Elfstedenestafette en meer... Woensdagavond 10 juni stond er weer een wedstrijd voor de clubcompetitie van onze loopgroep op het programma. Nu was ik 2 weken eerder geveld door de griep en verkoudheid. En met het oog op de nog komende evenementen wilde ik hier geen 10 kilometer op tempo doen, maar 5 kilometer. En eventueel als het lekker ging nog een 2e rondje in rustig tempo met loopgroepgenoot (m/v) meelopen. Tijdens de training 2 dagen eerder nog lopen kuchen en slijm ophoesten, maar nu was dat nagenoeg over. Een PR hoefde niet vanavond. Een tijd van in de 23 minuten vond ik helemaal OK. Met wat bekenden aan de start (die ik een paar dagen eerder nog gefotografeerd had tijdens de LadiesRun in Groningen) werden we door oud-marathonschaatser Lammert Huitema om klokslag half 8 weggeschoten. Vanwege werkzaamheden op een deel van het parcours was de route ietwat gewijzigd. Het voordeel was dat je niet na een meter of 50 in een fuik belandde.
In de eerste kilometer. Het gaat nog goed. De meters liepen goed en na een kilometer klok ik 4’37. Nu dit vasthouden en ik loop inderdaad een tijd van in de 23 minuten. Maar de 2e gaat in 5’01. Oei, dat is niet best. En de 3e kilometer krijgen we wind tegen en het loopt helemaal niet meer. Deze gaat dan ook in 5’26. Zo’n beroerde 5 kilometer heb ik nog nooit gelopen. De 4e kilometer gaat weliswaar iets sneller, maar een
toptijd zit er niet in. De laatste kilometer versnel ik nog iets en ik finish in 25’11. De uitslag zal melden 25’09 als bruto tijd, dus ik vermoed dat de tijdwaarneming de klok iets later heeft aangezet. Met deze tijd word ik toch nog 23e in een veld van 89 hardlopers voor wat het waard is. Deze tijd is ook aanleiding om voor de Fakiden van aanstaande zondag de doelen bij te stellen. Ik loop dan een etappe van 4,8 kilometer (3 rondjes over de wielerbaan) en heb, met het oog op de Elfstedenestafette in de voorgaande dagen, mij ingepland om deze 4,8 kilometer in 24 minuten te lopen. Maar na zo’n dramatische 5 kilometer mag ik wel blij zijn als me dit, met de Elfstedenestafette in de benen, lukt in 25 minuten, maar zover is het nog lang niet. Het hoogtepunt van deze hardloopwedstrijdweek moet toch wel de Elfstedenestafette zijn. Met een team van 9 lopers zullen we afwisselend rennend, fietsend en in de bus zittend een afstand van 210 kilometer overbruggen en daarbij alle steden in Friesland met een bezoek vereren. Vrijdagmiddag 12 juni rond een uur of 5 met 2 teams in evenzoveel busjes vertrokken richting Leeuwarden. De start van ons team is om 19:02 uur en bij de inschrijving hebben we opgegeven dat we 10 kilometer per uur lopen en krijgen een verwachte finishtijd van 16:08 uur de volgende middag. Het is nog erg warm als we in Leeuwarden arriveren en de komende nacht zal het niet al te veel afkoelen. Ideaal loopweer dus en er erg veel zin in.
FF de tactiek doorspreken.
FF de tactiek doorspreken.
De bedoeling is om in 2tallen (loper en fietser) ongeveer 2 kilometer te lopen en dan te wisselen met de fietser die dan 2 kilometer loopt. Met soms wat variatie, want niet overal kan de auto de loop/fietsroute volgen.
Vlak voor de start.
De start Om 19:02 uur worden we weggeschoten en door team 2, dat 18 minuten na ons zal starten, uitgezwaaid. Ondanks dat het niet een echte wedstrijd is, is ons streven toch wel om eerder dan team 2 te finishen. Loper en fietser onderweg en wij snel de bus in om na pakweg 100 meter al te verdwalen. Na wat zoekwerk zien we andere lopers en rijden we de goede richting op. De eerste te passeren stad is Sneek. Onderweg halen we dan weer een team in, dan worden we weer ingehaald en zien we regelmatig dezelfde teams en busjes die ook op pad zijn om hun loper/fietser(s) te begeleiden. Bij een bord waar staat dat doorgaand verkeer is afgesloten raakt een team dat uit Rotterdam komt bijkans volledig in paniek. Toch de weg gevolgd en dat ging zonder problemen. Als we Sneek zijn gepasseerd komt er ook een teken van leven van team 2. Zij zitten dan een kilometer of 5 voor Sneek. Hee, lopen we uit?
Onderweg
Wissel van lopen naar fietsen De route is verdeeld in 4 etappes en na elke etappe is er een checkpoint. De eerste is in Sloten waar we iets na kwart voor 12 aankomen. De teams zitten dicht bij elkaar. Wij komen daar als 3e team aan terwijl de 1e 2 net daar waren aangekomen. Wel hebben we een stevige inhaalslag gemaakt. De laatste teams moeten overigens nog steeds starten. Die starten rond 12 uur maar met een gemiddelde snelheid van 15 kilometer per uur hebben ze minder tijd om te genieten en zullen dan nog steeds eerder finishen dan wij, terwijl wij er nu zo’n 50 kilometer op hebben zitten. Inmiddels is het ook donker geworden, maar nog aangenaam warm. Wel steeds jasje mee voor als ik een stuk heb gerend en daarna een paar kilometer fiets, maar het jasje is nog niet nodig. Lopen in de nacht is weer een bijzondere ervaring. Na Stavoren een stuk samen met Yvonne. Als zij fietst vliegt er ineens een lamp het pad op. Ik raap hem snel op en constateer dat het de koplamp is die finaal is afgebroken. Dan maar met de koplamp in de hand verder fietsen. Over een paar uur hebben we die niet meer nodig. Zo nu en dan komen we mensen tegen die vragen waar we mee bezig zijn. 10 over 4 zijn we bij de 2e post. Inmiddels dus ruim 9 uur op pad en bijna
halverwege. Nu komt de langste etappe van zo’n 65 kilometer naar Stiens. Wij zijn weer het 3e team dat arriveert. Team 2 van Astrea zal hier een uur later langskomen. Inmiddels weer licht geworden vervolgen we de tocht. Naar Bolsward en van Bolsward naar Harlingen. In Harlingen gaat het even mis. Wat problemen met de navigatie en ik loop. Ik wil geen tijd verliezen dus loop door. Er staan pijlen op de weg waarvan ik denk dat het bij de route hoort. Maar na een paar keer afslaan nog steeds geen fietser. Ik loop een stukje terug, zie andere lopers een andere weg volgen. Ga daarin, maar ben ze kwijtgeraakt en hobbel weer terug naar het punt waar ik de rest ongeveer kwijt raakte. Een ander team staat er met bus en ik vraag even om de route te bestuderen. Moest dus toch een andere kant op en vervolg mijn weg. Even later komt de begeleidingsbus ook aanrijden. Fietster is op zoek naar mij. Net buiten Harlingen afgesproken elkaar weer te zien. En weer verder. Achteraf beter dus toch ff kunnen wachten. Dit veroorzaakt toch een vertraging van zo’n minuutje of 10-15. En weer verder. Echter door de consternatie vergeten we de walkietalkie mee te nemen. En de batterijen van de navigatie op de fiets zijn leeg. Nieuwe batterijen gepakt maar krijgen het apparaat niet open. En dat net op een punt waarbij de fietser/loper een andere route moet volgen dan de begeleidende bus. Samen met Rob op de gok maar verder over het fietspad naar Franeker. Onder de A31 door en een kleine kilometer verderop is een afslag. Dit zou wel eens het punt kunnen zijn waarbij de auto- en fiets/looproute bij elkaar komt. Maar helaas is onze bus in geen velden of wegen te bekennen. Keuze is doorlopen, maar misschien moeten we ook wel weer opnieuw naar de andere kant van de A31. We weten het niet. Terug naar de afslag en daar iemand aangehouden om even te kunnen bellen naar de rest. En we zaten op de goede route. Ze stonden alleen wat verder. En zo gingen we weer gestaag verder. Op weg naar Stiens waar we iets na 10 uur aankomen. Omdat we veel te vroeg zijn moeten we hier bijna anderhalf uur wachten. Men wil de teams zoveel mogelijk tegelijkertijd in Leeuwarden terug hebben. Maar de buienradar meldt dat er rond 12 uur buien komen. Het liefst willen we door, maar helaas. Even na 11 uur komt team 2 ook aan. Zij mogen driekwartier wachten. Om half 12 mogen we weer verder en nu zullen we de loper/fietser 10 kilometer niet zien. Met de bus op weg naar Bartlehiem. En nu begint het ook licht te regenen. Vervolgens op weg naar Dokkum waar ik een stuk langs de Dokkumer Ee mag lopen. Mooi met de wind in de rug. Van Dokkum naar Leeuwarden zullen we tegenwind krijgen. En de windkracht neemt wat toe. Het is iets na 3 uur als Christa en ik de laatste 6 kilometer voor onze rekening nemen. Ik fiets dit keer het eerste stuk (en dat was ook voor het eerst, want alle voorgaande stukken begon ik met rennen en fietste dan het 2e stuk). De bedoeling is dat de rest van het team naar Leeuwarden gaat en dan ons tegemoet komt lopen om zo de laatste paar 100 meter mee te rennen en zo gezamenlijk te finishen. Het stuk tegen de wind in fietsen is bijna nog zwaarder dan rennen. Na 3 kilometer mag ik Leeuwarden binnen rennen. Net als bij mijn 1e marathon word ik wat emotioneel. Na ruim 20 uur onderweg te zijn geweest (bruto, dus incl. verplichte rust in Stiens) zonder te slapen is de finish in zicht. Ik word wel voorbij gesneld door het team dat de hele route het snelst heeft afgelegd in iets meer dan 13 uur. Dat is bijna 1,5x zo snel als wij. Een paar honderd meter voor de finish komt het team aanwandelen en gezamenlijk gaan we naar de finish waarbij ik mijn tempo naar beneden moet
brengen. Ik heb zo’n beetje alle stukken rond de 11km/uur gelopen. Iets na kwart voor 4 finishen we na 19 uur, 21 minuten en 2 seconden onderweg te zijn geweest volgens de uitslag. 20 minuten later komt team 2 binnen die over de gehele route iets meer dan 20 uur gedaan heeft.
De 2 Astrea-teams na de finish Een heus Elfstedenkruisje is onze beloning. Na opgefrist te zijn keren we huiswaarts. Een groep besluit nog uit eten te gaan maar omdat Michel alleen thuis is, ga ik naar huis, maar niet alvorens een paar pizza’s bij de Domino’s te hebben gehaald. Op de bank onderuit gezakt tv kijkend kan ik mijn ogen niet meer open houden en lig derhalve dan ook om 9 uur in bed. Een goede nachtrust kan geen kwaad want morgen wacht de volgende estafette. En dan is het zondag 14 juni. De dag waarop de allereerste door Loopgroep Astrea georganiseerde Fakiden plaats zal vinden. De Fakiden is een ekiden, en dat is een marathon welke in estafettevorm wordt gelopen. Fakiden omdat er in het logo mooi gebruik gemaakt kan worden van het Astrealogo en omdat de afstanden wat anders zijn dan bij de ekiden. Bij een ekiden is de verdeling 5. 10, 5, 10, 5 en 7,195 km voor de etappes. Bij deze Fakiden is het, omdat het rondjes van 1,6km op de wielerbaan zijn net iets anders: 5,4, 9,6, 4,8, 9,6, 4,8 en 8 kilometer. De 1e etappe wordt er eerst tegen de looprichting in 300 meter gelopen tot een keerpunt. Vanuit Atos, mijn werkgever, een team aan de start weten te krijgen. De laatste week nog aanpassingen omdat een loper geblesseerd was geraakt. Zelf had ik vooraf aangegeven met het oog op de Elfstedenestafette, een etappe van 4,8 kilometer voor mijn rekening te nemen en dan bij voorkeur zo laat mogelijk. Wel was ik ruim voor het aanvangstijdstip op de baan. Van de op dat moment aanwezigen werd nog een officiële teamfoto gemaakt.
Teamfoto. Vlnr: Joel, Daphne en ondergetekende Om 11 uur mag Joel het spits afbijten. Ingeschat om de 5,4 kilometer te lopen in 27 minuten, maar helaas kreeg hij het wat moeilijker en moest met 28 minuten en een paar seconden genoegen nemen. Daphne mocht 9,6 kilometer lopen en deed dat aanzienlijk sneller dan verwacht, net als Rob die 4,8 kilometer voor zijn rekening nam. Op het laatste moment als invaller toegevoegd aan het team. Buurman Hans nam de 4e etappe van 9,6 kilometer voor zijn rekening en ging ook als een speer. Steady alle rondjes binnen 8 minuten klokte hij ook een tijd van onder de 48 minuten voor deze 6 rondjes. En toen was het de beurt aan mij. Vooraf ingecalculeerd op 24 minuten (8 minuten per rondje), maar na de ervaringen in Middelstum en met de Elfstedenestafette in de benen een slag om de arm gehouden. Het kan moeilijk gaan worden. Lekker op pad en de 1e ronde ging binnen 8 minuten.
Voor me kreeg ik Steve in het vizier en sloop langzaam dichterbij, maar tegen het eind van de 2e ronde werd het gat weer wat groter. Deze 2e ronde ging ook
weer net binnen 8 minuten en het gaat nu al aanzienlijk beter dan in Middelstum. Steve is niet meer in te halen. Ondanks dat hij ook de Elfstedenestafette in de benen had, liep hij een supertijd op zijn etappe van onder de 40 minuten over 8 kilometer. Mijn 3e ronde gaat ook weer net binnen 8 minuten en ik finish in 23’41. OK, ruim boven mijn PR-schema van 5km, maar gezien de omstandigheden heel erg dik tevreden. Tot slot mocht Hagé 5 rondjes hobbelen over de baan. En hij ging er als een speer vandoor. Een eerste rondje verliep binnen 7 minuten. En uiteindelijk 8 kilometer binnen 37 minuten. De totale finishtijd van het Atos-team was 3:37:29 en daarmee werden we keurig 5e in een veld van 10 teams op slechts 23 minuten achter de winnaar.
Atos-team. Alleen Hans ontbreekt.
En zo kwam aan een drukke wedstrijdweek een einde.
Belabberde maar gezellige halve marathon in Leiden Eind vorig jaar schreef ik me in voor de Marathon van Leiden en vandaag zou ik mijn 5e marathon gaan lopen. Met de nadruk op zou, want het liep iets anders. Tijdens de 20 van Alphen kreeg ik last van mijn hamstring. Na een paar dagen was dat weliswaar over, maar toch kwamen er wat andere hamstringklachten om de hoek kijken. Dit resulteerde toch in enige trainingsachterstand. 28 maart zou ik een halve marathon op tempo lopen: de Astrearun. Maar doordat het toch hernieuwd begon te miezeren en het windkracht 5 was en ik qua kleding niet hier goed op berekend was, kreeg ik het erg koud, waarna ik besloot om na de 1e ronde van 10 kilometer te stoppen en een 10km-tijd te noteren. Dit was in 50’23. Niet een supertijd, maar met de gedachte dat ik een halve marathon zou lopen nog niet zo gek. 3 weken geleden nog een test in Oldehove, waar ik een poging zou doen om mijn 10mijl-PR te verbeteren. De 1e 4 kilometers liepen lekker, de 5e totaal niet en toen zou het nog heel erg lang worden met ook wederom windkracht 5 tegen gedurende de laatste kilometers. Wonderwel ging dat niet eens zo heel slecht en mocht ik me tevreden stellen met een tijd van 1:23:39, hetgeen ik gezien de omstandigheden nog niet eens een erg gekke tijd vond. Een vijftal dagen eerder liep ik mijn langste duurloop voor deze marathon van iets meer dan 30 kilometer en nee, deze lange duurlopen liepen niet geheel soepel. Daardoor ging ik steeds meer twijfelen of het een goed idee was om wel te starten op de hele en in de week voorafgaand, toen er wederom windkracht 5 werd voorspeld, waarbij je de wind van pakweg kilometer 28 tot 36 pal tegen hebt, besloten om mijn inschrijving om te zetten naar de halve marathon. Tegelijkertijd had ik geen zin om de halve op tempo te gaan doen, dus een oproep geplaatst of ik iemand kon hazen. Dit lukte, echter een paar dagen later ook weer niet, want degene die ik zou hazen, kon niet bijtijds in Leiden zijn om de halve te gaan lopen. En dan begint het toch weer te kriebelen en na een paar lekkere trainingen wilde ik toch maar weer eens op tempo de halve gaan lopen. Zaterdag afgereisd naar Leiden om te overnachten bij mijn schoonzus en zwager en hun kids. Na het avondeten even ‘op fietse’ de stad in om mijn startnummer op te halen en gelijk om te zetten naar de halve.
Startnummer is binnen met alternatief stickertje voor gewijzigde afstand Na een toch niet zo goede nachtrust en een ontbijtje op weg naar de tweet-up georganiseerd door Running Ronald. Ik liep ook even over de finish.
Alvast het finishgebied verkend. Bij de tweet-up-locatie gekomen, zie ik daar niet de personen die ik zou verwachten maar wel 2 bekende lopers uit Hoogkerk: Erika en Peter.
Met Erika Broekema en Peter Stokje Tijd om de kleren weg te brengen en ja hoor, daar kom ik Ronald tegen, met Nesrine, Ruben, Cor, Wendy en dan vergeet ik vast nog een paar.
Tweet-up met oa Cor, Ruben, Ronald, Nesrine en Wendy Dan maar de spullen wegbrengen en op zoek naar een Dixie, want mijn darmen vinden dat er wat uit moet. Na een tijdje gewacht te hebben en ik dan de Dixie in mag, blijkt er geen papier te zijn. Ai, dan moeten we de boodschap maar uitstellen. Zien of er iets open is op weg naar de startvakken. En warempel, naast de startvakken een koffietent met een fatsoenlijk toilet. Dat lucht weer op. En ik nestel mij in vak B, ja, staat op mijn startnummer, alhoewel bij de halve marathon vak B is voor lopers met een geschatte eindtijd tussen 1:08 en 1:42. Dat ga ik niet halen, maar nestel me toch maar in het vak. Doel van vandaag is om relaxed op 5 minuten per kilometer weg te gaan en op zijn minst een snellere tijd op de klokken te zetten dan 1:51:46, de tijd die ik 3 jaar geleden liep toen ik met haas Ronald dat PR liep. Gezien de afgelopen wedstrijden moet dit toch tot de mogelijkheden behoren.
In het startvak Om 10 uur klinkt het startschot en een minuutje of 4 later ben ik via de trechter de startlijn gepasseerd. Een paar 100 meter verder ontwaar ik Mrs. Leiden Marathon Mok Scheffer, roep haar nog even, terwijl ik al zo’n beetje voorbij ben en ik zie haar nog wel omkijken, maar of ze me ontwaard heeft… De 1e kilometer gaan]t net iets binnen de 5 minuten, dus dat gaat lekker. Met het windje in de rug wordt het best wel warm. De Polar ingesteld op geschatte eindtijd en dat schommelt een beetje tussen de 1:43 en 1:47, dus mooi op schema en nog wat marge om onder die 1:51:46 te duiken. Leiden uit en de 1e dorpjes doen zich aan waarbij het publiek voor de gezellige sfeer zorgt. Na zo’n 5km voel ik dat het minder soepel gaat en besluit bij de 1e drankpost rustig te drinken en een beetje te wandelen. Dat is erg vroeg in de wedstrijd. Tot dusverre gingen de kilometers redelijk voorspoedig. Na deze pauze en het verder lopen, gaat het minder goed en de kilometertijden schieten omhoog. Nee, dit loopt niet lekker. Na een kilometer of 9 neem ik een gelletje, wandel een stuk en probeer weer wat te versnellen. Maar wederom wil het niet meer zoals ik wil en hoop. Vriendin Afke kan momenteel ook niet heel ver meer achter me zitten. Ik vat het idee op om eventueel op haar te wachten en met haar verder te lopen. Na 13 kilometer ben ik er redelijk flauw van. Voel ook wat pijn in mijn onderrug, wat het lopen er ook niet prettiger op maakt. Wat doe ik hier? Pak mijn telefoon, uit mijn frustraties op facebook en maak een selfie.
Na ruim 13 kilometer.
Afke zal wel steeds dichterbij komen. Ondertussen doe ik ook dingen die ik normaliter niet doe: bekertjes water buiten de verzorgingsposten aannemen, evenals een druivensuikertabletje. Maar inmiddels maakt het niets meer uit en ben ik wellicht op weg naar mijn langzaamste halve marathon ooit. Dit is mijn 10e halve marathon in wedstrijdverband en 1 keer finishte ik in een tijd boven de 2 uur, en dat was tijdens mijn debuut. Bij de verzorgingsposten neem ik uitgebreid de tijd. Na de lange wandelpauze gaat het iets beter en gaan de kilometertijden toch weer richting net onder de 6 minuten. Een tijd onder de 2 uur zit er niet meer in, maar 2:05 moet haalbaar zijn. Na zo’n 19km voel ik me niet jofel en stop even om langs de kant wat te kokhalzen. Dan weer verder. De aanmoedigingen van het publiek helpen wel mee. Goedbedoeld wordt er regelmatig geroepen: “Je gaat goed, Dick.” waarbij ik dan droog antwoord: “Het gaat helemaal niet goed.” De laatste kilometer zie ik een pacer met 1:55-ballon langs de weg zitten. Is er iets mis met de pacer? Maar het blijkt dat er iemand voor hem zit die ondersteund wordt. Ik ga rustig door. Alleen de heuveltjes langs de gracht kan ik niet meer omhoog rennen, dus wandelen, wat dan weer tot reacties uit het publiek leidt. En eindelijk na 2:04:15 kom ik over de finish. Finishfoto is helaas niet te vinden, want mijn tijd ontbrak in de uitslag en is er weliswaar handmatig aan toegevoegd, maar heeft tot gevolg dat ik nog geen foto en filmpje heb kunnen vinden. Op basis van de geschatte brutotijd bij andere finishers gezocht maar is me nog niet gelukt. Niet de langzaamste halve marathon maar wel het slechtste resultaat vind ik. De cijfertjes: Na afloop het finishbiertje.
Finishbiertje. En door naar de Garenmarkt. Afke niet meer gezien. Ze was gefinisht in een dik PR van 2:05:55. Op de Garenmarkt in de massagetent een massage gehad. Vervolgens weer dribbelend naar de Merenwijk. En de oorzaak van het belabberde lopen? Eerlijk gezegd niet echt een idee. Misschien toch net iets te weinig gegeten ‘s ochtends. Ben weliswaar een stuk zwaarder dan vorig jaar, maar dat verklaart niet het belabberde lopen. Want tijdens de 20 van Alphen was ik ongeveer net zo zwaar als nu. In ieder geval blij dat ik geen hele marathon ben gaan lopen. En hoe verging het zou het rustig aan dat hij ook de 5km zou lopen. Nesrine liep 1:40,
de anderen? Erika liep een dik PR, evenals Peter. Ronald doen en finishte in 1:45, waarbij opgemerkt moet worden de avond er voor al had gelopen en ‘s middags nog de 10km Ruben 1:20 en Cor 1:45.
De komende weken wachten me een paar estafettes: eerst 30 mei de Lauwersloop, 12-13 juni de Elfstedenestafette en op de 14 juni de Fakiden. Daarna maar even zien of ik me nog ga richten op de 50 van Winschoten, wat wel het grootste doel voor dit jaar is.
Een oude belofte ingelost in Alphen aan den Rijn Het is al weer bijna 3 jaar geleden dat ik door haas Running Ronald naar een mooi PR op de halve marathon in Leiden werd geleid. Ik heb toen verteld dat ik ooit eens de 20 van Alphen in zijn woonplaats zou gaan lopen. Vanwege de planningen en voorbereidingen voor de langere loopjes begin 2013 en 2014 kwam het steeds niet goed uit. Dit jaar echter staat het eerste grote ‘spektakel’ wat later op de planning: de marathon van Leiden. En dus was het nu een mooie gelegenheid de 20 van Alphen te gaan lopen. Al een hele tijd geleden ingeschreven en via de Blokker zo’n OV-dagkaart gescoord, om op 1 maart af te kunnen reizen naar Alphen aan den Rijn, waar ik volgens mij ooit 1x eerder was voor een bezoekje aan het Avifauna. 1 maart is ook een mooi begin van het wedstrijdseizoen. Vorig jaar beviel dat erg goed toen ik op 1 maart een mooi nieuw 10km-PR mocht noteren. Maar misschien was ik toen ook wel te vroeg in vorm, want ik heb dit de rest van het seizoen niet meer kunnen benaderen. Het wedstrijdseizoen werd op 31 december in Gorredijk afgesloten met een PR op de 4 Mijl. De afgelopen 2 maanden heb ik niet heel veel aan duurwerk gedaan. Sinds de marathon van Sneek overigens maar 1 keer verder gelopen dan 20 kilometer en
dat was eind november. En de laatste keer dat ik 20 kilometer of meer op tempo liep was tijdens de Bovenboerloop in december 2013 toen ik mijn PR op de halve marathon aan flarden liep. Omdat ik nooit eerder een 20 kilometer als wedstrijd liep, zou ik sowieso een PR lopen. Officieus staat een tijd van 1:39:20, mijn doorkomst na 20km ten tijde dat ik het PR op de halve marathon liep. De uitdaging voor de 20 van Alphen was dan om toch zeker onder dat halve marathon-PR te duiken, anders staat het wel gek: een PR van 1:44:59 op de halve marathon en een langzamer PR op de 20 kilometer. Maar als het niet zou gaan lukken, dan zij het zo. Veel verwachtingen had ik eerlijk gezegd ook niet, en ook de weersomstandigheden gaven nou niet direct een aanleiding voor snelle tijden. Woensdags voor de wedstrijd werd er zelfs windkracht 7 voorspeld, maar daags voor de wedstrijd was het windkracht 6. Dat is nog steeds fiks en is een beetje vergelijkbaar met de wind tijdens de wedstrijd die ik in december in Peize liep. Dat was geen pretje. Maar vol goede moet reizen we af. Met het openbaar vervoer reizen is een uitdaging op zich. Zo bleken er geen treinen tussen Assen en Hoogeveen te rijden en moest dat stuk per bus worden afgelegd. In Hoogeveen aangekomen stond er op het perron dat de trein die ik moest hebben de intercity naar Rotterdam was en ik dus mooi tot Utrecht zou kunnen blijven zitten. De trein ingestapt bleek dit treinstel een enorme puinhoop te zijn. Her en der bierflessen en -blikjes en kots op de vloer, waardoor ik maar naar een ander deel van de trein ging. Op het schermpje staat ook ineens dat de trein niet verder gaat dan Zwolle. Ja, wat nu weer? De conducteur komt met de verklaring tijdens zijn oproep: “Welkom in deze vuilnisbak.” We zitten in een treinstel dat in het nachtnet heeft meegedraaid en in Zwolle afgekoppeld gaat worden. Dus daar weer verkassen naar een ander treinstel. Maar verder ging de reis voorspoedig en tegen 12 uur was ik aangekomen in Alphen aan den Rijn. Daar alvorens om te kleden nog even kennisgemaakt met Facebookvriend Andries onder het genot van een kop cappuccino. Gezien de weersomstandigheden was het de vraag of ik een korte of lange tight aan zou doen. Op Facebook waren de meningen wat verdeeld, maar toen ik het station van Alphen uitwandelde wist ik het wel: lang dus. Vond het maar wat fris. Omgekleed in het theater tussen de stoeltjes en de tas afgegeven. En toen op zoek naar de start. Na eerst nog Frank in een flits te hebben gezien mij in het startvak genesteld bij de 1:40-pacer. Tja, we blijven optimistisch en gaan gewoon kijken wat er mogelijk is. Zo in het startvak staand en uit de wind is het in het zonnetje best wel warm. Iets na half 2 worden we weggeschoten door de burgemeester van Alphen aan den Rijn. Voordat ik bij de startstreep ben is de 1:40-pacer al een metertje of 20 voor me. Laat maar. Ik ga rustig van start. Heb de Polar ingesteld op geschatte eindtijd en zie zo na een paar minuten dat dat rond de 1:40 is. Ok. Da’s mooi. Vervolgens komt de 1:45-pacer voorbij gesneld. Ik wil nog aanklampen maar deze gaat me eigenlijk te snel. Wat is deze van plan? Voor de start werd gezegd dat de pacers een constant tempo zouden gaan lopen. Als ik op 1:40 zit en de 1:45-pacer is sneller, dan…. Nou ja, ik ga rustig door. Mijn 1e kilometer gaat in 5’09, maar de 2e wat sneller in 4’51. Ook enigszins de wind in de rug. Maar het blijft dus uitkijken niet te snel te gaan. Je
bent geneigd te gaan profiteren van de rugwind en als een speer ervan door te gaan. Toch maar inhouden.
Ergens in de beginfase. Foto: Winterink Na zo’n 2,5km komen we weer terug in de stad. Horen we de omroeper omroepen dat de kopgroep de 5 kilometer is gepasseerd. Die lopen bijna 20km/uur. De volgende kilometers gaan laag in de 5 minuten. De geschatte eindtijd loopt weliswaar op naar pakweg 1:43, maar dat kan nog heel erg veranderen. Na kilometer 9 krijgen we langs het kanaal de wind in de rug. Na 10 kilometer klok ik 51’30. Mooi op schema en een tijd van onder de 1:50 moet nu zeker lukken, ook al komt er nog een zwaar stuk aan. Na iets meer dan 10 kilometer komt er een dame naast me en zegt: “Ik ken u van Facebook.” Ik zeg dat ze geen u hoeft te zeggen en vraag even wie zij is. Het blijkt Karin, de vriendin van Richard te zijn, die ergens ver voor ons zal lopen, afgaand op zijn resultaten. En dit blijkt ook te kloppen, want hij finisht deze 20 kilometer in een tijd van net onder de 1:21. Karin heeft net haar 1e PR van de dag gelopen op de 10 kilometer. Dat doet mij dus denken aan de haasklus van Ronald toen ik Leiden tijdens mijn halve marathon-PR nog 3 PRs liep op de 15, 16.1 en 20 kilometer, zij het officieus. Op het filmpje van het stuk bij de passage zie ik dat ik daar nog achter Karin liep. Wij wensen elkaar vervolgens succes voor het restant en gaan ieder ons weegs. Ik
begin steeds lekkerder in mijn ritme te komen met de wind in de rug, maar zie de lopers aan de andere kant van het kanaal terugkomen. En ik weet dat dat stuk mij nog wacht met tegenwind. Er kan nog veel tijd verloren worden. Maar nu loopt het lekker en de kilometertijden gaan omlaag: de 11e in 5’07 en de 12e in 4’58. Na 13 kilometer komt het stuk aan de andere kant van het kanaal, maar met de wind valt het toch mee. Er is wat beschutting. Ik loop lekker en haal de ene loper na de andere in. Soms blijf ik even hangen achter een groepje, maar dan vind ik het net wat te langzaam en ga er voorbij in de hoop dat iemand aanklampt, maar het gebeurt niet. En mijn geschatte eindtijd is nog steeds 1:43, overigens geen rekening houdend met evt. langer of korter parcours. De kilometerbordjes komen overigens niet veel later dan de kilometers op de Polar. Na 15 kilometer krijgen we de wind pal tegen. Ai. Maar de marge is groot genoeg. En dan gebeurt het na zo’n 15,7km. Bijna vanuit het niets. Een scheut in mijn hamstring en elke stap die ik doe is pijnlijk. Verkramping? Verrekking? In ieder geval gaat het tempo drastisch omlaag. 16e kilometer gaat dan ook in 5’24 en het is bijna strompelen. Ik wil niet gaan wandelen, want dan weet ik dat het gebeurd is. Ik moet het keerpunt zien te halen en vandaar krijgen we de wind weer in de rug. Tempo gaat nu richting 6 minuten per kilometer. Met nog 4 kilometer te gaan kan ik zo wel onder de 1:50 finishen, maar ja… En ja, daar is het keerpunt en het lopen gaat iets gemakkelijker, weliswaar niet pijnvrij, maar het gaat. Ik was in de voorgaande kilometer door velen ingehaald, maar kan nu wat snelheid maken en haal nu weer mensen in. De 17e kilometer wordt wel mijn langzaamste in 5’38. Maar nu het tempo omhoog gaat, wordt de geschatte eindtijd 1:44. Alleen als de Polar 19 kilometer heeft geklokt, duurt het een hele tijd voor het 19kmbordje langs de weg komt, terwijl dat verschil de voorgaande 18 kilometer erg klein was. Ondanks dat mijn geschatte eindtijd nog steeds 1:43-hoog of 1:44laag is, zie ik dat als ik het 19km-bordje passeer ik al op 1:40:20 zit. Als alleen het 19km-bordje niet goed staat en de rest wel, dan is er weinig aan de hand, maar als ik nu een kilometer doorreken dan haal ik 1:45 niet, tenzij ik enorm weet te sprinten, maar met de hamstring die wat tegensputtert is dat ook geen pretje. Toch zet ik wat meer aan en zo’n 300 meter voor de finish krijg ik de 1:45-pacer in het vizier. Voor zover ik kan zien met 1 loper bij haar. Ik zet nog wat meer aan, maar haal haar net niet meer in. Na 20 kilometer klokte ik zelf een tijd van net onder de 1:44, maar op de streep wordt het na 20,21 kilometer te hebben geklokt 1:45:02 en daarmee dus een PR dat 3 seconden langzamer is dan mijn halve marathon-PR. Maar er best tevreden mee. Ondanks de hamstring toch uiteindelijk behoorlijk door kunnen lopen.
Finishfoto Na afloop maar even in het theater op het podium op een massagetafel gelegen
om de hamstring te masseren. Het was niet ernstig volgens de dame die mij masseerde. Paar dagen rustig aan doen en dan komt het goed. En een paar dagen later blijkt dat ze gelijk had. Daarna de consumptiebon verzilverd voor een biertje en vervolgens richting het station. Omdat ik geen zin had in de vele overstappen via een omweg via Leeuwarden gereisd om zo half 9 weer mijn huis binnen te stappen, die ik zo’n 12 uur ervoor verliet. Het was een lange dag. En nog even een filmpje waarop mijn karakteristieke loop duidelijk te zien is: http://youtu.be/hwYP_v6TdKI De cijfertjes: https://flow.polar.com/training/analysis/60216382 BTW: Ronald en Merit niet gezien deze dag.
Terugblik op 2014 en vooruitkijken naar 2015 In de laatste week van het jaar is het weer tijd om terug te blikken op het afgelopen jaar. Vooraf een aantal doelen cq streeftijden gesteld, welke ik dit jaar wilde gaan behalen. Helaas is er geen 1 gehaald, afgezien van heel erg officieus de 3km en 5km, waar ik volgens de Garmin tijdens de laatste clubcompetitiewedstrijd hele mooie doorkomsten klokte. En ondanks dat ik weinig afwijking zie van de Garmin ten opzichte van het parcours ben ik geneigd deze niet mee te rekenen. Maar hoe ging het jaar verder? Na een paar maanden rust na de vorige Oliebollenloop in Gorredijk waarbij ik niet ver boven mijn 4Mijl-PR bleef volgende 2 maanden zonder wedstrijden, maar werd er vrolijk doorgetraind. Dat wierp zijn vruchten af want tijdens de eerste de beste wedstrijd op 1 maart verpulverde ik in Drachten mijn 10km-PR. Er gingen 40 seconden af en ik finishte in een keurige 47’07.
Finishfoto Dat smaakte naar meer, want dat was een mooi stuk naar de 46 minuten waar ik mijn zinnen voor dit jaar had opgezet. Een week later wachtte me een dubbelslag. Eerst de Sallandtrail.
Na zo’n 22km. Foto: Eric Béatse Een dag later een haasklus van 5 kilometer, waarbij ik na 1 kilometer van de gehaasden wel alleen verder mocht, toen deze vlak voor de bezemfiets liepen.
Een week later vloog ik met een drietal vrienden naar Jeruzalem om daar op de dag dat de lente begon de marathon van Jeruzalem te rennen. Een bijzondere ervaring en een loodzware marathon, welke mijn langste loop ooit (qua tijd) zou worden. Net gefinisht binnen 5 uur, dus extra lang mogen genieten van deze stad.
Teruggekomen een week later de Astrearun, waarbij ik niet liep, maar foto’s maakte. Een paar weken later was het tijd voor wederom een wedstrijd voor de clubcompetitie en in Bedum liep ik een nette 10 kilometer. Een minuutje boven mijn PR, maar gezien de omstandigheden, deels onverhard met een fikse heuvel aan het eind van elke ronde, een mooie tijd.
Op de hielen gezeten door Iwan Kamminga. Foto: Simon Blaauw Op Koningsdag wachtte de Oranjerun in Oldehove. Hier liep ik een keurig PR, hetgeen niet zo heel moeilijk was omdat ik deze afstand slechts 1x eerder in wedstrijdverband had gelopen. Officieus was ik al eens sneller dan de 1:21:54 die ik klokte.
In de laatste kilometers. Foto: Henk Cruiming Omdat ik me ook had ingeschreven voor de Mar-athon van Sneek moesten er ook weer langere afstanden gelopen worden. Na 3 marathons kreeg ik wat minder zin in veel lange duurlopen en omdat deze ook niet goed voor mijn snelheid (b)leken te zijn heb ik dat aantal wat verminderd. Half mei liep ik Oentsjerk de Statentocht wat de langste duurloop in de voorbereiding voor Sneek zou worden. Dit keer ‘slechts’ 29,5 kilometer, want meer klokte de Garmin niet op de 30 kilometer. En een 30km-PR zat er ook niet in. Te warm en dat laatste zou in de daaropvolgende wedstrijden vaker gebeuren. Anderhalve week voor Sneek was er voor de clubcompetitie de wedstrijd in Middelstum. Deze verliep niet goed en de tijd van 50’18 was ver verwijderd van mijn PR.
Na een kleine 9 minuten en bjina de 1e lopers ingehaald. De dag dat de zomer begon was de dag van mijn 4e marathon. In Sneek lukte het echter niet om sub-4 te lopen.
Foto: Djurre Joh. van der Schaaf
Na 28 kilometer werd het wederom moeizamer en waar ik gedacht had dat het kouder worden wellicht een gunstige invloed zou kunnen hebben, viel dat tegen. Eigenlijk werd het ‘te’ koud. Met mijn tijd van 4:26 kon ik nog wel tevreden zijn. En zo braken de zomermaanden aan. Eind juni de Reitdieprun, een aantal rondjes door de wijk Reitdiep. Na 3 rondjes van 2 kilometer vond ik het welletjes en stopte er mee. De tijd viel nog niet eens tegen. Tijdens de zomervakantie in Duitsland liep ik eind juli nog de Altstadtlauf in Göttingen. Een aparte afstand van 10,45 kilometer: 6 rondjes door de stad.
Lekker biertje Eind augustus de Minimarathon in Ten Boer en net als voorgaande jaren liep ik hier ook weer niet lekker.
Na ruim 8 kilometer. Foto: Wim Zijlema Begin september was er het lustrum van onze loopgroep waarna ik een dag later aan de start stond van de Meppel City Run. Nog niet geheel nuchter aan de start voor een 4Mijl, met als doel te finishen binnen 31 minuten. PR hoefde dit keer niet. Nou finishte ik hier in 31’01 en vond het wel best. Een week later als 5e loper van ons estafetteteam tijdens de Run van Winschoten 10 kilometer rennen. Waar ik in 2013 een mooi PRliep, bleef ik daar nu ver van verwijderd. Vervolgens voor de clubcompetitie naar Thesinge en Uithuizermeeden voor 10kmwedstrijden.
Tussen kilometer 3 en 4. Foto: Simon Blaauw Ook hier gold beide keren dat ik last van de warmte had. Wel was er weer een stijgende lijn te zien in de tijden: Thesinge 48’34 en Uithuizermeeden 48’17. Het begint er op te lijken, maar nog steeds ruim verwijderd van mijn PR en al helemaal van het doel. En dan is het weer tijd voor de 4 Mijl van Groningen. Hier wilde ik dan toch weer een serieuze aanval op mijn PR doen, maar na 4 kilometer kreeg ik ook hier weer last van de warmte en finishte in 30’10, waarna ik geïnterviewd werd voor RTV Noord.
Bij de waterpost. Foto: Karel Kruizenga Ook de Ekensteinloop in Appingedam voor de clubcompetitie liep niet lekker. Finish net boven de 50 minuten. Eind oktober was het tijd voor ‘iets geks’. Het werd wat koeler en in Delfzijl was er een wedstrijd over 3 of 6 zeemijlen. Op het laatste moment besloten hier aan mee te doen. Vorig jaar pakte zo’n last-minute beslissing ook al eens goed uit toen ik mijn halve marathon-PR aan flarden liep.
Na 9km. Foto: Toli Schanssema Dit keer liep het dus ook heel lekker en voor het eerst in lange tijd klokte ik 10 kilometer binnen 48 minuten en liep ruim 11 kilometer in 54’19, waarbij ook nog eens elke kilometer binnen 5 minuten ging. Tijdens de laatste clubcompetitiewedstrijd over 5 kilometer klokte ik absurd snelle kilometers en bleef ik bij de finish niet al te ver boven mijn PR. Half november reisde ik af naar Nijmegen om de Zevenheuvelenloop te lopen. Met redelijk hoge verwachtingen deze kant opgegaan, maar het was zwaarder dan ik gedacht/gehoopt had en een nieuw 15km-PR zat er niet in.
20 december besloot ik last minute de Dorpsloop Peize te rennen. Ingeschreven voor 15 kilometer, vond ik het na 2 ronden van 5 kilometer welletjes. Hier ook geen toptijd, maar dat was ook niet mogelijk als je loopt tijdens een halve storm.
Na bijna 3 kilometer. Foto van www.ditispeize.nl En tot slot op oudjaarsdag voor de 2e keer in successie de Oliebollenloop in Gorredijk. De weersvooruitzichten waren niet ongunstig om hier een serieuze aanval op mijn 4mijl-PR te doen dus vol goede moed afgereisd naar Gorredijk. Voor de start kwam ik Piet nog tegen. Martin helaas niet, omdat we wat aan de
late kant waren. Om 14:10 uur van start en de 1e kilometer ging in 4’25. Da’s mooii. De 2e tegen de wind in ging in 4’40 en toen had ik zoiets van: dit wordt hem niet. Voor het keerpunt zag ik eerst Piet en even later Martin. Liepen dus een stukje voor me . De 3e kilometer ging in 4’35 en dan zou een PR er weer in kunnen zitten. Alles onder 4’38 brengt me onder 29’53. De 4e in 4’36 en had een kleine marge. De 5e kilometer werd lastiger. Moest kokhalzen maar liep wel door. Kilometer ging in 4’45 en dan wordt het toch spannend. Proberen aan te zetten maar het liep niet echt. Met nog een kilometer te gaan gaf mijn Garmin 25’12 aan en op basis van de laatste kilometer wordt het dan lastig. De 6e ging in 4’43 en ik probeerde toch nog maar een keer aan te zetten. Na 29’44 passeerde ik de finish en dat was dus toch een nieuw PR . 9 seconden eraf. En blij.
Finish Oliebollenloop Martin was al lang en breed binnen, net als Piet. En eindelijk Riekele Kobes de hand een keer geschud, die hier de 10 kilometer won. Het was een mooie afsluiting van het jaar. Totaal 1457 kilometer gerend verdeeld over 109 trainingen en 22 wedstrijden. Toch bijna 150 kilometer minder dan vorig jaar, maar dat was ingecalculeerd. Ruim 146 uur lopen rennen dit jaar. Voor volgend jaar 2 grote doelen op het programma. Allereerst de marathon van Leiden op 17 mei aanstaande. Zal ik eindelijk onder de 4 uur duiken? We gaan het zien. En op 12 september de 50km tijdens de Run van Winschoten. Dat wordt mijn 1e ultra. Ik heb gezegd dat ik de 50 van Winschoten voor mijn 50e wil lopen en heb daarvoor nog 3 kansen en om niet te wachten tot ik 49 ben, dan maar in 2015 op mijn 47e. En verder wachten me de clubcompetitieloopjes en andere leuke geplande en ongeplande wedstrijden. Gepland begint dat op 1 maart in Alphen aan den Rijn met de 20 van Alphen. Dat zou ik nog een keer doen omdat Running Ronald me in
2012 naar een mooi PR had gehaasd in Leiden op de halve marathon. Ik heb er weer erg veel zin in.
2 15 kilometerwedstrijden, maar toch niet helemaal... Alweer een tijdje geleden, maar vanwege de drukte nog geen verslag, maar zondag 16 november jongstleden liep ik mijn eerste Zevenheuvelenloop in Nijmegen. Ik had me hiervoor al een tijd daarvoor ingeschreven. Vriendin Afke zou deze ook lopen en mijn vrouw, Inge, zou komen kijken. Het bleek dat Afke een minuutje of 20 na mij zou starten en Inge voorgesteld om wat later dan ik af te reizen naar Nijmegen. Ook omdat het niet al te jofel weer was. Druilerig met motregen. Daar wil je niet voor de lol uren in staan. Zelf rond 9 uur vertrokken uit Groningen om wat speling te hebben. Facebookvriend Jozzy bood aan om bij hem om te kleden en na afloop ook te douchen, iets dat anders niet mogelijk is ook, omdat daar door de organisatie geen mogelijkheid voor wordt geboden. Dus dit aanbod nam ik met beide handen aan. En zou ik na veel Facebook- en Twitter-contact hem ook eens live aanschouwen. Iets voor het middaguur werd ik opgewacht door Jozzy. Mijn starttijd was half 2 dus ook geen reden tot haast. Rustig aan gedaan en toen met Jozzy richting het startvak gewandeld, al waar onze wegen scheidden. Hij zou ergens na de start nog kijken, maar heb hem tijdens mijn run daar niet gezien. Doel voor vandaag was lekker lopen en als ik na 10 kilometer 49-laag klok, dan zou ik met het oog op de kilometers dalen nog een poging kunnen doen om mijn 15km-PR van 1:13:48 te verbeteren. Anders maar rond de 1:15 en als dat niet lukt dan minimaal sneller dan collega die vorig jaar 1:16:20 klokte. Om half 2 op pad en hee, dit gaat best wel lekker.
Vlak na de start. Vals plat naar beneden dus en zie dat mijn pace 4’35 is. Dat moet wat langzamer. Een lang langzaam oplopend stuk volgt en de kilometers gaan al vlot richting de 5 minuten. Voor een snelle tijd is dat niet echt handig. Ik begin overigens links van de weg en haal in het begin ook veel lopers in. Vanaf kilometer 6 ga ik wat meer naar het midden omdat later gestarten mij voorbij snellen. De echte Zevenheuvelenweg volgt en dat zijn een paar venijnige klimmetjes en wat dalen.
Na 9 kilometer. Na 10km klok ik zelf 51 minuten en dan weet je dat het PR niet meer haalbaar is en 1:15 ook lastig wordt. Dan maar het laatste doel: sneller dan de collega vorig jaar.
Na 10 kilometer. De 11e kilometer is berucht. Een lang stuk klimmen nog, maar dan mag ik eindelijk dalen. Maar wat nu? Ik krijg last van mijn hamstring en dat voelt niet lekker. Nooit eerder gehad, maar aanzetten gaat niet echt fijn. Mag ik
gaan dalen en krijg ik nog de kilometers niet onder de 5 minuten. Ik blijf het toch proberen en de 14e en 15e kilometers worden mijn snelste 14e en 15e kilometers ooit in 4’53 en 4’46. De klok staat al op 1:16 en ben nog niet bij de finish. Inge zie ik nog wel tussen het publiek staan voor de aanmoedigingen. Uiteindelijk de finish gehaald in 1:16:44. Lichte teleurstelling maar had er vrij vlot vrede mee.
Eind doorlopen voor de medaille en wat drinken en toen op zoek naar Inge. Kon ik niet meer vinden en daarom maar naar Jozzy om onder de douche weer op te warmen en voor een lekker biertje. Daarna nog naar Café Maxim dat vol lopers zat, totdat er bericht kwam van Inge dat zij bij Stationszicht zaten met Afke en nog een vriendin. Daar nog maar even heen. Afke had in haar eerst Zevenheuvelenloop 1:33 geklokt, welke ze onlangs al weer verbeterde naar 1:31 in Rotterdam tijdens de Bruggenloop. Na nog een laatste drankje was het voor iedereen tijd om huiswaarts te keren. De Zevenheuvelenloop is een hele mooie loop. Mooi uitdagend parcours en mooie omgeving. Hier ga ik zeker terugkomen. De volgende 15 kilometer-wedstrijd was een ongeplande. Vorige week kwam ik er achter dat er op 20 december in Peize de Decemberloop zou zijn met afstanden van 5, 10 en 15 kilometer. Op de ochtend zelf besloten toch maar hier te gaan lopen. De weersomstandigheden nodigden nou niet echt uit, maar dat gaf gelijk een nieuwe uitdaging: lopen bij stormwind. In Peize aangekomen ingeschreven voor de 15 kilometer met weer het idee als ik 10 kilometer klok in 49-laag of daaronder, dan is een PR op de 15 kilometer haalbaar. Bij de inschrijving kom ik Atos-collega Erik tegen. Hij wil bij de stukken tegen de wind in achter me lopen. Om half 11 de start en gelijk een stuk tegen de wind in. Na een paar 100 meter gaat Erik me al voorbij en ik zie hem pas na de finish weer terug. Blijkt 45’20 te hebben gelopen.
De 1e kilometer gaat in 4’43, maar gemakkelijk gaat het niet. Ik ben overigens ook al een aantal dagen wat verkouden en loop wat te hoesten. En natuurlijk nog een kerstborrel gehad, dus excuus genoeg. In de 2e kilometer hoor ik ineens iemand achter me zeggen: “Dat is dus Dick Pluim.” Handig als je met je loopmaatjes-shirt met twitternaam loopt. Het blijkt Facebook-vriend Peter Stokje uit Hoogkerk te zijn. Een verdienstelijk loper waar ik maar niet bij moet gaan aanklampen want volgens mij is hij goed voor 43 minuten op de 10 kilometer. Toch loopt ie niet snel weg en blijf ik hem de hele weg in het vizier houden. Achteraf hoorde ik dat hij deze 10 kilomeer in zjin lange duurlooptraining van 20 km had opgenomen. Maar goed, ik wil 15 kilometer en dan moet ik me niet gek laten maken en rustig mijn eigen tempo lopen. De 2e kilometer gaat in 4’56 en dan wordt het zaak te consolideren. We slaan rechtsaf en krijgen de wind vol in de rug, dus het gas kan er even op.
Na bijna 3 kilometer. Foto van www.ditispeize.nl De 3e kilometer gaat dan ook in 4’42. Na zo’n 3,5km weer naar rechts en nu krijgen we de wind vol tegen. Het lijkt wel of we stil staan. Nee, dit is niet mijn ding en moet ik dit 3 keer? Ik moet niks natuurlijk. Van alle kanten word ik ingehaald door lopers die op bovenstaande foto nog achter me lopen. En ik besluit dat ik het na 2 ronden voor gezien zal houden. De 4e kilometer gaat in 5’14 en de 5e gaat in 5’13. Vlak voor het 5km-piepje van nijn Garmin zijn we de start/finish-streep gepasseerd.
Na de 1e ronde. De tijdklok geeft 24’42 aan. De 6e kilometer met tegenwind weet ik licht te versnellen, maar veel is het nog niet. Vlak voor het 7 kilometerpunt komt een loper me achterop en ik probeer aan te klampen. We lopen een gaatje dicht naar de loper met het blauwe shirt die op de 3km-foto een eindje achter me loopt, maar met een groepje in de 5e kilometer voorbij kwam. De loper die me achterop komt laat ik ook achter en nu ik weet dat het mijn laatste rondje gaat worden zet ik wat meer aan. De dame die op de foto hierboven genomen na pakweg 3 kilometer vlak achter me loopt en me na zo’n kleine 4 kilometer voorbij ging is het volgende ‘slachtoffer’. Zij blijkt overigens 3e dame te worden op de 15 kilometer. Vervolgens noteer ik mijn snelste 8e kilometer ooit in net onder de 4’39. En we krijgen weer het stuk tegen de wind in, maar nu weet ik meer aan te zetten en ik kom deze kilometer door in 5’07. Dan nog naar de eindstreep. Een loper voor me weet ik niet meer in te halen. Ik finish en de Garmin zegt 49’33. De klok zegt 49’35. Mijn tijd wordt genoteerd en ik meld dat ik niet meer verder ga. Gelukkig word ik opgenomen in de uitslag van de 10 kilometer als nummer 15 van de 30, waarbij opgemerkt dient te worden dat de tijd van Erik niet geregistreerd is. Dat is dan toch weer een nadeel van handgeklokte tijden. Had ik door kunnen gaan? Ja, dat denk ik wel. En dan zou ik misschien nog net onder de 1:15 of net boven de 1:15 zijn gefinished, wat gezien de omstandigheden niet slecht zou zijn. Sneller dan tijdens de Zevenheuvelenloop
waarbij het parcours dan weliswaar zwaarder is.
