Enkele leuke kiekjes. Nieuwsbrief t Sjokkepoeike. In deze OP TSJOK. Voorstelling nieuwe ouders: De ouders van Pauline en Alexander stellen zich voor

Nieuwsbrief ‘t Sjokkepoeike

In deze OP TSJOK

1.

Enkele leuke kiekjes …

Voorstelling nieuwe ouders: De ouders van Pauline en Alexander stellen zich voor

2. Activiteiten: kennismakingsavond

3. Observatiemoment van Olivia en Lucas

4. Exclusief: Arthur over de nieuwe samenstelling van zijn gezin

5. Mika op ‘t Sjok 6. Gijs en zijn ‘knuffel’ 7. De ouders over het grote bed 8. Stagiaire Sandra stelt zich voor

9. Wat is ... ‘hoogsensitiviteit’? Hoe gaan we ermee om?

10. Hopen speelgoed. Wat doen we ermee? 11. Quiz: Wie is de bedpartner van Arthur? 12. Agendapunten en

jarigen, waslijst en containerlijst Contactgegevens: ‘t Sjokkepoeike Spoorwegstraat 119 3500 Runkst-Hasselt Tel. 011/27 51 80 Elke werkdag open van 7.30u tot 18.00 uur

1


Afscheid & Welkom De ouders van Pauline en Alexander stellen zich voor. We verwelkomen Sarah Meuwissen (volgt Hilde op) vanaf 6 april 2010. Arthur heeft een broertje, RIK °22/2/2010

Voorstelling van Alexander en zijn gezin Ons gezin bestaat uit 4 personen: mama Svetlana, papa Erik, grote zus Elena en de kleine Alex. Alex houdt van spelen, hij is nieuwsgierig, wil alles weten, houdt van kinderen en van lachen en wil de wereld ontdekken. Hij is heel sociaal. Elena gaat graag op stap, haar hobby is shoppen, ze gaat graag met vrienden uit en ze houdt erg veel van muziek. Mama Svetlana leest graag boeken, ze is graag bezig met haar bloemen. Papa Erik is klusser.

Kennismakingsavond van ’t Sjokkepoeike op vrijdag 5 februari Het was een zeer geslaagde avond met heel veel opkomst van de ouders. Dat is geweldig. We hebben goed gelachen, quiz-vragen opgelost, proeven uitgevoerd en last but not least, leren haken! Er werd goed voor variatie gezorgd en we hebben genoten van de gezellige babbel nadien. Alleen spijtig dat we de tijd in ’t oog moesten houden omdat de zaal maar tot een bepaald uur beschikbaar was. Maar het is zeker voor herhaling vatbaar.

2


Exclusief: Arthur Martens over zijn nieuw samengesteld gezin Terwijl de straatvegers beneden de confetti van de carnavalstoet opvegen, maakt Arthur even tijd voor de reporter van dit magazine voor een interview over zijn ervaringen sinds de komst van zijn broertje Rik. Op ’t Sjok: De laatste weken waren nogal bijzonder voor je. Ben je al gewoon geworden aan je nieuwe gezinssituatie? “Het is hier niet van de poes geweest. Maar al bij al ben ik toch wel tevreden. Het mag gezegd worden dat het terug geknuffeld kunnen worden door mijn mama wel leuk is. Ook ravotten we terug. De laatste weken lukte dat allemaal niet meer. Daarnaast brengt Rik ook wel wat ambiance in de keet. Eigenlijk was er al een tijdje vanalles gaande: ik slaap nu ook in een groot bed. Dat heb ik samen met papa in elkaar gestoken. Het kleine bedje hebben we afgebroken en ligt nu onder mijn bed.” Op ’t Sjok: Had je verwacht dat je een broertje ging krijgen? “Ja en nee. Ik wist wel dat ik net als Arto en Lander grote broer zou worden, maar hoe was me in het geheel niet duidelijk. Mama haar buik was dik en volgens haar was dat omdat daar een baby in zat. Op zekere ochtend ben ik wakker geworden en toen was mijn Omi daar. Dat was niet normaal. Ik voelde dat er iets was dat ze me niet wou vertellen. Vaag herinnerde ik me ook dat rond een uur of vier er heel wat gestommel was. Nog voor ik naar ’t Sjokkepoeike kon gaan is papa mij komen halen. Hij was nog niet geschoren en zijn kapsel trok nergens op. We zijn toen naar het ziekenhuis gegaan. Daar was mama met een baby’tje dat ik nog nooit had gezien. Het bleek Rik te heten. Ik heb het kusjes gegeven.” Op ’t Sjok: Dus je wist onmiddellijk dat het een jongen was? “Ja, dat zeiden ze me. Al heb ik nog wel even gedaan alsof ik het niet doorhad. Ik zei dat Rik een meisje was. Toen hebben ze me zelfs laten zien dat hij een plassertje had. Maar ik deed alsof ik het verschil niet kende en zei dat mama een jongen was en ikzelf, papa en Rik meisjes. Uiteindelijk hadden ze m’n flauwe grap door.” Op ’t Sjok: Dat waren drukke dagen toen? “Ja, man. Slapen deed ik bij Omi, Bompa en tante Sarah. Overdag naar ’t Sjokkepoeike en ’s avonds naar het ziekenhuis. Daar gingen we pas door om half negen en ik had nog niets gegeten. Papa zei tegen Omi dat dat problemen zou geven. Maar Omi zei heel stoer dat het allemaal gemakkelijk zou gaan. Na twee dagen bij Omi op congé hadden ze daar toch ook wel door dat ze zich beter aan mijn ritme aanpasten dan omgekeerd. Vrijdag zijn mama, papa en Rik mij komen halen op ’t Sjok. Dat vond ik wel leuk. Toen waren we echt een gezinnetje van vier. ” Op ’t Sjok: Wat zijn zoal je taken als grote broer? “Vooral het goede voorbeeld geven hé! Ik tracht wel op een goed blaadje te komen staan bij Rik. Volgens mama zijn de zinnen die ik de laatste weken het vaakst heb gezegd: Rik niet wenen, Rik kusje geven en Rik tutje geven. Voorts zet ik zijn mobile en zijn muziekknuffel aan en breng ik zijn vuile pampers naar de vuilbak. Als Rik een badje krijgt mag ik ook helpen. Ik heb Rik ook al eens mijn auto’s laten zien.” Op ’t Sjok: Zijn er ook enkele onverwachte meevallers aan het grote broer worden? “Jazeker. We krijgen nu veel meer bezoek en soms hebben die pakjes voor mij bij. Zo heb ik mijn autocollectie al goed kunnen uitbreiden. Ik heb al door dat men de eerste vijf minuten veel aandacht aan Rik geeft, maar omdat die meestal rustig blijft slapen, kan ik de aandacht al gauw naar mij toe trekken. Voor mijn speelgoed heb ik grote boxen gekregen en ook in de auto zit ik nu in een comfortabelere stoel.” Op ’t Sjok: Is Rik ook al mee naar de carnavalstoet gaan kijken? “Nee. Ik ben wel geweest. Eerst vond ik het maar niets. Er was zelfs een flauwe plezante die een blik vol confetti vanop de wagen over mij en papa kieperde. Toen ik door had dat ik die confetti ook om mijn oma’s kon gooien vond ik het al minder erg. Ik vond vooral de tractors mooi en indrukwekkend. Ik heb wel een wafel tegen mijn hoofd gekregen. Daarom denk ik dat Rik met mama en moemoe boven zijn gebleven. Ik heb ook enkele snoepjes geraapt. Dat was wel heftig. Iedereen vloog daarop. Zelf mijn oma en bompa duwden elkaar bijna om voor een snoepje. Van een prinsesje dat maar een beetje ouder was dan mezelf heb ik een snoepstok gekregen. Haar telefoonnummer stond er helaas niet bij. ” Op ’t Sjok: Dank je voor het interview en veel plezier met je broertje!

3


Hallo allemaal, Ik ben Pauline en dit zijn mijn mama, Ilse en mijn papa, Nico. Toen waren ze nog jong en zonder zorgen. Zij hebben elkaar leren kennen bijna vier jaar geleden. Het was op een zwoele zomeravond, tijdens een vernisage in de tuin van het Begijnhof in Hasselt. Het was liefde op het eerste zicht,... of toch bijna. Mijn papa is schrijnwerker, en hij werkt samen met drie broers in een familiebedrijf in Houthalen. Als de jongste is dat niet altijd een pretje. Mijn mama werkt bij vzw De Wroeter en bij vzw Horizont. Het ene heeft iets te maken met sociale tewerkstelling en het andere met sociaal toerisme. Soms lijkt haar werk wel haar hobby, zegt ze, maar wat ze nog veel leuker vindt, is tetteren met vrienden. Mijn papa heeft veel hobby's. Hij gaat vier keer per week naar de fitness, en elke zaterdag gaat hij naar de bibliotheek. Hij is een krak in het oplossen van kruiswoordraadsels en sudoku. Zijn passies zijn muziek, koken en architectuur. Mijn mama houdt van uitdagingen, en vertoeft graag in de natuur. Koken doet ze het liefst voor meer dan twee. Samen wonen we in een appartement(je), en ons terras heet 'Century', dat is een paar meter van bij ons. We wonen dus 'in' de stad, maar dit is voorlopig. Als ik twee jaar ben krijg ik hopelijk nog een broertje of zusje erbij. Dan is ons appartementje wel te klein en moeten we verhuizen. Daarom willen mijn mama en papa een huisje bouwen. Samen gaan we terug naar mama haar geboortedorp bij Borgloon. Mijn papa zegt dat we er een hond en een poes zullen hebben, en mijn mama wil kippen en een haan. Ik kijk er alvast naar uit. Zo dit zijn mijn ouders en mijn ouders hun plannen in een notendop. Ik ken hen nu al bijna acht maanden. Ik zou jullie dus nog veel meer kunnen vertellen, maar helaas zij lezen mee ;-) Vele groetjes en tot op 't Sjok!

Pauline

4


M

ijn eerste dag op ’t sjok was al meteen een succes! Ik was nog klein maar paste mij heel snel aan. Tot groot jolijt van mama en papa, en de begeleidsters!

In januari had ik het toch even moeilijk: slecht slapen, meer huilen dan anders, ... Mama en papa wisten niet goed waar dit vandaan kwam. Mama dacht aan tandjes, papa aan een “sprongetje”. Ik weet wat er scheelde maar zeg het lekker niet!

Kleine Mika wordt groot! Ik kan al bijna helemaal alleen zitten en heb enorm veel bijgeleerd de laatste weken! Niks is nog veilig als het in mijn buurt ligt!

Alle andere kindjes zijn heel lief voor mij! Van Anna en Ira krijg ik vaak een zoentje, Arthur voorziet mij van speelgoed en met Gijs mocht ik onlangs ook op de speelmat spelen.

Ook de begeleidsters maken het mij naar mijn zin! Karin heeft mij onlangs zelfs een badje gegeven!

Proficiat aan Arthur en zijn ouders! Broertje Rik is heel flink, heeft Arthur mij verteld!

Tandjes heb ik nog steeds niet maar het gaat niet meer lang duren... Spinazie, witloof, bloemkool, wortelen, aubergine, ... ik lust het allemaal! Groentepap is mijn ding! Maar fruitpap lust ik ook wel hoor!

J

awel, ik ben graag op ’t Sjok! Ik zie het helemaal zitten om hier nog veel tijd door te brengen terwijl mama en papa centjes gaan verdienen...

Op het einde van deze maand nemen we afscheid van Hilde. Bedankt Hilde, voor de energie die je in mij (en de andere kindjes) gestoken hebt!

Klagen mag ik zeker niet! Ik ben met mijn babygat in de boter gevallen!

5


Onze Gijs, het is er me eentje… Zo heel in het geniep heeft hij ons een toer gelapt! Jaren van schaamrode wangen staan Ine en mij voor de boeg… Niet dat onze bengel ons dit met opzet heeft aangedaan. Nee, zo is ie niet, onze rakker. Het was in zijn onschuldige zelve dat het allemaal gebeurde… Het verhaal… Enkele weken geleden, het moet ergens in februari geweest zijn, vroeg Gijsjes’ meter of hij ondertussen al een lievelingsknuffel had. Je kent ze wel, zo van die poppetjes, dekentjes of ‘raar-vormige’ ietsjes die o zo schattig, kleurrijk en lief uitzien en gemaakt werden van het zachtst denkbare stofje… Of Gijs zo een knuffeltje had?? Haar vraag deed ons voorhoofd fronsen… “Hmmm, nee niet echt, eigenlijk.”, was ons eerlijke antwoord. We konden ons in alle oprechtheid niet voorstellen aan welk van zijn speelgoedjes of knuffels Gijs nu het meest gehecht was. Welk van zijn speelgoedjes zou Gijs diep in zijn hart koesteren en beminnen? We hadden er geen idee van… In gedachten stelden we ons wel allerlei rampzalige toekomstscenario’s voor: Misschien koos hij wel net dat afgrijselijke clowntje uit dat we ooit eens op de kermis hadden gewonnen, of dat roze meisjespoppetje, met haar ballerinakleedje aan, dat ons buurmeisje speciaal voor hem had gekozen toen hij geboren werd... Stiekem duimden we dat we zo een scenarios bespaard zouden blijven, maar wisten wij toen veel… De vraag bleef Ine en mij in ons achterhoofd bezig houden. Op een dag besloten we een observatiepost op te zetten in de buurt van zijn speelgoedhoekje en ‘pretparkje’. Maar zelfs na dagenlang nauwlettend observeren en chronometreren hoe vaak, hoe lang en hoe intens hij zijn speelgoedjes hanteerde, manipuleerde, of minnestreelde… We raakten geen stap verder in de zoektocht naar zijn diepste zieleroerselen… En toch lag het antwoord al wekenlang recht voor onze neus. Gijsjes grote liefde was elke dag en elke nacht zo prominent en overdadig aanwezig dat het niet tot ons doordrong dat onze zoon aan dit ‘object’ de liefde had verklaard. Het is zoals met zoveel zaken in het leven: het alledaagse, hoe groots, lekker en mooi ook, wordt onzichtbaar voor het menselijk oog. Niets had ons op het spoor gezet, dat dít ding, dit enorme spellement voor de komende jaren als een trouwe vriend aan onze Gijs zijn zijde zou vertoeven. Tot op die avond… Het was een avond zoals er veel passeren, niets in de dag of valavond kon voorspellen dat er een ontdekking van deze allure zou worden gedaan… Tenzij misschien, ergens in de dag had Ine het boekje van ‘de Bond’ gelezen en daar stond in dat je, om wiegedood te voorkomen, best je kindje te slapen legt in een bedje zonder knuffels en dergelijk, zodat hij of zij een volledig vrije ademruimte werd gegarandeerd. Goede ouders al we zijn, besliten wij de raad op te volgen. Vanaf vanavond zou Gijs in een vrijademend bed slapen. Alleen het allerbeste voor onze zoon! Nu, jullie moeten weten dat Gijs al sinds zijn geboorte zo een borstvoedingsworst in zijn bedje heeft. Aanvankelijk diende dit om hem het gevoel te geven dat hij ‘ingebakerd’ lag. Dat zou hem dan een garantieticket bezorgen op dat o zo zalige en vertrouwde gevoel van zijn tijd in de buik bij Ine! Nu, dat kussen is er sindsdien altijd gebleven. Elke avond omarmt hij onder onze trotse blik steevast zijn worst, vleit hij zich intens tegen haar aan, snuffelt hij en wriemelt hij met haar totdat hij vredig de ogen sluit en zich laat meeslepen in zijn zalige dromen! De poging tot vrijmaken van zijn bed ontblootte ons mysterie. Krijsend van intens verdriet uitte hij die avond het diepe gemis van zijn hartsvriendin, de borstvoedingsworst!!! Sindsdien weten wij dus dat onze Gijs zijn hart verloren heeft. En om een lang verhaal kort te maken… Als jullie onze Gijs binnenkort vergezeld zien door een donkergrijze, gigantische borstvoedingsworst, omringd door twee ouders waarbij de blos op de wangen staat, wees dan alstublieft tactvol en vindt het allemaal geweldig schattig!!!

6


VOORSTELLING STAGIAIRE SANDRA Mijn naam is Quicken Sandra, ik woon in Hasselt, ben geboren op 24 januari 1975. Ik heb één zus, is getrouwd en heeft 2 kinderen:Chayenne en Irina. Ik woon bij mijn vader. Ik heb geen vriend. Voor ik de opleiding kinderzorg ging volgen heb ik altijd als inpakster bij Heidevink in Sint-Truiden gewerkt. Ik vind het heel fijn in ’t Sjokkepoeike! Hele toffe collega’s die me heel goed helpen om in deze opleiding te slagen. Mijn droom is dan ook om een goede kinderbegeleidster te worden. Ik ga heel graag om met kinderen ! Mijn hobby’s zijn breien, kienen gaan, meegaan met de carnavalstoeten en spelen met de kinderen van mijn zus en de kinderen van mijn vriendin. Zo dit was het zo een beetje wat betreft mijn voorstelling . Groetjes Sandra

De ouders over het grote bed Arthur ligt nu al enkele weken in het grote bed dat ooit nog van papa is geweest. Op advies van o.a. het team deden we de overstap enkele weken voor Rik zou geboren worden. Rik slaapt nu ook nog in een wiegje en niet in Arthur zijn kleine bed. Zo zou Arthur minder het idee krijgen van naar de tweede plaats te zijn verschoven. Het bed heeft nog een rand, maar Arthur kan er gemakkelijk zelfstandig in en uit. Maar wonder boven wonder: dat doet hij nooit als hij wakker wordt of niet wil gaan slapen. Hij blijft dan gewoon rechtzitten in zijn bed. Wel kruipt hij nog altijd helemaal naar boven tot zijn hoofd het hoofdeind raakt. De grote voordelen aan dit bed zijn volgens de papa: - Arthur kruipt er zelf in ’s avonds. Ik hoef me niet meer te bukken of hem op te pakken om hem in het bed te leggen. - Ik ga ’s avonds vaak even langs hem liggen om dan samen een boekje te lezen. Meestal een dat hij heeft gekozen (dus over auto’s) en een dat ik kies (een verhaaltje). Soms val ik dan ook in slaap. Ook Rik leg ik dan wel eens tussen ons in. Arthur ‘leest’ dan voor aan Rik (nee, toen ben ik niet in slaap gevallen). - ’s Nachts moet ik (haast) niet meer opstaan omdat een van zijn tutten is gevallen. - Als hij kuren heeft ’s nachts (hij voelt zich in het grote bed en misschien ook wel omdat Rik bij ons ligt wel eens vlugger eenzaam, denken we) is er nu de mogelijkheid dat papa even langs hem gaat

7


Observatiemoment van … OLIVIA Hoi, het is tijd voor een paar bewegingsoefeningen. Het is leuk om heel de tijd over deze berg te kruipen. Eerst naar boven en dan naar beneden. Omdraaien en nog een keer. Heb je het gezien?

Kiekeboe! Nu zit ik hier, zie je me? Ja, hier achter de bak met de grote blokken. Kijk, nu zie je me niet meer. Nu heb ik me erachter verstopt. Kiekeboe; hier ben ik weer.

Van al dat bewegen heb ik wel honger gekregen, eens kijken of dit smaakt. Ja, dat lust ik wel, mmm. Aha, daar zie ik de laptop, hij is helemaal vrij, vlug, ik moet me haasten. Anders is iemand anders me voor.

Haha, deze keer ben ik de eerste! Nu nog eens zoeken naar het leukste melodietje en dan kan ik lekker beginnen te dansen. Supercool!

Hier hebben ze wel een leuk huis gebouwd. Of is het een kasteel? Alleen zijn ze iets vergeten. Er zit geen opening in. Hoe moet ik hier nu nog uit geraken? Het is toch niet waar hè. Lotus stapt er gewoon uit, maar dat kan ik nog niet, daar zijn mijn benen nog niet lang genoeg voor.

Het ballenbad, dat vind ik ook heel fijn. Het is een beetje moeilijker om erin te kruipen, maar het lukt me wel. Een beetje oefenen. Kijk, ik sta al recht en onze Gijs blijft nog gewoon zitten. Flink, hé?

8


Leven met hooggevoeligheid of hoogsensitiviteit Elaine Aron kwam eind jaren 90 tot de vaststelling dat hooggevoeligheid of HSP (Hoog Sensitieve Persoonlijkheid) een aangeboren eigenschap is. D.w.z. dat het zenuwstelsel bij 20 procent van alle mensen, zowel vrouwen als mannen, anders functioneert dan gebruikelijk. HSP-ers zijn geboren met een zenuwstelsel dat genetisch zo is ontworpen dat het gevoeliger is voor details. Hooggevoelige mensen worden daardoor onvermijdelijk sneller overvoerd door gebeurtenissen/ prikkels van buitenaf. Het lichaam gaat daarop reageren met een fysieke reactie die vergelijkbaar is met een reactie onder extreme omstandigheden zoals bijvoorbeeld hevig verliefd in een achtbaan zitten terwijl je net teveel frietjes hebt gegeten. Hierin zijn er wel verschillende gradaties en kenmerken. De kenmerken kunnen de volgende zijn; zweten, trillen, bevende handen,…, spierspanning, blozen of het gevoel dat je maag zich omdraait. Alleen kunnen deze reacties bij HSP-ers veroorzaakt worden door, voor andere mensen doodnormale zaken, zoals een poster aan de muur of het onverwachte geluid van een doorrijdende ambulance tijdens een fietstocht. Ook kinderen kunnen hoogsensitief zijn maar hoe kan je dit te weten komen? De meeste kinderen die ontzettend veel vragen stellen, erg wijs zijn of opmerkingen maken die je niet zou verwachten op hun leeftijd, die in een indoor- pretpark onmiddellijk naar de oren grijpen omdat er tè veel lawaai is en moord en brand tieren als ze struikelen, hebben wellicht een vorm van hoogsensitiviteit. Heel wat kinderen met hoogsensitiviteit hadden als baby een afwijkend slaappatroon. Ofwel sliepen ze héél veel omdat de omgeving hen erg vermoeide. Ofwel hadden ze erg weinig slaap nodig. Daarnaast blijkt dat heel wat hoogsensitieve personen vroeger huilbaby’s waren!!! Belangrijk is dat je beseft dat hoogsensitiviteit een karaktertrek is die je niet kan afleren. Naarmate het ouder worden neemt de gevoeligheid zelfs alsmaar toe. Als ouder is het dus erg belangrijk dat je weet dat hoogsensitiviteit géén ziekte is en bovendien niet noodzakelijk negatief hoeft te zijn, want fijngevoelige kinderen hebben meer emoties en kunnen daardoor ook veel intenser van verschillende dingen genieten. Een bijkomende troef is dat hoogsensitieve kinderen vaak erg creatief zijn. Afsluitend is het wel belangrijk te wéten dat een kind al dan niet hoogsensitief is. Omdat dit weten een goed gevoel geeft over het waarom een kind zich anders voelt dan zijn/haar vriendjes. Voor meer info; www.hspvlaanderen.be Alsook de boeken “het hoogsensitieve kind” geschreven door Elaine N. Aron en “hoogsensitiviteit als kracht” geschreven door Carolina Bont Hopelijk weer wat wijzer geworden… groeten van Evy (mama van Lotus en Falco) 9


Observatiemoment van … LUCAS

Juist lekker gegeten, en nu rustig in de living. Rustig is het wel, ja, de grotere kinderen liggen allemaal in bed. En de kleintjes zijn voorlopig niet te bespeuren. Nu kan ik eens ongestoord met de laptop spelen!

Een andere bezigheid van mij zijn de auto’s; zeker nu iemand die grote garage hier in het midden van de living gezet heeft. De auto rijdt naar boven, maar hij komt steeds weer naar beneden. Wat zie ik daar?

Een ballon! Ballonnen en ballen, daar ben ik superdol op. Je kan ze wegrollen, ermee gooien, tegen duwen, achterna kruipen. Hier kan ik me lang mee bezighouden. Eens kijken…

Hier sta ik ook graag, maar ik geraak er nog niet op. Voor die grote kinderen is dat een makkie. Hoe doen die dat? Nee Tanja, dat bedoel ik niet. ’t Is toch niet waar, hé.

Ze dacht natuurlijk dat ik in het ballenbad wilde, ze snapt het niet. Ik wil alleen maar klimmen! Daar heb ik op het moment veel meer plezier aan, trouwens, ik mag de ballen toch niet uit het ballenbad gooien. Maken dat ik hieruit kom.

Glijden, dat doe ik graag. En zo vanboven op de glijbaan rechtstaan, me aan de baren vasthouden en “tuut taat” roepen; supergaaf! Laat de kinderen achter me maar wachten, ik vind dit te leuk om nu verder te glijden. Nog even en dan, zjoeff, naar beneden glijden. Nog een keer, en nog eens.

10


Speelgoed Speelgoed Speelgoed Speelgoed Speelgoed Speelgoed Speelgoed Overal waar je komt in ons huis, in elke kamer of in elk hoekje, vind je wel speelgoed. Zijn onze kinderen verwend? Zeker en vast! Maar daarover misschien een andere keer meer. Naarmate Falco en Lotus ouder worden, groeit ook de hoeveelheid speelgoed. En dan gaat het nog eens over jongens EN meisjesspeelgoed… Er moest een halt toegeroepen worden aan deze excessen en is dit ondertussen gebeurd hoor ik u hardop vragen??? Welja! Ik kan u met veel plezier meedelen dat er een fantastische oplossing aan ons geopenbaard is geweest. Bij de serieuze opfrissing van onze keuken kregen we het lumineuze idee om 1 van de 2 kleinere bergingen vlak langs de keuken om te toveren tot een practische speelgoedopbergruimte (bij gebrek aan een aparte speelkamer). Ondertussen dat ik dit artikel schrijf, is de ruimte volledig geschilderd en gevloerd, zijn de op maat gezaagde leggers bijna gevernist en is het speelgoed enkel nog toe aan een schoonmaakbeurt en plaatstoewijzing in de doorzichtige plastic bakken (met deksel). De afspraak is gemaakt dat, als de ruimte volledig verzadigd is met speelgoed er geen nieuw bijkomt ,vooraleer er plaats is gemaakt (lees; speelgoed weggegeven). Ik ben supercontent met deze oplossing en hoop dat dit het opruimen en stockeren wat gaat vergemakkelijken. Begrijp me echter niet verkeerd. Ik vind dat er in een huis met twee kinderen gerust overal speelgoed kan liggen. En ik ben de eerste om mee te spelen (veel leuker dan strijken of de afwasmachine uitladen) MAAR ik vind het óók leuk om eens even een speelgoedvrij huis te hebben én elke avond op te ruimen (liefst samen met de kinderen) én dit op een paar minuten omdat alles dan een vaste plek heeft. Waarna het tijd is voor volwassen dingen…zoals een spelletje chromino…of 6!!!!!! Groeten van Evy , de mama van Lotus en Falco

11


ZuLEzP De oplossing van de puzzel uit de vorige Op ’t Sjok was “Bob de Bouwer”. Naar goede gewoonte ontvingen de eerste twee inzenders iets lekkers. Lien (mama van Anna) was de eerste die de oplossing doorstuurde. Lander (broer van Lucas) mailde slechts een tweetal uur later. In de nieuwe Op ’t Sjok-quiz gaan we op zoek naar de bedpartner van Arthur. De redactie surfte eens naar de website van ons kinderdagverblijf en vond daar voldoende inspiratie. Laatste letter van de eerste regel van de laatste pagina van de brochure. De zevende letter van de straat waarin ’t Sjokkepoeike de eerste jaren gevestigd was. Tweede letter van de overheersende kleur in de kleding op de groepsfoto van het team. Derde letter van de naam het kindje dat Lucas knuffelt bij de uitleg over de snipperdagen. Laatste letter van de naam van een van de meisjes op de foto onder “contact”. Vierde letter van het merk van de papfles die Sara en Lander helpen geven. Derde letter van de begeleidster die zich liet fotograferen bij de aanvang van een kooksessie met enkele kinderen.

Shake de gevonden letters en stuur je oplossing naar [email protected]. Deze keer zal een onschuldige kinderhand twee winnaars trekken uit alle inzendingen, zodat ook zij die toevallig niet op de publicatiedatum in ’t Sjokkepoeike waren ook een kans maken! 12


Waslijst 26/3 2/4 9/4 16/4 23/4 30/4 7/5 14/5 21/5 28/5 2/6 9/6 16/6 25/6

Agendapunten

Mirella en Levi Svetlana en Erik Ilse en Nico Ine en Dave Cindy en Luc Joke en John Liselotte en Steven Tessa en Roel Lien en Jo Evy en Wim Anke en Christoph Cindy en Thomas Ruth en Dries Els en Kristof

Containerlijst Mrt Joke en John Apr Liselotte en Steven Mei Tessa en Roel

19/4 algemene vergadering 25/4 lenteschoonmaak 3/5 Raad van Bestuur 10/5 Team 7/6 Team

Jarigen 30/4 14/5 15/5 21/5 24/5 26/6

Free Alexander Vic Gijs Sofie Anna

2 jaar 1 jaar 1 jaar 1 jaar ? jaar 2 jaar

Het team en de werkgroep representatie wensen jullie allen VROLIJK PASEN !

13

Enkele leuke kiekjes. Nieuwsbrief t Sjokkepoeike. In deze OP TSJOK. Voorstelling nieuwe ouders: De ouders van Pauline en Alexander stellen zich voor

Recommend Documents