EDITORIAAL 3. BUITENLANDSE REIZEN Op de latten in Passo de Tonale Praagreis Romereis La vie en rose à Paris Griekenlandreis

Juni 2015

Pagina 2

INHOUDSTAFEL

In deze editie: juni 2015

EDITORIAAL ACTIVITEITEN Sfeerbeelden van het schoolbal Leerlingenraadweekend Leerlingenraad pakt uit met talentenshow Mini-onderneming Festiv Openschooldag op Campus Visitatie Dirk Frimout te gast op SJC Paul Verhaeghe te gast in het seminarie Filosofie Gesprek met minister Crevits Droom-je-schoolweek Verrassingsuitstap oudercomité opnieuw geslaagd en gesmaakt

3

4 5 5 6 7 8-9 10 10 11 12-13

KLASUITSTAPPEN De Groote Oorlog: tweedaagse in de Westhoek en Noord-Frankrijk Biotoopstudie in het Succabos Latemse meersen Köln Voyage scolaire à Tournai en Ath

BUITENLANDSE REIZEN Op de latten in Passo de Tonale Praagreis Romereis La vie en rose à Paris Griekenlandreis

14-16 17 18 19-21 22

23-24 25-26 27-31 32-33 34

SPORT Klassencompetitie campus Visitatie Klassencompetitie campus Heiveld

35 36

PERSONALIA Afzwaai personeelsleden Vraagstaart: Marijke De Vos: lerares Ned. en Eng. campus Visitatie Vraagstaart: Martine Minnaert: lerares godsdienst campus Visitatie In memoriam Giovany Muñoz

37 38-39 40-41 42-43

FAMILIENIEUWS Overlijdens en geboorten

44

REDACTIE : Johan Ackerman, Annie Arnaut, Rita De Beule, Marc Decaestecker, Marc De Martelaere, Steven De Waele, Hildegard Van Cauter

EDITORIAAL

Editoriaal

Pagina 3

Terug naar het begin

Het zal wel des mensen zijn. Het aftellen naar, het uitkijken naar, het dromen van. En nergens wordt er in dit land meer naar uitgekeken dan naar lange dagen met nog veel langere avonden en een nooit eindigende zomer waarin we eindelijk vrij zullen zijn. En blij. En tijd hebben voor elkaar en om een boek te lezen, te klussen, te kussen, barbecueën en ons bureau op te ruimen. Dat een en ander nogal eens tegenvalt, willen we even niet weten. Het helpt om studiedagen door te komen of stapels verbeterwerk. En dan moet er nog afscheid worden genomen, voor twee maanden, voor altijd misschien. Want dat weet je niet op die bijzondere avond van de proclamatie van de zesdes. Zien we hen nog terug? Horen we nog van hen? En wat zullen wij, wat zal onze school voor hen geweest zijn? Nu zie je sommigen van hen, brandend van verlangen naar anders en beter, denken dat het hele schoolgedoe maar een tussenstap is geweest, een overstap naar het echte leven. Wij hopen dat het ook een opstap is geweest en dat er naast groei, kennis en vaardigheden ook warme herinneringen en vriendschappen worden meegenomen. Moge het hen goed gaan. Ondertussen worden er over de zomer heen al boekenlijsten ingediend, kalenders gevuld en projecten gepland. Want zo realistisch zijn we dan weer wel. Maar eerst, u weet wel - geniet er van, scroll als afscheid van dit schooljaar nog eens door deze SJCourant en graag tot in september. Hildegard Van Cauter

Zesdejaars 2014-2015

Pagina 4

ACTIVITEITEN

Sfeerbeelden van het schoolbal


Kijk eens aan, wat een feestelijke verbondenheid

Stralend feestvolk!

Gezellig bijpraten bij een hapje en een drankje.

En de heupjes van het personeel lekker in de maat op de chachacha.

ACITIVITEITEN

Leerlingenraadweekend

Pagina 5


Tijdens het Hemelvaartweekend sloeg de kerngroep van de leerlingenraad van campus Visitatie twee dagen lang zijn tenten op aan het liederlijke Zilvermeer te Mol. Op het programma: ruiltocht, teambuilding, kamperen, evaluatie van het voorbije jaar, karaoke, potje koken, petanque, plannen maken voor het nieuwe jaar ... Een straffe groep!

Proficiat aan de voorzitters Elke Pinoy (5LWI) en Bjorn Verstraeten (6WWI) om de leerlingenraad dit schooljaar zo enthousiast en gedreven te trekken! Een bijzondere dank aan de ouders van Bjorn voor de praktische hulp bij de voorbereiding van de kampeertweedaagse. Ruben Verniest - leraar

Leerlingenraad pakt uit met talentenshow Ook op campus Heiveld was de leerlingenraad heel actief! Ten voordele van 11.11.11 richtten zij een filmavond in die € 240 in het laatje bracht. Twee vrijdagmiddagen verkochten zij fruitsatés; een promotie voor gezonde voeding was mooi meegenomen. En als kers op de taart organiseerden ze een talentenshow op de speelplaats. De opkomst was massaal en de deelnemers konden rekenen op een warm applaus. Geneviève Snoeck (2MWa) werd verkozen als winnares. Volgend jaar zijn ze er opnieuw met heel wat acties. De eerste kan je al verwachten in de eerste week van het schooljaar.

Pagina 6

ACTIVITEITEN

Mini-onderneming Festiv Na een jaar vol evenementen legt Festiv de boeken neer. De miniondernemers organiseerden zelf de Halloweentocht en daarnaast boden ze hun hulp aan op de kerstmarkt van Vlajo, de SJC-nieuwjaarsreceptie en de openschooldag, activiteiten van Gentloopt, enz. Niet alle evenementen waren een groot financieel succes, maar alle betrokken partijen waren wel steeds erg tevreden. Uit de negatieve puntjes zoals moeilijke communicatie en te late promotie werden dan weer de nodige lessen getrokken. Bovendien hebben de mini-ondernemers hun aandeelhouders toch een winst (voor belasting) van 573,79 euro kunnen voorschotelen. Dit deden ze op 19 mei tijdens de slotvergadering voor de aandeelhouders die doorging in de inkomhal van onze school. Tijdens deze uiteenzetting zetten alle mini-ondernemers nog een laatste keer hun beste beentje voor en toonden ze eveneens hun goede inborst. Alle winst werd immers, met toestemming van de aandeelhouders, aan Poverello geschonken. Na belastingafhouding gaat dit om een bedrag van 388,51 euro. Een dikke proficiat aan Timon, Dean, Hannes, Nelis, Johannes, Monica, Sarah, Benoit, Matthias, Michiel en Moqian (leerlingen 6de jaar) voor hun maandenlange inzet en enthousiasme. Timo Brunet, leraar


Pagina 7

ACTIVITEITEN

Openschooldag op Campus Visitatie


Openschooldag, dat is:

Mensen rondleiden

De eerste stapjes doen op het pad van de wetenschappen

Heerlijke taarten en andere desserten!

Hemelse stemmen horen in de inkomhal

Heel veel mensen informeren

Voor jong en heel jong

Werken, maar met de glimlach

Pagina 8

ACTIVITEITEN

Dirk Frimout te gast op SJC


Op donderdag 4 juni was Dirk Frimout, de eerste Belgische astronaut, te gast op onze school. Hij verving er de fysicaleerkracht om te vertellen over zijn wedervaren als ruimtevaarder en het belang van wetenschappelijk onderzoek in de ruimte. Hoewel de leerlingen van 4 wetenschappen nog niet geboren waren toen Frimout in 1992 de ruimte in ging, kennen ze deze icoon van de Belgische wetenschap toch heel goed! Ze waren in de wolken met dit hoog bezoek en hingen 2 uur lang aan de lippen van burggraaf Frimout. Hij vertelde over het onderzoek in de ruimte (onder andere op vlak van microgravitatie en de effecten van ruimtereizen op het menselijk lichaam) en getuigde met anekdotes en filmpjes over zijn eigen ruimtereis! Dirk Frimout gaf de leerlingen op het einde een mooie levenswijsheid mee: "Laat je nooit van je droom afbrengen. Maar je moet er wel keihard en gedisciplineerd voor blijven werken!” Een bijzondere wetenschaps- en levensles om nooit te vergeten! Ruben Verniest, leraar fysica

Wat de leerlingen van Dirk Frimout vinden kan u hieronder lezen: Het was een unieke ervaring om onze eigen eerste astronaut te mogen ontmoeten. Ik heb veel bijgeleerd. Je kon zijn passie voor de ruimte terugvinden in elk woord dat hij zei. Alles wat hij ons heeft bijgebracht, kwam recht uit zijn hart. Ik heb veel bewondering voor Dirk Frimout. Emma Van Daele (4WET2) Je hebt twee verschillende soorten mensen. Diegenen die iets meedelen op een neutrale, ongeïnteresseerde manier en je hebt mensen die met passie, verwondering en plezier over hun interesses vertellen. Dirk Frimout hoort zeker bij de laatste categorie. Ik heb veel bijgeleerd en ik zal zijn uiteenzetting vast en zeker onthouden. Maxine Van Overloop (4WET2) (Vervolg op pagina 9)

Pagina 9

ACTIVITEITEN

Dirk Frimout te gast op SJC


Het was erg spectaculair om hem te horen vertellen wat hij zelf in de ruimte heeft meegemaakt. Ik hoop dat de wetenschappers van volgend jaar deze kans ook krijgen, want het maakt wetenschappen weer een stuk interessanter. Inara Garcia Machtelinck (4WET2) Het heeft me geboeid van het begin tot het einde. Het was zeer interessant om te weten te komen hoe de mensen in de ruimte (over)leven, hoe ze daar eten, hun onderzoek uitvoeren, hun conditie onderhouden ... En het strafste van al vond ik het beeld dat men vanuit de ruimte op de aarde heeft. Elke wetenschapper droomt ervan om de aarde eens in zijn geheel te zien; astronauten kunnen dit de hele tijd ... Ides Burgelman (4WET2) Ik vond de uiteenzetting door Dirk Frimout zeer interessant. Ruimtevaart vind ik sowieso al een boeiend onderwerp en hij heeft de presentatie zeer goed gegeven. Stef Claeys (4WET2) Ik vond het erg interessant wat mijnheer Frimout heeft verteld en zeker ook spannend dat we werkelijk de eerste Belgische ruimtevaarder konden ontmoeten. Het is zeker een gebeurtenis die me nog lang zal bijblijven. Dieter Kalfsvel (4WET1) Ik vond het een zeer leuke ervaring om de eerste Belgische astronaut te ontmoeten. Toen hij zijn uitleg gaf, was ik de hele tijd aan het denken dat die man in de ruimte is geweest. Dat vond ik wel een bijzondere gedachte! Emily Blanchetot (4WET1)

Pagina 10

ACTIVITEITEN

Paul Verhaeghe te gast in het seminarie Filosofie


Professor psychologie Paul Verhaeghe (UGent) was te gast in de filosofieklas (vrije ruimte zesde jaar). Professor Verhaeghe is auteur van verschillende bestsellers, waaronder 'Identiteit' (2012), dat intussen ook in het Duits en Engels vertaald is en recent in Amerika verschenen is. Paul Verhaeghe geeft lezingen in binnenen buitenland en wordt vaak gevraagd voor interviews op radio en tv. Het is dan ook een voorrecht voor SJC dat hij in zijn drukke agenda een moment vond om een gastles te geven in de filosofieklas. De filosofieleerlingen vonden het bijzonder inspirerend wat de professor vertelde over de constructie van onze identiteit en de toenemende individualisering en concurrentie in onze neoliberale maatschappij. Deze lezing bood veel stof tot nadenken en vormde de perfecte afsluiter van dit filosofiejaar op SJC met een zeer geïnteresseerde en betrokken groep studenten. Ruben Verniest, leraar

Gesprek met minister Crevits Op woensdag 6 mei zijn we voor het eerst samengekomen met 5 andere scholen. Per graad waren er telkens 2 leerlingen die dit mochten meemaken, zij waren op voorhand uitgekozen. We waren in 7 verschillende groepen verdeeld, ongeveer in elke groep één iemand per school. De groepen hadden elk hun eigen thema waar we dan in groep een grote vraag over maakten. We werkten deze vraag op een originele manier uit. Zo was er een groep die de vraag in een zelfgemaakt liedje bracht, in een filmpje, een affiche enz. Op 29 mei hebben we dan deze vragen voorgelegd aan de minister, waarbij zij zelf de volgorde van de vragen mocht kiezen. Per groep was er telkens één persoon die de vraag aan de minister stelde. Zij beantwoordde deze vragen zo goed en zo duidelijk mogelijk, ook al waren ze niet altijd zo gemakkelijk te beantwoorden. Het was een heel leuke ervaring en heel interessant. Je merkte dat het echt de leerlingen zelf waren die met de minister mochten praten en dat het ook de leerlingen waren die het in elkaar zetten. Er was natuurlijk ook hulp van volwassenen, maar het kwam vooral van de leerlingen zelf. Ik denk dat het goed is dat dit gebeurt, zo weet de minister ook wat de leerlingen bezighoudt en zo weten de leerlingen ook meer over wat er gaat veranderen in ons onderwijs. Freya Meersman (3LATB)

ACTIVITEITEN

Droom-je-schoolweek

Pagina 11


Maandag 4 mei wist een deel van de leerlingen niet wat hen overkwam. Toen ze de school binnenkwamen, stonden er plots een heleboel planten en een vreemde constructie in de inkomhal. Na de eerste verwarring werd duidelijk dat de hal ingekleed was in het thema voedselverzamelaars-jagers. Die maandag was namelijk een speciale dag: het was de eerste dag van de door de leerlingenraad georganiseerde droom-je-schoolweek. Elke dag van de week was er een thema van een ander tijdperk, en maandag was dat dus voedselverzamelaars-jagers. Tijdens de kleine pauze werden de lekkerbekken onder ons nog eens extra verrast: er waren gratis nootjes en kippenboutjes te verkrijgen in de inkomhal. ‘s Middags organiseerde de leerlingenraad een zeer succesvolle hotdogverkoop. Op dinsdag mochten alle leerlingen hun deftigste kleedje of kostuum uit de kast halen, want het thema was the Roaring Twenties. De hal was ook stijlvol ingekleed met onder andere een rode loper en onder de middag was er de mogelijkheid om alleen of in groep een foto te laten maken in je deftig pak. Die dag werden ook de klasfoto’s gemaakt en natuurlijk zijn ze extra stijlvol dit jaar. Woensdag stond in teken van het oude Egypte. De hal was versierd met een piramide en doorheen de hele school hingen verschillende woorden, geschreven in hiërogliefen. De leerling die deze het best kon ontcijferen en er een zin mee kon maken kreeg op het einde van de week een originele prijs. De aanligbedden in de inkomhal maakten het al direct duidelijk: donderdag was Klassieke Oudheiddag. In de kleine pauze schonk de leerlingenraad gratis druivensap en konden de leerlingen op de aanligbedden liggen, hetgeen velen dan ook onmiddellijk uittestten. De olympische spelen tijdens de middag konden jammer genoeg niet doorgaan door te slecht weer, maar al bij al was het toch een geslaagde dag. Wie vrijdag in de inkomhal binnenkwam, werd direct verblind, het was overduidelijk: onze school bevond zich in de toekomst! Iedereen vond wel iets passend in zijn kledingkast, blijkbaar zien wij de toekomst zeer (fluo)kleurrijk in! In de inkomhal konden de leerlingen, in de vorm van ‘wat als’ vragen hun ideeën over de toekomst uitstrooien. ‘Wat als de koffie op het secretariaat op is’ blijkt toch een echte levensvraag te zijn. Over de middag werd er naar goede gewoonte muziek gedraaid. Als wij, de leerlingenraad, op de droom-je-schoolweek terugkijken, kunnen we besluiten dat ook deze editie weer bijzonder geslaagd was. Nu kunnen al onze spullen weer een jaartje rusten, tot droom-jeschoolweek 2016! Elke Pinoy

Pagina 12

ACTIVITEITEN

Verrassingsuitstap oudercomité opnieuw geslaagd en gesmaakt


Het kerkplein van Sint-Amandsberg is niet het meest handige vertrekpunt voor een verrassingsuitstap tegenwoordig. Nadat alle wagens langs om- en sluipwegen ter plekke waren geraakt en de koppen waren geteld, werd het échte vertrekpunt bekend gemaakt: de parking van de Rozenbroeken. Er zat dus niets anders op dan de gehavende Antwerpse Steenweg weer over te steken en een nattere beemd op te zoeken. Een verrassingsuitstap zou geen verrassing zijn als de Rozenbroeken al de eindbestemming waren. Hoewel - Paul De Loore zag een avondje naakt zwemmen in een met vlottertjes afgebakend baantje van het zwembad heel erg zitten. Met een aangeboren en door Klassieke Studiën aangescherpte zin voor dramatiek maakte Johan Ackerman uiteindelijk de geheime bestemming bekend: de Gentse brandweer. Al carpoolend waagden we ons weer op de weg richting Dampoort en meer bepaald naar de Roggestraat in Wondelgem. Ook dat bleek al gauw een oefening in geduld, zeker op een vrijdagavond om 18.30 u.! In de brandweerkazerne werden we onthaald door Bea De Moerloose, lid van ons oudercomité en 'brandpreventie-adviseuse' en de enthousiaste brandweerman Peter De Bie. Aan het kleine brandweermuseum werden niet veel woorden of tijd verspeeld. De beknopte geschiedenis van de brandweer in Gent was zowel boeiend als vermakelijk. Ik heb vooral onthouden dat bij brand de 'kanneschijtende' stadswachten Klokke Roeland luidden. Maar we moesten gauw verder met ons bezoek, want het appel en de over-

dracht van de ploeg zou zo starten - 'een schouwspel dat nog geen leek tot dan toe ooit aanschouwd had', zo verzekerde ons de gids. Stipt om half acht begon op het binnenplein het appel met uiteraard de naamafroeping. De brandweermannen stonden netjes op een rij aan de ene kant, de officiers en commandant wat slordig aan de andere kant. Na de naamafroeping ging elke brandweerman een hand geven aan de bazen. Ik heb een slinks vermoeden dat Johan Ackerman dat handen schudden volgend schooljaar ook wil invoeren, want misschien moet het Sint-Janscollege etiquette en wellevendheid maar weer eens wat meer in het vaandel gaan dragen. Een leuk toemaatje was dat de aantredende ploeg ook het materiaal moest uittesten. Dit betekent loeiende sirenes, flitsende zwaailichten, brullende motoren en ... uitschuivende ladderwagens. Toen gevraagd werd wie er eens dertig meter van de grond wou gaan, gooide mevr. Antheunis zich meteen voor de voeten van de afgetrainde brandweerzegsman. Kristof Lommens is ook voldoende macho om eens stoer in het bakje van de ladderwagen te kruipen en Diederiek Lafaut net naïef genoeg om eerst enthousiast zijn vinger op te steken, maar dan met knikkende knieën zijn beurt af te wachten. (Vervolg op pagina 13)

ACTIVITEITEN

Verrassingsuitstap oudercomité opnieuw geslaagd en gesmaakt

Pagina 13


Geen ‘ladies first’ voor Kristof, want hij klom als eerste in het bakje, waarna de brandweerlui hem meteen de lucht in hesen en hem terecht nat spoten omdat hij het vertikte vrouwen te laten voorgaan. Mevr. Antheunis wou zich vooral bewijzen voor haar zoon, die haar verdenkt van hoogtevrees. Keerzijde is dat ze voortaan haar zoon zal moeten vergezellen in elke achtbaan van een pretpark. Voor Diederiek Lafaut was de stunt ook geslaagd, vooral omdat VTM, de zender van zijn hart, stond te filmen en hij eindelijk kans maakte om op tv te komen. Om ons bezoek nog realistischer te maken, kwam er een écht alarm, waarbij we als schichtige wezels uit de weg moesten springen voor een uitrukkend ... 'brandweercamionnetteke'. Na de brullende ladderwagens viel dit toch een beetje tegen. Na het foorplezier op de ladderwagen bezochten we het zenuwcentrum van de brandweer, van waaruit alle acties gecontroleerd en georkestreerd worden. Hier worden ook de interventiedossiers bewaard van belangrijke gebouwen in Gent en omstreken, waaronder ook onze school. De gids hoopte dan ook dat het dossier van onze school up-to-date was, zodat ze niet per ongeluk het vuur van de zusters zouden blussen in plaats van de brand op school. De brandweermannen worden ledig gehouden in een fitnessruimte, waarna hun honger gestild wordt in een glimmende inox keuken. En ze kuisen alles zelf! Tot en met de toiletten. 'Raar toch', dacht ik bij mijzelf, 'dat ons daarnet een poetsvrouw met karretje in de gang passeerde'. De afsluiter van het bezoek was de paal en de afglijddans, die menig mannelijke collega meteen wou demonstreren. Naar beneden is altijd makkelijk, maar opwaarts is wat anders! Het bezoek aan de brandweer was niet enkel leuk, maar we kregen ook heel wat informatie over de geschiedenis, de structuur en de werking van de brandweer. Het is altijd weer boeiend om een heel andere wereld te leren kennen. De afsluiter in de cafetaria van de Rozenbroeken was ook een schot in de roos, want wie eet er nu niet graag spaghetti bolognese of vol-au-vent met frieten. De jongelui moesten zich op voorhand uiteraard vetmesten met een reuzenportie bitter- en andere pittige ballen. De enige die een beetje sip keek, was allicht Paul De Loore, want die had namelijk liever bij maanlicht naakt een baantje getrokken in het zwembad. Ik hoop dat dit verslag een prikkelende uitnodiging mag zijn voor de verrassingsuitstap van volgend jaar. Ik kijk er al naar uit! Paul Semeese - leraar

Pagina 14

KLASUITSTAPPEN

De Groote Oorlog - Westhoek en Noord-Frankrijk 2-3 april


De wind beukt in op de waterwerende jassen en stikt in fijn garen en dik breiwerk rond warme halzen. Wij zijn goed voorbereid. En terwijl iedereen hoopte op droog, zonnig weer, hoopte ik op stortbuien, onweders en windvlagen. Een hondenweertje. Om in de sfeer te komen. De Westhoek is lang niet meer zo gruwelijk als toen. De begraafplaatsen liggen er stil bij. Doodstil. Alles is statisch, geometrisch en symmetrisch. Op de sobere witte dekstenen is geen spatje te bespeuren, nergens liggen verwelkte bloemen. Er is niets dat enigszins wijst op dood. Het verschil is groot met de oorlogsscènes en bloederige taferelen die je in films en musea worden opgedrongen. Vandaag zijn alle wreedheden geconcentreerd in strategisch gelegen punten op wel- Maison Blanche overwogen locaties, terwijl de ellende vroeger als een net lag uitgespreid over dorpen, akkers en steden. De velden in Zonnebeke en Passendale lijken hun felle geschiedenis te hebben begraven onder een monotone laag groen. Hoewel ze kortgeleden nog klaprozen leverden om hun doden te herdenken, schijnen de landschappen het akelige verleden te willen vergeten. De mensen daarentegen rakelen de strafste verhalen nog eens op voor het honderdjarig bestaan van WOI; het zijn vertelsels over heldenmoed en schrijnend verlies. Ze dragen nette pakken en pinnen artificiële bloemen op hun revers. Het eerbetoon lijkt zo vaak slechts een theatrale bedoening, een aanfluiting voor onze gesneuvelde voorouders; toch is de herdenking essentieel, want “wie de geschiedenis niet kent, is gedoemd ze te herhalen” zei George Santayana, een SpaansAmerikaanse schrijver en filosoof.

Een kleine opmerking De fietstocht door Vlaamse velden is bij groep 4 even fout gelopen als gevolg van een communicatieprobleem tussen de twee gidsen. Ik kan niet met zekerheid zeggen wie we allemaal zijn kwijtgeraakt … Zo hou je de aandacht er wel bij natuurlijk.

Begraafplaats in Keiem

(Vervolg op pagina 15)

KLASUITSTAPPEN

De Groote Oorlog - Westhoek en Noord-Frankrijk

Pagina 15


Carrière Wellington. Twintig meter onder de grond bevindt zich een imposant netwerk van tunnels en hallen ter grootte van kleine huizen. De markeringen op de wanden zijn nog “fris” waardoor ze minder oud lijken. Zo kunnen we ook nog een honderd jaar oude grap zien: een afbeelding van een mammoet als ware het een prehistorische rotstekening, prachtig geconserveerd ondanks de ontberingen die het heeft moeten doorstaan. Dit soort dingen onthoud ik dan. Onvoorstelbaar. Geen enkele van de 580 000 namen in de Ring of Remembrance trekt in het bijzonder de aandacht naar zich toe. Maar de hoeveelheid is bijna schokkend. De eindeloosheid van de lijst is ontstellend. Hou daarbij in het achterhoofd de getallen die je er moet bij optellen om het totaal aantal doden te bekomen. De reflectie van het licht op de panelen en het glooiende landschap creëren een esthetisch monument. Daartegenover bevindt zich de Notre-Dame de Lorette die, naar mijn bescheiden mening, niet past in het landschap. Vimy Het is te sober, te recht of te Oosters, ik weet het niet. De neobyzantijnse stijl hoort hier niet thuis. Ook hier staan kruisen tot zover het oog rijkt. Vimy was zonder twijfel het hoogtepunt en dat mag men letterlijk nemen. Het 27m hoge bouwwerk, dat zelf al op een heuvel staat, verheft zijn beelden tot in de wolken alsof ze rouwend uitkijken naar hun vaderland (Canada). Het is een majestueus kunstwerk met als kroonstuk de treurende vrouw die het dal vult met haar tranen. De omgeving rond het monument van Vimy is voor een groot deel bebost, maar de bodem is er eerder ongewoon. De oppervlakte lijkt wel te koken. De volledige ondergrond is bedekt met kraters waardoor de hele heuvel iets surreëels krijgt. De naaldbomen steken donker af tegen het felgroene gras. Als ik mijn ogen half dichtknijp, zie ik stoffige uniformen rondhollen met ijzer, rookpluimen schieten op uit de grond als pijnbomen, rode beken versmelten met de weg en het rubber van de banden van onze bus. De Last Post galmt nog na in mijn hoofd en in het bezoekerscentrum, waar we naar een ingetogen uitvoering konden luisteren. La Maison Blanche maakt de reeks begraafplaatsen compleet. De donkere kruisen gaan zowat op in de regenachtige grijze lucht, zonder eerbetoon, zonder bloemen. Met dit sombere beeld verlaten we Frankrijk. De uitstap was zeer interessant en ik denk dat we er allemaal wel iets van zullen onthouden. Sarah Vervalcke (5LWi)

Pagina 16

KLASUITSTAPPEN

De Groote Oorlog - Westhoek en Noord-Frankrijk


We begonnen deze trip met een stop in Ieper voor een bezoek aan het museum ‘In Flanders Fields’, waar de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog op een boeiende manier wordt geschetst. Persoonlijk vond ik het echt een meerwaarde dat je aan de hand van een badge een specifiek persoon kon volgen doorheen het museum, zo leefde je je nog meer in in de gebeurtenissen van toen. Ook was het zeker een pluspunt dat alle werelddelen aan bod kwamen, zodat je er eens bij stilstond wat een wereldwijde impact deze oorlog had. Na de lunch begonnen we aan een stevige fietstocht langs verscheidene begraafplaatsen. We bezochten een Duitse en Britse militaire begraafplaats en een echte dug-out. Opvallend was de grote hoeveelheid graven op deze begraafplaatsen. Al deze graven samen zien, deed je past echt beseffen dat al deze mensen gestorven waren voor onze toekomst en onze vrijheid, terwijl ze er zelf geen baat meer bij hadden. We zetten onze fietstocht verder en passeerden een laatste keer de Menenpoort voor we naar ons hotel in Rijsel vertrokken. Ook de toffe avondactiviteit mag niet vergeten worden, hoewel er heel wat technische problemen waren en het gebeuren een beetje vertraging opliep, was het zeker het wachten waard. Na een rustige nacht vertrokken we de volgende morgen vroeg in de ochtend naar alweer drie begraafplaatsen: als eerste stopten we bij Notre-Dame de Lorette. Dit immense kerkhof deed nog een schepje bovenop onze droefenis die we van de vorige dag moesten verwerken, want deze Franse militaire begraafplaats is echt wel immens! Al die witte zerkjes, mooi geordend; het was echt indrukwekkend. Ook het weer leek mee te treuren: de regen en mist benadrukten de triestige sfeer. De ring met alle namen van de gesneuvelden, alfabetisch geordend, maakte een grote indruk op ons en liet ons nogmaals stilstaan bij deze droevige gebeurtenissen. We lieten dit achter ons en reden verder naar de volgende stopplaats: Vimy, het enorme Canadese monument. Zelf heb ik er niet lang van kunnen genieten, want ik moest me bijna meteen na onze aankomst, samen met Babette, gaan voorbereiden op een muzikaal intermezzo. We speelden een triestig begrafenislied, het gedicht ‘in Flanders Fields’ werd voorgelezen en zo beëindigden we samen het bezoek aan dit immens beeldhouwwerk. Als laatste stop van de voormiddag wandelden we over de Duitse begraafplaats: La maison Blanche. Ook hier weer hetzelfde verhaal: onder de indruk van het grote aantal kruisjes (dat je met vier moest vermenigvuldigen voor het aantal doden, want onder elk kruis lagen vier lichamen) luisterden we naar de interessante weetjes over dit kerkhof. Na een vrij middagmaal gingen we als afsluiter van deze tweedaagse op ondergronds avontuur in de carrière Wellington, ondergrondse tunnels, waar we echte restanten (kleren, tafels …) van soldaten vonden, wat ons opnieuw deed beseffen dat daar echt gewone mensen hebben gestreden, want dat durven we soms vergeten als we het hebben over oorlog: gewone mensen van vlees een bloed die elkaar om een banale reden vier jaar lang hebben uitgemoord, wat immense hoeveelheden doden tot gevolg had. Dit is dan ook hetgeen ik op deze tweedaagse heb geleerd en wat ik niet snel zal vergeten. Katrien Devos (5WeWi)

KLASUITSTAPPEN

Biotoopstudie in het Succabos 1ste jaar

Pagina 17


In het kader van de lessen natuurwetenschappen trokken de leerlingen van het eerste jaar in mei letterlijk de natuur in. Op het programma stond een biotoopstudie naar het Succabos te Destelbergen. Deze uitstap heeft als doel de leerlingen respect en voeling voor de natuur bij te brengen. De uitstap begon met een stevige wandeling naar het bos. Eenmaal in het bos aangekomen zagen de leerlingen dat een bos meer is dan een verzameling bomen. Het is een leefruimte voor vele dieren en planten. Met zoekkaarten probeerden de leerlingen de verschillende bomen en struiken op naam te brengen. Jammer genoeg zijn er in deze periode van het jaar weinig zwammen te bespeuren, maar wel genoeg bodemdiertjes te vinden. Als echte natuurwetenschappers gingen de leerlingen op zoek naar deze kleine diertjes (bv. spinnen, kevertjes, pissebedden). Voor één keertje mochten ze deze vangen en bekijken met een loep. De verscheidenheid aan kleuren, vormen, aantal poten … zorgden voor een leerrijke ervaring! Vervolgens leerden de leerlingen ook de nietlevende factoren van het bos kennen. Het microklimaat in het bos werd vergeleken met dat in een open ruimte door middel van meettoestellen. Zo leerden de leerlingen o.a. werken met een licht- en een windmeter. Ook de bodem werd onder de loep genomen. Door middel van proefjes onderzochten zij o.a. de zuurtegraad en de bodemhardheid. Verder werd met behulp van een bodemboor het bodemprofiel bekeken. Op deze manier werden de bodemlagen zichtbaar en kon de grondsoort bepaald worden. Ten slotte werd het bos nog vanuit een andere invalshoek bekeken: de invloed van de mens op het bos. De leerlingen gingen op zoek naar menselijke invloeden zowel in positieve als in negatieve zin. Er werden heel wat voorbeelden gevonden, jammer genoeg vaak in de negatieve zin. Gelukkig beseften de leerlingen dat positieve invloeden cruciaal zijn in het behoud van een bos. Met al die nieuwe kennis over de natuur begon de stevige wandeling terug naar de Heiveldstraat en zo liep de dag ten einde. Moe, maar voldaan! Sarah Cauchie - leerkracht

Pagina 18

Latemse meersen

KLASUITSTAPPEN


Op stap met de zesdes in de Latemse meersen. De zon was besteld door de aardrijkskundeleraar mevr. Van Loocke, de fietskettingen en de beentjes van de leerlingen gesmeerd, hoogtijd voor de jaarlijkse bodemverkenning in de Latemse meersen. Wij besparen u de technische details … maar inmiddels kunnen we - na een drietal grondboringen - vanuit onze terreinwaarnemingen en kaarten reliëfvormen verklaren door ze in verband te brengen met geomorfologische processen, geologische structuren en lithologie. Aan de oevers van de Leie verklaren we de hoogteverschillen in dit prachtige landschap. Toerist en padvinder in eigen streek!

Resultaat van vrijdagnamiddag in de Latemse meersen: 1 lekke band + 4 afgevallen kettingen + 1 trui in het wiel gedraaid + dorst + boeiende uiteenzetting voorbeeldige groep sympathieke begeleidster = vlekkeloos verlopen, aangename en leerrijke uitstap

KLASUITSTAPPEN

Köln

Pagina 19


Das sind Tünnes und Schäl. Wenn man die Nase von Tunnes berührt, bringt das Glück. Tünnes ist der gute Mann und Schäl der schlechte. Er schielt, weil er nicht zu trauen ist.

DAS RÖMISCH-GERMANISCHE MUSEUM

Das Grabmal des römischen Legionärs Poblicius aus dem Jahr 40 hat eine Höhe von 14,60 m. Es wurde von Studenten in dem Keller ihres Hauses entdeckt.

Pagina 20

KLASUITSTAPPEN

Köln


Ein Foto von uns vor dem Dom. Der Dom ist wirklich fabelhaft. Die Domtürme sind von fast überall her zu sehen.

Im Museum Ludwig kann man Gemälde und Kunstwerke aus dem 20. und 21. Jahrhundert bewundern.

Ein Gruppenfoto beim römischen Nordtor.

Pagina 21

KLASUITSTAPPEN

Köln


Eine wunderbare Schmucksammlung. Diese Schmucksachen wurden von den römischen Frauen getragen. Darauf sind wir ein wenig eifersüchtig ...

Rechts die zahlreichen Glasgefäβe, die die Römer verwendeten.

DAS KÄTHE KOLLWITZ-MUSEUM NIE WIEDER KRIEG!

Lukas, Melisa, Shenay en Sinem (5EMT1)

Pagina 22

KLASUITSTAPPEN

Voyage scolaire à Tournai et Ath - deuxième année


Nous sommes allés à Ath. Là, nous avons visité le musée romain. On a fait de la poterie. C’était un peu difficile, mais aussi très chouette. L’animateur parlait le français. Donc, il fallait bien payer attention. C’était très instructif. Au musée, nous avons vu un très vieux bateau romain.

Après, nous sommes allés à Tournai en bus. On a mangé nos tartines dans un bistrot. Ensuite, nous sommes partis en petits groupes. Nous avons pris beaucoup de drôles de photos pour le devoir de français et on a fait des interviews. C’était très bien. Nous nous sommes bien amusés. On a parlé avec des jeunes. Nous avons vu le Beffroi et la Cathédrale. Après, nous sommes allés aux magasins pour acheter des bonbons délicieux. On a aussi mangé une glace. Sur le pont, on a écouté des chansons françaises: ‘Sur ma route / j’me tire / papaoutai / désolé / formidable / etc. ‘ Il y avait une chouette atmosphère dans le bus. Nous avons eu beaucoup de plaisir. C’était une journée intéressante et agréable, mais à la fin, nous étions aussi fatigués. Les élèves de 2La, 2MWa, 2MWf

Dolle waterpret … voor alle leeftijden!

BUITENLANDSE REIZEN

Op de latten in Passo del Tonale

Pagina 23


Derdejaars zijn heeft zo zijn voordelen. Je mag gsm’en onder de speeltijd en de leerkrachten nemen je wel al eens wat serieuzer, maar wat toch het belangrijkste is, dat je het fantastische voorrecht krijgt om vanaf 1 september te mogen uitkijken naar de skireis. Nog 223 dagen, yes! Op 11 april vertrokken we met 134 leerlingen, 9 leerkrachten, 14 monitoren en 1 baby met 3 bussen richting Passo del Tonale. Dat zijn dus in totaal 158 mensen en waarschijnlijk zo’n 300 valiezen. Maar aan wiskunde dachten we niet. De stress nam bij iedereen de bovenhand en we wilden zo snel mogelijk die bus op! We zwaaiden uit wie er uit te zwaaien viel en begonnen met: “We zijn er bijna, we zijn er bijna …!”. Je kunt veel doen op 16 uur, dat is voor iedereen duidelijk geworden: springen, dansen, zingen, eten, roepen, foto’s nemen, vrienden maken, (niet) slapen, kortom de tijd van ons leven meemaken. En dat was nog maar het begin. We kwamen in de ochtend aan. Het witte landschap was voor sommigen een spannende kennismaking, voor anderen een leuk weerzien. We hadden er allemaal zin in, en nadat we alle regels te horen kregen en onze eerste maaltijd (pasta!) hadden verorberd, konden we er eindelijk invliegen! De ski- of snowboardgroepen werden ingedeeld en met een enthousiaste bende van om en bij de 8 personen konden we de bergen eens van dichtbij gaan bekijken. De uren op de sneeuw vlogen veel te snel voorbij, maar ook onze vaardigheden verbeterden al even snel. Na het avondeten, dat steevast uit pasta bestond, hadden we nog de hele avond voor de boeg. We konden zwemmen, gamen, winkelen of gewoon uitrusten in de lobby of in de kamers. Daarnaast had je bovendien nog de avondactiviteiten! Enkele leerkrachten hadden een supergezellige quizavond, een avondwandeling met spelletjes en een filmavond voorbereid. Zo konden we iedereen op een toffe manier beter leren kennen. We amuseerden ons te pletter! We telden de dagen af, maar toen we op de voorlaatste volle dag terugkwamen van de bergen werden we aangenaam verrast: APRÈS-SKI!! Drankjes, hapjes, muziek en dans, het was er allemaal. Onze personal dj zorgde voor alle klassiekers (De MarieLouise), de nieuwste hits (Gaan met die banaan) en ook de foute liedjes (Ain’t no party like an alcoholic party) ontbraken niet.

Pagina 24

Op de latten in Passo del Tonale

BUITENLANDSE REIZEN


Dat de laatste skidag er zat aan te komen, was vooral te merken aan de sneeuw, die lag er barslecht bij. Dat de laatste avond was aangebroken, was te merken aan iedereen. Gelukkig werd er gezorgd voor een mooie afsluiter: ‘De Bonte Avond’. Het was de nachtelijke, langere, dus leukere versie van de après-ski. Al begon het rustig, daar bleef het niet bij. Er zijn geen woorden genoeg om te beschrijven hoe leuk het was. Het feest werd zo tof dat ook andere hotelbezoekers (misschien een beetje te) enthousiast meededen. En de leerkrachten? Die zagen we als nooit te voren! Maar what happens in Tonale, stays in Tonale … De terugreis was hartverscheurend, we konden de schoolbel al bijna horen. Deze reis zal nooit vergeten worden, we hebben er ons geen minuut verveeld. Bedankt aan iedereen die het mogelijk heeft gemaakt en aan iedereen die meeging. Dit was echt de reis van mijn leven! Beau Gelaude (3Wet2)

BUITENLANDSE REIZEN

Praagreis

Pagina 25


Praag wordt beschouwd als een van de mooiste steden van Europa en het historische centrum staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. De Gouden Stad, zoals een van de bijnamen van Praag luidt, ligt aan de rivier de Moldau. Elk jaar trekken we met een groep leerlingen uit het vijfde jaar naar deze prachtige stad. Elke leerling en leerkracht ervaart deze reis op zijn of haar manier. Als je nog nooit in Praag bent geweest, lees dan zeker de tips die de leerlingen en leerkrachten hieronder weergeven.

Op basis van een 4-tal vragen gidsen de “Praagreizigers” jullie door de stad. Geef je top 3 van activiteiten of bezienswaardigheden Leerlingen: Karlovy Láznê: discotheek met 5 verdiepingen en 7 verschillende zalen. Boottocht met avondmaal op de Moldau Terezin: concentratiekamp van de Tweede Wereldoorlog Leerkrachten: Wat elk jaar opnieuw erg aangrijpend is, is het bezoek aan het concentratiekamp Terezin. De sfeer die daar hangt, de leerlingen die stil worden, de goede uitleg van de gidsen. Adembenemend! De boottocht met avondmaal op de Moldau. Gezellig, mooi ... Topper! Elk jaar gaan we met de leerlingen naar de discotheek op de vrije avond. Een discotheek met 5 verdiepingen en wel zeven verschillende zalen! Het is gewoon fantastisch om met alle leerlingen op de dansvloer te staan! Wat zou je zeker aanraden aan nieuwe bezoekers van Praag? Leerlingen: De kleine straatjes om en rond het oude marktplein zijn zeker een aanrader. Ook een soort van zoet brood, dat je bijna overal kan krijgen, moet je zeker geproefd hebben. De Sint-Vithuskathedraal is een van de belangrijkste historische kerken, waar ook de kroonjuwelen bewaard liggen. Karlovy Láznê: discotheek

Pagina 26

Praagreis

BUITENLANDSE REIZEN


De ondergrondse gezellige cafeetjes. Een gezellige bar in een zijstraatje van de Oude Markt met een konijn als logo. Restaurant Blatnice voor de ribbetjes en restaurant Tri Pstrosu. Leerkrachten: Het Mucha-museum Het dakterras van Hotel U Prince met zijn mooi uitzicht over de stad, lekkere (alcoholvrije) cocktails ... Een avondwandeling over de Karlsbrug, adembenemend. Welke gebeurtenis zal je nooit vergeten? Leerlingen: Op een vrije avond op zoek naar een plaats waar er internet was, toen we ons drankje eindelijk hadden gekregen, viel de verbinding weg. De sfeer op de Oude Markt met alle kraampjes, versierde bomen, straatmuzikanten. De onverwachte sneeuw op dag 1. Het zingen op de bus, wat een sfeer, wat een feestje! Leerkrachten: De toffe groep, zowel leerlingen als begeleiders! Chapeau! Op dag 1 de onverwachte sneeuw en de leerlingen die “verloren” gelopen waren en die Frank en Timo zijn gaan ophalen in de Burchtwijk. De eerste koffie in Obecni Dum, even schuilen voor de sneeuw. Noteer een “straffe quote” die voor jou de Praagreis omschrijft. Antwoorden van leerlingen en leerkrachten: Eentje om in te kaderen! We didn’t realize we were making memories, we just knew we were having fun. Leuk gezelschap, ontspannende reis, maar VEEL te kort! Goh ... iets met een Maitai? Zit je krap bij kas, dan is Praag de perfecte plek voor jou! Het is er extreem goedkoop. Veel te jong en niet mijn type. Als reisleiding kunnen we alleen maar dankbaar zijn voor zo een mooie reis, een prachtige groep leerlingen en begeleiders. Met dank aan Liesbeth Dermaux, Diederiek Lafaut, Valerie Van Kerckvoorde, Frank Verstraeten, Tomas De Jonge, Stefanie West en Timothy Devriendt om alles in goede banen te leiden. Met dank aan Rein en Gontran. Met dank aan de leerlingen om zich zo goed, gedisciplineerd en voornaam te gedragen. En extra dank aan Lena, Hélène, Zoë, Olivier en Alessio voor hun bijdrage aan dit artikel. Stefanie West en Timothy Devriendt

BUITENLANDSE REIZEN

Romereis

Pagina 27


Dag 1: aankomst en eerste indrukken van de stad We zaten al lang uit te kijken naar de Romereis en eindelijk was het zover. Op 8 april, om 4 uur 30 stond iedereen klaar op de parkeerplaats aan onze school. We konden niet wachten om op de bus te stappen en te vertrekken. Ondanks het vroege uur was er al heel wat sfeer op de bus. Iedereen was enthousiast. Op het vliegtuig sloeg de vermoeidheid toe en sliepen de meesten terwijl anderen genoten van het uitzicht. De aankomst bij de camping verliep niet zo vlot. We hadden gehoopt om direct naar onze chalets te kunnen gaan en op ons gemakje te kunnen uitpakken maar door omstandigheden verliep dat anders. We zijn toen, na wat uitleg, met de bus naar het Piazza del Popolo vertrokken. Zoals het echte pelgrims betaamt, betraden wij de eeuwige stad langs de Porta del Popolo. Het eerste wat me opviel aan dat plein was dat het groot en rustig was. Een perfecte plaats om even te ontspannen en te genieten van de muziek die er gespeeld werd. Niet ver vandaar lagen de Pincio tuinen, vanwaar we een prachtig uitzicht hadden over Rome. Het was ook daar dat we onze eerste pizza hebben gegeten. Diezelfde dag nog hebben we een blik geworpen op het Forum Romanum. Daar kun je je echt een voorstelling maken van hoe het vroeger was. Nadat we even halt hielden bij het gigantische monument van Vittorio Emanuele (the wedding cake, het gebit van Rome, de typmachine …), de eerste koning van Italië, zijn we op ons gemakje terug naar de camping vertrokken. Het was een geslaagde eerste dag, een goed begin van de reis. Julie Mattelaer, 5 EMT1 Dag 2: het antieke Rome Dag 2, op naar het amfitheater, beter bekend als het Colosseum. Binnen is het als na een bombardement… waar zijn al die stenen naartoe? Het is moeilijk te begrijpen dat hier zoveel bloed is gevloeid louter tot vermaak. In ieder geval was het er nu zalig toeven onder een stralend blauwe hemel, genietend van het zonnetje! Iets verderop zoeken we de schaduw van enkele bomen op bij de keizerlijke fora, met zicht op de zuil van Trajanus en de markten van Trajanus. Na de keizerlijke fora dalen we af naar het forum Romanum. We ruilen de schaduw opnieuw voor de zon. De gids van dienst brengt ons helemaal in de sfeer.

Hier passeerden trotse Romeinse generaals in triomfstoeten en bouwden keizers triomfbogen, zoals Septimius Severus, ter herdenking van zijn overwinning op de Parthen. Of de boog van Titus, na het neerslaan van de

Pagina 28

BUITENLANDSE REIZEN

Romereis


joodse opstand, met een afbeelding van de zevenarmige kandelaar, als buit naar Rome gebracht. Op de Palatijn liggen schaarse resten van wat ooit megalomane keizerlijke paleizen waren. Wat een zicht moeten de heersers van Rome hebben gehad op het forum Romanum! Hoogtijd voor een eerste groepsfoto! Kijk hoe we staan te blinken voor het eeuwenoude Colosseum. Een andere plek van amusement is het Circus Maximus. Waar vroeger de paarden zeven ronden liepen, deden wij er een kwartje. Op de volgende heuvel gaan we onze eerste kerk binnen: de Santa Sabina uit de vijfde eeuw, de parel van de Aventijn, nog sterk gelijkend op een heuse Romeinse basilica. Wat verderop wacht er een eerste curiosum: een sleutelgat. Geduldig aanschuiven en dan genieten van een uniek zicht op de koepel van het Vaticaan. Zicht op Rome krijgen we ook vanuit het Parco Savello op de Aventijn. Aan de overzijde van de Tiber ligt nu voor ons de sfeervolle wijk Trastevere waar het die avond puur genieten was tijdens een vrije maaltijd in één van de gezellige restaurantjes. Na een deugddoende avondwandeling namen we moe en voldaan de metro en de bus met als eindbestemming onze knusse chalet. Wim De Clerck, leraar Dag 3: het barokke Rome Op dag 3 hebben we de barokke kant van Rome ontdekt. Hierbij hebben we een aantal heel bekende (en ook wat minder bekende) plaatsen in Rome gezien. Zo hebben we de Gesù-kerk bezocht, de moederkerk van de barokarchitectuur, waarnaar alle andere jezuïetenkerken gemodelleerd zijn. Deze kerk heeft een heel sobere, statische gevel, maar met een feestelijk, uitbundig en bewegend interieur wat vooral indruk maakte dankzij het illusionisme in het plafond. Een andere plek die we niet snel zullen vergeten van deze dag, was de Piazza Navona, een sfeervol plein in een ovale vorm, met 3 barokfonteinen (o.a. van de in Rome alom aanwezige Bernini). Op dit plein bevonden zich een grote massa volk en heel veel kunstenaars die aan het schilderen waren, foto’s verkochten, graffitiwerken maakten … Van hieruit hebben we dan ook vrij gekregen om te genieten van de Italiaanse keuken. Vervolgens hebben we het wereldberoemde Pantheon bezocht: een grote ronde (Vervolg op pagina 29)

BUITENLANDSE REIZEN

Romereis

Pagina 29


tempel met ervoor de indrukwekkende Pronaos met 16 granieten zuilen en een reusachtig fronton. Binnenin zie je de variatie waarnaar gestreefd is, maar je oog wordt onmiddellijk naar de grote, ronde koepel geleid met een open oculus. Op deze dag hebben we ook de monumentaalste en meest beroemde fontein van Rome bezocht: de Trevifontein. Dit was wel een teleurstelling aangezien ze volledig achter de steigers weggestoken was voor herstel. We hebben er wel degelijk een muntje ingegooid, maar dan wel zonder dat het in het water belandde … Ook de Piazza di Spagna en de Spaanse trappen zullen we nooit meer vergeten. Op het plein staat een grote fontein in de vorm van een lekkende boot die half onder water ligt in een ondiep bassin. Bovenaan de trappen staat een kerk. De reusachtige trappen zijn een toeristische trekpleister waar er dag en nacht een heel aantal mensen vertoeven. ’s Avonds hebben we gezamenlijk in een gezellig restaurantje gegeten en hierna hadden we vrij. Een aantal van ons is teruggekeerd naar de chalets, een ander deel heeft nog genoten van het nachtleven in Rome. Iedereen ging hier zijn eigen weg. Zo deed de ene een terrasje, de ander ging gewoon nog wat genieten op een pleintje … Rond 23 uur keerden we met de metro terug naar de camping. Het was een dag die de Romereis compleet maakte! Jolien Serneels (5 HUW)

Dag 4: het pauselijke Rome Na een heerlijk ontbijt vertrokken wij vol goede moed richting metro. Die dag stonden ons (opnieuw) allemaal prachtige bezienswaardigheden te wachten. Om te beginnen: de Vaticaanse musea. Hoewel de meesten van ons geen frequente museumbezoekers zijn, denk ik dat wij daar wel nog een paar dagen, al dan niet weken, in rond zouden kunnen lopen. Te midden van de andere prachtige beelden brak voor de 3 latinisten HET hoogtepunt van de week aan: niets minder dan de uitzonderlijk mooie Laocoöngroep toverde een voldane glimlach op hun bruingebrande gezichten. Na enkele buitengewone beelden aanschouwd te hebben, besloten we als een stel schapen achter de kudde aan te hollen richting schilderwerken. Nadat o.a. ‘De School Van Athene’ ons met verstomming had geslagen, dreef de denkbeeldige herder ons verder naar de volgende verbazing. Niet lang daarna zetten wij onze eerste stappen in de Sixtijnse kapel. Geslagen door niet-onderwoorden-te-brengenschoonheid (of misschien wel Gods hand), vervolgden we onze weg. Aangezien het de laatste avond was, en alcohol een godendrank, namen wij die avond in stijl afscheid van onze camping. Ziehier, het einde van een interessante dag 4. Elke Pinoy (5 LWE)

Pagina 30

Romereis

BUITENLANDSE REIZEN


Dag 5:Ostia Antica, dolce far niente en vertrek Twee basilieken, een ruïne en een laatste blik op Rome Onze laatste dag in Rome belooft nog een topdag te worden. We rijden eerst met de bus naar Sint-PaulusBuiten-De-Muren, één van de vier pauselijke basilieken van de stad. De basilica van Sint-Paulus-Buiten-De-Muren lijkt wat afgelegen in vergelijking met het hart van Rome, waar het ene monument tegen het andere staat. Zodra je dichterbij komt, is de omvang van de kerk opvallend. Samen met de bizarre, rechte vorm en de eerder eclectische buitenkant doet de basilica bijzonder lomp aan. De geschiedenis van het gebouw maakt veel duidelijk. Na een zware brand (in 1823) werd de heropbouw onder leiding van paus Leo XII gesteund door omliggende landen en verre, overzeese gebieden, die elk ornamenten of bijdragen schonken. Binnen wordt je aandacht onmiddellijk naar achter en naar boven getrokken, omdat er zo veel leegte is op ooghoogte in de buurt van de ingang. En starend naar de cassettes op het plafond vertelt iemand ons dat binnen een paar pausen de wereld vergaat … In de hoop dat deze Apocalyps nog niet voor direct is, zetten we onze weg verder richting Ostia. Ostia was in de Romeinse tijd de belangrijkste zeehaven die Rome met de rest van de wereld verbond. Nu is de zee er in de verste verte niet meer te zien, maar het is nog steeds een fantastische site. Je wandelt door een poortje en loopt plots over een gegroefde, hobbelige weg uit een ver verleden: de decumanus maximus. Karrensporen zijn nog zichtbaar. We worden eropuit gestuurd, zogezegd voor een zoektocht, maar dat is alleen zodat je weet waar je naartoe moet om de mooiste plekjes te zien. Zoals de thermen van Neptunus, met een mozaïek, nee, dè mozaïek van Neptunus met zijn zeepaarden. Het is

een elegant en dynamisch kunstwerk dat in zijn gloriedagen fenomenaal mooi moet geweest zijn. En het is nog steeds mooi, historisch mooi, op een manier die alleen toeristen begrijpen. Het zondagvoormiddaglicht doet het stof op de witte tegeltjes (sinds menig jaar niet meer zo wit) glinsteren.

Na de middag begint voor velen de grote souvenir-hunting. Maar een aantal van ons hebben andere plannen … Aan de Engelenburcht worden we afgezet voor een vrije namiddag. Wij reppen ons - spurten, sprinten, rennen, want er is niet veel tijd - naar het Vaticaan om de basiliek te zien die de dag voordien zijn deuren gesloten hield op dat uur. Ons aantal is klein (we zijn met z’n vieren), misschien een voordeel om je door (Vervolg op pagina 31)

BUITENLANDSE REIZEN

Romereis

Pagina 31


de massa mensen heen te wurmen. Op het SintPietersplein kijken grote, grootse en monumentale beelden op ons neer met een verheven waardigheid als om te zeggen: "Ach, sterveling." We herhalen nog wat feiten over het plein terwijl we half gehaast, half berustend staan te wachten in de rij. Alles is zo onderling in verhouding dat de grootte van de basiliek van op een afstand haast niet in te schatten is. Door de lens van de camera kun je, als je helemaal inzoomt, nog net mensen zien staan op de koepel. De binnenkant is geweldig, hoog, lang, breed, diep en imposant. Het mooiste zijn de lichtbundels, die als stromen goud naar binnen vallen, en de beelden, van onvoorstelbare afmetingen, die licht en sierlijk aan de wand hangen of statig in nissen staan. De piéta van Michelangelo slaat het komen en gaan van nederige bezoekers gade. We moeten ons haasten naar de koepel omdat het al vijf uur is. Ik heb het kaartje bewaard waarop staat dat we a piedi naar boven zijn gegaan. Van daarboven heb je het mooiste uitzicht over de stad. Nadat we voor de laatste keer de beste gelateria van Rome zijn binnengestapt die weliswaar niet op onze weg lag, maar we hebben met plezier een omwegje gemaakt - wandelen we over de Ponte Sant’Angelo in de richting van de bus. Traag, warm en met diepe genegenheid voor deze stad, die het langzaam kloppend hart is van onze westerse cultuur. Sarah Vervalcke, 5 LWI

Extra: Rome-etentje Met heimwee blikken we terug op een schitterende, interessante, zonovergoten reis. Om de sfeer nog eens op te snuiven was er dinsdag 19 mei een ‘Romeinse avond’ op school, met aperitiefje, een heerlijk pastabuffet en een dessertje, afgesloten door een prachtige fotoreportage van mr. De Clerck.

Pagina 32

BUITENLANDSE REIZEN

La vie en rose à Paris


Ja, dat was het zeker en vast: «La vie en rose»! Toen 4STW begin dit schooljaar aan Sylvie Boonen en mij vroeg om voor hen een “eindejaarsreis” te organiseren, hadden we nooit kunnen bedenken dat dit ook voor ons zo een ontspannende, aangename en plezierige reis zou worden. Paul De Loore slaat de spijker op de kop als hij ons na drie dagen terugziet aan de Opéra Garnier want hij ziet duidelijk dat wij er zo uitgerust, voldaan en ontspannen uitzien. En toegegeven, wij zijn meer ontspannen dan voor het vertrek. Dat kan alleen maar bevestigen dat dit - op alle vlakken - een heel mooie reis was: de leerlingen hebben genoten van elke seconde, wij ook, we hebben rondgewandeld doorheen het prachtige Parijs, nieuwe pleintjes ontdekt, meegezongen met straatartiesten, kunst aanschouwd in het Louvre, als echte Parijzenaren op de trappen van La Basilique de Sacré Coeur genoten van het fraaie uitzicht, langs de Seine gekuierd naar de Eiffeltoren toe, gepicknickt in Les Jardins des Tuileries, creativiteit opgesnoven bij de kunstenaars op Montmartre, de stilte aanvaard op Père Lachaise, watertandend gekeken naar de verschillende verdiepingen in Galeries Lafayette en genoten van een fonkelend “Paris by night”. Wat wenst een mens nog meer? Charlotte Haeck, leerkracht Hier een aantal indrukken van onze leerlingen … Parijs was echt een reis om nooit te vergeten voor mij! Samen al zingend door Parijs, al was het soms al roepend ook ... Door Parijs is de band met onze klas nog hechter geworden. De uitstappen waren super. De dagen gingen zo snel voorbij. Ik heb me zo goed geamuseerd met alles wat we gedaan hebben! Om het kort te houden, de reis was echt de beste reis die ik mij kon wensen! Het was geweldig! Marthe Sterckx Zo een reis maak je alleen mee met mensen waar je iets om geeft, het was een ongelooflijke belevenis om samen de verlichte stad te verkennen. Een reis die ik zeker en vast nog eens zou willen overdoen! De momenten die we hebben meegemaakt, zijn momenten die ik niet snel zal vergeten! Het zingen alsof ons leven er van afhing bijvoorbeeld of op de foto gaan met alle schattige Chinezen of ook de dingen die we bezocht hebben. En samen onder de Eiffeltoren lopen, is een herinnering die ik zal blijven koesteren. (Vervolg op pagina 33)

BUITENLANDSE REIZEN

La vie en rose à Paris

Pagina 33


Onze klas is nog meer naar elkaar toegegroeid, en onze band is sterker dan ooit tevoren! Het zal zeer moeilijk zijn om afscheid te nemen en we hopen elkaar nog veel te zien in de toekomst! Eva Roosen Parijs was ongelofelijk. Ik vond alles super tof, maar het leukste was het zingen met de straatmuzikanten. Zo'n reis zal ik nooit meer meemaken met deze lieve klasgenoten! Bedankt voor deze ongelooflijke ervaring mevr. Haeck en mevr. Boonen. Yousra Saidi Parijs is één van mijn mooiste reizen die ik al heb gemaakt, vol mooie herinneringen! Samen zingen op de trappen van Montmartre en het plein van Centre Pompidou, is mij het meeste bijgebleven, ook de muur waarop in alle talen 'ik hou van jou' stond geschreven was heel mooi. Het waren 3 zeer leuke dagen, en onze klas is nog hechter geworden! Een hele mooie reis die me voor altijd zal bijblijven! 100 maal dank aan mevrouw Haeck en mevrouw Boonen! Nona Buysse Ik vond Parijs ongelooflijk leuk! Onze klas is nog hechter geworden en we leerden mevrouw Haeck en mevrouw Boonen op een andere manier beter kennen. Het Louvre vond ik best interessant en dat heb ik niet vaak bij musea. De vele zangtalenten die ontstaan zijn door onze stem te laten horen in Parijs, dat was magnifiek. Deze reis ga ik niet snel vergeten! Ninke Van Holderbeke Parijs was super leuk. 's Morgens toen we vertrokken, zat de ambiance er al in. Iedereen was dol enthousiast. De eerste dag zijn we naar het Louvre geweest en hebben we de Mona Lisa bezocht. De volgende dag hebben we een grote wandeling gemaakt naar de muur waar 'ik hou van jou' in alle soorten talen staat, naar de plek waar allemaal schilders samenkomen en hun schilderijen tentoonstellen en portretten maken van mensen. We hebben ons ook geamuseerd met de mensen op de trappen van de Sacré Coeur. We zongen voor heel Parijs. De Eiffeltoren was prachtig in het licht, maar was nog mooier in het donker. In Parijs hebben we zoveel gedaan, gezien, meegemaakt. Het zijn drie dagen om nooit te vergeten! Astrid Van den Abeele Wat ik heel leuk vond was toen we samen zongen, in de bus, op straat ... Eerst hebben we het Louvre bezocht en ik ben toch wel blij dat we de Mona Lisa gezien hebben. Er stond veel volk maar het was de moeite waard. De kamers waren in orde, het ontbijt was super lekker! Wat ik heel leuk vond, was de 2de dag, dat we bij Montmartre zongen en we België bekend hebben gemaakt met het Belgische talent. Ik vond het super om de Eiffeltoren in het echt gezien te hebben. De derde dag was ook tof en ik vond het heel leuk om in Les Galeries Lafayette te lopen en eens al die dure kleren te bekijken. Bedankt om deze super mooie reis voor ons te organiseren! Jolien Goedertier

Pagina 34

Griekenland

BUITENLANDSE REIZEN


Er werd ons een prachtige reis beloofd dit jaar. Die hebben we gekregen. Natuurlijk waren er, zoals die er in elke reis zijn, een paar moeilijkheden. De regen, bijvoorbeeld, of iemand die zijn identiteitskaart verloor en zelfs iemand die besloot zijn bril cadeau te doen aan de Middellandse zee. Maar deze kleine dingen wogen niet op tegen alles wat wél fantastisch was aan onze reis. Het gezelschap, bijvoorbeeld. Dat moest ook wel, als we voor een derde van de tijd allemaal samen in een bus werden gepropt. Maar na elke rit waren we elkaar toch een beetje beu gezien en besloten in kleinere groepjes te gaan eten (en misschien ook om meer praktische redenen), ofwel in een typisch Grieks restaurantje met gerechten als Moussaka, Saganaki, Spanakopita en andere tongbrekers, ofwel om stiekem een McDonalds binnen te sluipen (hoewel dat eerder een rariteit was). Niet alleen van het eten werd er genoten. Na een lange dag stevig doorstappen en cultuur opsnuiven kon er altijd wel nog een drankje in. Op café dus. Misschien heeft niet iedereen zich gewaagd aan de Ouzo, maar er was natuurlijk ook nog altijd Mythos, Grieks bier, of gewoon een colaatje. We hebben misschien niet altijd stralende zon gehad, maar wanneer we dat wel hadden, was het uitzicht adembenemend. Diepe dalen en hoge bergen, uitgestrekte stranden en diepblauwe zeeën zodat je soms nauwelijks kon geloven dat wat je zag écht was en niet slechts een advertentie in een folder of op tv. Maar we reisden in de eerste plaats niet naar Griekenland voor het mooie weer, het lekkere eten of het gezelschap. Dat vind je tijdens andere reizen ook vaak. In de eerste plaats gaat het zesde jaar elk jaar opnieuw naar Griekenland omwille van de cultuur. Al vanaf dag één konden we indrukwekkende, meer dan 2000 jaar oude ruïnes bewonderen. Er is nog steeds een groot verschil tussen de afbeeldingen die we in esthetica zien, en er in levende lijve met open mond mogen naar staren. Ook voor de bijhorende musea hadden we vaak graag nog wat meer tijd gehad. Gelukkig kregen we veel vrijheid om zelf nog de steden te gaan verkennen. Al bij al een reis om nooit meer te vergeten en om zeker aan de andere jaren aan te raden. De perfecte reis als afsluiter voor zes jaar SJC. Roxane Van Overloop (6GL)

SPORT

Klassencompetities campus Visitatie

Pagina 35


Nog net voor de herfstvakantie gingen we van start met negen ploegen/klassen uit de tweede graad, verdeeld over drie poules. In elke poule domineerden de vierdejaars: zij zijn niet alleen gemiddeld genomen groter en sterker, ze combineerden ook beter. De drie poulewinnaars bekerden verder. Begin maart werd de laatste wedstrijd van de winnaarspoule gespeeld en het was duidelijk dat 4 ECA2 + ECB winnaar zou worden van deze klassencompetitie, hoewel het toch maar een nipte zege werd tegen 4 WET 2 (5-4). Daarna was de derde graad aan de beurt. Helaas was er vanuit deze groep weinig animo voor dit jaarlijks terugkerend sportevenement. Vijf ploegen, aangevuld met de winnaar van de tweede graad, waarvan drie ploegen zesdejaars. Door hun overvolle feestagenda stuurden zij ook vaak hun kat, waardoor de competitie niet geheel correct verliep. Uiteindelijk zijn er toch spannende kruisfinales gespeeld; en een meer dan spannende finale tussen 5 EMT 2 + EWI (wonnen van 4 ECA 2 + ECB) en 5 WEWI 1(wonnen van 6 LWI + LWE + LMT). De economiestudenten waren tijdens deze, naar een climax stijgende finale vooral aangewezen op achtervolgen, tot plots, diep in de blessuretijd, de gelijkmaker viel door Olivier Vissers (een aanstormend talent; menig scout staat hiervoor in de rij). Door het organiserend comité werd beslist de wedstrijd te verlengen met maximaal vijf minuten of tot de Golden Goal zou worden gescoord. En zo zie je maar, de onvermoeibare Alessio Schepens besliste de wedstrijd. 5 EMT 2 + EWI werd zo de nieuwe kampioen van SJC. Proficiat aan Aykut, Ronny, Torsten, Dries, Alessio, Olivier en Nathan (coach). Na een kleine queeste via Facebook, door een bereidwillige collega die haar account hiervoor ten dienste wou stellen, is de wisselbeker teruggevonden en zal eerstdaags 5 EMT 2 + EWI prijken op de zijkant van de sokkel. Bij deze wil ik ook collega Dieter Dhondt bedanken voor de arbitrage van de helft van de wedstrijden. Harald Hacquaert, leraar

Pagina 36

SPORT

Klassencompetities campus Heiveld


Naar jaarlijkse gewoonte was er ook dit jaar een klassencompetitie minivoetbal. In het eerste en het tweede trimester namen alle eerstes en alle tweedes het tegen elkaar op, elk in verschillende poules van drie klassen. De winnaar van elke poule stootte door naar de prestigieuze Champions League van campus Heiveld. 1KSb, 1MWa en 1MWd kwamen als winnaar uit de poulefase en mochten onderling bepalen wie zich tot kampioen van de eerstejaars mocht kronen. 1MWd trok aan het langste eind en mag zich voortaan de beste minivoetbalploeg van de eerstejaars noemen. Benieuwd of ze dat volgend jaar kunnen bevestigen en de leerkrachten mogen uitdagen in een onderling duel. Afspraak in 2016! Bij de tweedejaars werd de titel beslecht tussen 2Lb, 2MWc, 2MWe. In het laatste duel tussen 2MWc en 2MWe had 2MWc genoeg aan een gelijk spel.

2MWe moest winnen om de kampioenstitel binnen te halen. 2MWc leek aan het langste eind te trekken maar in een zinderend slot wist 2MWe toch de winning goal te maken. In de resterende 30 seconden konden de leerlingen van 2MWc het tij niet meer keren en mocht 2MWe de viering inzetten. De verdiende kampioen mocht zich opmaken voor de galamatch tegen de leerkrachten. De sporthal zinderde en was bijna te klein voor de talrijk opgekomen supporters. Na een spannende start van de galamatch konden de leerkrachten de score uitdiepen tot 3-0 in hun voordeel. Een vertekend beeld want de leerkrachten hadden het knap lastig tegen de sterke ploeg van 2MWe. De jongens van 2MWe, met Lars en Demircan als absolute uitblinkers, lieten de leerkrachten zweten maar geraakten niet verder dan een 7-4 in het voordeel van de leerkrachten. Mr. Gentier, mr. Bavré, mr. Van Aert, mr. Van Hijfte en mr. Teurrekens hielden opgelucht adem. Het is nu al zeker dat er bij de jongere generatie van 2MWe meer talent rondloopt dat de leerkrachten binnen een paar jaar van het kastje naar de muur zal voetballen. Van harte proficiat aan 1MWd en 2MWe! Jan Teurrekens, leraar De spannende wedstrijd was live te volgen op radio St.-Jans.

PERSONALIA

Afzwaai personeelsleden

Pagina 37


SJC zwaait dit jaar uitzonderlijk veel collega’s de schoolpoort uit. Het zou iets met leeftijd te maken hebben, al kunnen we dat in het geval van Martine Minnaert, Marijke Devos, Kathleen Van de Vijver en Micheline Demol moeilijk geloven. Zeker niet als we de dames plannen horen smeden voor het naschoolse leven. Tijdens hun laatste les kregen zij onverwacht bezoek van het directieteam, een beetje ter controle - we zouden hen niet kennen, zeker - maar vooral met een bloemetje als blijk van waardering voor hun jarenlange inzet. Mieke Roete en Greta Van de Moortel stopten al in december. Met de geplande hervormingen hing hunTBS58+ tot eind december aan een zijden draadje en zo werd hun laatste les helaas niet op foto vastgelegd. Op het personeelsfeest in september zullen de zes dames uitvoerig gevierd worden. We beloven u alvast een goedgevulde rubriek Personalia in het decembernummer van de SJCourant!

Pagina 38

PERSONALIA

Vraagstaart Marijke Devos (lerares Nederlands-Engels CV)


Hoe herinner je je eigen schooltijd? Ik heb goede herinneringen overgehouden aan mijn eigen schooltijd. Ik herinner me vooral de kameraadschap onder vriendinnen, de weerbarstigheid naar het schoolsysteem toe (ik zat in een uniformschool en wat is er heerlijker dan af en toe eens de regels te overtreden?), de interessante literatuurlessen Nederlands en Frans. Ik kijk er met plezier op terug. Wat zie je als een positieve verandering in de scholen of in het onderwijs in vergelijking met je eigen schooltijd? Het feit dat het er allemaal wat losser aan toe gaat, dat de afstand tussen leerlingen en leerkrachten kleiner is geworden, dat leerlingen met allerlei vragen naar ons kunnen komen, dat er over gelijk welk onderwerp kan gepraat worden. Zijn er ook veranderingen of evoluties die je betreurt? Het zal wel te maken hebben met onze veranderende maatschappij, maar leerlingen kunnen zich nog moeilijk vastbijten in iets, zijn heel vlug afgeleid, haken vlug af. Het lijkt wel of een leraar een ‘entertainer’ moet zijn om de aandacht vast te houden. Aan de andere kant is het ook zo dat ik als leerkracht bepaalde leerstofonderdelen ‘moet’ geven die ik zelf niet zo interessant vind. Wie of wat bepaalde je keuze voor een job in het onderwijs? Ik moet eerlijk toegeven dat ik er ben in ‘gerold’. Toen ik pas afgestudeerd was, was het ook crisis en waren de jobs schaars. Je was al blij dat je ergens werk vond. Welke emoties overheersen als je terugkijkt op je eigen onderwijsloopbaan? Ik ben vooral dankbaar. Ik heb zoveel mooie jaren achter de rug met toffe leerlingen en collega’s. Welke gebeurtenis of ervaring uit je onderwijscarrière zal je bijblijven? De eerste jaren waren toch wel moeilijk. Als ‘groentje’ moet je toch je weg zoeken en het blijft hard werken. De meeste mensen staren zich blind op de vakanties van het onderwijzend personeel maar je moet vaak heel veel voorbereiden. Ik heb het vooral moeilijk gehad toen mijn eerste school (Sint- Salvator) ophield te bestaan en ik naar SintJan- Berchmans werd gereaffecteerd. Ik kreeg er te maken met een echte collegementaliteit en voelde me onzeker en wat verloren. Ook het fusiejaar was niet gemakkelijk. De leerlingen waren toen opstandig en heel kritisch. Heb je ooit gedroomd van een andere job? Nu denk ik: ik zou wel een goede interieur- of zelfs tuinarchitecte geweest zijn, of zelfs meubelmaker. Antiquair lijkt me ook wel iets. Ik heb altijd iets gehad met het verleden, en met bloemen en planten. Wat weet je het meest te waarderen bij jonge mensen? Hun enthousiasme, eerlijkheid, hun gevoel voor humor, kritische houding. Dat werkt aanstekelijk.

PERSONALIA

Vraagstaart Marijke Devos (lerares Nederlands-Engels CV)

Pagina 39


Wat ergert je het meest bij jongeren? Ik erger me niet vaak aan jongeren. Misschien één ding: soms is de beleefdheid ver te zoeken. Ik erger me meer aan leeftijdgenoten die kankeren op jongeren. Hoe en waar kom je het meest tot rust? Ik lees graag en veel. In een boek kan ik mezelf verliezen en dat werkt ontspannend. Daarnaast ben ik graag ‘met mijn handen bezig’. Koken, tuinieren, ik doe het heel graag. En mijn hart ligt in het Franse Zuiden. Daar kom ik pas tot rust. Welke karaktertrek van jezelf zou je het liefst wegtoveren of wijzigen? Ik kan nogal explosief zijn. Wat is je favoriete tijdsbesteding? Zoals ik al vermeldde, lezen. Daarnaast ga ik graag eens naar een jazz- of ander muziekoptreden, bezoek ik geregeld een tentoonstelling in binnen- of buitenland en ga ik graag met vrienden op stap voor een drankje en een hapje.

Wat betekent een ‘ideale’ vakantie voor jou? Een combinatie van lezen, luieren, een marktje doen, aperitieven en lekker koken, tijd maken voor geliefden. Waar zou je het liefst willen wonen indien je kon kiezen? Ik woon graag waar ik nu woon. Ik ben verknocht aan mijn huis en tuin. Wat is je grootste toekomstdroom? Ik ben iemand die geleerd heeft van in het nu te leven. Ik plan dus weinig of niet. Wat zou je anders doen indien je de klok even kon terugdraaien? Ik denk niet dat ik het anders zou doen. Een mens handelt altijd zoals hij denkt dat hij moet handelen. Fouten maken hoort daarbij.

Pagina 40

PERSONALIA

Vraagstraat: Martine Minnaert (lerares godsdienst CV)


Hoe herinner je je eigen schooltijd? Het zijn vooral de bijzondere leerkrachten die in mijn herinnering zitten. Mensen die me geïnspireerd hebben om mijn eigen levenskeuze te bepalen. In het middelbaar was de vriendschap met de 6 internen uit mijn klas heel erg belangrijk. We hebben daar op onze school en in het internaat een nieuwe wind laten waaien, je kunt het de eerste leerlingenraad noemen. Jaarlijks komen we nog samen met de vriendinnen van toen.

Wat zie je als een positieve verandering in het onderwijs in vergelijking met je eigen schooltijd? De inspraak van de leerlingen. Ikzelf had weinig moeite met wetten en regels maar als ik het nu bekijk hadden we toch weinig vrijheid en dit op alle vlakken. Ook het gemengd onderwijs, zolang men daar dan ook zichzelf kan en mag zijn. Zijn er ook veranderingen of evoluties die je betreurt? Ik heb me in mijn ganse loopbaan gelukkig gevoeld. Als ik dan wil spreken over mijn vak is er inderdaad een enorme verandering te voelen. Toen ik begon, was het schoolleven doordrongen van Christelijke waarden bij personeel en leerlingen. Later kwam de protesttijd, het zich afzetten. Gelukkig mag ik nu de ontvankelijkheid en de openheid van vele leerlingen voelen, zalig is dit. Wie of wat bepaalde je keuze voor een job in het onderwijs? Ik ben altijd een beetje een leiderstype geweest. Ik wou al heel vlug iets betekenen binnen een groep van mensen. Dus … logisch gevolg daarvan. Ik wil ook twee mensen noemen die een heel grote rol hebben gespeeld in mijn keuze voor leerkracht godsdienst. Juffrouw Anna van wie ik les van kreeg in het 6de leerjaar Juffrouw Ann van wie ik in het 5de en 6de middelbaar godsdienst kreeg. Bij haar ben ik dan ook 2 jaar op kot geweest tijdens mijn hogere studies godsdienstwetenschappen in Gent. Misschien is het ook een familietrekje, 3 van de 5 kinderen uit ons gezin vroeger staan in het onderwijs. Met welk gevoel kijk je terug op je eigen onderwijsloopbaan? Ik denk wel dat ik een goede band had met de leerlingen, ik heb hen altijd graag gezien, ik durfde hen altijd aanzetten, oproepen om na te denken, te luisteren, te onderwijzen in iets wat meer is dan theorie, nl. een persoonlijke God. Ik heb ook getoond dat mijn woorden overeenkomen met mijn daden. Ik denk dat ze dit waarderen en daarom ook altijd ja hebben gezegd als ik nog maar eens een uitnodiging tot bezinning, studie of inzet naar hen stuurde.

(Vervolg op pagina 41)

PERSONALIA

Vraagstaart: Martine Minnaert (lerares godsdienst CV)

Pagina 41


Welke straffe / ingrijpende / aangrijpende gebeurtenis uit je onderwijscarrière zal je altijd bijblijven? Dit hangt natuurlijk samen met mijn vak. De 40 jaar lange inzet van de school en leerlingen voor het goede doel zoals Welzijnszorg en Broederlijk Delen. (Had ik maar eens de som bijgehouden van onze giften!) Bij het begin van mijn loopbaan de vele vieringen rond Kerstmis en Pasen. Ik speelde toch zo graag toneel met de leerlingen, ik zong toch zo graag met hen in vieringen, luisterde zo graag naar mensen die kwamen getuigen over hun geloof, enz. Heb je ooit gedroomd van een andere job? Neen, nooit, echt niet. Wat weet je het meest te waarderen bij jonge mensen? Hun openheid, het willen luisteren naar andere meningen. Eigenlijk staan ze allen achter diepe vrede voor elkeen. Daarnaast hun inzet voor het goede doel. Wat ergert je het meest bij jongeren? Dat niet iedereen de vele kansen benut die hij heeft. Tegenwoordig het onpersoonlijk contact met elkaar. De vele uren die ze besteden aan computer en andere toestellen, vooral de lichte verslaving bij sommige jongeren. Hoe en waar kom je het meest tot rust? In de tuin, eerst wat met de handen in de aarde zitten, ook genieten van de levenscyclus en niet vergeten zalig liggen zonnen. Geef me dan een goed boek en ik ben gelukkig. In een religieuze viering meezingen en bidden, luisteren en groep vormen. Zo ben ik gelukkig. Op de fiets, ’s morgens op weg naar school en om 4 uur terug naar huis geeft me de nodige energie en rust. Wat is je grootste toekomstdroom? Een reis naar Israël. Ik wil er in de voetstappen van Jezus gaan lopen. Mijn levensboek de bijbel beter kunnen kaderen. Voor elk van mijn 3 kinderen een gelukkig, gezond, liefdevol leven.

Pagina 42

In memoriam Giovany Muñoz

PERSONALIA


Op 21 mei 2015 vernamen we het plotse overlijden van onze klusjesman Giovany. Hij was bij ons aan de slag sinds 2007. Van onze school zei hij steeds dat het zijn nieuwe familie was. Hij was een vriendelijke en altijd dienstvaardige klusjesman, die elke vraag om hulp graag beantwoordde met “zal ik doen”. We zullen hem zeker herinneren als een man met een groot hart.

“Het verhaal van een reiskoffer” was de titel van de opdracht van het eindwerk geschiedenis voor de leerlingen van 6 Humane wetenschappen. De leerlingen moesten een persoon interviewen die uit zijn land geëmigreerd was. Bedoeling was de redenen van emigratie te onderzoeken en tegen een historische achtergrond van het emigratieland te plaasten. In die zin beslisten Elien Gelan en Chloé Deléhouzée om Giovany, van Colombiaanse afkomst, te interviewen. Hieronder enkele fragmenten uit dit interview. We hebben vernomen dat je Colombia verlaten hebt. Waarom? Daar waren eigenlijk twee redenen voor: een familiale en een veiligheidsreden. In Colombia had ik een vrouw leren kennen, zij had 3 kinderen uit een vroeger huwelijk. De vader was gedood. Door de moeilijke leefomstandigheden als alleenstaande moeder had ze haar jongste zoontje van 6 jaar meegegeven aan haar zus. Die zus moest het land uitvluchten, maar mijn vrouw wist niet waar ze naartoe was. We zijn toen op zoek gegaan naar haar zus en het zoontje. Na lang zoeken zijn we te weten gekomen dat ze in België verbleven. Mijn toenmalige vrouw heeft na lang sparen een vlucht geboekt naar België samen met de twee andere kinderen. In Colombia heb ik een tijd later een nieuwe vrouw leren kennen. Met haar heb ik één dochter. Maar om(Vervolg op pagina 43)

Pagina 43

PERSONALIA

In memoriam Giovany Muñoz


dat ik nog altijd getrouwd was met de vrouw in België, kon ik voor twee maanden naar België komen. Daar heb ik wel drie jaar voor moeten sparen. Omdat mijn vrouw in België woonde, kon ik ook asiel krijgen. Dit was voor mij fantastisch nieuws. De tweede reden was de gevaarlijke politieke toestand in Colombia. Die was zo slecht waardoor de leefomstandigheden er bijna niet houdbaar waren, zeker niet voor een alleenstaande vader met een dochter. Er was een enorme werkloosheid en het was er bovendien heel gevaarlijk. Op straat ben ik meerdere malen overvallen. Daar heb ik verscheidene verwondingen aan overgehouden: schotwonden, messteken en littekens aan mijn oog en borstkas. Hoe verliep alles toen je in België aankwam? Ik was een week in België en ik ben meteen Nederlandse les gaan volgen. Niettegenstaande de lessen blijft Nederlands spreken en verstaan nog altijd heel moeilijk voor mij. Het OCMW heeft mij ook twee jaar lang geholpen. Ik kreeg financiële bijstand en kon opleidingen volgen. Zo kon ik een opleiding-stage volgen van enkele jaren op het Sint-Janscollege. De leefomstandigheden zijn hier zo veel beter. Anderzijds was ik ook droevig. Ik had alles en iedereen achtergelaten: familie, vrienden … Ik kende hier eigenlijk niemand. Je woont en werkt nu in België. Kan je wat verduidelijking geven over wat je doet, hoe je leven verloopt … Ik werk nu nog altijd op het Sint-Janscollege, campus Heiveld. Ik werkte er eerst deeltijds, maar nu al vier jaar voltijds. Deze school voelt voor mij dan ook aan als mijn familie. Ze hebben me met open armen ontvangen en helpen me met allerlei zaken. Ook met zaken die niets met de school te maken hebben. Enkele jaren geleden is mijn dochter uit Colombia kunnen overkomen. Ik heb haar hier helemaal alleen opgevoed en heb er alles aan gedaan om haar te kunnen laten studeren, waardoor ik het nooit breed heb gehad. Ze is verpleegster en woont nu in Brugge met haar vriend. Geregeld stuur ik geld naar mijn hoogbejaarde moeder in Colombia; mijn vader is vorig jaar overleden. Ik heb nog altijd veel heimwee naar Colombia, vooral naar mijn familie. Ik hoop ooit genoeg te kunnen sparen om een vliegtuigticket te kunnen kopen om mijn familie daar te gaan bezoeken.

Elien Gelan (6HUW)

FAMILIENIEUWS

Familienieuws

Pagina 44


Geboorten Jade, dochtertje van Annelies De Baere en Piet Van De Velde, kleindochter van Veerle Verbeke (lerares CV) - 14 april 2015 Nikolaï, zoontje van Femke Verfaillie (6LMT 2003) en Nathan Bijnens, kleinzoon van Katrien De Meulenaere (secretariaatsmedewerker CV) - 25 april 2015 Lea, dochtertje van Lise Opsomer (lerares CV/oud-ll. SJB 6LMT 2000) en Steven Van Acker - 7 mei 2015 Fena, dochtertje van Stefanie West (lerares CV/oud-ll. 6WEWI 2004) en Tomas De Jonge - 18 mei 2015

Overlijdens Mevrouw Marie-Rose Exsteen, schoonmoeder van Jef van Bemmel (oud-directeur SJC) en moeder van Anne-Marie Liétar (oud-secretariaatsmedewerker CH) - 17 april 2015 Dany Bavré, vader van Tim Bavré (secretariaatsmedewerker CH) - 28 april 2015 Eerwaarde Zuster Hilda Maria Schotsaert, directrice op rust O.-L.-Vr.-Visitatie Humaniora - 29 maart 2015 De heer Juliaan Van Rysselberghe, grootvader van Ronny Van Rysselberghe (5EMT2) - 12 april 2015 De heer Octaaf De Vreese, grootvader van Zita Sennesael (3 ECA2) - 13 april 2015 Mevrouw Elza De Vuyst, moeder van Mieke Roete (oud-lkr SJC) - 17 april 2015 De heer Roger Boone, grootvader van Joren Somers (leraar CV) - 20 april 2015 Mevrouw Rachel De Gelder, grootmoeder van Veerle Block (lerares CV) - 25 april 2015 De heer Achiel Lippens, grootvader van Eveline Lippens (secretariaatsmedewerker CV) - 2 mei 2015 Mevrouw Viviane Ruys, oma van Emiel Ruys (2MWd) – 5 mei 2015 De heer Raoul Droesbeke, grootvader van Els Hertoghe (5 HUW1) - 21 mei 2015 De heer Giovany Muñoz, onderhoudspersoneel CH - 21 mei 2015 Mevrouw Marie-Josephe Van de Putte - grootmoeder van Hanne (3 HUW1) en Lowie Piro (3 ECA1)

Ellen Malfliet, zus van Eva Malfliet (3HUW1), dochter van Geert Malfliet (coördinerend directeur SG/oudll. SJB 6WA 1980) en Kathleen Vandriessche - 18 juni 2015

EDITORIAAL 3. BUITENLANDSE REIZEN Op de latten in Passo de Tonale Praagreis Romereis La vie en rose à Paris Griekenlandreis

Recommend Documents