Een ' gouden ' weekend Piemonte 2014
Tot ieders spijt moest kookvader Eric passen voor 'het' weekend wegens het overlijden van zijn moeder. We hebben voor hem wel een aantal troostende flesjes meegeritst. Geeft een paar kookvaders ne buil met geld en je kan ervan opaan dat een gastronomische topevenement in de maak is. Jawel, dames en heren de organisatoren - Ronny -Paul en Theo - zullen ons 4 dagen op sleeptouw nemen naar Piemonte in 'la bella Italia'. Deze wijnstreek is goed bedeeld geweest door moedertje natuur als je weet dat je hier de wereldvermaarde witte truffel zomaar kan vinden in de bossen. Het is ook hier dat de wijnboeren op de zonnige hellingen prachtige dure bewaarwijnen kunnen maken van de nebbiolo druif.
We logeren in een knap gerestaureerde graanmolen met al het nodige comfort dat we ons kunnen wensen (zelfs ne propere wc buiten de kamer met daarin ......?). Deze autenthieke b&b met de naam 'fior di farine' ligt centraal in het dorp La Morra en dit temidden van de Barolo wijngaarden. And this will be the place waar een van ons zijn mooiste glimlach zal achterlaten (?). De vluchten vanuit Eindhoven naar Turijn met Ryanair zijn spotgoedkoop (6O euro heen en terug).
De Ron wordt even opgehouden in Eindhoven bij de controle wegens het in bezit hebben van chemische wapens en het smokkelen van cocaine. donderdag 06 11 2014 Paulo en Valter zorgen ervoor dat we de betere flessen druivensap en ander lekkers mee kunnen nemen naar het thuisfront, want zij nemen de voorwacht met de auto. Op de foto een 'uitgedunde' versie van ome Walter met op de achtergrond een prachtig Zwitsers landschap.
vrijdag 08 11 2014 Hereniging voorzien om 22u30 in La Morra in een typisch restaurant waar we de geurige witte truffel voor een eerste maal op ons bordje laten schaven.
Nakaarten doen we in onze charmante bed and braekfast met enkele flesjes wit die goed gekoeld zijn door de voorwacht (waarvoor dank). De arneis druif wordt geprezen voor zijn fijne afdronk en zijn uitgesproken aromatische neus. Als je denkt dat we voor ons pezier hier zijn dan hebt ge het goed mis want onze examinatoren hebben ons eerst ne turf van 50 blz. laten van buiten leren en komen dan nog af met een laatste finalevraag. Deze vraag wordt opgelost door ne 'clevere'Giovanni die te weten komt dat zelfs de
hazelnoten hier een DOCG label kennen.
zaterdag 09 11 2014
"The hunt" is open en de weergoden zijn ons goed gezind want we kunnen met een droog pak aan op zoek gaan naar de witte truffel. Dit witte goud kost u maar eventjes 3000 euro de kilo dus zetten we ons reukorgaan op scherp.
Onder deskundige leiding van nen Italiaanse natuurmens en twee ervaren speurhonden trekken we een bos in met grootse verwachtingen. Als speurhond Brio met een poot begint te dabben in de grond wordt er vliegensvlug een pikhouweeltje bovengehaald door onze gids.
Deze graaft een kuiltje en gooit wat lekkers voor de honden weg zodat deze niet storen bij zijn zoektocht naar 'de' witte truffel. Bingo! !! De reuk van een truffeltje bereikt de neuzen en we kijken uit naar de grootte en omvang. Ocharme een paar grammen weegt dit ' klompke'. De Reu was er echter van overtuigd dat er geen truffel zou gevonden worden en verliest zo zijn weddenschap met de Ron. Deze playground security watcher zal straks op de markt zijne geldbeugel mogen bovenhalen. Maar de verrassing moet nog komen klaarblijkelijk want we worden uitgenodigd op een truffelproeverij met aperitief ( glazeke rode wijn) ten huize 'La casa del Trifulau'.
Vooral het broodje met zachte kaas en ferm overschaafde witte truffel laat ons watertanden. Wat we niet wisten was dat truffelolie maar 10 dagen goed blijft en dat de rest chemische rommel is. Wat we ook niet wisten is dat de truffel enkel wordt geprezen voor zijn reuk en dat hij bijna geen smaak heeft. We hebben een 'sjaanske' want we kunnen nog een bezoek brengen aan een grote truffelmarkt in Canelli.
Op deze markt gaan enkele kazen, pateekes en nen gedroogde everzwijnenpoot mee in de rugzak. Boven op een heuvelrug omgeven door herfstige wijngaarden wordt het picknickmandje bovengehaald en snel terug weggestoken want nu begint het echt te miezeren.
Gelukkig hebben we die namiddag een eerste proeverij in Novello bij Raineri. De symphatieke Fabricio laat ons de eerste barolo's proeven.
Iedereen is het erover eens dat deze wijnen nog niet op dronk zijn wegens teveel zuren en flinke groene tannines. Dus zal het aangekochte spul toch nog enkele jaren in onze kelders moeten rijpen. Even was er opschudding toen Mateo het waterkraantje per ongeluk openzette en hier eigenlijk al een eerste voorbode kreeg van nog groter onheil.
Efkes een siesta houden in den b&b want we moeten ons prepareren voor een gastronomisch etentje in een sterrenrestaurant. Het degustatiemenu lijkt ons wel wat en als Ron en Paul de juiste wijnen hebben uitgekozen zetten we ons op het puntje van onze stoel.
Amuses, voorgerechtjes en dies meer worden goed bevonden en wel gesmaakt maar dan..... Lamskoteletjes met verse porcini (eekhoorntjesbrood) komen gepaneerd en gefrituurd onze richting uit en als blijkt dat er geen contorno of saus te vinden is in dit gerecht wordt spontaan 'awoerd 'geroepen. De chef moet naar de tafel komen om zich te verantwoorden en hij schiet als een bliksem terug in zijn keuken. Hij brengt ons nog eens bijna hetzelfde??? Begrijpe wie begrijpen kan.
Enkele maagjes verteren het goedje niet al te best. Vooral ome Theo heeft een steen in zijn maag en die wil eruit. Theo Bracke is even later zijn koteletjes kwijt alsook zijn gebit. zondag 10 11 2014 Den Giovanni weet niet wat hem overkomt als hij die morgen ome Theo met een boodschap voor zijne smikkel ziet zitten.
Bij het zien van deze pancarte besterft de Ron het bijna. Als Tisken donk hierzelf ook ne beet mee kan lachen dan zijn we vertrokken en zetten een tandje bij. Deze gebeurtenis gaat een blijvertje worden, zeker weten. Gelukkig heeft boer speeltie nog enkele kiezen over om het zoete ontbijt fijn te malen.
Wij kunnen onze tanden zetten in zelfgebakken brood ,hardgekookte 'uovo's' en enkele lapkes proscuito. In het plaatselijke kerkje vinden we een ingetogen kookvader die een kaarske zal branden voor beter weer en om groter onheil te voorkomen. Het gure weer kan de pret niet bederven want we zijn weeral blij met een volgende proeverij. Ditmaal 'jazzen' we naar het befaamde wijnhuis van Domenico Clerico. Het imposante huis met panoramisch zwembad van onze vriend Domenico doen onze wenkbrouwen fronsen bij zoveel vertoon van geld en weelde.
De kelders liggen er piekfijn bij en het supermoderne proeflijklokaal met uitzicht over de wijngaarden is outstanding.
De man zijn fluitjesbroek staat dan wel open maar we vergeven hem dit als hij op het einde van de proeverij nog efkes komt aanzetten met een fles echte champagne uit eigen kelder. De lunch in Barbaresco in de trattoria Antica Torre bekomt ons wel en na een flink boerke kunnen we opgelucht het verdere programma aanvatten. Waren het nu 2 voorgerechten voor 6 man of waren het 3 voorgerechten voor 2 man of lag het aan den Paulus zijn italiaans, wie zal het ooit nog te weten komen.
Bij het bezoek van de Produttori di Barbaresco leren we niet veel nieuws - wederom groene tannines - maar wel een frisse madam om ons te woord te staan. Eventjes begeven we ons op de gladde middeleeuwse stenen om den torre te beklimmen maar bij dit weer lijkt ons dat geen goed idee (ge moest maar eens op uw 'bakkes' gaan en nen tand verliezen of een heel gebit).
Een stadsbezoek aan het bekende stadje Alba, met een voortreffelijk kopje caffe, leveren enkele winkelzakken vol lekkernijen op. Deze avond gaan we ons eens goed laten verwennen in het restaurant Bovio in La Morra. Alles wat we hier in onze borden krijgen is voortreffelijk. Al onze zintuigen worden geprikkeld en als we dan als afsluiter nog 'ne platte wagen' vol met grappa voor onze kiezen krijgen kan de avond niet meer stuk.
dinsdag 11 11 2014 Den Tits rijdt ons al fluitend ?? (met een ingedeukte Mercelis) van de ene proeverij naar het andere restaurant. Deze keer strijken we neer bij Mauro Molino.
De proeverij blijft boeiend omdat een gedreven 'ragazza' ons een groot aantal nebbiolokes
laat proeven. Spijtig genoeg is ook vandaag de zon niet present en het laden van de vele wijnen gebeurt zelfs in een enorme plensbui.
Eten doen we deze keer in de osteria del Vignaiolo. Bij onze blijde intrede krijgen we meteen een zwavelgeur in de neusgaten (truffel zeker!!). We zetten de riem een gaatje verder en genieten van ons laatse maal in een cullinair verrassend Italia.
De wijnen op restaurant zijn steeds voortreffelijk en kennen gelukkig niet de woekerwinsten van bij ons. De laatste stuiptrekking is bij Vietti. In een middeleeuws dorp vinden we deze wijnboer (met zijn speciale etiketten) en een ratelende madam terug. Ook hier is men bezig met een enorme verbouwing en dat met het geld van wat druivensap en oranje kurkentrekkers. We worden deze keer niet opgehouden in de vlieghaven want den Ronny zijn bus met scheerschuim is op.
Een druilerig Piemonte zal ons bijblijven als een ' nette, maar dure ' wijnstreek vol met culinaire verrassingen (met dank voor het vele werk van de organisatoren - Paul - Theo Ronny).
ps Sommige mensen vliegen naar Turkije voor een nieuw gebit en weer anderen vliegen naar Piemonte om het daar achter te laten.
