havana #22 Broodtrommels: niet alleen voor nerds Topcoach Kemkers wilde gymleraar worden Opinie Pas op voor de digitale kloof

havana

#22

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 16 februari 2011

Broodtrommels: niet alleen voor nerds

Topcoach

Kemkers wilde ­gymleraar worden

Opinie

Pas op voor de digitale kloof

Guatemala

Sm&o’ers knappen stadion op

Very Short Introductions (VSI)

SLOTRONDE Zeven vertegenwoordigers van de domeinen presenteren hun onderzoek in maximaal vijf minuten. De twee besten gaan door naar de grote finale op 31 maart. KOMT ALLEN 24 maart 2011 om 1900 uur Leeuwenburg, Weesperzijde 140 Meer informatie: Paul van de Water (06 39478895) of kijk op www.havanaweb.nl/vsi

inhoud

10

14

11

gerard kemkers

met Gerard Kemkers verbonden blijven. Zelfs nadat hij Ireen Wüst vorige week voor de tweede keer wereldkampioen heeft gemaakt. ‘Het was een incidentele fout, en verandert niets aan mijn manier van coachen.’ Ron Santing

‘Wie? Oh, die schaatscoach, die kale. Van die wissel. Ja, dat was stom hè. Wat vond-ie er nou van?’ vraagt de taxichauffeur met een zwaar Fries accent na het interview. Natuurlijk is daar genoeg over gezegd. Tijdens de Olympische Spelen, op 23 februari 2010, stuurt schaatscoach Gerard Kemkers zijn pupil en gedoodverfde favoriet Sven Kramer de verkeerde baan in. De woede van Kramer is op het collectieve nationale sportnetvlies gebrand. Inmiddels is dit een jaar geleden, maar Kemkers ondervindt nog steeds de gevolgen.

door me heen schoten. Vanaf dat moment heeft de pers mij willen breken. Die lijkt elke keer maar weer de aanval te willen openen. Ik word alleen maar beoordeeld op basis van die fout. En niet op basis van het feit dat ik de enige coach was die twee knappe gouden medailles binnenhaalde. Dat sneeuwt volledig onder. Maar dat wist ik van tevoren. En daar heb ik wel moeite mee, moet ik zeggen. Het mag niet gebeuren, ik ben zelf de eerste die dat toegeeft, maar het blijft voor mij wel een incidentele fout. Het verandert niets aan mijn manier van coachen.’

Wat heeft ‘de foute wissel’ met je gedaan? ‘Je krijgt een stempel. Dat wist ik gelijk. Dat was een van de dingen die op de kruising

Hoe bedoel je? ‘Ik ben een ontzettende perfectionist. Maar dit heeft niets met perfectionisme te maken, dit heeft te maken met attent coachen. Twee weken geleden was het EK in Collalbo. Daar kreeg Ireen Wüst de bel een ronde te vroeg. Dan sta ik er als coach om iets te doen. Na zo’n moment word ik niet gecomplimeteerd voor het attent coachen van Ireen. Terwijl ik bij Sven voor eenzelfde – maar verkeerde – inschatting wel afgeslacht word. Dat heb ik dan maar te slikken.’

Gerard Kemkers (Groningen, 1967) n 1986 Debuut als schaatser op WK Allround (Inzell) 1988 Brons op de 5000 meter, Olympische Spelen Calgary 1989 Zilver op EK Allround, Göteborg 1992 Gestopt vanwege blessure aan rechtervoet 1992 – 1994 Academie voor Lichamelijke Opvoeding (ALO) aan de HvA 1994 – 1998 Schaatscoach nationale ploeg Verenigde Staten 1999 – 2002 Coach Kernploeg Koninklijke Nederlandse Schaatsbond 2002 – heden Coach TVM-Schaatsploeg

Motiveert dit je? ‘Nee. Ik vind dat ik mezelf daarvoor genoeg bewezen heb als schaatscoach. Ik haal wel motivatie uit het feit dat ik dit samen met Sven recht wil zetten, maar dat is tussen hem en mij. De hele situatie waarin ik terecht ben gekomen zegt mij veel over de Nederlandse sportmedia. Althans, die enkelingen die aan stemmingmakerij doen. Men heeft het op dit moment heel erg lastig om mij complimenten te geven. En dat snap ik niet goed.

Ik ben opnieuw begonnen, ik doe opnieuw mijn werk.’ Bemoeilijkt dit je werk? ‘Ik heb er langer tegen moeten vechten dan mij lief is. Een bekende Nederlander zijn, eer en aanzien krijgen, dat is voor mij helemaal niet belangrijk. Ik ervaar dat als een straf. Ik ben supergemotiveerd met mijn werk bezig, maar ik zou het liefst dat jongetje uit Peize zijn. Die bekendheid is meer een vervelende bijkomstigheid. Een demotivatie zelfs.’ Hoe is het dan om na de Spelen opnieuw te beginnen? ‘We hebben onze ploeg behoorlijk op de kop gezet: nieuwe ploeg, nieuwe uitstraling, nieuwe stafleden. Fris en nieuw. Dat was al een plan van ver voor de Olympische spelen. En dat nieuwe team motiveert zo dat ik helemaal geen problemen heb met het vinden

En zelfs nu je de beste schaatser niet hebt? ‘Nou, dat is wel anders. Natuurlijk missen we Sven. En wij niet alleen, maar ook het Nederlandse schaatspubliek. Maar het doet niets met mijn motivatie of het Sven Kramer is of niet. Ik wil iedereen coachen op z’n eigen potentie. En of die nou tiende, twaalfde of zestiende van de wereld is, ik probeer het beste uit die mensen te halen. Presteren op potentie noem ik dat. Mijn drive is om iedereen zo goed mogelijk te helpen. Je spreekt af, zonder het daadwerkelijk af te spreken, het beste uit jezelf te halen. Kijken waar je grenzen liggen. Dat is het hoofddoel. En er is een verstopte motivatie: mensen persoonlijk ontwikkelen, klaarmaken voor de maatschappij. Sport als middel en sport als doel. In mijn wereld is tachtig, negentig procent sport als doel. Ik word ervoor betaald om mensen op het podium te zetten. Mensen zitten in onze

voorbehoedsmiddel tegen vette snacks: de broodtrommel. Maar zit er eigenlijk wel brood in? En wat van de

Jet en het alumnibeleid

inhoud verdwijnt – toedeledokie! – in de prullenbak? Hans van Vinkeveen

ploeg om de beste van de wereld te worden. Maar voor mij telt ook sport als middel, dat kan ik niet helemaal parkeren. Daar ben ik te veel pedagoog voor.’

De broodtrommel een verdwenen cultuurgoed? ‘Dat had je gedroomd’, roept een koor HvA-twitteraars. Bij veel studenten gaat de broodtrommel trouw elke dag mee in de tas naar school. @Dubbeldeez: ‘@dizajner.NL neemt er dagelijks 2 mee - ontbijt/lunch.’ @t_datema: ‘Vooral eind van de maand als Sorbon toch echt te duur is...’ @HvanHeleen: ‘Je moet wat door de slechte sorbon.’ @MarijnnBesseler: ‘haha voelde me weer jong toen ik in me broodtrommel keek.’ @XSimoneB: ‘Natuurlijk! Zonder broodtrommel geen school.’ Het wordt bevestigd tijdens een rondgang langs de HvA-locaties. Wat wel meteen opvalt: de broodtrommel heeft een hoog giechelgehalte. Ongetwijfeld komt dit door Jiskefet. @ReverendEsser: ‘Hahaha!!! Nou het is hier ook af en toe net Debiteuren Crediteuren, nu dus incl. broodtrommel ;)’ In de kantoorserie was een vast ochtendritueel de inspectie van elkaars broodtrommel. ‘Wat heb jij erop?’ vraagt de sullige Edgar. Jos: ‘Op de bammetjes? Sterfopstraatworst.’ Waarop vervolgens het fruit in de prullenbak verdween. ‘Tegen de vruchten zeggen we toedeledokie.’ Niet vreemd dus dat de broodtrommelaar door veel studenten wordt geassocieerd met een nerd-achtig type, dat niet helemaal is losgekomen van de kindertijd.

Is dit je ALO-achtergrond? ‘Het ALO’er zijn zit nog steeds in mijn hart. De ALO heeft een theoretische basis onder mijn functioneren als topcoach gelegd. Ik heb er veel van opgestoken en dat mee kunnen nemen in mijn dagelijks functioneren als topcoach. Ik doorliep de ALO met het idee: ik word gymnastiekleraar. En dat zit nog steeds in mijn hart. Maar het liep wat anders.’ Je moest met schaatsen stoppen door een blessure. Putte je hier motivatie uit voor de ALO? ‘Mijn ambitie was hoog. Als dat op je 22e opeens wegvalt, kun je wel zeggen “het

is mooi geweest, ik ga iets anders doen” maar die motivatie borrelde nog heel lang van binnen. En dat heeft anderhalf, twee jaar voor een hele moeilijke tijd gezorgd. Ik dacht toen ook: de schaatswereld gaat Gerard Kemkers nooit meer zien. Ik heb me toen helemaal op school gestort, dat was een goede afleiding. Ik heb de opleiding in drie jaar gedaan – dat zag ik als een uitdaging. Maar leraar lichamelijke opvoeding, dat was altijd al mijn doel. Ik wilde heel graag sport doceren. Kinderen opvoeden in de sport.’

Spongebob

Toch werd je bondscoach van de nationale schaatsploeg van Amerika. ‘Ik ging vooral naar Amerika voor het avontuur. Leven als een vrijbuiter, rondreizen, wat lezen, op mijn gemak mijn werk doen, veel tijd overhouden om the American life te ontdekken. En dat schaatsen gebruikte ik dan een beetje als smoes. Maar ze hadden de juiste persoon te pakken, het klikte meteen. Ik was direct de 24-uurscoach. En als je die

passie hebt, dan heb je geen externe motivatie meer nodig om je werk goed te doen. Dus dat jaartje coachen werd al snel vier jaar coachen.’ Heb je dat perfectionistische altijd gehad? ‘Het streven om alles goed te doen, dat heeft er altijd in gezeten. Maar ik heb gemerkt dat er een plafond aan zit. In Amerika coachte

ik 24 uur per dag, zeven dagen per week. Toen ik naar de TVM-ploeg kwam in 2002 werd dat alleen maar meer. Dat werd zo veel stress, zo veel drukte, niets kwam op het niveau dat ik wilde. Op een gegeven moment zei mijn lichaam: je werkt nu zo hard, je slaapt nu zo weinig, je weerstand is nu zo achteruitgegaan, het is genoeg geweest. Toen kreeg ik sarcoïdose. Het lijkt op een hele heftige reuma-aanval. Ik kon mijn polsen, el-

lebogen, voeten, knieën, niet meer bewegen. Zo veel pijn. Ik zag mezelf eigenlijk al voor de rest van mijn leven in een rolstoel zitten. Dat was een duidelijk signaal. Daardoor – en door de geboorte van mijn kinderen – was ik voor het eerst in staat om al mijn werk in het kantoor te laten. Deur dicht, telefoon weg. Eerder was er – ook op verjaardagsfeestjes of als ik met vrienden wat aan het doen was, met mijn vriendin

Ooit, in de negentiende eeuw, was de broodtrommel het vaste attribuut van mijnwerkers. Metalen dozen waren dat, tegen de ratten vooral. Boven de grond gebruikte men toen vooral houten lunchkoffers. De grote doorbraak kwam in de vijftiger jaren van de vorige eeuw. De broodtrommel werd onderdeel van de populaire cultuur, waarop allerlei helden gingen figureren. Tien jaren later werd de eerste plastic broodtrommel geboren en veroverde Tupperware de wereld. Geen kind ging naar school zonder een eigen trommeltje. Het werd een lifestyle-accessoire waarmee je laat zien dat je fan bent van K3, Ajax of Rambo. Daarvan getuigen ook de broodtrommels op de hogeschool. Oké, het merendeel is – net als bij brave burgers – een anoniem

zelfs – altijd een deel in mijn hoofd bezig met schaatsen. De kinderen veranderden dit. Uiteindelijk merkte ik dat ik door vijf à zes dagen te werken een betere output als coach lever, dan wanneer ik zeven dagen per week de kraan leegtrek. Doordat ik een paar grenzen heb laten zakken, ben ik een betere coach geworden. Een grens die altijd zo hoog ligt als ik hem hield, daar kan je bijna niet aan voldoen.’ n

havana

Na de wissel

confectiemodel met een kleurtje. Zulke trommels worden, excuseer, vooral door medewerkers leeggegeten. Die van studenten zijn opvallender. Ze dragen het logo van een voetbalclub of hebben de vorm van een boterham. Twitteraar @LaToyaRch heeft een Jip & Janneke-broodtrommel en drinkbeker. @Echtdom: ‘De grootste gangster hier op school heeft een Spongebob-broodtrommel!’

Voorbehoedsmiddel Zuinigheid is de belangrijkste reden waarom men een broodtrommel meeneemt. Een broodtrommel is een supergoedkoop alternatief voor een dagelijks bezoek aan cateraar of supermarkt. Een andere reden is dat hij bijdraagt aan een beter milieu, horen we. Maar alleen als men niet al te scheutig is met afwasmiddel. Nog een voordeel: de broodtrommel is gezond. Hij is hét voorbehoedsmiddel tegen het scoren van vette snacks. Al hangt dit uiteraard af van wat je erin stopt. Overigens laat het onderzoekje ook zien dat het plastic lunchzakje even populair is. ‘Een plastic broodzakje laat zich beter vormen in je tas,’ legt een student logistiek uit. Iemand dus met verstand van goederenvervoer. Veelgehoord bij de broodzakjeseters is het excuus dat je niet na de lunch met een lege trommel in je tas zit. Een slap excuus, er bestaan immers inklapbare trommels. Een rare vraag in dit verband is misschien: zit er wel brood in de broodtrommel? Of dient hij meer als beautycase? Maar nee, een intiem inkijkje laat een en al brood zien. Ook in de broodzakjes trouwens. Het betreft meestal standaardbrood, geen meergranenbrood of andere poespas. Laat staan de splinternieuwe Amsterdamse en ambachtelijk gemaakte broodmerken met namen als Jordanees, Damrakker en Rooie Sien. Nee, het is eerlijk wit of bruin brood wat de klok slaat. Studenten zijn absoluut niet broodbewust. Als het maar vers is. De conclusie is dat de broodtrommel nooit weggeweest is. Sterker: Gelet op het toenemende belang van milieu en gezondheid wacht hem een mooie toekomst. En vooral gelet op de komende Halbe-heffing en geldleningsplicht. Goed nieuws dus. Alleen voor de cateraar is het een nachtmerrie. n

‘Gezond-pindakaas, gezond-pindakaas, in twee etappes’

‘Het is afwachten of ik dit ga volhouden’

‘Ik schaam me niet voor mijn Feyenoord-trommel’

Joost Jong (18) eerstejaars logistiek

Evelien Buijs (19) eerstejaars culturele & maatschappelijke vorming

Jeroen Harsevoort (21) tweedejaars human resource management

‘Ben ik hip met mijn broodtrommel? Dat wist ik niet. Hij is van het merk Mepal en feloranje. Nee, dat heeft niets met het koningshuis te maken. En ik ben ook geen postbode bij TNT. Het is een lekker opvallende kleur. Ik heb van jongs af aan altijd broodtrommels gehad. We doen thuis niet aan plastic zakjes. Om het milieu, denk ik. Het is ook makkelijker, al is een nadeel dat je de trommel steeds moet afwassen, maar daar heb ik mijn moeder voor. Ik maak de boterhammen zelf klaar. Het zijn er altijd vier met hetzelfde beleg. Twee met gezond, ham meestal, bovenop en twee met pindakaas onderop. Ik eet ze ook altijd in dezelfde volgorde op. Eerst de bovenkant met gezond en de bovenkant met pindakaas. Dan de onderkant met gezond en ik eindig met pindakaas. Gezond-pindakaas, gezond-pindakaas, in twee etappes. Soms trakteer ik mezelf. Dan doe ik er hagelslag op. Nee, geen taartjes, het blijft in de gezonde hoek. Heel soms gooi ik iets weg, maar niet om naar de Febo te gaan. Of ik een kauwer of slikker ben? Ik ben een kauwer, doe het rustig aan.’

‘Ik wil alleen met mijn broodtrommel voor mijn hoofd op de foto. Nee hoor, ik maak een grapje, ik durf ervoor uit te komen. Ik heb toevallig gisteren mijn broodtrommel gekocht bij de Stuntwinkel. Het is een doorzichtige in de vorm van een boterham: de ‘Sandwich’. Het is om geld te besparen. Ik kocht elke dag brood bij de supermarkt. Je besteedt algauw vijf euro per dag. En folie gaat stuk in mijn tas. Dus neem ik weer de old school broodtrommel van huis. Het is een beetje suf, maar het maakt mij niet uit hoe ik ermee overkom. Ik doe er meestal hetzelfde in. Een krentenbol, crackers met smeerkaas of simpel wit of lichtbruin brood. Ik hou niet van granen en pitten en met nieuwe broodsoorten houd ik me niet bezig. Ik heb wel wat beters te doen. Ik ben een kauwer, maar ik ben nooit bewust aan het lunchen. Ik doe er altijd iets naast: computeren, lessen volgen. Mezelf kennende weet ik dat ik mijn broodtrommel drie dagen gebruik en dan ga vergeten. Het is afwachten of ik dit ga volhouden.’

‘Ik heb een broodtrommel met het logo van Feyenoord. Nee, ik schaam me niet om hem uit mijn tas te halen. Ook nu niet, nu de club een beetje is afgezakt. Het legioen blijft de ploeg altijd steunen. Ik was al jong fan. Feyenoord-fans worden geboren, Ajax-fans zijn gemaakt. Dat wil je ook uitdragen. Uiteraard krijg je reacties als “Is de inhoud soms ook bedorven?” Lekker makkelijk scoren is dat. Het gaat nu even moeilijk maar we komen terug. Feyenoorders zijn strijders. Een broodtrommel is vooral handig. Brood in een plastic zakje wordt geplet. Meestal heb ik boterhammen met iets hartigs: kaas of pindakaas. Het leven is een feest, dus ik maak het lekker. Met af en toe een stukje tomaat en komkommer ertussen. Nee, het komt niet voor dat ik de inhoud weggooi en ga snacken. Het komt wel voor dat ik het opeet en daarna ga snacken. Ik lunch overal, val ergens neer en begin te eten. Ik ben een kauwer, net als een koe in de wei. Je moet genieten van wat je bereidt.’

havana

havana

havana

Hip én gezond

Gerard Kemkers zal voor altijd geassocieerd blijven met ‘de foute wissel’.

Je kunt je weer met een gerust hart vertonen met een broodtrommel.

17

19 sm&o’ers in guatemala

opinie

Digitale kloof

34. Wat is het symbool voor auteursrechten? a.

Er gaapt een digitale kloof tussen studenten en docenten, stelt Thomas van Aalten. Docenten moeten netwerktechnologie – altijd een stapje voor zijn, willen ze serieus genomen worden door studenten. Wij HvA-docenten zijn een apart volk. We laten studenten soms kunstjes opvoeren. We bestormen het studentenbastion met portfolio’s, projectgroepen en bijbehorende verslagen, assessments, feedbackformulieren en POP’s – maar raken daardoor dikwijls afgeleid van de bron: onze studenten zo goed mogelijk opleiden. Regelmatig proef ik de verbittering bij zowel student als docent: het oorspronkelijke werk is ondergeschikt aan het circus eromheen. De niet-corresponderende agenda’s en roosters vol hiaten maken het niet eenvoudiger. En dan is er nog iets anders dat ons afleidt van het ‘echte werk’: de digitale kloof. Afgelopen maand was het op Twitter meermaals aanleiding tot gnuivend lachen: er circuleerden foto’s van een tentamen van de propedeuse van de opleiding media, informatie & communicatie met een, toegegeven, erg eenvoudige multiplechoicevraag: ‘Wat

Thomas van Aalten is schrijver en docent crossmediale vaardigheden bij de opleiding media, informatie & communicatie.

terrein voor staat en wat we onze studenten moeten (en kunnen) leren. En al is een foto van een meerkeuzevraagje van een tentamen een mager voorbeeld van devaluatie (overigens is dit van alle tijden en zouden ze er vroeger in de kroeg over hebben geluld of in de pen zijn geklommen voor het faculteitsblad); het staat wel symbool voor de status quo. Aan de ene kant hebben we de vingervlugge student die snel informatie opslaat, bewerkt en deelt. Alleen het kopje ‘analyseren’ ontbreekt vaak nog. Ook eerstejaars studenten die een heleboel aan de oppervlakte wél

Student verwerken en delen informatie snel. Alleen het kopje ‘analyseren’ ontbreekt vaak nog is het symbool voor copyright?’ Koren op de molen van GeenStijl-linkplaats Dumpert. Vele retweets later twitterde menigeen: ‘Ha ha, die pretopleiding doe ik ook.’ Een paar dagen eerder postte een studente nog een foto van haar werkboek uit de propedeuse waarin werd uitgelegd wat een weblog was. Het commentaar van de studente sneed door mijn ziel: ‘O, HvA, onderwijs mij.’ Daarmee wil ik niet de bovenstaande lesstof diskwalificeren of bombarderen tot enig bewijs van wantoestanden; ik wil wel voorzichtig aankaarten dat we als opleiding altijd moeten blijven vragen waar ons werk-

kunnen, ontberen nog het vermogen om informatie uit te pluizen en op waarde te beoordelen. Aan de andere kant hebben we de docent die relatief veel kennis en vaardigheden in huis heeft, maar zich geen raad weet met moderne netwerktechnologie en al heel wat heeft bereikt als zijn/haar PowerPoint werkt. Gevolg: de twee partijen gaan elkaar in de weg zitten. De student roept: ‘weet ik al lang’ ‘pfff saaie shit dit’ op Twitter, maar de docent ziet, wanneer hij studentenopdrachten in zijn ouderwetse postvakje ontdekt, dat die conclusies nogal voorbarig waren.

a

b.

p

c.

e

de studenten – ook op het gebied van moderne

d.

Pimp my stadion

c

Tien studenten sport, marketing & ondernemen vlogen naar Guatemala om te helpen een sportstadion op te knappen voor kinderen. ‘Nooit gedacht dat ik zou leren metselen.’ Rian Lanenga

Tips Wat kunnen wij als docenten doen om die kennisband met studenten te verbeteren? Hier wat tips om alvast rekening mee te houden. n Onze studenten twitteren, zowel bij negatieve als bij positieve ontwikkelingen. Zorg dat die laatste de overhand hebben. En check. Zoek op je naam via search. Twitter.com. n Gebruik geen YouTube-fragmenten in je colleges, als studenten die filmpjes net zo goed thuis kunnen bekijken. (En dat kunnen ze). Heb jij weer meer tijd voor goed onderwijs. Tenzij het natuurlijk écht relevant is. n Dat geldt ook voor ein-de-loze PowerPoints. Afschaffen als ze het thuis ook zelf kunnen bekijken en dan net zo wijs worden. Werp PowerPoint al helemaal terzijde als het je leidraad neigt te worden (een ziekte van het hele onderwijs, trouwens). Tip: laat studenten zelf presentaties geven aan de hand van eerder verstrekte sheets in combinatie met bestudeerde stof. Daar leert iedereen van. n Geef feedback (op bijvoorbeeld een opdracht) digitaal. Plaats opmerkingen met memo’s in Word. ‘Maar dan raakt mijn mailbox vol.’ Gebruik BSCW. ‘Dan moet ik iedereen uitnodigen.’ Gebruik Gmail. ‘Maar dat is niet veilig.’ Nee, een

tas met papieren in de metro laten liggen, dát is niet veilig. n Geef antwoord op een vraag per mail/Twitter: snel, adequaat en behulpzaam. Stellen studenten onzinvragen, geef dan nóg sneller een antwoord van het kaliber ‘wat dacht je zelf?’. Als je ook op zondagavond een student antwoordt, heb je een grote kans dat menig student op maandagochtend bij je college aanwezig is. n Vergeet wat jij allemaal kon ‘op die leeftijd’. Want deze studenten kunnen behoorlijk wat. Het mankeert alleen vaak nog aan de uitvoering, de intellectuele capaciteit om iets met die kennis en vaardigheden te doen. En daar komen wij in beeld. En dat snappen ze ook vaak, verbazingwekkend genoeg. Als we ons werk goed doen.

In de sloppenwijken in Ciudad Vieja, Guatemala bouwde stichting Niños de Guatemala (NDG) in het voorjaar van 2010 een school. De school, die Nuestro Futuro heet, is al ver ontwikkeld. Het ontbrak echter aan goede sportfaciliteiten. Tien derdejaarsstudenten sport, marketing & ondernemen (sm&o) besloten daar wat aan te doen. Na een maandenlange voorbereiding zijn de studenten in het gezelschap van twee docenten veertien dagen op bezoek geweest in het stadje nabij Antigua. In samenwerking met de stichting werken zij aan sportontwikkeling voor de kinderen van Ciudad Vieja. Het voortraject kende de nodige hobbels omdat de fondsenwerving tegenviel, maar de studenten lieten zich niet uit het veld slaan. Zij hebben als doel: zorgen voor sportfaciliteiten, materialen, een docent en een sportplan, waar alle basisscholen in Ciudad Vieja gebruik van kunnen maken. En daar waren ze niet vanaf te brengen. In de laatste week voor vertrek werden de fondsen nog aangevuld tot 8000 euro. In het derde jaar gaan studenten aan de slag met een ondernemersproject. Het doel is zelfstandig een project opzetten en alle facetten van het ondernemen ervaren: iets concreets tot stand brengen, de financiële verantwoordelijkheid, de communicatie,

We moeten als docenten de studenten altijd een stapje voor zijn, willen studenten ons serieus nemen. Zodra studenten je opleiding als grapstudie gaan verslijten maar wel bij een eerste versie lorren van producten afleveren, is er sprake van kennisinflatie binnen je opleiding. Dus: nee, eerstejaars studenten, jullie zijn nog lang niet beroeps- en vakbekwaam. Maar ook: ja, docenten en managers, we zijn als HvA een hbo-instelling van de 21e eeuw. Dat heeft consequenties. n

marketing en nazorg. Binnen de opleiding krijgt ‘maatschappelijk verantwoord ondernemen’ een steeds grotere plek. Docent Jaap van Hulten: ‘Ons motto is “je wordt niet iets, maar iemand” en ontwikkelingswerk geeft daar een prachtige invulling aan.’ Ondernemend als de studenten van sm&o zijn, tilden ze het plan al snel naar een hoger niveau. ‘Niet alleen de kinderen van Nuestro Futuro verdienen sportontwikkeling, maar alle kinderen van Ciudad Vieja,’ vertelt projectleider John van Heijningen (20). ‘We zijn in gesprek gegaan met de gemeente en zij hebben onze plannen enthousiast ontvangen. Zij zegden toe het vervallen sportstadion in het stadje te gaan renoveren, deels van het geld dat wij zouden ophalen.’

‘Muy bien!’ Op 20 januari vlogen de studenten naar Guatemala, waar zij het renovatieproces reeds in volle gang zagen. Bij aankomst hebben ze eerst een kijkje in het stadion genomen. Een groot complex, dat dringend aan onderhoud toe was. Bouwvakkers waren bezig met het maken van een materiaalhok. De sm&o’ers konden gelijk aan de slag, want beneden lagen stapels stenen en een hoop zand. John: ‘We hebben gelijk

vrienden gemaakt. Als de mannen dat zelf hadden moeten sjouwen waren ze drie dagen bezig geweest, maar toen wij met twaalf man sterk gingen meehelpen, lag alles in drie uur boven.’ Drie doelen had de groep voor deze reis: het stadion helpen opknappen, de meegebrachte sportmaterialen introduceren en het stadion feestelijk openen. Hiervoor werd in totaal 3500 euro beschikbaar gesteld. De eerste dagen waren ze druk met werkzaamheden in het stadion. De buitenmuur werd in het frisse blauw van de stichting NDG geverfd en er werd beton gestort om een trap van het veld naar de tribune te maken. ‘Nooit gedacht dat ik zou leren metselen,’ grapt Kim Popping (20). Elke dag werkte een ander tweetal aan een traptrede. De stenen omheining van het veld werd blauw geverfd en hekken werden gerepareerd. Alle inspanningen werden goed ontvangen door de bewoners. Lachend riepen zij de studenten regelmatig toe: ‘Muy bien!’ wat betekent dat ze erg goed bezig waren.

voordat het donker werd, voorbereidingen voor de volgende dag werden nauwgezet getroffen, afspraken werden gecheckt en nagekomen. Petje af voor de inzet en zelfstandigheid van deze jongens en meiden!’ Alle inspanningen werden bekroond op maandag 31 januari: het stadion werd in het bijzijn van veel kinderen feestelijk geopend met een Olympiade. Ezra de Korte (22): ‘Het werd een dag vol verrassingen. We hadden een dj die het publiek de hele ochtend opzweepte, de kinderen dansten uitbundig mee met de openingsdans, we speelden frisbee, volleybal, voetbal, mikspel, touwtrekken en hindernisbaan met de kinderen, de burgemeester kwam langs met de wethouder sport, er kwam een filmploeg bij en plotseling kwamen er nóg tweehonderd kinderen van een buurschool opduiken en stonden we met vierhonderd kinderen te dansen. Fantastisch!’ n

Filmploeg

n Stichting Niños de Guatemala (NDG) werkt aan onderwijsprojecten voor kinderen uit sloppenwijken in Guatemala. In 2009 is de eerste school geopend: Nuestro Futuro (onze toekomst). Op deze school zitten nu al 130 jonge kinderen en in 2014 zal de school een volledig onderwijspakket bieden aan kinderen van vijf tot en met twaalf jaar. Niet alleen kinderen hebben baat bij de school, veel mensen zijn betrokken bij de bouw en de gemeenschapsactiviteiten die er in de nabije toekomst gaan plaatsvinden. De Nederlandse tak van NDG werkt aan sponsoring en fondsen voor nieuwe projecten.

Lange dagen maakte de groep, iedere ochtend ging de wekker vroeg, maar er was niemand die klaagde. ‘Het contact met de lokale mensen, samenwerken met de bouwvakkers, de blije kinderen van Nuestro Futuro, de gezellige avonden en de toeristische uitstapjes tussendoor, het zorgde al snel voor een hechte band in de groep,’ aldus John. Docenten Jaap van Hulten en Michel Jonker hebben vanaf het begin van dit traject vaak benadrukt dat de verantwoordelijkheid bij de studenten lag. Van Hulten: ‘In Guatemala werd dit fantastisch in praktijk gebracht. Iedereen deed zijn best, wilde nog net die ene klus af hebben

havana

havana

‘O HvA, onderwijs mij’ Verven en metselen Docenten moeten studenten – ook op het gebied van netwerktechnologie – altijd een stapje voor zijn, betoogt Thomas van Aalten.

havana

Wekelijks geeft een van de medewerkers van Havana commentaar op een actuele kwestie.

Hij levert geld op, zorgt voor een eco-imago en is hét

‘Als je passie hebt, dan heb je geen externe motivatie meer nodig’ van motivatie. Want die motivatie ligt in een nieuwe uitdaging.’

goedkoop en gezond

De broodtrommel is hip

‘Ik dacht: ik word gymnastiekleraar’ De Wissel. Altijd weer die wissel. Het zal voor altijd

15

goedkoop en gezond

gerard kemkers

Tien studenten sport, marketing & ondernemen vlogen naar Guatemala om te helpen een sportstadion voor kinderen op te knappen.

Er is minstens één jaloersmakend verschil tussen de UvA en de HvA. De Universiteit van Amsterdam staat namelijk bekend om haar uitstekende alumnibeleid. Wie afstudeert krijgt leuke cadeaus en ontvangt het prachtige alumnimagazine tot de dood de alumnus scheidt van de UvA. Ze hebben daar ook een heus alumnibureau waar 19 mensen zich zo ongeveer dagelijks buigen over de vraag hoe het alumnibeleid nog beter kan. Tal van beroemde ex-UvA’ers worden bij allerlei activiteiten betrokken. Een marketingtruc? Zeker, dat ook, maar het werkt prima. En de HvA? Het alumnibeleid is daar al jaren een dorre schoot, een onvruchtbare akker. Dat is treurig. We hebben het allemaal over de HvA als de beste school van Nederland, of in ieder geval van de Randstad. We hebben het voortdurend over binding, over je verbonden voelen met de HvA. Waarom hebben wij dan niet een sterk, centraal alumnibeleid? Natuurlijk, bij sommige opleidingen – ALO, HES, AMFI – wordt veel goeds gedaan maar op centraal niveau is schraalhans keukenmeester. Waarom hebben wij geen mooi alumnimagazine? Waarom zien we zo weinig prominente HvA-alumni op de vele werkvloeren van de HvA? In deze Havana komt Gerard Kemkers aan het woord. Beroemde sporter en coach en ex-HvA. Kemkers is geen uitzondering. We hebben echt vele beroemde alumni. Waarom doen we daar zo weinig mee? Waarom is er niemand bij de HvA die het alumnibeleid vorm en inhoud geeft? Zeker, af en toe wordt er iemand op centraal niveau benoemd die iets met het alumnibeleid mag doen. Meestal is dat iemand die uit de krochten van de HvA komt en alle hoeken en gaten van het mobiliteitscentrum al heeft gezien. Een parkeerfunctie dus en dat is nou precies wat het niet moet zijn. Wellicht heeft Jet Bussemaker de guts om een creatief en krachtdadig persoon te benoemen. Een bouwer, welteverstaan. Geef die man of vrouw twee jaar de tijd om met ruime middelen een spraakmakend alumnibeleid op de rails te zetten. Zo goed dat die 19 mensen van Bureau Alumnirelaties van de UvA straks met bewondering – verpakt in afgunst – naar ons kijken. Paul van de Water, zakelijk leider

#22

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 16 februari 2011

Broodtrommels: niet alleen voor nerds

Topcoach

Kemkers wilde gymleraar worden

Opinie

Pas op voor de digitale kloof

Guatemala

Sm&o’ers knappen stadion op

Coverbeeld: Pascal Tieman

Havana is het weekblad voor studenten en medewerkers van de Hogeschool van Amsterdam 16 februari 2011 jaargang 16 / #22

En verder... 06 nieuws

20 passie

22 gekeurd

07 hva-agenda

21 eten

22 very short intro’s

08 afstuderen

21 op rapport

23 weekgast

12 havana international

21 column fen

24 hotspot

Redactieadres Vendelstraat 2, 1012 XX Amsterdam, 020 595 39 91 [email protected]. Hoofdredactie Jim Jansen Zakelijk leider Paul van de Water Eindredactie Wim de Jong Redactie Carlijn van Donselaar, Lisa Hartog (redactieassistent), Gina Miroula, Jeff Pinkster, Ron Santing, Annemarie Vissers, Melanie de Vries (stagiair) Medewerkers Kim Bos, Claire van der Hall, Harmen van der Meulen (correctie), Robert Simon (Havana International), Catrien Spijkerman, Fen Verstappen, Hans van Vinkeveen, Dirk Wolthekker Fotografen Bob Bronshoff, Fred van Diem, Marc Driessen, Jan-Maarten Hupkes, Jean-Pierre Jans, Henk Thomas, Bas Uterwijk Illustratoren Pascal Tieman Vormgeving Ron Zijlmans Lay-out Death Valley Advertenties Bureau Van Vliet, Postbus 20, 2040AA, Zandvoort, telefoon 023 571 47 45 fax 023 571 76 80 of [email protected] Abonnementen € 18,15 per jaar, opgave via de redactieassistent of per e-mail Drukkerij Dijkman Offset Diemen. Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur artikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670

De volgende Havana verschijnt woensdag 2 maart

havana

3

nieuws

4

havana

nieuws

Beeld Fred van Diem

Precarnaval in De Lax

In studentensociëteit De Lax liepen ze vorige week al op de zaken vooruit. Onder het mom ‘Viva lax carnaval!’ werden studenten opgeroepen in hun gekste, leukste, zotste, coolste outfit carnaval te komen vieren. Hoewel de opkomst wat tegenviel – ‘flyers vergeten te drukken’ – was het feestje meer dan geslaagd. Aangemoedigd door de zoete klanken van welbekende carnavalskrakers zat de polonaisesfeer er goed in. Bij de ingang van de sociëteit kregen studenten ook nog een opdracht mee: wie de barvrouw in het rood (midden) wist te versieren werd beloond met vier pitchers pils. Fotobewijs was nodig. Of iemand de prijs heeft weten te bemachtigen is onbekend. (RS) havana

5

nieuws Carlijn van Donselaar / Claire van der Hall / Gina Miroula / Jeff Pinkster (coördinatie) / Catrien Spijkerman / Annemarie Vissers / Melanie de Vries / Dirk Wolthekker

AMFI-docenten ontevreden over CvB n n Vierendertig AMFI-docenten hebben in een brief aan de Centrale Medezeggenschapsraad (CMR) hun onvrede geuit over de docent bedrijfseconomie die vrouwen de hand niet wil schudden. De docenten willen dat het College van Bestuur het besluit herziet.

In de brief, die vorige week is verstuurd, vragen de docenten zich af of het bestuur nog wel in contact staat met de werkvloer. De opstellers van de brief zeggen ‘gezien de fundamentele aard van deze zaak’ zich genoodzaakt te voelen hun onvrede uit te spreken. Volgens de docenten staat het College van Bestuur toe dat er binnen de hogeschool wordt gediscrimineerd: de docent werkt in

een ‘ambtelijke context’, in de publieke ruimte en weigert handen te schudden op basis van geslacht. De docenten vinden dat het bestuur de gevoeligheden onderschat en wijzen daarbij op een vergelijkbare zaak uit 2009. Toen liet een vrouwelijke docent op een middelbare school in Utrecht per e-mail weten dat ze voortaan geen handen meer geeft aan haar mannelijke collega’s. De docent werd ontslagen, waarna er veel ophef ontstond in de media. De Centrale Raad van Beroep, de hoogste rechter op het gebied van ambtenarenrecht, oordeelde toen dat het belang van de school groter was dan dat van de docent. Daarom zou de HvA volgens de AMFI-docenten als uitgangspunt moeten nemen dat discriminatie onder ‘het mom van geloof of

andere overtuigingen’ onacceptabel is. Ook vinden ze de door collegevoorzitter Karel van der Toorn aangekondigde oplossing onwenselijk. Een reeks debatten zou volgens hen alleen maar kunnen leiden tot ‘toenemende verdeeldheid en polarisatie’. Om die reden hopen ze dat het College van Bestuur de voorgenomen besluiten zal herzien. De docent bedrijfseconomie wil nog steeds niet reageren op de kwestie. Hij benadrukt dat er nog gesprekken worden gevoerd met de hogeschool. In een e-mail aan zijn collega’s die hij in november vorig jaar verstuurde kondigde de docent aan vrouwen voortaan geen hand meer te geven. Hij benadrukte dat het niets te maken heeft met ‘disrespect of het niet waarderen’ van zijn vrouwelijke collega’s. (JP)

Selectie aan de poort mag n n Hogescholen en universiteiten mogen studenten in de toekomst de toegang tot een opleiding weigeren. Studenten moeten over de juiste papieren beschikken en voldoende gemotiveerd zijn.

Met intakegesprekken moeten hogescholen en universiteiten voorkomen dat studenten bij een verkeerde opleiding terechtkomen en daardoor vroegtijdig afhaken. Bij de hogescholen gaat het om mbo-studenten en bij de universiteiten om studenten met een hbo-propedeuse. Studenten die afgewezen worden moeten wel een advies krijgen waar ze beter op hun plaats zullen zijn. Het is een van de maatregelen waarmee staatssecretaris Halbe Zijlstra (VVD, Onderwijs) de kwaliteit van het hoger onderwijs wil verbeteren, zo schreef hij afgelopen week in een brief aan de Tweede Kamer.

De brief is een reactie op het rapport van een commissie die onder leiding van CDA-prominent Cees Veerman onderzoek deed naar de toekomst van het hoger onderwijs. In de brief laat Zijlstra weten welke voorstellen het kabinet overneemt uit het rapport-Veerman. De plannen zijn erop gericht studenten sneller op de juiste plek te krijgen. Daartoe moeten hogescholen en universiteiten zich meer van elkaar gaan onderscheiden. Zo worden nu nog veel dezelfde opleidingen gegeven omdat de onderwijsinstellingen gefinancierd worden op basis van het aantal ingeschreven studenten. De bekostiging wordt daarom in de toekomst afhankelijk gemaakt van de kwaliteit van de hogeschool of universiteit. Volgens Zijlstra leidt het tot gespecialiseerde hogescholen en universiteiten. Dymph van de Boom, rector magnificus en collegelid van de HvA-UvA, noemt de brief ‘een halve stap in de goede richting’. De maatregelen bevorderen volgens haar de kwaliteit

van het hoger onderwijs, maar niet als het kabinet de bezuinigingen op het hoger onderwijs wil doorzetten. ‘De commissie-Veerman heeft heel duidelijk gesteld dat je deze ambities alleen kunt realiseren als er tegelijkertijd geïnvesteerd wordt in het hoger onderwijs.’ De essentie van de plannen juicht Van den Boom wel toe omdat het leidt tot ‘meer verschillende soorten opleidingen’. ‘Een beroepsgerichte opleiding op het allerhoogste niveau voor vwo’ers bijvoorbeeld, of een tweejarige associate degree voor mbo’ers die doorstuderen in het hbo. Zo kunnen we het wetenschappelijk gehalte van de universitaire opleiding ook beter waarborgen.’ De plannen bevorderen bovendien dat hogescholen en universiteiten zich gaan toeleggen op waar ze goed in zijn. Van den Boom: ‘Selectie aan de poort hoort daarbij. Door goed te kijken naar kwaliteiten, belangstelling, motivatie en verwachtingen zorgen we dat meer studenten op de juiste plaats terechtkomen.’ (JP)

PvdA’er Tanja Jadnanansing geeft gastcollege n n Ze was journalist, maar zet zich als politicus inmiddels in voor studenten. In die rol gaf PvdA-Kamerlid Tanja Jadnanansing maandagmorgen een gastcollege aan studenten nieuws & media in het Singelgrachtgebouw. Dat ze voor een halfvol auditorium staat, daar heeft de politica alle begrip voor. ‘Maandag ging ik ook nooit naar school,’ zegt ze lachend. Met dezelfde humor opent ze even later het gastcollege. ‘Ik ben Tanja Jadnanansing, PvdA, Tweede Kamerlid, hoger onderwijs. Het heeft me eeuwen gekost dat zo vloeiend uit mijn mond te krijgen.’ Jadnanansing (1967) zit nu een klein jaar in 6

havana

de Kamer. Ze beheert de portefeuille hoger onderwijs en was in een vorige carrière werkzaam als journalist, onder meer voor de NOS. De stap naar de politiek dacht ze wel even te maken, maar dat viel vies tegen. In de aanloop naar de verkiezingen was ze maanden werkloos en eenmaal in de Kamer merkte ze dat de drang om te scoren enorm belangrijk is. ‘Als nieuwkomer moet je jezelf heel erg bewijzen. Media coverage is erg belangrijk, het fractiebestuur kijkt daarnaar,’ zegt Jadnanansing. ‘Het gaat er vaak om dat je anderen in de politiek ongeloofwaardig maakt. Ik doe daar niet aan mee, ik wil aan het einde van de dag weten dat ik een net mens ben.’ De zaal reageert gelaten, maar komt los als Jadna-

nansing begint over haar aanvaring met omroep PowNed, vorig jaar. ‘Ik was erg nerveus over een interview, maar zij waren blij want ze hadden weer een neger gevonden.’ Een student achterin de zaal vraagt naar de nieuwe maatregelen rond selectie aan de poort. ‘Waar blijft mijn vrije keuze?’ vraagt het meisje. De politica legt uit dat een eigen keuze niet altijd het beste is voor jezelf. ‘Ik zou dolgraag dokter willen worden maar dat is out of my league. Je kunt beter iets doen wat je goed kunt.’ Of de politiek wel haar roeping is weten we pas bij de volgende verkiezingen. Mocht het niet lukken dan kan Jadnanansing met haar vlotte babbel altijd nog docent worden. Dat is namelijk haar plan B. (MdV)

Cateraar

Afgelopen week is er weer een stap gezet op weg naar een nieuwe cateraar. Het comité dat een advies heeft opgesteld heeft op 10 februari de zogenoemde ‘Gunningsnotitie’ aangeboden aan het College van Bestuur, dat moet beslissen over de gunning. Volgens Wim van der Meer van het comité was het niet moeilijk om tot een advies te komen. ‘Over alle drie de keuzes bestond unanimiteit.’ Het comité moest een keuze maken voor de faciliteit ‘eten drinken en banqueting’, voor de faciliteit ‘coffeecorners’ en voor de faciliteit ‘automatenverkoop’. De cateraars die aan de aanbesteding hebben meegedaan zijn op de hoogte gesteld. Op 23 februari zal bekend worden gemaakt aan welke cateraars de catering is gegund. (DW)

Platzak

Studenten die geen cent meer te makken hebben kunnen de komende maanden hun voordeel halen bij Sorbon. Steeds één dag voordat de stufi wordt overgemaakt biedt Sorbon voor 1 euro een ‘broodje platzak’ aan. Sorbon biedt op die dagen belegde pistoletjes aan met minimaal twee soorten beleg. Het ‘broodje platzak’ is ook beschikbaar in een vegetarische variant. Het zal een van de laatste acties van Sorbon zijn: de cateraar verdwijnt. Vanaf juni zijn er meerdere cateraars. (DW)

Tentamenfraude

Studenten die sjoemelen met hun tentamens moeten geweerd worden van alle hogescholen. Dat vinden de PvdA en de PVV, zo schreef het AD vorige week. Afgelopen week kwam ook aan het licht dat op Hogeschool Inholland en op de Hogeschool Utrecht is gefraudeerd met tentamens. De toetsen zijn in beide gevallen door een medewerker gestolen en verkocht aan studenten. Streng optreden is volgens de partijen de enige manier om tentamenfraude tegen te gaan. Op dit moment worden studenten geschorst of van school verwijderd. (JP)

Drankje

Een student culturele & maatschappelijke vorming is de uitvinder van een nieuw hip drankje. ‘De Tiel’ werd op een omstreden poster, onder andere te bewonderen op Facebook, geïntroduceerd door bedenker Michael Tiel. ‘Hier zullen minstens twintig mensen aan doodgaan’, werd er door een van de beschaafdere vrienden van Tiel gezegd. Wat zit er dan in? Amaretto, Bacardi, Bacardi Razz, Malibu, kinderlimonade en een zeer geheim ingrediënt. Vooral vrouwen blijken het drankje helemaal te gek te vinden. Het drankje is afgelopen winter bedacht. Sociëteit De Lax was vrijwel ingesneeuwd en veel studenten konden niet naar huis. Uit verveling waagde Tiel zich aan een fles limonade die nog over was van het Sinterklaasfeest. Als we vrienden van Tiel mogen geloven, was het resultaat ‘smerige, zoete troep’. De Tiel wordt alleen door de bedenker zelf geschonken in De Lax. (MdV)

nieuws

‘Op de wereld om mekaar te hellepûh’ n n Jong en oud leunen op de verzorgingsstaat. Maar die wordt onbetaalbaar. Daarom organiseerden HvA-studenten een bijeenkomst om inwoners van Nieuw-West minder afhankelijk te maken van overheidsinstanties.

Myrthe van Nederveen (28, vierdejaars deeltijd sociaal juridische dienstverlening) zag het laatst nog gebeuren: twee kinderen werden uit huis geplaatst, ondanks de ‘hulp’ van allerlei instanties aan het gezin. ‘Ik weet zeker: als die instanties hadden samengewerkt, en als het gezin meer gesteund zou worden door bijvoorbeeld de wijkbewoners, was dat niet nodig geweest.’ Als gezinsvoogd weet Myrthe heel goed waar het in de hulpverlening vastloopt, net als Görge Arlaud (40, sjd-deeltijdstudent)

die bij de Dienst Werk & Inkomen werkt, en Susanne Bleeker (27, deeltijdstudent sociaal pedagogische hulpverlening). Met z’n drieën organiseerden ze vorige week donderdag een conferentie waarin bewoners en instanties van Nieuw-West nadachten over de toekomst. Het idee: de verzorgingsstaat wordt onbetaalbaar en blijkt vaak inefficiënt. Wijkbewoners kunnen én willen ook veel zelf oplossen, instanties moeten van hen en elkaar leren. Na de opening door wethouder Welzijn Jesse Bos – ‘Nieuw-West is een broedplaats voor talent, als we die kansen tenminste grijpen’ – en docent Martin Stam (maatschappelijk werk & dienstverlening) – ‘we zijn op de wereld om mekaar te hellepûh, nie waar’ – gaan de ongeveer honderd aanwezigen in zeven workshops aan de slag om actieplannen voor de wijk te maken.

De workshop herstelrecht ondersteunt het principe van het heft in eigen handen nemen. Kleine misdaden zoals vandalisme worden in het herstelrecht niet afgedaan met een rechtszaak. De dader en zijn familie worden rechtstreeks in contact gebracht met het slachtoffer en zijn familie. Zo ziet de dader pas echt in wat hij teweeg heeft gebracht. ‘Hoe kan dit worden toegepast in NieuwWest?’ vraagt criminoloog en workshopleider Gert-Jan Slump. De ideeën: iets voor op de basisschool, anderen vinden het meer een taak voor de buurtregisseur. Hoewel er meer instanties dan ‘burgers’ aanwezig zijn noemen de drie organisatoren het een vruchtbare conferentie. Over drie maanden is er een terugkomdag. ‘Dan zullen we zien wat er van de ideeën terecht is gekomen,’ zegt Görge. (CS)

USC genomineerd voor bouwprijs n n Het Universum is een van de 25 bouwprojecten die zijn genomineerd voor de Amsterdamse Architectuur Prijs 2011. Dat heeft het Architectuurcentrum Amsterdam vorige week bekendgemaakt.

De hoofdvestiging van het Universitair Sport Centrum (USC) – ook voor HvA’ers – in Amsterdam Oost werd in oktober vorig jaar als multifunctioneel sportcentrum in gebruik genomen. ‘De jury was enthousiast, ondanks het korte bezoek,’ zegt Rodrigo Coesel, adjunct-directeur van het USC. ‘Ze hadden niet veel verstand van sport, dat was te merken aan opmerkingen die gemaakt werden over de zalen. Wel waren ze erg te spreken over de klimwand.’ De wand loopt van de onder- tot de bovenkant van het pand en is zo’n vijftien meter hoog. Coesel: ‘Wat het USC zo bijzonder maakt is vooral de verscheidenheid aan zalen. Een sauna met infraroodcabine, een grote sporthal, et cetera. De verdienste van onze nominatie

Deze ontdekking verpestte de vakantieplannen van Irene (38, communicatiemanagement, wil niet met achternaam in de krant) behoorlijk. Ervan uitgaande dat zij, haar echtgenoot en twee kinderen vrij zouden zijn, boekte ze een reis naar een skioord. Nu blijkt

17 februari

Workshop

De workshop Auteursrecht, Plagiaat & Bronvermelding is een training speciaal voor HvA-docenten en geeft antwoord op vragen omtrent plagiaat en auteursrecht. Ook gaan docenten tijdens de workshop zelf aan de slag en leren zij gebruik te maken van softwareprogramma’s zoals Ephorus (opsporing plagiaat) en Refworks (bronvermelding). Discussies aan de hand van stellingen maken juridische en onderwijskundige aspecten inzichtelijk. Leeuwenburg, instructielokaal Mediatheek. 13.30-17.00 uur.

17 februari

Seminar Networking Babylonix presents the seminar “Networking for International Success”. Guest speaker is a successful alumnus from HES Amsterdam who just graduated in July 2010. Listen to his stories on his exchange to Hong Kong and his internship in Germany. He is prepared to bring communication to a whole new level by sharing his experiences with only HES students. More information about the guest speaker: www.twitter.com/ interfuze HES - Noord Serre, Fraijlemaborg 133. 12.00-14.00 hrs

23 februari

Stukafest

ligt natuurlijk bij architect Rudy Uytenhaak.’ Ook de bètafaculteit van de UvA en het Academisch Centrum Tandheelkunde Amsterdam (ACTA) aan de Zuidas zijn genomineerd voor de Architectuur Prijs. Alle genomineerde gebouwen zijn in 2010 opgeleverd. Half april

wordt de winnaar bekendgemaakt. De prijs wordt uitgereikt door Wiel Arets, van het architectenbureau dat de vorige editie won. Het winnende gebouw zal op de cover van het boek Amsterdam Architecure 2010-2011 komen. (GM)

Mams skiet niet mee n n Deeltijdstudenten van het domein Economie & Management hebben pech: met Pasen heeft de groep die op de zaterdagen studeert geen lang weekend vrij. Op de dag tussen Goede Vrijdag en Paaszondag worden de studenten gewoon op school verwacht.

HvA-agenda

dat ze niet mee kan. ‘Doordat ik doordeweeks werk en in het weekend studeer zie ik mijn kinderen al minder. We grijpen dan ook iedere kans om er samen tussenuit te gaan.’ Marry van Straten, opleidingsmanager deeltijd, legt uit waarom de keuze is gemaakt om in het paasweekend door te gaan met het programma. ‘We moeten door met het programma, de weekendgroep moet evenveel contacturen krijgen als de groep die doordeweeks studeert. Het is niet mogelijk om alleen de zaterdaggroep vrij te geven dat weekend. We hebben hier als opleiding bewust voor gekozen, ook voor de docenten is dit niet een ideale situatie. Het jaarrooster staat wel al het hele jaar online.’

Pasen valt dit jaar op 24 en 25 april, uitgerekend een week voor Koninginnedag waarop er geen lessen zijn. De studenten zijn de week daarna ook vrij vanwege de meivakantie. ‘Drie weken vrij is ook te lang,’ zegt Van Straten. Anderzijds loopt de studie niet nog een week de zomervakantie in. ‘Anders hadden de lessen en herkansingen tot half juli gelopen. Dat had weer andere klachten opgeleverd.’ Toch had Irene het graag anders gezien. ‘We hebben ook geen voorjaarsvakantie, er dan tussenuit gaan was geen optie. Ik neem mijn studie serieus, dus ik wil geen les missen; mams skiet dit jaar niet mee.’ (CvdH)

Dit jaar wordt de vierde editie van Stukafest Amsterdam gehouden, waarin twintig studentenkamers worden omgetoverd tot minitheaters. Naast muziek en comedy worden er ook literatuurbijeenkomsten gehouden. Tijdens de huiskamervoorstellingen voorzien de gastheren en -vrouwen het publiek van een biertje, wijntje en een hapje. www.stukafest.nl

9 maart

Maatschappelijk Vastgoed

Uitgeverij Elba Media organiseert de conferentie Maatschappelijk vastgoed 2011, met als thema verzakelijking is ‘meer rendement van uw maatschappelijk vastgoed met minder geld’. Uit onderzoek van Fakton en de Hogeschool Amsterdam blijkt dat gemeenten gezamenlijk meer dan 1,8 miljard euro laten liggen door een slordige omgang met het eigen vastgoedvermogen. Tijdens de conferentie wordt er ingegaan op oplossingen waarmee organisaties doelmatig en transparant kunnen ondernemen op vastgoedgebied. www.conferentiemaatschappelijkvastgoed.nl

Meer HvA-activiteiten zijn te vinden op www. havanaweb.nl/agenda. Kopij voor de HvAagenda kan gestuurd worden naar havana@ hva.nl. havana

7

nieuws

Minder prijzen Docent van het Jaar Jaar-verkiezing. Om die reden schrapt de Asva de enquête die studenten vorig jaar konden invullen. Door die aanpassing wordt het nomineren tevens makkelijker: studenten kiezen via de stemsite één docent, en hebben de mogelijkheid commentaar bij te voegen. Ook in de ‘beloning’ voor het stemmen gaat wat veranderen. Sietses: ‘We willen ook niet dat stemmers meedoen voor de prijzen, het “stemmen om het stemmen” maar omdat ze echt vinden dat een docent in het zonnetje gezet moet worden.’ Om het enthousiasme bij studenten aan te wakkeren en bekend-

n n Er komt een aanpassing in het kiessysteem voor het stemmen op favoriete HvA-docenten voor de Docent van het Jaar-verkiezing. Tevens worden de prijzen die studenten kunnen winnen met het uitbrengen van hun stem versoberd.

‘De verkiezing draait om kwaliteit en goed onderwijs, niet om de docent die de leukste grapjes maakt of de hoogste cijfers geeft,’ zegt Asva-bestuurlid Lex Sietses en verantwoordelijk voor de Docent van het

heid voor de prijs te genereren, pakte de Asva vorig jaar flink uit met prijzen. Zo ging een van de deelnemende stemmers met een MacBook naar huis. Na kritiek van het College van Bestuur en een eigen evaluatie is besloten minder groots uit te pakken. De Docent van het Jaar-verkiezing wordt dit jaar voor de tweede keer georganiseerd door de Asva. De kickoff zal plaatsvinden op de Onderwijsconferentie op 31 maart, de winnaar zal op het Amstelcampusfestival bekend worden gemaakt. Stemmen kan tussen 11 en 22 april, via een speciale verkiezingswebsite. (AV)

Mic-studenten naar Kroonjuweel oorzaken voor de tijdelijke verplaatsing van studenten naar de locatie tegenover de Wenckebachweg. De bezettingsgraad van de lokalen in het Singelgrachtgebouw is volgens Jeensma enorm: ruim tachtig procent. Ter vergelijking: HvA-breed is dat gemiddeld vijftig procent. Door de druk op de lokalen kunnen er ook geen andere lokalen worden ingezet. ‘Wanneer er dan één les verschuift, kom je vaak al in de problemen.’ Naast dit gebrek aan lokalen, kampt ook het nieuwe roostersysteem nog met wat kinderziekten, aldus Jeensma. ‘Niet alle functies werken al helemaal zoals ze zouden moeten werken. Roosteraars doen hun best, maar soms gaat er nog wat mis.’ Niet alle studenten zijn blij met de verplaatsing. Zo maken ze zich onder andere zorgen

n n Een kleine driehonderd studenten media, informatie & communicatie moeten noodgedwongen hun lessen van het derde blok op de locatie Duivendrechtsekade volgen. Het Singelgrachtgebouw puilt namelijk uit.

In totaal zullen negen groepen van het afstudeerprofiel redactie & mediaproductie voorlopig de locatie aan het Rhijnspoorplein verruilen voor het Kroonjuweel-pand. Profielmanager Jelle Jeensma benadrukt dat het niet gaat om een permanente verhuizing. ‘Dit is een eenmalige exercitie en geldt alleen voor de lessen van het derde blok, in totaal iets minder dan drie maanden.’ Roosterproblemen en ruimtegebrek zijn de

over het gebrek aan computerfaciliteiten. De driehonderd studenten kunnen alleen terecht in twee kleine computerlokalen, met in totaal zestien computers en uitsluitend na reservering bij de roosteraar van informatica. Studenten krijgen daarom ook het advies een eigen laptop mee te brengen. Jeensma is niet gelukkig met deze situatie, maar relativeert: ‘Wie snel aan de slag moet kan altijd nog naar de Leeuwenburg fietsen.’ Dat de studenten pas twee weken geleden ingelicht zijn over de plannen, vinden ze wat laat. De profielmanager beaamt dat de interne communicatie omtrent de tijdelijke verhuizing beter had gekund. ‘Door miscommunicatie bij het onderwijsbureau is de briefing blijven liggen, maar uiteindelijk is iedereen netjes ingelicht door mij.’ (AV)

Techniekuitje Hemwegcentrale n n Het Westelijk Havengebied was afgelopen vrijdag het decor van het uitje van tweedejaars studenten e-technology. In het kader van de beroepsoriëntatie kregen de studenten een rondleiding door de Hemwegcentrale, de elektriciteitscentrale van Nuon.

Beeld Marc Driessen

havana

Omid Alborzi (26) Hbo-rechten ‘Ik heb last van mijn arm. Nu is het nog niet zo erg, maar ik moet wel oppassen dat het geen rsi wordt. Ik zit gewoon te veel achter de computer: voor mijn studie, voor werk, ter ontspanning. En ik heb een slechte houding. Op een gegeven moment dacht ik: stel nou dat het erger wordt, dat ik door de pijn in mijn arm niet meer zou kunnen werken. Wat dan? Voor mijn onderzoek trok ik deze vraagstelling iets breder. Ik heb gekeken naar de wetgeving met betrekking tot arbeidsongeschiktheid in het algemeen: in hoeverre dwingt de regelgeving de werkgever om de arbeidsongeschikten op te vangen? Een van de belangrijkste wetten op dat gebied is de Wet verbetering poortwachter, die de werkgever verplicht arbeidsongeschikte werknemers ander werk aan te bieden. De problemen kunnen van kleine aard zijn. Een ongeschikte werkplek bijvoorbeeld. Dan moet de werkgever zorgen dat er een andere plek beschikbaar komt. Maar als het probleem groter is, is de werkgever bij wet verplicht om een andere geschikte functie voor de arbeidsongeschikte werknemer te zoeken. Een andere functie binnen het bedrijf. Stel, iemand was eerst telemarketeer, dan kan het bedrijf hem nu langs de deuren sturen. Ja, er moet natuurlijk ook wat van de werknemer uitgaan.’ HvA+ ‘De bereikbaarheid van de docenten was erg goed. Er waren natuurlijk ook docenten die niet snel op mijn mails reageerden, maar de meesten waren erg goed te bereiken, zowel qua mail als telefonisch. Ook waren de lessen inhoudelijk meestal prima, en de hoorcolleges goed voorbereid.’

De centrale is vooral de laatste jaren voortdurend in ontwikkeling. Het opwekken van elektriciteit moet steeds schoner en duurzamer. ‘Het rendement van de centrale moet omhoog,’ zegt docent Erik Steuten. ‘Dat betekent bijvoorbeeld dat warmte die normaal verloren gaat wordt opgevangen zodat het opnieuw gebruikt kan worden.’ En daar heeft Nuon elektrotechnisch ingenieurs voor nodig. De elektriciteitsmaatschappij zet voortdurend nieuwe projecten op: goed voor stages en afgestudeerden. (JP)

8

afstuderen

HvA- ‘Kort geleden moest ik mijn opdrachten inleveren. Een deel daarvan – de beoordeling van mijn sponsor – was maar één A4’tje. Ik was bang dat dit kwijt zou raken, of niet bij de andere documenten zou blijven als ik dit in het postvakje van de docent zou doen. Dus ik vroeg een elastiekje bij de mevrouw van het bedrijfsbureau. Kreeg ik te horen dat dat niet mocht, ‘omdat elastiekjes voor de docenten zijn, en niet voor studenten’. Ik dacht dat ze een grapje maakte. Maar als ze het aan mij zou geven, dan was het hek van de dam. Eén elastiekje! Dat is toch triest.’ n Ron Santing

prikbord Hebt u nieuws voor deze pagina? Mail [email protected].

DMCI

SpinAwards

De HvA zal dit jaar als host fungeren voor de Inspiration Days. Tijdens het tweedaagse evenement kunnen genomineerden voor de Spin Awards – de jaarlijkse prijzen op het gebied van interactieve communicatie en creatieve ideeën – hun projecten alvast presenteren aan het publiek. Er zijn vier categorieën. Nieuw is de categorie Beste Jong Talent, waar ook studenten interactieve media voor kunnen inzenden. De presentaties worden gehouden in het Singelgrachtgebouw, op dinsdag 22 en woensdag 23 maart. Tevens zal een netwerkruimte worden ingericht, zodat studenten in contact kunnen komen met genomineerde bedrijven.

DOO

Kennisdag

De jaarlijkse Kennisdag van het domein Onderwijs & Opvoeding wordt 3 maart gehouden. Deze keer staat het thema ‘taal en taalbeleid’ centraal. Het is bovendien de startdag voor het opzetten van een gezamenlijk taalbeleid binnen het domein Onderwijs & Opvoeding. Het taalniveau van leerlingen en studenten in alle onderwijssectoren, ook in het hbo, staat de laatste jaren sterk in de publieke en politieke belangstelling. Het niveau is vaak te laag. Landelijk zijn inmiddels referentieniveaus vastgesteld voor de verschillende onderwijssectoren. Aan het eind van de Kennisdag zullen er aanbevelingen aan het management geformuleerd worden.

DBSV

Sloop

De sloop van de Ookmeerhal aan de Dr. Meurerlaan is begonnen. De werkzaamheden hebben ook gevolgen voor de parkeergelegenheid rondom de nabijgelegen HvA-locatie, die aan dezelfde straat gevestigd is (ALO, sm&o, voeding). De parkeerplaatsen bij de Ookmeerhal zijn de komende tijd niet beschikbaar en worden door middel van hekken afgezet. Studenten worden geacht hun auto buiten het terrein van de hogeschool te parkeren. Het probleem is tijdelijk: door de sloop van de sporthal zal er nieuwe parkeerruimte ontstaan. Voor vragen kan er contact worden opgenomen met de facilitair manager Peter Nagtzaam.

DT

Midas Dekkers

Midas Dekkers, bioloog en schrijver van fictie en non-fictie, geeft woensdag 16 februari om tien uur een lezing in het auditorium van de Leeuwenburg. Dit is in het kader van het project Sustainable Energy in het eerste jaar van de opleiding e-technology. Studenten en docenten van andere opleidingen zijn eveneens van harte welkom. ‘Als bioloog is Dekkers bekend door zijn scherpe observaties. Biologisch-wetenschappelijke thema’s weet hij met gevoel voor humor uit de doeken te doen,’ aldus Wikipedia. Na afloop van de lezing is een signeersessie georganiseerd. Aanmelden via [email protected].

DMCI

Gezondheid

Uit onderzoek blijkt dat studenten meer gezondheidsklachten hebben dan hun leeftijdsgenoten die niet studeren, maar er geen hulp voor zoeken. Daarom ontwikkelde Bureau Studentenartsen van de HvA en UvA in het kader van Project Stoplichten een gezondheidstest: een online tool waarmee studenten hun eigen gezondheid en leefstijl kunnen vergelijken met die van studiegenoten. Het domein Media, Creatie & Informatie ondersteunt Project Stoplichten van harte en raadt alle studenten aan de gezondheidstest te doen. Studenten kunnen de vragenlijst invullen op www.studentengezondheidstest.nl.

DG

Mindfulness

Ben je te druk met je studie en heb je het even helemaal gehad? Snak je naar een moment om op adem te komen en wil je dat ook direct goed leren? Dan is mindfulness iets voor jou. AMC Bijen nascholing organiseert dit najaar een mindfulnesstraining. De training, die bestaat uit vier avondbijeenkomsten, gaat van start op 31 maart. Tijdens de bijeenkomsten zul je leren aandacht te hebben voor ‘het nu’ en dit in het dagelijks leven leren toe te passen door middel van korte meditatieoefeningen. Voor meer informatie kun je de ASHP-nieuwsbrief lezen of contact opnemen met Marjolijn de Nijs [email protected].

DBSV

Keuzegids

Sport, management & ondernemen is wederom de beste sportmanagementopleiding van Nederland. In de Keuzegids Hoger Onderwijs 2011 krijgt de opleiding een 7,8 als rapportcijfer. Dat is hoger dan vorig jaar, toen de opleiding met een 7,6 beoordeeld werd. In de Keuzegids wordt dat vertaald naar het oordeel ‘goed’. Het eindcijfer is gebaseerd op studentenoordelen over onder meer het onderwijsprogramma, de docenten, lesmethoden, beroepsvoorbereiding en diverse faciliteiten. Daarnaast wordt er gekeken naar studievertraging en uitval. Behalve het studentenoordeel telt het expertoordeel van de accreditatiecommissie mee.

HvA

Dyslexie

Studenten die door dyslexie belemmerd worden bij het studeren kunnen de training ‘Studeren met dyslexie’ volgen. Tijdens vier bijeenkomsten krijg je informatie over studeren met dyslexie en over de regelingen waarvan je als student aan de HvA gebruik kunt maken. Verder maak je kennis met digitale hulpmiddelen die het studeren kunnen vergemakkelijken. Ook leer je jouw sterke en zwakke kanten bij het studeren kennen. De trainingen worden gegeven op donderdag 17 maart, 24 maart en 7 april en 14 april van 15.00 tot 16.30 uur op de Leeuwenburg. Je kunt je opgeven via [email protected].

DEM

Studiesucces

Psychologisch adviesbureau NOA organiseert 17 februari een seminar in Pakhuis de Zwijger met als thema ‘het voorspellen van studiesucces’. Onderzoek naar persoonlijkheid laat zien dat er nauwkeuriger voorspellingen kunnen worden gedaan als de vragen in de juiste context worden gesteld. De gevolgen voor de praktijk worden besproken en een nieuw meetinstrument wordt gepresenteerd. Ook zal Anita de Vries, die in 2008 startte met een promotieonderzoek naar de voorspellende factoren van studiesucces, haar onderzoek uiteenzetten. Het seminar wordt gehouden van 13.30 tot 17.00 uur. Informatie over het programma is te vinden op www.noa-vu.nl.

DBSV

Ballroom

Een vijftal studenten heeft ruim 650 euro opgehaald voor de stichting Spieren voor spieren. De studenten organiseerden op dansschool Mittel­ meijer verschillende vormen van ballroom dancing, waarmee de deelnemers kennis konden maken. Ook werden er allerhande spullen geveild, waaronder een gesigneerd shirt van Nederlands elftalspeler John Heitinga, een shirt van de Zambiaanse Utrecht-speler Jacob Mulenga, een shirt van De Graafschap, gesigneerde cd’s van Armin van Buuren en diverse fitnessartikelen. Het evenement is onderdeel van de opleiding sport, management & ondernemen (sm&o), waarin iedere studiegroep een ‘intern evenement’ dient te organiseren.

DT

25.000 euro

Investeringsmaatschappij Egeria reikt een prijs uit aan de ondernemers onder de 25 jaar met het beste plan. De prijzen worden uitgereikt in drie leeftijdscategorieën (<12, 13-17 en 18-25 jaar) met een totaal prijzengeld van 25.000 euro. Daarnaast zullen investmentprofessionals ondersteuning bieden bij het maken van het ondernemersplan onder andere via de community op de website. Op donderdag 10 maart zal er een kick-off borrel plaatsvinden voor de hoogste leeftijdscategorie op het kantoor van Egeria aan de Sarphatikade in Amsterdam. Inschrijven: www.egeria-jonge-ondernemersprijs.nl. Het is nu nog niet nodig om je ondernemingsplan toe te voegen.

HvA

Trainingsdag

Leden van alle opleidingscommissies en opleidingsmanagers van de HvA kunnen op 2 maart deelnemen aan een speciaal voor hen bedoelde trainingsmiddag. De domeinraad van Economie & Management organiseert de middag om de commissies te motiveren kritisch en doortastend te zijn. Op het programma staan workshops, een debat en een toespraak van Jet Bussemaker. De middag volgt op een eerdere bijeenkomst over de taken en functies van opleidingscommissies. Het programma duurt van 13.00 uur tot 17.00 uur in de Noordserre van locatie Fraijlemaborg. Geïnteresseerden kunnen zich voor 28 februari per mail opgeven bij Paulien Heijne, [email protected]. havana

9

gerard kemkers

‘Ik dacht: ik word gymnastiekleraar’ De Wissel. Altijd weer die wissel. Het zal voor ­altijd met Gerard Kemkers verbonden blijven. Zelfs ­nadat hij Ireen Wüst vorige week voor de tweede keer ­wereld­ kampioen heeft gemaakt. ‘Het was een inciden­tele fout, en verandert niets aan mijn manier van ­coachen.’ Ron Santing

‘Wie? Oh, die schaatscoach, die kale. Van die wissel. Ja, dat was stom hè. Wat vond-ie er nou van?’ vraagt de taxichauffeur met een zwaar Fries accent na het interview. Natuurlijk is daar genoeg over gezegd. Tijdens de Olympische Spelen, op 23 februari 2010, stuurt schaatscoach Gerard Kemkers zijn pupil en gedoodverfde favoriet Sven Kramer de verkeerde baan in. De woede van Kramer is op het collectieve nationale sportnetvlies gebrand. Inmiddels is dit een jaar geleden, maar Kemkers ondervindt nog steeds de gevolgen.

door me heen schoten. Vanaf dat moment heeft de pers mij willen breken. Die lijkt elke keer maar weer de aanval te willen openen. Ik word alleen maar beoordeeld op basis van die fout. En niet op basis van het feit dat ik de enige coach was die twee knappe gouden medailles binnenhaalde. Dat sneeuwt volledig onder. Maar dat wist ik van tevoren. En daar heb ik wel moeite mee, moet ik zeggen. Het mag niet gebeuren, ik ben zelf de eerste die dat toegeeft, maar het blijft voor mij wel een incidentele fout. Het verandert niets aan mijn manier van coachen.’

Wat heeft ‘de foute wissel’ met ­ je gedaan? ‘Je krijgt een stempel. Dat wist ik gelijk. Dat was een van de dingen die op de kruising

Hoe bedoel je? ‘Ik ben een ontzettende perfectionist. Maar dit heeft niets met perfectionisme te maken, dit heeft te maken met attent coachen. Twee weken geleden was het EK in Collalbo. Daar kreeg Ireen Wüst de bel een ronde te vroeg. Dan sta ik er als coach om iets te doen. Na zo’n moment word ik niet gecomplimeteerd voor het attent coachen van Ireen. Terwijl ik bij Sven voor eenzelfde – maar verkeerde – inschatting wel afgeslacht word. Dat heb ik dan maar te slikken.’

Gerard Kemkers (Groningen, 1967) ■■1986 Debuut als schaatser op WK Allround (Inzell) 1988 Brons op de 5000 meter, Olympische Spelen Calgary 1989 Zilver op EK Allround, Göteborg 1992 Gestopt vanwege blessure aan rechtervoet 1992 – 1994 Academie voor Lichamelijke Opvoeding (ALO) aan de HvA 1994 – 1998 Schaatscoach nationale ploeg Verenigde Staten 1999 – 2002 Coach Kernploeg Koninklijke Nederlandse Schaatsbond 2002 – heden Coach TVM-Schaatsploeg 10

havana

Motiveert dit je? ‘Nee. Ik vind dat ik mezelf daarvoor genoeg bewezen heb als schaatscoach. Ik haal wel motivatie uit het feit dat ik dit samen met Sven recht wil zetten, maar dat is tussen hem en mij. De hele situatie waarin ik terecht ben gekomen zegt mij veel over de Nederlandse sportmedia. Althans, die enkelingen die aan stemmingmakerij doen. Men heeft het op dit moment heel erg lastig om mij complimenten te geven. En dat snap ik niet goed.

Ik ben opnieuw begonnen, ik doe opnieuw mijn werk.’ Bemoeilijkt dit je werk? ‘Ik heb er langer tegen moeten vechten dan mij lief is. Een bekende Nederlander zijn, eer en aanzien krijgen, dat is voor mij helemaal niet belangrijk. Ik ervaar dat als een straf. Ik ben supergemotiveerd met mijn werk bezig, maar ik zou het liefst dat jongetje uit Peize zijn. Die bekendheid is meer een vervelende bijkomstigheid. Een demotivatie zelfs.’ Hoe is het dan om na de Spelen opnieuw te beginnen? ‘We hebben onze ploeg behoorlijk op de kop gezet: nieuwe ploeg, nieuwe uitstraling, nieuwe stafleden. Fris en nieuw. Dat was al een plan van ver voor de Olympische spelen. En dat nieuwe team motiveert zo dat ik helemaal geen problemen heb met het vinden

ploeg om de beste van de wereld te worden. Maar voor mij telt ook sport als middel, dat kan ik niet helemaal parkeren. Daar ben ik te veel pedagoog voor.’ Is dit je ALO-achtergrond? ‘Het ALO’er zijn zit nog steeds in mijn hart. De ALO heeft een theoretische basis onder mijn functioneren als topcoach gelegd. Ik heb er veel van opgestoken en dat mee kunnen nemen in mijn dagelijks functioneren als topcoach. Ik doorliep de ALO met het idee: ik word gymnastiekleraar. En dat zit nog steeds in mijn hart. Maar het liep wat anders.’ Je moest met schaatsen stoppen door een blessure. Putte je hier motivatie uit voor de ALO? ‘Mijn ambitie was hoog. Als dat op je 22e opeens wegvalt, kun je wel zeggen “het

‘Als je passie hebt, dan heb je geen externe motivatie meer nodig’ van motivatie. Want die motivatie ligt in een nieuwe uitdaging.’ En zelfs nu je de beste schaatser niet hebt? ‘Nou, dat is wel anders. Natuurlijk missen we Sven. En wij niet alleen, maar ook het Nederlandse schaatspubliek. Maar het doet niets met mijn motivatie of het Sven Kramer is of niet. Ik wil iedereen coachen op z’n eigen potentie. En of die nou tiende, twaalfde of zestiende van de wereld is, ik probeer het beste uit die mensen te halen. Presteren op potentie noem ik dat. Mijn drive is om iedereen zo goed mogelijk te helpen. Je spreekt af, zonder het daadwerkelijk af te spreken, het beste uit jezelf te halen. Kijken waar je grenzen liggen. Dat is het hoofddoel. En er is een verstopte motivatie: mensen persoonlijk ontwikkelen, klaarmaken voor de maatschappij. Sport als middel en sport als doel. In mijn wereld is tachtig, negentig procent sport als doel. Ik word ervoor betaald om mensen op het podium te zetten. Mensen zitten in onze

is mooi geweest, ik ga iets anders doen” maar die motivatie borrelde nog heel lang van binnen. En dat heeft anderhalf, twee jaar voor een hele moeilijke tijd gezorgd. Ik dacht toen ook: de schaatswereld gaat Gerard Kemkers nooit meer zien. Ik heb me toen helemaal op school gestort, dat was een goede afleiding. Ik heb de opleiding in drie jaar gedaan – dat zag ik als een uitdaging. Maar leraar lichamelijke opvoeding, dat was altijd al mijn doel. Ik wilde heel graag sport doceren. Kinderen opvoeden in de sport.’ Toch werd je bondscoach van de nationale schaatsploeg van Amerika. ‘Ik ging vooral naar Amerika voor het avontuur. Leven als een vrijbuiter, rondreizen, wat lezen, op mijn gemak mijn werk doen, veel tijd overhouden om the American life te ontdekken. En dat schaatsen gebruikte ik dan een beetje als smoes. Maar ze hadden de juiste persoon te pakken, het klikte meteen. Ik was direct de 24-uurscoach. En als je die

gerard kemkers

Beeld Jean-Pierre Jans

passie hebt, dan heb je geen externe motivatie meer nodig om je werk goed te doen. Dus dat jaartje coachen werd al snel vier jaar coachen.’ Heb je dat perfectionistische altijd gehad? ‘Het streven om alles goed te doen, dat heeft er altijd in gezeten. Maar ik heb gemerkt dat er een plafond aan zit. In Amerika coachte

ik 24 uur per dag, zeven dagen per week. Toen ik naar de TVM-ploeg kwam in 2002 werd dat alleen maar meer. Dat werd zo veel stress, zo veel drukte, niets kwam op het niveau dat ik wilde. Op een gegeven moment zei mijn lichaam: je werkt nu zo hard, je slaapt nu zo weinig, je weerstand is nu zo achteruitgegaan, het is genoeg geweest. Toen kreeg ik sarcoïdose. Het lijkt op een hele heftige reuma-aanval. Ik kon mijn polsen, el-

lebogen, voeten, knieën, niet meer bewegen. Zo veel pijn. Ik zag mezelf eigenlijk al voor de rest van mijn leven in een rolstoel zitten. Dat was een duidelijk signaal. Daardoor – en door de geboorte van mijn kinderen – was ik voor het eerst in staat om al mijn werk in het kantoor te laten. Deur dicht, telefoon weg. Eerder was er – ook op verjaardagsfeestjes of als ik met vrienden wat aan het doen was, met mijn vriendin

zelfs – altijd een deel in mijn hoofd bezig met schaatsen. De kinderen veranderden dit. Uiteindelijk merkte ik dat ik door vijf à zes dagen te werken een betere output als coach lever, dan wanneer ik zeven dagen per week de kraan leegtrek. Doordat ik een paar grenzen heb laten zakken, ben ik een betere coach geworden. Een grens die altijd zo hoog ligt als ik hem hield, daar kan je bijna niet aan voldoen.’ n havana

11

havana international Editor: Robert Simon

The Failure of Resits I taught economics and other courses at the HvA’s ­Fraijlemaborg campus for 18 months. I recently resigned. While I enjoyed the actual teaching, many aspects

As background, I have a Ph.D. in economics from the University of North Carolina and an MBA, and I worked at Procter & Gamble in the U.S. and Europe for six years. I also taught economics at US universities. The biggest problem that I encountered at the HvA was the resit. I still find it shocking that HvA students get multiple chances to pass every single test that they take. While students understandably like this policy, it has serious implications that few people recognize. The most obvious effect is on student motivation. Students have told me that they never study for a test the first time. The first time is just to see how hard it is and to see if they can pass it without studying. They only study for resits. This severely limits learning. If students had to study for every test, they would learn a lot more. I’m not an arrogant American, but U.S. universities do a better job of motivating students to learn. There, students get one chance to pass an exam. Any exam. If a student fails an entire course, then the student takes the entire course over again. And U.S.

students work much harder – and learn more – because of it. Another effect of resits is the administrative complexity that they cause. Resits require the contents of every course at the HvA to be fixed and documented in detail. A teacher can’t even change textbooks without having to write two versions of every test. The solution is to eliminate resits. There are no resits in the real world after all, and always giving students another chance teaches them that the first try never counts. This is not a lesson we should be teaching. Resits cannot be eliminated overnight. They would have to be phased out gradually, over four or five years. This would give students time to adjust to the change and to learn to study for tests the first time around. Eliminating resits would result in more motivated students learning more and being better prepared for the real world. Systems could be simplified, giving teachers more freedom and flexibility to teach more effectively. It also would eventually decrease costs. Teachers would spend less time producing and grading tests, and more time preparing lectures.

Beeld Bob Bronshoff

of the job made working there very unsatisfactory.

My intention in writing this is to help improve schooling in the Netherlands. I will be staying here for the foreseeable future, and I would like to see higher education reach its full potential. n

John Csellak formerly taught at HES For more details and some lively discussion see his blog at http://resitcentraal.wordpress.com.

news

Higher standards Flight to Belgium

Scum villages

Dutch universities (wo) and colleges (hbo) will soon be able to develop and use a more stringent selection process in accepting students. At least this is the plan of minister of education Halbe Zijlstra. As well, students who have completed their first year of hbo studies won’t necessarily be given a place at university; nor will middle-school students be able to count on a place at hbo-level institutions. Zijlstra wants students to have more choices in degree programmes (e.g. doing a two-year “Associate” degree) as well as have the opportunity to take part in programmes for “excellent students.” So along with improving educational quality Dutch degrees will become more valuable in other countries.

Now that studying in the Netherlands has become more expensive, the universities in Belgium are more attractive to Dutch students. In Belgium, EU students pay their college 570 euros per year, while in the Netherlands tuition is already over 1600 euros. A spokesman from the Free University of Brussels stated that five percent of their students are Dutch and “we are preparing for even more applications.” In an interview with the Volkskrant a representative of Antwerp University said that it will not actively recruit in the Netherlands out of fear of attracting “eternal students”. The spokesman also noted the fear of bringing “second-class’” students to Belgium.

Persistent troublemakers should be kept away from the rest of the population in special “scum villages” (tuigdorpen), Geert Wilders, leader of the PVV said in an interview with the Telegraaf. “Repeat offenders should be forcibly removed from their neighbourhood and sent to a village for scum,” Wilders said. ‘They will then be put into converted containers as homes. If juveniles are involved, their families should be moved too. Put all the trash together.” They would only be allowed to return after working or studying for at least a year. According to the Telegraaf, the idea comes from Denmark, where several cities have set up special residences to house people who cause a public nuisance.

Source: parool.nl

Source: dutchdailynews.nl

Source: dutchnews.nl/telegraaf.nl

12

havana

havana international TIPS for YOU

black & white

what’s on

sweet spot

Huis Marseille, all days except Monday

Digital? Analogue!

Despite the world going digital, many professional photographers do their more personal work on film due to the craftsmanship aspect and the unexpected effects it can involve. This exhibition presents work by more than 50, mostly local, photographers; it is a tribute to analogue photography and to Amsterdambased photo printer extraordinaire Peter Svenson of Aap-Lab.

Melkweg, 16-22 Feb.

Picture These

Darth Vader, eat your dark black heart out: Amsterdam’s appropriately-named Melkweg (Milky Way) dedicates half a month to science fiction films made in the Soviet Union. The West had Star Wars and Star Trek, the Soviets got Planet of the Storms, Aelita and Interplanetary Revolution. “Utopian” or “scientific fantasy” were the genres these films were often filed under.

Whether you’re a committed traveller on the highways and byways of contemporary art, Dutch and international, or simply culture curious, you should be familiar with Huis Marseille and Foam, Amsterdam’s premier venues for the photographic image. Huis Marseille is located in an entirely beautiful canal house dating back to 1665, purchased by the Tilburg’s De Pont Museum in the 1990s, and finally renovated and opened to the public as a museum of photography in 1999. Drawing on both borrowed work and its collection, the museum stages four carefully documented and curated exhibitions each year. Huis Marseille describes itself as a venue for “contemporary, internationally oriented photography”, where “exhibitions serve as a laboratory for the collection, and vice versa”. Huis Marseille aims to be “a museum where photographs, presented in a spatial environment, can be seen at their best: content and form go hand in hand”. This perspective can be contrasted with Foam’s more promotional and social—though equally serious—involvements with the Dutch and international photo scenes. Located just down the road from Huis Marseille in a renovated, centrally-located 19th-century canal house, Foam opened its doors to the public at the end of 2001. According to its mission statement, Foam schedules “world-famous photographers as well as young or undiscovered talent”. A few large-scale shows overlap with many smaller exhibitions and “a dynamic programme of lectures, discussions, guided tours, workshops and special events”. The museum works with “a worldwide network of photographers, editors, designers and other visual professionals. By engaging in continual dialogue with them, we keep close track of developments in photography. In short, Foam’s interventionist ethic can be contrasted with the more scholarly and contemplative approach taken by Huis Marseille. Visitors to both museums get to see not only great and stimulating photography, but get to see the aims and operations of cultural institutions from different angles. See for yourself.

Beeld Bob Bronshoff

Marx Attacks

Paradiso, 16 Feb.

Joan as Police Woman Emelie Sandvad is a Swedish journalism student at MIC with a great passion for film and food. Film Precisely in that moment, when darkness falls and a story starts to unwrap itself before my eyes, I sometimes get a certain feeling. A wonderful feeling. A rare feeling. The outside world suddenly feels distant. It’s just me and the story. Although the room is crowded I feel alone – and it’s a great loneliness. Haunting expectations, irritating people and my to-do-list just disappear for a moment. And this feeling, that catches you right in the moment and makes everything around feel unnecessary, has to be real passion. What puts you in that state of mind? Moment So, these moments of pure happiness, when do we meet them? Well, I know that my chances are quite good in a cinema. But it has happened before – without a movie ticket. And you tend to remember these moments, although that strong sense of contentment doesn’t really have a logical reason. One of my memories takes place in my hometown Sälen in Sweden about 10 years ago. I’m flying forward over the snow. I’m skiing. The sky is beautifully pink. The evening plans had already been made: I would eat homemade pizza with my family – and there it was! For a moment I felt it. Food Can homemade pizza create happiness? Sure, I would say. I’m one of those people who think about food all the time. And truly, a bag of candy is simply fantastic.

Or a large container of ice cream that is extremely high on calories. When I bring something like that to the sofa and put on a really good TV-show or film I feel great! Okay, I know it. I must be a sugar addict. And pizza, ice-cream and candy kind of always make you feel sick after a while. But hey – few things are as fantastic as a three-course dinner with someone special. Activity Writing this, I begin to wonder if you can reach that great feeling and keep it with you. Is there something we can do to feel great all the time? Actually, I don’t think so. I know I’m not that good at looking at the bright side of life. I complain a lot. And tend to worry about what will come. So, let’s see these words as a tribute to the things I love. And please do me a favour: next time you think about buying that one-thousand calorie icecream container – ignore the expectations on your waistline and do it! n

A gossamer voice with unctuous touches of indie rock, American soul and punk R&B, the American singer-songwriter Joan Wasser has previously played with Antony and the Johnsons and Rufus Wainwright’s band. Now she and her own band present their new, and third, album The Deep Field.

Van Gogh, from 18 Feb.

Picasso in Paris

This large-scale exhibition traces Picasso’s artistic development from his arrival in Paris as a young‘un in 1900 until 1907, when he had grown into a leading figure of the French avant-garde. Influenced by Paris’s thriving art scene, the young Spanish artist continued on to develop his own style, and eventually paved the way for cubism, which would forever change the course of twentieth-century painting.

Bimhuis, 18 Feb.

Erik Friedlander, Jen Shyu and Mary Halvorson and Jessica Pavone A mini-festival with prominent contemporary musicians from the New York downtown scene. Cellist Erik Friedlander goes multidisciplinary with road trip photos by his parents. Singer and multi-instrumentalist Jen Shyu improvises on traditional and original music, and guitarist Mary Halvorson and viola player Jessica Pavone sing and play expressive duo improvisations based on quirky compositions and melodic songs. For more information see Iamsterdamcom/ whatson or in Dutch www.amsterdamsuitburo.nl.

Huis Marseille is located at Keizersgracht 401 and Foam at Keizersgracht 609. Visit www.huismarseille.nl and www. foam.org. (RSi) havana

13

goedkoop en gezond

De broodtromm Hij levert geld op, zorgt voor een eco-imago en is hét  voorbehoedsmiddel tegen vette snacks: de broodtrommel. Maar zit er eigenlijk wel brood in? En wat van de inhoud verdwijnt – toedeledokie! – in de prullenbak? Hans van Vinkeveen

De broodtrommel een verdwenen cultuurgoed? ‘Dat had je gedroomd’, roept een koor HvA-twitteraars. Bij veel studenten gaat de broodtrommel trouw elke dag mee in de tas naar school. @Dubbeldeez: ‘@dizajner.NL neemt er dagelijks 2 mee - ontbijt/lunch.’ @t_datema: ‘Vooral eind van de maand als Sorbon toch echt te duur is...’ @HvanHeleen: ‘Je moet wat door de slechte sorbon.’ @MarijnnBesseler: ‘haha voelde me weer jong toen ik in me broodtrommel keek.’ @XSimoneB: ‘Natuurlijk! Zonder broodtrommel geen school.’ Het wordt bevestigd tijdens een rondgang langs de HvA-locaties. Wat wel meteen opvalt: de broodtrommel heeft een hoog giechelgehalte. Ongetwijfeld komt dit door Jiskefet. @ReverendEsser: ‘Hahaha!!! Nou het is hier ook af en toe net Debiteuren Crediteuren, nu dus incl. broodtrommel ;)’ In de kantoorserie was een vast ochtendritueel de inspectie van elkaars broodtrommel. ‘Wat heb jij erop?’ vraagt de sullige Edgar. Jos: ‘Op de bammetjes? Sterfopstraatworst.’ Waarop vervolgens het fruit in de prullenbak verdween. ‘Tegen de vruchten zeggen we toedeledokie.’ Niet vreemd dus dat de broodtrommelaar door veel studenten wordt geassocieerd met een nerd-achtig type, dat niet helemaal is losgekomen van de kindertijd.

Spongebob Ooit, in de negentiende eeuw, was de broodtrommel het vaste attribuut van mijnwerkers. Metalen dozen waren dat, tegen de ratten vooral. Boven de grond gebruikte men toen vooral houten lunchkoffers. De grote doorbraak kwam in de vijftiger jaren van de vorige eeuw. De broodtrommel werd onderdeel van de populaire cultuur, waarop allerlei helden gingen figureren. Tien jaren later werd de eerste plastic broodtrommel geboren en veroverde Tupperware de wereld. Geen kind ging naar school zonder een eigen trommeltje. Het werd een lifestyle-accessoire waarmee je laat zien dat je fan bent van K3, Ajax of Rambo. Daarvan getuigen ook de broodtrommels op de hogeschool. Oké, het merendeel is – net als bij brave burgers – een anoniem 14

havana

confectiemodel met een kleurtje. Zulke trommels worden, excuseer, vooral door medewerkers leeggegeten. Die van studenten zijn opvallender. Ze dragen het logo van een voetbalclub of hebben de vorm van een boterham. Twitteraar @LaToyaRch heeft een Jip & Janneke-broodtrommel en drinkbeker. @Echtdom: ‘De grootste gangster hier op school heeft een Spongebob-broodtrommel!’

Voorbehoedsmiddel Zuinigheid is de belangrijkste reden waarom men een broodtrommel meeneemt. Een broodtrommel is een supergoedkoop alternatief voor een dagelijks bezoek aan cateraar of supermarkt. Een andere reden is dat hij bijdraagt aan een beter milieu, horen we. Maar alleen als men niet al te scheutig is met afwasmiddel. Nog een voordeel: de broodtrommel is gezond. Hij is hét voorbehoedsmiddel tegen het scoren van vette snacks. Al hangt dit uiteraard af van wat je erin stopt. Overigens laat het onderzoekje ook zien dat het plastic lunchzakje even populair is. ‘Een plastic broodzakje laat zich beter vormen in je tas,’ legt een student logistiek uit. Iemand dus met verstand van goederenvervoer. Veelgehoord bij de broodzakjeseters is het excuus dat je niet na de lunch met een lege trommel in je tas zit. Een slap excuus, er bestaan immers inklapbare trommels. Een rare vraag in dit verband is misschien: zit er wel brood in de broodtrommel? Of dient hij meer als beautycase? Maar nee, een intiem inkijkje laat een en al brood zien. Ook in de broodzakjes trouwens. Het betreft meestal standaardbrood, geen meergranenbrood of andere poespas. Laat staan de splinternieuwe Amsterdamse en ambachtelijk gemaakte broodmerken met namen als Jordanees, Damrakker en Rooie Sien. Nee, het is eerlijk wit of bruin brood wat de klok slaat. Studenten zijn absoluut niet broodbewust. Als het maar vers is. De conclusie is dat de broodtrommel nooit weggeweest is. Sterker: Gelet op het toenemende belang van milieu en gezondheid wacht hem een mooie toekomst. En vooral gelet op de komende Halbe-heffing en geldleningsplicht. Goed nieuws dus. Alleen voor de cateraar is het een nachtmerrie. n

‘Gezond-pindakaas, gezond-pindakaas, in twee etappes’ Joost Jong (18) eerstejaars logistiek ‘Ben ik hip met mijn broodtrommel? Dat wist ik niet. Hij is van het merk Mepal en feloranje. Nee, dat heeft niets met het koningshuis te maken. En ik ben ook geen postbode bij TNT. Het is een lekker opvallende kleur. Ik heb van jongs af aan altijd broodtrommels gehad. We doen thuis niet aan plastic zakjes. Om het milieu, denk ik. Het is ook makkelijker, al is een nadeel dat je de trommel steeds moet afwassen, maar daar heb ik mijn moeder voor. Ik maak de boterhammen zelf klaar. Het zijn er altijd vier met hetzelfde beleg. Twee met gezond, ham meestal, bovenop en twee met pindakaas onderop. Ik eet ze ook altijd in dezelfde volgorde op. Eerst de bovenkant met gezond en de bovenkant met pindakaas. Dan de onderkant met gezond en ik eindig met pindakaas. Gezond-pindakaas, gezond-pindakaas, in twee etappes. Soms trakteer ik mezelf. Dan doe ik er hagelslag op. Nee, geen taartjes, het blijft in de gezonde hoek. Heel soms gooi ik iets weg, maar niet om naar de Febo te gaan. Of ik een kauwer of slikker ben? Ik ben een kauwer, doe het rustig aan.’

goedkoop en gezond

Beeld Hans van Vinkeveen

mel is hip

‘Het is afwachten of ik dit ga volhouden’

‘Ik schaam me niet voor mijn Feyenoord-trommel’

Evelien Buijs (19) eerstejaars culturele & maatschappelijke vorming

Jeroen Harsevoort (21) tweedejaars human resource management

‘Ik wil alleen met mijn broodtrommel voor mijn hoofd op de foto. Nee hoor, ik maak een grapje, ik durf ervoor uit te komen. Ik heb toevallig gisteren mijn broodtrommel gekocht bij de Stuntwinkel. Het is een doorzichtige in de vorm van een boterham: de ‘Sandwich’. Het is om geld te besparen. Ik kocht elke dag brood bij de supermarkt. Je besteedt algauw vijf euro per dag. En folie gaat stuk in mijn tas. Dus neem ik weer de old school broodtrommel van huis. Het is een beetje suf, maar het maakt mij niet uit hoe ik ermee overkom. Ik doe er meestal hetzelfde in. Een krentenbol, crackers met smeerkaas of simpel wit of lichtbruin brood. Ik hou niet van granen en pitten en met nieuwe broodsoorten houd ik me niet bezig. Ik heb wel wat beters te doen. Ik ben een kauwer, maar ik ben nooit bewust aan het lunchen. Ik doe er altijd iets naast: computeren, lessen volgen. Mezelf kennende weet ik dat ik mijn broodtrommel drie dagen gebruik en dan ga vergeten. Het is afwachten of ik dit ga volhouden.’

‘Ik heb een broodtrommel met het logo van Feyenoord. Nee, ik schaam me niet om hem uit mijn tas te halen. Ook nu niet, nu de club een beetje is afgezakt. Het legioen blijft de ploeg altijd steunen. Ik was al jong fan. Feyenoord-fans worden geboren, Ajax-fans zijn gemaakt. Dat wil je ook uitdragen. Uiteraard krijg je reacties als “Is de inhoud soms ook bedorven?” Lekker makkelijk scoren is dat. Het gaat nu even moeilijk maar we komen terug. Feyenoorders zijn strijders. Een broodtrommel is vooral handig. Brood in een plastic zakje wordt geplet. Meestal heb ik boterhammen met iets hartigs: kaas of pindakaas. Het leven is een feest, dus ik maak het lekker. Met af en toe een stukje tomaat en komkommer ertussen. Nee, het komt niet voor dat ik de inhoud weggooi en ga snacken. Het komt wel voor dat ik het opeet en daarna ga snacken. Ik lunch overal, val ergens neer en begin te eten. Ik ben een kauwer, net als een koe in de wei. Je moet genieten van wat je bereidt.’

havana

15

-advertentie-

Nederland kan verstandiger

ik wacht op je telefoontje!

Noord-Holland ook! Stem 2 maart Nee, je hoeft chimpansee Patrick niet te bellen. Maar je kunt hem wel helpen! Hoe? Door je oude mobiele telefoontje in te leveren voor Stichting AAP.

meer weten? Kijk op www.aap.nl

@D66NOORDHOLLAND WWW.D66NOORDHOLLAND.NL Advertentie PS2011D66NH Havana.indd 1

14-2-2011 11:21:06

DOE EENS GEK VOOR EEN ANDER De Gekste Dag is een positieve manier om geld in te zamelen. We gaan niet zitten sippen, we gaan lachen voor het goede doel! Tijdens de hele maand maart worden er door het hele land gekke en grappige acties georganiseerd. Bekende en onbekende Nederlanders kunnen meedoen met hun zelf verzonnen gekte.

JARROD FRANCISCO INITIATIEFNEMER DE GEKSTE DAG JAN-JAAP VAN DER WAL BELIEVER VAN HET EERSTE UUR

16

havana

De opbrengst gaat naar het Jeugdcultuurfonds, het Jeugdsportfonds, het Alzheimerfonds en het Nationaal Ouderenfonds. Die eerste twee willen zorgen dat 300.000 kinderen uit arme gezinnen straks ook op voetbal of op muziekles kunnen. En de laatste twee gaan

er alles aan doen om 100.000 bejaarden uit hun isolement te halen. Allemaal dankzij jullie gekke acties en maffe initiatieven. De eerste acties staan al op degekstedag.nl! Op 28 maart halen we de buit lachend binnen: De Gekste Dag komt met een 3 uur durende liveshow vanuit Paradiso, uitgezonden op Ned 3 door de VARA & BNN. Een hilarische avond, gepresenteerd door komische duo’s, vol grappige filmpjes en optredens. Dus verzin snel iets mafs, meligs of meeslepends. Mobiliseer je faculteit, dispuut, vakgroep of sportclub en schrijf je in.

STUDENTENHUMOR GEZOCHT! MELD JE AAN.

DEGEKSTEDAG.NL

opinie

Digitale kloof Er gaapt een digitale kloof tussen studenten en ­docenten, stelt Thomas van Aalten. Docenten m ­ oeten

34. Wat is het symbool voor auteursrechten? a.

a

b.

p

c.

e

de studenten – ook op het gebied van moderne ­netwerktechnologie – altijd een stapje voor zijn, willen ze serieus genomen worden door studenten. Wij HvA-docenten zijn een apart volk. We laten studenten soms kunstjes opvoeren. We bestormen het studentenbastion met portfolio’s, projectgroepen en bijbehorende verslagen, assessments, feedbackformulieren en POP’s – maar raken daardoor dikwijls afgeleid van de bron: onze studenten zo goed mogelijk opleiden. Regelmatig proef ik de verbittering bij zowel student als docent: het oorspronkelijke werk is ondergeschikt aan het circus eromheen. De niet-corresponderende agenda’s en roosters vol hiaten maken het niet eenvoudiger. En dan is er nog iets anders dat ons afleidt van het ‘echte werk’: de digitale kloof. Afgelopen maand was het op Twitter meermaals aanleiding tot gnuivend lachen: er circuleerden foto’s van een tentamen van de propedeuse van de opleiding media, informatie & communicatie met een, toegegeven, erg eenvoudige multiplechoicevraag: ‘Wat

Thomas van Aalten is schrijver en docent crossmediale vaardigheden bij de opleiding media, informatie & communicatie.

terrein voor staat en wat we onze studenten moeten (en kunnen) leren. En al is een foto van een meerkeuzevraagje van een tentamen een mager voorbeeld van devaluatie (overigens is dit van alle tijden en zouden ze er vroeger in de kroeg over hebben geluld of in de pen zijn geklommen voor het faculteitsblad); het staat wel symbool voor de status quo. Aan de ene kant hebben we de vingervlugge student die snel informatie opslaat, bewerkt en deelt. Alleen het kopje ‘analyseren’ ontbreekt vaak nog. Ook eerstejaars studenten die een heleboel aan de oppervlakte wél

Student verwerken en delen informatie snel. Alleen het kopje ‘analyseren’ ontbreekt vaak nog is het symbool voor copyright?’ Koren op de molen van GeenStijl-linkplaats Dumpert. Vele retweets later twitterde menigeen: ‘Ha ha, die pretopleiding doe ik ook.’ Een paar dagen eerder postte een studente nog een foto van haar werkboek uit de propedeuse waarin werd uitgelegd wat een weblog was. Het commentaar van de studente sneed door mijn ziel: ‘O, HvA, onderwijs mij.’ Daarmee wil ik niet de bovenstaande lesstof diskwalificeren of bombarderen tot enig bewijs van wantoestanden; ik wil wel voorzichtig aankaarten dat we als opleiding altijd moeten blijven vragen waar ons werk-

kunnen, ontberen nog het vermogen om informatie uit te pluizen en op waarde te beoordelen. Aan de andere kant hebben we de docent die relatief veel kennis en vaardigheden in huis heeft, maar zich geen raad weet met moderne netwerktechnologie en al heel wat heeft bereikt als zijn/haar PowerPoint werkt. Gevolg: de twee partijen gaan elkaar in de weg zitten. De student roept: ‘weet ik al lang’ ‘pfff saaie shit dit’ op Twitter, maar de docent ziet, wanneer hij studentenopdrachten in zijn ouderwetse postvakje ontdekt, dat die conclusies nogal voorbarig waren.

d.

c

Wat kunnen wij als docenten doen om die kennisband met studenten te verbeteren? Hier wat tips om alvast rekening mee te houden. ■■Onze studenten twitteren, zowel bij negatieve als bij positieve ontwikkelingen. Zorg dat die laatste de overhand hebben. En check. Zoek op je naam via search. Twitter.com. ■■Gebruik geen YouTube-fragmenten in je colleges, als studenten die filmpjes net zo goed thuis kunnen bekijken. (En dat kunnen ze). Heb jij weer meer tijd voor goed onderwijs. Tenzij het natuurlijk écht relevant is. ■■Dat geldt ook voor ein-de-loze ­PowerPoints. Afschaffen als ze het thuis ook zelf kunnen bekijken en dan net zo wijs worden. Werp PowerPoint al helemaal terzijde als het je leidraad neigt te worden (een ziekte van het hele onderwijs, trouwens). Tip: laat studenten zelf presentaties geven aan de hand van eerder verstrekte sheets in combinatie met bestudeerde stof. Daar leert iedereen van. ■■Geef feedback (op bijvoorbeeld een opdracht) digitaal. Plaats opmerkingen met memo’s in Word. ‘Maar dan raakt mijn mailbox vol.’ Gebruik BSCW. ‘Dan moet ik iedereen uitnodigen.’ Gebruik Gmail. ‘Maar dat is niet veilig.’ Nee, een

tas met papieren in de metro laten liggen, dát is niet veilig. ■■Geef antwoord op een vraag per mail/Twitter: snel, adequaat en behulpzaam. Stellen studenten onzinvragen, geef dan nóg sneller een antwoord van het kaliber ‘wat dacht je zelf?’. Als je ook op zondagavond een student antwoordt, heb je een grote kans dat menig student op maandagochtend bij je college aanwezig is. ■■Vergeet wat jij allemaal kon ‘op die leeftijd’. Want deze studenten kunnen behoorlijk wat. Het mankeert alleen vaak nog aan de uitvoering, de intellectuele capaciteit om iets met die kennis en vaardigheden te doen. En daar komen wij in beeld. En dat snappen ze ook vaak, verbazingwekkend genoeg. Als we ons werk goed doen. We moeten als docenten de studenten altijd een stapje voor zijn, willen studenten ons serieus nemen. Zodra studenten je opleiding als grapstudie gaan verslijten maar wel bij een eerste versie lorren van producten afleveren, is er sprake van kennisinflatie binnen je opleiding. Dus: nee, eerstejaars studenten, jullie zijn nog lang niet beroeps- en vakbekwaam. Maar ook: ja, docenten en managers, we zijn als HvA een hbo-instelling van de 21e eeuw. Dat heeft consequenties. n havana

17

-advertentie-

theater

za 19/02 20.30u, zO 20/02 14.00u

Hitlers vrouwen het cultureel studentencentrum van UvA & HvA

lezing

WO 16/02 20.00 uur

Europe from the East: Expanding democracy

To acquire EU-membership, the former communist countries of Central and Eastern Europe had to enact detailed sets of reforms. Was this approach succesful? A debate between Czech author Jiri Pehe and Frits Bolkestein. admission free

lezing

DO 17/02 20.00 uur

Debating islam: critique or phobia?

An analysis of the current islam debate in the Netherlands by philosopher and islam expert Tariq Ramadan. free for students, e 5,- all others

lezing, muziek DO 17/02 20.30 uur

Nerd Nite I

Boston, Berlin, Chicago, LA, Dublin, and now Amsterdam. An evening where nerds and non-nerds come together for nerdery of all sorts (mostly presentations and drinks). Listen to passionate, bite-size orations and energetic vintage music by The Benelux. admission free

imprOvisatietheater vr 18/02 20.30 uur

Placebo is Dom!

Het Utrechtse team D.O.M. komt voor het eerst in jaren langs bij Placebo voor een ouderwets potje theatersport. toegang e 7,50, studenten e 5,-

Wegens groot succes nu in reprise: de CREAproductie Hitlers Vrouwen. Een confronterende, maar ook humoristische voorstelling waarin zes vrouwen, die zich allen tot Hitler verhouden, stuk voor stuk met de scherpte van een chirurgisch mes worden ontleed. toegang e 7,-, studenten e 5,-

lezing

ma 21/02 20.00 uur

Denken over vernieuwing en traditie (1) - De visie van Roger Scruton

Het grenzeloze optimisme is het grootste gevaar van de moderne tijd, volgens Roger Scruton. Deze Engelse filosoof publiceerde vele boeken over moderne cultuur, waarvan de laatste met de titel Het nut van pessimisme en de gevaren van valse hoop (2010). studenten gratis, e 5,- alle anderen

DOcumentaire Di 22/02 20.00 uur

Water makes money

A documentary about the world’s biggest water companies and the resistance against them. Is our worldwide water supply slowly getting privatised? free for students, e 5,- all others

Tijd om je... ...punt te maken

Debat

Di 22/02 20.15 uur

Moderne diplomatie: onmisbaar of overbodig?

Welke rol heeft diplomatie nog in onze steeds veranderende en snellere wereld? Maken moderne communicatiemiddelen en korte reistijden ambassades niet overbodig? gratis voor studenten, e 5,- alle anderen

Op zoek naar een leuke voetbalvereniging? Kom eens kijken bij ons of train een keer mee!

Meer informatie over de CREA agenda:

WWW.crea.uva.nl

T.O.S.-Actief Sportpark Middenmeer, Radioweg 63 020 6928314 / [email protected] / www.tos-actief.nl

Cultureel studentencentrum CREA, Binnengasthuisterrein (achter de Oude Turfmarkt)

GOT MY PADI CERTIFICATE

RAN OUT OF GAS

ALMOST HIT A ROO

DROVE A 4WD ON FRASER ISLAND

MET SOME COOL NEW FRIENDS

DID SOME VOLUNTEER WORK

WORKED IN A COOL BEACH HOSTEL

Ë I L A R T S U A N I BACKPSPAASSCENK, ERONNDREIZEN, CAMPERVANS & HOSTELS SURFEN, BU

R E D N U N W O D / L .N D L R O W Y KILRO

18

havana

sm&o’ers in guatemala

Pimp my stadion Beeld Kristel Eggink en Kim Popping

Tien studenten sport, marketing & ondernemen vlogen naar Guatemala om te helpen een sportstadion op te knappen voor kinderen. ‘Nooit gedacht dat ik zou leren metselen.’ Rian Lanenga In de sloppenwijken in Ciudad Vieja, Guatemala bouwde stichting Niños de Guatemala (NDG) in het voorjaar van 2010 een school. De school, die Nuestro Futuro heet, is al ver ontwikkeld. Het ontbrak echter aan goede sportfaciliteiten. Tien derdejaarsstudenten sport, marketing & ondernemen (sm&o) besloten daar wat aan te doen. Na een maandenlange voorbereiding zijn de studenten in het gezelschap van twee docenten veertien dagen op bezoek geweest in het stadje nabij Antigua. In samenwerking met de stichting werken zij aan sportontwikkeling voor de kinderen van Ciudad Vieja. Het voortraject kende de nodige hobbels omdat de fondsenwerving tegenviel, maar de studenten lieten zich niet uit het veld slaan. Zij hebben als doel: zorgen voor sportfaciliteiten, materialen, een docent en een sportplan, waar alle basisscholen in Ciudad Vieja gebruik van kunnen maken. En daar waren ze niet vanaf te brengen. In de laatste week voor vertrek werden de fondsen nog aangevuld tot 8000 euro. In het derde jaar gaan studenten aan de slag met een ondernemersproject. Het doel is zelfstandig een project opzetten en alle facetten van het ondernemen ervaren: iets concreets tot stand brengen, de financiële verantwoordelijkheid, de communicatie,

marketing en nazorg. Binnen de opleiding krijgt ‘maatschappelijk verantwoord ­ondernemen’ een steeds grotere plek. Docent Jaap van Hulten: ‘Ons motto is “je wordt niet iets, maar iemand” en ontwikkelingswerk geeft daar een prachtige invulling aan.’ Ondernemend als de studenten van sm&o zijn, tilden ze het plan al snel naar een hoger niveau. ‘Niet alleen de kinderen van Nuestro Futuro verdienen sportontwikkeling, maar alle kinderen van Ciudad Vieja,’ vertelt projectleider John van Heijningen (20). ‘We zijn in gesprek gegaan met de gemeente en zij hebben onze plannen enthousiast ontvangen. Zij zegden toe het vervallen sportstadion in het stadje te gaan renoveren, deels van het geld dat wij zouden ophalen.’

‘Muy bien!’ Op 20 januari vlogen de studenten naar ­Guatemala, waar zij het renovatieproces reeds in volle gang zagen. Bij aankomst hebben ze eerst een kijkje in het stadion genomen. Een groot complex, dat dringend aan onderhoud toe was. Bouwvakkers waren bezig met het maken van een materiaalhok. De sm&o’ers konden gelijk aan de slag, want beneden lagen stapels stenen en een hoop zand. John: ‘We hebben gelijk

vrienden gemaakt. Als de mannen dat zelf hadden moeten sjouwen waren ze drie dagen bezig geweest, maar toen wij met twaalf man sterk gingen meehelpen, lag alles in drie uur boven.’ Drie doelen had de groep voor deze reis: het stadion helpen opknappen, de meegebrachte sportmaterialen introduceren en het stadion feestelijk openen. Hiervoor werd in totaal 3500 euro beschikbaar gesteld. De eerste dagen waren ze druk met werkzaamheden in het stadion. De buitenmuur werd in het frisse blauw van de stichting NDG geverfd en er werd beton gestort om een trap van het veld naar de tribune te maken. ‘Nooit gedacht dat ik zou leren metselen,’ grapt Kim Popping (20). Elke dag werkte een ander tweetal aan een traptrede. De stenen omheining van het veld werd blauw geverfd en hekken werden gerepareerd. Alle inspanningen werden goed ontvangen door de bewoners. Lachend riepen zij de studenten regelmatig toe: ‘Muy bien!’ wat betekent dat ze erg goed bezig waren.

voordat het donker werd, voorbereidingen voor de volgende dag werden nauwgezet getroffen, afspraken werden gecheckt en nagekomen. Petje af voor de inzet en zelfstandigheid van deze jongens en meiden!’ Alle inspanningen werden bekroond op maandag 31 januari: het stadion werd in het bijzijn van veel kinderen feestelijk geopend met een Olympiade. Ezra de Korte (22): ‘Het werd een dag vol verrassingen. We hadden een dj die het publiek de hele ochtend opzweepte, de kinderen dansten uitbundig mee met de openingsdans, we speelden frisbee, volleybal, voetbal, mikspel, touwtrekken en hindernisbaan met de kinderen, de burgemeester kwam langs met de wethouder sport, er kwam een filmploeg bij en plotseling kwamen er nóg tweehonderd kinderen van een buurschool opduiken en stonden we met vierhonderd kinderen te dansen. Fantastisch!’ n

Filmploeg

■■Stichting Niños de Guatemala (NDG) werkt aan onderwijsprojecten voor kinderen uit sloppenwijken in Guatemala. In 2009 is de eerste school geopend: Nuestro Futuro (onze toekomst). Op deze school zitten nu al 130 jonge kinderen en in 2014 zal de school een volledig onderwijspakket bieden aan kinderen van vijf tot en met twaalf jaar. Niet alleen kinderen hebben baat bij de school, veel mensen zijn betrokken bij de bouw en de gemeenschapsactiviteiten die er in de nabije toekomst gaan plaatsvinden. De Nederlandse tak van NDG werkt aan sponsoring en fondsen voor nieuwe projecten.

Lange dagen maakte de groep, iedere ochtend ging de wekker vroeg, maar er was niemand die klaagde. ‘Het contact met de lokale mensen, samenwerken met de bouwvakkers, de blije kinderen van Nuestro Futuro, de gezellige avonden en de toeristische uitstapjes tussendoor, het zorgde al snel voor een hechte band in de groep,’ aldus John. Docenten Jaap van Hulten en Michel Jonker hebben vanaf het begin van dit traject vaak benadrukt dat de verantwoordelijkheid bij de studenten lag. Van Hulten: ‘In Guatemala werd dit fantastisch in praktijk gebracht. Iedereen deed zijn best, wilde nog net die ene klus af hebben

havana

19

passie

‘Ik was al vaker op vakantie naar Iran geweest, maar dan deden we vooral de toeristische dingen zoals naar het strand gaan. De laatste keer was het anders. Ik ben dieper op de cultuur ingegaan en heb meer over mijn geboorteland nagedacht. Ik wilde bijvoorbeeld allerlei soorten traditioneel eten proeven en ik ben de taal gaan leren, ik kan het nu ook schrijven. Voordat we gingen zei ik tegen mijn moeder: “In de drie weken dat we daar zijn ga ik Farsi leren schrijven”. Ze lachte me echt uit. Maar het lukte. De reden dat ik me plotseling ben gaan verdiepen is behalve interesse ook angst. Vroeger was ik continu bang om terug te moeten naar Iran, dat we uitgeprocedeerd zouden raken. Dan zou ik terug moeten 20

havana

naar een onbekend land, zonder vrienden, waar ze een taal spreken die ik niet ken en met een onbekende cultuur. Vijf jaar geleden kregen mijn ouders en ik eindelijk de Nederlandse nationaliteit en korte tijd was ik gerustgesteld. Tot een poosje geleden. Ik ben dan wel Nederlandse en volgens de huidige wetgeving kan ik niet worden teruggestuurd, maar wie weet wat er in de toekomst gebeurt? Misschien wordt de wet wel aangepast. Het huidige politieke klimaat in Nederland is niet bepaald vriendelijk. Dat is de reden dat ik besloot me te verdiepen in Iran. Ik dacht altijd dat ik er nooit zou kunnen wonen maar nu kan ik me dat best voorstellen. Het is er, ondanks de kritiek die er soms op het land is,

heel erg mooi en bijzonder. Ik denk er zelfs over om een deel van mijn studie daar te doen. Het was Asjoera toen ik er de laatste keer was, een volksfeest om te rouwen om imam Hussein. Mensen gaan dan in het zwart gekleed en slaan zichzelf met kettingen, om pijn te voelen. Die intensiteit vind ik speciaal. Wat ik vooral van het feest heb meegekregen, is dat er veel mensen op straat zijn en dat je het viert door te eten met familie. Weet je wat grappig is: mensen zitten daar bijna altijd op de grond, behalve als ze oud zijn of rugklachten hebben of zo. Bij bijvoorbeeld familiefeestjes komen er altijd heel veel mensen. Misschien zijn er dan niet genoeg stoelen. Gezellig toch?’ n Kim Bos

Beeld Fred van Diem

Elly Tabrizian (19, tweedejaars management, economie & recht) verhuisde van Iran naar Nederland op haar zevende. Sinds ze een paar maanden geleden naar het land op vakantie ging, is ze verslingerd. ‘Ik ga in drie weken Farsi leren schrijven, zei ik tegen mijn moeder.’ Dat lukte.

op rapport

fen

Beeld Fred van Diem

Beeld Henk Thomas

Beeld Hans van Vinkeveen

eten

Slow service

Uit de oude doos

Playmobil en Lego

In Café de Jaren probeert het ­personeel elke keer weer ietsje langzamer te zijn dan de vorige keer.

Docent Lia Korrel Wat SOS Engels Voor wie studenten Accountancy

Het is crisis, en ik ken veel mensen die het daar Spaans benauwd van krijgen. De arbeidsmarkt heeft het ceintuur stevig aangetrokken en met alleen een diploma en wat goede bedoelingen kom je er niet meer. Ikzelf vind dat eigenlijk helemaal geen reden voor paniek. Niet omdat ik toch wel rijke ouders heb of omdat ik nogal wat ondernemende eigenschappen bezit, maar omdat ik geloof dat een maatschappij die kampt met tanende carrièrekansen een vruchtbare bodem vormt voor creativiteit, innovatie en ingenieuze ingevingen. In dit kader stond tijdens het seminar dat het domein Onderwijs & Opvoeding als onderdeel van de Krachtvoerreeks vorige week organiseerde dan ook de volgende vraag centraal: is dat gewilde ondernemerschap aan te leren, en zo ja, hoe dan? En in dat kader dacht ik eigenlijk direct aan het tijdstip waarop broerlief en ik vroeger naar bed werden gestuurd. Ook al zo’n crisis van formaat. Want hoezeer broer (4) en ik (6) ook pleitten voor meer tekentijd, hoezeer wij ook stonden op meer uren Lego en Playmobil, er werd van hogerhand een continu en strikt beleid gevoerd: om zeven uur naar bed, en daarna geen voetjes meer op de trap. Deze onverbiddelijk gehanteerde restrictie noopte ons kleuters tot een avondje creatief delibereren. Piekerend in het stapelbed, bijkans radeloos over alle speelkansen die er op dit tijdstip nog in de woonkamer lagen, sloeg ik met mijn hoofd tegen het matras en beleefde terstond mijn nagestreefde eureka-moment. Matras dus. En woonkamer. En zeker geen voetjes op de trap. ‘Hou je je vast?’ had ik nog aan mijn broertje gevraagd en hij had ‘ja’ gelogen. Zo waren broerlief en ik dan inderdaad met dat matras de trap afgesjeesd, linea recta de woonkamer in. Broerlief was daarbij echter ook linea recta met zijn voorhoofd tegen de punt van de schouw aangevlogen en dat zag er door een indrukwekkende bloedstroom wat onsmakelijk uit. Waarmee ik zeggen wil: het ondernemerschap vergt niet alleen creativiteit, maar ook zeker een flinke dosis doorzettingsvermogen. Desalniettemin speelden broertje en ik die avond tot zeker 23:00 in de woonkamer. Ik met de Playmobil, en hij met de Lego, een ziekenhuisballon en drie meter drukverband over zijn voorhoofd. ‘Hoe leer je ondernemerschap?’ luidde de centrale vraag tijdens het vierde seminar in de Krachtvoerreeks 2010-2011 afgelopen donderdag. Met heimwee denk ik eigenlijk: hoe hebben we het ooit afgeleerd?

Groot en niet meeslepend, dat is Café de Jaren. Ik lunch daar regelmatig en dat doe ik vooral vanwege het licht- en luchtgevoel. Ik heb namelijk een hekel aan kleine ruimtes met veel mensen. Wie voor het eerst in De Jaren komt zal zich ongetwijfeld verbazen over de immense ruimte en de retro-uitstraling die je gewend bent van cafés in Parijs of Brussel. De inrichting doet trouwens erg Italiaans aan. Bij vertrek ben je nog steeds verbaasd maar dan vooral over de bediening: slow service in optima forma. Het is van een lome traagheid die niet past bij deze tijd. Elke keer bekruipt mij het gevoel dat het personeel weer ietsje langzamer probeerde te zijn dan de vorige keer. De kans dat je je over de rekening verbaast is ook vrij groot. Ik maak namelijk zelden mee dat de rekening klopt. Bijna altijd in mijn voordeel. Blijkbaar is het personeel zo relaxed dat niemand zich druk maakt over wat je precies eet en drinkt. Nog meer om je over te verbazen? Het prachtige terras waar het in de lente en zomer goed toeven is. Fraai uitzicht over de Amstel. Een ideale plek om te mijmeren, te lezen of om gesprekken af te luisteren. Het terras zit meestal vol maar binnen is er altijd wel een tafeltje te vinden. Ga je met een wat groter gezelschap houd er dan rekening mee dat de akoestiek binnen niet geweldig is. Dat kan natuurlijk ook een groot voordeel zijn. En de kwaliteit van het eten? Daar is niks mis mee. Er zijn duizend manieren om een simpel broodje kaas te verpesten. In De Jaren maken ze zich daar niet schuldig aan. Lekkere broodjes, goed belegd en op het bord allemaal dingetjes die ik niet opeet maar die ik wel waardeer als bordversiering. Koffie? Prima. Voor een dikke vier euro krijg je er een groot stuk appeltaart bij. De muntthee met honing is uitstekend. Het bijgeleverde houten stokje detoneert en is ook minder geschikt om de blaadjes te squeezen. Een glas thee kost trouwens bijna drie euro. Voor dat bedrag wil ik wel een fatsoenlijk roerijzer. Eindoordeel: het is goed toeven in De Jaren maar het is er niet goedkoop. Een broodje kost al gauw een euro of vijf. Ze moeten daar immers heel veel broodjes verkopen om de huurpenningen te betalen. Reserveren is overdag niet nodig. Er is altijd wel ergens een tafeltje vrij in het immense gebouw van De Jaren. n Paul van de Water Café De Jaren Nieuwe Doelenstraat 20-22 1012 CP Amsterdam

‘Hello, hello, greetings.’ Zo’n hartelijke ontvangst door een blije docent maak je niet vaak mee. Maar natuurlijk mag Havana erbij komen zitten. Er is wel altijd eerst een toets, waarschuwt ze. ‘Daarna ga ik ouderwets flink strepen met een rode balpen. Meneer, het is uit de oude doos, maar het werkt.’ SOS Engels heet deze les en niet zonder reden. Het is met recht reddingswerk. ‘Meneer, het niveau is eerste klas vmbo. Dus is het helemaal terug naar de basis.’ Maar geen kwaad woord over deze studenten. Ze willen leren, zij wel, ze offeren er hun vrije middag voor op. En zelf hoeft ze nu – ‘joepie’ – niet naar een vergadering. In de klas een tiental leerlingen die met elkaar een kleurrijke staalkaart van de hedendaagse jeugd vormen, inclusief petjes, Snoopy-truitjes en afrokapsels. Ze gaan voor de toets heel dicht op elkaar achterin zitten. Alleen een eenzame jongen zit vooraan. ‘Maar dat heeft hem nog niet geholpen,’ laat Korrel fijntjes weten. Af en toe spoort ze aan. ‘Als ik al het gezucht hoor, moeten het meesterwerken worden.’ En ze juicht bijna telkens als iemand de toets inlevert. Waarop ze inderdaad royaal het rode inkt laat vloeien. ‘Een 5,5, helemaal niet gek, Joyce.’ Tijd voor een nieuwe oefening: de lijdende en bedrijvende werkwoordsvorm. ‘That’s another headache.’ Grenzeloos geduldig herhaalt Korrel de lesstof en slaagt er via allerlei registers in om de aandacht twee uur lang vast te houden. Nu eens quasismekend ‘Oh, you promised it, you promised!’ Dan peptalk (ook tegen zichzelf) ‘Onvermoeibaar gaan we verder.’ Schattig is het veelvuldig gebruik van verkleinwoorden: een ‘bladzijdetje’, ‘successful heeft twee s-jes en één l-etje. Maar is een minpuntje het lichte steenkolenengelsaccent ‘Our faktorie was bien kloost...’ Het is duidelijk: hier staat een oude rot in het vak die met enorm veel plezier lesgeeft. En afscheid nemend drukt ze de studenten nog op het hart: leer het nou jongens. Voor de zekerheid gaat alle stof op StudyNet. ‘Want luisteren, ho maar.’ Kortom een docent om als hogeschool zuinig op te zijn. Inhoud 9 Presentatie 10 Sfeer 9 Eindoordeel 9,5

n Fen Verstappen is freelance filosoof & tekstschrijver

n Hans van Vinkeveen 21 havanahavana 21

gekeurd

very short introductions

Recensie­ koning

Als de recensenten van Recensiekoning zeggen dat ze alles recenseren, bedoelen ze dit vrij letterlijk. Van de Bijbel (twee uit vijf sterren), de bril van Simon van Nick & Simon (vier sterren) tot meer abstracte zaken als de vorige generatie (drie sterren), rechtse hobby’s (drie sterren) en de monarchie (één ster). Je zou kunnen zeggen dat we hier te maken hebben met een wat uitgebreide variant op Havana’s ‘Gekeurd’. Wie voor het eerst op de site komt, moet even zoeken naar het overzicht. Bovenaan staan de laatst geschreven recensies. Na even scrollen verschijnt een lijst met categorieën waarover de paar honderd recensies zijn verdeeld. Dat de recensenten zelf Amsterdammers zijn is te merken: aan de stad is een rubriek gewijd met 37 recensies. De Heineken Experience en autovrije zondag bijvoorbeeld, maar ook het wintersportoord dat een deel van de redactie begin dit jaar aandeed. Wat hier de link met het Mokumse is blijft helaas onduidelijk. De meeste recensies zijn vlot geschreven en vooral niet al te serieus bedoeld. Teksten worden opgeleukt met grappige foto’s en YouTube-filmpjes. Een stuk over de bontgekleurde en intens lelijke Desigual-jassen (een halve ster), vooral gedragen door ‘lekker gekke’ dames op leeftijd, roept bij mij een sterk gevoel van herkenning op. Eigenlijk vervult zo’n stuk hiermee meer de functie van een goed geschreven column dan van een recensie. Veel bezoekers van de site zullen de recensies lezen ter vermaak. Mensen informeren over iets wat ze nog niet kenden lijkt niet het belangrijkste doel van de schrijvers te zijn. In een interview met nrc.next omschrijven de recensenten hun stijl als ‘kritisch, intelligent, vaak kort door de bocht, maar nooit plat of kwetsend’. Dit klopt voor veel van de stukken. Maar de onderlinge verschillen tussen de recensies en hun schrijvers zijn soms groot. Niet erg, recenseren kun je leren en het amateuristische sfeertje geeft de site juist zijn charme. n Carlijn van Donselaar

22

havana

Beeld Fred van Diem

Op Recensiekoning.nl vellen zes amateurrecensenten hun oordeel over werkelijk alles. Dit doen ze, met 50.000 unieke bezoekers per maand, niet onverdienstelijk. Tijd om de website zelf aan een keuring te onderwerpen.

Verdwenen sportclubs Wie? Jan Janssens, lector sportbusiness development Wat? Onderzoek naar de professionalisering van sportverenigingen ‘‘Met vijftien tweedejaars studenten doe ik onderzoek naar de professionalisering en ondersteuning van sportverenigingen. Wij spitsen ons toe op een klein onderdeel binnen dit project: de verdwijning van sportverenigingen in de afgelopen decennia. Momenteel hebben verenigingen het moeilijk. Dat komt doordat leden steeds hogere eisen stellen. Zij willen meer kwaliteit en flexibiliteit en een variabel aanbod. Sporten op momenten dat het hun uitkomt, kinderopvang in hetzelfde gebouw of in de kantine koffie uit een kopje in plaats van uit een bekertje. Daar komt bij dat de website van een vereniging er goed uit moet zien en vrijwilligers liever een glossy clubblad uitbrengen dan een klein stenciltje. Ook de overheid stelt eisen, bijvoorbeeld op het vlak van sociale hygiëne. Vroeger kon je achter de bar staan zonder tapervaring, tegenwoordig moet je een cursus volgen en een diploma behalen. Daarnaast moeten clubhuizen met kleedkamers zorgen dat er geen legionella

aanwezig is. Al deze verlangens vanuit de samenleving worden steeds meer opgeschroefd. Tegelijkertijd zie je dat verenigingen met dezelfde vrijwilligers blijven werken. Mensen die niet zijn opgeleid om een vereniging te leiden, maar er vaak zijn bijgekomen omdat hun kind er sportte. Hiertussen zit duidelijk een spanningsveld. Je zou verwachten dat verenigingen die willen voldoen aan de hogere eisen, krachten inhuren die er wel verstand van hebben. Want als we de tarieven maar een klein beetje omhoog doen, kunnen we iemand aanstellen met de juiste organisatorische kwalificaties. In de afgelopen twintig jaar is het aantal verenigingen met twintig procent afgenomen. Commerciële sportaanbieders zijn belangrijker geworden. Fitness is gegroeid, maar het aantal verenigingen neemt niet toe. Een vreemde situatie. Hoe kan het dat je verenigingen belangrijk vindt en wil ondersteunen, maar ze toch verdwijnen?

Met mijn studenten onderzoek ik waarom verenigingen worden opgeheven en wat de oorzaken en de gevolgen daarvan zijn. We ­bouwen een database op, maar daar kunnen we pas conclusies uit trekken wanneer alle individuele projecten zijn afgerond. Binnen mijn kenniskring moet je lang zaaien voor je kunt oogsten, maar het onderzoek naar verdwenen sportclubs – overigens slechts een klein onderzoek binnen een grootschalig project over sportinnovaties – is dit voorjaar klaar.’ n Gina Miroula

Studenten, docenten of lectoren vertellen in maximaal vijf minuten over hun onderzoek bij Very Short Introductions. Meer weten? www.havanaweb.nl/vsi

weekgast Daan Glorie (22, vierdejaars sportmarketing) deed afgelopen zondag mee aan de zwemmarathon in Argentinië. Met 88 kilometer is het de langste zwemwedstrijd van de wereld.

Maandag 7 februari Zaterdag ben ik na een reis van veertien uur aangekomen in Buenos Aires. Mijn coach Marcel Stroet en ik waren volledig gesloopt. Bij het vliegveld stond een busje dat ons naar het hotel bracht en daar konden we eindelijk slapen. Op zondag kreeg ik een rondleiding door de stad. Onze privéfotograaf Arie Klok is ook vertaler en gids. We dronken koffie in Gran Café Tortoni, een beroemd café waar Argentijnse kunstenaars vroeger werk tentoonstelden, en brachten een bezoek aan het presidentsgebouw. Een groep jonge voetballers wilde daar met mij op de foto nadat Arie verteld had over de 88 kilometer die ik ga afleggen. Sport lijkt hier meer te leven dan in Nederland, iedereen is ontzettend enthousiast. In een van de zwembaden mag ik niet naar binnen zonder doktersverklaring. Na lang zoeken kom ik bij het zwembad van de lokale zwemvereniging Suterh. Daar zwem ik voor het eerst weer na twee dagen pauze. Het programma bestaat uit één kilometer inzwemmen. Daarna 5 x 100, 5 x 200, 1 x 1500, 5 x 200 en weer 5 x 100 meter. De 1500 zwem ik lekker ontspannen onder de negentien minuten, namelijk 18.51.5.

Dinsdag 8 februari Eindelijk begin ik te wennen aan de warmte, het eten en het dagritme. Om zeven uur sta ik op met een stevig ontbijt. Belangrijk, anders kom ik de dag niet door. Na het ontbijt brengt de taxi mij – voor maar twee euro! – naar het zwembad. Ik zwem deze ochtend het schema dat trainer Ben Lap mij in Nederland heeft gegeven. Één kilometer inzwemmen en vervolgens weer 500-1000-1500 en 2000 meter. De twee kilometer lukt mij in 26.12 minuten. Marcel Stroet ligt ook bij mij in de baan en zwemt zo nu en dan mee. Na de training maken we een korte opname voor mijn videoblog en ’s middags rust ik uit in het hotel. Tegen de avond gaan we weer richting zwembad voor wat tempowerk en praktische oefeningen (onder andere voeding en naar voren kijken). Ik geef de trainer van de club een Nederlandse badmuts als dank voor het vrijmaken van een baan voor mij. Hij blijkt een vroegere kampioen van Argentinië te zijn op de 100 meter schoolslag!

Woensdag 9 februari Ik heb in mijn leven al veel wedstrijden gezwommen. Vijf keer de IJsselmeer-oversteek, drie keer de zestien kilometer in Kroatië en twee keer de wereldbekerwedstrijden in Macedonië. De wedstrijd van 88 kilometer kun je vergelijken met de Grand Slams in het tennis. Dit is groots! Vanmorgen kijk ik uit over de Rio Parana, met zijn smerige bruine water. Deze rivier, waar ik zondag tussen negen à tien uur in lig, stroomt tussen Hernandarias en Paraná. Ik ben een beetje zenuwachtig! ’s Middags werk ik het vaste ritueel af: slapen en eten. Het Howard Johnson Hotel is buitengewoon luxe. Airco, wifi en een minibar ontbreken niet. Grappig is het contrast met het eten: aardappelpuree met schnitzel.

Donderdag 10 februari Misschien wordt het tijd om te vertellen hoe mijn interesse voor zwemmen is aangewakkerd. Dat komt grotendeels door de prestaties van Pieter van den Hoogenband bij de Olympische Spelen van 2000. Ik bewonder hem enorm. Openwaterzwemmen doe ik al vanaf mijn tweede zwemseizoen. Ik kan mij herinneren dat ik na mijn eerste 800 meter in Amsterdam dacht: dit nooit meer. Maar kijk waar ik nu ben: 88 kilometer! De sfeer bij openwaterwedstrijden is gemoedelijk, het heeft iets van kamperen. In 2006 werd ik Nederlands kampioen marathonzwemmen bij mijn eerste IJsselmeer-oversteek. Daarna ging ik alles professioneler aanpakken, met een diëtiste, krachttrainer en mentale coaching. Ik ging veel meer kilometers maken. Van vijfentwintig naar ongeveer tachtig kilometer per week. Vandaag was een geweldige dag. Ik kreeg twee belangrijke mailtjes: een uitnodiging voor de Madiwodovrijdagshow van Paul de Leeuw en één voor Pauw & Witteman.

Vrijdag 11 februari Vanmorgen werd ik wakker met het nummer ‘Ready to Go’ van Republica. Dat is zeker van mij op toepassing. Ik ben er klaar voor. Gisteren was de eerste persconferentie, de nationale televisie filmde alles. Het was leuk om te zien welke zwemmers er allemaal zijn. Canadezen, een Braziliaanse, een Duitse, een paar uit Macedonië en natuurlijk veel Argentijnen, van wereldkampioenen tot debutanten op de 88 kilometer. Vandaag is de twee kilometer sprintwedstrijd, die gaat vast goed. Morgenmiddag vertrek ik naar startplaats Hernandarias. Daar zal ik de dag voor de wedstrijd slapen. Zondag de dertiende is het dan eindelijk zo ver. Spannend!

Zondag 13 februari Ik heb het gehaald! In 9 uur en 55 minuten, zo’n 50 minuten na de winnaar, als zevende van de dertien deelnemers. Ik ben ultiem gelukkig met het resultaat. De omstandigheden waren extreem met temperaturen van 34 à 35 graden en een watertemperatuur van zo’n 27 graden. De eerste zeven uur gingen erg goed, maar de laatste drie uur moest ik afzien en versnellen, omdat er een Argentijn dicht voor mij zwom. Het was ook extreem zwaar vanwege de wind en korte golfslag, waar ik tegenin moest beuken. Onvergetelijk was ook de ervaring van de mooie reacties van de massa publiek op de kant. De speaker draaide helemaal door na mij finish. Hij riep wel twintig keer mijn naam. De finish was erg emotioneel, omdat ik er zo hard voor getraind heb. Ik kon nauwelijks meer staan, dus ik werd ondersteund naar de massage. Nu zit ik in het hotel kapot te zijn, dus ik moet nu slapen. Ik hoop dat dit resultaat nog wat mensen over de streep trekt om (extra) te doneren voor het Ronald McDonald Centre. n havana

23

hotspot

Mensen kijken, drankje erbij

Beeld Jan-Maarten Hupkes

Wie? Marit Glas (19), eerstejaars sociaal juridische dienstverlening Waar? Museumplein in Centrum ‘Jaren geleden nam mijn zus me op Koninginnedag mee naar het Museumplein. Ik was een jaar of twaalf, het was mijn eerste echte kennismaking met de stad Amsterdam. Het plein was natuurlijk gevuld met mensen, niet te vergelijken met hoe het er normaal uitziet. Ondanks de drukte vond ik het een mooie plek. Ik was vooral onder de indruk van de enorme huizen die om het plein heen liggen, ze geven de plek iets historisch. Toen ik na die Koninginnedag nog eens naar het plein wilde, had 24

havana

ik geen idee meer waar het precies lag. Ik dacht dat het vanaf het station wel te lopen was. Jarenlang vierde ik Koninginnedag op het Museumplein, dan liep ik er de hele dag rond met vrienden. Nu kom ik er liever op andere momenten, als het niet zo druk is. Nee, naar de musea ga ik nooit. Ik ken ­alleen het Van Gogh, daar ben ik voor school wel eens geweest. In de warmere maanden spreek ik met vrienden af op het plein. We zitten altijd op de berg boven

de ondergrondse Albert Heijn. Een beetje kletsen, mensen kijken, drankje erbij. Het fijne aan die berg is dat het er vrij rustig is, er is genoeg ruimte om met een groep te zitten. Dat is op veel terrassen wel anders. Vanaf de berg zie je iedereen en iedereen ziet jou, dat geeft een veilig gevoel. Bovendien is het uitzicht mooi. Het lijkt me fantastisch om ooit in de buurt van het plein te wonen.’ n Carlijn van Donselaar