havana #27 Schepper van Strandbeesten 17 miljoen Allochtonen profiteren niet van SoS-geld Raiser rocks Trash metal in een nieuw jasje

havana Raiser rocks

Trash metal in een nieuw jasje

Schepper van Strandbeesten

17 miljoen

#27

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 31 maart 2010

Allochtonen profiteren niet van SoS-geld

Short Intro’s

Wie presenteert zijn onderzoek het beste?

-advertentie-

Het eerste echte Amstelcampusfestival zoekt getalenteerde studenten

Het eerste echte Amstelcampusfestival zoekt eventmakers!

i¹ m¹ e² f¹ A³ c¹ l² p¹ s² t² u¹ v¹

i¹ m¹ e² f¹ c¹ A³ l² u¹ s² p¹ v¹ t²

Heb je ooit.... een boek geschreven? een cd opgenomen?

Jij kunt wat niemand kan? Show the world!

geexposeerd?

Maak daar maar een event van. een video gemaakt? in het theater gestaan? gedraaid (DJ/VJ)?

Stuur jouw materiaal en je maakt kans op een optreden/performance op het Amstelcampusfestival in hartje Amsterdam.

bouw mee denk mee

Jij kunt wat niemand kan? Show the world!

doe mee swing mee

maak mee 18 juni 2010 wordt het eerste Amsterdamse event dat echt is zoals het moet. Want jij gaat het maken: jij weet hoe het moet, hoe het kan en ook hoe niet!

Meld je aan voor 15 april via [email protected]

Meld je aan voor 15 april via [email protected]

www.amstelcampusfestival.nl

www.amstelcampusfestival.nl

nieuw: vanaf juni en herinschrijv

Zorg er voor dat je gegevens op Studielink kloppen! Meer info: www.hva.nl/studielink

inhoud

10

11

reportage

interview

‘Nederland moet zich klaarmaken’

Rocken voor een Jägermeister Dinsdag 6 april staat de halve finale van Make More Music gepland. Als aanloopje ging Havana op pad met deelnemende trash metal band Raiser, naar het Brabantse Schijndel. Harmen van der Meulen Het is half vier ’s middags als student informatica Remy de Boer (18) de deur van zijn ouderlijk huis in Hoorn sluit, om op weg te gaan naar het podium van die avond: rockcafé The Holy Cow, in Schijndel, Noord-Brabant. Met de trein en de bus

Dat de jongens nog gereden moeten worden is niet heel vreemd, aangezien de gemiddelde leeftijd van de band onder de achttien ligt. Al kan dat grotendeels op het conto geschreven worden van de piepjonge zanger, Vidal Wildeboer. ‘Je merkt wel dat hij een

‘Gelukkig zit hier een snackbar naast’ naar Aalsmeer, waar zijn medebandleden, en meereizende band Most Wanted hem opwachten. In Aalsmeer oefent Most Wanted namelijk, en, aangezien Raiser niet in het bezit is van een tourbus of -auto, of de juiste hoeveelheid rijbewijzen, vormen de mannen van Most Wanted vanavond de chauffeurs. Jeffrey Rijnsburger speelt in beide bands de bas. Hij is het ook die, samen met drummer Jordy Nel, verantwoordelijk is voor de oprichting van Raiser. Remy: ‘Vidal, de gitarist en zanger, en ik zijn er later bijgekomen, via een advertentie op marktplaats.’

aantal jaar jonger is, hij is nog een stuk actiever dan ik,’ aldus Remy, bij wie de jaren kennelijk beginnen te tellen. Maar dit soort reisjes gaan je ook niet in de koude kleren zitten. Aangezien de band al rond etenstijd arriveert is er de kans de plaatselijke eetgelegenheden te testen. Zoals Remy het uiteindelijk bondig samenvat: ‘Gelukkig zit hier een snackbar naast.’

Ouderwetse trash metal Schijndel – dat zijn naam te danken schijnt te hebben aan een eikenbos – is ook niet een

plek waar je meteen aan haute cuisine moet denken. Woonplaats voor een kleine 23.000 zielen, gelegen onder de rook van Den Bosch, en vanavond het decor van het laatste optreden van Raiser voor de halve finale van Make More Music. Of ze daar zullen kunnen winnen hangt volgens Remy af van ‘de smaak van de jury en het publiek’. Trash metal kun je dan ook met recht een aquired taste noemen. Remy legt uit: ‘Trash metal is in de jaren tachtig opgekomen, als een snellere, agressievere versie van heavy metal. The big four van die tijd zijn Metallica, Megadeath, Slayer en Anthrax. De metal muziek die nu wordt gemaakt, bijvoorbeeld door Machinehead, is vergeleken met toen een stuk strakker en minder rauw, ook veel meer geproduceerd. Maar die bands van nu halen het sowieso niet bij hoe het ooit was.’ Zelf speelt Raiser dan ook ouderwetse trash metal, of zoals Remy het zegt: ‘trash metal in een nieuw jasje.’ Het kwade speelt ook bij hun muziek een grotere rol dan het goede. ‘Tja, het gaat meestal wel een beetje over kutte dingen: “World of Hate” klinkt niet erg positief natuurlijk. Als je onze titels ziet kun je al wel zien dat we niet echt een feestbandje zijn.’ Desondanks lijkt het publiek in The Holy Cow – veel mannen met zwarte bandshirts met een buikje, soms een tattoo, meegesleepte zoete witte wijn drinkende verveelde vrouwen – zich vanavond prima te vermaken. Hoewel de waardering voornamelijk blijkt uit een lauw applaus na elk nummer, en het niet met de rug naar het podium

Naar eigen zeggen is hij ‘besmet’ met het Olympisch virus. Cees Vervoorn, beoogd lector topsport & onderwijs, helpt dan ook mee de Olympische Spelen van 2028 naar Nederland te krijgen. Nu al? Ja, nu al. ‘Ik wil Nederland helpen te transformeren tot sportland.’ Anouk Kemper

staan, zijn er een paar enthousiastelingen die alle nummers meebrullen en nog net niet staan te headbangen. Dat laatste compenseert Raiser zelf op het podium gelukkig ruimschoots. Remy: ‘Qua spel was het niet ons beste optreden, maar het publiek was er wel positief over, hoorde ik. Dat is altijd wel leuk. En er waren op zijn minst een of twee mensen in het publiek die echt goed meededen, dat helpt ook. Het is fijn als je zulke mensen in het publiek hebt staan. Dan speel je een beetje voor hen.’ Na het optreden kan de band verdergaan met het grote vervelen, behalve Jeffrey, die immers ook in Most Wanted speelt, en dus verder kan spelen. Gelukkig is de drank gratis. ‘Dat is wel echt uitzonderlijk, meestal krijg je een paar consumptiebonnen en drink je drie drankjes gratis of zo,’ zegt Remy. Hij en Jordy maken goed van de gelegenheid gebruik, beurtelings bestellen ze een rondje Jägermeister, zoals het rocksterren betaamt. Veel meer zullen ze er ook niet aan overhouden. Remy: ‘We kregen tien euro de man. Als je daar je kosten van het ov van aftrekt, en iets dat je ’s avonds nog in de snackbar te eten haalt, dan verdien je er eigenlijk helemaal niks aan. Het gaat meer om de lol.’ En die hebben ze, al is het afbouwen na het optreden van Most Wanted wat minder geslaagd, na een x aantal shotjes. ‘Gelukkig is de andere band nog helemaal nuchter.’ n

In 1976 maakte Vervoorn zijn eerste Olympische Spelen mee, in Montréal. Hij was nog een ‘jongetje’ van zestien, maar wel een jongetje dat zich had geplaatst voor de 100 meter vlinderslag. Een medaille won hij niet, toch zou zijn liefde voor het grootste sportevenement ter wereld nooit meer verdwijnen. ‘Sindsdien heb ik ze allemaal meegemaakt, als sporter, als coach, als begeleider, als bestuurder, noem maar op. Er is weinig leukers dan de Olympische Spelen, iedereen is gelijkgestemd.’ Om dit te verduidelijken vertelt Vervoorn het verhaal van de zwemmer Vladimir Salnikov. Deze Rus werd in 1980 Olympisch kampioen op de 1500 meter vrije slag. Hij kon in 1984 zijn titel niet verdedigen, omdat

derland. Al weet hij nog niet precies wat zijn taak inhoudt. ‘Ik ben er nu een paar weken mee bezig, maar er zijn nog geen uitgekristalliseerde plannen. Bovendien is lobbyen juist niet iets wat je op papier zet, je pakt je kans als de gelegenheid voorbijkomt.’ Toch weet Vervoorn precies waar hij naar streeft. Nederland moet gezonder worden. ‘De komende tien jaar zijn heel belangrijk. Nederland moet zich klaarmaken, ondermeer door goede sportvoorzieningen te realiseren en door het opbouwen van een trackrecord wat betreft sportevenementen. De belangrijkste partij hierbij is het onderwijs, want daar gaat als het ware heel Nederland ‘doorheen’. Als mensen al op jonge leeftijd iets mee-

‘Presteren is helemaal niet vies’ de Sovjet Unie het evenement boycotte als tegenreactie op de boycot van Moskou 1980. ‘Maar die man werd in 1988 wéér Olympisch kampioen, op zijn 28e, dat is voor een zwemmer echt bejaard. Toen hij na de race het restaurant binnenkwam waar alle sporters zaten te eten, kreeg hij een staande ovatie. Nou, dát zijn de Spelen. En daar wil ik meer van meemaken.’

Gezonder Geen wonder dus dat de oud-zwemmer meewerkt aan de Olympische lobby in Ne-

Halve finale Make More Music, Heeren van Aemstel, 6 april

krijgen van sport, maakt dat al een groot verschil.’ Kortom, Vervoorn wil dat elk kind bekend raakt met het belang van sporten.

Duurzaam Dat riekt een beetje naar propaganda, maar volgens de sportliefhebber is dat niet zo. ‘Sport, gezondheid en beweging worden maatschappelijk gezien steeds belangrijker, maar op basisscholen en middelbare scholen is gymnastiek een ondergeschoven kindje. Neem het dus beter op in het lesprogramma. Zo kunnen we bijvoorbeeld obesitas terug-

dringen en alleen daarom is het al belangrijk.’ Tevens wil Vervoorn de Spelen koppelen aan HvA- en UvA-studenten. Volgens de oud-zwemmer lopen er genoeg talentvolle studenten rond met een passie voor sport. ‘Laat studenten bouwkunde bijvoorbeeld nadenken over concepten van het nieuwe Olympisch Stadion. Of studenten civiele techniek over de watervoorziening op grote evenementen en anderen weer over hoe we de Spelen zo duurzaam mogelijk kunnen organiseren.’ Vervoorn denkt ook aan speciale minors en lezingen. Daarnaast hecht hij veel waarde aan de term ‘leren excelleren’. ‘Het is typisch Nederlands om te zeggen: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Ambities zijn verkeerd. Terwijl presteren helemaal niet iets vies is, je mag best de beste cijfers halen. Of als land zeggen dat je de beste infrastructuur hebt en de Spelen wilt organiseren.’

naar hier te krijgen. Opvallend genoeg is Nederland het enige land dat er nu al mee bezig is. Zo werd Brazilië in 2009 benoemd als gastland voor 2016, terwijl zij in 2006 pas hadden bedacht dat het misschien leuk was om zich kandidaat te stellen. ‘Wij hebben heel veel tijd, dat is zowel een voordeel als een nadeel,’ erkent Vervoorn. ‘Je moet die spanningsboog proberen vast te houden. Toch merk ik dat verschillende partijen, zoals het onderwijs, Rijkswaterstaat en Economische Zaken, al nadenken over hoe zij een bijdrage kunnen leveren.’ Natuurlijk bestaat de kans dat de Spelen over achttien jaar heel ergens anders plaatsvinden, maar dat ziet de lobbyist niet als een domper. ‘Dan hebben we Nederland sowieso naar een hoger niveau getild. Ik geloof dat die veranderingen blijvend zullen zijn.’

Heidens kwarwei

Aan zwemmen, dat waar het allemaal mee begon, komt de oud-olympiër nog maar weinig toe. ‘Ik houd heel erg van koud water, dat vind ik lekker. Zomers zwom ik in een buitenbad, maar dat is nu ook verwarmd. Daar houd ik niet zo van.’ De oud-topzwemmer zit tegenwoordig liever op de fiets. n

Fiets Helaas blijkt Amsterdam niet te excelleren in het uitvoeren van grote projecten. Denk alleen al aan de verzakkingen rondom de Noord/Zuidlijn en de eindeloze verbouwingen van het Rijks- en het Stedelijk Museum. Desondanks blijft de oud-zwemmer positief. ‘De Noord/Zuidlijn is alleen Amsterdam en de Olympische Spelen zijn heel Nederland. Het is een nationale aangelegenheid met een veel breder draagvlak. Neemt niet weg dat we een slecht imago hebben op het gebied van grote projecten, maar je bent nooit te oud om te leren.’ Het zal hoe dan ook een ‘heidens karwei’ worden om de Spelen

Cees Vervoorn neemt deze week afscheid als voorzitter van het domein Bewegen, Sport & Voeding

havana

havana

Ouderwetse trash

Olympische ambitie

Metalband Raiser speelt in de halve finale van Make More Music.

Cees Vervoorn wil de Spelen van 2028 naar Nederland halen.

12

14

13

strandbeesten

strandbeesten

15

sturen op studiesucces

Iedereen in de lift

Leven van de wind

Ze-ven-tien miljoen euro subsidie krijgt de HvA om alAl bijna twintig jaar knutselt kunstenaar Theo Jansen aan zijn Animari, of zoals hij ze zelf noemt: Strandbeesten. Havana sprak met Jansen – die een workshop verzorgt op de Onderwijsconferentie – over pvc-buizen van de Gamma, het mechanisme van evolutie en mislukkingen van de Schepper. Annemarie Vissers

‘Ik gaf mezelf een jaar. Dat liep dus totaal uit de hand’, grinnikt Theo Jansen, uitkijkend over het voorbijrazend verkeer van de A13 bij Den Haag Ypenburg. Zijn bouwkeet annex atelier staat pontificaal op de geluidswal naast de snelweg. Zijn immense bouwwerken van pvc-buis staan op een veldje naast de keet. Overal waar je kijkt staan de skeletten van de ‘strandbeesten’, van

U ziet uw strandbeesten als levende wezens, als nieuw leven? ‘Ja. Nou ik probeer het te maken, ik probeer een nieuwe schepping neer te zetten. Ik weet natuurlijk wel dat het geen écht beest is. Mijn intenties gaan heel ver, maar ik realiseer me dat ik nog geen ultieme vorm van leven heb gemaakt. Daar heb ik de komende twintig jaar nog voor.’

‘Voor de ultieme vorm van leven heb ik de komende twintig jaar nog’ pvc-buizen, plastic, petflessen en tie-wraps. Zijn strandbeesten, die leven van de wind – ‘ze hoeven niet te eten’ – zijn wereldwijd bekend. Stad, strand en land reist hij af om te vertellen over de generaties pvc-beesten die hij bouwt. Hoe komt iemand erbij om van pvc­ buizen bouwsels te maken die op het strand moeten overleven? ‘De geboorte van de Strandbeesten vond plaats na het schrijven van een column in de Volkskrant, ik heb jaren voor die krant geschreven. In dat stukje schreef ik over het idee dat je van pvc-buizen een strandbeest kon maken, dat door wind wordt gedreven. Daar heb ik een halfjaar niets mee gedaan. Toch ben ik op een middag naar de Gamma gegaan en heb een pakketje buizen gekocht en ben ermee gaan knutselen. Na die middag besloot ik mezelf een jaar te geven aan de buisjes. Dat is helemaal uit de hand gelopen. Er zijn ondertussen zeven periodes – animari-generaties – geweest. Iedere keer kwam er wat bij, zo heb ik een “maag” ontwikkeld, en “spieren”. Nu zitten we in het Cerebrum, de periode van de hersenen.’

Pvc lijkt nou niet meteen het meest levende materiaal. ‘Toch zit er een analogie in. Al het leven is gemaakt van eiwit. Elk mens, elk dier, elke cel is opgebouwd uit eiwit. Dat is ook een beperkt gebruik van materiaal. Zo probeer ik me ook te beperken tot het gebruik van pvc-buizen – en wat plastic. Als je eiwit – op zich een vrij blubberig materiaal – miljoenen jaren de kans geeft, dan wordt het dus wel wat, blijkt. Ik probeer dat ook met pvc, al geloof ik niet dat ik het nog ga meemaken dat het materiaal zichzelf, zoals eiwit dat doet, gaat reproduceren. Het idee van de Strandbeesten echter wel, er zijn over de hele wereld mensen bezig met het maken van strandbeesten. Op die manier zou je kunnen zeggen dat ze zich reproduceren.’ Uw workshop op de Onderwijsconferen­ tie heeft als titel De Grote Fantast en Zijn Streven naar Perfectie. wat is daar­ bij de relatie met de Strandbeesten? ‘Met de Grote Fantast, tevens de titel van mijn boek, bedoel ik de mens, de soort die gespecialiseerd is in het abstraheren van de wereld. We dromen de wereld als een kopie,

lochtone studenten een duwtje in de rug te geven: het

kunnen de werkelijkheid simuleren in onze hersenen. Doordat we bepaalde scenario’s kunnen afspelen in onze hersenen kunnen we kiezen uit het, voor ons, beste scenario. Dat maakt ons tot overlevers. Stel dat je voor een beslissing staat: verhuizen of blijven op de plek waar je bent. Dan fantaseer je over de situatie die gaat ontstaan. Je beleeft de situatie alvast, als een show in je hersenen. Onze hersenen scheppen als het ware een fantasiewereld. Het instrument van de fantasie is het instrument om egoïstisch te kunnen zijn. Dat verbeelden van het ik, is een instrument in de evolutie.’

geld uitgeven lukt al aardig, nu nog hopen op de juiste resultaten. Merel Straathof ‘Twee meisjes met hoofddoek begonnen aan een opleiding bij Gezondheid. Na drie dagen waren ze alweer uitgeschreven. Ik denk dat zij zich daar ongemakkelijk gevoeld hebben. Ze zijn niet opgevangen door een docent, ze hebben geen intakegesprek gehad. Die binding met de HvA had er toen al moeten zijn,’ zegt Reintje Gianotten, beleidsmedewerker van het project Sturen op Studiesucces (SoS). Sinds mei 2008 waakt Gianotten samen met SoS-projectleider Joke Oosterhuis over de schatkist met zeventien miljoen euro aan subsidiegeld. Die kist gaat alleen open als de domeinen of opleidingen met goede plannen komen ter verbetering van het studiesucces van hun studenten, en vooral van de nietwesterse allochtone studenten. De opdracht van ex-minister Plasterk is duidelijk: dicht het gat tussen allochtone en autochtone hbo-studenten. Nog altijd veertig procent van de allochtone HvA-studenten valt uit in de eerste twee jaar van de opleiding. Van degenen die blijven haalt veertig procent de propedeuse niet in de vereiste twee jaar. En van alle eerstejaars is slechts dertig procent allochtoon. Dat percentage moet omhoog, vond Plasterk.

Vanwaar die fascinatie met evolutio­ naire processen? ‘Die filosofie over de werkelijkheid, over de werkelijke evolutie is ontstaan uit het bezig zijn met de Animari. Als je nieuwe vormen van leven maakt, dan doe je als het ware de evolutie over. Je ondervindt dezelfde problemen in de schepping, zoals de echte schepper ze moet hebben ondervonden. En daarbij krijg ik ideeën over hoe het gegaan is. Ik kreeg op een gegeven moment een boek van Richard Dawkins, The Selfish Gene. Tot dat moment dacht ik dat ik wist hoe het werkte, evolutie. Na het lezen van dat boek bleek dat mijn benul van de evolutie en leven eigenlijk minimaal was. Daar ben ik mee verder gegaan, ook in de Strandbeesten.’ Tijdens lezingen en in de media komen er grote woorden voorbij. U wordt vergeleken met God. Theo Jansen als Schepper, die de evolutie overdoet. (Lacht) ‘Daar zit ook een heel stuk ironie bij, dat moet men niet al te serieus nemen. Maar zoals bij elke grap en ironie zit er wel een serieuze ondertoon in. Ik verbaas mij er nog steeds over dat wij leven – maar dat zal iedereen wel doen. Ik probeer het leven nog steeds te ontdekken, door het opnieuw te maken. Daar hoop ik dan wijzer door te worden.’ Als een pootje van een strandbeest niet werkt, grijpt u in. U laat de ‘natuur’ niet op z’n beloop. ‘Als een pootje niet werkt, is dat een mutatie, een speling van wat ik gemaakt heb. Dan sterft het uit op dat moment en dan ga ik een ander pootje maken. Ik geef toe dat ik er nog veel handwerk in moet steken, maar het principe van evolutie werkt hetzelfde. Een groot deel van de evolutie van de strandbeesten vindt plaats in mijn hoofd. Ze moeten eerst in mijn hoofd overleven, en dan ook

no cure, no pay

nog in de praktijk. In negen van de tien gevallen lukt dat overigens niet. Dan gaan ze op het beenderenveld. Daar leer ik dan weer van, principes die wel en niet werken. Ik doe er een paar performances mee, en dan verklaar ik het beest uitgestorven.’ U heeft aan de TU Delft natuurkunde gestudeerd. Kijkt u als een wetenschap­ per naar uw animari of als kunstenaar? ‘Ik weet eigenlijk niet wat ik ben. Wanneer ben je een wetenschapper? Als je op een universiteit werkt? Labels leggen beperkingen op mensen. Ik denk dat veel wetenschappers meer kunstenaar zijn dan dat ze zelf willen weten. Mijn opleiding heeft mijn geest wel veranderd, de manier van denken wordt anders door onderwijs. Die kennis vergeet

je allemaal. Ik denk ook niet dat ik tijdens de workshop kennis ga overdragen, maar een gevoel. Ik hoop mijn toehoorders te infecteren met mijn fascinatie voor techniek in het algemeen. Ze het gevecht dat ik aan het leveren ben, te laten ervaren. Misschien herkennen ze er iets in.’ n

Onderwijsconferentie Op de Onderwijsconferentie – donderdag 8 april in de Beurs van Berlage – zullen ook onderstaande sprekers een workshop geven. Meer over de conferentie op HvA-intranet. n■Jaap Peters, oprichter van het kwartaalmagazine Slow Management. Hoe kwaliteit oplost in rationaliteit.

sturen op studiesucces

Peters legt in zijn lezing een link tussen het meetbaar maken van kwaliteit en het verdwijnen ervan. n■Yolanda Eijgenstein, onderwijsvernieuwer en auteur van Happy Worker. Maak jij jouw team gezond? Eijgenstein zal ingaan op het gegeven dat een plezierig bedrijfsklimaat van groot belang is om als team goede prestaties te leveren. n■Peter Starreveld, docent, redacteur en UvA Docent van het Jaar 2009. Wat maakt een hoorcollege goed? Docenten moeten een eigen manier van lesgeven vinden. Met praktijkvoorbeelden. n■Huub Nelis, adviseur, directeur YoungWorks, bureau voor jongerencommunicatie Puberbrein binnenstebuiten? Aan de hand van een interactieve presen-

tatie gaat Nelis in op de inzichten uit zijn gelijknamige boek en wat dat betekent in de dagelijkse praktijk. n■Andrea Wiegman, uitgever en hoofdredacteur Second Sight, het platform voor trends en trendwatching. Een nieuwe wereld, over de kwaliteit van leven. Wat doen we met informatie die dagelijks op ons afkomt en veranderende waarden? n■Hans Strikwerda, consultant Nolan Norton & Co, hoogleraar Organization Theory and Organizational Change UvA De kwaliteit van de toekomst? Het hoger onderwijs moet zich niet richten naar de toekomstige behoeften van de maatschappij maar moet die behoeften innoveren. Wat betekent dit voor HvA-docenten?

n■Farid El-Khassim, integratiedeskundige, gespecialiseerd in jeugdproblematiek. Allochtone studenten, wat doe jij ermee? Wat betekent het voor een student met een niet-westerse achtergrond om in het hbo te studeren. Hoe ga je als docent om met cultuurverschillen? n■René Diekstra, psycholoog en auteur Stressmanagement en persoonlijke effectiviteit. Hoe verminder je stress en hoe breng je orde aan in de constante stroom van prikkels? n■Coco de Meyere, lifestyleconsultant De kracht van verandering. Waarom is verandering een essentieel onderdeel in ons leven en waarom zijn veel mensen er bang voor?

havana

havana

Duidelijke orders uit Den Haag, maar toch maakt de HvA liever geen onderscheid tussen haar studenten. ‘Dan ga je stigmatiseren,’ stelt Oosterhuis. Dus kiest de hogeschool voor de gulden middenweg: SoS-projecten voor alle studenten. Met die beslissing neemt de HvA een risico, want bij de volgende subsidieverdeling in 2012 wordt de hogeschool afgerekend op de vooruitgang van enkel de allochtone studenten. Ook als de streefcijfers niet gehaald worden, wordt de schatkist opnieuw gespekt tot 2014 – maar dan wel met een stuk minder geld. Oosterhuis: ‘Door de tussentijdse resultaten zou de subsidie een stuk lager kunnen uitvallen dan in 2008. In dat jaar kregen we geld op basis van het aantal niet-westerse allochtone studenten op de HvA. Daar hadden we mazzel mee.’ Het hele domein Maatschappij & Recht maakt sinds een jaar dankbaar gebruik van het SoS-geld. Voor hbo-rechten is het

projectleider Robbert Land die toeziet op het studiesucces van alle rechtenstudenten. Want hier wordt – geheel in lijn met het HvA-beleid – geen onderscheid gemaakt tussen studenten. Land: ‘Er is geen wezenlijk verschil tussen de prestaties van allochtone en autochtone rechtenstudenten. Al onze studenten kunnen wel een duwtje in de rug gebruiken.’ Een belangrijk aandachtspunt van de opleiding is het taalniveau van de studenten. ‘Vanuit stage- en afstudeerplekken horen we regelmatig dat het niveau omhoog moet,’ zegt Land. ‘Taal is essentieel in het juridische werkveld. Studenten moeten wetteksten begrijpen, artikelen analyseren en standpunten beargumenteren.’ Om het niveau op te krikken investeerde de opleiding het afgelopen jaar in een taallijn voor alle eerstejaars. ‘Allochtone studenten hebben problemen met lidwoorden en beschikken meestal niet over een grote woordenschat. Maar ook onze autochtone studenten zitten qua taal niet op het hbo-startniveau.’

Advocaat Ook voor het zorgenkindje ‘studie-uitval’, komt de subsidie als geroepen. Land: ‘Ieder jaar verwelkomen we zo’n vijfhonderd nieuwe studenten, waarvan we veertig procent voor de zomervakantie alweer kwijt zijn.’ Volgens hem is een onduidelijk beroepsbeeld vaak het probleem. ‘Eerstejaars gaan af op de titel “advocaat”, terwijl ze daar juist niet voor worden opgeleid.’ De opleiding investeert dan ook in betere studieloopbaanbegeleiding en goede informatievoorziening voor en vanaf de eerste studiedag. ‘Startende studenten moeten meteen weten: wat kan ik verwachten, bij wie kan ik terecht en waar word ik voor opgeleid?,’ zegt Land. ‘Door goede voorlichting kan een student snel beslissen: dit is het wel of niet.’ Of alle inspanningen uiteindelijk voor de gewenste resultaten gaan zorgen, is nog even afwachten; rechten moet nog met de eerste rapportage komen. Een opleiding die al wel zover is, is de pabo. De lerarenopleiding stond in 2008 als pilotopleiding aan de start van het SoS-project en heeft inmiddels meerdere projecten lopen.

Net als rechten doet de pabo niet aan SoS-projecten speciaal voor allochtone studenten. Een gedurfde keuze, gezien de statistieken van 2007. Toen haalde slechts 3,5 procent van de niet-westerse allochtone studenten de propedeuse in een jaar, tegen 19,7 procent van de autochtone studenten. Ook de uitvalcijfers van het eerste jaar verschillen nogal tussen de twee groepen: zeventig procent van de niet-westerse allochtone studenten tegenover vijfenveertig procent van de autochtone studenten. De grote leegloop is tweedejaarsstudente Ouafa Bourik (20) bekend. ‘Ik ben geschrokken van het aantal studenten dat het eerste jaar niet afmaakte. In september zat ik met dertig studenten in de klas, in juli waren dat er nog maar dertien.’ Volgens haar is het dan ook hoog tijd voor hulp. ‘De meeste studenten die uitvallen zijn allochtoon. Ze krijgen te weinig steun en voelen zich buitengesloten.’ Toch kiest de pabo liever voor algemene

studenten. Hierdoor blijft er een groot gat tussen de prestaties van allochtone en autochtone studenten. Sterker nog, in veel gevallen wordt het verschil alleen maar groter doordat allochtone studenten de streefcijfers niet halen, terwijl autochtone studenten juist beter presteren dan de gestelde streefcijfers. Zo hoopte de pabo in 2008 minimaal 32,9 procent van de allochtone studenten na een jaar nog in de schoolbanken te houden. Maar het percentage bleef steken op 31,7 procent. Daar tegenover staat het streefcijfer voor autochtone studenten van 57,3 procent. Maar uiteindelijk bleef zelfs 61,9 procent van deze studenten op de opleiding.

Diversiteit Bargeman vindt het jammer dat niet iedereen evenzeer profiteert van SoS. ‘Het is moeilijk om dat gat te dichten. Het blijkt dat autochtone studenten meer succes hebben bij de activiteiten die we inzetten. We zullen

‘Vooral de autochtone studenten profiteren van de maatregelen’ projecten ter verbetering van het propedeuserendement, de aansluiting tussen mbo en hbo en het taal- en rekenonderwijs. Zo kwam de opleiding met een wel heel pabo-verantwoorde oplossing voor het lage propedeuserendement. Projectleider Robinet Bargeman: ‘Ik geloof in een positieve benadering. Voor alle studenten die in het eerste jaar hun propedeuse halen wordt een groot chique feest in de Singelkerk georganiseerd. Studenten blijken dat toch wel belangrijk te vinden. Het is ook veel leuker dan je certificaat later op te halen bij de onderwijsbalie.’ Met het project dat het taal- en rekenniveau van studenten moet verhogen, slaat de pabo zelfs twee vliegen in een klap. Eerstejaars die hun verplichte taal- en rekentoets met vlag en wimpel halen, mogen hun klasgenoten coachen die de toetsen nog niet hebben gehaald.

toch meer nadruk moeten gaan leggen op diversiteit.’ Maar volgens de projectleider is er niet alleen maar slecht nieuws. ‘Over het algemeen hebben veel meer studenten hun taaltoets gehaald. De allochtone studenten hebben zelfs hun achterstand op de autochtone studenten wat ingelopen.’ Maar die taalverbetering is nog niet terug te zien in de punten waar de HvA in 2012 op wordt beoordeeld: de instroom, uitval en het propedeuserendement van allochtone studenten. De vrouwen van het SoS-project kijken dan ook liever naar de toekomst. Beleidsmedewerker Gianotten: ‘Hopelijk is het over twee jaar wel te zien, want we moeten wel vooruit. Sommige HvA-opleidingen zijn al bijna zwarte opleidingen. Nu is dertig procent van onze studenten allochtoon, maar dat zal alleen maar toenemen.’ n

Geen gejuich Het zijn stuk voor stuk leuke projecten met goede bedoelingen. Maar na anderhalf jaar investeren is toch de grote vraag: wat levert het op? De pabo publiceerde eind 2009 als eerste HvA-opleiding een tussenrapportage over 2008. Het leverde nog geen juichende SoS-staf op. Weliswaar gingen alle pabo’ers er dat jaar iets op vooruit, maar het zijn vooral de autochtone studenten die profiteren van de maatregelen, niet de allochtone

SoS­project n■Om het studiesucces van niet-westerse allochtone studenten te verbeteren, gaf het ministerie van OCW in 2008 58 miljoen euro aan de vijf grote hogescholen in de Randstad. Daarvan ging 17 miljoen euro naar de HvA. Momenteel lopen er veertien SoS-projecten, verdeeld over twintig HvA-opleidingen.

havana

havana

Pvc-beesten

Plasterks schatkist

Op de Onderwijsconferentie vertelt Theo Jansen hoe hij zijn strandbeesten ‘geschapen’ heeft.

De HvA wil het SoS-geld niet exclusief aan allochtonen uitgeven. ‘Dan ga je stigmatiseren.’

16

17

very short introductions

openwaterzwemmen

willem Landman

Afgelopen week streden veertien onderzoekers om

Dus de koffers voor new york zijn nog niet gepakt? ‘Door VSI leer je in vijf minuten de essentie van je onderzoek aan een niet ingewijd publiek te vertellen – dat is de grote winst. Ik heb geen flauw idee wie er gaat winnen, ik maak me er niet zo druk om. Alhoewel, ik moet wel toegeven dat ik al in mijn agenda heb gekeken wanneer ik een weekje weg zou kunnen. Ik zou dan mijn vriendin meenemen, uiteraard. Anders moet ik de komende tijd op de bank slapen.’

de twee finaleplekken van de Very Short Introductions. Mark Scheper en Willem Landman wisten hun onderzoek het best te pitchen binnen de gestelde vijf minuten. Merel Straathof Fysiotherapie­docent Mark Scheper haal­ de de finale met zijn promotieonderzoek over hypermobiliteit (extreme flexibiliteit) bij kinderen. De jury gunde jou een finaleplaats. waarom denk je? ‘Ik ben nog steeds verbaasd. Ik vond de concurrentie erg sterk. Meerdere kandidaten hadden een heel maatschappelijk relevant onderwerp – zoals Willemien Dorresteijn over Amsterdamse krachtwijken. Maar ik denk dat de jury uiteindelijk voor mij heeft gekozen, omdat er nog niet zo veel bekend is over hypermobiliteit – terwijl heel veel mensen er last van hebben. Zij kampen met depressies, vermoeidheid, armen die uit de kom vliegen, broze botten, minder sterke spieren, noem maar op. Zeker op het gebied van hypermobiele kinderen is er nog een hoop te ontdekken. Daarom onderzoek ik of zij gebaat zijn bij een speciaal behandelprotocol.’ niet echt makkelijk om dat allemaal in vijf minuten te vatten. ‘Ik vond mijn presentatie heel goed gaan, al was ik wel bang dat mijn stortvloed aan informatie iets te veel zou zijn voor de luisteraars. Achteraf zeiden mensen dat het prima te volgen was en dat ik erin geslaagd was een complex onderwerp in lekentaal

uit te leggen. Dat was voor mij het mooiste compliment van de avond. Ik heb uiteindelijk wel iets langer over mijn presentatie gedaan dan was toegestaan. Maar later zag ik dat andere kandidaten die vijf minuten ook behoorlijk ruim namen.’ Ga je je tactiek nog aanpassen voor de finale? ‘Ik denk dat ik mijn verhaal een beetje ga aanscherpen, want tijdens de Onderwijsconferentie moet het echt in maximaal vijf minuten. Aan de Powerpoint en de inhoud verander ik verder niets. Ik kan nu wel allemaal grappen gaan bedenken, maar tijdens het presenteren wil ik gewoon mezelf kunnen zijn. Het belangrijkste is dat het verhaal klopt.’ Hoe schat je de concurrentie in? ‘Ik vond de presentatie van Willem Landman over de risico’s van beleggen ontzettend geestig. Het onderwerp is relevant en actueel, zeker nu met de economische crisis. Niet veel mensen hebben verstand van beleggen, maar hij wist zijn verhaal duidelijk over te brengen. Hij is wel mijn concurrent, maar ik ben niet echt bezig met het wedstrijdelement. Ik wil vooral bekendheid geven aan mijn promotie en laten zien dat onderzoek aan de HvA zowel een praktische als theoretische kant heeft.’

Docent beleggingsadvies Willem Land­ man haalde de finale met zijn promo­ tieonderzoek over een waarschuwings­ systeem voor de particuliere belegger. Lopen er op de HvA beleggers rond? ‘De laatste jaren zijn steeds meer mensen zich gaan interesseren voor beleggen. Dat is ook te zien aan het aantal inschrijvingen van de minor beleggen: het is inmiddels de op een na grootste minor van de HvA. Studenten willen begrijpen hoe het precies in elkaar steekt, maar hopen vooral in tien lessen rijk te worden.’ Is een nieuw waarschuwingssysteem voor particuliere beleggers nodig? ‘Zeker. Ik zoek naar manieren om de particuliere belegger te beschermen tegen de grote spelers op de beurs. De hele DSBaffaire illustreert hoe er soms misbruik gemaakt wordt van de onwetendheid van mensen. Maar dit systeem moet mensen ook tegen zichzelf beschermen. Mensen staren zich soms blind op de winsten van anderen en denken vervolgens dat ze ook kunnen beleggen. Maar ze zijn helemaal niet thuis op de beurs.’

Lender of last resort. Prachtig begrip, vindt u niet? Als u niet weet wat het betekent, google het dan even. Het gaat mij natuurlijk om de overdrachtelijke betekenis. Waar het begrip voor staat ervaar ik zo ongeveer dagelijks in mijn werk op de HvA. Ik ben trouwens gek op soundbites, wisecracks, aforismen en metaforen. Afgelopen donderdag stond ik in de dagelijkse file tussen Amsterdam en de polderstad van de PVV. Voor mij stond een auto met een bumpersticker. Een intrigerende tekst. If Internet is life, Twitter is heaven. Zo’n tekst blijft lang in mijn hoofd marcheren, zelfs als ik dat eigenlijk niet wil. Ik stond dus in de file en kwam net terug van de eerste HvA tweetup. Zeg maar een bijeenkomst waar twitteraars elkaar in real life ontmoeten. Ik twitter nooit, maar ik ben wel erg geïnteresseerd in wie die twitterende HvA’ers zijn. Ik heb wel een twitteraccount, helemaal leeg want ik doe er niets mee. Ik heb zestien followers en dat vind ik wel apart. Wat bezielt die mensen om mij te volgen? Waarom zijn zij geïnteresseerd in mijn twitter-stilte? Hopen zij dat ik mijn zwijgen doorbreek? Klopt mijn gedachte dat twitteraars allemaal 30+ mannen zijn met de littekens van een communicatiearme opvoeding? Is Twitter de communicatievariant van de lender of last resort? Om antwoord te krijgen op die vragen, ben ik als niet-twitteraar naar de eerste tweetup van de HvA gegaan. Gezellige bedoening. Met studenten uit Spanje gesproken die in het kader van een uitwisselingsprogramma hier het Uturm-project voorbereiden om straks in Duitsland beeld op een kerktoren te projecteren. Interessant project van het MediaLAB. Ook leuk gepraat met een vlotte vrouw van het webteam over hoe het is om bij de HvA te werken. Met verschillende docenten gesproken over onderwerpen als Apple, verkiezingsdebat, werken voor de HvA en de kwaliteit van fotografen. Er was voldoende drank om de keel te smeren. Geen chips, dat is nou wel weer jammer. Wie het eigenlijk betaalde? Geen idee. Er waren nogal wat mensen van Marketing & Communicatie. Zouden zij de rekening krijgen of heeft Sorbon dit kleinschalige evenement ruimhartig gesponsord? Klopte mijn vooroordeel over Twitteraars? Nee, hoewel ik mijn vooroordelen koester moet ik deze toch wegpoetsen. Leuke gesprekken met mensen die zonder uitzondering graag en veel praten. Heeft deze bijeenkomst mij ertoe verleid om ook te gaan twitteren? Follow me, zou ik zo zeggen.

Paul van de Water Hoofdredacteur

Niet bang voor een kwal of een trap

And the winners are… Mark Scheper

Follow me

De jury roemde je voor je humor. Is dat je kracht? ‘Voor ik op de HvA ging werken heb ik geruime tijd lesgegeven aan mbo’ers. Het is niet makkelijk om deze leerlingen een hele les geïnteresseerd en vooral geconcentreerd te houden. Daar heb ik geleerd om tijdens lessen regelmatig een voorbeeld te geven, een grap te maken of een kleine pauze in te lassen. Die kennis kwam tijdens mijn presentatie goed van pas.’

Hans-Peter Hartog is pas achttien maar kan zich nu al meten met de internationale top van het openwaterzwemmen. ‘Mijn moeder vond het eerst helemaal geen leuk idee.’ Eveline van Heumen

Tijdens de finale op de Onderwijscon­ ferentie spreek je voor 800 mensen. Zenuwachtig? ‘Ik ben altijd een beetje zenuwachtig als ik voor een groep mensen moet spreken, maar volgens mij is dat niet erg. Presentator Koos Postema heeft me wel eens verteld dat hij nog altijd gezonde spanning heeft voor hij begint. Hij zei: “De eerste keer dat ik niet meer zenuwachtig ben, weet ik dat het fout zal gaan.”’

‘De nieuwe Maarten van der Weijden? Nee, zeker niet. Hij is echt een stuk sneller. Maarten is zo’n twee meter en ik ben maar één meter negenenzeventig. Zijn handen zijn veel groter en hij heeft schoenmaat zevenenveertig dus daarmee kan je veel meer water verzetten dan ik. Ik wil ook met niemand vergeleken worden. Ik wil gewoon mezelf blijven.’ Openwaterzwemmer Hans-Peter Hartog (eerstejaars commerciële economie aan de Johan Cruyff University) is van zwemmen in de sloot tot het wereldkampioenschap in Brazilië gekomen. Hij is pas achttien jaar maar kan zich nu al meten met de internationale top. De Wormerveerse zwemmer hijst zich graag in zijn strakke pak voor wedstrijden in Brazilië, Israël, Turkije en Hong Kong en schuwt daarbij geen kwallenbeet of aanval van een andere zwemmer. ‘Het is allemaal begonnen in de sloot achter het zwembad. Aan het eind van het eerste seizoen – ik was toen zes jaar – zei de trainer: “Zo, nu begint pas het échte seizoen, het zomerseizoen!” We gingen toen zwemmen in de brede sloot en dat was mijn eerste aanraking met openwaterzwemmen. Mijn moeder vond dat eigenlijk helemaal niet zo’n leuk idee.

wie mag er mee als je de reis wint? ‘Dat wordt mijn vrouw. Ze komt naar de finale op 8 april in de Beurs van Berlage. Ook een aantal relaties van de beurs hebben beloofd te komen, die werken toch om de hoek. Ik zou het super vinden om de reis naar New York te winnen. Het is een leuke, originele prijs – weer eens wat anders dan een fles wijn en een bos bloemen. Mijn vrouw en ik hebben allebei een tijdje in New York gewoond, het zou mooi zijn als we ook het New York van na 9/11 kunnen bezoeken.’ n

n■Tijdens de Onderwijsconferentie op 8 april in de Beurs van Berlage vertellen de finalisten opnieuw in vijf minuten over hun onderzoek. De winnaar gaat er vandoor met twee tickets naar New York, de ‘verliezer’ mag een stapel boeken uitzoeken bij Selexyz.

Ze ging meteen verhaal halen bij de trainer. Die vertelde toen dat er ook wedstrijden zijn voor openwaterzwemmen en zo heb ik in dat jaar al vier wedstrijden gezwommen. Eerst deed ik gewoon mee voor de lol, maar het werd steeds serieuzer. Ik vond het zwemmen erg leuk, maar ik zat ook nog in de Nederlandse selectie van waterpolo. Ik ben wel een teamspeler, maar ik wil kunnen zeggen: ik heb het zélf behaald, ik heb dit gedaan. Daarom heb ik twee jaar geleden gekozen om volledig voor het zwemmen te gaan. De vijf kilometer schud ik nu zo uit m’n mouw, dat doe ik even in een uurtje. De tien kilometer is wel wat lastiger.’

Familieruzies ‘Het zwemwereldje is echt één grote familie. In Nederland zijn er sowieso niet veel openwaterzwemmers maar ook in het buitenland gaat iedereen heel hecht met elkaar om. Vorig jaar oktober deed ik mee aan een grote wedstrijd in Hong Kong. Een week voorafgaand aan de wedstrijd train je samen en eet je samen. Iedereen leerde elkaar al snel kennen en de jongens brachten veel tijd met elkaar door. Tot op de dag van de wedstrijd, toen was het ineens echt ieder voor zich.

Het kan er soms ook wel hard aan toegaan, hoor. Bij de keerpunten om de boei halverwege de race is het altijd weer gevaarlijk. Iedereen wil als eerste om die boei heen. Je moet dus niet raar opkijken als je een trap krijgt of zelfs onder water wordt geduwd. Het is echt ellebogenwerk. Dan komt ook meteen mijn waterpoloinstinct naar boven. In Nederland komen die gevechtjes een stuk minder vaak voor dan bij internationale wedstrijden. De Nederlandse openwaterzwemmers ken ik ook door en door. Ik weet dat ik ze dan toch wel eruit sprint of dat ze breken tussentijds. Het werd me te voorspelbaar. Ik ken van iedere Nederlandse zwem-

ren voor de finale. Ik vind het echt belangrijk dat ik een studie naast het zwemmen doe. Op de JCU doe je alles heel zelfstandig en dat is best zwaar. Tot nu toe heb ik maar twee tentamens niet gehaald dus dat vind ik best meevallen. Misschien was sport, management & ondernemen een meer voor de hand liggende studie voor mij geweest. Maar toen ik daar op de open dag was en het woordje “sport” viel, wilde ik eigenlijk meteen m’n jas aandoen en weggaan. Ik vind sport leuk, maar ik hou het bij zwemmen. Ik ben superfanatiek in alles wat ik doe en ik wil altijd winnen. Maar ik ben helemaal niet goed in andere sporten

‘De vijf kilometer schud ik zo uit m’n mouw’ mer de sterke en zwakke punten. Daarom ben ik ook internationaal gegaan, ik wilde een nieuwe uitdaging. Afgelopen januari in Brazilië bij het wereldkampioenschap kon ik met de internationale top tot 6,6 kilometer meekomen, daarna werd het zwaar. Ik mis helaas nog net een stukje kracht. Het is wel goed om te weten waar ik sta. Nu heb ik me kunnen meten op internationaal niveau. Door de internationale wedstrijden heb ik geleerd dat er ook een stukje tactiek bij komt kijken. Eerst zwom ik gewoon zo hard als ik maar kon en dan zag ik wel waar het eindigde. Nu blijf ik meer bij de groep en probeer ik mijn krachten te spa-

dus dan kan ik het maar beter laten. Ik moet twee keer per week om kwart voor vijf opstaan en de rest van de dagen rond zes uur. Op zondag slaap ik uit, dan word ik rond zeven uur wakker. Maar dat voelt toch echt als uitslapen. Ik train twintig uur per week. Daarnaast doe ik nog drie uur aan krachttraining. Ik hoop dat ik dit jaar mee kan doen aan het Europees jeugdkampioenschap. En dan natuurlijk doorstromen naar het EK en WK. Ik heb nog wel een aantal jaar, ik ben nog jong. Zwemmers zitten meestal pas op hun vijfentwintigste op hun top. Die Olympische Spelen in 2016 zouden haalbaar moeten zijn.’ n

havana

havana

Short intro’s

‘Moeder vond ’t niks’

Mark Scheper en Willem Landman wisten hun onderzoek het best te pitchen binnen vijf minuten.

Hans-Peter Hartog is pas 18 maar kan zich meten met de internationale top van het openwaterzwemmen.

En verder... 04 nieuws

18 very short intro’s

22 hva-agenda

09 ingezonden

19 de hoogste bieder

22 vijftien jaar

09 vraag van de week

20 recensies

22 gekeurd

09 column jolanda

21 eten

23 weekgast

18 ondertussen in

21 zwartwit

24 afstuderen

Havana is het weekblad voor studenten en medewerkers van de Hogeschool van Amsterdam 31 maart 2010 jaargang 15 / #25 Redactieadres Vendelstraat 2, 1012 XX  Amsterdam, 020 595 39 91 [email protected]. Hoofd­ redactie/management Paul van de Water [email protected] Eindredactie Wim de Jong [email protected] Redactie Eveline van Heumen [email protected], Selina van Loon (redactie-assistent) [email protected], Thijs den Otter [email protected], Rian Roegholt (stagiair), Merel Straathof [email protected], Annemarie Vissers [email protected] Medewerkers Kim Bos, Carlijn van Donselaar, Kirsten Dorrestijn, Gijs Hardeman, Anouk Kemper, Anne Koeleman, Thomas van Manen, Harmen van der Meulen (correctie), Jolanda te Roller, Esther Versluis, Hans van Vinkeveen Fotografen Bram Belloni, Maarten Brante, Fred van Diem, Marc Deurloo, Jelmer de Haas, Jan-Maarten Hupkes, Bas Uterwijk Illu­stratoren Pepijn Barnard, Martien Bos, Aimée Groen, Bas Kocken, Marc Kolle, JeRoen Murré, Magda Rinkema, Pascal Tieman Vormgeving Ron Zijlmans Ontwerp Lay-out Death Valley Adver­ tenties Bureau Van Vliet, Postbus 20, 2040AA, Zandvoort, telefoon 023 571 47 45 fax 023 571 76 80 of [email protected] Abonnementen € 18,15 per jaar, opgave via de redactie-assistent of per e-mail Drukkerij Dijkman Offset Diemen. Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur ­artikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670 Havana heeft een samenwerkingsverband met Folia. (Floor Boon, Mirna van Dijk, Jim Jansen, Maud ­Janssen, Marit van Kooij, Dirk Wolthekker). De volgende Havana verschijnt woensdag 14 april

havana

3

nieuws Eveline van Heumen/Thijs den Otter (coördinatie)/Rian Roegholt/Merel Straathof/Paul van de Water/Dirk Wolthekker

Alle pc’s van de HvA worden vervangen door Apple-compu­ ters. Dat heeft het College van Bestuur (CvB) besloten. Binnen drie maanden moet de operatie worden afgerond. Morgen wordt hierover een persverklaring verspreid. Karel van der Toorn laat desgevraagd weten dat het CvB goed heeft nagedacht over de switch en zich uitgebreid over de voor- en nadelen heeft laten informeren. ‘Het grootste voordeel is dat Apple-computers goedkoper zijn in gebruik. Ze hebben minder energie nodig, waardoor we zonder meer kunnen spreken over groene computers. Verder zijn ze ook minder gevoelig voor storingen en virussen. We kunnen dus fors besparen op ondersteuning. Daarmee verdienen we de hogere aanschafprijs terug.’ Toch hoeft niemand voor zijn baan te vrezen. ‘We gaan voor alle betrokken medewerkers een passende andere functie zoeken,’ aldus Van der Toorn.

Een woordvoerder van de ict-afdeling benadrukt dat het ‘een majeure klus’ betreft. ‘Maar ik heb geen enkele twijfel. We gaan full speed ahead aan de slag en het project is op tijd klaar.’ Op alle Apples wordt Apple Works geïnstalleerd. Dat pakket is niet volledig compatibel met de vergelijkbare Office-producten van Microsoft, maar studenten informatica van de HvA hebben conversieprogrammatuur ontwikkeld. Docent informatica Willem Brouwer: ‘Daar hebben we goede ervaringen mee opgedaan. We verwachten dat die conversieprogrammatuur binnen drie maanden feilloos zal werken.’ Hoofd Veiligheid & Beveiligen Mike van Drongelen maakt zich wel ongerust over de diefstalgevoeligheid van de draadloze Apple-muis. ‘Samen met Apple werken we aan een oplossing. Ik vind het in ieder geval een uitstekende zaak dat de HvA op Apple overstapt. Ik heb thuis een MacBook en dat werkt prima.’ (PvdW)

Gratis parkeren Medewerkers die hun auto wil­ len parkeren op het terrein bij de locatie Tafelbergweg, hoeven daar niet langer voor te betalen. Voorwaarde is wel dat ze in het bezit zijn van een geregistreerde pas. Dat staat te lezen in de nieuwsbrief van het domein Gezondheid. Met het besluit wordt afgeweken van het HvA-brede beleid dat domeinen en stafdiensten per tien fte’s nog maar één gratis parkeerplaats krijgen. Sinds dit collegejaar ging het parkeerterrein schuil achter een hefboom. HvA-medewerkers die er hun auto kwijt wilden, betaalden drie euro per dag. Het resultaat: vele lege parkeerplaatsen en een hoop ergernis. Daaraan is nu een einde gemaakt. (TdO)

De Vos houdt Siriusproject in de gaten Domeinvoorzitter Rien de Vos (Gezondheid) gaat er voor de HvA op toezien dat de Sirius­ programma’s voor excellente studenten goed verlopen. Het Siriusproject wordt gesubsidieerd vanuit het ministerie van OCW: de HvA krijgt 3,8 miljoen euro van het departement. Dat bedrag dekt ongeveer eenderde van de totale kosten van het excellentieproject. Begin deze maand krijgt de HvA nog een commissie van het ministerie op bezoek om over de plannen te praten. Overigens is de monitoringscommissie geen vereiste voor de

subsidie. ‘Maar we vinden het thema te belangrijk en het budget te groot om het te laten,’ aldus De Vos. De HvA heeft een speciale monitoringscommissie in het leven geroepen om zo een vinger aan de pols te houden. ‘Het is een groot project in de geest van de ambities van de hogeschool,’ zegt De Vos. ‘We willen studenten die behoefte hebben aan meer verdieping in hun opleiding daartoe de mogelijkheid geven.’ Voorlopig worden er binnen de HvA studium-excellentieprogramma’s ingericht in de eerste twee jaar. Die zijn goed voor zes studiepunten. Voor derde en vierdejaars studenten

worden honoursprogramma’s ontwikkeld die goed zijn voor vijftien studiepunten. Volgens De Vos zijn de programma’s beslist niet alleen bedoeld om meer vwo’ers richting de hogeschool te lokken. ‘We kijken niet naar de achtergrond van studenten die willen meedoen: iedere student die het inhoudelijk aankan en de juiste ambities heeft, is welkom.’ De Vos wil voor zijn eigen domein nog een stap verder gaan dan de programma’s alleen. ‘Vooral bij onze nieuwe opleidingen willen we er voor zorgen dat excellentie nog beter zit verankerd in het curriculum.’ (TdO)

School wil sterk ‘science profile’ De Open Schoolgemeenschap Bijlmer (OSB), het AMC en de HvA gaan samenwerken. Ze willen kennis uitwisselen op het gebied van wetenschap, tech­ niek en gezondheidszorg. De samenwerking zal in elk geval vijf jaar duren. Voor dit jaar is er voor de samenwerking een bedrag beschikbaar van 142.000 euro dat is toegezegd door Platform Arbeidsmarkt en Onderwijs (PAO). Een woordvoerder van het PAO laat weten de uitwisseling te beschouwen ‘als een voorbeeldproject om de doorstroming van leerlingen naar de zorgopleidingen te bevorderen’. 4

havana

Het uitwisselingsprogramma, onder de naam ‘Passie voor jonge mensen’, zal in elk geval beroepsoriënterende stages omvatten voor mbo-leerlingen, maatschappelijke stages voor leerlingen van alle OSB-schooltypen en gezamenlijk te vervaardigen leermodules, die scholieren ‘een realistisch beeld’ van de medische wereld moeten geven. Vrijwel gereed is bijvoorbeeld al een module over scantechnieken (mri, röntgen en cat). In het AMC zullen gastlessen, lezingen en rondleidingen worden gehouden.  De OSB is een brede scholengemeenschap van vwo, havo en vmbo met ongeveer 1600 leerlingen,

gevestigd in Amsterdam Zuidoost. Door de samenwerking met het AMC en de HvA wil de school haar science profile versterken. Het AMC wil op zijn beurt verzekerd zijn van goed voorbereide studenten en van gemotiveerde medewerkers in alle geledingen. Momenteel komt eenderde van het zorgpersoneel van buiten de stad. Met ‘Passie voor jonge mensen’ hoopt het AMC op een meer pluriforme personeelsinstroom uit de directe omgeving. Om na te gaan of de samenwerking werkelijk zoden aan de dijk zet, heeft de HvA meerjarenonderzoek aangekondigd naar het effect van het project. (DW)

Beeld Rian Roegholt

HvA kiest voor Apple

Amstelcampus-expo Een fototentoonstelling over de Amstelcampus moet studenten en medewerkers van Onderwijs & Opvoeding voorbereiden op de aanstaande verhuizing. Domeinvoorzitter Marjan Freriks opende de expositie op 29 maart. ‘Dit wordt echt iets voor ons’, zei ze over het Kohnstammhuis, de afdeling waar het domein zich vestigt. Met name de elektronica en de snelheid van de liften hadden indruk gemaakt. De expositie op de Wenckebachweg is voor het domein het begin van de communicatie over de Amstelcampus. De komende tijd wordt de Amstelcampus onder de aandacht gebracht, als aanloop naar de definitieve verhuizing. Zo is vanaf maandag op het intranet bijvoorbeeld een wekelijkse update over het project te vinden. De eerste voorbereidingen voor de verhuizing zijn al getroffen. ‘Over anderhalf jaar zitten we in het nieuwe gebouw,’ zei Freriks stellig.’ (RR)

?

Vraag/Antwoord

Oude banner eindelijk weg Op de gevel van het Europahuis werd bijna de hele maand maart reclame gemaakt voor de open dag van februari. Havana vroeg facilitair manager Bas Fischer naar details. Hoe kan het dat de banner voor de open dag van februari tot diep in de tweede helft van maart blijft hangen? ‘De glazenwassersgondel is tussentijds vervangen en de nieuwe moest nog worden getest voor een veiligheidscertificaat. Dat is vorige week gelukt. Daarna is de oude banner voor de open dag vervangen voor een nieuwe aankondiging voor de voorlichtingsbijeenkomst van 17 april.’ Klopt het dat er zelfs even een hoogwerker is overwogen om de banner weg te halen, voor het geval de lift de hoek niet om zou kunnen? ‘De lift voor de glazenwassers is inderdaad vooral bedoeld voor de lange zijde van het Europahuis. Omdat we nogal met die oude banner in onze maag zaten, hebben we een aantal scenario’s bedacht voor de verwijdering, waaronder dus een hoogwerker. Uiteindelijk bleek het overbodig. Ze konden er gewoon bij met de lift.’ Is er niemand geweest die hoogstpersoonlijk het dak op wilde om het spandoek weg te halen? ‘Daar is absoluut geen sprake van geweest, omdat het in strijd is met de veiligheidsvoorschriften. Voor die banners huurt de HvA een speciaal bedrijf in. Onze medewerkers mogen de sleutel afgeven en beneden wachten tot ze klaar zijn.’ (TdO)

nieuws

Kritisch op Wikipedia Op de bovenste verdieping van de Openbare Bibliotheek vond op 26 en 27 maart een conferentie plaats over Wikipedia. Sprekers gingen in op actuele vragen over de populaire encyclopedie. De discussiebijeenkomst was georganiseerd door het Indiase Centre for Internet and Society en het Instituut voor Netwerkcultuur, dat is verbonden aan het domein Media, Creatie & Informatie. De eerste dag werd met honderddertig toehoorders het best bezocht. Op zaterdag waren er zo’n honderd bezoekers. Margreet Riphagen van het Instituut voor Netwerkcultuur was blij verrast met het aantal aanwezige studenten. ‘Vooral op vrijdag waren er veel, ik denk wel dertig procent.’ Wikipedia is zevende op de ranglijst van de meest populaire websites ter wereld. Iedereen kan informatie toevoegen aan de encyclopedie. Niet alleen werden vragen zoals ‘hoe democratisch is Wikipedia?’ besproken, maar ook het toekomstbeeld van de website kwam aan bod. (EvH)

Rondje KNSM-eiland Studenten van de minor sponsoring, fundraising & inter­ national sportevents schrijven een sponsoringplan voor de openwaterzwemwedstrijd Rondje KNSM-eiland op 29 augustus.

Beeld Fred van Diem

De zeven studenten schrijven het sponsoringplan voor de organiserende stichting Aquarius. Deze houdt zich met verschillende waterevenementen bezig. Het geld dat daarmee wordt verdiend, wordt ingezet voor schoner water. Docente Tinie Denton-Beeker begeleidt de studenten. ‘Binnen deze minor houden alle studenten zich in groepjes bezig met real life opdrachten. Zo leren ze hoe het er in het bedrijfsleven aan toe gaat. Momenteel zijn er zo’n zestig studenten bij bedrijven aan de slag.’ Als tegenprestatie voor het sponsorplan geven alle deelnemende organisaties een gastcollege aan de studenten van de minor. (EvH)

Ergernis over format-OER De Centrale Medezeggenschaps­ raad (CMR) kan niet leven met de nieuwe format-OER. Breekpunt is de regel dat bij herkansingen het laatst behaalde cijfer telt. CMR-voorzitter Bert Pinkster vindt dat de onderbouwing niet deugt. ‘Het College van Bestuur zegt dat het gokgedrag wordt teruggedrongen als bij herkansingstoetsen het laatst behaalde cijfer telt, maar ik zie dat niet,’ zegt Pinkster. ‘Als je gokgedrag wilt tegengaan, moet je zorgen voor valide toetsen. Verder kun je het aantal herkansingen beperken. Deze maatregel heeft geen nut.’ Hoofd Juridische Zaken Kees Koppenol verwees vorige week in Havana naar een uitspraak van de Geschillencommissie Medezeggenschap Universiteiten. Daar had de Centrale Studentenraad van de UvA

het principe in 2008 aanhangig gemaakt. Die zaak werd door de UvA gewonnen, maar Pinkster is niet onder de indruk. ‘De Geschillencommissie heeft de UvA vooral gelijk gegeven omdat de CSR geen instemmingsrecht heeft, maar adviesrecht. Een inhoudelijk argument kon ik niet vinden.’ De afgelopen twee jaar schoot de CMR de ‘laatst behaalde cijfer telt’passage ook al af. Vooral na rumoer uit de studentgeleding. Student-lid Lex Sietses (information engineering): ‘Het wordt natuurlijk wel een tikje vermoeiend dat de medezeggenschapsraad nu voor de derde keer moet gaan reageren op het voorstel. Temeer daar we ieder jaar vragen om een goede onderbouwing, en die gewoon niet krijgen.’ Ook Sietses ziet het voordeel van de maatregel niet. ‘De enige studen-

ten die er last van krijgen, zijn de mensen die een voldoende willen herkansen. Dat zijn er niet veel. We hebben er een steekproef op losgelaten, en daaruit bleek dat we het hebben over een groep die kleiner is dan één procent van de herkansers. Voor studenten die hun tentamens niet serieus nemen, maakt het echt niet uit of het hoogste of het laatste cijfer telt.’ Andere punten zijn minder heikel. Bert Pinkster: ‘Er staan nog wat slordigheden in de format-OER, maar daar komen we wel uit. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de cum-lauderegeling. Die is nu voor topsporters en studenten die participeren in besturen niet haalbaar. Het is niet erg waarschijnlijk dat een topsporter ook nog cum laude wil afstuderen, maar je moet het niet uitsluiten.’ (TdO)

Aanbesteding catering in de zomer De facilitaire bedrijven van UvA en HvA treffen voorbereidingen op de aanbesteding van de cate­ ring, die in de zomer plaatsvindt. ‘Op dit moment werken we aan een plan van aanpak, dat moet eind maart af zijn. Vervolgens inventariseren we wat we precies met de catering willen en aan welke eisen de bedrijven moeten voldoen,’ zegt directeur Ineke Veenstra van het Facilitair Bedrijf en IT&V. Het huidige contract loopt eind 2010 af, maar

de UvA en de HvA hebben besloten de tijd te nemen met het proces en hopen de aanbesteding halverwege 2011 te hebben afgerond. ‘Voor een cateringbedrijf zijn de HvA en de UvA zeer complexe organisaties,’ verklaart Veenstra. ‘De problemen met Sorbon lagen echt niet alleen aan het bedrijf. Als we alle afspraken helder op papier hebben, moet het beter gaan. De eerste ervaringen met de onlangs aanbestede beveiliging van Trigion zijn wat dat betreft goed.’

Operationeel directeur Jørgen Vestjens van Sorbon meldt dat zijn bedrijf overweegt mee te doen aan de nieuwe ronde. ‘We zijn door het College van Bestuur gevraagd mee te doen, al hangt het natuurlijk af van het feitelijke aanbestedingsdocument. Als dat er voor de zomer ligt, verwachten we niet in tijdnood te komen. We hebben natuurlijk jaren ervaring bij de UvA en HvA en kennen de ins en outs van de organisatie. Dat zou in ons voordeel kunnen werken.’ (TdO)

HvA’er verkiesbaar voor Piratenpartij Diversiteitsdag Studenten van het domein Onderwijs & Opvoeding (DOO) organiseerden op 26 maart een Diversiteitsdag op de leslocatie aan de Wenckebachweg. ‘Het thema diversiteit sluit aan bij een belangrijke pijler van de HvA,’ zei docent en medeorganisator Martine van Schaik. ‘We zijn allemaal verschillend. Het is belangrijk dat we daarmee leren omgaan.’ De diversiteitsdag was gekoppeld aan landelijke Diversiteitsdagen die eerder die week plaatsvonden. Docent Saskia Boeree denkt dat ongeveer honderd mensen aan het programma deelnamen. Studenten van de lerarenopleidingen, pedagogiek en de pabo hadden workshops en activiteiten georganiseerd, zoals breakdance en rap. Het initiatief voor Diversiteitsdag is gefinancierd vanuit het project Sturen op Studiesucces (SoS). Het is de eerste keer dat Diversiteitsdag plaatsvond. Als het aan de organisatoren ligt, komt Diversiteitsdag voortaan jaarlijks terug voor alle HvA-studenten. Het is echter nog niet duidelijk of daar bij SoS budget voor is. (RR)

Informaticastudent Ruud Pout­ sma (27) stelt zich met de Pira­ tenpartij Nederland verkiesbaar voor de Tweede Kamerverkiezin­ gen in juni. Momenteel zijn er zeven mensen die zich verkiesbaar stellen voor de partij. Poutsma ziet het lijsttrekkerschap wel zitten. ‘Ik denk dat ik de

partij in die rol goed zou kunnen vertegenwoordigen.’ De Piratenpartij zet zich vooral in voor een vrije informatiesamenleving. Volgens Poutsma moeten daarvoor het octrooi- en auteursrecht drastisch worden hervormd of zelfs afgeschaft. Hoewel de kiesraad nog moet beslissen of de partij zich verkiesbaar mag

stellen, zien de leden zichzelf al in de Tweede Kamer zitten. Poutsma: ‘Wij verwachten de komende ver­ kiezingen ongeveer vijf zetels binnen te halen.’ In Nederland bestaat de Piratenpartij sinds 2006 en doet voor het eerst mee aan de verkiezingen. De beweging is overgewaaid uit Zweden. (MS)

over het hoofd zagen. Vorige week had HvA Volleybal de uitwedstrijd in de halve finale al met 3-0 gewonnen. Het is voor het eerst dat HvA Volleybal meedoet om de titel. In andere jaren speelde het talententeam een bescheiden rol in de A-League. Als HvA Volleybal de landstitel pakt, wordt dat ook de enige titel: na dit jaar houdt het team op te bestaan.

n Zwemmen ALO-studente Femke Heemskerk heeft goed gepresteerd tijdens de Amsterdam Swim Cup die afgelopen week werd georganiseerd. Ze won de 100 meter rugslag in 1.01,77, en werd tweede op de 200 meter rugslag (2.13,14). Ook op de 100 meter vrij (54.44) en de 200 meter vrij (1.58,81) was Heemskerk runner-up. (TdO)

SPORTFLITSen n Volleybal HvA Volleybal heeft zich geplaatst voor de finale om de landstitel in de A-League. In Sporthal Zuid won het team van Ron Zwerver met 3-2 (21-25/25-20/21-25/ 25-20/15-13) van Lycurgus uit Groningen. De winst in de vijfde set kwam tot stand na een blunder van de scheidsrechters, die bij een 14-13 stand een punt van Lycurgus

havana

5

nieuws

Studentendemonstratie Beeld MondMagazine

Driehonderd studenten trokken afgelopen donderdag op de fiets door Den Haag om te protesteren tegen bezuinigingen in het hoger onderwijs.

78 boeketten voor Cohen Ex-burgemeester Job Cohen heeft 26 maart 78 bossen bloemen aangenomen van twee studenten die de minor onderne­ merschap volgen. Hij kreeg de boeketten als afscheidscadeau. Met twee bakfietsen vol bloemen vertrokken Priscilla Macintosh en Sabina Delgado naar het hoofdkantoor van de PvdA aan de Herengracht, waar Cohen het cadeau tussen de bedrijven door in ontvangst nam. Priscilla: ‘Hij was er

echt heel blij mee. We hadden één extra grote bos laten maken. Die heeft hij meegenomen naar huis.’ Macintosh en Delgado hebben de 78 boeketten bij elkaar gecollecteerd op straat. Veel Amsterdammers bleken meer dan bereid een afscheidscadeautje voor hun ex-burgemeester te sponsoren. De studenten organiseerden deze ludieke actie in het kader van hun onderneming New Art Night. Met deze onderneming organiseren zij eind juni een nachtelijk event met jonge kunstenaars. (EvH)

Even bellen met Dave van der Pol Op de Onderwijsconferentie van 8 april vindt de kick-off plaats van de eerste ‘HvA-docent van het jaar’-verkiezing. We belden met Dave van der Pol, voorzitter van studentenorganisatie ASVA die de verkie­ zing regelt. De totstandkoming van de ver­ kiezing heeft wat voeten in de aarde gehad. Hoe is het uitein­ delijk geregeld? ‘We hebben de structuur die we toepassen voor de UvA losgelaten. De HvA is een andere organisatie en die vraagt om een andere opbouw. Vanaf 8 april kan per domein worden gestemd op alle docenten, tenzij ze bezwaar hebben tegen deelname. Twee weken later sluiten we die verkiezing, waarna we zeven finalisten hebben. Die worden door hun domeinvoorzitter in het zonnetje gezet. Vervolgens gaat een jury van studenten uit de zeven domeinen kijken hoe goed de finalisten zijn. Dat gebeurt via interviews, maar we wonen ook colleges bij. Het is tenslotte geen populariteitswedstrijd. De uiteindelijke winnaar wordt bekendgemaakt op het Amstelcampusfestival in juni.’ We hoorden verhalen dat do­ meinvoorzitters hun eigen kandi­ daten wilden voordragen. ‘Dat is beslist niet de bedoeling, en door die open verkiezing van twee weken hebben we dat probleem ondervangen.’ 6

havana

Dan zijn er nog docenten actief binnen de HvA die niet ver­ bonden zijn aan een specifiek domein. Staan die buiten spel? ‘We gaan niet over de namenlijsten, maar ik ga ervan uit dat docenten die niet in dienst zijn van een domein wel gewoon meedoen. Docenten die toch vergeten zijn, kunnen via de site alsnog worden aangemeld. Alleen de gastdocenten zijn uitgesloten van de verkiezingen.’ Jullie werken met een budget van twaalfduizend euro. Dat is fors. ‘Het geeft in ieder geval aan dat de HvA de verkiezing zeer serieus neemt. We hebben te maken met opstartkosten, we laten een site voor de verkiezingen bouwen, er worden campagneposters gemaakt en het prijzengeld wordt er uiteindelijk mee gefinancierd. Het is overigens niet zo dat de ASVA een zak met geld heeft gekregen van de HvA. Het budget wordt keurig beheerd door Felix Malten (directeur Marketing & Communicatie, red.). En het bedrag voor de UvA-verkiezing is hoger.’ (TdO)

De demonstratie werd georganiseerd door Comité SOS, een studentenbeweging die zich inzet voor de kwaliteit en de toegankelijkheid van het hoger onderwijs. Bij het kantoor van de HBO-raad presenteerde Gina Plat namens SOS de eisen aan voorzitter Doekle Terpstra. Ook overhandigde Gina (20, tweedejaars deeltijd international business & management aan de HvA) een bokshandschoen die symbool staat voor de vechtlust van de studenten. Zij hopen dat de HBO-raad die vechtlust deelt. De demon-

stranten kregen van Terpstra een ingelijst document dat de HBO-raad ook kwalitatief hoger onderwijs wenst. Gina: ‘Ze hebben geen echte beloftes gedaan maar ze hebben wel laten merken dat ze achter ons staan. Dat alleen al vonden we erg fijn om te horen.’ Vervolgens waren de Vereniging van Nederlandse Universiteiten (VSNU) en het ministerie van OCW aan de beurt. Ook daar werden de eisen ­gepresenteerd. De volgende acties tegen de mogelijke bezuinigingen staan gepland in april. Dan zijn de analyses van de verschillende ministeries klaar, waaruit moet blijken hoeveel er kan worden bezuinigd en waarop. De totale rijksbegroting moet op jaarbasis met 35 miljard euro worden ingekrompen. (EvH)

Finale VSI: beleggen versus hypermobiliteit Willem Landman en Mark Scheper zijn de fina­ listen van de presentatiewedstrijd Very Short Introductions, werd afgelopen dinsdag in het Europahuis bekend. Volgens de jury staken docent fysiotherapie Mark Scheper en docent beleggingsadvies Willem Landman met hun promotieonderzoek met kop en schouders boven de rest uit. Scheper vertelde voor zo’n tachtig luisteraars over hypermobiliteit (extreme flexibiliteit) bij kinderen en Landman introduceerde een nieuw waarschuwingsmodel voor particuliere beleggers – een primeur. In krap twee uur tijd zag de driekoppige jury veertien HvA-onderzoekers van de verschillende domeinen voorbijkomen. Iedere kandidaat kreeg maximaal vijf minuten om de zaal te informeren over het eigen onderzoeksgebied – en het liefst ook te inspireren. Juryleden lector Louis Tavecchio en directeur Marketing & Communicatie Felix Malten bestookten de

kandidaten na hun presentatie met enkele inhoudelijke vragen. Het derde jurylid, Havana-hoofdredacteur Paul van de Water, nam de presentatie van de avond voor zijn rekening. Achteraf roemde Malten de twee finalisten om de interessante inhoud en soms humorvolle presentaties. ‘Beide onderwerpen zijn maatschappelijk relevant, maar wel op twee heel verschillende gebieden.’ De sprekers waren gekozen uit in totaal 36 inzendingen. Het leverde een bonte mix op aan onderwerpen en onderzoeksgebieden. Zo werd de zaal onder meer bijgepraat over Vogelaarwijken, beleggen, drijvende huizen, Twitter, extreem overgewicht en oude echtparen. De twee finalisten zijn nu een stapje dichter bij de hoofdprijs. Tijdens de onderwijsconferentie op 8 april nemen ze het opnieuw tegen elkaar op om te bepalen wie de reis naar New York voor twee personen krijgt. De ‘verliezer’ mag een stapel boeken uitzoeken bij Selexyz. Lees op pagina 16 meer over de twee finalisten. (MS)

Gratis droomhuis JCU-student Dennis Ebert probeert in het kader van zijn opleiding een volledig gesponsord huis te laten bouwen. De 22-jarige mountain­biker heeft het zo druk met de stageopdracht dat trainen er af en toe bij inschiet. Volgens Dennis moet het mogelijk zijn om voor elk onderdeel van zijn huis een sponsor te vinden, tot aan een gemeente die hem de grond geeft toe. Op de website www.bestekend.nl gaat hij de resultaten bijhouden. Het eerste schaap is inmiddels over de dam: het chique merk Bang & Olufsen gaat voor een beeld- en geluidsinstallatie in het huis zorgen. Daarmee heeft Dennis het doel van zijn opdracht in feite al bereikt. ‘Ik moest tijdens mijn stageperiode in ieder geval één toezegging binnen te krijgen. Maar ik heb er nu zo veel tijd in gestoken dat ik doorga tot het lukt.’ Door veel media-aandacht te vragen moet de woning uiteindelijk het bekendste huis van Nederland

worden. Maar het gaat niet vanzelf. ‘Als je binnen de HvA een mailtje stuurt, dan heb je meestal binnen een dag een reactie. Bij grote bedrijven kom je gewoon op de stapel. Dat ben ik dus anders gaan doen. Ik ben vorige week naar de pers gestapt en sta binnenkort in Telegraaf Woonkrant. Ook heb ik een beurs bezocht voor mensen die hun eigen huis willen bouwen. De reacties van de aanwezige bedrijven waren bijzonder enthousiast. Ik heb nu veertien bedrijven met serieuze interesse. Het is nog wat voorbarig om namen te noemen: ik wacht nog op de bevestiging.’ Vanwege alle studieactiviteiten komt er op het moment iets te weinig van fietsen. Dennis: ‘Het trainen schiet er een beetje bij in. Mijn project laat me niet meer los. Daarnaast ben ik ook nog ziek geweest. En dat terwijl het mountainbike-seizoen net is begonnen. Ik heb twee wedstrijden gereden en dat ging niet al te best. Maar het seizoen is lang, dus dat komt wel weer goed.’ (TdO)

nieuws

Beeld Bas Uterwijk

Jeans for sale

In de etalage van de AMFI Store op het Spui prijken sinds vorige week de vintage jeans van zes AMFI-studenten. In twee groepjes ontwierpen zij voor een wedstrijd van kledingketen WE de mooiste spijkerbroeken. Inmiddels liggen de broeken als limited edition in WE-filialen door heel Nederland, België en Duitsland. Wie voor een kleine zeventig euro zo’n collectors item wil bemachtigen moet snel zijn: in Amsterdam en Rotterdam zijn de gangbare maten al uit­ verkocht. (MS) havana

7

-advertentie-

Studentenaanbiedingen regionale advertentiepagina

P60 CONCERTEN DANCENIGHTS OEFENRUIMTES STAGEPLAATSEN VRIJWILLIGERSWERK

€1,met korting UVA / VU / HVA

collegekaart op deurticket!

Za 3 apr

Prof. Nomad & Paul de Munnik

Za Za Do Za

Vive La Fête + Dans Anders Club r_AW: Ophidian, Deathmachine, e.a. Q-Night: 80’s & 90’s Unlimited The Subs Heroes of Electro

17 apr 24 apr 29 apr 8 mei

Tribute to Van Morrison

Voldoende parkeergelegenheid en goede (nacht)verbindingen met Schiphol, Amsterdam Z-O en Amsterdam CS P60 Poppodium | Stadsplein 100a, Amstelveen | T 020 345 3445 | F 020 345 3446 | E [email protected] | www.P60.nl

Snel een tijdelijke studentenwoning? www.ymere.nl

pagkkl

op]npanoskjejcajej =iopan`]i `ena_p^ao_deg^]]n

sss*aecajd]]n`*jh

film masterclass DO 08/04 20.00 uur het cultureel studentencentrum van UvA & HvA

film masterclass DO 01/04 20.00 uur

P>LUX: Regie

Openbare masterclass van Poldox door regisseur IJsbrand van Veelen, die als documentairemaker bij de VPRO werkte en tal van prijzen won. toegang gratis

muziek

DO 01/04 20.30 uur

CREA Plug & Play

Met deze maand optredens van Madame Helga, Project A en Mailman John. toegang gratis

theater

Vr 02/04 20.30 uur

Placebo vs. Dogma

Een wedstrijd in improvisatietheater. Het Utrechtse Dogma kan nog steeds niet verkroppen dat sterspeler Jasper is overgelopen naar Placebo. Een wedstrijd met hoge inzet. studenten e 5,- / € 7,50 alle anderen

P>LUX: Filming and editing

Second of two Poldox masterclasses by Alex Goekjian, cameraman and editor. He worked for BBC World TV, Keuringsdienst van Waarde and filmed many documentaries. English spoken. toegang gratis

theater/muziek DO 08/04 20.00 uur

CREA Open Podium

Met oa het CREA vrouwenkoor (meerstemmige popsongs), Maus Koster (kleinkunst), Rachel Nieuwstede (singer songwriter), Stippie (band), Daan Doesburgh (gedichten) en Bas van Elk (standup). toegang gratis

caBaret

Vr 09/04, za 10/04 20.30 uur

Goedkoop cabaret

Het cabaret van morgen voor de prijs van gisteren. Vrijdag: o.a. Martijn Hillenius en Max van den Burg. Zaterdag: Yora Rienstra, Roemer van der Steeg en Floor van der Wal. Zaterdag viert Goedkoop Cabaret haar tiende verjaardag! toegang: e 6,50

muziek

zo 11/04 14.30 uur

DeBat

Di 06/04 20.00 uur

Winstgevend idealisme?

Kan de commerciële sector bijdragen aan het bereiken van de millenniumdoelen? Debat tussen bedrijfsleven en wetenschap, met oa dr. Peter Knorringa, hoogleraar Private Sector en Ontwikkeling (EUR) en Bert Fokkema, Issue Manager bij Shell. gratis voor studenten, e 5,- alle anderen

8

havana

Tell mama we’re late

CREA koor Tell mama we’re late geeft een zonnig concert met zanggroep Bant. Muziek uit alle windstreken. Plaats: Pleintheater. kortingsprijs e 8,- / € 10,- alle anderen

Meer informatie over de CREA agenda:

www.crea.uVa.nl

actueel

ingezonden brieven

Vraag van de week Niet het hoogste, maar het laatste cijfer telt als je een tentamen herkanst; mogelijk wordt dit voortaan de norm op de HvA. Goed idee?

Boeken verkopen? Zonde! Op het prikbord van het HES-intranet zie ik heel erg veel mensen hun studieboeken verkopen. Om eerlijk te zijn begrijp ik niet waarom iedereen de boeken verkoopt. Wil je ze niet bewaren als naslagwerk, in ieder geval tot dat je klaar bent met je studie? Veel boeken heb je namelijk in een later stadium van je studie nog nodig, bijvoorbeeld tijdens je stage of het schrijven van een scriptie. Het is een illusie dat je alle stof na een keer leren onthoudt voor de rest van je leven. Wel is het erg vervelend dat boeken veel geld kosten en dat uitgeverijen steeds een nieuwe druk uitbrengen. Inmiddels staat heel veel informatie uit boeken natuurlijk ook al op het internet. Toch blijft het zonde dat zo veel studenten zonder er bij na te denken hun boeken de deur uit doen. Je hebt er altijd nog wel wat aan, toch! Sander Schaap, vierdejaars commerciële economie

De soep wordt duur betaald

In een van de eerdere nummers besteedde Havana aandacht aan de soepkomverkleining door Sorbon. De actie leek succesvol; het oude formaat soepkom kwam weer terug. Maar Sorbon heeft krachtig teruggeslagen met een list! Nu staan er naast de normale koppen kleine koppen. Als je de vertrouwde soepkop neemt en op het bonnetje kijkt zie je dat er nu 1 euro wordt afgerekend voor ‘soep groot’. Daarnaast heeft Sorbon op de eerste verdieping van de Leeuwenburg posters opgehangen met de tekst ‘Sorbon heeft de prijzen verlaagd. Soep nu 0,60 euro; een prijsverlaging van tien procent’. Complete onzin, de prijs is juist omhoog met 67 procent. Joris Cavelaars, teamleader aviation management

Shuaiba Alam (18) Eerstejaars sociaal juridische dienstverlening ‘Dat is belachelijk. Het is niet eerlijk. Je herkanst toch om hoger te halen? Misschien vinden ze dat je het in één keer goed moet doen. Maar er kunnen dingen gebeuren in je omgeving waardoor je het gewoon niet kan halen. Ik vind het echt te zwaar. Als docenten geen zin hebben in het extra nakijkwerk weet ik wel een betere regel: je mag niet herkansen als je een voldoende hebt.’

Karim Tadaouni (21) Tweedejaars hbo-rechten ‘Klinkt nogal logisch. Als het laatste cijfer telt denk je eerder: ik grijp mijn kans. Mensen kunnen dan niet denken: ik heb al een 6, maar ik probeer het gewoon nog een keer om te kijken of het dan hoger uitpakt. Ze doen beter hun best. Ik heb zelf ook wel eens iets herkanst. Ik had een 5, ben goed gaan leren en haalde toen een 8,7. Maar dat had ook met het nakijkmodel van de docent te maken.’

Rosalie Barnhoorn (31) Docent sociaal juridische dienstverlening en lid van de examencommissie ‘Dit voorstel heeft ermee te maken dat we voortaan alleen in cijfers willen beoordelen, zodat mensen cum laude kunnen afstuderen. Ik kan niet spreken voor de hele examencommissie, dus ik antwoord als docent. Ik vind het zelf nogal streng: studenten kunnen door omstandigheden slechter presteren. Wel doen ze bij de eerste poging misschien meer hun best. Het extra nakijkwerk door herkansingen valt trouwens reuze mee, dat lijkt me niet het probleem.’

Rogier Haas (40) Docent elektrotechniek ‘Een herkansing geeft de meest recente weergave van wat de student beheerst. Daarom vind ik deze regel rechtvaardig. Ik probeer er nu al voor te zorgen dat mensen bij de eerste keer meteen hun best doen. Bij mijn herkansingstentamens is het iets moeilijker om een hoger cijfer te halen, omdat je dan geen bonuspunten meer krijgt voor wat je in de practica hebt gedaan. Formeel gezien heb ik misschien geen poot om op te staan, maar het werkt!’

Jolanda

Raar Pasen: het blijft toch een raar feest. In de paashaas heb ik nooit geloofd. Een haas die eieren legt, dat ging er bij mij als kind niet in. De moeder van mijn beste vriendje heeft nog een poging gewaagd door paashaas te spelen op school. Haar gezicht geschminkt als een roodharig konijn en een staartbolletje op haar spijkerbroek genaaid. Behalve haar gezicht herkende ik ook haar Duitse accent uit duizenden. Voor paaseitjes zoeken was ik altijd wel te porren. Chocolade dan. Niet zo’n vies hardgekookt ei van school. Die je eerst eigenhandig had gevonden in het park en verdeelde onder de jongere kinderen als je er te veel vond. Een ei waar de paarse kleur door de schil heen droop. Waardoor het ei aan de binnenkant viltstiftvegen leek te hebben. Het grijze bolletje middenin, daar gruwelde ik van. Alleen al om de kleur. Daarna volgde de zwavelachtige smaak. Pasen associeer ik vooral met vrije dagen. Dat het alweer bijna Pasen is, was volledig langs mij heen gegaan. Tot er een mailtje mijn nieuwsgierigheid wekte met de titel ‘Hij komt, hij komt, de PAASHAAS.’ Het bleek een mailtje te zijn van twee vriendinnen van mijn middelbare school. Het leek ze een leuk plan om met het oude vriendinnengroepje van acht een paaspicknick te houden in het Maastrichtse park. En in het zuiden des lands betekent een picknick ook echt een picknick. Geen stokbrood met kruidenboter bij de Albert Heijn halen en deze in het met peuken bezaaide Vondelpark eten. Nee, daar neem je op zijn minst een zelfgebakken Jamie Oliver-taart mee. Al het door iedereen gemaakte lekkers verorber je op een picknickkleedje op keurig getrimd groen gras, terwijl je uitkijkt over de Maas. En fijne bijkomstigheid: het is er altijd minstens drie graden warmer dan in Amsterdam. Ik stemde gelijk in, want je kunt niet vroeg genoeg beginnen met reünies. Daar is niks raars aan.

Elsemieke Hackenitz (19) Eerstejaars bouwkunde ‘Op de middelbare school heb ik een keer heel hard geleerd voor een herkansing, maar had ik alsnog een lager cijfer. Er kan altijd iets misgaan, ondanks een goede voorbereiding. Daarom ben ik het er niet mee eens. Ik zit nu te leren voor een tentamen. Dit móet ik halen, want het is een BAS-vak. We hebben een idioot drukke week, dus ik ben bang dat ik mijn andere tentamen misschien zal moeten herkansen.’ (RR)

n Columniste Jolanda te Roller (20) studeert nieuws & media. Zeg maar journalistiek. Dit is de laatste bijdrage van Jolanda aan Havana.

havana

9

reportage

Rocken voor een Jägermeister Dinsdag 6 april staat de halve finale van Make More Music gepland. Als aanloopje ging Havana op pad met deelnemende trash metal band Raiser, naar het Brabantse Schijndel. Harmen van der Meulen Het is half vier ’s middags als student informatica Remy de Boer (18, rechts op de foto) de deur van zijn ouderlijk huis in Hoorn sluit, om op weg te gaan naar het podium van die avond: rockcafé The Holy Cow, in Schijndel, Noord-Brabant. Met de

Dat de jongens nog gereden moeten worden is niet heel vreemd, aangezien de gemiddelde leeftijd van de band onder de achttien ligt. Al kan dat grotendeels op het conto geschreven worden van de piepjonge zanger, Vidal Wildeboer (15). ‘Je merkt wel dat hij

‘Gelukkig zit hier een snackbar naast’ trein en de bus naar Aalsmeer, waar zijn medebandleden, en meereizende band Most Wanted hem opwachten. In Aalsmeer oefent Most Wanted namelijk, en, aangezien Raiser niet in het bezit is van een tourbus of -auto, of de juiste hoeveelheid rijbewijzen, vormen de mannen van Most Wanted vanavond de chauffeurs. Jeffrey Rijnsburger speelt in beide bands de bas. Hij is het ook die, samen met drummer Jordy Nel, verantwoordelijk is voor de oprichting van Raiser. Remy: ‘Vidal, de gitarist en zanger, en ik zijn er later bijgekomen, via een advertentie op marktplaats.’ 10

havana

een aantal jaar jonger is, hij is nog een stuk actiever dan ik,’ aldus Remy, bij wie de jaren kennelijk beginnen te tellen. Maar dit soort reisjes gaan je ook niet in de koude kleren zitten. Aangezien de band al rond etenstijd arriveert is er de kans de plaatselijke eetgelegenheden te testen. Zoals Remy het uiteindelijk bondig samenvat: ‘Gelukkig zit hier een snackbar naast.’

Ouderwetse trash metal Schijndel – dat zijn naam te danken schijnt te hebben aan een eikenbos – is ook niet een

plek waar je meteen aan haute cuisine moet denken. Woonplaats voor een kleine 23.000 zielen, gelegen onder de rook van Den Bosch, en vanavond het decor van het laatste optreden van Raiser voor de halve finale van Make More Music. Of ze daar zullen kunnen winnen hangt volgens Remy af van ‘de smaak van de jury en het publiek’. Trash metal kun je dan ook met recht een aquired taste noemen. Remy legt uit: ‘Trash metal is in de jaren tachtig opgekomen, als een snellere, agressievere versie van heavy metal. The big four van die tijd zijn Metallica, Megadeath, Slayer en Anthrax. De metal muziek die nu wordt gemaakt, bijvoorbeeld door Machinehead, is vergeleken met toen een stuk strakker en minder rauw, ook veel meer geproduceerd. Maar die bands van nu halen het sowieso niet bij hoe het ooit was.’ Zelf speelt Raiser dan ook ouderwetse trash metal, of zoals Remy het zegt: ‘trash metal in een nieuw jasje.’ Het kwade speelt ook bij hun muziek een grotere rol dan het goede. ‘Tja, het gaat meestal wel een beetje over kutte dingen: “World of Hate” klinkt niet erg positief natuurlijk. Als je onze titels ziet kun je al wel zien dat we niet echt een feestbandje zijn.’ Desondanks lijkt het publiek in The Holy Cow – veel mannen met zwarte bandshirts met een buikje, soms een tattoo, meegesleepte zoete witte wijn drinkende verveelde vrouwen – zich vanavond prima te vermaken. Hoewel de waardering voornamelijk blijkt uit een lauw applaus na elk nummer, en het niet met de rug naar het podium

Beeld Jelmer de Haas

staan, zijn er een paar enthousiastelingen die alle nummers meebrullen en nog net niet staan te headbangen. Dat laatste compenseert Raiser zelf op het podium gelukkig ruimschoots. Remy: ‘Qua spel was het niet ons beste optreden, maar het publiek was er wel positief over, hoorde ik. Dat is altijd wel leuk. En er waren op zijn minst een of twee mensen in het publiek die echt goed meededen, dat helpt ook. Het is fijn als je zulke mensen in het publiek hebt staan. Dan speel je een beetje voor hen.’ Na het optreden kan de band verdergaan met het grote vervelen, behalve Jeffrey, die immers ook in Most Wanted speelt, en dus verder kan spelen. Gelukkig is de drank gratis. ‘Dat is wel echt uitzonderlijk, meestal krijg je een paar consumptiebonnen en drink je drie drankjes gratis of zo,’ zegt Remy. Hij en Jordy maken goed van de gelegenheid gebruik, beurtelings bestellen ze een rondje Jägermeister, zoals het rocksterren betaamt. Veel meer zullen ze er ook niet aan overhouden. Remy: ‘We kregen tien euro de man. Als je daar je kosten van het ov van aftrekt, en iets dat je ’s avonds nog in de snackbar te eten haalt, dan verdien je er eigenlijk helemaal niks aan. Het gaat meer om de lol.’ En die hebben ze, al is het afbouwen na het optreden van Most Wanted wat minder geslaagd, na een x aantal shotjes. ‘Gelukkig is de andere band nog helemaal nuchter.’ n

Halve finale Make More Music, Heeren van Aemstel, 6 april

interview

‘Nederland moet zich klaarmaken’ Naar eigen zeggen is hij ‘besmet’ met het Olympisch virus. Cees Vervoorn, beoogd lector topsport Beeld Pepijn Barnard

& onderwijs, helpt dan ook mee de Olympische Spelen van 2028 naar Nederland te krijgen. Nu al? Ja, nu al. ‘Ik wil Nederland helpen te transformeren tot sportland.’ Anouk Kemper In 1976 maakte Vervoorn zijn eerste Olympische Spelen mee, in Montréal. Hij was nog een ‘jongetje’ van zestien, maar wel een jongetje dat zich had geplaatst voor de 100 meter vlinderslag. Een medaille won hij niet, toch zou zijn liefde voor het grootste sportevenement ter wereld nooit meer verdwijnen. ‘Sindsdien heb ik ze allemaal meegemaakt, als sporter, als coach, als begeleider, als bestuurder, noem maar op. Er is weinig leukers dan de Olympische Spelen, iedereen is gelijkgestemd.’ Om dit te verduidelijken vertelt Vervoorn het verhaal van de zwemmer Vladimir Salnikov. Deze Rus werd in 1980 Olympisch kampioen op de 1500 meter vrije slag. Hij kon in 1984 zijn titel niet verdedigen, omdat

derland. Al weet hij nog niet precies wat zijn taak inhoudt. ‘Ik ben er nu een paar weken mee bezig, maar er zijn nog geen uitgekristalliseerde plannen. Bovendien is lobbyen juist niet iets wat je op papier zet, je pakt je kans als de gelegenheid voorbijkomt.’ Toch weet Vervoorn precies waar hij naar streeft. Nederland moet gezonder worden. ‘De komende tien jaar zijn heel belangrijk. Nederland moet zich klaarmaken, ondermeer door goede sportvoorzieningen te realiseren en door het opbouwen van een trackrecord wat betreft sportevenementen. De belangrijkste partij hierbij is het onderwijs, want daar gaat als het ware heel Nederland ‘doorheen’. Als mensen al op jonge leeftijd iets mee-

‘Presteren is helemaal niet vies’ de Sovjet Unie het evenement boycotte als tegenreactie op de boycot van Moskou 1980. ‘Maar die man werd in 1988 wéér Olympisch kampioen, op zijn 28e, dat is voor een zwemmer echt bejaard. Toen hij na de race het restaurant binnenkwam waar alle sporters zaten te eten, kreeg hij een staande ovatie. Nou, dát zijn de Spelen. En daar wil ik meer van meemaken.’

Gezonder Geen wonder dus dat de oud-zwemmer meewerkt aan de Olympische lobby in Ne-

krijgen van sport, maakt dat al een groot verschil.’ Kortom, Vervoorn wil dat elk kind bekend raakt met het belang van sporten.

Duurzaam Dat riekt een beetje naar propaganda, maar volgens de sportliefhebber is dat niet zo. ‘Sport, gezondheid en beweging worden maatschappelijk gezien steeds belangrijker, maar op basisscholen en middelbare scholen is gymnastiek een ondergeschoven kindje. Neem het dus beter op in het lesprogramma. Zo kunnen we bijvoorbeeld obesitas terug-

dringen en alleen daarom is het al belangrijk.’ Tevens wil Vervoorn de Spelen koppelen aan HvA- en UvA-studenten. Volgens de oud-zwemmer lopen er genoeg talentvolle studenten rond met een passie voor sport. ‘Laat studenten bouwkunde bijvoorbeeld nadenken over concepten van het nieuwe Olympisch Stadion. Of studenten civiele techniek over de watervoorziening op grote evenementen en anderen weer over hoe we de Spelen zo duurzaam mogelijk kunnen organiseren.’ Vervoorn denkt ook aan speciale minors en lezingen. Daarnaast hecht hij veel waarde aan de term ‘leren excelleren’. ‘Het is typisch Nederlands om te zeggen: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Ambities zijn verkeerd. Terwijl presteren helemaal niet iets vies is, je mag best de beste cijfers halen. Of als land zeggen dat je de beste infrastructuur hebt en de Spelen wilt organiseren.’

naar hier te krijgen. Opvallend genoeg is Nederland het enige land dat er nu al mee bezig is. Zo werd Brazilië in 2009 benoemd als gastland voor 2016, terwijl zij in 2006 pas hadden bedacht dat het misschien leuk was om zich kandidaat te stellen. ‘Wij hebben heel veel tijd, dat is zowel een voordeel als een nadeel,’ erkent Vervoorn. ‘Je moet die spanningsboog proberen vast te houden. Toch merk ik dat verschillende partijen, zoals het onderwijs, Rijkswaterstaat en Economische Zaken, al nadenken over hoe zij een bijdrage kunnen leveren.’ Natuurlijk bestaat de kans dat de Spelen over achttien jaar heel ergens anders plaatsvinden, maar dat ziet de lobbyist niet als een domper. ‘Dan hebben we Nederland sowieso naar een hoger niveau getild. Ik geloof dat die veranderingen blijvend zullen zijn.’

Fiets Heidens kwarwei Helaas blijkt Amsterdam niet te excelleren in het uitvoeren van grote projecten. Denk alleen al aan de verzakkingen rondom de Noord/Zuidlijn en de eindeloze verbouwingen van het Rijks- en het Stedelijk Museum. Desondanks blijft de oud-zwemmer positief. ‘De Noord/Zuidlijn is alleen Amsterdam en de Olympische Spelen zijn heel Nederland. Het is een nationale aangelegenheid met een veel breder draagvlak. Neemt niet weg dat we een slecht imago hebben op het gebied van grote projecten, maar je bent nooit te oud om te leren.’ Het zal hoe dan ook een ‘heidens karwei’ worden om de Spelen

Aan zwemmen, dat waar het allemaal mee begon, komt de oud-olympiër nog maar weinig toe. ‘Ik houd heel erg van koud water, dat vind ik lekker. Zomers zwom ik in een buitenbad, maar dat is nu ook verwarmd. Daar houd ik niet zo van.’ De oud-topzwemmer zit tegenwoordig liever op de fiets. n

Cees Vervoorn neemt deze week afscheid als voorzitter van het domein Bewegen, Sport & Voeding havana

11

strandbeesten

Leven van de win Al bijna twintig jaar knutselt kunstenaar Theo Jansen aan zijn Animari, of zoals hij ze zelf noemt: Strandbeesten. Havana sprak met Jansen – die een workshop verzorgt op de Onderwijsconferentie – over pvc-buizen van de Gamma, het mechanisme van evolutie en mislukkingen van de Schepper. Annemarie Vissers

‘Ik gaf mezelf een jaar. Dat liep dus totaal uit de hand’, grinnikt Theo Jansen, uitkijkend over het voorbijrazend verkeer van de A13 bij Den Haag Ypenburg. Zijn bouwkeet annex atelier staat pontificaal op de geluidswal naast de snelweg. Zijn immense bouwwerken van pvc-buis staan op een veldje naast de keet. Overal waar je kijkt staan de skeletten van de ‘strandbeesten’, van

U ziet uw strandbeesten als levende wezens, als nieuw leven? ‘Ja. Nou ik probeer het te maken, ik probeer een nieuwe schepping neer te zetten. Ik weet natuurlijk wel dat het geen écht beest is. Mijn intenties gaan heel ver, maar ik realiseer me dat ik nog geen ultieme vorm van leven heb gemaakt. Daar heb ik de komende twintig jaar nog voor.’

‘Voor de ultieme vorm van leven heb ik de komende twintig jaar nog’ pvc-buizen, plastic, petflessen en tie-wraps. Zijn strandbeesten, die leven van de wind – ‘ze hoeven niet te eten’ – zijn wereldwijd bekend. Stad, strand en land reist hij af om te vertellen over de generaties pvc-beesten die hij bouwt. Hoe komt iemand erbij om van pvcbuizen bouwsels te maken die op het strand moeten overleven? ‘De geboorte van de Strandbeesten vond plaats na het schrijven van een column in de Volkskrant, ik heb jaren voor die krant geschreven. In dat stukje schreef ik over het idee dat je van pvc-buizen een strandbeest kon maken, dat door wind wordt gedreven. Daar heb ik een halfjaar niets mee gedaan. Toch ben ik op een middag naar de Gamma gegaan en heb een pakketje buizen gekocht en ben ermee gaan knutselen. Na die middag besloot ik mezelf een jaar te geven aan de buisjes. Dat is helemaal uit de hand gelopen. Er zijn ondertussen zeven periodes – animari-generaties – geweest. Iedere keer kwam er wat bij, zo heb ik een “maag” ontwikkeld, en “spieren”. Nu zitten we in het Cerebrum, de periode van de hersenen.’ 12

havana

Pvc lijkt nou niet meteen het meest levende materiaal. ‘Toch zit er een analogie in. Al het leven is gemaakt van eiwit. Elk mens, elk dier, elke cel is opgebouwd uit eiwit. Dat is ook een beperkt gebruik van materiaal. Zo probeer ik me ook te beperken tot het gebruik van pvc-buizen – en wat plastic. Als je eiwit – op zich een vrij blubberig materiaal – miljoenen jaren de kans geeft, dan wordt het dus wel wat, blijkt. Ik probeer dat ook met pvc, al geloof ik niet dat ik het nog ga meemaken dat het materiaal zichzelf, zoals eiwit dat doet, gaat reproduceren. Het idee van de Strandbeesten echter wel, er zijn over de hele wereld mensen bezig met het maken van strandbeesten. Op die manier zou je kunnen zeggen dat ze zich reproduceren.’ Uw workshop op de Onderwijsconferen­ tie heeft als titel De Grote Fantast en Zijn Streven naar Perfectie. Wat is daar­ bij de relatie met de Strandbeesten? ‘Met de Grote Fantast, tevens de titel van mijn boek, bedoel ik de mens, de soort die gespecialiseerd is in het abstraheren van de wereld. We dromen de wereld als een kopie,

kunnen de werkelijkheid simuleren in onze hersenen. Doordat we bepaalde scenario’s kunnen afspelen in onze hersenen kunnen we kiezen uit het, voor ons, beste scenario. Dat maakt ons tot overlevers. Stel dat je voor een beslissing staat: verhuizen of blijven op de plek waar je bent. Dan fantaseer je over de situatie die gaat ontstaan. Je beleeft de situatie alvast, als een show in je hersenen. Onze hersenen scheppen als het ware een fantasiewereld. Het instrument van de fantasie is het instrument om egoïstisch te kunnen zijn. Dat verbeelden van het ik, is een instrument in de evolutie.’ Vanwaar die fascinatie met evolutio­ naire processen? ‘Die filosofie over de werkelijkheid, over de werkelijke evolutie is ontstaan uit het bezig zijn met de Animari. Als je nieuwe vormen van leven maakt, dan doe je als het ware de evolutie over. Je ondervindt dezelfde problemen in de schepping, zoals de echte schepper ze moet hebben ondervonden. En daarbij krijg ik ideeën over hoe het gegaan is. Ik kreeg op een gegeven moment een boek van Richard Dawkins, The Selfish Gene. Tot dat moment dacht ik dat ik wist hoe het werkte, evolutie. Na het lezen van dat boek bleek dat mijn benul van de evolutie en leven eigenlijk minimaal was. Daar ben ik mee verder gegaan, ook in de Strandbeesten.’ Tijdens lezingen en in de media komen er grote woorden voorbij. U wordt vergeleken met God. Theo Jansen als Schepper, die de evolutie overdoet. (Lacht) ‘Daar zit ook een heel stuk ironie bij, dat moet men niet al te serieus nemen. Maar zoals bij elke grap en ironie zit er wel een serieuze ondertoon in. Ik verbaas mij er nog steeds over dat wij leven – maar dat zal iedereen wel doen. Ik probeer het leven nog steeds te ontdekken, door het opnieuw te maken. Daar hoop ik dan wijzer door te worden.’ Als een pootje van een strandbeest niet werkt, grijpt u in. U laat de ‘natuur’ niet op z’n beloop. ‘Als een pootje niet werkt, is dat een mutatie, een speling van wat ik gemaakt heb. Dan sterft het uit op dat moment en dan ga ik een ander pootje maken. Ik geef toe dat ik er nog veel handwerk in moet steken, maar het principe van evolutie werkt hetzelfde. Een groot deel van de evolutie van de strandbeesten vindt plaats in mijn hoofd. Ze moeten eerst in mijn hoofd overleven, en dan ook

nog in de praktijk. In negen van de tien gevallen lukt dat overigens niet. Dan gaan ze op het beenderenveld. Daar leer ik dan weer van, principes die wel en niet werken. Ik doe er een paar performances mee, en dan verklaar ik het beest uitgestorven.’ U heeft aan de TU Delft natuurkunde gestudeerd. Kijkt u als een wetenschap­ per naar uw animari of als kunstenaar? ‘Ik weet eigenlijk niet wat ik ben. Wanneer ben je een wetenschapper? Als je op een universiteit werkt? Labels leggen beperkingen op mensen. Ik denk dat veel wetenschappers meer kunstenaar zijn dan dat ze zelf willen weten. Mijn opleiding heeft mijn geest wel veranderd, de manier van denken wordt anders door onderwijs. Die kennis vergeet

strandbeesten

nd

Beeld Fred van Diem (grote foto) en Loek ven der Klis

je allemaal. Ik denk ook niet dat ik tijdens de workshop kennis ga overdragen, maar een gevoel. Ik hoop mijn toehoorders te infecteren met mijn fascinatie voor techniek in het algemeen. Ze het gevecht dat ik aan het leveren ben, te laten ervaren. Misschien herkennen ze er iets in.’ n

Onderwijsconferentie Op de Onderwijsconferentie – donderdag 8 april in de Beurs van Berlage – zullen ook onderstaande sprekers een workshop geven. Meer over de conferentie op HvA-intranet. ■■Jaap Peters, oprichter van het kwartaalmagazine Slow Management. Hoe kwaliteit oplost in rationaliteit.

Peters legt in zijn lezing een link tussen het meetbaar maken van kwaliteit en het verdwijnen ervan. ■■Yolanda Eijgenstein, onderwijsvernieuwer en auteur van Happy Worker. Maak jij jouw team gezond? Eijgenstein zal ingaan op het gegeven dat een plezierig bedrijfsklimaat van groot belang is om als team goede prestaties te leveren. ■■Peter Starreveld, docent, redacteur en UvA Docent van het Jaar 2009. Wat maakt een hoorcollege goed? Docenten moeten een eigen manier van lesgeven vinden. Met praktijkvoorbeelden. ■■Huub Nelis, adviseur, directeur YoungWorks, bureau voor jongerencommunicatie Puberbrein binnenstebuiten? Aan de hand van een interactieve presen-

tatie gaat Nelis in op de inzichten uit zijn gelijknamige boek en wat dat betekent in de dagelijkse praktijk. ■■Andrea Wiegman, uitgever en hoofdredacteur Second Sight, het platform voor trends en trendwatching. Een nieuwe wereld, over de kwaliteit van leven. Wat doen we met informatie die dagelijks op ons afkomt en veranderende waarden? ■■Hans Strikwerda, consultant Nolan Norton & Co, hoogleraar Organization Theory and Organizational Change UvA De kwaliteit van de toekomst? Het hoger onderwijs moet zich niet richten naar de toekomstige behoeften van de maatschappij maar moet die behoeften innoveren. Wat betekent dit voor HvA-docenten?

■■Farid El-Khassim, integratiedeskundige, gespecialiseerd in jeugdproblematiek. Allochtone studenten, wat doe jij ermee? Wat betekent het voor een student met een niet-westerse achtergrond om in het hbo te studeren. Hoe ga je als docent om met cultuurverschillen? ■■René Diekstra, psycholoog en auteur Stressmanagement en persoonlijke effectiviteit. Hoe verminder je stress en hoe breng je orde aan in de constante stroom van prikkels? ■■Coco de Meyere, lifestyleconsultant De kracht van verandering. Waarom is verandering een essentieel onderdeel in ons leven en waarom zijn veel mensen er bang voor? havana

13

sturen op studiesucces

Iedereen in de lift lochtone studenten een duwtje in de rug te geven: het geld uitgeven lukt al aardig, nu nog hopen op de juiste resultaten. Merel Straathof ‘Twee meisjes met hoofddoek begonnen aan een opleiding bij Gezondheid. Na drie dagen waren ze alweer uitgeschreven. Ik denk dat zij zich daar ongemakkelijk gevoeld hebben. Ze zijn niet opgevangen door een docent, ze hebben geen intakegesprek gehad. Die binding met de HvA had er toen al moeten zijn,’ zegt Reintje Gianotten, beleidsmedewerker van het project Sturen op Studiesucces (SoS). Sinds mei 2008 waakt Gianotten samen met SoS-projectleider Joke Oosterhuis over de schatkist met zeventien miljoen euro aan subsidiegeld. Die kist gaat alleen open als de domeinen of opleidingen met goede plannen komen ter verbetering van het studiesucces van hun studenten, en vooral van de nietwesterse allochtone studenten. De opdracht van ex-minister Plasterk is duidelijk: dicht het gat tussen allochtone en autochtone hbo-studenten. Nog altijd veertig procent van de allochtone HvA-studenten valt uit in de eerste twee jaar van de opleiding. Van degenen die blijven haalt veertig procent de propedeuse niet in de vereiste twee jaar. En van alle eerstejaars is slechts dertig procent allochtoon. Dat percentage moet omhoog, vond Plasterk.

No cure, no pay Duidelijke orders uit Den Haag, maar toch maakt de HvA liever geen onderscheid tussen haar studenten. ‘Dan ga je stigmatiseren,’ stelt Oosterhuis. Dus kiest de hogeschool voor de gulden middenweg: SoS-projecten voor alle studenten. Met die beslissing neemt de HvA een risico, want bij de volgende subsidieverdeling in 2012 wordt de hogeschool afgerekend op de vooruitgang van enkel de allochtone studenten. Ook als de streefcijfers niet gehaald worden, wordt de schatkist opnieuw gespekt tot 2014 – maar dan wel met een stuk minder geld. Oosterhuis: ‘Door de tussentijdse resultaten zou de subsidie een stuk lager kunnen uitvallen dan in 2008. In dat jaar kregen we geld op basis van het aantal niet-westerse allochtone studenten op de HvA. Daar hadden we mazzel mee.’ Het hele domein Maatschappij & Recht maakt sinds een jaar dankbaar gebruik van het SoS-geld. Voor hbo-rechten is het 14

havana

projectleider Robbert Land die toeziet op het studiesucces van alle rechtenstudenten. Want hier wordt – geheel in lijn met het HvA-beleid – geen onderscheid gemaakt tussen studenten. Land: ‘Er is geen wezenlijk verschil tussen de prestaties van allochtone en autochtone rechtenstudenten. Al onze studenten kunnen wel een duwtje in de rug gebruiken.’ Een belangrijk aandachtspunt van de opleiding is het taalniveau van de studenten. ‘Vanuit stage- en afstudeerplekken horen we regelmatig dat het niveau omhoog moet,’ zegt Land. ‘Taal is essentieel in het juridische werkveld. Studenten moeten wetteksten begrijpen, artikelen analyseren en standpunten beargumenteren.’ Om het niveau op te krikken investeerde de opleiding het afgelopen jaar in een taallijn voor alle eerstejaars. ‘Allochtone studenten hebben problemen met lidwoorden en beschikken meestal niet over een grote woordenschat. Maar ook onze autochtone studenten zitten qua taal niet op het hbo-startniveau.’

Advocaat Ook voor het zorgenkindje ‘studie-uitval’, komt de subsidie als geroepen. Land: ‘Ieder jaar verwelkomen we zo’n vijfhonderd nieuwe studenten, waarvan we veertig procent voor de zomervakantie alweer kwijt zijn.’ Volgens hem is een onduidelijk beroepsbeeld vaak het probleem. ‘Eerstejaars gaan af op de titel “advocaat”, terwijl ze daar juist niet voor worden opgeleid.’ De opleiding investeert dan ook in betere studieloopbaanbegeleiding en goede informatievoorziening voor en vanaf de eerste studiedag. ‘Startende studenten moeten meteen weten: wat kan ik verwachten, bij wie kan ik terecht en waar word ik voor opgeleid?,’ zegt Land. ‘Door goede voorlichting kan een student snel beslissen: dit is het wel of niet.’ Of alle inspanningen uiteindelijk voor de gewenste resultaten gaan zorgen, is nog even afwachten; rechten moet nog met de eerste rapportage komen. Een opleiding die al wel zover is, is de pabo. De lerarenopleiding stond in 2008 als pilotopleiding aan de start van het SoS-project en heeft inmiddels meerdere projecten lopen.

Net als rechten doet de pabo niet aan SoS-projecten speciaal voor allochtone studenten. Een gedurfde keuze, gezien de statistieken van 2007. Toen haalde slechts 3,5 procent van de niet-westerse allochtone studenten de propedeuse in een jaar, tegen 19,7 procent van de autochtone studenten. Ook de uitvalcijfers van het eerste jaar verschillen nogal tussen de twee groepen: zeventig procent van de niet-westerse allochtone studenten tegenover vijfenveertig procent van de autochtone studenten. De grote leegloop is tweedejaarsstudente Ouafa Bourik (20) bekend. ‘Ik ben geschrokken van het aantal studenten dat het eerste jaar niet afmaakte. In september zat ik met dertig studenten in de klas, in juli waren dat er nog maar dertien.’ Volgens haar is het dan ook hoog tijd voor hulp. ‘De meeste studenten die uitvallen zijn allochtoon. Ze krijgen te weinig steun en voelen zich buitengesloten.’ Toch kiest de pabo liever voor algemene

studenten. Hierdoor blijft er een groot gat tussen de prestaties van allochtone en autochtone studenten. Sterker nog, in veel gevallen wordt het verschil alleen maar groter doordat allochtone studenten de streefcijfers niet halen, terwijl autochtone studenten juist beter presteren dan de gestelde streefcijfers. Zo hoopte de pabo in 2008 minimaal 32,9 procent van de allochtone studenten na een jaar nog in de schoolbanken te houden. Maar het percentage bleef steken op 31,7 procent. Daar tegenover staat het streefcijfer voor autochtone studenten van 57,3 procent. Maar uiteindelijk bleef zelfs 61,9 procent van deze studenten op de opleiding.

Diversiteit Bargeman vindt het jammer dat niet iedereen evenzeer profiteert van SoS. ‘Het is moeilijk om dat gat te dichten. Het blijkt dat autochtone studenten meer succes hebben bij de activiteiten die we inzetten. We zullen

‘Vooral de autochtone studenten profiteren van de maatregelen’ projecten ter verbetering van het propedeuserendement, de aansluiting tussen mbo en hbo en het taal- en rekenonderwijs. Zo kwam de opleiding met een wel heel pabo-verantwoorde oplossing voor het lage propedeuserendement. Projectleider Robinet Bargeman: ‘Ik geloof in een positieve benadering. Voor alle studenten die in het eerste jaar hun propedeuse halen wordt een groot chique feest in de Singelkerk georganiseerd. Studenten blijken dat toch wel belangrijk te vinden. Het is ook veel leuker dan je certificaat later op te halen bij de onderwijsbalie.’ Met het project dat het taal- en rekenniveau van studenten moet verhogen, slaat de pabo zelfs twee vliegen in een klap. Eerstejaars die hun verplichte taal- en rekentoets met vlag en wimpel halen, mogen hun klasgenoten coachen die de toetsen nog niet hebben gehaald.

toch meer nadruk moeten gaan leggen op diversiteit.’ Maar volgens de projectleider is er niet alleen maar slecht nieuws. ‘Over het algemeen hebben veel meer studenten hun taaltoets gehaald. De allochtone studenten hebben zelfs hun achterstand op de autochtone studenten wat ingelopen.’ Maar die taalverbetering is nog niet terug te zien in de punten waar de HvA in 2012 op wordt beoordeeld: de instroom, uitval en het propedeuserendement van allochtone studenten. De vrouwen van het SoS-project kijken dan ook liever naar de toekomst. Beleidsmedewerker Gianotten: ‘Hopelijk is het over twee jaar wel te zien, want we moeten wel vooruit. Sommige HvA-opleidingen zijn al bijna zwarte opleidingen. Nu is dertig procent van onze studenten allochtoon, maar dat zal alleen maar toenemen.’ n

Geen gejuich Het zijn stuk voor stuk leuke projecten met goede bedoelingen. Maar na anderhalf jaar investeren is toch de grote vraag: wat levert het op? De pabo publiceerde eind 2009 als eerste HvA-opleiding een tussenrapportage over 2008. Het leverde nog geen juichende SoS-staf op. Weliswaar gingen alle pabo’ers er dat jaar iets op vooruit, maar het zijn vooral de autochtone studenten die profiteren van de maatregelen, niet de allochtone

SoS-project ■■Om het studiesucces van niet-westerse allochtone studenten te verbeteren, gaf het ministerie van OCW in 2008 58 miljoen euro aan de vijf grote hogescholen in de Randstad. Daarvan ging 17 miljoen euro naar de HvA. Momenteel lopen er veertien SoS-projecten, verdeeld over twintig HvA-opleidingen.

Beeld JeRoen Murré

Ze-ven-tien miljoen euro subsidie krijgt de HvA om al-

sturen op studiesucces

havana

15

And the winners are… Mark Scheper

Willem Landman

Afgelopen week streden veertien onderzoekers om

Dus de koffers voor New York zijn nog niet gepakt? ‘Door VSI leer je in vijf minuten de essentie van je onderzoek aan een niet ingewijd publiek te vertellen – dat is de grote winst. Ik heb geen flauw idee wie er gaat winnen, ik maak me er niet zo druk om. Alhoewel, ik moet wel toegeven dat ik al in mijn agenda heb gekeken wanneer ik een weekje weg zou kunnen. Ik zou dan mijn vriendin meenemen, uiteraard. Anders moet ik de komende tijd op de bank slapen.’

de twee finaleplekken van de Very Short Introductions. Mark Scheper en Willem Landman wisten hun onderzoek het best te pitchen binnen de gestelde vijf minuten. Merel Straathof Fysiotherapie-docent Mark Scheper haal­ de de finale met zijn promotieonderzoek over hypermobiliteit (extreme flexibiliteit) bij kinderen. De jury gunde jou een finaleplaats. Waarom denk je? ‘Ik ben nog steeds verbaasd. Ik vond de concurrentie erg sterk. Meerdere kandidaten hadden een heel maatschappelijk relevant onderwerp – zoals Willemien Dorresteijn over Amsterdamse krachtwijken. Maar ik denk dat de jury uiteindelijk voor mij heeft gekozen, omdat er nog niet zo veel bekend is over hypermobiliteit – terwijl heel veel mensen er last van hebben. Zij kampen met depressies, vermoeidheid, armen die uit de kom vliegen, broze botten, minder sterke spieren, noem maar op. Zeker op het gebied van hypermobiele kinderen is er nog een hoop te ontdekken. Daarom onderzoek ik of zij gebaat zijn bij een speciaal behandelprotocol.’ Niet echt makkelijk om dat allemaal in vijf minuten te vatten. ‘Ik vond mijn presentatie heel goed gaan, al was ik wel bang dat mijn stortvloed aan informatie iets te veel zou zijn voor de luisteraars. Achteraf zeiden mensen dat het prima te volgen was en dat ik erin geslaagd was een complex onderwerp in lekentaal 16

havana

uit te leggen. Dat was voor mij het mooiste compliment van de avond. Ik heb uiteindelijk wel iets langer over mijn presentatie gedaan dan was toegestaan. Maar later zag ik dat andere kandidaten die vijf minuten ook behoorlijk ruim namen.’ Ga je je tactiek nog aanpassen voor de finale? ‘Ik denk dat ik mijn verhaal een beetje ga aanscherpen, want tijdens de Onderwijsconferentie moet het echt in maximaal vijf minuten. Aan de Powerpoint en de inhoud verander ik verder niets. Ik kan nu wel allemaal grappen gaan bedenken, maar tijdens het presenteren wil ik gewoon mezelf ­kunnen zijn. Het belangrijkste is dat het verhaal klopt.’ Hoe schat je de concurrentie in? ‘Ik vond de presentatie van Willem Landman over de risico’s van beleggen ontzettend geestig. Het onderwerp is relevant en actueel, zeker nu met de economische crisis. Niet veel mensen hebben verstand van beleggen, maar hij wist zijn verhaal duidelijk over te brengen. Hij is wel mijn concurrent, maar ik ben niet echt bezig met het wedstrijdelement. Ik wil vooral bekendheid geven aan mijn promotie en laten zien dat onderzoek aan de HvA zowel een praktische als theoretische kant heeft.’

Docent beleggingsadvies Willem Land­ man haalde de finale met zijn promo­ tieonderzoek over een waarschuwings­ systeem voor de particuliere belegger. Lopen er op de HvA beleggers rond? ‘De laatste jaren zijn steeds meer mensen zich gaan interesseren voor beleggen. Dat is ook te zien aan het aantal inschrijvingen van de minor beleggen: het is inmiddels de op een na grootste minor van de HvA. Studenten willen begrijpen hoe het precies in elkaar steekt, maar hopen vooral in tien lessen rijk te worden.’ Is een nieuw waarschuwingssysteem voor particuliere beleggers nodig? ‘Zeker. Ik zoek naar manieren om de particuliere belegger te beschermen tegen de grote spelers op de beurs. De hele DSBaffaire illustreert hoe er soms misbruik gemaakt wordt van de onwetendheid van mensen. Maar dit systeem moet mensen ook tegen zichzelf beschermen. Mensen staren zich soms blind op de winsten van anderen en denken vervolgens dat ze ook kunnen beleggen. Maar ze zijn helemaal niet thuis op de beurs.’

De jury roemde je voor je humor. Is dat je kracht? ‘Voor ik op de HvA ging werken heb ik geruime tijd lesgegeven aan mbo’ers. Het is niet makkelijk om deze leerlingen een hele les geïnteresseerd en vooral geconcentreerd te houden. Daar heb ik geleerd om tijdens lessen regelmatig een voorbeeld te geven, een grap te maken of een kleine pauze in te lassen. Die kennis kwam tijdens mijn presentatie goed van pas.’ Tijdens de finale op de Onderwijscon­ ferentie spreek je voor 800 mensen. Zenuwachtig? ‘Ik ben altijd een beetje zenuwachtig als ik voor een groep mensen moet spreken, maar volgens mij is dat niet erg. Presentator Koos Postema heeft me wel eens verteld dat hij nog altijd gezonde spanning heeft voor hij begint. Hij zei: “De eerste keer dat ik niet meer zenuwachtig ben, weet ik dat het fout zal gaan.”’ Wie mag er mee als je de reis wint? ‘Dat wordt mijn vrouw. Ze komt naar de finale op 8 april in de Beurs van Berlage. Ook een aantal relaties van de beurs hebben beloofd te komen, die werken toch om de hoek. Ik zou het super vinden om de reis naar New York te winnen. Het is een leuke, originele prijs – weer eens wat anders dan een fles wijn en een bos bloemen. Mijn vrouw en ik hebben allebei een tijdje in New York gewoond, het zou mooi zijn als we ook het New York van na 9/11 kunnen bezoeken.’ n

■■Tijdens de Onderwijsconferentie op 8 april in de Beurs van Berlage vertellen de finalisten opnieuw in vijf minuten over hun onderzoek. De winnaar gaat er vandoor met twee tickets naar New York, de ‘verliezer’ mag een stapel boeken uitzoeken bij Selexyz.

Beeld Fred van Diem

very short introductions

openwaterzwemmen

Hans-Peter Hartog is pas achttien maar kan zich nu al meten met de internationale top van het openwaterzwemmen. ‘Mijn moeder vond het eerst helemaal geen leuk idee.’ Eveline van Heumen ‘De nieuwe Maarten van der Weijden? Nee, zeker niet. Hij is echt een stuk sneller. Maarten is zo’n twee meter en ik ben maar één meter negenenzeventig. Zijn handen zijn veel groter en hij heeft schoenmaat zevenenveertig dus daarmee kan je veel meer water verzetten dan ik. Ik wil ook met niemand vergeleken worden. Ik wil gewoon mezelf blijven.’ Openwaterzwemmer Hans-Peter Hartog (eerstejaars commerciële economie aan de Johan Cruyff University) is van zwemmen in de sloot tot het wereldkampioenschap in Brazilië gekomen. Hij is pas achttien jaar maar kan zich nu al meten met de internationale top. De Wormerveerse zwemmer hijst zich graag in zijn strakke pak voor wedstrijden in Brazilië, Israël, Turkije en Hong Kong en schuwt daarbij geen kwallenbeet of aanval van een andere zwemmer. ‘Het is allemaal begonnen in de sloot achter het zwembad. Aan het eind van het eerste seizoen – ik was toen zes jaar – zei de trainer: “Zo, nu begint pas het échte seizoen, het zomerseizoen!” We gingen toen zwemmen in de brede sloot en dat was mijn eerste aanraking met openwaterzwemmen. Mijn moeder vond dat eigenlijk helemaal niet zo’n leuk idee.

Ze ging meteen verhaal halen bij de trainer. Die vertelde toen dat er ook wedstrijden zijn voor openwaterzwemmen en zo heb ik in dat jaar al vier wedstrijden gezwommen. Eerst deed ik gewoon mee voor de lol, maar het werd steeds serieuzer. Ik vond het zwemmen erg leuk, maar ik zat ook nog in de Nederlandse selectie van waterpolo. Ik ben wel een teamspeler, maar ik wil kunnen zeggen: ik heb het zélf behaald, ik heb dit gedaan. Daarom heb ik twee jaar geleden gekozen om volledig voor het zwemmen te gaan. De vijf kilometer schud ik nu zo uit m’n mouw, dat doe ik even in een uurtje. De tien kilometer is wel wat lastiger.’

Familieruzies ‘Het zwemwereldje is echt één grote familie. In Nederland zijn er sowieso niet veel openwaterzwemmers maar ook in het buitenland gaat iedereen heel hecht met elkaar om. Vorig jaar oktober deed ik mee aan een grote wedstrijd in Hong Kong. Een week voorafgaand aan de wedstrijd train je samen en eet je samen. Iedereen leerde elkaar al snel kennen en de jongens brachten veel tijd met elkaar door. Tot op de dag van de wedstrijd, toen was het ineens echt ieder voor zich.

Het kan er soms ook wel hard aan toegaan, hoor. Bij de keerpunten om de boei halverwege de race is het altijd weer gevaarlijk. Iedereen wil als eerste om die boei heen. Je moet dus niet raar opkijken als je een trap krijgt of zelfs onder water wordt geduwd. Het is echt ellebogenwerk. Dan komt ook meteen mijn waterpoloinstinct naar boven. In Nederland komen die gevechtjes een stuk minder vaak voor dan bij internationale wedstrijden. De Nederlandse openwaterzwemmers ken ik ook door en door. Ik weet dat ik ze dan toch wel eruit sprint of dat ze breken tussentijds. Het werd me te voorspelbaar. Ik ken van iedere Nederlandse zwem-

Beeld Bas Uterwijk

Niet bang voor een kwal of een trap ren voor de finale. Ik vind het echt belangrijk dat ik een studie naast het zwemmen doe. Op de JCU doe je alles heel zelfstandig en dat is best zwaar. Tot nu toe heb ik maar twee tentamens niet gehaald dus dat vind ik best meevallen. Misschien was sport, management & ondernemen een meer voor de hand liggende studie voor mij geweest. Maar toen ik daar op de open dag was en het woordje “sport” viel, wilde ik eigenlijk meteen m’n jas aandoen en weggaan. Ik vind sport leuk, maar ik hou het bij zwemmen. Ik ben superfanatiek in alles wat ik doe en ik wil altijd winnen. Maar ik ben helemaal niet goed in andere sporten

‘De vijf kilometer schud ik zo uit m’n mouw’ mer de sterke en zwakke punten. Daarom ben ik ook internationaal gegaan, ik wilde een nieuwe uitdaging. Afgelopen januari in Brazilië bij het wereldkampioenschap kon ik met de internationale top tot 6,6 kilometer meekomen, daarna werd het zwaar. Ik mis helaas nog net een stukje kracht. Het is wel goed om te weten waar ik sta. Nu heb ik me kunnen meten op internationaal niveau. Door de internationale wedstrijden heb ik geleerd dat er ook een stukje tactiek bij komt kijken. Eerst zwom ik gewoon zo hard als ik maar kon en dan zag ik wel waar het eindigde. Nu blijf ik meer bij de groep en probeer ik mijn krachten te spa-

dus dan kan ik het maar beter laten. Ik moet twee keer per week om kwart voor vijf opstaan en de rest van de dagen rond zes uur. Op zondag slaap ik uit, dan word ik rond zeven uur wakker. Maar dat voelt toch echt als uitslapen. Ik train twintig uur per week. Daarnaast doe ik nog drie uur aan krachttraining. Ik hoop dat ik dit jaar mee kan doen aan het Europees jeugdkampioenschap. En dan natuurlijk doorstromen naar het EK en WK. Ik heb nog wel een aantal jaar, ik ben nog jong. Zwemmers zitten meestal pas op hun vijfentwintigste op hun top. Die Olympische Spelen in 2016 zouden haalbaar moeten zijn.’ n havana

17

ondertussen in...

very short introductions

Guilin Chi Chung Man (23 jaar, derdejaars media, informatie & communicatie) studeert Chinees in China en houdt zich ondertussen bezig met lekkere hapjes.

Uit eten voor zeventig cent

Voor mijn minor studeer ik in China Chinees. Wellicht een beetje vreemd omdat ik Chinees ben, maar in China zijn er veel verschillende dialecten. De hoofdtaal Mandarijn ken ik niet en wil ik wel graag leren. Zo kan ik me onderscheiden van mijn medestudenten en het lijkt me een mooie toevoeging, als toekomstig marketeer. In Guilin verblijf ik op een internationale campus, daar deel ik mijn kamer met een medestudent. Wat mij gelijk opviel was hoe open iedereen op de campus is. Op mijn eerste dag had ik al met veel nieuwe klasgenoten kennisgemaakt. Een van hen bleek helemaal geen klasgenoot maar een docent van 27 die er nog ontzettend jong uitziet. Het leven in Guilin is spotgoedkoop, tenminste in vergelijking met Nederland. Ik hou ervan om uit eten te gaan maar in Nederland doe je dat niet elke dag. Tenminste als je een arme student bent. In Guilin doe ik dat wel elke dag. Ik betaal veertig tot zeventig cent voor een maaltijd en dan krijg je écht value for money. Het smaakt goed en is betaalbaar voor iedereen. Waar je echter niet op moet letten is de presentatie. De gerechten zien er vaak onsmakelijk uit maar schijn bedriegt. Je moet natuurlijk wel de juiste tentjes kennen. Als je genoeg mensen kent, kom je vanzelf bij de betere restaurants terecht. Gelukkig is er genoeg keus in Guilin. Na een paar keer Chinees eten wilde ik even iets anders, dus ging ik Koreaans eten met mijn vrienden. Op aanbeveling van mijn vrienden nam ik de rijst met ei en groenten. We kregen er ook nog soep, kimchi (chilipeper met groenten) en onigiri (rijstballetjes met kruiden) bij. Per persoon kostte dat maar zeventig cent! Op straat kan je ook ontzettend lekker eten. In het begin durfde ik dat niet te nemen aangezien op straat eten niet bepaald hygiënisch is. Nadat ik zag dat mijn vrienden het ook aten kon ik de verleiding niet meer weerstaan. En ik moet zeggen dat ik nog geen last heb gehad van mijn buik!

Loes

Wieteke

Chi Chung

Annemarie

Kelly

Kyra

18

havana

Aardie

Beeld Fred van Diem

Rendabele muziekwebsite Wie? Kees de Jong (23) is vierdejaars student technische informatica Wat? Afstudeeronderzoek en eigen bedrijf ROAR E-Zine, muziekwebsite voor jongeren

‘Al tien jaar lang loop ik festivals en concerten in binnen- en buitenland af: ik sta net zo lief op Mystery Land als op Graspop in België. Eigenlijk hou ik van alle muziek. Als hobby zette iemand tien jaar geleden ROAR E-Zine op, een obscure Engelstalige metalwebsite. Maar hij kreeg het te druk met zijn studie en wilde ermee stoppen. Toen hebben mijn klasgenoot Marcel Kamphuis en ik de site overgenomen. De afgelopen jaren hebben wij er een Nederlandstalige website van gemaakt voor een breder publiek. Je kunt er recensies lezen van concerten, festivals, boeken en cd’s, maar ook kaarten winnen voor optredens. In het begin bezochten mensen alleen de site om die kaarten te winnen, maar tegenwoordig komen ze toch geregeld terug. Het afgelopen jaar hebben we het bezoekersaantal zien groeien van negenduizend naar vijftigduizend unieke bezoekers per maand. Onze docenten van het project ondernemerschap en innovatie zijn heel enthousiast over onze site. Middels het afstudeeronderzoek zoeken we naar mogelijkheden om onze site voor een nog groter publiek interessant te maken. Dat is natuurlijk weer van belang voor de opbrengsten, want uiteindelijk willen we er wel van kunnen leven. Nu kunnen we dat zeker nog niet. De vijfhonderd euro die we maandelijks aan advertenties verdienen, investeren we direct weer in de site. In het businessplan beschrijven we een aantal innovatieve applicaties. Want zoals onze docenten zeggen: er

bestaan al duizenden muzieksites. Voor de site gaan we een game en festivalfilmpjes maken; leuke compilaties van de optredens. We promoten onszelf al via social media als Hyves en Facebook. Maar voor extra aandacht willen we bij concerten een Bluetooth-server neerzetten. We verzoeken mensen hun Bluetooth aan te zetten, dan ontvangen ze een berichtje: wil je concertkaarten winnen? Surf dan naar onze site. Het kost ontzettend veel tijd om de naam ROAR E-Zine te vestigen en groot te maken. Ik bel hele middagen achter platenlabels, festivals en clubs aan, maar uiteindelijk loont het wel. We hebben nu contact met Mojo Concerts, Live Nation, Melkweg en Paradiso, waardoor we aan gratis kaartjes komen. Je merkt: als je er achteraan zit is veel mogelijk. Maar je moet zeker niet gaan zitten afwachten.’ n Merel Straathof

Studenten, ctoren docenten of le imaal ax m vertellen in hun er ov en ut vijf min Very Short onderzoek bij . Meer weten? Introductions eb.nl/vsi www.havanaw

de hoogste bieder

Beeld Fred van Diem

Staat: nieuw / Prijs: (60 x 70 cm) € 100, (100 x 120 cm) € 250 / Af te halen in: Almere / Interesse? Kijk op www.leonolmo.com

Beeld Fred van Diem

Wat? Schilderijen met spannende titels als ‘Showing Pink’, ‘Hooray For Boobies’ en ‘Blonde Is Better’. Zevendejaars media, informatie & communicatie Leon Olmo van Kranen maakt doeken in uiteenlopende formaten on demand. Lever een foto in en Leon maakt er een stencil van waarna hij met acryl of latex aan de slag gaat. Of wat er maar voor handen is. Let wel: Leon schildert het liefst vrouwen. Reden van verkoop? ‘Na mijn grafische opleiding ben ik veel met schilderen bezig geweest. Dat is alweer acht jaar geleden. Sinds twee jaar heb ik het weer opgepakt. In die tijd heb ik denk ik zo’n tweehonderd doeken gemaakt. Afgelopen december heb ik er vijftien gemaakt, maar daar zaten ook veel erg kleine tussen. Ik maak bijna al mijn doeken in opdracht. Vaak maak ik dan met Illustrator een stencil en gebruik ik dat als basis. Over een groot doek doe ik zo’n twee weken. Ik zie het echt als een hobby en vraag er dan ook niet veel geld voor. Je zou het eigenlijk wel studentenprijsjes kunnen noemen.’

En verder? ‘Ik schilder het liefst vrouwenlichamen. Dat vind ik toch net wat spannender dan een man of een stilleven. Door een mooie foto kan ik heel erg geïnspireerd raken. Ik maak dan ook niet alleen doeken in opdracht maar soms naar een eigen idee. Ik werk vaak met spraypaint en met stencils. Daarmee kan je alle verhoudingen toch net wat beter houden dan uit de losse pols. Ik ben niet echt een kunstenaar, hoor. Ik ben gewoon graag creatief bezig. Als ik met een heel leuk project bezig ben kan ik zomaar nachten doorhalen. Op sommige van mijn doeken zitten wel tien lagen verf omdat ik niet tevreden was. Zelf heb ik thuis niet veel van mijn doeken hangen. Eentje hangt in de woonkamer en ik heb een muurschildering van de skyline van Manhattan gemaakt. Maar verder vind ik het veel leuker als mijn doeken een mooi plekje vinden bij iemand anders thuis.’ n Eveline van Heumen

havana

19

recensies

Online expo

Cd

Jan Banning www.janbanning.nl HHHHH

Peepers (Leaf) HHHHH

Bureaucratics

Polar Bear

Theater

Zomertrilogie

31 maart tot 2 april en 20 t/m 25 april, Stadsschouwburg Wel gaan Barry Atsma (je weet wel, uit KEVBDD) staat sinds lange tijd weer eens op de planken. Even geen megafilms voor deze acteur, maar back to the roots. Zomertrilogie is een lichtvoetige comedy over materialisme en de liefde. Niet gaan Juist door alle commerciële films kun je Atsma moeilijk nog serieus nemen als toneelacteur.

Festival

Sonic Connections

1 t/m 3 april, Brakke Grond Wel gaan Het festivalseizoen begint langzaamaan weer op gang te komen. Met het heerWat Fotograaf Jan Banning schoot een reeks foto’s van bureaucratie over de hele wereld. Hij fotografeerde ambtenaren in onder meer India, Rusland, Bolivia, Liberia, Frankrijk, Jemen, de Verenigde Staten en China. De serie werd al gepubliceerd en geëxposeerd in 2008, maar zoals dat tegenwoordig gaat met Twitter en consorten kan alles ieder moment weer in de schijnwerpers staan. Dus nu er in Duitsland een expo is waarop de foto’s te zien zijn, kakelt het digitale wezen er wederom op los. Havana doet mee met het rumoer. Jij kunt je biezen pakken en naar Duitsland vertrekken of surfen naar www.janbanning.nl. Waarom wel Bannings fotoserie brengt bij de kijker nogal een openbaring te weeg. Heersend beeld van de Nederlandse ambtenaar: een grijze muizige man, meestal in bezit van vadsig gestel, zit in ergonomisch matig verantwoorde houding achter een onder papier bedolven bureau in een grauwe kantoortuin. Zijn werkzaamheden bestaan uit verwoed mailen, druk bellen en zo meer. Overleden schrijver Simon Carmiggelt verzon er in de jaren vijftig een prachtig woord voor, de Nederlandse ambtenaar was volgens hem koning in epibreren (het verrichten van niet nader gespecificeerd werk dat heel voornaam lijkt, maar desondanks helemaal niets voorstelt). Dan de ambtenaren over de grens vastgelegd door Jan Banning. In India zit een in blauw gewaad gestoken dame achter een volledig ontruimd bureau. Ze heeft haar paperassen verschoven naar de achtergrond, op de kast liggen metershoge stapels documenten. Vast goed gesorteerd. Het verschil tussen de werkomstandigheden van ambtenaren wereldwijd wordt door Banning schrijnend blootgelegd. Hoezo cao? Een kapot bureau of een lage kruk werkt ook. Verder komt de verscheidenheid aan ambtenarenklussen aan het licht. Echt niet alleen bureaupapzakken. Een Franse medewerker van de narcoticabrigade heeft zijn werkplek opgefleurd met wietvlaggen. Waarom niet Omdat het toch een beetje mosterd na de maaltijd is? Met vraagteken, want wanneer iets mooi/interessant/leerzaam (etc., etc.) is, dan maakt het natuurlijk niet uit dat je het een jaartje of wat na dato bekijkt. Wel komen de foto’s op het web minder indringend over dan op groot formaat tijdens een expo. Wat ook kan: het boek kopen dat bij de fotoserie is verschenen, met achtergrondverhalen van journalist Will Tinnemans. n Kim Bos 20

havana

Wie Drummer Sebastian Rochford van de Britse band Polar Bear timmert al zeven jaar aan dit project. Ondertussen staat er een goede band hem bij, bestaande uit onder meer tenorsax, contrabas en gitaar. Wat Het vierde album Peepers, met ook dit keer een gebalanceerde mix van jazz, rock en electro. Waarom wel ‘Happy For You’ opent de plaat met intrigerende saxofoonpatronen. Ze blazen erop los alsof hun leven ervan afhangt. Het is even wennen aan het unieke geluid. Ik kan begrijpen dat jazzfans dit absoluut niet mooi vinden. Maar wacht toch nog even met de cd stopzetten en in de prullenbak gooien. Want na de opener volgt het dynamische ‘Drunken Pharaoh’ dat alle jazzkanten opgaat. Van bebop tot post jazz. Van ambient tot free jazz. Je luistert als het ware naar een machine. Het klinkt steeds anders. De momenten van rust worden afgewisseld met dynamische, ritmische stukken. Imposant. Met ‘The Love didn’t go Anywhere’ bewijst Polar Bear dat ze ook meeslepende muziek kunnen maken. Bestaat het woord ­droomjazz? Polar Bear staat bekend om het mixen van jazz en rock. Bij ‘A New Morning will come’ hoor je sterk deze afwisselingen. Een hiphopdrumritme versterkt het jazzachtige saxofoongeluid. Deze mix, die overigens vaak voorkomt op Peepers, maakt de muziek toegankelijk voor mensen die minder van jazz houden. Niet onopgemerkt blijven twee nummers: de titeltrack ‘Peepers’ en ‘Bap Bap Bap’ (fantastische titel, past precies bij het funky ritme). Een gewaagde cocktail van jazz, rock en elektronica. Je hoort de humor en de speelsheid van de band. Het ritme gaat met je op de loop, vrolijkheid voort de boventoon. Waarom niet Peepers is een uitstekende plaat op twee nummers na. ‘Bump’ en ‘Scream’, van beide ruim een half minuutje, verstoren de rest van de plaat. Ze gieren uit je speakers, het gaat alle kanten op met de elektronica en de saxofonen. Het geluid doet pijn aan je oren. Toegevoegde waarde hebben deze nummers niet, je zapt ze door. Aan de andere kant: het maakt Peepers behoorlijk divers. n Miriam Bons

lijke weer van de afgelopen tijd kun je vast een voorproefje nemen bij Sonic Connections. Optredens, workshops, bijeenkomsten en zelfs een museum. De Brakke Grond heeft ook dit jaar weer een fantastisch festival op poten gezet. Niet gaan Een festival moet voor jou duur, druk en groot zijn.

Tentoonstelling

My grandma was a turtle – Cuny Janssen

2 april t/m 2 mei, Foam Wel gaan De titel verwijst naar een indianenstam uit Oklahoma. Cuny bezocht deze stam omdat ze nieuwsgierig was naar wat er bij moderne indianenkinderen nog te zien is van hun afkomst. Foam is altijd fijn om doorheen te lopen, maar deze voorstelling heeft iets bijzonders. Cuny heeft beelden van mensen, maar wisselt ze af met prachtige landschappen. Het indianengevoel is daardoor compleet. Niet gaan Ach, Foam. Je voelt je cultureel verantwoord als je er loopt, maar echt boeiend vind je het niet. Eigenlijk valt het altijd tegen.

Theater

Club Slip & Grip

3 april, Comedy Theater in de Nes Wel gaan De Amsterdamse versie van Moulin Rouge. Van klassiek ballet tot paaldansen, moderne theaterdans tot lapdance en van opera tot popmuziek. Alles kan in Club Slip & Grip. Je weet niet wat je gaat zien deze avond, dat blijft tot het moment van aanvang geheim. Als de optredens tegenvallen kun je je gaan bezatten. De bar blijft namelijk open. Na afloop is er een dj die tot in de late uurtjes draait. Niet gaan Je hebt het niet zo op surprise optredens, je wilt weten waar je aan toe bent. Je weet dan ook niet wat je aan moet trekken, let’s face it: voor een avondje paaldansen trek je iets anders aan dan voor de opera.

Muziek

Stevie Ann

5 april, Kleine Komedie Wel gaan Het Nederlandse meisje met de prachtige blues stem. One Year of Love en The Poetry Man zijn onze favoriete liedjes van deze singer-songwriter. Niet gaan Als je niet van rustige muziek houdt en snel afgeleid bent, moet je lekker thuis blijven.

zwart-wit

Beeld Rian Roegholt

Beeld Hans van Vinkeveen

eten

Broodjes van down under ‘Meedogenloos Versbelegde luxebroodjes en huisgemaakte viskoekjes, salades, quiches en taarten: bij de internationale lunchroom Small World vind je alleen fresh, homemade food. Er is alleen weinig plek, want het kneuterige zaakje is vooral cateraar. Sfeer In een zijstraatje van de Haarlemmerdijk, tegenover een bedenkelijke coffeeshop, zit Small World Catering. Rond de gevel staan simpele houten krukjes, bevolkt door allerlei – met name alternatieve en internationale – types. Binnen kijk je zo de kleine keuken in. In de vitrine ervoor liggen gerechten uitgestald. Zitruimte is er bijna niet: er staan een paar krukken aan de bar tegen het raam. Het krijtbord is voorzien van een Engelstalige prijslijst. De eigenaar van Small World is namelijk een Australiër. Eten Er zijn mensen die zweren bij de broodjes van Small World. Onze broodjes – een ciabatta met carpaccio, Parmezaan en zongedroogde tomaatjes en een focaccia met warme geitenkaas, gegrilde pompoen en rucola – smaken inderdaad super. Je kunt zelf de broodsoort kiezen, maar als je lang aarzelt hakt het behulpzame personeel de knoop voor je door. Ook de salades zijn heerlijk. We verbazen ons over de knapperigheid van de sperzieboontjes. De bietjes – niet echt een sexy groente – zijn friszoet door de appel en lekker kruidig. De cheesecake die we als dessert nemen is goddelijk. De muffin is oké. Bediening Alle personeelsleden spreken Engels, maar de meesten verstaan ook Nederlands. Echt bedienend personeel is er niet, maar als je binnen bestelt komen ze het buiten brengen. Ze zijn vriendelijk en relaxed bij Small World. En goed van

vertrouwen: als blijkt dat we niet kunnen pinnen in de zaak, mogen we zo weglopen om cash te halen. Prijs De meeste broodjes kosten iets in de buurt van zeven euro. Voor onze uitgebreide tweepersoonslunch met drankjes waren we 23,90 euro kwijt. Een schappelijke prijs voor wie graag iets spannenders wil dan een broodje kaas. De porties zijn royaal. Kortom Small World is een geinig tentje met lekker eten. Het is een geschikte plek om even neer te strijken tijdens een shopmiddag op de Haarlemmerdijk. En wellicht een bruikbaar adres voor wie een feestje geeft en een cateraar zoekt. n Rian Roegholt Waar Small World Catering Binnen Oranjestraat 14 1013 JA Amsterdam tel. 020 420 2774 www.smallworldcatering.nl

als Mike Tyson’ Henri Penners (25), eerstejaars voeding & diëtetiek

Sport ‘Kickboksen, mijn passie. De kick is dat je boven jezelf uitstijgt. Je krijgt beuken van beren van kerels, maar overwint de angst. Hierdoor word je ook zelfverzekerder en stap je makkelijker in andere situaties. Kom maar op, ik durf het aan, wat ik ook voor mijn kiezen krijg. Golfen dat is voor niksende rijkelui. Beetje tegen een balletje slaan en met een autootje naar de volgende bal rijden.’ Tv ‘UFC: Idols zeg maar voor kooivechters en freefighters. Ik kijk technisch, naar de dekking, de arrogantie waardoor iemand vaak knock-out geslagen worden. Ja, er hangt een fout sfeertje omheen. Op een gala loopt algauw vijfhonderd jaar bajes rond. Er wordt ook even veel buiten de ring gevochten. Dan vliegen de VIP-tafels door de zaal.’ Muziek ‘Eek-A-Mouse. Ik was van hiphop maar ben afgeknapt op de teksten over bitches en velgen. Reggae en dancehall, dat is relaxed. Wolter Kroes, Marianne Weber, schlagers zoals ze in Limburg – waar ik vandaan kom – luisteren, dat is er bij mij nooit ingekomen.’ Film ‘Heat, om de spanning, het camerawerk en briljante acteren van Robert De Niro en Al Pacino. Dé scène is aan het eind: de mislukte bankoverval. Je waant je in een oorlogszone, de kogels vliegen om je oren. No Country for Old Men is voor mij het bewijs dat de Oscars niks voorstellen. Een rare moordenaar, de held die halverwege doodgaat en een open einde, daar kan ik slecht tegen.’

Idool ‘Mike Tyson, die ondanks privéproblemen tot grote hoogte is gestegen. Tyson deed iets wat zelden is vertoond. Elke stoot was wat ze noemen with bad intentions. Daar zat al zijn agressie in. Hij wilde de kop van zijn tegenstander afslaan. Ik had wel wat meer van dat meedogenloze van hem willen hebben. Balkenende, dat is Harry Potter: te stijf, en alles mislukt bij die man.’ Moment ‘Mijn kennismaking met Formule 1 op Francorchamps. Indrukwekkend hoe het geluid van de wagens door merg en been gaat. Een domper was dat ik voor het kickboksen naar Amsterdam ben verhuisd, daar van dé kickbokstrainer van Nederland mocht meedoen met de wedstrijdgroep en toen finaal in elkaar werd geslagen. Ik kwam in alles tekort: techniek, snelheid, incasseringsvermogen, killer instinct. Ik heb er wel een mooi T-shirt aan overgehouden.’ Humor ‘Richard Pryor, de godfather van de standuppers. Een klassieker over Duitse herders die de politie had aangeschaft: “Goed genoeg om blanke criminelen te pakken, maar negers lopen harder dan domme Duitse honden.” Javier Guzman is zo’n typisch Nederlandse cabaretier die van alles roept over de sfeer in Nederland. Ga dan de politiek in.’ Stokje ‘Ik geef het stokje aan docent fysiologie Ljiljana Stanic-Jovic. Een schat van een vrouw die tijdens coachingsgesprekken diepgaande en warme adviezen geeft.’ n Hans van Vinkeveen

Oproep Ben je uit eten geweest? Stuur dan je recensie naar [email protected]. Als je recensie geplaatst wordt, krijg je de kosten van het etentje tot 50 euro vergoed. havana

21

varia check ook

Havana begint aan zijn vijftiende jaargang. Genoeg verleden tijd voor een wekelijkse duik in het stoffige archief.

15 havanaweb.nl

• In dezelfde Havana van december staat een uitgebreid interview met Thom de Graaf. De toenmalige voorman van D66 krijgt ruim baan om zijn partij in de etalage te zetten als de partij van het redelijke alternatief. Tikje gechargeerd: D66 is een geweldige partij, vooral voor studenten. Toch lukt het de Graaf niet om de HvA-studenten voor hem te winnen want een enquête geeft overduidelijk aan dat GroenLinks de populairste partij blijft. • In Almere blijft het kwakkelen. De nieuwe opleidingen komen niet van de grond en de sociëteit kan haar deuren niet openen wegens een ontbrekende vergunning. Een andere sociëteit doet haar best om populair te worden bij de bestuurders en managers van de HvA. Na een feest organiseren ze een grote schoonmaak. Helaas verslapen de studenten zich. n Paul van de Water 22

havana

HvA to do’s

Beroepsoriëntatieweek

Kobutan

April 2002

• De HvA moet bezuinigen, althans volgens het College van Bestuur. De Centrale Medezeggenschapsraad (CMR) is het met het College eens. Toenmalig CMR-voorzitter Jerke van der Woerdt laat weten dat er diep gesneden moet worden. ‘Er zijn problemen en we moeten ook kijken hoe we die in de toekomst kunnen voorkomen.’ Een week eerder heeft er met dezelfde voorzitter een interview in Havana gestaan. Daarin laat hij weten dat de CMR vooral een luis in de pels moet zijn.

hva-agenda 6 t/m 9 april

Fraude? • Een aantal hbo-instellingen wordt beschuldigd van frauduleus handelen bij de inschrijving van studenten. Het woord ‘fraude’ is wellicht niet van toepassing maar er is wel sprake van ‘onregelmatigheden’. In de slipstream van deze beschuldigingen en in de hausse van negatieve publiciteit raken mensen hun baan kwijt. Zo maakt collegelid Ron Bormans zijn vertrek bekend. Gerrit Vreugdenhil – directeur Financiën – verdwijnt door de zijdeur. O&O – het bedrijf dat een grote rol heeft gespeeld bij de hbo-fraude – haalt ook bijna dagelijks de krant. In de Kamer worden vragen gesteld over de wens van HvA-collegevoorzitter Scheerens om dat bedrijf over te nemen. Scheerens vertelt in de Volkskrant dat ‘het doodzonde is om alle knowhow die in de afgelopen jaren bij O&O is opgebouwd te laten schieten’. Voor die opvatting weet hij weinig steun te verwerven. De overname gaat dan ook niet door.

gekeurd

Huismeesters in het zonnetje Ter gelegenheid van de nationale huismeesterdag zetten Havana en CampusTV de huismeesters van de verschillende HvAgebouwen in het zonnetje.

Maak je eigen viral Studenten die de minor internetmarketing volgen, moeten volgens docent Jurriaan Gorter niet alleen maar passief YouTuben en surfen, maar zelf aan de slag met de mogelijkheden en toepassingen ervan. Dat lijkt simpel, maar hoe maak je eigenlijk een goede viral? Havana en Campus.tv deden een college mee. Via havanaweb.nl zijn de resultaten – filmpjes met onder andere vastgelijmde eurostukken en mummies van wc-papier – te bekijken.

Geschokt hebben wij kennis genomen van het plotselinge overlijden van

MAROUANE MALOUK (1986 - 2010) Marouane studeerde bij de lerarenopleiding lichamelijke oefening (ALO). Wij hebben hem leren kennen als een enthousiast en sociaal mens. Behalve klassenvertegenwoordiger was hij ook een rolmodel voor zijn medestudenten: Marouane was toegewijd, gedisciplineerd en creëerde teamspirit. Vorige week woensdag heeft er een herinneringsbijeenkomst plaatsgevonden voor medestudenten en docenten. Wij wensen zijn familie en vrienden veel sterkte toe bij het dragen van dit zware verlies. Directie en medewerkers Hogeschool van Amsterdam Domein Bewegen, Sport en Voeding

Een veredelde sleutelhanger om een belager uit te schakelen: werkt dat? Het is twee uur ’s nachts als je in het pikdonker door een verlaten steeg naar huis loopt. Achter je hoor je opeens het geluid van voetstappen die versnellen. De schrik slaat je om het hart – de batterij van je telefoon is leeg en er is niemand die je kan helpen. Achterom kijken is geen optie; het zou zomaar de moderne versie van Jack the Ripper kunnen zijn. Lichtelijk paranoïde tast je in je zakken naar iets dat lijkt op een wapen, maar zonder resultaat. Angst maakt zich van je meester, wat nu? Om in dergelijke situaties je mannetje te staan hoef je niet langer een hamer en pepperspray mee te zeulen in je handtas. Volgens zelfverdedigings-profs is er nu een simpele en lichtgewicht oplossing in de vorm van een veredelde sleutelhanger: de Kobutan. Na een speciale training zou het dertien centimeter lange aluminium staafje een onmisbare hulp zijn in het uitschakelen van de belager – al is het maar voor even. Ter voorbereiding op de ultieme test bekijk ik enkele ‘lessen’ in Kobutan – naar de Japanner Kobuta – op YouTube. De mannen in het filmpje wekken de illusie dat zelfverdediging zoiets is als ballet. Met gracieuze bewegingen valt de een aan, waarna de ander het stokje op de pols van zijn aanvaller duwt en hem daarmee moeiteloos op zijn buik draait. In andere situaties blijkt het ook een prima steekwapen; in de oksel, nek, handen, ogen en andere ‘zwakke’ delen van het lichaam. Tijd voor actie. Met mijn gloednieuwe rode Kobutan (de roze was uitverkocht) in de aanslag stormt mijn gewillige belager op me af. Geen idee wat ik fout doe, maar binnen enkele seconden is de Kobutan van eigenaar gewisseld en sta ik met mijn rug tegen de muur. Onder het mom ‘valse start’ pleit ik voor een herkansing en een tragere aanval (net als in het echt…). Dit keer krijg ik de kans mijn wapen ook echt te gebruiken. Met kracht duw ik de Kobutan op de pols van mijn aanvaller. Het levert een kleine ‘au’ op, maar vervolgens ben ik opnieuw degene die het onderspit delft. Als ik de bijbehorende Kobutan-cursus had gevolgd, was ik wellicht een betere partij geweest voor mijn aanvaller. Voor nu kies ik voor de easy way out: de pepperspray laat ik lekker in mijn tas zitten en de Kobutan fungeert prima als sleutelhanger. n Merel Straathof

Sinds 1998 wordt de Beroepsoriëntatieweek (BOW) tweemaal per jaar georganiseerd door derde- en vierdejaars studenten management economie & recht (MER). Deze week is verplicht voor zowel eerste als tweedejaars MER-studenten. Gedurende de week zijn de studenten te gast bij verschillende bedrijven, ze kunnen workshops volgen en bezoeken de georganiseerde bedrijvendag. Dit jaar is het thema ‘leiderschap’. Met dit thema verwacht de organisatie dat de studenten een eigen visie met betrekking tot leiderschap ontwikkelen. Meer informatie op www.beroepsorientatieweek.nl 8 april

Onderwijsconferentie Sinds 2005 organiseert de HvA jaarlijks in het voorjaar een bijeenkomst voor docenten over onderwijsontwikkelingen. Afgelopen jaren kwamen onderwerpen aan bod zoals talentontwikkeling, inspirerend leren, beroepsperspectief, leerproces en flexibiliteit. Het thema voor deze zesde onderwijsconferentie is ‘focus op kwaliteit’. Gerenommeerde sprekers met bijzondere onderwerpen en ideeën gaan in twee rondes masterclasses met HvA medewerkers aan de slag. 11.30 uur tot 19.00 uur, Beurs van Berlage, vanaf 5 maart meer informatie op intranet 20 april

Verkiezingsdebat Als opwarmer voor de Tweede Kamerverkiezingen organiseert Verkiezingentweedekamer. nl samen met Havana en Folia een evenement waarbij studenten in de gelegenheid worden gesteld te debatteren met politici van landelijke partijen. Zo krijgt het publiek de mogelijkheid om tijdens het debat per sms vragen en stellingen naar het podium te sturen, waarna de politici en student-deelnemers hierover in debat gaan. Het evenement zal worden gepresenteerd door Jort Kelder. De entree is gratis en er zal worden gezorgd voor een hapje en een drankje. Aanwezige politici: Marianne Thieme (PvdD), Rita Verdonk (TON), Tofik Dibi (GroenLinks), Fred Teeven (VVD), Jasper van Dijk (SP) en Frits Bolkestein (erelid VVD). Optredens van Jan Jaap van der Wal en DJ Joshua Walter, 19.45 tot 23.00 uur, gebouw Leeuwenburg, Weesperzijde 190. Aanmelden: www.verkiezingentweedekamer.nl 21 april

SM&O Summit De opleiding sport, management & ondernemen organiseert jaarlijks een congres waar ondernemen in sport centraal staat. (Sport) bedrijven uit heel Nederland komen bijeen om kennis te vergaren rondom actuele thema’s. Dit jaar is het thema: nieuwe media in de sport. Op deze dag komt onder andere aan bod hoe PSV fans aan zich bindt met inzet van sociale netwerken zoals Hyves en Facebook. 13.00 uur tot 19.30 uur, Dr Meurerlaan 8, www.smosummit.nl

weekgast

Gina Plat (20, tweedejaars deeltijd international business & management) pro­ testeert namens het SOS Comité tegen de voorgenomen bezuinigingen van het ministerie van OC&W. De studentenbeweging strijdt voor beter en toegankelijker hoger onderwijs. Op donderdag organiseerde het comité een demonstratie per fiets in Den Haag.

Maandag 22 maart Toen ik een tijdje geleden voor het SOS Comité werd gevraagd heb ik meteen ja gezegd. Bezuinigingen van twintig procent zijn echt onacceptabel. Vooral de manier waarop: ze willen de studiefinanciering afschaffen en het collegegeld verhogen. Als deeltijdstudent ontvang ik geen stufi, maar ik vind het heel belangrijk dat iedereen kan studeren. Vandaag waren er lokale acties van het comité om studenten te informeren over de bezuinigingen en de actie van aanstaande donderdag. Wij zijn met een groep door Amsterdam gefietst, langs allerlei locaties van de UvA en de HvA. Op een bakfiets stond een spreekgestoelte met een professor die een duivelse leer predikte: ‘Studeren is voor de rijken!’ Erg overtuigend. Vooral HvA-studenten reageerden geschrokken. Veel mensen wisten nergens van. Hbo-studenten zijn vaak wat jonger, die hebben hun stufi nog een tijd nodig. ’s Avonds hebben we de actie geëvalueerd in onze vergadering. Tussendoor heb ik ook nog een sollicitatiegesprek gehad, want ik heb momenteel geen baan. Het is helaas niks geworden, dus ik blijf zoeken en solliciteren!

Dinsdag 23 maart Vanochtend ben ik eerst een rondje gaan hardlopen in het Vondelpark, even mijn hoofd leegmaken. Daarna zijn we gaan flyeren bij InHolland. Dat pakte heel goed uit. Ik heb ook nog kort vergaderd met de hbo-groep van het SOS Comité over wat we verder gaan doen, zoals de organisatie van een debatavond. ’s Avonds ben ik naar een filmavond geweest in het oude Trouw-gebouw. Dat was echt heel gezellig: je kon er voor een paar euro eten krijgen en dan lekker met je bordje op schoot films kijken. Eigenlijk stond er gisteravond een vergadering gepland in Utrecht, maar daar ben ik dus niet heen gegaan. Ik heb de afgelopen twee weken bijna alleen maar vergaderd. Het meeste is al geregeld voor donderdag. Ik zit zelf in de ordedienst, dus ik blijf op de hoogte van alle organisatorische dingen. De ordedienst leidt de demonstratie in goede banen. Daarnaast hebben we bijvoorbeeld ook persvoorlichters en politievoorlichters.

Woensdag 24 maart De laatste puntjes zijn op de i gezet voor de demonstratie. We hebben spandoeken en borden gemaakt met teksten als: ‘Zeg NEE tegen het bezuinigingscomité!’ Ik heb die dingen zelf gespoten, dat was erg leuk. We hebben ook geprobeerd om nog wat mensen te mobiliseren. Er waren bijvoorbeeld mensen nodig die in Den Haag op een bakfiets gaan rijden. Vandaag probeerde ik ook sprekers te regelen voor de debatmiddag die we willen organiseren, ergens in april. Die wordt speciaal voor hbo-studenten, vandaar dat ik ermee bezig ben. Tussendoor heb ik geluncht met vriendinnen. Het is me vandaag ook gelukt om een paar keer mijn studieboeken open te slaan. ’s Avonds ging ik met mijn ouders uit eten. Mijn ouders zijn niet bepaald enthousiast over mijn inzet voor het SOS Comité. Ze vinden het allemaal niet zo nodig. Ze snappen het wel hoor, maar voor hen is het vooral belangrijk dat ik aan mezelf denk en gewoon rustig naar school ga om mijn punten te halen. Ik ga met een gerust hart slapen. Alles is goed geregeld, ik weet precies wat ik morgen moet doen en waar ik moet zijn. Er kan weinig fout gaan.

Donderdag 25 maart Vandaag was de grote dag! In de ochtend zijn we met een grote groep naar Den Haag vertokken om op het Plein te verzamelen. Ik was echt verbaasd over de hoeveelheid pers. Ik denk dat er zo’n driehonderd studenten waren. Eerst gingen we naar de HBO-raad. Daar kreeg ik te horen dat ik op ons verrijdbare podium alle toeschouwers en de voorzitter van de HBO-raad mocht gaan toespreken. Dat was even schrikken maar wel heel erg gaaf. Ik heb onze eisen en een bokshandschoen overhandigd. Die handschoen is een symbool voor dat we willen strijden voor onze eisen en dat we hopen dat zij dit ook willen doen. We kregen toen een ingelijst document van de voorzitter waarop ze aangeven dat ze achter ons staan. Dat was wel echt fijn om te horen. In het uur daarna zijn we ook nog langs de Vereniging van Nederlandse Universiteiten (VSNU) geweest en het ministerie van Onderwijs. Ook hier hebben we onze eisen voorgelezen. ’s Avonds was ik echt helemaal kapot. Na de demonstratie zijn we nog even op een terrasje gaan zitten. Even uitgepuft met een biertje. Daarna ben ik gewoon lekker naar huis gegaan.

Beeld Bram Belloni

Vrijdag 26 maart Vandaag heb ik het gelukkig wat rustiger. Vanochtend heb ik weer een sollicitatiegesprek gehad, bij een restaurantje. Dat ging heel goed gelukkig. Binnenkort hoor ik hoe veel uur ik aan de slag kan. Daarna ben ik naar mijn ouders in Volendam gegaan. Ik heb ze nog niet gezien, er is niemand thuis. Ik zag dat mijn foto uit de krant was geknipt. Blijkbaar zijn ze dus toch wel trots op wat ik heb gedaan. Vandaag heb ik hier een housewarming van een vriendin en morgen geven we thuis een feestje. Gewoon, voor de gezelligheid. Maar verder ga ik dit weekend lekker nietsdoen. Als begin april het rapport van de bezuinigingscommissie er is gaan we weer hard aan de slag. Dan kunnen we gaan inspelen op de nieuwe partijprogramma’s. Er staat dus nog een hoop werk voor de deur de komende maanden. n havana

23

afstuderen

Cor van Leeuwen (22)

Beeld Jan-Maarten Hupkes

Commerciële sporteconomie

Onderwerp ‘Veltic Benelux, mijn stagebedrijf, is importeur van racefietsen en mountainbikes. Het bedrijf verkoopt onder andere bedrukbare wielerkleding van Ultima Teamwear. Voor dit product onderzoek ik de markt in Nederland en België. De komende tijd ga ik zo veel mogelijk klanten en dealers interviewen over hun wensen. Het draait daarbij om drie vragen: Hoe denkt men over het product, wat wil men en wat kan beter? De uitkomsten neem ik op in een businessplan. Van daaruit bepalen we een strategie om de wielerkleding goed in de markt te zetten. 24

havana

Zelf ben ik fanatiek wielrenner: het is mijn passie. Ik wilde dus het liefst aan de slag in de wielerwereld. Met het idee “niet geschoten is altijd mis” schreef ik een brief naar Veltic. Ik werd uitgenodigd en mocht aan de slag op de marketingafdeling. De communicatie met de designer, marketingmanager en inkoopafdeling maakt het levendig voor mij. Ik zit niet alleen in een hoekje mijn ding te doen. Er zitten hier bijna alleen maar mensen die zelf wielrennen. Dat vertaalt zich in het product, vind ik. Maar uiteindelijk gaat het om wat de klant wil. Vandaar het tevredenheidsonderzoek.’

HvA + ‘Op mijn opleiding zijn de docenten ontzettend gemotiveerd. Dat enthousiasme is heel inspirerend. Het leuke aan commerciële sporteconomie is dat je eigenlijk commerciële economie studeert, maar dat het steeds meer sportgericht wordt. Zo krijg je een commerciële basis met extra kennis van de sportbranche.’ HvA – ‘Er mag wel meer diepgang en uitdaging zijn. Met weinig inspanning heb ik toch alles gehaald. Op het eind had ik nog maar zo weinig vakken dat ik niet meer het gevoel had dat ik op school zat.’ n Rian Roegholt