havana #30 Over mannelijkheid en schaamte Doorstroom Mbo ers doen het net zo goed als havisten Verslag debat Met de PvdA weet je het nooit

havana Over mannelijkheid en schaamte

Doorstroom

Mbo’ers doen het net zo goed als havisten

Verslag debat

‘Met de PvdA weet je het nooit’

Opinie

Hoezo beste business school?

#30

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 28 april 2010

-advertentie-

Diverse soorten ballen! Goed geregelde voetbalvereniging is op zoek naar nieuw bloed. Kom‘s kijken of train lekker mee! Clubhuis T.O.S.- Actief Info: Henk Jansen/Benno Ringelberg (senioren) Sportpark Middenmeer, Radioweg 63 1098 NG Amsterdam 020-6928314

Emailadres: [email protected] www.tos-actief.nl

Iemand tegenkomen die het niet beter weet? Ontmoet ze op het trainingsveld! Clubhuis T.O.S.- Actief Info: Henk Jansen/Benno Ringelberg (senioren) Sportpark Middenmeer, Radioweg 63 1098 NG Amsterdam 020-6928314

inhoud

10

11

12

bijna bloot

bijna bloot zijn aan een lichaam, het van binnen gewoon goed zit. Dat je niet per se een perfect lijf hoeft te hebben. Dat ik met al mijn gebreken toch een fijn leven heb. Ik functioneer in onze maatschappij, heb ouders voor wie vrijwel niets onmogelijk is. Ik heb dat ook van hen meegekregen. Wilde ik op voetbal – toen dat nog kon – dan gíng ik op voetbal. Dat werd tot aan de KNVB toe geregeld. Meisjes, tja, dat is een lastig punt. Hoe je het ook wendt of keert: het is toch dat lichaam en daarbij ook de handicap. Ik heb wel eens een vriendin gehad, maar dat ging over. Niet vanwege mijn lichaam of handicap, denk ik. Ik kan het me wel voorstellen, dat iemand niet verder kan of wil met mij. In mijn puberteit was ik soms jaloers op vrienden, als zij wél stonden te zoenen. Dan dacht ik wel eens: waarom heb ik deze rotziekte? Balen. Ach ja, ik ben ook wel onzeker. Al verstop ik dat vaak onder een flinke laag zekerheid. Het komt wel goed met de meisjes. Daar ben ik van overtuigd.’

Michael Schouman (26, vierdejaars interactieve media)

Michael Scouman

Martin Haring

(50 jaar, coördinator minor ondernemerschap) ‘Veertig worden, dat was erg. Dook ik recht een crisis in. Vroeg me ineens af: wat doe ik met mijn leven? Met vijftig worden had ik minder moeite, dat heb ik flink gevierd. Compleet met karaoke, dat vind ik waanzinnig. Het is een verschrikkelijke term, maar ik zit nu – zoals men dat noemt – “lekker in mijn vel”. Heel anders dan op mijn twintigste en dertigste. Toen was ik veel onzekerder, over alles. Ik was vooral bezig met mijn geestelijke ontwikkeling, in die tijd ben ik daar echt in doorgeslagen. Alleen maar bezig zijn met studie, met geloofsontwikkeling. Mijn lichaam, daar was ik me niet zo bewust van. Nu weet ik dat een balans voor mij het beste is. Ik loop drie keer per week tien kilometer hard. Dat heb ik nodig om mijn hoofd leeg te maken. Het is waar dat met het ouder worden je – ik in ieder geval – beter in je lichaam komt te zitten. Nu ik ouder word merk ik dat het lastiger wordt mijn lichaam goed te houden, het moeilijk is op gewicht te blijven. Het gaat daarbij allemaal om zelfbeheersing en controle. Mijn vader, die is behoorlijk dik. Ik zag hem vroeger zitten en besloot: zo wil ik nooit worden. Als ik een paar kilo aankom merk ik dat ik minder geconcentreerd ben. Bharata yoga heeft me opnieuw leren ademen, al klinkt dat best heftig. Sindsdien valt mijn lichaam met mijn geest samen, communiceer ik met mijn lijf. Ik denk dat ik er redelijk mannelijk uitzie, maar niet typisch macho. Hoewel ik wel geldingsdrang kan vertonen als ik hyper ben. Dan word ik neerbuigend naar anderen. Daar bied ik dan wel mijn

Naakte mannen, echte mannen Praten over je lichaam, dat doe je niet als man. Havana doorbreekt het taboe en laat vijf HvA-mannen aan het woord over hun lijf. Annemarie Vissers

excuses voor aan, achteraf. Ik draag ook graag pakken. Die combinatie; een lekker pak en een bepaalde positie, dan kan ik ontsporen. Dat is echt haantjesgedrag. Ik moet mezelf dan toespreken: “Martin, nu maak je het echt te bont.” Ik ben heel fysiek, raak mensen graag aan. Het is wel iets dat ik heb moeten leren, dat heb ik op de pabo geleerd. Daar omhelsden vrienden me spontaan, heel warm voelde dat. Toen merkte ik dat het heel fijn is iemand gemeend een knuffel te geven.’

Bryan Koks

slissingen nam. Ik tatoeëer mezelf ook thuis, ik heb zo’n apparaat via eBay gekocht. Ik wil alleen niet dat ze zichtbaar zijn, mensen hebben meteen een oordeel over je.’

Bryan Koks

(21, eerstejaars management, economie & recht) ‘Mijn lijf is, denk ik, vrij doorsnee. Ik heb geen rare vlekken, geen littekens, niks. Ik heb ook totaal geen moeite met bloot, hoewel ik niet zomaar compleet naakt zou gaan. Echt een “mannelijk” lijf heb ik niet, het is vrij smal. Tuurlijk, ik zou best breder willen zijn. Een beetje gespierder, vooral mijn schouders zouden wel wat groter kunnen. Maar ik doe er niks aan. Ik let steeds meer op wat ik eet, er zijn tijden geweest dat ik een paar keer in de week slecht at, junkfood. Dat wil ik niet meer. Er zullen best meisjes zijn die me aantrekkelijk vinden, maar ik val niet op ze. Toen ik vijftien was, kwam ik erachter dat ik toch echt op jongens viel. Dat voelde heel raar. Ik dacht eerst nog: dat zal wel weer overgaan, het zal wel met de puberteit te maken hebben. Maar het is zoals het is. Ik heb wel eens aan een meisje moeten vertellen dat het niks ging worden. Op school weten niet veel medestudenten dat ik op jongens val. Ik loop er niet mee te koop. Niet omdat ik niet wil dat ze het weten, dat maakt me niks uit. Als het ter sprake komt, vertel ik het ook wel. Nu ik hieraan meedoe, wordt het natuurlijk wel bekend. Ach. Ik kan meisjes ook wel – soms – mooi vinden maar ik voel er verder niets bij. Ik vind ze lichamelijk niet interessant.

Dennis Bliek

(21, derdejaars sportmarketing) ‘Vanaf mijn geboorte lijd ik aan een progressieve spierziekte. Mijn spieren verzuren, daardoor ervaar ik altijd pijn. Ik ben er na al die jaren aan gewend. Op mijn twaalfde kwam ik in een rolstoel terecht. Praten over mijn ziekte helpt, dan kunnen mensen het beter plaatsen. Ik heb liever dat ze ernaar vragen dan dat ze me nastaren. Dan zie ik ze kijken, dat merk ik, voel ik. Ik probeer me er minder druk om te maken. Laat gaan, laat gaan, denk ik dan. Ik vind dat er wel wat vanaf mag, van mijn lichaam. Het is hard gegaan in mijn puberteit, door de medicijnen. En het zitten hè, dat helpt ook niet mee. Bloot is voor mij niet zo’n probleem, dat komt omdat ik sowieso hulp nodig heb bij het douchen en zo. Ik ben wel blij dat het mensen uit de zorg zijn, dan is er meer afstand. Op vakanties willen vrienden me wel eens helpen, maar dat komt te dichtbij. Met hen kan ik wel lachen om de situatie. Ik wil laten zien dat, hoeveel er ook mis kan

Martin Haring

havana

‘Ooit woog ik 110 kilo. Gezondheid, daar dacht ik niet zo over na. Ik dronk met gemak een liter cola per dag. At chips, chocola. Ik ben gewoon een snoepkont. Bovendien werd ik niet tonnetjerond, maar kreeg ik zo’n pafferig gezicht; een onderkin, bolle wangen. Het maakte me allemaal niet zo veel uit. Ik zat in mijn alternatieve periode,

Dennis Bliek

Noord-Korea

bijna bloot

en droeg toch alleen maar wijde kleding. Totdat ik een Wii Fit aanschafte. Je kunt bij een van die spellen je eigen personage maken, dat je uiterlijke kenmerken overneemt. Werd dat poppetje heel erg bol. Het zwol echt op. Dat was de aanzet om er mee aan de slag te gaan, er moest wat gebeuren. In drie jaar tijd heb ik er 25 kilo afgekregen. Ik ben fanatiek gaan hardlopen, maar op een gegeven moment kreeg ik last van mijn knieën. Toen ik zo veel was afgevallen wilde ik door. Tot onder de tachtig kilo. Maar dat lukte met geen mogelijkheid. In mijn puberteit was het allemaal nog wat minder. Als ik er nu op terugkijk was ik dat propperige jochie met dat rare montuurtje. Ik had altijd wel veel zelfspot, dat scheelde. Ik kom uit Noord-Holland, daar staan ze erom bekend dat ze nogal lomp zijn. In mijn vriendengroep ook. “Hé dikke”, “hé lange”, dat werk. Nu heb ik een hekel aan van die typische alfamannetjes, die bewijsdrift. “Kijk eens hoe groot die van mij is.” Daar word ik kriegel van. Mijn huisgenoot en beste vriend is echt de mooi-boy. Hij heeft gelukkig geen sixpack, dus daar hoef ik me geen zorgen over te maken. Jaloers ben ik niet maar het is jammer dat ik dat niet heb. Ach, mensen kijken toch altijd als eerste naar mijn oren. Tot een centimeter kun je de huid oprekken en dat groeit nog wel terug. Ik zit op anderhalve centimeter, dat heb ik zelf gedaan. Ik probeer op die manier mijn ontevredenheid over mijn buik te compenseren. De eerste tattoo heb ik laten zetten toen ik 22 was. Ik wilde het al heel lang, maar het mocht steeds niet van mijn ouders. Het was een daad om te laten zien dat ik zelf mijn be-

havana

ders trainen vooral op massa, op symmetrie. Ik wil niet zo groot worden dat het ongeloofwaardig overkomt, het moet kloppen. Drie jaar ben ik nu bezig met mijn lichaam. Daarvoor was ik eigenlijk alleen maar bezig met voetbal. De rest interesseerde me niet zo, school ook niet. Totdat ik geblesseerd raakte en maar een beetje thuis zat. Tegelijkertijd verloor ik in een paar weken tijd zes vrienden door verkeersongevallen. Bovendien heb ik al twaalf jaar geen contact met mijn vader. Vanaf dat moment ben ik gaan nadenken, over het leven. Op een dag kwam ik in de sportschool om te herstellen van die blessure en toen veranderde alles. Daar zag ik hoe veel discipline, geduld en doorzettingsvermogen je nodig hebt voor krachttraining. Ik werd er compleet door gegrepen. Die structuur kan ik goed vertalen naar mijn dagelijkse leven, naar school; daar heb je dat ook nodig. Ik train vier à vijf keer per week, altijd kort en intensief. De meeste mensen gaan een uur op een loopband staan, denken dat daar de verandering in hun lijf plaatsvindt. Maar dat gebeurt pas na de training. Ik vind dik niet mooi. Ik zou mezelf nooit zover laten gaan. Mijn lijf vraagt ook niet om snoep of patat. Ik denk heel positief maar ook heel rationeel. Als je een probleem hebt, moet je er iets aan doen en dan is het geen probleem meer. Als je er niets aan kunt doen, is het een feit en moet je het accepteren. Ik hoef niks aan mijn vader te bewijzen, maar hij is een voorbeeld van hoe het niet moet. Ik ben nu net weer contact aan het zoeken, na al die jaren. Hij heeft daar moeite mee. Ik heb ’m een brief geschreven maar daar heeft hij niet op gereageerd. Op

straat loopt hij me voorbij. Ik kan het nu heel goed beredeneren, boos ben ik niet meer. Ik weet eigenlijk niet beter, ik heb nooit een vaderfiguur gehad. Keuzes heb ik daardoor allemaal zelf moeten maken. Als ik me echt rot voel, dan zeg ik dat ook wel duidelijk. Dan kan ik wel heel grote spierballen hebben, maar dan moet ook ik gewoon heel hard huilen.’ n

Wat is mannelijkheid? n■Aanleiding voor het boek De Man en zijn lichaam van Arie Boomsma (KRO, tv-presentator) en Stephan Sanders (Vrij Nederland, columnist) was de commotie die ontstond toen Arie met ontbloot bovenlijf op de cover van een speciale uitgave van Linda verscheen. Boomsma kreeg half Nederland over zich heen, de EO schorste hem. Auteur Stephan Sanders: ‘Zet een man halfnaakt op een cover met een handdoekje om en er wordt meteen aan een pin-up gedacht. Dat kan niet, dat is verwijfd.’ Het duo zocht tijdens de interviews met 21 ‘bekende’ Nederlandse mannen naar het antwoord op de vraag: wat is mannelijkheid? Een lastige, bleek. ‘Vrouwen praten veel makkelijker over hun lichaam, over wat ze mooi en minder mooi vinden. Dat doen ze met zussen, tantes, moeders en daar kunnen ze zich ook aan spiegelen. Bij mannen ligt dat moeilijker. Dan draait het er al snel op uit dat je “wel homo zult zijn”. En die verdenking – “je bent een mietje” – is vooral voor jongens in de leeftijd van vijftien tot twintig heel lastig,’ zegt Sanders.

Er heerst vaak een stereotype beeld over homo’s, daar voel ik me helemaal niet tussen passen. Ik voetbal, ik vind allerlei typische jongenszaken leuk en ga mijn motorrijbewijs halen. Zo’n Gay Parade, dat is niks voor mij, niet dat ik niets heb met al dat bloot. Bloot, daar heb ik geen moeite mee. Maar van die verwijfde types, zoals je die wel eens ziet bij de cosmetica-afdeling van de Bijenkorf, daar kan ik niets mee. Het mooie aan mannen vind ik hun vorm – die is er bijna niet. Die vrouwelijke rondingen, nee dank je. Het wordt zo snel dikkig. Het gevoel voor jongens is heel anders. Zorgen maken over mijn lijf doe ik eigenlijk nooit, ik ben er tevreden mee, schaam me er ook niet voor. Ja, misschien voor de ontstoken haarvaatjes op mijn benen, maar dat is het dan ook wel. En, als ik het geld ervoor zou hebben, zou ik wel wat doen aan de inhammen bij mijn haar. Net als Gerard Joling, ha!’

Tom Barten

(23, tweedejaars sport management & ondernemen) ‘Ik ben heel zeker over mijn lichaam. Ik merk dat mensen naar me kijken, ik hoor ze praten. “Kijk hem daar, kijk die armen.” Maar daar doe ik het niet voor, ik doe het puur voor mezelf. Als ik stress heb, kan ik me in mijn training helemaal uitleven, me totaal ontladen. Mijn lichaam is het enige wat altijd bij me blijft. Daarom verzorg ik het heel goed. Mijn doel is een krachtige, atletische fysiek. Ik heb niet zozeer een body-builderslichaam, maar een atletisch lijf. Met een atletisch lichaam train je anders: turnen, hardlopen. Bodybuil-

havana

Tom Barten

Bijna bloot Praten over je lichaam, dat doe je niet als man. Havana doorbreekt het taboe en laat vijf HvA-mannen aan het woord over hun lijf.

13

14 opinie

15

mbo-instroom

mbo-instroom

Echt nog kinderen Zo’n dertig procent van de eerstejaars op de HvA is afkomstig van het mbo. Hoe doen die mbo’ers het eigenlijk? ‘Het is niet de bedoeling dat iedereen maar

Wie bepaalt wie de beste is? Het domein Economie & Management wil de ranglijsten aanvoeren. Maar laten de bestuurders zich daarmee niet wat te veel inspireren door marktdenken? Het onderscheidend vermogen van hoger onderwijsinstellingen in ons land is klein. In de Verenigde Staten is dat anders. De graduate van pak ’m beet de Collage of Bussiness van de Southern Utah University is met een beetje geluk net in staat het woord ‘business’ correct te spellen, terwijl de Harvard Business School graduate zich verzekerd weet van een glansrijke loopbaan omdat hij onderwijs genoot van de allerbesten – tegen een aanzienlijk hoger collegegeld; we zijn wel in Amerika natuurlijk. In ons land kunnen ouders hun kind met een gerust hart naar om het even welke hbo-instelling sturen. In de Nederlandse onderwijshoogvlakte zonder pieken of dalen is de kwaliteit nergens top, maar tenminste acceptabel. Dit verklaart ook precies waarom studenten zich bij hun keuze laten leiden door iets triviaals als bereikbaarheid en reisafstand. Met de rest zit het wel snor, vinden ze blijkbaar. De belastingbetaler is in deze situatie verzekerd van een deugdelijk onderwijsproduct en voor al te veel keuzestress is geen reden. Maar ja, een mens wil altijd meer en dingen kunnen altijd beter. En dus doen universiteiten en hogescholen hun best te differentiëren om

een voorkeurspositie te krijgen. Als dat laatste namelijk lukt, krijg je studenten uit Zwolle én misschien wel Zürich wél zo gek om voor de HvA te kiezen – ondanks de reisafstand.

Eeuwige roem Het domein Economie & Management wil een voorkeurspositie creëren door te verworden tot Best Business School. Dit zou straks moeten blijken uit een toppositie op de keuzelijstjes van Elsevier en de Keuzegids Hoger Onderwijs. Op een studiedag begin maart werd deze ambitie nog eens herhaald door de domeinvoorzitter. Dit gebeurde in de Amsterdam ArenA, een stadion waar de vaste bespeler Ajax sinds de verhuizing vanuit het stadion De Meer nauwelijks meer eerste plaatsen heeft behaald. Ook Toon Gerbrands, directeur van AZ, dat momenteel vijfde staat in de rangschikking, sprak de menigte toe. Voormalige topsporters en hun (ex-)coaches schnabbelen al langer bij in het bedrijfsleven met motivatiespeeches; nu lijkt dus ook het onderwijs overstag. Nu is in de wereld van de sport de scheiding tussen winnaars en verliezers heel duidelijk. Wie kampioen wordt, is de beste. Een be-

stuurder van een voetbalclub met voldoende budget en het juiste spelersmateriaal, krijgt dan ook snel de handen op elkaar als hij zegt kampioen te willen worden. Het perspectief voor de speler van die club is helder: (eeuwige) roem en misschien wel een transfer naar een club met nog meer uitstraling. Maar hoe veel meeslepends zit er in het willen worden van best business school voor de receptionist, de ict-medewerker en de docent? En zelfs als de medewerker wel warm wordt van dat vergezicht, weet hij of zij dan ook welke bijdrage is vereist? Wat moet hij of zij concreet anders of beter doen om straks bovenaan die keuzelijstjes te staan?

naar het hbo komt.’ Tim Verlaan De vraag naar hoogopgeleiden in Nederland neemt steeds verder toe. In januari waarschuwde de HBO-raad nog dat Nederland om de internationale concurrentiepositie te behouden meer hoger opgeleiden op bachelor- en masterniveau nodig heeft. Om dit te bereiken is onder andere een grotere doorstroom van mbo’ers naar het hbo wenselijk. Die doorstroom wordt van alle kanten aangemoedigd: roc’s laten zich er graag op voorstaan dat zij voor vmbo’ers als een springplank naar de hogeschool kunnen dienen, Den Haag heeft het almaar over het belang van een kenniseconomie en overkoepelende verenigingen als de HBO-raad haken hier gretig op in. Op de HvA neemt het aantal studenten met een mbo-diploma en deelnemers aan doorstroomtrajecten toe – zo’n dertig procent van de eerstejaars is afkomstig van het mbo – maar hoe doen die mbo’ers het eigenlijk? Het management ziet die groeiende doorstroom niet als een probleem. Ilona Bonnema, beleidsmedewerker mbo-hbo: ‘Mbo-4 is net als de havo een vooropleiding waarmee leerlingen toegang krijgen tot het hbo. Er is voor ons geen enkele reden, behalve mogelijke capaciteitsproblemen, om de doorstroom in te dammen, mbo’ers doen het immers net zo goed als havisten.’

Anders valt niet te verklaren waarom aan het oordeel van de student zo veel waarde wordt gehecht. Is het oordeel van de student werkelijk zo veel waard? Laten we in deze Maand van de Filosofie eens ons licht opsteken bij Plato (428-347 v.Chr). Peter Jones laat in zijn boek Vote for Caesar. How the Ancient Greeks and Romans Solved the Problems of Today diezelfde Plato rondkijken in onze moderne tijd. Plato schrikt nogal en constateert dat onderwijs bij ons een dienst is geworden en dat de klant mag genieten. Jones laat het Plato als volgt zeggen: ‘Shoals of obese students at Sun Tan University,

Is het oordeel van de student werkelijk zo veel waard? Deze vragen moeten nog steeds een antwoord krijgen, als je tenminste werkelijk gelooft dat de school die bovenaan de keuzelijstjes staat ook de beste is. Ofschoon over dat laatste nog wel het nodige valt te zeggen, moet er een veel belangrijker bezwaar worden aangevoerd. Een bezwaar dat raakt aan wat in de kern écht mis is met ons onderwijs.

Vakantie

lying in a lecture hall like beached seals to roll over now and again until lightly educated on both sides.’ In goed onderwijs wordt onderkend dat een actieve participatie van leerlingen is vereist. Zo niet, dan is het resultaat slechts een oppervlakkig vernis van kennis, zoals de tint die mensen opdoen van blootstelling aan de zon, al dan niet tijdens het beoefenen van hun favoriete sport… n

plato Naast de identificatie met de sportwereld, worden onderwijsbestuurders ogenschijnlijk sterk geïnspireerd door marktdenken.

Stefan Molenaars, docent marketing International Business School, domein Economie & Management

havana

Die uitspraak van Bonnema kan worden gestaafd met de laatste cijfers over studenten die voortijdig stoppen met hun studie. De uitvalpercentages zijn voor mbo’ers en havisten sinds enkele jaren gelijk en groeien steeds meer naar elkaar toe, alleen de vwo’ers doen het iets beter. Toch zijn er volgens Bonnema wel specifieke ‘mbo-problemen’. ‘Mbo’ers hebben moeite met het abstraheren van relevante informatie uit grote hoeveelheden stof. Op het mbo wordt nu eenmaal minder gelezen.’ Maar op andere gebieden hebben de mbo-studenten weer een voorsprong op havisten en vwo’ers. Bonnema: ‘Mbo’ers hebben vaak al de nodige praktijkervaring opgedaan tijdens stages. Dit zie je terug in de taakverdeling binnen projectgroepen: de

mbo’ers doen het “doen-werk”, havisten en vwo’ers het “denk-werk”. Het is aan ons om dat rolpatroon te doorbreken.’ De mbo-studenten lijken dus prima mee te komen op de HvA. Jacqueline Mets rondde een mbo-opleiding af en stroomde afgelopen februari in bij accountancy. ‘De stof is goed te doen. Het is wel veel meer dan op het mbo, maar als je echt wilt kom je er wel uit. De manier van vragen stellen bij de stof is anders; op de HvA moet je veel toepassingsgerichter werken, waar het op het mbo vooral om kennisreproductie ging.’ Betül Bastas, in september begonnen aan management, economie en recht (mer) had meer moeite met het niveau. ‘Ik was gewend om toetsen twee dagen van tevoren te leren. Ik heb het hier ook geprobeerd, maar dat kan dus niet.’ Inmiddels is Betül gewend aan het hogere studietempo, maar ze moet net na een tentamenweek ook toegeven: ‘Ik ben nu toe aan vakantie.’ De redenen om na een afgeronde mboopleiding te kiezen voor het hbo in plaats van een voltijdbaan lopen uiteen, maar een verbetering van de positie op de arbeidsmarkt is een veelgehoord motief. Ramses Brink draait nu een jaar mee bij bedrijfslogistiek. Ramses: ‘Tijdens stages kwam ik erachter dat ik gewoon niet genoeg weet om iets te bereiken in het bedrijfsleven. Dat ligt aan het mbo: je krijgt de basis, maar verder weet je niets. Ik ken andere voormalig mbo’ers die avondstudies zijn gaan doen om hun kennis bij te spijkeren.’ Jasper Hofman – ook student bedrijfslogistiek: ‘Ik wist op het mbo al snel dat ik bedrijfsadviseur wilde worden, en dat kan alleen op het hbo. Als bedrijfsadviseur maak je veel reizen naar het buitenland en verdien je een goede boterham.’ Betül: ‘Ik had nog geen zin om al te gaan werken en was bang later spijt te krijgen dat ik niet had doorgestudeerd. Werken kun je je hele leven nog.’ Jos Petit, instroomcoördinator bij het domein Economie & Management, is helder over de motieven om door te studeren: ‘De mbo’ers zien dat de hbo’ers hen de arbeidsmarkt uitdrukken, zeker als

er krapte heerst. Een keuze voor het hbo is dan snel gemaakt.’

Kattenkwaad Het algemene idee is dat de manier van lesgeven op het mbo praktischer is dan op het hbo. Zo zwart-wit ligt het volgens Gert-Jan van den Eijkel – nu hbo bedrijfseconomie – niet. ‘Het verschil is niet zo extreem. Waar op het mbo drie lessen aan worden besteed, wordt hier in één les behandeld. Op het mbo kregen we ook wel eens lastige materie, maar ook meer tijd en intensievere begeleiding. Hier komt het vaker neer op eigen verantwoordelijkheid.’ Petit over het verschil in kunnen van de studenten: ‘In projectgroepen komen mensen van vwo, havo en mbo samen. Mbo’ers zijn goed in het concretiseren van de materie terwijl iemand van het vwo vaker vragen zal stellen. Tegen het einde van het studiejaar zie je de verschillen echter al niet meer.’ Volgens Petit hebben voormalig mbo’ers vooral meer moeite met taal: ‘Mbo-studenten moeten wennen aan de terminologie op het hbo. De gewenningsperiode van mbo’ers is vaak wat langer dan die van havisten en vwo’ers, hun taalschat is iets minder.’ Vooral het Engels is vaak een struikelblok. Betül: ‘Wij kregen nooit stof in het Engels op het mbo. Misschien moet ik bijles nemen.’ Hoewel de verschillen in kennisniveau zijn te overzien, is er wel een duidelijk verschil in instelling, volgens de voormalig mbostudenten. Jacqueline: ‘Op het mbo zitten echt nog kinderen. Het gaat om lol trappen, kattenkwaad uithalen en niet naar de leraar luisteren, want dat is stoer. De motivatie ontbreekt vaak en leerlingen denken wanneer ze een toets niet halen: “Jammer dan, ik ga gewoon lekker de kroeg in en ik zie het allemaal wel.”’ Volgens Mila Buskermolen, propedeusecoach bij mer en in die functie veelvuldig in contact met voormalig mbo’ers, werkt die instelling nog wel eens door op het hbo. ‘Velen doen hun uiterste best maar er is ook veel uitval, en dat is doorgaans te wijten aan een gebrek aan arbeidsethos. Ik heb uitvoerige gesprekken gehad met die uitvallers, maar er was er niet één die zei dat het niveau te hoog was en ook niemand die toegaf gewoon te weinig uit te voeren. Die studenten begrijpen het niet en missen zelfreflectie, waardoor ze hierna gewoon een andere hbo-opleiding zullen beginnen en weer tegen dezelfde problemen aanlopen.’ Veel van de problemen zijn volgens

Buskermolen te wijten aan de gedifferentieerde studieafkomst van de mbo’ers. ‘Ik had dit jaar een studente die hiervoor sociaal pedagogisch werk studeerde, en vorig jaar bijvoorbeeld een studente groenvoorziening. Die studenten hebben vier jaar lang geen economie gehad, hebben niet gerekend, en krijgen bij ons bedrijfseconomie en statistiek. Dat is pittig.’

Dramatisch Om verrassingen over het verwachte kennisniveau en de benodigde instelling te voorkomen is er volgens Buskermolen meer voorlichting op roc’s nodig, waarbij studenten waarvan het onwaarschijnlijk is dat zij het niveau aankunnen dringend wordt geadviseerd niet naar de HvA te komen. ‘Op veel mbo’s worden jongeren alleen maar van de straat gehouden. Ik zou bij het mhbo-traject [bedoeld voor mbo’ers die hun opleiding willen combineren met een hbo-opleiding om zo versneld af te studeren, red.] bij de economische opleidingen graag intakegesprekken houden om te zien wie we in huis halen; eigenlijk wil ik alleen studenten die gemotiveerd zijn, want de HvA steekt veel tijd en geld in dit traject en het is zonde als zo veel studenten afvallen.’ Bonnema is het daarmee eens, maar gaat niet mee in het financiële argument. ‘Het is nog steeds zo dat de HvA ook verdient aan een student die na een jaar stopt.’ Om de uitval terug te dringen zijn er volgens Bonnema meer doorstroomen aansluitingsprogramma’s nodig, en moet er nog meer worden overlegd tussen de HvA en roc’s. ‘Een probleem in het contact met roc’s is dat we op beleidsniveau contact hebben, maar daar gaat het er anders aan toe dan op de werkvloer’, aldus Petit. Hij pleit voor een intensiever contact met mbo-docenten om leerlingen beter voor te bereiden op het hbo. De instroomcoördinator denkt dat het probleem vaker aan de opleidingen dan aan de leerlingen ligt. ‘Het is vrij dramatisch gesteld met het mbo-onderwijs. En vaak gaat het op het mbo net om die kinderen die het moeilijk hebben en structuur nodig hebben in hun leven.’ Hoewel hij de toenemende instroom op de HvA toejuicht, moeten sommige studenten ook inzien dat ‘het mbo voor hen gewoon de top was’. Bonnema sluit zich daarbij aan: ‘Het is niet de bedoeling dat iedereen maar naar het hbo komt omdat doorstromen zo wordt gepromoot door Den Haag. Ooit zal iedereen in één keer de goede plek vinden.’ n

havana

havana

Harvard in Zuidoost?

‘Misschien bijles’

Best business school klinkt mooi, maar hoe veel meeslepends zit erin voor de receptionist?

Zo’n dertig procent van de eerstejaars is afkomstig van het mbo. Hoe doen zij het eigenlijk?

16

17

verkiezingsdebat

verkiezingsdebat

PvdA, PvdA, PvdA

havana

De HvA worstelt met zijn vierkante meters. Dat is vervelend. Het betekent immers dat er altijd gehijg over schaarse ruimte is. Daar word je niet vrolijk van maar aan de andere kant stimuleert schaarste ook creativiteit en dat levert af en toe mooie dingen op. College in Tuschinski of presentaties in club Bitterzoet. Dat heeft toch meer allure dan een hoorcollege in het typisch Noord-Koreaanse Aristo zalencomplex bij Sloterdijk. Dat gebouw in die omgeving geeft mij altijd het gevoel dat het leven ellendig is en dat het einde der tijden nabij is. Via dat gevoel kom ik als vanzelf terecht bij informatica. Die opleiding moet namelijk verhuizen. Ze zitten nu in de Leeuwenburg maar daar is geen ruimte meer. Er wordt daarom aan de Duivendrechtsekade een kantoorpand gehuurd en daar wordt informatica geherbergd. Het is daar een beetje the back of beyond maar als de zon schijnt dan is het goed toeven aan de Duivendrechtsekade, althans als je van vissen houdt. Als je liever niet met een hengel aan de waterkant zit, dan biedt die kade bij Duivendrecht weinig tot niets. De omgeving heeft trouwens een licht Noord-Koreaanse uitstraling. Dat is jammer maar het staat goed onderwijs natuurlijk niet in de weg. Aan de andere kant lijkt die Noord-Koreaanse touch wel te passen bij informatica. Nou, nou is dat niet een beetje overdreven? Natuurlijk maar een lichte overdrijving is af en toe nodig om de dingen helder te krijgen. Was ist los? Het personeel van informatica wil niet verhuizen. Ze zijn eigenlijk een beetje boos. Er is dus een personeelsbijeenkomst belegd en daar wordt besproken dat er een petitie aan het College van Bestuur aangeboden moet worden. Daar ligt collegevoorzitter Van der Toorn natuurlijk geen seconde wakker van en daarom murmelt een wat oudere docent iets over harde acties. Helemaal achter in het zaaltje fluistert iemand ‘Maagdenhuisbezetting’. Die geluiden gaan echter verloren in het rumoer van de onvrede. Havana wilde graag bij die personeelsbijeenkomst zijn. Dat mag wel, maar dan willen de apparatsjiks van informatica wel het recht op inzage van het artikel en daar bovenop ook nog het recht om het artikel te herschrijven. Havana als megafoon voor informatica? Tja, dat is binnen de journalistieke principes van Noord-Korea volkomen normaal. Voor ons is het net zo onwenselijk als onbegrijpelijk en treurig. Dat neemt niet weg dat ik alle medewerkers van informatica een inspirerend, plezierig en bovenal productief jaar toewens daar aan de Duivendrechtsekade. Paul van de Water Hoofdredacteur

#30

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 28 april 2010

Bij het verkiezingsdebat op 21 april werden niet alleen eieren gegooid, er werd ook over politiek gesproken. Havana ondervroeg de aanwezige politici over hun stemgedrag tijdens hun studententijd en hun favoriet

Over mannelijkheid en schaamte

voor het premierschap. Maud Janssen en Marit van Kooij

presentator Jort Kelder

De politici in debat, met links Bram van Liere (pvdD) en rechts Martijn van Dam (pvdA)

Doorstroom

Mbo’ers doen het net zo goed als havisten

Maurice de Hond

Jan Kees de Jager (CDA) Tofik Dibi (GroenLinks)

Fred Teeven (VVD)

Jasper van Dijk (SP)

Mei Li Vos (PvdA)

Boris van der Ham (D66) Rita Verdonk (TON)

Grootste partij? ‘De grootste partij wordt de PvdA, zeker als er uiteindelijk strategisch gestemd zal worden.’ premier? ‘De kans is groot dat Cohen premier wordt. Als hij het niet wordt, dan iemand uit een partij van de rechtervleugel die het grootste is.’ Wat stemde u als student? ‘Toen ik studeerde zat ik altijd tussen D66 en PvdA in. Dat had niks te maken met wat ze wel of niet voor studenten deden. Ik stemde vanuit een algemene maatschappelijke overtuiging.’ Volgens de steekproef tijdens het debat is D66 populair onder studenten. Waarom? ‘Dat is vooral geënt op de persoon Pechtold, niet op andere inhoudelijke zaken. In het begin was het programma van D66 nog echt afwijkend, nu zijn ze slechts een beetje anders.’

Grootste partij? ‘Het CDA. Afgelopen verkiezingen was het altijd spannend tussen het CDA en de PvdA, maar toen stond de PvdA eerder meer voor in de peilingen op het CDA terwijl ze nu gelijkstaan.’ premier? ‘Als het CDA het grootste is, dan wordt Balkenende weer premier.’ Wat doet het CDA voor de student? ‘Het CDA laat het huidige stelsel intact en schaft – als een van de weinige partijen – de basisbeurs niet af. Wij streven naar een systeem dat op talent en motivatie selecteert. De numerus fixus vind ik ook niet van deze tijd.’ Wat stemde u als student? ‘Ik heb altijd op het CDA gestemd, ik vond het een verstandige keus.’

Grootste partij? ‘De PvdA wordt het grootst, maar ik denk niet dat ze gaan regeren.’ premier? ‘Cohen vind ik een geschikte kandidaat als minister-president, al ben ik het inhoudelijk totaal met hem oneens.’ Waarom moeten studenten op de VVD stemmen? ‘Ten eerste omdat ambitieuze studenten beseffen dat niet alles van de overheid komt. Ten tweede omdat je dan ook nog iets overhoudt van je salaris als je later een goede baan hebt.’ Wat stemde u als student? ‘Ik heb altijd VVD gestemd, behalve een keer op Lijst Pim Fortuyn in 2002.’

Grootste partij? ‘Als het de SP niet wordt, dan de PvdA. Of ik daar blij mee ben? Nou, dat hangt ervan af of de partij een progressieve, sociale coalitie overweegt. Met de PvdA weet je het maar nooit.’ premier? ‘Job Cohen is een goede kanshebber. Dat kan niemand ontkennen.’ Wat doet de Sp voor de student? ‘Het is een heel slecht plan om de studiefinanciering te vervangen door een leenstelsel, daarmee jaag je studenten het onderwijs uit. De SP wil juist nu investeren in onderwijs.’ Wat stemde u als student? ‘Als student politicologie was ik een beetje rebels. Ik vond toen alle partijen slecht en heb een paar keer helemaal niet gestemd. Tot de SP in 1994 kwam met de campagneleus “Stem tegen, stem SP”. Ik vond dat heldere taal.’

Grootste partij? ‘De PvdA heeft de beste plannen om uit de recessie te komen. Wij willen de economie niet kapotbezuinigen.’ premier? ‘Job Cohen is een goede burgemeester geweest, met zijn rust, redelijkheid en harde optreden wanneer nodig. Zo’n persoon is een goede premier.’ Wat doet de pvdA voor de student? ‘Wij zijn voor een sociaal leenstelsel van de studiefinanciering. Een student investeert in zichzelf zodat hij later meer gaat verdienen. Bovendien zorgt lenen voor meer motivatie.’ Wat stemde u als student? ‘Toen ik studeerde stemde ik ook links, maar wel van alles. GroenLinks, D66 en PvdA. In 2002 ben ik, na de klap van Fortuyn, lid geworden van de PvdA.’

Grootste partij? ‘D66, want ons programma is kraakhelder.’ premier? ‘D66 heeft enkele interessante kandidaten zoals Alexander Rinnooy Kan (voorzitter Sociaal-Economische Raad, oudtopman ING, red.). Job Cohen is leuk, maar je krijgt de PvdA erbij.’ Wat doet de D66 voor de student? ‘Partijen jokken als ze zeggen dat het huidige onderwijssysteem intact blijft. D66 is eerlijk. Wij gaan voor een sociaal leenstelsel, maar al het geld dat we besparen gaat direct terug naar het onderwijs.’ Wat stemde u als student? ‘Altijd D66.’

Grootste partij? ‘Dit keer wordt de PvdA het grootst.’ premier? ‘Ik weet vrijwel zeker dat Cohen premier wordt. Ik hoop in ieder geval dat Balkenende niet meer terugkomt.’ Wat doet GroenLinks voor de student? ‘In crisistijd is bezuinigen op onderwijs het domste wat je kunt doen. Onderwijs kost veel geld? Moet je eens weten hoeveel onwetendheid op lange termijn kost. De basisbeurs voor studiefinanciering vind ik alleen niet meer van deze tijd.’ Wat stemde u als student? ‘Ik was eigenlijk altijd wel een GroenLinkser, maar ik heb een keer PvdA gestemd. Dat was strategisch, want ik vond het toen belangrijker dat de PvdA de grootste partij zou worden.’

Grootste partij? ‘Laten we vooropstellen dat er nog een hoop kan gebeuren. Ik wacht af wat de burger beslist.’ premier? ‘Geen idee.’ Wat doet TON voor de student? ‘Wij zijn een partij die echt iets wil veranderen in dit land. Wij willen het plezier van studeren niet ontnemen, dus voorlopig laten we de basisbeurs zo. Op termijn moet het een lening worden, maar wel tegen een lage rente.’ Wat stemde u als student? ‘Ik heb een keer op de Pacifistische Socialistische Partij gestemd en ben toen via de PvdA langzaam naar rechts opgeschoven. Ik heb in de bajes in Den Haag gewerkt en daar zag ik al snel dat er veel anders moest.’

havana

Verslag debat

‘Met de PvdA weet je het nooit’

Opinie

Hoezo beste business school?

havana

‘Cohen kanshebber’

Coverbeeld: Fred van Diem

Bij het verkiezingsdebat in de Leeuwenburg voelde Havana de politici aan de tand.

Havana is het weekblad voor studenten en medewerkers van de Hogeschool van Amsterdam 28 april 2010 jaargang 15 / #30

En verder... 04 nieuws

18 very short intro’s

22 hva-agenda

09 ingezonden

19 de hoogste bieder

22 vijftien jaar

09 vraag van de week

20 recensies

22 gekeurd

09 column fen

21 eten

23 weekgast

18 ondertussen in

21 zwartwit

24 afstuderen

Redactieadres Vendelstraat 2, 1012 XX  Amsterdam, 020 595 39 91 [email protected]. Hoofd­ redactie/management Paul van de Water [email protected] Eindredactie Wim de Jong [email protected] Redactie Lisa Hartog (redactie-assistent), Eveline van Heumen e.c.l.van. [email protected], Thijs den Otter [email protected], Rian Roegholt (stagiair), Carlijn van Donselaar [email protected], Annemarie Vissers [email protected] Medewerkers Kim Bos, Kirsten Dorrestijn, Anouk Kemper, Anne Koeleman, Emma van Laar, Harmen van der Meulen (correctie), Merel Straathof, Esther Versluis, Fen Verstappen, Hans van Vinkeveen ­Fotografen Bram Belloni, Fred van Diem, Marc Deurloo, Jelmer de Haas, Jan-Maarten Hupkes, Bas Uterwijk Illu­stratoren Pepijn Barnard, Martien Bos, Aimée Groen, Marc Kolle, JeRoen Murré, Magda Rinkema, Pascal Tieman Vormgeving Ron Zijlmans Ontwerp Lay-out Death Valley Advertenties Bureau Van Vliet, Postbus 20, 2040AA, Zandvoort, telefoon 023 571 47 45 fax 023 571 76 80 of [email protected] Abonnementen € 18,15 per jaar, opgave via de redactie-assistent of per e-mail Drukkerij Dijkman Offset Diemen. Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur ­artikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670 Havana heeft een samenwerkingsverband met Folia. (Floor Boon, Mirna van Dijk, Jim Jansen, Maud ­Janssen, Marit van Kooij, Dirk Wolthekker).

De volgende Havana verschijnt woensdag 12 mei

havana

3

nieuws Kirsten Dorresteijn / Eveline van Heumen / Jim Jansen / Lotte Lankhorst / Thijs den Otter (coördinatie) / Rian Roegholt / Annemarie Vissers / Paul van de Water

Liesbeth in ‘t Hout vertrekt gedwongen bij het Amsterdam Fashion Institute (AMFI). Haar in september aflopende contract wordt niet verlengd. Intussen hebben bijna zeshonderd mensen zich ‘fan’ van In ‘t Hout verklaard op Facebook. Het AMFI is het enig overgebleven instituut binnen de HvA. Waar alle andere opgingen in de domeinen, kreeg het AMFI vanwege de internationale positie van de modeopleiding een aparte status. In ‘t Hout was ook geen fan van de domeinvorming, hetgeen tot spanningen leidde met domeinvoorzitter Peter van Gorsel (Media, Creatie & Informatie). Op diverse sites staat te lezen dat een ‘verschil in inzicht’ ook de basis is voor het besluit van de HvA om met In ‘t Hout te stoppen. Docenten en studenten zijn niet gelukkig met het besluit. Dat blijkt wel

uit de vele reacties op de Facebookpagina ‘We want Liesbeth in ‘t Hout for AMFI’. De afzwaaiende directeur heeft sinds 2005 de leiding over het mode-instituut. In ’t Hout was niet bereikbaar voor commentaar. Wel heeft ze verschillende reacties achtergelaten op de pagina van haar fans. Zo bedankt ze adviseur Richard van der Laken – door In ’t Hout ingeschakeld voor versterking van de grafische opleiding – voor zijn support. Daarnaast meldt ze in reactie op een vraag over acties dat er verschillende initiatieven zijn genomen door docenten. Bovendien zou de opleidingscommissie zich nog gaan roeren. Domeinvoorzitter Peter van Gorsel laat desgevraagd weten dat hij niet wil reageren op het vertrek van de AMFI-directeur. Ook over de vele reacties op het internet wil hij niets zeggen. (TdO)

Grote controle uitwonenden Komende maand begint in Amsterdam een grote controle op studenten die ten onrechte een uitwonendenbeurs ontvangen, compleet met huisbezoeken. Dat wordt gemeld op de website van het ministerie van OCW. Staatssecretaris Van Bijsterveldt vermoedt dat er in Nederland tientallen miljoenen euro’s te veel aan stufi wordt uitgegeven doordat studenten ten onrechte melden dat ze uitwonend zijn: de basisbeurs voor uitwonenden komt neer op bijna 267 euro per maand, thuiswonenden krijgen slechts 96 euro. ‘Dit is geld van de belastingbetaler. Daar spring je niet lichtzinnig mee om,’ verklaart de CDA-bewindsvrouw. Het is nog onduidelijk wat de gevolgen zijn voor studenten die in de kraag worden gevat. Het ministerie van OCW schermt nog met plannen voor boetes en stopzetting van de beurs. Aan de hand van de informatie die de controles in Amsterdam opleveren, worden daar knopen over doorgehakt. (TdO)

Beeld Campus TV

Geen nieuw contract In ‘t Hout

Ei-incident nieuws-hit Het verkiezingsdebat dat op 20 april in de Leeuwenburg werd gehouden, heeft voor een stortvloed aan publiciteit gezorgd. Dat is grotendeels te danken aan de UvA-student die het nodig vond een ei stuk te slaan op minister van Financiën Jan Kees de Jager (CDA). Het filmpje van de actie haalde de woensdag daarop onder meer De Wereld Draait Door en het Acht Uur Journaal. Op de site van Campus TV, dat het incident filmde, was het clipje na twee dagen al meer dan vijftigduizend keer bekeken. De dader – een UvA-student geesteswetenschappen – werd ter plekke gearresteerd en zat een aantal dagen vast. Volgens HvA-jurist Kees Koppenol is het schorsen of eventueel wegsturen van de student geen optie. ‘Juridisch is dat niet mogelijk. Het enige dat de HvA kan is aangifte doen wegens ordeverstoring en eventueel proberen om de gemaakte kosten op de dader te verhalen.’ Een reportage over het debat is terug te vinden op pagina’s 16 en 17. (JJ/TdO)

?

Ook ‘medewerker van het jaar’-prijs In navolging van de verkiezing voor docent van het jaar wordt er bij het Amstelcampusfestival ook een medewerker van het jaar gekozen. Het is de bedoeling dat ook deze verkiezing jaarlijks wordt georganiseerd. De gedachte achter de medewerker van het jaar-verkiezing is eenvoudig. ‘Het is natuurlijk hartstikke mooi dat docenten in het zonnetje worden gezet met een verkiezing, maar de prestaties van de hogeschool zijn net zo afhankelijk van de andere medewerkers,’ zegt festivalorganisator Kees Hoogeveen.

Omdat het te kort dag is om een verkiezing op te zetten, wordt voor dit jaar een alternatieve route bewandeld: de zeven domeinvoorzitters kiezen voorafgaand aan het Amstelcampusfestival hun medewerker van het jaar, en ook van de centrale staf wordt iemand genomineerd. Tijdens het Amstelcampusfestival bepaalt een jury wie van de acht medewerkers de titel het meest verdient. Naast de eer is er volgens Hoogeveen ‘een mooie prijs’ gereserveerd voor de winnaar. Vanaf het volgende collegejaar wordt de ‘medewerker van het jaar’ democratischer georganiseerd. (TdO)

‘Laatste cijfer telt’ geschrapt Het voorstel om bij herkansingen altijd het laatst behaalde toetscijfer te laten tellen is door het College van Bestuur ingetrokken. Daarmee was voor de Centrale Medezeggenschapsraad (CMR) de laatste barrière uit de weg geruimd om in te stemmen met de format-Onderwijs en Examenregeling (OER) voor het studiejaar 2010-2011. Kort nadat de conceptversie van de format-OER was vrijgegeven, had de CMR al laten weten de passage over de herkansingen van toetsen onaanvaardbaar te vinden. Volgens de medezeggenschapsraad deugde de onderbouwing van het plan om altijd het laatst behaalde cijfer te laten gelden niet. Volgens het CvB zou 4

havana

de maatregel gokgedrag tegengaan, maar de CMR is steeds van mening geweest dat andere maatregelen op dat gebied effectiever kunnen zijn. Collegevoorzitter Van der Toorn koos tijdens een overleg met de raad eieren voor zijn geld. ‘Het is voor het CvB een principieel punt, maar ik heb gemerkt dat het me niet lukt jullie te overtuigen,’ legde hij uit. ‘We zouden ervoor kunnen kiezen een conflict aan te gaan en een externe partij om een uitspraak kunnen vragen, maar daar wint de HvA niets mee. Bovendien zijn we dan maanden verder voor de format-OER kan worden ingevoerd. Daarom trekken we het voorstel in.’ Na een korte schorsing liet CMRvoorzitter Pinkster daarop weten dat de raad met de format-OER

instemt. Wel moest Van der Toorn beloven het voorstel volgend jaar niet weer in de regeling te plaatsen. ‘We hebben er nu drie jaar discussie over gevoerd.’ Van der Toorn liet daarop weten vooral benieuwd te zijn naar de maatregelen die de CMR wil nemen om opportunisme bij de toetsing tegen te gaan. Een ander punt liet de CMR varen: er wordt voor topsporters en bestuurlijk actieve studenten geen uitzondering gemaakt in de cum laude-regeling. Volgens hoofd juridische zaken Kees Koppenol zou dat niet juist zijn. ‘We hebben immers ook studenten die heel hard en goed werken bij een bedrijf. Die komen ook niet in aanmerking voor een cum laude-regeling, terwijl ze het misschien geweldig doen.’ (TdO)

Vraag/Antwoord ‘Ja, ik ben tevreden met mijn uiterlijk’

Fysiotherapiestudent Cederic Veder en student sportmarketing Emil Rijcken hebben het tot de halve finale van de ‘student of the year’-verkiezing geschopt. De mannen moeten niet alleen beschikken over beauty maar ook over brains. Tot en met 19 mei kan er gestemd worden op de twaalf halvefinalisten. Havana belde Cederic (blond haar, blauwe ogen). Hoe vaak per dag check je hoe veel stemmen je hebt? ‘Nou, eigenlijk gewoon helemaal niet. Ik wist niet eens dat het stemmen al was begonnen totdat ik een e-mail kreeg dat ik bij de laatste twaalf zit. Ik had al een tijdje niet meer op de site gekeken, het kwam dus nogal als een verrassing. Ik had me aangemeld doordat m’n vriendin zei dat ik het gewoon moest proberen. Van een fotoshoot had ik nog een aantal professionele foto’s liggen dus die aanmelding was zo geregeld.’ Dus jij bent wel tevreden met jezelf? ‘Ja, ik ben tevreden met mijn uiterlijk. Al kan het altijd beter natuurlijk. Ik vind zelf dat ik een beetje een grote kin heb, maar ja, daar kan je natuurlijk niet zo makkelijk iets aan doen.’ En je brains? ‘Dat zit ook wel goed. Een van de rondes waarmee je extra stemmen kan verdienen is een debat. Daar ben ik best goed in. Ik neem aan dat het over politieke onderwerpen zal gaan, zoals de Nederlandse militairen in Afghanistan en de huidige economie, en daar ben ik wel goed van op de hoogte. Die dertig extra stemmen haal ik wel binnen.’ (EvH)

nieuws

De grootscheepse verhuisoperatie waarmee de drukte in de Leeuwenburg wordt aangepakt, leidt tot gemengde reacties. Bij de informaticaopleidingen is men teleurgesteld over de verhuizing naar de Duivendrechtsekade. De reacties binnen het domein Economie & Management zijn milder. Medewerkers van informatica balen van de verhuizing naar de Duivendrechtsekade. ‘Een week geleden was het nog gewoon één van de scenario’s en wat ons betreft geen ideale,’ zegt bedrijfsvoerder Janneke Hohmann. Desondanks begint ze nu gewoon met de voorbereidingen. ‘We gaan aan de afdeling Informatietechnologie & Voorzieningen doorgeven wat we in het nieuwe pand nodig hebben om er goed informaticaonderwijs te kunnen geven.’ Opleidingsmanager Kees Rijsenbrij (informatica voltijd) is meer uitgesproken. Hij vindt een verhuizing voor één jaar ‘geen goede investering’ en vraagt zich af of de nieuwe locatie wel op tijd klaar is voor goed informaticaonderwijs. ‘Het heeft in de Leeuwenburg ook een tijd geduurd voor we alles op orde hadden. Wat mij betreft was het echt beter geweest om buiten de Leeuwenburg locaties te huren voor het theorieonderwijs.’ Rijsenbrij heeft bovendien een ander bezwaar. ‘Dit kan ons studenten gaan kosten. We hebben voorlichtingsbijeenkomsten gehad en aanstaande eerstejaars zijn uitgegaan van college in de Leeuwenburg. Nu moeten we ineens voor een jaar naar een locatie die een stuk verder uit de loop ligt, waarvan je je nog maar moet afvragen of het straks aan alle voorwaarden voldoet.’ In september 2011 keert informatica terug naar de Leeuwenburg, omdat de voltijdopleidingen van het domein Economie & Management dan verhuizen naar de Wenckebachweg. ‘Een prima onderwijsgebouw, waarin we in elk geval meer zuurstof zullen krijgen dan in de Leeuwenburg,’ vindt adviseur onderwijs Kees Post, tevens lid van de Centrale Medezeggenschapsraad. Hij heeft begrip voor de verhuizing. ‘Het gebouw is natuurlijk wat moeilijker te bereiken, maar de Leeuwenburg is gewoon te vol.’ Het lijkt erop dat de deeltijdstudenten van Economie & Management wel in de Leeuwenburg blijven. Post vindt dat logisch. ‘Duaal en voltijd moet je niet willen splitsen, maar de deeltijdopleidingen staan redelijk los van de rest. Het is ook met het oog op de veiligheid een betere keuze. De deeltijders volgen ’s avonds college en de Wenckebachweg ligt wat meer achteraf.’ Minder content met een eventuele splitsing van vol- en deeltijd is Susanne Koenders, directeur van de hrm-opleidingen. Ze heeft geen uitgesproken mening over de plannen voor verhuizing naar de Wenckebachweg, maar vindt het niet prettig dat de hrm-opleidingen straks worden verdeeld over twee locaties. ‘Veel hrm-studenten en medewerkers zullen zich afvragen waarom. Verder is de Leeuwenburg natuurlijk een pand op een prachtige locatie. Maar ik begrijp wel dat er geen andere oplossing is dan verhuizen.’ (TdO)

Exacte locatie nog niet duidelijk Veel meer dan dat de informaticaopleidingen in het kantorencomplex van de Kroon Hof en Kroon Juweel aan de Duivendrechtsekade komen, weet op dit moment zelfs het bureau huisvesting niet. ‘Daar wordt nog over onderhandeld,’ zegt Jeroen Baris, hoofd ad interim. ‘Deze week gaan we eerst eens met mensen van de opleiding informatica kijken op de nieuwe locatie,’ aldus Baris. ‘We hebben binnen het complex verschillende opties. Afhankelijk van de wensen gaan we onderhandelen met de verhuurder.’ Baris deelt de angst dat de nieuwe plek niet op tijd klaar zal zijn voor het informaticaonderwijs niet. ‘Op 1 september kan daar college worden gegeven. Natuurlijk: het wordt best een uitdaging, maar het is niet de eerste keer dat we gebouwen met een strakke deadline hebben afgeleverd.’ (TdO)

Informatica toch naar Duivendrechtsekade De informaticaopleidingen verhuizen in september toch voor een jaar van de Leeuwenburg naar een kantoorpand op de Duivendrechtsekade. Een jaar later keren ze terug naar de Leeuwenburg. De economieopleidingen van die locatie schuiven dan door naar de locatie Wenckebachweg. Dat heeft collegevoorzitter Karel van der Toorn meegedeeld aan de Centrale Medezeggenschapsraad. Door de stijgende studentenaantallen is het op verschillende HvAlocaties dringen. Het domein Economie & Management vertrekt na volgend collegejaar naar de Wenckebachweg, waar nu het domein Onderwijs & Opvoeding is ondergebracht. Dat verhuist voor het collegejaar 2011-2012 naar de nieuwe locatie op de Amstelcampus. ‘De economieopleidingen gaan dan voor drie of vier jaar naar de Wenckebachweg. Dat is op zich een prima locatie.’ Van der Toorn hield zich wat op de vlakte in zijn antwoorden

Beeld Rian Roegholt

Gemengde reacties op verhuisplannen

op vragen of alleen de voltijdopleidingen van de Leeuwenburg verhuizen, of dat de hele Leeuwenburg-tak van het domein buurman wordt van de Bijlmerbajes. Vooralsnog verhuist interactieve media niet met de informaticaopleidingen mee naar de Duivendrechtsekade. Ook het domein Maatschappij & Recht krijgt in principe geen extra locatie. ‘Ik heb wel begrepen dat er extra ruimte wordt gehuurd in het Parool-gebouw op de Wibautstraat,’ aldus Van der Toorn. Vorige week zeiden opleidingsma-

nager Kees Rijsenbrij (informatica voltijd) en bedrijfsvoerder Janneke Hohmann (domein Media, Creatie & Informatie) nog tegen Havana dat verhuizing van de informaticaopleidingen naar de Duivendrechtsekade onwaarschijnlijk was. Hohmann noemde de locatie ‘onderdeel van de verhuissoap’, en Rijsenbrij liet weten het ‘geen goede investering’ te vinden om voor één jaar naar een andere plek te verhuizen. Toen Van der Toorn de beslissing bekendmaakte, was de nieuwste editie al met dat bericht naar de drukker. (TdO)

CMR ontraadt AVV onderzoek De Centrale Medezeggenschapsraad heeft het Alternatief voor Vakbond en Beter Onderwijs Nederland afgeraden de strijd aan te binden tegen de bouw van de Amstelcampus en de bestuurlijke fusie van de HvA en de UvA. Daags na een reportage van EenVandaag over de Amstelcampus stuurden het Alternatief voor Vakbond (AVV) en Beter Onderwijs Nederland (BON) een brief aan het College van Bestuur. Daarin staat te lezen dat de clubs het niet eens zijn met de bestuurlijke fusie met de UvA, kritisch zijn over de interne organisatie binnen de HvA en dat ze het onacceptabel vinden dat de ontwikkeling van de Amstelcampus – kosten 300 miljoen euro – door de HvA zelf wordt uitgevoerd. De

clubs vrezen dat het bouwproject ten koste gaat van het onderwijsbudget van de hogeschool. In de conceptbrief van CMRvoorzitter Bert Pinkster staat dat de CMR op het punt van de ontwikkeling van de Amstelcampus de keuzes van het College van Bestuur volgt. Door de panden in eigen beheer te ontwikkelen, is de HvA op termijn goedkoper uit dan bij huur, aldus de brief. Ook de keuze om te breken met de van fraude verdachte projectontwikkelaar Trimp & Van Tartwijk, is volgens Pinkster geen reden om te twijfelen aan de keuzes van het CvB. Het standpunt van het AVV en BON dat de bestuurlijke fusie met de Universiteit van Amsterdam moet worden stopgezet, wordt in dezelfde brief terzijde geschoven. Pinkster schrijft dat er in gesprekken met col-

legeleden ‘ruime aandacht is voor de hogeschool’ en dat de samenwerking weliswaar beter kan, maar vooral tijd nodig heeft. Op het punt van de interne organisatie – die volgens het AVV en BON chaotisch is – heeft Pinkster nog een sneer voor AVV-bestuurder en HESdocent Peter Fonkert in petto: de domeinvorming is destijds uitgebreid aan de CMR voorgelegd ‘waar u toentertijd voorzitter van was’. Overigens lijkt niet de gehele raad achter de brief te staan. Een lid liet weten dat er ‘vooral binnen de studentgeleding’ wel sympathie bestaat voor de actie van Fonkert. ‘Zonder dat we het met al hun bezwaren eens zijn, zijn er diverse leden die vinden dat de CMR het initiatief niet moet ontraden maar juist ondersteunen.’ (TdO)

moet de HvA drie keer winnen van Dynamo. De volgende wedstrijden staan gepland voor 28 april (thuis), 1 mei (uit) en 2 mei (thuis). De kampioenswedstrijden gelden overigens ook als een soort afscheidstournee: het HvA-team uit de A-league wordt na dit seizoen ontbonden. n Hardlopen Het team van de

UvA en de HvA is achtste geworden in het universiteitenklassement van de Batavierenrace 2010. De hardlopers maakten de ruim 175 km vol in 12u, 10 min. en 24 sec. Daarmee waren ze bijna anderhalf uur langzamer dan winnaars van de Radboud Universiteit Nijmegen en de Hogeschool van Arnhem & Nijmegen. (TdO)

SPORTFLITSen n Volleybal HvA Volleybal is afgelopen weekend begonnen aan de finale om de landstitel. In eigen huis ging de ploeg van coach Ron Zwerver zaterdag met 3-2 ten onder tegen Dynamo uit Apeldoorn. Een dag later trok het team de stand gelijk in Apeldoorn via een 3-1 winstpartij. Om kampioen te worden,

havana

5

nieuws

Niet blij met Windesheim-diploma Studenten die na september 2010 in Almere afstuderen, krijgen een Windesheim-diploma. En daar is niet iedereen blij mee.

Beeld Jelmer de Haas

Wie echt geen Windesheim-diploma wil, kan overstappen naar een soortgelijke opleiding bij de HvA-Amsterdam. De één klaagt er harder over dan de ander, maar veel studenten van de HvA-opleidingen in Almere vinden het maar niks dat ze straks een Windesheimdiploma in ontvangst nemen. ‘Ik heb bewust voor de HvA gekozen’, zegt Sara Aabouz (22, derdejaars information engineering). ‘De HvA heeft een grotere naamsbekendheid dan Windesheim en staat beter op je cv. Als ik naar het buitenland ga, moet ik straks uitleggen wat Windesheim is.’ Aabouz heeft een afspraak gemaakt met de examencommissie om te kijken hoe ze kan overstappen naar informatica. ‘Ik twijfel nog wel, want dan kom ik in een 

CMR wil garanties over Almere

Runner-up Hoewel HvA-band Two Way Radio op 23 april lekker bezig was in de Melkweg, werd de finale van Make More Music dit jaar gewonnen door The Fudge, dat namens de Hogeschool voor de Kunsten uit Utrecht meedeed aan de wedstrijd voor studentenbands. Two Way Radio en de Almeerse band Lucky Joker kwamen wel dichtbij: de bands eindigden

met 447 punten elk op de tweede plek, op slechts negen punten van de winnaar. Daarmee gaat de cheque van tienduizend euro en studiotijd in E-Sound in Weesp aan hun neus voorbij. Tijdens de finaleavond werd ook de Make More Music CD-box gepresenteerd, waar alle bands van de laatste ronde een bijdrage aan leveren. (TdO)

Even bellen met… Luc van Hoek Luc van Hoek, docent bij HES-duaal, gaat zich tot 9 juni in het verkiezingsgeweld storten. Twaalfde op de Trots op Nederland-lijst is hij. Maar met een beetje mazzel – of voorkeurstemmen – ziet hij zichzelf wel in de Tweede Kamer terechtkomen. U gaat voor een plek in de Kamer? ‘Daar ga ik hard aan werken, ja.’ Lijkt lastig, u staat nu op plek twaalf. Dat is wat anders dan – zeg – in de top drie. ‘Het zal geen gemakkelijke klus worden, maar deze nummer twaalf gaat er hard voor aan de slag. Als het via directe verkiezingen niet lukt, lukt het misschien wel via voorkeurstemmen. Ik ben positief gestemd.’ TON staat er niet heel florissant voor. Wat gaat u daaraan doen? ‘Er is de afgelopen maanden veel gedoe rondom ons geweest, inderdaad. In de peilingen doen we het niet goed, we hebben een slecht imago. Dat heeft ook te maken met de manier waarop alle perikelen in de partij zijn neergezet in de media. Nu is het tijd om inhoudelijk van ons te laten horen. Daar is het zeker nog niet te laat voor.’ 6

havana

andere omgeving, met andere mensen.’ Student Bilal Oguzkurt (25, tweedejaars information engineering) is vastbesloten van studie te switchen: ‘Ik hoef echt geen Windesheim-diploma. Daarmee kan ik niet binnenkomen bij de Amsterdamse bedrijven waar ik wil werken. Misschien is zo’n diploma goed als je in Zwolle een baan zoekt, maar niet in Amsterdam.’ Lex Sietses van de Centrale Medezeggenschapsraad – zelf ook student information engineering – merkt onvrede onder studenten. ‘We hebben dit vorig jaar aangekaart bij het CvB, maar daar is niks mee gedaan. Ik had het netjes gevonden als studenten die het belangrijk vinden een HvA-diploma konden krijgen. De onderwijsinstellingen hadden hier best een constructie voor kunnen bedenken.’ Studenten die na september 2010 in Almere afstuderen, kunnen een verklaring aanvragen waarop staat dat ze de opleiding eerder bij de HvA volgden. (KD)

Noemt u eens een inhoudelijk punt waar u zich sterk voor gaat maken? ‘Nou, onderwijs is een belangrijk punt. Op dat gebied is heel veel werk aan de winkel hier in Nederland. Dat begint al in het basisonderwijs, leerlingen moeten weer goed leren spellen en rekenen. Op het hbo zie ik het dagelijks: veel studenten zijn slecht in taal en rekenen.’ Wat vinden HES-studenten van uw kandidatuur? ‘Ik confronteer ze er niet mee. Ik ben hier aan de HvA om les te geven, niet om politiek te bedrijven. Dat hou ik gescheiden. Als ze mij er iets over vragen, geef ik uitleg maar daar houdt het bij op. Ik kom van de VVD, die partij paste niet meer bij me. Te veel gericht op de “oude politiek”, maar voor deze switch schaam ik me in het geheel niet. Zie het eerder als een statement. Ik ben ook een ondernemer, die nemen risico’s.’ (AV)

Studenten van de opleidingen in Almere moeten de komende jaren gebruik kunnen maken van HvA-faciliteiten, zolang Windesheim de mediatheken en sportfaciliteiten nog niet op orde heeft. Ook moeten zij zich zonder voorbehoud kunnen inschrijven voor minoren. Dat stelt de Centrale Medezeggenschapsraad (CMR) in een reactie op het overdrachtsdocument waarmee de HvA en Windesheim de overname van de opleidingen in Almere regelen. Voorzitter Bert Pinkster wees collegevoorzitter Karel van der Toorn erop dat de studenten van Almere voor veel zaken zijn aangewezen op de HvA. ‘Zolang Windesheim geen eigen sportfaciliteit heeft, moeten studenten gebruik kunnen blijven maken van de voorzieningen van de HvA. Amsterdam zit immers op twintig minuten met het openbaar vervoer en Zwolle op anderhalf uur.’

Ook voor de medewerkers die met de opleidingen meeverhuizen naar Windesheim Flevoland wil de CMR bepaalde garanties. Zo stelde Pinkster voor om mensen die willen terugkeren naar de HvA ‘voor tenminste een jaar of drie’ gebruik kunnen maken van dezelfde rechten als medewerkers die intern solliciteren naar een vacature. Verder wees Pinkster nog op een aantal praktische zaken. Zo stelde hij onder meer voor om de mailadressen van toekomstige Windesheimers nog een jaar in de lucht te houden en berichten te forwarden, en vroeg hij om een andere vorm van medezeggenschap dan nu wordt voorgesteld. In het overdrachtsdocument wordt die geregeld via opleidingscommissies. De CMR vindt dat bezwaarlijk, omdat de opleidingscommissies worden benoemd door opleidingsmanagers. Collegevoorzitter Karel van der Toorn liet weten de suggesties ter harte te nemen, maar wacht een schriftelijke reactie over Almere af voor hij reageert. (TdO)

Nog 52 dagen Vrijdag 18 juni vindt voor de tweede keer het Amstelcampus Festival plaats. Dit keer nog grootser met onder andere muziek, de docent van het jaar verkiezing, live radio, sport, fotografie en debatten. Vanaf dit nummer houdt festivaldirecteur Kees Hoogeveen Havana wekelijks op de hoogte. Hoogeveen: ‘We zijn met verschillende topacts bezig en deze week wordt bekend wie we gaan boeken. In ieder geval komt Two Way Radio, finalist bij het Make More Music-festival, spelen en zal ook de Nederlandstalige folkband Piet optreden. In de collegezaal worden de hele dag films en documentaires getoond. Bioscoop Kriterion is

52

verantwoordelijk voor een programmaonderdeel, en we gaan ook de documentaire Weapon of War laten zien van oud-cmv-studentes Ilse en Femke van Velzen. Buiten komt een foto expositie met het thema ‘licht op de campus’, gemaakt door studenten van Crea. De winnaar krijgt een expositie die alle HvA-vestigingen langsgaat. Tot slot zijn we nu bezig met de programmering van een groot Amstelcampus debat over krachtwijken. Wellicht is het ook leuk te melden dat studenten media, informatie & communicatie de hele dag vastleggen middels een marathon radio-uitzending van twaalf uur.’ (LL)

Wat doet Karel? Wekelijks laat collegevoorzitter Karel van der Toorn op Havanaweb.nl weten wat hij doet voor de HvA. Deze week blikt hij terug op het veelbesproken ‘ei-incident’ tijdens het verkiezingsdebat van vorige week. ‘Het ei-incident? Ik ben behoorlijk verontwaardigd dat een van onze studenten zoiets doet. Het zal ook niet zonder gevolgen blijven. Hij is inmiddels niet meer in voorarrest. We gaan op zeer korte termijn

indringend met hem praten. De schade wordt in ieder geval op hem verhaald. Daarnaast krijgt hij een officiële waarschuwing en we onderzoeken de mogelijkheid van een voorwaardelijke schorsing.’ (PvdW)

nieuws

Beeld Bas Uterwijk

Spektakel rond Amstelcampus Met grof geschut waren politie, brandweer en ambulancedienst vorige week aan het oefenen op de plek waar straks het Wibautgebouw moet verrijzen. De grootscheepse rampenoefening leek wel op de set van CSI, compleet met ingegraven auto’s. Het decor was zo geslaagd, dat de hulporganisaties er liefst twee dagen oefenden. Om paniek te voorkomen waren de omwonenden van tevoren gewaarschuwd. (TdO) havana

7

Havana:Mercator kwart pagina 22-04-10 12:00 Pagina 1

-advertentie-

Hotel Résidence Le Coin

HOTEL RESIDENCE LE COIN, gevestigd in hartje centrum van Amsterdam en al jaren een pleisterplaats voor gasten van de UNIVERSITEIT VAN AMSTERDAM en van de HOGESCHOOL VAN AMSTERDAM draagt deze gasten een warm hart toe en daarom kunnen zij rekenen op een gereduceerd tarief. Zij die op vertoon van deze advertentie bij ons komen overnachten ontvangen tevens een extra korting op het ontbijt. Het hotel ligt in het oude centrum en is een uitstekend vertrekpunt voor het ontdekken van alles wat de stad te bieden heeft, van het bijwonen van een theatervoorstelling tot een rondvaart in een van de vele monumentale grachten.

Gastvrijheid in een karakteristieke sfeer Bel voor een brochure of voor nadere informatie 020 - 5246800.

Het eerste echte Amstelcampusfestival zoekt getalenteerde studenten

A³ c¹ e² f¹ p¹ s² t²

i¹

m¹

l² u¹ v¹

Heb je ooit.... een boek geschreven? een cd opgenomen?

Jij kunt wat niemand kan?

een video gemaakt? in het theater gestaan?

Show the world! geëxposeerd?

optreden/performance op het Amstelcampusfestival in hartje Amsterdam.

www.amstelcampusfestival.nl 8

havana

quiz

zO 02/05 14.00 uur

CREA Popquiz

Eindelijk je tot nu toe nutteloze muziekkennis gebruiken bij deze ultieme uitkateractiviteit! Via (veelal) muziekfragmenten wordt een middag lang in verschillende rondes je muzikale kennis getest. Deelname leuker is dan winnen, maar voor de winnaars zijn er desalniettemin fijne prijzen te verdienen. Teams bestaan uit maximaal 4 personen. Inschrijven: [email protected]. inschrijfkosten e 2,50 pp

Muziek

DO 06/05 20.30 uur

gedraaid (DJ/VJ)?

Stuur jouw materiaal en je maakt kans op een

Meld je aan voor 1 mei via [email protected]

filM het cultureel studentencentrum van UvA & HvA

Plug & Play

Plug & Play is het CREA poppodium, waar je iedere eerste donderdag van de maand kunt genieten van nieuw talent. toegang gratis

theater

Vr 07/05 20.30 uur

De Weerwolven van Wakkerdam

CREA improvisatiegroep Placebo heeft het populaire kaartspel ‘de Weerwolven van Wakkerdam’ als inspiratie genomen om de laatste voorstelling van dit jaar op te baseren. Leef als publiek mee met de wolven, de burgers, en zorg ervoor dat de burgers het overleven. Een must-see voorstelling voor iedereen die het spel kent en gespeeld heeft. toegang e 7,50, studenten/CJP/65+ e 5,-

za 08/05 20.00u, zO 09/05 14.00u

Very Short International Film Festival

The Very Short International Film Festival is coming to Amsterdam! The festival – which shows films of three minutes or less – has Paris as its place of birth but is screened in over 50 cities in 17 different countries. The worldwide audience chooses its favourite short film and the winner is honoured in Paris. admission e 5,-, students e 3,-

lezing

Ma 10/05 20.00 uur

Populisme en democratie

Populisme is actueel maar niet nieuw. Populisme komt regelmatig voor in de politieke geschiedenis van Nederland. Wat is er nu anders dan vroeger? Met dr. Henk te Velde en dr. Meindert Fennema. gratis voor studenten, e 5,- alle anderen

Debat

Di 11/05 20.00 uur

De verkiezingen in Suriname

Op 25 mei zijn er verkiezingen in Suriname. Wat zijn de politieke gevolgen van een nieuwe regering, waar Desi Bouterse mogelijk onderdeel van zal uitmaken? Met o.a. Harry van Bommel, Tweede Kamerlid voor de SP. toegang gratis

Meer informatie over de CREA agenda:

www.crea.uVa.nl

actueel

ingezonden brieven Rot-enquêtes

Op de HvA word je doodgegooid met zelfreflectie. Tijdens de lessen studieloopbaanbegeleiding (slb) in de propedeuse krijg je tachtig verschillende manieren voorgeschoteld waarop je naar jezelf kan kijken. Correctie: moet kijken, want deze opdrachten zijn verplicht. Blijkbaar vindt de HvA dat zelf ook erg belangrijk. Dit neem ik aan vanwege de talloze polls, tevredenheidsmeters en enquêtes. Alleen moet ik zeggen dat ze veel te ver gaan. Eerst kreeg ik een mailtje dat er een enquête was over de HvA en of ik die misschien wilde invullen. Dat wilde ik best, maar zoals jullie vast weten schiet er in drukke periodes wel eens iets bij in. Zo ook de enquête. Vervolgens wordt de enquête tijdens een slb-les uitgedeeld. Het is ineens allemaal een stuk minder vrijblijvend. Toch maar gedaan om ervan af te zijn. Een week later valt er een brief in de bus. Je raadt het al: over die enquête en of ik die wilde invullen. Dat was al gebeurd op school dus met lichte irritatie mikte ik het envelopje verspilde bomen linea recta in de prullenbak. Alsof het allemaal nog niet duidelijk genoeg was, komt er nog een mail binnen dat ik de enquête over de mail nog niet ingevuld zou hebben en of ik dat alsnog kon doen. Jongens, ik vul graag wat in maar kies alsjeblieft één kanaal in plaats van het op vijftig verschillende manieren rond te sturen. Dat scheelt jullie een hoop moeite en mij een hoop frustratie! Lindsay Kuijt, student media, informatie & communicatie

Niet kamperen

Het voorstel om de informaticaopleidingen naar de Duivendrechtsekade te verhuizen is niet overal goed gevallen. Natuurlijk realiseert iedereen zich dat weer starten in de Leeuwenburg met een groeiend domein Techniek, een groeiend domein Economie & Management en de groeiende informaticaopleidingen geen oplossing is. De informaticaopleidingen een jaartje naar de Duivendrechtsekade is echter ook geen goede oplossing. Afgezien van het veel te late tijdstip, de excentrische ligging van het pand en het gegeven dat je een kantoorpand niet voor één jaar ombouwt naar een locatie met collegezalen, is er vanuit de opleidingen sterk het idee dat hier kool en geit worden gespaard ten koste van de informaticaopleidingen. Als de Amstelcampus op planning blijft, verhuizen we nu drie keer in vijf jaar. Dat betekent dat we de komende jaren mogen kamperen. Ik ben niet tegen een verhuizing, maar laten we die dan op tijd plannen en alsjeblieft, mogen we er dan wat langer blijven?

Vraag van de week Het haalde de landelijke media: tijdens het verkiezingsdebat op de Leeuwenburg kwakte een UvA-student een ei op het hoofd van CDA-politicus Jan Kees de Jager. Wat is een gepaste straf voor dit vergrijp?

Adri Menheere (56) Docent pabo ‘Paaseieren schilderen voor het hele UvA-personeel. Het is net Pasen geweest, dus hij heeft er alle tijd voor. De actie was ludiek bedoeld, dus de straf moet ook ludiek zijn. Leuk vind ik de actie niet, je moet zoiets niet doen. Het is een verkeerde manier van communiceren die het debat verstoort. We zijn volwassen mensen, die moeten gewoon met elkaar kunnen praten.’

Pjotter Oudshoorn (25) Tweedejaars lerarenopleiding maatschappijleer deeltijd ‘Het voorarrest lijkt me straf genoeg. We kunnen het wel zien als een misdrijf, maar ik beschouw het meer als een kort relletje. Ik geloof dat die jongen in de medezeggenschapsraad van geesteswetenschappen zit. Als je hem ziet als vertegenwoordiger van de UvA, moet hij daar op het matje worden geroepen. Maar hij handelde uit zichzelf. Ik vind het een kansloze actie: De Jager was er juist om vragen van studenten te beantwoorden.’

Astrid Man (37) Secretaresse domein Economie & Management ‘Een goed gesprek van twee kanten. Dus de eiergooier aan tafel met die Jan Kees de Jager, zodat ze elkaars bevindingen kunnen bespreken en naar elkaar luisteren. Dat wordt te weinig gedaan. Ze begrijpen dan tenminste van elkaar waarom ze bepaalde dingen doen. Een ei gooien is niet erg, maar ook niet goed natuurlijk. Maar ik denk dat een straf alleen maar averechts werkt: die voedt z’n agressie.’

Irshad Akbar (25) Vierdejaars management, economie & recht duaal ‘Vuil ruimen. Een week lang prikken. Bij de NS staken de schoonmakers toch? Dan kan hij mooi daar aan de slag, of anders bij mij thuis. Een ei op iemands hoofd stukslaan moet kunnen, vind ik. Althans, bij een gewone vriend of zo. Maar als het om een publiek figuur gaat vind ik het toch wat anders. Bij iemand die belangrijk is en aanzien heeft, kun je zoiets niet doen.’

Marjolijn Derogee (22) Eerstejaars product design ‘Bij een kippenkwekerij eieren verzamelen, bij wijze van taakstraf. Of eieren in doosjes doen, zoiets. Ik vind het niet ernstig, de actie, ik vind het wel grappig. Maar het is natuurlijk niet leuk voor die man. Het zou wel netjes zijn als die jongen even sorry zegt. Als hij dat niet uit zichzelf doet, kan het best helpen als de UvA zegt dat hij een excuusbrief moet schrijven.’ (RR)

Fen Klusjesman Er is maar één ding erger dan een lekkend dak en een vettige klusjesman die dat dak komt bekijken, en dat is: een vettige klusjesman die na het bekijken van het lekkende dak eerst vraagt of hij je wc mag gebruiken en vervolgens het glazuur van je plee af schijt. Was ik de wc-gebruiker, dan zou ik me schamen. Maar de klusjesman knoopt zijn broek pas dicht wanneer hij weer voor me staat, biedt mij zijn ongewassen hand en beent opgewekt weer naar buiten. De odeur die langzaam door mijn appartement trekt doet me in paniek mijn vriend bellen en met weemoed memoreer ik de tijd dat er nog zoiets bestond als gêne, als schaamrood op de kaken, de tijd dat het Oudhollandsche ‘wat zullen de buren wel niet denken’ nog hoogtij vierde en je fatsoen houden een goed ding was. Noem me ouderwets maar ik ben niet onverdeeld dol op de moderne hetze tegen taboes. Schaamte heeft volgens mij een substantiële sociale functie, doordat zij ons in staat stelt ons gedrag te toetsen aan een gedeelde norm en te balen wanneer we het gevoel hebben niet aan die norm te voldoen. En dus zorgt schaamte ervoor dat we proberen rustig te blijven tegen de vrouw van de KPNhulpdesk, dat we onze telefoon uitzetten in de bioscoop, dat we ons in het openbaar de vreugde van het neuspeuteren ontzeggen en dat we ons – ook als het drieëndertig graden is – blijven aankleden. Ik verwijs wat dat laatste punt betreft graag naar Sugar Lee Hooper – God hebbe haar ziel – en acht de waarde van schaamte terstond bewezen. De klusjesman nu, bood zijn schaamte die middag met verve het hoofd. Terwijl ik hem vanuit het raam smakelijk een boterhammetje zag oppeuzelen naast zijn bus (ik herhaal: ongewassen handen) schreeuwde ik mijn vriend in paniek toe dat ons volledige sanitair nu antibacterieel gereinigd moest worden en dat ik dat met mijn smetvreesachtige aandoening vanzelfsprekend niet zelf kon doen en dat ik bovendien niet van plan was de rest van de dag bij vrienden in de straat te gaan plassen dus dat hij zijn terrasafspraak maar moest opschorten ten einde zijn neurotische vriendin aan een frisgewassen plee te helpen. Dat deed hij, en toen schaamde ik me gelukkig een beetje. n Fen Verstappen is freelance filosoof & tekstschrijver

Willem Brouwer, docent informatica en lid CMR havana

9

bijna bloot

Naakte mannen, echte mannen Praten over je lichaam, dat doe je niet als man. Havana doorbreekt het taboe en laat vijf HvA-mannen aan het woord over hun lijf. Annemarie Vissers

10

havana

Martin Haring

bijna bloot zijn aan een lichaam, het van binnen gewoon goed zit. Dat je niet per se een perfect lijf hoeft te hebben. Dat ik met al mijn gebreken toch een fijn leven heb. Ik functioneer in onze maatschappij, heb ouders voor wie vrijwel niets onmogelijk is. Ik heb dat ook van hen meegekregen. Wilde ik op voetbal – toen dat nog kon – dan gíng ik op voetbal. Dat werd tot aan de KNVB toe geregeld. Meisjes, tja, dat is een lastig punt. Hoe je het ook wendt of keert: het is toch dat lichaam en daarbij ook de handicap. Ik heb wel eens een vriendin gehad, maar dat ging over. Niet vanwege mijn lichaam of handicap, denk ik. Ik kan het me wel voorstellen, dat iemand niet verder kan of wil met mij. In mijn puberteit was ik soms jaloers op vrienden, als zij wél stonden te zoenen. Dan dacht ik wel eens: waarom heb ik deze rotziekte? Balen. Ach ja, ik ben ook wel onzeker. Al verstop ik dat vaak onder een flinke laag zekerheid. Het komt wel goed met de meisjes. Daar ben ik van overtuigd.’

Michael Schouman

(26, vierdejaars interactieve media)

Michael Schouman

Beeld Fred van Diem

(50 jaar, coördinator minor ondernemerschap) ‘Veertig worden, dat was erg. Dook ik recht een crisis in. Vroeg me ineens af: wat doe ik met mijn leven? Met vijftig worden had ik minder moeite, dat heb ik flink gevierd. Compleet met karaoke, dat vind ik waanzinnig. Het is een verschrikkelijke term, maar ik zit nu – zoals men dat noemt – “lekker in mijn vel”. Heel anders dan op mijn twintigste en dertigste. Toen was ik veel onzekerder, over alles. Ik was vooral bezig met mijn geestelijke ontwikkeling, in die tijd ben ik daar echt in doorgeslagen. Alleen maar bezig zijn met studie, met geloofsontwikkeling. Mijn lichaam, daar was ik me niet zo bewust van. Nu weet ik dat een balans voor mij het beste is. Ik loop drie keer per week tien kilometer hard. Dat heb ik nodig om mijn hoofd leeg te maken. Het is waar dat met het ouder worden je – ik in ieder geval – beter in je lichaam komt te zitten. Nu ik ouder word merk ik dat het lastiger wordt mijn lichaam goed te houden, het moeilijk is op gewicht te blijven. Het gaat daarbij allemaal om zelfbeheersing en controle. Mijn vader, die is behoorlijk dik. Ik zag hem vroeger zitten en besloot: zo wil ik nooit worden. Als ik een paar kilo aankom merk ik dat ik minder geconcentreerd ben. Bharata yoga heeft me opnieuw leren ademen, al klinkt dat best heftig. Sindsdien valt mijn lichaam met mijn geest samen, communiceer ik met mijn lijf. Ik denk dat ik er redelijk mannelijk uitzie, maar niet typisch macho. Hoewel ik wel geldingsdrang kan vertonen als ik hyper ben. Dan word ik neerbuigend naar anderen. Daar bied ik dan wel mijn

excuses voor aan, achteraf. Ik draag ook graag pakken. Die combinatie; een lekker pak en een bepaalde positie, dan kan ik ontsporen. Dat is echt haantjesgedrag. Ik moet mezelf dan toespreken: “Martin, nu maak je het echt te bont.” Ik ben heel fysiek, raak mensen graag aan. Het is wel iets dat ik heb moeten leren, dat heb ik op de pabo geleerd. Daar omhelsden vrienden me spontaan, heel warm voelde dat. Toen merkte ik dat het heel fijn is iemand gemeend een knuffel te geven.’

Beeld Marc Kolle

Martin Haring

‘Ooit woog ik 110 kilo. Gezondheid, daar dacht ik niet zo over na. Ik dronk met gemak een liter cola per dag. At chips, chocola. Ik ben gewoon een snoepkont. Bovendien werd ik niet tonnetjerond, maar kreeg ik zo’n pafferig gezicht; een onderkin, bolle wangen. Het maakte me allemaal niet zo veel uit. Ik zat in mijn alternatieve periode,

en droeg toch alleen maar wijde kleding. Totdat ik een Wii Fit aanschafte. Je kunt bij een van die spellen je eigen personage maken, dat je uiterlijke kenmerken overneemt. Werd dat poppetje heel erg bol. Het zwol echt op. Dat was de aanzet om er mee aan de slag te gaan, er moest wat gebeuren. In drie jaar tijd heb ik er 25 kilo afgekregen. Ik ben fanatiek gaan hardlopen, maar op een gegeven moment kreeg ik last van mijn knieën. Toen ik zo veel was afgevallen wilde ik door. Tot onder de tachtig kilo. Maar dat lukte met geen mogelijkheid. In mijn puberteit was het allemaal nog wat minder. Als ik er nu op terugkijk was ik dat propperige jochie met dat rare montuurtje. Ik had altijd wel veel zelfspot, dat scheelde. Ik kom uit Noord-Holland, daar staan ze erom bekend dat ze nogal lomp zijn. In mijn vriendengroep ook. “Hé dikke”, “hé lange”, dat werk. Nu heb ik een hekel aan van die typische alfamannetjes, die bewijsdrift. “Kijk eens hoe groot die van mij is.” Daar word ik kriegel van. Mijn huisgenoot en beste vriend is echt de mooi-boy. Hij heeft gelukkig geen sixpack, dus daar hoef ik me geen zorgen over te maken. Jaloers ben ik niet maar het is jammer dat ik dat niet heb. Ach, mensen kijken toch altijd als eerste naar mijn oren. Tot een centimeter kun je de huid oprekken en dat groeit nog wel terug. Ik zit op anderhalve centimeter, dat heb ik zelf gedaan. Ik probeer op die manier mijn ontevredenheid over mijn buik te compenseren. De eerste tattoo heb ik laten zetten toen ik 22 was. Ik wilde het al heel lang, maar het mocht steeds niet van mijn ouders. Het was een daad om te laten zien dat ik zelf mijn be-

Dennis Bliek

(21, derdejaars sportmarketing) ‘Vanaf mijn geboorte lijd ik aan een progressieve spierziekte. Mijn spieren verzuren, daardoor ervaar ik altijd pijn. Ik ben er na al die jaren aan gewend. Op mijn twaalfde kwam ik in een rolstoel terecht. Praten over mijn ziekte helpt, dan kunnen mensen het beter plaatsen. Ik heb liever dat ze ernaar vragen dan dat ze me nastaren. Dan zie ik ze kijken, dat merk ik, voel ik. Ik probeer me er minder druk om te maken. Laat gaan, laat gaan, denk ik dan. Ik vind dat er wel wat vanaf mag, van mijn lichaam. Het is hard gegaan in mijn puberteit, door de medicijnen. En het zitten hè, dat helpt ook niet mee. Bloot is voor mij niet zo’n probleem, dat komt omdat ik sowieso hulp nodig heb bij het douchen en zo. Ik ben wel blij dat het mensen uit de zorg zijn, dan is er meer afstand. Op vakanties willen vrienden me wel eens helpen, maar dat komt te dichtbij. Met hen kan ik wel lachen om de situatie. Ik wil laten zien dat, hoeveel er ook mis kan

Dennis Bliek

havana

11

bijna bloot

Bryan Koks

slissingen nam. Ik tatoeëer mezelf ook thuis, ik heb zo’n apparaat via eBay gekocht. Ik wil alleen niet dat ze zichtbaar zijn, mensen hebben meteen een oordeel over je.’

Bryan Koks

(21, eerstejaars management, economie & recht) ‘Mijn lijf is, denk ik, vrij doorsnee. Ik heb geen rare vlekken, geen littekens, niks. Ik heb ook totaal geen moeite met bloot, hoewel ik niet zomaar compleet naakt zou gaan. Echt een “mannelijk” lijf heb ik niet, het is vrij smal. Tuurlijk, ik zou best breder willen zijn. Een beetje gespierder, vooral mijn schouders zouden wel wat groter kunnen. Maar ik doe er niks aan. Ik let steeds meer op wat ik eet, er zijn tijden geweest dat ik een paar keer in de week slecht at, junkfood. Dat wil ik niet meer. Er zullen best meisjes zijn die me aantrekkelijk vinden, maar ik val niet op ze. Toen ik vijftien was, kwam ik erachter dat ik toch echt op jongens viel. Dat voelde heel raar. Ik dacht eerst nog: dat zal wel weer overgaan, het zal wel met de puberteit te maken hebben. Maar het is zoals het is. Ik heb wel eens aan een meisje moeten vertellen dat het niks ging worden. Op school weten niet veel medestudenten dat ik op jongens val. Ik loop er niet mee te koop. Niet omdat ik niet wil dat ze het weten, dat maakt me niks uit. Als het ter sprake komt, vertel ik het ook wel. Nu ik hieraan meedoe, wordt het natuurlijk wel bekend. Ach. Ik kan meisjes ook wel – soms – mooi vinden maar ik voel er verder niets bij. Ik vind ze lichamelijk niet interessant. 12

havana

ders trainen vooral op massa, op symmetrie. Ik wil niet zo groot worden dat het ongeloofwaardig overkomt, het moet kloppen. Drie jaar ben ik nu bezig met mijn lichaam. Daarvoor was ik eigenlijk alleen maar bezig met voetbal. De rest interesseerde me niet zo, school ook niet. Totdat ik geblesseerd raakte en maar een beetje thuis zat. Tegelijkertijd verloor ik in een paar weken tijd zes vrienden door verkeersongevallen. Bovendien heb ik al twaalf jaar geen contact met mijn vader. Vanaf dat moment ben ik gaan nadenken, over het leven. Op een dag kwam ik in de sportschool om te herstellen van die blessure en toen veranderde alles. Daar zag ik hoe veel discipline, geduld en doorzettingsvermogen je nodig hebt voor krachttraining. Ik werd er compleet door gegrepen. Die structuur kan ik goed vertalen naar mijn dagelijkse leven, naar school; daar heb je dat ook nodig. Ik train vier à vijf keer per week, altijd kort en intensief. De meeste mensen gaan een uur op een loopband staan, denken dat daar de verandering in hun lijf plaatsvindt. Maar dat gebeurt pas na de training. Ik vind dik niet mooi. Ik zou mezelf nooit zover laten gaan. Mijn lijf vraagt ook niet om snoep of patat. Ik denk heel positief maar ook heel rationeel. Als je een probleem hebt, moet je er iets aan doen en dan is het geen probleem meer. Als je er niets aan kunt doen, is het een feit en moet je het accepteren. Ik hoef niks aan mijn vader te bewijzen, maar hij is een voorbeeld van hoe het niet moet. Ik ben nu net weer contact aan het zoeken, na al die jaren. Hij heeft daar moeite mee. Ik heb ’m een brief geschreven maar daar heeft hij niet op gereageerd. Op

straat loopt hij me voorbij. Ik kan het nu heel goed beredeneren, boos ben ik niet meer. Ik weet eigenlijk niet beter, ik heb nooit een vaderfiguur gehad. Keuzes heb ik daardoor allemaal zelf moeten maken. Als ik me echt rot voel, dan zeg ik dat ook wel duidelijk. Dan kan ik wel heel grote spierballen hebben, maar dan moet ook ik gewoon heel hard huilen.’ n

Wat is mannelijkheid? ■■Aanleiding voor het boek De Man en zijn lichaam van Arie Boomsma (KRO, tv-presentator) en Stephan Sanders (Vrij Nederland, columnist) was de commotie die ontstond toen Arie met ontbloot bovenlijf op de cover van een speciale uitgave van Linda verscheen. Boomsma kreeg half Nederland over zich heen, de EO schorste hem. Auteur Stephan Sanders: ‘Zet een man halfnaakt op een cover met een handdoekje om en er wordt meteen aan een pin-up gedacht. Dat kan niet, dat is verwijfd.’ Het duo zocht tijdens de interviews met 21 ‘bekende’ Nederlandse mannen naar het antwoord op de vraag: wat is mannelijkheid? Een lastige, bleek. ‘Vrouwen praten veel makkelijker over hun lichaam, over wat ze mooi en minder mooi vinden. Dat doen ze met zussen, tantes, moeders en daar kunnen ze zich ook aan spiegelen. Bij mannen ligt dat moeilijker. Dan draait het er al snel op uit dat je “wel homo zult zijn”. En die verdenking – “je bent een mietje” – is vooral voor jongens in de leeftijd van vijftien tot twintig heel lastig,’ zegt Sanders.

Er heerst vaak een stereotype beeld over homo’s, daar voel ik me helemaal niet tussen passen. Ik voetbal, ik vind allerlei typische jongenszaken leuk en ga mijn motorrijbewijs halen. Zo’n Gay Parade, dat is niks voor mij, niet dat ik niets heb met al dat bloot. Bloot, daar heb ik geen moeite mee. Maar van die verwijfde types, zoals je die wel eens ziet bij de cosmetica-afdeling van de Bijenkorf, daar kan ik niets mee. Het mooie aan mannen vind ik hun vorm – die is er bijna niet. Die vrouwelijke rondingen, nee dank je. Het wordt zo snel dikkig. Het gevoel voor jongens is heel anders. Zorgen maken over mijn lijf doe ik eigenlijk nooit, ik ben er tevreden mee, schaam me er ook niet voor. Ja, misschien voor de ontstoken haarvaatjes op mijn benen, maar dat is het dan ook wel. En, als ik het geld ervoor zou hebben, zou ik wel wat doen aan de inhammen bij mijn haar. Net als Gerard Joling, ha!’

Tom Barten

(23, tweedejaars sport management & ondernemen) ‘Ik ben heel zeker over mijn lichaam. Ik merk dat mensen naar me kijken, ik hoor ze praten. “Kijk hem daar, kijk die armen.” Maar daar doe ik het niet voor, ik doe het puur voor mezelf. Als ik stress heb, kan ik me in mijn training helemaal uitleven, me totaal ontladen. Mijn lichaam is het enige wat altijd bij me blijft. Daarom verzorg ik het heel goed. Mijn doel is een krachtige, atletische fysiek. Ik heb niet zozeer een body-builderslichaam, maar een atletisch lijf. Met een atletisch lichaam train je anders: turnen, hardlopen. Bodybuil-

Tom Barten

opinie

Het domein Economie & Management wil de ranglijsten aanvoeren. Maar laten de bestuurders zich daarmee niet wat te veel inspireren door marktdenken? Het onderscheidend vermogen van hoger onderwijsinstellingen in ons land is klein. In de Verenigde Staten is dat anders. De graduate van pak ’m beet de Collage of Bussiness van de Southern Utah University is met een beetje geluk net in staat het woord ‘business’ correct te spellen, terwijl de Harvard Business School graduate zich verzekerd weet van een glansrijke loopbaan omdat hij onderwijs genoot van de allerbesten – tegen een aanzienlijk hoger collegegeld; we zijn wel in Amerika natuurlijk. In ons land kunnen ouders hun kind met een gerust hart naar om het even welke hbo-instelling sturen. In de Nederlandse onderwijshoogvlakte zonder pieken of dalen is de kwaliteit nergens top, maar tenminste acceptabel. Dit verklaart ook precies waarom studenten zich bij hun keuze laten leiden door iets triviaals als bereikbaarheid en reisafstand. Met de rest zit het wel snor, vinden ze blijkbaar. De belastingbetaler is in deze situatie verzekerd van een deugdelijk onderwijsproduct en voor al te veel keuzestress is geen reden. Maar ja, een mens wil altijd meer en dingen kunnen altijd beter. En dus doen universiteiten en hogescholen hun best te differentiëren om

een voorkeurspositie te krijgen. Als dat laatste namelijk lukt, krijg je studenten uit Zwolle én misschien wel Zürich wél zo gek om voor de HvA te kiezen – ondanks de reisafstand.

Eeuwige roem Het domein Economie & Management wil een voorkeurspositie creëren door te verworden tot Best Business School. Dit zou straks moeten blijken uit een toppositie op de keuzelijstjes van Elsevier en de Keuzegids Hoger Onderwijs. Op een studiedag begin maart werd deze ambitie nog eens herhaald door de domeinvoorzitter. Dit gebeurde in de Amsterdam ArenA, een stadion waar de vaste bespeler Ajax sinds de verhuizing vanuit het stadion De Meer nauwelijks meer eerste plaatsen heeft behaald. Ook Toon Gerbrands, directeur van AZ, dat momenteel vijfde staat in de rangschikking, sprak de menigte toe. Voormalige topsporters en hun (ex-)coaches schnabbelen al langer bij in het bedrijfsleven met motivatiespeeches; nu lijkt dus ook het onderwijs overstag. Nu is in de wereld van de sport de scheiding tussen winnaars en verliezers heel duidelijk. Wie kampioen wordt, is de beste. Een be-

stuurder van een voetbalclub met voldoende budget en het juiste spelersmateriaal, krijgt dan ook snel de handen op elkaar als hij zegt kampioen te willen worden. Het perspectief voor de speler van die club is helder: (eeuwige) roem en misschien wel een transfer naar een club met nog meer uitstraling. Maar hoe veel meeslepends zit er in het willen worden van best business school voor de receptionist, de ict-medewerker en de docent? En zelfs als de medewerker wel warm wordt van dat vergezicht, weet hij of zij dan ook welke bijdrage is vereist? Wat moet hij of zij concreet anders of beter doen om straks bovenaan die keuzelijstjes te staan?

Beeld Magda Rinkema

Wie bepaalt wie de beste is? Anders valt niet te verklaren waarom aan het oordeel van de student zo veel waarde wordt gehecht. Is het oordeel van de student werkelijk zo veel waard? Laten we in deze Maand van de Filosofie eens ons licht opsteken bij Plato (428-347 v.Chr). Peter Jones laat in zijn boek Vote for Caesar. How the Ancient Greeks and Romans Solved the Problems of Today diezelfde Plato rondkijken in onze moderne tijd. Plato schrikt nogal en constateert dat onderwijs bij ons een dienst is geworden en dat de klant mag genieten. Jones laat het Plato als volgt zeggen: ‘Shoals of obese students at Sun Tan University,

Is het oordeel van de student werkelijk zo veel waard? Deze vragen moeten nog steeds een antwoord krijgen, als je tenminste werkelijk gelooft dat de school die bovenaan de keuzelijstjes staat ook de beste is. Ofschoon over dat laatste nog wel het nodige valt te zeggen, moet er een veel belangrijker bezwaar worden aangevoerd. Een bezwaar dat raakt aan wat in de kern écht mis is met ons onderwijs.

lying in a lecture hall like beached seals to roll over now and again until lightly educated on both sides.’ In goed onderwijs wordt onderkend dat een actieve participatie van leerlingen is vereist. Zo niet, dan is het resultaat slechts een oppervlakkig vernis van kennis, zoals de tint die mensen opdoen van blootstelling aan de zon, al dan niet tijdens het beoefenen van hun favoriete sport… n

Plato Naast de identificatie met de sportwereld, worden onderwijsbestuurders ogenschijnlijk sterk geïnspireerd door marktdenken.

Stefan Molenaars, docent marketing International Business School, domein Economie & Management havana

13

mbo-instroom

14

havana

mbo-instroom

Echt nog kinderen Zo’n dertig procent van de eerstejaars op de HvA is ­afkomstig van het mbo. Hoe doen die mbo’ers het ­eigenlijk? ‘Het is niet de bedoeling dat iedereen maar naar het hbo komt.’ Tim Verlaan De vraag naar hoogopgeleiden in Nederland neemt steeds verder toe. In januari waarschuwde de HBO-raad nog dat Nederland om de internationale concurrentiepositie te behouden meer hoger opgeleiden op bachelor- en masterniveau nodig heeft. Om dit te bereiken is onder andere een grotere doorstroom van mbo’ers naar het hbo wenselijk. Die doorstroom wordt van alle kanten aangemoedigd: roc’s laten zich er graag op voorstaan dat zij voor vmbo’ers als een springplank naar de hogeschool kunnen dienen, Den Haag heeft het almaar over het belang van een kenniseconomie en overkoepelende verenigingen als de HBO-raad haken hier gretig op in. Op de HvA neemt het aantal studenten met een mbo-diploma en deelnemers aan doorstroomtrajecten toe – zo’n dertig procent van de eerstejaars is afkomstig van het mbo – maar hoe doen die mbo’ers het eigenlijk? Het management ziet die groeiende doorstroom niet als een probleem. Ilona Bonnema, beleidsmedewerker mbo-hbo: ‘Mbo-4 is net als de havo een vooropleiding waarmee leerlingen toegang krijgen tot het hbo. Er is voor ons geen enkele reden, behalve mogelijke capaciteits­ problemen, om de doorstroom in te dammen, mbo’ers doen het immers net zo goed als havisten.’

Beeld Marc Kolle

Vakantie Die uitspraak van Bonnema kan worden gestaafd met de laatste cijfers over studenten die voortijdig stoppen met hun studie. De uitvalpercentages zijn voor mbo’ers en havisten sinds enkele jaren gelijk en groeien steeds meer naar elkaar toe, alleen de vwo’ers doen het iets beter. Toch zijn er volgens Bonnema wel specifieke ‘mbo-problemen’. ‘Mbo’ers hebben moeite met het abstraheren van relevante informatie uit grote hoeveelheden stof. Op het mbo wordt nu eenmaal minder gelezen.’ Maar op andere gebieden hebben de mbo-studenten weer een voorsprong op havisten en vwo’ers. Bonnema: ‘Mbo’ers hebben vaak al de nodige praktijkervaring opgedaan tijdens stages. Dit zie je terug in de taakverdeling binnen projectgroepen: de

mbo’ers doen het “doen-werk”, havisten en vwo’ers het “denk-werk”. Het is aan ons om dat rolpatroon te doorbreken.’ De mbo-studenten lijken dus prima mee te komen op de HvA. Jacqueline Mets rondde een mbo-opleiding af en stroomde afgelopen februari in bij accountancy. ‘De stof is goed te doen. Het is wel veel meer dan op het mbo, maar als je echt wilt kom je er wel uit. De manier van vragen stellen bij de stof is anders; op de HvA moet je veel toepassingsgerichter werken, waar het op het mbo vooral om kennisreproductie ging.’ Betül Bastas, in september begonnen aan management, economie en recht (mer) had meer moeite met het niveau. ‘Ik was gewend om toetsen twee dagen van tevoren te leren. Ik heb het hier ook geprobeerd, maar dat kan dus niet.’ Inmiddels is Betül gewend aan het hogere studietempo, maar ze moet net na een tentamenweek ook toegeven: ‘Ik ben nu toe aan vakantie.’ De redenen om na een afgeronde mboopleiding te kiezen voor het hbo in plaats van een voltijdbaan lopen uiteen, maar een verbetering van de positie op de arbeidsmarkt is een veelgehoord motief. Ramses Brink draait nu een jaar mee bij bedrijfslogistiek. Ramses: ‘Tijdens stages kwam ik erachter dat ik gewoon niet genoeg weet om iets te bereiken in het bedrijfsleven. Dat ligt aan het mbo: je krijgt de basis, maar verder weet je niets. Ik ken andere voormalig mbo’ers die avondstudies zijn gaan doen om hun kennis bij te spijkeren.’ Jasper Hofman – ook student bedrijfslogistiek: ‘Ik wist op het mbo al snel dat ik bedrijfsadviseur wilde worden, en dat kan alleen op het hbo. Als bedrijfsadviseur maak je veel reizen naar het buitenland en verdien je een goede boterham.’ Betül: ‘Ik had nog geen zin om al te gaan werken en was bang later spijt te krijgen dat ik niet had doorgestudeerd. Werken kun je je hele leven nog.’ Jos Petit, instroomcoördinator bij het domein Economie & Management, is helder over de motieven om door te studeren: ‘De mbo’ers zien dat de hbo’ers hen de arbeidsmarkt uitdrukken, zeker als

er krapte heerst. Een keuze voor het hbo is dan snel gemaakt.’

Kattenkwaad Het algemene idee is dat de manier van lesgeven op het mbo praktischer is dan op het hbo. Zo zwart-wit ligt het volgens Gert-Jan van den Eijkel – nu hbo bedrijfseconomie – niet. ‘Het verschil is niet zo extreem. Waar op het mbo drie lessen aan worden besteed, wordt hier in één les behandeld. Op het mbo kregen we ook wel eens lastige materie, maar ook meer tijd en intensievere begeleiding. Hier komt het vaker neer op eigen verantwoordelijkheid.’ Petit over het verschil in kunnen van de studenten: ‘In projectgroepen komen mensen van vwo, havo en mbo samen. Mbo’ers zijn goed in het concretiseren van de materie terwijl iemand van het vwo vaker vragen zal stellen. Tegen het einde van het studiejaar zie je de verschillen echter al niet meer.’ Volgens Petit hebben voormalig mbo’ers vooral meer moeite met taal: ‘Mbo-studenten moeten wennen aan de terminologie op het hbo. De gewenningsperiode van mbo’ers is vaak wat langer dan die van havisten en vwo’ers, hun taalschat is iets minder.’ Vooral het Engels is vaak een struikelblok. Betül: ‘Wij kregen nooit stof in het Engels op het mbo. Misschien moet ik bijles nemen.’ Hoewel de verschillen in kennisniveau zijn te overzien, is er wel een duidelijk verschil in instelling, volgens de voormalig mbostudenten. Jacqueline: ‘Op het mbo zitten echt nog kinderen. Het gaat om lol trappen, kattenkwaad uithalen en niet naar de leraar luisteren, want dat is stoer. De motivatie ontbreekt vaak en leerlingen denken wanneer ze een toets niet halen: “Jammer dan, ik ga gewoon lekker de kroeg in en ik zie het allemaal wel.”’ Volgens Mila Buskermolen, propedeusecoach bij mer en in die functie veelvuldig in contact met voormalig mbo’ers, werkt die instelling nog wel eens door op het hbo. ‘Velen doen hun uiterste best maar er is ook veel uitval, en dat is doorgaans te wijten aan een gebrek aan arbeidsethos. Ik heb uitvoerige gesprekken gehad met die uitvallers, maar er was er niet één die zei dat het niveau te hoog was en ook niemand die toegaf gewoon te weinig uit te voeren. Die studenten begrijpen het niet en missen zelfreflectie, waardoor ze hierna gewoon een andere hbo-opleiding zullen beginnen en weer tegen dezelfde problemen aanlopen.’ Veel van de problemen zijn volgens

Buskermolen te wijten aan de gedifferentieerde studieafkomst van de mbo’ers. ‘Ik had dit jaar een studente die hiervoor sociaal pedagogisch werk studeerde, en vorig jaar bijvoorbeeld een studente groenvoorziening. Die studenten hebben vier jaar lang geen economie gehad, hebben niet gerekend, en krijgen bij ons bedrijfseconomie en statistiek. Dat is pittig.’

Dramatisch Om verrassingen over het verwachte kennisniveau en de benodigde instelling te voorkomen is er volgens Buskermolen meer voorlichting op roc’s nodig, waarbij studenten waarvan het onwaarschijnlijk is dat zij het niveau aankunnen dringend wordt geadviseerd niet naar de HvA te komen. ‘Op veel mbo’s worden jongeren alleen maar van de straat gehouden. Ik zou bij het mhbo-traject [bedoeld voor mbo’ers die hun opleiding willen combineren met een hbo-opleiding om zo versneld af te studeren, red.] bij de economische opleidingen graag intakegesprekken houden om te zien wie we in huis halen; eigenlijk wil ik alleen studenten die gemotiveerd zijn, want de HvA steekt veel tijd en geld in dit traject en het is zonde als zo veel studenten afvallen.’ Bonnema is het daarmee eens, maar gaat niet mee in het financiële argument. ‘Het is nog steeds zo dat de HvA ook verdient aan een student die na een jaar stopt.’ Om de uitval terug te dringen zijn er volgens Bonnema meer doorstroomen aansluitingsprogramma’s nodig, en moet er nog meer worden overlegd tussen de HvA en roc’s. ‘Een probleem in het contact met roc’s is dat we op beleidsniveau contact hebben, maar daar gaat het er anders aan toe dan op de werkvloer’, aldus Petit. Hij pleit voor een intensiever contact met mbo-docenten om leerlingen beter voor te bereiden op het hbo. De instroomcoördinator denkt dat het probleem vaker aan de opleidingen dan aan de leerlingen ligt. ‘Het is vrij dramatisch gesteld met het mbo-onderwijs. En vaak gaat het op het mbo net om die kinderen die het moeilijk hebben en structuur nodig hebben in hun leven.’ Hoewel hij de toenemende instroom op de HvA toejuicht, moeten sommige studenten ook inzien dat ‘het mbo voor hen gewoon de top was’. Bonnema sluit zich daarbij aan: ‘Het is niet de bedoeling dat iedereen maar naar het hbo komt omdat doorstromen zo wordt gepromoot door Den Haag. Ooit zal iedereen in één keer de goede plek vinden.’ n havana

15

verkiezingsdebat

PvdA, PvdA, PvdA Bij het verkiezingsdebat op 21 april werden niet alleen eieren gegooid, er werd ook over politiek gesproken. Havana ondervroeg de aanwezige politici over hun stem­gedrag tijdens hun studententijd en hun favoriet voor het premierschap. Maud Janssen en Marit van Kooij

Presentator Jort Kelder

Maurice de Hond

Jan Kees de Jager (CDA) Tofik Dibi (GroenLinks)

Fred Teeven (VVD)

Grootste partij? ‘De grootste partij wordt de PvdA, zeker als er uiteindelijk strategisch gestemd zal worden.’ Premier? ‘De kans is groot dat Cohen premier wordt. Als hij het niet wordt, dan iemand uit een partij van de rechtervleugel die het grootste is.’ Wat stemde u als student? ‘Toen ik studeerde zat ik altijd tussen D66 en PvdA in. Dat had niks te maken met wat ze wel of niet voor studenten deden. Ik stemde vanuit een algemene maatschappelijke overtuiging.’ Volgens de steekproef tijdens het debat is D66 populair onder studenten. Waarom? ‘Dat is vooral geënt op de persoon Pechtold, niet op andere inhoudelijke zaken. In het begin was het programma van D66 nog echt afwijkend, nu zijn ze slechts een beetje anders.’

Grootste partij? ‘Het CDA. Afgelopen verkiezingen was het altijd spannend tussen het CDA en de PvdA, maar toen stond de PvdA eerder meer voor in de peilingen op het CDA terwijl ze nu gelijkstaan.’ Premier? ‘Als het CDA het grootste is, dan wordt Balkenende weer premier.’ Wat doet het CDA voor de student? ‘Het CDA laat het huidige stelsel intact en schaft – als een van de weinige partijen – de basisbeurs niet af. Wij streven naar een systeem dat op talent en motivatie selecteert. De numerus fixus vind ik ook niet van deze tijd.’ Wat stemde u als student? ‘Ik heb altijd op het CDA gestemd, ik vond het een verstandige keus.’

Grootste partij? ‘De PvdA wordt het grootst, maar ik denk niet dat ze gaan regeren.’ Premier? ‘Cohen vind ik een geschikte kandidaat als minister-president, al ben ik het inhoudelijk totaal met hem oneens.’ Waarom moeten studenten op de VVD stemmen? ‘Ten eerste omdat ambitieuze studenten beseffen dat niet alles van de overheid komt. Ten tweede omdat je dan ook nog iets overhoudt van je salaris als je later een goede baan hebt.’ Wat stemde u als student? ‘Ik heb altijd VVD gestemd, behalve een keer op Lijst Pim Fortuyn in 2002.’

16

havana

Grootste partij? ‘Dit keer wordt de PvdA het grootst.’ Premier? ‘Ik weet vrijwel zeker dat Cohen premier wordt. Ik hoop in ieder geval dat Balkenende niet meer terugkomt.’ Wat doet GroenLinks voor de student? ‘In crisistijd is bezuinigen op onderwijs het domste wat je kunt doen. Onderwijs kost veel geld? Moet je eens weten hoeveel onwetendheid op lange termijn kost. De basisbeurs voor studiefinanciering vind ik alleen niet meer van deze tijd.’ Wat stemde u als student? ‘Ik was eigenlijk altijd wel een GroenLinkser, maar ik heb een keer PvdA gestemd. Dat was strategisch, want ik vond het toen belangrijker dat de PvdA de grootste partij zou worden.’

verkiezingsdebat

Beeld Fred van Diem

De politici in debat, met links Bram van Liere (PvdD) en rechts Martijn van Dam (PvdA)

Jasper van Dijk (SP)

Mei Li Vos (PvdA)

Boris van der Ham (D66) Rita Verdonk (TON)

Grootste partij? ‘Als het de SP niet wordt, dan de PvdA. Of ik daar blij mee ben? Nou, dat hangt ervan af of de partij een progressieve, sociale coalitie overweegt. Met de PvdA weet je het maar nooit.’ Premier? ‘Job Cohen is een goede kanshebber. Dat kan niemand ontkennen.’ Wat doet de SP voor de student? ‘Het is een heel slecht plan om de studiefinanciering te vervangen door een leenstelsel, daarmee jaag je studenten het onderwijs uit. De SP wil juist nu investeren in onderwijs.’ Wat stemde u als student? ‘Als student politicologie was ik een beetje rebels. Ik vond toen alle partijen slecht en heb een paar keer helemaal niet gestemd. Tot de SP in 1994 kwam met de campagneleus “Stem tegen, stem SP”. Ik vond dat heldere taal.’

Grootste partij? ‘De PvdA heeft de beste plannen om uit de recessie te komen. Wij willen de economie niet kapotbezuinigen.’ Premier? ‘Job Cohen is een goede burgemeester geweest, met zijn rust, redelijkheid en harde optreden wanneer nodig. Zo’n persoon is een goede premier.’ Wat doet de PvdA voor de student? ‘Wij zijn voor een sociaal leenstelsel van de studiefinanciering. Een student investeert in zichzelf zodat hij later meer gaat verdienen. Bovendien zorgt lenen voor meer motivatie.’ Wat stemde u als student? ‘Toen ik studeerde stemde ik ook links, maar wel van alles. GroenLinks, D66 en PvdA. In 2002 ben ik, na de klap van Fortuyn, lid geworden van de PvdA.’

Grootste partij? ‘D66, want ons programma is kraakhelder.’ Premier? ‘D66 heeft enkele interessante kandidaten zoals Alexander Rinnooy Kan (voorzitter Sociaal-Economische Raad, oudtopman ING, red.). Job Cohen is leuk, maar je krijgt de PvdA erbij.’ Wat doet de D66 voor de student? ‘Partijen jokken als ze zeggen dat het huidige onderwijssysteem intact blijft. D66 is eerlijk. Wij gaan voor een sociaal leenstelsel, maar al het geld dat we besparen gaat direct terug naar het onderwijs.’ Wat stemde u als student? ‘Altijd D66.’

Grootste partij? ‘Laten we vooropstellen dat er nog een hoop kan gebeuren. Ik wacht af wat de burger beslist.’ Premier? ‘Geen idee.’ Wat doet TON voor de student? ‘Wij zijn een partij die echt iets wil veranderen in dit land. Wij willen het plezier van studeren niet ontnemen, dus voorlopig laten we de basisbeurs zo. Op termijn moet het een lening worden, maar wel tegen een lage rente.’ Wat stemde u als student? ‘Ik heb een keer op de Pacifistische Socialistische Partij gestemd en ben toen via de PvdA langzaam naar rechts opgeschoven. Ik heb in de bajes in Den Haag gewerkt en daar zag ik al snel dat er veel anders moest.’

havana

17

ondertussen in...

very short introductions

Gent Loes Willemse (21, derdejaars ergotherapie) loopt stage in een ziekenhuis en geniet ondertussen van al het moois dat België te bieden heeft.

60% alcohol

Hier in Gent staan veel terrassen al buiten. Nu het zulk mooi weer is zie je veel studenten aan de Graslei zitten. De studenten die daar zitten halen eten en drinken bij de supermarkt en vertoeven dan de hele dag of avond aan het water. Dit weekend zaten ook de terrassen overvol, nergens was er meer een plekje in de zon te krijgen. Afgelopen weekend begonnen namelijk de Gentse Floraliën. Het is het grootste bloemenfestijn van Europa en wordt om de vijf jaar gehouden. Dat is wel te merken want ook de hotels zitten vol. Er was in de binnenstad nog maar één hotel waar m’n ouders volgend weekend kunnen slapen. Wel leuk al dat bezoek, helemaal met dit mooie weer. Aan de andere kant blijft er weinig tijd over voor mij om andere steden te bezoeken. Tot nu toe ben ik naar Antwerpen, Brussel, Leuven en Oostende geweest, maar ik heb nog veel steden op mijn lijstje staan. De eerste huisgenoot van de acht gaat over twee weken al weg. In een huis wonen met verschillende nationaliteiten is hartstikke leuk. Mijn Hongaarse buurman was een week naar huis geweest en heeft een fles door zijn opa gebrouwen drank mee teruggenomen. Drinken wordt daar met de paplepel ingegoten. Het drankje bestond voor zestig procent uit alcohol, en dat was te merken. Ik kan niet zeggen dat ik het lekker vond. De Hongaarse jongens ook niet. Toen ik vroeg waarom ze het dan dronken zeiden ze dat je dan een echte vent bent. Haha, jongens… Van mijn Spaanse buurvrouw heb ik al een uitnodiging ontvangen om naar Madrid te komen, en dan kan ik bij haar verblijven. Zo’n aanbod kan ik toch niet afslaan! Op stage gaat alles goed, de grapjes over de Nederlanders worden vrolijk door mijn mannelijke collega’s voortgezet. Ik kan er wel om lachen, maar af en toe komt er een opmerking naar boven over de Belgen, ik zal het dan ook niet nalaten om die te maken. Gelukkig kunnen ze er zelf ook om lachen.

Loes

Wieteke

Chi Chung

Annemarie

18

havana

Kyra

Aardie

Beeld Fred van Diem

E-reader is nog beperkt Wie? Joost Kircz (61), lector elektronisch uitgeven bij het domein Media, Creatie & Informatie. Wat? Elektronisch uitgeven: de regels, techniek en vorm ‘Toen radio net bestond was het gebruikelijk om staand het programma of nieuws te presenteren. Dat was eigenlijk heel onlogisch – radio is immers om te luisteren. Pas later bedacht men dat zittend presenteren net zo goed werkte. Hoewel er ondertussen ontzettend veel nieuwe manieren van elektronisch uitgeven zijn, blijft iedere keer weer de vraag: wat werkt het beste? Tegenwoordig kan je van alles doen op je mobiele telefoon: internetten, bellen, mailen, tweeten, films kijken en boeken lezen. Maar dat het allemaal mogelijk is, betekent niet dat het ook allemaal even geschikt is voor op de mobiele telefoon. Een boek kan je veel beter lezen van een e-reader – of van papier. En veel internetpagina’s zijn nog helemaal niet aangepast op het kleine schermpje van een telefoon. Binnen dit lectoraat kijken we onder meer naar nieuwe ontwikkelingen als iPhone, iPad en e-reader. We stellen ons de vraag wat er allemaal mogelijk is op deze apparaten en wat er het best op werkt. Een belangrijk onderdeel is de vorm van de boodschap, want daar is nog een hele hoop op te winnen. Het NRC Handelsblad kan natuurlijk niet de krantenartikelen simpelweg op de website plaatsen. Op het internet geldt een snellere nieuwsconsumptie: stukken moeten korter, er moet een andere kop boven of zelfs een andere invalshoek voor het stuk. Een goed voorbeeld is de ontwikkeling van de Blackberry. Het toestel heeft tegenwoordig veel meer geheugen en is vele malen sneller dan in het begin. Maar de internetpagina’s die je erop kan raadplegen, zijn nog niet up-todate. De schrijvers en vormgevers hobbelen erachteraan, die moeten zich veel meer richten naar het medium.

Het lectoraat onderzoekt alle aspecten van elektronisch uitgeven. Studenten leren we om zowel als producent als consument naar nieuwe technologieën te kijken. Als er iets nieuws op de markt is, vinden ze het al snel een fantastische gadget, maar ze moeten ook kijken wat wel en niet goed functioneert en in welke ontwikkelingsfase het product zit. Het gaat dus om marketing, productontwikkeling, rechten, vormgeving, typografie – het hele pakket. Je kunt van de e-reader zeggen dat het fijn leest en dat je eindelijk honderd detectives kan meenemen op vakantie, maar anderzijds zijn animaties maar beperkt mogelijk en blader je niet gemakkelijk door het boek. Maar ook oudere media gebruiken nog niet alle mogelijkheden. Zo is het tv-journaal prima te volgen, zonder dat je naar de televisie kijkt. Het blijft een kop met een plaatje; een radio met bewegende beelden. Ze zouden de kijker veel meer moeten betrekken bij de aardbeving in China of gevechten in Israel.’ n Merel Straathof

Studenten, ctoren docenten of le imaal ax m vertellen in hun er ov en ut vijf min Very Short onderzoek bij . Meer weten? Introductions eb.nl/vsi www.havanaw

de hoogste bieder

k iets l? o o j i j Heb van af wi at e j ts w waar skoop, ie in een i n Een mt te stoffe dan bij g e i j weg l je? Meld va.nl h @ k a hoe p havan ons o

Beeld Fred van Diem

Beeld Fred van Diem

Staat: oud, piepende remmen / Af te halen in: Amsterdam/Leeuwenburg / Prijs € 35 (maar er valt te onderhandelen), slot € 15 / Interesse? Mail naar [email protected] Wat? Een donkerblauwe herenfiets van de Aldi. Marion Smit, docent deeltijd human resource management, doet de fiets na tien jaar de deur uit. ‘Dat hij het al zo lang volhoudt gebruikt mijn man steeds weer als voorbeeld van hoe geweldig de Aldi is,’ zegt Smit. ‘Zelf heb ik daar mijn twijfels bij, al doet de fiets het na al die jaren nog prima. Hij heeft alleen piepende remmen, maar dat is vast met wat smeerolie op te lossen. De lamp is kapot, maar losse lampjes zijn net zo handig. Verder zit alles erop en eraan. Wat er ook op zit is roest. Het zadel is erg fijn en lekt gelukkig niet.’ Reden van verkoop? ‘Mijn man heeft de fiets tien jaar met veel plezier gebruikt. Nu heeft hij pas via de fietsenregeling van zijn bedrijf een nieuwe fiets gekocht. Zijn oude fiets kan daarom wel naar een nieuwe eigenaar. Mijn man mist zijn oude fiets al wel een beetje. Na tien jaar ben je toch wel vergroeid met je fiets. De trappers en de manier van remmen

– met gepiep – zijn heel anders op zijn nieuwe fiets en dat is wel even wennen voor hem. Ik heb zelf ook een fiets gekocht via de fietsenregeling van de HvA. Het blijft toch spannend, door de stad fietsen met zo’n chique fiets. Daarom kan je eigenlijk maar beter een oudere fiets hebben.’ En verder? ‘Bij de nieuwe fiets moest ik in verband met de verzekering weer een goed­ gekeurd slot kopen, dus nu komen we om in de hangsloten. Mijn standpunt over kernenergie is nog niet zo uitgekristalliseerd dat ik mij aan het Binnenhof wil gaan vastketenen. Dus daarom is het hangslot ook te koop. Ik ben Amsterdammer en heb mijn man – met zijn fiets – geïmporteerd uit Breda. Daar stond de fiets overal op één simpel achterslot. In Amsterdam staat de fiets op straat en moest er opeens minstens één slot bij. Dat was wel wennen voor beiden.’ n Eveline van Heumen havana

19

recensies

Theater

Film

De Meisjes van De gelukkige huisvrouw Mussolini 13 mei, Meervaart Met o.a. Eva van der Gucht, Wimie Wilhelm en Elise Schaap HHHHH

Met o.a. Carice van Houten en Waldemar Torenstra HHHHH

Nightlife

GirlsLoveDJs: Queen’s night

29 april, Waterlooplein Wel gaan Koninginnenacht is altijd leuker dan Koninginnedag, dat weet iedereen. Dit jaar wordt het helemaal tof, alle bekende dj’s van GirlsLoveDJs zijn namelijk verzameld op het Waterlooplein. Tot een uur of één ’s nachts gaat iedereen los op de vette beats van onder andere Jazzanova, The Flexican & mc Sef en Jesse Rose. En niet onbelangrijk: entree is gratis! Niet gaan Jij vindt Koninginnedag leuker dan de nacht ervoor. Lekker over de marktjes rondstruinen om cheap ass tweedehands spullen op de kop te tikken. Tja, dan heb je een goede nachtrust nodig voor de dag zelf.

Nightlife

We All Love 80’s and 90’s

30 april, Panama Wel gaan Baywatch, The A-Team en Dirty Dancing. Ga op Koninginnedag terug naar

Wat De Joodse zusjes Sandra, Judith en Katrientje Leschan verhuizen in 1935 samen met hun moeder naar Turijn. Ze worden ontzettend beroemd. In een nieuwe voorstelling van muziektheatergezelschap Orkater zie je hoe de zussen de favorieten worden van dictator Mussolini in tijden van oorlog. De zussen noemen zichzelf Trio Lescano, je kunt ze vergelijken met de Spice Girls. Ze scoren hit na hit, spelen in films en zijn niet weg te denken van de radio. Dan bereikt de oorlog haar dieptepunt en moeten de meisjes onderduiken. Ze zijn tenslotte Joods. Waarom wel Op het moment dat Eva van der Gucht (S1ngle) begint te zingen ben je om. Een andere bekende in het toneelstuk is Wimie Wilhelm (Baantjer). Zij vertelt haar verhaal aan het publiek, speelt de moeder van het trio en is de secretaresse van het platenlabel van de zussen. Wimie speelt op een weergaloze manier. Haar schorre stemgeluid neemt je mee naar de tijd waarin de Duitsers aan de macht waren. De voorstelling, die zich grotendeels afspeelt tijdens de Tweede Wereldoorlog, is serieus en tegelijkertijd humoristisch. Zo wordt de komst van Hitler naar Italië aangeduid als ‘het bezoek van de bovenburen: de man met de snor’ en ‘krijgen we de moffen aan het dansen’ wanneer blijkt dat de zussen van Joodse komaf zijn. Waarom niet De meisjes van Mussolini is pittige kost. Alle liedjes zijn in het Italiaans, hierdoor mis je soms de kern van een lied. Daarnaast is het toneelstuk opgezet met maar vier actrices en een acteur. Omdat een van de actrices drie rollen speelt, is het soms lastig te volgen wie ze op welk moment is. Ook is de tijd waarin het toneelstuk zich afspeelt niet de meest gezellige. Je moet naar de Meervaart gaan als je houdt van mooi spel, heftige muziek en een sober decor. Als je dit niet kunt waarderen, is het verstandig niet naar De meisjes van Mussolini te gaan kijken. n Esther Versluis

20

havana

Wat Na Komt een vrouw bij de dokter opnieuw een Nederlands filmdrama, gebaseerd op een Nederlands boek, met een hoofdrol voor Carice van Houten. De gelukkige huisvrouw is gebaseerd op het gelijknamige, deels autobiografische boek van Heleen van Royen. Hoofdpersoon Lea hoeft niet zo nodig kinderen, maar haar man Harry wel, dus laat ze zich maar bezwangeren. Na haar bevalling waaraan tangen, vacuümpompen en scharen te pas komen, belandt ze in een postnatale psychose. Ze krijgt waanvoorstellingen en beschouwt haar zoontje als een last. Lea wordt opgenomen in een psychiatrische kliniek. Daar blijkt dat ze eerst met een trauma uit het verleden moet afrekenen om te genezen. Maar dat zet dan weer de relatie met Harry en haar moeder op het spel. Wie Neêrlands trots Carice van Houten speelt hoofdpersoon Lea. Aan haar zijde vertolkt Waldemar Torenstra de rol van man Harry. Zoals in veel Nederlandse speelfilms duiken hier en daar nog een paar bekende gezichten op, zoals Marcel Hensema in de rol van psychiater Beau en Matthijs van Nieuwkerk als – jawel – zichzelf. Waarom wel Carice slaagt erin een geloofwaardige verwarde vrouw neer te zetten, inclusief decorumverlies. Dat is dapper en knap. De wereld waarin Lea zich begeeft, die van de golfende welvaartsklasse, wordt op aansprekende en herkenbare wijze neergezet. De psychotische Lea is eigenlijk nog geestiger dan de gewone. Dat haalt de zwaarte uit het drama, zonder dat het verdriet zijn geloofwaardigheid verliest. Waarom niet Een afrader als je erover denkt om aan kinderen te beginnen. In de verschrikkelijke bevallingsscène kruip je zo in de huid van Lea, dat je alleen maar kunt wensen dat deze horror jou of je vriendin/ vrouw voor altijd bespaard blijft. Wie niet houdt van de Nederlandse trend om onverbloemd bloot te laten zien, zal het eerste kwartier ongemakkelijk op zijn stoel zitten. Dan heb je alles wel meteen gehad. Na afloop beklijft een gevoel dat de film te kort was, waardoor het verhaal aan de oppervlakte bleef. Dat heeft vast te maken met het magere Nederlandse filmbudget. n Rian Roegholt

de 80’s en 90’s in Panama. Chillen op de banken en kijken naar oude fragmenten op mega­schermen. Of lekker uit je bol gaan op Madonna, George Michael en de Spice Girls. Goede afsluiting van jouw Koninginnedag. Niet gaan De jaren ’80 en ’90 zijn so last season. Je kent dit concept nu wel en Koninginnedag sluit je liever af in een cafétje met vrienden.

Overigen

Bevrijdingsfestival

5 mei, hele stad Wel gaan Het Bevrijdingsfestival is elk jaar weer een knaller. Voor ieder wat wils: muziek op de Dam, onder anderen Junkie XL en Giovanca. Zeilwedstrijden op het IJ, theater in Casa Rosso, de grote optocht in Noord en ga zo maar door. Vergeet niet om half vijf even naar het Centraal Station te gaan, daar komt de vrijheidstrein aan. Een trein met van binnen en buiten een complete expositie over vrijheid wereldwijd. Niet gaan Je hebt geen excuus om niets te doen met Bevrijdingsdag, voor iedereen is er wel iets te doen. Dus kom uit je bed en ga de vrijheid vieren.

Cabaret

Luxeproblemen – Aaf Brandt Corstius & Machteld van Gelder 5 t/m 8 mei, Kleine Komedie Wel gaan Na al die festiviteiten met de feestdagen is het in je vakantie ook tijd om te

chillen. Dat kan heel goed bij deze voorstelling. Aaf ken je natuurlijk van de hilarische columns in nrc.next (inmiddels de Volkskrant). Samen met Machteld heeft ze Handboek voor de moderne vrouw geschreven. Dit boek is omgetoverd tot een cabaretvoorstelling. Verwacht live columns van Aaf, liefdesadvies van Machteld en een avondje bulderen om het vrouw zijn. Niet gaan Je vindt grappen over vrouw-zijn niet leuk. Onze voorouders hebben gestreden voor de rechten van de vrouw en dat mag niet belachelijk gemaakt worden.

Theater

CatchImpro

9 mei, Rozentheater Wel gaan CatchImpro is professioneel improvisatietheater waarbij twee teams in de boksring tegen elkaar strijden. Een strenge scheidsrechter geeft opdrachten en houdt de overt­redingen en de tijd nauwlettend in de gaten. De avond wordt vormgegeven als een bokswedstrijd en de scènes worden dan ook gespeeld in een boksring. Comedy, ontroering, snelle dialogen en mooie liedjes volgen elkaar in hoog tempo op, alles volledig geïmpro­ viseerd. Niet gaan De lama’s, De vloer op, De badgasten… Hebben we dat improvisatiegedoe nou niet gehad? Studenten krijgen 2 voor de prijs van 1 (€12) op vertoon van hun studentenkaart bij de kassa. Je kunt ook reserveren via www.catchimpro.nl

zwart-wit

Beeld Hans van Vinkeveen

Beeld Carlijn van Donselaar

eten

Prettig voorspelbaar Hier kun je zeven dagen per week terecht voor ‘the original Lebanese cuisine’. Reserveren kan, maar is meestal niet ­nodig. En anders wacht je gewoon even aan de bar bij Tony. Wat Aan het begin van de Kinkerstraat, de grens tussen Jordaan en Oud-West, ligt Beyrouth verscholen onder een verschoten luifel. Twintig jaar geleden werd het restaurant opgezet door de Libanese familie Estephan. Vader kookt, zijn zoons bedienen en runnen de tent. Er lijkt in al die tijd weinig tot niets veranderd: van de kaart en het interieur tot de bediening. Never change a winning team, moeten de Estephans gedacht hebben. Sfeer Van buiten doet het restaurant denken aan een shoarma- dan wel grilltent. En van binnen eigenlijk ook. Aan de muur een vergeelde kaart – het land onder Libanon heet nog Palestina – en foto’s van Beirut in de jaren zeventig. Een hoek wordt opgesierd door een leeg aquarium met daarin een prent van het laatste avondmaal. Het heeft wel iets. Publiek Naast buurtbewoners, toeristen en grachtengordeldieren weet ook multicultureel Amsterdam Beyrouth te vinden. En de meesten blijven komen, getuige ook de recente uitbreiding naar het buurpand. Menu We nemen de specialiteit van het restaurant: Libanese mezzes. Er is keuze in vijf, tien of vijftien soorten. Het zijn voorgerechten, maar tien soorten staat voor twee personen al gelijk aan een hoofdgerecht. Omdat we met z’n drieën zijn, bestellen we vijftien soorten. Na de koude varianten humus en knoflookyoghurt met pannenkoekjes, feta met tomaat en munt,

gevulde wijnbladeren en tuinbonen, volgen de warme mezzes: falafel, geitenkaasjes, gehakt en spinazie in bladerdeeg, kabeljauw, bloemkool in yoghurtsaus en pittige aardappeltjes. Alles even fris, de smaken van peterselie, limoen en olijfolie overheersen. De rode huiswijn is perfect. Aan een toetje komen we niet meer toe; het was meer dan genoeg. Bediening Libanese hartelijkheid! En op een prettige manier voorspelbaar. Zo wordt de karaf water altijd geserveerd met een grap over ‘Amsterdams leidingwater op temperatuur’. De gastheer zegt dol te zijn op Hollanders. We zijn gezelliger dan Libanezen, schijnt. Jammer Eigenlijk niets. Hooguit de wat krakkemikkig ogende wc’s. Maar dat past ook wel weer bij de rest van het interieur. Kortom Heerlijk eten in een ontspannen sfeer. Prijs Voor vijftien soorten mezzes en een liter rode wijn betalen we gedrieën nog geen zestig euro. Geen geld voor de kookkunsten van vader Estephan. n Carlijn van Donselaar Waar Beyrouth Kinkerstraat 18 1053 DV Amsterdam 020-6160635 www.restaurant-beyrouth.nl Elke dag open van 17.00 tot 23.00 uur

‘Bart Chabot, een vreselijke man’ Simon Gribling (56), domeinvoorzitter a.i. Bewegen, Sport & Voeding Film ‘The Isle van de Koreaanse regisseur Kim Ki-duk. Over een vrouw die eilandjes verhuurt aan mensen die op zichzelf willen zijn of orgieën willen aanrichten. Het is raadselachtig, kan allemaal niet, maar deze regisseur doet dit gewoon.’ Idool ‘Bettine Vriesekoop. Ik speel zelf fanatiek tafeltennis en heb meegemaakt hoe zij zich afbeulde onder een vreselijk veeleisende coach om de top te bereiken. Ze is ook een voorloper van het tjakka sporten: het roepen van ‘yeah’ na elk gescoord punt. Bart Chabot, dat is zo’n vreselijke man! Het is de volstrekt grenzeloze onbescheidenheid, daar kan ik niet tegen.’ Sport ‘Schafeltennis, de door mij bedachte combinatie van schaken en tafeltennis. Deelnemers spelen vier games tafeltennis en twee vluggertjes schaak per ronde, bij knock-out en mat is het afgelopen. Je ziet aan het eind van de dag dat de deelnemers zo moe en aangeslagen zijn dat zij eenvoudige schaakzetten niet meer zien. Polo, dat is paarden afjakkeren.’ Boek ‘Nooit meer slapen van W.F. Hermans. Een jonge geoloog maakt een reis naar het uiterste noorden van Noorwegen. Het is vooral de relatie met zijn vader, een beroemde geoloog, die me raakt. De zoon wil zich bewijzen maar schiet hierin tekort.’ Muziek ‘The Tallest Man On Earth, de Zweedse Bob Dylan. Nee, hij klinkt niet als een kopie. Al lijkt hij meer op de oude Dylan dan Dylan nu zelf. Operette, de combinatie van muziek en praten, is drie keer niks. Ik heb sowieso weinig met klassieke muziek van de laatste 150 jaar.’

Moment ‘Een wandeling in het Berner Oberland in Zwitserland naar een hoogte van 2900 meter. Een fenomenale ervaring: klauteren in de zon en sneeuw, hoog in de bergen. Een enorme domper was de uitschakeling van Feyenoord een jaar na het behalen van de eerste Nederlandse ­Europacup door het Roemeense dorps­ clubje UT Arad: 0-0 uit, 1-1 thuis. Dat is nog steeds onverteerbaar. Of je als Feyenoordfan niet went aan teleurstellingen? Hallo, er zijn genoeg mooie momenten en successen.’ Humor ‘Kees Torn, ik heb me bescheurd om zijn YouTube-filmpje “Kees Torn met een leuk kunstje”. Acrobatiek en humor, ik verklap het verder niet, ga kijken. Gerard Cox, een Feyenoordfan nog wel, is niet om te lachen.’ Hebbeding ‘Een vergulde citroen van tachtig jaar oud van mijn opa, die ook Simon heette. Hij was in de dertiger jaren groenteen fruithandelaar en heeft een van de eerste verkochte citroenen laten vergulden.’ Tv ‘Uit de detectives op de late zaterdagavond: Waking the Dead. Om het acteertalent, idiote problemen als de vondst van drie lijken waarvan het middenhandsbeentje ontbreekt en de suspense, want anders val ik in slaap. Boer zoekt vrouw is slappe hap, om te huilen.’ Stokje ‘Ik geef het stokje aan opleidingsmanager hrm Susanne Koenders. We zijn allebei vier jaar geleden in het HvAmanagement gekomen en wonen beiden in Utrecht. Dat schept een speciale band.’ n Hans van Vinkeveen

Oproep Ben je uit eten geweest? Stuur dan je recensie naar [email protected]. Als je recensie geplaatst wordt, krijg je de kosten van het etentje tot 50 euro vergoed. havana

21

varia check ook

Havana begint aan zijn vijftiende jaargang. Genoeg verleden tijd voor een wekelijkse duik in het stoffige archief.

15 havanaweb.nl

gekeurd

Koninginnedag in de HES Een speciale Koninginnedag-editie van het BabylonixCafe in het HEScafé: spelletjes, drankjes en dingen die gratis weggegeven worden. Om drie uur gaat de tap open. HEScafé, Fraijlemaborg 133, 1102 CV Amsterdam Zuidoost

Februari 1998

22

havana

HvA to do’s

28 april

Pornoschorsing • Toenmalig onderwijsminister Ritzen laat zich kritisch uit over samenwerking tussen UvA en HvA. Het onderscheid tussen hbo en universiteit mag niet vervagen. Als het aan de minister ligt blijft de scheiding tussen wo en hbo tot in lengte van jaren onaangetast. • Pabostudenten gaan een week lang salsadansen, bodypainten, rappen en kleding ontwerpen. De bedoeling van deze creatieve erupties is dat studenten leren hoe ze straks hun leerlingen aangenaam kunnen bezighouden. • Hoogleraar didactiek Wim Jochems maakt duidelijk dat internationalisering slecht is voor de kwaliteit van het onderwijs. Zowel studenten als docenten spreken namelijk te slecht Engels en buitenlandse studenten in Nederland hebben nauwelijks contact met Nederlandse studenten. • De medezeggenschapsraden zijn ook in 1997 niet populair. Voor de volledige bemensing van deze raden zijn honderd kandidaten nodig. Drie dagen voor de sluitingstermijn zijn er slechts 29 kandidaten. • Een experiment op de lerarenopleiding: honderdveertig jongens van havo3 mogen een dag meelopen bij een typische meisjesopleiding, namelijk handvaardigheid. Een ‘doedag’ werd dat genoemd. Aan het einde van de dag zeggen de havisten dat ze het erg leuk gevonden hebben maar ‘hier wil je toch niet je werk van maken’. • Gedoe over hertentamens bij de sociaalagogische opleidingen. Herkansingen blijken nogal eens te bestaan uit vragen die ook al op het eerste tentamen werden gesteld. Nog erger is de praktijk om voorbeeldvragen met de correcte antwoorden te geven en dan op het tentamen exact dezelfde vragen te stellen. Het centrale gezag van de HvA spreekt er schande van. Een week later laten de docenten weten in ingezonden brieven dat het hele bericht onzin is. • Twee mannelijke studenten worden geschorst wegens seksuele intimidatie via e-mail. Een van de twee geschorste studenten ontkende dat hij de mails met pornografische afbeeldingen had verstuurd. Naar zijn zeggen had iemand van zijn account gebruikgemaakt. Jeroen Knigge – hoofd propedeuse co-op heao – was van mening dat een student verantwoordelijk is voor zijn account en hij handhaafde de schorsing. Het College van Beroep stelde Knigge in het gelijk. n Paul van de Water

hva-agenda

‘Die vrouw die zo op Karin Bloemen lijkt’ Tot afgelopen vrijdag konden HvA-studenten een stem uitbrengen op hun favoriete docent voor de Docent van het Jaar Verkiezing, georganiseerd door ASVA studentenunie. Zeven geselecteerde docenten gaan door naar de uiteindelijke finale later dit jaar. Havana en Campus TV deden alvast een rondvraag naar mogelijke kanshebbers. ‘Het is allemaal even slecht.’

‘Een eerlijk verhaal’ Nu ei-gate alweer een week achter ons ligt, is het tijd om terug te blikken naar wat er tijdens de rest van de HvA-verkiezingsavond gebeurde. Havana en Campus.tv peilden alvast de meningen. Wie was de winnaar van het debat die avond? ‘We willen geen bullshit horen.’

Biofreeze

Een groen smeersel om spierpijn te bestrijden, helpt dat? Als langeafstandsloper van boven de vijftig met een genetisch bepaalde aanleg voor overgewicht heb ik nogal eens last van pijntjes, hinderlijke kwetsuren en hardnekkige blessures. Ik heb ook steeds meer tijd nodig om te herstellen van een doorsnee tienkilometerloopje. Volgens de huisarts moet ik gaan wandelen. Dat kan hij makkelijk zeggen want hij baseert zijn uitspraak op de veronderstelling dat de mens fysiologisch niet geschikt is om te bewegen in een tempo boven de vijf kilometer per uur. Die huisarts verdient het om genegeerd te worden. Ik heb wel een tas vol artikelen om blessures te bestrijden. Tamelijk dure spullen met een matige prijs-kwaliteitverhouding. In mijn hardloopwinkel werd mij onlangs Biofreeze geadviseerd. Een smeersel waarvan de makers beweren dat het spierpijn en -blessures bestrijdt door verkoeling en betere doorbloeding. Ik heb dus een tube gekocht (18 euro). Het stinkt niet. Het ruikt zelfs redelijk fris. Ergens in de verte herken ik de geur van WC-Eend. Er zit wel een gebruiksaanwijzing bij maar al die kleine lettertjes ga ik natuurlijk niet lezen. Ik heb al een tijdje een beetje pijn in de rechterkuit. Ik spuit dus een flinke klodder op mijn hand en… tja, de helft van het groene spul glijdt van mijn hand op de katoenen vloerbedekking. Dat geeft vast ranzige vlekken. Nog een keertje, en dan wat zorgvuldiger. Ik smeer het spul op en rond de pijnlijke plek van mijn kuit. Het wordt daar een beetje warm en tegelijk voelt het aan de oppervlakte koel aan. De combinatie van warm en koel voelt niet onaangenaam. Een uurtje later ga ik een rustige duurloop doen maar de Biofreeze heeft blijkbaar wat langer nodig. Ik voel namelijk nog steeds een pijnlijke kuit. Ik smeer de groene derrie gedurende een week, elke ochtend en avond. Oké, het laat nauwelijks vlekken achter, het voelt wel aangenaam en het ruikt niet vies. Maar om nou te zeggen dat het helpt… Misschien moet ik toch het advies van onze collegevoorzitter opvolgen om voor en na het rennen te rekken en te strekken. Daar heb ik een pesthekel aan maar waarschijnlijk helpt dat toch beter dan Biofreeze. n Paul van de Water

29 april

Koninginnenacht Lekker het glas heffen op Bea in de oranje Lax! Vanaf 21.00 uur. De Lax, Weesperzijde 190 29 april

The future of Music Theo Ploeg, docent cultuur & media bij het domein Media, Creatie & Informatie, is een van de sprekers bij de conferentie The Future of Music. Hij zal zijn licht laten schijnen over hoe nieuwe media de muziek(industrie) beïnvloedt. Verder spreken onder anderen producer Tom Pearce en muziektherapeute Ria Veldhuizen. Auditorium Singelgrachtgebouw, van 18:30 tot 21:15. www.clubofamsterdam.com 8 mei

Pilot Knowledge & Career Day De vierde editie van de Pilot Knowledge & Career Day staat in het teken van professionele kennisoverdracht en het bij elkaar brengen van luchtvaartgerelateerde beroepsgroepen. Gedurende de conferentie worden presentaties en workshops verzorgd door onder meer Boeing, Airbus, NG Aircraft, KLM, transavia.com en LVNL. www.www.ltec.aero 3 Juni

Congres Citizen Journalism Het onderwerp burgerjournalistiek wordt uitgebreid behandeld tijdens het congres Citizen Journalism – What’s your opinion? Dit congres wordt georganiseerd door studenten van de Hogeschool van Amsterdam in samenwerking met Salto, de publieke omroep van Amsterdam. www.whatsyouropinion.nl 4 juni t/m 5 juni

Amsterdams Studenten Festival Zoals elk jaar staat Amsterdam twee dagen in het teken van het Amsterdams Studenten Festival. Onder het toeziend oog van een strenge jury en de hele stad zullen zij hun kunsten vertonen in een van de dertien disciplines: jazz, singer-songwriter, hiphop, klassiek, poëzie, kleinkunst, theatersport, fotografie, comedy, korte film, dans, bands en dj. Vrijdag 4 juni en zaterdag 5 juni van 19.00 uur tot 01.00 uur, Binnengasthuisterrein. www.amsterdamsstudentenfestival.nl

weekgast

Annelies van den Hoven (26, afgestudeerd voeding & diëtetiek) schreef samen met Jitske Spijker een eindscriptie over energieverbruik bij sporters in rust. Zij kregen daarvoor donderdag een prijs van de NVVL, een beroepsvereniging voor voedingsdeskundigen.

Maandag 19 april Het begint nu wel een beetje te kriebelen, die prijsuitreiking. We zijn van verschillende kanten benaderd door mensen die er aandacht aan willen besteden, dus ineens denk ik: jeetje, hoe veel mensen komen er eigenlijk? Jitske en ik hebben allebei de ALO gedaan voordat we voeding gingen studeren. We wilden voor ons afstudeerproject graag iets doen met die combinatie. Onze begeleider Peter Weijs kwam toen met het idee van een formule voor sporters om hun energiebehoefte te berekenen. We bepaalden van 150 sporters bijvoorbeeld hun vetpercentage en rustmetabolisme. Toen splitsten we de groep: van de ene helft gebruikten we de gegevens om de formule te ontwikkelen, bij de andere helft toetsten we de uitkomsten. Toen bleek dat onze formule heel nauwkeurig was. De prijs was een verrassing: het bericht kwam heel laat. Ik werk inmiddels bij het Universitair Sport Centrum (USC), waar ik als bijbaantje al danslessen gaf. Dat heb ik vandaag ook gedaan. Ik ben daar ook coördinator, maar dat is helaas tijdelijk. Gelukkig heb ik net iets nieuws gevonden: ik ga in juni als diëtiste aan de slag bij een zorginstelling in Utrecht.

Dinsdag 20 april Voordat ik naar mijn werk ging ben ik een uurtje gaan hardlopen. Op dinsdag houd ik me vooral bezig met coördinerende taken. Daarom ga ik op dinsdagochtend altijd voor mezelf sporten. Eigenlijk ben ik geen hardloper, maar ik wil meedoen aan de Dam-tot-Damloop. Sinds mijn studie ben ik beter op mijn voeding gaan letten. We moesten ons eigen voedingsschema in kaart brengen: toen bleek dat ik toch wat vitamine A en D tekort kwam. Ik eet nu twee keer per week vis en doe boter op mijn brood. En als ik lang sport, drink ik niet alleen water, maar ook isotone sportdrank. Na mijn werk ben ik naar mijn zus in Amsterdam gegaan. Ik blijf hier overnachten, want morgenochtend ga ik met Jitske aan de slag voor de presentatie. Zij werkt op de HvA. Bij mijn zus kreeg ik volkorenmacaroni met veel groenten, heel gezond, en chocolademousse toe. Gelukkig zet ze me dat gewoon voor. Ik wil niet dat mensen denken dat een diëtist alleen maar gezond eet en nooit eens iets lekkers neemt.

Woensdag 21 april Om kwart voor negen waren Jitske en ik op de Dr. Meurerlaan. We moesten ook onze PowerPoint-presentatie voorbereiden. Bij onze eindscriptie hadden we natuurlijk al een eindpresentatie gehouden, maar nu moesten we ons beperken tot vijf minuten, dus het was nogal wat knip- en plakwerk. Daarna hebben we ons praatje ook even geoefend. Jitske en ik vinden het allebei moeilijk om het kort te houden. Om half één begon mijn werk op het USC. ’s Avonds had ik een teamvergadering belegd. Mijn bazin, van wie ik de functie nu even heb overgenomen, komt over drie weken terug. Ik wil bepaalde dingen dan geregeld hebben. Om twaalf uur ’s nachts was ik pas thuis. Mijn vriend lag al in bed en ik ben er lekker naast gerold. Ik kan nogal last hebben van zenuwen, maar dat viel mee. Jitske en ik zijn natuurlijk allebei ook gymjuf, dus dan ben je wel gewend aan spreken voor groepen.

Donderdag 22 april Ik stond relaxed op en ontbeet op mijn gemak, toen ik ineens dacht: shit, wat trek ik eigenlijk aan? Het zou gek zijn als ik in m’n gewone kloffie ging en Jitske heel netjes was. Ik heb haar nog even gebeld. Jitske miste nog een bus, maar we hadden de reis ruim gepland, dus we kwamen toch een kwartier van tevoren aan in Den Bosch. Het symposium ging over duurzaamheid in de voedingsbranche. Daar sloot onze scriptie eigenlijk helemaal niet bij aan, maar het was wel interessant om er iets over te horen. Om half één hielden we onze presentatie. Die vijf minuten haalden we niet, maar het ging verder heel goed en we kregen enthousiaste reacties, ook al waren er geen sportdiëtisten. Ook kregen we een grote bos bloemen en een beeldje. Helaas moest ik snel weg omdat ik ’s middags een vergadering had op mijn werk. In alle heisa vergat ik mijn telefoon, maar gelukkig kon Jitske die nog voor me meenemen. Na mijn werk ben ik aan de bar blijven hangen met een collega/vriendin. Met haar heb ik nog even nagepraat over de dag. Ik kijk er met een goed gevoel op terug!

Beeld Fred van Diem

Vrijdag 23 april Mijn vrije dag. Toch heb ik nog even wat voor mijn werk gedaan om alles op orde te hebben als mijn bazin terugkomt. Mijn vriend had ik deze week amper gezien, dus ’s avonds hebben we lekker zitten bankhangen. Mijn ouders belden op. ‘Wanneer heb je die scriptieprijsuitreiking eigenlijk?’ Eh, die was gisteren… Ze hadden het leuk gevonden om erbij te zijn, maar we konden eigenlijk alleen onze begeleider meenemen. Ik heb ze verteld hoe het was en foto’s doorgestuurd. Met Jitske heb ik nog even gebeld over onze artikelen. We hebben namelijk artikelen over ons onderzoek opgestuurd naar een Nederlands en een Engels tijdschrift. Het is natuurlijk leuk als de formule wat bekender wordt. Mogelijk wordt de formule in de toekomst gebruikt op de HvA. Janine Reitsema wil de richting sportdiëtetiek uitbreiden en dan ook met onze formule gaan werken. Dat zou supergaaf zijn! n havana

23

afstuderen

Rolianne Smallenbroek (26)

Beeld Jan-Maarten Hupkes

Commerciële economie

Onderwerp ‘Tijdens mijn zoektocht naar een afstudeerplek belandde ik via via bij Stichting laluz. Hier worden young professionals gekoppeld aan goede doelen. Veel hoogopgeleiden willen naast hun werk graag iets maatschappelijks doen. Door hun kennis en achtergrond kunnen ze iets betekenen voor verschillende goede doelen. Stichting laluz bemiddelt hierin. Al tijdens het sollicitatiegesprek was er een klik tussen mij en de directeur, die mij uiteindelijk ook zou begeleiden. Ze vertelde me in de toekomst wel een vestiging van laluz in New York te willen openen. Ik stelde 24

havana

haar voor een marktonderzoek op te zetten, om te kijken of het concept daar ook aan zou slaan. Dit ben ik vervolgens gaan doen. Niet door zelf naar New York te gaan, maar door veel contact te hebben met stichtingen en young professionals die daar zitten. Ik wilde weten hoe de markt precies in elkaar steekt en waar laluz rekening mee moet houden bij een eventuele oversteek. Mijn conclusie? Gaan! Maar dan wel met een goed startkapitaal. Het plan is nu dat ze in 2011 inderdaad gaan. Ik word hier waarschijnlijk bij betrokken, maar hoe weet ik nog niet precies. Dat hangt ook af van wat

er de komende tijd verder op mijn pad komt. Door mijn onderzoek ben ik in contact gekomen met veel interessante mensen, dat komt altijd van pas. Voorlopig blijf ik in elk geval actief als vrijwilliger bij laluz.’ HvA + ‘De docenten die ik de afgelopen jaren heb meegemaakt waren vrijwel allemaal goed en inspirerend.’ HvA – ‘Er was te weinig tijd voor stagebegeleiding vanuit de opleiding. Onze docenten hebben zo veel stagiairs onder hun hoede dat het lang duurde om afspraken te maken.’ n Carlijn van Donselaar