Een reis naar Gods hart Januari 2013
VOL. 2 ISSUE 1
gewaarschuwd dat veel mensen aan het einde van hun latijn zaten. Eenmaal aan boord probeerden we ons enthousiasme iets wat in te perken maar toch wilden we het ook gebruiken om iedereen aan boord weer nieuwe kracht te geven. Iedereen werkte langere dagen vanwege droogdok en vele mensen kwamen in het flexteam (manusjes van alles) terecht omdat ze nog niet in hun eigen afdeling terecht konden. Dit betekenden dat mensen die later in de boekenwinkel zouden werken nu eerst in de machinekamer moesten werken of in de keuken etc.
Gelukkig nieuwjaar!!! Wat is dit een bijzonder jaar geweest en wat is het goed voor ons allemaal om er weer bij stil te staan. Aangezien mijn vorige nieuwsbrief niet echt over mij ging wil ik nu even de tijd nemen om te omschrijven hoe het leven aan boord is. Zoals iedereen weet kwamen wij aan boord halverwege september 2012 en was het schip al 6 maand in droogdok. Het was ontzettend zwaar geweest voor de mensen aan boord en we werden
Dit was voor velen een grote uitdaging. Ik kon meteen in de keuken terecht in de patry. Ik dacht dat ik in de keuken zou werken en wist niet dat er een onderscheid was tussen het koken en het afwassen. Toen ik hoorde dat ik in pantry zat (de afwas) was ik meteen een groot deel van mijn enthousiasme kwijt.
Daarop hoorde ik de stem van de Heer zeggen: ‘Wie zal ik sturen? Wie kan namens ons gaan?’ Ik antwoordde: ‘Hier ben ik, stuur mij.’ Jesaja 6:8
Ik vond het echt moeilijk om te weten dat ik een jaar lang niet mocht wisselen en dag in dag uit 5 keer per dag de afwas moest doen en als er geen afwas was dan moesten we de keuken of de eetkamer poetsen. Ik had zo gehoopt dat ik niet alleen maar zou moeten poetsen. De Heer confronteerde mij met mijn zwakke instelling en ik realiseerde ook opnieuw dat ik dankzij de Heer en mijn vele sponsors, aan boord zat en dat ik niet het recht had om het voor mezelf te verpesten met klagen. Ik ging met een goede instelling aan het werk en maakte er het beste van. 3 maanden later hadden we zoveel plezier samen dat het werk er eigenlijk niet eens toe deed.
We werden een heel hecht team, echt een zegen. Recentelijk ben ik gevraagd om dienstleider te worden in de galley. Ik zou eindelijk uit de pantry kunnen. Jullie hadden voor mij gebeden en kort daarna kreeg ik deze vraag. Ik heb er echt de tijd voor genomen om deze beslissing te maken omdat ik wist dat ik mijn team erg zou missen.
Toch heb ik de uitdaging aangenomen omdat ik hierdoor kan groeien in mijn leiderschapskwaliteiten. Na 3 maanden ging alles steeds meer terug naar het normale routine voor droogdok. We moesten allemaal omschakelen naar een hele nieuwe manier van werken en leven aan boord. Uiteindelijk kwam de dag er toch echt. Op 12/12/12 begonnen we aan de 3-daagse tocht naar Hong Kong. We voeren weg onder een donkere hemel met veel vallende sterren. Iedereen moest weer wennen aan een schommelend ship en vele mensen werden zeeziek. Dit schip schommelt bij goed weer net zo erg als het cruiseship bij slecht weer. Tegen het einde van droogdok begonnen we ook weer aan ministry-days. Dit zijn dagen waarop we uitgezonden worden om zendingswerk te doen. Ik heb programma’s gedaan in een opvanghuis voor prostituees, ik ben meegegaan op barevangelisatie, bejaardentehuis bezoeken, school- en kerkbezoeken etc. Op zo’n dag als we een programma hebben doen we vaak een stukje drama, zingen liederen, doen een spel etc. Heel leuk om te doen. Mensen kunnen echter ook aan boord komen voor ‘events’. We versieren dan de Hope lounge en maken een speciale maaltijd voor hen.
Pas als het goede nieuws over het koninkrijk in de hele wereld wordt verkondigd als getuigenis voor alle volken, zal het einde komen. Mattëus 24:14
We doen optredens met internationale dansstijlen en vertellen over GOD. We doen ook meestal een oproep tot bekering. Laatst gaven 20 prostituees hun hart aan de Heer. Zo bijzonder. Ikzelf leer nu ook een Hawaiaanse dans genaamd Hula. Optredens zie ik niet zo zitten maar de dans is mooi. Ook leer ik nu Salsa en binnenkort Freestyle dance (een soort streetdance). Al met al gaat het goed, al heb ik tijden dat ik erg worstel met het leven aan boord en tijden dat ik het erg naar mijn zin heb.
Denise ging vandaag weg. Het is traditie om afscheid te nemen.
Gebedspunten: *Dat ik als leidinggevende in de galley de Heer op de eerste plaats zet en een fijne werksfeer kan creëren voor mijn collegas.
Diepe reiniging in keuken.
*Dat rust kan vinden op het schip tussen alle drukte. *Dat mijn gedachten, mijn woorden en mijn levenswijze de Heer mag weerspiegelen. *Dat we hier in het drukke Hong Kong mensen rust kunnen brengen. *Dat de pijpleidingen snel gemaakt worden zodat we veilig en op tijd naar Cambodja kunnen varen. Onze eerst Hula dans.
