gangsterliefje tegen wil en dank

gangsterliefje tegen wil en dank

Gangsterliefje tegen wil en dank kopie.indd

1

|

Elgraphic - Schiedam

8-3-10

16:02


2

|


8-3-10

16:02

Gangsterliefje tegen wil en dank Het ware verhaal van Priscilla Jourdan, vrouw van voormalig Holleeder-verdachte Marcel Kaatee

Nieuw Amsterdam Uitgevers


3

|


8-3-10

16:02

© 2010 Priscilla Jourdan Alle rechten voorbehouden Omslagontwerp Mulder van Meurs Omslagfoto’s privécollectie auteur Tenzij anders vermeld, zijn de foto’s in het kleurenkatern afkomstig uit de privécollectie van de auteur nur 402/330 isbn 978 90 468 0733 0 www.priscillajourdan.com www.gangsterliefje.nl www.nieuwamsterdam.nl/gangsterliefjetegenwilendank


4

|


8-3-10

16:02

Inhoud

Voorwoord – door Harry Lensink 7 1 De arrestatie 11 2 Modepopje 15 3 Nadere kennismaking 21 4 Marcel Kaatee 33 5 Vrouw van een gedetineerde 44 6 Op bezoek in de gevangenis 56 7 De bruiden van de maffia 67 8 Zoeken naar lijken in Oud-Zuid 74 9 Even in vrijheid 96 10 Orde op zaken stellen 103 11 Definitief op vrije voeten 110 12 De Bunkerdagen 116 13 In hoger beroep 131 14 De media 139 15 De laatste dag van het proces 147


5

|


8-3-10

16:02

Priscilla en Marcel in gelukkiger tijden


6

|


8-3-10

16:02

Voorwoord door Harry Lensink

Soms was het Holleeder-proces spannend. Bijvoorbeeld als de hoofdverdachte zijn verhaal deed. Of als de advocaten, officieren en rechters ruzie hadden. En al helemaal toen er een granaat werd afgeschoten. Maar niet iedere zittingsdag was een avontuur. Veel bezoekers van de Bunker – de extra beveiligde rechtbank in Amsterdam-Osdorp – stapten na een half uurtje teleurgesteld weer op, niet bestand tegen het juridische geneuzel. De volharders probeerden zichzelf wakker te houden met smerige automatenkoffie. Gelukkig was Priscilla Jourdan er. Ze zat er altijd. Meestal rechts vooraan, vlak bij het kogelwerend glas. Zo dicht mogelijk bij haar geliefde, verdachte Marcel Kaatee. En zoals Kaatee niet paste tussen de zware criminelen in de rechtszaal, zo viel vriendin Priscilla uit de toon op de publieke tribune. Immer piekfijn gekleed, altijd vriendelijk, meestal vrolijk en met gevoel voor humor. Een verademing tussen de slecht geklede journalisten, de Bunker-groupies en nieuwsgierige halve zolen. Toegegeven, ook ik heb me wat betreft Marcel Kaatee net als veel van m’n collega’s in eerste instantie laten leiden door het openbaar ministerie. Door de officieren van justitie die de bende van Holleeder neerzetten als een roedel levensgevaarlijke afpersers. Daarbij was Marcel Kaatee de genius die het criminele geld had weggesluisd. Het kon niet missen; daar, op de eerste rij, zat Holleeders minister van financiën. En dus 7


7

|


8-3-10

16:02

paste zijn vriendin, dat geblondeerde vrouwtje met zonnebril en panterjas, helemaal in het beeld: de ultieme gangsterchick! Ik ben snel bekeerd. Na een eerste ontmoeting met Marcel en Priscilla sloeg de twijfel toe: hoe kon deze man, die antwoord had op al onze vragen, schuldig zijn? In de loop van het proces bleef er ook niets overeind van alle narigheid die het OM hem wilde aanwrijven. Maar voor Marcel en Priscilla heeft het lang geduurd. Vanaf de arrestatie begin 2006 tot aan de uitspraak in hoger beroep in juli 2009 hebben ze in onzekerheid verkeerd. En nog steeds vecht het stel tegen het onterechte imago dat hen sindsdien aankleeft. Hoe Priscilla Jourdan die ruim drieënhalf jaar heeft beleefd, heeft ze nu opgetekend. Het is een boek geworden met meerdere boodschappen. Het is het verhaal van een enthousiast, maar ietwat naïef Brabants meisje dat in Amsterdam kennismaakt met de gezichten van de rosse buurt en de snelle wereld van het vastgoed. Het is ook het angstige, kafkaëske relaas van een onschuldig stel dat door het openbaar ministerie en de media op voorhand is veroordeeld. En het is daarmee een aanklacht tegen de manier waarop opsporingsinstanties, verblind door scoringsdrang, schade kunnen aanrichten aan mensen en hun relaties. Dat levert kippenvelmomenten op. Bijvoorbeeld als Priscilla haar vriend ophaalt uit de gevangenis in Zwolle, waar hij buiten op een bankje wacht. Of als ze samen met haar zoon naar het vonnis luistert en denkt dat het verkeerd afloopt voor Marcel Kaatee. Ook valt er wat te lachen, zij het met een grimmige ondertoon. Bijvoorbeeld als politiemensen onder leiding van officier van justitie Fred Teeven tevergeefs de garage van Kaatees huis uitgraven, op zoek naar lijken. ‘In mijn hart ben ik een Tammy Wynette,’ zei ze ooit tegen een krant. Daarmee doet ze zichzelf tekort. Priscilla Jourdan is veel meer, want ze heeft niet alleen naast, maar ook voor Marcel gestaan. Op cruciale momenten – toen hij achter dikke tralies zat – hield ze in haar eentje zijn zaken op de Wallen 8


8

|


8-3-10

16:02

draaiende. Daarmee verdient dit ‘gangsterliefje tegen wil en dank’ respect. En een excuus van alle rechercheurs, officieren van justitie, bankiers, ambtenaren en journalisten die haar en Marcel ten onrechte het etiket ‘schuldig’ hebben opgeplakt. Harry Lensink is misdaadverslaggever van Vrij Nederland

9


9

|


8-3-10

16:02


10

|


8-3-10

16:02

1 De arrestatie

‘Willem Holleeder, een van de ontvoerders van biermagnaat Freddie Heineken, is vannacht bij een grote politieactie gearresteerd. Hij wordt verdacht van afpersing en bedreiging van Amsterdamse vastgoedhandelaren, onder wie de in 2004 geliquideerde Willem Endstra. Ook dertien andere personen die relaties onderhouden met Holleeder zijn aangehouden.’ nova, 30 januari 2006

Eind 2003 besloten Marcel Kaatee en ik om apart te gaan wonen. Sinds het overlijden van mijn broertje Jesse op 9 november 2001 kon ik een aantal onverwerkte zaken uit mijn verleden niet meer onderdrukken. Hoe meer ik daarmee worstelde, hoe meer ik Marcel van me afstootte. De sfeer thuis werd steeds slechter. Hoewel we nog steeds van elkaar hielden, gingen Marcel en ik vooral apart wonen omdat onze zoon Keanu eronder te lijden had. In de weekends waren we vaak wel bij elkaar, en we gingen nog steeds als gezin op vakantie. Omdat mijn problemen niet op te lossen bleken met een goed gesprek en een glas wijn, zocht ik professionele hulp bij een psychotherapeute. Ik wilde er alles aan doen om mijn persoonlijke gevecht te winnen en uiteindelijk weer bij elkaar te kunnen wonen, met zijn drieën, als een harmonieus gezin. De bewuste nacht van 29 januari 2006 verbleef Marcel niet bij ons op de Anton Struikstraat, maar in zijn eigen huis aan 11


11

|


8-3-10

16:02

de Stadionkade. Nadat de wekker was gegaan, zette ik de tv op het rtl Nieuws, zoals elke morgen. De nieuwslezer meldde dat Willem Holleeder was opgepakt. Hmmm, wat vervelend voor hem, dacht ik slaperig. Ik had hem weleens ontmoet: altijd goedgekleed, knap en bovendien erg aardig. Ik had Keanu naar school gebracht en was thuis een beetje aan het rommelen, toen achter mijn televisiemeubel gepiep klonk. Er bleek een muis aan het doodgaan te zijn. Jasses! In lichte paniek belde ik Marcel, maar hij nam niet op. Uiteindelijk sprak ik zijn voicemail in, en vroeg of hij zo snel mogelijk naar me toe kon komen. Marcel reageerde altijd meteen op mijn telefoontjes, dus toen ik rond elf uur nog steeds niets had gehoord, begon ik me een beetje zorgen te maken. Waarom belde hij me niet terug? Ik dacht weer aan het nieuws van die ochtend en zette teletekst aan. Daar las ik dat, naast Willem Holleeder, ook een groep medeverdachten was opgepakt en daar zat ene Marcel K. uit Amsterdam bij. Ik kon mijn ogen niet geloven. hoeveel mensen uit amsterdam heten er marcel k. en waren in verband te brengen met willem h.?! Bibberend belde ik Marcels advocaat Jan-Hein Kuijpers. Die had hij in de arm genomen toen hij in 2005 in enkele publicaties in Revu en Het Parool op een kwalijke manier was gelinkt aan Willem Endstra en Willem Holleeder, die een conflict met elkaar zouden hebben. Kuijpers bevestigde de arrestatie. Veel kon hij er nog niet over zeggen, maar wel dat Marcel ’s ochtends was opgepakt en net als de andere gearresteerden werd verdacht van het deelnemen aan een criminele organisatie. ‘En Marcel zit in alle beperkingen,’ voegde Kuijpers er aan toe. Ik vroeg hem wat dat betekende. Hij legde uit dat je dan van ieder contact met de buitenwereld bent afgesneden: geen krant, geen televisie, geen telefoontjes en geen bezoek behalve van je advocaat. Marcel bleek rond zes uur die ochtend gearresteerd te zijn toen hij op het punt stond om met zijn vader naar Den Haag 12


12

|


8-3-10

16:02

te vertrekken, waar hij een afspraak in het ziekenhuis had. Marcel was zijn deur aan de Stadionkade uitgekomen en werd direct in de boeien geslagen en afgevoerd naar een politiecel in Amsterdam-Osdorp. Zijn vader wist niet wat hem overkwam. De arme man heeft daarna nog uren ‘vastgezeten’ in het appartement van Marcel, omdat daar natuurlijk de boel ondersteboven werd gehaald. Na het verbijsterende telefoontje met Kuijpers sloeg bij mij de twijfel toe. Het nieuws was op rtl geweest, op het NOS Journaal en stond nu al op teletekst van alle zenders. Als een arrestatie zo breed uitgemeten werd in de media, moest er wel iets heel ernstigs aan de hand zijn. Zittend op de rand van de salontafel, dacht ik aan die ochtend dik acht jaar eerder, toen we samen door een gewapend arrestatieteam van ons bed gelicht waren. Marcel werd meegenomen, maar al snel bleek het allemaal ten onrechte te zijn, maar nu gebeurde het dus weer! Kende ik Marcel wel zo goed als ik dacht? Had hij nu wél iets op zijn kerfstok? Was er iets gebeurd wat ik niet wist? En hij was nota bene gearresteerd samen met Willem Holleeder, met wie hij volgens mij de laatste jaren geen contact meer had. Ik wist niet wat ik ervan moest denken. Ik voelde dezelfde angst en twijfel als in 1997. Toen liep het goed af, maar zou dat deze keer ook het geval zijn? Gaandeweg drong tot me door dat het deze keer langer zou duren. De nieuwsberichten over de Holleeder-zaak waren all over. Alle nieuwsuitzendingen en actualiteitenprogramma’s en teletekst van alle zenders besteedden er aandacht aan. De kranten en tijdschriften die erover schreven waren niet aan te slepen. Marcel werd afgeschilderd als ‘het financiële brein’ van de afpersings- en witwasorganisatie van Willem Holleeder. Er werden hele items aan Marcel gewijd. Op een zeker moment was Keanu op zolder aan het computeren met de televisie aan; ik was beneden en had ook de televisie aan. Kennelijk hadden 13


13

|


8-3-10

16:02

we ’m allebei op het rtl Nieuws van half acht staan, want opeens kwam Keanu naar beneden gestormd en vertelde wat ik ook zag: ‘Mam! Mam! Het gaat over papa op het nieuws! Ze zeggen Marcel Kaatee, die ook wel Dice wordt genoemd.’ Een andere keer was er een reportage waarbij een organogram werd getoond van de vermeende Holleeder-bende, met aan het hoofd van de financiële tak: ‘Marcel “Dice” Kaatee, de gitarist van funkband Seven Eleven’ met een grote foto erbij. De getoonde foto was echter niet van Marcel, maar van Bart Verhoeven, de bassist van zijn band. Nou, die heeft het geweten de volgende dag op zijn werk! De mediahype rond de zaak werd steeds groter. De berichten volgden elkaar in rap tempo op en de daden die de criminele bende zou hebben gepleegd werden almaar erger. Het zag er niet naar uit dat Marcel snel zou worden vrijgelaten. Voor hem was deze situatie natuurlijk vreselijk en ik begreep dat ik hem moest steunen. Stilletjes baalde ik omdat hij, juist op dit moment, mijn steun en toeverlaat zou moeten zijn.

14


14

|


8-3-10

16:02

gangsterliefje tegen wil en dank

Recommend Documents