HALO- genootschap
13e Jaargang, nummer 4, november 2014
-
Meet en Greet Stichting HALO-genootschap Berichtjes Interview Heiko van Vliet
Meet & Greet. 28 november vanaf 17.00 uur is de eerste Meet & Greet van het nieuwe HALOgenootschap. Niets bijzonders natuurlijk, want het is één van de gezelligheid- / netwerk bijeenkomsten, die ook al in het vorige format was opgenomen. Een feestje is het wel de eerste keer als zelfstandige club. Dus wordt de maaltijd aangeboden en gaat de voorzitter voor de deelnemers koken. Wel is het nodig je aan te melden om te weten hoe groot de berg eten moet zijn. Meld je bij:
[email protected], uiterlijk 25 november 2014. Alle oud-studenten zijn van harte welkom.
Stichting HALO-genootschap. Opgericht op 25 september 2014. Veel juridische taal. Relevant zijn vooral de doelstellingen. Die omschrijven de missie. a. Het vormen en in stand houden van een netwerk van oud-studenten en (oud)medewerkers van de opleiding tot leraar lichamelijke opvoeding en voor fysiotherapie te Den Haag (HALO); b. Het opzetten en onderhouden van een databank van in lid 1 genoemde groepen personen met informatie over kwaliteiten, kennis, (vak)specialisme en andere relevante gegevens, waaronder ook andere dan die betrekking hebben op lichamelijke opvoeding of sport, voor zover die personen zich daarvoor hebben aangemeld; c. Het onderhouden van een systeem waarbij de personen genoemd in lid 2 en studenten van de HALO op hun verzoek in contact kunnen worden gebracht met andere personen uit de databank of de HALO; d. Het organiseren van bijeenkomsten voor de personen uit het netwerk met het oogmerk elkaar te ontmoeten of van elkaar te leren; en e. Het contact onderhouden met de personen uit het netwerk. Of, in gewone mensen taal. Het bestuur heeft zich ten doel gesteld om de HALO gemeenschap (nog) hechter te maken. Vooral om de enorme kwaliteiten en kundigheden
1
-
-
van de mensen die ooit op de HALO zaten beschikbaar te maken voor iedereen uit die gemeenschap. Uiteraard alleen als de individuele afgestudeerde daaraan mee wil werken. De eerste reacties uit het netwerk maken het slagen van de bedoeling goed voorstelbaar. In deze nieuwsbrief een mooi voorbeeld. Er is een interview is met (Zwitser) Heiko van Vliet. Agaath Toet en Jan Kalter hebben gebruik gemaakt van zijn know how en verhalen daarover. Om de zaak vlot te trekken zijn er nogal wat verandering in het huidige, wat gezapige, bestaan van de Halovrienden: Zelfstandigheid brengt een nieuwe de naam: HALO-genootschap. Duidelijk maken dat ook de naam uitstraalt dat iemand die meedoet meer is dan een vriend. Zij of hij hoort erbij. Er wordt gewerkt aan een nieuw logo, uiteraard met ons beeld erop. De website krijgt een vernieuwing en een vereenvoudigd beheer, waarbij de specialistische kwaliteit van de beheerder niet meer nodig is. Vanzelfsprekend met grote dank aan Paul Verschoor die de site heeft gemaakt en jarenlang gratis verzorgd Daarbij o.a. het beeldarchief bij het 100 jarig bestaan opgezet. Er komt een grote actie om iedereen die tot nu toe, niet of met onjuiste gegevens, in het adresbestand staat daar correct in op te nemen. Er wordt een professioneel beheerssysteem opgezet, waardoor het beheren minder arbeidsintensief wordt en bijvoorbeeld, op een goed werkende manier van innen, de jaarlijkse kleine bijdrage van de “genoten” (een stichting kan geen leden hebben) mogelijk wordt.
Nu al vragen of opmerkingen, schroom niet:
[email protected]
Berichtjes. Een nieuwe ontwikkeling: De gymzaal van de toekomst, project van de Haagse Hogeschool.
http://www.dehaagsehogeschool.nl/lectoraten-en-onderzoek/overzichtlectoraten/gezonde-leefstijl-in-een-stimulerende-omgeving/nieuwsbrief Aanmelden kan via mevrouw Schoenmaeckers:
[email protected]
Interview. Regelmatig komen er reacties binnen naar aanleiding van nieuwsbrieven of berichten. De reacties van de 58 jarige Heiko van Vliet komen steeds uit een ander deel van de wereld. Dat maakt nieuwsgierig natuurlijk. Wat zou die oud-student nu weer uitvoeren? Dus tijd voor een interview. “Het liefst zou ik je opzoeken” schreef ik, “maar dat gaat natuurlijk niet met zo’n zwerver“. “Nou, dat komt goed uit” was de reactie, “volgende week ben ik in Nederland en kunnen we elkaar bij Schiphol ontmoeten, kort voor ik naar huis vlieg”. We dachten het goed afgesproken te hebben, maar het liep mis. Jammer, jammer, jammer. Maar via mail en telefoon hebben we elkaar toch gevonden. En hier is zijn verhaal. Het begon allemaal in 1974 aan de Laan van Poot. De selectietest voor turnen was pittiger dan de eindtoets voor leraren lichamelijke opvoeding in Lausanne. In de geplande vier jaren heb ik het kunnen doen. Een fantastische tijd, de introductie week, zeilkamp in Sneek. Uitwisseling met Darford in England samen met o.a. Wim Meutstege en Robert Roks. Mijn “academie zoon” Pim Verbeek en, niet te vergeten, mijn studiemaatje Frits Lubout die helaas door een blessure moest stoppen. Door een vriend van de middelbare school begon ik op een LOM-school (Leer- en opvoedingsmoeilijkheden). De “kinderen”, van soms mijn eigen leeftijd, maakten het begin ongelofelijk zwaar. Tegen zoveel gecondenseerd sociaal en individueel “ik ben niet o.k. 2
gevoel” te moeten beginnen……………??!! Deze acht jaren werden uiteindelijk de afronding van mijn opleiding tot leraar. Het heeft mij in het verdere leven enorm geholpen. Een fantastische tijd die mij zelfs nu nog regelmatig berichtjes oplevert. In de planten en bloemen heb ik mijn commerciële talent ontwikkeld, ook door bij het Nederlands Instituut voor Marketing (NIMA) cursus te volgen. Tijdens de Europese kampioenschappen turnen, ik was toen bondscoach van de Nederlandse heren, votrok zich een andere belangrijke gebeurtenis in mijn leven. Ik maakte kennis met de dame die mijn vrouw is geworden. Mijn honk is nu het franstalige deel van Zwitserland. Op de vraag wat hij nog meer gedaan heeft, volgt een lang verhaal. Internationaal jurylid turnen. Coach nationale turnploeg van Zwitserland. Universiteit van Lausanne als turndocent, ski- en snowboardinstructeur en tot vandaag docent functionele anatomie (merci du Chatinier, de zeer gerespecteerde Halo docent van Heiko). Federaal expert bij de examens van “Agres universitaire” de Suisse. Acht jaar lang technisch directeur van het universitaire snowboard team van Zwitserland, Technische jury van de ISU in Zakopane, Innsbruck en Turijn. En tenslotte een grote ervaring bij de begeleiding van internationale topsporters als Compex expert in mijn huidige hoofdbaan. Compex gaat over electro stimulatie bij recuperatie en blessure behandeling. In de toegevoegde CV een lange lijst met vele topsporters in meerdere sporten, te veel om allemaal op te noemen. Wel Contador, Marlene Ottey, Pechstein, Roemeense turnsters, Barcelona, Nederlandse top voetbalteams, en vele andere teams en individuele toppers.
Enigszins verlegen wordt ik na de vraag of de HALO iets heeft bijgedragen. “Ongelofelijk, zonder commentaar de allerbeste. Ook internationaal ben ik geen betere en meer omvattende studie tegen gekomen. Een voorbeeld wat mij nog steeds een trots gevoel geeft was bij de aanvraag voor erkenning van mijn opleiding in Zwitserland. Ik kreeg te horen dat mijn HALO 3
opleiding driemaal meer inhoud had !!! Ook het niveau van de docenten staat bij mij nog steeds als een paal boven water: ongeëvenaard!! Karel du Chatinier (anatomie), Dr Anki Reys (fysiologie), Stef van de Boogaart en Jaap Bakker (turnen) en Nico van Dam (zwemmen), Siem Barreveld (spel) zijn daar de voorbeelden van”. In het telefoongesprek later bleek wel dat er (gelukkig) toch ook wel smetjes te constateren zijn geweest. Zoals altijd eindigt het interview met de mogelijk nog iets toe te voegen. “Graag, twee dingen”. “Een echt sportief hoogtepunt was het begeleiden van zwemmer Alexander Popov. Een werkelijke reus in alle opzichten. Menselijkheid, talent en toch zo simpel naar iedereen in zijn omgeving. Een voorbeeld om nooit te vergeten” En” De grote invloed die het verdriet van mijn vriend Frits Lubout, over het verlies van zijn 18–jarige dochter (ook oud Halo) na een tragisch ongeval tijdens een safari in Afrika, op mij heeft gehad”. Daarom: “Life goes on, passie en jong blijven” hebben veel te maken met het omgaan met de ervaringen van het leven. Zijn laatste opmerking is dan ook: “Jong blijven is the lesson of life, deel je ervaringen, stay open minded, keep learning en hou je kindgevoel. Merci aan al mijn oud klasgenoten die hier een belangrijke rol hebben gespeeld”. En dan nog twee mooie voorbeelden van relaties die ook via de nieuwe missie van het HALO-genootschap hadden kunnen ontstaan. Zoals die van Agaath Toet. “Ik ken Heiko van onze studietijd, een eeuwigheid geleden. Een paar jaar terug liep ik Heiko weer tegen het lijf op een meet en greet. Daar vertelde ik hem dat mijn linkerarm verlamd is en dat ik vooral pijnklachten had door slecht werkende spieren van de schoudergordel. Daardoor zakt mijn arm uit het schoudergewricht. Heiko stelde mij toen voor om elektrostimulatie te proberen. Hij bracht mij in contact met een ervaren fysiotherapeut die met dit systeem werkt. Ik ben langs gegaan en heb toen eerst een tijd een Compex kunnen lenen, waarmee ik dagelijks gewerkt heb. Ik had er een goed gevoel bij, dus had al snel mijn eigen exemplaar aangeschaft. Door het dagelijkse gebruik zijn mijn spieren rond de schouder inmiddels dusdanig geactiveerd dat ik geen pijnklachten meer heb. Ik heb het ook nog aangekaart bij mijn revalidatiearts, maar die vond het onzin. Een ondersteunende brace zou veel beter zijn, dus die kreeg ik voorgeschreven. Nou, die heb ik een tijd geprobeerd, maar die doe ik dus nooit meer om. Ik zou eigenlijk nog veel meer met de Compex kunnen doen, denk ik. Zo'n apparaat kan je voor allerlei spierversterkende taken gebruiken. Binnenkort moet ik misschien eens een korte cursus volgen. Een tip voor toekomstige gebruikers: de snoertjes zijn wel kwetsbaar, die heb ik al een paar keer moeten vervangen. Maar goed, uiteindelijk ben ik meer dan tevreden over de resultaten van elektrostimulatie. Of van Jan Kalter “Na een lange tijd met erge rugpijn getobd te hebben, bleek uit een gemaakte MRI, dat er een verschuiving van twee ruggenwervels had plaatsgevonden. Het ontbreken van de tussenwervelschijf veroorzaakte een hernia, met uitvalverschijnselen in mijn been.
4
Vooral de quadriceps kreeg geen signaal meer door en atrofieerde tot een dun en krachteloos bovenbeen.(zie foto) Via Heiko (die ik van de middelbare school en Halo ken) kreeg ik te maken met elektrostimulatie.(Compex) Voor mijn operatie, heb ik een paar maanden dagelijks een aantal keren aan de Compex gezeten. Op de aanhechtingen van de spieren werden elektroden geplaatst. Met een speciaal (interval) programma werden de spieren tot contractie gestimuleerd. In een paar weken had ik het volume en kracht weer in mijn been terug. Ik werd zo enthousiast, dat ik er zelf één gekocht heb. Na een spondolydese operatie, waarbij 2 wervels vastgezet zijn, ben ik intensief met de Compex aan de slag gegaan met een programma om de rugspieren beter te doorbloeden en te versterken. Het resultaat mag er zijn. Mede door het gebruik van elektrostimulatie tijdens mijn revalidatie, ben ik na een jaar, weer 100% terug in de zaal”. Graag tot de volgende keer. Mocht je nog een mailadres hebben van een oud-HALO student, die geen berichten ontvangt, mail het naar:
[email protected].
--------------------
5
