sterk de wil, spiegel de plannen, geniet het vertrouwen.
Emancipatoire herrieschopsters in degelijke stappers
Abigail - Kirsten Dunst, het kan nog alle kanten op
Wat er ook een onderwerp was, emancipatie was het bij de gemeentelijke verkiezingen niet. Bij gewone kan het niet eens, wijs mij eens een niet-carrière-politicus aan en binnen die subset een vrouw. Toch is dat jammer en wel mijn scriptje -op een vreemde manier weliswaar, nu ik doodziek wordt van vrouwen en hun konkelige sucking up to people in powergedrag (dat is namelijk niet puur bij mannen zo, maar breder te trekken) (het hofdame gegeven) (pink ladies, the pigeon sisters, it has so many námes), dit gelet op het feit dat ik geen vrouw ben- maar ja iemand moet het doen. Dan het nuttige maar met het aangename verenigen: rond Abigail (Breslin) is het ietwat stilletjes, terwijl zij de tijdelijke kracht leek, die de vacature voor vast invullen zou. Intussen duikt er een kostschoolmeisjesfilm op die niet over vriendschap, discipline of de lesbische liefde gaat, maar relheterofiel hoogemancipatoir is van karakter. Of dat niet a-typisch genoeg is, bovendien begenadigd met wijsheden over fusies met rijkere maar minder ethische en dommere wederhelften; minstens een zeer realistische mogelijkheid. Seks sellt helemaal niet op grootbedrijf-niveau, maar steekpenningen daarentegen zijn ouder dan het oudste beroep, toen een sandaal als handtekening nog niet eens bestond. Oud-Testamentaire vertegenwoordiger was De Vader zodoende, in de mediatraining (van het Gemeentelijke Energiebedrijf, toen dat soort bedrijven nog wel eens wat deden of mochten, in plaats van broeinestincubator van gewaldig innovatieve verdienmodelmatige concepten te wezen, met van die zonnecollectoren met een terugverdientijd waar een kerncentrale hartelijk om lacht (ja daar kun je best mee lachen, dat is niet zo bekend (absurdistisch Meryl Streepfilmverwijs) maar wel de waarheid. Hij verkocht verplichte winkelnering, namelijk Uw Aansluitingen op het Enige Net. Denk niet dat dat nu beter is hoor, ze doen nu gewoon niks meer: zoals overal in de economie vinden ze de boel bij elkaar liegen op een duurbetaalde website veel makkelijker. Over de 3000 warmtekrachtkoppelingen die ze al gerealiseerd hebben, waar ze gemakshalve de retarder in vrachtwagens ook toe rekenen, dat is toch energie-efficient en eigendom van de klant? De ducteuâh blijkt namelijk tegenwoordig alleen te kolven en naar babyshowers van z'n accountteamcollegaaatjes te gaan, zodat hem dat geeneens opvalt, dat dat nooit kan. Plus dat dat Business Objects bij hem niet werkt, wat de Helpdesk niet kan oplossen en de seniors willen het
niet, wegens gunfactor, die oudere lui met de kennis hebben helaas voor hem ook geheugens, maar ja, het een kan niet zonder het ander -jammer joh- dus moet ie bij Cap G. de boom inklimmen, maar die zijn zo mannelijk die mannen, en die boom is zo hoog, en bij hun in de straat schijnen de Hell's Angels te wonen, brrrr. Wanneer komt zij van Berk weer, rooibos en Dudoktaart erbij, lekker klessebessen. Zou de ducteuâh al weten dat je ook clout met een t hebt, meestal vergezeld van political- of nepotist- ervoor? (en Indonesia and Soeharto erachter) Toon gezet, qua bedrijfsleven? • iets belangrijks doen in tijden van cholera deden nsb burgemeesters ook. Waarom mochten zij daar niet om gewaardeerd worden dan? Als upwardly mobile makkelijk gaat, dan is er iets onpluis. • iets bereiken wat een ander niet lukt, wegens omkoperij, valsspelen of je decolleté is een zeer korte termijnstrategie. Op plekken zoals diezelfde IT, is het zelfs standaard dat vrouwen lakmoesproef zijn voor de, uh, levensfase en deprifactor. Neem nu maar van mij aan, dat poppekindje met appelwangetjes daar niet binnen is gekruiwagend, omdat ze barrevoets blootshoofds blindelings dir /Q /B /ON >lijstje.txt naar Unix listcommando omnummert of de WOL-doorverbonden kabel naar de NIC tot conference van Sibbelniveau opsokkelt, bij de spreekwoordelijke koffie-automaat (met stickers, of graancirkels), terwijl ze 't utility, Intel LDCM© voor intimi, triomfantelijk uit haar BH vist (the pendant, the microchip, didn't you play Mrs. Huber in Desperate Housewives?) .. omdat ze van huis uit sinds kindsbeen ermee bezig zijn, zoals The Dude met het boek Judith (zo dun als een schuldsaneringfolder, en toch raakt ie er niet in uitgelezen) (ik geef het je te doen). Daarentegen wél, omdat we de leveranciers dit decennium verwennen, of omdat we de investeringsstop uitoefenen. Zonder futures op een hedge met jobs. • Zijn huilbui-momenten in heterorelfilms, met vriendinnetjes met K3-staartjes en liters dubbelwerkende heavy-duty conditioner (professionele kwaliteit) voor blond haar nu wel of niet lesbisch, qua kostschoolmeisjesgegeven? • Being turned on by the Net is al zo oud als, uh, noem iets, The Pure Dos Environment ♫gonna get in da zone .. (gek is dat, dat bejaarden eerder in hongerstaking gaan, dan het ultieme thrillseeken te proberen, van toen ze nog jong waren .. awdflash newbios -met trillende vingers, klotsende oksels, de nekharen recht overeind- intikken
in auto-
exec.bat Ga maar na, voor hun was de computer nog iets dat 5000 ballen kostte en wéken om in te richten. En een zoektocht naar neefjes, die al of niet handig waren en het deden voor een Hartevelt (volgende keer De Waarheid over Misdienaartjes) (ahum) (aparte slogans hadden ze toen, eigenlijk) (wat is vandaag het basismateriaal, Phhhhhéééter? The gateless gate van het nondualisme. Loslaten. Nee wacht, dat wás een aflevering, loslaten (kuch, de lezer? dat ze OT of R16 herkennen, dat is al heel wat, weetjeniet? mozeskriebel). Tegenwoordig zou je het ding met een welverdiende zwaai in de garbage can mikken en voor 80 euro op Marktplaats een identieke opsnorren. Times, they are changing .. Van Gezelle tot Claus, de Ooievaar reeks deeltje 8: Poezie der Avantgarde, ingeleid door Paul Rodenko (hét cruciale probleem met die uitgevers tegenwoordig, is dat ze zich zo druk maken of iets wel zal verkopen. Maar in tijden dat ze geen cent te makken hadden -en in een Kever reden- niet Volgens mij betekent het gewoon dat het nu watjes zijn met zijje sokken zonder levenswil, en dus helemaal niet omdat e-readers zo opwindend zijn, volgens de klant). Brad Pitt. The boy word. Qua concurrentie.
het zit er toch mooi maar op, op dat XP (at your fingertips, in 15 fashionable colours)
Valkuilen in het emancipatoire, dat was het onderwerp. Een prima manier om de wereld en omstreken van je te vervreemden, is dingen gaaf te vinden die het niet zijn. Wij doelen natuurlijk op het MKB, een verzamelbak van bedrijven die nogal een hoog vergane gloriegehalte hebben. An sich niks mis mee, als ze je volautomatische brieffrankeerder na 11 jaar vergelijken de beste vinden, goed voor hou. De Superego Zweedse pijptang om onnaspeurlijk redenen beter vinden dan het eigen merk van de Gamma: even goede vrienden. Achterlijk zijn we echter niet. Word daar niet de expertise centrum deskundoloog. Beweer niet dat het allemaal door je Internetstrategie komt. Blonde vertegenwoordiger met zwoele lippen, dat is nu juist weer wel heel logisch. Op een bepaalde manier lijkt de indruk die je wekt in het emancipatoire een grote rol te spelen, maar mag je tegelijk niet dat zijn wat je moeder was, als ik me even door een cruciale aflevering van Gilmore Girls laat inspireren. Tja. Wat dan resteert is dat je een heleboel niet wil, maar wat je nou precies wel wil (met zo'n boybandlid vernoemd naar een reserve-Lada). Opvallend genoeg lijken zulke lui met name en vooral dan ook nog eens over het hoofd te zien, dat bij 99% van de mensen kotertjes krijgen een bona vide levensloop is, bovendien erg voor de hand liggend als je niet weet wat je wil. e
Overigens, of je een wilskrachtig type bent, is in de meeste gevallen op je 10 jaar al vast te stellen, op ronde getallen afgerond. Dat management van het image dus, lukt alleen ten aanzien van zeer oppervlakkige toeschouwers, die meestal met elkaar gemeen hebben dat ze er niks toe doen. Leest u de zin over de indruk die je wekt anders nog even terug. Die wek je dus niet.
Zo'n middag waarvan je zegt: achteraf een van de betere. In twee smaken ..
't Sneeuwbaleffect is geen bandwagoneffect. Ooit had je helemaal geen emancipatie, maar mensen die wat anders wilden. Dan wat voorgeschreven was, in tijden dat niemand er ook maar over prakkiseerde, het idee te opperen dat mannen van alles en nog wat te kiezen hadden, met betrekking tot werk, partner of andere machtgerelateerde kwesties. Bijvoorbeeld dat vrouwen ook astronaut moesten kunnen worden, in de US. Dat waren gewoon een drie of vijftal piloten, die dat ook wilden. Niemand die dacht dat de wereld daarmee veranderen zou. Het bandwagoneffect houdt in, dat wanneer producten gebruikt worden, en dat gezien wordt, klanten dat spontaan ook willen. Zelden een goede reden, allereerst. Ik drink melk, u ook? Hoe oud denkt u te worden? Een vrouw is net een mens, dus in de tijd dat je zo'n overtallige medewerker met verstand van iets acteert, die op tijd wegspringt als de snelle jongens er aan komen, had je ook wat leuks kunnen doen, iets nuttigs zelfs. Evelien en werken in de ITééé voor verder lezend. Het sneeuwbaleffect hoef ik niet uit te leggen (dus doen we een voorbeeld): men mijde van kwaad tot erger. Voor je het weet heb je je met je mannetje ingekocht ergens in, ben je in gezamelijkheid het markante accessoire van de marktleiders, wat je bovendien elk kwartaal bij de bankier niet mag uitleggen. Maar wel iets anders moet bedenken. Dat moet allemaal ook nog eens geloofwaardig geacteerd worden, terwijl je de man ziet broeden op gevarentoeslagen op de leenrente, verplichte factoringmaatschappijen en dagverse Euribors. Grijze haren zou je ervan krijgen, maar ook dat is een nogo; je moet ook nog eens an image of succes uitstralen at all times, hè pop, en dat in een Mercedes en met een mantelpak, dat is dus niet een leuke cabrio en de catalogus van American Apparel. Pfff. Dan is een Christengezin beter af, dat 2/52 deel van het jaar iets niet heeft, dat anderen wel hebben en 50/52 6 dingen die anderen niet hebben. Bruto, want ook in de Ardêche is het wel eens een middag bewolkt. Tel uit je winst. Nog daargelaten de ultieme macht en aanzien op het schoolplain: én voor het kroost zelf, dat er een gesinterd zelfvertrouwen en ego aan overhoudt, maar neem maar van mij aan dat de juf naar je luistert; macht is de reciproke van afhankelijkheid,
en wat ze er verder over zeggen is conversation, zoals de Angelsaks dat uitdrukt. Ondanks haar drstitel. Want kinderen zijn best een schaars goed, gerekend naar het aantal scholen althans, dat het moede hoofd boven water tracht te houden. Het moet, kortom, wel lonend zijn, werk.
Onafhankelijkheid is het beginpunt. Een gezonde wilskracht is daarbij een voorwaarde, en wellicht tegenintuïtief, maar toch, is een grote vriendenkring, bekend van de sociale vaardigheid, getalsmatig geen indicatie. Genoeg mannen zonder vrienden zijn zeer onafhankelijk, en mannen zijn ook mensen.Vriendschap is een illusie, en een hond heel concreet. Money talks en bullshit walks, en of ik het nu op mezelf betrek of een ander de maat neem, er zit altijd een hoop gelul tussen de conversatie door. Kenners, met name van overheidswege, op de spaarzame momenten dat ze zich over het onderwerp uitlaten, miezemuizen dan dat de onafhankelijkheid van de bevraagde vrouwen in de conclusies van eht onderzoek met name is bijgesteld, vanwege hun visie op hun financiën. Misschien kun je macht niet kopen -al meende ik zelf dat dat liefde was, waarbij die vlieger niet op ging (gelukkig kun je seks wel kopen)- maar je wordt geen eigenaar van een winkelcentrum door er vaak doorheen te lopen. Laten we niet hele werelddelen erin meeslepen, maar er wordt in Nederland vaak ongunstig gewinkeld, autoverkopers in vrouwen gespecialiseerd zijn nog altijd niet uitgevonden, terwijl daarentegen veel geld gespendeerd wordt aan horeca-uitbaters die over een maand of twee omvallen. Zulke investeringen komen zéker niet meer terug, als-in naar je toe. Geld. Vermogen. Van de luie rijke vrouw naar de fanatieke arme. Ziet u dat gebeuren? Bent u geen minderheidsgroep, wist u al dat er niet minder dan twee Berberpartijen zijn om op te stemmen in Rotterdam?
Hoe dan ook, de besproken film tracteert ons op vele conflictueuze debatten; echter toch geen tekort aan gezelligheid. Streef dit na, sterk de wil, spiegel de plannen, geniet het vertrouwen. Als u veel nonsensicale gesprekken met sluikreclame-momenten heeft en daarentegen gezelligheid en een luisterend oor gekoppeld aan EEG-reactie alsmede harde schijfbewegingen (schrijfkop) eraan ontbreken: kappen met die stoethaspels, dan maar een video met Cristy Thommetjes op Leen Bakkerbankjes, of wacht, wat draaien jullie in zo'n geval? Tom Selleck lost een murder mystery op, of 007 alias Vladimir Putin? Afleveringen creatief, een feest zonder kurk is als een gastheer in een jurk? Of toch .. nee, ik vind er ook niks aan, een mannenlichaam.
Hij houdt van haar, zij ook .. om met Yvonne Kroonenberg te spreken.
What is it with breasts, every second person has them .. .. welke film is dat? Politici kijk en leer, Roberts' films zijn menigmaal minder memorabel dan de quotes van haar personage, als dat niet the story of your live in politics is, dan heet ik geen Heijm. Men wordt beroemd ondanks die ambtenaren en dat Ministerie .. Het veelbesproken onderwerp van het feministische ontharingsregime speelt in de film geen rol, maar de dtp en de muziek - of hoe dat heet bij filmmaken, met die 450 fte's op de aftiteling - heeft er toch nog even een Gilettemomentje of twee ingefikst en een hairy bird (te verkrijgen bij nijlpaard's platenhandel). Breakfastclub of Saint Elmogewijs is er een Meeslepend Moment in Maiboomstijl, wat maar een dubbeltje op zijn kant was. Qua dagelijks emancipater .. die term!! bij het wat makenvanjelevenomdathetopeensnietmeervanzelf gaat, doet het moment er volgens mij veel minder toe. Als je maar consequent niks doet, word je echt geen moeder. Blijf je je decolleté verstoppen, dan
houden die hints heus een keer op. Misschien kijg je wel een andere functie; erger kan het nooit zijn. En een kind is niet het einde van de wereld, dan kun je nog wel wat blijven doen, en willen. Vrienden spelen ook bij dit vraagstuk weer een rol. Charlize Theron, die nogal gretig het kind van de rekening speelt (soms zelfs het schaap tussen de wolven) (andere keren de Lifer, of was het nu toch doodstraf?), heeft in al haar films nog nooit een vriendin gehad die deugt. Als vriendin, dus niet partner, dit voor de goede orde. Maar wel een biggeregistreerd nichtenduo. So be it. Geldt voor ons evenzeer als voor Mrs. Huber, en bij Clinton klopte het ook: volg je instincten. Deugen almaar deugen, nou je hebt er niet veel aan. Is 't alweer status en buitenkant en plaatje en niet inhoud .. maken ze je een moederkloek, terwijl je dat niet wil? wyberen. Word je sluikreclamegewijs bij dingen betrokken: maak de balans op. Vind je er gewoon niks aan, een boek kan tegenvallen, een zeepje is altijd nog een zeepje, Silleding variërend op zegswijzen van powerlifters: geen blijvertje, die doos. Zo is dat. Alweer: wilskracht. Niet bang zijn voor rampen, en ga na geef toe, anders was je verplicht websites te maken over Bijstand en Economie, dat doe je niet, dus er dreigt geen failliet, bij mij ook niet (fijn dat u het vraagt), dus wat is nu helemaal het ergste dat gebeuren kan? Nummer gewist, naam gedelete, foto removed, een kind snapt dat nog (en zingt er een liedje bij) (wat da's van Kus). Travel light. 'Edie Britt didn't like to worry, she thought it gave her wrinkles.' En andersom. In mijn optiek ging de golf van de zeventiger jaren ook over pruttelende Asconamoeders in knijnenbont; niet een beetje vrijblijvend je man af zitten te kammen en tussentijds de ruif leegknagen. Waaruit maken we dit op? De praatgroep, voer jij maar eens de boventoon. De moedermavo, dat kon je al lang, heeft natuurlijk geen enkele zin; de Mulo was veel beter, als de Duitse les mij iets bewezen heeft, en dat was nog jaren eerder, en alles wordt altijd minder. Last but by far not least, alleen bewijs het maar eens: doorzettingstests, zowel de clubjes als de doelen zijn passé. Is het toeval, dat er voornamelijk nog een tijdschrift over is, dat zich evolueerde tot de Viva, die op zijn beurt een reclamefolder werd voor Flexaverf en de ROC Juf die 33.000 op jaarbasis jokt? en een bloot mokkel voor de meeleesfactor, lazer toch op zeg wat een kutblad.
Had ik wil al genoemd? Ja he. Zoals opvoeders op elk niveau zeggen: je moet het zelluf doen!
rhp-producties.nl
uh .. andersom, dan klopt het oook, dat zegt ie. Edie didn't like to wrinkle, she thought it gave her worries.
Alleen: dan zijn de dokters heel knap tegenwoordig (reken maar uit, schrijf af in 30 jaar, reuze betaalbaar, alleen zo' n Henk Mochel of Cees Grimbergen gaat een Robert Schoemacher nog te lijf)
