Frankrijk De Landingen

Frankrijk “De Landingen” Voorbereidingen: 

In de winter van 1943-1944 werd gewerkt aan de bouw van geprefabriceerde drijvende havens een les die was getrokken uit de commandooverval op Dieppe in 1942, die vele mensenlevens had gekost - en van invasievaartuigen.



Tegelijkertijd werden legeroefeningen gehouden.



Op 24 december 1943 werd generaal Eisenhower benoemd tot opperbevelhebber van alle geallieerde troepen in Europa en werd generaal Montgomery verantwoordelijk gesteld voor de tactische coordinatie van de grondtroepen (de 21ste legergroep) die bij Operatie Overlord waren betrokken.







Op 6 maart 1944 begonnen de luchtaanvallen die ten doel hadden de Franse spoorwegen lam te leggen, nadat het Franse verzet al de nodige vernielingen had aangebracht. In het voorjaar van 1944 had maarschalk Rommel verdedigingswerken laten aanbrengen langs de stranden en in het gebied daarachter. Deze verdedigingswerken moesten dus bij de landing eerst uit de weg worden geruimd door tanks als bulldozers te gebruiken of kikvorsmannen in te zetten

Bevelhebbers tijdens de invasie van Normandië:  Generaal Dwight Eisenhower (18901969) was de geallieerde opperbevelhebber bij Operatie Overlord. Hij was erbij toen de Duitse capitulatie op 8 mei 1945 in Berlijn werd getekend. Vervolgens werd Eisenhower van 1953 tot 1961 president van de Verenigde Staten.  Generaal George Patton (1885-1945) voerde het bevel over het 3de Amerikaanse leger. Na de doorbraak bij Avranches veroverden zijn eenheden Bretagne en het Bekken van Parijs, namen deel aan de verdediging van Bastogne tijdens het Ardennenoffensief en rukten ten slotte tot Bohemen op.  Generaal Omar Bradley (1893-1981) voerde het bevel over de Amerikaanse aanvalstroepen b j de landing. Hij trok vervolgens met zijn manschappen vanuit Bretagne dwars door Europa naar de Elbe op.  Generaal Bernard Montgomery (18871976) voerde het bevel over de landstrijdkrachten b j de landing van de geallieerden. Daarna leidde h j de noordelijke vleugel van de 21 e Britse legergroep door Nederland en Denemarken op weg naar de Baltische zee.  Generaal Philippe de Hauteclocque (1902-1947), beter bekend als Leclerc. was bevelhebber van de 2e pantserdivisie van de Vrije Franse Strijdkrachten. Hij landde op 1 augustus op Utah Beach en voerde zijn divisie van de Cotentin naar Colmar, waarbij h j onderweg Parijs bevrijdde. Veldmaarschalk Erwin Rommel (18911944) was de opperbevelhebber van de Duitse strijdkrachten langs de kust van de Noordzee en de Atlantische Oceaan en voerde het bevel over de legergroep. Hij raakte gewond op 17 juni, werd verdacht van deelname aan een samenzwering tegen Hitler en pleegde op 14 oktober 1944 zelfmoord.

1 Samengesteld door: BusTic.nl 5/26/2014

Frankrijk “De Landingen” Eerste week van de invasie 1



Oorspronkelijk was D-day gepland op 5 juni, maar door het slechte weer moest de operatie 24 uur worden uitgesteld.



In de eerste ochtenduren van 6 juni 1944 sloegen grondtroepen uit GrootBrittannië en de Commonwealth bruggenhoofden bij Sword, Juno en Gold en sloten zij zich snel aan bij de luchtlandingstroepen die verder naar het oosten waren geparachuteerd.



De Amerikanen, die op Omaha Beach landden, konden zich pas bij hun luchtlandingstroepen aansluiten na de verovering van Carentan op 12 juni.



Slaan van een bruggenhoofd - Er werden gestage, maar niet overal even grote vorderingen gemaakt.



De Amerikanen stonden voor Caumont op 13 juni. De Britten en Canadezen werden op 7 juni door hevige gevechten opgehouden bij Tilly-surSeulles, 6 km ten noorden van Caen, en braken pas op 20 juni door (het dorp ging zo'n twintig keer van de ene in de andere hand over).



Zoals Montgomery al had voorspeld, werd het gebied rond Caen het hoofdscharnier van de hele frontlinie.


Frankrijk “De Landingen” Schiereiland van de Cotentin afgesneden en Cherbourg veroverd 2

 

3

De Amerikanen zetten de aanval op de Cotentin op 13 juni in en veroverden het schiereiland definitief met de inname van Barneville op 18 juni. Daarna trokken zij verder naar het noorden om Cherbourg aan te vallen, dat op 26 juni in hun handen viel, een overwinning die de geallieerde aanvoerlijnen veilig stelde.

Slag bij de Odon en de verovering van Caen Op 26 juni begon een zware strijd, die een hele maand zou duren, om stroomopwaarts van Caen de Odon over te steken en heuvel nr. 112 te veroveren. Om Caen te veroveren, besloot Montgomery tot een omtrekkende beweging vanuit het zuidwesten. Het stadsgedeelte op de linkeroever werd vanuit het westen en noordoosten met een grote troepenmacht aangevallen. Caen viel op 9 juli. Voorbereiding op de doorbraak 

Laten wij zo veel mogelijk vijandelijke divisies zien te houden aan onze oostflank. tussen Caen en Villers-Bocage, en de westflank van de legergroep in een grote omtrekkende beweging naar het zuidoosten brengen, om zo de terugtocht van de Duitse divisie af te snijden,' zo luidde begin juli een bevel van Montgomery.

Oorlog tussen de hagen 

Voor de Amerikaanse soldaten van 1944 kan de Cotentincampagne - het oprukken naar Cherbourg en de Slag bij St-Lô - worden samengevat in de woorden 'oorlog tussen de hagen.



Een landschap van groene hagen en holle wegen, zoals Normandië dat heeft, was de Amerikanen onbekend en vormde een onplezierige verrassing voor de troepen.



Voor een defensieve oorlogvoering en guerrillatactieken bood het terrein echter oneindig veel mogelijkheden.



Moderne wapens konden hier nauwelijks worden gebruikt: zware granaten hadden vrijwel geen effect op de met bomen begroeide wallen, die ideale natuurlijke antitankbarrières bleken; de wegen waren nauwelijks breed genoeg voor pantserwagens en alleen infanteristen konden successen behalen in deze 'hel van hagen'.



De strijd tegen onzichtbare vijanden was een uitputtingsslag; het was al een overwinning om een veld of een boomgaard over te steken.



Slechts langzaam werden er vorderingen gemaakt, waarbij de afgelegde afstand dikwijls in het aantal hagen werd uitgedrukt. 3

Samengesteld door: BusTic.nl 5/26/2014

Frankrijk “De Landingen” 

Het terrein moest zijn schoongeveegd voordat de tanks in actie konden komen.



Om deze zo goed mogelijk te laten opereren, bedacht een Amerikaanse sergeant een systeem waarbij een scherp stuk staal als een soort ploeg aan de voorkant van iedere tank werd bevestigd. Slag om St-Lô

4

5



Geconfronteerd met hevig verzet van de Duitse kant begon het 8e Amerikaanse legerkorps op 3 juli een offensief in de richting van het knooppunt van wegen bij St-Lô, om op die manier een betere positie te bemachtigen voor de grootschalige operaties die nog moesten volgen.



Er werd hevig gevochten om La Hayedu-Puits en Mont Castre en in dit gebied moesten de troepen vanwege het coulisselandschap hun tactieken aanpassen. St-Lô viel op 19 juli en de Amerikanen verschansten zich achter de lijn LessayPériers-St-Ló.



Rond Caen werd op dat moment weinig vooruitgang geboekt.



De poging om een doorbraak te forceren naar het zuidwesten van de stad liep op 19 juli spaak in de sector Bourguébus.



Gedurende de week van 19 tot 25 juli, waaraan geen einde leek te komen, werden de operaties aan alle fronten opgeschort als gevolg van het slechte weer. De doorbraak: Operatie Cobra



Op het middaguur van 25 juli ging het 7e korps na een hevig luchtbombardement ten westen van St-Lô tot de aanval over en kwam het 8ste korps in actie tussen Périers en Lessay.



Op 28 juli reden de geallieerde pantsereenheden ver de hoofdwegen, waarbij ze grote omtrekkende bewegingen maakten. Coutances viel op 28 juli, Granville en Avranches volgden op 31 juli.



Op 1 augustus nam generaal Patton het bevel over het 3de Amerikaanse leger en startte een bliksemoorlog.



Het 8ste korps rukte op naar Bretagne (Rennes viel op 4 augustus en Nantes op 12 augustus), terwijl het 15de korps en de Franse 2de pantserdivisie onder generaal Leclerc op 9 augustus snel in oostelijke richting oprukten naar Laval en Le Mans.


Frankrijk “De Landingen” Uitval ten zuiden van Caen 6

7



Montgomery ondersteunde deze operaties door het 1ste Canadese leger onder generaal Crerar te laten oprukken tot de weg van Caen naar Falaise, aan de oostgrens van het front.



De Britse divisies, die vanuit Caumont en VillersBocage op 5 augustus naar het zuidoosten trokken, lieten de laatste verdedigingsljn op de westoever van de Orne sneuvelen. Slag bij de Duitse enclave Falaise-Mortain



Toen de achterhoede van het 7de Duitse leger door het Amerikaanse 15e korps werd bedreigd en aan de noordkant de Britse strijdkrachten oprukten, gaf Hitler zelf bevel tot een tegenoffensief om de bevoorradingslijnen van het Amerikaanse 3de leger af te snijden door het knelpunt bij Avranches in handen te krijgen.



In de nacht van 6 op 7 augustus lanceerde het 7de Duitse leger een tegenaanval in het westen, in de buurt van Mortain. Al bij het krieken van de dag bracht de geallieerde luchtmacht de Duitsers zware schade toe.



Na een week van zware gevechten trokken dezen zich op 12 augustus in oostelijke richting terug. Ondertussen trok de 2de Franse divisie noordwaarts vanuit Le Mans, nam Alencon in op 12 augustus; op 13 augustus sneden zij de weg tussen Parijs en Granville bij Écouché af.



De Canadezen, die tussen 9 en 14 augustus door de Duitsers werden tegengehouden bij de rivier de Lajson, vielen op 17 augustus Falaise binnen.



Toen zij zich op 19 augustus bij Chambois bij de Amerikanen voegden, zat het 7de Duitse leger ook aan de noordkant in de tang, hetgeen leidde tot overgave van dat leger in Tournai-sur-Dives.



Op 21 augustus, bij het invallen van de duisternis, was Normandië in geallieerde handen. In de strijd waren in totaal 640 000 Duitse soldaten gesneuveld, gewond of gevangengenomen.


Frankrijk “De Landingen” WEDEROPBOUW Omvang van de verwoestingen: 

 

Net als Groot-Brittannië, maar in tegenstelling tot vele andere streken in Frankrijk en Europa, had Normandië eeuwenlang geen enkele invasie gekend. Het was sinds de godsdienstoorlogen in de 16de eeuw voor verwoestingen gespaard gebleven en de steden waren dan ook nauwelijks veranderd in de tussentijd. De Duitse invasie van 1940 en de luchtbombardementen en militaire operaties van 1944 brachten enorm veel schade toe aan vr jwel alle grote Normandische steden, zoals Rouen, Le Havre, Caen en Lisieux. Voor 586 van de 3400 Normandische gemeenten werden plannen uitgewerkt om te voldoen aan de eisen van de moderne tijd. zoals het toenemende autobezit en daarmee het drukkere stadsverkeer. Ook werd rekening gehouden met de veranderende inzichten ten aanzien van de sociale woningbouw.

Stadsplanning en herbouw:  



Door de moderne stadplannjng maakten nauwe, kronkelende hoofdstraten plaats voor brede, rechte doorgangswegen, die geschikt zij voor het groeiende verkeersaanbod. Er werden plantsoenen, parken e parkeerterreinen aangelegd, huizen, flats en kantoren gebouwd. Dorpen en stede kregen opnieuw een eigen karakter. Huizen op de Normandische laag- en hoogvla worden weer opgetrokken in kalksteen, en in de bosgebieden worden zandsteen graniet en baksteen in combinatie met moderne materialen gebruikt. Talrijke historische monumenten waren beschadigd, maar de meeste daarvan zijn gerestaureert en komen nu zelfs beter tot hun recht doordat er weer ruimte omheen is.


Frankrijk “De Landingen” NORMANDY AMERICAN NATIONAL CEMETERY & MEMORIAL Tussen Colleville-sur-Mer en St-Laurent-sur-Mer, vanaf de D541 de N814 op (tenzij u vanaf Wn 62 komt, dan wijst het zichzelf).

Na Colleville-sur-Mer is het een kleine rit naar het Normandy American Cemetery & Memorial. Deze indrukwekkende begraafplaats is bijna 70 hectaren groot en bevat 9.387 Amerikaanse graven waarvan 307 onbekend. De speelfilm 'Saving Private Ryan' begint met een scène op deze begraafplaats. U hoeft geen moeite te doen om het graf van Captain John Miller (een fictieve rol van Tom Hanks) te zoeken, die ligt hier niet (er ligt trouwens wel een John Miller, een Private First Class die op 19 juli, 1944 sneuvelde. Deze Miller is te vinden in Plot C, Rij 19, Graf 26). De eerste stop vanaf de parkeerplaats, die u niet mag overslaan, is het indrukwekkende herinneringscentrum. U betreedt eerst de hedendaagse Amerikaanse werkelijkheid, want de tassen worden gecontroleerd, alsof u op een vliegveld bent. Menig museum kan jaloers zijn op de sobere en toch overweldigende confrontatie in dit gebouw dat de bezoeker diep zal raken.


Frankrijk “De Landingen”

Niet de John Miller uit 'Saving Private Ryan' (Met dank aan Johan Vervoort) Het meest beroemde graf hier is die van Brigadier General Theodore Roosevelt Jr. (zoon van President "Teddy") op Plot D, Rij 28, Graf 45 (12 juli 1944, kreeg hij een hartaanval in een boomgaard bij Carentan (57 jaar). Naast Theodore ligt zijn broer Quentin, een Eerste Wereldoorlog vliegenier die op 14 juli 1918 omkwam. Er liggen hier 33 "paren" broers en een vader en zoon (Col. Ollie Reed en Ollie Jr.) op Plot E, Rij 20, Graf 19. 14.000 gesneuvelde kameraden werden naar de Verenigde Staten terug gescheept.



Brigadier General Theodore Roosevelt Jr., en zijn graf HET MEMORIAL: Het Memorial kijkt uit over een rechthoekige vijver vanwaar u een indrukwekkende blik kunt werpen over de hagelwitte grafzerken. In het Memorial zijn aan beide zijden gevechtskaarten afgebeeld in gekleurd emaile. Geflankeerd door twee bronzen urnen staat het standbeeld The Spirit of American Youth Rising From the Waves, door Donald de Lue uit New York (zie foto onder aan deze pagina). Achter het Memorial is de 'Garden of the Missing' met de namen van 1557 vermisten.


Frankrijk “De Landingen” Vanaf de begraafplaats loopt ook een pad naar beneden naar het strand met uitleg op borden over de invasiestranden. Volgt u het pad naar beneden dan komt u op het strand van de sector 'Easy-Red'. De American National Cemetery is dagelijks geopend vanaf half april tot half september van 09.00 tot 18.00 uur. De rest van het jaar is het geopend van 10.00 tot 17.00 uur. Medal of Honor Er liggen op deze begraafplaats drie omgekomen militairen met het Congressional Medal of Honor. Deze graven zijn te herkennen door hun gouden belettering op de zerken. Niet alleen Roosevelt is een bezitter van de Medal of Honor, ook Frank D. Peregory en First Lieutenant Jimmie W. Monteith behoren tot de dragers van deze medaille. Monteith landde op D-Day nabij Colleville-sur-Mer onder zwaar Duits vuur. Zonder aan zijn eigen veiligheid te denken begon hij manschappen naar de top van de klif te leiden.

Het graf van 1st Lt. Jimmie Walter Monteith, Jr. Monteith zag twee tanks die niet de geschikte positie hadden om effectief vuur af te geven. Door een mijnenveld leidde hij daarop de twee tanks naar een betere opstelling die daarop enkele vijandelijke stellingen uitschakelden. Hierna begon hij de defensie van zijn troepen weer aan te geven. Herhaaldelijk rende hij over open terrein 200 tot 300 meter onder dodelijk vuur. Toen de eenheid van Lt Monteith omsingeld werd probeerde hij zijn mannen uit deze situatie te leiden, maar helaas werd Montheith dodelijk getroffen. Door zijn heldenmoed en leiderschap werd hem daarop de Medal of Honor toegekend. Men vindt zijn graf in de sector I, rij 20, graf 12.


Frankrijk “De Landingen” Voor een uit te printen achtergrond (alleen in het engels) klik op de: officiele uitgave American Battle Monuments Commission

Sinds 2004 staat het monument 'Les Braves' op het strand bij St-Laurent-sur-Mer. OMAHA BEACH, NAAR VIERVILLE-SUR-MER Als u door St-Laurent-sur-Mer afzakt, via het Musée Omaha 6 Juin 1944 waar u een bezoek kunt brengen (zie de volgende pagina), naar Omaha Beach, ziet u direct voor u het grote natuurstenen monument met daarachter, in het zand gestoken, het enorme metalen monument 'Les Braves'. Als u rechts aanhoudt komt u uit bij de sector EASY-Green, bekend als 'de Vallei van Ruquet', zie vorige pagina. Hou links aan om naar Vierville-sur-Mer te gaan via de boulevard. Op enkele tientallen meters links van het grote monument, hangt een kleine bronzen plaquette aan de zeemuur. Deze is daar geplaatst om de kleinschalige commando actie te herdenken welke onder de naam Operation Aquatint op dit strand en omgeving plaatst vond.



Deze kleine plaquette welke herinnert aan Operation Aquatint Om de sterkte te onderzoeken langs de kusten die als landingstranden voor de Geallieerden konden worden aangewezen, was het nodig om met een kleine, zogenaamde Small Scale Raiding Force (SSRF), commando acties te ondernemen. Omaha Beach werd aangedaan op 13 september 1942, iets na middernacht, toen 11 commando’s nabij Les Moulins (het latere Wn 65) onder leiding van Major 'Gus' March-Phillipps hier aan land gingen. Al snel werden de mannen ontdekt en een vuurgevecht brak uit. Na de ongelijke strijd waren drie man omgekomen, waaronder Major March-Phillipps. Vier werden direct gevangen genomen, en vier anderen wisten in eerste instantie te ontsnappen, maar werden later ook gepakt, waaronder de Nederlandse commando Jan Helling (Jan Hollings). De plaquette is ter hoogte aangebracht waar Major March-Phillipps werd gevonden. Na een paar honderd meter (orientatiepunt: iets voorbij de tennisbaan) ziet u aan de linkerkant een monument. Dit is de plek waar het eerste Amerikaanse oorlogsgravenveld werd ingericht op Franse bodem. De lichamen werden later overgebracht naar The American National Cemetery, bij Colleville-sur-Mer.



Dit monument geeft de plaats aan van de eerste Amerikaanse begraafplaats 6 JUNI 1944, 06.36 UUR OBJECT: OMAHA BEACH, "DOG" SECTOR, VIERVILLE-SUR-MER In de sector 'DOG' (en EASY-green), van St.Laurent-sur-Mer tot Vierville-sur-Mer, landde het 116th Infantry Regiment (29th Div.) in de eerste golf. De sectoren 'EASY' en 'FOX', ter hoogte van Colleville-sur-Mer, was voor het 16th Infantry Regiment (1st Div.). Vanaf het begin loopt alles fout. De broodnodige steun van tanks, zoals van de DD tanks, daarvan bereiken maar een paar het strand. De meeste waren te ver op zee uitgezet en verzwolgen door de golven. Ook het inleidende bombardement door bommenwerpers was mislukt, de bommen vielen veel te ver landinwaarts. Het goed getrainde Duitse 352nd Division liet de landingsboten rustig naar het strand komen.



Een goed uitzicht over de stranden is vanuit de duinen bij Wn 73, Vierville-sur-Mer. Zodra de eerste kleppen vielen van de landingsboten, om 06.36 uur, brak de hel los. In paniek sprongen de soldaten over de zijkanten van de landingsboten en vele verdronken onder het zware gewicht van hun bepakkingen. Dertig man van LCA (Landing Craft Assault) No 1015 werden allemaal gedood door machinegeweervuur. Binnen 7 á 10 minuten had Company A van het 116th Inf. Reg. al haar officieren verloren, 10 minuten later was de aanvalsmacht gereduceerd tot een klein reddingsteam dat probeerde hun makkers uit het bloedkolkende water te redden. Het 116th viel onder het 29th Division van de National Guard Division. Hierdoor was het 116th één grote vriendenkring. Sommigen kenden elkaar van kinds af aan. Van het 1st Battalion waren Company A, B & D gerekruteerd uit de plaatsen Bedord, Lynchburg en Roanoke, Virginia. Uit het 3000 tellende plaatsje Bedford sneuvelden hier op Omaha 23 jonge mannen. Ook drie 'setjes' broers kwamen hier om.


Frankrijk “De Landingen” Omaha Beach, een LCVP heeft haar kostbare lading afgezet De landingen werden uitgevoerd tijdens het opkomen van de vloed. Terwijl de ene golf gevechtstroepen na de andere binnenliep en het strand vol liep met voertuigen (die vrijwel direct werden uitgeschakeld) was de chaos compleet. De ‘Exit DOG-1’ bij Vierville-sur-Mer was geblokkeerd door een betonnen versperring en er was ook geen doorkomen aan vanwege het aanhoudende regenen van Duits vuur. De USS Texas probeerde met haar enorme geschut de betonnen barrière weg te schieten, maar slaagde daar niet in. De anti-tank muur zou pas rond 17.00 uur in de middag opgeblazen worden.

De rode onderbroken lijn geeft de positie aan van de betonnen barrière Hiertoe werd onder bescherming van een bulldozer TNT en C4 naar de muur gebracht. Anders dan op de plaquette staat, zou niet de 121 Engineer Combat Battalion (ECB) daar verantwoordelijk voor zijn, maar de 147th ECB (aldus de veteraan Don 'Ducky' Robertson ). De positie waar de betonnen barrière ooit zat, tussen de rotswand en een kazemat van Wn 72, wordt aangegeven met een bronzen plaquette. In deze kazemat is nog het 8,8cm kanon te vinden dat zo moorddadig huishield onder de landende Amerikaanse troepen.



De bronzen plaquette op de plaats waar ooit de betonnen barrière stond Vierville-sur-Mer was een zwaar verdedigde positie. Niet alleen was de doorgang versperd met een betonnen muur, ook enkele zware kazematten lagen op dit punt, Wn 72. Iets meer naar het westen, tegen de heuvel op ligt Wn 73. Staande bij Wn 72 ziet men duidelijk het gapende gat van een kleine bunker voor een 7,5cm kanon tegen de heuvel liggen.



Het 8,8cm PAK 43/41 kanon staat nog steeds in de kazemat van Wn 72 Wn 71 ligt globaal boven de bronzen plaquette voor de betonnen muur. Een mooi spoor is hier van te vinden door richting Vierville-sur-Mer te rijden en als men de bocht door is, naar links te kijken om een opvallende machinegeweerpost te zien geïntegreerd in de rotswand. Het is mogelijk om meer sporen boven te bekijken van Wn 71, (ga daarvoor de achterliggende woonwijk in en lopende naar de rand van de klif) maar is alleen interessant voor iemand die alles gezien wil hebben.



De opvallende positie van een machinegeweerpost van Wn 71 in de rotswand Ditzelfde geldt voor het bezoeken van Wn 73. Er is weinig van terug te vinden voor een hele klim- en klauter partij. Toch ligt hier wel een interessante bunker. Deze heeft haar schootsveld niet richting het strand maar richting het dorp Vierville-surMer, met name richting de kerk. Verder was hier het zogenaamde ‘versterkte huis’ te vinden. Dit was een doelwit voor de Rangers. De laatste stukken ruïne van het huis zijn in 1990 neergehaald. Er liggen nog wat stukken steen en er is nog een kleine bunker te vinden.



De belangrijkste kazemat van Wn 73, voor een 7,5cmm kanon, uitkijkende over Omaha Beach, sector 'DOG' Het gebied rond Vierville-sur-Mer herbergt nog veel resten van D-Day. Bij laag water zijn nog delen van de Mulberry ‘A’ haven te zien. En als men de tijd heeft is een wandeling boven op de klippen zeer de moeite waard. Op de volgende pagina nog een kort vervolg over deze sector, Omaha Beach.



Wn 72, de kazemat voor de 5cm, Toen en Nu (Boven: als borg voor een barrage ballon tegen vliegtuigen)



NAAR ARROMANCHES, DE 'MULBERRY' HAVEN, PORT WINSTON Na uw bezoek aan Creully, neem de D 12 richting Bayeux. Na twee kilometer ga rechtsaf naar Bazenville (de D 87). Bij de kerk staat een opvallend monument in de vorm van een Spitfire vleugel. Dit monument is opgericht ter herinnering aan het tijdelijk aangelegde vliegveld ALG 'B2', welke operationeel was vanaf 16 juni tot 15 augustus 1944. Vanaf deze ALG (Advanced Landing Grounds) opereerden de Canadese RAF squadrons 403, 416 en 421. Tevens was hier het 83rd Group Controle Center voor de 2nd Tactical Air Force gevestigd van 7 juni tot 10 augustus 1944.



Het monument voor de ALG 'B2' in Bazenville Keer terug naar de B 87, en ga richting Ryes. Na een kilometer kunt u een stop maken aan de rechterkant van de weg, bij de Britse oorlogsbegraafplaats. Dit is de eerste begraafplaats voor de Britten welke ingericht werd vanaf 8 juni 1944. Er werden in die periode ad-hoc plekken aangewezen welke moest dienen als begraafplaats. Op de begraafplaats liggen 630 Britten, 21 Canadezen en 1 Australiër. Naast deze Commonwealth slachtoffers ligt er ook een Poolse militair begraven. Opvallend is de aparte sectie waarin 326 Duitsers liggen begraven.



De Brits-Duitse begraafplaats bij Bazenville Eén van de jongste slachtoffers die op de begraafplaats van Bazenville ligt, is de 18 jarige Private L. Hann, The Dorsetshire Regiment, die op 7 juni 1944 sneuvelde. De oudste is de 58 jarige Second Engineer Officer T. Speirs welke omkwam op 24 augustus 1944 aan boord van de SS Empire Rosebery. De hoogste officier die hier ligt is Major A.C.W. Martin, The Dorsetshire Regiment, die op de dag van de landing, 6 juni, omkwam en slechts 27 jaar werd.



De jongste, Private L. Hann (18), en de oudste, 2nd Eng.Off. T. Speirs (58) Keer terug naar de kustweg D 514 en ga naar Asnelles. Als u Asnelles binnen rijdt, vanaf Ver-sur-Mer, ga op de eerste grote kruising naar rechts, de Rue de Débarquement. Komt u vanuit het westen, neem de afslag links direct na 'Gold Beach Evasion'. Rij naar de boulevard en parkeer uw auto nabij de grote kazemat.



De H 677 kazemat met 8,8cm kanon welke zes tanks uitschakelde Deze kazemat, een H 677, behoorde tot Wn 37, en bezat een 8,8 cm kanon dat verantwoordelijk was voor zes uitgeschakelde Britse tanks die hier landden. De Sexton onder commando van Sergeant R.E. Palmer, 147th Field Regiment (Essex Yeomanry), wist uiteindelijk vanaf 300 meter het kanon het zwijgen op te leggen. Maar voor dat zover was, moest er veel strijd geleverd worden.



De achterzijde van de H 677 kazemat van Wn 37 Wat hier duidelijk opvalt aan de kazemat is dat het geschut het strand bestrijkt en niet de zee. De Duitsers gingen er vanuit dat de invasie bij vloed zou plaatsvinden zodat de landingsboten over de, door de Duitsers opgeworpen, obstakels zouden varen. Het schootsveld van de kanonnen in de bunkers was zo opgesteld dat het vuur het strand op zijn smalst (vloed) zou bestrijken. (Zie ook 'De bunker-pagina'). Gelukkig voor de landingstroepen landden deze bij eb en was de draaicirkel van het geschut krap, anders waren er beslist meer slachtoffers geweest van dit kanon.



Een uitgeschakelde Sherman CRAB (mijnvlegeltank), 79th Armoured Division, (Deze tank kwam aan land met 'D' LCT Squadron, 53rd LCT Flotilla) In tegenstelling tot de Amerikaanse invasie stranden maakten de Britten hier nuttig gebruik van Hobart's Funnies. Door het zware verdedigingsvuur van de Duitsers vanuit Le Hamel-Asnelles werden drie CRABS (mijnvlegeltanks) uitgeschakeld. Maar één wist er door te komen en kon een schoon pad maken voor de soldaten. Deze positie, ‘Jig Green’ (west), was een zware voor de 231st Brigade. Niet alleen het Duitse vuur maakte veel slachtoffers, ook de ruwe zee en de zwakke ondergrond waarop de voertuigen aan land kwamen dreigden roet in het eten te gooien. Negentien tanks verdwenen in de golven, en die wel aan land kwamen liepen vast in de klei of zakten vast in het zand. De vloed verborg later ook de strandobstakels, waarop landingsvaartuigen zich op stuk voeren. De aanval op Wn 37 werd dan ook tijdelijk uitgesteld. Een groot probleem bleek ook het verlies aan leiding gevende officieren, welke de chaos alleen maar groter maakte. Duitse granaten, niet alleen vanuit Wn 37, maar ook vanaf Meuvanis hielden de verkeersstroom tegen. Tijdens deze beschietingen kwam Major A.C.W. Martin om het leven.



Vooral bij eb, heeft u vanaf dit punt een goed uitzicht op de 'Phoenix' elementen van de Mulberry haven van Arromanches (zie lager). Dit is het uiterste oostelijke punt waar de Mulberry haven uitkwam.

De Vf 600v kazemat voor een 5cm KwK aan de boulevard van Asnelles (op de achtergrond de Mulberry haven)


Frankrijk “De Landingen” Aan het einde van de boulevard, enkele honderden meters verder, richting Arromanches, is nog een interessante kleine kazemat (Wn 38) te vinden. Dit is een Bauform Vf 600v waarin een 5cm KwK 39L/42 was ondergebracht. Ook hier is weer duidelijk de bescherming te zien naar zee toe terwijl het geschut alleen het strand bestrijkt.

Bij deze kazemat te St.Côme-de-Fresné heeft u een geweldig uitzicht Keer weer terug naar de D 514 en ga richting Arromanches. Als de weg stijgt naar de top van de klif waarop het dorp St.Côme-de-Fresné is gebouwd, sla dan de tweede afslag even in (bijna bovenaan het hoogste punt van de weg). Via de Rue de Fontaine rijdt u dan even een rondje. Halverwege ziet u dan aan de linkerkant een grote kazemat verschijnen die het strand bestrijkt van Le Hamel en Asnelles. Vanaf dit punt, het voormalige Wn 39, heeft u een geweldig panoramisch uitzicht over Asnelles.



Rij nu weer door naar de D 514 om uw weg te vervolgen naar Arromanches dat enkele kilometers verder ligt. U passeert nu het parkeerterrein voor het ronde theater Arromanches 360. Dit is zeker de moeite waard om te bezoeken. Hier draait een film die rondom het publiek wordt geprojecteerd en die de bezoeker meevoert tijdens de hachelijke landing op 6 juni, 1944. ARROMANCHES Naast het huidige parkeerterrein was in 1944 een grote radarpost gevestigd van de Kriegsmarine (Stützpunkt 42). Opvallend restant is de betonnen sokkel van de Seeriese FuMo 214 Würzburg radar. Om het radarstation te beschermen tegen luchtaanvallen waren er drie 2cm Flak 28 Oerlikon kanonnen geplaatst.



De Seeriese FuMo 214 bij Arromanches werd in juni 1944 geheel verwoest. Alleen de sokkel is tegenwoordig nog aanwezig (hieronder)


Frankrijk “De Landingen” Vanaf dit punt kunt u Arromanches mooi zien liggen met een blik op de restanten van de Mulberry haven. Een tip wellicht;... besluit u hiervandaan naar Arromanches te wandelen via het steile pad, wees er op bedacht dat het een zware klim terug is. In Arromanches is trouwens weinig parkeergelegenheid, zeker in het hoogseizoen. Arromanches werd in de middag van de 6de juni 1944 bevrijd door het 1st Battalion Royal Hampshire Regiment dat op GOLD Beach was geland. Ondanks de zware beschieting door de marine op de stad kwamen er 'slechts' zes burgers om.

Arromanches, Toen en Nu

U zou uw kennismaking met Arromanches kunnen beginnen in het Museé Du Débarqement aan de kade. Hier is een parkeerterrein, maar het is overdag meestal helemaal vol (wees vroeg, vooral in het seizoen). Zelf ben ik niet zo gecharmeerd van het museum (er zijn naar mijn mening betere te vinden in Normandië), maar het heeft wel een mooie grote beweegbare maquette van de Mulberry haven, en 32 Samengesteld door: BusTic.nl 5/26/2014

Frankrijk “De Landingen” geeft een goed idee hoe het systeem werkte. Rechts van het museum kunt u via een helling naar het strand. Op de helling staat een segment van een beweegbaar wegdek (bij Vierville-sur-Mer, Omaha Beach, waar u later langs komt, staat een langer deel dat uit meerdere segmenten bestaat). Aanrader: het Veterans Museum Normandy 1944

Een echte aanrader is het in 2012 geopende nieuwe museum in Arromanches, 'Veterans Museum Normandy 1944'. Het is gelegen aan de 9 Rue Colonel René Michel en het is meer dan de moeite waard om dit te bezoeken. Het wordt gerund door de zeer enthousiaste Nederlander Floris Kok met hulp van zijn vader Hans. Zij zijn meer dan bereid om rond te leiden en u uitleg te geven over de tentoongestelde zaken. Deze zijn exclusief geschonken aan het museum door de veteranen van en na D-Day.



Hans en Floris Kok van het 'Veterans Museum Normandy 1944' Het is nu nog bescheiden van opzet, maar er zijn grootse plannen voor de toekomst. Dit zal een museum worden waar men vaker een bezoek aan zal gaan brengen als men Arromanches aandoet. In de zomermaanden is het museum dagelijks open van 10.00 uur tot 18.00 uur.


Frankrijk “De Landingen” Mulberry haven

Door een tekort aan havens rond de invasiestranden werd besloten twee kunstmatige havens aan te leggen, één bij OMAHA Beach en de ander bij Arromanches. Vanaf 1943 werd er door 37.000 man aan de zuidkust van Engeland aan gewerkt. Buiten de twee kunstmatige havens werden de drie andere invasiestranden (UTAH, JUNO & SWORD) alleen voorzien van een golfbrekend scherm. Dit scherm van 60 oude schepen had als codenaam 'Gooseberry's. Op 7 juni werd de eerste afgezonken. Onder de 'Gooseberry's' was ook de Nederlandse kruiser Sumatra. Deze werd afgezonken voor de kust nabij La Breche d'Hermanville. Haven 'A' (OMAHA Beach) en haven 'B' (ARROMANCHES) werden opgebouwd uit 146 caissons ('Phoenix' elementen) en vormden zo de haven en de losplaats.



Enkele 'Phoenix' elementen hebben de ruwe zee goed doorstaan Zestig van deze 'Phoenix' elementen hadden een waterverplaatsing van 6000 ton. Hiervan kwam de eerste aan op 9 juni. Op 18 juni waren er al 115 afgezonken en werden de havens in gebruik genomen. Op de eerste dag werd er al 24.412 ton aan munitie gelost. Om van de losplaats naar de kust te komen werden er drijvers (pontons), de zogenaamde 'Beetles', gebruikt. Deze waren onderling verbonden door een stalen wegdek, de 'Whale'. De losplaats, de 'Spud', aan het eind van de drijvende 'Whale', had een schuifsysteem dat doormiddel van palen vast op de zandbodem stond zodat het op en neer kon bewegen met het getij.



Duidelijk is het getijdeschuifsysteem te zien. De gehele Mulberry haven bestond uit bijna 500 versleepte onderdelen met een totaal gewicht van 1½ miljoen ton. De dag na de ingebruikname, op 19 juni, stak een driedaagse storm op die ongekend zwaar was en die gehele haven aan OMAHA Beach verwoestte. 22 'Whales' die nog onderweg waren gingen verloren op zee. Onderdelen van OMAHA die nog bruikbaar waren werden overgebracht naar Arromanches. Aan het eind van het jaar waren en via Port Winston 39.000 voertuigen en 220.000 manschappen gelost.

Naast het museum in Arromanches is een enkel wegdek segment ('Whale') te vinden De afgebeelde is er één van meerdere segmenten te vinden in Vierville-sur-Mer Op het strand bij Arromanches zijn nog enkele op elkaar geschoven 'Beetle' elementen te zien en even verderop ligt een 'lospier' element, ook het scherm van 'Phoenix' elementen geeft nog duidelijk de grote van de invasiehaven weer. 37 Samengesteld door: BusTic.nl 5/26/2014


De voltooide Mulberry haven in bedrijf Als u vanaf het theater 'Arromanches 360' naar Arromanches bent afgedaald, dan bent de tentoongestelde M4A2 Sherman tank tegengekomen. Zoniet, dan is een korte klim er naar toe de moeite waard. Het ligt aan dezelfde weg als het museum. De Sherman tank is geplaatst boven op een grote kazemat, een H612, behorende tot Wn 43. In juni 1944 was hier een 10,5cm kanon GebH 332 (f) in ondergebracht. Tegenwoordig zit er een stalen deur voor het schietgat.



De M4A2 Sherman als monument op een H612 kazemat geplaatst



Op deze pagina’s vindt u het vervolg van de strijd in Normandië. Het is het logische vervolg op mijn pagina’s aangaande ‘Operation Overlord’, D-Day, 6 juni 1944. Bent u daar nog niet geweest, dan raad ik aan mijn introductie-pagina te bezoeken. Op deze homepage wordt u vanaf de landing in Normandië meegenomen langs de objecten zoals die daar nu nog te vinden zijn.

Op de komende pagina’s gaat de strijd verder met de afsluiting van de Cotentin en de opmars naar Cherbourg. Verder de strijd rond Caen, Operation Cobra (uitbraak naar het zuiden) en het slot van de operaties, de insluiting van de Duitse troepen in ‘De Zak van Falaise’. CARENTAN VALT Dat Carentan één van de belangrijkste punten is om in te nemen mag duidelijk zijn. Deze stad ligt op het kruispunt naar de aansluiting richting Insigny-sur-Mer en Omaha Beach. De aanval op Carentan wordt vanuit het noordwesten ingezet door de 40 Samengesteld door: BusTic.nl 5/26/2014

Frankrijk “De Landingen” laatste bruggen vanaf LaCroix Pan naar Carentan in te nemen. De laatste brug voor Carentan blijkt het zwaarst verdedigd. Lt.Col. Cole, commandant van 3rd Battalion, 502nd PIR, 101st Airborne Divison, besluit tot een onorthodoxe manier tot de aanval. Op 11 juni 1944, met de bajonetten op de geweren stormt hij met zijn mannen in een overrompellende actie op de Duitsers af. De brug wordt genomen en de mannen consolideren in en rond een boerderij die enkele honderden meters rechts van de brug ligt. Versterking van het 1st Battalion volgen direct om deze hoek veilig te stellen. Via het noorden hebben dan met een omtrekkende beweging het 327 Glider en het 1st Battalion 401 Glider, en onderdelen van de 501st PIR van de 101st Division de oostelijke zijde van Carentan bereikt.

Een M7 Priest van de 14th Armored Field Artillery Battalion, 2nd Armored Division trekt door de Rue Holgate, Carentan, 18 juni 1944 (Deze spoorwegovergang is nu verdwenen)



De bedoeling van Lt.Col Cole was om Heuvel 30, bij het gehucht Billonnerie, iets ten zuiden van Carentan te bereiken. Maar verder oprukken met het 3rd Battalion was na de bajonetaanval uitgesloten. Het 1st Battalion zette de opmars voort. Op 12 juni werd de aanval op het centrum van Carentan van de west en oostkant ingezet. Vanuit het westen trokken onder andere eenheden van de 506th PIR de stad binnen (later verfilmd voor de tv-serie 'Band of Brothers').



De brug waar Lt.Col. Cole zijn Medal of Honor verdiende met de bajonetaanval bestaat niet meer. De smalle stroom Madeleine is iets verlegd met een ruime knik om een nieuw aangelegde rotonde. Op de plek van de oude brug, ligt nu centraal de rotonde die vanuit Carentan naar St-Côme-du-Mont gaat. Om de boerderij te vinden waar Lt.Col. Cole na de bajonetaanval met zijn mannen op adem kwam, neem de derde afslag op de rotonde vanaf het centrum van Carentan (richting het zuidwestelijke industriegebied). De boerderij staat links, enkele honderden meters na de rotonde. Er staat een herdenkingsbordje bij het huis (waarop staat dat er (nog?) een bajonetaanval op een groenteveldje vanuit dit huis werd voorbereid).



De boerderij waar Lt.Col. Cole met zijn mannen consolideerden Ondanks verwoede pogingen van de Duitsers om Carentan weer te heroveren bleef deze in handen van de 101st Airborne. Op 12 juni werd contact gemaakt met manschappen van de 29th Infantry Division die vanaf Omaha Beach arriveerden. Op 13 juni kwamen de eerste onderdelen van de 2nd Armored Division in Carentan en was de aansluiting tussen Utah en Omaha in stevige handen.



Maj. Gen. Maxwell D. Taylor (op de rug) spreekt trots zijn mannen toe Bovenstaande foto is een interessante. Deze is genomen op 20 juni 1944 op place du Valnoble in Carentan en toont Maj. Gen. Maxwell D. Taylor op de rug die zijn mannen toespreekt. Voor hem staan de mannen die zich onderscheiden hebben vanaf 6 juni. Van links naar rechts: Brig. Gen. Anthony C. McAuliffe, 101st Artillery , LTC Julian L. Ewell, 501st PIR, Lt. George Craft, G/502nd PIR, T/4 ?, 327th GIR, T/5 Robert E. Wright, Medic, 501st PIR, (dan een onbekende), Pvt Walter H. Sanderson, D/502nd PIR (KIA), Pvt. David C. Gifford, D/502nd PIR (KIA), S/Sgt Bruno E Schroeder, HQ/506th PIR, S/Sgt Harry A. Clawson, H/506th PIR (KIA), S/Sgt Frederic A. Bahlau, H/506th PIR



14 juli 1944, op place de La République leggen burgers en miltairen bloemen

Hieronder kunt u kiezen uit twee routes door het noorden van de Cotentin. Klik op de kaart en u wordt naar de bewuste trip gebracht. 46 Samengesteld door: BusTic.nl 5/26/2014

Frankrijk “De Landingen” De eerste, door het noordwesten van de Cotentin, is de langste, 180 km. De tweede dagtrip, door het noordoosten, is ongeveer 150 kilometer lang. Beide starten vanuit de omgeving van Ste.Mère-Eglise. (Maar U bent niet gebonden aan welke trip u het eerste doet.)



Veel mensen associëren D-Day met één landingstrand,... Omaha Beach. Van de twee aan de Amerikanen toegewezen sectoren, Utah en Omaha, zou de laatste sector het zwaarst bevochten worden en de meeste slachtoffers eisen van alle invasiestranden op 6 juni, 1944. Onderstaande tour neemt u mee langs deze zwaar bevochten sector.

STE. HONORINE-DES-PERTES Zoals reeds aangehaald op de vorige pagina waar Port-en-Bessin werd bezocht, was er ook een brandstof lospunt in Ste. Honorine-des-Pertes. Op 5 kilometer naar het westen vanaf Port-en-Bessin aan de D 514 ligt dit dorp. Hier zijn enkele aardige punten te bezoeken, maar ook lastig te vinden. Eén van deze punten, dat makkelijk te vinden is, is de kleine baai van Ste. Honorine-des-Pertes. Zodra u het stadje ziet, let op de grote parkeerplaats aan de rechterkant (als u westwaarts rijdt). Hier is een klein straatje dat afdaalt (er staat een bordje dat het verboden is voor vrachtwagens en campers). Honderd meter voor u de baai bereikt, bij de afslag naar rechts, ziet u links een groot (school?) gebouw. Parkeer hier. Ste. Honorine-des-Pertes werd op 7 juni bevrijd door het 16th Regimental Combat Team, 1st US Division. Hier was het aansluitpunt van een ‘minor’ PLUTO vanaf tankers die voor de kust lagen. Dit zogenaamde Tombola systeem bestond uit twee 48 Samengesteld door: BusTic.nl 5/26/2014

Frankrijk “De Landingen” pijplijnen van elk 6 inches in diameter. Deze kwamen samen, met de lijnen van Port-en-Bessin, in Mont Cauvin, nabij Etréham.

Juni 1944, 'Tombola' pijplijnen bij Ste. Honorine-des-Pertes Op 25 juni werd de eerste brandstof via Honorine-des-Pertes doorgepompt. Vanwege de achterstand om Cherbourg de ‘major’ PLUTO aansluiting te geven, werd de ‘minor’ steeds belangrijker. Het was berekend dat er via het ‘minor’ systeem 6000 vaten MT80 en vliegtuigbrandstof vervoerd zou worden, maar eind juli was dit het dubbele. Ook na D+41 (de datum dat berekend was dat het niet meer nodig zou zijn), bleef het ‘minor’ systeem doordraaien. Om dit PLUTO deel te gedenken, is een klein bord met uitleg geplaatst aan de rand van het parkeer terrein.



Het huis van de enthousiast vlagzwaaiende Fransman in The Longest Day Vanaf het parkeer terrein kunt u nu een straatje naar rechts af zien buigen. Aan het einde van dit weggetje staat het huis dat gebruikt werd voor een scène in de speelfilm 'The Longest Day'. Namelijk dat van de over-enthousiaste Fransman die als een idioot met een vlag zwaait naar de invasievloot. Passeer dit huis en keer terug naar de D 514. Ga weer westwaarts, wederom door Ste. Honorine-des-Pertes, richting Colleville-sur-Mer. Vanaf Wn 60, iets ten oosten van Colleville-sur-Mer, tot globaal 6 kilometer naar het westen, naar Vierville-sur-Mer, loopt OMAHA Beach, de sector toegewezen aan de Amerikanen. OMAHA Beach werd verdeeld in de sectoren; 'FOX', 'EASY' en 'DOG'. Tevens behoorde Pointe du Hoc tot deze sector. Onderstaande tour neemt u mee vanaf Widerstandsnest 60 nabij Colleville-sur-Mer naar Grandcamp-Maisy. Naar Widerstandsnest 60



Kaartje met de posities van de Wn 60, Wn 61 en Wn 62 (Google Earth) Een lastig te vinden punt is Widerstandsnest 60 waar Major Pluskat de invasievloot zag naderen op zijn te verdedigen kust van Normandië (één van de bekendste scènes uit 'The Longest Day'). Voor de liefhebber die alles wil hebben gezien, raad ik Wn 60 aan voor een bezoek. Volg de D 514 westwaarts. Na Ste. Honorine-des-Pertes en het gehucht Grand Hameau komt u ongeveer een kilometer verder een afslag naar rechts tegen (het is gelegen voor een flauwe bocht, vlak voor u Colleville-sur-Mer binnen rijdt). Ga hier in en volg het rommelige weggetje door boomrijk gebied. Rij dit helemaal uit (veel bochten, maar hou globaal rechts aan) tot u aan het einde van het bosje bent en uitzicht heeft op maisvelden die uitstrekken tot aan de kust. Als het goed is ziet u links een pad lopen dat steil naar beneden gaat, maar ook een paadje met een horizontale paal, ga hierin. Na een vijftig meter komt u dan bij Wn 60.



Misschien wel het beste uitzicht over Omaha Beach, vanuit Wn 60 Wn 60 ligt op 60 meter hoogte en heeft één van de beste uitzichtpunten over Omaha Beach. Wn 60 lag in de uiterste oostelijk grens van de sector Omaha Beach, in het deel wat bekend stond als FOX-Red. Meer naar het oosten waren de kliffen niet geschikt voor een landing tot aan Port-en-Bessin aan toe (met uitzondering van de kleine baai bij Ste. Honorine-des-Pertes).



Een boom groeit in de toegang van een mortier Tobruk Op 6 juni 1944 waren op dit punt veertig Duitse Wehrmacht soldaten actief. Twee compagnieën van de 16th Regiment, 1st Division, trokken rond 08.00 uur via een pad westelijk van de stelling en vielen het in de rug aan. Rond 09.00 uur werd Wn 60 ingenomen. Van de veertig Duitsers werden er 31 gevangen genomen, de rest was gesneuveld.



Wn 60 met de posities van de wapens (vaag zijn de sporen van de loopgraven nog te zien) (Google Earth) De zwaarste wapens van Wn 60 waren een 7,5cm kanon, een aantal mortierstellingen in Tobruks en een paar machinegeweren. Ook was er centraal een 2cm Flak kanon aanwezig. Er is nog een restant te vinden van de kleine observatiepost waar Pluskat de Geallieerden zag naderen. Ook zijn nog duidelijk de zig-zag sporen van de loopgraven te zien. In de zuidoosthoek stond een Tobruk waarop een tankkoepel (waarschijnlijk een R-35) heeft gestaan voor verdediging van het complex.



Wat er over is van de kleine observatiepost van Wn 60 Sector 'FOX en EASY' Wn 61, Colleville-sur-Mer Keer terug naar de D 514 en ga verder naar Colleville-sur-Mer. In het centrum van het dorp volg het bord 'la Plage' naar rechts, de heuvel af. Beneden aangekomen wordt u min of meer gedwongen links af te gaan naar Wn 62, het 1st Division monument en het American Cemetery. Maar ga nog een stukje verder richting het strand en ga na een meter of 50 rechtsaf, richting de zeilschool. Parkeer hier en loop naar het strand en ga 50 meter rechtsaf. Hier ligt Wn 61. Deze had een 8,8cm PAK 43/41 in een H 677 kazemat plus een 5cm KwK in een Tobruk. Widerstandnester 61 en 62 waren verantwoordelijk voor zeer veel slachtoffers tijdens de eerste golven landende Amerikanen hier in de sector FOX and EASY. Tussen Wn 61 en Wn 62 lag voor de Amerikaanse troepen de E-3 uitgang. Het 8,8cm kanon werd om 07.10 uur uitgeschakeld door de DD Sherman tank van Staff Sergeant Sheppard van de 741st Tank Battalion (één van de vijf die het strand haalden van de 32 uitgezet in zee). De beschadigde bunker ligt nu op een stuk privé terrein, maar kan bekeken worden. De bunker schuin links achter de H677 wordt als fundering gebruikt voor een bungalow.



De H677 van Wn 61 waarin de 8,8cm PAK 43/41 stond In dit gebied, de sector FOX-Green werden een aantal beroemde foto's genomen van engineers die collega soldaten uit het woeste water redden. Ook verderop, onder Wn 60, in de sector FOX-Red was het meer een reddingsoperatie dan dat er een gevechtseenheid werd gevormd.

Op het kiezelstrand bij Wn 61, FOX-Green, was het een reddingsoperatie 56 Samengesteld door: BusTic.nl 5/26/2014

Frankrijk “De Landingen” Veel groepjes verkleumde, gewonde mannen wachtten hier af wat er ging gebeuren. Het was een mix van mannen van het 16th (1st Div.) en het 116th Regiment (29th Div.). Met de opkomende vloed werden de mannen gedwongen zich te verplaatsen naar FOX-Green. Dit verplaatsen bracht ook weer 'leven' in de aangeslagen mannen die langzaam weer een gevechtsgroep begonnen te worden.

Ter hoogte van Wn 60 op FOX-Red, liep het vol met aangeslagen troepen Toen en NU



Keer terug nu terug door de 'kom' van Exit E-3 (een 'draw' genoemd door de Amerikanen) om een bezoek te brengen aan Wn 62 en het American National Cemetery. Wn 62, Colleville-sur-Mer (oostelijk van de American National Cemetery)



Het Duits gevechtscomplex, Widerstandsnest 62 in de sector 'FOX-Green', was op 6 juni een harde noot die gekraakt moest worden. Het geschut stond recht op OMAHA Beach gericht. Er is hier nog veel te zien, zelfs de sporen van de loopgraven liggen nog in het gras. Het duurde tot halverwege de ochtend voor de Amerikaanse troepen Wn 62 had uitgeschakeld. Van de twintig nog in leven zijde Duitsers, waren er slechts drie niet gewond. Aan de voet van het complex liggen twee kazematten van het type H 669. Hier stonden tijdens de landing 7.65 cm kanonnen van Tsjechische makelij in.


Frankrijk “De Landingen” De laagst gelegen H 669 kazemat van het Wn 62 complex Verder bezat Wn 62 een 5cm kanon en twee 5cm mortieren. Tevens was er een moorddadig vuur uit verschillende machinegeweren en mitrailleurs. Het beton van de grote H 669 kazematten is zwaar beschadigd door het Amerikaanse geschut. In de hoogst gelegen kazemat is een duidelijke voltreffer binnenin de kazemat te zien.

De achterzijde van een H 669 van Wn 62. Aan de horizon, Vierville-sur-Mer, Omaha Beach Op de hoogst gelegen kazemat is een monument geplaatst ter ere van de 5th Engineer Brigade. Verder is op dit complex het monument ter ere van de 1st Infantery Division (Big Red One) te vinden.



Twee opvallende monumenten, rechts die van de 1st Infantry Division Voor meer details aangaande Amerikaanse eenheden die Omaha Beach moesten aanvallen en de Duitse verdediging: Nabij de overgang van DOG naar EASY, ter hoogte van Les Moulins, bij Wn 65, stond het gras in brand. De rook gaf hier wat dekking aan de troepen die hier landden. Even verder, op EASY, ter hoogte van Colleville-sur-Mer speelden zich dezelfde taferelen af als op DOG. Hier werden veel soldaten van het 16th Infantry Regiment van de 1st Division het slachtoffer van de mijnenvelden. De beslissing van de Amerikanen geen of nauwelijks gebruik te maken van 'Hobart's Funnies' brak hun hier danig op. Men kon niet door de aangegeven uitgangen (Exits), de mannen moesten via omtrekkende bewegingen van achter af de Duitse stellingen benaderen.



Verse troepen naderen Les Moulins later op de dag. De rook van het brandende gras is al een stuk minder dicht Maar aan het einde van de lange dag van 6 juni 1944 hadden de Amerikaanse troepen een steviger greep in het gebied rond Omaha Beach. Hieronder is het gebied Les Moulins te zien rond Wn 65 (EASY-Green) en dat lokaal bekend staat als 'de Vallei van Ruquet'. Dit gedeelte is te vinden in St-Laurent-sur-Mer. Te zien is hoe de manschappen van de 2nd Infantry Division ('Indian Head') landinwaarts trekken. De situatie is niet veel veranderd sinds die dag. Het pad dat de troepen vanaf het strand de duinen invoerde is na die dag altijd gebleven. De H 667 kazemat bevat nog steeds het 5cm KwK kanon dat de eerste landingstroepen ongenadig bestookte.



De sector EASY-Green, vanaf Wn 65 en staat bekend als 'de Vallei van Ruquet'.





GA VANUIT BAYEUX DE N13 NAAR HET OOSTEN OP, RICHTING CAEN. VANAF CAEN (D515) RICHTING OUISTREHAM. VOLG DE BORDEN RICHTING BENOUVILLE/RANVILLE (D514), 'PEGASUS BRIDGE'



6 JUNI 1944, 00.16 UUR OBJECT: (PEGASUS) BRUG OVER HET CAEN KANAAL. Over het Caen kanaal en de Orne (een paar honderd meter verder) liggen twee bruggen. De eerste is de beroemde Pegasus brug. Hier landden, op de oostoever 16 minuten na middernacht op 6 juni 1944, drie 'Horsa' zweefvliegtuigen van de 6th Airborne Division. Aan boord D-Company onder leiding van Major John Howard. Binnen 10 minuten was de brug in Britse handen. Er zijn dan 2 doden en 14 gewonden gevallen aan de Britse zijde. De eigenaars van café Gondrée werden de eerste Fransen die bevrijd werden. Bij de landingsplek van de Horsa zwevers staat nu een borstbeeld van Major Howard. De brug over de Orne, wordt zonder slag of stoot ingenomen door twee andere pelotons van D-Company die daar geland zijn met hun zwevers.



Misschien wel de beroemdste foto van Pegasus brug (let op de drie Horsa zwevers op de achtergrond) Howard moest de bruggen houden tot hij afgelost werd. Vlak voor dageraad verschenen enkele Duitse tanks om de hoek bij het maire Bénouville. Met een PIAT (Projector Infantry Anti-Tank), een granaatwerper waarvan een exemplaar te zien is in het museum, werd de eerste tank uitgeschakeld door Sgt. Wagger Thornton. De andere tanks trokken zich hierop terug. De gehele tijd dat de kleine groep van D Company bij de brug was, bleven de Duitsers hen bestoken met mortieren en scherpschutters. Het vermoeden was dat dit vanuit een groot gebouw, Chateau de Bénouville, een vrouwenziekenhuis, op de westoever werd gestuurd. Private Wally Parr had onderwijl uitgewerkt hoe het Duitse 5cm kanon werkte en begon de ene na de andere granaat die kant op te schieten. Howard liet hem op een gegeven moment ermee stoppen, het had geen nut. Aan de rechterzijde van het ziekenhuis, daar stond een watertoren met vermoedelijk enkele Duitse scherpschutters. Howard gaf toestemming aan Parr om de toren te beschieten. Het eerste schot was raak, maar de granaat vloog door de toren heen, het was een pantser doorborende granaat, en het water liep door het gat naar buiten, meer schoten veroorzaakten meer gaten en meer stralen water, maar de toren werd niet verwoest, en Howard liet het schieten weer stoppen (de toren is na de oorlog afgebroken). Rond 10.00 uur verscheen een Duits vliegtuig die een bom liet vallen. Het was een perfecte treffer tegen het contragewicht, maar explodeerde niet (de schade is nog steeds te zien aan de brug in het museum). Vijf uur 's middags kwam, onder de klanken van doedelzakspeler Bill Millin, Lord Lovat met de aflossende versterking over de brug.


Frankrijk “De Landingen” In 1961 diende de brug als een lokatie voor de film 'The Longest Day', waarin de aanval gereconstrueerd werd.

HET MEMORIAL PEGASUS MUSEUM: Een bezoek aan het museum bij de Pegasus brug is meer dan de moeite waard. Het museum is te vinden op het stuk land tussen de twee bruggen aan de noordzijde van de weg (D514), direct na de (nieuwe) Pegasus brug links af. In het museum is o.a. de originele doedelzak van Bill Millin te zien. De originele brug is begin jaren-90 vervangen en staat nu geheel gerestaureerd achter het museum. Duidelijk zijn de gaten en deuken van de Duitse bom aan de achterzijde van het contragewicht te zien. Ook is hier een gerestaureerde Bailey brug te vinden en een replica van een Horsa zwever. In een schuurtje zijn trouwens orginele brokstukken van een Horsa te bewonderen. Dit museum is een aanrader!


Frankrijk “De Landingen” VANAF PEGASUS BRUG NAAR RANVILLE (D 514).

Het is een korte rit naar Ranville. Neem de eerste rotonde na de rivier de Orne (tweede brug) en neem de afslag Merville/Franceville. Na enkele honderden meters direct na de flauwe bocht kunt u een stop maken bij een klein monumentje aan de rechterzijde van de weg. Dit is één van de belangrijkste LZ's (Landing Zone) voor de zwevers. Zuidelijk van het monumentje, in het V-vormige grasgebied, was ook een Horsa neergekomen. Maar de meeste kwamen terecht richting het oosten en noorden van dit punt.


Frankrijk “De Landingen” Ga nu rechtsaf bij het monumentje en rij naar Ranville. Voor u ziet u de los staande klokkentoren van het dorp opdoemen. Achter de kerk ligt de belangrijkste oorlogsbegraafplaats voor de gevallenen van de 6th Airborne Division. Er liggen 2563 slachtoffers begraven onder smetteloze witte stenen. Achter de noordelijke kerkmuur liggen ook nog enkele gesneuvelde mannen uit de eerste twee dagen van de landing, waaronder Lt. Den Brotheridge die te boek staat als eerste door vijandelijk vuur omgekomen militair tijdens D-Day. Hij sneuvelde bij Pegasus Brug. De familie Gondrée, van het café naast de brug, heeft hem geëerd met een plaquette. Ook een eenzame onbekende Duitse soldaat is hier begraven.

De steen van Lt. Brotheridge en het borstbeeld van generaal Gale. Ten oosten van de kerk is een jongens- en meisjeschool gevestigd. Aan het einde, bij de bibliotheek staat een borstbeeld van Major-General R.N. 'Windy' Gale. Gale, commandant van de 6th Airborne Division, was binnengevlogen met een zwever rond 03.30 uur en bracht zijn hoofdkwartier naar Ranville. Onderweg werd een loslopend wit paard geconfisqueerd en door Gale gebruikt. Later zou het dier onbedoeld zijn leven redden door tussen Gale en een vallende mortiergranaat te staan.



Lt-Col. Lord Lovat in 1942 na Operation Jubilee (de Dieppe Raid) Ranville kwam onder zwaar vuur van de Duitsers te liggen, en nadat Lord Lovat Pegasus brug in de middag had bereikt, werd deze met zijn manschappen doorgestuurd om Ranville te ontlasten van de druk. Zes dagen later raakte Lord Lovat zwaar gewond tijdens de gevechten om Amfréville. VERVOLG DE WEG NOORDWAARTS RICHTING MERVILLE/FRANCEVILLE EN CABOURG (D 514). Dit kan eventueel via het alleraardigst stadje Amfréville. Centraal ligt hier een imposante kerk op een groot grasveld. Verschillende wegen kwamen in dit stadje samen en was daardoor een belangrijk knooppunt.



Eén van de verschillende monumenten in Amfréville (op de achtergrond de kerk) Nadat Amfréville op 6 juni bevrijd was door de 6th Airborne, nam de 4th Commando van Kiefer het over van de Britse para’s. Na een zware strijd op 8 juni rond Bréville moest Lord Lovat en zijn eenheid terug trekken op Amfréville en gingen voor de nacht in de kerk.


Frankrijk “De Landingen” 6 JUNI 1944, 00.20 OBJECT: DE BATTERIJ VAN MERVILLE.

In het centrum van Merville gaat u bij de stoplichten rechtsaf. Even ten zuiden van Merville ligt het batterijen complex. De Geallieerden waren bang dat de 150mm kanonnen van deze batterij de invasievloot in gevaar zouden brengen. Het was de taak van Major Terence Otway en zijn mannen om dit object uit te schakelen. Als inleiding voor de aanval, bestookten Lancaster bommenwerpers het complex even na middernacht, maar helaas vielen de bommen naast het doel.

Major Terence Otway, rechts zijn handtekening (eigen coll.) Vier uur nadat de parachutisten geland waren wist Otway met 150 man het complex te bereiken. Dit was slechts 25% van de manschappen die gesprongen waren. De meeste mannen waren hopeloos verdwaald of verkeerd terecht gekomen. De aanval begon om 04.20 uur, die zeer heftig en bloederig was. Zeventig man aan Britse zijde sneuvelden of raakten gewond. Van het Duitse garnizoen werden 20 gevangen genomen, de rest werd gedood of raakte gewond. Om 05.00 uur was alles voorbij. In de bunkers stonden geen 150mm, maar 100mm Skoda kanonnen. Deze werden uitgeschakeld. Nadat Otway zijn mannen had verplaatst werd de batterij weer heroverd door de Duitsers. De volgende dag werden de Duitsers weer verdreven na bittere gevechten rond de kazematten en in de tunnels die de bunkers onderling verbonden. 73 Samengesteld door: BusTic.nl 5/26/2014


HET MUSEUM: In de eerste kazemat, de grootste van de batterij, wordt een indrukwekkende geluid- en lichtshow opgevoerd. Als het lampje bij de ingang groen brandt kun je de kazemat bezoeken. De ‘show’ bestaat uit twee delen. Het eerste segment is het schieten van het geschut op de invasievloot. Rond een stuk geschut staan enkele poppen die Duitse soldaten uitbeelden. De dreunen van het kanon komen goed over en de rook die geproduceerd wordt maakt de sfeer extra sinister. Het tweede deel is de aanval door de troepen onder leiding van Otway. Naast de show zijn in kleine ruimtes diorama’s ingericht om te tonen hoe de Duitse troepen in de kazemat leefden.



De afwerking rond de tobruk in de eerste kazemat In de tweede kazemat wordt ingegaan op de troepen die de aanval uitvoerden op deze batterij. Verschillende persoonlijke zaken, zoals documenten, foto’s en onderscheidingen zijn hier te vinden. Ook worden via kleine diorama’s getoond hoe de Britse para’s hier hun werk deden.

De medailles van Major Terence Otway


Frankrijk “De Landingen” Hier en daar ligt wel wat ontwricht beton, maar van extreem veel gevechtsschade is weinig te vinden. Opvallend is juist hoe de kazematten zijn afgewerkt. De buitenzijde heeft een ‘pokdalig’ uiterlijk gekregen als camouflage patroon. De grote commandobunker is ontoegankelijk en staat met de basis in het water. Hier is nog wel duidelijke gevechtsschade te vinden in de vorm van kogelgaten in het beton en granaat inslagen rond de toegangsdeuren. De commandobunker was voorzien van een periscoop. Tijdens de nachtelijke aanval blikte Stabsfeldwebel Buskotte er doorheen toen juist een Britse paratroeper er op schoot en het onbruikbaar maakte.

Er staat een originele D-Day veteraan, een C-47, bij het museum Sinds juli 2008 is er bij de batterij een originele C-47 te vinden. Deze Dakota, de 43-15073, bracht manschappen van de 501st PIR, 101st Airborne Division in de nacht van 5 op 6 juni, 1944, naar Frankrijk, waar ze sprongen ten zuiden van SteMère-Eglise. In september van dat jaar bracht ze manschappen van de 82nd Airborne naar Nederland voor Operation Market-Garden. Op 27 december 1944 raakte ze zwaar beschadigd door Duits afweervuur tijdens een vlucht naar Bastogne en de bemanning kwam met de schrik vrij.



De C-47, 43-15073 SNAFU met rechts één van haar piloten; James P. Harper Na de oorlog kwam ze via Tsjecho-Slowakije en een periode bij de Franse luchtmacht, in het voormalige Joegoslavië terecht. Tijdens de gevechten rond de Balkan raakte ze gehavend door machinegeweervuur. Maar ze kon worden gered van de slopershamer en staat nu als herinnering en ter nagedachtenis in volle glorie bij het museum.



6 JUNI 1944, 06.30 UUR OBJECT: POINTE DU HOC

Ongeveer 6 kilometer na Vierville-sur-Mer, op de D 514, komt u op een rotonde. Ga hier rechtsaf de Rangers Road op voor een bezoek aan een groot complex van 6 geschutsopstellingen boven op de klippen. Halverwege de Rangers Road was een wachtpost geplaatst, de enige toegang tot Pointe du Hoc. Aan het einde van deze weg vinden we de restanten van wat ooit een enorm complex was. De Geallieerden gingen ervan uit dat hier 15,5cm kanonnen geplaatst waren met een bereik van 25 kilometer. Dit geschut zou een grote bedreiging vormen voor de invasievloot, voor zowel UTAH- als OMAHA Beach. Vanaf mei 1944 werd het complex met grote regelmaat gebombardeerd. De dreiging was zo groot dat het 2nd Ranger Battalion de opdracht kreeg het complex zo snel mogelijk te zuiveren van het 100 man tellende garnizoen.



6 juni 1944, 05.45 uur Terwijl het slagschip USS Texas Pointe du Hoc onder vuur nam (ze verschoot 250 granaten), gingen de Rangers van D, E en F Company, van 2nd Rangers Battalion, 20 kilometer uit de kust in hun landingsboten. De Liberty schepen, de Ben My Chree en de HMS Amsterdam had hen met hun 12 LCA's naar de Franse kust gebracht. Vier DUKW's werden aangevoerd met de USS LCT 46. Het eerste ochtendlicht kwam op over een wilde woeste zee. Om enige bescherming te bieden werden de landingsboten begeleid door een Royal Navy motor launch (ML) en twee Britse LCS (de LCS 91 en LCS 102).



Colonel James E. Rudder Golven sloegen over de boorden van de LCA’s en de opvarenden moesten hozen met hun helmen. Helaas maakte de LCA 914, een bevoorradingsvaartuig, zoveel water dat ze zonk. Slechts één man overleefde deze ramp. Tevens gingen hiermee waardevolle zaken verloren zoals munitie en andere materialen. Ook LCA 860 kapseisde, maar de 21 man aan boord wisten zichzelf te redden. Onderwijl stuurde de ML 304, die als navigatievoertuig fungeerde, op het verkeerde doel af, naar Pointe et Raz de la Percée, 5 km ten oosten van Pointe du Hoc. De commandant van de 2nd Rangers, Colonel James Rudder, ontdekte de fout en brak uit naar rechts hopende dat de andere boten het zouden opmerken. De kapitein van de ML 304 dacht dat de LCA die naar stuurboord ging de missie afbrak en stuurde zijn ML op Rudder zijn LCA af om hem te dwingen te keren. Even later ontdekte ook de kapitein zijn fout en verlegde zijn koers. Ondertussen was één LCA te ver afgedreven om nog gelijk met de overgebleven de aanval in te zetten. De navigatiefout betekende dat de geplande aanval van 06.30 uur opgeschoven was naar 07.10 uur.



Een DUKW kort na de strijd onder aan Pointe du Hoc Onder zwaar Duits vuur landden de boten. Eén DUKW werd getroffen door 20mm vuur. De LCS 91 kreeg een voltreffer onder de waterlijn en begon te zinken. In vol daglicht begonnen de Rangers de klim naar boven de afgebrokkelde klip op. Kogels vloten hen om de oren, links en rechts kwamen handgranaten naar beneden. Rudder moest denken aan de woorden van een inlichtingen officier die zijn twijfels uitte over de aanval op Pointe du Hoc;…’Het is onmogelijk. Drie vrouwen met bezemstelen kunnen de Rangers tegenhouden bij het beklimmen van die klif,…’



Een steile klim naar de top van Pointe du Hoc ‘Gelukkig’ kwam de USS Satterlee onder vuur te liggen vanuit een pillbox. Deze opende gelijk het vuur op deze bedreiging. De inslagen deden de Duitsers op de klif wegduiken waardoor de Rangers wat ademruimte kregen tijdens de klim. Zodra de vuurcontrole party onder aanvoering van Lt. P.C. Johnson op de top was werd contact gelegd met de Satterlee doormiddel van lichtsignalen.



Het Ranger Memorial op de vuurgeleidingsbunker H 636. Zo'n 400 meter naar rechts is de plek waar de eerste Rangers boven kwamen. (de vuurgeleidingsbunker is sinds 2011 weer te bezoeken voor het publiek) Maar er waren nog genoeg Duitsers die moedig genoeg waren om zich bloot te geven en granaten naar beneden te werpen op de Rangers die hun raketten probeerden af te vuren waaraan dregankers en touwen waren verbonden. Ook werden ladders geplaatst en klommen mannen zelfs met hulp van hun dolken de rotswand op. Tijdens de klim raakten 15 man gewond door granaatscherven. De eerste gevechtsgroep die binnen 15 minuten de top bereikte, kwam van LCA 888. In een wilde actie gingen de mannen de strijd aan met de Duitse troepen. Om 07.45 uur werd de boodschap ‘Praise the Lord’ uitgezonden ten teken dat alle manschappen op de klif waren (de boodschap werd nooit bevestigd). Ook Rudder was boven en zette zijn hoofdkwartier op in een bunker in het oosten van het door bombardementen verwoeste gebied.



Korte gevechtspauze op Pointe du Hoc bij Rudders hoofdkwartier Door het tijdsverlies en de te late signaalgeving van Rangers op Pointe du Hoc, landden de versterkingen, in de vorm van 5th Rangers Battalion en Company A, B en C van 2nd Rangers, niet bij Pointe du Hoc, maar gingen aan land op Omaha Beach, bij Vierville in de sector Charlie, Dog Green en Dog White. Maar het Duitse vuur was hier genadeloos geweest voor de eerste golf van 116th Regiment, 29 Division, en deze hadden de opdracht om de Exit veilig te stellen niet kunnen nakomen. Het Duitse vuur begroette nu de eerste golf LCA’s met Rangers. Rangers commandant Lt.Col Max Schneider besloot meer oostelijk te gaan en de LCA’s te laten landen in de sector Dog Red. Zijn beslissing redde waarschijnlijk honderden mannen het leven. 5th Rangers had slechts 6 man aan verlies geleden, van de 450 man, voor ze de relatief veilige zeemuur bereikten. Company C van 2nd Rangers kwam twee kilometer westelijk van Dog Red aan land. Ondanks hun zware verliezen, negentien doden en achtien gewonden, waren éénendertig man onder aan de klif. Deze begonnen de klim naar boven om het zogenaamde 'versterkte huis' in te nemen. Wat verder met geringe verliezen ook ingenomen werd. De A en B Company van 2nd Rangers hadden ook zware verliezen geleden, maar wisten, aangespoort door onder andere General Norman Cota (met de woorden: ‘Rangers, lead the way!’, de latere wapenspreuk van de Rangers), de klif te beklimmen. Van belang is wel even hier te melden dat de uitbraak hier op dit punt uitgevoerd werd met overlevenden van 116th Regiment, 29th Division. Company C, 116th was trouwens zelfs eerder op de top van de klif dan de Rangers.



Colonel Rudders hoofdkwartier, Pointe du Hoc, Toen en in 1995

(Bovenstaande situatie is tegenwoordig (2008) niet meer te fotograferen, door erosie is de grens enkele meters naar links verlegd) Overal vochten de uitmuntend getrainde mannen individueel met Duitsers. Vervelend vuur werd afgegeven door de luchtdoelbatterij driehonderd meter in het 85 Samengesteld door: BusTic.nl 5/26/2014

Frankrijk “De Landingen” uiterste westen van Pointe du Hoc. Ondanks dat er gerichte aanvallen werden uitgevoerd wisten de Duitsers met tegenaanvallen de Rangers bij deze geschutsopstelling weg te houden. Een mortiergroep en een tiental Rangers werden gedood of gewond tijdens deze aanval. Ook Rudder zou later gewond raken door vuur van deze stelling. In het oosten van Pointe was een machinegeweernest, dat verscholen zat in de rand van de klif, actief. Omdat het niet uit te schakelen was door de Rangers, schoot een marineschip het complete nest uit de klif en liet het in zee storten.

De luchtdoelbatterij die zoveel schade toebracht onder de Rangers Tussen het rondvliegende staal ontdekten de Rangers dat de kanonnen niet aanwezig waren in de kazematten (en ook nooit geplaatst waren in de kazematten). Hier en daar staken telegraafpalen als zogenaamde kanonslopen door camouflagenetten heen. Het begon er op te lijken dat de hele operatie voor niets was geweest. Zesendertig man van D en C Company trokken onderwijl naar de huidige D 514 op. Rond 08.30 uur werden deze versterkt door 12 man van F Company. Er werden posities ingenomen rond de weg die naar Grandcamp-Maisy liep en patrouilles uitgezonden. Deze vonden rond 09.00 uur een aantal kanonnen geheel intact in een appelgaard (later bleek dat op 3 juni de kanonnen van de open plateau's waren verwijderd vanwege de aanhoudende bombardementen). Het bleek zelfs dat de Duitsers trachtten de kanonnen op Utah Beach te richten. De granaten lagen al klaar.



Eén van de kanonnen in de appelgaard met twee Rangers (foto; via Stefan Grootenboer) De Duitse bemanningen van de kanonnen werden iets verder geïnstrueerd door hun commandanten. Sergeant Len Lommel sloop met thermische granaten naar de kanonnen om deze uit te schakelen. Toen bleek dat hij niet genoeg had om voldoende schade te veroorzaken, sloeg hij met de geweerkolf de vizieren stuk. Even later kwam een tweede patrouille en deze plaatste meer granaten. De kanonnen waren geheel onbruikbaar en konden de Rangers tevreden zijn, ze waren niet voor niets gekomen.



Rangers verdedigen het hoofdkwartier van Rudder Maar de strijd was niet gestreden. De Duitsers hergroepeerden en tegenaanvallen werden uitgevoerd. Steeds meer slachtoffers vielen onder de Rangers. Rudder zond een bericht over de radio;…’Missie volbracht – munitie en versterkingen nodig – veel slachtoffers’. General Huebner zond een eenvoudig bericht terug;…’Geen versterkingen beschikbaar’. Toch was er uit onverwachte hoek versterking gekomen. Sergeant Leonard Goodgal van de 506th PIR, 101st Airborne Division was geheel verkeerd terecht gekomen en was op het geluid van gevechten afgegaan en had zich aangesloten bij de Rangers. Later in de avond arriveerde Lt. Charles H. Parker Jr. met 23 man van A Company bij Pointe du Hoc. Deze waren in de ochtend geland op Omaha Beach en hadden zich vechtende een weg gebaand naar hun kameraden op de Pointe, met als extra bagage 20 Duitse gevangenen.



Een zwaar beschadigde H 694 van Pointe du Hoc De volgende dag, 7 juni, werd rond de middag voedsel en munitie gebracht vanaf de USS Texas. Gewonden konden helaas niet geëvacueerd worden vanwege de ruwe zee. De schermutselingen duurden voort, maar uiteindelijk trokken de Duitsers terug langs het riviertje de Aure, iets ten zuiden van de N13. Op 8 juni, vlak voor de middag kwamen de versterkingen vanaf Omaha Beach in de vorm van 5th Ranger Battalion en de 1st Battalion 116th RCT. Deze laatste had met een compagnie Sherman tanks zich een weg geschoten via de D 514. Eindelijke konden Rudder en zijn kleine groep overlevenden uit hun 200 meter diepe perimeter afgelost worden. Toen waren van de 225 gelande Rangers er 135 gedood, gewond of vermist, oftewel 70% verliezen.



EEN BEZOEK AAN HET COMPLEX; Er is een goed parkeerterrein met een groot bezoekerscentrum dat verre van optimaal wordt benut. Er is binnen ruimte genoeg om een klein museum in onder te brengen. Vlak voor u het complex binnenkomt wordt op een grote koperen tafel uitleg gegeven van het gebeuren. Pointe du Hoc is weinig veranderd sinds juni 1944. Het terrein is bezaaid met bomkraters en kazematten en bunkers. Meer dan indrukwekkend! Maar de tijd heeft invloed op dit gebied. De erosie en de duizenden bezoekers per jaar eisen hun tol. Het houdt in dat bepaalde plekken al niet meer toegankelijk zijn. Tot 2011 was hierdoor ook al jaren de vuurgeleidingsbunker met het Ranger Memorial niet meer toegankelijk. Maar na een grootscheepse aanpak is dit deel weer opengesteld.



Aan het eind van het pad, rechts, stonden de kanonnen De plek waar de kanonnen werden gevonden in de appelgaard is te vinden nabij de rotonde die kruist met de D 514. Neem de richting Vierville, na enkele meters ziet u rechts een boerenpad. Aan het einde van dit pad waren rechts de kanonnen opgeslagen. Een kanon dat tentoongesteld staat bij het parkeerterrein zou één van de daadwerkelijke 15,5cm K418 kanonnen zijn dat ooit bij Pointe du Hoc stond.



Een bewaard gebleven 15,5cm kanon bij het parkeerterrein Het slagschip USS Texas, dat Pointe du Hoc beschoot voordat de Rangers aan land gingen, is bewaard gebleven en is te bezichtigen in Houston, Texas, in het San Jacinto Park.

De USS Texas in het San Jacinto Park 92 Samengesteld door: BusTic.nl 5/26/2014


6 JUNI 1944, 06.30 UUR OBJECT: UTAH BEACH

De kapel van La Madelèine, Toen & Nu Vijfhonderd meter voor u bij het museum aan de 'Exit 2' komt, is een afslag naar La Madelèine, waar een bezoek aan het kapelletje aldaar eventueel mogelijk is. Hier werd vrij snel na de strijd een dienst gehouden door de Amerikanen. Ga nu naar het strand en het museumgebied van Utah Beach. HET UTAH BEACH MUSEUM:



Het Utah Beach Museum (kreeg in 2011 een nieuwe vleugel) Het Utah Beach Museum is rond een Duitse bunker gebouwd (Blockhaus W5). Trek minstens een uur uit om dit buitengewoon aardige museum te bezoeken. Nieuw in de collectie, na een grote verbouwing waarbij een vleugel is toegevoegd, is een B-26 Marauder bommenwerper. Bij de strandopgang staat kilometerpaal '00' (net zo'n één, ook met een 'nul' nummer, staat voor het stadhuis van Ste-Mère-Eglise). Hier begint de 4th Division Liberty Highway. Deze loopt door Frankrijk door naar Nederland. Door geheel Normandië vindt men deze palen met de datum en de gevorderde afstand sinds Dday Het restaurant tegenover het museum is ook rond een bunker gebouwd. Ten tijde dat de bunker werd gebouwd, was het nog geen restaurant maar een opslag voor de lokale vissers. De bunker is geheel gerestaureerd en is af en toe open voor publiek waar het dan als internetcafè gebruikt kan worden .



Het restaurant tegenover Utah Beach Museum, Toen & Nu

In de vroege morgen van 6 juni 1944 stuurde Leutnant Arthur Jahnke een Duitse patrouille uit om te zien wat al dat lawaai van die vliegtuigen betekende. Een half uur later kwam de patrouille terug en verraste Jahnke met 17 Amerikaanse gevangenen! De gevangen lieten niets los en er was geen tijd voor verdere ondervraging want de hel brak los omdat het marinegeschut het inleidende bombardement op de fortificaties liet vallen. Het 5cm, 7,5cm en 8,8cm geschut werd 95 Samengesteld door: BusTic.nl 5/26/2014

Frankrijk “De Landingen” vernietigd. De Duitse troepen die niet gedood of gewond waren liepen verdwaasd rond.

Sinds 27 september, 2008 is er een nieuw monument op Utah Beach, om de inzet van de Amerikaanse marine te herdenken Onder leiding van General Roosevelt bestormde de 4th Division Utah Beach. Door een foutje en de stroming kwamen ze enkele kilometers zuidelijker uit, wat een geluk was, hier was de verdediging zwakker. Jahnke en zijn troepen werden onder de voet gelopen en gevangen genomen. Aan het eind van de dag waren hier al 23.000 man geland en 1700 voertuigen op het strand gelost. VERVOLG DE KUSTWEG NOORDWAARTS: De volgende afslag is 'EXIT 3". Rond 07.30 uur lag hier een gedeelte van het 502nd PIR (Parachute Infantry Regiment), van het 101st Airborne Division, onder leiding van het 3rd Battalion.



Eén van de drie H655 bunkers even voorbij Exit-3 Om 09.30 uur verscheen een grote groep Duitsers opgedreven door de oprukkende invasie op het strand. In het vuurgevecht sneuvelden hier 75 Duitsers. Utah Beach was ook de landingplaats van General Patton's 3rd Army. Er liggen verspreid nog zeer veel restanten van bunkers en kazematten hier. In de weilanden achter de duinen zijn nog duidelijk de kuilen van de bombardementen te zien.


Frankrijk “De Landingen” Nabij het Leclerc Monument staat een Sherman tank Een kilometer verder staat het Leclerc Monument waar als blikvanger een Sherman tank is geplaatst. Tot 2007 stonden hier ook nog een M8 en een M3 Halftrack, maar deze zijn sindsdien verdwenen, waarschijnlijk voor restauratie. Achter het Monument van Leclerc en zijn Vrije Fransen ligt op 250 meter naar het noorden Wn 10. Hier ligt een grote H667 kazemat voor een 75mm kanon (zie hieronder). 250 meter zuidelijk van het monument ligt St 9 met twee H677 kazematten voor 88mm kanonnen. (voor foto's 'Toen & Nu' van de zuidelijke kazemat, 'klik hier' ).

VERVOLG DE KUSTWEG NOORDWAARTS: Batterie de Crisbecq Vijf kilometer na het Leclerc Monument, linksaf de D 69 op en volg de borden 'Batterie d'Crisbecq' even voorbij Saint-Marcouf (of ga even verder landinwaarts de D 69 op).



De vuurgeleidingsbunker van Crisbecq Hier zijn enkele enorme kazematten voor zwaar geschut. Er is een klein museum ingericht sinds deze locatie in 2003 geheel is blootgelegd. In twee kazematten van het Type H 683 stonden twee 210mm kanonnen opgesteld, verdedigd door drie 21 mm kanonnen, zes 75 mm luchtafweergeschut, drie 20 mm's en zeventien machinegeweren. Er waren nog twee kazematten in aanbouw, plus het plan voor een vijfde. Alles was rondom beschermd door landmijnen en prikkeldraad. In de vroege morgen van de 6de juni viel hier 600 ton bommen zonder schade aan te richten. De kanonnen kwamen bij daglicht in actie en brachten een fregat tot zinken en beschadigden een kruiser en andere schepen. Het tegenvuur vernietigde veel kleiner geschut maar de 210mm's bleven in actie tot de 12de juni ! Op deze datum trokken de Duitsers zich terug met achterlating van 78 doden. De kazematten zijn daarna opgeblazen door de genietroepen van de Amerikanen. Vanaf de vroegere vuurgeleidingsbunker heeft u een goed overzicht hoe het complex is ingedeeld.



Een kazemat Type H 683 van Crisbecq, Toen en Nu

Batterie d'Azeville Ga na Crisbecq iets verder landinwaarts naar de Batterie d'Azeville. Dit is zeker een bezoek waard. Hier zijn vier kazematten te vinden; twee H671 en twee H650 (waarvan één bovenop een extra borstwering had voor een 37mm luchtafweerkanon). Gedurende de gehele nacht van 5 op 6 juni, 1944 werd deze batterij aangevallen door Amerikaanse paratroopers. Toch wist het in de morgen haar kanonnen te richten op Utah Beach. De zware verdediging van de batterij dwong de geallieerden om de stelling heen te trekken. Maar na intensieve gevechten viel de batterij op 9 juni. 100 Samengesteld door: BusTic.nl 5/26/2014


Tegenwoordig is het een goed bewaarde batterij die ook buiten de bezoekuren goed te bewonderen is. Let hier eens op de originele 'nepsteen' beschildering die hier en daar nog op de kazematten zit. Opvallend is dat deze kazematten een extra 'gleuf' naar rechts hebben zodat het kanon een verder bereik naar die zijde had, de zuidpunt van Utah Beach. Overal op de kazematten zijn sporen van granaat en kogel inslagen te zien. Hier stonden in juni 1944, 4 X 105mm Schneider 331 (f) kanonnen van Franse makelij opgesteld. Onder leiding van een gids is het mogelijk de tunnels, die de kazematten onderling verbinden, te bezoeken.

Let op de oude 'nepsteen' beschildering van deze H671 101 Samengesteld door: BusTic.nl 5/26/2014

Frankrijk “De Landingen” Vanuit Azeville is het een korte rit naar Sainte-Mère-Eglise. Een sleutelplaats tijdens de nachtelijke landingen van de paratroopers van het 82nd Airborne Division en wereldberoemd gemaakt door de speelfilm 'The Longest Day'. 6 JUNI 1944, 01.30 UUR OBJECT: SAINTE-MÈRE-EGLISE

6 juni, 12.50 uur, voorzichtigheid bij de para's van de 82nd Airborne Division, er zouden nog sluipschutters in de toren kunnen zitten,... Toen & Nu Ste-Mère-Eglise was het object dat ingenomen moest worden door het 82nd Airborne Division. Een bekende scène uit de film 'The Longest Day' gaat over de inname van dit stadje. Tijdens de sprong van de parachutisten stond hier een huis in de brand (daar waar nu het museum staat). Hierdoor waren veel burgers op straat om te helpen blussen. De bewuste pomp staat nog steeds op het kerkplein. Soldaat John Steele maakte hier zijn hachelijke sprong. Hij bleef uren aan de kerktoren hangen om later krijgsgevangen te worden van de Duitsers (waaraan hij later wist te ontsnappen). Hij was niet de enige die gegrepen werd door de kerktoren, ook Ken Russell werd met zijn parachute slachtoffer van de kerk. Maar hij wist al snel los te komen en weg te komen.



Detail van het glas-in-lood raam, ontworpen door Renaud, in de kerk In de kerk zijn twee glas-in-lood ramen te bewonderen die de nachtelijke sprong herdenken. Boven de hoofdingang is ontworpen door Paul Renaud, zoon van de burgemeester ten tijde, Alexandre Renaud. Hierop is de Maagd Maria afgebeeld geflankeerd door paratroopers. Het andere venster is gedoneerd door veteranen van de 82nd Airborne Division. Hierop is Sint Michael afgebeeld, beschermpatroon van de paratroopers.


Frankrijk “De Landingen” HET MUSEUM IN STE-MÈRE-EGLISE:

Het museum, met de daken in de vorm van parachutes, schuin tegenover de kerk is zeer de moeite waard, trek daarvoor minstens 1 à 2 uur uit. Onder het eerste dak is een Waco CG-4 zwever te vinden. Onder het tweede dak is een C-47 transportvliegtuig te vinden. Daarbuiten verschillende 'hardware', zoals een Sherman tank en een Halftrack.

Ste-Mère-Eglise, Toen en Nu



VAN ARROMANCHES NAAR DE BATTERIJ VAN LONGUES: Neem de kustweg, de D 514, naar het westen vanuit Arromanches. Na ongeveer 5 kilometer, bij de kruising in Longues-sur-Mer met de 'rare' bocht met stoplicht, rechtsaf en volg de borden 'Batterie de Longues'. DE BATTERIJ VAN LONGUES-SUR-MER



Vanaf september 1943 werd met de bouw begonnen van deze vier M 272 geschutsopstellingen. In maart 1944 waren er nog maar twee gereed. Maar in mei was de stelling gereed voor actie. Voor iedere kazemat was 600 m³ beton nodig en vier ton stalen bewapening. De twee meter dikke wanden en plafond waren bestand tegen geallieerde bombardementen. Om verzakking door een nabij-treffer tegen te gaan was er een zware basisfundering gemaakt. De haken aan de bovenzijde dienden om de camouflage netten aan te bevestigen. Elke kazemat bevatte een snel vurend 155 mm Tbts.K.C/36 scheepskanon. Deze hadden een bereik van 20 kilometer. De kustbatterij stond in eerste instantie onder bevel van de Kriegsmarine, maar werd kort voor D-Day overgedragen aan de Wehrmacht. Voor de invasie werd de batterij regelmatig gebombardeerd. De heftigste waren tussen 28 mei en 3 juni, 1944. 1500 bommen regenden neer, waarvan enkele van 2000 kg en gaten sloegen van 7 meter diep. De schade was gering. Ondanks dat er ook vóór de invasie, in de nacht van 5 op 6 juni, 1500 ton aan bommen op werd geworpen liepen de kazematten nagenoeg geen schrammetje op.



De batterij opende al vroeg in de ochtend het vuur op de geallieerde vloot. Het eerste schot werd afgeven om 05.37 uur. Dat was twintig minuten voor de zonsopgang. Vuur werd afgegeven richting de destroyer US Emmonds en naar het slagschip Arkansas dat voor de kust van Omaha Beach lag. Het slagschip vuurde terug met twintig 305mm granaten en honderd 127mm granaten. Hierop verlegde de batterij haar vuur naar het oosten, naar de HMS Bulolo. De Bulolo, met aan boord het oppercommando van het Britse XXX Corps, maakte zich uit de voeten. De HMS Ajax opende hierop het vuur vanaf ongeveer 11 km. Binnen 20 minuten brachten honderdenveertien 150mm granaten de batterij tijdelijk tot zwijgen. Het vuur van de batterij werd nu verlegd naar de landende troepen op het strand van Gold Beach en Omaha Beach. Rond 08.45 uur werd, met hulp van de kruiser Argonaut als assistent van de Ajax, de batterij het zwijgen opgelegd. Er is enige contradictie ontstaan over het uitschakelen van de batterij. Ook de Fransen claimden het uitschakelen. De kruisers George Leygues en de Montcalm zouden als eerste gevuurd hebben met hun 152mm kanonnen op de batterij. Zij claimden ook het tot zwijgen brengen van de batterij. Pas in de middag zou de Ajax verantwoordelijk zijn voor het uitschakelen van de batterij die weer deels operationeel was tegen doelen op Gold Beach. Zodra het mogelijk was werden de granaatfragmenten onderzocht en werden er daadwerkelijk delen gevonden van Franse makelij. Hoe het ook zij, Batterie de Longues was een vervelende stelling die opgeruimd diende te worden.



Leitstand M 262, de vuurgeleidingsbunker Driehonderd meter vóór de kazematten ligt centraal de vuurgeleidingsbunker (Leitstand Type M 262)die het vuur bepaalde voor de achterliggende batterijen. Om deze vuurgeleidingsbunker enigszins aan het zicht te ontrekken, is deze geplaatst in een uitgehakte ruimte in de klifrand. In de voorste onderste ruimte zaten de observatoren te speuren naar doelen door de smalle spleet aan de voorzijde. Waren doelen gelokaliseerd, dan werd dit doorgegeven aan de telemetriepost op de bovenste verdieping. Beschermd onder een dak van 70 centimeter beton (gesteund op vier dunne pootjes) begonnen deze de afstand te berekenen tot het doel en gaven deze coördinaten door aan de achtergelegen batterij. In 1961 werd de vuurgeleidingsbunker gebruikt voor 'The Longest Day' in de dramatische scène met Major Werner Pluskat die als één van de eerste de enorme geallieerde vloot voor de kust ziet verschijnen (in het echt was deze locatie te vinden nabij Ste Honorine des Pertes, maar die bleek ten tijde ongeschikt). Een wandeling naar de vuurgeleidingsbunker van Batterie de Longues is zeker de moeite waard!



De achterzijde van de vuurgeleidingsbunker De genie van de RAF construeerde na de overgave op deze plek de ALG (Advanced Landing Ground) B 11 die dienst deed van 26 juni tot 4 september, 1944. Na de oorlog werd door de militairen, en door lokale bevolking verzamelde, onontplofte munitie opgeslagen in de oostelijke kazemat. Canadese soldaten werden op wacht gezet bij deze kazemat. Het vermoeden bestaat dat twee Canadese militairen, die wacht hadden, met een hoogte ontsteker van een luchtdoelgranaat hebben geprutst. Deze explodeerde waarna de gehele bende aan opgeslagen explosieven de lucht in vloog en de kazemat zeer zwaar beschadigde. Hierbij lieten de twee aanwezige militairen het leven.



De oostelijke (eerste) kazemat met de zware schade Tegenwoordig is Batterie de Longues de enige stelling in Normandië die haar originele zware kanonnen nog op haar plaats heeft. (De H 667 kazemat van Wn 65 op Omaha Beach heeft nog steeds het originele 5cm KwK, en in een kazemat van Wn 72, ook op Omaha, is nog een 8,8cm Pak 43 te vinden).



PORT-EN-BESSIN-HUPPAIN: Keer terug naar de kustweg, de D 514, en neem de afslag naar Port-en-BessinHuppain. Na ongeveer 5 kilometer, gaat u rechtsaf in Port-en-Bessin, naar de haven (Le Port). Deze haven is zwaar bevochten. Pas op 7 juni (D+1) werden de laatste Duitsers uit de bunkers die nabij de toren op de duinen zaten verdreven. Na een marine beschieting vanuit zee door de HMS Emerald en een bestoking van, met raketten bewapende, Typhoon jagers wisten commando's van het 47th RM de heuvels hier te zuiveren. De haven was van groot belang.



De duinen van Port-en-Bessin Bovenstaande foto toont de plaats van de gevechten, de duinen achter de toren. Voor de speelfilm 'The Longest Day' zou deze plek, en met name de voorgrond, gebruikt worden voor de locatie van het casino van Ouistreham. De Geallieerde oorlogsmachine had veel brandstof nodig. Er werd een systeem uitgevonden om via lange slangen brandstof over te pompen vanuit Engeland en vanaf tankers die voor de kust lagen. Dit is één van die plaatsen waar PLUTO (‘Pipeline Under The Ocean’) aan land kwam. Van de vijf miljoen ton aan brandstof die naar het vasteland werd overgebracht, kwam 370.000 ton via PLUTO. De hoofdlijn, 'Bambi', moest komen tussen het Isle of Wight en Cherbourg (met vier lijnen over 70 zeemijlen) de kleinere lijn liep vanaf tankers naar Port-en-Bessin en naar Ste.Honorine-des-Pertes. Cherbourg kwam te laat in de oorlog en de lijn werd overgenomen door de Dungeness-Boulogne lijn ('Dumbo') met 17 lijnen. Op 27 oktober 1944 werden de pompen naar Boulogne gestart, maar toen was Port-enBessin al drie maanden operatief met haar ‘minor system’. Van te voren was berekend dat er dagelijks 700 ton binnengebracht kon worden. Maar toen bleek dat de haven intact ingenomen was, konden meer schepen hun lading lossen en kon er 2000 ton per dag gelost worden.



Er is tegenstrijdigheid over de vertaling van het woord PLUTO. Veel publicaties geven als acroniem: ‘Pipeline Under The Ocean’. Maar volgens het uitstekende artikel van Fred Nash in het magazine ‘40~’45 Toen en NU #116 en andere publicaties staat het voor Pipeline Underwater Transport of Oil. Via Brendan Brown kreeg ik te horen dat ‘PLUTO’ toch staat voor Pipe Line Under the Ocean. Hij staaft dit met een rapport dat hij mocht ontvangen van het Imperial War Museum nadat hij daar de contradictie had aangekaart (zie hieronder). Collections Enquiry Service Imperial War Museum Our response is: Dear Mr Brown According to the files kept at The National Archives it is WO 32/11601 SUPPLIES: Petrol (Code 42(C)): Operation "Pluto" (Pipe line under the ocean) 1944-1946 WO 32/11601 INVENTIONS and PATENTS: General (Code 44(A)): Operation "Pluto" (pipeline under the ocean) 1944-1946 Christopher Hunt



Port-en-Bessin, Toen & Nu, Generaal Montgomery op inspectie Musée de Epaves sous-marines de Débarquement Verlaat de haven van Port-en-Bessin en neem de D 6 op de rotonde richting Bayeux. Na ongeveer twee kilometer ziet u aan de linkerzijde van de weg vlaggen wapperen, deze geven het unieke museum, Musée de Epaves sous-marines de Débarquement, aan. Het bestaat geheel uit zee geborgen objecten die tijdens de invasie in de golven waren verdwenen.

Musée de Epaves sous-marines de Débarquement Opvallend zijn hier de zogenaamde DD tanks ('DD' = Duplex Drive). Deze tanks werden in zee uitgezet en voeren als een boot naar het strand. Niet alleen DD 114 Samengesteld door: BusTic.nl 5/26/2014

Frankrijk “De Landingen” Tanks, ook andere voertuigen, zoals een M5A1 en een M7 'Priest' zelfrijdend stuk veld artillerie zijn hier tentoongesteld. Toen de M7 geborgen werd vond men onder 2000 kilo modder de gave documenten van bestuurder John E. Glass.

De geborgen M7 waarin de documenten werden gevonden van J.E.Glass In het kleine binnenmuseum zijn meer voorwerpen te vinden, zoals onder andere een Sabre motor van een Typhoon jachtbommenwerper. Als in mei de deuren van het museum weer opengaan zijn er vaak aardige originele, van de zeebodem opgeviste, voorwerpen te koop. BAYEUX

Musée Memorial de la Bataille de Normandie


Frankrijk “De Landingen” Het Musée Memorial de la Bataille de Normandie te Bayeux heeft een moeilijke periode doorstaan toen bijna de gehele collectie werd weggehaald door de verzamelaar die het had uitgeleend. In het voorjaar van 2006 werd het museum heropend. Het is minder vol dan het eerst was, wat het gebodene tegemoet komt. Heldere uitleg in combinatie met verspreid staande objecten houden het museum overzichtelijk. Gelukkig is niet alles uit de oude collectie verdwenen. Het voertuigpark is bijna onaangeroerd gebleven. Nog steeds is het gemotoriseerde kanon, de Sexton, aanwezig, plus verscheidene andere voertuigen, zoals een grote Amerikaanse Caterpillar bulldozer, een Brencarrier en een Half Track. Helaas is het wrak van de Spitfire verdwenen. Maar deze kan nu gevonden worden in het Juno Beach Centre te Courseulles-sur-Mer. Voor het Musée Memorial de la Bataille de Normandie moet men zeker 2 uur uittrekken. Zeker ook als men de goed uitgeruste winkel bezoekt. Het is gesitueerd aan de oude binnenringweg rond Bayeux, aan de zuid-westkant van de stad.

Aan de overkant, iets naar het noorden, is het Bayeux Oorlogskerkhof, hier liggen 4648 Britse (Commonwealth) militairen begraven, en 466 Duitsers. Aan de overzijde van de weg staat het Bayeux Memorial, waarin de namen van 1805 omgekomen militairen gegraveerd staan, die geen bekend graf hebben.



Het Bayeux Memorial


Frankrijk De Landingen

Recommend Documents