havana #35 O wat zijn die Denen, Japanners en Kameroeners stil BAS komt Word jij van school geschopt? Geen internet?! Essays door studenten

havana

#35

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 9 juni 2010

O wat zijn die Denen, Japanners en Kameroeners stil (nu het nog mag)

BAS komt

Word jij van school geschopt?

Geen internet?! Essays door studenten

Promoveren

Vooral voor 50-plussers

-advertentie-

Tijd om je... ...punt te maken Op zoek naar een leuke voetbalvereniging? Kom eens kijken bij ons of train een keer mee! T.O.S.-Actief Sportpark Middenmeer, Radioweg 63 020 6928314 / [email protected] / www.tos-actief.nl

Ben jij per direct op zoek naar een leuke kennis (bij)baan voor de aankomende tijd?

Ga naar onze website www.studijob.nl en bekijk al onze vacatures. Op dit moment zijn wij onder andere op zoek naar: -

24-32u p/w: Nachtportier bij een hotel in het centrum van Amsterdam;

-

24-38u p/w: Medewerker Sterilisatie & Uitgifte bij een groot tandheelkundig centrum;

-

28-32u p/w: Assistent Teamleider bij een rechtenopleiding;

-

16u p/w:

Projectuitvoerder websiteportaal Studentenvoorzieningen;

-

32u p/w:

Commercieel consulent

StudiJob ziet je sollicitatie graag tegemoet ! • Studijob is geopend van 09.00 - 17.15 uur. • Voor meer informatie kun je ook bellen naar 020 535 34 60. • www.studijob.nl

I   MY TEACHER

Binnen een jaar de populairste van de klas. Heb  je  tijdens  je  studie  ontdekt  dat  je  het  leuk  vindt  om  jouw  vakkennis  over  te  dragen  aan  anderen?  Met  de  praktijkgerichte  kopopleiding Tweede graads Leraar voor hbo- en wo-bachelors heb  je  binnen  een  jaar  al  je  tweedegraadsbevoegdheid.  En  kan  je  als  docent aan de slag. Kijk voor meer informatie op www.hva.nl/kop of kom naar de open avond op 10 juni.

inhoud

10

11

12

voetbalgekte

voetbalgekte

Het gouden randje

essaybundel

Wij worden wereldkampioen! Al weken voor de eerste wedstrijd kleuren de straten oranje en worden we doodgegooid met brulshirts, pletter-

Vanwaar die gekte?

petten, beesies en vuvuzela’s. Een vreemde gewaarwording voor buitenlanders. Havana sprak met studenten uit Denemarken, Japan en Kameroen – inderdaad, de poulegenoten van Nederland – en zocht een verklaring voor

Herman Pleij, emeritus hoogleraar historische Nederlandse letterkunde, deed onderzoek naar het Oranjegevoel van Nederlanders.

het fenomeen Oranjekoorts. Carlijn van Donselaar en Rian Roegholt

DENEMARKEN

JAPAN

De Deen Mogens Blenner (26),

Jouke van der Woude (25),

Derek Atanga (26),

doet een jaar Nederlands aan de HvA. Hij verheugt zich op het WK, maar vreest dat Nederland te sterk zal zijn voor de Denen.

tweedejaars sport, management & ondernemen, is half Japans. Een groot voetbal­ fan is hij niet, maar de belangrijke wedstrijden gaat hij kijken. Nu nog bedenken voor welk land hij is.

Kameroener en derdejaars European School of Physiotherapy, gaat elke wedstrijd kijken. Hij verwacht dat Kameroen het dit toernooi ver gaat schoppen.

‘Het WK wordt in Denemarken lang niet zo groots aangepakt als in Nederland. Je kunt hier geen winkel binnenlopen of de vlaggen en toeters komen je tegemoet. Het gebouw waar ik woon is volgehangen met vlaggen, terwijl het pas over anderhalve week begint! Wel leuk, maar een beetje too much. Ik ben dat gewoon niet gewend. In Denemarken kleuren de straten pas rood als we gewonnen hebben, hier begint het feest al vóór het WK. Sinds 1990 kijk ik met mijn vader en zusje naar het EK en WK. Thuis op de bank, dat is traditie. De mooiste herinnering heb ik aan het EK in 1992. We hadden ons niet gekwalificeerd, maar Kroatië trok zich terug vanwege de oorlog. Toen mocht Denemarken alsnog meedoen. We hadden steeds mazzel, wonnen met penalty’s in de halve finale van Nederland, stonden in de finale tegenover Duitsland en werden kampioen. Er heerste een enorme feeststemming, vooral omdat Duitsland al had gerekend op de winst. Welk Europees land wil nou niet van Duitsland winnen? Het leukst van het WK vind ik de gezelligheid en de sfeer. Nederland-Denemarken ga ik op het Leidseplein kijken, samen met mijn Nederlandse vriendin. Voor dit WK hebben we ons weer met mazzel geplaatst, dus veel Denen hopen op een herhaling van ’92. Zelf denk ik dat Nederland van Denemarken gaat winnen met 2-1. Voor Denemarken scoort Bendtner, onze spits van Arsenal. We doen pas dertig jaar mee met het WK en zijn maar een klein landje met een matige voetbalcompetitie. Toch leeft het in Denemarken. Iedereen heeft wel een mening over het team, ook mensen die amper voetbal kijken. Het is toch een nationale trots. In Amsterdam ken

ik helaas geen andere Denen, dus ik vrees dat ik straks in mijn eentje mijn land sta aan te moedigen. Maar als we winnen, is het helemaal goed.’

‘Japan en Nederland betekenen even veel voor me: mijn moeder is Japans, mijn vader Nederlands. In het mooiste geval worden ze eerste en tweede, maakt niet uit in welke volgorde. Nederland-Japan kijk ik thuis

‘De uitingen van saamhorigheid onder Oranjesupporters wijzen niet op nationalisme, maar op een breed gedeelde behoefte bepaalde rituelen te delen. Dit heeft een historische reden. Geen land is van oudsher zo verdeeld als Nederland. Neem alleen al ons omroepstelsel met z’n 23 omroepen. Als tegenhanger voor die verdeeldheid is er behoefte aan saamhorigheid. Tot de jaren zestig voelden mensen dit tijdens rituelen binnen de eigen zuil. De christenen hadden hun kerkelijke gebruiken en de socialisten dansten om hun Paasberg. Na de ontzuiling misten mensen dit. Sport bleek een uitstekende manier om je weer verbonden te voelen met anderen. Het lijkt eigenaardig dat juist de nuchtere Nederlanders regelmatig worden gegrepen door het tamelijk hysterische Oranjegevoel. Maar eigenlijk is het juist logisch en gezond dat die houding van ‘doe maar gewoon’ van tijd tot tijd doorbroken wordt. Daarna keert iedereen weer terug naar zijn nuchtere zelfbeeld.’

KAMEROEN

met vrienden en veel bier. Natuurlijk juich ik dan voor Japan. Ik verheug me nu al op het gezeik en alle slechte grappen die ik dan over me heen krijg. Lekker stoken. Het cultuurverschil tussen Nederland en Japan zie je in de manier van aanmoedigen. Nederlanders doen maar wat, schreeuwen door elkaar heen; Japanners stellen zich op als collectief. Een leider staat met zijn rug naar het veld en geeft met een trommel of fluitje aan hoe er gejuicht moet worden. Zelfs op dat soort momenten hebben Japanners behoefte aan hiërarchie. Van een vriend die nu in Japan zit, hoorde ik dat alle reclames langs de straten in Tokio in het teken staan van het WK. En dat de tegenstanders van Japan uitgebreid worden geanalyseerd in televisieprogramma’s. Het leeft daar dus ook, maar ik kan me niet voorstellen dat Japanners hun huizen en straten versieren. Je ziet daar ook geen verklede idioten op elke hoek van de straat. Japanners zijn toch iets gereserveerder. De wedstrijden kijken de meesten gewoon thuis. Pas als Japan verder komt, komen er misschien grote schermen. Op het platteland wordt trouwens minder gekeken dan in de steden. Dat heeft vooral met een generatieverschil te maken: voetbal leeft in Japan pas sinds de jaren negentig en wordt dus vooral door tieners, twintigers en dertigers gevolgd. De uitslag van Nederland-Japan? Moeilijk, maar ik denk toch dat Nederland wint: 2-1. Hoewel de Japanse coach beloofd heeft de halve finales te halen. Ook weer een verschil met Nederlanders: die gaan altijd voor het kampioenschap. In Japan leggen ze de lat gewoon wat lager.’

‘Voetbal zit in mijn bloed. Ik kijk elke wedstrijd. Liever een week niet eten dan niet kunnen kijken. Kameroen kan kampioen worden, daar ben ik heilig van over-

tuigd. We hebben topspelers uit de Afrikaanse en Europese competitie en zijn een sterk collectief. Nederland-Kameroen ga ik thuis met vrienden uit Nederland en Kameroen kijken. De Amsterdamse kroegen mijd ik die avond liever, daar voel ik me dan niet op mijn gemak. Ik zou ook niet durven juichen. In Kameroen zou ik wel naar de kroeg gaan. Kameroeners kijken de wedstrijden het liefst samen, onder het genot van veel bier. Net als hier dus. Maar wij dossen ons niet zo uit als de Nederlanders. Voor ons geen schmink en attributen; bijna niemand kan dat betalen. Natuurlijk speelt ook in Kameroen de commercie een grote rol tijdens een WK. Onder de dopjes van flesjes frisdrank zitten bijvoorbeeld speciale codes waarmee je een voetbal of een shirt kunt winnen. Tijdens het aanmoedigen wordt gedanst en gezongen, meestal in het Frans. En na de wedstrijd is het altijd feest, of we nu winnen of verliezen. In dat laatste geval wil het nog wel eens uit de hand lopen: het is voorgekomen dat huizen van spelers die een penalty misten in brand werden gestoken. Treurig, maar het laat zien hoe graag Kameroeners willen winnen. Vroeger keek ik alle wedstrijden met mijn familie. Ik weet nog goed dat Kameroen tegen Argentinië speelde tijdens het WK 1990. We wonnen na een goal van Roger Milla, die toen al 43 was. Hij is onze Johan Cruijff. Door de overwinning was Kameroen het eerste Afrikaanse land dat ooit de kwartfinales van het WK bereikte. Nederland-Kameroen is de laatste poulewedstrijd. Ik hoop dat beide landen zich dan al gekwalificeerd hebben voor de kwartfinales. Nederland is absoluut sterker dan Kameroen. Toch denk ik dat Kameroen van ze wint, met 2-1 of 3-1. Ons team is op z’n best als de tegenstander echt goed is.’

Bestaat privacy nog? Meestal verdwijnen beoordeelde schrijfopdrachten bij het oud papier. Zo niet die van schrijftalenten van redactie & mediaproductie. Hun essays werden gebundeld in een boek dat vorige week werd gepresenteerd. Rian Roegholt

‘Wat is de wisselwerking tussen de media en de samenleving?’ Deze vraag, de eerste zin in de bundel, stond centraal bij de driehonderd derdejaars die eind vorig jaar het vak media & maatschappij volgden. De studenten lazen wekelijks essays die gepubliceerd waren in de media, onder andere van Bas Heijne van NRC Handelsblad. Daarna kregen ze de opdracht om zelf vijf essays te schrijven over verschillende thema’s als religie en nieuwe media. De beste verhalen, achtentwintig in totaal, werden gebundeld in het boek Hoe bedoel je, geen internet?!

denten de opdracht essays te schrijven. Henfling: ‘Sommigen vonden wij als docenten zo goed, dat we al snel dachten: hier moeten we iets mee doen.’ De verschillende docenten selecteerden de beste essays, Henfling koos uiteindelijk de achtentwintig verhalen die in de bundel zijn verschenen. ‘Pas toen we de essays al hadden ingeleverd, hoorde ik dat er een boek kwam,’ zegt student Ilse Savenije, die woensdag het eerste boek overhandigde aan Bas Heijne. ‘Ik dacht meteen: Oh, dat zou leuk zijn, om erin te

‘Durf je iemand gedag te zeggen als je hem hebt verwijderd als vriend?’

Reflecteren Op 2 juni werd de bundel gepresenteerd in het Singelgrachtgebouw. Docent Merijn Henfling, die de coördinatie van het project op zich had genomen, leidde de bijeenkomst. ‘Bij het vak media & maatschappij leren studenten dat je media en maatschappij niet los kunt zien van elkaar,’ legde hij uit. ‘Ze beïnvloeden elkaar voortdurend. Studenten op deze opleiding zijn niet alleen mediaconsument, maar ook mediamaker. Daarom is het belangrijk dat ze leren reflecteren op hun eigen gedrag.’ Om dit te doen kregen de stu-

havana

havana

In haar essay vraagt Ilse zich af hoeveel privacy we nog hebben, onder andere vanwege een voorval dat de aanleiding vormde voor haar verhaal. Op internet had ze naar accommodaties in Marrakech gezocht, een paar dagen later verscheen een banner met goedkope hotels in Marrakech. ‘Ik begin me af te vragen wie wat allemaal van mij weet,’ schrijft Ilse. ‘Bestaat privacy nog in deze mediasamenleving?’ Volgens Bas Heijne is zo’n soort vraag de essentie van een essay. ‘Als essayist moet je niet denken: wat vind ik hiervan, maar: wat is er nou eigenlijk aan de hand?’ Heijne mocht het eerste exemplaar in ontvangst nemen. Hij heeft het voorwoord van de bundel geschreven. Henfling had hem gevraagd om dat te doen, omdat het essay uit de reader van Heijne vaak werd aangehaald door studenten. Heijne was onder de indruk toen hij de verhalen van de studenten las, zei hij bij de boekpresentatie. Op Henflings vraag wat hem was opgevallen aan de studentenessays

komen!’ Dat is Ilse gelukt. Haar bijdrage ‘Alles wat we doen, is bekend’ is het laatste verhaal in de bundel. ‘Op een gegeven moment hoorde ik dat ik in de laatste selectie zat. Ik moest mijn essay nog eens goed doorlezen om eventueel nog dingen aan te passen en fouten te verbeteren. Toen wilde ik zeker in het boek komen!’

antwoordde de NRC-columnist: ‘Hun open geest, het onderzoekende. De studenten zijn erg kritisch, ook op zichzelf. En de essays zijn echt heel goed geschreven.’

Hyves­vrienden Dat was precies waarom Henfling en zijn team vonden dat de essays niet in een la

mochten verdwijnen. Dankzij de inzet van enthousiaste mensen en de financiële steun van profielmanager Jelle Jeensma en domeinvoorzitter Peter van Gorsel kon het boek worden gemaakt. Bij het selecteren van de essays werd vooral gelet op originaliteit en schrijfvaardigheid, liet Henfling weten. ‘Originaliteit in de zin van: proberen verder te komen.’ De gebundelde essays gaan over onderwerpen als: Wat betekent Twitter binnen de nieuwsvoorziening? Wat zijn Hyves-vrienden waard? En: kan mijn oma nog zonder techniek? Studenten redactie & mediaproductie zijn niet alleen maar blij met nieuwe media, ze zien ook de nadelen die eraan kleven. Dat kwam ook naar voren in een filmpje dat werd vertoond, waarin vier studenten voorlazen uit eigen werk. Thomas werpt een probleem op in zijn essay over Hyvesvrienden: ‘Durf je iemand in de trein gedag te zeggen als je hem een week eerder hebt verwijderd als vriend?’ En studiegenoot Fleuri-Anne beweerde in haar essay stellig: ‘Zelf voed ik mijn kinderen op zonder computer. Wii, Nintendo, Xbox, PlayStation: ze komen er bij mij niet in.’ n

n■De bundel Hoe bedoel je, geen internet?!, jongeren over de nieuwe media in 28 essays om even bij stil te staan is voor tien euro te koop bij Athenaeum en Selexyzvestigingen Koningsplein en Roetersstraat. ISBN: 978-90-812745-2-4.

havana

Is er nog privacy?

Voetbalgekte Havana sprak met studenten uit Denemarken, Japan en Kameroen, de poulegenoten van Nederland.

13

Studenten schreven de essays van de bundel Hoe bedoel je, geen internet?!

14

15

achtergrond

reportage

achtergrond

Bang voor

BAS

Vlin-der-strik In februari woonde Havana de eerste lessen bij van een nieuwe groep Taal- en Schakelstudenten. Terwijl het communiceren toen nog met handen en voeten moest, horen we nu al hier en daar een volzin. Kirsten Dorrestijn Hoe leer je Nederlands als je nog geen woord van die taal spreekt? Heel simpel: vanaf moment één alle andere talen binnen het klaslokaal verbieden en beginnen met basiszinnen als ‘Hoe heet je?’, ‘Waar kom je vandaan?’ En: ‘Waar woon je?’ In vier bijeenkomsten en twintig uur zelfstudie per week worden de studenten klaargestoomd voor de HvA. Het is tijd voor een excursie naar het fotomuseum Amsterdam, Foam. De vijftien deelnemers uit Marokko, Irak, Egypte, China en Brazilië zijn aan tafels geschoven in een lokaal aan de Wenckebachweg. Voor een klas waarvan de les nog niet is begonnen, blijft het opvallend stil. Blijkbaar vormt de taal nog een te grote barrière voor koetjes en kalfjes. Docent Ljiljana Vulinovic kondigt aan dat vandaag de fotoworkshop wordt voorbereid. Ze deelt een stapel foto’s op karton uit. Terwijl de studenten een plek uitzoeken, is – hoewel strikt verboden – hier en daar geroezemoes in het Arabisch te horen. Maar ook klinken Nederlandse volzinnen als: ‘Ik moet nog een stoel hebben’ en ‘ik wil daar zitten.’

Khaoula Lalaoui (22) en Hanane Ettauyl (22) uit Marokko en Yunyi Bao (31) uit China zijn aangeschoven bij een foto van twee kinderen, die ze gedetailleerd moeten beschrijven. Nieuwe woorden noteren ze. ‘Een meisje en jongetje,’ begint Hanane. ‘Het zijn een kleine broer en zus,’ constateert Khaoula en legt uit: ‘Zij lijkt op hem en zelfde sokken en schoenen.’ De drie schrijven hun bevindingen op. Yunyi: ‘De handen…eh…

trekt daarbij aan een imaginaire das om haar hals. ‘Dit is een “vlin-der-strik” en ze schrijft het woord op het bord. Andere woorden die de meiden leren zijn: ‘Blote benen’, ‘vloerbedekking’ en ‘zielig kijken’. Als duidelijk wordt dat Hanane straks de woorden voor de klas moet verklaren, vraagt ze snel aan haar Marokkaanse buurvrouw: ‘Vloerbedekking, wat betekent?’ Khaoula fluistert haar het antwoord in het Arabisch toe. Als we het taalniveau vergelijken met een paar maanden geleden, hebben de studenten een enorme sprong gemaakt. Toch kun je je moeilijk voorstellen dat iemand die nu nog moet leren wat vloerbedekking is, over een jaar een reguliere HvA-studie kan volgen.

Schaduw Een week later staan we in de foyer van Foam. Gids Michelle neemt ons mee naar

‘Vloerbedekking, wat betekent?’ together.’ Ze pakt haar eigen handen beet en kijkt de anderen vragend aan. ‘Vast’ weet Khaoula. ‘Handen vasthouden,’ verschijnt in de lesboekjes. ‘Jurkje,’ wijst Hanane naar het meisje. En naar de jongen: ‘overhemd met korte broek.’ Tot nu toe gaat het goed. Maar dan wijst Khaoula naar de strik om de nek van de jongen en zegt: ‘stropdas’. Net op dat moment buigt Vulinovic zich over het groepje. ‘Nee, een stropdas is langer,’ en

een tentoonstellingsruimte op de bovenste etage, waar een expositie is van de Britse fotograaf Paul Graham. Aan elke wand hangen series van vijf of zes foto’s. Michelle vestigt de aandacht op een landschap. ‘Wat zien jullie?’ vraagt ze. ‘Gras,’ roept iemand. ‘Ja, heel goed. En zien jullie de grasmaaier? Kennen jullie dat woord?’ De groep blijft stil. ‘Komen in deze foto’s woorden terug die jullie tijdens de les hebben geleerd?’ De stu-

denten beginnen in hun boekjes te bladeren. ‘De hoek,’ zegt iemand. ‘Zonlicht,’ noemt een ander. ‘Schaduw,’ merkt weer iemand anders op. ‘De schaduw is inderdaad een handig woord om te weten in dit museum,’ leert Michelle, ‘die komt op bijna elke foto terug.’ Al komen de Nederlandse woorden bij de meesten nog wat onwennig uit de mond, het is duidelijk dat de studenten de afgelopen maanden veel hebben geleerd. Sommigen steken wat spreekvaardigheid en woordenschat betreft ver boven de rest uit, zoals de Marokkaanse Khaoula. ‘Zij gaat echt als een speer,’ beaamt Vulinovic. ‘Dat komt doordat ze veel televisie kijkt.’ Khaoula studeerde elektrotechniek in Marrakech en kwam zes maanden geleden naar Nederland om bij haar man en familie te zijn. ‘Toen ik hier aankwam, ben ik meteen begonnen met de taal leren. Ik kijk vaak naar AT5, en verder het NOS Journaal, X-Factor en Wie is de chef?’

Wie in het eerste jaar minder dan veertig studiepunten haalt, binnen twee jaar nog geen propedeuse heeft of niet slaagt voor verplichte vakken, krijgt een bindend afwijzend studieadvies (BAS). Ofwel: wordt van de opleiding gegooid. Kirsten Dorrestijn

De BAS-regeling is ontworpen om studenten die niet presteren van de opleiding te kunnen zetten. Maar gelukkig schrikken de meesten die een BAS-brief op hun deurmat krijgen niet: zij kwamen al lang niet meer naar de lessen en tentamens. Niet iedereen die met zijn studie stopt, meldt dat nou eenmaal bij de instelling. Volgens Beer van Arem, voorzitter van de examencommissie van het domein Economie & Management, blijven veel gestopte studenten nog een half jaartje ingeschreven staan zodat ze hun studiefinanciering en OV niet meteen kwijtraken. ‘Als wij een bezwaarbrief krijgen, beschouwen we dat als een teken dat zo iemand serieus met zijn studie bezig is. Indien hij een duidelijke legitimering heeft voor zijn geringe aantal studiepunten, trekken wij de BAS in.’ Bij de studenten die hun best doen voor hun studie, maar te weinig punten halen, is in

Hema­taarten Aan het eind van de les worden de studenten in het museumcafé getrakteerd op cheesecake en appeltaart. De groep schuift zwijgend aan een lange tafel. Om de stilte te doorbreken vraagt Vulinovic wie er taarten kan bakken. Ali kan geen taarten bakken maar weet wel in vloeiende taal te vertellen dat de taarten van de Hema de lekkerste zijn. ‘En die zijn ook goedkoop,’ voegt hij daar aan toe. Wie de weg naar de Hema kan vinden, lijkt al behoorlijk ingeburgerd. n

de meeste gevallen sprake van zogenaamde ‘bijzondere omstandigheden’. De decaan bepaalt in welke gevallen de omstandigheden ‘bijzonder’ genoeg zijn om gevrijwaard

Die beoordeelt de situatie en kan voorkomen dat wij ingrijpen.’ Opleidingen zijn niet verplicht de regeling in te voeren. Toch hanteert 98 procent van studies haar. In het studiejaar 2007-2008 werd aan 18 procent van de hbo-studenten in Nederland een afwijzend advies verstrekt. Op de HvA krijgen alle eerstejaars studenten in november een algemene brief waarin zij op de hoogte worden gebracht van de regels. Daarin wordt vermeld dat studenten het kenbaar moeten maken als zij particuliere problemen hebben die de studievoortgang belemmeren. Wie aan het eind van het eerste semester minder dan dertig punten heeft, krijgt een waarschuwing. Van Arem: ‘Soms krijgen

‘Toen ik die brief kreeg, raakte ik helemaal in paniek’ te worden van een BAS. Van Arem: ‘De examencommissie krijgt advies van de decaan en neemt dat in de meeste gevallen over. Wij krijgen niet te horen wat eraan scheelt. Ik hoef eerlijk gezegd ook absoluut niet te weten of een student suïcidaal is of dat zijn moeder is overleden. Daar is de decaan voor.

dan veertig punten, dan krijgt hij half juli de beruchte BAS-brief. Dat gebeurt ook als een student bepaalde verplichte vakken niet heeft gehaald. Bij het domein Media, Creatie & Informatie geldt dat bijvoorbeeld voor een vak als spelling. De student heeft vervolgens vier weken om beroep aan te tekenen bij het College van Beroep voor de Examens (CoBex). Het Cobex stuurt die brieven weer door naar de betreffende examencommissies. Vervolgens kijken zij of het verweer hout snijdt en of er iets bekend is bij de decaan. Wie eenmaal definitief een BAS heeft gehad, mag zich niet meer inschrijven voor dezelfde studie. Slimmeriken die zich denken aan te kunnen melden voor de deeltijdvariant van hun opleiding, worden meestal geweerd. Je mag je wel voor een andere studie binnen hetzelfde domein inschrijven.

Best boos

we daarop meteen een reactie als “Waarom krijg ik deze brief?” Dan weet je: die is wakker. Een BAS zal hem waarschijnlijk niet overkomen.’ In het tweede semester is het de bedoeling dat de gewaarschuwde student er hard aan gaat trekken. Doet hij dat niet en heeft hij aan het eind van het jaar minder

Isabella Breebaart (23, student media, informatie & communicatie) heeft een jaar lang in de stress gezeten uit angst voor de BAS. ‘Het heeft me echt depressief gemaakt. Op een gegeven moment wilde ik mezelf het liefst van het balkon gooien. Aan het eind van het eerste jaar ben ik twee keer geopereerd, waardoor ik niet alle vakken had gehaald. In het tweede jaar moest ik dus vakken uit het eerste jaar inhalen. Dat lukte niet allemaal tegelijk. Ik ben direct naar de decaan gestapt, maar het contact verliep

moeizaam. Ze mailde vaak niet terug en tijdens spreekuren was ze in gesprek. Aan het eind van dat jaar had ik nog steeds mijn propedeuse niet. Toen ik in de zomer een brief kreeg waarin stond dat ik een BAS zou krijgen, raakte ik helemaal in paniek. Had de decaan mijn problemen niet doorgegeven aan de examencommissie? Of zouden ze niet onder “bijzondere omstandigheden” vallen? Later kwam ik er pas achter dat óók studenten met bijzondere omstandigheden zo’n brief krijgen. Ik heb een bezwaarbrief geschreven en vervolgens heb ik de hele zomer in spanning op antwoord gewacht. Een week voordat de studie weer begon, kreeg ik te horen dat al die stress niet nodig was geweest: ik mocht gewoon door. Achteraf ben ik best boos dat ik niet eerder te horen heb gekregen dat ik me in mijn situatie geen zorgen hoefde te maken. Ik vind het een bureaucratisch gedoe.’ Van Arem is van mening dat studenten door docenten, decanen, mentoren, studieloopbaanbegeleiders en coaches niet als nummers behandeld mogen worden. De examencommissie doet dat volgens hem wel. ‘Wij moeten zo objectief mogelijk zijn en vertrouwen op het advies van de decaan.’ Deeltijdstudent Gilberto Ormskirk (29, tweedejaars bedrijfskunde) kreeg al twee keer een waarschuwingsbrief. ‘Ik heb daar geen problemen mee. Het is juist wel goed dat ik af en toe met mijn neus op de feiten

word gedrukt. Het stimuleert me om het tweede semester keihard aan de bak te gaan en meer prioriteit te geven aan mijn studie.’

Onzeker Lise Wiemans (23) begon na een mbo-opleiding in 2007 vol goede moed aan media, informatie & communicatie. Maar de gewenste resultaten bleven uit. Ze haalde continu onvoldoendes voor tentamens. ‘Ik woonde net in Amsterdam, dus alles was nog nieuw en spannend en daarnaast bleek de overstap vanaf het mbo erg groot. Ik had nooit geleerd een heel boek uit mijn hoofd te leren. Ik heb erg hard gewerkt en nog bijles genomen in spelling, maar dat kon niet verhinderen dat ik te weinig punten haalde. Toen ik in

‘Bij media, informatie & communicatie zijn de regels erg streng. Een groot deel van de studenten valt af. Een andere hbo-opleiding had ik waarschijnlijk wel gehaald, maar daar ben ik niet aan begonnen. Ik was te bang om weer te falen. De BAS heeft me in die tijd erg onzeker gemaakt. Gelukkig vond ik al snel een baan, waar ik nu al twee jaar met veel plezier werk. Ik schrok trouwens wel van de geldsom die ik voor dat jaartje verloren studie moest terugbetalen: 5000 euro.’ Loes is nooit naar een decaan gestapt om haar problemen te melden. Wat zou er gebeurd zijn als ze dat wel had gedaan? Valt de overstap van mbo naar hbo ook onder ‘bijzondere omstandigheden’? Van Arem kan daar geen eenduidig antwoord op geven. ‘Als

‘De BAS beschermt studenten tegen een verkeerde studiekeuze’ januari een waarschuwingsbrief kreeg, wist ik eigenlijk al dat ik het niet zou gaan redden. Ik heb het nog even geprobeerd, maar na een paar maanden ben ik op zoek gegaan naar werk.’ Als de BAS niet had bestaan en Loes op haar eigen tempo had kunnen studeren, had ze de opleiding zeker afgemaakt.

iemand een duidelijke motivatie heeft om een bepaalde studie te doen, laten wij het hem soms nog een jaartje proberen. Maar als blijkt dat iemand het gewoon niet kan, schrijven wij hem af. Dat is voor alle partijen het beste. De BAS beschermt studenten tegen een verkeerde studiekeuze en houdt

daarnaast de reputatie van de HvA op peil. Het zou onze hogeschool niet goed doen als wij studenten zouden afleveren die na zes jaar studie met hun hakken over de sloot zijn geslaagd. Dan roepen bedrijven straks: “Afgestudeerden van de HvA, die hoeven wij niet, want die kunnen niks.” Dat zou voor alle studenten een degradatie van hun papiertje betekenen.’ n

De namen Isabella Breebaart en Lise Wiemans zijn op verzoek van de geïnterviewden gefingeerd.

Examencommissie n■Elke opleiding heeft een examencommissie die het toetsbeleid controleert en over de BAS beslist. Zo’n commissie bestaat uit zes docenten die aan verschillende fasen en afstudeerrichtingen zijn verbonden. Taken zijn onder andere het afhandelen van klachten over toetsen, het verlenen van vrijstelling en het opleggen van sancties in geval van fraude.

havana

havana

havana

Fotoworkshop

Afwijzend advies

De Taal- en Schakelstudenten die Havana in februari volgde maken een uitstapje naar Foam.

Wanneer krijg je precies een BAS, hoe gaat het in z’n werk en wat zijn de gevolgen?

16

17

laatste kunstje

laatste kunstje

Nooit te oud om te leren Sinds 2005 worden HvA-docenten gestimuleerd te promoveren. Maar waar een promotie in de academische wereld het begin van de carrière inluidt lijkt het zich op de HvA te ontpoppen tot een mooie carrièreafsluiter. Emma van Laar ‘Dat we als HvA willen dat docenten zich blijven ontwikkelen en promoveren is ingegeven door het feit dat we als hoger onderwijsinstelling willen bijdragen aan een betere kenniseconomie in Nederland,’ vertelt Dymph van Outersterp, beleidsmedewerkster Onderzoek aan de HvA. ‘We willen studenten afleveren die kennis van de werkomgeving en onderzoeksvaardigheden bezitten. Dat lukt alleen als ook docenten deze vaardigheden hebben. Daarom stimuleren we docenten een masteropleiding te volgen en te promoveren.’ In het instellingsplan 2007-2010 stelde de HvA zich tot doel dat in 2010 twintig procent van het docentencorps is gepromoveerd of bezig is met promotieonderzoek. Om dat doel te bereiken is er sinds 2005 een promotieregeling van kracht. Om docenten te stimuleren het promotietraject in te gaan nemen het College van Bestuur en de domeinen een gedeelte van de financiering op zich.’

Bijstellen ‘De doelstelling van twintig procent was wel heel erg vooruitstrevend. Die is inmiddels bijgesteld. In een aantal convenanten is nu tien procent als streefgetal genoemd. Sinds de invoering van de regeling zijn ruim 40 docenten aan hun promotie begonnen. Dat moeten er ongeveer 150 worden,’ zegt Van Outersterp. Het promoveren is binnen de HvA duidelijk in ontwikkeling, maar de belangstelling verschilt per domein. Zo leveren Bewegen, Sport & Voeding en Maatschappij & Recht elk vijf promovendi en zijn Economie & Management en Media, Creatie & Informatie goed voor acht promovendi. Onderwijs & Opvoeding heeft vier promoverende docenten rondlopen, bij Gezondheid zijn het er twee en bij Techniek drie. ‘De interesse van docenten begint toe te nemen en vanuit de domeinen wordt er hard gewerkt om docenten te stimuleren. De meeste docenten starten nu puur uit eigen interesse aan het traject. We willen naar meer bekendheid en erkenning toe zodat er meer docenten instappen. In de academische wereld is een promotie een opstapje voor de rest van je

carrière, de basis om verder te groeien. Bij ons is dit nog niet zo. We zullen er ook iets aan moeten verbinden zodat het promoveren een meerwaarde krijgt,’ stelt Van Outersterp.

Selectie De aanvragen voor promotieonderzoek worden op basis van een aantal criteria beoordeeld. Een onderzoek moet origineel zijn en een bijdrage aan de wetenschap

trajecten en zorgen ervoor dat de opgedane kennis terugstroomt in het onderwijs. Begeleiding is heel belangrijk, zeker omdat de promotie plaats vindt op een universiteit.’ De docent wordt in de praktijk met name begeleid door een promotor van de universiteit. ‘Binnen de HvA is geen onderzoeksstructuur of -cultuur. De begeleiding vanuit de universiteit is iets waar we bij de selectie dan ook steeds meer op letten,’ voegt Van Damme toe.

Hard werken Martin Haring (50) is begin 2010 begonnen aan zijn promotietraject. De docent bedrijfskunde doet een onderzoek onder studenten van de minor Ondernemerschap. ‘Ik kijk in hoeverre sociale netwerken effect hebben op resultaat van een net opgestarte onderneming. Om dit te onderzoeken krijgt de helft van de studenten toegang tot een netwerk van externe partijen en de andere helft niet.’

‘Als je tussen de dertig en veertig bent en jonge kinderen hebt, zal het moeilijk zijn’ kunnen leveren. Daarnaast is maatschappelijke relevantie van belang en moeten de onderzoeksopzet en methoden goed in elkaar zitten. Verder spelen de capaciteiten van de aanvrager een rol en moet onderzoek bijdragen aan de ontwikkeling van de onderzoekslijnen van het domein. ‘De aanvragen worden eerst bekeken door de onderzoekscommissie van het domein en vervolgens beoordeeld door de Raad van Lectoren en voorzien van een positief of negatief advies,’ vertelt Dick van Damme, lid van de onderzoekscommissie van de het domein Techniek en van de Raad van Lectoren. ‘Als onderzoekscommissie kijken we naar de voorstellen en begeleiden de docent in het goedgekeurd krijgen van het voorstel en het vinden van een promotor. Als we het voorstel goed vinden sturen we het door naar de domeinvoorzitter, die het vervolgens weer bij de Raad van Lectoren legt. Binnen de Raad van Lectoren wordt het voorstel bekeken door twee onafhankelijke lectoren.’

Begeleiding Lectoren en kenniskringen hebben een spilfunctie binnen het promotiebeleid. Lectoren zijn bijna altijd zelf gepromoveerd en moeten als schakel fungeren naar het wetenschappelijk onderwijs. Van Outersterp: ‘Lectoren begeleiden onder andere promotie-

Haring heeft vijf jaar geleden een master afgerond, die ook vanuit de HvA werd gefinancierd. ‘Ik ben daardoor geïnteresseerd geraakt in het ondernemerschap en toen de mogelijkheid om te promoveren langskwam heb ik die aangepakt. Ik stop naast de twee dagen die ik vanuit de HvA krijg ook veel vrije tijd in mijn onderzoek. Dat levert genoeg tijd op om het promoveren te combineren met mijn andere werkzaamheden.’ Hilde Bax (53), voormalig opleidingsmanager van de docentenopleiding Lichamelijke Opvoeding, is in augustus 2006 aan haar promotie begonnen. ‘De vraag was echter hoe dit structuur moest krijgen. Ik zou 40 procent van mijn tijd aan de promotie gaan wijden. Toevallig kwam er een vacature langs en heb ik in overleg met de HvA besloten om ook de overige 60 procent tijdelijk buiten de deur te doen. Als ik dit najaar ben gepromoveerd zal ik terugkeren bij de HvA. Ik ben als het ware vier jaar uitgezet in het vakgebied, ik werk nu als beleidsmedewerker bij de Koninklijke Vereniging van Leraren Lichamelijke Opvoeding,’ zegt Bax. Binnen haar promotie, met de titel De samenleving over de kwaliteit van bewegen en sport op school, onderzoekt Bax wat inwoners van Nederland, vertegenwoordigers van maatschappelijke organisaties en de overheid belangrijk vinden in het

lichamelijke onderwijsaanbod en wat ze van leraren lichamelijke opvoeding verwachten. ‘Ik ben het promotietraject ingestapt omdat ik toe was aan een nieuwe uitdaging. Ik participeerde al in onderzoek en zocht meer verdieping. Ik had de wens om te promoveren al uitgesproken voordat de regeling van start ging. Ik vind het heel mooi dat de HvA haar werknemers nu de kans geeft zich op deze manier te ontwikkelen. Het is wel hard werken en de tijd die ervoor staat is krap maar ik word gelukkig goed begeleid door mijn promotor en copromotor,’ vertelt Bax. Martin Gerrebrands (51) is binnen het domein Maatschappij & Recht bezig aan zijn promotieonderzoek. ‘Ik noem het zelf filosofisch onderzoek omdat ik me richt op wat de filosofische grondslagen van het wetenschappelijk onderzoek zijn. Ik vind het leuk om mijn interesse voor het onderwijs te combineren met onderzoek en was wel toe aan iets nieuws. Ik ben vanuit het domein verschrikkelijk gestimuleerd om te gaan promoveren. En het bevalt me erg goed. Het enige waar ik tegen aanloop is dat binnen de HvA geen onderzoekscultuur heerst en sommige mensen daardoor niet snappen wat ik doe en waarom.’

havana

The simple things in life. Dat is de titel van een even integere als fraaie documentaire van filmmaker en acteur Miguel Narings. Ik houd niet zo van eendimensionale films tenzij ze over kungfu en shaolin gaan. De film van Narings bevat tot mijn genoegen dan ook meerdere lagen. Ogenschijnlijk gaat het alleen om een impressionistisch verslag van hoe Narings vader gelukkig probeert te worden door het aanknopen van relaties met vrouwen uit Azië. Tegelijkertijd gaat de documentaire ook over de moeizame relatie tussen vader en zoon. Die laag is trouwens zowel humoristisch als schrijnend. Er is nog een andere dimensie en die zie ik als het belangrijkst. De documentaire gaat namelijk ook over het menselijk tekort en de wanhopige pogingen de leegte van het bestaan zinvol in te vullen. Het is een mooie, droeve, humoristische en voor sommigen wellicht aangrijpende film. Meer dan de moeite waard. Nu ik het toch over simple things in life heb, wil ik even uw aandacht vragen voor Hanneke Stasse. Niet bekend? Hanneke werkt al honderd jaar op de lerarenopleiding van de HvA. Nu ken ik veel mensen die al heel lang bij één en dezelfde organisatie werken maar eigenlijk weinig tot niets toevoegen aan die organisatie. Fysiek zijn zij aanwezig maar functioneel zijn ze al tijden met ontslag of op een langdurig, betaald verlof. Dat geldt echter in het geheel niet voor Hanneke. Alleen al door haar energie en dynamiek geeft zij de lerarenopleiding van de HvA dagelijks meer waarde. In de woestijn van het onderwijs is Hanneke een oase van zowel aanstekelijke betrokkenheid als van onderwijskundige kennis en ervaring. Een voedingsbron voor haar studenten. Voor een lerarenopleiding is dat meer dan prettig. Haar uitstraling beweegt zich geraffineerd op een horizontale lijn van meisjesachtige vrolijkheid aan de ene kant en prettig cynisme aan de overkant. Eigenlijk is Hanneke het gouden randje van de lerarenopleiding. Van die Hanneke kreeg ik deze week dus een mail. De inhoud van die mail maakte mijn zo ellendig begonnen dag – dat had te maken met de CMR-verkiezingen en de bijbehorende special van Havana – in één klap beter dan goed. Ze schreef dat ze in de lift van de Wenckebachweg een Turkse student ervan had overtuigd dat Havana een leuk en nuttig blad is om te lezen, zowel voor studenten als medewerkers. De student las Havana nooit maar hij zou dat nu wel gaan doen. Een succesvolle elevator pitch in optima forma. Zoals een missionaris vroeger blij werd van één bekeerling zo word ik blij van iedere nieuwe lezer. The simple things in life. Paul van de Water Hoofdredacteur

#35

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 9 juni 2010

Dit zijn onze tegenstanders (nu het nog mag)

Leeftijd Bax, Gerrebrands en Haring hebben allen het idee dat vooral oudere docenten het promotietraject ingaan. ‘Er zijn ook wel jongere docenten die promoveren, maar de gemiddelde leeftijd ligt toch verbazingwekkend hoog. Maar bedenk wel dat we nooit eerder de kans hebben gehad om dit te doen. De regeling is nieuw. De gemiddelde leeftijd zal de komende jaren waarschijnlijk wel zakken. Maar aan de andere kant hebben jonge docenten die net bij de HvA binnenkomen misschien wel genoeg uitdagingen,’ aldus Bax. ‘Er gaat veel tijd in het promoveren zitten. Op het moment dat je tussen de dertig en veertig bent en jonge kinderen hebt, zal het moeilijk zijn,’ vult Haring aan. Gerrebrands: ‘De eerste groep die men is gaan stimuleren te promoveren zijn degenen met een vast contract en dus vanzelf wat ouder. Maar ik ben ervan overtuigd dat dit gaat verschuiven.’ Ook Van Outersterp ziet dat veelal oudere docenten enthousiast zijn. ‘Vooral in het begin waren het met name oudere docenten die deelnamen. Maar de laatste twee jaar halen we ook jongere docenten binnen. Dat is natuurlijk mooi voor de HvA, zo kunnen we nog jaren de vruchten plukken van de kennisontwikkeling van deze werknemers.’ ‘Ik ben 54 als ik klaar ben, ik hoop dan nog tien jaar van waarde te zijn voor de HvA,’ voegt Haring toe. n

havana

BAS komt

Word jij van school geschopt?

Geen internet?! Essays door studenten

Promoveren Vooral voor 50-plussers

havana

Laatste kunstje

Coverbeeld: Fred van Diem

Een promotie lijkt zich op de HvA te ontpoppen tot een mooie carrièreafsluiter.

Havana is het weekblad voor studenten en medewerkers van de Hogeschool van Amsterdam 9 juni 2010 jaargang 15 / #35

En verder... 04 nieuws

18 very short intro’s

22 hva-agenda

09 ingezonden

19 passie

22 vijftien jaar

09 vraag van de week

20 recensies

22 gekeurd

09 column fen

21 eten

23 weekgast

18 ondertussen in

21 zwartwit

24 afstuderen

Redactieadres Vendelstraat 2, 1012 XX  Amsterdam, 020 595 39 91 [email protected]. Hoofd­ redactie/management Paul van de Water [email protected] Eindredactie Wim de Jong [email protected] Redactie Carlijn van Donselaar [email protected], Lisa Hartog (redactie-assistent), Eveline van Heumen [email protected], Thijs den Otter m.d.den. [email protected], Rian Roegholt (stagiair), Annemarie Vissers [email protected] Medewerkers Miriam Bons, Kim Bos, Kirsten Dorrestijn, Anouk Kemper, Anne Koeleman, Emma van Laar, Harmen van der Meulen (correctie), Jeff Pinkster, Merel Straathof, Esther Versluis, Fen Verstappen, Hans van Vinkeveen ­Fotografen Bram Belloni, Eef Bongers, Fred van Diem, Marc Deurloo, Jelmer de Haas, Jan-Maarten Hupkes, Bas Uterwijk Illu­stratoren Pepijn Barnard, Martien Bos, Enkeling, Aimée Groen, Marc Kolle, JeRoen Murré, Magda Rinkema, Pascal Tieman Vormgeving Ron Zijlmans Lay-out Death Valley Advertenties Bureau Van Vliet, Postbus 20, 2040AA, Zandvoort, telefoon 023 571 47 45 fax 023 571 76 80 of zandvoort@bureauvanvliet. com Abonnementen € 18,15 per jaar, opgave via de redactie-assistent of per e-mail Drukkerij Dijkman Offset Diemen. Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur ­artikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670 Havana heeft een samenwerkingsverband met Folia. (Floor Boon, Mirna van Dijk, Jim Jansen, Maud ­Janssen, Marit van Kooij, Dirk Wolthekker). De volgende Havana verschijnt donderdag 17 juni

havana

3

nieuws Carlijn van Donselaar/Eveline van Heumen/Lotte Lankhorst/Thijs den Otter (coördinatie)/Marjolein Sintenie/Annemarie Vissers/Dirk Wolthekker

Het aansluitingsprogramma heeft een gunstig ­effect op de studieresultaten van instromers. Dat blijkt uit onderzoek dat afgelopen donderdag gepresenteerd werd tijdens de derde lustrumviering van het aansluitingsprogramma vo-hbo. Het onderzoek, dat in opdracht van Studentenzaken werd gedaan door HvAonderzoeker Ray Vet, toont aan dat onder studenten die meededen aan zowel de bezoekdag in havo-4 als de meeloopdag in havo-5 twaalf procent minder uitval tijdens het eerste jaar is. Daarbij is het percentage dat na een jaar de propedeuse haalt in deze groep tien procent hoger dan onder studenten die nooit deelnamen aan het programma. Meisjes deden het gemiddeld beter dan jongens. Onderzoeker Vet onderzocht de gegevens van de centrale administratie voor het cohort 2006. Volgens hem is vervolgonderzoek nodig om de resultaten preciezer te duiden. Vet: ‘We weten nu dat er sprake is van een positief effect, maar nog niet welke processen hier een rol bij spelen. Daarom ga ik volgend jaar verder met het onder-

zoek, onder meer door studenten te interviewen. Ook wil ik het onderzoek uitbreiden naar het cohort 2007.’ Jet Benjamins, hoofd Instroommanagement, is blij met de resultaten. Ook zij hecht belang aan een vervolgonderzoek. ‘We denken dat het positieve effect op de studieresultaten van studenten veroorzaakt wordt door een combinatie van de ervaring die studenten tijdens de activiteiten opdoen en de inhoud van de activiteiten. Maar we horen graag hoe de studenten hier zelf over denken. Het is belangrijk inzicht te krijgen in de reden achter het succes van het programma.’ De dienst Studentenzaken vierde het vijftienjarig bestaan van het programma donderdag met een speciaal middagprogramma in de Leeuwenburg. Zo’n zestig HvAstudenten wisselden tijdens tafelgesprekken ervaringen uit met hun vroegere decanen van de middelbare school. Daarna volgde een lezing van filosofe Stine Jensen over identiteit. Hoofd Studentenzaken Luuk van Dée sloot het officiële gedeelte van de middag af, door stil te staan bij vijftien jaar aansluitingsprogramma. Hij prees Benjamins voor haar jarenlange inzet voor het programma. (CvD)

‘Het vriest niet meer’ bij informatica De stemming bij de informaticaopleidingen is minder ijzig dan een week geleden. De geplande tijdelijke verhuizing van de opleidingen naar een kantoorpand aan de Duivendrechtsekade zorgt voor spanning onder de medewerkers. Vorige week berichtte Havana al van een pittige brief die medewerkers van de opleidingen naar het College van Bestuur stuurden, eerder voerden studenten al actie tegen het nieuwe onderkomen. Domeinvoorzitter Peter van Gorsel (Media, Creatie & Informatie) werd in de brief stevig op de korrel genomen. Het kwam erop neer dat medewerkers zich niet vertegenwoordigd voelen door de domeinvoorzitter. Die besprak het document vorige week op zijn beurt met het CvB en een aantal mensen van informatica. ‘Ik schrok wel, maar ik heb ook wel begrip voor de onvrede. Niemand in het domein vindt de verhuizing naar de Duivendrechtsekade leuk, ook ik niet. Maar ik denk dat langzaamaan het besef ontstaat dat we het ermee moeten doen.’ Voor dinsdag 8 juni stond nog een demonstratie op de agenda voor de medewerkers en studenten die volgend jaar aan de Duivendrechtsekade worden ondergebracht. Zij liepen van de Leeuwenburg naar het nieuwe onderkomen. Medewerkers gaan op 14 juni nog met Van Gorsel in gesprek. ‘Ik had graag meer en eerder met ze gesproken, maar mijn weken bestaan helaas ook maar uit zeven dagen,’ zegt hij daarover. Opleidingsmanager informatica Kees Rijsenbrij stelt dat de sfeer wat minder ijzig is. ‘Althans: het vriest niet meer. Wat de Duivendrechtsekade betreft: het is niet anders. We gaan ervan uit dat de locatie op tijd af is en we hopen dat het netwerk goed genoeg is om de opleidingen draaiende te houden. Als je een willekeurig lokaal inloopt, zie je het misschien niet. Maar er komt echt een hoop bij kijken. We hebben een goed glasvezelnetwerk nodig om goed college te kunnen geven, om maar wat te noemen. De verbouwing is nog niet begonnen, maar de tekeningen zijn af. Het moet dus lukken om er in september aan het werk te kunnen.’ (TdO)

Zwaaien met je ov Vier studenten van de minor on­ dernemerschap hebben onlangs hun Checkbag gepresenteerd tijdens het stippenkaartuit­ zwaaievenement van het GVB. De Checkbag is een hoesje voor de ov-chipkaart dat je aan de binnenkant van de mouw van je jas kan bevestigen. ‘Zo hoef je nooit meer naar je kaart te zoeken,’ vertelt Ellen van Binsbergen, één van de bedenkers 4

havana

van het product. ‘Je plakt een stukje klittenband in je mouw en daar kan je het hoesje aan vastplakken. Door het klittenband kan je de kaart alsnog snel pakken als je hem wil opladen. Met één beweging van je arm kan je in- en uitchecken.’ Het GVB heeft al tweeduizend hoesjes gekocht. Het team is op het moment aan het kijken naar mogelijkheden om heel Nederland te veroveren met de handige hoesjes. (EvH)

Mind To Change

Beeld Paul van Hulzen

Programma zorgt voor betere instromers

Benzinepompkunst Zo op het eerste gezicht is het misschien wat lastig om de artistieke waarde te zien van foto’s van benzinestations in de nacht. Fotograaf Paul van Hulzen dacht daar anders over. Hij legde in zijn beelden vast hoe de overdag vaak chaotische plekken bij nacht veranderen in juweeltjes. Van Hulzen viel prompt in de prijzen. Voor zijn serie Filling Stations won hij verschillende prijzen. De foto’s zijn al te bewonderen geweest in musea in Amsterdam, Den Haag, Groningen en Antwerpen. Een selectie uit de reeks is tot en met oktober te zien in het Singelgrachtgebouw. (TdO)

Oud-studente Ginny Mooy gaf dinsdag een lezing in het Jan Bommerhuis over kindsoldaten. Dit deed zij samen met een ex-kindsoldaat uit Sierra Leone.

? Vraag/Antwoord

Mooy is op dit moment directeur van Mind To Change, een stichting die zich inzet voor de reïntegratie van ex-kindsoldaten. Dit doet zij onder andere door middel van scholing, vaardigheidstrainingen, het helpen met opstarten van kleine ondernemingen of het helpen zoeken naar een baan. Tijdens de lezing werd ingegaan op de op herstel gerichte methodes van Mind To Change en internationaal sociaal werk. Mooy deed dit samen met haar partner en ex-kindsoldaat Lansana Juana. Zij vertelden over hun werk in Sierra Leone, waar Mooy woont sinds het afronden van haar studie. De lezing werd georganiseerd door kenniscentrum De Karthuizer van het domein Maatschappij & Recht. (EvH)

Geen democratische WK-hit In potentie was het natuurlijk een briljant idee: laat alle Oranjefans zelf meeschrijven aan een ‘democratische’ Oranje-hit en laat een BN’er het lied zingen. Maar ook goede ideeën sterven. Oscar Legger en cs. van Wij Oranje (minorstudenten) gooiden de handdoek in de ring. Geen meezinger van jullie kant dus? ‘Nee, helaas. Het begon allemaal heel mooi, maar de motivatie is uiteindelijk toch ingezakt. En dan verwatert zo’n plan toch al heel snel. We hadden ook wat tegenslagen te verwerken, dat maakte het al niet makkelijker. Afgelopen week hebben we besloten de stekker eruit te trekken’ Hoezo? Was jullie favoriet Frans Duijts niet beschikbaar een deuntje mee te zingen? ‘De grote namen hadden er geen oren naar, die hadden het zelf allemaal al veel te druk. Tja en dan zak je qua niveau toch. Op een gegeven moment merkten we dat het vrijwel onmogelijk was iemand warm te laten lopen, zelfs C-artiesten bedankten voor de eer. Tja, dan moet je gewoon nadenken wat je nu wil.’ En dat was? ‘Niet zo heel veel dus. We zijn alle zes een andere weg ingeslagen. De een loopt stage, de ander werkt. We zien elkaar nog maar zelden, het gaat vooral via mail. Dan is het ook lastiger er nog in te investeren. Zo is het allemaal een beetje gegroeid dus. Of, nou: eerder gekrompen, kun je wel zeggen.’ En alle fans en inzenders zijn nu gepikeerd? ‘Ik heb geen idee. We wilden een beetje geruisloos van de radar af, dus we hebben het niet wereldkundig gemaakt. We dachten toch al dat iedereen het vergeten was. Behalve jullie van Havana dus…’ (AV)

nieuws

ACE moet pand uit Het Amsterdam Center for Entrepreneurship (ACE) moet per 1 november het voormalige ABN Amro-pand aan de Vijzelstraat verlaten. Het huurcontract loopt op die datum af en zal niet worden verlengd door de gemeente Amsterdam. De plannen van de gemeente komen niet als een complete verrassing. Vanaf het begin van de huurperiode was het duidelijk dat het kantoorpand een tijdelijk onderkomen zou zijn voor ACE. Toch hoopten de ondernemers, studenten en docenten op een paar verlengingsperioden. ‘We wisten dat dit zou kunnen gebeuren, maar we hadden ook nog de hoop dat – net zoals bij andere leegstaande panden met dit soort doeleinden – een paar keer een contractverlenging mogelijk was. Dat gebeurt helaas niet,’ zegt coördinator Martin Haring. Niet alleen het ondernemerscentrum moet de bureaus leegruimen, ook alle andere bedrijfjes in het voormalige ABN Amro-pand moeten verhuizen. De gemeente Amsterdam wil het complete pand leeg opgeleverd zien, om er op den duur appartementen van te maken, volgens Haring. Waar de student-ondernemers zich vanaf november moeten vestigen is nog onduidelijk. Haring: ‘We zijn druk op zoek, we hebben het pand van het iets verder gelegen BinckBank op het oog. Dat komt hoogstwaarschijnlijk leeg te staan.’ Haring zit liever niet op een onderwijslocatie. ‘Het voordeel van een ondernemerscentrum is juist dat je met allerlei kleine, creatieve bedrijfjes bijeen zit. Dat werkt als een olievlek. Ik zie dat op een HvA-locatie niet gebeuren.’ (AV)

‘AVV kan wel naar Ondernemingskamer’ Alternatief voor Vakbond (AVV) is ervan overtuigd dat het wel degelijk alle recht heeft de Am­ stelcampus, de bestuurscultuur en de bestuurlijke fusie voor te leggen aan de Ondernemings­ kamer. Dat stellen zij in een brief die 4 juni is verstuurd aan het College van Bestuur. De brief is mede ondertekend door actiegroep Beter Onderwijs Nederland (BON), dat samen met AVV optrekt in deze discussie. Begin april stuurden de twee clubs ook al een brief aan het CvB, waarin zij een beroep deden op het enquêterecht van de vakbond: AVV meende naar de Ondernemingskamer te kunnen stappen om onderzoek te laten doen naar de gang van zaken rond de bestuurlijke fusie met de UvA en het in eigen beheer laten bouwen van de Amstelcampus. Vorige maand reageerde collegevoorzitter Karel van der Toorn met de

boodschap dat hij best met AVV en BON wil praten, maar dat AVV niet ontvankelijk is omdat de Ondernemingskamer niet is bedoeld voor de HvA: daar is immers geen ondernemingsraad, maar een medezeggenschapsraad. Maar volgens AVV en BON is dat onzin. Zij verwijzen naar een toelichting van staatssecretaris Van Bijsterveldt richting Tweede Kamer uit 2008 over inspraakrechten in het beroepsonderwijs en volwasseneneducatie (BVE). Volgens beide clubs is uit haar woorden meer dan duidelijk dat BVE-instellingen weliswaar geen OR hebben, maar dat er toch de ruimte moeten zijn om problemen in die sector voor te leggen aan de Ondernemingskamer. AVV gaat ervan uit dat dit ook geldt voor hogescholen. Eerder trokken deskundigen dit op hogeronderwijssite Scienceguide in twijfel. De reactie die Van der Toorn in mei stuurde, wordt door AVV en

BON ‘nonchalant’ genoemd. AVV – met HES-docent Peter Fonkert in het bestuur – wordt juridisch bijgestaan door specialist Loe Sprengers, de advocaat die onlangs nog een zaak won waarbij het wanbeleid van de ontmantelde persreus PCM werd aangetoond. In de brief lichten AVV en BON de eerder ingenomen standpunten nog eens toe: de risico’s die de HvA neemt met de bouw van de campus zijn volgens de clubs te groot door de hoge kosten (300 miljoen euro), de voorzieningen van de HvA groeien niet evenredig met de fors toegenomen studentenpopulatie en de bestuurlijke fusie zou nutteloos geworden zijn door het ophanden zijnde fusieverbod tussen hogescholen en universiteiten. Op al deze onderdelen stellen AVV en BON aanvullende vragen. Die zouden de clubs graag beantwoord zien in een gesprek met het College van Bestuur. (TdO)

Stroomstoring legt Leeuwenburg plat De Leeuwenburg is donderdag ontruimd na een stroomstoring.

Studenten voeding in de prijzen Derdejaars voeding & diëtetiek haalden op 4 juni bij een productontwikkelingswedstrijd van het Voedingscentrum de eerste en derde prijs binnen met gezonde snacks en een ‘cereal’. De eerste plek was voor Eveline Deun, Stéfanie Taminiau en Margriet Roelofse (foto). Zij bedachten de ‘vergroentjes’: vierkante bitterballen gevuld met de ‘vergeten’ groenten pastinaak, aardpeer en meiraapjes. Voor in de oven uiteraard, maar het kan ook gewoon de frituurpan in. Een jury vol food-coryfeeën voorspelde een goede toekomst voor het product in de horeca. Ze incasseerden 500 euro met hun plan. ‘Lievelingen’ werden bedacht door José van Dam, Carola Mafait, Bo Notten en Anouk van Vliet. Het zijn cerealballetjes met fruit en zuivel, bedoeld om de niet ontbijtende mens over de streep te trekken om toch ’s morgens alvast een maaltje naar binnen te werken. ‘Een prima ontbijtconcept,’ aldus het jurycommentaar. Lievelingen werd derde in de competitie, hetgeen de studenten 250 euro opleverde. Het was de zesde keer dat het Voedingscentrum een prijsvraag voor hbo-studenten uitschreef. Er deden zeven hogescholen mee met in totaal 23 inzendingen. Voor het eerst deed ook Wageningen University mee aan de hbo-competitie, die vanaf volgend jaar wordt omgedoopt in ‘The Bachelor Award’. (TdO)

Colleges werden geschrapt. Rond één uur gingen de lichten weer aan, maar toen waren de studenten al naar huis. Ook panden naast de Leeuwenburg gingen op zwart. Directeur Ineke Veenstra van het Facilitair Bedrijf/IT&V laat weten dat de ontruiming van de grootste HvA-locatie goed verliep. ‘Rond half elf viel de stroom uit. Studenten hebben eerst

even gewacht, maar toen het langer ging duren hebben we besloten het pand te ontruimen. Dat ging goed. Iedereen ging rustig naar buiten.’ Tegen de tijd dat het probleem was opgelost, was iedereen naar huis. Veenstra: ‘Dat krijg je met zulk mooi weer. De colleges zijn voor de rest van de dag geschrapt.’ Voor informaticastudenten is de stroomstoring zuur: bij die opleidingen waren er toetsen aan de gang op het moment dat de stroom uitviel.

Of dat ook bij andere opleidingen het geval was, is niet duidelijk. Het is ook nog niet duidelijk of de HvA schade heeft ondervonden van de storing. ‘Feit is natuurlijk dat cateraar Sorbon verse producten in de koeling heeft liggen. Dus er is altijd wel wat schade. Hoe groot die is, is nu nog niet te zeggen,’ aldus Veenstra. Wie tijdens de storing per se naar binnen wilde, kon overigens nog via de garage de HvA-locatie in. Die was niet afgesloten. (TdO)

Technische informatica naar Techniek? De notulen van de vergadering van het College van Bestuur zaaiden deze week wat verwar­ ring bij de informaticaopleidin­ gen. Daarin staat te lezen dat er een plan wordt gemaakt over de overdracht van die opleidingen naar het domein Techniek. In het verslag staat dat collegelid Dymph van den Boom met domeinvoorzitters Peter van Gorsel (Media, Creatie & Informatie) en Gerard van Haarlem (Techniek) heeft gesproken over de overdracht van de opleiding technische informatica naar Techniek. ‘De domeinvoorzitters zal worden gevraagd de afspraken ter bevestiging op papier te zetten.’ Opleidingsmanager Kees Rijsen-

brij schrok toen hij de notulen zag. ‘Ik wist van niets, en later werd precies duidelijk waarom: er is gewoon gesproken over een oude afspraak. Toen de domeinen in 2006 werden gevormd, is besloten om de informatica-opleidingen onder te brengen bij MCI, met de afspraak om in 2012 eens te kijken of technische informatica niet beter bij Techniek kan worden ondergebracht. Over die oude afspraak is gesproken en verder is er nog niets aan de hand.’ Rijsenbrij weet overigens niet of hij het een goed idee vindt. ‘De HvA is dan de enige hogeschool waar de informatica-opleidingen over meerdere domeinen zijn uitgesmeerd. Wellicht is het sterker om de opleidingen te

clusteren. Aan de andere kant kun je natuurlijk ook zeggen dat informatica zo belangrijk is dat het in alle domeinen vertegenwoordigd moet zijn.’ Domeinvoorzitter Van Gorsel bevestigt het verhaal van Rijsenbrij. ‘Het gaat om een wat ouder stuk dat Van Haarlem en ik ooit hebben geschreven. Als in de toekomst blijkt dat de informaticaopleidingen beter tot hun recht komen bij Techniek, dan moeten de opleidingen daar worden ondergebracht.’ Van Gorsel geeft toe dat hij eigenlijk te ijdel is om de opleidingen uit zijn domein te laten vertrekken. ‘Maar het gaat toch om het belang van de HvA.’ Zijn collega Gerard van Haarlem wil niets kwijt over de mogelijke transfer. (TdO) havana

5

nieuws

AMFI blijft intact Beeld Jan-Maarten Hupkes

Domeinvoorzitter Peter van Gorsel (Media, Creatie & Informatie) is niet van plan om te tornen aan de status aparte van het Amster­ dam Fashion Institute (AMFI).

Gastcollege Mr. Pac-Man Toru Iwatani, de man achter Pac-Man, gaf 2 juni een gastcollege aan studenten game development. Ter ere van het dertigjarig bestaan van Pac-Man – het gele poppetje dat koekjes eet en ondertussen achternagezeten wordt door gekleurde spookjes – was Iwatani voor even in Nederland. Donderdag 3 juni opende hij het Festival of Games in Utrecht en op woensdag 2 juni gaf hij een gastcollege op de Leeuwenburg over zijn grote succes: Pac-Man. ‘Konnichiwa,’ begint hij in het Japans. Naast hem staat een Japanse dame die zin voor zin vertaalt in het Engels. Iwatani vertelt de studenten over het ontstaan van Pac-Man. Hij wilde in eerste instantie een simpel spel maken voor vrouwen. Dat het een wereldwijd succes werd bij man, vrouw én kind, blijkt wel als hij het publiek vraagt wie er wel eens Pac-Man heeft gespeeld: iedereen steekt zijn hand op. Na afloop van Iwatani’s presentatie konden de studenten hem nog vragen stellen. ‘Hoe belangrijk was de marketing voor Pac-Man?’ vraagt een student. ‘Ik zal je eens iets vertellen over de marketing van Pac-Man. Die was er niet,’ grapt de Japanner. Een van de studenten is benieuwd wat hij van de games van tegenwoordig vindt. ‘Bij die moderne games zie je niet meteen wat de bedoeling van het spel is. Ik vind het veel te moeilijk en wil het niet eens proberen.’ Dat computerspelletjes volgens hem simpel moeten zijn, is wel duidelijk: ‘Plezier is het belangrijkste in een game. Wie wil er nou moeilijkheden in het leven én in games?’ (MS)

Even bellen met Jan Warmink Afdeling marketing & communicatie organiseerde 8 juni een thema­ dag over social media en de HvA. We belden met hoofd van het web­ team Jan Warmink om te vragen wat er allemaal op het programma stond voor de themadag. Waarom deze themadag? ‘Dat komt door twee dingen. We kregen vanuit het domein Media, Creatie & Informatie veel vragen van zowel medewerkers als studenten wat we doen met sociale media en of we er niet meer mee kunnen. We willen graag meer interactie onderling en daar is social media een goede oplossing voor. Daarnaast zijn we momenteel bezig met het project webvernieuwing. De komende twee jaar worden alle interne en externe websites vernieuwd en ook daarvoor kijken we naar de mogelijkheden van social media.’ Wat gaat er allemaal gebeuren? ‘Er zijn drie sprekers die ingaan op de verschillende aspecten van social media. Een van de sprekers heeft onderzoek gedaan naar de rol van 6

havana

social media binnen het studiekeuzeproces. De anderen zijn verbonden aan de HvA en de UvA en gaan in op andere aspecten van social media. Daarnaast gaan we het hebben over ons nieuwe blog. Op www.hva.nl/ webwerker kan iedereen zijn of haar ideeën over social media en de HvA plaatsen. Als laatste is er ook nog een plenaire sessie met alle aanwezige studenten en medewerkers. We verwachten zo’n vijftig mensen.’ En daarna? ‘Alle resultaten van de themadag worden verwerkt in een rapport. We willen tijdens de dag alle problemen, wensen en gedachten inventariseren zodat we op basis van dit rapport kunnen starten met het vernieuwen van alle HvA-websites. Het rapport is waarschijnlijk half juli klaar.’ (EvH)

‘Het is een fantastisch instituut en een sterk merk. Ik peins er niet over om dat kapot te maken.’ Sinds bekend is geworden dat het contract met Liesbeth in ’t Hout niet wordt verlengd, is het onrustig op het mode-instituut. Er gingen geruchten dat het aanbod van het AMFI zou worden beperkt, en vorige week werd ook nog eens duidelijk dat de Raad van Advies opstapt. Van Gorsel is stellig over het aanbod. ‘Ik heb geen idee waar het gerucht dat ik de designopleiding zou willen schrappen vandaan komt. Ik vind juist dat er te weinig designonderwijs wordt gegeven in de regioAmsterdam, dus ik peins er niet over de studie weg te doen.’ De domeinvoorzitter noemt het ‘zeer vervelend’ dat de Raad van Advies van het AMFI heeft besloten te

vertrekken. ‘Het is voor een hbo-opleiding belangrijk dat ze kunnen rekenen op een sterke adviesraad. Ik stuur ze een dezer dagen een brief waarin ik ze uitnodig voor een gesprek en in ieder geval vraag te blijven tot we goede nieuwe kandidaten hebben gevonden.’ Aan de wens om het AMFI los te weken van MCI en het als achtste domein aan de HvA toe te voegen, kan niet worden voldaan. ‘Daar wordt al sinds de domeinvorming om gevraagd. Onlangs gebeurde dat wederom, en de collegevoorzitter is meteen duidelijk geweest: het kan niet. Maar aan de status aparte van het AMFI doen we echt niets: het blijft een eigen instituut en is zo goed herkenbaar.’ Overigens heeft Van Gorsel Liesbeth in ’t Hout bereid gevonden om aan te blijven tot er een goede opvolger is gevonden. ‘We gaan de komende maanden op zoek naar een geschikte vervanger, zowel binnen als buiten de HvA. Liesbeth blijft aan tot de nieuwe directeur aan de slag kan. Ze vertrekt uiterlijk aan het eind van dit jaar bij het instituut.’ (TdO)

Flink bedrag Alpe d’HuZes De twee teams van sport, management & on­ dernemen hebben ruim 35.000 euro opgehaald in de strijd tegen kanker tijdens het wielereve­ nement Alpe d’HuZes. Afgelopen week trapte team 1 rond de 22.000 euro bij elkaar; team 2 bracht ruim twaalfduizend euro binnen voor onderzoek naar kanker. In het eerste team bracht student Tom Oosterwegel alleen al tienduizend euro binnen voor het KWF Kankerbestrijding. Vorig jaar fietste Tom zelfs zeven keer de Franse Alp op.

De HvA-teams, bestaande uit zeventien personen, fietsten tussen de één en zes keer de Alpe d’Huez op en af. Een student moest na drie keer opgeven vanwege uitputting. In totaal deden ruim 2700 wielrenners mee aan het evenement. Volgens docent en deelnemer Martin Breedijk valt het met de spierpijn ondertussen mee: ‘Vlak voor de laatste drie bochten ben ik met fiets en al omgevallen, zo’n kramp kreeg ik. Maar dat is niet te vergelijken met het hebben van kanker. Dat is ook een beetje het doel van de rit: afzien is relatief, kanker krijgen of hebben is vele malen erger.’ (AV)

Nog 9 dagen Vrijdag 18 juni vindt voor de tweede keer het Amstelcampus Festival plaats. Dit keer nog grootser met onder andere muziek, de Docent van het Jaar-verkiezing, live radio, sport, foto­ grafie en debatten. Directeur Kees Hoogeveen houdt Havana op de hoogte. ‘Het programma van het Amstelcampus Festival is rond. Het ziet er fantastisch uit! Er valt ontzettend veel te beleven en het barst van de diversiteit. Niemand hoeft zich een moment te vervelen. Er is echt alles wat

9 je op een festival kunt verwachten. En dat alles gratis en voor niks! De hele dag door is er een waanzinnig aanbod van optredens, daarnaast zijn er allerlei workshops. Er is echt voor iedereen van alles te doen. En niet te vergeten, de geweldige slotact Dio! Voor de festivalkrant zijn we bezig om de laatste puntjes op de i te zetten. Deze week komt die uit als onderdeel van Havana. Ook de affiches zijn inmiddels gedrukt en worden opgehangen op alle vestigingen van de HvA. Het is nu dus enorm druk met alle deadlines, maar ik heb er enorm zin in!’ (LL)

Sorbon tekent voor half jaar bij De nieuwe cateraar van UvA en HvA zal begin­ nen op 1 juni 2011. Het huidige contract met Sorbon loopt af op 1 januari 2011, maar er komt een overgangsperiode van een halfjaar. ‘In die periode kan Sorbon haar werkzaamheden afbouwen en kan een nieuwe cateraar worden ingewerkt.’ Dit zegt Ineke Veenstra, directeur van de facilitaire diensten van UvA en HvA. Overigens is het ook nog mogelijk dat er helemaal geen nieuwe cateraar komt, maar dat beide instellingen gewoon met Sorbon doorgaan. Ook in dat geval komt er een nieuw contract. Momenteel wordt gewerkt aan een aanbestedingsdocument waarin een programma van eisen is vermeld

waaraan de nieuwe cateraar moet voldoen. Wat die eisen zullen zijn, daarover laat Veenstra zich niet uit. Wel zegt ze dat er een gezamenlijke UvA-HvA aanbesteding zal komen, waarin rekening zal worden gehouden ‘met de specifieke aspecten en wensen’ van de afzonderlijke instellingen. Of Sorbon mee zal doen met de aanbesteding is nog niet zeker. ‘Wij beraden ons en wachten het aanbestedings­ document af,’ zegt Sorbon-baas Jørgen Vestjens. Het document zal na de zomer gereed zijn. Cateraars hebben dan tot eind van het jaar de tijd zich in te schrijven. Op de vraag of UvA en HvA nog overwegen de catering weer in eigen beheer uit te voeren, antwoordt Veenstra met een volmondig ‘nee’. (DW)

nieuws

Beeld Fred van Diem

Duitse achternamen

Op 4 en 5 juni vond de elfde editie van het Amsterdams Studenten Festival plaats rond het Binnengasthuisterrein. Veel animo was er niet voor het feestje. Zo werd de flirtworkshop van zaterdag uit het programma geschrapt. Het publiek bleef beperkt tot vrienden en familie van de deelnemers. De verschillende theatersportvoorstellingen gingen wel door. Zo ook het stuk Duitse achternamen, waarin Brink Frankvoort en Daan Schmidt elkaar bestookten met een supersoaker. Het is onzeker of het festival volgend jaar op de agenda terugkeert. (EvH) havana

7

-advertentie-

Havana zoekt een

Leerlingredacteur (m/v) Als leerlingredacteur werk je gedurende een half jaar drie dagen per week (0,6 fte) op de redactie van Havana. Je werkt als zelfstandig lid van de redactie maar je krijgt natuurlijk wel een goede begeleiding.

een journalistieke studie of een communicatieopleiding volgt of heeft afgerond. Wat vinden wij belangrijk? Schrijftalent, nieuwsgierigheid, interesse in journalistiek, initiatiefrijk en verrassende ideeën, creativiteit en flexibiliteit. Als je foutloos in het Engels kunt schrijven dan is dat zeker een pluspunt maar het is geen keiharde eis. Je verdient ongeveer 1150 euro bruto per maand (uitgaande van 24 uur per week) en je krijgt een aanstelling bij de HvA.

Wat ga je doen? Je schrijft nieuwsberichten voor zowel het blad als de website. Verder maak je reportages, interviews en achtergrondverhalen. We zoeken voor deze functie een enthousiaste HvA-student of een net afgestudeerde HvA-er die

Asva

Wat hebben we eraan?

havana

havana

Asva

#05

Wat hebben we eraan?

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 23 september 2009

Meer informatie: Paul van de Water (hoofd­ redacteur Havana), [email protected] of 06 39478895

Asva

#06

Wat hebben we eraan?

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 30 september 2009

havana

Datum indiensttreding: half augustus 2010. Sollicitatiemails, voorzien van een beknopte ­motivatie, kun je sturen naar [email protected] Als bijlage(n) ontvangen we graag je cv, en eventueel voorbeelden van al gepubliceerd werk. Je brief ontvangen we graag uiterlijk donderdag 24 juni. Sollicitatiegesprekken vinden plaats in de laatste week van juni en de eerste week van juli.

havana

#11

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 11 november 2009

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 21 april 2010

De hele dag naar lucht snakken Terugstromers Dan maar naar het hbo

Demonstraties Toen was geweld nog heel gewoon

Dam tot Damloop

Buitenland

Iedereen wil, bijna niemand gaat

Weblogs

Waarom bloggen als je kunt twitteren?

#34

ecial ief sp Inclus ingen p iez scha verk ggen

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam deze me 2 juni 2010

Toptalent

HvA moet nog leren excelleren

Jeroen Knigge

‘Ondertussen steken ze een mes in je rug’

(nu het nog mag)

Reportage

havana

#29

WTF

WTF

s en stripu ur cult

Afvoerputje

Wie wil er lesgeven op het vmbo?

Leuke baan

Wat doe je als het niet meteen lukt?

WTF

TEDx Ams

Ideeën om te delen

QR-code

Scan deze code en kijk wat er gebeurt

04-10-2009

Diemen

Treurnis aan de Rode Kruislaan

HvA vs. UvA Over nerds en moederskindjes

De Hogeschool van Amsterdam presenteert

AMSTEL CAMPUS Debat met

rhi��SPoorPLei� 1 aMSterDaM

eLLa voGeLaar, PauL DooP, a�Drée va� eS, �ea� tiLLie

Docent van het Jaarverkiezing presentatie

DoLf �a�Se�

en anderen w

En verder Secret Love ParaDe • De Biet Lax op Locatie, kunst, Marock&roLL • tai�a �a�� Ba�D documentaires, fotot�o �ay raDio • Piet essays, exposities, �oh��y Go verhalenverteller, Jaco specials, popquiz, aMSterDaM So�G�riterS GuiLD simultaanschaken, theaterMari�� SLaGer (�uff SaiD) improvisatie, liveradio, you�G&DeSPerate • �e� ace boekenspecial, stand-up-

Design: Hannah Weis

zo 13/06 13.30 uur

Poldox 6 Promoveert het cultureel studentencentrum van UvA & HvA

FESTIVAL

18 �u�i van 9 uur ’s ochtends tot 1 uur ’s nachts in en rond het Singelgrachtgebouw

Dio

film

comedy, workshops, D� �akariya • D� chriSteL projecties, wk-debat onder raP Mc La��y leiding van Cees Vervoorn, raD BaD Brya en nog veel meer Meld je aan via s.s.a.‘De LAX’

www.amstelcampusfestival.nl en ontvang gratis twee consumptiebonnen

cultuur

DO 10/06 20.30 uur

CREA Open Podium - The best of

De beste optredens van dit seizoen. Met o.a. Helmer van der Sar (kleinkunst), De Strohonden (band), Kashmere Hakim (singer/songwriter) en een surpriseact door Ruud Aarden (cabaret). toegang gratis

theater

DO 10/06 - Za 12/06 20.30 uur

De ingebeelde zieke - STA!

Toneelspelers van toneelgroep De Vrolijke Ziekte houden hun generale repetitie van het stuk De Ingebeelde zieke, maar niet alles loopt zo goed als het moet gaan... Uiteindelijk wordt De Ingebeelde Zieke van Molière toch vertolkt met zijn absurde, vrolijke, humoristische personages en huiskamertaferelen. toegang e 8,- / studenten e 6,-

cOmeDy

Vr 11/06 20.30 uur, 22.30 uur

Easy Laughs - Improv Comedy

Comedy improvisation in a ‘gezellig’ atmosphere. e 10,- (20:30hr) / e 5,- (22:30hr) / e 12,(both shows)

Geïnspireerd door bekende filmmakers hebben de deelnemers van Poldox - het documentairecollege van de UvA - sociale, economische en politieke kwesties in Nederland onderzocht. Nu presenteren zij hun web- en filmresultaten aan het publiek en een vakkundige jury. toegang gratis

imprOVisatie

ZO 13/06 19.00 uur

All Improv

Een avond vol improvisatietheater! Verschillende shows op een avond. toegang e 5,-

leZing

ma 14/06 20.00 uur

Taoïsme: de Laozi

Kristofer Schipper publiceerde vorige maand een nieuwe vertaling van de Laozi. Hij is sinoloog en antropoloog, emeritus hoogleraar in Parijs en Leiden en expert op het gebied van het taoïsme. Wat is het belang van deze lachende tegenstroming voor het serieuze en moraliserende confucianisme? studenten gratis, e 5,- alle anderen

theater

Di 15/06 - DO 17/06 20.30 uur

Voorjaarsontwaken - STA!

Een nieuwe opvoering van het klassieke stuk van Frank Wedekind over opgroeien en keuzes maken. Humor en tragiek wisselen elkaar af. toegang e 8,- / studenten e 6,-

Meer informatie over de CREA agenda:

www.crea.uVa.nl

WTF

actueel

ingezonden brieven

Vraag van de week Hang de slingers op, zet het bier koud: op 14 juni speelt Oranje de eerste WK-wedstrijd tegen Denemarken. Zit je om half twee voor de buis of roept de HvA-plicht?

Oplossingen mailterreur

De afgelopen paar weken erger ik mij mateloos aan het overmatige mailgedrag van de HvA. Op 17 mei werden er maar liefst vier mails op een dag naar de studenten gestuurd. Dit had als gevolg dat de hashtag #HvA op Twitter voornamelijk in verband werd gebracht met klachten over dit excessieve mailgedrag. De mails gaan onder andere over enquêtes die ik niet wil invullen omdat er toch niets mee gebeurt. Dan is er de Medezeggenschapsraad. Iets dat belangrijk is voor de studenten, maar ook wanneer je er niets van wilt weten, word je blijvend op de hoogte gehouden. Ik wil verandering zien. En dat kan, want er zijn genoeg alternatieven. Iemand op Twitter kwam met het idee om een rss-feed van alle mails te maken die je kunt toevoegen aan je favoriete nieuwsreader. Ook kunnen de berichten op een webpagina worden gezet. Maar het beste idee is een opt out-functie oftewel een ‘klik hier om je af te melden’ link onderaan de mails. Het zijn drie goede oplossingen en ik hoop van harte dat er wat mee gedaan wordt. Als noodoplossing kun je in veel e-mail clients en webmails filters aanmaken die ervoor zorgen dat bepaalde mails die je krijgt (van bijvoorbeeld [email protected]) gemarkeerd worden als gelezen. Je kunt ook de optie meegeven dat elke mail direct naar de prullenbak gaat. Jeroen Hammann, tweedejaars interactieve media

Verkiezingsspecial In de verkiezingsspecial (Havana 34, 2 juni) stond een artikel over het functioneren van de CMR bij monde van de huidige voorzitter Bert Pinkster. Op zich is zo’n artikel goed om iedereen op het nut van medezeggenschap te wijzen. Ongelukkig alleen is dat Pinkster ook kandidaat is voor een zetel in de nieuwe CMR. Dit artikel, waarbij Pinkster ook nog eens prominent in beeld kwam, gaf hem de mogelijkheid zichzelf te profileren en daarmee een voorsprong te nemen op de andere kandidaten. Bovendien zou je tussen de regels door kunnen lezen dat hij zichzelf weer graag ziet als voorzitter. Hetgeen nog niet aan de orde is omdat het nieuwe bestuur uit de nieuwe leden moet worden gekozen. Verantwoordelijk voor de verkiezingsspecial volgens het colofon: de CMR c.q. het DB. Verantwoordelijk voor de inhoud: het Centraal Stembureau, dat zorgvuldiger met die inhoud had moeten omgaan. Walter van de Giesen, docent AMFI, kandidaat voor zowel de domeinraad MCI als de CMR

Sylvester Römer (21) Eerstejaars hbo-rechten ‘Ik heb tentamen die middag, dat gaat toch voor. Dit is het enige vak dat ik nog moet afronden om mij propedeuse te halen. Maar als ik gewoon les had gehad, was ik de wedstrijd gaan kijken. Ook voor andere mooie wedstrijden zou ik misschien wel colleges laten zitten, maar anders gaat school voor. Het is jammer dat ik de openingswedstrijd mis, maar ik ben toch blijer als ik mijn propedeuse heb.’

Lisa Schulz (23) Uitwisselingsstudent social work ‘Voor voetbal zou ik echt geen colleges overslaan. Waarvoor dan wel? Voor de zon, feesten, festivals, familie. Met voetbal heb ik helemaal niks. Ik kom uit Duitsland en daar irriteert het me zelfs een beetje, al die vlaggen en zo. Maar daar beleven mensen het volgens mij ook anders: óf ze vinden het leuk, óf ze haten het. Hier lijkt het wel alsof iedereen wel een beetje geïnteresseerd is, ook de mensen die niet van voetbal houden.’

Jothan Purmer (30) Instroomcoördinator HES ‘Op 14 juni hebben we een voorbereidingsdag in IJmuiden voor studenten die het introductiekamp organiseren. Die dag hadden we al lang geleden geprikt, zonder verder aan het WK te denken. Natuurlijk willen veel mensen de wedstrijd zien, dus we hebben een beamer geregeld. Het wordt een drukke dag met allerlei activiteiten, maar om half twee zitten we met z’n allen voor de buis.’

Jeroen Mulder (21) Tweedejaars aviation ‘In de week van 14 juni heb ik toetsweek, dus ik moet dan leren. Maar dat plan ik dan wel een beetje om de wedstrijd heen, want ik wil zeker gaan kijken. Ik ben een voetballiefhebber. Als het kon, zou ik alle wedstrijden gaan kijken. Nu beperk ik me tot de uitslagen. Maar als de toetsen voorbij zijn, ga ik verder alle WKwedstrijden volgen.’

Lino Boekelman (48) Docent HES ‘Er staat die dag niks in mijn agenda, dus ik ga zeker kijken. Ik werk die dag wel, maar ik hoef niet veel meer te doen. Als er hier op school iets wordt geregeld ga ik hier kijken, maar anders ga ik naar huis. Dan kijk ik met mensen uit de buurt. Ik volg bijna alle wedstrijden als Nederland speelt. Ik houd sowieso wel van voetbal en sportprogramma’s. Al dat oranje feestgedoe doet me niks, ik kijk echt voor het voetbal.’ (RR)

Fen Geluk is… Ongemak kent vele gezichten, maar de aanblik van vriend Mik zou als schoolvoorbeeld kunnen gelden. Dat ongemak was trouwens meer dan terecht. Niet alleen had Mik zojuist een kwartier uitgeweid over The Secret, het spirituele equivalent van een doos vochtig toiletpapier, maar vooral had hij dat gedaan ten overstaande van zowel mij – beroepsscepticus – als ten overstaande van Vis, de vriendin die diezelfde ochtend nog haar echtscheidingspapieren had ondertekend en die bovendien twee maanden eerder haar vader aan kanker had verloren. Maar, wat Mik dus maar wilde zeggen, eigenlijk, was dat je met The Secret dus de gezondheid, de baan en de relatie kon krijgen die je wilt. Zolang je dat maar hard genoeg wenste natuurlijk. En ik vroeg me twee dingen af. Ik vroeg me af hoe ik ooit bevriend was geraakt met Mik en of er nog een manier was om weer van deze vriendschap af te komen. En ik vroeg me af hoe we toch ooit met zijn allen tot de idiote opvatting waren gekomen dat geluk iets is dat met een beetje geld en moeite altijd wel aan te schaffen is. Het idiote idee dat geluk maakbaar is en de nog ridiculere implicatie hiervan: dat mensen die maar niet in staat blijken gelukkig te zijn, dat vooral eigenlijk aan zichzelf te danken hebben. Op basis van mijn persoonlijke ervaringen geloof ik dat geluk iets is wat je af en toe een beetje overkomt. Een vleugje volmaaktheid en dan weer weg. En nooit heeft zo’n kort moment waarop alles even op de goede plek lijkt te staan iets te maken met een vooropgezet plan of een strakke regie; geluk lijkt bij uitstek te zitten in het onverhoedse. Dat maakt kerst overigens ook zo’n intens klotefeest en dat maakt fietsen in de lente soms zo verschrikkelijk fijn. En ik raap mijn moed bij elkaar en zeg tegen Mik dat ik vind dat hij Vis zojuist nogal geschoffeerd heeft. En dat je met boeken als The Secret je reet moet afvegen. En in de bange vooronderstelling dat Mik per direct zijn vriendschap opzegt, dat hij gaat zeggen dat hij me eigenlijk altijd al een vervelende moralist en bemoeial vond hoor ik hem zeggen dat hij blij is dat ik dat zeg. Zomaar een vleugje volmaaktheid. n Fen Verstappen is freelance filosoof & tekstschrijver

havana

9

voetbalgekte

Wij worden wer Al weken voor de eerste wedstrijd kleuren de straten oranje en worden we doodgegooid met brulshirts, pletterpetten, beesies en vuvuzela’s. Een vreemde gewaarwording voor buitenlanders. Havana sprak met studenten uit Denemarken, Japan en Kameroen – inderdaad, de poulegenoten van Nederland – en zocht een verklaring voor het fenomeen Oranjekoorts. Carlijn van Donselaar en Rian Roegholt

DENEMARKEN

JAPAN

De Deen Mogens Blenner (26),

Jouke van der Woude (25),

doet een jaar Nederlands aan de HvA. Hij verheugt zich op het WK, maar vreest dat Nederland te sterk zal zijn voor de Denen.

tweedejaars sport, management & ondernemen, is half Japans. Een groot voetbal­ fan is hij niet, maar de belangrijke wedstrijden gaat hij kijken. Nu nog bedenken voor welk land hij is.

‘Het WK wordt in Denemarken lang niet zo groots aangepakt als in Nederland. Je kunt hier geen winkel binnenlopen of de vlaggen en toeters komen je tegemoet. Het gebouw waar ik woon is volgehangen met vlaggen, terwijl het pas over anderhalve week begint! Wel leuk, maar een beetje too much. Ik ben dat gewoon niet gewend. In Denemarken kleuren de straten pas rood als we gewonnen hebben, hier begint het feest al vóór het WK. Sinds 1990 kijk ik met mijn vader en zusje naar het EK en WK. Thuis op de bank, dat is traditie. De mooiste herinnering heb ik aan het EK in 1992. We hadden ons niet gekwalificeerd, maar Kroatië trok zich terug vanwege de oorlog. Toen mocht Denemarken alsnog meedoen. We hadden steeds mazzel, wonnen met penalty’s in de halve finale van Nederland, stonden in de finale tegenover Duitsland en werden kampioen. Er heerste een enorme feeststemming, vooral omdat Duitsland al had gerekend op de winst. Welk Europees land wil nou niet van Duitsland winnen? Het leukst van het WK vind ik de gezelligheid en de sfeer. Nederland-Denemarken ga ik op het Leidseplein kijken, samen met mijn Nederlandse vriendin. Voor dit WK hebben we ons weer met mazzel geplaatst, dus veel Denen hopen op een herhaling van ’92. Zelf denk ik dat Nederland van Denemarken gaat winnen met 2-1. Voor Denemarken scoort Bendtner, onze spits van Arsenal. We doen pas dertig jaar mee met het WK en zijn maar een klein landje met een matige voetbalcompetitie. Toch leeft het in Denemarken. Iedereen heeft wel een mening over het team, ook mensen die amper voetbal kijken. Het is toch een nationale trots. In Amsterdam ken 10

havana

ik helaas geen andere Denen, dus ik vrees dat ik straks in mijn eentje mijn land sta aan te moedigen. Maar als we winnen, is het helemaal goed.’

‘Japan en Nederland betekenen even veel voor me: mijn moeder is Japans, mijn vader Nederlands. In het mooiste geval worden ze eerste en tweede, maakt niet uit in welke volgorde. Nederland-Japan kijk ik thuis

met vrienden en veel bier. Natuurlijk juich ik dan voor Japan. Ik verheug me nu al op het gezeik en alle slechte grappen die ik dan over me heen krijg. Lekker stoken. Het cultuurverschil tussen Nederland en Japan zie je in de manier van aanmoedigen. Nederlanders doen maar wat, schreeuwen door elkaar heen; Japanners stellen zich op als collectief. Een leider staat met zijn rug naar het veld en geeft met een trommel of fluitje aan hoe er gejuicht moet worden. Zelfs op dat soort momenten hebben Japanners behoefte aan hiërarchie. Van een vriend die nu in Japan zit, hoorde ik dat alle reclames langs de straten in Tokio in het teken staan van het WK. En dat de tegenstanders van Japan uitgebreid worden geanalyseerd in televisieprogramma’s. Het leeft daar dus ook, maar ik kan me niet voorstellen dat Japanners hun huizen en straten versieren. Je ziet daar ook geen verklede idioten op elke hoek van de straat. Japanners zijn toch iets gereserveerder. De wedstrijden kijken de meesten gewoon thuis. Pas als Japan verder komt, komen er misschien grote schermen. Op het platteland wordt trouwens minder gekeken dan in de steden. Dat heeft vooral met een generatieverschil te maken: voetbal leeft in Japan pas sinds de jaren negentig en wordt dus vooral door tieners, twintigers en dertigers gevolgd. De uitslag van Nederland-Japan? Moeilijk, maar ik denk toch dat Nederland wint: 2-1. Hoewel de Japanse coach beloofd heeft de halve finales te halen. Ook weer een verschil met Nederlanders: die gaan altijd voor het kampioenschap. In Japan leggen ze de lat gewoon wat lager.’

voetbalgekte

reldkampioen! Vanwaar die gekte? Herman Pleij, emeritus hoogleraar historische Nederlandse letterkunde, deed onderzoek naar het Oranjegevoel van Nederlanders.

KAMEROEN Derek Atanga (26), Kameroener en derdejaars European School of Physiotherapy, gaat elke wedstrijd kijken. Hij verwacht dat Kameroen het dit toernooi ver gaat schoppen.

tuigd. We hebben topspelers uit de Afrikaanse en Europese competitie en zijn een sterk collectief. Nederland-Kameroen ga ik thuis met vrienden uit Nederland en Kameroen kijken. De Amsterdamse kroegen mijd ik die avond liever, daar voel ik me dan niet op mijn gemak. Ik zou ook niet durven juichen. In Kameroen zou ik wel naar de kroeg gaan. Kameroeners kijken de wedstrijden het liefst samen, onder het genot van veel bier. Net als hier dus. Maar wij dossen ons niet zo uit als de Nederlanders. Voor ons geen schmink en attributen; bijna niemand kan dat betalen. Natuurlijk speelt ook in Kameroen de commercie een grote rol tijdens een WK. Onder de dopjes van flesjes frisdrank zitten bijvoorbeeld speciale codes waarmee je een voetbal of een shirt kunt winnen. Tijdens het aanmoedigen wordt gedanst en gezongen, meestal in het Frans. En na de wedstrijd is het altijd feest, of we nu winnen of verliezen. In dat laatste geval wil het nog wel eens uit de hand lopen: het is voorgekomen dat huizen van spelers die een penalty misten in brand werden gestoken. Treurig, maar het laat zien hoe graag Kameroeners willen winnen. Vroeger keek ik alle wedstrijden met mijn familie. Ik weet nog goed dat Kameroen tegen Argentinië speelde tijdens het WK 1990. We wonnen na een goal van Roger Milla, die toen al 43 was. Hij is onze Johan Cruijff. Door de overwinning was Kameroen het eerste Afrikaanse land dat ooit de kwartfinales van het WK bereikte. Nederland-Kameroen is de laatste poulewedstrijd. Ik hoop dat beide landen zich dan al gekwalificeerd hebben voor de kwartfinales. Nederland is absoluut sterker dan Kameroen. Toch denk ik dat Kameroen van ze wint, met 2-1 of 3-1. Ons team is op z’n best als de tegenstander echt goed is.’

Beeld Fred van Diem

‘Voetbal zit in mijn bloed. Ik kijk elke wedstrijd. Liever een week niet eten dan niet kunnen kijken. Kameroen kan kampioen worden, daar ben ik heilig van over-

‘De uitingen van saamhorigheid onder Oranjesupporters wijzen niet op nationalisme, maar op een breed gedeelde behoefte bepaalde rituelen te delen. Dit heeft een historische reden. Geen land is van oudsher zo verdeeld als Nederland. Neem alleen al ons omroepstelsel met z’n 23 omroepen. Als tegenhanger voor die verdeeldheid is er behoefte aan saamhorigheid. Tot de jaren zestig voelden mensen dit tijdens rituelen binnen de eigen zuil. De christenen hadden hun kerkelijke gebruiken en de socialisten dansten om hun Paasberg. Na de ontzuiling misten mensen dit. Sport bleek een uitstekende manier om je weer verbonden te voelen met anderen. Het lijkt eigenaardig dat juist de nuchtere Nederlanders regelmatig worden gegrepen door het tamelijk hysterische Oranjegevoel. Maar eigenlijk is het juist logisch en gezond dat die houding van ‘doe maar gewoon’ van tijd tot tijd doorbroken wordt. Daarna keert iedereen weer terug naar zijn nuchtere zelfbeeld.’

havana

11

essaybundel

Beeld Foto uit besproeken boek

Bestaat privacy nog? Meestal verdwijnen beoordeelde schrijfopdrachten bij het oud papier. Zo niet die van schrijftalenten van ­redactie & mediaproductie. Hun essays werden gebundeld in een boek dat vorige week werd gepresenteerd. Rian Roegholt

‘Wat is de wisselwerking tussen de media en de samenleving?’ Deze vraag, de eerste zin in de bundel, stond centraal bij de driehonderd derdejaars die eind vorig jaar het vak media & maatschappij volgden. De studenten lazen wekelijks essays die gepubliceerd waren in de media, onder andere van Bas Heijne van NRC Handelsblad. Daarna kregen ze de opdracht om zelf vijf essays te schrijven over verschillende thema’s als religie en nieuwe media. De beste verhalen, achtentwintig in totaal, werden gebundeld in het boek Hoe bedoel je, geen internet?!

Reflecteren Op 2 juni werd de bundel gepresenteerd in het Singelgrachtgebouw. Docent Merijn Henfling, die de coördinatie van het project op zich had genomen, leidde de bijeenkomst. ‘Bij het vak media & maatschappij leren studenten dat je media en maatschappij niet los kunt zien van elkaar,’ legde hij uit. ‘Ze beïnvloeden elkaar voortdurend. Studenten op deze opleiding zijn niet alleen mediaconsument, maar ook mediamaker. Daarom is het belangrijk dat ze leren reflecteren op hun eigen gedrag.’ Om dit te doen kregen de stu12

havana

denten de opdracht essays te schrijven. Henfling: ‘Sommigen vonden wij als docenten zo goed, dat we al snel dachten: hier moeten we iets mee doen.’ De verschillende docenten selecteerden de beste essays, Henfling koos uiteindelijk de achtentwintig verhalen die in de bundel zijn verschenen. ‘Pas toen we de essays al hadden ingeleverd, hoorde ik dat er een boek kwam,’ zegt student Ilse Savenije, die woensdag het eerste boek overhandigde aan Bas Heijne. ‘Ik dacht meteen: Oh, dat zou leuk zijn, om erin te

In haar essay vraagt Ilse zich af hoeveel privacy we nog hebben, onder andere vanwege een voorval dat de aanleiding vormde voor haar verhaal. Op internet had ze naar accommodaties in Marrakech gezocht, een paar dagen later verscheen een banner met goedkope hotels in Marrakech. ‘Ik begin me af te vragen wie wat allemaal van mij weet,’ schrijft Ilse. ‘Bestaat privacy nog in deze mediasamenleving?’ Volgens Bas Heijne is zo’n soort vraag de essentie van een essay. ‘Als essayist moet je niet denken: wat vind ik hiervan, maar: wat is er nou eigenlijk aan de hand?’ Heijne mocht het eerste exemplaar in ontvangst nemen. Hij heeft het voorwoord van de bundel geschreven. Henfling had hem gevraagd om dat te doen, omdat het essay uit de reader van Heijne vaak werd aangehaald door studenten. Heijne was onder de indruk toen hij de verhalen van de studenten las, zei hij bij de boekpresentatie. Op Henflings vraag wat hem was opgevallen aan de studentenessays

‘Durf je iemand gedag te zeggen als je hem hebt verwijderd als vriend?’ komen!’ Dat is Ilse gelukt. Haar bijdrage ‘Alles wat we doen, is bekend’ is het laatste verhaal in de bundel. ‘Op een gegeven moment hoorde ik dat ik in de laatste selectie zat. Ik moest mijn essay nog eens goed doorlezen om eventueel nog dingen aan te passen en fouten te verbeteren. Toen wilde ik zeker in het boek komen!’

antwoordde de NRC-columnist: ‘Hun open geest, het onderzoekende. De studenten zijn erg kritisch, ook op zichzelf. En de essays zijn echt heel goed geschreven.’

Hyves-vrienden Dat was precies waarom Henfling en zijn team vonden dat de essays niet in een la

mochten verdwijnen. Dankzij de inzet van enthousiaste mensen en de financiële steun van profielmanager Jelle Jeensma en domeinvoorzitter Peter van Gorsel kon het boek worden gemaakt. Bij het selecteren van de essays werd vooral gelet op originaliteit en schrijfvaardigheid, liet Henfling weten. ‘Originaliteit in de zin van: proberen verder te komen.’ De gebundelde essays gaan over onderwerpen als: Wat betekent Twitter binnen de nieuwsvoorziening? Wat zijn Hyves-vrienden waard? En: kan mijn oma nog zonder techniek? Studenten redactie & mediaproductie zijn niet alleen maar blij met nieuwe media, ze zien ook de nadelen die eraan kleven. Dat kwam ook naar voren in een filmpje dat werd vertoond, waarin vier studenten voorlazen uit eigen werk. Thomas werpt een probleem op in zijn essay over Hyvesvrienden: ‘Durf je iemand in de trein gedag te zeggen als je hem een week eerder hebt verwijderd als vriend?’ En studiegenoot Fleuri-Anne beweerde in haar essay stellig: ‘Zelf voed ik mijn kinderen op zonder computer. Wii, Nintendo, Xbox, PlayStation: ze komen er bij mij niet in.’ n

■■De bundel Hoe bedoel je, geen internet?!, jongeren over de nieuwe media in 28 essays om even bij stil te staan is voor tien euro te koop bij Athenaeum en Selexyzvestigingen Koningsplein en Roetersstraat. ISBN: 978-90-812745-2-4.

Beeld Eef Bongers

reportage

Vlin-der-strik In februari woonde Havana de eerste lessen bij van een nieuwe groep Taal- en Schakelstudenten. Terwijl het communiceren toen nog met handen en voeten moest, horen we nu al hier en daar een volzin. Kirsten Dorrestijn Hoe leer je Nederlands als je nog geen woord van die taal spreekt? Heel simpel: vanaf moment één alle andere talen binnen het klaslokaal verbieden en beginnen met basiszinnen als ‘Hoe heet je?’, ‘Waar kom je vandaan?’ En: ‘Waar woon je?’ In vier bijeenkomsten en twintig uur zelfstudie per week worden de studenten klaargestoomd voor de HvA. Het is tijd voor een excursie naar het fotomuseum Amsterdam, Foam. De vijftien deelnemers uit Marokko, Irak, Egypte, China en Brazilië zijn aan tafels geschoven in een lokaal aan de Wenckebachweg. Voor een klas waarvan de les nog niet is begonnen, blijft het opvallend stil. Blijkbaar vormt de taal nog een te grote barrière voor koetjes en kalfjes. Docent Ljiljana Vulinovic kondigt aan dat vandaag de fotoworkshop wordt voorbereid. Ze deelt een stapel foto’s op karton uit. Terwijl de studenten een plek uitzoeken, is – hoewel strikt verboden – hier en daar geroezemoes in het Arabisch te horen. Maar ook klinken Nederlandse volzinnen als: ‘Ik moet nog een stoel hebben’ en ‘ik wil daar zitten.’

Khaoula Lalaoui (22) en Hanane Ettauyl (22) uit Marokko en Yunyi Bao (31) uit China zijn aangeschoven bij een foto van twee kinderen, die ze gedetailleerd moeten beschrijven. Nieuwe woorden noteren ze. ‘Een meisje en jongetje,’ begint Hanane. ‘Het zijn een kleine broer en zus,’ constateert Khaoula en legt uit: ‘Zij lijkt op hem en zelfde sokken en schoenen.’ De drie schrijven hun bevindingen op. Yunyi: ‘De handen…eh…

trekt daarbij aan een imaginaire das om haar hals. ‘Dit is een “vlin-der-strik” en ze schrijft het woord op het bord. Andere woorden die de meiden leren zijn: ‘Blote benen’, ‘vloerbedekking’ en ‘zielig kijken’. Als duidelijk wordt dat Hanane straks de woorden voor de klas moet verklaren, vraagt ze snel aan haar Marokkaanse buurvrouw: ‘Vloerbedekking, wat betekent?’ Khaoula fluistert haar het antwoord in het Arabisch toe. Als we het taalniveau vergelijken met een paar maanden geleden, hebben de studenten een enorme sprong gemaakt. Toch kun je je moeilijk voorstellen dat iemand die nu nog moet leren wat vloerbedekking is, over een jaar een reguliere HvA-studie kan volgen.

Schaduw Een week later staan we in de foyer van Foam. Gids Michelle neemt ons mee naar

‘Vloerbedekking, wat betekent?’ together.’ Ze pakt haar eigen handen beet en kijkt de anderen vragend aan. ‘Vast’ weet Khaoula. ‘Handen vasthouden,’ verschijnt in de lesboekjes. ‘Jurkje,’ wijst Hanane naar het meisje. En naar de jongen: ‘overhemd met korte broek.’ Tot nu toe gaat het goed. Maar dan wijst Khaoula naar de strik om de nek van de jongen en zegt: ‘stropdas’. Net op dat moment buigt Vulinovic zich over het groepje. ‘Nee, een stropdas is langer,’ en

een tentoonstellingsruimte op de bovenste etage, waar een expositie is van de Britse fotograaf Paul Graham. Aan elke wand hangen series van vijf of zes foto’s. Michelle vestigt de aandacht op een landschap. ‘Wat zien jullie?’ vraagt ze. ‘Gras,’ roept iemand. ‘Ja, heel goed. En zien jullie de grasmaaier? Kennen jullie dat woord?’ De groep blijft stil. ‘Komen in deze foto’s woorden terug die jullie tijdens de les hebben geleerd?’ De stu-

denten beginnen in hun boekjes te bladeren. ‘De hoek,’ zegt iemand. ‘Zonlicht,’ noemt een ander. ‘Schaduw,’ merkt weer iemand anders op. ‘De schaduw is inderdaad een handig woord om te weten in dit museum,’ leert Michelle, ‘die komt op bijna elke foto terug.’ Al komen de Nederlandse woorden bij de meesten nog wat onwennig uit de mond, het is duidelijk dat de studenten de afgelopen maanden veel hebben geleerd. Sommigen steken wat spreekvaardigheid en woordenschat betreft ver boven de rest uit, zoals de Marokkaanse Khaoula. ‘Zij gaat echt als een speer,’ beaamt Vulinovic. ‘Dat komt doordat ze veel televisie kijkt.’ Khaoula studeerde elektrotechniek in Marrakech en kwam zes maanden geleden naar Nederland om bij haar man en familie te zijn. ‘Toen ik hier aankwam, ben ik meteen begonnen met de taal leren. Ik kijk vaak naar AT5, en verder het NOS Journaal, X-Factor en Wie is de chef?’

Hema-taarten Aan het eind van de les worden de studenten in het museumcafé getrakteerd op cheesecake en appeltaart. De groep schuift zwijgend aan een lange tafel. Om de stilte te doorbreken vraagt Vulinovic wie er taarten kan bakken. Ali kan geen taarten bakken maar weet wel in vloeiende taal te vertellen dat de taarten van de Hema de lekkerste zijn. ‘En die zijn ook goedkoop,’ voegt hij daar aan toe. Wie de weg naar de Hema kan vinden, lijkt al behoorlijk ingeburgerd. n havana

13

achtergrond

Bang voor

Wie in het eerste jaar minder dan veertig studiepunten haalt, binnen twee jaar nog geen propedeuse heeft of niet slaagt voor verplichte vakken, krijgt een bindend afwijzend studieadvies (BAS). Ofwel: wordt van de opleiding gegooid. Kirsten Dorrestijn

De BAS-regeling is ontworpen om studenten die niet presteren van de opleiding te kunnen zetten. Maar gelukkig schrikken de meesten die een BAS-brief op hun deurmat krijgen niet: zij kwamen al lang niet meer naar de lessen en tentamens. Niet iedereen die met zijn studie stopt, meldt dat nou eenmaal bij de instelling. Volgens Beer van Arem, voorzitter van de examencommissie van het domein Economie & Management, blijven veel gestopte studenten nog een half jaartje ingeschreven staan zodat ze hun studiefinanciering en OV niet meteen kwijtraken. ‘Als wij een bezwaarbrief krijgen, beschouwen we dat als een teken dat zo iemand serieus met zijn studie bezig is. Indien hij een duidelijke legitimering heeft voor zijn geringe aantal studiepunten, trekken wij de BAS in.’ Bij de studenten die hun best doen voor hun studie, maar te weinig punten halen, is in 14

havana

de meeste gevallen sprake van zogenaamde ‘bijzondere omstandigheden’. De decaan bepaalt in welke gevallen de omstandigheden ‘bijzonder’ genoeg zijn om gevrijwaard

Die beoordeelt de situatie en kan voor­komen dat wij ingrijpen.’ Opleidingen zijn niet verplicht de regeling in te voeren. Toch hanteert 98 procent van studies haar. In het studiejaar 2007-2008 werd aan 18 procent van de hbo-studenten in Nederland een afwijzend advies verstrekt. Op de HvA krijgen alle eerstejaars studenten in november een algemene brief waarin zij op de hoogte worden gebracht van de regels. Daarin wordt vermeld dat studenten het kenbaar moeten maken als zij particuliere problemen hebben die de studievoortgang belemmeren. Wie aan het eind van het eerste semester minder dan dertig punten heeft, krijgt een waarschuwing. Van Arem: ‘Soms krijgen

‘Toen ik die brief kreeg, raakte ik helemaal in paniek’ te worden van een BAS. Van Arem: ‘De examencommissie krijgt advies van de decaan en neemt dat in de meeste gevallen over. Wij krijgen niet te horen wat eraan scheelt. Ik hoef eerlijk gezegd ook absoluut niet te weten of een student suïcidaal is of dat zijn moeder is overleden. Daar is de decaan voor.

we daarop meteen een reactie als “Waarom krijg ik deze brief?” Dan weet je: die is wakker. Een BAS zal hem waarschijnlijk niet overkomen.’ In het tweede semester is het de bedoeling dat de gewaarschuwde student er hard aan gaat trekken. Doet hij dat niet en heeft hij aan het eind van het jaar minder

dan veertig punten, dan krijgt hij half juli de beruchte BAS-brief. Dat gebeurt ook als een student bepaalde verplichte vakken niet heeft gehaald. Bij het domein Media, Creatie & Informatie geldt dat bijvoorbeeld voor een vak als spelling. De student heeft vervolgens vier weken om beroep aan te tekenen bij het College van Beroep voor de Examens (CoBex). Het Cobex stuurt die brieven weer door naar de betreffende examencommissies. Vervolgens kijken zij of het verweer hout snijdt en of er iets bekend is bij de decaan. Wie eenmaal definitief een BAS heeft gehad, mag zich niet meer inschrijven voor dezelfde studie. Slimmeriken die zich denken aan te kunnen melden voor de deeltijdvariant van hun opleiding, worden meestal geweerd. Je mag je wel voor een andere studie binnen hetzelfde domein inschrijven.

Best boos Isabella Breebaart (23, student media, informatie & communicatie) heeft een jaar lang in de stress gezeten uit angst voor de BAS. ‘Het heeft me echt depressief gemaakt. Op een gegeven moment wilde ik mezelf het liefst van het balkon gooien. Aan het eind van het eerste jaar ben ik twee keer geopereerd, waardoor ik niet alle vakken had gehaald. In het tweede jaar moest ik dus vakken uit het eerste jaar inhalen. Dat lukte niet allemaal tegelijk. Ik ben direct naar de decaan gestapt, maar het contact verliep

achtergrond

BAS

Beeld Pascal Tieman

moeizaam. Ze mailde vaak niet terug en tijdens spreekuren was ze in gesprek. Aan het eind van dat jaar had ik nog steeds mijn propedeuse niet. Toen ik in de zomer een brief kreeg waarin stond dat ik een BAS zou krijgen, raakte ik helemaal in paniek. Had de decaan mijn problemen niet doorgegeven aan de examencommissie? Of zouden ze niet onder “bijzondere omstandigheden” vallen? Later kwam ik er pas achter dat óók studenten met bijzondere omstandigheden zo’n brief krijgen. Ik heb een bezwaarbrief geschreven en vervolgens heb ik de hele zomer in spanning op antwoord gewacht. Een week voordat de studie weer begon, kreeg ik te horen dat al die stress niet nodig was geweest: ik mocht gewoon door. Achteraf ben ik best boos dat ik niet eerder te horen heb gekregen dat ik me in mijn situatie geen zorgen hoefde te maken. Ik vind het een bureaucratisch gedoe.’ Van Arem is van mening dat studenten door docenten, decanen, mentoren, studieloopbaanbegeleiders en coaches niet als nummers behandeld mogen worden. De examencommissie doet dat volgens hem wel. ‘Wij moeten zo objectief mogelijk zijn en vertrouwen op het advies van de decaan.’ Deeltijdstudent Gilberto Ormskirk (29, tweedejaars bedrijfskunde) kreeg al twee keer een waarschuwingsbrief. ‘Ik heb daar geen problemen mee. Het is juist wel goed dat ik af en toe met mijn neus op de feiten

word gedrukt. Het stimuleert me om het tweede semester keihard aan de bak te gaan en meer prioriteit te geven aan mijn studie.’

Onzeker Lise Wiemans (23) begon na een mbo-opleiding in 2007 vol goede moed aan media, informatie & communicatie. Maar de gewenste resultaten bleven uit. Ze haalde continu onvoldoendes voor tentamens. ‘Ik woonde net in Amsterdam, dus alles was nog nieuw en spannend en daarnaast bleek de overstap vanaf het mbo erg groot. Ik had nooit geleerd een heel boek uit mijn hoofd te leren. Ik heb erg hard gewerkt en nog bijles genomen in spelling, maar dat kon niet verhinderen dat ik te weinig punten haalde. Toen ik in

‘Bij media, informatie & communicatie zijn de regels erg streng. Een groot deel van de studenten valt af. Een andere hbo-opleiding had ik waarschijnlijk wel gehaald, maar daar ben ik niet aan begonnen. Ik was te bang om weer te falen. De BAS heeft me in die tijd erg onzeker gemaakt. Gelukkig vond ik al snel een baan, waar ik nu al twee jaar met veel plezier werk. Ik schrok trouwens wel van de geldsom die ik voor dat jaartje verloren studie moest terugbetalen: 5000 euro.’ Loes is nooit naar een decaan gestapt om haar problemen te melden. Wat zou er gebeurd zijn als ze dat wel had gedaan? Valt de overstap van mbo naar hbo ook onder ‘bijzondere omstandigheden’? Van Arem kan daar geen eenduidig antwoord op geven. ‘Als

‘De BAS beschermt studenten tegen een verkeerde studiekeuze’ januari een waarschuwingsbrief kreeg, wist ik eigenlijk al dat ik het niet zou gaan redden. Ik heb het nog even geprobeerd, maar na een paar maanden ben ik op zoek gegaan naar werk.’ Als de BAS niet had bestaan en Loes op haar eigen tempo had kunnen studeren, had ze de opleiding zeker afgemaakt.

iemand een duidelijke motivatie heeft om een bepaalde studie te doen, laten wij het hem soms nog een jaartje proberen. Maar als blijkt dat iemand het gewoon niet kan, schrijven wij hem af. Dat is voor alle partijen het beste. De BAS beschermt studenten tegen een verkeerde studiekeuze en houdt

daarnaast de reputatie van de HvA op peil. Het zou onze hogeschool niet goed doen als wij studenten zouden afleveren die na zes jaar studie met hun hakken over de sloot zijn geslaagd. Dan roepen bedrijven straks: “Afgestudeerden van de HvA, die hoeven wij niet, want die kunnen niks.” Dat zou voor alle studenten een degradatie van hun papiertje betekenen.’ n

De namen Isabella Breebaart en Lise Wiemans zijn op verzoek van de geïnterviewden gefingeerd.

Examencommissie ■■Elke opleiding heeft een examencommissie die het toetsbeleid controleert en over de BAS beslist. Zo’n commissie bestaat uit zes docenten die aan verschillende fasen en afstudeerrichtingen zijn verbonden. Taken zijn onder andere het afhandelen van klachten over toetsen, het verlenen van vrijstelling en het opleggen van sancties in geval van fraude. havana

15

laatste kunstje

Nooit te

16

havana

laatste kunstje

oud om te leren Sinds 2005 worden HvA-docenten gestimuleerd te promoveren. Maar waar een promotie in de academische wereld het begin van de carrière inluidt lijkt het zich op de HvA te ontpoppen tot een mooie carrière­ afsluiter. Emma van Laar ‘Dat we als HvA willen dat docenten zich blijven ontwikkelen en promoveren is ingegeven door het feit dat we als hoger onderwijsinstelling willen bijdragen aan een betere kenniseconomie in Nederland,’ vertelt Dymph van Outersterp, beleidsmedewerkster Onderzoek aan de HvA. ‘We willen studenten afleveren die kennis van de werkomgeving en onderzoeksvaardigheden bezitten. Dat lukt alleen als ook docenten deze vaardigheden hebben. Daarom stimuleren we docenten een masteropleiding te volgen en te promoveren.’ In het instellingsplan 2007-2010 stelde de HvA zich tot doel dat in 2010 twintig procent van het docentencorps is gepromoveerd of bezig is met promotieonderzoek. Om dat doel te bereiken is er sinds 2005 een promotieregeling van kracht. Om docenten te stimuleren het promotietraject in te gaan nemen het College van Bestuur en de domeinen een gedeelte van de financiering op zich.’

Beeld Pepijn Barnard

Bijstellen ‘De doelstelling van twintig procent was wel heel erg vooruitstrevend. Die is inmiddels bijgesteld. In een aantal convenanten is nu tien procent als streefgetal genoemd. Sinds de invoering van de regeling zijn ruim 40 docenten aan hun promotie begonnen. Dat moeten er ongeveer 150 worden,’ zegt Van Outersterp. Het promoveren is binnen de HvA duidelijk in ontwikkeling, maar de belangstelling verschilt per domein. Zo leveren Bewegen, Sport & Voeding en Maatschappij & Recht elk vijf promovendi en zijn Economie & Management en Media, Creatie & Informatie goed voor acht promovendi. Onderwijs & Opvoeding heeft vier promoverende docenten rondlopen, bij Gezondheid zijn het er twee en bij Techniek drie. ‘De interesse van docenten begint toe te nemen en vanuit de domeinen wordt er hard gewerkt om docenten te stimuleren. De meeste docenten starten nu puur uit eigen interesse aan het traject. We willen naar meer bekendheid en erkenning toe zodat er meer docenten instappen. In de academische wereld is een promotie een opstapje voor de rest van je

carrière, de basis om verder te groeien. Bij ons is dit nog niet zo. We zullen er ook iets aan moeten verbinden zodat het promoveren een meerwaarde krijgt,’ stelt Van Outersterp.

Selectie De aanvragen voor promotieonderzoek worden op basis van een aantal criteria beoordeeld. Een onderzoek moet origineel zijn en een bijdrage aan de wetenschap

trajecten en zorgen ervoor dat de opgedane kennis terugstroomt in het onderwijs. Begeleiding is heel belangrijk, zeker omdat de promotie plaats vindt op een universiteit.’ De docent wordt in de praktijk met name begeleid door een promotor van de universiteit. ‘Binnen de HvA is geen onderzoeksstructuur of -cultuur. De begeleiding vanuit de universiteit is iets waar we bij de selectie dan ook steeds meer op letten,’ voegt Van Damme toe.

Hard werken Martin Haring (50) is begin 2010 begonnen aan zijn promotietraject. De docent bedrijfskunde doet een onderzoek onder studenten van de minor Ondernemerschap. ‘Ik kijk in hoeverre sociale netwerken effect hebben op resultaat van een net opgestarte onderneming. Om dit te onderzoeken krijgt de helft van de studenten toegang tot een netwerk van externe partijen en de andere helft niet.’

‘Als je tussen de dertig en veertig bent en jonge kinderen hebt, zal het moeilijk zijn’ kunnen leveren. Daarnaast is maatschappelijke relevantie van belang en moeten de onderzoeksopzet en methoden goed in elkaar zitten. Verder spelen de capaciteiten van de aanvrager een rol en moet onderzoek bijdragen aan de ontwikkeling van de onderzoekslijnen van het domein. ‘De aanvragen worden eerst bekeken door de onderzoekscommissie van het domein en vervolgens beoordeeld door de Raad van Lectoren en voorzien van een positief of negatief advies,’ vertelt Dick van Damme, lid van de onderzoekscommissie van de het domein Techniek en van de Raad van Lectoren. ‘Als onderzoekscommissie kijken we naar de voorstellen en begeleiden de docent in het goedgekeurd krijgen van het voorstel en het vinden van een promotor. Als we het voorstel goed vinden sturen we het door naar de domeinvoorzitter, die het vervolgens weer bij de Raad van Lectoren legt. Binnen de Raad van Lectoren wordt het voorstel bekeken door twee onafhankelijke lectoren.’

Begeleiding Lectoren en kenniskringen hebben een spilfunctie binnen het promotiebeleid. Lectoren zijn bijna altijd zelf gepromoveerd en moeten als schakel fungeren naar het wetenschappelijk onderwijs. Van Outersterp: ‘Lectoren begeleiden onder andere promotie-

Haring heeft vijf jaar geleden een master afgerond, die ook vanuit de HvA werd gefinancierd. ‘Ik ben daardoor geïnteresseerd geraakt in het ondernemerschap en toen de mogelijkheid om te promoveren langskwam heb ik die aangepakt. Ik stop naast de twee dagen die ik vanuit de HvA krijg ook veel vrije tijd in mijn onderzoek. Dat levert genoeg tijd op om het promoveren te combineren met mijn andere werkzaamheden.’ Hilde Bax (53), voormalig opleidingsmanager van de docentenopleiding Lichamelijke Opvoeding, is in augustus 2006 aan haar promotie begonnen. ‘De vraag was echter hoe dit structuur moest krijgen. Ik zou 40 procent van mijn tijd aan de promotie gaan wijden. Toevallig kwam er een vacature langs en heb ik in overleg met de HvA besloten om ook de overige 60 procent tijdelijk buiten de deur te doen. Als ik dit najaar ben gepromoveerd zal ik terugkeren bij de HvA. Ik ben als het ware vier jaar uitgezet in het vakgebied, ik werk nu als beleidsmedewerker bij de Koninklijke Vereniging van Leraren Lichamelijke Opvoeding,’ zegt Bax. Binnen haar promotie, met de titel De samenleving over de kwaliteit van bewegen en sport op school, onderzoekt Bax wat inwoners van Nederland, vertegenwoordigers van maatschappelijke organisaties en de overheid belangrijk vinden in het

lichamelijke onderwijsaanbod en wat ze van leraren lichamelijke opvoeding verwachten. ‘Ik ben het promotietraject ingestapt omdat ik toe was aan een nieuwe uitdaging. Ik participeerde al in onderzoek en zocht meer verdieping. Ik had de wens om te promoveren al uitgesproken voordat de regeling van start ging. Ik vind het heel mooi dat de HvA haar werknemers nu de kans geeft zich op deze manier te ontwikkelen. Het is wel hard werken en de tijd die ervoor staat is krap maar ik word gelukkig goed begeleid door mijn promotor en copromotor,’ vertelt Bax. Martin Gerrebrands (51) is binnen het domein Maatschappij & Recht bezig aan zijn promotieonderzoek. ‘Ik noem het zelf filosofisch onderzoek omdat ik me richt op wat de filosofische grondslagen van het wetenschappelijk onderzoek zijn. Ik vind het leuk om mijn interesse voor het onderwijs te combineren met onderzoek en was wel toe aan iets nieuws. Ik ben vanuit het domein verschrikkelijk gestimuleerd om te gaan promoveren. En het bevalt me erg goed. Het enige waar ik tegen aanloop is dat binnen de HvA geen onderzoekscultuur heerst en sommige mensen daardoor niet snappen wat ik doe en waarom.’

Leeftijd Bax, Gerrebrands en Haring hebben allen het idee dat vooral oudere docenten het promotietraject ingaan. ‘Er zijn ook wel jongere docenten die promoveren, maar de gemiddelde leeftijd ligt toch verbazingwekkend hoog. Maar bedenk wel dat we nooit eerder de kans hebben gehad om dit te doen. De regeling is nieuw. De gemiddelde leeftijd zal de komende jaren waarschijnlijk wel zakken. Maar aan de andere kant hebben jonge docenten die net bij de HvA binnenkomen misschien wel genoeg uitdagingen,’ aldus Bax. ‘Er gaat veel tijd in het promoveren zitten. Op het moment dat je tussen de dertig en veertig bent en jonge kinderen hebt, zal het moeilijk zijn,’ vult Haring aan. Gerrebrands: ‘De eerste groep die men is gaan stimuleren te promoveren zijn degenen met een vast contract en dus vanzelf wat ouder. Maar ik ben ervan overtuigd dat dit gaat verschuiven.’ Ook Van Outersterp ziet dat veelal oudere docenten enthousiast zijn. ‘Vooral in het begin waren het met name oudere docenten die deelnamen. Maar de laatste twee jaar halen we ook jongere docenten binnen. Dat is natuurlijk mooi voor de HvA, zo kunnen we nog jaren de vruchten plukken van de kennisontwikkeling van deze werknemers.’ ‘Ik ben 54 als ik klaar ben, ik hoop dan nog tien jaar van waarde te zijn voor de HvA,’ voegt Haring toe. n havana

17

ondertussen in...

very short introductions

Gent Loes Willemse (21, derdejaars ergotherapie) is bijna klaar met haat stage en blikt terug op vijf maanden zelfstandigheid in België.

Thuis

Bijna vijf maanden geleden zag ik ertegen op om weg te gaan. Nu wil ik niet terug. Aan de ene kant ben ik blij als mijn stage voorbij is – twintig weken is toch wel erg lang – maar het vertrek uit Gent zal net zo aanvoelen als het vertrek uit Amsterdam. Gent is inmiddels mijn tweede thuis geworden, waar ik een leuke tijd heb gehad en nieuwe mensen heb leren kennen. Het huis waar ik verblijf met andere studenten is al bijna leeg, de op een na laatste huisgenoot is waarschijnlijk al vertrokken als dit stuk geplaatst wordt, en de laatste gaat tegelijk naar huis met mij en het andere Nederlandse meisje. Ook de stage loopt op zijn eind; wanneer ik dit schrijf heb ik nog drie weken te gaan. Ik heb ontzettend veel geleerd en heb het ook goed naar mijn zin gehad. Ondanks alle grappen over Nederlanders (die af en toe echt wel vervelend werden) zal ik mijn collega’s missen, ook de informele sfeer die er hing en alle leuke gespreksonderwerpen zoals kaas, tulpen, klompen en wiet en ook de verbaasde gezichten die daarbij kwamen. Ik verbaas me dat het zo snel is gegaan. Ik weet nog goed dat ik een paar maanden geleden graag naar huis wilde, nu het zover is heb ik toch niet zo veel zin om naar huis te gaan. Het op mezelf wonen is me goed bevallen, zelf bepalen wanneer je eet en wat je eet, geen gezeur van en ruzie met je ouders, en geen geblaf van een bedelende hond. Toch heb ik momenten waarbij ik het samenzijn met familie en vrienden enorm mis. Op zo’n moment kan een belletje naar huis of een arm om me heen van een huisgenoot dat gemis niet opvullen maar wel wat verminderen. De afgelopen vijf maanden heb ik eigenlijk heel weinig foto’s gemaakt. Je ziet hierboven een foto van mijn stageplek. Eigenlijk is dat maar een klein deel van de plek, aangezien ik door heel het ziekenhuis op verschillende afdelingen heb gewerkt. De foto laat het beeld zien van de plek waar mensen komen voor revalidatie. En ja, zo’n mooi pakkie als de man op de foto heb ik al die tijd ook gedragen, ik ben wel blij dat we dat in Nederland niet hoeven haha. n

Loes

Wieteke

Chi Chung

Annemarie

18

havana

Kyra

Aardie

Beeld Fred van Diem

Water in de stad Wie Ronald Loeve (38) is docent watermanagement bij civiele techniek en zit in de kenniskring van het lectoraat Water in en om de Stad. Wat Omgaan met extreme neerslag in de stad ‘Door de klimaatverandering hebben we steeds vaker te maken met extreme weersomstandigheden: warm en droog of juist erg koud en nat weer. Dit zal in de toekomst alleen maar vaker voorkomen. Dat hoeft geen probleem te zijn, maar dan moeten we ons er nu wel op voorbereiden. In stedelijke gebieden kan extreme regenval veel schade aanrichten. Door het vele asfalt en beton in de stad kan het water alleen maar afgevoerd worden via de kleine putjes in de weg. Bij een normale regenbui is dat natuurlijk geen probleem, maar bij extreme regenval gaat het mis: de straten komen blank te staan en in het ergste geval loopt het zelfs de huizen in. Om de druk op het rioleringssysteem te verminderen zou je alle buizen kunnen vervangen door een grotere variant. Maar dat is ontzettend kostbaar; nu ligt er al voor zestig miljard euro aan rioolbuizen in de Nederlandse grond. Bovendien is het nog maar de vraag of ze ook op de lange termijn al het water kunnen verwerken. Binnen het lectoraat Water in en om de Stad zoeken we naar alternatieven om extreem veel regenwater in de stad op efficiënte wijze af te voeren. Het zou ideaal zijn als het water niet langer ondergronds, maar bovengronds verwerkt wordt. Dat kan bovengronds door meer ruimte voor water te maken. Door hoogteverschillen aan te brengen in de stad, stoepen te verhogen en wegen hol in plaats van bol te maken, kan je water naar lager gelegen punten in de stad leiden – denk aan parken en waterpartijen. Ideaal is het natuurlijk nooit, maar op deze manier beperk je wel de schade. Het

stroomt in ieder geval niet de huizen in om tapijten en parketvloeren te ruïneren. Een andere optie is infiltratie: de grond neemt het regenwater op. Helaas kan dit niet in elke Nederlandse stad. In Amsterdam ligt het grondwater al zo hoog dat er niet veel plek meer is voor extra water. Maar zogenaamde groene daken kunnen daarentegen in iedere stad helpen. Door daken te bedekken met plantjes, wordt een deel van het water al opgenomen en verdampt. Daarnaast zorgen de groene daken voor goede isolatie van het huis en nemen de plantjes fijnstof op – wel zo goed voor de luchtkwaliteit van een stad. Met docenten, studenten en de lector onderzoeken we alle mogelijkheden, en dit najaar beginnen we zelfs met een minor over dit onderwerp. We hopen dat we de HvA op de kaart kunnen zetten als kenniscentrum voor waterverwerking in de stad. Er zijn al gemeentes die zich bij ons melden voor advies, hopelijk breidt dit zich in de toekomst verder uit.’ n Merel Straathof

Studenten, ctoren docenten of le imaal ax m vertellen in hun er ov en ut vijf min Very Short onderzoek bij . Meer weten? Introductions eb.nl/vsi www.havanaw

passie e over j n e l l e a? ert zelf v e in havan passi ail naar m va.nl h @ a havan

Beeld Fred van Diem

Scheldende ouders, ouders die het veld op komen lopen en ruziënde C’tjes: Peter Odenhoven (50, docent bedrijfskundige i­nformatica) maakt het allemaal mee als scheidrechter. Toch staat hij er, elk weekend weer. Want strak fluiten is het mooiste wat er is. ‘Zelf was ik een zeer matig voetballer en later werd ik door blessures gedwongen helemaal te stoppen. Mijn kinderen voetballen en zo ben ik er een beetje ingerold. Dat begint dan bij de F’jes, op een half veldje. Op een gegeven moment zei ik: geef mij dat fluitje maar. Ik dacht: dat kan ik wel. Nou, een half veldje werd uiteindelijk een heel veld. Toen merkte ik dat het handig was als ik eens op cursus zou gaan. Een botsing op het veld, wat duwen en trekken van die kleintjes en hup, ouders stonden meteen op het veld. Dat werd dan ruzie of gescheld. Na de cursus bij de KNVB mocht ik in officieel scheidsrechterstenue en dat dwingt wel respect af, dan nemen toeschouwers je meteen veel serieuzer. En ik kon meteen mijn kennis omtrent de regels bijspijkeren. Strak fluiten

helpt ook, dan heb je minder gedoe. Het is ook wat iedereen op tv ziet: coaches mogen daar gewoon helemaal leeglopen over scheidsrechters. Wat er op het veld gebeurt is een spiegel van de samenleving; korte lontjes en steeds je gelijk willen halen. Een wedstrijd goed fluiten, dat geeft hetzelfde gevoel als goed voetballen. Ik steek er veel tijd in, zeker omdat ik nu zelf ook cursussen geef, en spelregelavonden voor de kleintjes. Met quizzen en leuke filmpjes, om het allemaal wat inzichtelijker te maken. Verjaardagen, familie-uitstapjes: er moet veel wijken voor het fluiten in de weekenden. Niet iedereen is geschikt voor de rol van scheidsrechter, denk ik. Wie zich eigenwijs opstelt en niet rustig kan blijven, krijgt het lastig. Wat dat betreft

heb ik veel aan de KNVB-cursussen gehad. Ik heb namelijk in het normale leven nogal de neiging me zo op te stellen dat ik vrij duidelijk aanwezig ben. Dat kan niet als scheidsrechter, die moet een balans vinden in autoritair zijn, strikt en duidelijk, maar niet té. De charme zit ’m ook een beetje in de onvoorspelbaarheid. Ajax-wedstrijden kan ik nog normaal bekijken, maar bij andere duels let ik vooral op hoe er gefloten wordt. Soms neem ik een wedstrijd “mee naar huis”. Dan knaagt het: heb ik dit wel goed gezien? Heb ik dat wel juist ingeschat? Eén keer heb ik een blunder g ­ emaakt: floot ik af voordat de wedstrijd was afgelopen. Iedereen boos natuurlijk. Dat gebeurt gelukkig niet al te vaak.’ n Annemarie Vissers havana

19

recensies

Game

Super Mario Galaxy 2 Nintendo Wii HHHHH

Fotoboek

Hot Drop Spots: The place to pee (www.hotdropspots.com) HHHHH

Theater

I Demoni

12 en 13 juni, Cultuurpark Westergasfabriek Wel gaan Een theatermarathon van 11,5 uur (inclusief zes pauzes). Het complete meesterwerk Demonen van Fjodor Dostojevski wordt door een Italiaanse cast gebracht op het Westergasterrein. Als echte fan mag je dit niet missen, a once in a lifetime opportunity. Niet gaan Je vindt theater best leuk, maar gaat echt niet voor je plezier 11,5 uur kijken naar een stel Italianen. Je verstaat er niets van en krijgt een houten kont waar je u tegen zegt.

Muziek

Flamencogitaaremsemble

18 juni, Cultuurpark Westergasfabriek Wel gaan Kom vast in zomerse sferen tijdens dit flamencospektakel. Spaanse danseres-

Wat Het vervolg op het uitstekende 3D platformspel Super Mario Galaxy. Voorzien van een breed scala aan nieuwe items en powerups mag de speler proberen om Mario al springend, rennend, rollend, zwemmend, zwevend en vliegend door 44 nieuwe levels te leiden, rekening houdend met de effecten van een variabele zwaartekracht. Waarom wel Super Mario Galaxy 2 laat zich het best vergelijken met een achtbaan waarvan de loopings, kurkentrekkers en free-falls elkaar in moordend tempo opvolgen. Zwakke of saaie momenten zijn er niet. Galaxy 1 was al intensief en afwisselend, maar voor het vervolg heeft Nintendo alle vertragende factoren – verhaalscènes, het zoeken naar nieuwe levels – er zo veel mogelijk uit gesloopt. Het resultaat? Galaxy 2 is één brok gameplay, dat van begin tot eind weet te boeien dankzij de fraaie graphics, prima soundtrack en uiterst precieze besturing. Maar vooral dankzij de ongekende variatie aan nieuwe uitdagingen die het spel doorlopend introduceert. Het ene moment stuur je Mario door een 2D level waarin de zwaartekracht elke seconde omdraait, twee tellen later ren je rond de evenaar van een 3D miniplaneet terwijl je al springend een legioen aan vijanden ontwijkt. Heb je dat overleefd, dan staat de groene dino Yoshi klaar om dienst te doen als multifunctioneel rijdier én als verorberaar van vijanden. De nieuwe items, zoals het wolkenpakje en de drilboor, verleggen de grens van wat mogelijk is en zorgen er voor dat het spel geen moment vervalt in een herhaling van zetten. In tegendeel, veel interessante mechanismen waar Nintendo gerust volledige levels om heen had kunnen bouwen worden hooguit twee of drie keer gebruikt. Prettig is ook dat het spel een stuk uitdagender is dan zijn voorganger. Wie alle 242 sterren wil verzamelen zal een tolerantie moeten opbouwen voor het game over scherm. Maar dat is het waard. Hoe goed? Gamerankings.com, dat de gemiddelde beoordelingen van gamereviews nauwkeurig bijhoudt, heeft Galaxy 2 inmiddels op de tweede plaats staan in de top 100 van hoogst beoordeelde games aller tijden. Wat mij betreft is dat volledig terecht. Super Mario Galaxy 2 is welhaast een foutloos spel. n Sebastiaan van de Water 20

havana

Wat Jimmy Woo, Supperclub, Pont 13, Bazar, Hotel Arena; allemaal hebben ze één ding gemeen: bijzondere wc’s. Ellen Grift stelde een fotoboek samen met de 25 meest bijzondere toiletten van Amsterdam. Mooie wc’s, gekke wc’s, klassieke wc’s, moderne wc’s, drukke wc’s, strakke wc’s en wc’s in bedsteden. Kortom: een boek met de pispotten waar je geweest MOET zijn. The place to pee luidt de ondertitel dan ook. Niet alleen de wc’s zijn bijzonder, ook de zogenaamde ‘dames/heren’-bordjes zijn niet altijd even standaard. Zo heb je de ‘hetero’ en ‘homo’-bordjes, deuren met levensgrote mannen- en vrouwensilhouetten en bordjes met piemels en borsten. Waarom wel Dit is een prima boekje voor mensen die niet van lezen houden en liever lekker plaatjes kijken. De foto’s zijn erg mooi, en er wordt gespeeld met de ruimtelijkheid door de spiegels zo te fotograferen dat je twee keer moet kijken voor je snapt hoe het in elkaar zit. Van iedere toiletruimte zijn meerdere foto’s genomen. Van het toilet zelf, van de wasbak, van de handendroger en het tegelwerk. Ook wordt er op details gelet, zoals het asbakje bij de wastafels van de Kompaszaal en de versleten houten balken die aan het plafond van restaurant Merkelbach hangen. Het is een uniek boekje, dat je zo uit kunt hebben, maar waar je ook uren in kunt bladeren. Waarom niet Op de achterflap staat dat van de 170 wc’s die Grift heeft bezocht, dit de 25 mooiste zijn. Toch kom je in dit boek een aantal wc’s tegen die niet zo bijzonder zijn. Oké, een gewaagd rood kleurtje op de muur, maar meer ook niet. De echte boekenwurm die graag van alles over de architectuur en het idee achter de designtoiletten wil weten, hoeft dit boek niet te kopen. Want qua informatie staan alleen de naam van het gebouw en het bouwjaar vermeld. Achterin het boek staan wel de namen van de fotografen, de ontwerpers en – heel belangrijk – de adressen. Want ja, wie wil na het lezen van dit boek nou niet een van deze hippe wc’s uitproberen? n Marjolein Sintenie

sen, gitaarspelers en een prachtige show. De beste voorbereiding op jouw zomervakantie in Spanje. Niet gaan In Spanje trek je die flamencoherrie al slecht, dat is in je eigen stad nog veel erger. Nog even genieten van Frans Duijts, Jan Smit en Nick & Simon voordat je naar Spanje vertrekt lijkt jou een beter plan.

Festival

Dirty Dutch vs The World

19 juni, Almere-Strand Wel gaan De vetste artiesten staan vandaag op het podium van Dirty Dutch. Denk aan Estelle, David Guetta, Sidney Samson, Afrojack en Chuckie. Losgaan terwijl het zonnetje op je bol schijnt met een drankje in je hand. En, niet getreurd, de wedstrijd NederlandJapan is te volgen op grote schermen. Niet gaan No way dat jij tijdens de eerste WK-wedstrijd ergens anders bent dan thuis voor de televisie. Alsof jij je kunt concentreren op vette artiesten als Nederland speelt.

Nightlife

Awakenings

27 juni, Paradiso Wel gaan Het jaarlijkse Awakenings-festival is natuurlijk in Spaarnwoude. De afterparty is in Paradiso. De beste artiesten gaan mee naar de after en feesten samen met jou door tot in de kleine uurtjes. Niet gaan Je hebt nooit begrepen wat er leuk is aan Awakenings. Altijd dezelfde mensen, dezelfde muziek en dezelfde locatie. Naar Awakenings moet je niet gaan voor de afwisseling.

Muziek

Death by Stereo

3 juli, Winston Kingdom Wel gaan Spreekt de titel ‘If looks could kill I’d watch you die’ jou aan? Deze dekt de lading van de muziek van Death by Stereo. Harde Amerikaanse punk met een vleugje rock. Niet gaan Die titel jaagt jou de stuipen op het lijf. Je bent nu al bang voor de herrie die uit de Winston komt tijdens dit optreden.

Cabaret

Comedytrain International Summer Festival

9 juli, Toomler Wel gaan Elke zomer nodigt Comedytrain de leukste buitenlandse comedians uit. Zij krijgen drie kwartier om te laten zien wat ze kunnen. Leuk om te zien hoe het met humor in andere landen gesteld is. Toomler is een lekkere plek om te chillen, tijdens de voorstelling kun je gewoon drankjes blijven bestellen. Niet gaan Je vindt Nederlandse cabaretiers al te flauw voor woorden, buitenlandse comedians komen er bij jou helemaal niet in. Grappen over de Twin Towers heb je nu echt wel gehoord.

zwart-wit

Beeld Hans van Vinkeveen

Beeld Carlijn van Donselaar

eten

Natuurlijk Smullen Nu duurzaam eten de norm lijkt te worden, moeten ook snackers er aan geloven. Bij biologische snackbar Natuurlijk Smullen eet je verantwoord. En dat is helemaal geen straf. Anderhalf jaar geleden opende Natuurlijk Smullen als eerste biologische snackbar in Nederland zijn deuren. Inmiddels zijn vooral de in soja gefrituurde frieten beroemd. Sfeer Er is moeite gedaan niet op een doorsnee snackbar te lijken. Het interieur heeft een hoog Ikea-gehalte, maar plastic of ongezellig is het in elk geval niet. Buiten hebben we uitzicht op het langsrijdende verkeer in de Jan van Galenstraat. Een voor de deur geparkeerde cabrio zorgt voor achtergrondmuziek. Publiek In een half uur zien we veel jonge, hippe mensen op fietsen van de Fietsfabriek. En een enkele tuinbroek. Menu Een ‘patatje zonder’ heet hier ‘patatje crisis’ en is er geen mayonaise; wel ‘bionaise’. Vegetariërs zitten hier goed, er is zelfs saté van tofu. En ook aan de allergische snacker is met de glutenvrije kroketten, frikadellen en kaassoufflés gedacht. Op verzoek wordt je snack in een ‘vleesvrije zone’ gefrituurd. Voor onze frikadel en kipsaté niet nodig. De cola – ook biologisch – smaakt verrassend goed. Bediening Door al onze vragen heeft eigenaresse Helen snel door dat we nieuwko-

mers zijn. Wat haar biologische frikadellen zo anders maakt? ‘Ik stop er geen smaakversterkers en andere troep in, maar verse kruiden. En natuurlijk vlees van dieren die een goed leven hebben gehad. Dit is hoe een frikadel moet zijn.’ Al na een paar happen steekt Helen haar hoofd om de hoek van de voordeur. Of het smaakt, zo’n eerste keer biologisch snacken. Jammer Toch die frikadel. Hoe fijn het ook is dat geen dier heeft hoeven lijden voor mijn snack, het maakt ’m niet smaakvoller. Zo’n ding hoort toch een beetje vet en ongezond te zijn, niet droog en kruimig. Kortom Ook verantwoord junkfood kan heerlijk zijn. Prijs 17,40 euro voor een patatje speciaal, patatje bionaise, frikadel, kipsaté, biologische cola en een feelgood sapje. Vooral de drankjes zijn behoorlijk aan de prijs. Ach, je moet iets over hebben voor de goede zaak. Waar Jan van Galenstraat 78, Amsterdam, 020-7790245, www.natuurlijksmullen. nl. Dinsdag tot en met vrijdag open van 13.00 tot 22.00 uur, in het weekend van 14.00 tot 22.00 uur. Op maandag gesloten. n Carlijn van Donselaar

‘Lady GaGa is een lege huls’ Brittknee O’Neal (19), eerstejaars fashion & design

Kunst ‘Platform21=Repairing, een interactieve expositie die tegelijk een werkplaats was, waar de bezoekers kapotte dingen als je All Stars konden repareren. Het achterliggende idee is dat reparatie meer aandacht verdient als creatieve en economische kracht. Dat spreekt me erg aan.’ Film ‘The Virgin Suicides, een artistiek mooie film over een morbide onderwerp die je verbaasd achterlaat. Het indrukwekkendst zijn de laatste vijf minuten. Je denkt dat de meisjes dichtbij hun vrijheid zijn, maar het eindigt dat zij zichzelf doden. Slapstickcomedy’s, vooral die met Will Ferrell, zijn afschuwelijk.’ Tv ‘Alweer iets morbide: Dexter. Dexter is een psychopaat die criminelen opruimt. Een good guy die de grenzen verlegt van wat moreel acceptabel is. Je krijgt sympathie voor hem ondanks dat je weet dat wat hij doet niet oké is. MTV-shows als Blind date zijn onecht. Wat mensen niet allemaal doen voor hun vijftien minuten van roem!’ Moment ‘Mijn hoogtepunt is dat ik momenteel elke seconde van mijn leven kan doen wat ik wil en mezelf leer kennen. Ik kom uit de staat Washington aan de Amerikaanse westkust en ben hier drie jaar. Eerst een jaar Rietveldacademie, nu het AMFI, ik hou ervan om mezelf in een creatieve omgeving te ontwikkelen. Een tegenvaller is de financiële situatie. Het is al moeilijk een studievisum te krijgen. Het is bijna ondoenlijk voor niet-Europeanen een werkvisum te krijgen, waardoor ik geen baantje kan nemen.’

Boek ‘House of Leaves van Mark Z. Danielewski, een experimentele en spannende roman met diverse dimensies en vertellers. De hoofdpersoon leest een script dat weer een compleet ander verhaal is. Dat gaat over een huis, een bijna levende entiteit, dat het leven van een familie op z’n kop zet. De lay-out versterkt de sleutelmomenten. Zo staan er soms maar een paar woorden op een pagina.’ Idool ‘Modeontwerper Martin Margiela, die gedragen kleding een nieuw leven geeft. Het zijn klassieke ontwerpen met simpele silhouetten. Hij inspireert mij zowel in hoe hij werkt als hoe hij ontwerpt. Lady GaGa is een lege huls en een perfect voorbeeld van een formule. Natuurlijk wordt ze groot: ze is een recept voor succes, één groot marketingplan.’ Muziek ‘Bands met een authentieke sound. Waarnaar ik de laatste maanden non-stop luister is Fever Ray. Nooit eerder gehoorde muziek die me op plaatsen brengt waar ik nog nooit geweest ben. Top veertig hits, dat is geen kunst maar marketing. Je ziet dat iedereen elkaar nadoet in datgene waarvan ze weten dat de meeste mensen ervan houden.’ Hebbeding: ‘Mijn babykleedje, dat ik op elke lange reis meeneem. Zo heb ik altijd mijn familie dicht bij me.’ n Hans van Vinkeveen

Oproep Ben je uit eten geweest? Stuur dan je recensie naar [email protected]. Als je recensie geplaatst wordt, krijg je de kosten van het etentje tot 50 euro vergoed. havana

21

varia check ook

Havana is bezig met zijn vijftiende jaargang. Genoeg verleden tijd voor een wekelijkse duik in het stoffige archief.

15 havanaweb.nl

gekeurd

Ritme van de stad

Mei 2003

22

havana

HvA to do’s

10 juni

Bierhol • Met een hbo-propedeuse kun je doorstromen naar de universiteit. Voor de student ogenschijnlijk aantrekkelijk maar voor de hbo-instelling minder gunstig. De student verdwijnt immers van school om elders een nieuwe studie te beginnen. De toenmalige rector magnificus van de UvA vindt het een slechte ontwikkeling. Volgens hem ronden de meeste hboinstromers hun studie aan de UvA niet af. Ze hebben dan geen hbo-diploma en op de universiteit zijn het drop-outs. Zijn advies: niet doen. • Studenten die wel hun hbo-studie afmaken hebben het ook niet allemaal even gemakkelijk. Nogal wat studenten – zo blijkt uit een artikel in Havana – twijfelen na hun studie toch of ze de juiste keuze hebben gemaakt en of ze eigenlijk wel willen werken in de sector waar ze voor opgeleid zijn. De psycholoog in het artikel spreekt de geruststellende woorden dat het allemaal erg normaal is. Je neemt namelijk afscheid van het onbezorgde studentenleven en met dat soort veranderingen heeft iedereen moeite. • In Almere wordt eetcafé Havana geopend. Het is speciaal voor studenten en daarom zit het café in de studentenstraat van Almere. Ondanks een positieve recensie in Havana was Havana geen lang leven beschoren. • De Amsterdamse Studentenvereniging Leeuwenburg bestaat vijf jaar. In 1998 was De Lax – het café van de ASVL – nog een naargeestige kelder waar je beter niet kon komen. De studenten van De Lax hebben er – met hulp van de HvA – een aantrekkelijk bierhol van weten te maken, althans voor wie liefhebber van bierholen is. • Op de begane grond van de Tafelbergweg wordt een echte fysiotherapiepraktijk gebouwd. Het is de bedoeling dat daar echte patiënten komen en dat eerstejaars studenten daar kunnen kijken hoe het er in zo’n praktijk aan toe gaat. De HvA is de eerste hogeschool die zo’n praktijkruimte opent. De kosten bedragen ongeveer 1 miljoen euro, maar het is de bedoeling dat de praktijk uiteindelijk ook geld gaat opleveren. n Paul van de Water

hva-agenda

Iedereen journalist Is door de opkomst van social media als Twitter, Hyves en Facebook, tegenwoordig niet iedereen een beetje journalist? Over die vraag en meer bogen studenten van de minor eventmanagement zich tijdens het congres Citizen Journalism: What’s your opinion? samen met vooraanstaande sprekers uit het vak. CampusTV was erbij.

Digitale kunst met een analoog hartje Hoezo een gortdroge scriptie schrijven voor je afstuderen die ergens in een la beland en daar voor eeuwig stof vangt? Michael Schouman (interactieve media) pakt het anders aan: hij produceerde een digitale expositie, geheel in lijn met zijn studie. Kost niet minder werk, maar dan heb je wel wat. ‘Een scriptie schrijven? Veel te saai.’

Slikken en kauwen Koffie drínken en chocolade éten? Wie helemaal nu is, inhaleert het spul. Havana bleef er zowat in. Onlangs was ons redactie-koffieapparaat stuk. Iets met te lang niet schoongemaakt, daarom te veel drab, tegen een te wankel pinnetje. Vanaf dat moment brak een razende paniek uit, hier op de burelen. De inderhaast opgetrommelde monteur kon er niet veel meer van maken: geen werkend pinnetje, geen koffie. Net voordat we de gang naar de Coffee Company wilden maken om daar voor veel te veel euro’s weinig koffie te halen bedacht ik me dat er nog twee pakjes Le Whif in mijn lade lagen. Dat heeft niets te maken met zwaar verboden middelen om het gemoed wat te uppen maar alles met cafeïne in poedervorm. Het tweede pakje bevatte chocolade, eveneens in poedervorm. De pakjes had ik een paar weken geleden besteld, en na heel wat heen en weer mailen met de fabrikant waar het spul bleef, lagen ze dan eindelijk in een doos op de mat. Een doosje Le Whif – gelikt vormgegeven in bruin of roze en mint en doet het leuk op tafel – bevat drie inhalators, die nog het meeste weg hebben van klein uitgevallen lipsticks. In de ‘puffers’ zit dus de koffie of chocola in korrelvorm. Kunst is om het poeder te inhaleren en zo rechtstreeks je bloedbaan in te jagen via je longen. Bij het chocoladepoeder krijg je niet de calorieën van chocolade binnen, maar wel de smaak. Wie negen keer aan een Le Whif coffee hijst, moet op die manier een kopje espresso binnen krijgen. Schijnt. Want veel verder dan drie keer puffen kwamen we niet. Ten eerste omdat de lipstick toen al bijna leeg was, ten tweede omdat we zo ongeveer in een hoestbui bleven hangen. Toen collega M. na het naar binnen hijgen van het spul bleef zitten met een hardnekkige ‘baconsmaak’ serveerden we de Le Whif coffee helemaal af. Bleef het chocoladepoeder over, in drie smaken: mint, aardbei en melkchocola. Om te kijken of het aan onze minieme inhalatorervaring lag, probeerde vriendin P. het eens. P. heeft als chronisch bronchitispatiënt de kunst van het puffen volledig onder de knie. En ook hier: hoestend en proestend werd de chocolade niet gekauwd maar gepuft. Dat noteerden we meteen als nadeel van Le Whif chocolat: leuk geprobeerd, die slogan met ‘niet de calorieën, wel de smaak’ maar chocolade hoort te smelten op je tong. Wat betreft die koffie: de monteur werd nog net niet juichend onthaald met een nieuw metalen pinnetje. Gewoon een bakkie van bonen dus weer voortaan. n Annemarie Vissers

Veel bewoners van de hoofdstad ergeren zich aan de vele bouwprojecten. Studenten van de HvA laten een positief geluid horen. Op 10 juni organiseren zij het ‘Ritme van de Stad. Een muzikale blik op de vele verbouwingen in Amsterdam’. Een actieve, culturele avond met als doel de Amsterdammer op een positieve en creatieve manier naar de vele projecten in de stad te laten kijken. Vanaf 20.00 uur. TrouwAmsterdam, ­Wibautstraat 127. Entree: 3 euro. 14 juni

Nederland-Denemarken Rond 13.00 uur zullen de docenten in het Singelgrachtgebouw het werk terzijde leggen voor een middag waarin onze Oranjehelden het opnemen tegen Denemarken. Uiteraard is iedereen welkom om mee te brullen voor onze jongens. Van 13.00 uur tot 14.00 uur, vierde verdieping Singelgrachtgebouw, Rhijnspoorplein 1. 17 juni

Presentaties MediaLAB In het MediaLAB werken studenten en onderzoekers van zowel HvA als UvA interdisciplinair samen aan innovatieve interactieve-mediaproducten. Op donderdag 17 juni worden zeven bijzondere innovatieve interactieve-mediaproducten gepresenteerd die het afgelopen half jaar zijn ontwikkeld in het MediaLAB. De avond wordt gepresenteerd door Frank Alsema. Van 19.30 uur tot 19.45 uur, TrouwAmsterdam, Wibautstraat 127. Meer informatie: www.medialab.hva.nl. 29 juni

AMFI Fashion Transit Sinds 2006 organiseert AMFI Amsterdam jaarlijks een dag waar de afgestudeerden van alle drie de afdelingen zich presenteren aan de mode-industrie, pers, vrienden en familie. Naast de presentaties van de afdelingen management, branding en design zullen er op deze dag prijsuitreikingen en talkshows plaatsvinden waarin zes afgestudeerden in discussie gaan met elkaar en modeprofessionals over het onderwerp ‘Celebrating Fashion’. Meer informatie: www.fashiontransit.nl. 5 t/m 9 juli

Summerschool Ondernemerschap De Summerschool Ondernemerschap is de ideale mogelijkheid om in een week tijd je ondernemingsidee uit te werken tot een compleet businessplan. Onder leiding van experts van ABN AMRO en het Amsterdam Center for Entrepreneurship (ACE), accountants én succesvolle ondernemers kun je een week lang aan je businessplan werken. Tijdens deze week is er ruim aandacht voor thema’s als financiën, marketing, duurzaamheid, sales en strategie. Voor ieder thema zullen specialisten worden ingeschakeld om je te helpen. Meer informatie en aanmelden: www.ace-amsterdam.org.

weekgast

Christa Romp (38, docent economie en examencommissielid bij opleiding media, informatie & communicatie) mocht vorige week twee keer opdraven voor de accre­ ditatiecommissie. Het opleidingsteam kijkt in spanning uit naar de beoordeling.

Maandag 31 mei Het is zover: de accreditatiecommissie is deze week hier om verschillende studenten, managers en docententeams te horen. De voorbereidingen zijn al een half jaar geleden begonnen. Een paar weken geleden is er een proefaccreditatie gehouden. Die ging goed, maar toch is het nu weer spannend. Het is hét gesprek van de dag bij de koffieautomaat. De accreditatie vindt plaats in alle openheid: het is niet zo dat commissieleden undercover door het gebouw lopen en in klaslokalen gaan zitten. Vandaag zat ik bij de accreditatie als lid van de examencommissie. Het is allemaal heel officieel. Eerst gingen we naar een briefing room waar we ons even konden voorbereiden. Daarna was de accreditatie zelf, in de raadszaal. De commissieleden zaten aan één kant van de tafel. Een uur lang stelden ze vragen aan de leden van de examencommissie zoals: hoe garandeert de examencommissie dat studenten afstuderen op een niveau dat hbo-waardig is? Er heerste een prettige sfeer, heel open. Om drie uur ben ik naar huis gegaan om de kinderen van school te halen.

Dinsdag 1 juni Het docententeam van media, marketing & publishing was ’s ochtends direct aan de beurt. Daar zit ik ook in, dus vanochtend had ik mijn tweede accreditatie. Het niveau van de scripties werd onder de aandacht gebracht, en ook innovaties en internationalisering. De accreditatiecommissie bepaalt de agenda, waardoor je niet diep kunt ingaan op onderwerpen waar je zelf enthousiast over bent. Dat vond ik jammer. Ik hield wel een goed gevoel over aan de zitting, maar het blijft een onzekere situatie. Gelukkig had een collega al iets opgevangen. Hij was naar de wc gegaan, tegelijk met iemand van de commissie. Tijdens het toiletteren had het commissielid gezegd dat hij enthousiast was over het gesprek. ’s Middags moest ik een coachingsgesprek opnemen voor de opleiding hbo-didactiek, die ik volg aan de VU. Tijdens het voortgangsgesprek met de student kwamen ineens nogal heftige, persoonlijke dingen naar boven. Toen heb ik de camera maar even stopgezet. ’s Avonds heb ik het filmpje gemonteerd, veel getwitterd en Knevel & Van den Brink gekeken. Niet dat ik die twee heren zo leuk vind, maar Gustaw Bessens van De Pers was te gast. Ik vind dat hij goed en genuanceerd over politiek schrijft en twittert.

Woensdag 2 juni Mijn vrije dag. Doorgaans lukt het me niet om hem geheel werkvrij te houden. Eerst heb ik de kinderen naar school gebracht. In de vrije uurtjes in de ochtend heb ik gesport, rapporten nagekeken, de krant gelezen en helemaal niets aan het huishouden gedaan. Vandaag is het Nationale Buitenspeeldag, dus mogen de kinderen eindelijk legitiem op straat spelen. Een vrolijk beeld. Tussen de bedrijven door ging ik naar de buurtkapper, Kinki. Het resultaat is gelukkig erg zomers en verre van Kinki. Omdat het zulk lekker zomerweer was, hebben we gepicknickt in het Keesje Brijdeplantsoen om de hoek. ‘s Avonds na het bad-boek-bedritueel moest ik verder werken aan een concept van de proeve van bekwaamheid voor mijn studie aan de VU. Rond tien uur besloot ik dat het goed genoeg was en stuurde ik de proeve, één dag voor de deadline, naar mijn opleidingsdocent. Ondertussen probeerde ik het #rtldebat op Twitter te volgen, maar dat was een totale kakofonie.

Donderdag 3 juni Het was vandaag wachten op de onofficiële terugkoppeling van de accreditatiecommissie. Helaas moest ik dat missen, omdat ik de hele dag op pad was voor stagebezoek. Om half tien zat ik in de trein naar Maastricht. De treinuren gebruikte ik om verder te lezen in Nietzsche & Kant lezen de krant van Rob Wijnberg. Hij gebruikt filosofie om actuele vraagstukken te duiden. Een must read, wat mij betreft. Het stagebezoek verliep heel goed, het is altijd leuk om studenten in een werkomgeving te zien. Daarna had ik een borrelafspraak met een vriendin die in Limburg woont. We hebben lekker zitten bijpraten aan de Maas. Op twitter volgde ik de tweets over de terugkoppeling van de auditcommissie. Rond vijf uur heb ik vanaf de Vrijthof even gebeld met collega Paul om meer te horen over de accreditatie. Het voorlopige oordeel: positieve punten zijn het contact met het beroepenveld en de bevlogen docenten. De opleiding moet verbetering laten zien op onder andere de punten studieverzwaring en onderzoeksvaardigheden. Kortom: met de b van hbo zit het wel goed, met de h moeten we aan de slag.

Beeld Bram Belloni

Vrijdag 4 juni Op vrijdag ben ik tegenwoordig, samen met een aantal HvA-collega’s, op de VU voor de basisopleiding hbo-docent. Het is een hele goede opleiding, maar het is vooral erg leerzaam om zelf weer eens in de collegebanken te zitten. Daarnaast is het prettig om wat tijd voor reflectie te hebben. In de ochtend heb ik samen met mijn leergroep de coachingsgesprekken bekeken die we allemaal hadden opgenomen. We benoemden elkaars kwaliteiten en gaven tips voor verbeteringen. Na de lunch bekeken en bespraken we plenair video-opnames van een college van die groepsgenoten. Het was een nuttige én gezellige dag. Rond vier uur stapte ik op de fiets naar huis. Mijn wekelijkse fietstochtje naar Amstelveen, langs de Amstel, Zorgvlied en de Kalfjeslaan, zal ik straks echt gaan missen. Thuis heb ik even bijgepraat met mijn moeder die op mijn kinderen paste. Tegen zessen stapte ik weer op de fiets voor een etentje met oud-collega’s bij Brasserie Harkema. Een leuke afsluiting van een pittige week. n havana

23

afstuderen

Mandeep Rana (24)

Beeld Jan-Maarten Hupkes

Technische bedrijfskunde

Wat ‘Stel je het dashboard van een auto voor, met een kilometerteller, een toerenteller en een benzinemeter. Zoiets maak ik voor de quality-afdeling van KLM. De brandstof is inkomende kwaliteit: als de tank bijna leeg is, moet er personeel worden aangenomen of bijgeschoold. En de toerenteller geeft aan wat de uitgaande kwaliteit is. Voordat ik technische bedrijfskunde ging studeren, had ik al stage gelopen bij KLM tijdens mijn mbo-opleiding aviation. Toen ik mijn afstudeerstage ging regelen heb ik de kwaliteitsmanager gevraagd of hij iets voor me had. Hij vertelde dat ze een paar verbeter24

havana

programma’s opstartten, omdat er bij de behandeling van vrachten veel fouten werden gemaakt. Dat levert boetes op van de douane en dergelijke, dus dat kostte KLM veel geld. Mijn taak was om de vrachtkwaliteit in kaart te brengen. Alle vrachten moeten voorzien zijn van een paspoort. Daarop staan bijvoorbeeld de inhoud, de afzender en het volume vermeld. Zo’n paspoort moet natuurlijk kloppen. Ik heb onderzoek gedaan naar hoe het personeel die kwaliteit behaalt. Vervolgens heb ik gezocht naar een manier om mijn bevindingen inzichtelijk te maken. Dat heeft

geresulteerd in een prototype van het dashboard. Het moet als meetinstrument nog wel geperfectioneerd worden, maar ik heb het al gepresenteerd aan onder anderen mensen van Air France. HvA + ‘In het vierde jaar kun je kiezen uit verschillende specialismen. Bedrijfskunde is breed, maar hierdoor krijgen de vakken toch diepgang.’ HvA – ‘Kapotte kopieermachines. Mensen moesten soms weken op hun cijfer wachten. En de roosters klopten nooit.’ n Rian Roegholt

8

18 junI VAn 9 uuR ’S ochTendS ToT 1 uuR ’S nAchTS In en Ron

…er op de Amstelcampus ook studentenwoningen gebouwd worden?

Tijdens het Amstelcampus Festival wordt de winnaar van de Docent van het Jaar-verkiezing bekendgemaakt. Wat maakt iemand docent van het jaar?

wIST je dAT…

docenT VAn heT jAAR

Lieneke de Krijff (18) Eerstejaars hbo-rechten ‘Ik moet vooral gestimuleerd worden, anders doe ik niets. Ook is het belangrijk dat een docent praktijkervaring heeft. Ik heb een keer een docent gehad die zelf nog op de universiteit zat. Ik vond dat zij onvoldoende ervaring had om ons de juiste kennis bij te brengen hoe wij in sommige situaties moeten handelen. Het is fijn om een docent te hebben die zelf uit de praktijk komt, omdat de stof in onze boeken vaak geen goede weergave is van de werkelijkheid.’

…er niet alleen nationale maar ook internationale gasten zijn? …het Amstelcampus Festival dit jaar voor de tweede keer wordt georganiseerd? …je tussen 9 uur ’s ochtends en 1 uur ’s nachts in en rondom het Singelgrachtebouw terecht kan voor verschillende activiteiten?

Kees Nederhoff (55) Docent bouwtechnische bedrijfskunde ‘Een goede docent zou studenten meer moeten laten presteren dan dat ze zelf denken te kunnen. Een leraar moet op een wisselende manier voor de klas staan tijdens hoor- of werkcolleges en eerstejaars hebben meer stimulans nodig. Het is belangrijk dat je als docent aanvoelt welke begeleiding een leerling nodig heeft. Een docent bij wie hoge cijfers gehaald worden, is niet per definitie een goede docent. Je moet jezelf afvragen: hoe krijg ik dit zootje ongeregeld geactiveerd?’

Tanja (40, links) & Jeanette (45) Receptionistes Maatschappij & Recht ‘Betrouwbaarheid, respect en eerlijkheid zijn drie onmisbare eigenschappen. Een docent moet zich in kunnen leven in een student. Hij moet geschikt zijn voor het docentenvak en genoeg tijd en aandacht besteden aan zijn leerlingen. Je moet niet voor de klas gaan staan met de instelling: ik ben de leraar, dus ik heb gelijk. Daarnaast is uitstraling belangrijk: iemand moet in zijn voor een grapje en iedereen op een leuke manier benaderen. Niet alleen studenten, maar ook andere docenten en medewerkers.’

Dion Wegman (24) Vierdejaars interactieve media ‘Een goede docent is ervaren en heeft kennis van de beroepspraktijk. Op die manier worden studenten het best voorbereid op de toekomst. Daarnaast is het belangrijk dat een leraar sociaal is: hij of zij moet goed kunnen praten en studenten weten te motiveren. Ook verwacht ik dat een leraar behulpzaam is en begeleiding biedt tijdens projecten.’

Annemijn de Leeuw (19) Eerstejaars media, informatie & communicatie ‘Ik vind het fijn als een docent lief en sociaal is. Voor Engels heb ik een lerares die heel goed contact heeft met haar studenten. Regelmatig roken we buiten een sigaretje en ook heeft ze voorgesteld een keer ergens wat te gaan drinken. Daarnaast vind ik het belangrijk dat een leraar betrokken is: het is fijn als iemand je bij je voornaam kent en vraagt hoe het met je gaat.’

…het Amstelcampusfestival gratis is? Het enige wat je hoeft te doen is je aanmelden via www.amstelcampusfestival.nl. Bij aankomst op het festival ontvang je twee gratis consumptiebonnen. …Dolf Jansen, bekend als radiomaker, cabaretier, schrijver en marathonloper, de Docent van het Jaar-uitreiking presenteert? …we onze energie weer kunnen opbouwen na een zware schooldag in de sporthal of fitnessruimte op de toekomstige Amstelcampus? …je mee kunt helpen als HvA-student tijdens het festival door een e-mail te sturen naar [email protected]? …de documentaire Weapon of War gemaakt is door twee oud-studentes culturele & maatschappelijke vorming? …studentensociëteit De Lax een LOL organiseert: Lax Op Locatie? ...er ’s ochtends een ontbijt is, waarbij iedereen kan aanschuiven?

Stephan van de Ven (20) Eerstejaars international finance management ‘Een docent moet praktijkgericht zijn en op basis van ervaringen lesgeven. Het liefst zie ik dat het vak wordt gekoppeld aan de maatschappij. Behulpzaamheid is ook een pré. Kort geleden ontvingen we een e-mail van onze docent: we konden hem telefonisch bereiken als we nog vragen hadden over een toets. Dat had ik nog nooit meegemaakt!’

s.s.a.‘De LAX’

heT SInGelGRAchTGebouw RhIjnSpooRpleIn 1, AmSTeRdAm bevatten naast tekst veel beweging, klank en muziek. Op de 1ste etage

Foto-essays

Piet maakt poppy luisterliedjes met heldere zang en zorgvuldig geconstrueerde, ietwat abstracte teksten.

Flipperkampioenschappen

PIET

POPQuIZ O, van wie is dit nummer ook alweer? Weet jij nog wat de titel is? Kom je muziekkennis testen bij de popquiz! Een leuk teamspel waarbij muziek centraal staat, en voor de winnaars mooie prijzen te winnen zijn.

toiletten M/V

7

PLATTEGROND BEGANE GROND

RESTAURANT

LAX OP LOCATIE

Popquiz Workshops (schrijven, columns, cartoons) foto-expo streetkids

In de kelder

EHBO-post

PROJECTIES

Informatiecentrum (aan de overkant, naast het Kohnstamhuis)

Presentatie Amstelcampus

FILMZAAL CULTURE CLUB DEBAT JACO

Prachtwijken/Krachtwijken

toiletten M

Debat met onder andere Ella Vogelaar (exminister WWI), Andrée van Es (wethouder Amsterdam), Paul Doop (vicevoorzitter CvB) en Jean Tillie (bijzonder hoogleraar electorale politiek). Ook is er een gesproken column van August Hans den Boef. Onder leiding van Jim Jansen en sidekick Fen Verstappen.

BINNENPODIUM

toiletten V

trap

LIVE RADIO

fototentoonstelling café

touchtable touchtable

MUNTENVERKOOP

maquette

Presentatie hoofdpodium

LOUNGE

Maurice Seleky was onder meer actief als freelance journalist, filmmaker en organisator van culturele evenementen. Seleky publiceert in september 2010 zijn debuutroman Ego Faber bij uitgeverij Ambo-Anthos.

BOEKENPRAKTIJK

receptie/ beveiliging

PROJECTIES lichtkunst

ingang BUITENPODIUM

tegenwindauto

ONTBIJTSESSIE / SCHAAKSIMULTAAN

flatscreens BUSJE This is Africa!

urban foto-expo

SORBON HORECA

Projectie

urban foto-expo

In het MediaLAB werken studenten en onderzoekers vanuit zowel de HvA als de UvA interdisciplinair samen aan innovatieve interactieve mediaproducten. Samen met externe projectpartners wordt zowel toegepast als fundamenteel onderzoek uitgevoerd. Dit onderzoek richt zich op de manier waarop digitale interactieve producten bijdragen aan innovatieve toepassingen voor zowel de publieke als private sector.

Sahand Sahebdivani This is Africa

Op de touchtable kunnen de bezoekers korte fragmenten van verschillende documentaires bekijken, naar zichzelf of vrienden mailen en straks thuis op internet de volledige versie bekijken. De touchtable is ingericht voor vier personen die vier verschillende films kunnen bekijken en films naar elkaar gooien om elkaar een goede film aan te raden.

Met simultaanschaker Lody Kuling, jeugdkampioen van de regio Amsterdam. Hij speelt voor Zukertort/Amstelveen en heeft een rating van 2213. In samenwerking met Max Euwe Centrum.

Touchtable

Simultaanschaak

Je denkt bij Afrika vast aan safari. Maar wij brengen je een echte Afrikaanse stadservaring: je waant je in Nairobi, miljoenenhoofdstad van Kenia, in een origineel Afrikaanse bus met harde muziek, vette video’s en een wereld aan beleving.

Sahand Sahebdivani, schrijver, verhalenverteller en muzikant, ontvluchtte begin jaren tachtig Iran met zijn ouders. Zij vestigden zich in Amsterdam. Sinds de oprichting van Radio Zamaneh, een zender die vanuit Amsterdam voor Iraniërs binnen en buiten Iran uitzendt, heeft hij vooral culturele programma’s gemaakt.

voor de C. Buddingh’ Prijs. Trad op tijdens onder meer Crossing Border, Dichter aan Huis en Nacht van de Poezie. In 2005 kwam Verdwenen obers uit en najaar 2008 Toespraak in een struik, die werd genomineerd voor de Hugues C. Pernathprijs.

youngsterdam

Taiwa Jazz Band Jonge groep muzikanten uit de township Tembisa, even ten noorden van Johannesburg. Deze groep combineert oorspronkelijke muziek op een onweerstaanbare wijze met jazzinvloeden.

Young & Desperate is een jonge pop-rockband. In 2008 wonnen ze onder andere het Make More Music Festival.

Victor Schiferli (1967) debuteerde in 2000 als dichter met Aan een open raam, datzelfde jaar genomineerd

young & Desperate

Victor Schiferli

Youngsterdam is een samenwerkingsproject van Stichting Welzijn Oost en Atlas Media om jongeren in de gelegenheid te stellen zelf mediaproducties maken. In januari 2000 startte een groep van tien voornamelijk Amsterdams-Marokkaanse jongeren. Een naam was snel gevonden: ‘we zijn jong en wonen in Amsterdam’, Youngsterdam dus. Naast korte reportages maakten zij humoristische korte filmpjes die zij zelf produceerden en waarin zij zelf acteerden. Op geheel eigen wijze brachten zij hun leven in beeld op een manier die later navolging kreeg in de film Shouf Shouf Habibi. Het maken van het tweewekelijkse eigen jongeren-tv-programma bleef de hoofdactiviteit. Inmiddels heeft Youngsterdam een trouwe schare van kijkers opgebouwd.

Rockband met invloeden uit de electro was dit jaar finalist bij het Make More Music-Festival. In 2008 won de HvA-band zowel de publieks- als de juryprijs in de Grote Prijs van Nederland.

Two Way Radio

Tegenwindauto Sinds begin dit jaar zijn studenten engineering, design & innovation en aviation bezig met de bouw van een tegenwindauto. Met hulp van docenten en externe experts ontwierpen ze hun tegenwindvoertuig ‘Spirit of Amsterdam’.

6

18 junI VAn 9 uuR ’S ochTendS ToT 1 uuR ’S nAchTS In en Ron

Amsterdam Singer-songwriter guild Met Case Mayfield, Ro Halfhide, Long Conversations, Rufus Kain, The Secret Love Parade

Boekenpodium Presentatie: Evren Smukyan. Op het podium zal met filmbeelden, trailers, muziek en ander materiaal de festivalboekentoptien van de dag bekend worden gemaakt. De winnaar van de bijbehorende prijsvraag, krijgt de prijs omgehangen. Van 12.00 tot 17.00 uur is er in de DE-koffiehoek een boekendokterspraktijk, waar mensen hun boeken komen ruilen en hun topdrie kunnen inleveren. De toptien wordt samengesteld door de bezoekers: zij vullen een prijsvraag in en vermelden daarbij hun persoonlijke topdrie van favoriete boeken. Die leveren zij in bij de boekendokterspraktijk. Ze leggen aan de doktersassistenten uit van welke boeken ze houden en krijgen een ander boek aangeraden. Wanneer er niks naar hun smaak leverbaar is, kunnen ze na een uurtje of meer terugkomen. Het devies is: ‘Breng een dierbaar boek mee en ruil dat tegen een dierbaar boek van een ander.’ De assistenten sorteren de boeken en geven tips, de dokters kunnen boeken aanraden en adviezen geven aan assistenten en bezoekers. Ook wordt een selectie van essays uit het boek Hoe bedoel je, geen internet?!, geschreven door studenten redactie & media productie, gepresenteerd.

DJ Zakinho/DJ Christal/MC Lazy/g. Supreme Club JACO in stadsdeel Oost is een thuisbasis voor jeugd en jongeren van 12 jaar tot 24 jaar. Het jongerentalentencentrum richt zich op muziek, media, dans, theater en events. Er wordt een diversiteit aan workshops aangeboden zoals rap, streetdance, theater, dj, bandcoaching, radio en tv maken en music producing. Vele jongeren van Club JACO waren te zien op diverse podia zoals De Uitmarkt, Festival Mundial, Vondelpark, Melkweg, Paradiso, HKU en natuurlijk bij Club JACO zelf.

Heliumballon Arjen Boerstra (Heerenveen,1967) begint in 1997 met filmen en fotograferen vanuit de lucht door camera’s aan vliegers te bevestigen. Het avontuur rond het oplaten van de camera’s wordt zichtbaar en het landschap wordt in beeld gebracht. Het resultaat is te zien in installaties die rond het filmen ontstaan.

Isac Kintoe Oegandese singer-songwriter.

Johnny go Docent van het jaar-verkiezing De ASVA studentenunie en de HvA organiseren dit jaar voor de eerste keer de Docent van het Jaar-verkiezing. Tijdens deze verkiezing kiezen studenten de beste docent van de HvA. Presentatie: Dolf Jansen

Expositie Sander Troelstra Sander Troelstra is een documentairefotograaf die graag werkt aan langdurige projecten. Hij vindt het interessant om de verschillende werelden van fotografie te onderzoeken en met elkaar te verbinden.

Faya Rhythm Brass Band Faja Rhythm Brassband, opgericht door Iwan Koswal, behoort tot de top van de Nederlandse brassbands.

Film: geheim van de Nederlandse Topcoach Debat 1 Sport vs Afrika Cees Vervoorn, lector sport aan de HvA, gaat met verschillende personen in debat over Amsterdam 2028. Namens de HvA en UvA is hij aangesteld om de Olympische Spelen in dat jaar naar Nederland te halen. Ruud Baars (student smo), Kirsten van de Kolk (medewerkster JCU, Olympisch goudenmedaillewinnaar en ambassadrice van de WK voetbal bid van Nederland), Kornelis Dijkman (directeur Topsport Amsterdam) en Henk Stokhof (directeur Sport van Amsterdam, oud-ALO-student en regisseur Olympische Ambitie van Amsterdam) hebben hun medewerking toegezegd.

De Biet Al tien jaar lang zorgt De Biet voor blije gezichten, voetjes van de vloer en het terughalen van verloren gewaande gevoelens. De vier jonge leden spelen enkel repertoire uit de jaren zestig en doen dit op authentieke instrumenten en met een samenzang en energie die het publiek het gevoel geeft echt terug te zijn in, pak ‘m beet 1967.

De LAX op locatie De LAX is de sociëteit van studentenvereniging ASVL. Voor het Amstelcampus Festival verplaatst deze zich naar het Singelgrachtgebouw. In samenwerking met Comedy Train.

Daniëlle Hermans Daniëlle Hermans (1963) debuteerde in 2008 met het succesvolle Het tulpenvirus. De grote belangstelling voor de Nederlandse geschiedenis en cultuur en haar grote liefde voor spannende boeken hebben Hermans aangezet tot het schrijven van hedendaagse thrillers met typisch Nederlandse cultuurhistorische elementen.

Dio Dio is een jonge rapper. Hij scoorde met de nummers ‘Tijdmachine’ en ‘Baby’. In 2007 won hij de Grote Prijs van Nederland en in 2009 twee TMF-awards.

In ‘Het geheim van de Nederlandse topcoach’ werpt de kijker een blik in de keuken van verschillende coaches en wordt hij meegenomen in de wereld van de Nederlandse topcoach. De Nederlandse coach is een mondiaal exportproduct, uniek door manier van werken, cultuur en karakter.

Film: Moving Colors Dit project is ontstaan vanuit een samenwerking tussen de Hogeschool van Amsterdam en Vluchtelingenwerk Noordwestholland. Het is een deelproject van Bi-Ont (van *bi*nding en *ont*moeting) dat in opdracht van Vluchtelingenwerk Nederland is ontwikkeld met als doel het bevorderen van ontmoeting tussen Nederlanders en vluchtelingen. Gedurende dit keuzevak gaan studenten samen met vluchtelingenjongeren een aantal filmpjes maken.

Film: Weapon of War Weapon of War, de documentaire van oud-studentes CMV Ilse en Femke van Velzen, is een van de films die je kunt zien in de filmzaal op het festival. Voor deze film spraken de zussen in Kongo met plegers van seksueel geweld.

Flipperen

Plotseling, uit het niets, zijn ze er: Johnny & the Gangsters of Love. De snelste rock-‘n-rollband van Nederland. Drie rockers in een ‘67 Pontiac Bonneville.

Lichtkunst Studenten bouwkunde verzorgen de verlichting in en om het Singelgrachtgebouw, in i.s.m. met Phantavision.

Live Radio Negentien studenten van de minor Radio maken een marathonuitzending van twaalf uur. Ze halen de studio uit de kelder van het Singelgrachtgebouw zodat iedereen kan zien hoe leuk radio is. Ze houden de luisteraar en bezoeker van het festival, op de hoogte van alle ontwikkelingen die dag. Daarnaast zijn er achtergrondinterviews en reportages met en over de artiesten en andere gasten van het Amstelcampus Festival te horen.

Marijn Slager Zanger-gitarist Marijn Slager van de band Nuff Said speelt eigen werk. Engelstalige liedjes met een lach en een traan, een lust voor het oor. Normaal speelt hij ‘s nachts en hard, voor deze keer ‘s ochtends en zacht als een ware troubadour.

MaRock & Roll MaRock&Roll is een hiphop/funk/rockband uit Utrecht. Ze wonnen onder andere de Utrechtse bandwedstrijd ‘The Clash of the Titans’. Hierdoor speelden zij onder meer op het Bevrijdingsfestival Utrecht.

New Ace New Ace is ontstaan vanuit het Amsterdamse Centrum voor Entrepeneurship. De bandleden hebben naast hun liefde voor muziek gemeen dat ze de minor Ondernemerschap (HvA) of de Entrepeneurship (UvA) volgen of hebben afgerond.

Ontbijt Buurtbewoners, topstudenten en de sleutelfiguren van de HvA en Bureau Amstelcampus ontmoeten elkaar op het plein voor het Singelgrachtgebouw voor een informeel ontbijt. Bij het ontbijt wordt ook de Medewerker van het Jaar bekendgemaakt.

Een korte associatieve theatervoorstelling rond ‘de taarten van het leven’. De verjaardagstaarten, de examentaart, de huwelijkstaart en de begrafenistaart. Studenten van het domein Onderwijs & Opvoeding hebben onder leiding van docent Wout Nooitgedagt de afgelopen tijd zelf scènes gecreëerd rond ‘de taarten van het leven’. Wat betekent het nieuwe jaar? Terugkijken of vooruitkijken? Dragen de taarten de vreugde in zich die de bakker ons wil doen geloven? De scènes

Hoe kun je zonder woorden en alleen met beeld een verhaal vertellen? Studenten van de minor Beeld maken een foto-essay. Ze formuleren een eigen stelling of vraag en aan de hand hiervan gaan ze aan de slag. Het belangrijkste van dit essay is het verhalende vermogen. Dat wil zeggen dat alléén de beelden het verhaal mogen vertellen.

Performance Pabo

Techniekstudenten hebben zes heuse flipperkasten ontworpen die op het Amstelcampus Festival worden geëxposeerd. In samenwerking met de Nederlandse Flipper Vereniging wordt er ook een aantal echte kasten naast gezet waarop gespeeld kan worden.

Foto-essays

LAX OP LOCATIE

FILMZAAL

POPQuIZ 1E ETAgE

WORKSHOPS

JACO

Informatiecentrum Bureau AC 9.00 9.15 9.30 9.45

Het geheim van de Nederlandse topcoach

10.00 10.15 10,30 Workshop poëzie en singer-songwriter Victor Schiferli

10,45 11.00 Presentatie Amstelcampus Bron van ontwikkeling

Moving Colors

11.15 11.30 11.45 12.00 12.15 12.30

Workshop Daniëlle Hermans

12.45 13.00

This is Africa

13.15 13.30 13.45 14.00

Popquiz

ay

R

14.15 Presentatie Amstelcampus Bron van ontwikkeling

Workshop Cartoons

TV Youngsterdam Tw o W

ad i

14.30 14.45 15.00 15.15

o

15.30 15.45 16.00 16.15 16.30 16.45 17.00 17.15

Workshop Rap

17.30 17.45 18.00 18.15

Books @ the Campus

Open mic/freestylen

Min

or

Ra

di

o

18.30 18.45 19.00 19.15 19.30 19.45

STAND-uP COMEDy TRAIN

Weapon of War

20.00

Popquiz

wAT VAlT eR VeRdeR Te beleVen?

AMFI Impressions

20.15 20.45

2. Bouwkunde

20.30

1. Minor Radio

22.30

9. Tentoonstelling Sander Streetkids from Durban

22.15

8. Busje This is Africa

22.00

7. Touchtables

21.45

6. Boekenpraktijk

21.30

5. Flipperen

21.15

4. Projecties

21.00

3. Foto-essays

00.15.

16. Cartoonist Cees Brastings

00.00

15. Documentaire Zand in het zand

23.45

14. Lichtkunst studenten bouwkunde

23.30

13. Urban foto’s studenten

23.15

12. Foto’s kinderen basisschool Aldoende

23.00

11. Tegenwindauto

22.45

10. Kunstenaar Arjen Broerstra

00.30

Campus

00.45

Radio

01.00

Nuff

Said

FESTIVALTERREIN

BuITENPODIuM

BINNENPODIuM

CuLTuRE CLuB / DEBAT

9.00 9.15 9.30 9.45

Marijn Slager (Nuff Said)

10.00 10.15

Isaac Kintoe

10,30

Breakfast 4 talents Bekendmaking Medewerker van het Jaar

Interview Victor Schiferli

Simultaanschaak Tobias Kabos Amsterdams Kampioen

10,45

WK-debat olv Cees Vervoorn

11.00 11.15

Theater Workshop Jaco

11.30

Interview Daniëlle Hermans

11.45 12.00 12.15

Simultaanschaak kinderen Tobias Kabos Amsterdams Kampioen

12.30 12.45

Sahand verhalenverteller

13.00 13.15 13.30

Interview schrijver 3

Sahand verhalenverteller Simultaanschaak klok Tobias Kabos Amsterdams Kampioen

13.45 14.00 14.15 14.30

Workshop Salsa Dans

New Ace

Prachtwijken/Krachtwijken oa

ELLA VOgELAAR

Performance Pabo

14.45 15.00 Sahand verhalenverteller

Johnny Go

n

Taarten

se

Faya Rhythm Brass Band

Jan

Teotro Pavana

Dolf

15.15 15.30 15.45 16.00

Docent van het Jaar-uitslag

16.30

DOLF JANSEN

16.15 16.45

Faya Rhythm Brass Band

17.00

DJ Revo Ref

17.30

G. Supreme / MC Lazy / DJ Calvin John

17.15 17.45 18.00

Two Way Radio

Performance Pabo

18.15

AMSTERDAM SONgWRITER guILD

DJ Christal

18.30

Taiwa Jazz Band Fa

18.45

y

a

19.00

Rh y

thm

19.15 19.30

Brass Band

DJ Zakinho

Case Mayfield Ro Halfhide Rufus Kaine Long Conversations & The Closet Orchestra Secret Love Parade

PIET

Performance Pabo

19.45

DJ Calvin John

20.00

Marock & Roll

20.15 20.30

DJ Revo Ref

20.45 21.00

Young & Desperate Performance Pabo

DIO

21.45

DJ Christal

21.15 21.30

ristal

Ch DJ

22.00 Lichtkunst Bouwkunde

22.15 22.30 22.45

Afterparty De Biet

23.00 23.15 23.30

DJ Fritz

00.15.

DJ Revo Ref

00.00

DJ Calvin John

23.45

00.30 00.45 01.00

heT SInGelGRAchTGebouw RhIjnSpooRpleIn 1, AmSTeRdAm

‘TheATeR pAST Goed bIj onS’ Fen: ‘We zijn niet zozeer bezig met wat onze stijl is, maar de sound moet mobiel blijven.’ Moos: ‘We kunnen onversterkt spelen, dat wil zeggen zonder de ondersteuning van apparatuur.’

Fen: ‘We vinden PIET gewoon een leuke jongensnaam. PIET omschrijft het beste wat we doen. We vinden hem wel een toffe peer.’

Wat is jullie stijl?

Hoe komen jullie aan de naam?

Hoe lang bestaan jullie al? Fen: ‘Moos en ik zijn vijftien maanden geleden begonnen. We spelen pas sinds een paar weken in de huidige formatie. Met de tijd zijn er steeds muzikanten bij gekomen. Het voordeel daarvan is dat het geluid rijper is geworden. Onze liedjes zijn hetzelfde gebleven, alleen krijgen ze een andere invulling.’

Kun je iets vertellen over de andere bandleden? Fen: ‘Onze trompettist Raya komt uit Bulgarije en heeft hier conservatorium gedaan. Gill speelt virtuoos flamencogitaar. Joris beslaat sinds twee maanden de cajon bij PIET, Gerco speelt contrabas en de laatste aanwinst is Fleur op cello. Zij vervangt voormalig bandlid Daphne, die twee weken geleden haar laatste optreden deed.’

Wat doen jullie naast muziek maken? Fen: ‘Ik doe een master filosofie, ik schrijf en ik werk.’ Moos: ‘Ik werk bij Paradiso.’

Hoe veel uur steken jullie wekelijks in de muziek? Moos: ‘Dertig uur. Met zijn tweeën zijn we erg productief!’ Fen: ‘We zijn, denk ik, heel ambitieus. We zetten alles op alles voor onze muziek.’

3

Nina Manuhutu De Amsterdamse band PIET (ja, dat moet in hoofdletters) speelt folk op onversterkte instrumenten. Want zoals zangeres en gitariste Fen Verstappen zegt: ‘Onze sound moet mobiel blijven.’

Wat zouden jullie doen als PIET niet bestond? Fen: ‘In ieder geval iets op muzikaal gebied.’ Moos: ‘Rock-’n-roll.’

Zouden jullie op commerciële zenders gedraaid willen worden? Fen: ‘Dat is niet ons doel, maar we zijn er ook niet uit principe tegen. Het is ook een manier om je muziek naar buiten te brengen.’

Wat kunnen we van jullie verwachten? Fen: ‘We willen een voorproefje van onze theatertour geven. Bereid je maar vast voor, want onze trompettist Raya heeft een doedelzak gemaakt van een gevilde geit!’

PIET speelt om 19.15 uur op het Buitenpodium

Hoe hebben jullie elkaar leren kennen? Fen: ‘Moos en ik kennen elkaar van ons werk bij Crea. We hadden twee jaar geleden een bedrijfsuitje, waarbij we voor de gein een stuk gingen fietsen. Dat kleine mannetje met die grote waffel kwam steeds naast mij fietsen om met mij over muziek te praten. Later vroeg ik hem of hij niet een pianist kende waarmee ik mijn Nederlandstalige liedjes kon uitwerken en hij vertelde dat hij zelf speelde. Daaruit ontstond onze samenwerking, het voelde gelijk goed.’

Voor wie is de muziek van PIET bedoeld? Fen: ‘Je bedoelt hoe we ons publiek zouden beschrijven? We proberen toch steeds een evenwicht te vinden tussen authenticiteit en herkenbaarheid. Toegankelijke muziek dus, maar niet voor de hand liggend. De mensen voor wie we tot nu toe veel hebben gespeeld, zijn meestal hoger opgeleid, alternatief en/of student.’

Spelen jullie liever op festivals of in het theater? Moos: ‘Theater past goed bij ons omdat er met aandacht geluisterd wordt en er dus ruimte is voor nuance en voor de tekst. We zijn nu bezig met een theatershow van drie kwartier. O, we doen trouwens 17 juni ook mee aan de finale van de Grote Prijs Nederland.’

Wie zijn jullie inspiratiebronnen? Fen: ‘Onze inspiratie is moeilijk te herleiden. De achtergronden van de bandleden pakken erg goed uit. Ik vind zelf Ane Brun geweldig, maar ook Spinvis en The Tallest Man on Earth. Ik luister ook naar klassieke muziek.’ Moos: ‘Ik luister ook graag naar The Black Crowes.’

2

18 junI VAn 9 uuR ’S ochTendS ToT 1 uuR ’S nAchTS In en Ron

SpAnnende InTeRVIewS Op een dag kregen we de vraag of we aan deze festivalkrant wilden meewerken. Vervolgens kwamen we terecht in het redacteurengebeuren. Dat hebben we geweten! De afgelopen weken hebben we gebrainstormd over artikelen, honderdduizend mailtjes verstuurd, telefoontjes gepleegd. Een beetje redacteur kent geen stress, al is het wel spannend als je interviews met artiesten moet regelen. Het was een leuke ervaring. Veel plezier met het lezen van de festivalkrant. Groetjes van ons!

AMSTEL CAMPUS

FESTIVAL Karel van der Toorn Voorzitter College van Bestuur HvA-UvA

een nIeuwe TRAdITIe Voor elke organisatie is het goed als er regelmatig momenten zijn waarop iedereen elkaar kan ontmoeten. Op de HvA hebben wij de Onderwijsconferentie en de opening van het hogeschooljaar. Beide evenementen hebben inmiddels de status van traditie bereikt en ze zijn dus eigenlijk niet meer weg te denken als inspirerend event waar ontmoeting en binding centraal staan. Het Amstelcampusfestival heeft die status nog niet. Dat kan ook niet want het wordt nu pas voor de tweede keer georganiseerd. Vorig jaar was het festival er ook maar als probeersel en daarom een beetje van Madurodam-achtige proporties. Toch was de impact groot en de film die tijdens die dag is gemaakt is indrukwekkend en stimuleerde zonder enige twijfel de smaak naar meer en nog beter. Dat was dan ook de uitdaging voor het organisatiecomité. Als ik nu naar het programma kijk, dan kan ik alleen maar concluderen dat Felix Malten en zijn kompanen er zonder meer in geslaagd zijn om een innovatief, sprankelend, uitdagend en aantrekkelijk festival neer te zetten. Muziek, dans, theater, film, literatuur, toneel maar ook debatten over sport en over de Amstelcampus. Tal van interessante mensen zullen acte de présence geven. Zoals het een festival betaamt, zullen er ook onverwachte gebeurtenissen plaatsvinden. En wie gewoon even wil zitten en relaxen kan altijd terecht op het terras van onze cateraar Sorbon of bij de bar van de studenten van De Lax. ’s Middags maakt Dolf Jansen op de hem kenmerkende wijze bekend wie de docent van het jaar is. Ik hoop natuurlijk dat veel HvA’ers de weg naar het festivalterrein zullen vinden. Uiteraard zal ik er zelf ook zijn. Ik hoop u allen daar te ontmoeten en dat we daar samen een stevig fundament leggen voor wat een nieuwe HvA-traditie moet kunnen worden: het Amstelcampusfestival als afsluiting van het hogeschooljaar.

Danielle Lakeman, Rosalyn de Lange, Nina Manuhutu, Roxanne Oudshoorn en Crissy Thomas. Studenten van de minor schrijven & redigeren, opleiding media, informatie & communicatie

Colofon

‘we zIjn heT wIel AAn heT uITVInden’

De Amstelcampus Festival-krant verschijnt als bijlage bij Havana 35, 9 juni 2010 Tekst: Danielle Lakeman, Crissy Thomas, Nina Manuhutu, Rosalyn de Lange, Roxanne Oudshoorn (studenten media, informatie & communicatie) Eindredactie: Wim de Jong Opmaak: Hannah Weis Correctie: Harmen van der Meulen Website: Susanne van de Water Logo: Pascal Tieman Fotografie: Danielle Lakeman, Crissy Thomas, Dennis Branko Achtergrondfoto Amstelcampus: Margriet Jeninga Druk: Dijkmann Offset, Diemen www.amstelcampusfestival.nl [email protected] 020-525 4013

Vrijdag 18 juni wordt de tweede editie van het Amstelcampus Festival georganiseerd. Een dag die in het teken staat van muziek, film, debat en vooral de HvA. De organisatie heeft zich ingezet om er een onvergetelijk festival van te maken. Havana sprak met een van de organisatoren: Jim Jansen. Hoe is het idee voor een festival ontstaan? ‘Voordat ik bij Folia ging werken, was ik hoofdredacteur van Havana. Destijds was de HvA al bezig met de bouw van de Amstelcampus en het leek mij interessant om dit proces te volgen. Samen met huidig festivaldirecteur Kees Hoogeveen besloot ik dit project te gaan filmen. We organiseerden een kleinschalig festival waarop wij filmden. Deze film is vervolgens vertoond bij de opening van het hogeschooljaar in het Tropenmuseum en we ontvingen veel positieve reacties. Het zette ons aan het denken over een vervolg: een jaarlijks festival speciaal voor de HvA. Dit jaar is de tweede editie van het Amstelcampus Festival en we hopen natuurlijk op een succesvolle dag.’

Wat kunnen mensen die dag verwachten? ‘Een mooi programma vol muziek, film, debat en exposities. ’s Ochtends organiseren wij een groot ontbijt waarbij iedereen kan aanschuiven. Niet alleen studenten zijn welkom, we willen ook de medewerkers en buurtbewoners erbij betrekken. Het is onze bedoeling om verschillende groepen, die elkaar doorgaans nooit spreken, samen te brengen op één festival. Daarnaast staat de Docent van het Jaar-verkiezing op het programma, die gepresenteerd wordt door Dolf Jansen.

Ook kun je deelnemen aan een heus flippertoernooi. Er zijn de hele dag optredens van onder anderen bands, singer-songwriters en comedians, en de dag wordt afgesloten met een afterparty met dj’s.’

Wat zijn de toekomstplannen? ‘In de toekomst willen we graag uitbreiden. De plannen om volgend jaar naar het terrein van het Kohnstammhuis te verhuizen liggen klaar. Verder willen we onze bezoekers een complete cultuurbelevenis aanbieden met topacts. Dat we dit jaar Dio hebben gestrikt, is iets om trots op te zijn. Momenteel zijn we het wiel aan het uitvinden; wat is er op dit moment qua organisatie mogelijk? Een meerdaags festival zoals Lowlands is natuurlijk een mooie droom, maar voor nu houden we het bij één dag. We willen als het ware een traditie starten, het Amstelcampus Festival moet een begrip worden onder studenten.’ Rosalyn de Lange Het Amstelcampus festival wordt gesponsord door de HvA, Havana en Sorbon. Meer weten? Kijk op www.amstelcampusfestival.nl.

Margriet Jeninga

18 junI van 9 uur ’s ochtends tot 1 uur ’s nachts in en rond het Singelgrachtgebouw

RhIjnSpooRpleIn 1 AmSTeRdAm

GRATIS Bij vooraanmelding op [email protected] twee consumpties cadeau

AMSTEL CAMPUS

FESTIVAL

dIo: VAn STRAATSchoffIe ToT podIumbeeST Crissy Thomas

Dio heeft het druk. Met de zomer voor de boeg is de agenda van de rapper, die in het echt Diorno Braaf heet, goed gevuld. Naast evenementen als de TMF Awards en Dijkpop staat de tweeëntwintigjarige ook op het Amstelcampus Festival.

In de tijd dat hij nog een kleine Dio is, ziet het leven van de artiest er een stuk minder rooskleurig uit. Zijn vader verlaat het gezin, met zijn moeder ligt hij vaak in de clinch en hij bevindt zich meer op straat dan thuis. ‘Ik was toen sowieso al niet de liefste, ik werd van alle scholen afgetrapt,’ aldus Dio. Na verschillende andere onderwijsinstellingen blijkt een school voor moeilijk opvoedbare kinderen de laatste oplossing. Automatisch krijgt Dio het stempel ‘probleemkind’ opgeplakt.

Platencontract Muziek vormt voor Dio een uitweg. Hij schrijft teksten, leert Darryl van Gonter kennen en in 2004 is de formatie Dubbel D een feit. Het talent van de zestienjarige jongens blijft niet onopgemerkt. Binnen korte tijd krijgen ze een platencontract bij platenlabel TopNotch aangeboden. Dio: ‘Natuurlijk wilden we zonder te kijken meteen tekenen, maar we waren minderjarig, dus we hadden onze ouders daarvoor nodig.’ Eén probleem: zijn moeder weigert het contract te tekenen. Eerst moet haar zoon zijn achternaam maar eens eer aan doen, voordat zij haar krabbel zet. Tegen de tijd dat ze overstag is, heeft de platenmaatschappij het aanbod ingetrokken.

Dom, Lomp & Famous Na twee jaar Dubbel D, gaan de twee rappers hun eigen weg. Dio is terug bij het begin: op straat. Hij gaat verschillende studio’s af en werkt samen met namen als Re-Verse, The PartySquad en Willie Wartaal. Een bijdrage leveren aan andermans projecten lijkt op dat moment zijn handelsmerk. In de zomer van 2007 bestormt het nummer ‘Dom, Lomp & Famous’, dat hij samen met The Opposites maakt, de hitlijsten. Wat volgt behoeft weinig uitleg. Datzelfde jaar geeft Dio zijn eerste solo-optredens, wint hij de finale van de Grote Prijs van Nederland en ontvangt hij de Gouden Greep.

Rock&Roll In 2008 tekent Dio alsnog een contract bij TopNotch. Eigenaar Kees de Koning: ‘De afgelopen jaren had ik wel contact gehouden met Dio. Hij liet me regelmatig nieuwe muziek horen. Wat me uiteindelijk motiveerde om echt zaken te gaan doen, is natuurlijk zijn couplet in “Dom, Lomp & Famous”.’ Een aantal maanden later neemt Dio met het album Rock & Roll definitief een plek in binnen de Nederlandse hiphopscene. Vooral zijn eigen leven vormde een inspiratiebron, wat je bijvoorbeeld terughoort in de hit ‘Het is je boy’: ‘En hij heeft geen school, heeft geen baan. Alles wat hij heeft, dat heeft die van de straat.’ Een subtiele verwijzing naar zijn turbulente jeugd. Een tijd die achteraf gezien het begin was van iets moois.

Dio speelt om 21.30 uur op het Buitenpodium