havana #03 Tariq Ramadan Welkom in Amsterdam? Opinie HvA maakt geen vrienden met de buurt Idealistisch Studeren aan de Academie van de Stad

havana Tariq Ramadan

Welkom in Amsterdam?

Opinie

HvA maakt geen vrienden met de buurt

Idealistisch

Studeren aan de Academie van de Stad

#03

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 9 september 2009

-advertentie-

inhoud

11

Groeipijn

actueel

Wolf in schaapskleren? Even was er sprake van dat islamoloog Tariq Ramadan naar de hoofdstad zou komen. Medewerkers van de UvA pleitten voor een gastaanstelling, maar het universiteitsbestuur verklaarde geen leerstoel voor hem beschikbaar te hebben. Hoe staan HvA’ers tegenover een eventuele aanstelling? Sanne van Baar (met medewerking van Folia) De hoogleraar werd vorige maand ontslagen door de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Volgens het College van Bestuur werd Ramadans positie onhoudbaar toen bekend werd dat hij een discussieprogramma leidde voor Press-TV, een door het Iraanse regime gefinancierd televisiestation. Twee weken eerder werd hij om dezelfde reden al ontslagen bij de gemeente Rotterdam, waar hij werkte als integratieadviseur. Opvallend punt: de gemeente financierde ook zijn baan bij de universiteit. De vraag is of het bestuur zich bij het ontslag te veel zou hebben laten leiden door de gemeente Rotterdam. Ramadans aanstelling werd namelijk in februari met twee jaar verlengd, omdat de universiteit tevreden was over zijn over zijn werkzaamheden in 2007 en 2008. De discussie of de universiteit de academische vrijheid van Ramadan zou hebben geschonden, laaide direct hoog op. Vier medewerkers van de Universiteit van Amsterdam pleitten in een opiniestuk in Folia voor een aanstelling voor Ramadan als gasthoogleraar. Maar het universiteitsbestuur verklaarde geen vacature beschikbaar te hebben.

Reza Esmaili, docent Informatica “Hij werkt voor Press-TV van het Iraanse regime, terwijl miljoenen Iraniërs op straat aan het betogen zijn voor vrijheid. Ramadan beweert: ‘Wie werkt voor een Iraanse tv-zender steunt daarmee niet het bewind van dat land.’ Dit geldt niet voor een land als Iran, waar de tv-zenders alleen de ideeën van het regime propageren. Een presentator die voor een Iraanse tv-zender werkt, moet in zijn hart de ideologie van het Iraanse bewind dragen. Anders komt hij nooit in aanmerking voor zo’n baan. Hij moet in een land als Iran hoogleraar worden, waar met zonsopgang andersdenkenden geëxecuteerd worden en hij bij zonsondergang zijn programma van het regime presenteert.”

Frank Verhoef, student Media, Informatie en Communicatie en weblogger “Tariq Ramadan is een wolf in schaapskleren. In Nederland komt hij over als een aardige man en een bruggenbouwer in het integratiedebat, maar tegelijkertijd steunt hij het Iraanse regime door zijn werk bij Press-

‘Waarom zetten wij bij De Hoop Scheffer niet dezelfde vraagtekens als bij Ramadan?’ Veel van de vermeende vrouw- en homoonvriendelijke uitspraken die Ramadan zou hebben gedaan, zijn gepubliceerd in het boek Frere Tariq van de Franse feministisch schrijfster Caroline Fourest. Volgens Ramadan bevat dat boek tweehonderd feitelijke onjuistheden en heeft hij uitspraken als “Op straat, zo is de wet, moeten vrouwen hun ogen strak richten op het beton” en “Homoseksueel gedrag is een teken van een aandoening, een stoornis en een onevenwichtigheid” nooit gedaan. Zou een omstreden hoogleraar als Ramadan welkom zijn op de HvA? Een aantal reacties:

TV. Ik vind het goed dat hoogleraren in Nederland meedoen aan het publieke debat, maar wij moeten hem niet steunen als hij het Iraanse regime steunt.”

Jordy Klabbers, student Culturele en Maatschappelijke Vorming en lid van de Nieuwe Communistische Partij Nederland “Als wij de discussie laten oplaaien of een persoon als Ramadan een hoogleraar mag zijn op een Nederlandse onderwijsinstelling, moeten we verder kijken dan onze neus lang is. Want in Nederland houden er wel een dubbele moraal op na. Jaap de Hoop Schef-

fer bijvoorbeeld mag zonder pardon hoogleraar worden in Leiden. Terwijl de Navo ook schuldig is aan talloze oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid. Waarom zetten wij bij De Hoop Scheffer niet dezelfde vraagtekens als bij Ramadan?”

verschillende partijen hebben conflicterende belangen. Persoonlijk zou ik zeggen, waarom niet? Het debat over een thema dat heel Nederland bezighoudt, voortzetten in een gecontroleerde omgeving als een universiteit of hogeschool moet worden gezien als een kans. Niet als een bedreiging.”

Mualla Sahin, studente HBO-Rechten “Laat maar komen. Ik denk dat hij veel kennis mee zal brengen. Al zou dat misschien niet zo’n goede publiciteit zijn voor de hogeschool. Als hoogleraar zou hij gewoon moeten kunnen zeggen wat hij denkt. Er bestaat in Nederland vrijheid van meningsuiting, dus waarom zou hij daar geen gebruik van mogen maken? Hoe controversieel zijn denkbeelden ook zijn. Daarbij denk ik dat zijn uitspraken over vrouwen en homoseksuelen verkeerd zijn geïnterpreteerd.”

Rick van Niekerk, student Communicatie duaal “Belangrijk bij deze vraag is dat iedereen eerst het gehele speelveld in zich opneemt. De situatie waarin Ramadan zich bevindt is onhoudbaar voor een politiek bestuur, maar interessant voor hoogleraren die kennis en academische vrijheid aanhangen. De

August Hans den Boef, docent bij Media, Creatie en Informatie en auteur van o.a. God als hype “Religie is chic, eist de mode, dus geldt Geert Wilders als de on-chicste Nederlander en de atheïsten Christopher Hitchens en Richard Dawkins als staatsgevaarlijke fundamentalisten. Dubbel-chic daarentegen is Tariq Ramadan, want anti-Wilders én religieus. Terwijl hij, zoals Fouad Laroui onlangs stelde, niet tot de vertegenwoordigers van de hervormingsgezinde moslims behoort. Eerder een wollige, conservatieve zendeling dan een wetenschapper. Ik ben geen fan van historicus James Kennedy, maar die werd niet aangetrokken om meer reformatorische studenten naar Amsterdam te lokken en een brug te slaan tussen bijbelgordel en Randstad. Waarom altijd religie? Laat de universiteit een Berber-instituut oprichten!” ■ havana

11

Ramadan in A’dam? Is de in Rotterdam ontslagen islamoloog Tariq Ramadan welkom in de hoofdstad?

12

13

15

achtergrond

20.10

achtergrond

opinie

Ramadanbeleid? Niet nodig HvA maakt geen vrienden met KingKong

Vasten en studeren tegelijkertijd is geen eenvoudige opgave. Maar nu de ramadan weer in volle gang is, zal een deel van de HvA-studenten het toch moeten proberen. Gelukkig is er begrip te over: “Later je opdracht inleveren mag best.” Anouk Kemper Het zijn lange dagen voor studenten die meedoen aan de ramadan. De zon komt al rond zeven op en gaat pas na half negen onder. In de tussentijd mag er niets gegeten en gedronken worden, maar studie en werk vereisen nog steeds even veel aandacht als in de ‘gewone’ maanden. Studeren op een lege maag is lastig, beseffen verschillende domeinen en dus houden zij rekening met ramadan. Dat doet ieder domein op zijn eigen manier, aangezien de HvA nooit een centraal beleid heeft opgesteld. “Het is geen thema,” verklaart Kees Koppenol, hoofd Juridische Zaken. Het is dan misschien geen ‘thema’ voor de beleidsmakers, bij de domeinen is men zich wel degelijk bewust van de betekenis van deze maand. Marjan Freriks bijvoorbeeld, domeinvoorzitter van Onderwijs en Opvoeding, besteedde er zelfs aandacht aan in haar toespraak tijdens de jaaropening. “De boodschap luidde: wees je bewust van datgene wat voor je omgeving belangrijk is,” vat Freriks samen. “Het vasten blijft een privé-activiteit, maar sta er wel even bij stil. Iemand die net gestopt is met roken, bied je ook geen sigaret aan. Ik noem dat simpelweg een kwestie van culturele intelligentie.” Daarnaast heeft de domeinvoorzitter de docenten gevraagd om extra alert te zijn. “Iemand die meedoet aan de ramadan kan onwel worden. Zo is er wel eens een meisje flauwgevallen in mijn Informaticales.” Volgens Freriks is het op zo’n moment toegestaan diegene een kopje thee met suiker te geven. De voorzitter van domein Maatschappij en Recht, Willem Baumfalk, moet een beetje grinniken wanneer hij hoort over de toespraak van Freriks. “Wij hebben de jaaropening gevierd met een barbecue, die was trouwens helemaal halal. Ik ga dan alleen echt geen toespraak houden.” Hij verwijst naar de afdelingsmanagers van Sociaal Juridische Dienstverlening (SJD), Maatschappelijk Werk en Dienstverlening (MWD) en HBO-Rechten. “Daar zitten veel allochtone studenten, dus ik neem aan dat ze rekening houden met ramadan.” En inderdaad, MWD-afdelingsmanager

Laura Koeter vertelt dat de vastenmaand bij iedereen in het achterhoofd zat toen het programma voor de Introductieweek werd samengesteld. “De week bevatte geen zware sportactiviteiten en het moest uiteraard geen bacchanaal worden. Dat is sowieso niet de bedoeling, maar nu letten we er extra op.” Daarnaast worden er geen loodzware lessen aan het eind van de dag gepland en zijn de docenten iets flexibeler. “Als studenten laat op de middag nog weinig energie over hebben, mogen ze soms eerder naar huis. Of ze mogen een opdracht later inleveren.” Volgens Koeter zijn er zelfs docenten die opletten of er niet te veel naakt zit in het beeldmateriaal dat ze in de klas laten zien. “Dat soort dingen gaat eigenlijk vanzelf.” De afdelingsmanager vindt een geschreven beleid daarom niet nodig.

Zwakjes Verrassend genoeg heeft vierdejaars MWDstudente Dina Aabbouz (23) nooit iets gemerkt van deze ongeschreven regels. “Maar ik ben ook nooit ergens tegenaan gelopen, dus het zal wel goed zijn.” Dina doet al een aantal jaar mee aan de ramadan, die ze omschrijft als ‘gezellig en reinigend tegelijk’. “Het is een maand waarin ik veel nadenk over verandering en verbetering van mezelf.” Dit jaar vindt ze het wat zwaarder dan voorgaande jaren. Ze werkt naast haar studie namelijk in een zwembad en het is daar behoorlijk warm. “Na zo’n hele dag ben ik wat zwakjes, maar na het eten gaat het wel weer.” Echt zorgen maakt ze zich niet over aankomende maand, al is ze blij dat de dagen steeds een beetje korter worden. “De verantwoordelijkheid ligt uiteindelijk bij hen, het zijn geen kleine kinderen,” reageert Gerard Dukker van het domein Economie en Management. De afdelingsmanager Voltijd Fraijlemaborg is het eens met Laura Koeter (MWD): een officieel ‘ramadanbeleid’ is niet nodig. “Bij ons mogen studenten zelf bepalen of ze bijvoorbeeld eerder met een les willen stoppen.” De opleidingen proberen mogelijke problemen te voorkomen met wat voorzorgsmaatregelen. Zo waren er tijdens de introductieweek genoeg rustmo-

menten. Nogal essentieel, want de laatste drie dagen ging de nieuwe lichting studenten op survival in de Ardennen. Het was van belang dat de begeleidende docenten wisten dat de ramadan weer begonnen was, al gaf Dukker hen geen expliciete boodschap mee. “Ze moesten er alleen geen drillkamp van maken,” zegt Dukker. “En na zonsondergang moest het ook nog mogelijk zijn om goed te eten.” Voor Soufiane Matoussi (21, vierdejaars Bedrijfseconomie) is al langer duidelijk dat zijn opleiding begripvol tegenover de ramadan staat. Hij heeft zelf ondervonden dat docenten rekening houden met de maand. Normaal gesproken mag iemand die te laat is een bepaalde les niet meer in, maar toen de student Bedrijfseconomie iets later dan negen uur binnenkwam, mocht hij alsnog plaatsnemen in het leslokaal. “Ik zei tegen de docent dat ik vanwege ramadan laat ging slapen en daardoor moeite had met opstaan. Hij vond dat een goed excuus.” Soufiane heeft deze maand niet alleen meer moeite met opstaan, hij is aan het eind van de dag wel eens licht in zijn hoofd. “Ramadan is voor mij de periode waarin mijn discipline en uithoudingsvermogen wordt getest,” dus dat vindt de student niet erg. De soepelere regels en de flexibiliteit van docenten zijn deze maand vooral gericht op islamitische studenten. Dat kan ergernis opwekken bij de studenten die om een heel andere reden moeite hebben hun bed uit te komen. Zij kunnen zich achtergesteld voelen en zo wordt het er niet gezelliger op. Aniek ter Haar (21, vierdejaars Commerciële Economie) reageert verbaasd op deze sfeerschets. Ze heeft nooit gemerkt dat andere studenten werden voorgetrokken tijdens de vastenmaand. Daarnaast heeft de studente nooit problemen gehad met de samenwerking in projectgroepen, doordat vastende studenten er suf en energieloos bij zitten. “Dat vind ik knap, want als ik zelf een tijd niets eet, word ik wél suf. Dan heb je weinig aan me,” bekent ze lachend. Het enige wat Aniek elk jaar goed bijblijft is het Suikerfeest, de afsluiting van de ramadan. “Dan brengen ze lekkere dingen mee,” zegt ze blij.

Buurtvereniging KingKong trekt al sinds 2000 ten strijde

‘Een kwestie van doorzettingsvermogen’ Wie Almas Franken Leeftijd 21 jaar Studie vierdejaars Logistieke Economie Achtergrond half Nederlands, half Indiaas ■ “Ik doe mee aan de ramadan om stil te staan bij de minderbedeelden en bij mezelf. In deze maand probeer ik mezelf geestelijk te zuiveren. De dagen zijn vrij lang, het is vroeg licht en laat donker, maar het is nog wel te doen. Het wordt een ander verhaal als het per dag maar vier uur donker is. Tot nu toe houd ik het goed vol, ook al moet ik de ramadan dit jaar niet alleen met mijn studie combineren, maar ook met een baan bij de Rabobank. Dat combineren lukt wel. Gewoon een kwestie van doorzettingsvermogen.” ■ “Overdag drink ik helemaal niets, dat mag niet. Behalve als je bijvoorbeeld suikerziekte hebt. Als je ziek bent mag je wel drinken, dan hoef je sowieso niet mee te doen aan het vasten.” ■ “Dat de HvA rekening houdt met ramadan, heb ik eigenlijk nooit zo meegekregen. Van mij hoeft het ook niet, want het is mijn eigen keus. Het enige wat ik vraag is respect en begrip, meer niet. Studiegenoten mogen daarom best lunchen in mijn bijzijn, hoor. Later op de dag ga ik zelf ook lekker eten. Soms bieden mensen me wat te eten aan, omdat ze vergeten zijn dat de ramadan al begonnen is. Ach ja, zolang ik het maar niet vergeet.” ■ “De komende maand verwacht ik geen extra moeilijkheden. Ik ga het vasten waarschijnlijk wel volhouden. Daarbij vertrouw ik op mijn doorzettingsvermogen en de hulp van God.”

tegen de ontwikkeling van de Amstelcampus. De omwonenden hebben de HvA graag als buur, betogen Niek Zwartjes en Erik Blits. Maar met de manier waarop de hogeschool het terrein heeft geclaimd, heeft de hogeschool veel goodwill verspeeld. Erik Blits en Niek Zwartjes

Wist je dat… ■ de ramadan gewoon de naam van de negende maand is in de islamitische kalender? ■ de islamitische kalender elf dagen korter is dan de christelijke kalender? Daardoor begint de ramadan elk jaar op een andere datum. ■ de ramadan begint vanaf de nieuwe maan van de negende maand? ■ er wereldwijd geen overeenstemming bestaat over wanneer het nieuwe maan is? Voor Turkse moslims begon de ramadan daarom een dag eerder. ■ ook seks tijdens de vastenmaand niet is toegestaan? ■ het niet erg is als je onbewust iets gegeten of gedronken hebt? ■ toeristen in islamitische landen overdag wel kunnen eten in drinken in restaurants? Het is alleen niet respectvol om dat uitgebreid in het openbaar te doen. ■ de ramadan volgend jaar op 11 augustus begint? (Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/ramadan)

Geschiedenis van de ramadan ■ De islamitische jaartelling begint in het jaar 622 na Christus, het jaar waarop de profeet Mohammed uit Mekka verjaagd wordt en zich in Medina vestigt. Daar weet hij veel mensen tot de islam te bekeren en Medina wordt een belangrijke islamitische stad. Dat maakte hem de leider van deze nieuwe godsdienst. Twee jaar later, in de maand ramadan, trekt hij met zijn leger ten strijde tegen een karavaan uit Mekka. Hoewel zijn mannen veruit in de minderheid zijn, winnen ze deze Slag bij Badr. De overwinning zouden zij te danken hebben aan engel Djibriel, die Mohammed heeft gesteund met een leger van engelen. Door voortaan te vasten in de maand ramadan tonen de moslims hun dankbaarheid.

Op zich is het prachtig dat Willem van Winden zich als HvA-lector kritisch durft uit te laten over de Amstelcampus. Zijn conclusie dat het complex te weinig is gebaseerd op een onderwijsvisie en vooral leunt op stedenbouwkundige inzichten, delen we echter niet: er is namelijk ook geen stedenbouwkundige visie. Bij de bouw van de Amstelcampus is men uitgegaan van de hoeveelheid benodigde meters en dat heeft weinig met stedenbouwkunde te maken. Was dat wel het geval geweest, dan zou er eerst naar de mogelijkheden zijn gekeken die deze hoek van de Wibautstraat heeft en dan was een zorgvuldige inpassing in de buurt prioriteit geweest. Het heeft ons altijd verbaasd dat de ‘lelijke Wibautstraat’ steeds als legitimatie voor de plannen is gebruikt. Dit is natuurlijk enorm subjectief: het inmiddels gesloopte Wibauthuis was een schoolvoorbeeld van architectuur uit de Wederopbouw, een belangrijke periode uit onze geschiedenis. Deze gebouwen worden gesloopt omdat ze zo lelijk zouden zijn. Maar er is ook een periode geweest dat men afwilde van wijken uit de negentiende eeuw: die worden tegenwoordig gekoesterd. Veel hoeken die nu door de Amstelcampus worden opgeslokt, zagen er inderdaad niet

07.05

havana

havana

uit. Maar dat was vooral te wijten aan gebrekkig onderhoud. Het Wibauthuis was in geen jaren schoongemaakt en het Wibautpleintje was verpauperd. Braakliggende terreintjes waar buurtbewoners een tuintje begonnen, zijn door het stadsdeel overhoop gehaald met een graafwerktuig en als modderpoel achtergelaten. Dankzij de HvA hoeven ze niet voor dat achterstallige onderhoud op te draaien, want die heeft er een aantal enorme gebouwen gepland die niet in de buurt passen.

Maniak Het hele campusverhaal is een wassen neus. Een campus op Amerikaanse leest is een terrein buiten de stad, waar een learning community wordt gesticht, met onderwijsgebouwen en woongelegenheid voor de studenten. Natuurlijk: er komt studentenhuisvesting, er komt een sportcentrum. Maar dan is daar altijd nog de Wibautstraat, een van de drukste verkeersaders van Amsterdam. Het is onzinnig om een campusdroom te willen realiseren als deze wordt gespleten door voorbijrazende auto’s. Verder is de opstelling van de HvA verbazingwekkend: in feite wordt de instelling gefinancierd vanuit de gemeenschap. Hoe is

het dan mogelijk dat de hogeschool nooit op een constructieve manier de dialoog met die gemeenschap is aangegaan? Elk tegengeluid is met onwil aangehoord en als het even kon terzijde geschoven. Zo waren er werkplannen waarvan niet kon worden afgeweken, behalve als de HvA het zelf nodig vond. Of die projectontwikkelaar die erbij betrokken was: Trimp & Van Tartwijk. Die club werkte met het uitgangspunt dat het project was geslaagd als er zo min mogelijk wijzigingen in het oorspronkelijke plan zouden komen. Hun coördinator Thijs Croon was echt een maniak: er viel niet te praten met die man. Bestuurders van de HvA verwezen steeds naar hem. En Rob Scheerens – tijdens de lancering van het project namens de hogeschool verantwoordelijk – was ook bepaald geen toegankelijke persoon, maar met hem hadden we weinig te maken: de HvA had zich uitgeleverd aan de projectontwikkelaar, en die heeft zich een aantal malen op schandalige wijze

uitwerken. Dat is wellicht prettig voor de HvA, want klachten uit de buurt worden bij voorkeur genegeerd. In propagandablaadjes over de Amstelcampus komen kritische omwonenden niet eens aan het woord, maar je ziet wel altijd de kroegbaas die blij is dat hij er 25.000 potentiële klanten bij krijgt. De strijd van de buurt is inmiddels verworden tot een achterhoedegevecht. We zijn ons daarvan bewust. We doen het vooral voor onszelf: we willen kunnen zeggen dat we alles hebben geprobeerd om dit gigantische project nog een beetje bij te sturen. Maar het gaat nog steeds om meer dan de kleur van de bankjes en de hoeveelheid vuilnisbakken in de buurt. De in- en uitrit van de parkeergarage is bijvoorbeeld gepland in de Tweede Boerhaavestraat, naast een kinderopvang. Dat is vragen om ellende. En het is te hopen dat de HvA in dit geval wel iets voor de buurt wil doen. Voorlopig wordt echter als vanouds beweerd dat er geen andere optie is. Spijtig, want vraag het een verkeerskundige

Een campus met voorbijrazende auto’s is onzinnig misdragen: toen Trimp & Van Tartwijk er lucht van kreeg dat het Wibauthuis mogelijk een monument zou worden, zijn ze naar de rechter gestapt om de sloop snel te regelen: de rechter gaf ze de ruimte, want het pand was alleen genomineerd als monument. Toch hebben we ons altijd constructief opgesteld: in onze groep zitten verschillende mensen die een inhoudelijk onderbouwd alternatief kunnen bieden, maar daar was kennelijk geen behoefte aan. Daar komt natuurlijk bij dat er nauwelijks middelen voorhanden zijn waarmee we onze alternatieven konden

en hij berekent de alternatieven. Verder blijft de hogeschool bij het standpunt dat de buurt er zo vreselijk op vooruitgaat en een stuk levendiger wordt. Dat zou misschien waar zijn als bij de ontwikkeling van de plannen niet had gewerkt met binnenpleinen op de begane grond, waar alle studenten samenkomen: daardoor staat de HvA letterlijk met de rug naar de buurt toegekeerd. ■ Erik Blits is architect en Niek Zwartjes is ruimtelijk ontwerper. Ze zetten zich sinds 2000 in voor Actiegroep Kingkong. havana

2 vliegen in 1 klap

Burenruzie

Merel Molenkamp begon met een opdracht en eindigde met een baan bij de Academie van de Stad.

De HvA gedraagt zich niet als een goede buur, vindt actiegroep KingKong.

16

15

De UvA haalde de afgelopen weken bijna dagelijks de voorpagina van Het Parool. Dat vinden de mensen van de UvA niet zo leuk, want het ging vooral om akelige problemen die het gevolg zijn van de forse groei. Een groeistuip is geloof ik altijd een beetje pijnlijk. Veel meer studenten en hetzelfde vloeroppervlak. De organisatie van de UvA is daar nog niet op berekend. Het grappige is dat de woordvoerder van de UvA aanvankelijk stellig ontkende dat er problemen zijn. Dat is een gebruikelijk beeld. Het gebouw staat in brand en dan is er altijd wel een persvoorlichter die telefonisch meldt dat er geen brand is. “Brand, welnee. Hoe komt u erbij? Nee hoor, de cv stond een tikkeltje te hoog.” Ondertussen fikt het pand af. De HvA groeit elk jaar fors. Dat levert natuurlijk ook problemen op, maar die zijn niet van dien aard dat de pers erop duikt. Sterker, de HvA gaat creatief en flexibel om met haar groei, zodat problemen niet echt voelbaar of zichtbaar worden. De afgelopen weken heb ik veel studenten en medewerkers gesproken, maar vrijwel niemand klaagde over groeiproblemen. Blijkbaar zijn wij op dit gebied toch verder dan de UvA. Dat is natuurlijk altijd leuk. Ondertussen kun je je afvragen of we gewoon te weinig vierkante meters hebben of dat we niet efficiënt met de beschikbare ruimte omgaan. Vierkantemeterdeskundige Otto weet zeker – zie in deze Havana de rubriek Even bellen met – dat veel instellingen voor hoger onderwijs meer dan voldoende ruimte hebben. Ze gebruiken hun vloeroppervlak echter zodanig dat het primaire proces er de dupe van wordt. Van de week sprak ik een voormalige financieel directeur van de HvA (nee, niet Oege de Jong). Ook hij is ervan overtuigd dat zowel de HvA als de UvA vierkante meters verkeerd gebruiken en dat we daarmee heel veel geld verkwisten. Hoewel ik zelf altijd wel kritiek op de HvA heb en ik het ook af en toe lekker vind om op de HvA te mopperen, word ik toch altijd weer bozig als buitenstaanders kritiek op mijn HvA hebben. Lijk ik toch een beetje op de persvoorlichter van hierboven. Dat neemt niet weg dat ik graag zou willen weten of wij inderdaad niet efficiënt met onze ruimte omgaan. Paul van de Water Hoofdredacteur

17

reportage

reportage

Stapels Stapels ervaring ervaring en en een een cadeautje cadeautje voor voor de de stad stad De Academie van de Stad koppelt studenten aan opdrachtgevers en selecteert maatschappelijk betrokken projecten die bijdragen aan de toekomst van Amsterdam. De studenten zien het wel zitten, blijkt. Deden er vorig semester nog ruim driehonderd studenten mee, nu is dat bijna het dubbele. Kim Bos In een strak gesneden zwart pak zit Job Cohen achter zijn bureau. Op de achtergrond een goedgevulde kast met boeken, zoals het een burgemeester betaamt. Cohen mompelt wat van die typische weinig zeggende politieke termen: samenwerken, coalities, corporaties, leefbaarheid. Het is een informatiefilmpje over de Academie van de Stad, een werk-leerproject gekoppeld aan de HvA. Wat volgt op Cohens intro zijn enkele voorbeelden van projecten van de Academie. De burgervader zelf laat in het filmpje niet meer blijken hoe hij er precies over denkt, maar spreekt later op een conferentie met veel lof over het project: “In een stad als Amsterdam moet je de handen ineen slaan om verder te komen.” Hoe krijgt de Academie van de stad dat voor elkaar?

weggelegd in en om Amsterdam. Dan moet je er wel voor zorgen dat zij de stad heel erg goed kennen en maatschappelijk betrokken zijn. Zo’n initiatief als dit moet daar mede voor zorgen.”

Best zenuwachtig Amsterdam telt honderdtwintigduizend studenten in het hoger onderwijs, in de stad wonen zevenhondervijftigduizend mensen. Een op de zeven is dus student. Aanjager Wilfred Fischer bedacht: Wat gebeurt er als al deze mensen iets bijdragen aan onze stad? Dan wordt het allemaal een stuk leefbaarder. Samen met Edith Hooge en later Myrna Hoed, nu projectleider, ging hij op zoek naar opdrachtgevers. Hoed: “We benaderden onder meer stadsdeelvoorzitters en woning-

‘Dan besef je ineens dat je resultaten niet in de prullenbak belanden’ Studeren aan de universiteit is met de neus in de boeken, studeren op het hbo is tot aan de knieën in de praktijk. Althans, dat zou zo moeten zijn. In werkelijkheid is het voor een groot deel theorie en als er projectmatig wordt gewerkt is dat – behalve tijdens de stage – meestal aan fictieve opdrachten. Saai. Begin 2008 werd de Academie van de Stad (AvdS) opgericht. Belangrijkste doelen: Amsterdamse studenten laten bijdragen aan verbetering van de stad én diezelfde studenten nuttige praktijk ervaring laten opdoen. Twee vliegen in een klap. De projecten liggen voornamelijk op het terrein van onderwijs, zorg en welzijn, integratie en sociale cohesie. Lector Edith Hooge, sinds de oprichting betrokken bij AvdS: “De Academie richt zich vooral, maar niet uitsluitend, op studenten van pedagogische en educatieve opleidingen. Voor hen is nu eenmaal het meeste werk 16

Merel Molenkamp Molenkamp heeft heeft eeneen baan baan bij Academie bij Academie van van de Stad de Stad overgehouden overgehouden aanaan haarhaar praktijkopdracht praktijkopdracht corporaties en er bleek ook van hun kant Merel interesse te zijn.” Klinkt erg idealistisch alVoor het eerst had de studente het gevoel lemaal, maar hoe gaat dat in de praktijk? plan geschreven. We wisten dat we buurtZijlijn dat ze tijdens haar studie echt verder keek onderzoek zouden gaan doen en dus bij de Samira Zanzan (nu vierdejaars Sociaal Merel Molenkamp (afgestudeerd Bedrijfsdan haar neus langs was. “Normaal werk mensen aan gingen bellen, maar wat moesJuridische Dienstverlening) deed afgelopen kunde, VU) heeft zelfs een baan overgehouik ook wel hard, maar dit was realiteit. Ik ten we vragen?” ‘Best zenuwachtig’ was Sasemester een project via AvdS. Samen met den aan haar praktijkopdracht die ze heeft heb het niet op mijn cv gezet maar mismira toen ze voor het eerst de wijk in ging. twee klasgenoten moest ze voor haar studie gekregen via AvdS. Vorig jaar zocht ze met een schien moet ik dat toch maar eens doen, “We hadden gehoord dat het een slechte een opdracht doen in de praktijk. Op het groepje mensen een plek om een praktijkopwe hebben toch een professioneel project intranet van de school stond een oproep van wijk was met veel troep op straat en dat de dracht te doen. “Door de economische crisis gedraaid.” Had ze deze opdracht ook kunbewoners geen verantwoordelijkheidsgevoel AvdS. Niet veel later liep het clubje van drie was het lastig een bedrijf te vinden waar we in opdracht van woningcorporatie Rochdale hadden.” Dat bleek in de praktijk wel mee te nen doen zonder AvdS? “Ik denk het wel iets konden onderzoeken. Ze zitten nu echt maar dan was het misschien ingewikkelder vallen. “Echt troep hebben we niet gezien en door de Kolenkitbuurt in Bos en Lomniet te wachten op studenten die even komen verlopen. Van studiegenoten hoorde ik dat de buurtbewoners waren heel erg vriendemer om de bewoners te ondervragen over neuzen in hun zaken.” Via een docent hoorde ze problemen hebben gehad met begeleiding lijk. Ze wilden graag meewerken en stonden burgerparticipatie. Op welke wijze zouden Merel van de Academie, daar hadden ze wel maar doordat bij ons de begeleiding vanuit ons meestal zonder tegenzin te woord.” Het bewoners willen bijdragen aan de ontwikgeschikte opdrachten. Met haar groepsgenoten AvdS ook betrokken is, hadden we meer meest bijzonder was het presenteren van de keling van hun buurt en welke activiteiten ontwikkelde ze een businessmodel voor een mensen aan wie we vragen konden stellen. bevindingen aan opdrachtgever Rochdale. willen ze ontplooien? Wat hebben zij nodig cursusacademie in Bos en Lommer en deed Je bent toch bang om domme vragen te stel“Dan besef je ineens dat je het voor een om zich thuis te voelen in hun wijk of zich onderzoek naar het creëren van een drempellen aan opdrachtgevers, bij de mensen van echte opdrachtgever hebt gedaan, dat je betrokken te voelen bij andere bewoners verlagende werking voor ontmoetingen en AvdS had ik dat niet.” resultaten niet in de prullenbak belanden.” in de buurt? Samira: “Eerst hebben we een uitwisselingen. Dat is nu een halfjaar geleden.

Blijkbaar verliep het project naar wens, Molenkamp werkt nu als projectleider bij AvdS. Bij Merel en Samira liep hun bijdrage aan de Academie op rolletjes, maar gaat dat ook wel eens anders? Projectleider Hoed: “Studenten blijven studenten. Je hebt altijd mensen die de kar trekken en mensen die meer aan de zijlijn staan. Wat ik tot nu toe wel heb gemerkt is dat ze het allemaal achteraf wel heel bijzonder vinden wat ze hebben gedaan, ze zijn trots.” Veel studenten komen terecht bij AvdS als ze voor hun opleiding een praktijkopdracht moeten doen en eens rondkijken op het intranet. Dat klinkt een beetje als een soort stagebureau maar dan voor projecten. Volgens Hoed is er wel degelijk verschil: “Wij zoeken actief de studenten en opleidingen op, maar zij kunnen ook bij ons aankloppen,

waarna wij uitzoeken hoe dit in het curriculum past en studenten er studiepunten voor kunnen krijgen. We ontwikkelen nu ook de mogelijkheid voor projecten op vrijwillige basis, zodat studenten die het echt niet binnen hun studie kunnen passen toch wat voor de stad – en zichzelf – kunnen betekenen.” Dit semester start een bijzonder project: studenten gaan integreren in een Amsterdamse wijk die rijp is voor de sloop om te onderzoeken wat er leeft onder de bewoners. Omdat het voor dit project van belang is dat studenten precies weten wat er allemaal gebeurt, krijgen ze voor een prikkie een huis aangeboden voor anderhalf jaar. Behalve een dosis ervaring en hart voor de stad heb je dan ook nog een dak boven je hoofd. Had Cohen toch wel een beetje gelijk met z’n ‘handen ineenslaan’.

Academie voor alle studenten ■ De Academie van de Stad (AvdS) is bedoeld voor alle studenten hoger onderwijs, de helft van de projecten liggen nu bij de HvA, de rest bij de Amsterdamse universiteiten en Inholland. Studenten kunnen werken aan maatschappelijk betrokken projecten voor bestaande opdrachtgevers. AvdS zoekt uit op welke manier een project binnen je studie zou kunnen passen en of je er punten voor kunt krijgen. Geen punten? Binnenkort gaan ze ook projecten zoeken die op vrijwillige basis mogen worden gedaan. (Aanmelden kan op www.academievandestad.nl)

havana

havana

17

Vasten en studeren Begrip te over voor studenten die meedoen aan de ramadan. “Later je opdracht inleveren mag best.”

Havana is het weekblad voor studenten en medewerkers van de Hogeschool van Amsterdam 9 september 2009 jaargang 15 / #03

04 nieuws

18 amfi angels

22 hva-agenda

09 vraag van de week

19 passie

23 weekgast

09 ingezonden brieven

20 recensies

24 afstuderen

09 havana 15 jaar

21 eten

Redactieadres Vendelstraat 2, 1012 XX  Amsterdam, 020 595 24 90 [email protected]. Hoofdredactie/management Paul van de Water [email protected] Eindredactie Wim de Jong [email protected] Redactie Sanne van Baar (stagiair), Jobien Groen j.groen@ hva.nl, Selina van Loon (redactie-assistent) [email protected], Thijs den Otter m.d.den. [email protected], Annemarie Vissers [email protected], Medewerkers Kim Bos, Martien Bos (correctie), René Glas, Anouk Kemper, Anne Kleisen, Hans van Vinkeveen Fotografen Bram Belloni, Fred van Diem, Marc Deurloo, Jan-Maarten Hupkes, Henk Thomas, Christel Wolters Coverbeeld Pascal Tieman Illustratoren Pepijn Barnard, Martien Bos, Bas Kocken, Magda Rinkema, Pascal Tieman Vormgeving Pascal Tieman Ontwerp Lay-out Death Valley / Amsterdam Advertenties Bureau Van Vliet, Postbus 20, 2040AA, Zandvoort, telefoon 023 571 47 45 fax 023 571 76 80 of [email protected] Abonnementen € 18,15 per jaar, opgave via de redactie-assistent of per e-mail. Drukkerij Dijkman Offset Diemen. Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur artikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670 Havana heeft een samenwerkingsverband met Folia. (Floor Boon, Mirna van Dijk, Jim Jansen, Anne Koeleman, Harmen van der Meulen, Dirk Wolthekker)

18 ondertussen in

21 zwartwit

De volgende Havana verschijnt woensdag 16 september

En verder...

havana

3

nieuws Sanne van Baar / Jobien Groen / Anne Koeleman / Thijs den Otter (coördinatie) / Annemarie Vissers / Paul van de Water

De Onderwijs- en Examenregeling is met enig gemor alsnog goedgekeurd door de Centrale Medezeggenschapsraad. Het College van Bestuur krijgt echter een brief over de gang van zaken rond het document. “Een goede OER vereist zorgvuldigheid, tijdigheid en kwaliteit.” “We kregen de OER pas in mei en die versie bevatte een aantal stevige wijzigingen,” aldus CMR-voorzitter Bert Pinkster: “Toen daarover lawaai volgde, heeft Kees Koppenol (hoofd Juridische Zaken) de wijzigingen ingetrokken en daarvoor in de plaats de oude OER opnieuw voorgesteld. Met een paar zogenaamde knip- en

plakfouten. Dat willen we niet nog een keer.” De CMR eist vanaf deze maand uitdrukkelijke betrokkenheid bij de totstandkoming van een nieuwe OER. Met vier mensen wil de club eventuele nieuwe plannen tegen het licht houden. Koppenol reageert terughoudend. “Ik heb de brief nog niet gezien. Maar we hebben vorig jaar al aan de CMR voorgesteld dat er wordt meegedacht. Daarbij hebben we niet direct aan vier mensen gedacht. Het moet natuurlijk geen Poolse landdag worden.” Koppenol vindt het bovendien te vroeg om deze maand al te gaan nadenken over de nieuwe regeling. “Voor de kerst moet je er eigenlijk

Nieuw bestuur voor ASVL Sander Bras (24) is de nieuwe voorman van de ASVL. De nieuwe ASVL-voorzitter werd al in juni bekend gemaakt, maar door de daaropvolgende zomervakantie is hij nogal onderbelicht gebleven. Bras is zo goed als afgestudeerd. Zijn scriptie voor de studie Business Logistics werd vorige week goedgekeurd en hij is nog maar één studiepunt verwijderd van zijn diploma. Bras is niet het enige nieuwe bestuurslid van de ASVL. Ook Michael Tiel (secretaris), Majet van Bezooijen (penningmeester) en Pepijn Korner

(promocommissaris) werden vlak voor de zomer benoemd. Langstzittende is nu Henk-Jan van Dijk, sinds vorig jaar sociëteitcommissaris. ‘Benut alle kansen’ is het motto van de verse voorzitter. Die boodschap wil hij ook doorgeven aan de leden van de vereniging. Daarom gaat hij zich inzetten voor die kansen: hij wil ervoor zorgen dat er meer activiteiten worden georganiseerd. Het actiever maken van leden is ook een van zijn speerpunten. Bijvoorbeeld door ze korting te geven op bier als ze iets voor de vereniging hebben gedaan. (SvB)

‘Plasterk leidt af’ Collegevoorzitter Karel van der Toorn moest minister Plasterk vorige week een compliment maken, nadat deze in Enschede de scheiding tussen hbo- en universitair onderwijs ter discussie had gesteld. “Een geslaagde afleidingsmanoeuvre,” liet hij op havanaweb.nl weten. De minister van Onderwijs zei in zijn toespraak dat hij het huidige hoger onderwijs te star vindt voor de zeer diverse groep studenten die tegenwoordig de campussen bevolkt. “Ons stelsel van hoger onderwijs begint uit zijn voegen te barsten,” zei Plasterk. “Niet alle studenten kunnen het uiterste uit zichzelf halen. Moet 4

havana

er dan geen breder stelsel komen?” Een opmerkelijke uitlating voor een man die bij zijn aantreden in 2007 liet weten dat er tijdens zijn periode op het departement geen nieuwe blauwdrukken voor het onderwijs zouden komen. Afschaffing van het stelsel zou een steviger samenwerking tussen hogescholen en universiteiten mogelijk maken. Plasterk noemde de UvA-HvA-samenwerking daarbij als lichtend voorbeeld. Die erkenning ervaart Van der Toorn als ‘positief’. Over de feitelijke opzet van de binariteitsdiscussie is hij minder enthousiast. “De uitspraken van Plasterk zijn vooral een afleidingsmanoeuvre. Ik ben het met hem eens dat we meer

niet aan beginnen. Je moet rekening houden met wetgeving uit Den Haag en voor december is het nog niet duidelijk welke wijzigingen er komen.” De OER-commissie deed vorig collegejaar enkele verstrekkende voorstellen over herkansingsmogelijkheden van toetsen: voldoendes mochten bijvoorbeeld niet langer worden overgedaan. Verder moest er een meer uniforme cum laude-regeling komen. Vooral de plannen rond de hertentamens leidden tot veel gemor. Kort na de eerste presentatie van de plannen werd de OER ingetrokken, omdat de HvA liever zou wachten tot minister Plasterk zijn voorstellen voor een nieuwe hogeronderwijswet zou lanceren. (TdO)

Steun voor moeders

Minister Plasterk opende maandag het nieuwe kantoor van het Landelijke Stichting Steunpunt Studerende Moeders in het centrum van Rotterdam. Ook ging de vernieuwde website van het Steunpunt online. Alle studenten met kroost (op komst) en (her)intredende moeders die een studie willen gaan volgen kunnen bij het steunpunt terecht voor vragen, workshops, informatie en advies. (AV)

Rectificaties

• In het bericht ‘HvA blijft groeien’ in Havana #2 (2 september) werd gewag gemaakt van de opleiding Game Design. Dat had moeten zijn: opleidingsvariant Game Development. • Bij tekstcredits van ‘Oost, west, thuis best’ in Havana #1 (26 augustus) ontbreekt de naam Martine Bogaart.

maatwerk moeten realiseren. Maar daar hebben we in dit stelsel genoeg ruimte voor. Plasterks uitspraken leiden af van het feitelijke probleem: namelijk de onderfinanciering van het hoger onderwijs.” Discussies over het al dan niet doorbreken van het binaire stelsel laaiden de afgelopen tien jaar wel vaker op. Vooral rond de invoering van het bachelor-mastersysteem gingen er stemmen voor op, omdat dit de vergelijkbaarheid met het hoger onderwijs in andere landen ten goede zou komen: in veel landen is men niet bekend met het fenomeen ‘hogeschool’. Politiek draagvlak voor ongedeeld hoger onderwijs is er nooit geweest. (TdO/PvdW)

Beeld Sanne van Baar

‘Examenregeling in september al in de steigers’

Lustrum in de LAX

De hele week trokken ze al feestend door, en vrijdag was geen uitzondering. In de LAX vierden leden van de Amsterdamse Vereniging Leeuwenburg het tienjarig bestaan van hun sociëteit. Geen donker hol dit keer, maar voor de gelegenheid van top tot teen versierd met slingers. Na de piratenparty en karaokeavond was het aan DJ Rento, DJ Tim, DJ Moritz en live band The Q om de feestende studentenmassa te vermaken. Met succes: het feestje duurde van lunchtijd tot diep in de nacht. (SvB)

Griep bij Gezondheid

Bij het domein Gezondheid is het eerste Mexicaanse griepgeval geregistreerd. Het gaat om een eerstejaars studente European School of Physiotherapie (ESP). De zieke werd vorige week door het domein gemeld bij de speciale werkgroep Grieppandemie. De studente is naar huis gestuurd om uit te zieken. “Wat dat betreft volgen we gewoon de richtlijnen van het RIVM. Veel meer kun je niet doen,” zegt werkgroepvoorzitter Mike van Drongelen. Wel wordt de situatie op de Tafelbergweg-locatie gevolgd. De melding werd gedaan nadat de ESP-studente was gaan uit eten met een groepje medestudenten en docenten. Wanneer er zich meerdere griepslachtoffers melden, wordt gekeken of ze uit die groep afkomstig zijn. Van Drongelen: “We monitoren de locatie, maar er is zeker geen reden tot paniek.” (AV)

?

Vraag/Antwoord

Geen V&A, wel groene inkt Op deze plek had onze wekelijkse rubriek Vraag/Antwoord kunnen staan. Vorige week zeilde er namelijk opvallend groen nieuws via de nieuwsbrief van IT&V binnen, onder het kopje ‘milieubewust lettertype.’ Na heel wat vruchteloze telefoontjes zijn we zelf op zoek gegaan naar dit nieuwe lettertje, genaamd Ecofont. Kort en goed komt het bij het groene lettertype hierop neer: door het uitsparen van kleine rondjes in de letters bespaart men rond de twintig procent vervuilende inkt. Tot zover heel groen. Ware het niet dat na wat doorgraven blijkt dat het groene lettertype het eigenlijk vooral en alleen leuk doet op een scherm (want afgeleid van lettertype Vera Sans), dat bij uiteindelijk uitprinten veel meer ruimte inneemt en dus veel meer… papier kost. Tja. We zijn er trouwens nog niet achter of IT&V zelf de nieuwsbrieven al in het eco-verantwoord lettertype tikt. (AV)

nieuws

Intranet geen onneembare vesting Cijferlijsten, notulen, foto’s en e-mails van studenten aan de Faculteit Communicatie & Journalistiek in Utrecht staan al jaren op internet, vanwege een slecht beveiligd intranetsysteem. Het intranet van de HvA is niet te achterhalen via zoekmachines, behalve bij Informatica en IAM. Bij Informatica komt dit omdat ervoor gekozen is het intranetsysteem voor iedereen bereikbaar te houden. Waarom deze keuze gemaakt is, heeft nog niemand aan de Havana-redactie kunnen uitleggen. Het intranet van IAM, dat officieel alleen toegang kent met LDAPgegevens, blijkt ook gewoon vrij toegankelijk te zijn. Karin Dokman, contactpersoon IAM intranet, zegt dat het om een bewuste keuze gaat, maar kan ons niet uitleggen waarom. Irene Sparreboom van het onderwijsmanagement heeft wel een antwoord. “Ons intranet is alleen gericht op communicatie met studenten, niet op interne procedures en informatie die wellicht gevoelig zou kunnen zijn. We willen die informatie graag beschikbaar stellen voor alle doelgroepen, ook bijvoorbeeld aan leraren van andere opleidingen of toekomstige studenten. In mijn ogen zouden alle opleidingen het zo moeten doen.” Van de officiële afgeschermde toegang wist ze niet. “Ik zal ervoor zorgen dat de opmerking ‘toegang met LDAP-gegevens’ wordt verwijderd.” De informatie die je kunt vinden op zowel het Informatica-intranetsysteem als op het IAM-intranet is niet gevoeliger dan de namen, klassen en roosters van studenten. Het gaat vooral om digitaal aangeboden lessen. In het verleden zijn onze studenten wel een keer de klos geweest. In december 2004 hebben de NAW-gegevens van meer dan zeventienhonderd Informaticastudenten op de website misdefinitie. nl gestaan. Gehackt of slecht beveiligd, dat werd niet duidelijk. “De meest aannemelijk verklaring voor het openstaan van de database is een (menselijke) configuratiefout.” zei René Tönissen, destijds adjunct-directeur instituut voor Informatica, in een excuusbrief aan de studenten. (AK)

Een rookhok als klaslokaal Ellenlange rijen bij de studenten service centrum, een kwartier wachten op een plekje in de lift en colleges volgen in de oude rookruimte; het groot aantal nieuwe eerstejaars studenten zal niemand ontgaan zijn. Maar is daar wel genoeg plek voor? “We hebben het drukker dan ooit. Dit jaar hebben we bijvoorbeeld twintig procent meer voltijd Economiestudenten dan vorig jaar,” aldus Martijn Gaasenbeek, roostercoördinator van de HES Leeuwenburg. Om iedereen een plek te geven is intern gezocht naar extra ruimte. De rookruimte is omgetoverd tot lokaal, de huismeesters moesten plaatsmaken voor een lesruimte. Ook het eerste uur en uur elf worden meer gebruikt dan voorheen. “Het past nét, maar dit kunnen we niet lang meer volhouden. We krijgen namelijk ook nog een februari-instroom, waarvan we ongeveer 150 extra inschrijvingen verwachten. Bovendien kunnen studenten zich nog tot een oktober aanmelden. Als er nu nog een groep bij komt, wordt het echt moeilijk. Eigenlijk weten we dus tegen die tijd pas hoe we er precies voorstaan.” Directeur IT&V Wijnand Scholtens vertelt dat de knelpunten vooral zitten bij de domeinen Economie,

Techniek, Maatschappij & Recht en Media, Creatie & Informatie. Naast het creëren van nieuwe ruimten in de bestaande gebouwen, zijn er ook extra ruimten ingehuurd. Voor M&R zijn er ruimtes bij studentenbioscoop Kriterion gehuurd, Casa 400 is ingezet om MCI en Techniek onder te brengen en Informatica heeft zijn eerste colleges gehouden in bioscoop Tuschinski. Erg veel rek zit er ook volgens Scholtens niet meer in. “We zijn met een stofkam door de gebouwen heen gegaan.” Toch maakt hij zich geen zorgen om de februari-instroom. “Die is zeer bescheiden. Bovendien zien

we bij veel domeinen dat na een half jaar een groot aantal studenten weer verdwenen is. Wel moeten we gaan kijken naar een oplossing voor volgend jaar. De Amstelcampus is dan nog niet af. Daar gaan we in het najaar over praten.” Op de vragen of het met zoveel studenten nog wel veilig is en of de noodlocaties wel voldoen, reageert Mike van Drongelen (hoofd Veiligheid en Beveiliging) kort en bondig. “We houden de capaciteit en de gebruiksvergunning goed in de gaten. Op een zeker moment mogen er niet meer mensen in. Voor zover ik weet zitten we daar nog steeds onder.” (JG)

Bedrijfsunits klaar De eerste start-ups en hun studenteigenaren hebben hun intrek genomen op de zesde etage van het voormalige Paroolgebouw. De etage is verdeeld in negen units waar studenten hun

bedrijfje from scratch kunnen uitbouwen, met behulp van ondernemerscentrum Case. Voor een unit betaalt een ondernemer geen huur, maar hij verbindt zich wel aan een gebruikers-

overeenkomst. De ‘huur’-periode is varieert van een halfjaar tot één jaar. De bedrijfsunits zijn beschikbaar voor studentondernemers van alle hogeronderwijsinstellingen in Amsterdam. (AV)

finale verloor het elftal van coach Vera Pauw van titelfavoriet Engeland. Het Nederlands elftal – met HvA’ers Chantal de Ritter (Sport, Management en Ondernemen) en Lianne de Vries (selectiespeler HvA-voet-

balteam) in de gelederen – maakte het de Britten wel lastig: pas in de tweede helft van de verlenging werd de 2-1 voor Engeland in de touwen geschoten. Dat bleek voldoende. (TdO)

SPORTFLITSEN n VOETBAL Maartje Joosten verlaat het talententeam van de HvA. Ze vertrekt naar het eerste team van Willem II. n VOETBAL Het EK is voor de Oranjedames ten einde. In de halve

HvA-team verslaat Canadezen

Het volleybalteam van de HvA dacht vorige week eens serieus te kunnen oefenen tegen het Canadese collegeteam van Edmonton. Maar de HvA’ers denderen in straight sets over de winnaar van de Canadese Conference Championships. Ondanks de vele reservespelers die namens de HvA deelnamen aan het oefenpotje, slaagde Edmonton er niet in de boomlange Nederlanders te verslaan. Vermoedelijke oorzaak: de selectie van voormalig topspeler Ron Zwerver bleef deze zomer nagenoeg intact: de volleyballers waren daardoor goed op elkaar ingespeeld. (SvB)

CMR-voorzitter herkozen Bert Pinkster is voor de derde achtereenvolgende keer gekozen tot voorzitter van de Centrale Medezeggenschapsraad. Ondanks berichten dat er meer gegadigden waren voor de post, bleek hij uiteindelijk de enige kandidaat. Deze week wordt vastgesteld hoe de overige portefeuilles binnen het CMRbestuur worden verdeeld. Vast staat dat Astrid de Jager (domein Econo-

mie en Management) naast voorzitter Pinkster voor de personeelsgeleding in het dagelijks bestuur plaatsneemt, en dat Lex Sietses (Information Engineering) en Mariska Pladdet (Management, Economie en Recht) dat namens de studenten doen.

Overigens had de CMR er behoorlijk anders uitgezien als de HvA er in was geslaagd de opleidingen in Almere onder te brengen bij de Christelijke Hogeschool Windesheim: Pinkster is namelijk docent informatica in Almere, en Lex Sietses studeert er. (TdO) havana

5

nieuws

Toetsing ter discussie Binnen de hogeschool wordt de laatste maanden hard nagedacht over aanpassingen in het toetsbeleid: groepsbeoordelingen zouden moeten verdwijnen, het aantal herkansingen beperkt en beoordelingen zouden alleen nog maar in cijfers moeten resulteren. Basis van de lopende discussie is een advies van Onderwijs en Onderzoek. Daarin wordt onder meer vastgesteld dat groepsbeoordelingen voor de individuele student weinig waarde hebben, dat de beoordelingen onvoldoende, voldoende en goed niet toereikend zijn en dat studenten harder hun best doen als het aantal herkansingsmogelijkheden wordt beperkt, en voortaan na een herkansing niet het hoogste cijfer maar het laatst behaalde cijfer geldt. Concreet komt het advies er dus op neer dat studenten ook bij groepsopdrachten individuele beoordelingen krijgen dat studenten niet eindeloos hertentamens kunnen volgen. Het is de bedoeling dat de aanscherping van het toetsbeleid van de HvA meer excellentie in de hand werkt, dat de cum laude-regeling scherper wordt geformuleerd en dat de internationale vergelijkbaarheid van opleidingen

wordt verbeterd. Het is nog niet duidelijk hoe concreet de voorstellen zijn: vlak voor de zomer is het advies besproken door collegelid Dymph van den Boom en de domeinvoorzitters. Uit het verslag van die bijeenkomst blijkt dat in ieder geval domeinvoorzitter Ineke van der Linden (Economie en Management) zich hardop zorgen maakte over de negatieve gevolgen die onverkorte uitvoering zou hebben op het rendement van haar opleidingen. Oplettende HvA’ers zullen overigens niet verbaasd zijn over de voornemens. Een aantal ideeën belandde vorig collegejaar al in een concept van de Onderwijs- en Examenregeling. Dit concept werd overigens ingetrokken, nadat onder meer de studentgeleding van de Centrale Medezeggenschapsraad lawaai had gemaakt over het voorstel. (TdO)

Vieze pannetjes

Even bellen met… Omgebouwde rookhokken en noodlokaaltjes waar studenten bijkans met de benen buiten hangen. Door de enorme stijging in studentenaantallen is het mudvol op menig hogeschool. Ook op de HvA. De roep om meer ruimte of bijbouwen is echter nergens voor nodig, zegt onderwijshuisvestingsdeskundoloog Michiel Otto. De rek is er volgens u nog lang niet uit? “Ik kan het niet per individueel geval inschatten. Er zullen namelijk best instellingen en roosteraars zijn die op alle mogelijke manieren naar efficiënt ruimtegebruik zoeken. Maar over het algemeen zeg ik dat er geen ruimtegebrek is. Instellingen moeten kijken naar hoe ze met de druk op ruimten omgaan. Uit onderzoek blijkt dat er meestal meer dan genoeg plek is. Zelfs te veel.” Hier op de HvA ervaart men dat toch echt anders. Het is topdruk op sommige locaties. “Precies daar zit het probleem. Op ‘sommige locaties’, terwijl er wellicht in andere gebouwen veel minder aan de hand is. Roosteraars moeten flexibeler zijn en meer kijken naar de ‘lengte’ van dagen. Spreiding van lesuren ‘aan de randen van de dag’ kan al helpen om de piekdrukte op te vangen. Roosters moeten desnoods wekelijks worden aangepast: mensen zijn op stage, er is uitval. Verder wordt in Nederland veel minder op 6

havana

woensdag en vrijdag gewerkt, en dan staan de lokalen leeg. Herziening van het personeelsbeleid en arbeidsvoorwaarden helpt dus beter tegen ruimtegebrek dan meteen om nieuwbouw roepen.” Mede vanwege ruimtegebrek bouwt de HvA de Amstelcampus – waarbij er stemmen gaan dat deze op voorhand al te klein is. Overbodige bijbouw? “Ik ben verder niet inhoudelijk op de hoogte van de situatie aan de HvA en kan dus niet zeggen of nieuwbouw overbodig is. Wel is het op voorhand roepen dat gebouwen al te klein zijn onzinnig. Een campus bouw je voor dertig à veertig jaar. Er zullen jaren zijn dat de instroom veel lager ligt. Je moet als instelling niet een of twee pieken in het jaar leidend laten zijn voor een gebouw dat je voor tientallen jaren neerzet. Wanneer er flexibel met ruimten wordt omgegaan, onder andere door het kunnen splitsen van een grote ruimte in kleinere projectplekken, lijkt me dat er niets aan de hand is.” (AV)

Ipabo en Windesheim toch samen in Almere? Na een goed gesprek met de HvA wil Ipabo-voorzitter Maarten Denters toch met Windesheim in overleg over een eventuele samenwerking in Almere. Voor de zomer had Denters nog gezegd dat een bijdrage van de Zwolse instelling niets zou toevoegen, maar hij lijkt nu wat toeschietelijker. Windesheim wil graag de Almeerse opleidingen van de HvA overnemen. Bij de Pabo Almere zorgt dat voor problemen, want die opleiding wordt aangeboden in samenwerking met de Ipabo. De HvA dacht – volgens Ipabo-voorzitter Denters – te kunnen volstaan met de mededeling dat het belang in de instelling zou worden overgenomen. Maar de Ipabo liet weten een afspraak te hebben, waarin geregeld was dat de hogeschool die alleen zou achterblijven in Almere de pabo alleen mocht dragen. Lastig, want Windesheim lijkt geen trek te hebben in een nevenvestiging zonder pabo. Hoewel Denters publiekelijk zijn hakken in het zand zette, ging hij deze zomer toch nog eens met de HvA om de tafel. “Het

College van Bestuur van de HvA laat de eis varen dat Windesheim zonder verdere inspraak van de Ipabo het HvA-deel van de Pabo Almere kon overnemen. De enige eis die de HvA nu nog aan ons stelt, is dat we tot een bepaalde manier van samenwerking met Windesheim komen.” Het eerder geuite inhoudelijke bezwaar dat Windesheim – dat net als Ipabo een protestants-christelijke signatuur heeft – inhoudelijk niets toevoegt aan het onderwijs dat Ipabo aanbiedt, doet volgens Denters nog niet ter zake. “De HvA laat eventuele voorwaarden van samenwerking aan ons. Hoe die eruitziet, is nog onduidelijk: we gaan eind deze maand pas in gesprek.” (TdO)

Keet weer open

Bureau Nieuwbouw zit weer met beide benen in het zand: vorige week werd de bouwkeet op het Amstelcampusterrein weer in gebruik genomen. De afgelopen maanden zat het noodgebouw op slot: de keet was immers het terrein van projectontwikkelaar Trimp & Van Tartwijk, waarmee de HvA in februari de samenwerking verbrak. Sindsdien draagt Nieuwbouw onder leiding van directeur Kees Lammers de ontwikkeling van het megaproject, waarmee meer dan 300 miljoen euro is gemoeid. De maquette die in het Trimp & Van Tartwijk-tijdperk in de keet stond, is verhuisd naar het Singelgrachtgebouw. (TdO)

Beeld Sanne van Baar

Ondanks dat er weinig aan pr gedaan was, vlogen de pannen bij V&D toch de deur uit. Een echte Nederlander kan natuurlijk ook geen weerstand bieden aan iets dat gratis wordt uitgedeeld, in ruil voor een oude pan. Hierboven stapelen de V&D medewerkers snel een nieuwe lading op voor de volgende groep studenten. Hieronder de buit van nauwelijks een kwartiertje inzamelen. (AK)

Beeld Jan-Maarten Hupkes

nieuws

College in de bios

Met frisse moed horen de Informatica- en Technische Informatica-studenten hun eerste opdracht van het jaar aan. In de grote zaal van Tuschinski vond de kickoff plaats van het project OutFit4You. Binnen tien weken maken de vierhonderd eerstejaars kennis met alle studierichtingen binnen de opleiding om zo sneller tot een keuze te kunnen komen. (SvB) havana

7

-advertenties-

Info over de Educatieve CoAssistent (ECA) Studeer je in Amsterdam aan een van de instellingen voor hoger onderwijs (hogeschool of universiteit) en sta je niet ingeschreven bij een lerarenopleiding, dan is misschien een bijbaantje in het voortgezet onderwijs iets voor jou!!! De komende twee schooljaren1 loopt in Amsterdam het project educatieve coassistent, kortweg ECA genoemd, waaraan een aantal middelbare scholen deelnemen. Deze scholen bieden studenten een goed betaald bijbaantje (van minimaal 4 uur per week2). Het kan dan gaan om het begeleiden van leerlingen bij: • huiswerk, zelfwerkzaamheid • praktische opdrachten • practica • profielwerkstukken maar ook: • het assisteren bij lessen (bijvoorbeeld het begeleiden van werkgroepjes) • betrokken zijn bij ontwikkeling/introductie van nieuwe leerstof of onderwijsmethoden • een leraar in staat stellen de lessen anders in te richten Combineer je dit met een educatieve minor, dan bestaat er de mogelijkheid dat je er ook studiepunten mee verdient. Kortom, in de rol van een ECA kun je verkennen of het onderwijs een aantrekkelijke werkgever kan zijn. Je doet werkervaring op, die je later altijd van pas kan komen! Èn je verdient geld en mogelijk studiepunten! Kijk eens op de website www.apostartendedocenten.nl 1

2009/2010 en 2010/2011

2

Dit is op jaarbasis (40 weken)

actueel

Vraag van de week Vandaag wordt het activistisch jaar geopend, waarin studenten wederom vol goede moed en strijdbaarheid zullen proberen de wereld te verbeteren. Hoe activistisch ben jij?

Donny Failé (17)

Jelle Olthof (38)

Arjan Beeuwkes (17)

Nina Wormer (19)

Vera Kempen (19)

eerstejaars Fashion en Design “Twee jaar geleden heb ik geprotesteerd tegen de 1040-urennorm, de invoering van het negende lesuur. Toen ik dat hoorde was ik not amused en besloot ik mee te doen aan de actie van het LAKS. Hier op school ben ik nog weinig activistisch. Dat komt, doordat ik eerstejaars ben en nog niet echt weet waar ik tegen in opstand moet komen. Maar ik heb wel wat op het oog: de huur voor een kluisje bedraagt hier een euro per dag: belachelijk!”

systeembeheerder op het Amfi “In mijn studententijd ben ik wel politiek actief geweest. Toen heb ik nog meegelopen in protesten tegen de ov-studentenkaart. De regering wilde het bedrag daarvoor van de studiefinanciering aftrekken en daar waren wij het niet mee eens. Verder heb ik ook wel meegedaan aan bezettingen, maar dat was niks voor mij. Plakken vond ik ook niets, dat zag ik meer als corvee. Tegenwoordig doe ik eigenlijk niets meer, mijn activisme is een beetje weggeëbd.”

eerstejaars Toegepaste Psychologie “Afgelopen zomer ben ik met een groep vrienden in Moldavië geweest en heb daar vrijwilligerswerk gedaan. Daarvoor hebben we een jaar lang ramen gezeemd en activiteiten georganiseerd, alles om geld binnen te halen. In het land zelf hebben we voor een buurthuis een toilet aangelegd en de afvoer van de keuken daarop aangesloten. Ook hebben we voor een kinderkamp gewerkt: sporten en elkaar liedjes leren. Dat was het dankbaarste werk.”

tweedejaars Fashion & Design “Ik ben niet echt activistisch. Ik heb wel eens meegeholpen bij de kinderdisco in het buurtcentrum, maar de tijd die ik daar toen in stak, steek ik nu liever in school. Vrijwilligerswerk is wel iets dat bij me past, maar ik heb het gevoel dat ik daar tijd tekort voor kom. Ik steun wel het goede doel met een vast bedrag per jaar: stichting Wakker Dier. Het liefst zou ik er nog een mensendoel bij steunen, maar ik ben aan een studentenbudget gebonden.”

tweedejaars Maatschappelijk Werk “Om de drie maanden geef ik een paar buisjes bloed voor het Rode Kruis, en eens per jaar collecteer ik voor de Kankerstichting. Daarbij werk ik in mijn bijbaan in de thuiszorg met verstandelijk gehandicapte kinderen. Mijn activisme heb ik vooral meegekregen van mijn ouders. Zij zijn maatschappelijk erg betrokken en dat heb ik van ze overgenomen. Mijn moeder is ook de regiobaas van de Kankerstichting, dus eigenlijk moet ik wel.”

ingezonden brieven Jaar van vijftig weken

Bij de opening van het hogeschooljaar hield Edith Hooge, lector bij Onderwijs en Opvoeding, een pleidooi voor een verandering van de situatie waarbij het hele onderwijs in de zomer zeven weken plat ligt. Wij delen haar mening. Er kleven nog wel wat rechtspositionele bezwaren aan haar voorstel. Sinds enige jaren is de mogelijkheid voor onderwijzend hbopersoneel om vakantie op te nemen verruimd. Volgens de cao is deze zelfs volledig vrij. Daar is verlof voor ingeleverd terwijl de feitelijke situatie niet is gewijzigd. Als onderwijzend personeel ben je praktisch verplicht de onderwijsvakanties aan te houden. De HvA komt de laatste jaren altijd met een jaarrooster waarin formeel een vijfde onderwijsperiode in de zomer is opgenomen. Deze wordt echter nooit ingevuld. Dus blijft de praktijk bestaan. Wij roepen de HvA bij deze op ervoor zorg te dragen dat de vakantie volledig vrij kan worden opgenomen. Dus HvA, practice what you preach. Maak een jaarrooster waarbij gebouwen echt vijftig weken per jaar worden geroosterd. Twintig procent meer tijd zal voor de roosterbouwers ook een mooi ding zijn, zeker in deze tijden van grote toestroom van nieuwe studenten. Frans Kraal en Willem Brouwer CMR leden en leden van de commissie Personeel en Organisatie van de CMR

Stadseconoom slecht op de hoogte

Is de Amstelcampus vooral een vastgoedproject, zoals Willem van Winden beweert? (Havana nr. 2). Lijkt mij wat overdreven. Als blogger afficheert deze lector Amsterdamse kenniseconomie zich als ‘nieuwsgierige stadseconoom’, maar waaruit blijkt zijn belangstelling eigenlijk? Hij is in ieder geval niet goed geïnformeerd. Op de huidige Amstelcampus timmeren opleidingen als MIC, IAM en Amfi al een paar jaar aan de weg. Medialab? Dat is er al lang! En zeker vindt daar vernieuwend onderzoek plaats, vaak genoeg in samenwerking met gemeentelijke instellingen. En wist Van Winden dat zich in het Singelgrachtgebouw een goed geoutilleerde radiostudio en televisiestudio bevinden? Het ‘ijzersterke mediacluster’ dat Van Winden voor ogen staat, is dus al een tijdje in de maak. Het kan altijd beter en daar werken we met zijn allen in het domein dan ook aan. Met Van Winden juich ik samenwerking met ‘mediagerelateerde’ opleidingen van de UvA toe, hoewel ik niet zeker weet of we allemaal op een kluitje moeten gaan zitten. Bij deze nodig ik Willem van Winden uit om namens zijn domein (Economie en Management) eens bij mij op de koffie te komen. Om zijn nieuwsgierigheid te bevredigen, en – wie weet – om domeinoverschrijdende allianties te smeden.

Havana begint aan zijn vijftiende jaargang. Genoeg verleden tijd voor een wekelijkse duik in het stoffige archief. Wat gebeurde er in de nineties op de HvA?

15

Valse bommelding Vond jij de afsluiting van Kersvers in de Powerzone een knaller? Het eindfeest van de faculteit Gezondheidszorg in 1996 eindigde way more spectacular: het feestje in de Escape werd verstoord door een valse bommelding. Niet dat de spanning gelijk voelbaar was. Sterker nog, geen student die de mededeling geloofde. De zoveelste grap, dacht de feestende intromassa. Buiten op het Rembrandtplein bleek het menens te zijn. Het plein was afgezet en zag blauw van de politie, want in het nabijgelegen Caransa Hotel zou een verdacht pakketje zijn gevonden. Vals alarm, naar later bleek. Maar toch een avond om nooit te vergeten. ‘Provinciaal’ Jurriaan van Agthoven, toentertijd eerstejaars Fysiotherapie zegt in Havana van 29 augustus 1996: “In Tilburg maak je echt niks mee, daar gebeurt nooit wat. In deze ene week in Amsterdam heb ik meer beleefd dan in mijn hele leven in Brabant.” Na de heisa over het rookverbod in de horeca is het is bijna niet meer voor te stellen, maar in het jaar 1996 was het nog mogelijk een saffie te roken binnen de HvA. Tweedejaars student bouwkunde Erik Tol doet in de Havana van 5 september 1996 zijn beklag over de toestand in de toenmalige faculteit Civiele Techniek aan de Wiltzanghlaan: “Ik ben ontzettend gecharmeerd van de vrijheid die je krijgt op de Hogeschool van Amsterdam. Het enige probleem is dat je op de locatie Wiltzanghlaan overal wordt geconfronteerd met rokende mensen. Op de MTS in Hoorn werd je bijna gefusilleerd als je een sigaret rookte of met een bekertje koffie buiten stond, op de HvA heeft het liberale klimaat zijn keerzijde.” Liberaal klimaat of niet, no way dat dat je nog lukt in de kantine van de Leeuwenburg. De Mexicaanse griep is vandaag de dag een hot issue en de eerste besmetting op de HvA is opgedoken bij een student bij het domein Gezondheid. In de zomer van 1996 stond er een andere ziekte in de spotlights: In mei van dat jaar werd er bij een vierdejaars student Personeel en Arbeid open tbc geconstateerd. Omdat deze ziekte besmettelijk is werd er bij 160 studenten van de betreffende hogeschoollocatie vervolgonderzoek gedaan. Toen werden er tien nieuwe gevallen ontdekt. Als gevolg hierop werd door de directie en de GG&GD besloten het onderzoek uit te breiden en alle studenten en medewerkers van de faculteit in te laten enten. Daarvoor werd een nogal ongelukkige datum uitgekozen: de eerste stagedag van de studenten. (SvB)

Jelle Jeensma opleidingsmanager MIC, domein Media, Creatie en Informatie havana

9

-advertentie-

StudiJob maakt werk van je studie! OOK DIT ACADEMISCH JAAR STAAT STUDIJOB WEER VOOR JE KLAAR! 4UVEJ+PC
IFFGU
FFO
CBL
WPM
JOUFMMJHFOU
FO
HFNPUJWFFSE
IPPHPQHFMFJE
QFSTPOFFM
EBU
HSBBH
EF
IBOEFO
VJU
EF
NPVXFO
XJM
TUFLFO )FU
4UVEJ+PCUFBN
TUBBU
BM

KBBS
HBSBOU
WPPS
FFO
HPFEF
NBUDI
UVTTFO
XFSL[PF LFOEFO
FO
PQESBDIUHFWFST
4UVEJ+PC
TUBBU
WPPS
LXBMJUFJU
QFSTPPOMJKLF
CFOBEF SJOH
FO
QSPGFTTJPOFMF
CFNJEEFMJOH
PQ
[PXFM
UJKEFMJKLF
BMT
WBTUF
GVODUJFT
)FU
UFBN
EFOLU
HSBBH
NFU
EF
PQESBDIUHFWFS
NFF
JO
)3WSBBHTUVLLFO
FO
TUBBU
EF
XFSL[PF LFOEF
CJK
JO
[JKO
PG
IBBS
DBSSJÍSFTUBQQFO

Meer weten? Onze consulenten staan je graag te woord!

r
4UVEJ+PC
JT
HFPQFOE
WBO



VVS r
7PPS
NFFS
JOGPSNBUJF
LVO
KF
PPL
CFMMFO
OBBS




r
XXXTUVEJKPCOM

actueel

Wolf in schaapskleren? Even was er sprake van dat islamoloog Tariq Ramadan naar de hoofdstad zou komen. Medewerkers van de UvA pleitten voor een gastaanstelling, maar het universiteitsbestuur verklaarde geen leerstoel voor hem beschikbaar te hebben. Hoe staan HvA’ers tegenover een eventuele aanstelling? Sanne van Baar (met medewerking van Folia) De hoogleraar werd vorige maand ontslagen door de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Volgens het College van Bestuur werd Ramadans positie onhoudbaar toen bekend werd dat hij een discussieprogramma leidde voor Press-TV, een door het Iraanse regime gefinancierd televisiestation. Twee weken eerder werd hij om dezelfde reden al ontslagen bij de gemeente Rotterdam, waar hij werkte als integratieadviseur. Opvallend punt: de gemeente financierde ook zijn baan bij de universiteit. De vraag is of het bestuur zich bij het ontslag te veel zou hebben laten leiden door de gemeente Rotterdam. Ramadans aanstelling werd namelijk in februari met twee jaar verlengd, omdat de universiteit tevreden was over zijn over zijn werkzaamheden in 2007 en 2008. De discussie of de universiteit de academische vrijheid van Ramadan zou hebben geschonden, laaide direct hoog op. Vier medewerkers van de Universiteit van Amsterdam pleitten in een opiniestuk in Folia voor een aanstelling voor Ramadan als gasthoogleraar. Maar het universiteitsbestuur verklaarde geen vacature beschikbaar te hebben.

Reza Esmaili, docent Informatica “Hij werkt voor Press-TV van het Iraanse regime, terwijl miljoenen Iraniërs op straat aan het betogen zijn voor vrijheid. Ramadan beweert: ‘Wie werkt voor een Iraanse tv-zender steunt daarmee niet het bewind van dat land.’ Dit geldt niet voor een land als Iran, waar de tv-zenders alleen de ideeën van het regime propageren. Een presentator die voor een Iraanse tv-zender werkt, moet in zijn hart de ideologie van het Iraanse bewind dragen. Anders komt hij nooit in aanmerking voor zo’n baan. Hij moet in een land als Iran hoogleraar worden, waar met zonsopgang andersdenkenden geëxecuteerd worden en hij bij zonsondergang zijn programma van het regime presenteert.”

Frank Verhoef, student Media, Informatie en Communicatie en weblogger “Tariq Ramadan is een wolf in schaapskleren. In Nederland komt hij over als een aardige man en een bruggenbouwer in het integratiedebat, maar tegelijkertijd steunt hij het Iraanse regime door zijn werk bij Press-

‘Waarom zetten wij bij De Hoop Scheffer niet dezelfde vraagtekens als bij Ramadan?’ Veel van de vermeende vrouw- en homoonvriendelijke uitspraken die Ramadan zou hebben gedaan, zijn gepubliceerd in het boek Frere Tariq van de Franse feministisch schrijfster Caroline Fourest. Volgens Ramadan bevat dat boek tweehonderd feitelijke onjuistheden en heeft hij uitspraken als “Op straat, zo is de wet, moeten vrouwen hun ogen strak richten op het beton” en “Homoseksueel gedrag is een teken van een aandoening, een stoornis en een onevenwichtigheid” nooit gedaan. Zou een omstreden hoogleraar als Ramadan welkom zijn op de HvA? Een aantal reacties:

TV. Ik vind het goed dat hoogleraren in Nederland meedoen aan het publieke debat, maar wij moeten hem niet steunen als hij het Iraanse regime steunt.”

Jordy Klabbers, student Culturele en Maatschappelijke Vorming en lid van de Nieuwe Communistische Partij Nederland “Als wij de discussie laten oplaaien of een persoon als Ramadan een hoogleraar mag zijn op een Nederlandse onderwijsinstelling, moeten we verder kijken dan onze neus lang is. Want in Nederland houden er wel een dubbele moraal op na. Jaap de Hoop Schef-

Beeld Jan van der Ploeg

fer bijvoorbeeld mag zonder pardon hoogleraar worden in Leiden. Terwijl de Navo ook schuldig is aan talloze oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid. Waarom zetten wij bij De Hoop Scheffer niet dezelfde vraagtekens als bij Ramadan?”

verschillende partijen hebben conflicterende belangen. Persoonlijk zou ik zeggen, waarom niet? Het debat over een thema dat heel Nederland bezighoudt, voortzetten in een gecontroleerde omgeving als een universiteit of hogeschool moet worden gezien als een kans. Niet als een bedreiging.”

Mualla Sahin, studente HBO-Rechten “Laat maar komen. Ik denk dat hij veel kennis mee zal brengen. Al zou dat misschien niet zo’n goede publiciteit zijn voor de hogeschool. Als hoogleraar zou hij gewoon moeten kunnen zeggen wat hij denkt. Er bestaat in Nederland vrijheid van meningsuiting, dus waarom zou hij daar geen gebruik van mogen maken? Hoe controversieel zijn denkbeelden ook zijn. Daarbij denk ik dat zijn uitspraken over vrouwen en homoseksuelen verkeerd zijn geïnterpreteerd.”

Rick van Niekerk, student Communicatie duaal “Belangrijk bij deze vraag is dat iedereen eerst het gehele speelveld in zich opneemt. De situatie waarin Ramadan zich bevindt is onhoudbaar voor een politiek bestuur, maar interessant voor hoogleraren die kennis en academische vrijheid aanhangen. De

August Hans den Boef, docent bij Media, Creatie en Informatie en auteur van o.a. God als hype “Religie is chic, eist de mode, dus geldt Geert Wilders als de on-chicste Nederlander en de atheïsten Christopher Hitchens en Richard Dawkins als staatsgevaarlijke fundamentalisten. Dubbel-chic daarentegen is Tariq Ramadan, want anti-Wilders én religieus. Terwijl hij, zoals Fouad Laroui onlangs stelde, niet tot de vertegenwoordigers van de hervormingsgezinde moslims behoort. Eerder een wollige, conservatieve zendeling dan een wetenschapper. Ik ben geen fan van historicus James Kennedy, maar die werd niet aangetrokken om meer reformatorische studenten naar Amsterdam te lokken en een brug te slaan tussen bijbelgordel en Randstad. Waarom altijd religie? Laat de universiteit een Berber-instituut oprichten!” n havana

11

achtergrond

20.10

Ramadanbelei Niet nodig Vasten en studeren tegelijkertijd is geen eenvoudige opgave. Maar nu de ramadan weer in volle gang is, zal een deel van de HvA-studenten het toch moeten proberen. Gelukkig is er begrip te over: “Later je opdracht inleveren mag best.” Anouk Kemper Het zijn lange dagen voor studenten die meedoen aan de ramadan. De zon komt al rond zeven op en gaat pas na half negen onder. In de tussentijd mag er niets gegeten en gedronken worden, maar studie en werk vereisen nog steeds even veel aandacht als in de ‘gewone’ maanden. Studeren op een lege maag is lastig, beseffen verschillende domeinen en dus houden zij rekening met ramadan. Dat doet ieder domein op zijn eigen manier, aangezien de HvA nooit een centraal beleid heeft opgesteld. “Het is geen thema,” verklaart Kees Koppenol, hoofd Juridische Zaken. Het is dan misschien geen ‘thema’ voor de beleidsmakers, bij de domeinen is men zich wel degelijk bewust van de betekenis van deze maand. Marjan Freriks bijvoorbeeld, domeinvoorzitter van Onderwijs en Opvoeding, besteedde er zelfs aandacht aan in haar toespraak tijdens de jaaropening. “De boodschap luidde: wees je bewust van datgene wat voor je omgeving belangrijk is,” vat Freriks samen. “Het vasten blijft een privé-activiteit, maar sta er wel even bij stil. Iemand die net gestopt is met roken, bied je ook geen sigaret aan. Ik noem dat simpelweg een kwestie van culturele intelligentie.” Daarnaast heeft de domeinvoorzitter de docenten gevraagd om extra alert te zijn. “Iemand die meedoet aan de ramadan kan onwel worden. Zo is er wel eens een meisje flauwgevallen in mijn Informaticales.” Volgens Freriks is het op zo’n moment toegestaan diegene een kopje thee met suiker te geven. De voorzitter van domein Maatschappij en Recht, Willem Baumfalk, moet een beetje grinniken wanneer hij hoort over de toespraak van Freriks. “Wij hebben de jaaropening gevierd met een barbecue, die was trouwens helemaal halal. Ik ga dan alleen echt geen toespraak houden.” Hij verwijst naar de afdelingsmanagers van Sociaal Juridische Dienstverlening (SJD), Maatschappelijk Werk en Dienstverlening (MWD) en HBO-Rechten. “Daar zitten veel allochtone studenten, dus ik neem aan dat ze rekening houden met ramadan.” En inderdaad, MWD-afdelingsmanager

12

havana

Laura Koeter vertelt dat de vastenmaand bij iedereen in het achterhoofd zat toen het programma voor de Introductieweek werd samengesteld. “De week bevatte geen zware sportactiviteiten en het moest uiteraard geen bacchanaal worden. Dat is sowieso niet de bedoeling, maar nu letten we er extra op.” Daarnaast worden er geen loodzware lessen aan het eind van de dag gepland en zijn de docenten iets flexibeler. “Als studenten laat op de middag nog weinig energie over hebben, mogen ze soms eerder naar huis. Of ze mogen een opdracht later inleveren.” Volgens Koeter zijn er zelfs docenten die opletten of er niet te veel naakt zit in het beeldmateriaal dat ze in de klas laten zien. “Dat soort dingen gaat eigenlijk vanzelf.” De afdelingsmanager vindt een geschreven beleid daarom niet nodig.

Zwakjes Verrassend genoeg heeft vierdejaars MWDstudente Dina Aabbouz (23) nooit iets gemerkt van deze ongeschreven regels. “Maar ik ben ook nooit ergens tegenaan gelopen, dus het zal wel goed zijn.” Dina doet al een aantal jaar mee aan de ramadan, die ze omschrijft als ‘gezellig en reinigend tegelijk’. “Het is een maand waarin ik veel nadenk over verandering en verbetering van mezelf.” Dit jaar vindt ze het wat zwaarder dan voorgaande jaren. Ze werkt naast haar studie namelijk in een zwembad en het is daar behoorlijk warm. “Na zo’n hele dag ben ik wat zwakjes, maar na het eten gaat het wel weer.” Echt zorgen maakt ze zich niet over aankomende maand, al is ze blij dat de dagen steeds een beetje korter worden. “De verantwoordelijkheid ligt uiteindelijk bij hen, het zijn geen kleine kinderen,” reageert Gerard Dukker van het domein Economie en Management. De afdelingsmanager Voltijd Fraijlemaborg is het eens met Laura Koeter (MWD): een officieel ‘ramadanbeleid’ is niet nodig. “Bij ons mogen studenten zelf bepalen of ze bijvoorbeeld eerder met een les willen stoppen.” De opleidingen proberen mogelijke problemen te voorkomen met wat voorzorgsmaatregelen. Zo waren er tijdens de introductieweek genoeg rustmo-

menten. Nogal essentieel, want de laatste drie dagen ging de nieuwe lichting studenten op survival in de Ardennen. Het was van belang dat de begeleidende docenten wisten dat de ramadan weer begonnen was, al gaf Dukker hen geen expliciete boodschap mee. “Ze moesten er alleen geen drillkamp van maken,” zegt Dukker. “En na zonsondergang moest het ook nog mogelijk zijn om goed te eten.” Voor Soufiane Matoussi (21, vierdejaars Bedrijfseconomie) is al langer duidelijk dat zijn opleiding begripvol tegenover de ramadan staat. Hij heeft zelf ondervonden dat docenten rekening houden met de maand. Normaal gesproken mag iemand die te laat is een bepaalde les niet meer in, maar toen de student Bedrijfseconomie iets later dan negen uur binnenkwam, mocht hij alsnog plaatsnemen in het leslokaal. “Ik zei tegen de docent dat ik vanwege ramadan laat ging slapen en daardoor moeite had met opstaan. Hij vond dat een goed excuus.” Soufiane heeft deze maand niet alleen meer moeite met opstaan, hij is aan het eind van de dag wel eens licht in zijn hoofd. “Ramadan is voor mij de periode waarin mijn discipline en uithoudingsvermogen wordt getest,” dus dat vindt de student niet erg. De soepelere regels en de flexibiliteit van docenten zijn deze maand vooral gericht op islamitische studenten. Dat kan ergernis opwekken bij de studenten die om een heel andere reden moeite hebben hun bed uit te komen. Zij kunnen zich achtergesteld voelen en zo wordt het er niet gezelliger op. Aniek ter Haar (21, vierdejaars Commerciële Economie) reageert verbaasd op deze sfeerschets. Ze heeft nooit gemerkt dat andere studenten werden voorgetrokken tijdens de vastenmaand. Daarnaast heeft de studente nooit problemen gehad met de samenwerking in projectgroepen, doordat vastende studenten er suf en energieloos bij zitten. “Dat vind ik knap, want als ik zelf een tijd niets eet, word ik wél suf. Dan heb je weinig aan me,” bekent ze lachend. Het enige wat Aniek elk jaar goed bijblijft is het Suikerfeest, de afsluiting van de ramadan. “Dan brengen ze lekkere dingen mee,” zegt ze blij.

achtergrond

id?

‘Een kwestie van doorzettingsvermogen’ Wie Almas Franken Leeftijd 21 jaar Studie vierdejaars Logistieke Economie Achtergrond half Nederlands, half Indiaas n “Ik doe mee aan de ramadan om stil te staan bij de minderbedeelden en bij mezelf. In deze maand probeer ik mezelf geestelijk te zuiveren. De dagen zijn vrij lang, het is vroeg licht en laat donker, maar het is nog wel te doen. Het wordt een ander verhaal als het per dag maar vier uur donker is. Tot nu toe houd ik het goed vol, ook al moet ik de ramadan dit jaar niet alleen met mijn studie combineren, maar ook met een baan bij de Rabobank. Dat combineren lukt wel. Gewoon een kwestie van doorzettingsvermogen.” n “Overdag drink ik helemaal niets, dat mag niet. Behalve als je bijvoorbeeld suikerziekte hebt. Als je ziek bent mag je wel drinken, dan hoef je sowieso niet mee te doen aan het vasten.” n “Dat de HvA rekening houdt met ramadan, heb ik eigenlijk nooit zo meegekregen. Van mij hoeft het ook niet, want het is mijn eigen keus. Het enige wat ik vraag is respect en begrip, meer niet. Studiegenoten mogen daarom best lunchen in mijn bijzijn, hoor. Later op de dag ga ik zelf ook lekker eten. Soms bieden mensen me wat te eten aan, omdat ze vergeten zijn dat de ramadan al begonnen is. Ach ja, zolang ik het maar niet vergeet.” n “De komende maand verwacht ik geen extra moeilijkheden. Ik ga het vasten waarschijnlijk wel volhouden. Daarbij vertrouw ik op mijn doorzettingsvermogen en de hulp van God.”

Wist je dat… n de ramadan gewoon de naam van de negende maand is in de islamitische kalender? n de islamitische kalender elf dagen korter is dan de christelijke kalender? Daardoor begint de ramadan elk jaar op een andere datum. n de ramadan begint vanaf de nieuwe maan van de negende maand? n er wereldwijd geen overeenstemming bestaat over wanneer het nieuwe maan is? Voor Turkse moslims begon de ramadan daarom een dag eerder. n ook seks tijdens de vastenmaand niet is toegestaan? n het niet erg is als je onbewust iets gegeten of gedronken hebt? n toeristen in islamitische landen overdag wel kunnen eten in drinken in restaurants? Het is alleen niet respectvol om dat uitgebreid in het openbaar te doen. n de ramadan volgend jaar op 11 augustus begint? (Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/ramadan)

Geschiedenis van de ramadan n De islamitische jaartelling begint in het jaar 622 na Christus, het jaar waarop de profeet Mohammed uit Mekka verjaagd wordt en zich in Medina vestigt. Daar weet hij veel mensen tot de islam te bekeren en Medina wordt een belangrijke islamitische stad. Dat maakte hem de leider van deze nieuwe godsdienst. Twee jaar later, in de maand ramadan, trekt hij met zijn leger ten strijde tegen een karavaan uit Mekka. Hoewel zijn mannen veruit in de minderheid zijn, winnen ze deze Slag bij Badr. De overwinning zouden zij te danken hebben aan engel Djibriel, die Mohammed heeft gesteund met een leger van engelen. Door voortaan te vasten in de maand ramadan tonen de moslims hun dankbaarheid.

07.05

havana

13

-advertenties-

Problemen met studeren in verband met een functiebeperking?

CREA is de culturele organisatie van de UvA en HvA. Turfdraagsterpad 17, 1012 XT Amsterdam, 020 5251400.

do 10 sep 20.30

Divers:

Open Podium

Met deze maand: Case Mayfield (singer-songwriter), Lisanne de Berg (poetry), Jo-Ann (singer-songwriter), David Groen & Remco Koffijberg (improvisatietheater), Anne Rosa de Car-

do 10 sep 20.00

Lezing:

Aandacht in de Westerse traditie

Er bestaan filosofen die er blind voor zijn. Waarom zouden we ons iets van de wereld - die slechts het geval is - aantrekken? Maar wij zijn er ook nog. De wereld dwingt ons om af en toe ergens bij stil te

ma 14 sep 20.00

kun je terecht bij: www.studerenmeteenfunctiebeperking.nl De UvA studentendecanen: www.uva.nl/studentenzaken of 020-5258080 De HvA studentendecanen: www.sz.hva.nl/decanaat of 020-5951463

di 15 sep 20.00

staan. Daar is zelfs een truc voor bedacht: kunst. Met dr Albert van der Schoot, docent Esthetica en Cultuurfilosofie (Universiteit van Amsterdam). Let op: Arti et Amicitiae, Rokin 112. Gratis voor studenten.

Duolezing:

Aandacht in de Oosterse traditie

Lichaam en geest zijn vluchtige verschijnselen in de tijd. Hiervoor kunnen we onze ogen sluiten, het wilde paard berijden, of het paard temmen. Door dr. Henk Barendregt, hoogleraar Grondslagen van wiskunde

Voor informatie over studeren met een functiebeperking

valho (singer-songwriter), Fabian Fabriscus (standup comedy) en Merel Moistra (kleinkunst). CREA Muziekzaal, gratis voor studenten. Wil je optreden? Stuur een email naar [email protected].

en informatica en Boeddhisme-kenner. Daarna stelt dr. Jan Bor: in Zen gaat het om de geboorte van het hart. Jan Bor is filosoof, schrijver en Zenboeddhisme-kenner. CREA Theater, gratis voor studenten.

Debat:

De (on)zin van ontwikkelingshulp

Hoe effectief gaat de ontwikkelingssector te werk? Worden er eigenlijk wel resultaten geboekt? Met dr. Paul Hoebink, bijzonder hoogleraar Ontwikkelings-

vraagstukken (Radboud Universiteit), en Godelieve van Heteren, voormalig directrice van Cordaid. CREA Theater, gratis voor studenten

www.crea.uva.nl/agenda

Concor is een project van Nederlandse cardiologen om mensen met een aangeboren hartafwijking te registreren. • Heeft u een aangeboren hartafwijking? • Bent u tussen de 20 en 40 jaar? • Bent u in uw jeugd geopereerd of behandeld aan de hartafwijking en nu niet meer onder controle?

Meld u aan op www.8000vermisten.nl Een check-up kan van levensbelang zijn.

AMSTERDAM RAI

   WERKEN OP DE LEUKSTE BEURZEN/CONGRESSEN VAN NEDERLAND?  

We zijn op zoek naar: Bediening & cateringmedewerkers, (buffet) koks, garderobemedewerkers, parkeerwachters, kassamedewerkers en suppoosten. Zoek jij werk binnen een dynamische omgeving en heb jij de volgende kwaliteiten: min. 3 dagen in de week beschikbaar, proactief, enthousiast, gast- en servicegericht en woon je in de omgeving van Amsterdam? Neem dan contact op met Adecco RAI (020) 404 00 30 en meld je aan voor een van de inschrijfdagen! 14

havana

opinie

HvA maakt geen vrienden met KingKong Beeld Pascal Tieman

Actiegroep KingKong trekt al sinds 2000 ten strijde tegen de ontwikkeling van de Amstelcampus. De omwonenden hebben de HvA graag als buur, betogen Niek Zwartjes en Erik Blits. Maar met de manier waarop de hogeschool het terrein heeft geclaimd, heeft de hogeschool veel goodwill verspeeld. Erik Blits en Niek Zwartjes Op zich is het prachtig dat Willem van Winden zich als HvA-lector kritisch durft uit te laten over de Amstelcampus. Zijn conclusie dat het complex te weinig is gebaseerd op een onderwijsvisie en vooral leunt op stedenbouwkundige inzichten, delen we echter niet: er is namelijk ook geen stedenbouwkundige visie. Bij de bouw van de Amstelcampus is men uitgegaan van de hoeveelheid benodigde meters en dat heeft weinig met stedenbouwkunde te maken. Was dat wel het geval geweest, dan zou er eerst naar de mogelijkheden zijn gekeken die deze hoek van de Wibautstraat heeft en dan was een zorgvuldige inpassing in de buurt prioriteit geweest. Het heeft ons altijd verbaasd dat de ‘lelijke Wibautstraat’ steeds als legitimatie voor de plannen is gebruikt. Dit is natuurlijk enorm subjectief: het inmiddels gesloopte Wibauthuis was een schoolvoorbeeld van architectuur uit de Wederopbouw, een belangrijke periode uit onze geschiedenis. Deze gebouwen worden gesloopt omdat ze zo lelijk zouden zijn. Maar er is ook een periode geweest dat men afwilde van wijken uit de negentiende eeuw: die worden tegenwoordig gekoesterd. Veel hoeken die nu door de Amstelcampus worden opgeslokt, zagen er inderdaad niet

uit. Maar dat was vooral te wijten aan gebrekkig onderhoud. Het Wibauthuis was in geen jaren schoongemaakt en het Wibautpleintje was verpauperd. Braakliggende terreintjes waar buurtbewoners een tuintje begonnen, zijn door het stadsdeel overhoop gehaald met een graafwerktuig en als modderpoel achtergelaten. Dankzij de HvA hoeven ze niet voor dat achterstallige onderhoud op te draaien, want die heeft er een aantal enorme gebouwen gepland die niet in de buurt passen.

Maniak Het hele campusverhaal is een wassen neus. Een campus op Amerikaanse leest is een terrein buiten de stad, waar een learning community wordt gesticht, met onderwijsgebouwen en woongelegenheid voor de studenten. Natuurlijk: er komt studentenhuisvesting, er komt een sportcentrum. Maar dan is daar altijd nog de Wibautstraat, een van de drukste verkeersaders van Amsterdam. Het is onzinnig om een campusdroom te willen realiseren als deze wordt gespleten door voorbijrazende auto’s. Verder is de opstelling van de HvA verbazingwekkend: in feite wordt de instelling gefinancierd vanuit de gemeenschap. Hoe is

het dan mogelijk dat de hogeschool nooit op een constructieve manier de dialoog met die gemeenschap is aangegaan? Elk tegengeluid is met onwil aangehoord en als het even kon terzijde geschoven. Zo waren er werkplannen waarvan niet kon worden afgeweken, behalve als de HvA het zelf nodig vond. Of die projectontwikkelaar die erbij betrokken was: Trimp & Van Tartwijk. Die club werkte met het uitgangspunt dat het project was geslaagd als er zo min mogelijk wijzigingen in het oorspronkelijke plan zouden komen. Hun coördinator Thijs Croon was echt een maniak: er viel niet te praten met die man. Bestuurders van de HvA verwezen steeds naar hem. En Rob Scheerens – tijdens de lancering van het project namens de hogeschool verantwoordelijk – was ook bepaald geen toegankelijke persoon, maar met hem hadden we weinig te maken: de HvA had zich uitgeleverd aan de projectontwikkelaar, en die heeft zich een aantal malen op schandalige wijze

uitwerken. Dat is wellicht prettig voor de HvA, want klachten uit de buurt worden bij voorkeur genegeerd. In propagandablaadjes over de Amstelcampus komen kritische omwonenden niet eens aan het woord, maar je ziet wel altijd de kroegbaas die blij is dat hij er 25.000 potentiële klanten bij krijgt. De strijd van de buurt is inmiddels verworden tot een achterhoedegevecht. We zijn ons daarvan bewust. We doen het vooral voor onszelf: we willen kunnen zeggen dat we alles hebben geprobeerd om dit gigantische project nog een beetje bij te sturen. Maar het gaat nog steeds om meer dan de kleur van de bankjes en de hoeveelheid vuilnisbakken in de buurt. De in- en uitrit van de parkeergarage is bijvoorbeeld gepland in de Tweede Boerhaavestraat, naast een kinderopvang. Dat is vragen om ellende. En het is te hopen dat de HvA in dit geval wel iets voor de buurt wil doen. Voorlopig wordt echter als vanouds beweerd dat er geen andere optie is. Spijtig, want vraag het een verkeerskundige

Een campus met voorbijrazende auto’s is onzinnig misdragen: toen Trimp & Van Tartwijk er lucht van kreeg dat het Wibauthuis mogelijk een monument zou worden, zijn ze naar de rechter gestapt om de sloop snel te regelen: de rechter gaf ze de ruimte, want het pand was alleen genomineerd als monument. Toch hebben we ons altijd constructief opgesteld: in onze groep zitten verschillende mensen die een inhoudelijk onderbouwd alternatief kunnen bieden, maar daar was kennelijk geen behoefte aan. Daar komt natuurlijk bij dat er nauwelijks middelen voorhanden zijn waarmee we onze alternatieven konden

en hij berekent de alternatieven. Verder blijft de hogeschool bij het standpunt dat de buurt er zo vreselijk op vooruitgaat en een stuk levendiger wordt. Dat zou misschien waar zijn als bij de ontwikkeling van de plannen niet had gewerkt met binnenpleinen op de begane grond, waar alle studenten samenkomen: daardoor staat de HvA letterlijk met de rug naar de buurt toegekeerd. n Erik Blits is architect en Niek Zwartjes is ruimtelijk ontwerper. Ze zetten zich sinds 2000 in voor Actiegroep Kingkong. havana

15

reportage

Stapels ervaring e cadeautje voor d De Academie van de Stad koppelt studenten aan opdrachtgevers en selecteert maatschappelijk betrokken projecten die bijdragen aan de toekomst van Amsterdam. De studenten zien het wel zitten, blijkt. Deden er vorig semester nog ruim driehonderd studenten mee, nu is dat bijna het dubbele. Kim Bos In een strak gesneden zwart pak zit Job Cohen achter zijn bureau. Op de achtergrond een goedgevulde kast met boeken, zoals het een burgemeester betaamt. Cohen mompelt wat van die typische weinig zeggende politieke termen: samenwerken, coalities, corporaties, leefbaarheid. Het is een informatiefilmpje over de Academie van de Stad, een werk-leerproject gekoppeld aan de HvA. Wat volgt op Cohens intro zijn enkele voorbeelden van projecten van de Academie. De burgervader zelf laat in het filmpje niet meer blijken hoe hij er precies over denkt, maar spreekt later op een conferentie met veel lof over het project: “In een stad als Amsterdam moet je de handen ineen slaan om verder te komen.” Hoe krijgt de Academie van de stad dat voor elkaar?

weggelegd in en om Amsterdam. Dan moet je er wel voor zorgen dat zij de stad heel erg goed kennen en maatschappelijk betrokken zijn. Zo’n initiatief als dit moet daar mede voor zorgen.”

Best zenuwachtig Amsterdam telt honderdtwintigduizend studenten in het hoger onderwijs, in de stad wonen zevenhondervijftigduizend mensen. Een op de zeven is dus student. Aanjager Wilfred Fischer bedacht: Wat gebeurt er als al deze mensen iets bijdragen aan onze stad? Dan wordt het allemaal een stuk leefbaarder. Samen met Edith Hooge en later Myrna Hoed, nu projectleider, ging hij op zoek naar opdrachtgevers. Hoed: “We benaderden onder meer stadsdeelvoorzitters en woning-

‘Dan besef je ineens dat je resultaten niet in de prullenbak belanden’ Studeren aan de universiteit is met de neus in de boeken, studeren op het hbo is tot aan de knieën in de praktijk. Althans, dat zou zo moeten zijn. In werkelijkheid is het voor een groot deel theorie en als er projectmatig wordt gewerkt is dat – behalve tijdens de stage – meestal aan fictieve opdrachten. Saai. Begin 2008 werd de Academie van de Stad (AvdS) opgericht. Belangrijkste doelen: Amsterdamse studenten laten bijdragen aan verbetering van de stad én diezelfde studenten nuttige praktijk ervaring laten opdoen. Twee vliegen in een klap. De projecten liggen voornamelijk op het terrein van onderwijs, zorg en welzijn, integratie en sociale cohesie. Lector Edith Hooge, sinds de oprichting betrokken bij AvdS: “De Academie richt zich vooral, maar niet uitsluitend, op studenten van pedagogische en educatieve opleidingen. Voor hen is nu eenmaal het meeste werk 16

havana

corporaties en er bleek ook van hun kant interesse te zijn.” Klinkt erg idealistisch allemaal, maar hoe gaat dat in de praktijk? Samira Zanzan (nu vierdejaars Sociaal Juridische Dienstverlening) deed afgelopen semester een project via AvdS. Samen met twee klasgenoten moest ze voor haar studie een opdracht doen in de praktijk. Op het intranet van de school stond een oproep van AvdS. Niet veel later liep het clubje van drie in opdracht van woningcorporatie Rochdale door de Kolenkitbuurt in Bos en Lommer om de bewoners te ondervragen over burgerparticipatie. Op welke wijze zouden bewoners willen bijdragen aan de ontwikkeling van hun buurt en welke activiteiten willen ze ontplooien? Wat hebben zij nodig om zich thuis te voelen in hun wijk of zich betrokken te voelen bij andere bewoners in de buurt? Samira: “Eerst hebben we een

Merel Molenkamp heeft een baan bij Academie van de Stad overgehouden aan h plan geschreven. We wisten dat we buurtonderzoek zouden gaan doen en dus bij de mensen aan gingen bellen, maar wat moesten we vragen?” ‘Best zenuwachtig’ was Samira toen ze voor het eerst de wijk in ging. “We hadden gehoord dat het een slechte wijk was met veel troep op straat en dat de bewoners geen verantwoordelijkheidsgevoel hadden.” Dat bleek in de praktijk wel mee te vallen. “Echt troep hebben we niet gezien en de buurtbewoners waren heel erg vriendelijk. Ze wilden graag meewerken en stonden ons meestal zonder tegenzin te woord.” Het meest bijzonder was het presenteren van de bevindingen aan opdrachtgever Rochdale. “Dan besef je ineens dat je het voor een echte opdrachtgever hebt gedaan, dat je resultaten niet in de prullenbak belanden.”

Voor het eerst had de studente het gevoel dat ze tijdens haar studie echt verder keek dan haar neus langs was. “Normaal werk ik ook wel hard, maar dit was realiteit. Ik heb het niet op mijn cv gezet maar misschien moet ik dat toch maar eens doen, we hebben toch een professioneel project gedraaid.” Had ze deze opdracht ook kunnen doen zonder AvdS? “Ik denk het wel maar dan was het misschien ingewikkelder verlopen. Van studiegenoten hoorde ik dat ze problemen hebben gehad met begeleiding maar doordat bij ons de begeleiding vanuit AvdS ook betrokken is, hadden we meer mensen aan wie we vragen konden stellen. Je bent toch bang om domme vragen te stellen aan opdrachtgevers, bij de mensen van AvdS had ik dat niet.”

reportage

en een de stad

Beeld Fred van Diem

haar praktijkopdracht Zijlijn Merel Molenkamp (afgestudeerd Bedrijfskunde, VU) heeft zelfs een baan overgehouden aan haar praktijkopdracht die ze heeft gekregen via AvdS. Vorig jaar zocht ze met een groepje mensen een plek om een praktijkopdracht te doen. “Door de economische crisis was het lastig een bedrijf te vinden waar we iets konden onderzoeken. Ze zitten nu echt niet te wachten op studenten die even komen neuzen in hun zaken.” Via een docent hoorde Merel van de Academie, daar hadden ze wel geschikte opdrachten. Met haar groepsgenoten ontwikkelde ze een businessmodel voor een cursusacademie in Bos en Lommer en deed onderzoek naar het creëren van een drempelverlagende werking voor ontmoetingen en uitwisselingen. Dat is nu een halfjaar geleden.

Blijkbaar verliep het project naar wens, Molenkamp werkt nu als projectleider bij AvdS. Bij Merel en Samira liep hun bijdrage aan de Academie op rolletjes, maar gaat dat ook wel eens anders? Projectleider Hoed: “Studenten blijven studenten. Je hebt altijd mensen die de kar trekken en mensen die meer aan de zijlijn staan. Wat ik tot nu toe wel heb gemerkt is dat ze het allemaal achteraf wel heel bijzonder vinden wat ze hebben gedaan, ze zijn trots.” Veel studenten komen terecht bij AvdS als ze voor hun opleiding een praktijkopdracht moeten doen en eens rondkijken op het intranet. Dat klinkt een beetje als een soort stagebureau maar dan voor projecten. Volgens Hoed is er wel degelijk verschil: “Wij zoeken actief de studenten en opleidingen op, maar zij kunnen ook bij ons aankloppen,

waarna wij uitzoeken hoe dit in het curriculum past en studenten er studiepunten voor kunnen krijgen. We ontwikkelen nu ook de mogelijkheid voor projecten op vrijwillige basis, zodat studenten die het echt niet binnen hun studie kunnen passen toch wat voor de stad – en zichzelf – kunnen betekenen.” Dit semester start een bijzonder project: studenten gaan integreren in een Amsterdamse wijk die rijp is voor de sloop om te onderzoeken wat er leeft onder de bewoners. Omdat het voor dit project van belang is dat studenten precies weten wat er allemaal gebeurt, krijgen ze voor een prikkie een huis aangeboden voor anderhalf jaar. Behalve een dosis ervaring en hart voor de stad heb je dan ook nog een dak boven je hoofd. Had Cohen toch wel een beetje gelijk met z’n ‘handen ineenslaan’.

Academie voor alle studenten n De Academie van de Stad (AvdS) is bedoeld voor alle studenten hoger onderwijs, de helft van de projecten liggen nu bij de HvA, de rest bij de Amsterdamse universiteiten en Inholland. Studenten kunnen werken aan maatschappelijk betrokken projecten voor bestaande opdrachtgevers. AvdS zoekt uit op welke manier een project binnen je studie zou kunnen passen en of je er punten voor kunt krijgen. Geen punten? Binnenkort gaan ze ook projecten zoeken die op vrijwillige basis mogen worden gedaan. (Aanmelden kan op www.academievandestad.nl)

havana

17

ondertussen in...

amfi angels

Oslo Joris Vermeij (22, derdejaars Fysiotherapie) volgt de minor International Public Health in Oslo. Over zijn eigen gezondheid is hij na een introweekendje rugby niet helemaal zeker meer.

Kennismaking en katers

Feikje Veenstra

De eerste week zit erop. Als je ergens nieuw bent, stelt zo’n week meestal niet zo heel veel voor; introductie op de nieuwe hogeschool, de andere studenten leren kennen, appartementje eigen maken en bij een biertje het ijs een beetje breken. Vooral dat laatste gaat mij zeer goed af. Ik zit hier met tien medestudenten van de HvA van verschillende opleidingen: Ergotherapie, Oefentherapie Mensendieck, Fysiotherapie en Verpleegkunde. Ik wist dat het een ‘interprofessionele’ minor zou zijn, maar ik dacht dat het bij deze vier vakgebieden zou blijven. Eenmaal aangekomen bleek het tegendeel het geval: de Noorse en de andere buitenlandse studenten komen van nog weer andere opleidingen: radiografiestudenten, apothekersassistenten en bio engineers. Allemaal erg interessant, en ook erg handig, want de eerste opdracht was er meteen een over een ziektebeeld waar ik weinig vanaf weet, namelijk tuberculose. Wij hebben op de opleiding in Amsterdam nog niet met dit ziektebeeld gewerkt, dus het is erg leuk om te zien hoe ze dat hier in Oslo aanpakken. Al gauw had ik goed contact met mijn werkgroep, wat leidt tot een soepele en prettige samenwerking. Samen met Lotar, een klasgenoot uit Amsterdam, ben ik op zoek gegaan naar sportclubs in Oslo. We kwamen uit bij Oslo Rugby Klubb. Na één keer meetrainen werden we gelijk uitgenodigd om het eerstvolgende weekend mee te gaan op een rugbytrip naar Kopenhagen. Omdat we arme studenten zijn, hoefden we niks te betalen aan de busreis. Wel mochten we lekker meeballen om daarna de pub in duiken en vanuit daar weer rechtstreeks de bus in te strompelen. Erg leuke ervaring, al zijn mijn spieren en gewrichten nog steeds helemaal beurs. Evenals mijn hoofd.

Celine

Vincent 18

havana

Kelly

Laura

Milou

Joris

De Angels: Martine, Lieke en Fleur

Beeld Marc Deurloo

Adorable babe Amfi Angels geven wekelijks gevraagd en ongevraagd fashionadvies. Voor al uw modemissers, misaankopen en matchende setjes: ‘Fashion is a war, and we love the battle.’ Aflevering 2 Annemarie Vissers Feikje Veenstra (24 derdejaars deeltijdstudent MER) Kleding “Ik heb straks een sollicitatie, dus ik ga iets netter gekleed dan normaal. Ik hou van deze stijl, maar ga ook de deur uit in spijkerbroek met gympen, wat nonchalanter dus. Ik hoop alleen niet dat ik wat overdressed blijk voor het gesprek. Ik heb heel goed gelet op het matchen van alle accessoires. Shoot me!” Angel Fleur: “Deelden we vorige week nog een kleine onvoldoende uit, deze keer zijn we unaniem blij en vol lof: een adorable babe zien we voor ons. Het kan dus best, als je maar wil. Angel Martine: “Een pak doet het altijd goed bij meiden. Het maakt je tot een echte power-vrouw en je imponeert de gesprekspartners meteen. Een absolute must have. Zakelijk, maar toch vrouwelijk. Ze vertelde dat ze op weg was naar een sollicitatiegesprek en zich afvroeg of ze niet te netjes gekleed was. Heel scherp inderdaad: als iedereen in spijkerbroek rondloopt dan is een pak als dit way overdressed en geen aanrader. Angel Fleur: “In mijn ogen is dit de perfecte outfit: netjes maar toch speels. Waar ze me echt mee inpakt, zijn de strikjes. Hoewel meteen gemeld moet worden dat lang niet iedereen dat kan hebben. Zo niet: just pull it off. Mooi detail: de binnenvoering van het pak. Daar kan ik erg blij van worden.” Angel Martine: “Dat kan zijn, maar over all had het vrouwelijker en klassieker geoogd als ze een lichte blouse in plaats van een glimmend zwart exemplaar

had gekozen. Dat matcht ook lekkerder met de mooie pumpjes. Ze heeft haar nagels in de kleur van haar outfit gelakt, nice. Angel Fleur: “Die nagellak vind ik in dit geval een no. De look ervan is goed, maar als je iemand wil ‘pleasen’, en dat wil je bij een sollicitatie, niet geschikt. Te agressief. En ik ga nog heel even door: leuk, zo’n groene tas, maar ook hier een mismatch tussen de kleuren.” Angel Martine: “Ik blijf vol goede moed. De bril doet haar er erg intelligent uitzien.” Angel Fleur: “Het simpele schuifspeldje in het haar is sterk. Het is verre van chic om constant je haar uit je gezicht te moeten vegen. Dus steek op dat lange haar of bindt het in een staart. Je wil natuurlijk absoluut niet te boek staan als slons.”

Tips & tricks van Amfi Angel Lieke

* * *

Check bij sollicitaties van tevoren hoe het personeel gekleed gaat door er een kijkje te nemen. Of probeer via via de heersende kledingcodes los te peuteren. Draag minimaal drie kleuren. Dus: bij een zwart mantelpak altijd twee andere kleuren. Geheel in het zwart is overigens meer iets voor begrafenissen. Ook leuk: hou eens rekening met de kleur van je ogen. We willen geen rommelig geheel, schrap te veel verschillende stoffen dus meteen. Satijn is leuk, maar matcht lang niet met alles. n

passie

Beeld Fred van Diem

Maandenlang legde hij als student elke zuurverdiende gulden opzij voor die ultieme fles wijn uit zijn geboortejaar 1971. Totdat Matthijs de Feber (docent HES) de fles opende: kurk. Weg geld, weg fles. Annemarie Vissers

“Ik zie het nog voor me: de strooptochten samen met een toenmalige huisgenoot. Met vijfentwintig gulden langs alle wijnhandels in de stad op zoek naar een goede fles. Daar spaarden we een paar weken voor. En maar wikken, wegen en nog eens afwegen en uiteindelijk dan een mooie aankoop. Nog steeds kan ik intens blij worden van een mooie fles. Dat ik op een druilerige maandagavond tegen mijn vrouw zeg: zullen we een flesje opentrekken? Die mooiste flessen heb ik overigens niet thuis, in mijn eigen kelder liggen. Ik heb wat bij mijn moeder ondergebracht, in de kelder van mijn schoonouders ligt ook nog een voorraad en bij mijn beste vriend heb ik wat geparkeerd. Dat is pure zelfbescherming. Anders gaat er te veel, te snel open. Behalve op mijn bruiloft, toen gingen er vijf kisten doorheen. De rest van die

dag hebben we maar bewust sober gehouden. Een passie voor wijn komt – zeker in mijn geval – geleidelijk. Je geeft niet meteen workshops en proeverijen, dat is een geleidelijk proces. In mijn studententijd was ik al bezig met wijn. Enig snob appeal is me echter niet vreemd, dus ik wilde al snel goede wijn. Uit onvrede over het feit dat ik heel moeilijk kon beschrijven hoe de wijn die ik wel eens dronk écht smaakte, ben ik als complete autodidact een database gaan aanleggen en die steeds meer gaan uitbreiden. Op mijn eerste Apple in een Filemakerbestandje noteerde ik per fles naam, land, jaartal. Nog steeds leek het allemaal te veel op elkaar, het ergerde me mateloos. Dus noteerde ik er nog wat veldjes met criteria bij. Ik dwong mezelf steeds nauwkeuriger te zijn: wát proef ik? Appeltjes? Aarde? Zuren?

‘Buiten de deur’ wijn drinken doe ik zelden. Geef mij in de kroeg een glas en ik schiet in de analysemodus. Dan ga ik aan het werk, zoek ik naar wat fout is. Dan gaat het van: ‘hm, er zit een zuurtje aan; oud hout, oude vaten.’ Bovendien is caféwijn vaak niet te drinken. Daar kan ik overigens helemaal niets mee, met van die types die bij een slobberwijntje zeggen: ik proef het verschil toch niet.’ Dat is bullshit. Muziekliefhebbers kennen ook heel goed het verschil tussen een zomerhitje en prachtige klassieke stukken. Dat is bij wijn net zo. Thuis heb ik een halve kist Pouilly Fumé liggen, van stokken die tachtig jaar oud zijn. Die wijn is zo stroperig dat je er een theelepel rechtop in kunt zetten. Machtige flessen, kan ik heel veel geld voor krijgen. Maar de herinnering aan en die lunch met landarbeiders aan lange tafels is me veel te lief.” n havana

19

recensies

Film

The Informers Regie: Gregor Jordan Met: Billy Bob Thornton e.a. HHHHH

Website

1000awesomethings.com HHHHH

Festival

Noorderparkfestival 12 september t/m 13 september, Noord

Wel gaan Omdat wij Nederlanders houden van gratis en dit festival bezoek je zonder dat je welverdiende studiefinanciering daar onder lijdt. Daarbij is er voor ieder wat wils. Denk aan Dio, Dries Roelvink en Darryl & Sjaak. Niet gaan Op het festival staan vooral draaiorgels, smartlappen en circus. Dat kan niet leuk zijn.

Night out

Diggin’d Crates

13 september, Bitterzoet Wel gaan Het is dé spot op zondag in Amsterdam. Hier zullen de dj’s de beste hiphop,

Wat Wanneer je aan schrijver Bret Easton Ellis denkt, dan denk je aan verhalen over mensen, liefst jong en succesvol, die zich bevinden in een neerwaartse spiraal van hedonisme en nihilisme. Net als de boeken bieden ook de verfilmingen satirisch gebracht sociaalmaatschappelijke commentaar op de moderne samenleving, soms geslaagd, zoals Mary Harron’s American Psycho, soms iets minder zoals Roger Avery’s The Rules of Attraction. The Informers is de nieuwste poging Ellis te verfilmen en is gebaseerd op een collectie korte verhalen. The Informers biedt dan ook een keur aan personages, elk met eigen, soms losjes overlappende verhaallijnen. Al deze verhaallijnen spelen zich af in Los Angeles op het hoogtepunt van jarentachtigdecadentie. Zo zien we rijkeluiskinderen die hun dagen vullen met hetero-, homo-, en biseksuele losbandigheid en drugsgebruik. Als er een wake wordt gehouden nadat iemand is komen te overlijden, vindt deze plaats in het Beverly Hilton, inclusief sushibar. Waarom wel Regisseur Gregor Jordan (Buffalo Soldiers) heeft het voor elkaar gekregen zijn film te vullen met een fraai acteursensemble waaronder Billy Bob Thornton, Mickey Rourke, Kim Basinger, Winona Ryder, Rhys Ifans en Chris Isaak. Ook Brad Renfro is van de partij, in zijn laatste rol voordat hij – heel toepasselijk – stierf aan een overdosis drugs. Waarom niet Het probleem van The Informers is dat bovengenoemde acteurs weinig speelruimte krijgen. De vele personages hebben namelijk één ding gemeen: ze zijn depressief, kwaadaardig, verslaafd of anderszins negatief bezig en daar verandert helemaal niets aan gedurende de film. De situatie wordt hoogstens erger. Qua karakterontwikkeling is The Informers een nogal statische bedoeling. Ellis schreef indertijd zelf een eerste versie van het scenario. Deze was naar eigen zeggen niet zo serieus maar juist lichtvoetig en absurdistisch. Jordan heeft blijkbaar geen enkele interesse in lichte kost of gevoel voor satire. De uiteindelijke versie van The Informers is een humorloze aaneenschakeling van (melo)dramatische scènes waarin emotioneel ontspoorde mensen met droevig uitgesproken oneliners komen als “I need someone to tell me what’s good and what’s bad.” Om die ‘someone’ vervolgens niet te zoeken, laat staan te vinden. n René Glas

20

havana

Wat De website 1000awesomethings.com. Op de site, opgericht door ene ‘Neil’, telt diezelfde Neil – heel verrassend – terug van een lijst met uiteindelijk duizend fantastische, blij makende, opvallende ‘dingen’. De site ging vorig jaar zomer de lucht in en Neil beschrijft nu awesometing nummer # 691: “Wanneer je de radio aanzet, hoor je net dat je lievelingslied gedraaid wordt.” Het schiet op dus. De site werd tevens door het internetpubliek genomineerd, én winnaar van de Webby Awards 2009 in de categorie blog/ persoonlijk/cultureel. Waarom wel Toegegeven, zelfs de grootste zuurpruim kan er niet om heen: wie door de lange lijst met gelukkig makende en awesome onderwerpen surft, moet daar haast wel gekrulde mondhoeken van krijgen. De opgesomde items zijn namelijk erg herkenbaar en refereren vooral aan – hoe fijn kneuterig – ‘klein en simpel geluk’. Kom daar nog maar eens om vandaag de dag. Wat te denken van #782: het kneden van deeg met je handen of #779: onder een fris gewassen dekbed stappen, nadat je je benen geschoren hebt. Nog eentje dan. #735: op je sokken de Moonwalk dansen, en het lukt! Ook leuk: via Twitter kun je iedere dag het laatste nieuwe awesomething als tweet toegestuurd krijgen. Wie nog niet zo web 2.0 is, kan het ook gewoon bij een old skool e-mailtje in zijn inbox houden of lid worden van de pas opgerichte Facebook-groep. Dat is fijn. In deze tijden van credietmalaise en naderende herfstige buien niks zo geruststellend als een dagelijkse portie awesomething. Waarom niet We horen diezelfde notoire zuurbekjes al verzuchten: lijstjes zijn zó five years ago, en daar hebben ze ergens wel gelijk in: de rek raakt eruit. Was het concept een aantal jaren geleden nog best te verteren, ondertussen weten we het zo zoetjes aan wel met lijstjes. Het is onderhand de kurk waar menig tv-programma en dus ook de online versie op drijft. Ze tellen op (of in dit geval: af) van of naar de tien, twintig, honderd – of dus duizend – leukste, beste, lelijkste, Hollandste, mooiste…vult u maar in. En dat is het dan ook. Niet meer, niet minder. n Annemarie Vissers

r&b, funk en soul ten gehore brengen. Niet gaan Waarom zou je oude platen onder het stof vandaan halen? Als je niet van de nieuwste stijl ‘vinyl’ houdt, moet je zeker de moeite niet nemen.

Fotografie

Take me

10 september, Blow Up Gallery Wel gaan Deze collectie foto’s toont een bepaalde kwetsbaarheid met veel naakt. Daarnaast is het een ontroerende en dramatische expositie.

Niet gaan Wanneer je preuts en bang bent voor bloot.

Film

West Beach Filmfestival

t/m 19 september, Sloterparkbad Wel gaan Vier weekenden lang worden er tijdens het festival gratis films gedraaid. Je kan, onder genot van een hapje en drankje, heerlijk onderuitgezakt genieten van zowel klassieke als recente films. Niet gaan Wanneer het stormt worden de films binnen vertoond, waarmee heel het plan van een openluchtbioscoop een beetje in het water valt.

Theater

Rex, Unplugged

13 september, CREA Wel gaan De musical vertelt het verhaal van een psychologiestudente Joke. Joke krijgt een relatie met haar hoogleraar Laurens. Wanneer Joke zwanger raakt van Laurens, wordt besloten het kind, Rex, af te staan aan pleegouders. Twintig jaar later komt Rex in de klas van Joke waar ze verliefd worden op elkaar. Niet gaan Veel te aangrijpend. Vooral wanneer je zelf een relatie hebt met je docent, iets te herkenbaar.

Cabaret

Try-outs Groninger Studenten Cabaret Festival

11 en 12 september, De Engelenbak Wel gaan De zes beste kandidaten maken, na selecties en een traject van workshops, een try-out tournee door het hele land. Niet gaan Try-out zegt al genoeg. Je bent een proefkonijn.

Muziek

Moke, cd-presentatie

16 september, Melkweg Wel gaan Moke zal hun nieuwe album The Long And Dangerous Sea presenteren met een strijkorkest. Deze avond is de aftrap van hun nieuwe clubtour. Niet gaan Als je niet van een orkest houdt. Strijkers en blazers zijn prominent aanwezig op het nieuwe album van Moke.

zwart-wit

Beeld Marco Bakker

Beeld Hans van Vinkeveen

eten

Hamburger paradise Burgermeester is geen snackbar, maar een hamburgerrestaurant. Je krijgt er niet de melige confectie-ellende van de Amerikaanse hamburgergiganten. Wie een een happy meal of een happy ending zoekt, moet niet naar Burgermeester gaan. Daar vind je namelijk alleen haute cuisine hamburgers. Lekker en erg betaalbaar. Waar Burgermeester, Plantage Kerklaan 37, schuin tegenover Artis. Wat Hamburgers, hamburgers en nog meer hamburgers. Natuurlijk de ouderwetse rechttoe rechtaan burger, maar ook bijzondere varianten als de risottoburger, de geitenkaasburger en de tonijnburger. Het is niet alleen vlees. Burgermeester serveert ook allerlei salades, fruitsappen, sidedishes en extra ingrediënten om je burger te verfraaien. Wat niet Geen frites. Dat is jammer, want een hamburger is toch pas een hamburger als er frites naast ligt? Ook geen cola light. De vriendelijke medewerker liet ons minzaam weten dat cola light niet gezond is en daarom wil Burgermeester het niet verkopen. Inrichting Eigentijds. Open en licht zodat je alles kunt zien, horen en ruiken. De indeling is beroerd. Het is nogal klein en krap. Een paar banken met een tafel ertussen. Je zit dus altijd – tenzij je met velen bent of als er niemand is – naast anderen. Dat kan leuk zijn, maar ik hou daar niet zo van. Vooral als je vertrouwelijk wilt praten is Burgermeester volmaakt ongeschikt. Het is woekeren met de ruimte, maar wij denken dat er betere oplossingen zijn. Wat aten we Spaanse lamburger. Vlees van een lammetje dat een tijdje vrolijk heeft rondgehuppeld in een Texelse wei. Dat geeft het vlees een licht zilte smaak. Niet gewoon lekker, maar allejezus tasty. Het smaakt naar meer maar twee lamburgers is te veel van het goede. Mijn tafelgenoot

koos het mini-trio: drie kleine hamburgers, smaak naar keuze. Uitstekend voor wie niet kiezen kan. Als extra namen we een gepofte aardappel met crème fraîche en bosui. Aangezien we honger hadden, bestelden we ook de gegrilde maïskolf. Tongstrelend. De verse watermeloensap – ijskoud en overheerlijk – paste uitstekend bij een pittige hamburger. Voor herhaling vatbaar? Zeker, zelden zulke lekkere hamburgers gegeten. Zo bijzonder dat we de frites eigenlijk niet hebben gemist (wel de cola light). De inrichting sucks, maar dat wordt deels goedgemaakt door de uitstekende kwaliteit van het eten. Prijs Voor pakweg 12 euro heb je een complete maaltijd en ga je met een voldaan en tevreden gevoel naar buiten. n Paul van de Water www.burgermeester.eu

Adrenaline van ingewanden Nilgun Kalin (21) vierdejaars Management, Economie en Recht Muziek “Lekker in het gehoor liggende liedjes uit de top tien: slow jamz, reggae, latin, dance, echt van alles. Extreme rockmuziek is gekraai, te veel instrumenten door elkaar.” Tv “De Non, de ‘Nog Onbekende Nederlander’, een gek programma over onontdekte talenten die met hun verzameling of een apart kunstje de aandacht van de kijker proberen vast te houden. Boos word ik van belspelletjes. Iemand kwekt aan een stuk door en stelt de simpelste vragen. Het komt zelden voor dat een beller het goede antwoord raadt.” Film “My Bloody Valentine, een horrorfilm over studenten die worden afgeslacht. Spannend is dat iedereen de dader kan zijn. Ik zag hem in 3D, waardoor het lijkt alsof je zelf in de film zit en bijlen op je afkomen. Van horrorfilms krijg ik adrenaline: bloed, ingewanden, onthoofdingen. Je komt vol energie uit de film, net als uit kermisattracties, waarvan ik ook hou. Al vlieg ik naar de maan, het maakt me niet uit. Saai zijn oorlogsfilms. Het is geen onderwerp om mensen mee te amuseren, waarvoor films zijn bedoeld.” Boek “Who moved my cheese, een managementboek dat ik voor de hrm-minor Learning and development moest lezen. Ik heb ervan geleerd out of the box te denken: niet stil te staan bij een probleem maar via analyse op zoek gaan naar een oorzaak.

Van de in het boek genoemde karakters herken ik me in de doorzetter. Ik begreep in het begin niets van de minor, maar heb toch volgehouden. Dagboek van een geisha is niks aan. Eerst een heel hoofdstuk dat gaat over twee dagen, daarna zijn we in een paar regels vier jaar verder. Je vraagt je af wat er in die tussentijd gebeurd is.” Moment “Dankzij de minor Learning and development heb ik een hrm-visie gekregen: een menselijke kijk op ondernemen en organisaties. Bij MER is er meer sprake van een technische kijk. Een manager moet zakelijk én menselijk zijn. Door medewerkers te stimuleren zijn ze meer betrokken en werken harder. Een dipje was dat ik met Commerciële Economie een valse start heb gemaakt, maar ik kon gelukkig zonder tijdverlies een switch maken naar MER.” Humor “De Lama’s, dat is gigantisch, hoe ze wat er in hun hoofd opkomt meteen uitspreken.” Idool “Intelligente mensen die vanuit een achterstand op eigen kracht veel bereiken. Dat zijn mijn voorbeelden.” Stokje “Ik geef het stokje aan ict-docent Peter Slump. Hij staat altijd open voor hulp en je kunt grapjes met hem uithalen.” n Hans van Vinkeveen

havana

21

varia enygma

hva-agenda 16 – 19 september

The 17th Conference of the European Association for Sport Management Het jaarlijkse EASM-congres is hét evenement voor professionals op het gebied van sportmanagement. In 2009 vindt de zeventiende editie van dit congres plaats in Nederland. De Amsterdam ArenA is dan de internationale ontmoetingsplek voor iedereen die op het gebied van sportmanagement een rol van betekenis speelt. Het congres is de ultieme gelegenheid om je te laten informeren over de laatste ontwikkelingen binnen het vak en om collega’s uit alle delen van de wereld te ontmoeten. Er zijn ook negen workshops met als thema Nederland op Olympisch niveau. Informatie www.easm2009.com 22 september – 15 december

Colleges over opvoeden De UvA verzorgt ook dit jaar een collegereeks over opvoeden. Iedereen is welkom. Vorig jaar is de reeks voor het eerst uitgevoerd, naar aanleiding van het boek Opvoeden wat kun je? van UvA-docent dr. Carine Ex. In de colleges komen de verschillende visies op opvoeden aan de orde, waarbij het ook gaat om de grenzen en mogelijkheden van opvoeden. Waar Roeterseilandcomplex in Amsterdam. Wanneer Dinsdagavond (19.00 – 21.00) Het eerste college is op 22 september. Aanmelden Per e-mail ([email protected]). Vermeld naam, adres en telefoonnummer in de mail. In de subjectregel noteert u ‘Wetenschappers over opvoeden’. Kosten € 250 25 september

sudoku

Web 2.0 voor het onderwijs Weet je (te) weinig over de mogelijkheden die het nieuwe internet biedt? Bekende voorbeelden zijn wiki’s, weblogs, Flickr, YouTube, Hyves en SURFgroepen. Deze training maakt deel uit van het Casa d’OrO programma. Zie ht-

tps://intra.hva.nl/diensten/o2/oro/ voor meer informatie. Waar KroonState, ECO-ruimte (A1.11) Kosten € 300 Aanmelden Op de website van OrO staat een aanmeldingsformulier voor alle trainingen van Casa d’OrO. 30 september

Buitenlandmanifestatie Op 30 september vindt de buitenlandmanifestatie plaats. Alle hoofdfasestudenten zijn deze middag vrijgeroosterd om hier naartoe te kunnen gaan. Gedurende deze dag kun je de informatiemarkt bezoeken, sessies volgen met betrekking tot stage en studie in het buitenland en zijn er talloze studenten aanwezig die afgelopen jaar in het buitenland stage hebben gelopen of een deel van de studie bij een partneruniversiteit of -hogeschool hebben gevolgd. Deze studenten geven presentaties en je kunt hen vinden op de informatiemarkt. Wanneer Woensdag 30 september, van 12.00 tot 16.00 uur. Waar Gebouw Leeuwenburg, Weesperzijde 190 (pal naast het Amstelstation). Informatie http://www.uva-hva.nl/buitenlandmanifestatie/ 7 oktober

Voorbereiden en verzorgen van hoorcolleges De groepsgrootte voor een hoorcollege varieert van veertig tot een paar honderd studenten. Hoe kun je als docent de studenten boeien en binden? En hoe kun je een hoorcollege tot een succes maken? Deze training maakt deel uit van het Casa d’OrO programma. Zie https://intra.hva.nl/diensten/o2/oro/ voor meer informatie. Waar Rivierstaete, zesde etage (OrO-zaal). Kosten € 250 (wordt – voor docenten – door de opleiding betaald). Aanmelden Op de website van OrO staat een aanmeldingsformulier voor alle trainingen van Casa d’OrO.

check ook

havanaweb.nl

In bovenstaand diagram is een aantal cijfers geplaatst. Aan jou de taak om in alle lege vakjes een cijfer in te vullen, zodanig, dat op elke horizontale en verticale regel en in elk van de negen blokjes van negen cijfers waaruit het diagram is opgebouwd, alle cijfers van 1 tot en met 9 eenmaal voorkomen.

Duurzame pasta in Fifteen

‘Samen is belangrijk’

Studenten van de minor Sustainable Leadership & Entrepreneurship gingen vandaag aan de slag met spaghetti in restaurant Fifteen. En oja, ook met duurzaamheid en ondernemen. Hoewel niet iedereen ervan overtuigd is zelf ook de duurzaamheid in pacht te hebben. Het blijven toch economen: “Vaak is het niet eens rendabel.”

Met dominee Gremdaat als vurig pleitbezorger van diversiteit – ‘samen is belangrijk’ – opende het domein Economie en Management vorige week het nieuwe studiejaar.

Wil jij het laatste HvA-nieuws als eerste weten? Check havanaweb.nl Daar kun je je ook aanmelden voor onze wekelijkse nieuwbrief. Abonneren op onze Twitter-feed kan natuurlijk ook: twitter.com/havanaweb

22

havana

weekgast

Voor de studenten Toegepaste Psychologie die in februari begonnen, is het ‘gewoon weer naar school’. Voor veel medewerkers en de nieuwe studenten is het het eerste echte studiejaar. Opleidingsmanager Marja Blaazer luidt de week in met een ‘proef tegen griep’.

Maandag 31 augustus Vanmorgen om 8.00 uur de dag begonnen met het in elkaar schroeven van de nieuwe stoelen die ik bij Wehkamp had besteld. Als opleidingsmanager van een nieuwe studierichting ben ik momenteel een beetje manusje-van-alles: plantjes water geven, propjes van de grond rapen. Maar die afwisseling, dat vind ik juist heerlijk. Het is fijn om na het voeren van ingewikkelde gesprekken zoiets simpels te doen als meubilair in elkaar schroeven. De ‘halfdejaars’ zijn vandaag weer begonnen, de studenten die in februari gestart zijn met de opleiding. Tussen de vergaderingen door heb ik ze vanmorgen verwelkomd in hun derde kwartaal. Dat staat in het teken van conformisme, en daarom leek het me leuk te beginnen met een proef. Ik vertelde de studenten dat het ministerie van Volksgezondheid ons had opgedragen hun schoenen uit te trekken bij wijze van experiment tegen griep. Braaf volgde iedereen de instructies op. Ze hebben het tot het einde van het programma volgehouden. Pas toen ik tijdens de afsluiting vroeg waarom ze alles deden wat ik als opleidingsmanager zei, begon er wat te dagen bij ze.

Dinsdag 1 september Horror en ellende vandaag! De dag begon veelbelovend en leuk: ’s morgens nog wat laatste stoelen in elkaar geschroefd en de 250 nieuwe studenten verwelkomd. Daarna een overleg met de domeinvoorzitter, lopend langs de Amstel en genietend van de laatste zonnestralen van de zomer. Toen begon de ellende. De leerlingen zouden hun eerste college in bioscoop Kriterion hebben, wegens ruimtegebrek bij ons in het Bommerhuis. Een half uur voor aanvang kreeg ik een telefoontje van de desbetreffende docent dat de mensen daar van niets wisten. Paniek! Gelukkig hebben de mensen van Kriterion en de docent het probleem al bellend met de technische dienst geweldig opgelost. Maar het hield niet op: dubbel geroosterde lokalen en zelfs colleges in lokalen die niet bestaan. Dingen die niet mogen gebeuren, maar opstartproblemen zijn onvermijdelijk bij een nieuwe opleiding. Om de dag toch nog een beetje leuk af te sluiten ben ik met een collega naar een gadget-winkeltje in de buurt gegaan en hebben we cadeautjes gekocht voor de studenten die mee hebben geholpen met de introductieweek. Om kwart voor zes stapte ik op de motor naar huis. Ik heb het klepje van mijn helm maar open gelaten om alle roosterproblemen weg te laten waaien.

Woensdag 2 september Ik ben vandaag niet lang op school geweest. Woensdagmiddag is namelijk mijn ‘vrije middag’. Dat wil zeggen: dan haal ik thuis met een kop koffie in mijn hand en de hond aan mijn voeten het leeswerk van de hele week in, en schoon ik mijn mailbox op. Vandaag heb ik van 413 e-mails 43 stuks gemaakt. Normaliter gaat dan na het eten en de afwas de computer aan en vermaak ik me met roleplaying games, maar op woensdagavond ben ik regisseuse van een amateurtoneelvereniging. Dat is nog een restje van de toneelschool: ik ben oorspronkelijk opgeleid tot regisseuse. Na de toneelschool heb ik een jaar geacteerd, maar dat was niets voor mij. Acteren is herhaling, en ik hou juist van afwisseling. Als afsluiting van de avond gaan we altijd met z’n allen nog ergens wat drinken, en gisteren werd dat half twee. Gelukkig heb ik aan zes uur slaap genoeg.

Donderdag 3 september Het is de week van de dubbelboekingen. Vandaag hadden we het eindfeest van de introductieweek in MP3 en de zaal was, alweer, dubbel geboekt. Toen we daar na een gezellig etentje met een van de groepen arriveerden, liepen er al tientallen corpsballen rond. Inclusief gestreepte stropdassen en sigaren, en om de vijf minuten zetten ze luidruchtig een lied in. Ik ben naar de eigenaar gestapt: “Wat maakt hij me nou?” Zijn uitleg veranderde van minuut tot minuut. Hij heeft de zaal waarschijnlijk twee keer verhuurd en zo dubbel gevangen. Ik stond voor een keus: stennis schoppen, of alsnog een feestje bouwen. Op aanraden van collega’s koos ik voor dat laatste. Het feest was uiteindelijk een groot succes. De winnaar van het doorruilspel werd bekend gemaakt. Per groep hadden de studenten een paar sokken gekregen om die vervolgens weer door te ruilen voor iets beters. De winnaars hadden de sokken ‘geruild’ tegen het ingelijste schaamhaar van Freud. Waarschijnlijk was het hoofdhaar van hun slb’er, maar het was origineel, dat staat vast. We hangen het morgen op in de lerarengang.

Beeld Fred van Diem

Vrijdag 4 september Het is de dag na het feest en ik ben schor. We hebben veel over het feest gepraat. We vonden het vooral erg stoer dat we toch allemaal aanwezig waren na gisteravond. Voor de rest was het niet zo’n boeiende dag. Ik heb vooral de restjes van de week afgemaakt: mailtjes beantwoorden van studenten die zich nog willen inschrijven, samen met de roostermaker de roosters nog eens doorgelopen en nog wat laatste problemen opgelost. Om half vijf trok ik de deur achter me dicht en was het weekend. n

havana

23

afstuderen

Alexandra Vollebregt (23)

Beeld Christel Wolters

Studie International Fashion Design Onderwerp “Ik ga een collectie maken van zes outfits. Daarnaast maak ik een boek, met de illustraties van de ontwerpen en een photoshoot met een professionele fotograaf in de studio. Ik heb eerst twintig proefmodellen gemaakt en daarvan ga ik er zes uitwerken voor de show. Mijn collectie is heel kleurrijk met veel lijnspel die de vrouwelijke vormen van het lichaam accentueren. Het geeft een Alice in Wonderland-gevoel, met jurken en een gilet die vanaf de heupen twintig centimeter uitsteken. De ontwerpen zijn niet draagbaar, daar is het te extreem voor en niet praktisch genoeg.” 24

havana

Waarom “Van jongs af aan ben ik met kleding bezig. Als peuter had ik al ruzie met mijn moeder over wat ik aan had. Het compromis was dat zij besloot wat ik op school aanhad en daarbuiten mocht ik het zelf weten, dan droeg ik bijvoorbeeld badpakken over andere kledingstukken. Ik wil graag mijn eigen ontwerplabel hebben, misschien niet meteen hierna, ik zou graag eerst een master aan het FIA in Arnhem doen, en daarna klein beginnen.” HvA – “Toen ik begon met studeren was het niet goed geregeld, de school was niet klaar om grote internationale groepen te begeleiden. Nederlandse

leraren wisten vaak de Engelse termen niet en ik wilde juiste begeleiding in het Engels. Ook geef ik veel op voor deze studie, vooral aan sociaal leven. Ik werk zes of zeven dagen in de week en vrienden komen dan wel eens op de tweede plaats.” HvA ++ “Wat ik heel spannend vond, was wanneer ik mijn ontwerpen aan de docenten en medestudenten liet zien. Ik maak dingen met hart en ziel dus als mensen daar iets over zeggen kan dat heel hard aan komen. Achteraf voelde ik me blij maar ook doodop, omdat ik zo veel spanning creëerde van tevoren.” n Anne Kleisen