end boeijaargang 10Juni 2013

boeiend Jaargang 10 Juni 2013

Op de cover schilderij van Hannie Koops “Ik ben een ander mens geworden door mijn ziekte, je kijkt anders, je geniet veel meer. De ziekte was als een leerproces en zette me met beide benen op de grond. Ik ben creatiever, je gaat iets anders doen met je hersenen”, aldus Hannie Koops. Vóór haar ziekte was Hannie graag aan het sporten en was ze altijd met haar huis en haar werk bezig. “Maar alles wordt onbelangrijk als je ziek wordt… als je inziet een mens van de dag te zijn.” Toen ze op 18 november 2008 te horen kreeg dat zij aan eiwitkanker leed, was een van haar zussen in het laatste stadium van dezelfde kanker. Van haar kreeg ze veel steun tot haar overlijden op 4 januari 2009. Toch bleek het niet een erfelijke oorzaak te hebben volgens deskundigen. Vertwijfeld en verdwaasd, alsof er een explosie in haar geest had plaatsgevonden, ging ze dus zelf het behandelingscircuit in. Bestralingen 33 keer maar liefst en anderhalf jaar lang chemobehandelingen. De mentale spanningen, twijfels en prikkelbaarheden, de lichamelijke zwakte maar bovenal de zorgen van en voor haar man en dochter. Dat alles maakte dat ze zich van binnen voelde alsof de

hel was losgebroken. En zo schilderde ze later ‘de explosie’, een expressie van dat gevoel dat voor vele Boeiend lezers herkenbaar zal zijn en deze keer onze cover siert. Vier jaar geleden zag ze een foldertje van de Boei liggen bij de Daniël Den Hoed kliniek waar ze haar bestralingen kreeg. Ze aarzelde maar dacht toch: “..zou schilderen iets voor mij kunnen zijn nu ik niet werken kan?” Ze belde aan, Mart deed open en dus stond het warme bad al klaar. De vrijdagmorgen gesprekken heeft ze bij herhaling bijgewoond en vindt dat ze daar erg veel aan heeft gehad. Vooral omdat ze een aantal lotgenoten beter heeft leren kennen. Sindsdien is ze elke donderdag present bij het schilderen. Want, zo zegt ze, schilderen zorgt ervoor dat de omgeving (bijna) wordt vergeten. Bijna dus, want er wordt wel degelijk heel wat afgepraat. Zo bleek Janine, die naast haar aan het schilderen was, ook in Barendrecht te wonen en nog wel vlak bij haar. Dus komen ze voortaan gezellig samen naar

2

de Boei. Hannie en Janine vinden het opmerkelijk maar ook heel prettig dat er bij de Boei maar heel weinig over ziekzijn wordt gesproken. Dat is ook niet nodig want met een half woord begrijpen lotgenoten elkaar heel goed. Hannie stemt haar schilderwerken graag af op degene waarvoor ze iets maakt. Zo maakte ze en gezellig decadent echtpaar voor haar zwager en zus. Haar collega bij de luxe banketbakker waar ze thans weer werkt werd verblijdt met een vrolijke dikke dame. Voor haar dochter maakte ze een elegant Chinees meisje en thans werkt ze aan en serie bloemschilderingen voor in huis zodat ook manlief daarvan kan genieten. Alleen “de explosie” is een unieke authentieke uitdrukking van en voor zichzelf. Voor niemand anders specifiek gemaakt maar waarin anderen toch iets van zichzelf kunnen herkennen. Ida Lamers-Versteeg (gastvr.)

“Onze Anneke” Een van onze vrijwillige coördinatoren is onverwacht overleden: Anneke Crama, coördinator in Schiedam. Als gaste kwam ze binnen en toen de mogelijkheid zich voordeed wilde ze graag een eigen plekje starten voor mensen met kanker in Schiedam. Ze had daar veel contacten en vond snel een ruimte in de Weerklank voor een dependance van “de Boei”. Zelf had ze ooit leukemie en wist als geen ander wat dat voor een mens betekende. Een krachtige vrouw, altijd duidelijk aanwezig, maar met een klein hartje. Bijna dagelijks ontvingen we via de mail gedichten, uitspraken van wijze mensen, muziek waar ze van hield met een duidelijke link naar haar zoeken naar troost en haar geloof. Spiritueel was ze en kleurrijk. We zullen haar aanwezigheid en inbreng missen. Haar man waar ze altijd zo liefdevol over praatte en haar kinderen zullen ook een grote leegte ervaren. Maar haar kennende houdt ze vast van waar ze nu is een oogje in het zeil en ik dénk dat ze er om grinnikt als ze dit hoort. Bedankt Anneke Gasten en medewerkers van “de Boei”

Zaterdag 18 mei hebben we in Zuidland de 5 jaar viering van De Boei Dependance Voorne Putten gevierd samen met het bezoek van de burgemeester mevr. Bouvie Koenen. Het was een gezellig samenzijn met hartverwarmende reacties van de bezoekers. Wil Noordermeer coördinator te Voorne Putten. Kerkweg 29 3214 AJ

3

In gesprek met Ina van den Brand Inloophuis de Boei Spijkenisse Sinds januari 2012 is Ina coördinator van dependance inloophuis de Boei Spijkenisse. Samen met twee vrijwilligers, waaronder haar partner, ontvangen ze iedere vrijdag tussen 10 en 12 uur gasten, die direct of indirect te maken hebben of hebben gehad, met kanker. “Omdat door mijn ziekte de klad was gekomen in het vrijwilligerswerk had ik toch de behoefte om mij in te zetten voor lotgenoten. In samenspraak met mijn partner, die zowel privé als in het inloophuis mijn mantelzorger, mijn steun en toeverlaat is, ben ik gestart. Zonder hem en zonder advies van Riet Langstraat zou het inloophuis niet van de grond gekomen zijn. Samen met Annie Riel, voert Leo de taak van gastheer/gastvrouw uit, terwijl ik me bezig houd met de taken van coördinator. Inloophuis de Boei (mijn veilig anker) Al sinds de eerste start aan de Wendeldijk in Rotterdam ben ik een van de gasten van inloophuis de Boei Rotterdam. Ik kwam in contact met de Boei door een uitnodiging voor de opening die ik ontving omdat ik een inloopspreekuur voor mensen met vermoeidheid na kanker hield in de Daniel den Hoedkliniek. Na de opening ben ik als bezoeker gebleven en nooit meer weggegaan. De Boei ging steeds meer voor mij betekenen. Het inloophuis is voor mij de beste plek op aarde om te verblijven. Een veilige en een begripvolle plek. Een plek waar ik goede raad kan krijgen en ook kan geven. Hier voel ik mij vanaf het begin volkomen thuis. In de dependance Zuidland kom ik als gaste omdat ik nog steeds de behoefte heb om ergens mijn ei kwijt te kunnen.

4

Acute leukemie (mijn vermoeidheid) Ik constateerde op een gegeven ogenblik blauwe plekken op mijn lichaam die niet afnamen maar steeds erger werden en mijn vermoeidheid mij ook parten ging spelen. Mijn huisarts liet het op zijn beloop en stuurde me naar huis met paracetemol. Voordat ik ziek werd was ik hoofd P & O van het Oogziekenhuis Rotterdam. Omdat de “diagnose” van mijn huisarts mij geen goed gevoel gaf, heb ik raad gevraagd aan een collega. Deze zorgde ervoor dat mijn bloed onderzocht werd en de conclusie was dat de vorming van bloedplaatjes en rode lichaampjes ernstig verminderd was. Na deze diagnose ging alles in een stroomversnelling. Ik verbleef 1 nacht in het van Dam ziekenhuis en werd daarna overgeplaatst naar het Dijkzigt ziekenhuis. Ik kreeg in de Daniel den Hoed mijn transplantatie, in die tijd was dat in Dijkzigt nog niet mogelijk. De behandeling was nog niet vaak uitgevoerd in Nederland, vandaar hoge doseringen chemo en bestraling en de lange tijd van 7 maanden isolatiebehandeling. Ik was in de gelukkige omstandigheid dat mijn broer als donor wilde fungeren. O.a. in die periode schreef ik zoveel mogelijk alles van mij af en zodoende kreeg mijn boek “Leukemie” vorm en inhoud. Ik heb de nodige chemokuren gehad, totale lichaamsbestraling en hieromtrent vele complicaties moeten doorstaan. Uit die periode zijn nog slechts 3 mensen binnen de contactgroep stamceltransplantatie actief. Tijdens deze periode was ik bezig met de HBO/AP/PB opleiding en heb ik mijn eindexamen in de isoleerkamer mogen doen. Achteraf bekeken een goed initiatief.

Toen wist ik nog niet hoe goed deze opleiding mij in mijn verdere leven nog van pas zou komen. Door mijn ziekte kon ik steeds minder mijn werk aan en heb mettertijd moeten afhaken en zodoende mijn baan verloren. Voor mijn gevoel ging na 6 jaar ziek zijn de botte bijl er in.” Vrijwilligerswerk (hobby is mijn werk) Korte bloemlezing: Ina was actief in de werkgroep vermoeidheid na kanker. Voormalig voorzitter geweest van het platform vermoeidheid bij kanker van het FNV Landelijk lezingen gegeven zowel in het Nederlands als in het Engels. Deelgenomen aan Kanker in beeld/expositie in 2009 in Amsterdam Jaren lesgegeven aan oncologisch verpleegkundigen aan de Erasmus en aan studenten van de locatie Daniel den Hoed over vermoeidheid en kanker. Actief betrokken geweest bij het totstandkomen van de uitgave van het boek ‘OverLevenOverGeven’ (een uitgave van de contactgroep stamceltransplantatie) Vrijwilliger van het jaar in 2012 in Spijkenisse omdat ze o.a. haar eigen ervaringen omzet om anderen te steunen. Uitspraak van Ina die haar siert en overdraagt op lotgenoten en anderen:

“ Ik zou dit leven voor geen goud willen missen” Ina bedankt voor je openhartig interview. Lou Heijnen

Colofon Juni 2012 Redactie Lou Heijnen, Joke van der Hoek, Nico Boere, Marjo Omtzigt, Riet Langstraat en Ida Lamers. Stichting Inloophuis Rotterdam Inloophuis De Boei Weimansweg 70-72 3075 MP Rotterdam Tel. 010 - 215 28 55 Fax. 010 - 215 27 41 E-mail: [email protected] www. inloophuisdeboei.nl

De Boei Ons symbool De Boei kent diverse kanten: Als baken als het wat donker om je heen is en je bang bent de weg kwijt te raken, zowel naar de haven als de andere kant op. Tegelijkertijd valt de Boei niet op als het licht is; het is dan wel een baken maar meer vanzelfsprekend drijvend en minder herkenbaar. Wij lijken voor de buitenwacht ook wat minder zichtbaar. “Wat doet dat ding daar in het water”? Is het eigenlijk wel zinvol? We hebben toch allemaal tegenwoordig radar (internet). Dat wordt ons ook vaak verteld: “Tegenwoordig kunnen mensen toch alle informatie van internet halen?” Informatie in woorden wel, maar oogcontact en de aandacht van de ander, zien dat een ander zich probeert in te leven gaat moeilijk via de computer. Het ware leven kent veel eb en vloed, van momenten waarin je je sterk voelt en momenten waarin alle kracht weggevloeid lijkt. Dat je een teruggang niet kunt stoppen. Hoe ga je daar mee om? Kan een ander in ongeveer vergelijkbare situaties je helpen of vertellen hoe diegene dat doet. Daar gaat het om. Horen dat het mogelijk van tijdelijk aard is, of dat het bij een behandeling hoort, kan steun geven en kan een lichtpunt zijn. Een andere lastige kant voor ons als organisatie is dat we ook vaak werkelijk ons tussen wal en schip bevinden. We zijn geen ziekenhuis, bemoeien ons niet met de medische kanten, geven ook geen adviezen daaromtrent, maar zorgen wel voor een groot stuk welzijn of welbevinden. Contact, een hartelijk woord, welkom zijn, mee kunnen eten, voorlichting door deskundigen, meedoen aan activiteiten en uitstapjes. Dat is ons aanbod van De Boei. Je niet met folders, een nieuw soort intake of formulieren hoeven bezighouden, maar gewoon mogen zijn zoals je bent en hoe je je op dit moment voelt. Jij als schip voorbijkomend, nog onvoldoende vermogen op je radar en zoekend naar de juiste route voor jou. Het gaat ons om de juiste route voor onze gasten, die zij zelf kiezen, of het nu om een therapievorm, een gesprek met de wijkverpleegkundige gaat of een opname in een hospice. Een baken zonder pretenties, trouw en altijd op z’n plek. Riet Langstraat

5

Nieuwe dependance geopend van Stichting Inloophuis de Boei

In het wijkservicepunt Kralingen-Crooswijk aan het Goudseplein is de zesde dependance van de stichting geopend. De opening werd op 11 januari 2013 verricht door mevrouw K.Erahoutan, de vrouw van burgemeester Aboutaleb. Zij knipte een lint door, nadat zij een persoonlijk verhaal had verteld. Een afvaardiging van de Rotary Kralingen was ook aanwezig en verblijdde de dependance o.a. met schilderbenodigd-

heden. Ook de directeur van de Boei, mevrouw R. Langstraat, mocht een cheque met een mooi bedrag in ontvangst nemen. Ook Christiane, gaste van de Boei, hoorde tot de sprekers. Zij vertelde wat de Boei voor haar heeft betekend in de beginfase van haar ziekte. Men was onder de indruk. Dankzij de Rotary konden we met een glas Prosecco toasten op de nieuwe dependance en daarna begon de veilingmeester, op geheel eigen wijze, met

P.R. In april is een start gemaakt met een nieuw promotietraject. Onze bezoekers hebben ons vaak gevonden doordat anderen hen attent maakten op het bestaan van De Boei. Meestal mensen die al in de Boei kwamen en maar een enkele keer via doorverwijzing van artsen of verpleegkundigen en soms via internet. Ze hadden eerder nog nooit van ons gehoord. Zelf noem ik dat het “koelkastfenomeen” ; je gaat niet eerder op zoek naar een koelkast en kijkt geen advertenties als je niet op zoek bent naar een andere omdat de oude het begeven heeft. Dus ga je ook pas als je kanker hebt op zoek naar mogelijkheden voor ondersteuning of contact. Onze folders en posters liggen al wel in ziekenhuizen en er staan geregeld stukjes in de plaatselijke kranten. Ook bij huisartsen liggen vaak onze folders.

6

het veilen van schilderijen waarvan de meeste waren gemaakt door gasten van de Boei. Sommige schilderijen waren erg in trek en werd er tegen elkaar opgeboden, wat zorgde voor een leuke sfeer en een leuke opbrengst. Al met al was het een geslaagde opening, waar de gastvrouwen Trudie en Hannie en Nel als coördinator met veel plezier op terug kijken. Nel Volder

Maar goed, we gaan het nu toch wat drastischer aanpakken. In april, mei en begin juni komt er op T.V. Rijnmond een reclamespotje over ons huis en zal er een nieuwe poster in de ziekenhuizen komen te hangen met als tekst: “Ik was niet alleen toen ik tegen kanker vocht”. Een initiatief dat ontstond na een afstudeerproject van de Hogeschool Rotterdam, in samenwerking met de Rotary Kralingen-Crooswijk en de Vriendenstichting van de Boei. Het is een mooi filmpje geworden waar we trots op zijn! Het is te downloaden op: http://youtu.be/AtDPZkYmcDs. Ons doel is meer bekendheid te krijgen en mensen erop attent te maken dat er in Rotterdam en de regio meerdere vestigingen zijn van de Boei waar ze terecht kunnen. Het is niet zo dat wij het “te stil” hebben, integendeel. Wel vinden we dat wat we te bieden hebben zinvol kan zijn voor onze toekomstige bezoekers! Riet Langstraat

Onze Rinus, “Ik vind het nog steeds schitterend om hier te zijn, de mensen hier zijn vreselijk lief, ik kan echt geen superlatieven bedenken”, vertelde Rinus van Driel aan het einde van ons gesprek. Hij vertelde over zijn ervaringen met de Boei, waarvan hij destijds nimmer had gehoord. Pas na het overlijden van zijn vrouw hoorde hij ongeveer anderhalf jaar geleden, via een vriend van een vriend (onze eigen ICTFrans), van het bestaan van het inloophuis. In die periode was hij ten einde raad en raakte bovendien zelf onder behandeling voor dezelfde darm-lever aandoening waaraan hij zojuist zijn vrouw had verloren. “Meegesleurd dus naar de Boei”, zei hij glimlachend, kreeg hij na een eerste gesprek met Wil Noordermeer al meteen een “prettig gevoel” over de sfeer in de Boei. Aanvankelijk woonde hij een aantal gespreksochtenden voor nabestaanden bij. Maar de aanraking met emoties van anderen kostte hem teveel van zijn minieme krachten. Omdat hij constant onder behandeling was en zich erg moe voelde, dacht hij energie te kunnen putten uit wat fitnesstraining bij de Boei. Maar alle inzet van Anka ten spijt, bleek ook dat voor hem te veel van zijn krachten te vergen. De krachten echter die hij op dat moment nodig had, vond hij tot zijn vreugde toch. En wel tijdens de prettige gesprekken met wat aardige medelotgenoten en de gastvrouwen/mannen in de knusse huiskamer aan de Weimansweg. Tijdens gewone gesprekken over van alles en nog wat, en heus niet alleen maar over ziekte en ellende, vond hij de warmte en de steun die hij nodig had. Bovendien wist hij de door de keukenploeg met liefde bereide maaltijden op zeer hoge prijs te stellen. De oncologische behandelingen leken het gewenste resultaat te hebben, Rinus ging mee naar Olaertsduyn en genoot van de zee, de zon en zijn vrolijke opbeurende lotgenoten. Tot de kerstperiode in 2012 leek alles zonnig. In januari kreeg hij echter de boodschap dat de artsen niets meer voor hem konden doen. Sindsdien leeft hij op morfine om de meestal helse pijnen zoveel mogelijk te onderdrukken. Omdat autorijden er niet meer in zit, wordt Rinus elke dag door zijn vrienden van de Boei opgehaald aan de Frankendaal en ook weer naar huis gebracht. Zolang het kan, kan hij elke dag bij ons zijn en kunnen wij met liefde ook bij hem zijn. Ida Lamers-Versteeg (gastvr.)

Als ik de zon was kon ik mensen een beetje warmte geven. Maar ik ben een mens niet zo bijzonder, slechts heel gewoon

Rinus is 24 mei 2013 overleden

7

De ROPARUN Dingen veranderen, soms ook besluiten. waren ons daar op aan het prepareren. Al op informatie uitgeweest en op zoek naar een andere locatie met ingang van 2015. In een gesprek met het nieuwe bestuur van de ROPARUN Palliatieve Zorg kwam echter naar voren dat wij nog steeds tot de doelen vallen die zij ondersteunen en hun eigen doelstellingen ten aanzien van projecten.. Er zal gekeken worden naar hoe onze plek in de toekomst veilig gesteld kan worden op de huidige locatie. We waren er even stil van. Voor ons naderde het eind van het gebruik mogen maken van het ROPARUN-pand aan de Weimansweg en wij

opluchting dat dit gesprek heeft plaats gevonden en vinden het fijn dit in deze nieuwsbrief te kunnen laten weten. Inmiddels hebben al zoveel mensen ons weten te vinden hier en zijn we een soort veilige haven geworden en een begrip in de buurt. In onze volgende nieuwsbrief zullen wij hopelijk een vervolg op dit besluit kunnen laten weten. Heerlijk en heel veel dank aan al die teams die het mogelijk maken dat onze mensen met kanker, hun naasten en nabestaanden, ergens terecht kunnen!!

Het is voor ons als coördinatie, medewerkers en bestuur een enorme

Riet Langstraat

Subsidiegevers, sponsors en donateurs van het Inloophuis Sociale Zaken en Werkgelegenheid van de Gemeente Rotterdam, Diakonale Commissie Zuid-Holland, JANIVO Stichting, Koopman International, Van Leeuwen van Lignac Stichting, MONUTA Charity Fund, Rotary Club Kralingen, Stichting Physico Therapeutisch Instituut, THEIA Fonds, Uitgeverij Thurendrecht Ridderkerk, Stichting ROPARUN, Stichting “Vrienden van Inloophuis “de Boei”, Stichting Aelwijn Florisz, Sint Laurens Fonds, Stichting Elise Mathilde, G.Ph.Verhagen Stichting, Fonds DBL, Oranje Fonds, Stichting Deltaport, Administratiekantoor Michels, Stichting de Voedselbank Rotterdam, vele Diaconieën, onze gasten, vrijwilligers en heel veel anderen! Zij helpen ons blijven drijven!!

8

PANZANELLA 1 oude ciabatta 6 middelgrote (1,1 kg.) tomaten 2 schoongemaakte 150 gram stengels bleekselderij 1 kleine komkommer 1 middelgrote rode ui 60 ml rode wijnazijn 125 ml. olijfolie 1 teen knoflook ¼ kopje fijngescheurde verse basilicumblaadjes

Snijd de ciabatta in de lengte doormidden; bewaar een van de helften voor een andere keer. Verwijder het zachte brood uit de overblijvende helft; snijd het resterende brood in blokjes van 2 cm. Snijd de tomaten in partjes; verwijder de zaadjes; hak grof. Snijd de bleekselderij in de lengte in vier repen; hak grof. Schil de komkommer; snijd hem in de lengte doormidden en verwijder de zaadjes. Snijd de helften in schijfjes van 1 cm. Hak de ui in grove stukken en vermeng ze in een grote kom met de broodblokjes, tomaat, bleekselderij en komkommer. Doe de overige ingrediënten in een potje en schud goed. Schenk de dressing over de salade; schep voorzichtig om. Serveertip Geef dit met een glas chianti als lichte lunch of bij uw favoriete Italiaanse gerecht, of voor een heerlijk hoofdgerecht. Tips Voeg voor extra smaak kappertjes toe.

Dit recept is aangereikt en ook al in de Boei voor de lunch klaargemaakt door Karin den Braber en Janny Weber

9

Stichting Inloophuis De Boei Waar staan wij en waar willen wij heen In de oudste geschriften uit India wordt vermeld dat we allemaal deel uitmaken van een universeel web van licht. Ieder van ons is daarin een glanzend, stralend, spiegelend juweel dat het licht van het geheel weerkaatst en bevat. Dit web wordt het ‘web van Indra’ genoemd. Indra is (in de mythologie van het oude India) de koning der goden. INDRA’S WEB Elk juweel is geslepen in ontelbare facetten en ieder facet weerspiegelt alle facetten van alle andere juwelen. Dit is het oudste holistische beeld dat ik ken. We zijn allemaal inherent met elkaar verbonden, we hebben allemaal een plek in het geheel. Een ieder is niet alleen een deel van het geheel maar als deel bevat je ook het geheel! Is het nog te volgen? We kennen allemaal de pijn die voortkomt uit gevoelens van isolement en afgescheidenheid. Afgescheiden van anderen, afgescheiden van onszelf, afgescheiden van het goddelijke, afgescheiden van betekenis, afgescheiden van het gevoel van er bij te horen. Afgescheiden van liefde. Echter: Liefde is het gevolg van relaties aangaan. Daarom dienen wij mensen contact te maken, relaties aan te gaan. Als onze relaties onze diepere toewijding en verlangens weerspiegelen, hebben wij het gevoel dat de weg die wij volgen zinvoller en bevredigender is. Als inloophuis beogen wij een plek te

10

zijn waar mensen contact maken. Met elkaar, maar ook met ons zelf. Contact met vreugde en ook met pijn of verdriet, want als dat er is, is dat er. Elk contact is belangrijk. Relaties zijn wezenlijk voor groei en ontwikkeling en kunnen helpen om weer zin en doel te vinden. Het elkaar ontmoeten staat immers centraal in het inloophuis. Samen eten, schilderen, yoga, en de vele andere activiteiten, maar ook samen huilen of rouwen als dat aan de orde is. Alle facetten van het mens-zijn komen langs en er wordt intens contact mee gemaakt: het verbindt ons in ons eigen mens-zijn. Als inloophuis is dit waar onze energie en ons hart naar uitstroomt. Echter, het blijkt dat er steeds meer energie vereist wordt van de directie en de staf, om te overleven als Stichting Inloophuis De Boei. Geldstromen drogen op, subsidiepotten raken leeg…. het blijkt erg lastig te zijn om naar de buitenwereld te verwoorden wat hier zoal gebeurt. Men wil cijfers en statistieken en men zet zich (denk ik ) ook af tegen de softe sector waar wij klaarblijkelijk deel van uitmaken. Vrijwilligerswerk, wat voor ons bestaan een wezenlijk onderdeel is, wordt vaak als ‘minder’ beschouwd. Je dient professioneel te zijn(!) Maar onze expertise ligt niet in het dokteren of in het therapeutisch begeleiden.

Onze expertise richt zich vooral op wat het betekent om mede-mens te zijn, op de kwaliteit van ‘het in relatie zijn’, op liefde, vriendschap, zorg hebben voor elkaar en op het met elkaar verbonden zijn. Juist in periodes van ziekte en/of crisis. Het komende jaar zal er nog meer energie gestoken worden in het meer expliciet aan de buitenwereld kenbaar maken wie en wat wij zijn als inloophuis. Waar wij voor staan en wat wij beogen. Public relations is kennelijk niet onze sterke kant en daarom zullen we hier wellicht hulp bij nodig hebben, desnoods op een professionele basis. Dit in de verwachting dat men ons dan meer gaat zien en gaat beseffen dat instanties als ons inloophuis belangrijk, zo niet onmisbaar zijn, voor een bepaalde categorie mensen om ons heen. Opdat wij structureel de plek in het Rotterdamse kunnen blijven innemen, die we reeds verworven hebben. Dat is wat wij beogen. Dus naast het zijn van een veilige spirituele plek voor onze gasten blijven we ons inzetten om als zodanig, in deze tijd van crisis en bezuiniging, juist nu, te overleven. Paul Hoekstra, 14 maart 2013

Studentes Uiterlijke verzorging van het Zadkine college in de Boei Sinds oktober 2012 komen er 1 of 2x per maand studentes van het Zadkine college afdeling uiterlijke verzorging om onze gasten een schoonheidsbehandeling te geven. Wij zijn hier heel erg blij mee, de gasten genieten er enorm van en de studenten ervaren het ook als een leerzame ervaring. Hieronder kunt u een kort verslag van 2 van hen lezen. Met dank aan alle studentes en hun docent Marleeen Kila, die de afgelopen maanden zo’n goed werk bij ons hebben verricht. Wij hopen dat we in het nieuwe schooljaar weer opnieuw met hen kunnen samenwerken. Joke van der Hoek

Verslag van Manon en Chantal, studentes uiterlijke verzorging Wij zijn Manon Thieme & Chantal Boekee, wij zijn beide 18 jaar oud en volgen de opleiding tot schoonheidsspecialiste op het Zadkine Rotterdam. Wij zitten in ons examen jaar en zijn ‘’als het goed is’’ over 2 maanden gediplomeerd schoonheidsspecialist. Een aantal weken geleden werden wij door onze lerares gevraagd om een dag te werken in Stichting inloophuis De Boei. Wij waren hier beiden zeer enthousiast over, en wilden dit graag doen. Onze lerares vertelde wat ons te wachten kon staan, en hoe we daar mee om moesten gaan. Dit was voor ons wel erg spannend, omdat we hier geen ervaring mee hadden. We kregen allebei 4 klanten, en hebben hiermee de dag goed kunnen vullen. De tijd ging erg snel, omdat wij er veel plezier in hadden. De mensen waren allemaal erg lief, er werd alleen maar over leuke dingen gesproken. Kortom wij hebben een geweldige dag gehad!! Zeker voor herhaling vatbaar. Ook waren de mensen van het inloophuis heel gastvrij, en stelden ons erg om ons gemak. Wij willen iedereen hier dan ook hartelijk voor bedanken.

11

Bezoekadressen, alle vestigingen van Inloophuis De Boei Kerkstraat 29 3214 AJ ZUIDLAND postadres: Munnikenweg 2 3214 LK ZUIDLAND coördinator: Wil Noordermeer tel.: 06-24243189 [email protected]

coördinator: Jannie Wierenga tel. 06-29504543 [email protected]

coördinator: Lou Heijnen tel. 06-17739666 [email protected]

Spijkenisse De Dorsvloer Zomerakker 415 3206 TS SPIJKENISSE coördinator: Ina van den Brand tel.: 06-38924833 [email protected]

Kralingen-Crooswijk Wijkservicepunt Goudseplein Goudseplein 245 3031 ZH Rotterdam coördinator Trudi van Bladel tel: 06-16449213 deboeikralingencrooswijk@ gmail.com

Inloophuis De Boei Weimansweg 70-72, 3075 MP ROTTERDAM coordinatoren: Joke v.d. Hoek, Wil Noordermeer tel.: 010-2152855 [email protected]

Open: maandag t/m donderdag van 10.00-16.00 uur

Hoofdvestiging De Boei Rotterdam

Open: Elke maandag van 10.00-12.00 uur

Het Prachthuis Abtsweg 2-4 3042 GD Rotterdam

Open: Elke dinsdag van 14.00-17.00 uur

Overschie

Centrumpost, oude postkantoor Binnenlandsebaan 7 2991 EA Barendrecht

Open: Elke vrijdag van 10.00-12.00 uur

ontmoetingshuis De Weerklank Cornelia van Zantenplein 51 3122 CG Schiedam tel. 010-4718009 [email protected]

Open: Elke maandag van 14.00-15.45 uur

Schiedam

Barendrecht

Open: Elke maandag van 10.00-16.00 uur

Open: Elke maandag van 12.30-15.45 uur

Voorne Putten