GAZet LOKEREN
Afgiftekantoor Lokeren P 608720 PB BC30131
vernieuwing oproepsignalisatie zelfevaluatie in de kijker: hoofdverpleegkundigen diabetesconsulente inktvisjes Verantwoordelijke uitgever : D. Van Vaerenberg. AZ Lokeren, Lepelstraat 2 , 9160 Lokeren
info uit raad van beheer
Driemaandelijks tijdschrift (oktober - november - december 2014) Jaargang 8 - nummer 4
Beste lezer, La Planche des Belles Filles klinkt als muziek in mijn oren. Deze zomer was het de tweede keer dat de renners in de Ronde van Frankrijk deze beklimming voorgeschoteld kregen. Meer nog dan de naam van de winnaar (alhoewel: Vincenzo Nibali) van de 10de etappe, was ik geboeid door de legende van deze plek. Ik hoorde Michel Wuyts daar over vertellen en consulteerde even Wikipedia. Wat ik daar las, wil ik je niet onthouden, beste lezer.
Daarom sprongen ze van het plateau hun dood tegemoet in de donkere wateren van het eronder gelegen meer, dat tegenwoordig de naam Étang des Belles Filles (vijver van de mooie meisjes) draagt. Met zijn 1148 meter is het één van de hogere toppen van de Haute-Saône. Een houten beeld, gemaakt door een plaatselijke kunstenaar, toont de legende. Meer kan ik daar niet aan toevoegen.
De naam is te danken aan de legende over de bezetting door de Zweedse huurlingen tijdens de Dertigjarige Oorlog. Bij deze bezetting van de Zweden vluchtten jonge meisjes uit het nabijgelegen dorp naar deze berg om te ontsnappen aan de wrede huurlingen die waren gestationeerd in het gebied Plancher-les-Mines. Zij gaven er de voorkeur aan om zelfmoord te plegen dan om misbruikt te worden.
‘Anecdotes allerhande’ zou mogelijks een titel voor een toekomstig artikel kunnen zijn… Heb je suggesties voor een bijdrage, laat het dan weten. Teksten voor de volgende editie dienen klaar te zijn tegen halfweg november 2014. Bezorg ze aan
[email protected] of rechtstreeks bij de redactieleden.
Colofon Redactieraad: D. Van Vaerenberg, M. Van Rijsselberghe, D. Van Winckel, G. Verniers, l. torfs, A. Van Damme, A. van driessche, v. de schouwer Werkten mee aan dit nummer: n. van vlierberghe, w. van campenhout, dr. P. d’haenens Vormgeving: s. wulteputte, e. de waele Fotografie: l. torfs, n. van vlierberghe, eigen archief Drukwerk: geers offset n.v. Contactpersoon: L. TORFS, TEL: 09 340 83 88 E-MAIL:
[email protected] VU: D. Van Vaerenberg, Algemeen directeur AZ Lokeren, Lepelstraat 2, 9160 LOKEREN
2
www.azlokeren.be
Dag tegen Kanker 2014
Inhoud Voorwoord
3
Vernieuwing oproepsignalisatie
4
Zelfevaluatie 6 In de kijker: hoofdverpleegkundigen
8
Diabetesconsulente 18 Nieuwe website
19
Urologie 20 Inktvisjes 22 Parkeren 24
Praatcafé 25 Info uit raad van beheer
26
Personalia 26 Prijspuzzel en cartoon
28
Voorwoord
Voorwoord ‘Hotel AZL’ De vakantie is voor de meesten onder u voorbij. Hopelijk hebt u ervan genoten en kan u er met veel enthousiasme terug tegenaan gaan. We blijven even in de sfeer en gaandeweg zal u merken dat we moeiteloos de overgang maken…
Interessant is natuurlijk de vraag, “Hoe zou het AZL eruit komen?” Welke hotelfuncties zouden goed en minder scoren? Hoeveel sterren zouden we krijgen?
De frequente reizigers onder u zijn ongetwijfeld vertrouwd met populaire websites zoals tripadvisor, trivago, booking.com enz. Gestaag en geruisloos palmen zij verder de reismarkt in en maken van de tussenpersonen in de sector een beroep dat stilaan tot het verleden zal behoren.
Ondanks de jarenlange werken zou de infrastructuur er zeker niet als beste uitkomen, behoudens het dagziekenhuis. Patiënten zouden op een dergelijke website als commentaar geven : “Vraag een kamer in de nieuwe vleugel”, de rest van de infrastructuur zou worden afgestraft.
Hun succes is naast een scherpe prijs vooral gebaseerd op wat economen een ‘transparante markt’ noemen. Er worden geen doekjes om gewonden. Hotels, restaurants enz. worden op tal van punten genadeloos met elkaar vergeleken en gequoteerd met punten, een beetje zoals in onze schooltijd. Maar natuurlijk, het summum van transparante markt op deze sites zijn de rubrieken commentaren en beoordelingen van anderen, zeg maar ‘lotgenoten’. Leest u ze ook??? U weet wel, de ene (die anoniem wenst te blijven) vindt het ontbijt maar karig, de andere, één week later, vond het uitgebreid.
Onze troeven? Vriendelijk personeel en een goede zorg, kwaliteit. Een persoonlijke aanpak van de uitbaters. Ik ben er zeker van dat dergelijke commentaren zouden circuleren.
U voelt hem al komen natuurlijk… Stel dat dergelijke sites zouden bestaan over ziekenhuizen… Er bestaat er één (merida.be) maar deze kunnen we niet echt representatief noemen. Het is geen echte speler. Akkoord, mutualiteiten zijn wel spelers en baseren zich vooral op de facturen die zij van hun leden ontvangen. Ook sommige kranten probeerden wel eens te vergelijken op grond van inspectieverslagen. Maar, dat is toch allemaal niet hetzelfde.
Echt transparant kan u ‘de markt’ niet noemen.
Waar ik ook zeker van ben is dat er een grote tot ZEER GROTE tevredenheid zou bestaan over onze keuken. Van de gelegenheid wil ik dan ook gebruik maken om het keukenteam en het cafetariateam te feliciteren. De kinderziekten (zo die er al waren) ten gevolge van de keukenfusie zijn duidelijk voorbij en de kwaliteit is (zo mogelijk) nog verbeterd. We zouden zo nog even kunnen doorgaan met + en -. Echter, hoor ik u al zeggen, een dergelijke website zou niet veel zin hebben want het gros van de patiënten kiest zijn ziekenhuis niet zelf. Wie binnenkomt via spoed heeft weinig keuze en inzake de minder urgente en geplande opnames zijn het vooral de huisartsen die in veel gevallen de keuze bepalen. Maar door welke website laten zij zich leiden ?
Luc De Block voorzitter raad van beheer AZL
3
VERNIEUWING OPROEPSIGNALISATIE, DWAALDETECTIE, BEVEILIGING EN TV’S Dirk Van Vaerenberg Om het comfort en de veiligheid van de patiënten te verhogen en het verplegend personeel te helpen om zijn taken efficiënter uit te voeren, werd er in het AZ Lokeren gestart met werken ter vernieuwing van de oproepsignalisatie, de dwaaldetectie, de beveiliging en de domotica. Op 6 juni 2014 startten de vernieuwingswerken op de 2de verdieping van het ziekenhuis. Op 13 augustus 2014 werd de renovatie op de tweede verdieping beëindigd waarna de eerste verdieping werd vernieuwd. De werken op de 1ste verdieping zijn afgerond op 15 september 2014 en nu zijn de 3de en de 4de verdieping aan de beurt. De totaliteit van deze werken zal klaar zijn op 10 november 2014.
Oproepsysteem Het nieuwe oproepsysteem bevat talrijke elementen en creëert nieuwe mogelijkheden voor de patiënten en het personeel. De patiënt kan een oproep doen waarbij een onderscheid kan worden gemaakt tussen een gewone oproep, een sanitaire oproep en een oproep voor sanitaire assistentie. Voor het personeel wordt het via dit nieuwe systeem mogelijk om een reanimatieoproep te doen waarbij het reanimatieteam automatisch wordt gewaarschuwd. Alle oproepen en alarmen kunnen visueel en auditief worden herkend via het kamerprisma met vier velden in de gang, op alle kamerposten waar een verpleegkundige zich aangemeld heeft en op alle smartphones van de betrokken afdelingen. Indien een reanimatieoproep geactiveerd is, wordt automatisch ook het intern reanimatieteam via smartphone verwittigd.
4
Digitale TV en domotica
Dwaaldetectie-alarm
Het nieuwe oproepsysteem is eveneens uitgerust met een dwaaldetectie-alarm waardoor een alarm gegenereerd wordt wanneer een betrokken patiënt de afdeling verlaat.
Met de nieuwe handsets kan elke patiënt niet alleen een oproep lanceren, maar ook de verlichting, de zonnewering, de radio en de digitale televisie bedienen. Telefoneren kan eveneens.
Beveiliging technische ruimtes Om de veiligheid binnen het ziekenhuis te waarborgen kunnen de technische ruimtes enkel betreden worden door het personeel mits het gebruik van de badge. Deze toegangscontrole biedt een vandaalbestendige oplossing; diefstal en de accidentele inname van gevaarlijke producten door dementerende patiënten worden vermeden.
klein licht zonnewering omlaag
alarmknop
radio volume
dempen muziek keuze zender groot licht
zonnewering omhoog televisie telefoon keuze zender volume geluid via luidspreker / handset De digitale TV maakt het mogelijk dat info specifiek van het ziekenhuis voor patiënten wordt aangeboden op de betrokken afdelingen. Om dit alles te realiseren dienen eerst de bestaande energiebalken, de bekabeling en andere apparatuur afgebroken en verwijderd te worden, plafonds geopend en gedicht en muren hersteld en geschilderd te worden. In totaliteit wordt ongeveer 12 kilometer bekabeling opnieuw geplaatst. De totaliteit van de werken heeft een kostprijs van ongeveer € 500 000.
5
Zelfevaluatie: de eerste stap naar een geaccrediteerd ziekenhuis Wim Van Campenhout - stafmedewerker kwaliteitszorg In de uitgave van juli 2014 kon je het al lezen: het AZ Lokeren start met een traject naar accreditatie toe. Wij doen dit in samenwerking met het NIAZ (voluit: Nederlands Instituut voor Accreditatie in de Zorg). Concreet wil het ziekenhuis aan de internationale normen van kwalitatief hoogstaande zorg voldoen tegen februari 2017. Op dat moment zal er een inspectie plaatsvinden door externe experten. In het vakjargon heet dit een externe audit. Op die basis beslist het NIAZ om het AZ Lokeren al dan niet een accreditatie te verlenen.
een accrediteringsorganisatie. Het overzicht hieronder geeft in het blauw weer welke ziekenhuizen zich, net als het AZ Lokeren, aansloten bij het NIAZ. In het rood staan de voorzieningen die hebben getekend bij een andere accrediteringsorganisatie.
De volledige cyclus duurt vier jaar De accreditatieprocedure verloopt in een aantal stappen. Om te weten waar we als voorziening op dit moment staan, is eerst een zelfevaluatie noodzakelijk. Hieruit vloeien verbeteracties voort. De volgende fase omvat het opzetten van interne audits. Een aantal ziekenhuismedewerkers zal gerichte observatierondes uitvoeren op andere dan de eigen afdeling. Uiteraard krijgen zij voorafgaand een opleiding. Deze interne audits kunnen nogmaals leiden tot verbeteracties. Tot slot volgt de externe audit, geleid door het NIAZ zelf. Hier eindigt het verhaal echter niet. Die volledige cyclus, zelfevaluatie - verbeteracties - interne audit - bijkomende verbeteracties - externe audit, keert om de vier jaar terug.
Visitatie versus accreditatie
Normensets
Je vraagt je misschien af: “Is zo’n accreditatie wel nodig? Waarom die inspanningen? Er gebeurt toch al een visitatie?” De nieuwste medewerkers maakten een visitatie (nog) niet mee. Een korte uitleg lijkt dus op z’n plaats. Een visitatie is een inspectie van de Vlaamse overheid. Deze vindt, net zoals de externe audit bij het NIAZ, vierjaarlijks plaats. Het betreft een zeer grondige doorlichting van het ganse ziekenhuis met heel wat werk vooraf voor alle medewerkers. De Vlaamse overheid nam daarover onlangs een nieuwe stelling in. Geaccrediteerde ziekenhuizen dienen geen visitatie meer te ondergaan. Met anderen woorden, inspanningen voor de accreditatie vervangen de inspanningen voor de visitatie. Onverwacht nazicht door de Vlaamse overheid van afgelijnde zorgtrajecten (bijvoorbeeld het internistisch zorgtraject) blijft wel bestaan. Dat wordt kortweg nalevingstoezicht genoemd.
Zoals al gezegd, start een accrediteringsproject met een zelfevaluatie. Van het AZ Lokeren is eerst een profiel bepaald. Dit houdt een opsomming in van alle hier aanwezige ziekenhuisdiensten aangevuld met een aantal ziekenhuisbrede items. In het vakjargon heten dat normensets (zie kader). Voor onze voorziening werden dat er uiteindelijk 18. Deze omvatten onder andere ‘de afdeling spoedeisende hulp’ (je herkent hier al de ‘Nederlandse’ toets), ‘verloskundige zorg’, ‘diagnostische beeldvorming’, ‘infectiepreventie en -bestrijding’, ‘bloedbank – transfusiediensten’ en ‘operatieve zorg’. Aan deze normensets zijn vragenlijsten gekoppeld die aan de ziekenhuismedewerkers worden bezorgd. Iedereen zal zo één of maximum twee vragenlijsten dienen in te vullen.
“Zijn we dan niet goed bezig?”, is een logische tweede vraag. We leveren inderdaad al zeer goed werk. Maar, het kan en moet nog beter om als AZ Lokeren te kunnen blijven bestaan tussen alle andere (meestal grotere) ziekenhuizen. Steeds meer dienen voorzieningen aan te tonen hoe zij de kwaliteit van de geleverde zorg bewaken en trachten te verbeteren. Het verkrijgen van een accreditatie is hierin een belangrijk aspect. Alle Oost-Vlaamse ziekenhuizen zien ook dat belang in. Zij sloten net als het AZ Lokeren een overeenkomst met
6
Overzicht van de Oost-Vlaamse ziekenhuizen met een accrediteringsovereenkomst.
Een normenset is een oplijsting van alle eisen, over een afgebakend terrein, waaraan moet worden voldaan om geaccrediteerd te kunnen worden. Elk set bevat op zijn beurt onderverdelingen: omgaan met en kennis van de aanwezige apparatuur, opleiding van (nieuwe) medewerkers, bewaren van patiëntengegevens enz. Verdere detaillering ten slotte leidt tot één bepaald criterium. Al die criteria krijgen niveaus toegekend: goud, platina of diamant. De gouden criteria zijn de minimale vereiste voor accreditering en staan dus gelijk aan de standaard. Platina is een hoger accrediteringsniveau, diamant is het hoogst haalbare.
Het toebedelen van de lijsten gebeurt ‘ad random’ gecombineerd met een zekere logica. Een voorbeeld maakt dit duidelijker. De verpleegkundigen van radiologie en de radiologen ontvangen vanzelfsprekend allemaal de vragenlijst ‘diagnostische beeldvorming’. Bijkomend zullen dan een tweetal verpleegkundigen van deze dienst worden bevraagd omtrent ‘infectiepreventie en -bestrijding’. Nog twee andere krijgen dan het deel omtrent het rampenplan enz. Ieder krijgt zo’n verdeling toegewezen: één afdelingsspecifiek (indien mogelijk) en één ziekenhuisbreed item. Op die manier bekomt men van zoveel mogelijk verschillende medewerkers een mening over alle onderdelen.
Iedere medewerker vragenlijst in
vult
een
Concreet zullen alle ziekenhuismedewerkers (met e-mailadres) begin november een e-mail ontvangen. Daarin staan volgende items: een link naar een webadres, een organisatiecode en een paswoord (voor een beperkte periode). Zo kom je terecht op de vragenlijst. Medewerkers zonder e-mailadres ontvangen een papieren versie, die nadien ook op de PC wordt ingegeven. Alle antwoorden worden volstrekt anoniem behandeld. Ze komen terecht bij de NIAZ-server in Canada, vanwaar ons ziekenhuis dan een overzichtsrapport ontvangt. Op die basis stellen we vast op welke items het AZ Lokeren uitstekend scoort (groen), wat minder vlot verloopt (oranje) en wat grondig moet worden (her)bekeken (rood). Om een zo’n volledig en correct mogelijk beeld te krijgen is het dus belangrijk dat iedere medewerker daadwerkelijk één of twee vragenlijsten invult. Om alles omtrent het verloop met de vragenlijsten nog meer te verduidelijken, zijn er in de week van 20 tot en met 24 oktober infosessies gepland, waarop iedereen wordt verwacht. Die dagen vinden er doorlopend informatiemomenten plaats van maximum 20 minuten met gelegenheid tot het stellen van vragen. Nadien starten we dan definitief met de zelfevaluatie!
77
In de kijker
In de kijker: onze hoofdverpleegkundigen Marleen Van Rijsselberghe
De witte raven van het AZL
De term ‘witte raven’ wordt soms in de mond genomen als het gaat over hoofdverpleegkundigen. Een snelle blik in de zoekmachine, onder vacatures hoofdverpleegkundigen in Oost-Vlaanderen, toont me onmiddellijk een 50-tal in te vullen functies, in woonzorgcentra en ziekenhuizen. Allen blijken zij op zoek naar een witte raaf. De VDAB spreekt over een formeel knelpuntberoep en vermeldt de evolutie tot managers met een steeds grotere verantwoordelijkheid. Een vacature voor een hoofdverpleegkundige blijft gemiddeld een half jaar open staan. Dat bleek vorig jaar uit een steekproef van Zorgnet Vlaanderen, de werkgeverskoepel van de zorgsector. Peter Degadt, gedelegeerd bestuurder van Zorgnet, verwoordt het volgende: “Vroeger stond de hoofdverpleegkundige in voor de contacten met de artsen en legde de uurroosters vast. Ziekenhuizen worden echter steeds meer geëvalueerd
88
op ‘kwaliteitsvol handelen’ en daardoor heeft de hoofdverpleegkundige er telkens nieuwe taken bij gekregen”. Vandaag werkt de hoofdverpleegkundige als een manager die van alle markten thuis is. Het aantal managementtaken is toegenomen. Hoofdverpleegkundigen leggen verantwoording af voor de kwaliteit van de zorg, ze houden het overzicht op de afdeling, op de administratie, de medicatie en het stockbeheer. Ze staan in voor de vakantieregeling en de uurroosters van hun medewerkers. Daarnaast mogen zij de menselijke kant en het contact met de patiënten niet uit het oog verliezen en moeten ze zich vrijmaken voor opleidingen en vergaderingen met de directie. Bovendien staat een hoofdverpleegkundige precies op die plek waar de vragen van patiënten, directie, artsen en verpleegkundigen samenkomen. Hun team coachen is
een blijvend en tijdrovend aandachtspunt. Een hoofdverpleegkundige draagt de eindverantwoordelijkheid over een dienst of afdeling. Hij/zij zorgt ervoor dat er kwalitatieve zorg wordt aangeboden, begeleidt de teamleden en zorgt er operationeel voor dat alle processen op elkaar zijn afgestemd. Dit moet leiden tot continuïteit van de zorg. Multidisciplinair overleg wordt steeds belangrijker omdat de verblijfsduur van patiënten steeds korter is geworden. De jobinhoud is bovendien geen statisch gebeuren, maar voortdurend in beweging. Nieuwe uitdagingen komen, de oriëntatie van de job verlegt zich. Dit komt o.a. door de accenten, die de overheid wenst te leggen (kwaliteitsprojecten allerhande), en de voorbereiding naar accreditatie. De job is onmiskenbaar een stuk verweven met het persoonlijk leven. Ook als een hoofdverpleegkundige er niet is, houdt de afdeling of dienst hem/haar nog bezig. Het is
belangrijk een manier te vinden om daarmee om te gaan.
Een mix van jonge enthousiastelingen en jarenlange ervaring Ik durf te stellen dat we geluk hebben in het AZ Lokeren. Zelf ben ik blij te kunnen samenwerken met gemotiveerde hoofdverpleegkundigen. Deze functies zijn bij ons meestal vlot in te vullen, met gegadigden, die de uitdaging willen aangaan. Gedurende de voorbije jaren en in de loop van dit jaar zijn er nieuwe gezichten bij gekomen. Hierdoor zijn nu quasi alle leeftijdscategorieën vertegenwoordigd. Dat is boeiend: een mix van jonge enthousiastelingen en jarenlange ervaring, maar daarom niet minder gemotiveerd. Alle hoofdverpleegkundigenin het AZ Lokeren hebben naast hun bacheloropleiding verpleegkunde of vroedkunde een bijkomende
99
opleiding gevolgd, meestal is dit de kadercursus over 2 academiejaren, gericht op een leidinggevende functie. Eén hoofdverpleegkundige heeft een masteropleiding. Het werd tijd om het huidig team hoofdverpleegkundigen in de kijker te zetten vond de redactieraad. Als het woord team gebruikt wordt, denk ik aan een groep mensen, die op de gezamenlijke vloer samenwerkt aan eenzelfde doel. In het geval van het team hoofdverpleegkundigen ligt dit enigszins anders. Het gaat hier om een team, dat verspreid in het ziekenhuis werkt, elk op de eigen dienst of verpleegafdeling en bovendien allemaal met
Grietje De Block, hoofdverpleegkundige spoed
Nadat ik, Grietje De Block, afgestudeerd was als bachelor in de verpleegkunde ben ik meteen gestart in het AZ Lokeren. Dit is ondertussen meer dan acht jaar geleden. Ik werkte zeven jaar als verpleegkundige op de spoedopname. In die periode heb ik heel wat veranderingen meegemaakt binnen de afdeling. Naast de introductie van het elektronisch verpleegdossier en de komst van de spoedartsen was een andere belangrijke verandering de opstart van de PIT (Paramedisch Interventie Team). Dit heb ik als verpleegkundige ervaren als een opwaardering van onze job, waarbij beroep gedaan wordt op belangrijke verpleegkundige competenties bij het uitrukken met de ziekenwagen. Intussen heb ik mijn bijzondere beroepstitel spoed en intensieve zorgen behaald en heb ik ook de opleiding zorgmanagement voltooid. Deze opleiding is gericht op leidinggeven. Ondanks mijn grote interesse en liefde voor de dringende hulpverlening heb ik vorig jaar beslist om een nieuwe uitdaging aan te gaan, namelijk een functie als hoofdverpleegkundige. In augustus 2013 ben ik gestart als hoofdverpleegkundige en werd ik verantwoordelijk voor de medische beeldvorming
10
een iets ander accent qua werkinhoud en bijkomende opdrachten. Door minstens om de drie, maar meestal om de twee weken een overleg te houden met hen, proberen we het groepsgevoel te versterken.
De hoofdverpleegkundigen AZ Lokeren: wie zijn ze?
van
het
De redactieraad stelde aan elke hoofdverpleegkundige de vraag om het individueel aspect van hun specifieke opdracht zelf toe te lichten in een tekstje en we vroegen aan ieder van hen om zichzelf voor te stellen aan de hand van enkele startzinnen.
“Werken in het AZ Lokeren betekent voor mij een kans om een toegevoegde waarde te bieden in de zorg voor en aan patiënten, meer specifiek in de dringende hulpverlening. Ik vind het belangrijk dat er een constructieve samenwerking bestaat tussen de verschillende disciplines en actoren in de hulpverlening, zowel intramuraal als extramuraal. Dit is van belang om een kwalitatief hoogstaande en vriendelijke hulpverlening te realiseren. Een positieve teamgeest op de afdeling en arbeidstevredenheid van de medewerkers zijn belangrijke bouwstenen om dit waar te kunnen maken. Het meest boeiende aan mijn job vind ik het omgaan met de diversiteit bij de mensen, zowel bij de patiënten als bij de medewerkers. Het moeilijkste aan mijn job zijn de belangen van de verschillende actoren op elkaar afstemmen (patiënten, medewerkers, directie). Hierdoor moeten soms moeilijke keuzes gemaakt worden en moet er soms ook ‘neen’ gezegd worden.” de scintigrafie, functioneel onderzoek, endoscopie en het diabetesteam. Na een jaar heb ik de kans gekregen om terug te keren naar de afdeling waar ik veel ervaring en kennis heb opgedaan, namelijk de spoedopname en ambulancedienst. Hier zal ik starten als hoofdverpleegkundige vanaf januari 2015. Tot die tijd heb ik een mooie uitdaging naast het werk en zal ik gedurende een periode van vier maanden thuis zijn om voor mijn kersverse baby en mijn zoontje van 2 jaar te zorgen.
Wie ben ik naast het werk? Ik woon samen met Greg en heb een zoontje Thibau en een tweede kindje op komst. Als kersverse mama is het moeilijk om veel tijd vrij te maken voor hobby’s. Een goed voornemen is om terug te gaan sporten. Spinning en lopen behoren tot mijn favoriete bezigheden en ik hoop deze spoedig te kunnen hervatten. Daarnaast kan ik enorm genieten van een lekker aperitiefje of een uitgebreid etentje, om nog maar te zwijgen over de ‘zoete zonde’. PS: Grietje is intussen bevallen van een dochtertje Benthe.
“N.B. In het antwoorden op de door de redactieraad gestelde vragen is mijn uitgangspunt voornamelijk het verpleegkundig werk op de spoed. Werken in het AZ Lokeren betekent voor mij: een boeiende en aangename job met toffe collega’s. Ik vind het belangrijk dat ik mij goed voel op het werk, dat ik met plezier mijn job blijf doen. Het meest boeiende aan mijn job vind ik het acute, de afwisseling van spoed, 100, PIT, levensbedreigende en minder acute situaties. Het moeilijke aan mijn job vind ik het omgaan met een overlijden na een babyreanimatie of een reanimatie bij een jonge patiënt.”
Nancy Baert, coördinator-verpleegkundige spoed Mijn naam is Nancy Baert en in 1988 ben ik beginnen te werken in de toen nog Stadskliniek te Lokeren. Ik startte op ‘het gelijkvloers’ (dienst interne met patiënten, die verbleven op zalen van vier tot zes bedden) bij Georges De Kimpe. Mijn droom was intensieve zorgen. Na twee jaar kwam ik daar terecht. Het personeel van intensieve zorgen hielp soms ook mee op ‘den EHBO’, wat mij erg boeide. Er veranderde veel: we kregen een gloednieuwe IZ, EHBO werd spoed en breidde meer en meer uit. Later werden de twee diensten gescheiden, ook qua personeelsequipe. Ik heb toen gekozen voor de spoedopname. In juni 2014 werd mij gevraagd of ik Wim Van Campenhout tijdelijk wou vervangen (Wim werkt nu in het middenkader) tot Grietje De Block terugkomt
uit bevallingsverlof. Aangenaam verrast en na overleg thuis ging ik deze uitdaging aan. Als coördinator van spoedopname bestaat mijn takenpakket er onder andere uit om te zorgen voor het opstellen van een goede dienstregeling voor ambulanciers en verpleegkundigen zodat de spoed, 100 en PIT bemand zijn. SAGA en de tikklok vergen heel veel van mijn tijd. Daarnaast probeer ik er echt te zijn als iemand van de personeelsleden problemen heeft of wil praten over hetgeen zij/hij heeft meegemaakt op het werk. Ik zorg ervoor dat defecte toestellen hersteld kunnen worden, ik doe bestellingen enz. Mijn stelligste hoop is dat ik tot half januari 2015 mijn taak als coördinator goed volbreng, zodat de nieuwe hoofdverpleegkundige, Grietje, kan overnemen.
Wie ik ben naast het werk?
Ik ben getrouwd met Ivan, we hebben een dochter Charlotte. Wat ik heel graag doe: reizen, fotografie, dansen, handwerk.
“Werken in het AZ Lokeren betekent voor mij een nieuwe uitdaging. Ik dien alles nog stapsgewijs te leren kennen. Ik vind het belangrijk dat iedereen tevreden is, zowel patiënten, verpleegkundigen, logistieke medewerkers, poetsvrouwen en artsen. Open communicatie is dan ook noodzakelijk. Het meest boeiende aan mijn job vind ik alles! Alles is nieuw voor mij en elk item boeit mij. Het moeilijkste aan mijn job vind ik het ideale evenwicht vinden voor iedereen.”
Karen De Meuleneir, hoofdverpleegkundige heelkunde B
Mijn naam is Karen De Meuleneir. Sinds 1 juni 2014 ben ik werkzaam als hoofdverpleegkundige van de afdeling heelkunde B, derde verdieping. In de eerste plaats ben ik verantwoordelijk voor de optimale werking en bestaffing van de afdeling. Ik vorm een brug tussen verpleegkundigen en artsen en probeer alle communicatie vlot te laten verlopen. Kwaliteit en patiëntveiligheid draag ik hoog in het vaandel. Deze
boodschap geef ik mee aan de verpleegkundigen en samen kunnen we dit doel bereiken. Als jongste van het team hoofdverpleegkundigen en als nieuwkomer is deze nieuwe job een hele uitdaging voor mij. Maar het is een uitdaging die ik gretig aanga! Ik ben terechtgekomen in een super team en ik voel me hier al goed thuis. Momenteel ben ik nog mijn weg aan het zoeken maar vanaf volgend jaar zal ik waarschijnlijk Herman opvolgen als wondzorgcoördinator voor het hele ziekenhuis.
Wie ben ik naast het werk? Ik woon samen met mijn vriend Ruben in Lokeren. Wij hebben geen kinderen maar een mopshond en een kat. Ik ben jammer genoeg niet sportief aangelegd, maar hoop hier binnenkort verandering in te brengen.
11
Cindy Bastiaen, hoofdvroedvrouw Sinds 1 maart 2013 volgde ik, Cindy Bastiaen, Lucie Dubourg op als hoofdvroedvrouw. Het was opnieuw een beetje ‘thuiskomen’ op vlak van jobervaring en -beleving. Klein detail: ik kwam terecht bij de groep vroedvrouwen, waarmee ik eerder in mijn loopbaan 11 jaar had samengewerkt, en ging daar nu eens ‘baas spelen’. Als hoofdvroedvrouw ben ik overkoepelend verantwoordelijk voor de drie diensten: het verloskwartier, de kraamafdeling en de neonatologie. Voor deze laatste dienst ben ik in het bezit van de bijzondere beroepstitel voor neonatologie. in mijn job als hoofdvroedvrouw ben ik de tussenpersoon tussen mijn team vroedvrouwen en de pediaters, de gynaecologen en de anesthesisten. Er worden procedures overlegd om de samenwerking optimaal te organiseren. Iedereen kan mij aanspreken met voorstellen, er is geregeld overleg. Ik had al 5 jaar ervaring als leidinggevende op de dienst heelkunde waar ik door Herman Lanoye uitgebreid werd geïntroduceerd in de wondzorg. Samen met Herman hebben we de opstart van de VAC-therapie gerealiseerd in het AZL. Op de kraamafdeling sta ik, samen met de vroedvrouwen, in voor het organiseren van prenatale lessen en kraambeurzen voor aanstaande ouders. Er is een continue samenwerking met onder andere Kind en Gezin, zelfstandige vroedvrouwen en de burgerlijke stand. Sinds eind vorig jaar zijn we, in samenwerking met partner UZ Gent, gestart met navelstrengbloeddonatie. Ons laatste nieuwe project is dit van inktvisjes voor couveusekindjes. Dit is positief onthaald en verder in deze gAZet leggen we het project uit. Daarnaast zetel ik in het ethisch comité van het ziekenhuis en neem ik deel aan specifieke werkgroepen.
12
Wie ben ik naast het werk?
Ik ben samenwonend, mama van 2 zonen, van 10 en 11 jaar. Dankzij hen ben ik in het voetbalmilieu terecht gekomen. Van leek tot ‘délégé’ en lid van het feestcomité van de jeugd. Het kan verkeren… Daarnaast ben ik lid van het oudercomité van de lagere school. Het organiseren van festiviteiten ligt me wel! Sportief? Geweest… dit probeer ik in te halen door sporadisch eens te lopen en te tennissen. Ik ben graag creatief bezig op alle vlak en ben altijd te vinden voor een gezellig avondje uit. “Werken in AZL betekent voor mij elke dag opnieuw met veel enthousiasme instaan voor de goede organisatie en werking van de kraamafdeling, telkens met de vraag: hoeveel baby’s zullen er vandaag geboren worden? Ik vind het belangrijk dat er een positieve werksfeer is binnen de groep en dat iedereen op een professionele, betrouwbare manier kan samenwerken. Samen streven we naar een goede kwaliteit van de zorg voor de medemens maar ook voor elkaar. Het meest boeiende aan mijn job vind ik de diversiteit van mijn takenpakket als hoofdvroedvrouw, als leidinggevende en als vroedvrouw. Als vroedvrouw ben je niet alleen een medisch deskundige, maar je begeleidt aanstaande ouders door het geven van informatie en ondersteuning. Je bent een vertrouwenspersoon en een warm rustpunt, een belangrijk gegeven tijdens deze bijzondere periode van het leven. Het moeilijkste aan mijn job vind ik heel concreet het slechtnieuwsgesprek bij ouders die hun baby zijn verloren en het maken van een fotoboekje voor hen als herinnering. Het blijft een emotioneel gebeuren, ook voor professionelen.”
Ann De Veerman, hoofdverpleegkundige pediatrie Ik ben Ann De Veerman en heb mijn bachelor in de verpleegkunde behaald in 1984. Een combinatie van werken en studeren leverde mij een diploma op van kaderopleiding, een diploma van verpleegkundige met specialisatie pediatrie en een diploma van specialisatie ziekenhuishygiëne. Na 1 jaar werken in een woonzorgcentrum, waarbij ik geduld en veel liefde voor de (oudere) medemens opbouwde, kon ik in 1985 beginnen in het ziekenhuis op de dienst heelkunde onder andere bij dr. De Clercq. Goed observeren en parameters nemen was de boodschap gedurende de volgende zes jaar. “Goedemorgen, koorts?”, was een door hem veel gestelde vraag. In 1991 kwam een nieuwe uitdaging: werken op een interne dienst onder het alziende oog van Geert Verniers. Kwaliteitszorg geven en samenwerken vormden hier de basis. “Meten is weten”, werd de slogan die werd toegepast! In 1996 begon het avontuur als hoofdverpleegkundige van de pediatrie (de zestiende in de rij!). De eerste dag op de afdeling staat gegrift in mijn geheugen. Mijn stress bereikte zijn hoogtepunt toen een jongen van 5 jaar zich krijsend aanmeldde met een stukje van zijn piemel in een plastiek zakje. Welke hulplijn of cursus kon mij helpen? Naast het leidinggeven en de coördinatie van de dagdagelijkse activiteiten op de pediatrie verving ik af en toe Annick, toen de enige sociale verpleegkundige van het ziekenhuis, tijdens haar verlof. Ik heb dikwijls eens gezucht en verwonderd gekeken. Mijn hulplijn was mijnheer de directeur die eens krabde in zijn toenmalig zwarte weelderige haardos en uiteindelijk kwam alles altijd wel goed. Vóór de ‘zeldzame‘ ziekenhuishygiënisten hun intrede deden in ons ziekenhuis, poogde ik de beginselen van de ziekenhuishygiëne op de afdelingen bij te brengen en volgde ik summier een aantal registraties op.
Sinds begin 2013 werken we in de nieuwbouw pediatrie. Deze lichte, ruime en kindvriendelijke afdeling is een zegen voor de zieke kindjes en hun ouders. Voor de medewerkers geeft dit een ‘boost’ om het nog beter te doen. Ik ben momenteel lid van de volgende werkgroepen: kinderzorg, intrafamiliaal geweld, identitovigilantie en het algologisch team. De blijvende uitdagingen voor de toekomst bestaan erin om kinderen zo weinig mogelijk pijn en angst te bezorgen, hun ziekenhuisverblijf zo aangenaam mogelijk te maken en ouders zo veel mogelijk te betrekken in de zorg voor hun zieke kind.
Wie ben ik naast het werk ?
Een bezige bij die graag geniet van kleine dingen: een etentje, een terrasje, een leuke babbel, een glaasje bubbels in de sauna enz. “Werken in het AZ Lokeren betekent voor mij een kinderdroom die uitgekomen is en waar ik fier op ben. Al 30 jaar kom ik elke werkdag opgewekt en gemotiveerd werken. Ik vind het belangrijk dat een ziek kind zich ‘thuis en goed‘ voelt in het ziekenhuis. Ook de ziekenhuismedewerkers op de pediatrie moeten zich ’thuis’ voelen en graag komen werken. Humor is een must op dienst! Het meest boeiende aan mijn job vind ik het beste uit elke medewerker op dienst halen. Het moeilijkste aan mijn job vind ik alle neuzen in het ziekenhuis in dezelfde richting krijgen om zo kindvriendelijk mogelijk te werken. Wie bedank ik: de directie voor de steun, alle artsen en voornamelijk de pediaters voor de fijne samenwerking, mijn super gemotiveerd verpleegkundig- en onderhoudsteam voor de positieve inzet en het vertrouwen, mijn collega’s voor de (in)formele babbels, en alle andere ziekenhuismedewerkers die het werken in het AZ Lokeren aangenaam maken!”
13
Herman Lanoye, hoofdverpleegkundige heelkunde A Als Marleen schrijft dat de leeftijd van haar team hoofdverpleegkundigen nogal gevarieerd is, is dit een mooie verbloeming om te zeggen dat ik (Herman Lanoye, hoofdverpleegkundige van heelkunde A) de oudste ben. Nu ja, ik ben dan ook al een tijdje werkzaam in het ziekenhuis: op 1 april 1980 ben ik gestart op de dienst intensieve zorgen. Ik heb het ziekenhuis dan ook enorm zien evolueren. De directe zorg voor patiënten blijft mij nog altijd enorm boeien. Ik ben dan ook blij om op een ‘gewone’ verpleegafdeling te mogen werken. Dagelijks heb ik contact met patiënten, soms zeer vluchtig, maar vaak veel diepgaander. In de loop der jaren heb ik de kans gekregen om mij sterk te verdiepen in de wondzorg en de stomazorg.
“Werken in het AZ Lokeren betekent voor mij mee uitbouwen van een zo goed mogelijke verpleegkundige zorg. Ik vind het belangrijk om er te zijn voor mijn team en hoop dat ze het gevoel hebben dat ze steeds op mij kunnen rekenen. De opstelling van de uurroosters en de administratieve verwerking ervan vraagt veel tijd, en dat is een probleem: een dag van een hoofdverpleegkundige is vaak te kort. We hebben studenten van diverse scholen, en ik vind het ook belangrijk om op een professionele manier samen te werken. De mentoren (verpleegkundigen op de afdeling) spelen hierin een cruciale rol. Het meest boeiende aan mijn job vind ik het dagelijks contact met patiënten. Het moeilijkste aan mijn job vind ik de uurroosterplanning. Dit houdt in dat ik moet zorgen dat er voldoende medewerkers op dienst zijn, rekening houdend met de verlofwensen van iedereen en met de opvang van ziekte van personeelsleden. Voor mij is dit vaak een hele kopzorg.” De evolutie van de producten en de manier van werken blijft mij verbazen en boeien. Vooral de psychologische begeleiding (wat doet een stoma met een mens, hoe leer je met zoiets ingrijpends verder te leven...) is een niet te onderschatten deel van onze zorg naar deze patiënten. Als ik een bijdrage kan leveren om iets te betekenen voor zo ‘n patiënt, maakt dat mijn dag goed. Ik sta ter beschikking van collega’s op andere afdelingen voor informatie en hulp bij complexe situaties op het gebied van wondzorg en stomazorg.
Wie ben ik naast het werk?
Ik ben getrouwd met Paulette, heb vier kinderen en zeven kleinkinderen. Ik fiets graag en ga dus vaak met de fiets op verlof. Badminton is mijn favoriete sport (met af en toe een ‘Ibuprofennetje’ lukt dat wel). Ik ben ook een doe-hetzelver en de kinderen weten mij dus wel wonen voor allerlei werkjes. “Het AZ Lokeren is voor mij als een tweede thuis waar ik me goed voel en graag werk. Samen met mijn team wil ik goede zorg kunnen aanbieden aan de patiënten en als team willen we er zijn voor elkaar. Ik vind het belangrijk dat zowel de patiënt, de familie en de medewerkers zichzelf kunnen zijn op de dienst. Het meest boeiende aan mijn job vind ik de variatie. Het moeilijkste aan mijn job vind ik om de harmonie tussen artsen, medewerkers en patiënten te handhaven.”
Sabine Ongena, hoofdverpleegkundige intensieve zorgen Ik ben Sabine Ongena, 43 jaar jong. Ik startte mijn loopbaan in het AZ Lokeren op 1 juli 1992. Ik begon als verpleegkundige op een gemengde afdeling waar interne en heelkundige patiënten verbleven. Toen ik een vervanging kon doen van een zwangere collega op
14
intensieve zorgen, heb ik de microbe van die dienst echt te pakken gekregen en heb ik de opleiding voor de bijzondere beroepstitel spoed en intensieve zorgen gevolgd in Brussel. Om deze beroepstitel te kunnen behouden, dien ik, net als de collega’s verpleegkundigen op intensieve zorgen en spoed, per jaar 16 uren specifieke bijscholing te volgen. Mede door de stimulans van collega’s heb ik twee jaar kaderopleiding gevolgd en heb ik ongeveer twee jaar als ‘interim-hoofdverpleegkundige’ op de afdeling interne gewerkt. Toen Georges De Kimpe, sinds jaar en dag hoofdverpleegkundige van intensieve zorgen, in 2011 in pensioen ging, heb ik die job aangenomen, een combinatie van liefde voor intensieve zorgen en het leidinggeven. Voor de functie hoofdverpleegkundige dienen wij allen jaarlijks 16 uur bijscholing te volgen. Naast mijn dagelijks
werk (uurregeling van de medewerkers, zorg voor alle apparatuur, bestellingen, opvang van en zorg voor het team) ben ik ook vast lid in een aantal werkgroepen. Zo vind je me terug in het algologisch team, het nutritieteam, de werkgroep voor agressie, de werkgroep fixatie en het comité ziekenhuishygiëne. Voor al deze thema’s is er op regelmatige basis een overleg. Daarnaast zijn er nog enkele informaticatoepassingen zoals medicatiebeheer en het
verpleegdossier waarin ik mijn inbreng probeer door te geven. Je kan dus zeggen dat een hoofdverpleegkundige een zeer gevarieerde job heeft.
Wie ben ik naast het werk ? Ik ben een voetbalmama die de taak van ploegafgevaardigde op zich neemt. Tevens zet ik me in voor de jeugdwerking van SV Zaffelare.
“Werken in het AZ Lokeren betekent voor mij 33 jaar mijn volle engagement voor het ziekenhuis. Ik vind het belangrijk dat de patiënt een correcte zorg krijgt en dat er een goede samenwerking is tussen alle actoren op het operatiekwartier. Een goede werksfeer wordt ook door de patiënt als positief ervaren en dit schept vertrouwen. Het meest boeiende aan mijn job vind ik dat elke dag verschillend is. Ik vind het een dagelijkse uitdaging om, door te plannen en bij te sturen, het operatieprogramma vlot te laten verlopen. Het moeilijkste aan mijn job vind ik wanneer ik moeilijke keuzes moet maken. Als hoofdverpleegkundige moet men ook neen durven zeggen.”
Alain Pieters, hoofdverpleegkundige operatiekwartier Ik, Alain Pieters, ben verantwoordelijk voor drie diensten, namelijk het operatiekwartier, de ontwaakzaal en de sterilisatieafdeling. Mijn taak bestaat erin om het operatieprogramma vlot en veilig te laten verlopen door een efficiënte inzet van middelen en personeel. De personeelsplanning en de bijhorende registratie neemt een flinke hap uit mijn tijdsbestek. Ook de administratieve verwerking van alle verbruikte implantaten en het stockbeheer ervan behoort tot mijn takenpakket. Daarnaast is er vaak overleg met de collega’s van het chirurgisch dagziekenhuis, het grootste deel van onze patiënten wordt voor en na de ingreep op het dagziekenhuis verzorgd
en begeleid. Ik ben ook lid van diverse comités zoals de OK-planningscommissie, het algologisch team, de materialencommissie, de werkgroep patiëntveiligheid, de werkgroep identitovigilantie, de werkgroep decubitus enz. Ik ben trots op de realisatie van de nieuwe ontwaakzaal waar het aangenaam werken is voor de medewerkers. Er zijn zeker nog enkele uitdagingen voor de toekomst. Ik hoop nog de nieuwe sterilisatieafdeling te mogen realiseren, zodat de sterilisatiemedewerkers eindelijk over een aangepaste werkruimte beschikken. Wat het operatiekwartier betreft, is de verdere digitalisering van het operatiekwartier in al zijn deelaspecten voor mij een prioriteit.
Wie ben ik naast het werk?
Ik ben getrouwd met Lu en heb 2 dochters Lien en Lisa. Ik houd van tuinieren en reizen. Om de conditie op peil te houden ga ik wekelijks fitnessen en zwemmen en kom ik dagelijks met de fiets naar het werk.
Tamara Van Laere, hoofdverpleegkundige medische beeldvorming Ik ben Tamara Van Laere, 38 jaar, en je kan me sinds kort vinden als hoofdverpleegkundige op de dienst medische beeldvorming en aanverwante diensten (zie Grietje). Ik ben gestart op de afdeling op 21 augustus 2014, voor mij een heel nieuwe afdeling en uitdaging, een afdeling waar ik de komende maanden nog veel moet bijleren. Het is een zeer technische dienst waarbij de verblijfsduur van de patiënt gering is. Het is dus des te belangrijker om de patiënten goed te informeren en het onderzoek vlot te laten verlopen. Het is immers onze betrachting om ervoor te zorgen dat de arts een juiste diagnose kan stellen en de patiënt optimaal kan behandeld worden. Eind november vang ik de bijkomende opleiding radioprotectie aan,
15
die elke verpleegkundige op de dienst medische beeldvorming heeft gevolgd en die meer ingaat op de stralingsprotectie, radiobiologie, enz. Deze opleiding is verplicht voor alle personen die aan ioniserende straling onderworpen zijn. Momenteel ben ik nog geen lid van een werkgroep maar deze kans zal zich in de toekomst zeker aanbieden.
Wie ben ik naast het werk?
Ik ben de partner van David en voorzitster van de Zeelse hondenschool.
“Werken in het AZ Lokeren betekent voor mij: werken dichtbij huis, variatie in het werk en de mogelijkheid om zich te ontplooien. Ik vind het belangrijk dat het team verpleegkundigen en artsen goed samenwerken met wederzijds respect. Het team weet dat mijn deur steeds openstaat. Het meest boeiende aan mijn job vind ik: daar ik net gestart ben op de afdeling, moet ik nog veel leren en dit op zich vind ik al boeiend, een uitdaging waar ik de volle 100% voor ga. Het moeilijkste aan mijn job vind ik dat alles nog ‘brand new’ is.”
als ‘vervanging’ voor een jaar op de dienst interne, toen gelegen op de 3de verdieping. Ondertussen ben ik aan mijn vierde jaar bezig als leidinggevende. Onze afdeling bevindt zich nu op de 4de verdieping, waar ook midcare gevestigd is. Op de midcare is plaats voor 4 patiënten. Op midcare is een 24 uurs-permanentie gewaarborgd door verpleegkundigen die allemaal een extra interne opleiding cardiologie kregen. Vorig jaar heb ik mijn bijzondere beroepstitel behaald in de oncologie omdat ook oncologische patiënten op onze afdeling terecht kwamen voor ambulante chemotherapie. Recent werd de regeling bijgestuurd en komen deze patiënten terecht in het gemengd dagziekenhuis.
Angie Van Peteghem, hoofdverpleegkundige interne/midcare Ik ben Angie Van Peteghem en werkzaam in het ziekenhuis sinds juli 2000. Als nieuwkomer ben ik gestart op de tweede verdieping (algemene chirurgie) om daarna met dezelfde hoofdverpleegkundige mee te verhuizen naar het chirurgisch dagziekenhuis dat toen opgestart werd. In de job als hoofdverpleegkundige ben ik begonnen
Paulette Veldeman, hoofdverpleegkundige dagziekenhuis 16
“Werken in het AZ Lokeren betekent voor mij trouw aan mijn eerste werkgever sinds 2000. Ik vind het belangrijk dat er een goede en vlotte samenwerking is en dat er op een eerlijke manier kan gewerkt worden met en voor mensen. Het meest boeiende aan mijn job vind ik het onvoorspelbare.”
Wie ben ik naast mijn werk? Ik ben gehuwd en heb 2 dochters van 10 jaar en 7 jaar. Reizen en uit eten gaan vind ik super.
Over daghospitalisatie denken velen wellicht dat dit een afdeling is die elke dag een aantal patiënten opneemt en terug naar huis laat gaan. Strikt gezien is dit wel zo, maar het is heel wat meer dan dat. Voor mezelf, Paulette Veldeman, is dit zeker geen ‘uitbolfunctie’ als hoofdverpleegkundige, maar elke dag coördineren, delegeren, constructief samenwerken met diverse artsen, patiënten en medewerkers. De afdeling is sinds kort uitgebreid met de dienst MKA (mond-, kaak-, en aangezichtschirurgie) en met de functie oncologie. Hierdoor is de afdeling niet enkel een chirurgisch, maar ook een niet-chirurgisch dagziekenhuis geworden. Voor mij is het een bijkomende uitdaging om ook dat in goede banen te leiden. Het geeft mij en mijn team een grote voldoening en een enorme afwisseling om iedere dag een groot aantal patiënten op te nemen, hen een veilig en vertrouwd gevoel te geven tijdens hun ‘korte’ verblijf en hen te begeleiden bij het ontslag. Uiteraard zijn er nog veel administratieve taken en is er dagdagelijkse bijsturing in de planning. Het geeft me
extra motivatie om me in te zetten, vanuit mijn ervaring, voor het geven van bijscholing ‘IV-therapie’, in de opstart en verdere ontwikkeling van het algologisch team, en het up-to-date houden van mijn kennis. Mijn doelstelling zal altijd blijven om elke dag te kunnen beginnen met de nodige energie, deze proberen over te brengen op mijn team om zo mee onze afdeling een positieve uitstraling te geven. Ik durf te stellen dat ik, ook al “Werken in het AZ Lokeren betekent voor mij mijn enige werkgever en hopelijk de laatste, ik kan met de fiets naar het werk. De kleinschaligheid is volgens mij een troef. Ik heb toffe collega’s om samen de zorg voor de patiënten op te nemen. Het is hier nog zo slecht niet. Ik vind het belangrijk dat we kort bij elkaar staan, zodat er een directe communicatie mogelijk is en dat alle medewerkers gewaardeerd worden in hun jobuitvoering. Voor mezelf vind ik het belangrijk dat ik aanvaard
zijn niet alle dagen gelijk, elke dag met ‘goesting’ kom werken.
Wie ben ik naast het werk?
Badminton is mijn sport, de zee is mijn vriendin, geef me maar een goed glas wijn en lekker eten. Uitwaaien aan het strand ontspant me. Mijn kinderen en vooral kleinkinderen betekenen alles voor mij, samen met mijn echtgenoot. ben als persoon met mijn kennis en kunde; maar ook met mijn kritische blik. Het meest boeiende aan mijn job vind ik de dagelijkse afwisseling in het werk, de vele contacten met diverse mensen en het coachen van een team. Het moeilijkste aan mijn job vind ik de momenten dat er een slechtnieuwsgesprek nodig is. Ik vind het geven van negatieve kritiek niet simpel. Ik weet dat ‘voor iedereen goed doen’ niet kan.”
uit om het geriatrisch zorgprogramma in het AZ Lokeren verder mee uit te bouwen. Uiteraard is er de patiëntenzorg op de afdeling. Als hoofdverpleegkundige wil ik op de hoogte zijn van de toestand van elke patiënt op de afdeling, zodat ik kan functioneren als tussenpersoon naar artsen, verpleegkundigen, andere zorgverleners en uiteraard de familie. Dit doe ik aan de hand van een bijna dagelijkse zaalronde en overleg met de arts (geriater) en het wekelijkse multidisciplinair team. Hierbij zorg ik voor een haalbare planning van verschillende onderzoeken en waak ik over de kwaliteit van de zorg. Patiënten en familie kunnen steeds bij mij terecht met vragen en klachten.
Sylvie Vernimmen, hoofdverpleegkundige geriatrie Als hoofdverpleegkundige ben ik verantwoordelijk voor de afdeling geriatrie. Ik ben Sylvie Vernimmen en mijn taak situeert zich op verschillende gebieden. Naast de coördinatie rond de patiëntenzorg ben ik vooral verantwoordelijkheid voor het team. Als hoofdverpleegkundige probeer ik onder andere te zorgen voor een haalbaar uurrooster, ben ik het klankbord bij problemen en hoop ik vooral ook een vertrouwenspersoon te zijn voor elke medewerker uit de equipe. Ik wil er voor zorgen dat op de afdeling geriatrie efficiënt wordt gewerkt met oog voor de noden van de geriatrische patiënten, in nauwe samenwerking met de arts-geriater. Door deel uit te maken van verschillende werkgroepen zoals het algologisch team, de werkgroep decubitus, de werkgroep fixatie (met nadruk op fixatiearm beleid), het nutritieteam en de werkgroep ziekenhuishygiëne werk ik kwaliteitsbevorderend. Dit jaar heb ik mijn bijzondere beroepstitel in de geriatrische zorg behaald, een bijkomende opleiding van 2 jaar. Ik kijk er enorm naar
“Werken in AZ Lokeren betekent voor mij deel uitmaken van een heel warme equipe op geriatrie waarbij elke medewerker zich 100% inzet om de patiënten een gevoel van geborgenheid en vertrouwen te geven tijdens hun hospitalisatie. Ik vind het belangrijk dat alle teamleden eerlijk en respectvol omgaan met elkaar, met elke patiënt en de familie. Het verzorgen van een geriatrische patiënt is vaak moeilijk en complex omwille van de multipathologie, waardoor de zorg veel accenten vraagt. Het meest boeiende aan mijn job vind ik de uitdaging om die complexe zorgnoden te begrijpen en te integreren in ons dagdagelijks werk. Het moeilijkste aan mijn job vind ik het teleurstellen van medewerkers en het opvangen van klachten van patiënten en familie.”
Wie ben ik naast het werk? Ik ben getrouwd met Hugo en heb twee dochtertjes van bijna vier en acht jaar. Als hobby ben ik sportschutter, samen met mijn echtgenoot. In het weekend ga ik heel graag winkelen met mijn dochters of vind je me vaak terug in één van de Plopsaparken.
17
Nieuwe diabeteseducator versterkt het diabetesteam AZL Annick Van Driessche Sinds mei 2014, na terugkomst uit bevallingsverlof van haar tweede zoon Leon, maakt vroedvrouw Sarah Ott deel uit van het diabetesteam in het AZ Lokeren. De opleiding tot diabeteseducator volgde ze drie jaar geleden aan de KHBO, toen ze zwanger was van Seppe, haar oudste zoon.
Toen de vacature vrijkwam, werden alle verpleegkundigen die in aanmerking kwamen, dus iedereen in het bezit van het diploma diabeteseducator, gecontacteerd. Sarah hapte onmiddellijk toe. Ze combineert deze functie nu met haar taken als vroedvrouw op de kraamafdeling. Op de vraag of ze als vroedvrouw specifiek aandacht heeft voor diabetes bij zwangere vrouwen, antwoordt ze: “Ik versterk inderdaad het team, maar niet specifiek voor de zwangeren. Ik sta mee in voor alle patiënten van de conventie. Wel komen er steeds meer en meer zwangeren bij die aan diabetes lijden. Zij worden erg intensief begeleid door ons diabetesteam en ik zie hen nadien ook nog eens terug op de kraamafdeling na de bevalling.”
Wat is nu eigenlijk haar taak als diabeteseducator? Op maandag en dinsdag begeleidt Sarah de consultaties van dr. Spijker. Donderdag wordt gereserveerd voor de jaarlijkse onderzoeken die patiënten, ingeschreven in de conventie, moeten ondergaan: een cardiologisch en endocrinologisch onderzoek, een consult bij de podoloog en de oogarts, een EMG, RXthorax en doppleronderzoek, onderzoek van bloed, urine en stoelgang en een bezoekje aan de diëtiste en de diabeteseducator. Op woensdag en vrijdag is er dan tijd voor andere dingen, zoals het informeren en begeleiden van patiënten. Of zoals Sarah het zegt : “Ik heb nu al gemerkt dat luisteren naar de besognes van de mensen een groot deel uitmaakt van zo’n consult.”
18
Waarom besloot Sarah drie jaar geleden de tweejarige opleiding tot diabeteseducator te volgen? “Ik vind diabetes een erg boeiende materie, zeker ook niet de gemakkelijkste. Het is een complexe aandoening met verstrekkende gevolgen en een grote impact op het leven van de patiënt.” De job is best aangenaam en ook de samenwerking met de collega’s verloopt prima: “Ik heb dan wel de opleiding gevolgd, maar ik moet nog veel leren door dit nu in de praktijk toe te passen. Ik leer enorm veel bij door samen te werken met An De Corte en Charlotte Stevens, die al heel wat jaren ervaring hebben.” Sarah kan ook de samenwerking met dr. Spijker en zijn Nederlandse directheid wel appreciëren. Wanneer iets niet naar behoren werd afgehandeld, wordt dit besproken. Anderzijds volgt er een complimentje wanneer het werk goed werd gedaan. Het diabetesteam heeft veel werk. Het aantal patiënten in de conventie blijft groeien, diabetes lijkt in opmars te zijn. Ook zwangere vrouwen worden sinds kort standaard getest op diabetes. Hieruit komen vrij veel positieve gevallen, naar de toekomst toe zal de diagnose en behandeling erg belangrijk worden, zowel voor de (toekomstige) mama als voor de baby, al is zwangerschapsdiabetes gelukkig in veel gevallen van voorbijgaande aard.
Nu ook te
Een nieuwe website voor het AZ Lokeren
bekijken op tablets en smartphones
Tablets, smartphones… je ziet elke dag mensen op straat, op café, in de trein of thuis, met het hoofd naar beneden en de vinger in aanslag, staren naar een of ander scherm. Eventjes op Facebook, een mailtje sturen, het telefoonnummer van het
ziekenhuis opzoeken... en dat is nu juist hetgeen wat niet mogelijk was met onze oude website, we waren niet zichtbaar op mobiele apparaten. Daarom lanceert het AZ Lokeren een volledig vernieuwde website waarbij het mogelijk is om info te vinden over het ziekenhuis op alle mogelijke apparaten. Voor het ziekenhuis is het belangrijk dat we nu altijd te consulteren zijn, maar we vinden het ook belangrijk dat dit in een aangename en gebruiksvriendelijke omgeving kan gebeuren. Via enkele eenvoudige klikken kan de gebruiker alle juiste info vinden. De lay-out van de website is modern en ontworpen rond de vrolijke kleuren van onze huisstijl. Wij zijn erg trots om je deze nieuwe website voor te stellen en hopen dat iedereen, op pc, tablet of smartphone, snel de juiste info terugvindt. Neem snel een kijkje op www.azlokeren.be
19
Evolutie van de behandeling van nierMedisch hoekje
Tot het einde van de jaren ‘70 van vorige eeuw werden nierstenen en de meeste ureterstenen (tussen de nier en de blaas gelegen) behandeld via open operaties met min of meer grote incisies, al naargelang de ligging en soms ook de handigheid van de chirurg. Alleen bij relatief kleine en dicht bij de blaas gelegen stenen werd een poging tot verwijderen ondernomen met een Dormiabasket (het zogenaamd ‘netje of parapluutje’). Dit gebeurde echter volledig blind, zonder de minste visuele controle en met de hoop dat bij het terugtrekken van de basket het steentje en alleen het steentje er in zat, wat niet altijd het geval was. PCNL of percutane nefrolitholapaxis
Nadien werd een nieuwe techniek ongeveer gelijktijdig zowel in Londen en in Mainz op punt gesteld dankzij nieuw ontworpen endoscopische instrumenten: de PCNL of percutane nefrolitholapaxis. Hierbij ging men via een kleine insnede (1 cm) in de rug een posteriorkelk van de nier aanprikken onder echografische of radiologische (scopie) controle. Door deze aanpriknaald kon men een soepele geleider opschuiven tot in het nierbekken. Na het verwijderen van de naald kon men over de geleider het traject tussen de huid en het nierbekken verbreden tot 8mm waarna een nefroscoop in de nier kon aangebracht worden. Zodoende kon de steen gevisualiseerd en onder optische controle verbrijzeld worden, met daarvoor speciaal ontwikkelde toestellen op basis van ultratonen of electrohydraulische golven. Tenslotte werden de steenfragmenten via dezelfde weg verwijderd en werd meestal een katheter tussen de huid en de nier gestoken die 24 à 48 uren ter plaatse bleef tot het bekomen van vrij heldere urine. Deze techniek was vooral van toepassing voor nierstenen en veel moeilijker voor stenen die aan het indalen waren in de urineleider, aangezien de endoscopen toen nog rigied waren. Voordelen waren wel de kleine insnede, een quasi pijnloos en vrij snel postoperatief herstel en de veel kortere hospitalisatieduur (4 dagen versus minimum 1 week bij lumbale insnede voor nierstenen). PCNL werd vanaf 1985 in de toenmalige Stadskliniek Lokeren uitgevoerd.
URS of ureterorenoscopie
Lage ureterstenen dienden echter nog steeds via de Dormiabasket of open operatie verwijderd te worden. Halverwege de jaren ‘80 werden door verschillende endoscopenfabrikanten de eerste rigiede ureteroscopen ontwikkeld, waardoor men onder visuele controle, dus niet meer blind, dicht bij de blaas gelegen stenen vlotter kon verwijderen. Probleem was toen de relatief grote diameter van de endoscopen waardoor het niet altijd mogelijk was vanuit de plasbuis via de blaas tot in de urineleider te geraken, zonder deze soms onherroepelijk te beschadigen.Grotere stenen konden op die manier, onder visuele controle, eerst verbrijzeld worden (met behulp van ultratonen of electrohydraulische golven
20
zoals voor de PCNL) in kleinere fragmenten, die dan één voor één moesten verwijderd worden. Bijkomend probleem was de rigiditeit van de scopen, zodat het quasi onmogelijk was ureterstenen te verwijderen die hoger dan10 cm van de blaas gelegen waren. Geleidelijk aan kwamen er scopen op de markt met een steeds kleinere diameter en een grotere flexibiliteit, zodat de procedure iets minder traumatisch was. Hiermee kon men vlotter iets hoger gelegen stenen verwijderen en soms zelfs tot in het nierbekken geraken. Men kon zo beginnen spreken van URS of ureterorenoscopie. Rigiede ureteroscopie werd vanaf 1987 beschikbaar in Lokeren. Semirigiede scopen werden aangekocht van zodra ze op de markt beschikbaar waren. Deze techniek wordt nog steeds op zeer regelmatige basis uitgevoerd in het AZ Lokeren.
ESWL of Extracorporeal ShockWave Lithotripsy
Dé grote revolutie kwam echter met het ontwikkelen van de extracorporele niersteenverbrijzeling begin van de jaren ‘80 van de vorige eeuw. De Duitse wapenfabrikant Dornier baseerde zich op de schokgolf die geproduceerd werd bij het ontploffen van bommen. Die schokgolf werd nu geproduceerd door een electrode (tot 30000 volt), weerkaatste op een ‘spiegel’ en werd zo geconcentreerd op één bepaald punt dat overeenkwam met de steen. Het milieu, waarin die schokgolf tot tegen het lichaam werd gebracht, was water met een lichte zoutoplossing zodat de eerste toestellen gebruik maakten van een bad waarin de patiënt gedeeltelijk werd ondergedompeld. De eerste toestellen werden rond 1984 gecommercialiseerd en waren aan de dure kant (1 miljoen euro) zodat slechts weinig ziekenhuizen een toestel konden aanschaffen. Daarna kwamen er echter meer en meer fabrikanten van ESWL-toestellen op de markt, dat leidde tot een aanzienlijke prijsdaling enerzijds en een steeds betere techniek en compacter worden van de toestellen anderzijds. Zo verdween bijvoorbeeld het ‘bad’ dat vervangen werd door een zoutwateroplossing binnen een rekbaar membraan dat tegen de patiënt wordt aangebracht. Zo kon het eerste toestel in Lokeren opstarten in 1999. Het grote voordeel van de ESWL is dat men niet alleen
en ureterstenen in de laatste decennia dr. Patrick Dhaenens nierstenen maar ook nog hoge ureterstenen kan proberen verbrijzelen. Hiervoor is geen algemene verdoving noodzakelijk, wel een intraveneuze sedatie. Er is er geen insnede en dus geen litteken, waardoor de patiënt na enkele uren het ziekenhuis kan verlaten. Maar, niet alles is zo mooi als het dikwijls wordt voorgesteld: na het verbrijzelen van de stenen, in weliswaar meestal heel kleine fragmenten, moeten deze laatsten toch nog indalen tot in de blaas om spontaan uitgeplast te worden. Dit gaat soms wel gepaard met pijnklachten. Sommige stenen zijn zo groot dat er meerdere sessies noodzakelijk zijn om ze totaal te doen verdwijnen. Andere stenen zijn dan weer zo hard dat ze moeilijk of niet kunnen verbrijzeld worden en tenslotte zijn bepaalde stenen zodanig in de nier gelokaliseerd dat, ondanks goede verbrijzeling, de fragmenten moeilijk spontaan kunnen verwijderd worden. Dankzij de evolutie van de CT-scan zou het nu mogelijk moeten zijn om de harde stenen op voorhand te selecteren en de behandeling eventueel aan te passen. Zwaarlijvigheid van de patiënten vermindert sterk de uitkomst van de procedure. Bij inname van antistollingsmiddelen dienen deze eerst gestopt te worden en bij positieve urinecultuur dient gewacht te worden tot het bekomen van steriele urine. Bij hartritmestoornissen dient de frequentie van de schokgolven te worden aangepast aan het hartritme van de patiënt en bij dragers van een pacemaker moet deze tijdelijk worden uitgeschakeld.
YAG-laser
Bij de toestellen van de laatste generatie moet veel minder sedatie toegediend worden wegens minder pijnlijk (blijft altijd een subjectief gegeven). Dergelijk toestel is beschikbaar in het AZ Lokeren sinds juni 2014. De laatste nieuwe behandelingsmogelijkheid van o.a. nier- en ureterstenen is de flexibele ureterorenoscoop in combinatie met de Yag-laser. De flexibele ureterorenoscoop kwam begin deze eeuw op de markt maar was nog zeer duur en uitermate fragiel door zijn heel kleine diameter en zeer fijne, broze lichtvezels. Niet zelden diende deze scoop na slechts enkele procedures vervangen te worden, wat de kostprijs per procedure onaanvaardbaar hoog maakte. Door de ontwikkeling van de digitalisering beschikt men sinds enkele jaren over digitale cystoscopen en sinds vorig jaar over digitale ureterorenoscopen waarbij een digitale chip aanwezig is aan het uiteinde van de scoop en er geen lichtvezels meer aanwezig zijn. Dit maakt ze iets minder broos, en doet de kwaliteit van de beelden fors toenemen. Daarnaast is ook de flexibiliteit van de scopen steeds toegenomen zodat men naast de ureter en het nierbekken, quasi alle nierkelken kan bereiken. Dit laat toe om, in combinatie met de Yag-laser, stenen, die niet bereikbaar zijn met semirigiede URS, niet verbrijzelbaar met ESWL of resterend in de kelken na ESWL-sessies, toch te behandelen en zo te komen tot een volledig steenvrije situatie. Het enige minpunt is de hoge prijs van de laserfiber die niet terugbetaald wordt. Hiervoor moet een tussenkomst van de patiënt voorzien worden, die soms, maar niet altijd, terugbetaald wordt door de hospitalisatieverzekering. Ook deze behandelingsmethode werd in de loop van september 2014 opgestart in het AZ Lokeren zodat we nu beschikken over alle mogelijke behandelingsmodaliteiten van nier- en ureterstenen.
ESWL-installatie of Extracorporeal ShockWave Lithotripsy
21
Kleine inktvisjes m
22
met een hart voor couveusekindjes Vanessa De Schouwer
Couveusekindjes op neonatologie krijgen er een handgemaakt kameraadje bij! De nieuwste rage die begin dit jaar vanuit de Scandinavische landen is overgewaaid noemt de'Småbläckfiskar’ ofwel ‘Kleine inktvisjes’. Op korte tijd zijn er in België en Nederland vele ziekenhuizen mee in het vrijwilligersproject gestapt. De inktvisjes zijn gehaakt of gebreid. Opzoekingswerk leert ons dat het eigenlijk octopussen zijn, daarom worden ze in het Zweeds ‘bläckfisk’ genoemd. De inktvisjes zijn bedoeld voor alle couveusekindjes en pasgeboren kindjes verbonden met bewakingsapparatuur. Doordat de baby’s de tentakels kunnen vasthouden zouden ze niet meer zo vaak aan de sondes trekken. Tevens blijkt dat de kindjes er rustig van worden. Het inktvisje zelf is uiteraard ook een mooie knuffel en herinnering voor later.
Veiligheid De inktvisjes moeten aan strenge veiligheidseisen voldoen, het is dus niet de bedoeling om op eigen initiatief een eigen creatie bij een couveusekindje te leggen! De inktvisjes worden gemaakt volgens de regels van de Deense bedenkster. Dit wordt streng gecontroleerd door de ambassadeur die toegewezen wordt aan het ziekenhuis. Voor ons ziekenhuis is dit Veerle Van De Maele. Nadat de inktvisjes zijn gehaakt of gebreid, worden ze verzameld, gecontroleerd, gewassen op 60 °C en nogmaals gecontroleerd. Ze worden vervolgens ingepakt met een briefje en bezorgd aan materniteit, waarna de vroedvrouwen ze gratis kunnen overhandigen aan de ouders.
Ook enthousiast? Schrijf je in via de website www.kleine-inktvisjes.eu. Op de website vind je tevens patronen om de inktvisjes te haken en kan je ook meer info verkrijgen hoe je de inktvisjes dient te overhandigen (dus niet rechtstreeks aan het ziekenhuis, maar aan de organisatie).
23
Bedankt! In de zomer lanceerde de directie een campagne naar medewerkers omtrent correct parkeren en deed een warme oproep om de juiste kant te kiezen, namelijk om te parkeren aan de kant tussen de intensieve zorgen en de medische beeldvorming. Parkeren aan de kant van de keuken is niet toegestaan omwille van het drukke leveranciersverkeer. Om niet meteen met de vinger te willen wijzen, vroeg de directie om een ludieke campagne te ontwerpen. Het directiesecretariaat ontwikkelde, samen met het telesecretariaat, een toffe cartoon. De campagne bestond uit het ophangen van affiches en het steken van briefjes tussen de voorruit van foutgeparkeerde wagens.
De campagne werd goed onthaald. Binnen een paar weken werden er geen foutparkeerders meer gespot en konden de leveranciers zonder moeilijkheden hun goederen leveren aan de keuken. De directie wenst iedereen van harte te bedanken voor de positieve respons op de oproep om niet meer te parkeren aan de kant van de keuken.
VOOR
24
NA
Praatcafé Lotgenotencontact voor personen met kanker In samenwerking met de Vlaamse Liga tegen Kanker organiseert het AZ Lokeren een praatcafé voor kankerpatiënten.
Wat?
Bij een praatcafé komen mensen samen voor een activiteit waarna er ruimte is om in een ongedwongen sfeer contact te leggen met lotgenoten en ervaringen uit te wisselen. Toegang is gratis.
Voor wie? Mensen geconfronteerd met kanker. Ook familie en vrienden zijn welkom. Thema: Gezond de feestdagen door.
Gezond eten is één van de bouwstenen om te streven naar een zo goed mogelijke gezondheid. Zeker bij de confrontatie met kanker kan dit een ondersteuning zijn bij de behandeling en bij het herstel. Tijdens de feestdagen ervaren heel wat mensen dat het niet evident is om een gezond eetpatroon te blijven volgen. Regelmatig en uitgebreid tafelen zorgt bovendien al snel dat we enkele kilo’s bijkomen… Gelukkig kunnen we met heel wat tips deze feestdagen toch gezond doorkomen. Diëtiste Charlotte Stevens bespreekt ze graag met jou aan de hand van verschillende recepten die je ter plaatse kan proeven. Oordeel zelf!
Wanneer? Donderdag 4 december om 14.00 uur Waar? AZ Lokeren, vergaderzaal 5e verdieping Nadien is er ruimte voor een babbel met lotgenoten, de vrijwilligers van de Vlaamse Liga Tegen Kanker en het supportteam van het AZ Lokeren.
Meer info?
Gelieve in te schrijven vóór vrijdag 28 november 2014. Heidi Bruyneel
[email protected] tel. 09 340 83 94
25
Info uit de raad van beheer AANKOOP VAN EEN NIER-, URETER- EN BLAASSTENENLASER Het AZL koopt deze laser aan voor een bedrag van € 30 250 euro incl. btw. Bij deze laser van de laatste generatie inzake niersteenbehandeling dienen we veel minder sedatie toe te dienen wegens minder pijnlijk. AANKOOP VAN SATURATIEMETERS EN MONITORS Ten behoeve van de kraamafdeling en pediatrie zijn nieuwe monitors en saturatiemeters aangekocht voor een totaal bedrag van € 17 660 incl. btw. AANKOOP VAN EEN BILIRUBINEMETER Voor de kraamafdeling is een bilirubinemeter aangekocht ter waarde van € 6 297 incl. btw. Dankzij dit toestel is het niet altijd meer nodig om bij een baby of kindje bloed te prikken voor een test op geelzucht. Het gebruik van een bilirubinemeter is volledig pijnvrij. UPGRADE VIDEOCOLOSCOOP Voor de dienst gastro-enterologie is door de raad van beheer een positief advies gegeven voor een upgrade van de videocoloscoop ter waarde van € 57 013 incl. btw. Dr. Annelies Goegebuer Sinds 1 oktober 2014 is dokter Annelies Goegebuer werkzaam als oftalmoloog in het AZ Lokeren. Zij studeerde in 1999 af als arts aan de Universiteit Gent. Tijdens haar opleiding oftalmologie werkte ze in het CHU te Rijsel in Frankrijk en in het UZ te Gent. Een bijkomende chirurgische opleiding voltooide ze in het oogziekenhuis te Rotterdam. Ze deed daarna gedurende meerdere jaren ervaring op in Dendermonde (az Sint Blasius), gecombineerd met haar praktijk te Lokeren. Zij zal in het AZ Lokeren deel uitmaken van de dienst oftalmologie, waarbij ze zich vooral zal toeleggen op de cataract-, traanweg- en ooglidchirurgie.
hartelijk welkom aan onze nieuwkomers
Personalia
NAAM
DATUM
PLAATS
FUNCTIE
Karen De Meuleneir
01.06.2014
heelkunde B
hoofdverpleegkundige
Jessika Moerman
01.07.2014
interne/midcare
bachelor in de verpleegkunde
Chantal Stevens
01.07.2014
schoonmaak en linnen
huishoudhulp
Carmen Tack
01.07.2014
schoonmaak en linnen
huishoudhulp
Nikki Vagenende
01.07.2014
interne/midcare
gediplomeerd verpleegkunde
Machteld van Remoortere
01.07.2014
geriatrie
bachelor in de verpleegkunde
Lies Verdonck
01.07.2014
keuken
diëtist
Wendy Vervaet
01.07.2014
medische beeldvorming
bachelor in de verpleegkunde
Kimberley Roels
07.07.2014
schoonmaak
huishoudhulp
Angelo Vermeulen
22.07.2014
keuken
kok
Wendy Vermeulen
01.08.2014
keuken
huishoudhulp
WE FELICITEREN DE JONGE OUDERS MET DE GEBOORTE VAN HUN BABY !! Dorine Van Rysseghem (verpleegkundige heelkunde B) is mama geworden van een zoontje Jules op 11 juni 2014. An Roels (verpleegkundige interne/midcare) is mama geworden van een meisje Juline op 15 juli 2014. Isabelle De Vos (verpleegkundige-coördinator heelkunde B) is mama geworden van een zoontje Vic-Leon op 3 augustus 2014.
26
innige deelneming bij het overlijden van De heer Etienne Van Vlierberghe, vader van Nathalie Van Vlierberghe (medewerker directiesecretariaat) en schoonvader van Bert Heye (biotechnieker), overleed op 13 juni 2014. Mevrouw Suzanna Vanderbeke, moeder van dr. Marijke Cosaert (spoedarts) en schoonmoeder van dr. Pierre Pype (vaatchirurg), overleed op 9 juli 2014. Mevrouw Marianne Van Guyse, schoonzus van Kristien Schatteman (medewerker MZG/MVG en patiëntenarchief ), overleed op 19 juli 2014. Mevrouw Jeannine De Grauwe, moeder van Ingeborg De Brul (vroedvrouw kraamafdeling), overleed op 29 juli 2014. Mevrouw Georgette Van Mossevelde, schoonmoeder van Carina Hauman (verpleegkundige heelkunde A), overleed op 11 augustus 2014. De heer Patrick Van Basterlaere, schoonbroer van Steven Pasquet (verpleegkundige geriatrie), overleed op 18 augustus 2014.
Laatste woorden voor Monique D’heer Monique D’heer werd geboren op 22.06.1957. Zij was moeder van een dochter en twee zonen en oma van 6 kleinkinderen. Monique studeerde aan het Hoger Instituut voor Paramedische Beroepen, het vroegere Sint-Vincentius te Gent, waar ze haar diploma als vroedkundige behaalde. Ze startte enthousiast haar loopbaan in het AZ Lokeren op 01.04.1980 op de kraamafdeling en bleef daar werken tot einde 1994. Talloze jonge ouders heeft zij mee begeleid en ondersteund vóór, tijdens en na de bevalling. Monique bleef niet stil zitten, met haar wil om door te zetten startte zij met een kaderopleiding in het UZ Gent. In het 2de jaar moest ze afhaken omwille van gezondheidsredenen. Later maakte ze noodgedwongen de overstap van de zorg aan moeder en kind naar een regelmatiger uurschema overdag in een administratieve job op de dienst MVG/MKG en patiëntenarchief, een pioniersfunctie. In deze materie probeerde Monique zich plichtsgetrouw te verdiepen, ze ondersteunde de verpleegkundigen en artsen maximaal. Een goede dossiervorming op verpleegkundig en medisch vlak, het bewaken van verantwoorde ligdagen gekoppeld aan diagnoses en nevendiagnoses was haar doel. Monique had een sterke visie. Ze legde veel contacten met artsen en verpleegkundigen en was vaak zichtbaar op de afdelingen. Ze was actief in werkgroepen voor het optimaliseren van papieren dossiers en het geven van feedback, zowel intern als aan de overheid. In de 2de helft van 2012 overwoog Monique om terug te keren naar haar oorspronkelijke liefde, nl. de patiëntenzorg. Haar plannen werden gedwarsboomd door een ernstige ziekte en noodgedwongen ging ze met ziekteverlof op 11.12.2012. Monique overleed woensdagochtend 27.08.2014 op de palliatieve eenheid te Dendermonde. Het AZ Lokeren verliest veel te vroeg deze collega met wie het fijn samenwerken was. Meer dan 30 jaar was zij een gewaardeerde medewerker in ons ziekenhuis. De dienst MVG/MKG/patiëntenarchief verliest een warm en genegen persoon. Velen hebben een
mooie herinnering aan haar, op het werkveld of erbuiten, ze was rechtuit en ging ervoor. Altijd probeerde zij zich in te zetten voor het algemeen belang, ze was optimist en had een groot relativeringsvermogen. Monique had een grote liefde voor Afrika. Jaarlijks reisde ze naar Gambia en dan nam ze ingezameld materiaal mee om daar te bezorgen aan de arme families. Ze liet ons hierover een heel mooi artikel na in de gAZet editie oktober 2012 (jaargang 6 – nummer 4). Grote hobby’s van Monique waren patchwork, bloemschikken en decoratie. Zij verzorgde mee de bloemstukjes die werden gebruikt tijdens de AZL-Open Bedrijfsdagen. Tijdens haar ziekteverlof wou ze af en toe afspreken met collega’s/vriendinnen, een koffietje gaan drinken, een terrasje doen. Ze had er zin in, tot ook dat teveel werd en ze besefte dat ze stilaan afscheid moest nemen. Vooral het besef dat ze haar kleinkinderen niet groot zou zien worden deed haar veel verdriet. Ze bleef moedig en heeft met een zekere vrede de laatste momenten doorgebracht met haar familie en vrienden. De zorg en inzet van haar kinderen hielden haar sterk en deden haar enorm deugd, ze vormden een hecht gezin. De vele collega’s van het AZ Lokeren bieden aan de familie van Monique hun innige deelneming aan. door Paulette Veldeman en Annelies Van Damme
27
De prijspuzzel Opgave: raad je plaatje !
Waar is deze foto genomen? De inzet is nog steeds twee tickets voor de cinema.
Antwoorden kunnen vóór 1 november 2014 opgestuurd worden naar
[email protected] of via het postvakje van het directiesecretariaat.
Prijsvraag vorige editie De oplossing van de puzzel van de gAZet editie juli 2014 was: de muursticker op de afdeling pediatrie. Tamara Van Laere (hoofdverpleegkundige RX) is door een onschuldige hand als winnaar uit de bus gekomen en mag op onze kosten met z’n tweeën een avondje naar de cinema.
Uitgebeeld
Verkeerde levering?
Filip en Linn - AZ lokeren
28
