar legclijkertijd dacht ik: „/.y dragen Dat trof mij — kamer nummer slapen in dertien. Als Zolakostas veertien veertien — het effect dat dié kamer op hem heeft, moet het er vlak naast zyn. Meteen had." Hij zei deze laatste woorden met een byna kreeg ik een idee. . Mag ik jullie kamer eens zien? vroeg ik. tragische klank in zijn stem. _ . Ik blijf hier nog geruimen tijd en betaal ,Maar gelooft u niet, dat hetgeen hy in VERW ACHT: 'nogal veel. Als jullie weggaan en ik ben nog de reeks kamers zag, hoe langer hoc afhier zou ik haar misschien kunnen huren schuwelijker werd? Zoo heb ik hel althans We üingen naar boven; ik bewonderde opgevat. En is het dan niet natuurlijk, dat de kamer, die werkelijk uitstekend was, en iemand het op 't laatst niet langer kan uittoen we weer naar beneden zouden gaan, houden? •ving de deur van kamer nummer veertien „Heeft u het werkelijk zoo opgevat.' onen en ... trad Zolakostas naar buiten! „Ja." op „Nu, ik met. III. Er was zoo'n besliste klank in zyn stem, dal ik er opeens door overtuigd werd. Ik Dien avond even voor het diner kwam staarde hem aan cu zei: „Bent u misschien Brandon thuis. Nauwelijks ontdekte hy my Een Metro-Goldwyn-Mayer Film ook op die geheimzinnige nianiei\van u te in de bar of er kwam een vragende blik in weten gekomen wat Zolakostas in die kamer zijn oogen. zag?" - 23 -

ROBERT TAYLOR in

EEN BRANIE IN OXFORD

- 22 —

a. Een morspakjc voor een jochie van drie (aar. Het is gemaakt van gemoesd linnen, terwijl het bovenste gedeelte van effen is. Het modelletje sluit ■ op de schouders met een strikje in de kleur der moesjes, Ben.:

1.10 M. van 0.80 M.

breed.

b. Snoezig Jurkje van rose batist voor een meiske van drie jaar. Het korte lijfje is geheel bewerkt met ingeslikte plooitjes. Pofmouwtjes en een versiering van lichtblauw lint.

2, Deux-pièces van lichtblauw linnen. De rok bestaat uit vier banen. De blouse, die versierd is met stiksels, sluit met donkerblauwe knoopen, terwijl er een eveneens donkerblauwe ceintuur op wordt gedragen. Ben.: 3.10 M. van 0.90 M. breed.

3, Mantelpakje, bestaande uit een donkerbruinen rok en een jasje van pastelrose, dat hoog aan den hals wordt gesloten met knoopen in dezelfde kleur, Ben.: rok: 1.50 M. van 0.90 M. breed iasie2 M. van 0.90 M. breed.

•4. Deux-pièces van lichtgroen linnen. De rok bestaat uit rechte banen. De blouse is versierd met opgestikte biesjes. De knoopen zijn overtrokken met dezelfde stof. Ben.: 3.10 M.van 0.90 M. breed

24 -

gestemd met hen te spelen en den volgenden ochtend telefoneerde ik myn neef, dat Brandon graag des avonds van de partij zou zyn. We spraken af, dat we om negen uur zouden komen en mijn neef scheen in de wolken. Hij was overtuigd, dat ook Zblakostas het met genoegen zou hooren.... IV. Ik geloof niet, dat de bridge-avond een succes was. Ik zag tenminste dat mijn neef af en toe, wanneer ik met zijn dochter, als we niét dansten, naar het spel zaten te kijken, zyn voorhoofd fronste. Ik giste wie er de oorzaak van was: Zolakostas! Hij was klaarblijkelijk niet bij zijn spel, want hij deed erg zenuwachtig en keek voortdurend in de richting van een heer, klaarblijkelijk ook een vreemdeling, die in een hoek van de zaal zat, met zyn rug naar hem toe. Ik merkte echter duidelijk, dat hij af en toe naar Zolakostas keek, wanneer hij dacht dat deze er geen erg in had. De Griek scheen verscheidene malen een verkeerde kaart op te spelen en hy draaide op zijn stoel heen en weer zooals iemand doet, die een of andere ernstige beslissing verwacht. Reeds om half elf stelde mijn neef voor het spel te beëindigen. Er was niemand, die er zich tegen verzette, hetgeen voor mij het beste bewijs vormde, dat het inderdaad niet zoo verloopen was, als verwacht was. Zolakostas nam direct afscheid en begaf zich naar zijn kamer. Brandon en ik bleven nog wat zitten praten maar na een kwartier zoowat vertrokken wij toch ook. Brandon wras erg zwijgzaam en over Zolakostas of diens droom spraken wy met geen woord. Ik woonde reeds geruimen tijd in het Monfort-Hotel en stond op zeer goeden voet met den kleinen Zwitserschen kellner, die mij lederen ochtend mijn ontbijt bracht. Toen hy den volgenden ochtend kwam, vertelde hy het direct. „Monsieur, er is iets verschrikkelijks gebeurd." „Wat?" riep ik. „Toch niet in Le Panier d'Or?" „Waarom.... hoe weet u dat, monsieur?" vroeg de kellner, een uitdrukking van de grootste verbazing in zyn lichtblauwe oogen. „Dat weet ik niet. Maar vertel eens, wat is er dan gebeurd?" „Die Griek.... monsieur Zolakostas, die hier dikwyls komt bridgen.... hij was hier gisterenmiddag nog...." „Wat is er met hem?" „Men heeft hem dood op zijn kanier gevonden. Vermoord.... Doodgeschoten. Er is niemand, die het schot heeft gehoord! Maar hij moet een brief hebben achtergelaten. Hij scheen te hebben geweten, dat hij vermoord zou worden, dat men op hem loerde. En gisterenavond moet degeen dien hij vreesde, onverwachts in het hotel Le Panier d'Or zijn afgestapt." „Verschrikkelijk," zei ik. „En weet je ook de reden van den moord?" „Ik weet het niet zeker, monsieur, maar ze zeggen...." Hy aarzelde. „Nu, ga verder. ..." „Ze zegden, dat Zolakostas een spion was, en dat hy door een spion van een ander land achtervolgd werd. Hij was gisterenavond verschrikkelijk zenuwachtig. De kellner, die aan het diner bediende, zei, dat hy plotseling zijn vork en mes liet vallen toen hij iemand in de zaal ontdekte. Een magere, zwarte man, met een klein zwart baardje...." „Een magere zwarte man met een klein zwart baardje?" vroeg ik verbaasd. — Dat was de man, waar ik Zolakostas verschillende keeren naar had zien kijken terwijl hij zat te bridgen, en die ook hèm af en toe heimelyk had gadegeslagen. „Ja, mynheer! Die man is gisterenmiddag pas gekomen en vanmorgen vroeg is hy zonder ontbyt vertrokken. Niemand weet

waarheen. Ze vermoeden dat hy de dader is. Zolakostas moet zyn in zyn signalement brief hebben geschreven. Hij zei, dat hij voelde dat hy hem toch niet ontloopen kon, want dat hij hem overal opzocht en achtervolgde,..." „Hoe hei-'ft hij Zolakostas kunnen vermoorden? Had die zijn kamerdeur dan niet afgesloten?" „Ja monsieur, maar zijn moordenaar moet door het raam gekomen zijn. Hij logeerde op dezelfde verdieping en alle kamers aan den achterkant hebben balcons, die zich tamelijk dicht bij elkaar bevinden. Waarschijnlijk is de moordenaar van het eene balcon op het andere geklommen." Ik knikte. Ik kende de situatie, daar ik de kamer van mijn neef en nicht had gezien, en de balcons bevonden zich inderdaad dicht bij elkaar. Dat was zelfs my, die anders niet gauw erg in dergelijke dingen heeft, opgevallen. „Dank je wel, Jean! Ik zal me gauw aankleeden en naar Le Panier d'Or gaan. Misschien hoor ik nog iets meer." Toen ik beneden kwam, zat Brandon in de hal reeds op mij te wachten. „Hebt u het gehoord?" vroeg hy. „Ja. En kunt u me nu iets meer vertellen?" Hij knikte glimlachend. „Zeker," zei hij, „nu kan ik meer vertellen. Weet u, wat Zolakostas in zijn droom zag in kamer nummer veertien? p „Neen....?* „Hy zag er zichzelf — doodgeschoten! Hij wist, wat hem vandaag of morgen boven het hoofd hing, omdat er op hem geloerd werd! Niemand kan zeggen, hoeveel menschen hij reeds in den dood gejaagd heeft Ik zei je toch al, dat óók in den droom, iemands karakter tot uiting komt. Waar Zolakostas' geest van vervuld was, daar droomde hij van. Je zult moeten toegeven, dat hij uitsluitend met de slechtste eigenschappen der menschen in aanraking kwam. Alles wat hij in de eerste dertien kamers zag, was afschuwelijk: wat hij in de veertiende ontdekte, was er het summum van, omdat het op hemzelf betrekking had! En zyn angst voor zijn naderend einde bracht hem er toe, ons over zyn droom te spreken...." - 25-

ooo o van zoo groot belang voor Uw succes, kunt U alleen dän bezitten wanneer U weet gave, blanke tanden te toonen! Geef dus Uw tanden de regelmatige verzorging die zij dringend noodig hebben : borstel ze minstens tweemaal per dag met een krachtig, diep-doordringend schuim, dat de geheele mond grondig reinigt! Het schuim van Colgate's Tandpasta heeft deze eigenschappen ; het geeft Uw tanden een hagelblanke glans zonder het glazuur aan te tasten en verwijdert de gevaarlijke voedselresten, die achterblijven in tandscheurtjes en tandspleetjes en vaak de oorzaak zijn van tandbederf. Bovendien houdt Colgate's Tandpasta Uw adem steeds rein en aangenaam van geur,

COLGATE In tubes van 30, 50 en 80 cent. HULP BIJ HET PUZZELEN 1. Meer dan 1200 namen van goden, godinnen enz, f 0.50 2. Meer dan 3000 namen van dieren f 0.50 3. Meer dan 3000 spreekwoorden (aantal letters geteld) f 0.75 4. 5000 namen van plaatsen, rivieren, enz, gerangschikt onder 't aantal letters waaruit die namen bestaan f 0.75 |

5, Munten, malen en gewichten van de geheele wereld , f 0.50 6. Elck wat wils: metal,, afkort,, steensoort,, voertuig,, wapens, muz.tnsir., vaartuig,, Republ,, Jood sehe en Moham. kalenders, namen v. d. lett. v. h. Griek, alph , sterren, sterrenbeeld., teek. v, d, dierenriem, symbol, aardr, namen,, zelfst naamw,,bijv, naamw., voornaamw,, voorvoegs, en achtervoegs. f 0.75

PRIJS VOOR DE GEHEELE SERIE f 3 —. Buit.nl f 3,25 (ook N Ind ! Voor verzendkosten 5% van het bedrag bijvoegen.

|

Geen pottzegels zenden,

MOOYMAN & ZOON, telefoon 85974, Curacaostraat 115, AMSTERDAM (W ) Gem. giro M 3088, Postgiro 230660 Wij zenden niet onder rembours.

./Mrer/eercfers r Wanneer u ons zegt, welke leringen u wenscht te bereiken, zullen wl] u, vrijblijvend uwerzijds, mededeelen, In hoeverre de lezerskring van dit blad aan uw verlangen kan voldoen

*T

ÏHö

UIT HET VOLLE LEVEN

.1

bouw-Mij (fohouden. — Het voordraven van een der kampioenen.

m-

7. Het „College van Regenten van de Algemeene Armeng'ocderen en andere instellingen" heelt te Kampen een nieuw liol'je laten bouwen voor oude echtparen, dat dezer dagen is geopend. 8. Een detachement p'>ntonniers uit Dordrecht hield op den Ussel bij Kampen oefeningen in 't overzetten van troepen.

\

\ rv

lip

K&T *~&

ü-^... .:

*

■*

* * >,

-^ >■:■'''

.

';

,Cf f /_.Ä C

*:-irJ

$>&£

af

^:^C-- • S.

^^' .t.

3^'

.' - 3*

■'T -iP^tfcx-Ji * * ƒ>« -'

V;/m

--,v^: rl

I

'fwsl

Ml-

■ir^t '*-•!•-».

.Aa

^r^&^# >

*:*•«»»•:

•^^ .;/> ^:

'■

,

v- -èi"-' .' -,-"»■?■

&*

**

1. In tegenwoordigheid van de Koninklijke Familie is op het Emmaplcin te Amsterdam het Koningin limma-monument onthuld. — Na het plechtige oogenblik legt H.M. de Koningin bloemen aan den voet van het moruiinent. 2. Het tweede regiment luclitdoelartillerie is in Amsterdam in garnizoen gekomen. — Luitenant-kolonel W. J. Rijkens , i K;„.,..n fr. . (derde van links) spreekt de ollicicren en ondero ficieren toe op de binmn plaats van de Oranje-Nassau-kazernc. 3 Te Den Haag wordt een tentoonstelling gehouden betreffende de winning van petroleum e^n de nevenbedrijven. welke geopend werd door den wethouder van onderwijs, prol. v. d. Bilt. - T jdens een rondgang over het terrein, waarbij verschillende installaties werden bezichtigd. 4

De heer J. G. Pippel, administrateur en directeur van de griffie Tweede Kamer, die ontslag uil zijn functie heeft gevraagd.

'■■>.

Het

der

pas geopende nieuwe rusthuis voor ouden van dagen te Gouda, Huize Juliana.

•>'■.*%

6. Te G ocs wer d de jaarlijkschc tentoonstelling van de Zeeuwsche Land27 -

f""7'T '^vjpwpp"f wm*fw**W

Wf^ w-..T*;^-^^

n;,,«-

'fri^ipivtj:. •

— ^mUnUi'- -'

*y

Houttransport.

■,,-■]-

''

~SK-*^^Bl^■

■wtl_,..

^ V.'

fc

--S5*NWk53»*«»

-■^HfT>„..-._

Kfi

siife_j w.^ir.

W0 ■'

|£^£: :""■ -'Ääte-'--'"

. i]

. '^

^

Vtft-**

.^■^-

SS*

»0°'

vti^'

• ' »1

iV«>

'-»»

UV^

MVOrt^

P\e wachtposten, die sedert' ^ enkel« weken in het gebergte verblijven om den ijsgang na te gaan, brengend eindelijk het zoo lang verbeide bericht, dat er beweging komt in de 400.000 boomstammen, die^ op het ijs van den Sjutsaure zijn opgestapeld geworden. Door middel van de telefoon wordt aan alle dorpen, waar' vlotarbeiders wonen, medegedeeld dat de mannen zich onverwijld aan 't werk hebben te begeven. En 24 uren later gaat1 het er op los. Gewapend met groote haken trekken de arbeiders langs de rivier, en daar waar nog ijsblokken het afzakken der masten verhinderen, worden de zware schollen opgeblazen. De andere werklui stellen zich twee aan twee op bij de voornaamste punten van de rivier, - stroomversnellingen en watervallen, - ten einde de heele massa naar het meer te leiden. Op den oever ziet men vuurtjes flakkeren. Daar wordt koffie opgewarmd. In razende vaart komen de boomstammen aanzetten tegelijk met groote ijsblokken. De dunste stammen worden opgepikt

.

:

.

BSSS^B

.■*•»

J^

ï-M

■j&

.ar**"?

^c\

lis:

*S£lk$~&&s&>

!

&$M •■.■

V'i

-

■■

'

m\

Jp *■

:

kW) en

In de zage rij.

ret»

v»**

d\e

WÄA

\1

als brandhout. Daarna vangt de arbeid aan in koortsige haast. De vlot l arbeiders wagen vaak hun leven. Hun bootshaak doet meestal dienst als stuur Ononderbroken moet er worden gearbeid, zoodat men nauwelijks tijd tot etei vindt. De vlotarbeiders werken doorgaans, met groepen van veertig man Als de levende stroom van hout zich vastwerkt, wordt een deel er van op •'• geblazen. Drie maanden lang kan men hout uit het gebergte naar d< ■ meren zien vlotten. Daarop bedekt de sneeuw weerom de bergen. In ^middels hebben de vlotarbeiders geen ander pretje dan een dansje t. maken als ze toevalligop'n Zondag in een groot dorp belanden. Muzie: ^ontbreekt niet: de meeste arbeiders bespelen de mondharmonika. Nie \ altijd is er voldoende ruimte in de blokhutten om te overnachten, mei ^slaapt dan gewoon in de weide in een deken gerold. Zoodra het hou Iter bestemming is, begint het sorteeren. Denk eens aan hoe e ^dient te worden gewerkt als een 400.000 boomstammen van het ge L bergte in hel dal aankomen I ledere houtsoort wordt meteen apai ^teeken gemerkt. Een gedeelte van het hout is bestemd voor d zagerij, een ander voor spoorwegwerken, sommige stamme ^worden in scheepsmasten veranderd. Het grootste gedeelt nochtans belandt in de papiermolens, waar het tot v brij wordt gemalen om daarna over heel de vereld te worden verspreid, onder den vorm van witte, onbeschreven en onbedrukte

.et»*1

7ótt '„ot^c0 *»*',\etvvi»'r«!!:

del

"

*<Sor^ lW* >*

kblade

K--*

*\

dl L**»fc

Ae»

*t^ \s

HM MUUMMUMW'

L.-

~-^m^im**»*:-::~7~m

w*m mm\*\\

hout in den stroom.

*? v .^-^

s „

DE VOOR iLZ-Ci.

p#\VVtREN Sïtp

A MATEUR-DETECTi VE

J v. D. te S. - Tot mijn spijt moet ik u meedeelen, dat er niet zoo heel veel aan te doen is, wanneer u steeds ergen last hebt van zonnebrand. U heeft nu eenmaal zoo'n huid. Het schijnt het lot van menschen met een heel blanke huid te zijn'om steeds vuurrood te verbranden, daar veel last en pijn van te hebben en toch het gewenschte bruin niet te zien verschijnen. Het eenige, wat ik u kan raden, is, vóór u gaat zonnebaden, de huid met goede crème in te wrijven, waardoor de verbranding iets minder sterk zal zijn, en in het begin de huid telkens slechts kort aan de' zon bloot te stellen. Hierdoor raakt zij langzamerhand aan de bestraling gewoon en wordt zij min of meer gehard. Heeft u toch een flinke zonnebrand opgeloopen, dan is het beste en meest verzachtende middel, er wat talkpoeder op te doen. Als kleine troost kan ik ten slotte nog zeggen, dat op den duur uw huid werkelijk iets geharder zal worden en daardoor door de zon ook iets sneller bruin zal worden.

DE VLIEGAVONTUREN VAN PETER EN DOT ve

Wie van onze speurders kan ons zeggen, welke mededeeling boven staand geheimschrift bevat?

W. A. te R. - Ik moet u raden, zich te wenden tot het secretariaat van de Ned. Zuid-Afrikaansche Vereeniging, dat gevestigd is: Keizersgracht 141, Amsterdam-C. Hier zal men u alle gewenschte inlichtingen kunnen verstrekken.

Wij zullen weer een prijs van fl. 2.50 benevens twee troostprijzen verdeden onder hen, die ons een goed antwoord zenden. De verdeeling der prijzen geschiedt op een manier waarbij alle inzenders van goede oplossingen gelijke kansen hebben op het verkrijgen van eender prijzen. U gelieve Uw antwoord in te zenden vóór 6 Juli aan Mr. Detective, Galgewater 22, Leiden. Op briefkaart of enveloppe duidelijk vermelden: Amateur-Detective 6 Juli.

G. de K. te A. - U kunt het adres te weten komen bij de Amerikaansche Kamer van Koophandel, Keizersgracht 292, Amsterdam-C, of bij de Wereldbibliotheek, Adm. de Ruyterweg. 545, Amsterdam-West. Wanneer u echter adresseert: Henry Ford Esq., U.S.A., zal de brief dunkt mij ook wel terechtkomen.

DE OPLOSSING VAN DE FOUTEN-TEEKENING 1.

G. v. E. te 's-H. - Ik heb uw voorstel doorgegeven aan de redactie, die het in overweging heeft genomen.

2. 3. 4. 5. 6. 7.

Mej. G J. te D. — Wat vreeselijk jammer van uw jasje! Helaas moet ik u meedeelen, dat er niet veel meer aan te doen is, wanneer u het reeds met bleekpoeder heeft geprobeerd. Wanneer het daar niet mee gaat, gaat het nergens mee. Is het echter niet mogelijk, dat u twee nieuwe belegstukken, benevens een kraag knipt en die over het leelijke gedeelte heenzet. Wanneer het een confectiejasje is, zoodat u er dus geen stof meer van hebt, zoudt u geheel glad wit linnen kunnen nemen. Of wat denkt u van donkerblauw? Wit met donkerblauw is een heel moderne combinatie.

In deze teekening zaten de navolgende fouten: Het licht valt van links op de figuur; de schaduw van het hoofd valt echter op den linkerschouder. De linkerrevers loopt om den hals niet door. De halsopening van het overhemd kan niet om den hals heen. De knoopen aan de jas zitten op den verkeerden kant. De linkerbroekzak is te klein voor de hand die er in steekt. De schaduw van den man valt verkeerd. De schaduw links loopt recht door; de weg gaat echter steil naar beneden.

8. De rook van de sigaret waait naar links; van den den achtergrond naar rechts. 9. De schaduw van het paaltje valt verkeerd.

l)o Secretaresse van de VOOR U-CLUB, Galgewater 22, Leiden

Deze film voor betere foto's # #

is hoo g s t ge v o e l i g panchromatischen brillant werkend dus: de film voor Uw toestel

door aan uw kennissen — zij zullen dan zeker ons

blad

ook verder

willen lezen.

30 —

mijniner üruncs, zooals hij stellig had verwacht, zat zijn zusje Dot achter het stuur. Peter klom dadelijk naar binnen. Dot keek anustig toe. Ze vond het oen gevaarlijke onderneming, l.rn hij eenmaal veilig was, zei ze: „Ik dacht, dat je n iheer Grimes was." Peter lachte. ..Dat dacht ik van jou ook. Toevallig, he?

i. /.!■ oesloti n mei iiiiiT oi. : ' op die manier ge\aar te loopen mijnheci Luimes weei te ontmoeten. Ze wilden nu maar iiever dadelijk de reis aanvangen om hun zoekgeraakten vader op te sporen. O, als ze hein nu maar eens eindelijk mochten vinden. Terwijl Peter nog wat zat uit te blazen, zei Dol: „Ik hoop, dat we niet zonder vader hoeven terugkeeren."

4 Peter hoopte het ..ok. Hij hau nu het stuur over. genomen van zijn zusje en ze hadden al weer aardig wat kilometertjes afgelegd, toen de motor opeens allerlei vreemde geluiden begon te maken. U at zou er nu aan do hand zijn? Peter begon den boel dadelijk te controleeren. Hij zette daarbij een ernstig gezicht. .Wo rullen wel gauw een landing moeten maken. Dot.

5. 1'ot keek eens angstig naat hi-neclen. Zouden ie wel kunnen daien? Juist op dat oogenblik klonk Peters stem: „Kijk of je een geschikte landingsplaats kunt ontdekken. Dot." Maar hoe Dot ook omlaag timide, ze zag alleen maar wat donkere vlekken, waarvan ze wist, dat het boomen en kreupelhout waren. Wat moesten ze nu toch doen? Blijven vliegen kon niet.

(,. Maai juist loei. Dut Je hnup had opgegeven een geschikte plek te vinden, kwamen ze hoven een groot veld. Gelukkig, nu konden ze eindelijk dalen. Pas toen ze er vlak bij waren, merkten ze, dat hot een koolveld was. Maar nu konden ze niet meei terug. Daar stonden ze nu en in de verte kwam, hevig gebarend, een man aanloopen. Hij was vast erg kwaad.

ssing: In p.uils v/m

schoorsteen op

woog 194 pond Thans slechts 127. Nam in 14 weken 67 pond af. Ni.uw», veilig«, prettig« vermageringskuur in vlo«ibar«n vorm Veilig en gezond Mevr. O. M. schrUft. dat zu niet alleen blU is van 67 pond overtollige dikte verlost te zijn, maar dat zij ook verheugd is zich zoo goed te voelen. Zij schrijft: ..Met BonKora nam ik in 14 weken 67 pond af, n.1. van 194 tot 127 pond. Mün buste-omvang werd 22 cm. minder, terwijl Ik mU veel beter voel". Mevr.G-M. BonKora. de veilige, prettige vermageringskuurneemtaf volgens de nieuwe ..3-graden"-methode. Drievoudige werking, drievoudige snelheid. Neem dagelijks een weinig BonKora. EET FLINK van alle spijzen, die U smaken, vermeld op de BonKora-verpakking. Geen schadelijke bestanddeelen. Deze kuur bouwt gezondheid, terwijl Uw dikte op de snelste manier verdwijnt. Velen verklaren, dat zü nu Jonger lijken Koop vandaag nog een flesch BonKora & f. 2.25. alom verkrijgbaar bü apothekers en erkende drogisten, of inlichtingen bil bet BonKora-Depot, Singel 115. A'dam-C-

1 Keter klinuie zicii Mevin HHH „.'e /.iiv.ien vast. Hij wilde probeeren er niet af te vallen als cle machine een „looping" tjing maken. Toen uierktc hij, dat het toestel weer horizontaal kwam te liggen. Ue .looping" ging dus niet door. De jongen kroop nu heel voorzichtig langs den romp vooruit en slaagde er in door het deurraampje naar binnen te kijken.

De hoofdprijs van f. 2.50 werd toegekend aan den heer J. B. de Langen, Voorschoten. De troostprijzen vielen ten deel aan: den heer M. Abrams, Amsterdam; den heer A. Brinkman,'s-Gravenhage.

..Verdachte, ge zijt onschuldig bevonden en van rechtsvervolging ontslagen." ..Maar ik heb twee weken in de gevangenis gezeten. Beteekent dat dus, dat ik nu ongestraft een klein vergrijp mag begaan?"

tvve kiem«; punten wrtcirton maar Misliy «t Int Kenaderd. Toen hij bij hon was. riep hij uit: hu Jullie wilden zeker eens even mijn kooien ver niet? Kom maar eens mee. Ik zal jullie wel leeren. Hij pakte de kinderen ieder bij een arm en trok hen mee. Hij wachtte zelfs geen oogenblik om hen Ie laten uitleggen wat er eigenlijk aan de hand was.

GEWONE ADVERTENTIES; Echtgenoot: ,,Hier zijn de vijf en twintig gulden, waar je om gevraagd hebt. ik heb kans gezien om ze bij eikaar te schrapen en ik geloof, dat ik wel een applausje heb verdiend.' Vrouw: ,,Meer nog, ik bisseer."

T EKSTADVERTENTIES:

schrik van (',.■ neiilo lucnii i'jzi^eis nam :1e man hen mee naar iiel nel kleine Kleine uoipje, dorpje, oai dal /t; ze Z«>;I-II zagen iggen en toen ze daar eenmaal waren, stapte hij vastberaden op een of ander gebouw af. Het was een be politie-bureau. „Hé, word eens wakker," schreeuwde de man tegen den agent, die rustig in zijn stoel een dutje zat te doen. „Een paar arrestanten."

KOLOMHOOGTË 120

KOLOM HO O (TTE

120

REGELS

REGELS

KORTINGEN

-

-

KOLOMBREEDTE 5

KOLOMBREEDTE

VOLGENS

31

w a h kei t i darii ijk .urn \< i han 1 te doen. Hij beweerde, dat de kinderei. een stel deugnieten waren en toen Peter zijn geld te voorschijn haalde, om de schade te vergoeden, zei hij, dat ze het hadden gestolen. Woi dl vervolgd.

6.7

cM. cM.

TARIEF

-

REGELPRIJS 25 ^s. BRUTO REGELPRIJS

50

ets.

BRUTO

H

U

O

R

EEPI DUP var

,,Loopt het niet meer? Laai het dan maken, an zorg dat je het Vrijdag weer bij je hebt."

.Is er nog niet genoeg leven hier, dat jij nou nog soep moet gaan eten ook?"

.Wilt U een eindje op zij een foto van de zee nemen."

gaan, mijnheer? Ik wou

.Laten we vanmiddag gestoofde tarbot met botersaus eten, liefste.'

dl .Trek uw jas uit, mijnheer Balliehoo, anders denken ze dat u een pinguïn is.'

Bezoekster (die een kostbare vaas heeft gebroken): „Maak maar zoo'n herrie nietl Ik heb mijn zoontje al om een tube lijm gestuurd."

Moeder: .Hij heeft mijn oogen, vind je niet?' Vriendin: .Ja, en het haar van zijn vader!'

Vader: .Altijd moet ik je bij je huiswerk helpen. Als ik er niet was, zou je de grootste domkop van de wereld zijn.'

.Tot aan het dorp is het nog twee uur.'' „Kan ik het niet langs een korteren weg bereiken?" „Ja, als U naar beneden springt."

Warner Bros-film. Regie: Bobby Connolly. Het leven der filmsterren in Hollywood is wisselvallig, gelijk de smaak van het bioscooppubliek. Plotseling komt er vaak een einde aan de carrière van een beminde filmheldin, zonder dat iemand'de oorzaak daarvan weet te verklaren. Ook de eens aangebeden filmster Laurine Lynn (Beverly Roberts), ziet plotseling haar glorie verminderen. Ze is uiterst bekoorlijk, jong, elegant en geestig, maar een serie niet succesvolle films heeft haar filmroem aan 't tanen gebracht. Zelfs haar handige reclame-agentjoe Graig (Allyn Joslyn), weet er geen raad op. Hij doet alle moeite om een voordeelig contract voor haar te krijgen, maar het lukt hem niet. Een bekend polospeler tracht Laurine voor het huwelijk te winnen en haar over te halen met hem een reis naar Europa te ondernemen. Europa lokt de mooie Laurine wel aan, doch liefst zonder echtgenoot. De filmdiva zal dan ook alleen naar Europa reizen, slechts vergezeld door haar trouwe verzorgster Trommy (Eula Guy). Laurine vertrekt naar Weenen en wordt daar ontvangen met alle eerbewijzen, waartoe het oude Oostenrijk in staat was. In haar hotel wordt ze bediend door een genoeglijken ober, die onder de bekoring komt van haar blonde schoonheid. De ober (Patric Knowles) bedient haar aan tafel en durft de filmdiva eenige op- en aanmerkingen over haar spel te maken. Laurine duldt geen critiek en eer en ander eindigt met een flinke ruzie, waardoor de ober, die niemand minder is dan een jonge (niet verarmde) Oostenrijksche prins, Rupert genaamd, wegens onbehoorlijk gedrag in de gevangenis terechtkomt. Joe Craig is intusschen ook in Weenen gearriveerd en deze komt Laurine vertellen, dat haar groote concurrente een belangrijke filmrol heeft gekregen als gevolg van haar voorgenomen huwelijk met iemand van hooge geboorte. Wat zij kan — kan Laurine ook. Ook zij zal iemand met een adellijken titel trouwen en ze plaatst daartoe een advertentie in de courant. De prins-oberkellner schrijft op deze advertentie, want hij is verliefd op de filmster, doch toont haar dit niet. Hij trouwt met haar en zal daarvoor een zekere som gelds ontvangen, die hem zeer welkom is, daar hij terwille van een oom de verplichting op zich heeft genomen zijn eigen brood te verdienen. Verder verdwijnt hij voorloopig. Laurine gaat terug naar Hollywood, met den stralenkrans van een prinselijken echtgenoot om haar blonde hoofdje. Zij staat de geheele pers te woord, vertelt van het schitterende kasteel van den prins, haar echtgenoot. Het regent filmcontracten voor de „prinses" en alles zou uiterst goed gelukt en tip top in orde geweest zijn, als de prins niet plotseling ten tooneele was verschenen. Prins Rupert geeft geld uit als water en tegen zulke sommen is zelfs een filmdiva-salaris niet bestand. Laurine is diep teleurgesteld, omdat zij van den prins houdt en het vreeselijk vindt, dat hij van haar geld op die manier leeft. Het blijkt echter, dat hij al het uitgegeven geld weer op haar bank terugstort en haar er toe tracht te bewegen de film vaarwel te zeggen. Doch Laurine weigert dit. Daarom vertrekt Rupert. Hollywood kan hem niet bekoren. Maar ook in Weenen is hij niet gelukkig. Hij denkt aan zijn vrouw en. maakt plannen om maar weer terug te kceren naar Hollywood. Maar dan plotseling is het groote wonder gebeurd. Het groote wonder van de He| levea te HoUywood liefde, die alles overwint! ' l» prettig... maat duur.

Louiine wordt te Weenen schitterend entrangen.

naar een novelle van Henry Bernstein. Regie: Marc Allegret. Andre Pascaud Charles Boyer Giscle, zijn vrouw Lisette Lanvin Frangoise Micbèle Morgan Gilbert Robert Manuel De vriend uit den Soedan Jean-Louis Barrault Andre Pascaud, een bekend ingenieur bij een groote scheepsbouwwerf in Marseille, besluit voor de bespreking van eenige technische veranderingen naar Parijs te gaan. Voor zijn vertrek vertelt zijn zwager Gilbert (de broer van zijn vrouw Gisèle) hem, dat hij zich zeer ongerust maakt over het uitblijven van eenig bericht van zijn medestudente Frangoise op wie hij zeer verliefd is en hij verzoekt André haar in Parijs op te sporen. André heeft in Parijs zijn zaken afgewikkeld en gaat Frangoise opzoeken. Eenigszins verrast staat hij tegenover haar; immers de beschrijving van deze vrouw, hem door Gilbert gedaan, klopt niet geheel met de werkelijkheid. Had Gilbert haar niet als een fatale vrouw beschreven? André haalt Fran?oise over met hem mee naar Gilbert te' gaan, daar hij er van overtuigd is, dat zijn zwager het ernstig meent. In den korten tijd, dat zij samen zijn, toont zij zich van verschillende kanten en André kan haar moeilijk doorgronden: de serieuze, harde werker voelt zich voor 't eerst in zijn leven uit zijn evenwicht gebracht. De trein vertrekt zonder André en Frangoise; ze gaan samen voor een week naar buiten. André kan 't niet vatten, maar 't is hem niet mogelijk van haar te scheiden. En als zijn vrouw, ongerust geworden over zijn lange wegblijven, een week later met Gilbert naar Parijs komt, verzwijgt hij haar alles en gaat weer naar Frangoise terug. In plaats van Fran?oise ontmoet hij een vriend van haar.

die juist uit den Soedan is teruggekomen om met haar te trouwen. Na een heftige scène besluit André weg te gaan. Hij gaat met Gisèle een groote reis maken om Frangoise te vergeten maar tevergeefs.' Gisèle! die voelt, dat André rust noch duur heeft zonder Fran^oise en die ten slotte zijn tegenwoordigheid als een beleediging ondervindt, brengt haar grootste offer en biedt hem zijn vrijheid aan. André accepteert haar! Hij gaat terug naar Parijs, doch verneemt van den vriend uit den Soedan. dat zij een nieuwen aanbidder heeft, een zekeren Mortimer. André zoekt haar op en weet haar te overtuigen van haar onnatuurlijke verhouding met Mortimer en zij keert tot hem terug. André. die Fran?oise voor zich alleen wil hebben, besluit nu met haar naar een vreemd land te gaan, waar zij zullen trouwen, nadat hij gescheiden is. Gilbert wil, dat Gisèle eens met Fran?oise gaat spreken. De twee vrouwen ontmoeten elkaar en Franijoise verneemt nu, dat Gisèle moeder moet worden. Zij besluit dan van André afstand te doen . . . zij zal uit zijn leven verdwijnen. Het is een groote slag voor André. Hij keert terug naar de kleine herberg, waar hij met Fran^oise zoo gelukkig was. Gilbert komt daar bij hem om te zeggen, dat Gisèle nog steeds op hem wacht, maar André kan niet besluiten, daar alles nog te versch in zijn geheugen ligt. Eerst moet de wonde genezen, later misschien . .

Franqoise verlaat haar vriend

CABARET Onder den titel „Lentemelodieën" presenteert Louis Davids ditmaal (e Scheveningen het ABC-Cabaret, dut, zooals bekend, onder leiding van Louis Gimborg staat. De beide Louis verstaan, geholpen door de verschillende acteurs en actrices, uitstekend de kunst om ons een avond bezig te houden. Naar oud-vaderlandsch gebruik begonnen deze lentemelodieën met een authentiek kletterende regenbui, zoodat het publiek zich over gebrek aan waarschijnlijkheid van het gebeuren dus niet behoelde te beklagen! Bij dit sombere bedrijf blijft t gelukkig echter niet, want al spoedig komt Corry Vonk als de onverl>eterlijke kwajongen, die het leven „reusachtig" vindt, ons met haar malle fratsen vermaken. Het nummer, dat op het programma stond aangekondigd als „Maartsche buien" bleek niet, zooals men al vreesde, een hernieuwde demonstratie van ons nationaal klimaat, doch een kostelijk één-actertje, gespeeld door Tilly Perin, Louis Gimberjy en Lizzy Vulesco. Wat n pracht van een stel, dat zenuwachtig ruzieënde en zich weer verzoenende echtpaar, dat tweeëndertig belangrijke gasten verwacht... vergeefs evenwel, omdat manlief vergeten blijkt te hebben de invitaties te versturen! Ook de uitbeelding van den lieer en mevrouw Jansen, „de menschen, die nooit lachen", is een prestalie, waarvoor Wim Kan en Corry Vonk alle eer toekomt. Hoe raak getypeerd, die twee onmogelijke, stijve stoethaspels (zooals we er allen wel een paar in onze naaste omgeving kennen!). Laten we ten slotte niet den conferencier, Louis Davids, vergeten, die mei zijn geestige monologen en alleraardigste liedjes ten slotte toch de trekpleister van het Kurhaus-Cubarel blijft, terwijl Han Beuker en Wouter Denijs met hun muziek voor de noodige afwisseling zorgen. A. A. d. K.

Een zorgzame echtgenoot. Jackie Coogan brengt zijn echtgenoote, Betty Grable, een lunchpakket In den studio. Betty speelt een der hoofdrollen In de Paramount-film „College Swing."

Mark Twain, de bekende Amerikaansche' humoristische schrijver, had het in zijn jonge jaren nogal arm. Op zekeren dag stond hij met een sigarenkistje onder zijn arm voor een winkel te kijken, toen een vriend hem zag. ,,Zeg," zei deze, met een veclbeteekenend gebaar naar het sigarenkistje, „ik geloof, d.it je veel te veel rookt." „Maak je niet bezorgd," antwoordde Mark Twain, „ik ben aan het verhuizen."

ONZE WEKELIJKSCHE PRIJSVRAAG Vraag vierhonderd negentig Wie wordt er aangeduid met den naam John Buil? Wij stellen een hoofdprijs van / 2.50 en vijf troostprijzen beschikbaar om te verdeelen onder hen, die vóór 2 Juli (abonné's uit overzeesche gewesten vóór 2 Augustus) goede oplossingen zenden aan ons redactie adres; Galgewater 22, Leiden. Op enveloppe of briefkaart gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 490.

DE OPLOSSING Vraag vierhonderd zes en tachtig De snaren in een tennisrackct worden gemaakt van kattedarmen. Met de juiste oplossing van deze vraag verwierf de heer A. Bruul te Den Helder den hoofdprijs. De troostprijzen werden verworven door mejuffrouw B. v. Holten te Rotterdam; den heer G H. Peerbolte te Rotterdam; den heer H. van Til te Dpetinchem; den heer H. Steeman te Almen; den heer J. Th. Mulder te Amsterdam.

vroeg aan een kennis of hij Jan de Bruin kende. ,Ja," antwoordde de kennis, „vorige week heb ik hem vijf en twintig gulden geleend." „O neen," antwoordde mijn neef, „dan ken je hem niet!"

Twee automobilisten werden geconfronteerd. „Jouw, driedubbel overgehaalde idioot," begon de een. „Wat doet zoo'n ezel als jij in een autol" „Je moet mij noodig verwijten maken, jouw uilskuiken," antwoordde de ander. Toen kwam de rechter tusschenbeidc. „Nu de beeren elkaar geïdentificeerd hebben, kunnen we met de zaak verdergaan," zei hij.

Een zeer welbespraakte Franschman hield een voordracht en de journalisten hadden een zware taak. Hoe harder zij schreven, hoe sneller de man sprak. Zij waren ongeveer de wanhoop nabij, toen de spreker plotseling uitriep: „Niet zoo snel! Niet zoo snel! Schrijf niet zoo vlug! Denk jullie, dat ik dat bij kan houden ? I

Mevrouw had een hondje gekocht en was er erg trotsch op. Tegen iedereen roemde zij zijn goede kwaliteiten. „Het is wel geen rashond," zei ze op zekeren dag, maar als er een bedelaar of een landlooper het hek inkomt, laat hij het ons direct weten." „Blaft hij dan het heele huis bij elkaar?" „Neen, hij kruipt onder de sofa."

INTERNATIONAAL FILMBAL TE SCHEVENINGEN Als de voorteekenen niet bedriegen, zal in Juli te Schevening-en in het Kurhaus, een groot internationaal lilmbal plaats hebben. Het woord lilmbal heelt in Nederland helaas (en niet al te goeden klank. En niet ten onechte, de lilmbals die men tot nu toe in ons ■8nd heeft gegeven, waren misschien bals, ■Haar met de film hadden zij beslist niets te "i-iken. Dit is zeer jammer, omdat de filmbais in het buitenland tot de steeds weerkeerende gtoote attracties gerekend worden. En wat in "t t buitenland mogelijk is, moet toch ook in "iis land mogelijk zijn, zelfs als we geen eigen 'iimindustrie bezitten. De gezamenlijke perschefs der groote lilmV| Thuurkantoren in ons land hebben thans het 'ftitiatief genomen tot het organiseeren van 'n ? oot filmbal. De belangrijkste vraag — ook "et het oog op het welslagen van dit plan

— is nu natuurlijk, welke filmsterren er kunnen komen. Met zekerheid te zeggen is dal helaas nog niet. Vast staat, dat er eenige beroemde Engelsche, Fransche en Duitsche sterren aanwezig zullen zijn. Wat de Amerikanen betreft, zal men slechts op hun aanwezigheid kunnen rekenen, wanneer zij zich ten tijde van het filmbal in Europa bevinden en lust hebben naar Scheveningen te komen. Men is onder anderen met Marlene Dietrich in onderhandeling, die haar vacantie in Zuid-Italië doorbrengt, maar haar komst is zeer twijfelachtig. De K.L.M, heeft zich bereid verklaard alle sterren binnen Europa, in samenwerking met de Deutsche Luft Hansa en de Air France, geheel gratis te vervoeren, terwijl de maatschappij Zeebad Scheveningen voor logies zorgt. Zal Nederland eindelijk een „echt" filmbal beleven? Wij hopen en geloven van wel!

n-

LOUIS GIMBERG

nci

ffCCINDLfU/

CIMEMAs TH EATE R

OLyMPE BRADNA

I

vervult een rol in de Paramount-film

«STOLEN HEAVEN''

VMSCHUMT WWilUW - mg, p«, KWAKTIkAL f. hn - no. IM

ADM

CALGfW.TÏ«

„

...M~

„,_

7éti

- ^-

ft

.

.. r* M

1% AFBEELDING " IN KLEUR MULTICOLOUR PICTURE