Een krant met nieuwsjes en bedenkingen over het leven in het Wit Huis te Loppem

w sbrie u e i N f

‘T Wit Huis Spermalie

Rijselstraat 13-15 8210 Loppem 050/28 82 49

Een krant met nieuwsjes en bedenkingen over het leven in het Wit Huis te Loppem. Het nieuwsbrief-team: Peter De Vos, Michel, Staf, Christiane, Jochen, , Glenn V. Adinda, en Frieda. Nummer van kerstmis 2010

Beste Lezers, Het nieuwsbriefteam heeft een aantal nieuwe leden: Michel en Christiane . We danken Alexandre en Delphine voor hun medewerking afgelopen jaar. Annemie en Leslie zijn weer aan het werk na hun zwangerschapsverlof. Het eindejaar komt er aan, de feesten en de vele lekkernijen. Maar in het Wit Huis lijkt het wel alle dagen feest. U leest er meer over in deze krant. Interview met een glaskunstenaar, een taxidermist, kunst in Ruddervoorde, ’t Wit Huis stelde tentoon in de bibliotheek van Loppem, en twee najaarsreizen van het Wit Huis naar Zwolle en naar Vielsalm. We hadden weer veel nieuws te brengen. Geniet van deze krant . Veel leesplezier. Deze krant is nog steeds digitaal te lezen, mits het doorgeven van uw e-mailadres. Een zalig Kerstfeest en een gelukkig nieuwjaar ! Onze nieuwjaarsreceptie gaat door op de laatste vrijdag van januari...U komt toch ook !

De bewoners van het Wit Huis zijn nu ook per e-mail bereikbaar: mail ons op [email protected]

Op bezoek bij een taxidermist in Hertsberge. Erik Biebauw is taxidermist (als hobby) en werkt gewoonlijk bij het kadaster. Een taxidermist is iemand die opgezette dieren maakt. In zijn “museum” in Hertsberge heeft hij tal van dieren, 4000 vogels, insekten, slangen, een haai, een leeuw, een beer, een luipaard, een tijger en schedels van 150 miljoen jaar oud. We hadden nog nooit een echte “veelvraat” gezien of een opposum ( dat is een buidelrat) uit NoordAmerika. Buideldieren zijn uit Zuid-Amerika en Australie. 50.000 miljoen jaar geleden leefden ze zelfs Jochen en Erik en Peter met zijn familienaam in de hand in Europa. De dinosaurussen zijn 74 miljoen jaar geleden uitgestorven. We mochten overal aan voelen , het was werkelijk de moeite waard. Taxidermie is de kunst van het opzetten. “Taxi” wilt zeggen bewaren en “derm” wil zeggen: huid . “Het bewaren van de huid”. Erik doet deze hobby al van toen hij naar school ging. Hij is geen bioloog maar weet er minstens even veel over. In de winter is er meer opzetwerk van zoogdieren en in de zomer zoekt hij meer naar insekten. Tegenwoordig is het nog moeilijk om nog een dier te vinden dat hij nog niet heeft. Hoe begin je eraan om een dier op te zetten : Eerst neem je de maat van het dier. Dan wordt het gevild. Het vel gaat naar de looierij en wordt behandeld om het net en elastisch te maken. Dan wordt het over een moule/vulling gespannen die dezelfde grootte heeft van het dier. Ofwel maakt hij de moule zelf, ofwel kan hij die bestellen uit een cataloog.Met polyester wordt zo een moule gemaakt. Dan worden kunstogen in glas in aangebracht . Dat is van ieder dier verschillend. Een hert heeft bijvoorbeeld een balkvormig oog. En een vos heeft meer een spleetachtige pupil. Een vis wordt dan weer op sterk water gezet. Maar een vis met schubben kan je villen als een zoogdier. De huid wordt op de moule gelijmd met een glijpasta zodat je het nog kan verschuiven. Een dier met een wonde kan hersteld worden .Een pels met lang haar kan toegenaaid worden zonder dat je er veel van ziet, maar doordat het soms 6 maand duurt vooraleer de huid gelooid is, is er weinig vraag van mensen om hun lievelingsdier op te laten zetten. Want binnen de 6 maand hebben de meesten al een nieuw lievelingsdier.Er is nog één looierij in België ,in Asse. De huid moet in één dag toegenaaid worden want anders krijg je de naald er niet meer door. De ingewanden gaan naar het Viltbeluik.

Erik leerde taxidermi uit interesse, op zichzelf, uit de boeken. In Amerika kan je dat op school leren, maar hier niet. De grote beer opzetten was indrukwekkend. Hij haalt de dieren uit de zoo, uit privé-zootjes, maar nu mag dat niet meer. De beer was eigendom van een zigeuner en was in een zoo in Lochristie. Wilde buffels uit Afrika werden in de jacht in Belgisch Congo als trofee meegebracht. Erik doet ook restauraties van reeds opgezette dieren. Erik is er niet vies van. Hij vindt het werken in een beenhouwerij veel viezer. Het ene griezelige is het villen van het dier. Beschermde dieren moeten met een vergunning bewerkt worden. Zo zijn er maar 340 Siberische tijgers meer in de wereld. Iemand die er eentje had als huisdier, hier geboren, heeft dat aan Erik verkocht ,als het dier gestorven was. De tijgers van Bellewaerde zijn hier ook. Erik is ook lid van een fossielenvereniging en deze weten de vindplaats van vele zaken. Op reizen vindt Erik ook wel eens interessante dingen. Maar een tijger zomaar meebrengen van China, dat mag niet. Je kan er wel al eens eentje kopen in de zoo van een ander land, maar er komt een heleboel administratie aan te pas. Een paard weegt 420 kilo. Erik kreeg het dier niet uit de auto en moest het villen in de auto. Een boerenpaard is 1200 kilo en in het slachthuis kan je met takels zo’n dier villen. Huid is taai, soms moet je bij grote dieren met een auto-kracht eraan trekken om te villen. Erik heeft ook een koe met zes poten en een kuiken met 4 poten, een zwijn

met twee koppen. Dat zijn mislukkingen van moeder natuur. Voor het opzetten van een vos betaal je zowat rond de 200 euro. Nu zijn vossen een beetje uit de mode. Er zijn er te veel. Erik bezit ook eieren van dieren, schedels van dinosaurussen. Zijn collectie is van onschatbare waarde. De zoon van Erik zal wellicht de job verder zetten. Hij studeert in die richting verder. Soms komen er werkgroepen van de universiteit van de veeartsenij. Mag je een mens opzetten ? Je kan een mens namaken, maar vroeger gebeurde dat wel eens met pygmeeën. Gunther Von Haelens van Körperwelten heeft al een hele lijst van mensen die zich willen laten bewaren. Hij heeft al een hele fabriek waar veel mensen werken. Nu is hij de sporten aan het uitbeelden in dode lichamen . Mensen opzetten is niet verboden bij wet. Een olifant heeft hij niet, maar wel een staart ervan, en een penisbeen van een walrus. Een olifant opzetten kost 100.000 euro ! Dat moet gebeuren met een kraan en veel helpende handen. Sommige dieren verliezen hun kleuren, maar de gordijnen van het museum zijn altijd dicht. Want licht is de grootste vijand. Een bek van de vogels wordt dikwijls nagemaakt om achteraf op te zetten. Op wereldniveau bestaan er wedstrijden om de beste taxidermist te kiezen. Insekten worden gewoon uitgedroogd en in vorm gezet. Dat wordt niet opgezet. Beestjes met een huid die gemakkelijk scheurt zijn niet zo eenvoudig. Snorharen worden met naaldjes stijfgehouden terwijl ze nat zijn. Alles is te koop daaromtrent. De hoorn van een rund wordt binnen schoongemaakt, anders begint dat te rotten. De hoorn wordt gekookt en ook gevild, want soms zit er een soort vacht op de hoorn. Opgezette dieren kunnen soms lintworm bevatten, zoals een vos of een aap. Eitjes van de worm kunnen lang in de huid overleven. Een egel zit vol parasieten, vlooien en luizen. Best van al is te vergassen en in de diepvries te steken alvorens op te zetten. In zijn tuin van Erik zagen we ook nog een levende pyjamawans op de struik. Je kan Erik steeds bezoeken in de Sint-Jansdreef 15 in Hertsberge. Het is de moeite ! We danken Erik Biebauw van harte omdat we er op bezoek mochten komen. Wist je dat olifanten de enige dieren zijn die niet kunnen springen? Olifanten lopen niet echt snel. Ze lopen 6 km per uur. Maar als ze boos of bang zijn kunnen ze wel 40 km per uur lopen, alleen over korte afstanden. Ook kunnen olifanten zwemmen en klimmen, maar springen kunnenn ze niet. Bij het neerkomen zouden ze hun poten kunnen breken. Als olifanten zich om moet draaien, lopen ze liever achteruit. Dat vinden ze makkelijker.

De reis naar Zwolle met het Wit Huis : Op de heenreis in de buurt van Cadzand gingen we met de go-car rijden.De aperitief mocht niet ontbreken alvorens de broodjes te eten. Daarna was het drie uur rijden naar Zwolle. Na het inrichten van ons huisje, zijn we de omgeving gaan verkennen. Op dinsdag gingen we naar het Afrikaans museum . In het buitendomein waren er kleine hutjes en kon je zien hoe ze vroeger leefden in Afrika. Peter en Michel probeerden een kom op het hoofd in evenwicht te houden. We maakten er met eten en drinken er een hele daguitstap van. Op dinsdagavond was het een luilekkeravond met TV kijken . Michel had zijn draagbare DVD speler mee. Op woensdag gingen er enkelen tandem rijden en verbleven de anderen afwisselend in het huisje . We hadden immers maar twee tandems. Op de middag waren het boterhammen . We bezochten een stadje en gingen bowlingen. Ervoor waren we pikante broodjes gaan eten op restaurant. Op donderdag gingen we met een electrisch bootje varen. Een van de bootjes hing vast, maar men geraakte er niet goed in. Enkelen hielden er natte kleren aan over. De tocht per boot duurde een uur en daarna volgde een terrasje. In de namiddag gingen we wandelen. We stonden voor de brug en we keken naar de boten . Het regende dan ook nog, en zo werden we allemaal nat. Zeker als de paraplu’s kapot waren. ’s Avonds kon je kiezen tussen macaroni met zalm of puree met witloof in hesp en kaas. Op vrijdag was het in de ochtend opruimen geblazen. We naderden al tot in Tilburg. Daar bezochten we het kunstmuseum, terwijl anderen gingen wandelden. Delphine, Egon, Alex, Lincy, Peter De Vos, Michel, Mieke , Kathleen en Bart denken met heimwee terug en proesten het uit van het lachen als ze aan de bootjes terugdenken. Delphine en Peter verlieten de bus onderweg, omdat ze niet ver van hun huis voorbij kwamen.

Toneel over de liefde: Michel, Peter De Kock en Staf , samen met Margot gingen naar een toneel over de liefde. Twee mensen op het podium, een man Johny en zijn vrouw Francky ( gespeeld door Marleen Merckx, alias Simonneke uit Thuis) Ze zaten in bed. Als koppel speelden ze allerlei huwelijksperikelen. Toen onze groep zijn plaatsen wou innemen op de eerste rij in de zaal, hoorde Staf achter zich dat mensen tegen elkaar zeiden “de gehandicapten zijn weer daar” . Dat vindt Staf helemaal niet leuk om te horen. Er was veel volk en veel lawaai voor het begon. Plots hoorde je pianomuziek. Het werd uiteindelijk stil. Het toneel begon met een vrijpartij. Maar dat mocht niemand weten. De man wou dat geheim houden. De vrouw was daar niet mee akkoord. Zij wou meer gewoon flirten. De man lachte veel. De vrouw vond het niet steeds om te lachen. In de zaal werd er ook veel gelachen. De maneschijn en de rozengeur...

Johny zei: “wij blijven verliefd”, verliefd” want hij had schrik dat zijn vrouw zou gaan lopen. Op de middag aten ze paëlla en ’s avonds waren war er pannenkoeken. Johny had een schort aan om te koken, maar daaronder had hij niets aan. Toen hij zich met de rug naar het publiek draaide, zagen we zijn blote poep. poep Tijdens het toneel konden we iets drinken. Met “nonnebillen”, een heel bord, In sommige somm streken noemen ze dat “vleesjes” , elders noemen ze dat “spek”, maar dat is dus een snoep, met roze en wit, nogal rekbare “mousse”. Toen Johny gevallen was, zorgde zijn vrouw goed voor hem. Ze legde hem in bed. Hij had pijn. Het toneel eindigde met een kus. “Zoenen is smakelijk” zei de vrouw. SMAK !!! HET LOPPEMS VOCAAL ENSEMBLE TRAD OP TEN VOORDELE VAN DE MISSIES MISS .

Dokter Pol Pieraerts , Ides D’Hondt, dat is de broer van Robbrecht en vier dames zongen Ierse liederen en gospels, gospels er was ook een piano. Dokter Pol P heeft een heel mooie stem. Ook de broer van Robbrecht kan mooi zingen. Achteraf af dronken we nogg een glaasje in de kerk. Daniël en monique waren er ook.

Op de achterkant van deze krant lees je “an old irish Blessing”,, een vredeswens die we graag aan iedereen doorsturen bij dit nieuwe jaar !

Vleugelpop : Silver (vroeger Sylvie Melody), Laura Lynn, de Fixkes, er waren grote namen op de affiche. We hadden niet zoveel geluk met het weer. Tijdens het optreden van Silver begon het water te gieten. Tussen de optredens door , lieten we ons masseren. Michiel en Peter Pe De Vos lieten zich body-painten, painten, dat is het beschilderen van het lichaam. In hun geval was dat het gezicht. Glenn V. ging reuze-bellen bellen blazen in zeep. Je kon ook iets doen met ballonnen blazen om ze te laten vliegen. Tegen de avond aan werd het koud en enkelen vertrokken daardoor vroeger naar huis. “’k Vraag het aan” was dé hit waar iedereen naar vroeg.

Bij zonnig weer zou dit een beter geslaagde uitstap geweest zijn. Laura Lynn stond op een dringende afspraak met VTM en daardoor kon ze niet blijven voor de gehandtekende foto’s. Maar het blijft een leuke uitstap die we volgend jaar weer doen !

Glenn en Margot onder moeders paraplu !

Tentoonstelling in de bibliotheek van Loppem. Tijdens een drietal maanden waren er kunstwerken te zien van bewoners van het Wit Huis in de bibliotheek van loppem. Werken van : Alexandre (flessen), van Peter DK (aquarellen), de trilbox van Glenn V. , schilderijen van mieke De Baets, beeldjes in klei van Staf. Wie er niet bij was om te gaan kijken, had ongelijk...

Uitstap naar Lissewege: De hele zomer lang was er in Lissewege weer kunst te zien van “beelden in het witte dorp”. We maakten kennis met Guy Vanwassenhove, vroeger uitgever van het blad Kunst en gastronomie , en zelf al een 8 jaar geleden zwaar slechtziend geworden. Hij had de idee opgevat om met mensen met een visuele beperking én die kunstacademie gedaan hebben, de gelegenheid te geven om hun werken tentoon te stellen. We zagen er beelden in de tuin , van Marc Claerhout, van Minnebo en vele anderen. Zelf is Guy een beeld van zijn vrouw aan het maken. Er was één slechtziende man aan het werk toen we daar waren. Normaal zou het sluiten met het einde van het toeristisch seizoen, maar Guy wil het verder uitbouwen met sponsors. De gebouwen waar ze nu werken zijn te vinden langs het Lisseweegs Vaartje, in een oude parochiezaal. Ze hebben er een bar en een grote werkruimte.

Ga er gerust eens heen, het is de moeite ! We steunen het project “Art in zicht” 100%. Misschien kunnen we daar ooit eens gaan werken met de bewoners van het kunstproject. Guy maakt vooral beelden van paarden, handen, maar er nog veel kunstzinnig werk te zien. In het weekend is het open ! VZW Handicap ART 0478/84 11 20 Kunstlicht 2010 een steunkaart kost 5 euro. Guy Van waasenhoven was vroeger uitgever van het tijdschrift Kunst en Gastronomie.

Club Brugge - Eupen : In Club Brugge hebben ze een nieuw project: je kan als visueel gehandicapte nu de match in het stadion volgen, met “oortjes”. Iemand geeft extra commentaar voor blinde en slechtziende toeschouwers. Het sociaal Project van Club Brugge , genoemd “ ollemaole thope” nodigde ons uit om naar de match te gaan. Glenn W. , Michel, Dominiek, Wouter en Peter DV gingen op de uitnodiging in. Samen met Patrick VH gingen ze kijken naar de match Club Brugge tegen Eupen. Brugge maakte vier goals in de tweede helft. Er waren oude bekenden die vroeger met onze groep meegingen zwemmen. Het was interessant en het doet ons erg veel plezier dat ze zoveel inspanning deden om visueel gehandicapten op te nemen in het voetbalgebeuren. We werden er vriendelijk onthaald. Er was veel ambiance. Ra ra ra...wie benne ‘k ik Ze zongen van “ ’t is stil aan de overkant” . Maar of de tegenpartij daar zo kon mee lachen , dat weten we niet. We hopen dat we dat in de toekomst nog eens doen.

En nu over naar de reporter ter plaatse (een verslag van deze match vanuit de activiteit Taal . Deze activiteit gaat door op maandagochtend bij Geert Viaene. In deze groep “woordtovenaars “spelen ze met taal . Zie hier een verslag van Wouter VB .)

Eerst de klank uittesten. Heel in het begin fluiten de micro’s. Af en toe storing op de koptelefoon. Geen commentaar, wel muziek. Vanuit de commentaarcabine herken ik de stem van de stadiumomroeper die de uitslagen van de andere wedstrijden meldt. Ik vraag me af waarom je de cijfers van de ploegopstelling alleen kan zien op tv. Als er een doelpunt is moeten we nazeggen “alsjeblieft, dank u wel”. Het was uitverkocht. Mechelen heeft de punten laten liggen. De vorige trainer heeft zijn ontslag gekregen. Bij een strafschop lukt het niet altijd om in de goal te shotten, misschien ligt het aan de armen of de benen. De scheidsrechter moet de muur op de juiste afstand zetten omdat het anders niet gaat lukken om te scoren. Bij vogelpiek loopt het ook niet allemaal foutloos. De ogen zijn gericht op de roos, maar de armen zijn vermoeid of te koud.

Ellen kwam op bezoek met haar paarden. In het Wit Huis werd het even Bonanza. Ellen, de begeleidster die Leslie vervangen heeft, is een paardenliefhebber. Thuis verzorgt ze die. Ze kwam eens op bezoek naar het Wit Huis en we mochten paardrijden. Op de foto zien we Patrick Stellamans met cowboyhoed, als een echte op zijn paard.

De uitstap naar Ginstbronnen in Moortsele Moortsele ligt naast Scheldewindeke. In “Ginstbronnen” is er een bron met lekker water om flessen te vullen. “Ginst” is een ander woord voor bremstruik. De bron stroomt in de tuin van de oma van Delphine. De eigenaar van dit bedrijf is de vader van Delphine. De naam van het bedrijf is Evydel. De zus van Delphine noemt Evy, en dat gaf de naam samen met haar zus aan het bedrijf. Erik, de vader van Delphine, legde het goed uit hoe een waterbedrijf, vanuit een bron, zijn flesjes vult . Erik is bio-ingenieur. Hij baatte de bron uit en gaf zo een aantal mensen werk. Cola, limonade, water, en koolzuurgas op -72 °, wordt gebruikt om frisdrankflesjes te vullen met het gezonde water. We keken er naar de machines die bakken optakelen, een spoelrobot, een etiketplak-robot, het vullen van de flessen , de kurkjes erop zetten , een laatste controle en het wegvoeren met de clarck naar de

vrachtwagens. We mochten uitvoerig proeven van al dat lekkers. Ze leveren bijvoorbeeld aan het ziekenhuis in Torhout , maar vooral in de streek rond Oosterzele. Het speciale aan het water in Moortsele is dat er geen zout in zit. Dat is dus goed voor mensen die op een zoutarm dieet staan. (Zoals mensen met een hoge bloeddruk). We waren er op uitnodiging van de ouders van Delphine, haar mama had kroketten met vol au vent en perziken klaargemaakt. We kregen een rondleiding in huis, tuin, keuken , kippenhok en bedrijf. Baron, de hond was er ook bij. Er werken twaalf mensen in het bedrijf. Bij het afscheid kregen wij lege bakken mee naar huis met de eerste groep. Want we gingen tweemaal het bedrijf bezoeken . We kregen ook een t-shirt van de firma. Na het bedrijfsbezoek zijn we weer naar Delphines huis gereden, we hebben daar in de tuin gelegen en nog wat bijgebabbeld bij een dame blanche. Het was heel leuk en zeer gezellig en ook zeer boeiend. We willen de familie Van De Velde dan ook hartelijk bedanken. Een prachtige tuin met beelden siert het huis en de struiken zijn een hele dagtaak om ze te snoeien. Op de middag werden we gastvrij ontvangen . De mama van Delphine is voor ons de beste hobbykok van Vlaanderen ! Haar recept van zelfgemaakte mayonaise hebben we goed afgekeken. Leve Gina en Erik !

De Rotary van de oostkust trakteerde weer in Zeebrugge: Met taartjes à volonté, drank à volonté, circus, huifkarrentocht , suikerspinnen, clowns,...in een grote tent aan de vismijn in Zeebrugge. Je kan er al van voor de middag naartoe om spelletjes te spelen en daar het middagmaal te gebruiken. We zouden dat volgend jaar wel eens willen doen, een hele dag smikkelen,mmm... De clown stond op de stoel om een ballon te grijpen en de ballon sprong kapot. De clown begon te wenen. We hadden al de clown aan het werk gezien in het circus dat afgelopen zomer op de markt van Loppem stond. De truccendoos, een kist waar iemand in kruipt, en waarbij zijwaarts luikjes opengetrokken worden, zodat je kunt zien dat er niets in de kist zit. En plots, gaat de deur van de kist weer open en daar is de persoon terug ! We begrijpen er niets van ! Dat is zeker ! Abracadabra ! We zouden heel graag het geheim ontfutselen, ....wie kan ons helpen ????

(nog een tekst uit de taal-activiteit: ) Mossels met frieten Samen winkelen met mama Germaine. Twee euro in een karretje. Zuivel, paardenvlees of Américain, Hondenvoer, een krant of de Humo, mosselen. Frietjes moet je ook kopen of je maakt er zelf. Witte wijn en bakken bier gaan in de koffer Van de splinternieuwe wagen, de hond in de bench.

De vader van Delphine

Naar de Ginstbronnen. Bakken op de blauwe vrachtwagen Die wegrijdt naar de brouwer. Tienduizenden flessen die tikkend lawaai maken. Dopjes afdraaien, etiketten eraf en mooi uitspoelen in een hele grote machine boven de 80 graden. Weer vullen met water, cola of

limonade. Op een groot vuur de mosselen bakken in boter. Aan de tuintafel uit de schelp peuteren. Ik wou de eer aan iemand anders laten.

Plopsaland : een verslag door Michel en Adinda. Adinda was zeer blij dat ze erbij was. Ze hebben er dieren gestreeld en gekeken naar de schapen.In een grote tent was er een optreden van diverse artiesten. Amika en de Ketnetband, verwenden ons met hun mooie liedjes. We hebben gegeten bij de fontein. En overal in het park klonk er muziek van K3 en diverse andere studio 100 figuren. Adinda mocht aan Piet Piraat zijn neus trekken. Jos van de ketnetband speelde met zijn elektrische gitaar de Nokia Tune. Jos was een beetje de grapjas van de bende. Hij begon plots te zingen van “ik zag twee preien”........maar Piet Piraat en Adinda in plopsaland-De Panne het eindigde op “vrijen” en daarom zong hij niet verder... terwijl hij eigenlijk van “ik zag twee beren” moest zingen. Mega Mindy en Samson en Gert waren er ook bij, niet in levende lijve , maar met hun muziek. We deden de regen achter met onze eigen handen op de wangen, iedereen moest meedoen. Met de voeten deden we dat ook. In de pauze kregen we een fruitsap en een wafel. Op het einde kregen we een hele zak kleine geschenkjes bij het Glenn W. in de soep buitengaan

Sous le ciel de Paris. Een hele namiddag in de sporthal van Ruddervoorde werden we getrakteerd op Franse muziek. Een synthesizer, een gitaar en een accordeon zorgden voor de sfeer.. Au Champs Elysées, J’attendrai, Dalida, Edith Piaff, l’important c’est la rose, Chanson d’amour, een hele namiddag Franse liedjes uit de oude doos. Frieda hoorde het liefst de liedjes van Jacques Brel. Margot kwam er haar grootouders tegen. We deden zelfs een dansje met Staf, Patrick, Erna, Lincy en we dweilden heel de dansvloer...

De reis naar Vielsalm. Een verslag van Jan Gyselinck.

Patrick , Danny, Jan, Rudy, Wouter met Johan, Hilde en Patrick waren van de partij. Vielsalm ligt in de Waalse ardennen. De reis er naar toe duurde zowat drie à vier uur naar het bungalowpark. We bezochten het voetbalstadion van Standard Luik. Ook het Luikse station was de moeite waard. Het is heel modern, met veel metaal. ’s avonds was er gehaktpizza voorzien, gemaakt door Patrick,onze chef kok.

Op dinsdag, na een deugddoende nachtrust was er een uitgebreid ontbijt. In de namiddag gingen we naar Durbuy naar het “Hari Krishna” gebouw. De gids vertelde dat het drinken van melk goed is voor de hersenen. Hari Krishna’s zijn vegetariërs die geen vlees noch vis eten. Het zijn dus eigenlijk veganisten. Granen, groenten en fruit. Dus ook geen eieren. De gids gaf nog veel boeiende info prijs. Ze vertelden dat Vishnoe, de oppergod is. Na het bezoek hadden we nood aan een terrasje. Er was ook een Sunparks zwembad aan het bungalowpark verbonden. We genoten van het golfslagbad waar we in de golven werden meegesleurd. Op het menu stond er ’s avonds een gehaktlasagne, voor iedereen, behalve voor Hara krisna’s ☺. Om nog niet over de aperitief te spreken. Op woensdag bezochten we een chocoladefabriek van Callebaut , chocolade Jacques. We konden proeven en komen kijken. Jan en Dany deden hun inkopen. De opvoeders kwamen tot de ontdekking dat Danny ze allemaal in een keer opgepeuzeld had, Wat een snoeper, die Danny toch ! Donderdags bezochten we de waterval van Coo. Daarna aten we vol au vent met frietjes of spaghetti. We konden kiezen. Tussendoor moesten boodschappen gedaan worden. Er was ook nog een heel leerrijk bezoek aan een dierenpark. Er was een zeehondenshow. Alles was uiteraard in het Frans. De zeehondjes waren opgeleid in het Frans. Dat duurde langer dan een uur. Op vrijdag was het jammer genoeg tijd om op te ruimen en huiswaarts te rijden. Na een laatste spaghetti was de reis voorbij. Jammer... Zilleghem Folk. Een verslag van Michel In de Keunehekdreef in Zedelgem ( in het dialect is dat zilleghem) was er een zeer geslaagd folkoptreden. Michel “jeunde” zich met de dochter van Els. Het was een goede organisatie, er waren tal van toiletten en we konden dicht parkeren, alle comfort was aanwezig. In een tent was er allerlei folkmuziek. Klakkebusse is een gekende naam in de folkwereld. De mensen van de organisatie deden erg hun best om voor ons te zorgen. Dankjewel

De showband in de Sleuyter arena in Oostende. Margot, de begeleidster die tijdlang Jurgen heeft vervangen in het najaar, speelt xylofoon en klarinet in een showband. Ze traden op met nog een tiental harmonieën en showbands in een grote arena in Oostende. Vooraf mochten de bewoners even achter de schermen om te voelen aan de instrumenten en de prachtige kostuums. Margot had dat allemaal voor ons geregeld, gratis ! Bepaalde stukken kon je gewoon meezingen. Van Motownmuziek, tot “Tulpen uit Amsterdam” en de doedelzakspelers uit Passendale. Het was een weldaad voor het muzikaal oor ! In 2012 doen ze dat opnieuw. We hopen er weer bij te zijn !

Schat je bent een schat : een toneel in Sint-Kruis Brugge. We waren uitgenodigd door Will , onze comuterman die in het Wit Huis alle leidingen heeft gelegd voor internet. De man in het toneel had een liefje, en stak een kadertje in de kast. Er waren ook schilders aan het werk in huis en de vrouw viel flauw van de geur van de verf. In de pauze kregen we een koffie en cake. We hebben erg gelachen , het was dolkomisch. Dankjewel Will ! Voor de uitnodiging !

Schlagerfestival. Een verslag van Adinda. In een grote zaal in Aartrijke was er op een woensdagnamiddag een groot schlagerfestival. Nicky, een zangeresje, zong allerlei liedjes van Laura Lynn. Danny Fabri was er ook. De polonaise werd gedanst. De mensen lopen dan in een treintje achter elkaar de zaal rond. Adinda wilde een gesprek met Danny Fabri maar het lukte niet. Salim Seghers kwam ook op en vroeg of er jarigen in de zaal waren. Een mevrouw Georgette was de gelukkige om de zoenen in ontvangst te nemen. Heel de zaal begon te juichen. Met Salim Seghers spreken lukte wel voor Adinda . Hij raadde ons aan om eens te bellen naar radio 1 om in contact te treden met Tom Waes. Adinda zou dat graag eens doen. Er was veel volk maar het stoorde niet. Christiane genoot van de muziek. “Blijf je bij mij” vond Adinda het mooiste lied. De melodie is meeslepend.

Liliane De baene is iconenkunstenares in Ruddervoorde. Op de wijk De Baliebrugge in Ruddervoorde is er een mevrouw die iconen schildert. Liliane is een echte kunstenares. Ze is kleuterjuf, maar iconen schilderen is haar grote hobby. Het bezoek begon in de kerk waar in een sacristie een schat van Russische iconen te zien is. De sint-Godelieve kerk van Baliebrugge is een gezellige kerk. Het dorp is bekend van de cyclo-cross. Veldrijden op de wijk Baliebrugge. De vensters van de kerk zijn in mooie glas in loodramen, met voorstellingen van de zeven sacramenten: Staf kende ze nog allemaal: doopsel,vormsel,biecht,heilig oliesel, priesterschap, huwelijk, en de eucharistie. Ook Christiane kende dit nog uit de tijd van haar plechtige communie. De kerk is genoemd naar de heilige Godelieve van Gistel.

Wat is een icoon ? we kennen dat allemaal van de computer, kleine figuurtjes op het scherm die doorverwijzen naar een programma op de computer. Liliane heeft het over echte iconen afkomstig uit Rusland, waar ze schilderen op planken, met dure verfstoffen en goud . Iconen zijn voorstellingen van heiligen. , versierd aan de rand met edelstenen. De verf maakt ze met eierdooier, droge witte wijn en water. Dat noemen ze tempera. Zo schilderde men in de middeleeuwen, en al voor de tijd van Christus. Eierdooier wordt hard door het te mengen met een zuur, zoals witte wijn. Liliane schildert vooral mariabeelden. Er zijn 4 soorten Mariavoorstellingen. Kindje tegen de wang, is de moeder van de tederheid, een kindje los zittend op de knie ,is “ de wegwijzende Maria”, een kindje op de schoot als op een troon, en een biddende Maria. Het goud is gemaakt met flinterdunne

blaadjes goud. Verfstoffen werden vroeger in de grond en in de natuur gevonden. Door ze te malen werd dat poeder en maken ze daar verf mee. Zo dienden cactusluizen om een mooie rode kleur te maken. Zo maken ze er ook Campari mee , en lippenstift ! Het is niet giftig ! Purper kwam van de slak. In het topje van hun huisje kon je purperen kleurstof vinden. Deze kleur werd alleen gebruikt om pausen en bisschoppenkledij mee te kleuren. Je had 30.000 slakjes nodig voor 1 gram purper. In de orthodoxe kerk heeft Maria meestal een rood kleed aan. In het westen mag Maria met een blauw kleed geschilderd worden. Russische iconen hebben het kenmerk om prachtige kleuren te hebben . “Glaceren” is verschillende verdunde laagjes verf op elkaar zetten om het kleur helderder te maken. Dat geeft een dieptezicht als je erop kijkt. Griekse iconen maken meer schaduw op de kleur door lijntjes op elkaar te zetten. Liliane toonde ons hoe je van de blote plank tot een prachtige icoon komt.Dure stoffen om te verwerken koopt Liliane in Gent of in Sluis. Na het bezoek aan de kerk gingen we naar het atelier van Liliane. Ze had voor een heerlijk koffiemoment gezorgd, met chocolademousse, taart, fruit, snoep, koekjes. Ze legde ons in de watten. We werden er ontvangen als koningen. Liliane begint aan een icoon, met een plank waarop ze een gaasje kleeft.Een soort lijm, die ze maakt met dierenbeenderen en huiden die ze laten koken tot het uitgekookt is. De rest laten ze opdrogen en dat wordt hard als korreltjes. Als je daar terug water bij doet en opwarmt tot 60 ° dan heb je weer lijm. (totinlijm ) Dat is lijm die ze al kenden, om bvb. Pianohout te kleven. Iconen schilderen deden ze al 300 jaar voor Christus, toen heiligen mochten geschilderd worden. Op de plank met het gaas, wordt er gelijmd, met lijm die gemengd is met krijtpoeder. Zo wordt de plank zeer glad. Dan maak je een tekening op papier en ga je de tekening door te krassen met een kras-pen op het plankje overbrengen.De goudblaadjes worden in vorm geknipt voor op de plaatsen waar er niet geschilderd wordt. Dit wordt gelijmd na een laagje met rode bolus, gemaakt met een steen uit India , die gemalen wordt . Het rood geeft aan het

goud een mooie schijn. De blaadjes goud, koopt Liliane in een klein boekje, kleiner dan je handpalm. Er zitten 20 blaadjes goud in en dat kost 75 euro voor een boekje met kleine vierkantjes. Voor een grote icoon heeft ze soms 25 boekjes goudpapiertjes nodig. Liliane koopt dit allemaal zelf maar hoopt dan af en toe om er eentje te verkopen. Een icoon van 30 cm kost zowat 500 euro. Na het goud kan men beginnen schilderen. Dat doet men met tempera, gemaakt met eierdooier. Aan een kleine icoon werkt Liliane ongeveer een week. Het drogen van de laagjes neemt tijd in beslag. Soms worden er pareltjes en edelstenen op gekleefd. Achteraf wordt de icoon vernist. Ook met een produkt in de natuur. Schellack zijn een soort bomen uit India die een soort hars afgeven doordat ze verwond worden door luizen. De hars wordt een harde schilferige laag op de schors. Die schilfers worden zo verzameld. Door er alcohol bij te doen heb je een soort vernis. Soms vind je wel eens een verdwaalde dode luis in de lijm, maar daarom filtert Liliane dat eerst. Hoe begin je eraan ? Wist je dat ???? Breek het ei en scheidt het eigeel van “een vernissage” , een opening van een het eiwit. De eierdooier neem je in de tentoonstelling, zijn naam haalde van de hand en je knijpt het vliesje van de kunstenaars, die de avond voor de opening nog dooier kapot. Dat mag niet in de verf. een laagje vernis op het doek aanbrachten om het Daar doe je een derde water bij en te beschermen tegen stof . Dit gebeurde vooral bij evenveel zure witte wijn. Je kan je de impressionisten . eierschelp als maatbekertje gebruiken. Daarna goed roeren en dan heb je “tempera.” Je zou denken dat al je verf nu ei-geel zal worden, maar toch kan je er witte verf mee maken en alle andere kleuren, door je kleurstoffen bij te doen. Je kan daar heel dun mee schilderen. De borstels zijn gemaakt met marterhaar, een diertje met een dure pels . Glenn was verbaasd dat de witte verf nog witter was dan een bord .Het eiwit kan je opkloppen en even wachten tot het weer vloeibaar is en daarmee kan je ook weer schilderen. Daarmee bekom je dan weer een krakelure-effect. Adinda vond het heel interessant. Glenn V. zou het eens willen uitproberen. We wisten niet dat er in de buurt van Loppem en omstreken zoveel waardevolle mensen wonen die zo’n mooie dingen maken. We wensen Liliane nog veel succes en een dikke proficiat voor haar vele talent. Wist je ook dat Jan Verheyen, regisseur van “zot van A” op de Baliebrugge woont ?

“Zot van A” een film . Max uit Wittekerke, ook uit Familie ( de man van Marie-Roos) , en nog vele bekende vlamingen speelden er mee in deze film. Ook Leah Thijs speelde mee. Een korte inhoud : Iemand moest Sinterklaas spelen, hij viel flauw en ging dood, en moest vervangen worden. De vervanger werd aangesteld maar dat deed hij niet graag. Hij moest naar de radio komen voor een interview. Er deden verschillende koppels in mee , die aan het scheiden waren en ook een homo-koppel. Diegene die sint speelde was een van de mannen die zou scheiden. Door op TV te komen als sint herkende zijn verloren zoon hem terug. Het was een goede sint want hij redde een meisje uit het water. Op het einde kwam alles goed en was iedereen zot van iedereen... Het nieuwe lied van Clouseau ‘gek op jou’ kwam in de film voor. Het was een film van Jan Verheyen, opgenomen in de stad Antwerpen. Vandaar de “zot van A- titel “, want Antwerpen is de stad van “A”.

De frivole framboos . Een pianospeler en een cello , twee knotsgekke muzikanten veranderen gekende liedjes . “‘k Zag twee beren”, in het Duits, “mijn lieve kleine pyjama”, in de plaats van pirana. Liedjes van K3, Eddy Wally, Jesus Christ “Mobistar”, een lied over allerlei telefoontoestanden . Een lied over Eurosong...Het was echt komisch. Op een bepaald moment kwam er een heel stuk over ruimteschepen. Er knalde vuurwerk op het podium. Verkleed als een moto-rijder met helm op , kropen ze samen achter het klavier en deden op de toetsen een moto na. Het zijn echte virtuozen . Van Bach naar Will Tura is voor hen een kleine stap. Soms begon de ene muzikant een gesprek met de cello. Door met de strijkstok bepaalde geluiden te maken op de cello , leek het erop dat de cello kon spreken.Met vraag en antwoord speelden ze een heel gesprek.Velen hadden spijt dat ze er niet bij waren. Ook Tine zou ervan genoten hebben. Het is een aanrader om nog eens te doen.

Bowlen in Zedelgem... Ter gelegenheid van de verjaardag van Delphine gingen we bowlen. Het was met een sterke groep, die goed speelde. Glenn V. won het eerste spelletje. Claude en Els wonnen het tweede spelletje. Het is een goede bowling, langs de Torhoutsesteenweg. De punten lagen dicht bij elkaar . De spelers waren elkaar waard. Delphine trakteerde twee drankjes en met de bowling. Het is voor herhaling vatbaar. Er werd veel gelachen.

Verslag van de zwemmeeting : In Ternat was er zwemmeeting. We misten Tine, dat is nog steeds een leegte in onze groep. Michiel ging mee om te supporteren. We zaten vier en een half uur in het zwembad. We kregen er warm van. Er was daar meer dan 6000 man. Michel zwom de 25 m, de 50 m en de 100 m schoolslag. Peter DV en Jochen

zwommen de 25 m, de 50 m schoolslag en de aflossing. Glenn V. zwom de 25 m en de 50 m rugslag en de aflossing. Glenn W. zwom 50 m rugslag en crawl. We kregen een deelnemersmedaille en een grote fles shampoo. Als afsluiter gingen we frieten eten op de markt in Ternat. Want van zwemmen krijg je honger. De volgende zwemmeeting is in Lummen in januari. Dan zwemt Michiel mee voor competitie. Maar op de Special Olympics mogen er maar vier deelnemers mee. Dat zal in Hasselt zijn op het Hemelvaartweekend.

Mijn vrouw heet Maurice... Er is een man Georges , die getrouwd is, maar ook nog een vriendin heeft. Zijn vrouw weet dat niet. Op een dag wil de vriendin de vrouw op de hoogte brengen dat haar man vreemd gaat. Om dat te verhinderen vraagt Georges aan een man die aan de deur belt om oude kleren op te halen, of hij zijn vrouw wilt spelen. Deze man noemt Maurice. Maurice heeft een baard, dat is een probleem. “Maar er zijn ook vrouwen die haar onder de oksels hebben”, zegt hij . Hij is dan maar de eerste vrouw met een baard. Het moest allemaal rap gaan. Ook de man van de vriendin geraakt op de hoogte van de affaire van zijn vrouw. Hij komt van zijn oren maken, maar wordt verkeerd begrepen. Maurice blijkt een zeer begripvolle man te zijn en maakt niet van zijn oren. Hij speelt de rol van boze echtgenote niet goed. Ondertussen is er ook een koper aan de deur om het appartement te kopen. Deze wordt onschuldig beticht van een relatie te hebben en vreemd te gaan. De vriendin wordt met een vaas op het hoofd geslagen en is even buiten westen. Ondertussen gebeuren er allerlei gekke toestanden in de flat. Vrouwen waren aan het krijsen en praatten met een hoge stem. Het was echt om te lachen, zegt Staf. Raffy Shart was de regisseur. Jochen kent zijn naam van zijn boeken, romans , die hij geschreven heeft. Hij is ook componist en is van Armeense oorsprong.

Twee plus twee is twee: een toneel in Loppem. Stijn Timmerman, onze buurman speelde de hoofdrol. Het toneel begon op het moment dat ze terugkwamen van hun trouwfeest. Ze vertellen over het feest, het meisje is heel enthousiast De jongen is heel negatief. Hij zaagt over de vele kusjes en het handjes schudden, over de oude lelijke tantes, de hapjes die aan zijn neus voorbij gingen, de lelijke azalea’s die hij kreeg. Hij was er niet over te spreken. Het verslag van de huwelijksreis kwam in het tweede deel : Toen ze terugkwamen van de huwelijksreis, speelde zich weer hetzelfde klaaglied af. Zij had genoten van de reis en de man was weer aan het zagen. Negen maanden later stond ze op het punt te bevallen. Ze geraakte niet uit haar bed en hij maakte zich zenuwachtig. Net toen we allemaal vol spanning zaten te kijken welke baby het zou worden, was er pauze. Ondertussen zaten in het publiek , opzij van het podium een ouder koppel. Ze hadden ook nog toneel gespeeld, en vonden die jonge gasten maar niets. De regisseur nodigde hen uit om zelf het tweede deel te spelen van het toneel in de hoop dat ze het beter konden . Het jonge koppel moest nu in de zaal gaan zitten. Het tweede deel begon met de oudere vrouw die tegen haar kanariepietje aan het babbelen was, haar man kwam thuis van zijn pensioenfeest. Als geschenk had hij een visbokaal en een azalea gekregen. Die man begon ook te zagen, net als die jonge kerel over de kommer en kwel op zijn feest. Ook hier is de vrouw heel tevreden. Naar het einde toe kwam het jonge koppel terug op het podium, toen bleek dat ze dezelfde naam hadden. Ze spelen samen hun eigen verleden en toekomst. Het ouder koppel speelt dat ze sterven, en het jonge koppel slaat op de vlucht. Moraal van het verhaal: het leven zit vol saaie en minder leuke dingen, de kunst is om het positief te bekijken, op het einde van je leven, kijk je dan met blijheid terug.

Nicole en Hugo Ze kwamen naar Torhout om hun veertigste huwelijksverjaardag te vieren. Ze deden dat met een namiddag vol muziek. In het eerste deel zongen ze vooral hun bekendste eurosongliederen. In het tweede deel waren het vooral liederen van op de cruise schepen. Ze zijn tijdens de show verschillende keer van kledij gaan wisselen. Hugo speelde ook een Pierrotclown. Hij wou een zeepbel vangen maar hij kon dat niet . Toen hij een kerstbal uit zijn zak toverde en zei dat het een versteende zeepbel was, geloofde Nicole hem wel en schonk hem als dank een rode roos. In de zaal zat ook Micha Marah. Achter ons zat Lieven Debrauwere, regisseur van Paulien en Paulette.

Toneel van Gisèle : “Blauw Bloed, zeebenen en sigaren” Het toneel van Gisèle ging dit jaar over een reis met een cruiseschip. Ze gingen op reis naar Engeland . Iedere keer als iemand het schip binnenkwam werd hen een glas wijn aangeboden. Er speelde iemand mee die in een rolstoel zat, die was van adel, en was niet goedgezind, hij had overal opmerkingen over. Gisèle speelde samen met een andere vrouw een lesbisch koppel, dat samen op reis ging. Er werd nogal wat af geflirt op de boot. Het leek wel een “loveboot”. Op het einde waren de kapitein en zijn scheepsmaatje nog alleen op de boot om te eten. Gisèle regisseerde dit keer ook, naast het spelen. Dat moet niet eenvoudig zijn. Peter zegt dat het was om je een kriek te lachen. Staf vond het grappigste: de man die Brugs praatte. Peter vond de vrouw die in het water viel met haar kleren aan, het leukste. Zo kregen we een indruk van welk soort mensen er allemaal met de boot meegingen.

Winkel Koerse : “amaai mijn klak !” Een jaarlijks feest voor paarden liefhebbers in Sint-Eloois Winkel.

Rudy nodigde iedereen uit om in Sint-Eloois winkel naar de paardenkoers in de straten te gaan kijken. Het was een leuke daguitstap voor unit 13 die als naar gewoonte eindigde bij Vic in Loppem, voor een spaghetti-avond.

Weer een boordevolle krant met nieuws uit het Wit Huis Spermalie. Reisverslagen, de uitstappen en interviews, steeds leuk om te lezen. Lees ze ook op de website van Spermalie, bij Wit Huis- nieuwsbrief. Reageer nu ook op ons e-mailadres : [email protected]

(uit het concert van het loppems Vocaal Ensemble ) Moge elke bergop leiden naar een plaats waar ik je kan terugzien Moge je de wind altijd in de rug hebben En de zon op je gezicht Moge de regen zachtjes neervallen op je velden En terwijl we wachten op elkaar om elkaar terug te zien Hoop ik dat God voor je zorgt.

PRETTIG EINDEJAAR !