Eureka! Vind het gat in de markt

17e jaargang 9 november 2011 redactioneel onafhankelijk magazine van de Hanzehogeschool Groningen | e-mail: [email protected] | Foto: Pepijn van den Broeke

4

Eureka!

Vind het gat in de markt

Huisarts gezocht? ‘Met twee muisklikken heb je een huisarts’, stellen Anne Visser en Maarten Goedhart. Begin september openden zij op het Zernikecomplex een huisartsenpost. ‘Studenten gaan pas naar de dokter als ze ziek worden. Ze nemen vaak de tijd niet om zich even in te schrijven.’ Tijdens de introductieweek vroegen Anne Visser en Maarten Goedhart studenten of ze een huisarts hadden in Groningen. Meer dan de helft had daar niet bij stilgestaan. Veel studenten in Groningen wonen op kamers. Vooral buitenlandse studenten ondervinden problemen met het vinden van passende medische hulp. ‘Ze gaan al snel naar de spoedeisende hulp’, zegt Visser, manager van het op 5 september begonnen Huisartsen Zorgpunt Zernike (HZZ). ‘Vaak zijn ze niet bekend met het begrip huisarts. In hun vaderland kennen ze wél spoedeisende hulp. Maar hun klachten zijn niet voor de artsen van de spoedeisende hulp bedoeld.’ Sterker nog: als buitenlandse studenten melden dat ze geen huisarts hebben, mág de spoedeisende hulp niets doen.’ Dit probleem was voor Goedhart en Visser aanleiding om een huisartsenpost voor studenten op te zetten. Ook voor studenten op kamers is een huisarts handig. Goedhart: ‘Als je in Maastricht woont, maar door de week in Groningen bent, ga je niet even heen en weer voor een afspraak bij de dokter. Het is makkelijker om even via de site tussen je colleges door een afspraak te maken bij de artsen op Zernike. Lekker dichtbij.’ Eerder runden Goedhart en Visser een vergelijkbare praktijk op de campus van de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden (NHL). ‘De meeste NHL-studenten wonen nog thuis’, verklaart Visser. ‘Ze houden gewoon hun eigen huisdokter. In de huisartsenpost op de campus komen ze alleen voor kleine dingen, omdat dat wel even tussen de bedrijven door kan.’ Het aantal op kamers wonende studenten is in Groningen veel groter. Visser: ‘We denken dat we op het Zernikecomplex goed als dé huisarts voor Groningse studenten zouden kunnen fungeren.’

Foto: Luuk Steemers

Inschrijven gaat gemakkelijk, snel en het kost niks. Goedhart en Visser willen zo laagdrempelig mogelijk zijn. Met een bezoek aan de site (www.hzzernike. nl) is dat snel geregeld (een kwestie van een wachtwoord aanvragen, een account aanmaken en een formuliertje invullen). Wie zich registreert kan direct een afspraak maken. ‘Studenten zien de noodzaak van inschrijven niet omdat ze niet ziek zijn. Pas als ze een dokter nodig hebben gaan ze op zoek. Ze realiseren zich vooraf niet dat dat in sommige omstandigheden onprettig of zelfs onmogelijk is.’ Studenten kunnen afspraken met de HZZ inplannen via de site. Als ze tussentijds herstellen of de kwaal toch niet ernstig genoeg vinden voor een consult, kunnen ze via dezelfde site afzeggen. De HZZ-artsen (Goedhart krijgt in november gezelschap van Nicoline van den Broek) beantwoorden ook vragen, het

2 HANZEMAG WOENSDAG 9 NOVEMBER 2011 [4]

zogeheten e-consult. Ook herhalingsrecepten zijn via de site te bestellen. De HZZ is 24 uur per dag bereikbaar (na vijf uur alleen voor spoedgevallen). Goedhart en Visser willen de post uitbreiden met een psycholoog en een tandarts. ‘We werken al samen, maar we zouden het mooi vinden als we de post konden uitbreiden tot één medisch centrum’, aldus Visser. Studenten hebben ze ook hun eigen specifieke problemen. Natuurlijk hebben ze de huis-, tuin- en keukenvragen die elke huisarts krijgt. Daarnaast kampen ze vaker met psychische vragen over eenzaamheid of heimwee. Seksueel overdraagbare aandoeningen, omgaan met drugs en alcohol komen in de HZZ ook meer dan gemiddeld aan bod. Het heeft wel wat, een eigen studentenhuisarts zo vlak om de hoek. Habon Abdulahi

Adres: Blauwborgje 5 9747 AC Groningen T 050 363 3111 [email protected] www.hzzernike.nl Twitter:#hzzernike

Maak een kunstwerk voor het Zorgpunt Op dit moment is de wachtkamer redelijk kaal. Ben jij geïnteresseerd om een kunstwerk te maken voor de wachtkamer, neem dan contact op met Huisartsen Zorgpunt Zernike via [email protected]

INHOUD Pagina 8 Versus Verplichte studiebijsluiter bij promotiefolders? Pagina 9 Bij de Les Burgemeester van Assen vraagt advies over probleemjongeren Pagina 10/11 Iris Kroes, het harpmeisje uit The Voice ‘Met één druk op de knop stond mijn leven op zijn kop’ Pagina 12 t/m 15 Startup Weekend voor ondernemers en creatievelingen

28/29

Pagina 16/17 Gyas-roeier Nanne Sluis gaat naar Londen ‘Roeien, eten, slapen, roeien, eten, slapen, dromen van goud’ Pagina 22 Geluksgoeroe Ben Tiggelaar beweert dat geluksgevoel voor vijftig procent genetisch is Pagina 23/24/25

ndernemen & studeren, vier jonge O ondernemers vertellen hun verhaal

Pagina 26 t/m 29

E en avondje Albertus: meisjes, meisjes, meisjes!!!

10/11

Colofon HanzeMag is het redactioneel onafhankelijke magazine van de Hanzehogeschool Groningen. Het blad verschijnt tweewekelijks.

Hoofdredactioneel

Redactie-adres Zernikeplein 7 A0.04 en A0.05, Groningen Postadres Postbus 30030, 9700 RM Groningen T 050 5955588 • F 050 5955590 E [email protected] I www.hanze.nl/hanzemag Redactie Chris Wind Boudewijn Otten Luuk Steemers Rina Tienstra Loes Vader

20

hoofdredacteur 050 5955585 [email protected] (eind)redacteur 050 5955582 [email protected] redacteur 050 5955581 [email protected] redacteur 050 5952570 r.h.tienstra- [email protected] redacteur 050 5955588 [email protected]

Fotografie Pepijn van den Broeke - www.pepijnfoto.nl Redactie HanzeMag Lay-out Renée Zaal - www.reneemedia.nl Basis lay-out Art Studio - Groningen Productie Redactie HanzeMag & Grafische Industrie De Marne B.V. Oplage: 6.000 Advertenties Bureau Nassau 020 6230905 [email protected] Abonnementen 60 euro per jaar 050 5955588 [email protected]

22

Microkosmos Van Herfstdepressies heb ik nog nooit last gehad, maar de laatste tijd is het moeilijk om de moed er en beetje in te houden. Met het weer heeft het niets te maken, met het nieuws des te meer. Het is crisis, beste mensen! En hoewel je er in het dagelijks leven in Nederland nog nauwelijks iets van merkt, hoor je dagelijks hetzelfde mantra: er komen slechte tijden aan, er komen slechte tijden aan, er komen slechte tijden aan… Gelukkig is er iedere dag weer de microkosmos die Hanzehogeschool heet: de eerste Occupy-tentjes moeten nog gesignaleerd worden op de Zernike campus. Studenten maken zich vast ook zorgen over de toekomst van de wereld, maar ze lijken er in ieder geval niet onder gebukt te gaan. HanzeMag heeft een speciale band met ondernemende studenten. Niet alleen omdat ze vaak mooie verhalen opleveren, al helpt dat behoorlijk, maar ook omdat het positivisme en de creativiteit van deze jongeren aanstekelijk werken. Zij zien geen economie die op zijn gat ligt, maar kansen. Op een grijze novemberdag zou je kunnen gaan mijmeren hoe het kan dat deze jongeren nog hoopvol naar de toekomst kijken. Kansen zien in plaats van problemen. En wanneer het omslagpunt zal komen en het cynisme keihard zal toeslaan. Maar waarom zou je? Nog nooit heb ik op de Hanze een student gesproken die zijn opleiding volgde om later heel veel geld te gaan verdienen. Misschien spreek ik wel de verkeerde studenten, dat zou kunnen. Maar ik houd me liever vast aan het idee dat de meeste studenten een meer nobel doel nastreven dan zakkenvuller worden. Zolang dat zo is, laat ik mijn tentje nog even op zolder liggen. Chris Wind

[4] 2011 9 NOVEMBER WOENSDAG HANZEMAG 3


Foto: Pepijn van den Broeke

Een film bekijken vanuit je auto: het lijkt iets uit een grijs Amerikaans verleden, maar eind oktober werd het terrein van de voormalige suikerfabriek voor een weekend omgetoverd tot een heuse drive-in bioscoop. Voor een scherm van elf meter breed en vijf meter hoog konden enkele honderden automobilisten genieten van een voorpremière van Drive en klassieker Grease. De gemeente Groningen had het evenement georganiseerd om Stadjers bekend te maken met het terrein van de fabriek. [4] 2011 9 NOVEMBER WOENSDAG HANZEMAG 5

HG: meer studenten, minder eerstejaars Op de kop af 25.739 studenten studeren aan de Hanzehogeschool (HG). Dat zijn er drie procent meer dan vorig jaar in oktober, de maand waarop de HG de cijfers officieel rapporteert. Het aantal studenten dat zich voor het eerst inschrijft (voornamelijk eerstejaars) is echter met 3,2 procent gedaald. Het Instituut voor Life Science & Technology groeide opmerkelijk hard (in 2010 studeerden daar 514 studenten, nu 585). HG-studenten winnen lichtontwerpwedstrijd Student Facility Management Filiz Zorluer en oudstudent Martin Vasilev wonnen op 26 oktober in de Gasunie in Groningen The Light Challenge, een innovatiewedstrijd voor openbare verlichting voor de gemeentes Assen, Heerenveen en Groningen. Hun team, Light Sensations, bedacht een energieneutraal verlichtingssysteem voor een woonstraat. De vakjury en de bewoners roemden het ontwerp van Filiz en Martin, dat door de gemeente Assen in gebruik wordt genomen. Meer les leidt tot hogere cijfers Studenten die hogere cijfers willen halen, kunnen beter meer college volgen dan zelf in de boeken duiken. Dat wijst een onderzoek uit onder tweehonderd tweede- en derdejaars van vier Groningse opleidingen. Het aantal uren dat studenten aan zelfstudie besteden, blijkt geen verband te houden met de cijfers die ze halen. Maar goed scorende studenten blijken wel vaker in de klas te verschijnen. Weinig studenten hebben benul van eigen risico Een op de drie studenten weet niet dat hij zelf voor de eerste 170 euro van z’n zorgkosten moeten opdraaien. Dat geldt voor studenten die hun ouders de zorgpremie laten betalen net zo hard als voor studenten die zelf een verzekering hebben afgesloten (iets meer dan de helft). Studentenvraagbaak Sum.nl concludeert dit na een raadpleging onder 283 studenten uit hun databanken. Opmerkelijk is dat studenten die zelf maandelijks in de buidel tasten, minder vaak op de hoogte zijn van het bedrag dat ze betalen dan studenten wier ouders dat doen. Politie mishandelt Duitse student De politie van Leiden heeft een student Theoretische Natuurkunde mishandeld. Stephan Ulrich zag twee mannen die z’n fiets, die hij voor 225 euro had aangeschaft, in een busje laden. De mannen gaven zich uit voor politieagent, wat de Duitser niet geloofde. De daarop volgende arrestatie verliep zo hardhandig dat Ulrich z’n hand brak. Vervolgens werd de student afgevoerd naar het politiebureau. Daar kreeg de ontzette student onverwachts een stroomstoot toegediend. De politie is een disciplinair onderzoek gestart. Hiske wint Studenten Cabaret Festival Hiske Schipper won op 28 oktober in de Stadsschouwburg het 25ste Groninger Studenten Cabaret Festival. Naast de juryprijs sleepte ze ook de publieksprijs in de wacht. Volgens de jury wist Hiske ‘heel naturel een intimiteit met de zaal te creëren alsof je bij haar thuis bent. In haar liedjes bezingt ze met veel taalgevoel haar diepste verlangens en grootste frustraties met een voorliefde voor dood, verderf en slechte smaak. Hiske doet dit zo trefzeker dat ze het publiek na bijna ieder couplet een lachsalvo ontlokt.’


‘We nemen zo een heel Frans dorp over’ Mathijs van der Til (20) staat al vanaf zijn zevende op de lange latten. De derdejaars Commerciële Economie zoekt studenten die van 27 januari tot 5 februari met hem mee gaan op wintersport. ‘Toen ik zeven jaar was, mocht ik voor het eerst met papa en mama mee naar Elmau in Tirol. Daarna heb ik, op één jaar na, ieder jaar geskied. Mijn favoriete skiplek is Zaugensee in Oostenrijk. De lengte en de steilheid van de pistes zijn geweldig en het is er niet zo druk. Ik vind eigenlijk altijd wel iemand die met me mee wil. Vorig jaar ging ik voor het eerst mee met Studentenwintersport naar Les Sybelles in Frankrijk. Ik kon me op de laatste nipper, om 23.51 uur op de sluitingsdag, nog nét aanmelden via een banner op de ACLO-site. Daar heb ik absoluut geen spijt van gehad. Het is wel even wat anders dan op wintersport met je ouders natuurlijk. We waren er met 820 studenten uit heel Nederland. Dat maakt het één groot feest. Je neemt met z’n allen zo’n heel Frans dorp over en ik heb er veel leuke mensen ontmoet. Met de carnaval zat ik bij nieuwe vrienden in Eindhoven. ‘Vorig jaar waren we met 25 Groningers. Dit jaar willen we het dubbele halen. Ik wilde graag werken in een organisatie die combineert met mijn skipassie, daarom breng ik dit evenement onder de aandacht. Studentenwintersport wordt helemaal door en voor studenten georganiseerd. We bieden een totaalpakket van tien dagen. Vervoer, verblijf in een appartementencomplex aan de piste, skipas, foodbox met ontbijt en avondeten,

en themafeesten. Voor de prijs hoef je het echt niet te laten, nergens vind je een goedkoper totaalpakket.’ Rina Tienstra Meeskiën met Mathijs? Aanmelden tot 18 november via www.studentenwintersport.nl.

Uit alle hoeken en gaten kwamen ze op in het Atrium. Zo’n honderd dansers van de Dansacademie Lucia Marthas openden op dinsdag 1 november het fair trade evenement ProefPuur met een wervelende flashmob. Foto: Luuk Steemers

Thaise Moon Party in hartje Groningen Bas Pastoors (23) en Mohamed Yusuf Boss (25), beiden vierdejaars Small Business & Retail Management, organiseren op 26 november een Moon Party. Het concept is overgewaaid uit Thailand. ‘Vette hippieshit, maar wel gaaf’, lacht Bas. Dus je ben op vakantie in Thailand geweest? ‘Mo kwam laaiend enthousiast terug. Dit moeten we doen! Dit concept gaat Groningen veroveren. Hij zocht iemand met daadkracht en organisatietalent en zo kwam hij bij mij terecht. We waren er in vijf minuten uit. House, elektro, vette hippieshit, maar wel gaaf.’ Vertel… ‘Extreem veel blacklights, fluorescerende body paint en er wordt gedronken uit buckets. Mijn hele kamer staat vol met speelgoedemmertjes. Zie daar maar eens aan te komen zo voor Sinterklaas. De drankjes krijg je in een emmertje met veel ijs en rietjes.’

De dj’s? ‘We draaien elektro en house, lekkere dansmuziek. We bouwen het op. Bojan Aleksander, Joris en Patrick beginnen redelijk rustig en Harde Baas draait tussen vier en zes rauwe techno. Technootjes in Simplon is gestopt, de Moon Party zou een mooie opvolger kunnen zijn.’ De entree? ‘De entree is 12 euro. Daarvoor kun je lekker je tentamenperiode afsluiten en de komende decembermaand inluiden.’

De toekomst? ‘Wij geloven in ambassadeurs die de party gaan promoten. Als een virus dat zich als een verfvlek over Groningen gaat verspreiden. We willen de Moon Party eens in het De locatie? kwartaal neerzetten en zijn nu bezig met ‘De locatie sluit helemaal aan bij het con- een Nieuwjaarsfeest op het indoorstrand cept. Club Arcana is de spiksplinternieuwe Binn’n Pret aan het Damsterdiep.’ club in de kelder van Huis de Beurs. Heel Loes Vader mooi, met van die gewelven. We decoreren het met zwarte doeken en fluorescerende Moon Party trakteert schilderingen.’ Mail je naam naar [email protected] en maak kans op 2 tickets. Info www.moonparty.nl


Versus Studiebijsluiter? Staatssecretaris Halbe Zijlstra wil dat er een verplichte studiebijsluiter komt bij de glossy promofolders van hogescholen en universiteiten. Sasja had met zo’n bijsluiter andere studiekeuzes gemaakt, Zita en Nicole niet.

Sasja van der Leeuw (21), derdejaars Commerciële Economie

Zita Vermesi (22) en Nicole Rijnvis (21), vierdejaars PA

‘Vier jaar geleden kwam ik van het vwo. Ik was al ingeloot voor International Business aan de Universiteit van Maastricht, maar wilde toch liever hbo doen. Ik ben praktisch en creatief ingesteld. International Business & Management op de Hanzehogeschool leek me daarom aantrekkelijk. Bij de voorlichting werden vooral de leuke, creatieve vakken uitgelicht zoals marketing. Uit het schriftelijk foldermateriaal kwam hetzelfde beeld naar voren. Uiteindelijk kwam het vak Marketing pas in het tweede semester aan bod. Het gros van de tijd werd besteed aan droge vakken als Financial Accounting, Rechten en Statistiek. Ik haalde goede cijfers, maar vond het niet leuk. Vandaar dat ik ben geswitcht naar CE, maar niet zonder dat ik eerst het curriculum grondig had bestudeerd en allerlei studenten en docenten had gebeld. ‘Het gaat om mensen van zeventien of achttien die makkelijk door marketing worden beïnvloed. Ik denk daarom dat zo’n bijsluiter verkeerde studiekeuzes op grote schaal gaat voorkomen. Maar het moet wel goed gebeuren. Er moet heldere informatie in staan over de vakken, niet alleen namen, maar ook wat ze inhouden. Er moet ook informatie staan over de reputatie van een opleiding en de baankansen. Verder zouden er ook wat objectieve verhalen van studenten in kunnen staan, niet de juichende veel te beknopte testimonials die nu op de website staan. Ik denk ook dat de bijsluiter door een onafhankelijke instantie moet worden samengesteld, misschien het Ministerie van Onderwijs. Wat me ook een goed idee lijkt is een soort overgangsjaar waar studenten vakken van drie verschillende opleidingen volgen en pas daarna een keuze maken.’

Zita: ‘Ik wist al heel lang dat ik iets met kinderen wilde doen, maar de Open Dag van de Pedagogische Academie viel me erg tegen. Ik vond het allemaal zo knussig, niet professioneel. Rekenen, lezen en schrijven, dat kan ik toch al? Ik heb toen besloten Maatschappelijk Werk & Dienstverlening te doen, maar na twee weken kwam ik er al achter dat dat niets voor mij was. Dus toch PA. Geen moment spijt meer van gehad. Voorlichting kan dus ook wel eens een minder rooskleurig beeld geven dan de werkelijkheid.’ Nicole: ‘Ik ben naar de Open Dag geweest en heb de brochures gezien, maar ik had eigenlijk al besloten wat ik wilde. Juf worden én naar Groningen voor het studentenleven. Een bijsluiter had me niets uitgemaakt. Voor ons beiden geldt eigenlijk dat dit vak een roeping is. Wij worden juf. Ook als die vier jaar van de studie niet leuk en moeilijk zouden zijn, dan nóg volgen daarna veertig jaar waarin we het beroep doen dat we uiteindelijk willen. Ook wist ik dat het baanperspectief in het Noorden niet zo goed is, maar dat maakt me ook niet zoveel uit. Ik ga nu mijn eindstage in het Westen doen.’ Zita: ‘Voor sommige studies is een bijsluiter misschien best goed. Denk maar aan Bedrijfskunde of Rechten, waarbij je veel minder goed weet wat het inhoudt.' Nicole: ‘Wat er dan vooral ook moet instaan is de kwaliteit van de school. Ik vind het wel belangrijk dat studenten weten of de opleiding één van de beste of één van de slechtste is.’ Tekst en foto: Luuk Steemers


bij de les

Burgemeester Heldoorn doet een boekje open over zijn communicatietactiek in de kwestie Pittelo. ‘Ik heb lang getwijfeld of ik die probleemjongeren rotzakken zou noemen. Toch maar niet.’

Burgervader onder het mes In de jaren vijftig keek een burgemeester te diep in het glaasje, kroop achter het stuur van z’n auto en raakte van de weg. De toegesnelde arm der wet bracht de beschonken bestuurder naar huis. De volgende dag pikte een vuilnisman de auto op en chauffeerde die naar het gemeentehuis. ‘De sleuteltjes zaten nog gewoon in het contact’, zegt Sicko Heldoorn (55) over dit voorval in de Friese gemeente Opsterland waar hij van 2002 tot 2007 burgemeester was. ‘Nu is zoiets ondenkbaar’, zegt Heldoorn, die sinds 2007 de ambtsketen van Assen draagt. ‘Een burgemeester is 24 uur per dag publiek, zijn hele handel en wandel is zichtbaar. Voor je het weet circuleren er filmpjes op internet en ga zo maar door.’ De PvdA-burgervader is zich bewust van die zichtbaarheid. Een uitglijder is snel gemaakt. Om hem daarvoor te behoeden, heeft hij personeel in dienst: een voorlichter en een adviseur Bestuurscommunicatie. Iedere ochtend steken ze de koppen bij elkaar. ‘Even kijken of er nog ergens bananenschillen liggen.’ Op 3 november spreekt Heldoorn

op de Hanzehogeschool met zestien vierdejaars die de specialisatie Politieke & Overheidscommunicatie volgen. De vraag die de studenten moeten beantwoorden is of Heldoorn strategisch heeft gecommuniceerd in de kwestie Pittelo. ‘Heb ik dit goed aangepakt?’, vraagt hij, ‘wat had ik beter kunnen doen? Ontleed mij!’ De studenten hebben 23 aan elkaar geniete A-viertjes voor zich op tafel liggen, kopieën van gemeentelijke stukken en krantenknipsels over de zaak die vanaf 23 augustus de gemoederen in Assen bezighield. Op één zomermiddag kreeg de politie zes meldingen van overlast in Pittelo, de wijk waaruit al vaker alarmerende signalen hadden opgeklonken. Nu moest hij wat doen, vond Heldoorn. Hij vaardigde een persbericht uit, waarin hij extra patrouilles en politieingrepen aankondigde. Op 25 augustus vond er op het stadhuis een bijeenkomst plaats waar bewoners hun grieven konden uiten. Een tweede bijeenkomst, op 3 oktober, werd voorafgegaan door een paar acties die

de bevolking ervan doordrongen dat het de gemeente menens was. De politie slingerde vier jongeren op de bon en gemeentewerkers verwijderden een bushokje en een ontmoetingsplek waar raddraaiers samenschoolden. ‘Klopt het’, vraagt Maya, ‘dat de gemeente tijdens deze hele kwestie maar één persbericht heeft rondgestuurd?’ Heldoorn beaamt het. ‘Daarna kreeg de zaak een eigen dynamiek. De pers sprong erop en wijdde meerdere artikelen aan de zaak.’ Mark wil weten of de burgemeester gebruik heeft gemaakt van framing. ‘In bijna alle artikelen komt het woord lastpakken voor. Is dat bewust gedaan?’ Nee, dus. ‘Lastpak klinkt een beetje ouderwets. Ik heb het ook niet gebruikt, maar het keerde in vrijwel elk artikel terug. Wel kan ik hier zeggen dat ik lang heb getwijfeld of ik het woord rotzakken in de mond zou nemen. Toch maar niet.’ Heikel was de vraag of de gemeente zich zou uitlaten over de etniciteit van de lummels. ‘In de week voor ons persbericht hadden we Ede. Daar rukten

Foto: Luuk Steemers

SBS, RTL, De Telegraaf en aanverwanten uit die breed uitmaten dat het om Marokkanen ging. We hebben vooraf afgesproken dat we zelf niet over de afkomst van de jongeren zouden beginnen. Dat sloot trouwens perfect aan bij de gevoelens die onder de buurtbewoners leefden: ja, er zaten Marokkaanse jongens bij, maar het waren niet alléén Marokkanen.’ Bert wijst op het artikel waarin staat dat de jongeren hun hangplekken kunnen terugverdienen als ze zich lange tijd goed gedragen. ‘Ach arm’, slaakt Heldoorn uit, ‘dat was een verspreking van een woordvoerder. Op dat moment had ze dat signaal niet moeten afgeven. Het ontkrachtte de hoofdboodschap dat Assen de overlast beu was.’ ‘Jullie weten genoeg’, vindt docent Ron Meulman. ‘Heeft de burgemeester de principes van strategische communicatie toegepast? En heeft hij dat goed gedaan? Jullie analyses en adviezen zie ik graag aanstaande dinsdag in m’n postvak.’ Boudewijn Otten


frick Mennen voor paarden Nieuws! De Hanzehogeschool (HG) wil er graag positief in komen. Het is sneu dat dat niet altijd lukt. Begin oktober schreven alle media dat voormalig bestuurslid Cor de Ruiter in 2010 een gouden handdruk kreeg van 190 duizend euro, tweeënhalf keer de aanstaande norm voor vertrekkende bestuurders van (semi-)overheidsinstellingen. En dat na slechts drie uiterst schimmige jaren aan de HG-top. Slecht nieuws, dus. Maar sommige geesten zijn lenig. Terzelfder tijd klonk klaroengeschal toen bekend werd dat de HG nummer acht staat op de lijst van beste werkgevers van Nederland. Mijn attente collega K wees me erop dat je de twee nieuwtjes aan elkaar kunt solderen onder de juichende kop: HG beste ex-werkgever van Nederland! Sinds enige tijd staat er zelfbereid bedrijfsnieuws op het startscherm van het HG-intranet. Nou ja, het zijn eigenlijk meer breinbrekers. Zo was er onlangs op de HG een lezing Effectief Leidinggeven aan Jezelf. Dat kan niet. Maar wie weet draait er ook wel ergens een spoedcursus Mennen voor Paarden en Pony’s. Intrigerend is de publicatie: Aanbesteding Travel Agency Gepubliceerd. De uitleg is nog intrigerender: de HG heeft de aanbesteding voor een nieuwe internationale reisagent in de markt gezet. Intrigerendst is de werkelijkheid die hierachter schuilgaat: HG’ers zijn kennelijk zo vaak op pad dat het uitkan om een bureau in te huren om reis en verblijf te regelen. Ronduit huiveringwekkend is de als nieuwtje gebrachte uitnodiging voor de Masterclass Talentontwikkeling voor Docenten in Excellentieprogramma’s. Wát gaan we doen? Nou, dit. De Masterclass scherpt uw denken en doen ten opzichte van talentontwikkeling en helpt u in het (door)ontwikkelen van uw visie (...). Ai, dat is zware kost. Gelukkig is er eerst een inspiratieworkshop. Daarin krijgt u een denkraam aangereikt waarmee u uw eigen visie en talenten onder de loep neemt. Daarna kunnen we actief aan de slag met onze leervraag in een Community of Practice (CoP). Ik wil mijn doen ten opzichte van talentontwikkeling niet scherpen. Ik wil niet actief met leervragen aan de slag in een CoP. Ik wil mijn visie niet doorontwikkelen. Ik wil denkraam noch loep. Ik wil het niet. Echt waar niet, ik zou nog liever slecht in het nieuws komen met een gouden handdruk. Hajo Frick

Iris Kroes maakt furore in The Voice met de ogen dicht

‘Ik was bang om

Marco in de ogen te kijken’ De zeldzame combinatie van harp en zang sloeg in als een bom. Tweedejaars Communicatie Iris Kroes slaagde met vlag en wimpel in de blind auditions van The Voice of Holland. Het harpmeisje wordt ze al genoemd. Geen schilderij, Chinese vaas of mega flatscreen, maar een manshoge lichtbruine harp domineert de doorzonkamer in een lommerrijke buitenwijk van Drachten. Dit is het instrument, de 38-snarige Salvi Ana, waarmee tweedejaars Communicatie Iris de Nederlandse huiskamers verraste én de jury van The Voice of Holland. Angela Groothuis, Nick & Simon, Roel van Velzen en Marco Borsato draaiden allemaal subiet om voor het zoetgevooisde talent uit Friesland. Een harp, bizar toch? ‘Toen ik een jaar of tien was, ging ik naar de open dag van de muziekschool in Drachten. Voor piano- en gitaarlessen stonden lange rijen. Bij harp was ik meteen aan de beurt. En de harplerares, Mona Moog, bleek een lieve vrouw. Negen jaar heb ik van haar les gehad, maar vorig jaar ben ik gestopt. Ik wilde me vooral op zingen richten.’ Dus je bent meer zangeres dan harpiste? Iris’ grote donkere ogen glimmen. ‘Absoluut!’ Ook al ben ik bekend als harpmeisje, zingen is écht mijn ding.’ Iris lacht naar haar moeder die thee inschenkt. ‘We zingen altijd met elkaar, mijn ouders en mijn oudere zus. Op mijn twaalfde zong ik in de schoolmusical. Daarna heb ik zangles genomen bij Hanneke Scheffers en ben ik bij de popband van de muziekschool gegaan.’ Je zing ook in een duo met zangergitarist Pieter Veenstra. ‘We treden vaak op bij bruiloften en partijen. Topveertigmuziek, veel uit de oude doos. In Pieter & Iris ben ik puur en alleen zangeres. Pieter en ik hebben twee jaar geleden trouwens al een hitje gehad. Mijn vader had een Friese tekst geschreven op een Amerikaans nummer. Dat werd op Youtube zo’n duizend keer per dag bekeken. We wonnen daarom three minutes of Fame

bij de Fryske Music Night. Optreden voor zesduizend man in het WTC in Leeuwarden met Friese sterren als Siep en Twarres. Dat was ook al kicken. Veel talent komt uit de Randstad. Juist daarom ben ik er extra trots op dat ik uit Friesland kom.’ Waarom heb je je opgegeven voor The Voice? ‘We kijken thuis altijd naar talentenshows. Ik vraag me al jaren af hoe het zou zijn eens zelf mee te doen. Ik ben op mijn best als ik mezelf begeleid. De harp staat voor mij heel dichtbij, net als de muziek van Adele.’ Iris gaat achter de harp zitten en zingt Someone Like You van Adele, het lied dat ze op de blind audition speelde. Een zuivere, volle stem waarmee de zoete tonen van de harp harmoniëren. Wat kun je nog herinneren van de auditie? ‘Eigenlijk niet veel. Alleen dat ik doodnerveus was en dat ik steeds dacht, niet kijken, niet kijken. Ik was bang dat als ik ineens Marco Borsato in de ogen zou kijken, ik totaal van mijn à propos zou raken. Ik hoorde na een paar seconden gejuich en geklap, maar ik dacht dat zullen ze wel bij iedereen doen. Pas toen het afgelopen was zag ik dat alle juryleden zich had omgedraaid. Ik had van tevoren besloten om Marco als coach te nemen als die zich zou omdraaien, maar doordat Nick & Simon ongelofelijk enthousiast waren, heb ik nog even getwijfeld. Uiteindelijk heb ik toch Marco gekozen. Zijn muziek staat dicht bij wat ik wil. Ik denk dat ik van hem het meeste kan leren. En Marco staat nogal open voor zangeressen als Kristel, Laura Jansen, Lucie Silvas. Leuke, lieve liedjes. Dat is de kant die ik ook op wil. Ha, meisjesliedjes! ‘De volgende keer bij The Battle zoek ik meer de rust in mezelf op. Ik weet welk

nummer ik ga zingen, maar dat mag ik niet doorvertellen van het programma, net zoals de datum. Daar zijn ze streng in.’ Studie of zangcarrière? ‘Voorlopig allebei. Mijn hart ligt bij muziek, maar ik ben niet naar het conservatorium gegaan. Ik koos voor Communicatie omdat ik toch wat meer zekerheid wilde. De studie bevalt me goed. Ik ben druk bezig om mijn propedeuse te halen, maar als mijn zangcarrière in een stroomversnelling raakt, zet ik de studie op een laag pitje.’ Hoe waren de reacties op school? ‘Mijn klasgenoten en de docenten reageerden enthousiast, maar verder word ik op school nog niet zo herkend. In Drachten ook niet trouwens. Maar dat kan ook aan het nuchtere Friese karakter liggen. Dan herkennen ze je wel, maar ze laten niets merken. Ik heb wel wat vaker het gevoel dat ik word nagekeken.’ Toch heb je ineens duizenden volgers op twitter. ‘Ja, momenteel al 3600. Ineens moet je heel goed nadenken wat je allemaal twittert. Op de vrijdagnacht van de auditie kreeg ik drieduizend e-mails. Ik heb al heel veel interviews gehad. Van Tros Kompas en Hitkrant tot Omrop Fryslân. Afgelopen maandag zat ik om zeven uur ’s ochtends met de harp bij Edwin Evers op Radio 538. Dat was gaaf! Na afloop liet Edwin e-mails zien van mensen die me hadden horen zingen terwijl ze in de auto zaten. Kippenvel schreef er één. Tja, het is gek hoe alles loopt. Met één druk op de knop staat je leven volkomen op zijn kop, terwijl je toch gewoon dezelfde bent gebleven.’ Luuk Steemers

[4] 2011 9 NOVEMBER WOENSDAG HANZEMAG Foto: Luuk Steemers 11

Een kwestie van training, concentratie en spierbeheersing. Taekwondoka Habib Kazemi slaat met de blote hand een stenen plaat doormidden.


Geen gelul, alleen actie! Binnen 54 uur een wild idee omzetten in een winstgevend product: dat is de uitdaging van Startup Weekend. Honderd creatievelingen gingen een weekend lang los op cameratassen, bezoekrobots en seksstandjesapps. [4] 2011 9 NOVEMBER WOENSDAG HANZEMAG 13

'We zullen met Apple in gesprek moeten' 'Ik wil dat iedereen dood kan gaan zoals hij of zij dat wil! Want leven is goed, maar dood is ook belangrijk!' Wie vanavond per ongeluk de blauwe zaal in het UMCG binnenloopt zonder te weten wat zich daar afspeelt, zal raar opkijken. Zo'n dertig mensen staan in een rij te wachten. Iedere zestig seconden mag iemand het podium betreden. Luid applaus klinkt voor elke kandidaat. De meesten kijken doodnerveus de zaal in, de druk is groot. Binnen een minuut moet je jezelf voorstellen, het probleem uitleggen, je oplossing presenteren en nog even melden wie je nodig hebt om je idee om te zetten in een product. De man die dood zo belangrijk vindt, wil kijken of het mogelijk is om een commercieel hospice op te zetten.'Wie nu euthanasie wil plegen, is afhankelijk van vrijwilligers. Waarom kan dat niet professioneel worden geregeld?' Wilde ideeen Startup Weekend begon bijna vijf jaar geleden in Boulder, Colorado, waar het in eerste instantie ging om één idee waar een groep mensen een weekend lang over brainstormden. Sinds 2009 is het een evenement geworden waarbij tien tot vijftien ideeen worden uitgewerkt tot een prototype, demo en/of presentatie. Het schema ligt altijd vast, binnen 54 uur moet het idee uitgewerkt zijn. In vrijwel alle grote Amerikaanse steden is al een weekend gebrainstormt en sinds vorig jaar heeft het concept zich uitgebreid naar de rest van de wereld. London, Parijs, Nairobi, Amsterdam zijn al aan de beurt geweest en in dat rijtje mocht Groningen natuurlijk niet ontbreken. Healthy Ageing Network Noord-Nederland (HANNN) was bereid om het evenement te sponsoren en dus verzamelden zo'n honderd designers, marketeers, ondernemers en webbouwers zich op 4 november in het UMCG om 54 uur lang te werken aan de perfecte startup. En die startup begint dus met een rondje 'pitchen in zestig seconden'. Deelnemer nummer acht ergert zich groen en geel aan de slechte muziek in discotheken. 'Wil je een goed nummer aanvragen, dan staan er tien mooie meiden in de rij voor de dj!' Niet eerlijk, vindt hij, en dus wil hij een app creeeren die je het recht geeft muziek aan te vragen op basis van je drankconsumptie. Wie betaalt, bepaalt! Andries Reitsma en Fabian Hijkema van ontwerpstudio We Love It When a Plan Comes Together hebben een serieuzer verzoek. De moeder van één

van hun compagnons is overleden aan kanker en ze willen graag een app bouwen die doneren aan goede doelen makkelijker maakt. Ze willen klein beginnen, met een app die het mogelijk maakt te doneren aan Pink Ribbon, een organisatie die geld inzamelt voor onderzoek naar borstkanker. Hup, minuut is om, applaus, wegwezen, volgende. 'Stel, je stapt de intercity in en je bent benieuwd of er vrienden van je meereizen. Er zitten honderden mensen in de trein, en je hebt geen zin om de hele trein door te lopen. Zou het dan niet makkelijk zijn als je een app had die je precies vertelde welke vrienden zich waar bevinden? 'Daarnaast zou je de app ook kunnen gebruiken om nieuwe mensen te ontmoeten, bijvoorbeeld gebaseerd op interesse en hobby's.' Volgende. 'Ik wil de jukebox opnieuw uitvinden.' Volgende. Een van de weinige pitchende dames betreedt het podium. Ze is fotografe en heeft er genoeg van om altijd haar spiegelreflexcamera te moeten dragen in een rugzak. 'Ik wil graag een cameratas ontwerpen die elegant en vrouwelijk is.' Applaus. Volgende. 'Veel oudere mensen kunnen hun huis nauwelijks of niet meer uit komen. Om eenzaamheid te voorkomen wil ik een robot ontwerpen waarmee deze mensen toch "op bezoek" kunnen bij hun kleinkinderen, kinderen en vrienden.' En zo gaat het maar door, in razend tempo. Idealistische ideëen worden

afgewisseld met ludieke vondsten. Shawn Lauzon's idee valt zeker in de laatste categorie. Hij wil een app ontwerpen waarmee je nieuwe seksstandjes kunt delen met je vriend(in) of zelfs met vrienden en onbekenden, afhankelijk van je eigen exhibitionistische voorkeuren. Position Submission moet het heten. Na een wild half uurtje pitchen is het tijd voor pauze. Posters met de ideëen worden op de glazen wand van het personeelsrestaurant gehangen. Stemmen gebeurt niet via online polls of een druk op een knop, maar heel ouderwets met post-its die vantevoren zijn uitgedeeld. De elf ideëen die de meeste post-its verzamelen, zullen daadwerkelijk worden omgezet in een product of dienst. Rond half elf is duidelijk welke plannen dit weekend zullen worden omgetoverd tot echte producten. De donorapp gaat er komen. En Shawn's standjesapp ook, tot zijn eigen verbazing. Groepjes worden gevormd, het brainstormen kan beginnen. Verdienmodel Zaterdagmiddag bevinden alle deelnemers zich in de blauwe patio van het UMCG. De groepen zijn gevormd en er wordt druk gebrainstormd. De jongens van We Love It When a Plan Comes Together zien er uitgerust uit. 'We zijn gisteravond niet erg lang doorgegaan, en vanochtend hebben we ook rustig aan gedaan. Je moet wel je rust pakken,' zegt Andries. App-ontwerper Bas

Deelnemers in de rij om hun idee in zestig seconden te pitchen


Holtrop en Eelco Wiersma ('Ik ben hun manusje-van-alles') hebben zich bij hun aangesloten. Het A-Team is gevormd. Met opengeklapte iMacs bespreken ze het ontwerp van de app. Ondertussen lopen zo'n dertig mentoren, vooral succesvolle ondernemers en investeerders, door de zaal om de groepen van advies te voorzien. IT ondernemer en investeerder Jan Albert Jager komt bij Fabian zitten. Hij is onder andere betrokken bij het platform van Dance 4 Life, zegt hij, dus misschien kan hij van waarde zijn voor hun donatieapp? Fabian heeft net van een andere mentor te horen gekregen dat investeerders vooral geinteresseerd zijn in het verdienmodel, zelfs al gaat het om een goed doel. Het zal dus moeilijk worden om investeerders te vinden, want een verdienmodel hebben ze natuurlijk niet. 'Ik zou vooral gaan kijken naar subsidies', adviseert Jager. Met deze regering zullen er niet zo veel subsidiepotjes meer zijn voor goede doelen, denkt Fabian. Dat valt best mee volgens Jager. 'Er zijn altijd subsidies beschikbaar, ook nu.' De jongens willen de app eerst alleen maken voor de iPhone, omdat de gebruikers gewend zijn te betalen voor hun apps. De Android markt is veel moeilijker, omdat daar vrijwel alles gratis is. Probleem is wel dat Apple dertig procent van je opbrengst per app pakt. 'Wij willen eigenlijk negentig procent

met Barbie en Ken. Ze hebben dus geen geslachtsdelen, zo houden we het een beetje netjes. Het moet namelijk wel goedgekeurd worden door de iTunes store! De avatars kun je op alle manieren buigen, zodat ze in een bepaald standje worden gezet. Zo kun je nieuwe standjes insturen die andere stelletjes kunnen inspireren. Aan de andere kant kun je ook bestaande standjes kiezen en die naar je partner sturen om haar op te winden of op leuke ideëen te brengen. Zo werkt het dus ook om relaties die een beetje ingedut zijn weer tot leven te wekken!'

Andries Reitsma stemt met post-its op zijn favoriete ideëen naar het goede doel laten stromen', zegt Fabian. 'Maar dan zullen we met Apple in gesprek moeten. Laten we in eerste instantie maar gewoon accepteren dat we die dertig procent moeten betalen, dan kunnen we, als het echt een succes wordt, altijd verder kijken.' Jager wil graag weten hoe het doneren precies in zijn werk gaat. 'We willen het zo laagdrempelig mogelijk houden', legt Fabian uit. 'De donatie doe je eigenlijk al door de app aan te schaffen. De app zelf heeft een plaatje van een roze lintje, het symbool van Pink Ribbon. Het lintje vult zich langzaam met kleur naarmate er meer donaties worden gedaan. Zo volg je als donateur dus de voortgang tot het doel is bereikt.' 'Hoeveel geld hebben jullie nodig?' vraagt Jager. 'Bijna niets', zegt Fabian. 'De app hebben we vermoedelijk dit weekend al klaar en omdat we voor een bekende organisatie als Pink Ribbon hebben gekozen, hebben we ook geen marketingkosten. Zij moeten uiteindelijk zelf zorgen voor het onder de aandacht brengen van de app.' De andere jongens zitten ondertussen nog steeds druk te discussieren over het ontwerp van de app. Tot Bas er genoeg van heeft. Hij zet demonstratief zijn oordopjes in en zet zijn muziek aan. 'Sorry jongens, genoeg overlegd, ik moet nu echt weer aan de slag met het design, anders halen we het niet.'

Seksstandjes Een verdieping hoger, een beetje afgezonderd van de andere groepen, zit Shawn met een klein groepje te brainstormen over zijn seksstandjesapp. In het Engels, want Shawn is Amerikaan. Hij is speciaal naar Groningen gekomen voor dit Startup Weekend. Nou ja, niet helemaal uit Austin, waar hij normaliter woont, want hij was al op rondreis door Europa. 'Ik zat in Londen tot eergisteren. Maar ik wilde al heel

lang eens meedoen met zo'n weekend. Ik heb gewoon gegoogled waar het eerstvolgende weekend zou plaatsvinden in Europa en dat was toevallig in Groningen.' Tijdens zijn pitch de avond ervoor werd er vooral erg hard gelachen om zijn idee, maar voor Shawn is het niet alleen een grap. Met zijn team is hij hard aan het werk om het ludieke idee om te zetten in een prototype. 'We gaan werken met twee avatars, vergelijkbaar

Winnaar Zondagmiddag is het opnieuw tijd voor een pitch. Ditmaal hebben de deelnemers iets meer tijd, ze krijgen vijf minuten om het eindresultaat van hun weekend brainstormen en ontwerpen te presenteren. De donatieapp valt helaas buiten de prijzen. Ook de seksstandjes van Position Submission winnen niet, maar krijgen de zaal wel flink aan het lachen. Op een vraag van een jurylid wanneer de app verkrijgbaar zal zijn, antwoordt Shawn: 'Well, we don't want to finish prematurely...' De jury heeft goede woorden over voor alle groepen, maar de dood blijkt inderdaad het belangrijkst van allemaal. Winnaar wordt End of Life Consultancy met hun idee om euthanasie commercieel aan te pakken.

Chris Wind

Foto's: Pepijn van den Broeke

Shawn Lauzon bespreekt de details van zijn seksstandjesapp [4] 2011 9 NOVEMBER WOENSDAG HANZEMAG 15

Met de boot naar Londen Deze zomer kwalificeerde Gyas-roeier Nanne Sluis (28) zich voor de Olympische Spelen in Londen. De laatstejaars Management, Economie & Recht vecht voor een plek in de Holland-Acht. Roeien, eten, slapen, roeien, eten, slapen, dromen van goud. 16 HANZEMAG WOENSDAG 9 NOVEMBER 2011 [4]

MER-student gaat door roeien en ruiten voor de Holland-Acht

‘Ik gooi alles op het roeien, natuurlijk. De Olympische Spelen. Zo’n kans krijg je misschien maar één keer in je leven. Het is keihard werken. We trainen minimaal twaalf keer per week. Iedere ochtend en vrijwel iedere middag. Om half zeven gaat de wekker, ontbijten en op de fiets naar de Bosbaan, twintig minuten van m’n kamer. Twee uur in de boot en dan weer naar huis. Daar maak ik een lunch, vaak pannenkoeken. Dan duik ik m’n bed in, op z’n minst een half uur slapen. Om drie uur is het weer twee uur buffelen. Niet alleen roeien, maar ook hardlopen en krachttraining. Na het avondeten een beetje lezen, wat studeren en voor de tv hangen. Dan ben ik wel gaar. Studeren? Dat komt met stip op één na de Olympische Spelen.’ Hoe raakt een mens verslaafd aan roeien? ‘Ik ben echt een sportliefhebber, maar ik wilde eigenlijk wat anders doen dan m’n broer die al bij Gyas roeide. Maar ik was toch nieuwsgierig. Tijdens de KEI-week van 2003 ben ik bij Gyas binnengestapt. Ik ging de boot in en ik was meteen verkocht. Het was ook lekker makkelijk, Gyas was bij mij om de hoek. Na een jaar deed ik een test, twee kilometer maximaal roeien op de ergometer. Ik ging hard, net onder de zes minuut veertig. Dat deed wat met me, ik wilde zien of er nog meer in zat. Ja, dus. Ik werd steeds beter, steeds sneller. De metingen wezen het uit. Uiteindelijk, na jaren, begon ik te geloven dat het haalbaar was. De Nederlandse top, de internationale roeiwateren. Ik wilde erheen.’ En, hoever ben je nu? ‘Ik woon nu in Amsterdam. Ik noem het ook wel Groningen-Zuid. Je snapt: ik ben hier niet de enige noorderling. Allemaal jongens die een plek in de boot willen bemachtigen. Dé boot is de acht. Het koningsnummer. Voor de buitenwereld het meest aansprekend en de acht heeft de grootste kans op een medaille. De vier-zonder vind ik trouwens een mooier nummer, zonder stuurman heb je meer invloed op de race. ‘Als je voor de acht gaat, moet je het programma volgen dat de coaches voor

de groep uitstippelen. Je kunt wel proberen om je buiten de groep om te kwalificeren voor de vier of de twee, maar de roeibond is niet erg enthousiast over zulke projecten.’ De acht krijgt veel media-aandacht, maar de skiff (de eenmansboot) is misschien wel je van het. ‘Wie weet, ooit… maar nu is de skiff voor mij nu nog te hoog gegrepen. Inderdaad een prachtig nummer, maar je moet een enorm fysiek hebben. Daar is voor mij de komende jaren nog winst te halen. De topzes van de afgelopen jaren is vrij stabiel. Zelfs Roel Braas kiest

'Ik word nog wel eens voor lichte pik aan gezien' niet voor de skiff, maar voor de acht. En Roel is de sterkste man van Nederland op de ergometer.’ Hoe ziet een Olympische roeier eruit? ‘Ik ben niet doorsnee met m’n 1 meter 93 en 85 kilo. Daardoor word ik nog wel eens voor lichte pik aangezien. Een lichte pik weegt niet meer dan 72-enhalve kilo. Dat red ik bij lange na niet. Maar voor de zware mannen ben ik dus aan de kleine kant. Tijdens de WK was ik 85, in de wintermaanden zit ik op 89 kilo. Alles wordt bijgehouden. Dat moet wel als je zo intensief bezig bent.’ Bestaat er eigenlijk zoiets als een ideaal roeipostuur? ‘Je kunt er weinig algemeens over zeggen, ieder lichaam is anders. Lange benen en armen helpen, natuurlijk. Maar hoe sterk ook, je moet in staat zijn controle over je lijf te houden. Scullers, roeiers die met twee riemen roeien, zijn wel vaak kleiner en compacter dan boordroeiers, jongens die maar één paal moeten trekken.’ Roeiers hebben een geheel eigen taal. Breng eens wat licht in de duisternis. ‘Een paal is een riem. Strijken is roeien met de neus naar voren, achteruitroeien

dus, of vooruit, het is maar hoe je het bekijkt. Reupen is lomp aan je armen trekken, inefficiënt. De inpik is de plek waar je roeiblad het water ingaat. Een dildo is een dopsleutel maatje tien. Die wordt veel gebruikt om de riggers op de boot vast te zetten. Riggers zijn de pinnen waarop de dol wordt bevestigd. Pompen is keihard trainen, dat is nodig om te blikken, om te winnen. Daar doe je het allemaal voor, hè?’ Je komt nog eens ergens. Wat is het fijnste vaarwater. ‘Je bent Gyasser of je bent het niet. Ik denk nog iedere dag aan het NoordWillemskanaal, de thuishaven. München heeft prachtig helder water en Bled de mooiste omgeving. Maar Luzern is de mooiste plek om te roeien. Als we daar varen is Gyas er bij, met zeker een mannetje of 150. Het worden er ieder jaar meer. Of ze nou van roeien houden of van een biertje, ze zijn er. Kippenvel is dat, zoveel publiek. Dit jaar zaten we in Luzern meteen na de start op vijftig halen per minuut, normaal gesproken zitten we op zo’n 45.’ Heb je al op de Olympische baan van Londen gevaren? ‘Nee, en je noemt het Londen, maar het is Dorney Lake, bij Eton. De roeiers verblijven trouwens niet in het Olympisch Dorp, we zitten dicht bij de baan. Alleen als we een medaille halen, mogen we het Dorp in. Echt waar, als we geen plak in de wacht slepen, moeten we binnen drie dagen opkrassen. Het is hard, maar het is niet anders.’ Stel-stel-stel, je pakt een plak. Hoe ontloop je Mart Smeets, WillemAlexander en Erica Terpstra in het Holland House? ‘Ik denk dat m’n vriendin de nodige aandacht zal opeisen. En dat verdient ze zeker. Het is lastig om in deze periode na te denken over de tijd die na Londen komt. Zeker is dat ik m’n studie ga afronden. En daarna moet ik gaan nadenken. Roei ik door tot Rio de Janeiro, 2016, of niet?’

De palmares van Nanne Sluis Nanne Sluis werd op 13 mei 1983 geboren op Curaçao. Toen hij één jaar was verhuisden de Sluisjes naar Tiel in de Betuwe. Op z’n tiende streek het gezin neer in Amersfoort en Nanne ging naar het vwo in Zeist. Studeren wilde hij ‘weer heel ergens anders’. Dat werd dus Groningen. Daar kreeg het roeivirus vat op hem. Zijn persoonlijke hoogtepunten. 2005 derde op de Nederlands Studentenkampioenschappen (acht met stuurman) 2006 eerste ronde in de Holland Royal Regatta (vier met stuurman) 2007 een jaar in de skiff, de eerste wedstrijd in de twee zonder stuurman 2008 brons bij de Nederlandse Kampioenschappen (twee-zonder, met Derk Noordhuis) tweede op het WK voor studenten (acht met stuurman) tweede tijdens de Holland Beker, achter Olympisch Kampioen de HollandAcht 2009 vierde tijdens de wereldbekerwedstrijden in Banyoles (acht met stuurman) 2010 achtste in de wereldbekerwedstrijd in Luzern (twee-zonder met Rogier Blink) 2011 zesde op de wereldbeker in München, tiende in Luzern en achtste op het WK in Bled 2012 GOUD in LONDEN!!!!! (in voorbereiding)

Boudewijn Otten [4] 2011 9 NOVEMBER WOENSDAG HANZEMAG 17

zoekt studenten voor redactieraad De redactieraad adviseert de hoofdredacteur over het beleid van HanzeMag, o.a. over persvrijheid, financiën, inhoud en vorm. De raad vergadert vijf keer per jaar.

Verdiensten

12 euro per keer. Belangstelling? Mail Chris Wind, [email protected] Loes Vader, [email protected] of kom langs op de redactie, Zernikeplein 7, kamer A0.04

loco

Derdejaars Outdoor Management Jasper van der Bijl (25) is fietskoerier ‘Veel mensen vragen me waar ze zich kunnen aanmelden. Lijkt ze geweldig, lekker op je fietsje door de stad crossen. Toch zijn het er maar weinig die het écht gaan doen. Misschien dat het strakke apenpakje ze afschrikt, of het slechte weer. ‘Bij Cycloon Fietskoeriers Groningen zijn we met zijn vijftienen, bijna allemaal studenten. Alleen geschiedenisleraar Flip is wat ouder, maar die heeft intussen wel de beste conditie van ons allemaal. Nieuwelingen krijgen van Flip de vuurdoop. Met 45 per uur scheuren over de Helperzoom! ‘We verzorgen veel post voor grote organisaties als de gemeente, de Rabobank en het UMCG. Ook veel advocatenkantoren zijn klant. Met de fiets ben je binnen de stad sneller dan met de auto. ‘We gaan het hele jaar door. Ook als het sneeuw of vriest. Dan gaat er elke dag wel iemand onderuit. Vast onderwerp onder het koffiedrinken in de winter. Toch vind ik het prachtig om door de sneeuw te zoeven, of ’s ochtends in het donker. Zelfs regen maakt me niet veel uit, daar kun je je op kleden. Alleen tegenwind, daar hou ik niet van.’

[4] 2011 9 NOVEMBER WOENSDAG Tekst en foto: HANZEMAG Luuk Steemers19

GAME Rage

TIPS VOOR

GAME bordspel Football Manager 2012 Sjansen

★★★★★

★★★★

horen & zien

★★★

Voor woensdag 5 oktober mailen naar [email protected]

Op de verpakking van Rage staat de waarschuwing: ‘Strong bloody violence’. Het zal de liefhebber eerder aanmoedigen het spel te kopen, dan afschrikken. Bloederig en gewelddadig moet het zijn en dat is het ook! De aarde ligt in puin door een asteroïde en de roestige wereld die is overgebleven wordt bevolkt door monsterlijke wezens, zoals mutanten en hoogtechnologische Authority. Met een indrukwekkend scala aan shotguns, kruisbogen en zelfgebouwde robotspinnen maai je deze en andere vijanden neer. Interessant is dat ieder type vijand een specifiek wapen vereist. Zo schiet je de mutanten simpelweg neer met een shotgun, maar pak je de strak georganiseerde clans liever aan met ingewikkelde gadgets die je zelf in elkaar knutselt. Als je even genoeg hebt van de doodshoofden kun je gaan racen in je quad of buggy. In de online modus strijd je tegen andere spelers of kun je juist samenwerken in een co-op game. Naast het spelen van de wat dunne verhaallijn zijn er nog tal van zijmissies. Komisch is het deelnemen aan Mutant Bash TV waarbij je een arena betreedt waarin een blik mutanten wordt losgelaten. Het doel? Overleven!

LV

Waarschuwing: dit spel is extreem verslavend. Bekenden van de vorige versies weten dit natuurlijk al lang, maar voor newbies was het opstartproces vaak zo lang dat de verslaving nooit toesloeg. De nieuwe editie is op dat punt sterk verbeterd. Je wordt vanaf het eerste moment met tutorials en how-to gidsen door het spel geloodst. Dagenlang studeren hoeft dus niet meer, je kunt gelijk aan de slag met je team, al gaat het in het begin natuurlijk nog steeds met vallen en opstaan. Voor ervaren spelers is er niet heel veel veranderd ten opzichte van 2011. Leukste nieuwe feature is waarschijnlijk wel dat, net als in het echte voetbal, er nu flink gepsychologiseerd kan worden met het tone system. Je kon in eerdere versies al met je spelers praten, maar nu kun je ook je toon aanpassen. Wil je agressief overkomen of juist kalm, of wil je je team vol passie toespreken? Het kan allemaal. Bovendien krijg je meteen te zien hoe je team reageert op je woorden. Gert-Jan Verbeek zou trots zijn op de makers van FM 2012, da's zeker.

a

Capuchontrui voor slechts 25 euro! Bij inlevering van deze bon

a

Zernikeshop Zernikeplein 11 (050) 595 47 55 [email protected] www.hanze.nl/zernikeshop or Universiteitswinkel Oude Kijk in ’t Jatstraat 39 (050) 363 27 00 [email protected] www.rug.nl/winkel


studentkaart.indd 1

09-07-2009 9:50:44

CW

Niet echt een familiespel voor bij de open haard op Sinterklaasavond, zou je zeggen als je de naam ziet. Maar met echt sjansen heeft dit spel van Studio Haas niet veel te maken. Het bord heeft de vorm van een zon, en je stappen zet je tussen de zonnestralen. Doel is om op het vak van een andere speler te komen: de sjans is een feit! Dit levert je 1 punt op. Klinkt simpel, maar dat is nog maar sjansles I. Vanaf sjansles II wordt alles een stuk gecompliceerder. Volgens de makers komt dat omdat ook in het echt de liefde ingewikkelder wordt naarmate de tijd verstrijkt. In de eerste ronde doe je alleen aan onenight stands, in ronde II moet je een hele beurt (sorry, ik kon het niet laten) bij elkaar in het vakje blijven en krijgt je partner ook ludduvuddu (= verliest een punt). In ronde III ben je echt volwassen en moet je op zoek naar de ware. Een beetje ingewikkeld en door de verschillende ronden soms verwarrend, maar wel een origineel en grappig spel voor een koude winteravond.

CW

Horen & Zien Jonge Harten Theaterfestival

‘Theater is niet op een stoel zitten en kijken’ Van 18 tot en met 26 november wordt de stad Groningen voor de veertiende keer op rij overspoeld met jong theater- en muziektalent. Thema: Jonge Harten heeft smaak. Marien Bos, marketingmanager Jonge Harten en oud-student Communicatie, geeft een voorproefje. ‘We hebben 33 voorstellingen voor jongeren en studenten uitgekozen, de meesten gemaakt door jong talent. Niet alleen simpele en makkelijke producties. Er zit veel experimenteels bij. Onze programmeurs trekken het hele jaar door binnen- en buitenland om interessante voorstellingen te spotten. Ze keken op Oerol, de Parade en het Fringe Festival in Edinburgh. ‘Theater is niet zitten op een stoel en kijken naar een voorstelling. Er kan veel meer gebeuren. Soms staat het publiek zelfs zelf in de schijnwerpers, zoals in Audience en A Game Of You van Ontroerend Goed . ‘Om makkelijker uit het aanbod te kunnen kiezen, hebben we een kijkwijzer gemaakt. Je kunt een keuze maken uit Heavy Stuff, Feel Good, Expeditie of Kippenvel. Het muziekgedeelte van Jonge Harten is dit jaar uitgebreid om een breder publiek naar binnen te lokken. Signe Tollefsen, Pien Feith en Intergalactic Lovers treden op. En op het eindfeest in Vera

hebben we een verrassingsoptreden in petto. De band speelde op Noorderslag en Lowlands. ‘Dit jaar hebben we twee Nederlandse theaterpremières. ‘Circle of Eleven van Leo en Mungopark van Lecture. De Berlijnse Leo brengt een geweldige mix van theater en circus tussen vier muren. Het Deense gezelschap Mungopark heeft in Lecture als rode draad de zeven dodelijke ondeugden. Hun voorstelling is een hit in Scandinavië. ‘Voor studenten is er een speciale studentenavond in de Machinefabriek. Op 24 november neemt het Noord Nederlands Toneel je in Low Yo Yo Stuff mee in Frank Lammers’ hallucinerende trip door het leven, de wereld en de muziek van Captain Beefheart. Vooraf is er een popquiz en kun je hamburgers eten bij Mama Moos.’ Studenten maakten ook het bijzondere programmaboekje van het festival en ze zijn betrokken bij de organisatie en uitvoering van Jonge Harten. Rina Tienstra Donderdag 11 november - Jonge Harten Preview in de Hanzehogeschool. 12.00 uur, Atrium en Castcafé, Zernikeplein 7 (www.jongeharten.nl).

dEUs De Antwerpse rock- en indieband dEUS begon eind jaren tachtig als coverband en ontwikkelde in no-time hun eigen, avant-gardistische stijl met jazz-, bluesen folkinvloeden. De Latijnse naam van de band verwijst naar het nummer DEUS (God) van The Sugarcubes. Twee maanden geleden verscheen het nieuwste album Keep You Close, met de single Constant Now. Het album werd in zes maanden tijd opgenomen in de eigen studio in Antwerpen met producers David Botrill en Adam Noble. dEUS bestaat uit: Tom Barman (zang en gitaar), Klaas Janszoons (toetsen en viool), Stephane Misseghers (drums), Alan Gevaert (basgitaar) en Mauro Pawlowski (gitaar). De band beloofde een warmer geluid en meer persoonlijke teksten, een reactie op het in your face geluid van hun vorige album, Vantage Point uit 2008. Intergalactic

Lovers tekent voor de supportact. Volgens 3voor12 gaf deze Vlaamse band dit jaar één van de beste optredens van Into The Great Wide Open.

Zondag 20 november, 20.30 uur Grote zaal Oosterpoort, Trompsingel 27 Groningen. www.deus.be


Hanzelezing Studium Generale

Geluk is een kwestie van doen Als een wervelwind in een donkerblauwe krijtstreep begint Ben Tiggelaar (42) zijn peptalk ‘Dromen, Durven, Doen’. Een lesje gelukkig worden. ‘Waarom worden zelfhulpboeken zo goed verkocht?’, begint Ben Tiggelaar zijn lezing op 12 oktober in een bomvolle Appel. ‘Omdat wij de baas zijn over ons eigen leven. Niet de kerk, de maatschappij of het verenigingsleven bepalen onze normen en waarden, dat doen wij zelf. Maar zijn wij eigenlijk wel de baas over ons eigen leven? Als je zelf geen plan hebt in je leven, dan heeft de meubelboulevard wel een plan. En dan sta je op zondag in de file naar Ikea, omdat de Zweedse möbelfröbel gepland heeft wat jij gaat uitgeven. Wil je niet op zondag in de file naar Ikea staan, dan is het belangrijk om zelf een plan te hebben. Om te bedenken: waarvan word ik gelukkig en hoe bereik ik dat.’ Wat is geluk? Volgens Tiggelaar word je gelukkig van een plezierig leven, een goed leven en een betekenisvol leven.

onbewust en automatisch. Slechts vijf procent van ons gedrag is het gevolg van planning.’ Verhouding pijn en plezier Ondanks het feit dat onbewuste processen het grootste deel van ons gedrag sturen, kunnen we door een aantal elementen richting geven aan ons leven. ‘Overtuig jezelf van dingen die echt tellen in jouw leven. Overtuig jezelf wat je als individu kunt en overtuig anderen en dierbaren. Naast het bepalen van de richting die je op wilt, ga je bedenken welke acties er nodig zijn om vorm aan

Onbewust gedrag Je eigen gedrag heeft een grote impact op de mate waarin je je gelukkig voelt. Tiggelaar beweert dat geluksgevoel voor vijftig procent genetisch is bepaald. Voor tien procent vloeit geluk voort uit de omstandigheden. Het eigen handelen is verantwoordelijk voor de rest. Geluk is een kwestie van doen. Geluk zit ’m in hele eenvoudige dingen. Het is wetenschappelijk bewezen dat je gelukkiger wordt van hardlopen. Ook word je significant gelukkiger als je je iedere dag realiseert waarvoor je dankbaar bent. Ook iets aardigs doen voor iemand anders schijnt je op te beuren. Waarom is het dan zo moeilijk om dingen tot stand te brengen waarvan je gelukkig wordt? Als jij zelf toch aan het roer van je eigen leven zit, dan stuur je jezelf toch precies die kant op waar je naartoe wilt? Maar wat blijkt: het grootste deel van ons gedrag komt tot stand zonder dat wij er zelf erg in hebben. ‘Ons gedrag is voor 95 procent 22 HANZEMAG WOENSDAG 9 NOVEMBER 2011 [4]

die richting te geven. Je formuleert actiedoelen, bedenkt welke actietechnieken je kunt gebruiken en je evalueert je actieresultaten.’ In ons brein heerst een merkwaardig verhouding tussen pijn en plezier. ‘Wij zijn veel gevoeliger voor negatieve prikkels dan voor positieve. De dreiging om iets te verliezen is twee tot tweeënhalf keer sterker dan de mogelijkheid om te winnen. De wetenschap dat verlies krachtiger in ons leven ingrijpt dan winst, is niet handig bij innoveren. Veranderen is niet het probleem, verliezen is het struikelblok. Veranderen gaat

niet vanzelf. Veel managers denken dat als ze met een flip-over de hei op gaan en daar hun doelen op formuleren, dat de rest vanzelf gaat. Niets is minder waar.’ Of je nu collectief iets wilt veranderen of in je eentje: werk vanuit je sterke punten. ‘Realiseer je dus eerst wat je sterke punten zijn. Je wordt pas gemotiveerd als je je talenten aanspreekt. Het werkt demotiverend om te werken vanuit je tekortkomingen.’ Om iets voor elkaar te krijgen, heb je anderen nodig. ‘Mensen zijn, in tegenstelling wat vaak wordt beweerd, sociale wezens. Het is niet ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken. Om één generatie te overleven heb je al een ander nodig.’ Er zijn dus drie elementen waarmee je rekening moet houden als je gedrag wilt veranderen. ‘Waar geloof ik nou eigenlijk in? Wat zijn mijn sterke punten? Wat waarderen mijn dierbaren?’ Simpel Om te sleutelen aan gedrag moet je jezelf volgens Tiggelaar ‘meetbare actieve persoonlijke’ doelen stellen. ‘Bijvoorbeeld: ik studeer minimaal één avond in de week vier uur. Zo simpel is het. Zet op Facebook dat je één avond in de week niet gestoord wilt worden omdat je studeert. En hou je eigen gedrag bij. Evalueer je eindresultaten. Als je feitelijk evalueert is de kans dat je je doel haalt groter.’ De snelste weg naar prestaties bereik je via een omweg: leren. De nadruk leggen op leren werkt beter dan de nadruk leggen op presteren. Iedereen maakt fouten, van je fouten leer je. Mensen die de nadruk op presteren leggen willen geen fouten maken en gaan het rustiger aan doen. Uiteindelijk is ieder leerdoel een prestatiedoel.

Foto: Marcel Bakker/ Hirez

Loes Vader

Studeren & ondernemen ‘Je zuurverdiende centen worden je niet meer afgenomen.’ Afstuderende ondernemers mogen van het kabinet het geld dat ze in het jaar dat ze afstuderen verdienen én hun studiebeurs houden. Tot nu toe moesten ze studiefinanciering terugbetalen als hun brutowinst hoger was dan 13 duizend euro. Jacques Hartog denkt niet dat deze maatregel meer ondernemers zal opleveren. ‘Geen enkele ondernemer is money-driven’, zegt Jacques Hartog, ondernemer en ondernemerscoach bij het Instituut voor Marketing Management. ‘Of ze nu twee, drie, vier of meer keer een gedeelte van hun winst moet afdragen aan de belasting, is voor hen echt geen belemmering om een eigen zaak te beginnen en runnen. Het gaat zo’n ondernemer er niet om om snel groot geld te verdienen. Creativiteit, ambitie en erkenning zijn hun drijfveren. Soms is-ie een dief van zijn eigen portemonnee. Dat is nog steeds geen reden om te stoppen, maar

het is wel balen, natuurlijk. ‘De nieuwe regeling zorgt in ieder geval wél voor gerechtigheid. In de oude regeling belemmerde de overheid de groeiambities van starters. Eindelijk worden je zuurverdiende centen je niet meer afgenomen. En de doorstartkans wordt door de maatregel vergroot, het percentage succesvolle doorstarters zal stijgen.’ Voor de regeling komen ongeveer 1100 studenten in aanmerking, zo schat het kabinet. Jacques Hartog: ‘Ik denk dat er op de Hanzehogeschool minstens

honderd ambitieuze studentondernemers rondlopen. Het eeuwige dilemma als hun zaken goed gaan lopen is: zal ik stoppen met mijn studie? Het gaat toch lekker, welk onderwijs heb je nog nodig als succesvolle ondernemer? Er zijn er genoeg zonder diploma of opleiding, denk maar aan Hennie van der Most. Het gaat er om wat je kunt en, heel belangrijk, wie je kent. En, vergis je niet, als hbo’er kom je in interessante netwerken terecht. Afgestudeerde hbo’ers hebben betere kansen als ondernemer, hun bedrijven slagen vaker.’

Pre-incubator voor ondernemende studenten Studentbedrijven met een goed plan kunnen sinds 10 oktober gratis gebruik maken van de faciliteiten en ruimtes van de zogenaamde pre-incubator. In de pre-incubator krijgen ze de mogelijkheden om hun bedrijf een vliegende start te geven onder begeleiding van coaches Jacques Hartog en Kees Rozema. De pre-incubator is alleen bedoeld voor studenten van het Instituut voor Marketing Management. Ondernemende studenten van andere opleidingen kunnen wel goede raad krijgen (j.g.hartog@ pl.hanze.nl).

Foto: Pepijn van den Broeke

Kansen voor ondernemers met kennis De Hanzehogeschool Groningen trekt behoorlijk wat geld uit om ervoor te zorgen dat meer studentondernemers met hun kennis innovatieve bedrijven kunnen starten. Het Centrum voor Valorisatie en Ondernemerschap (CVO), waar de HG deel van uit maakt, heeft vijftien miljoen te besteden. Frans Donders, directeur van het Center of Entrepreneurship VALUE050 (onderdeel van het CVO) en van de Incu-

bator CUBE050: ‘We willen valorisatie stimuleren, het ondernemen met kennis. Voor de studenten levert dat winst op. Nu komen ze óf nog helemaal niet óf pas in het derde jaar in aanraking met onderwijs in ondernemerschap. Straks benaderen we alle studenten al in het eerste jaar. We gaan korte bedrijfskundige en persoonlijke ontwikkelingscursussen aanbieden. In de vrije studieruimte of buiten het onderwijsprogramma om. En er komen meer mi-

noren en specialisaties die gericht zijn op ondernemerschap. We willen voor meer opleidingen mogelijkheden creëren om studenten te laten afstuderen op hun eigen bedrijf. Via MONITOR050 volgen we ondernemende studenten en bieden we ze ondersteuning en onderwijs op maat.’ Het CVO biedt ook financiële mogelijkheden voor ondernemen met kennis. ‘Studenten met een goed ondernemersplan en een gedegen financiële onder-

bouwing kunnen hun idee pitchen bij het CVO. Als hun product of dienst potentie heeft, begeleiden we ze bij het werven van fondsen of leningen. Startende studentondernemers kunnen bij CUBE050, onze incubator op de Zernike Campus, bedrijfsruimte huren tegen een gunstig tarief. We willen talent spotten en hier binnen halen.’ www.cube050.nl Rina Tienstra


Studeren & ondernemen SmartBags t

Foto: Sem Productions

Bart Smallenbroek en Frank Valkema (26 & 26) Sinds: 2007 Winst: Minimumloon

Vierdejaars Sport & Management Bart Smallenbroek doet de minor Business Class. Hij runt met zijn compagnon Frank Valkema (full-time ondernemer) SmartBags. De SmartBag is een ingenieuze sporttas met ingebouwde compartimenten voor natte sportkleding, schoenen en schoolboeken. Frank: ‘Ons bedrijf groeide in vier jaar uit van een handeltje tot een sporttassenmerk.’ Bart: ‘We kennen elkaar van de mboopleiding Sport & Bewegen. Daar moest ik in het laatste jaar een mini-onderneming opzetten. Ik verzon de SmartBag. De eerste heb ik zelf met naald en draad in elkaar gezet.’ Frank: ‘Bart wilde met de onderneming doorgaan en vroeg mij erbij. Ik deed in die tijd Small Business & Retail Management.’ Bart: ‘Ons kantoor was een woonboot. Nu hebben we een kantoor in CUBE050 en binnenkort verhuizen we naar een pand met eigen opslag. We leveren door heel Nederland en nu ook in Duitsland.

Vijftienduizend stuks hebben we inmiddels verkocht.’ Frank: ‘Vooral aan scholen en sportzaken. Maar iedereen kan de tas bestellen via onze website. Dit jaar produceerden we vijfduizend tassen. We zijn dan ook een voorraadhoudend bedrijf geworden.’ Bart: ‘De regeling voor studentondernemers gaat helaas aan mijn neus voorbij. Ik heb geen studiefinanciering meer.’ Frank: ‘We hebben aan dit kindje nog

SEM Productions Dimitri Nashid-Khali (22) Sinds: 2007 Winst: € 9000 per jaar SEM, waar staat dat voor? ‘Show en Muziek. Maar ik heb besloten dat het geen afkorting meer is, dus geen S.E.M. Op de havo deed ik een snuffelstage bij een bedrijf dat licht en geluid verzorgt bij feesten en festivals. Ik werd meteen aangenomen. Goed te combineren met school omdat het meestal ’s avonds is of in de weekenden. In 2007 kwam ik op een punt dat ik dacht: dat kan ik zelf beter. Dat liep toevallig samen met het begin van mijn studie. Ik verhuur apparatuur aan collega-bedrijven en verzorg zelf licht en geluid op festivals, bedrijfsfeesten en bruiloften.’ Hoe gaat het momenteel? ‘Ik heb een jaar studievertraging opgelopen, maar dat kwam niet door het

bedrijf. Het werk is goed te combineren. Omdat ik natuurlijk al een netwerk in de branche had opgezet ging het van een leien dakje. Ik kom heel makkelijk aan freelancers, vooral voor het opbouwen en afbreken van de installaties. Momenteel hebben we zo’n drie á vier klussen per week. Er zit nog steeds een stijgende lijn in.’ Maak je winst? ‘Jazeker. Ik krijg dit jaar geen stufi meer, maar toen ik nog een beurs had mocht ik zo’n dertienduizend euro verdienen. Daar kwam ik niet aan omdat ik de omzet zoveel mogelijk investeer in nieuwe apparatuur. Ik zorg dat ik zo’n negenduizend euro overhoud. Ik heb pas een grote Iveco-bus gekocht. We zitten nu nog in een loods van honderd vierkante meter, maar in december hopen we te verhuizen naar een van ruim tweehonderd vierkante meter die ook nog eens dicht bij een grote opdracht-

niet zo veel verdiend. De eerste vier jaar hebben we overleefd en een goed fundament neergezet. Nu pas kunnen we gaan groeien. ’ Bart: ‘Doordat we een product verkopen hebben we veel investeringen gedaan. Als je diensten levert, heb je veel minder opstartkosten.’ Frank: ‘De nieuwe kabinetsmaatregelen zijn goed om jonge en enthousiaste ondernemers te prikkelen. Het is al complex genoeg om een bedrijf te run-

nen, laat staan het te combineren met je studie. Wij hebben best wat obstakels moeten slechten. In het begin in onze productie, en later ook met de financiering. Maar we hebben al onze klanten nog en doen alles in eigen beheer.’ Bart: ‘Wij zijn begonnen met ons eigen vermogen. Onze winst investeerden we steeds weer in het bedrijf. Op papier hebben we natuurlijk inkomsten, maar we verdienen nu ongeveer net het minimumloon.’ Rina Tienstra

gever zit, een evenementenverhuurder. ‘Het idee om studenten hun winst te laten houden vind ik uitstekend, vooral voor bedrijven die niet zo makkelijk hun winst kunnen investeren.’

goed wat de markt gaat doen. Ik merk nu bijvoorbeeld dat bedrijven door de crisis bezuinigen op feesten. Maar met festivals en openbare feesten blijft het goed gaan.’

En na je studie? ‘Na de studie wil ik doorgaan met SEM Productions. Natuurlijk kijk ik wel

Luuk Steemers www.sem-productions.com www.facebook.com/semproductions.

Social Media Hulp Martine Blok (22) Sinds: 2010 Winst: € 1500 per maand Hoe is Social Media Hulp ontstaan? ‘Vorig jaar heb ik tijdens mijn studie Small Business & Retail Management de minor DaVinci gedaan waarin studenten interdisciplinair werken aan allerlei projecten. Ik kwam op het idee om bedrijven en ondernemers die iets willen met sociale media te helpen. Mijn generatie is ermee opgegroeid, maar oudere mensen verzuipen vaak in een zee aan informatie als ze iets met twitter, facebook of hyves willen. Ik ben Social Media Hulp samen met een aantal vrienden begonnen in de incubator Cube050. Die vrienden zijn inmiddels allemaal andere richtingen uitgegaan. Ik werk nu vanuit mijn ouderlijk huis in Marum.’ Hoe gaat het momenteel? ‘Ik heb nu tijd te kort in mijn eentje. Daarom ben ik op zoek naar medewerkers. Dan kan ik ook grote zaken gaan doen bij bedrijven. Ik heb intussen al verschillende klanten gehad: installatiebedrijven, detacheringbedrijven, horeca, van alles. Mondtot-mondreclame via de sociale media is van groot belang voor organisaties. Laatst heb ik een opdracht gedaan voor nieuwe eigenaren van een kinderpark.

Your First Job Bert Sinnema en Roham Rahimi (25 & 28) Sinds: 2010 Winst: praten ze niet over

Ik analyseer altijd hoe het imago van een bedrijf is op internet. Wat wordt er getwitterd, wat staat er op facebook? Ik vond negatieve recensies over het eten en het onderhoud aan de speeltoestellen. Ik heb een advies gegeven hoe ze via de nieuwe media hun naam kunnen zuiveren. Uiteindelijk gaat het om continuïteit. Bedrijven moeten via de sociale media een netwerk opbouwen. Met zo’n netwerk kun je heel veel doen. Je kunt er bijvoorbeeld vragen aan stellen die je helpen bij het bepalen van je beleid.’ Maak je winst? ‘Zo’n 1500 euro per maand. Ik heb mijn studiefinanciering al opgebruikt. Maar vorig jaar zou het mooi voor me zijn geweest als de nieuwe regeling toen al van kracht zou zijn geweest. Ik vind dat studenten die nieuwe economische initiatieven starten daarvoor best beloond mogen worden. Wat mij betreft geldt dat ook al voor eerstejaars.’

Luuk Steemers www.socialmediahulp.nl

Vierdejaars Bedrijfsinformatica Bert Sinnema zette in augustus 2010 een onderneming op poten met zijn compagnon Roham Rahimi die in 2009 afstudeerde bij Small Business & Retail Management. Bert: ‘Your First Job is een website die startersbanen in het Midden- en Kleinbedrijf categoriseert naar de best passende opleiding en werkzoekenden en werkgevers matcht.’ Bert studeert in februari af op een tweede bedrijfspoot, Your First Company. Roham: ‘Your First Company koppelt ondernemers zonder idee aan mensen die ideeën hebben en bijvoorbeeld mensen zoeken voor sales of ict-activiteiten. Bert: ‘Ik was al drie jaar bezig als website-ontwikkelaar, toen ik via de website van mijn studievereniging Real Time in contact kwam met Roham. Hij had een idee voor een eigen bedrijf en zocht een ict’er om dat te realiseren.’ Gaat de winstregeling jullie iets opleveren? Bert: ‘Wij ondernemen om het ondernemen. Door onze investeringen komen we dit jaar waarschijnlijk niet boven die 13 duizend euro uit. We bouwen liever aan onze ondernemingen

dan dat we privé veel geld uitgeven. We zijn jong en we hebben geen dure auto of hypotheek. Ik heb te veel studentondernemers stuk zien gaan op hoge privé-uitgaven als hun bedrijf lekker liep. Ze bufferden niet.’ Roham: ‘Studentondernemers kunnen hun winst laag houden door creatief boekhouden. Maar van mij mag die nieuwe maatregel al in het eerste jaar van de studie ingaan. Als je ondernemerschap écht wilt stimuleren, moet je ondernemende studenten vanaf het begin helpen, in plaats van ze te belemmeren. Dan bouwen ze tijdens hun studie al een basis op. Veel studenten stellen nu het ondernemerschap uit tot na hun studie. Maar als ze afgestudeerd zijn, kiezen ze toch voor zekerheid en een vast salaris. Houd de termijn waarbinnen je moet afstuderen strak op die vijf jaar. Geef iedereen een kans om die basis op te bouwen, zodat ze hun creatieve gang kunnen gaan. Zit je boven de inkomensgrens, dan betaal je gewoon belasting.’

Rina Tienstra Foto's: Luuk Steemers, www.yourfirstjob.nl



Onderhuids clubmixen

op z’n Albertiaans

Eind oktober moeten de eerstejaars van Albertus Magnus hun jaarclubs samenstellen. In de faam, de kroeg in de nok van het pand aan de Brugstraat, worden de keuzes gemaakt: wie wel en wie niet?

'Albertus doet het veilig', verzekert Esther me ‘U komt voor de buurtborrel?’ De jongen met de driedagenbaard stoot de zware zwarte deur open. Hij gaat voor, het gedruis in. Meisjes, meisjes en meisjes. Een enkele jongen. Achter de bar bijvoorbeeld: hij draagt het haar langer dan bij de coupe past, zoals men de laatste jaren wel vaker ziet bij studenten van het slag dat bij een vereniging zit. De jongen met de driedagenbaard droeg het ook al zo. Mode. Ik kom niet voor de buurtborrel. Hoewel? Buurvrouw Dini klokt rode wijn naar binnen. Ze leunt op het blad van een statafel waarop een bordje met drie stukjes haring staat. Uisnippers in aparte kommetjes ernaast. Buurvrouw Dini heeft een mededeling die wellicht vermeldenswaard is. ‘Ik woon op het A-kerkhof’, zegt ze. Ik veroorloof mij een snaaksheid. ‘Dat is beter dan dat je er ligt.’ ‘Nee, ik bedoel, dat is een AA-locatie. De koningin is wel eens langs mijn huis gelopen. Ze was zo dichtbij dat ik het kon zien…’ Dini nijgt samenzweerderig naar voren en fluistert: ‘Die lust hem wel, hoor.’ Ze heft haar glas en probeert een knipoog. Leuke buren. Dat is ook wat waard. Esther & Kho Het is buurtborrel, die houdt Albertus Magnus zo’n drie keer per jaar. Maar het is ook woensdagborrel. Wobo noemen ze dat aan de Brugstraat. En dan hebben we vandaag ook nog de eerstejaarsborrel en, niet onbelangrijk, de Mexicaanse avond met clubmixen voor meisjes. En er staat nog meer op het program. Staande op de toog kondigt preses Tom aan wat. Ik hoor niet precies wat hij zegt. Mijn oog trekt naar de drie karrenwielen die aan het plafond hangen. ‘Traditie’, zegt assessor Esther, ‘die wielen herinneren aan oude tijden, toen Albertus nog op de Lage der Aa zat. Meegenomen met de verhuizing. Dat was toch in 1967, Kho?’ Kho heet eigenlijk Esther, maar omdat Esther ook Esther heet, noemt Esther haar Kho. ‘Mijn opa was een Chinees’, verklaart Esther, die in het bestuur van Albertus vice-preses is. ‘Dat schrijf je bij ons met ae’, legt ze uit, ‘da’s traditie.’ Het is mij om het even. Lec- & Literatuur Esther Kho doet de contacten met de pers. Ze lijkt ervoor in de wieg gelegd. Ze is zelfs bereid om naar elders te gaan om een glazen glas voor me op te halen. Dat wil ik niet. Een wandeling door het pand lijkt me wel aangenaam. Esther opent deuren die anders gesloten

blijven. Die van de bestuurskamer, bijvoorbeeld. Een statig gemeubileerde ruimte, danig aangevreten door de tand des tijds. Op deze stoelen moeten nog heeren student hebben gezeten, leden van de hogere klassen die zich per sjees naar de sociëteit lieten rijden, teneinde te discuteren en onderwijl de geneugten van verfrissingen en tweecentssigaren te smaken. Non scholae sed vitae staat er op het stokoude verenigingsbanier dat hier aan de muur hangt. Niet voor de school, maar voor het leven, betekent dat. Esther en ik lopen naar de leeszaal, in het trappenhuis hangt een advertentie: Casa Claes zoekt nieuw huisgenootje. Albertianen anno 2011 kennen weinig kamernood: slechts één van de strookjes met telefoonnummer is afgescheurd. De leeszaal ademt de sfeer van jaren her. Enkel een zwarte tv geeft bezoekers het gevoel in de moderne tijd te verkeren. De boekenkasten zijn wandshoog, meters lec- en literatuur. ‘Het idee is dat je alleen een boek meeneemt als je er een even dik exemplaar voor terugzet’, doet Esther uit de doeken. Het gebeurt echt. ‘Kijk, een Stieg Larsson.’ Zelf had ik al een Esther Verhoef gezien, zomaar weggestoken tussen werken van antiquarische oudheid. De fauteuils nodigen uit te lezen, maar ze zijn onbezet. De aanwezige Albertianen houden zich op bij de bar, waar flessenbier wordt geserveerd. ‘Op vrijdag zelfs speciaalbieren’, verkondigt Esther. Dochters van een monnik We begeven ons naar de faam. Albertus grossiert in afkortingen. Filiae Amicae Alberti Magni. Volgens mijn potjeslatijnse woordenlijst is dat Dochters Vriendinnen van Albertus Magnus. Grappig, want het lijkt onwaarschijnlijk dat de dertiende-eeuwse monnik naar wie de vereniging is genoemd, vriendinnen heeft gehad, laat staan dochters. De faam, op de derde verdieping van het pand, is fris en strak. Iedere Albertusruimte lijkt wel een bar te hebben. Die van de faam is design. Ik waan me in een grand café. De attractie van de faam is HC Hilton. Zestien leden telt deze huishoudelijke commissie. Zestien! Het leeuwendeel loopt elkaar in de weg bij het serveren van de drankjes. Sommige meiden zitten bij tijd en wijle op kasten waarin drank word gekoeld. Anderen voeren dansjes uit en springen zonder duidelijke reden bij elkaar op de rug. Weer anderen zitten aan de bar op één van de twee barkrukken waarop HC Hilton is gekwast. Een van die barbloempjes is Sophie. Zij legt geduldig uit wat HC Hilton doet. In de faam


mag niet worden gerookt, daar ziet HC Hilton dus streng op toe. Glazen moeten ook worden geweerd. Achter een hanenbalk zit een knop. Als de Hiltons op die knop drukken, komen de jongens van de KC (kroegcommissie) naar boven. Zij halen studenten uit elkaar die vechten om dat ene gratis biertje dat wordt geserveerd wanneer iemand een vat laat aanslaan. Barvechten noemt men dat op Albertus. ‘Maar dat gebeurt hier eigenlijk nooit’, zegt Sophie. ‘Het is meer iets voor de benedenbar’, onthult Esther Kho, ‘daar is het testosterongehalte doorgaans wat hoger.’ De wetenschap dat Esther zesdejaars Biomedische Technologie is, geeft deze mededeling extra

gewicht. Alsof ze hoogstpersoonlijk de metingen heeft verricht. Pijnlijke momenten De meisjes van HC Hilton dragen een hemd in dezelfde kleur als die waarin de wand achter de bar is geschilderd. Op hun ruggen bungelen vrolijk gekleurde sombrero’s die met een geel touwtje aan hun halzen zijn geknoopt. Als de Zangeres zonder Naam de klassieker Mexico! aanheft, besluiten de Hiltons een polonaise op touw te zetten. Gezestienen stiefelen ze door de faam, een joelend lint dat zichzelf soepel langs de eettafels trekt. Aan die tafels gebeurt het. Daar zitten

de eerstejaarsmeisjes. Op het oog babbelen ze en eten ze hun Mexicaanse hapjes (met gefrituurde aardappeltjes, dat wel). Maar onderhuids zijn ze op zoek. Ze hebben nog tot 27 oktober, dan moeten ze bekend maken welke jaarclubs ze vormen. Vanavond nemen ze misschien al de besluiten die van belang zijn voor hun hele studietijd. ‘Ze zitten al best wel ver in het proces, hè?’, zegt Esther om de ernst van de zaak te onderstrepen, ‘ze moeten kiezen wie ze wel in hun club willen hebben en wie niet. Dat zijn pijnlijke momenten. Wij houden dat goed in de gaten, we willen niet dat mensen buiten de boot vallen. Jazeker, we bellen op als we vermoeden dat er

iets misgaat. Niemand heeft er wat aan als er mensen met negatieve gevoelens over Albertus rondlopen.’ Leuke meiden genoeg Tijdens de introductieweek schreven zich 411 studenten in die lid van Albertus Magnus wilden worden. Daar zijn er nu nog een stuk of 350 van over. De afhakers kregen een belletje. ‘Meestal is het iets van dat ze zich dit eerste jaar volledig op hun studie willen concentreren. Logisch, de eisen aan eerstejaars worden steeds strenger. Bindend studieadvies, langstudeerdersboete. Je kent dat wel, hè? In ieder geval, we willen altijd weten waarom ze afhaken.’

Een heel gevoelig onderwerp Hilton Annika schenkt kleine glaasje vol met tequila, voorziet ze van een randje zout en een schijfje citroen. Student Grafische Vormgeving Isabelle bekijkt het werkje met interesse. Ze heeft nog geen club. Nou, ja, de kern is er, vier meiden sterk. ‘We houden van laat uitgaan, van sporten en shoppen.’ Dat lijken geen misse fundamenten voor een uitbreiding van de club, denk ze zelf ook. ‘We komen er wel uit, hoor. Leuke meiden genoeg.’ En zo is het. 20.53 uur. Licht overmoedig besluit ik om Isabelle een handje toe te steken. Ik

Foto's: Luuk Steemers

dring binnen in een kringetje van acht. Of er mensen zijn die nog op zoek zijn naar een leuke aanvulling van hun jaarclub. Ai! ‘Dat is nu even een heel gevoelig onderwerp’, werpt iemand me toe. Ze zegt het vriendelijk, maar ik besef dat ik beter kan afdruipen. Om 20.54 spat uiteen wat me tot voor even een hechte kring leek. Vier meiden zoeken het gat van de deur, het andere kwartet trekt zich terug, ergens achter in de faam. ‘Dat gebeurt’, zegt Esther. De paters Neefs & Vroom Oorspronkelijk is het in 1896 opgerichte Albertus Magnus een vereniging voor katholieke studenten. En nog altijd herdenken de leden de heilige op zijn sterfdag, 15 november. Vroeger belastte de bisschop van Utrecht een geestelijke met de taak de studenten in het verre Groningen bij te staan, een zogeheten moderator. Dat gebruik is inmiddels afgeschaft, maar de Albertianen branden in de leeszaal nog steeds kaarsen als eerbetoon aan de laatste twee moderatoren, de paters Neefs en Vroom. Verder is het katholieke er wel vanaf. De paar keer dat Esther het woord in de mond neemt, knippert ze met twee vingers van beide handen ter hoogte van haar oren. Hé, ineens hebben de Hiltonbabes allemaal een snor opgeschminkt. Twee hermanas ontpoppen zich tot quizmasters. Staand op de bar stellen ze AB-vragen. ‘Hoeveel inwoners heeft Mexico? A 111 miljoen, B 65 miljoen. A gaat zitten, B blijft staan…’ Even wachten. ‘Het is A, dus de mensen die staan vallen af.’ Gezellig, en nog leerzaam ook. Degene die als laatste overblijft, mag met een hockeystick een aan het plafond gehangen piñata kapotslaan. Als deze dikhuidige ballon barst, wordt de menigte bedolven onder lolly’s, kauwgum en condooms. ‘Albertus doet het veilig’, verzekert Esther me. Gelet op de snelheid waarmee de rubbers worden opgeraapt, twijfel ik er niet aan. Wijsheid in de kan Eva en Sefanja vinden dat ik een flesje Flügel moet drinken. Zij doen het immers ook. ‘Het is heel lekker, joh.’ Maar één van hen loopt rond met een dopje op haar neus. En ik begin te bevroeden dat ik morgen niet meer weet wie dat nou was, Eva of Sefanja. Mijn wijsheid is in de kan. Het is half twaalf, tijd om op te stappen. Binnen is het warm, buiten wacht de herfst. Als ik het pand verlaat, wenst een jongen met iets te lang haar me goedenacht. Boudewijn Otten

De barbloempjes van HC Hilton zijn de atttractie van de faam van Albertus. [4] 2011 9 NOVEMBER WOENSDAG HANZEMAG 29

ADVERTORIAL


Lieve Loes Heeft je beste vriendin gezoend met de jongen waar jij al tijden vlinders van in je buik krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je je niet meer op je studie concentreren? Lig je niet lekker in je projectgroep en begrijp je niet waarom? Mail Loes, onze enige echte ervaringsdeskundige. Inzenden mag zelfs anoniem. [email protected]

Lieve Loes, In onze studentenflat woont tijdelijk een kennis van een huisgenootje dat in Maleisië stage loopt. Het is best een aardige vent, maar een gigantische viespeuk. Onze keuken gebruikt hij nauwelijks, maar zijn kamer ligt vol met dozen van half leeggegeten bezorgmaaltijden en lege bierflessen. De vloerbedekking zit onder de vlekken en de stank komt je in de gang al tegemoet. Omdat hij zijn verwarming ook constant hoog aan laat staan, is het een broeinest van bacteriën aan het worden. We hebben hem er al meerdere keren op aangesproken, maar hij reageert daar totaal niet op en zegt dat we ons niet met zijn zaken moeten bemoeien. Maar de kamer van onze huisgenoot verandert zo in een zwijnenstal en zij is heel netjes en zuinig op haar spulletjes. Wat denk jij, moet ik zelf de boel eens fiks uitmesten als hij niet thuis is, of mijn huisgenoot waarschuwen? Floor

Hi Floor, Viespeuken zijn er in vele soorten en maten. Sommige mensen piesen in de wastafel of wateren in lege pakken sap. Anderen doven hun sigarettenpeuk in een halfvol bierflesje, getver…Het schijnt zelfs zo te zijn dat je elk jaar gemiddeld zeventien keer iemands hand schudt die net gemasturbeerd heeft en daarna zijn handen niet heeft gewassen. Stofzuigen: viezeriken kunnen het woord niet eens spellen. Het vervelende van smeerpijpen is dat ze zelf vaak helemaal niet in de gaten hebben dat ze in een zwijnenstal leven en er daardoor ook niets aan doen. Ik gaf zelf ooit eens de planten water bij een vriend die op vakantie was. Terwijl hij naar ZuidFrankrijk fietste, namen de muizen zijn huis over. Toen de vuilniszakken me op de trap tegemoet kwamen, heb ik zijn huis maar een flinke beurt gegeven. Maar, je vraagt me of je zelf de boel zult uitbaggeren of je huisgenoot waarschuwen. Je huisgenoot zit aan het andere eind van de wereld. Ik zou haar niet lastigvallen met deze shit. Ze kan er zelf toch niets aan veranderen. De kamer schoonmaken als hij er niet is, lijkt me ook geen optie. Hij zal er waarschijnlijk nog flink pissig van worden ook. Als ik jou was zou ik met een rol vuilniszakken en een fles Ajax aankloppen en zeggen: ‘Yo gast, ik kom je ff helpen met je kamer. Daarna drinken we een biertje.’

KASPER Lieve Loes, Ik zal maar met de deur in huis vallen: ik ben stapelverliefd aan het worden op een collega van me bij het bedrijf waar ik afstudeer (en zij volgens mij ook op mij, al hebben we het nog niet uitgesproken…). Het probleem is dat het bedrijf me waarschijnlijk een droombaan gaat aanbieden, het gaat hartstikke lekker met mijn project en ze willen dat ik er mee verder ga. Mijn collega heeft een leidinggevende functie, al is het wel op een andere afdeling. Maar een liefdesrelatie op de werkvloer kan problemen geven, dat weet ik natuurlijk. Wat kan ik doen? David Beste David, In veel bedrijven leidt een relatie op de werkvloer tot ontslag. Soms staat het zelfs in het contract. Je hebt je droombaan nog niet eens en je denkt er nu al over om je eventuele baan op het spel te zetten. Niet zo handig, David. Je collega met de leidinggevende functie zal haar baan ook niet graag in de waagschaal stellen voor een scharrel. Je wéét trouwens niet eens of zij ook verliefd op jou is. Als jij die baan serieus wilt, zou ik het maar laten om met een collega aan te pappen. Een uit de hand gelopen scharrel op het werk van een goede vriendin van me leidde bijna tot faillissement van haar bedrijf omdat ze tijdens het werken/flirten een nul vergat in een offerte. Het bankroet van het bedrijf is voorkomen, maar ze is wel ontslagen.

Super Mario Al vijfentwintig jaar ontfermt de alom bekende Italiaanse loodgieter Super Mario zich over de toestand van Mushroom Kingdom. In een nieuw tweedimensionaal avontuur zullen Super Mario uitdagingen worden voorgeschoteld die in geen enkel opzicht lijken op eerdere ervaringen. Eens te meer zal hij moeten laten zien waarom hij Super Mario is. Het verhaal speelt zich af in het Mushroom Kingdom van 2011. Een plek die niet geheel toevallig een vorm heeft die vergelijkbaar is met die van Europa. Bestaande uit zevenentwintig levels, gezamenlijk in afwachting van een democratisch bewerkstelligde oplossing. Een oplossing die een economisch verantwoord voortbestaan garandeert voor een ieder en allen. Met de controle over een vijftal behendigheden en frisse tegenzin gaat Mario aan de slag. Wetende dat alles wat Mushroom Kingdom omvat nauwlettend toekijkt, gaat hij op pad. Kasteel na kasteel vraagt Mario de inwonende eindbaas naar zijn mening en naar een mogelijke oplossing die hij voor ogen heeft. Of Mario deze informatie zal gebruiken, wordt vooralsnog niet bevestigd of ontkend. Opmerkelijk is wel dat waar de kastelen in het begin slechts werden vergezeld door enkele lege tentjes, dit aantal drastisch toeneemt naarmate de levels hoger worden. Een teken dat de bevolking onrustig wordt, een teken dat de tijd dringt. Naarmate het einde van zijn queeste in zicht begint te komen, kristalliseren zich ook de problemen uit. Mushroom Kingdom wordt vandaag de dag getekend door verdeeldheid. Verdeeldheid gevangen in een paradox: terwijl de bevolking in opstand komt tegen het kapitalisme, is het economische probleem alleen te bezweren door kapitalistische beleidsvoering. Het vooruitzicht van een democratische oplossing lijkt verder weg dan ooit. Aangekomen bij het laatste level blijkt dat Mario’s tegenzin gegrond was. Er is geen tijd meer voor aanmodderen en discussiëren. Om een economisch verantwoord voortbestaan te garanderen zal hij zijn eigen verzamelde munten moeten investeren. Munten uit het kapitaal van zijn loodgieterbedrijf ECB. Zal Super Mario zijn naam eer aandoen en Europa Mushroom Kingdom redden van de teloorgang? Zolang de tijdvoorraad strekt, zal de tijd het leren. Kasper

legal alien Studies:

Minor Creating Communication Campaigns

Country:

Italy, 61 million people, 7 times the size of the Netherlands

Flaminia Cattaneo (20) Where do you come from? ‘I’m from Milan, Italy. My university is The Libera Università di Lingue e Comunicazione, the university of languages and communication. I study at the faculty of public relations and corporate communications.’ What has been the most surprising thing here in The Netherlands? ‘The weather! It changes several times a day and it’s always so windy. It’s strange for me that everybody is cycling and doesn’t care about the weather. In Italy people rather stay inside if it’s raining.’

Why did you choose to come to Groningen? ‘I had several options where to go as an exchange student, The Netherlands, Sweden, Denmark or Turkey. But I chose Groningen because I heard that Hanze University Groningen is a very good school and that the city is full of students. So I thought it would be lots of fun!’ What is the biggest difference between Italian and Dutch culture? ‘I think it is the food. Because in Italy we really take care of what we eat, we spend time to cook and use good ingredients.

Here it seems to be more like fast-food and sandwiches. People also drink much more beer here and I’m not used to that. But I’m learning!’ What are your favourite hobbies? ‘I love dancing, especially salsa dance. I really like Latin music and culture. Luckily there are a couple of nice bars in Groningen where they play Latin music and you can dance all night long.’ Have you taken any salsa lessons in Groningen? ‘I joined the ACLO to take salsa lessons. I’m

also interested to try boxing and capoeira. It’s a bit difficult to find the time for everything, but I love sports.’ What do you think you can get out of being abroad for five months? ‘I have become more independent since I’m living alone and I have to do all the housework myself. Being away from my parents and my family is a new thing for me, but I kind of like it. I can decide all by myself what to do!’

Text and photo: Johanna Kasvinen

International Business Specialization Goes to China

Reality check

for Hanze Students

The 22 Hanze students that visited China in October were taught a lot about the cultural differences and the dos and don’ts before leaving. But after a week in China, reality turns out to be quite different from what they expected. ‘I’m prepared to feel very stupid and a little bit uncomfortable’, said Scott Herrington, a 25-year-old student of International Business & Communication before his China trip. Scott is one of 22 students who left Groningen on October 23 to participate in the annual China Year programme. The students were required to seek a way to start businesses between two totally different cultures. At the end of his stay in Beijing, Scott commented: ‘I did not feel extremely stupid. It was really amazing, quite confusing and a huge eye-opener.’ The students received a warm welcome at Communication University of China (CUC), a partner institution of Hanze University since last year. Trienke Drijfhout, the course leader of International Business Communication programme, explained the China Year programme: ‘We want to provide the students with cross-culture shock and real life experience of intercultural and consultancy skills.’ The students carried out real-life business projects for companies in Groningen, for example searching for innovations and developments in traveler security and safety in public transport for Arriva. CUC students also take part in the project and help the Groningen students in communicating with Chinese companies. Delegation leader Roel Hoving summarizes the goal of the programme: ‘Overcoming the cultural differences. Experiencing the need to be flexible and creative and finding the balance between adapting and still being result-oriented.’ Before their departure many Hanze students felt excited and a bit scared. They were taught a lot about the cultural differences and the dos and don’ts. One week later they sound different.

Of course, their biggest worry was the language. Indeed, Chinese is such a very difficult language and the general English level in China is low. However, things turned out to be easier than expected. CUC had selected some student volunteers who had a good command of English. They were willing to help the Dutch with everything. Other Chinese students, who did not master the English language, showed lots of patience. ‘It’s amazing how far one can come with a ten word vocabulary and a pointing finger’, one of the trip members recalls. It was by no means easy to communicate, but with some effort from both sides, they managed. Some amazing experiences in CUC refreshed the Groningen students’ previous view on China and Chinese. A student talent show, however, did shock the Hanze students. ‘We are taught that the Chinese are very sensitive about showing and receiving respect. But during this talent show, the Chinese students were merciless!’, a student says. The audience ridiculed every performer whether their performance was good or bad. ‘They laughed at them, hissed at them, booed them. They even threw vegetables. The performers seemed to have no pressure. Surprisingly brave they kept performing, like nothing happened. Everybody was enjoying the high spirit.’ This harassing phenomenon is a symbolic way of entertainment in CUC, it goes back many years in history. The teasing is indiscriminate to performers in gala or talent shows. Both the audience and performers treat it as sheer fun. The general impression of Chinese students is that they are shy and quiet, which also reflects the cultural sensitivity. Hanze students were constantly

scared to say something wrong. At the first dinners it was very quiet, the participants were not talking a lot. ‘They are kind, but less outgoing’, a Hanze student described his Chinese buddies. However, once familiar with each other, the Chinese turned out to be very approachable and open-minded. After a short period they could laugh about misunderstandings rather than being afraid of them. ‘Being too afraid of doing or saying something wrong can restrict the intercultural exchange’, Hanze member Anne-Fleur says. Alcohol makes Chinese loosen up. ‘Incredible’, a Dutch student says who went with her buddies to a bar. ‘Once the girls felt comfortable… they laid hands on a karaoke mike. Suddenly they turned into real party girls. With a tenth of the alcohol western girls generally need to lose their inhibitions

in the same way.’ Enjoying the delicious food never bored them. The famous hotpot, Peking Duck, and a variety of dishes greatly satisfied their appetite. Street food, which is never seen in the Netherlands, is an interesting part of the culture. They described it as ‘entrepreneurs are lining the streets, selling hot foods from battered old vehicles…the flavours are exquisite and the prices very low. One can eat very well for around sixty eurocents!’ After a stay of over a week in Beijing, many of them have a new perspective of China. ‘The China that you see in the media is often very one-sided’, said one of the Hanze students. ‘We have got a more complete picture of China, a picture the media do not transmit.’ Cen Guan Sheena Qian

Hanze students visit CUC tv station. [4] 2011 9 NOVEMBER WEDNESDAY HANZEMAG 4INT

IBS lecturers reveal their pre- and outside Hanze lives

Teachers turn out

to be human after all

IBS-U organized a session for IBS lecturers to tell their students about what they did before joining Hanze and what else is in their lives now. ‘He is a bit older and much better with numbers, but yet… a person.’ … she was about to tell us all her secrets and quite a few she had. - ‘What might save you is that you will talk too fast for me to write down everything.’ - ‘Or’, her Irish kicked in, ‘I’ll just borrow your pen…’ Learn About Your Teachers’ Past, Anything Goes. The IBS-U Business team has set this event up in the last week of October. The auditorium was overcrowded five minutes before the start. Those who were on time had to stand in the passages. Those who were late had to stand with one foot in the hallway. Considering the event was a complete lottery and nobody except the organizers knew which lecturers exactly were going to show up and share, we can modestly call it a success. As Fräulein Bödewadt made a formal introduction she added: ‘This is about having fun together and discovering more about people. No rules. Explore the past.’ This was the line that caught everyone’s imagination. A few sneaky grins shined out through the crowd: ‘Yes, we’ll explore your past, alright!’ The two IBS lecturers that had heroically agreed to be explored were Maurice Cox (Accounting & Finance) and Mariaelena Inja-Murphy (Management and Corporate Social Responsibility). Mr. Cox was the first one to gallantly man the breach. Dutch, 39 years old, he started revealing what he considered to be the primary facts about his life. The story about his youth rang the first bell. Surprisingly, it sounded painfully familiar: studying, working and partying. Now, how could anybody not relate to that? Eventually, the conversation moved to the question session and somewhere in-between I got a feeling that the lecturer in front of me had turned in my eyes into something

he hadn’t been before: a person… just like me. A bit older and much better with numbers, but yet… a person. A person with a past, with a point of view, with a maniac-fan affection for the A-team TV-series. And all of a sudden I realized that I had switched from listening to what he was saying to hearing what he was trying to say. Here is some from what I have heard: (About work): ‘If you take a job you like, you will never actually have to work.’ (About stock market): ‘When the majority of people starts losing hope, the escape is close.’ (About marriage): ‘Look at the divorce rates! Statistically speaking… Well, you know.’ (About smartasses): ‘If you think you are smart, start playing chess.’ (About Groningen): ‘I feel at home here.’ By the time Mrs. Murphy took the floor the crowd was pretty warmed up, still

Foto: Luuk Steemers

3INT HANZEMAG WEDNESDAY 9 NOVEMBER 2011 [4]

the most didn’t see this one coming. She referred to herself as a typical Irish. Four siblings. Orphan. In her teens she was a Gothic punk with a Mohawk. Now a mother to twin boys, a hardcore soccer fan (‘almost a hooligan’), and a housewife who can cook a pie out of Guinness beer (don’t ask me how). There were much fewer things anybody could relate to in her exceptional life story, but oh, the fascination in the eyes. Here is some of the wisdom she shared: (About the world’s basic principles): ‘Shit roll’s downhill.’ (About acquisitions): ‘Grab what you can, when you can and run without turning back… especially when you have three older brothers.’ (About being eighteen): ‘I wanted to see the world! Dublin was no world! So I went to London.’ (About changes): ‘And then I met a Dutch guy…’

(About her family): ‘I have tree little boys: twins and the husband.’ (About sports): ‘I like running, but my knees don’t.’ In the end it was unclear what had changed. Had we grown closer? Would we keep skipping classes or would we not only come, but listen more carefully from now on? Would we ask either of them to do our graduation speeches? Quoting Karl Menninger: ‘What the teacher is, is more important than what he teaches.’ IBS-U Business team has promised to arrange such an event again some time. Different teachers will come to talk about themselves and shed some light on their past. Who knows, the rest of them might turn out to be human after all too.

Anton Stozhko

The power of first impressions

Are we too

suspicious of each other?

We constantly judge and make decisions based on our first impressions. But can these impressions be trusted? Yes, says German social psychologist Detlef Fetchenhauer, ‘but don’t think too long.’ A corpulent, shabby-looking man and a glamorous young blond woman play a nerve-wrecking trust game. They just won 100,000 pounds in a British TV show, but they cannot simply split the money. Each of them has to choose a ball in secret: the split ball, or the steal ball. If both of them choose the split ball, they get 50,000 pounds, but if one of them chooses the steal ball, all the money will go to that person. If both choose the steal ball, nobody gets anything. The three hundred attendants who came to the Studium Generale lecture on the power of first impressions in the Geersemazaal watch in amazement as the girl begs the man to split the money. ‘It seems logical, to say steal’, says German professor of Social Psychology Detlef Fetchenhauer, ‘because that gives you the chance to win it all. To say split you really have to trust each other. And that’s hard because these people do not know each other. They have to go by first impressions.’ That’s exactly what the audience does. A vast majority expects the beautiful girl to keep her word and the shabby man to choose the steal ball despite his solemn promises to split the money. Shouts of disappointment fill the hall when the video suddenly stalls. ‘I’ll keep that for the end of the lecture’, Fetchenhauer laughs. ‘You know the situation’, the German professor says. ‘Will I leave my luggage here with this person I have never seen before or take it with me to the toilet? We often base decisions like these on stereotypes: attractiveness, gender, race or similarity to ourselves. Traditional psychology says these decisions are often

wrong.’ Fetchenhauer remembers the time he taught at the University of Groningen. The first year he was badly prepared but allowed to lecture in English. The second year he had to talk Dutch and he was much better prepared. Just the same, teacher evaluations were much worse in the second year. ‘That is because of the stereotypes’, Fetchenhauer explains ‘In the first year I was an interesting international scientist. In the second year I was a German trying to speak Dutch with a funny accent.’ However, Fetchenhauer says, according to evolutionary psychology first impressions may be trustworthy. He describes a number of experiments with persons whose personalities had been screened. A number of students were shown very short videotapes of these screened people and asked to make judgments on the personalities. ‘The central question was: are these judgments any better than random guesses? The results of the research showed that the judgments on aspects like agreeableness, emotional stability and openness were not accurate. However the correlation between judgments on a person’s intelligence, sexual orientation and reality was remarkable. So first impressions are not always unreliable.’ ‘In terms of evolution it is logical that those make accurate judgments of others based on first impressions will have better chances of survival. In our evolutionary history making a good decision on someone’s trustworthiness could be a matter of life and death. If you distrust someone who can be trusted, life will still go on, but if you trusted someone who proved unreliable, that could be fatal. In this respect

Photo: Studium Generale

our mind works like a smoke detector. Smoke detectors are constructed in such a way that they may sometimes sound while there is no fire, which is not a big problem. At the same time they will hardly ever fail to sound when there is a fire. So we tend to be more suspicious of others than is necessary.’ ‘To see if this is true we did an experiment’, the German scholar continues. ‘We asked people to share money with an unknown person. Most people did, but some did not keep their promise. We made short videotapes of the good and the bad guys and showed them to a number of judges. The outcome of the research was that the unreliable persons were much more often identified than statistics can explain. My guess is that if you are really nice, it will show. Be nice and people will notice your morality

within twenty seconds. So trust your intuition, but don’t think too long about it.’ But what happened with the two Golden Ball winners? Fetchenhauer starts the TV show video again. A big surprise. The shabby man keeps his promise, and choses the split ball, but the he beautiful girl selects the steal ball and wins it all. The shabby man, shakes his head, covering his face with both hands. ‘This seems to go against Fetchenhauer’s theory that most people can be trusted’, a student says on the way out. ‘Not at all’, someone else replies. ‘The girl mistrusted the man. Therefore she chose the steal ball. The smoke detector principle. We trust people less than necessary.’ Luuk Steemers

[4] 2011 9 NOVEMER WEDNESDAY HANZEMAG 2 INT

Wednesday 9 November 2011 Independent Magazine of Hanze University of Applied Sciences | email [email protected] | Photo: Pepijn van den Broeke

4


s n o i s s e r p im t s r fi f o th e pow er

Eureka! Vind het gat in de markt

Recommend Documents