Editoral p. 5. Gangster gevraagd p Hoogstraten p De stoof ronkt p jaar - 90 ans p La Prestige p

Citroglycerine Editoral

p. 5

Gangster gevraagd

p. 6 - 7

Hoogstraten

p. 8 - 11

De stoof ronkt

p. 12 - 14

90 jaar - 90 ans

p. 15 - 22

La Prestige

p. 24 - 29

EuroCitro 2009

p. 30

CX

p. 32 - 35

Ditjes en datjes / Ceci et cela

p. 38 - 40

Kalender / Calendrier 2009

p. 45

3

Citroglycerine / N° 95 / 2009

Président / Voorzitter: • Marc Stelleman – rue du Poirier 11 B – 7191 Ecaussines-Lalaing Tél.: 067/33.04.87, gsm: 0477/72.34.71 / e-mail: [email protected] Ondervoorzitter / Vice-Président: • Paul Depoorter, Diksmuidse Heerweg 394, 8200 St.Andries-Brugge. Tel.: 050/39.74.60, gsm: 0477/41 25 85 / e-mail: [email protected] • Jean-Marc Ancion, Rue Vinave 67 - 4460 Grâce-Hollogne. Tél.: 04/233.49.61, gsm 0475/52.78.46 / [email protected] Penningmeester / trésorier: • Wouter Couché Serpentsstraat 119, 9700 Oudenaarde-Eine. Tel.: 055/30 47 90, Fax: 055/30 47 70 / e-mail: [email protected] Secretaris / Secrétaire: • Walther Apers, Savooistraat 128, 9600 Ronse. [email protected] Tel.: 055/30.40.50, gsm: 0475/800.845 Redactie / Redaction Citroglycerine: • Marc Roelandt, Rédacteur en chef / Hoofdredacteur d'Overschielaan 29 - 1850 Grimbergen. Tel. & fax: 02/269.86.48, gsm: 0472/903.908 / e-mail: [email protected] • Günther H. Götzfried, redacteur / [email protected] gsm: 0478/377.976 mail uw teksten naar / envoyez vos textes à: [email protected] Clubshop: • Annie Verstraete [email protected] gsm: 0479/39.57.40 Ontwerp en opmaak / Création et mise en page: • Leo Van de Velde Tel.: 0486 96 56 56 / e-mail: [email protected] Website: www.dssmclub.be • Vincent De Potter, webmaster, Oude Houtlei 142, 9000 Gent. Tel.: 0476/31.87.29 / [email protected] Technisch raadgever / Conseiller technique • fr. Carl Dufays: Tél.: 071/52 21 34 ou gsm: 0479/202 602 / [email protected] • nl. Gunter Temmerman: Tel.: 015/41 91 97 ('s avonds) Regionale verantwoordelijken / Responsables régionaux: • Antwerpen: Günther Götzfried, 03/449 11 56 • Brabant: Marc Roelandt, 02/269 86 48 • Hainaut-Namur: Carl Dufays, 071/52 21 34 • Liége-Luxembourg: Jean-Marc Ancion, 04/233 49 61 • Limburg: Jurgen Stelten, 011/66 28 50 / [email protected] • Oost-Vlaanderen: Vincent De Potter, 0476/31.87.29 • West-Vlaanderen: Paul Depoorter, 050/39 74 60 Het jaarlijks lidgeld voor 2009 bedraagt 40 Euro, na 1 juli 20 Euro. Te storten op KBC rek.nr.: 738-1113031-75 van DS/SM Club Belgium. La contribution annuelle pour 2010 s’élève à 40 euros (20 euros dès le mois de juillet) à verser au compte du KBC: 738-1113031-75 du DS/SM Club Belgium. IBAN: BE05 7381 1130 3175 / BIC: KREDBEBB Overname van artikels toegestaan mits bronvermelding. De artikels in Citroglycerine verbinden slechts de schrijvers ervan. Reproduction d’articles possible en mentionnant la source. Les articles dans le Citroglycerine n’engagent que leurs auteurs. Wie doet wat / qui fait quoi spécifiquement? Classic Car Insurance: Réprésentati(e)ion FBVA : Réprésentati(e)ion l'ABCC: Registre/registratie Chapron: Registre/registratie SM:

Walther Apers Marc Roelandt Marc Roelandt et Paul Depoorter Vincent De Potter Marc Roelandt et Annie Verstraete

Editorial / Editoriaal

Nous voici déjà arrivés au terme de la saison 2009 de notre club. Il commence à faire bien froid et le temps ne nous encourage guère à encore sortir nos belles ID, DS ou SM. Pour cela, il y a les véhicules plus récents ! Et puisque cette saison est terminée, il est maintenant de bon ton d’envisager la suivante. C’est-à-dire celle de 2010, celle qui rime avec 25 ans du club. C’est donc une année anniversaire qui s’ouvre devant nous. Et nous souhaitons le fêter dignement. Notre nouvelle année débute lors de notre AG de 2009 et se terminera avec celle de 2010. Entre-temps, une après-midi familiale, les bourses, plusieurs sorties nous attendent. Mais le clou du spectacle sera un week-end prévu à Spa. Ce week-end nous permettra sans nul doute de marquer d’une pierre blanche l’anniversaire du club, notre anniversaire ! Toutes les informations utiles vous seront communiquées en temps utile et, notamment, les conditions d’un paiement étalé, ce qui devrait permettre au plus grand nombre d’être de la partie. En tous cas, je vous souhaite une très bonne fin d’année et de très heureuses fêtes. Marc Stelleman

Hiermee zijn we op het einde geraakt van het seizoen 2009 voor onze club. Het begint lekker koud te worden, en het weer zet er ons niet toe aan onze mooie ID, DS of SM buiten te halen. Gelukkig beschikken we nog over recentere wagens! En vermits dit seizoen voorbij is, is het de gewoonte reeds uit te kijken naar het volgende. Het seizoen 2010 valt samen met de 25 jaar van onze club. We hebben dus een verjaardag te vieren, en we gaan dit op een gepaste manier doen, een gans jaar lang. Ons feestjaar begint dus met de algemene ledenvergadering van 2009, om af te sluiten met deze van 2010. Ondertussen staan er op het programma : een familienamiddag, beurzen, verschillende uitstappen. Het hoogtepunt wordt echter een weekend, dat in Spa voorzien is. Tijdens dit weekend gaan we de 25 jaar van, de club vieren, wat een verjaardag! Alle nuttige inlichtingen hierover zullen op tijd meegedeeld worden, met ondermeer, de mogelijkheid om de betaling van uw deelname te spreiden, zodat iedereen eraan kan deelnemen. Ik wens jullie in elk geval een zeer aangenaam jaareinde toe, en prettige feesten. Marc Stelleman

5

N° 95 88 // 2009 2008 Citroglycerine // N° Citroglycerine

Gangsters gevraagd … voor de DS-SM kalender 2010

Voor de verschillende scènes van de jaarlijkse kalender vraagt Leo dikwijls de medewerking van clubleden, om als figuranten te dienen!

bloedplassen over: een grote in de vorm van een auto, hoe merkwaardig, en een kleintje in de vorm van een hartje ... schattig hé.

Herinner u de foto over de Ronde van Vlaanderen, met Wouter en Brecht in de volgwagen, de respectievelijke echtgenotes en kinderen als supporters langs de kant, en Leo trouwens zelf op de fiets, prominent in beeld ! Voor de kalender 2009 waren het vooral Marc en Joël die er als Blues Brothers veel plezier hebben aan beleefd.

Vraag me niet hoelang ik daar op de grond heb gelegen, we hebben met z’n drieën ongeveer twintig verschillende houdingen moeten aannemen, maar het viel gerust nog mee! Als sympathieke gangsters zijn we trouwens nog samen een pint gaan drinken achteraf.

Dit jaar belt hij mij, met in het achterhoofd een scène met gangsters in Chicago, en daarom heeft hij ook een SM nodig – dank u voor het vertrouwen ! Zo gezegd, zo gedaan en de volgende zondag hebben we afspraak in Aalter, met Stijn en Ronny, twee andere, voor de gelegenheid opgevorderde gangsters. De plot is eenvoudig : twee gangsters in een SM worden klem gereden door een derde die met de DS rijdt, en één van onze gangsters neerknalt. Zieltogend richt hij nog zijn pistool naar de aanvaller, maar bezwijkt dan. Snif, snif ... troost u, de bloedvlek is niet echt ! Als de politie het lichaam heeft weggehaald, blijven er ferme 6

Mochten jullie leuke suggesties hebben voor volgend jaar ... stuur ze maar op naar Leo, vergeet wel onmiddellijk een fotoshoot zoals voor de badpakkenspecial van P-magazine, we hebben helaas géén budget om voor een week naar de Seychellen te vliegen ! Marc

Graag wil ik iedereen bedanken die met veel goesting aan de kalender heeft meegewerkt. En ook u die hem koopt: dankuwel in naam van de Club. Ondertussen zijn onze kalender en dus ook onze club welbekend van Chicago tot Tokio, en van Aéroport Charles De Gaulle tot Ursel Airport. Leo

Bestel nu uw DS-SM kalender 2010!

Marc Roelandt, Stijn en Ronny knallen erop los in Chicago! Foto: leo van de velde

Dank aan fotograaf Dirk Vermeulen, illustrator Marcus Hoogveld en kunstschilder Evert De Vreugd

Zoals elk jaar heeft uw club weer een knappe kalender klaargestoomd. Dit jaar vormen - fictieve - kleuren de rode draad doorheen de pagina’s. De namen van de échte AC-kleuren spreken al vaak tot de verbeelding, denk maar aan Beige Albatros, Gris Kandahar, Rouge Masséna, Vert Printemps, Bleu Monte-Carlo en Vert Illicinée. Maar wat zou er van onze auto’s geworden zijn mochten hun kleuren namen hebben gehad als ‘Airport Blue’, ‘Chicago Colt Grey’ en ‘Rouge Moulin’? Wellicht zou de verkoop toen niet bij te houden geweest zijn. Spurt nu naar de dichtsbijzijnde kalenderdealer en hang uw hoogsteigen exemplaar aan de muur. Zo bent u helemaal klaar voor alweer een mooi DS-SM-jaar. 7

Citroglycerine / N° 95 / 2009

Hoogstraten in groenten & bloemen Op uitnodiging van Annie, Walter en Marc hebben we ons met veel plezier ingeschreven om op zondag 20 september af te zakken naar Hoogstraten. Er stelde zich echter een dilemma: Zullen we met de SM gaan of halen we de DS van stal? De SM-072 stond reeds volledig op punt om op 4 oktober uit te rukken voor de festiviteiten van 90 jaar Citroën en 75 jaar Ijzerplein, dus werd deze keer wijselijk besloten om onze wandelauto, nl de DS 23 IE Pallas van 1973, te laten genieten van deze mooie verplaatsing. Daarvoor diende de batterij nieuw leven ingeblazen, want tijdens de laatste rit met onze godin had ik blijkbaar de radio laten aanstaan, waardoor deze geen enkel teken van leven meer gaf. Op zondagmorgen werd er richting Hoogstraten ‘gezweefd’! De ontvangst aldaar werd in eerste lijn verzorgd door Walter met zijn mooie SM aan de ingang van de veiling, waar geparkeerd kon worden. Annie en Marc wachtten ons op met de glimlach en zorgden voor lekkere croissants en koffie.Alle deelnemende godinnen werden getrakteerd op een gepersonalizeerde pompoen, die bij ons daarna gedurende drie weken op de tuintafel te bewonderen lag, alvorens uiteindelijk in de soep te belanden. De godinnen werden uitgebreid geïnspecteerd en goedgekeurd, waarna we te voet vertrokken naar Hoogstraten centrum, dat op die zondag overstelpt werd met niet alledaagse creaties van bloemen en groenten. Dat was een leuke en drukke bedoening aldaar !

8

Onze bekwame gids leidde ons door het mooie oude centrum, de kerk en het authentieke Begijnhof, alwaar hij ook woonde.Verbroederd werd er bij een lekker middagmaal in het leuk restaurant in het centrum, ‘Het Torenijzer’. Na het middagmaal beklommen Ann en ik de 105 meter hoge klokkentoren van de Sint-Catharinakerk van waar we niet alleen een mooi zicht hadden op het evenement, maar ook op de verre omgeving. Alleszins de moeite waard en aan te bevelen! Nadien werden de godinnen terug opgehaald en met hulp van het roadbook werd koers gezet naar onbekende oorden: via kleine en mooie wegen, langs stoffige landwegjes om aan te komen bij onze clubleden Steve en Leen Schrijvers. Zij zijn aardbeitelers van beroep, een specialiteit van de streek, waar alle deelnemende clubleden getrakteerd werden op ijs en aardbeien.Tafels en stoelen stonden uitnodigend buiten in het zonnetje op ons te wachten. Het groene gras kietelde de banden van onze geparkeerde godinnen. Van een prachtige en zonnige afsluiter gesproken ! Van harte proficiat aan Annie, Walter en Marc voor een vlekkeloze organisatie en aan Steve en Leen Schrijvers voor de attente uitnodiging en traktatie. Ann en Eddy

Weet gij de weg Günther?

Citroglycerine / N° 95 / 2009

Balade à Hoogstraten. Cette balade est un peu spéciale pour nous ; parce que, bien sûr, le cadre de la petite ville de Hoogstraten est très original, mais surtout parce que c’est la première fois que nous participons à une sortie du club avec notre DS enfin opérationnelle. Donc en ce jour du 20 septembre, la Berlingo bleue restera au garage. Je suis quelque peu angoissé pour cette première. En effet, je n’ai jamais fait un aussi long voyage avec ma DS. Hoogstraten se trouve quand même à 170 km de chez moi, et j’ai peu dormi. Mais heureusement, nous ne sommes pas seuls pour cette journée, notre cousin et son épouse nous accompagnent. Nous passons les prendre au parking du GB d’Herstal et 1h30 plus tard, dans un épais brouillard, nous apercevons Walter au bord de la route nous invitant à rentrer dans le « Veiling van Hoogstraten » (marché des producteurs). Le brouillard matinal ne m’effraie pas à outre mesure, il est souvent le signe d’une journée ensoleillée. Ce qui s’avèrera être le cas. Annie et Marc nous accueillent à leur tour et nous proposent un petit déjeuner « café croissants » en terrasse. Une fois que tout le monde semble être présent, nous laissons les voitures pour nous rendre vers le centre ville. En cette journée sans voiture, Hoogstraten s’est prêté à l’initiative. Ainsi, la rue principale est fermée à tous les véhicules motorisés ; nous permettant de mieux profiter du cadre. Le centre du bourg est transformé pour l’occasion en une impressionnante exposition de compositions réalisées en fleurs, fruits et légumes. Ces œuvres font preuve d’une certaine originalité et rivalisent d’imagination. Tout en marchant, nous percevons l’impressionnant clocher de l’église Sainte Catherine qui semble vouloir toucher le ciel. C’est d’ailleurs au pied de celle-ci que nous sommes pris en charge par une guide. Cette dame connait bien sa ville et nous fait découvrir un ancien béguinage (aujourd’hui recyclé en habitations) construit vers 1830 et figurant sur la liste du Patrimoine de l’Unesco. Même si depuis le début des années 70 il a perdu ses fonctions premières, il y est resté une certaine atmosphère de calme et de sérénité. Toutes les maisonnettes qui le composent ont été admirablement conservées.

C’est dans un restaurant de la grande rue que nous prenons notre repas. Lorsque nous quittons notre salle du deuxième étage, je constate qu’il y a maintenant beaucoup plus de monde dans le centre ville et que les activités y sont devenues nombreuses. Nous visitons l’église Sainte Catherine, qui renferme de très beaux triptyques en relief, avant de retourner aux véhicules pour prendre part à la petite balade. Au départ de Hoogstraten, le convoi de DSM prend la direction de Wortel. Tout en regardant défiler le paysage, nous suivons les DS qui nous devance sans prêter beaucoup d’attention au Road book que l’on nous a fournit. Quand soudain, ce qui devait arriver arriva. A un carrefour non prioritaire, nous nous laissons distancer par les DS qui nous précédaient. Ainsi donc, nous devenons la voiture de tête du convoi et, au carrefour suivant, nous ne savons pas où nous sommes et quelle direction nous devons prendre. Je soupçonne les voitures de derrière d’être également perdues, car aucune d’elles ne redémarrent pour me devancer. Bref, après quelques mélis-mélos, nous finissons par retrouver le reste des voitures. Quelle belle promenade ! Avec ces hameaux de Campine et ces petites routes passant à travers champs. La balade se termine à Meer chez Steve et Leen Schrijvers (membres de notre club et cultivateurs de fraises). Ceux-ci nous invitent à nous attabler et à déguster une glace accompagnée d’un coulis de fraise maison. Mais il est déjà 6h passé et je sens que la fatigue me gagne. Sachant que nous avons plus d’1h30 de trajet de retour, je suggère à mes trois passagers de penser à prendre congé de nos amis du club. Après avoir reçu des petits cadeaux en souvenir, nous saluons Annie, Walter et Marc, et nous nous en retournons dans notre province. Ce fut une belle journée, une belle balade et de bons souvenirs. Xavier.

Suite à ça, il est temps de passer à table.

10

Sortie du 20 septembre 2009. Veille de l'automne météorologique et arrivés le Nord, dans le brouillard, Annie nous accueille avec un large sourire. Au rendez – vous matinal : petits pains au chocolat, croissants, café, jus d'orange, ... Pour le plaisir des yeux, une allée de potirons gravés par le sigle Citroën nous attendaient. Le décor était planté ! Vers 10 heures, sous l'œil attentionnée des organisateurs, nous partons en groupe et à pieds pour une balade guidée dans la ville d' Hoogstraten. Arrivés dans la rue principale, nous avons pu observer, que dis-je, admirer de superbes montages et créations réalisées à partir de fleurs et/ou de légumes. Par la suite, nous sommes invités à suivre la guide qui nous explique l'histoire du béguinage pas tant avec du bla-bla d'historien mais plutôt avec son cœur, une passionnée ! Midi approchait et déjà l'heure de l'apéro se faisait sentir ! A treize heures piles ! Nous étions à table, prêts à être servis. Au menu ; soupe de légumes, poulets croquettes, (sauce champignons) accompagné de deux boissons. Quinze heures, le soleil est au rendez-vous aussi et plus qu'une heure pour flâner dans la rue fleurie et faire les boutiques, hé oui mesdames, les boutiques étaient ouvertes pour l'occasion !

A partir de ce moment-là, nous n'avons pas arrêtés de raconter des salades, nous avons vu des têtes de choux fleurs, des poils de carotte, et même des potes âgés ! Pour une fois chacun s'occupait de ses oignons. Après cette parenthèse humoristique, nous nous retrouvons sur le parking où Annie attendait les derniers ... (devinez !) En balade, nous nous laissons guider par le précédent qui fait de même. Envahis par les couleurs automnales de l'endroit, nous rendons compte que nous étions à contre sens et nous voilà face à face avec d'autres DS et Citroën qui se rendaient chez le producteur de fraises. Rien de tel que le road book ! Je vous le conseille ! Enfin bien arrivés, ... nous nous sommes retrouvés au pays des fraises que nous avons dégustées avec gourmandise. L'occasion pour nous de visiter et de voir les plants de fraises à perte de vue ! Il régnait un parfum de bonne humeur et de sérénité. Mais voilà le soir tombe et il est déjà l'heure de repartir ! Petits problèmes de batterie dans la journée et juste avant de repartir, bien sûr. Bobonne n'est plus toute jeune ! Ils sont passés inaperçus car Walter nous en a proposé une pour assurer le retour. Nous avons vraiment passé une belle journée récréative et délassante. Allez savoir, la prochaine fois, où les potes iront ?! Margot et Catherine

“nous ne savons pas où nous sommes et quelle direction nous devons prendre” 11

Citroglycerine / N° 95 / 2009

HERFST

De stoof ronkt De stoof ronkt dat het een lieve lust is. De herfst heeft samen met een pracht aan kleuren haar intrede gedaan en zelfs de eerste nachtvorst hebben we gehad. Het winteruur heeft ons bioritme enkele dagen op de proef gesteld. We kunnen er niet meer omheen : de zomer is definitief voorbij. Een zomer die wellicht in vele statistieken zal terechtkomen. Eén waarvan onze kinderen ooit zullen zeggen: “in onzen tijd, toen waren het nog echte zomers…..” Maar, niet getreurd, want droogte of niet, met de wijze woorden van onze grootvader kunnen we weer gerust zijn : “zolang de boeren klagen, de vrouwen zagen en de pastoors vragen …. Zal de wereld niet vergaan !! “ Annie Is het echt pas enkele weken geleden dat we tot bedtijd konden buiten zitten ?? Meer dan eens ben ik de voorbije zomer sprakeloos geworden van de ondergaande zon, een gloed achterladend die de belofte inhield er morgen weer te zijn….. Maar het was niet alleen luieren en genieten, nee hoor, de plannen om werk te maken van het behangen van de living zijn niet bij enkel plannen gebleven en sinds juli sieren grote bloemen de muren van de woonkamer. De kinderen hadden niet zoveel vertrouwen in mijn plannen, vooral wat die “grote bloemen” betreft, maar het resultaat mag er zijn. Mijn timing om de klus in een paar dagen te klaren is naderhand iets te optimistisch gebleken want tegen de tijd dat alles terug op zijn plaats stond was 2/3 van mijn vakantie voorbij…. Een losse schroef bij het terug aansluiten van de radiators zorgde nog even voor paniek toen het spuitende water computer en scherm bijna de verdrinkingsdood injoeg maar na enkele dagen drogen deden die het gelukkig weer.

12

Le Mans Na deze prestatie hadden we wel een extraatje verdiend en aangezien er van de vakantie niet veel meer restte besloten wij onszelf te trakteren op een week-endje “EuroCitro” in Le Mans op 14-15 en 16 augustus. In 2006 was Walter er al een heen geweest maar voor mij was het de eerste keer. De SM kreeg nog een grondig nazicht, hotelletje geboekt en de weersverwachtingen beloofden niets dan goeds. De heenreis verliep vlot, Parijs werd wijselijk omzeild. Niet te laat naar bed en op zaterdagochtend uitgeslapen, fris en monter richting Circuit Bugatti. Op de SM-parking was het een gezellig weerzien met de verschillende deelnemers uit Nederland, Frankrijk en zelfs een leuke babbel met Andrew Brody, een nu reeds legendarische SM-kenner. Het ging er heel gezellig aan toe tot het moment dat voor mij even het licht uitging. De combinatie van “niet te veel drinken omdat de toiletten altijd zo ver

weg zijn” en de hitte zorgden ervoor dat het me letterlijk zwart werd voor de ogen. Dan maar de rest van de namiddag bijkomen in de schaduw van een boom met een fles water en mijn boek bij de hand, genietend van wat er rondom mij gebeurde. Walter heeft een vader en zijn zonen uit het zuiden van Frankrijk enkele mooie momenten bezorgd door hen mee te nemen voor de toer op het circuit. De rest van de dag hebben we het rustig aan gedaan want het was toch wel een nare ervaring. Ik was vast niet de enige voor wie de hitte een beetje teveel van het goede was. Velen waren op zoek naar schaduw en verkoeling. Op zondag uitgebreid de tijd genomen voor de kraampjes en de wisselstukkenmarkt waar we weer vele bekenden tegen het lijf liepen. Een babbel hier, een praatje daar, de tijd vloog voorbij. In de late namiddag in het centrum van Le Mans een restaurantje gezocht en gevonden en moe maar voldaan weer richting hotel. Op maandag hebben we er de ganse dag over gedaan om langs alle mogelijk wegen, behalve de snelweg, terug te komen. Een fijne dag en al bij al een mooi weekend dat toch wel een pluim verdient voor organisatie, programma en sfeer.

De dag eindigde op een gezellig terras op de markt van Ecaussinnes waar een lekkere pannenkoek met een frisse Kriek werd doorgespoeld. Nog even gezellig nakaarten en met een goed gevoel weer op huis aan. Bedankt Philippe, het was een mooie dag, we hebben er van genoten. !!!

Op 20 september was het ons een eer en genoegen om zovelen van jullie te mogen verwelkomen in Hoogstraten. Steve en Leen hebben er met hun enthousiasme en harde werk voor gezorgd dat we een unieke dag mochten beleven.

Bij thuiskomst van Le Mans stak de uitnodiging in de bus voor “De oversteek Brabant-Henegouwen 2009”, een daguitstap georganiseerd door Philippe Swimberghe die ons op 30 augustus letterlijk naar het middelpunt van België bracht : het marktplein van Ittre. Wij waren voor de verandering eens mooi op tijd en het was prachtig om zien hoe de deelnemers maar bleven toestromen. Ik weet zeker dat ze in Ittre nog nooit zoveel DS’en en SM’s op hun plein verzameld hebben gezien. En met het aantal SM’s evenaarden we het record dat sinds september vorig jaar op 7 staat. Na een ontbijt uit het vuistje bracht een rit door het mooie landschap ons naar Rebecq waar we met een boemelende dieseltrein een tocht langsheen de Zenne maakten. De omgeving, het weer en de sfeer zorgden voor een “de trein is altijd een beetje reizen” gevoel. Eens terug op het punt van vertrek stapten we als een echte fanfare van honger en dorst naar de oude molen van Aremberg voor het middagmaal. Gelukkige hadden onze godinnen geen last van dat typische loom-luie-zondagmiddag-na-het-eten-gevoel-in-de-zon en brachten zij ons probleemloos in één lange colonne langs bochtige wegen doorheen de provincie Henegouwen met een tussenstop aan het hellend vlak van Ronquières waar we even de benen konden strekken.

Eens te meer worden de woorden van onze voorzitter bewezen : De Club, dat zijn wij allen samen !!!!

13

Citroglycerine / N° 95 / 2009

90 Jaar Créative Technologie

lidgeld / cotisation

2010 Veuillez avoir la gentillesse de verser votre cotisation de 40 € avant le 31 décembre 2009, au compte 738 – 1113031 – 75 du DS-SM Club Belgium, en mentionnant votre numéro de membre. Puisque les cotisations sont presque nos seules ressources, vous nous aidez en payant à temps, ce qui nous évite d’envoyer des rappels. Un grand merci !

Wees zo vriendelijk uw bijdrage van 40 € te storten voor 31 december 2009, op rekening 738 –1113031 – 75 van de DS-SM Club Belgium, met vermelding van uw lidnummer. Aangezien de lidgelden bijna onze enige inkomsten zijn, helpt u ons door tijdig te betalen, zodat wij u géén herinnering hoeven te sturen. Waarvoor onze dank !

Begin 2010 komt de nieuwe website van de club on line ! Hiervoor hebben wij een beroep gedaan op een professionele team. Leo Van de Velde zorgt voor een vernieuwend en prachtig webdesign. De site zal opgebouwd worden dank zij de CMS-technologie (Content Management System) waardoor wij de mogelijkheid krijgen op een eenvoudig manier wijzigingen door te voeren. Het wordt een meer flexibele website dankzij uw bijdragen: daarom vragen wij uw foto's van de uitstappen (gecomprimeerd) op te sturen naar [email protected]. In een latere fase zullen uw aankondigingen ook op de web kunnen geplaatst worden. Het website-team: Walther Apers, Leo Van de Velde & Vincent De Potter. Leden met website-kennis zijn welkom om onze groep te versterken

Het zal wel niemand ontgaan zijn dat in 2009 Citroën zijn 90-ste verjaardag viert. Aangezien Citroën-minnend België (en omstreken) dit jaar zijn hart niet heeft kunnen ophalen tijdens een Jumble waren de verwachtingen hoog gespannen voor het komende verjaardagsfeest. Zondag 4 oktober zou het gaan gebeuren. Place to be: Brussel, IJzerplein en omgeving. Bedoeling was om voor 90 jaar 90 verschillende wagens uit het ondertussen uitgebreide Citroën-gamma bijeen te brengen en deze in volgorde van ouderdom aan de hand van een uitgewerkt roadbook een rondrit in het Centrum van Brussel te laten rijden. Een opzet waar men buitengewoon in geslaagd is. Eric D’Haenens en vooral onze Marc Roelandt zijn wekenlang in de weer geweest om 90 pareltjes op te sporen, hun eigenaars te contacteren en bereid te vinden om deel te nemen. Het is een mooi spektakel geworden met heel veel mediaaandacht. De reportage van Ann over haar “nukkige diva” is niemand ontgaan….. Alle moderne technologie en design ten spijt waren het toch vooral de “oudjes” die op de meeste bewondering konden rekenen. Bovendien was het een unieke kans om de hoofdzetel, dit historische gebouw ook eens langs de binnenzijde te bewonderen. Een gebouw dat we allemaal kennen maar waarvan ik niet echt veel wist. Zo ben ik te weten gekomen dat met uitzondering van de nodige renovatiewerken na de oorlog en enkele noodzakelijke aanpassingen voor veiligheid en automatisatie dit nog het oorspronkelijke gebouw is dat tot vandaag nog niets van zijn prestige verloren heeft. Ontworpen door architect Alexis Dumont was dit gebouw voor die tijd revolutionair en werd verwezenlijkt in ijzer en glas en werd in 1934 gebouwd op een oppervlakte van 16.500 m². Met aan de voorzijde het IJzerplein en het kanaal Brussel-Rupel langs de achterkant ligt het bijna in het centrum van Brussel. De showroom van 17 op 76 meter was oorspronkelijk 25 meter hoog en werd ontworpen als één reusachtige glazen ruimte was de monumentale expressie van de vooruitstrevende technieken toegepast door Citroën. Met deze wetenschap en de herinnering aan een mooie dag in het achterhoofd op naar het eeuwfeest !! Maar zover willen we beslist nog niet vooruit kijken. Eerst zijn er nog andere belangrijke jaartallen en dat begint al in 2010 waarin we het 25-jarige bestaan van de club vieren en ook de 40ste verjaardag van de SM …

Nouvelles du site web : Dat belooft !!! Début 2010, vous pourrez découvrir le nouveau site du DS/SM Club on line ! Pour cela, nous avons fait appel à une équipe professionnelle. Leo Van de Velde a créé une nouvelle mise en page innovative du web. Le site sera construit à l’aide de la technologie CMS (Content Management System), ce qui nous permettra d’introduire des modifications d’une façon simple. Il sera plus flexible grâce à vos contributions : nous vous demandons d’envoyer des photos (comprimées) à [email protected]. Dans un étape ultérieure, vos annonces pourront également figurer sur le site. L’équipe du site : Walther Apers, leo Van de Velde et Vincent De Potter. Des membres ayant des connaissances de site web sont les bienvenus pour nous rejoindre !

14

Annie

Marc zoekt enkele mooie exemplaren uit

90 Citroën pour les 90 ans de Citroën Quel challenge : retracer la ligne du temps de la marque aux doubles chevrons ! Et cela, grâce au rassemblement de 90 véhicules, populaires, prestigieux, utilitaires, très rares, colorés, dans leur jus, ou lauréate du concours d’élégance des Rétrofolies 2008. Et quel est le plus bel écrin pour recevoir, le temps d’une journée, ces vieilles demoiselles ? Devinez…. Besoin d’indices ?.....Un bâtiment emblématique de l’architecture industrielle de l’entre-deux guerres, tout de verre et de fer bâti. A sa construction, il était la plus grande station service d’Europe… Vous avez trouvé ? Oui, il s’agit du siège social Citroën Yser à Bruxelles. Savez-vous qu’en 1955, à la présentation de la DS 19, la foule était si dense, que la police a du être réquisitionnée, afin de canaliser le trafic, et organiser le parking des visiteurs aux alentours de la place de l’Yser. En ce dimanche matin, nous sommes accueillis par les organisateurs et une haie d’honneur de passionnés, de curieux, de nostalgiques de notre marque préférée. Nous sommes guidés vers un emplacement numéroté et là, un petit lutin à roulettes, vif comme l’éclair, appose des

autocollants sur chaque carrosserie. Il faut faire vite, les visiteurs se pressent à l’entrée. Après un « cortège » dans les petites rues de Bruxelles où les feux rouges poussent comme des champignons lignés blanc et rouge, nous rentrons pour le lunch et nous pouvons rencontrer nos amis et faire la connaissance de passionnés. En nous promenant à l’extérieur du garage, il est encore possible d’admirer les luxueuses C6 (c’est la première fois que nous en croisons autant en une seule journée), de très beaux modèles de GS, CX, des 2cv Lomax, et même un corbillard DS. Près d’un HY, nous avons rencontré un Monsieur exceptionnel : sa famille est concessionnaire Citroën depuis trois générations à Thimister-Clermont. A ses côtés, nous avons poursuivi notre promenade à l’extérieur et à l’intérieur du garage Yser. Ce monsieur, dont j’ai malheureusement oublié le nom, nous a expliqué toutes les particularités de chaque modèle, les fabrications belges, les voitures d’origines, les voitures modifiées, … Bref, ce fût pour nous un moment privilégié d’apprentissages et de découvertes.

Jean-Marc

15

Citroglycerine / N° 95 / 2009

Citroën,Ijzerplein en wij

90 jaar feest in Brussel

Die vierde oktober 2009 in Brussel zal ik nooit vergeten in mijn leven. Het leek vòòr die dagen niet zoveel zaaks te worden. De publiciteit was niet sterk. De berichtjes waren te eenvoudig. Kort gezegd, de communicatie was zwak. Maar toen we dan die frisse zondagochtend onder een grijze hemel, die met de minuut meer en meer oploste, kwam ook al een beetje de zon. En zo was het dan ook met de “show” : wat heeft Luc Lion en zijn medewerkers niet allemaal in gang gezet om ons een plezier te geven. 90 jaar Citroën : het leek in het begin niks, maar – zoals het weer die ochtend – werd alles stralender en mooier en gezelliger. Wat mochten wij niet allemaal zien. De eerste DSsen en Tractions kwamen aangereden rond 8.30 uur. Zij stonden nog buiten de grote hal van wat wij Citroën Ijzerplein noemen. Maar meer en meer auto’s - vanaf 1922 was de oudste aanwezig – kwamen aangereden. Al dan niet op een trailer. Onze Marc Roelandt had het werk om al die auto’s – 90 exemplaren in getal – bijeen te brengen. 90 modellen vanaf de eerste auto’s. En die leefden nog altijd in dit land. Langzaam reden zij allen binnen in de grote hal. Waar men een meer dan behoorlijke ontvangst aangeboden heeft. Vanaf negen uur. Onze Annie Bogaerts stond achter de tafel om het administratieve te regelen. Walter Bogaerts regelde de toewijzing van de plaatsen. We waren binnen in het “Heilige der Heiligen”. Waren wij allen vroeger reeds in dit gebouw ? Neen, voor velen was het de eerste keer. En zij konden een perfect onderhouden “huis” binnen - en ook buiten - bewonderen. Waar de auto dus ook reeds 70 jaar de heerser was. Een huis in het genre zoals André Citroën het graag had. Wij kunnen trots daarop zijn. Hoe meer je het gebouw wilde ontdekken – je volgde gewoon de wandelende mensen. Naar de beroemde showroom. Waar de Type A Traction, de DS (van Lucien Theuninck), de 2 PK en andere, moderne auto’s stonden. Citroën heeft veel moeite gedaan om ons te plezieren. Met koffie à volonté. Is maar een kleintje qua service, maar voor zo’n frisse ochtend erg belangrijk. In de wandelgang honderden foto’s uit het leven van Citroën. Koning Boudewijn zaliger o.a. in een 2 PK bijvoorbeeld. Informatie op grote borden.

16

Zouden wij die borden niet kunnen krijgen voor onze beursstand op 5 maart in het Bouwcentrum in Antwerpen ?????? Is toch een goed idee. Hé Walter ? De pers was er ook. Van het tijdschrift “Oldtimer” uit Oostende was zelfs mijn jeugdvriend Hans Knol, de vliegende auto-reporter, aanwezig. Zijn vader was ook zo’n autogek. VTM was er. Of was het VRT ? Zie vroegen de mensen uit over bijv. “Hoe kan het toch dat u met zulke oude auto’s nog kunt rijden ? “ etc. Van onze club waren behoorlijk veel mensen toegekomen. Idem van de anderen. Als er tweeduizend mensen en 300 auto’s binnen en buiten waren dan is dat vermoedelijk onderschat. Brussel heeft ons gezien. Dat was zonder twijfel. De zon scheen. Meer konden we niet verhopen. En ik hoop dat iedereen van de deelnemers en de bezoekers zich een prachtige sjerp/sjaal hebben aangeschaft. Wondermooi ... Dank U Citroën. Dank u Luc Lion. Dat was een heerlijk feest. Wij genoten er van. Günther H.Götzfried

17

Citroglycerine / N° 95 / 2009

18

19

20

21

Citroglycerine / N° 95 / 2009

90 ans de Citroën à Paris. C’est une fois de plus un hasard si nous nous trouvions à Paris pour l’anniversaire de notre marque préférée. En effet, depuis plusieurs mois nous avions retenu le premier weekend d’octobre afin de pouvoir rendre visite à des amis parisiens ; et ce n’est que quelques jours avant, que je me rends compte que notre date correspond à cette manifestation. Quelle chance de pouvoir faire d’une pierre deux coups ! Le vendredi, je sors du travail vers 13h30 et nous quittons Liège pour nous retrouver trois heures plus tard dans notre hôtel de la Porte de Montreuil. Pour ceux qui se poseraient la question, « non » je ne suis pas parti en DS ! Je refuse déjà de rouler au centre de Paris avec ma voiture normale, alors vous imaginez bien qu’en DS je n’y pense même pas. Ainsi, après avoir déposé nos bagages et la voiture à l’hôtel, nous prenons le métro jusqu’aux Champs-Élysées, direction : le C42. N’ayant pas eu au préalable l’occasion de rechercher sur le net des infos concernant les activités de ce Jubilé, nous estimons que le C42 est l’endroit le plus indiqué pour trouver des renseignements (C42 : voir magazine n°87 et 89). Une fois sur place, je suis un peu déçu. Il n’y a rien de particulier par rapport à l’anniversaire à part un « 9 » et un « 0 », en trois dimensions, recouverts de modèles réduits. Pour ce qui est des voitures exposées, il n’y a « qu’une » Type A (qui représente fièrement les anciennes), toutes les autres sont des nouvelles C3 et la nouvelle DS. Donc, pas grande chose comme « Citroën des 90 ans passés » n’est montré. Néanmoins, je récolte des infos sur la manifestation qui aura lieu le samedi ; à savoir, un rassemblement de 90 Citroën qui se regrouperont dans les jardins du Trocadéro avant de quitter celui-ci pour parader dans les rues de Paris. Pour les personnes qui ne connaissent pas bien Paris, le Trocadéro est le grand bâtiment en arc de cercle qui fait face à la Tour Effel. Le lendemain, vers 17h30, nous nous rendons de ce fait avec quelques amis au Trocadéro. En sortant de la station de métro, nous arrivons sur le parvis de l’édifice. Il fait beau et la foule est abondante. Nous traversons l’esplanade et lorsque nous approchons de son bord, nous découvrons en contrebas, 90 Citroën de toutes époques, rangées en épis autour de la grande fontaine du parc du Trocadéro. Avec la Tour Effel en arrière plan, le spectacle est impressionnant. Nous descendons alors les immenses escaliers pour aller voir tout cela d’un peu plus près.

La gamme de voitures présentes s’étendait de la 10 HP à la XM. A part pour les DS et les SM, je ne m’attarderais pas trop en commentaire sur les modèles présents. Mais je citerai néanmoins la présence de : • plusieurs modèles 10 HP et C4, • une très belle C6 familiale, • une Rosalie 6 cylindres (comme celle de mon grand-père), • diverses Tractions 7, 11, 15 six et cabriolets, • des Deux-chevaux Spot, Charleston, France 3, Dolly, Cocorico, et j’en passe…, • la Deux-chevaux de Pierre Bardot (1re place du Bol d’Or de 1953), • et la Rosalie C6F (des lubrifiants Yacco) de 1931 qui battu pas moins de 14 records d’endurance. En ce qui concerne les DS, il y avait notamment : • une ID 19 break, • une Pallas de 68, • une DS 20, • une DS 23 IE, • et plusieurs cabriolets « usine » et « Chapron ». Pour ce qui est des SM, il y avait : • une Milord blanche, • une Opéra grise, • une SM à l’étrange couleur orange ! • et un coupé de compétitions rouge et noir que certains ont peut-être vu aux 50 ans de la DS à Saint-Quentin. Du côté des nouveaux modèles, la nouvelle C3 était visible en masse et sous diverses versions. Notons également la présence de la nouvelle série DS3 avec un prototype ; et pour finir la toute dernière Citroën GT, très appréciée par le public. Mais alors que nous venions de terminer notre tour et que j’aurais bien voulu retourner voir certains modèles plus en détail, des vigiles évacuent la foule du parc en prétextant le départ imminent des voitures pour le défilé. Je m’étonne de cela, car il n’était prévu que dans une heure ! Mais bon…, je remarque de toute manière que la durée de cette visite a suffi largement à mes amis. Et ainsi, nous quittons le Trocadéro en jetant un dernier regard sur les 90 Citroën réunies sous le soleil couchant. Xavier.

22

Garage

Dirk OOSTERLINCK NV Zuidleiestraat 2, 9880 Aalter T: 09 / 374 52 02 F: 09 / 374 59 88 [email protected]

Volledige restauratie met originele onderdelen Restauration complète avec des pièces d’origine 23

Citroglycerine / N° 95 / 2009

Teksten : Marc Stelleman, Günther H.Götzfried, Martin Kraut, Docteur Danche. Foto’s : uit heel de wereld

Chauffeur en personen achteraan zijn gescheiden door een tussenraam.

“La Prestige” Geboren uit Citroën’s gewone DS. De ultieme auto! Toen én vandaag !? We hebben Citroën al mooie dingen zien maken. Bewijs in 1958 : dan brachten ze een auto op de markt waar die de meeste mensen tot vandaag nog niet gezien hebben. En toch was het “une Déesse”. Van buiten. Maar het was een wel een heel bijzondere. In het interieur werd een grote scheiding geplaatst tussen chauffeur en baas, met daarop een radio, een bar, lichtjes, veel lichtjes rondom op het plafond. Een auto voor de upper-ten en hoger. De naam was en is nog in voege : DS Prestige. Een droomauto. 180 exemplaren werden wereldwijd verkocht. Lees dit hele verhaal en leer weer wat bij over de rare aspecten van Citroën. “Prestige” en français, een sterk woord : avoir du prestige. In het latijn “Praestigium” : artifice, illusion ! In het Nederland is “Prestige” : aanzien. In het Duits is Prestige vertaald in : Ansehen und Geltung. 24

Op 6 oktober 1955 “ontplofte” op het Parijse Autosalon een bom : de eerste voorstelling van “la” DS. Van Citroën. Het was één van de meest spectaculaire verschijningen uit de automobielgeschiedenis. De wereld stond op zijn kop. Een auto als deze heeft nooit bestaan. Citroën heeft het weer gedaan. Na de “Traction Avant” in 1934. De DS was in 1955 de auto met de meeste vernieuwing op technisch vlak. Een auto die “zweefde” op een hydraulisch systeem. De ophanging, de remmen, het stuur. En dan die vorm. Tot vandaag zijn wij geen mooiere vorm voor een auto nog nooit elders tegengekomen. 55 jaar geleden dus. Daarom werd “la” DS ook dit jaar (2009) door een jury van beroemde auto-ontwerpers als de mooiste auto-vorm ooit gekozen. Ferrari, Alfa Romeo en andere Jaguars en AstonMartins van vandaag (!) en nog andere bleven zitten op lagere rangen. “La” DS haalde het niet alleen door zijn vorm, maar ook die boven beschreven technische vernieuwingen. Ons club-vaandel op de beurzen dit jaar heeft het duidelijk laten weten. Dus, alles in orde ? Neen, bij Citroën in Frankrijk werd na de eerste tienduizenden kopers van de “gewone” DS reeds gedacht aan een aanpassing van de “normale” DS. Een voertuig voor de top. Een auto voor de “upper-ten”. Een auto gebaseerd op juist deze DS. En in 1958 was het al zoveer. Slechts drie jaar na de eerste voorstelling verscheen deze “top-auto”. Eentje die zich onderscheidde van de “gewone” DS. Het uiterlijk was zoals bij alle DSsen. En bij Ford in de jaren 1900 in Amerika met de “Tin Lizzy”: als het dus maar zwart was ! Een gevaarlijke kleur. Er gebeurden toen reeds in verhouding 18 keer meer ongelukken met een zwarte auto … tegenover alle andere kleuren. Maar aan de binnenaankleding had men gewerkt: hét grote verschil was een tussenruit tussen de chauffeur en de achterinzittende. De chauffeur zat trouwens ook op een ander “zit-systeem”: hij zat op een doorlopende zitbank!!! Comfortabel ? Niet alles was perfect. De sensationele tussenruit en het bijhorende paneel moest meerdere centimeters naar voren geschoven. De achterinzittende zou ruim zijn benen moeten kunnen strekken. Een ruit die naar beneden en terug naar boven kon gedraaid worden. Met telefoon-aansluiting. En interphone… bij gesloten ruit… Het exemplaar kreeg ook een eigen naam : Citroën DS 19 “PRESTIGE”. “Bouwheer” van deze speciale auto’s : Henri Chapron. De man voor het uitzonderlijke werk bij en toch buiten Citroën werkend. Tenslotte, een auto bouwen voor een politicus, een grootondernemer of voor een bekende persoon, dat moest iets bijzonders worden. Dus allemaal mensen die aan de top van “de wereld” staan. Resultaat was dan ook in de eerste “Prestige” 1958 een auto “la DS pure”.

Met een doorlopende zitbank voor de chauffeur (zie foto). Met radio achteraan. En interphone naar “voren”. Kabels, houten wanden die speciaal met de hand vervaardigd werden. En voor ieder exemplaar bleek het resultaat een andere tussenwand. Deuren die volledig en apart afsluitbaar waren. En naar boven en beneden kon het glas in de tussenruit gedraaid worden. In het plafond talrijke lichtbronnen. De “DS PRESTIGE” was geboren ! In totaal werden van deze eenmalige, unieke auto slechts 180 exemplaren gebouwd. 180 . Maar… één exemplaar heeft onze voorzitter, Marc Stelleman, in zijn “stal” staan. Hij vertelt veel over “zijn” exemplaar in een eigen artikel. Hier verderop in Citroglycerine. En in dìt nummer !!!Exclusief.!!! : “De Prestige van de President” Volgens mijn ervaring en een met de kennis van deze auto moet ik constateren dat ik weinig ken van de “PRESTIGE”. Waarom ? Daarom natuurlijk. Omdat je bijna nooit eentje ziet rijden. Zelfs niet rijden. Gewoon staan. Ergens. Niks van. Zeer zelden dan wel. De meeste “PRESTIGES” staan binnen in een garage en komen bijna nooit op straat. En zijn ook verspreid over de hele wereld. Tot in Laos bijvoorbeeld … Ik ben zeker dat ook bij ons leden zijn die iets weten van deze auto. Maar de meerderheid van onze leden heeft er nauwelijks een idee wat het geeft om eens een “PRESTIGE” te mogen bewonderen. Zo heb ik “mijn” eerste kennis gehad met deze auto ergens tussen Duffel en Rumst. Twintig jaar geleden. Ik had ook al mijn zwarte DS-met-airco en Borg-Warner-versnellingsbak. Maar die dag niet bij me. Ik was met een lichtblauwe koersfiets bezig ... Daar was ook een oudijzerbedrijf. En vlakbij was er ook een helikopterbedrijf van een vroegere wereldbekende belgische motocrosser. Die zich trouwens bijna dood reed aan de afslag naar Zandhoven. Voor de huisdeur van Annie en Walter Bogaerts, onze prachtige helpers op alle fronten. En daar tussenin stond zo’n “Prestige” op een smal weggetje. Zwart… Ik mocht er ook in zitten, zelfs terwijl de twee eigenaars (broers ??) naar onderdelen voor de auto in die afbraak zochten. Wat ze zochten weet ik niet meer. Een batterij, een start-motor ? Van toen ben ik deze auto nooit vergeten. Het is een heel eigenaardige manier om een DS zo volgestopt te zien en toch leeg te zijn. Ja, echt. Die tussenruit… Het moet doch niet altijd gemakkelijk geweest zijn voor de inzittende om in de zomer door de hitte te rijden en de temperatuur schoot tijdens het rijden de hoogte in. Om te stikken. Ja, zul je zeggen, die auto’s hadden toch ook airco. Coûte que coûte ! Maar lang in airco-lucht te zitten is ook niet gezond. Ik had toen geen foto-apparaat bij me. Dit was de eerste kennismaking.

25

Citroglycerine / N° 95 / 2009

De tweede kennismaking was in Roubaix. Daar stond een “Prestige” van een franse Minister, ook zijn naam ben ik vergeten. Een bloedmooie, verzorgde auto. Zwart uiteraard. Ik heb er talrijke foto’s van gemaakt. Mooie foto’s. Digitaal. En enkele weken later is mijn computer gecrasht. Niks meer in handen. En in feite is dit ook de eerste keer dat ik weer aan die club-uitstap naar Roubaix in 2005 denk. En aan die “Prestige”. Het was echt een prachtauto. En nu ben ik aan het schrijven voor jullie om meer details aan jullie mede te delen. Zojuist een mailtje geschreven of ik uit een DS “PRESTIGE”artikel een aantal onbekende informaties mocht ontlenen. Tenslotte is dat ook in een DS-tijdschrift, in 2000 verschenen in Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk.

Uitgever daarvan, onze goede vriend Ulrich Knaack. Binnen een snelle mail zal ik van hem horen of het mag, dat afschrijven. Ulrich krijgt ook om de drie maanden “Citroglycerine” toegezonden. Van Marc dus… En wij van Ulrich zijn “HP Hydraulische Presse”… Dat mag dus. Dank. Zo dus kunnen we nu vertellen wat er allemaal aan “la Prestige” nodig was om een dergelijk “voertuig” in beweging te brengen. En verkocht te krijgen. Interessant, interessant. Aan het aantal verkochte exemplaren – 180 – precies, was het commerciële resultaat voor Citroën nogal ontgoochelend. Het begon alles in 1958. Citroën (Chapron) had samen met een DS Break en een Ambulance in september van dat jaar, tijdens een persconferentie de “Prestige” voorgesteld. In oktober van datzelfde jaar verscheen ook op het Autosalon van Parijs het eerste exemplaar. Doch ging het meer om een prototype. Op de basis van de DS 19. Maar enkele jaren later kwam dan ook de DS 21. Ook een wonder. Ook als “Prestige”.

Men wilde eerst maar weten hoe de reactie van de bezoekers was. De auto had toen nog niet de naam die pas het volgende jaar zou gebruikt worden. Onder de naam “Prefecture” werd dit exemplaar dan in 1959 aangeboden. Dit eerste exemplaar werd ook in de wereld gezet onder de naam “ ID 19 “Berline Confort avec Séperation interieure”. Citroën schreef in hun info’s aan de pers over een “voiture de maître”. Alle deze autotypen werden bij Chapron vervaardigd. In Levallois-Perret, een plaatsje aan de westkant van Parijs. Daar werden de “Prestiges” dan ook vervaardigd. Maar niet zoals bij de serieproductie ... De “Prestige” werd alleen op een geschreven bestelling van een klant gemaakt. En dat stuk voor stuk. Waarbij de houten tussenwand altijd de basis was. In het volgende nummer van “CITROglycerine” zullen we een prijslijst publiceren waar je rillingen zal krijgen over die prijzen van sommige bijkomende maar

nuttige onderdelen. De klant was dus nog de heerser over hoe zijn auto moest worden samengesteld. Zoals dus in de tijd voor de tweede en eerste wereldoorlog. Ouderwets dus. Er bestond dus absoluut geen vaste lijn. De klant kon toen kiezen hoe hij zijn auto wilde. Tot in detail… Maar hij mocht het uiterlijke van de DS niet veranderen. Dat was hét systeem. En dat werd dus telkens ook een kostelijke zaak… Upper-ten zeiden we boven. Ja, het was ook de doelgroep die Citroën in het oog had. De “upper-ten” konden zich deze auto permitteren. Een arbeider in de fabriek kon daarvan slechts dromen. Daarom wordt in feite deze “Prestige” meer en meer tot de ook buitengewone Chapron-carrosseriën, zoals de Opera, de Majesty, een cabriolet Caddy, de Dandy, de Palm Beach, de Leman enzovoort gerekend. Zij kwam tenslotte ook uit dezelfde “stal”. Dure auto’s was de liefde én noodzaak van Mr. Henri Chapron. Ook deze prijzen krijgen jullie in het volgende nummer.

Citroën DS 26

Heb ik reeds iets geschreven over de zwarte kleur voor de “Prestige”?

is wel prachtig. Tenminste als de tussenruit gesloten is dringt nauwelijks een geluid van voren naar achteren door.

Het voorschrift voor een “Prestige” was, dat dit type van auto alleen in het zwart zou geleverd worden. Maar volgens het gebruik bij andere mooie exemplaren van Chapron, werd dikwijls, als de klant het wilde, een donkergrijze kleur onderaan de baguetten en band rondom gebruikt. Boven de kokerbalken was sowieso alles niet roestende edelstaal-bekleding. Maar Chapron was zo vrij om tegen de regels van verplichting “zwart” in te gaan, hij spoot ook sommige auto’s in decente kleuren zoals wijnrood of donkerblauw. Op aanvraag…

De mijnheer die daar zit is dan echt een mijnheer… Daartoe draagt ook een beetje de door een regelaar gestuurde verluchting bij. Warm of koud, het is aangenaam. Dat effect hebben wij allen in onze normale DSsen. Maar toch heb ik medelijden met de eigenaar van een “Prestige” als die eventueel uren lang in zijn klein kotje moet zitten en de zon brandt op het dak. Airco, helpt dan wel. Maar gezond is iets anders. Eigen ervaring…

Een van de zwakke punten is voor iedere niet-kenner en belangstellende de doorlopende zitbank voor de chauffeur.

Ik vertelde regelmatig, en met de nodige houding tonend, hoe een PRESTIGE-chauffeur vooraan tegen zijn stuurwiel geperst zat. En de armen waren dus ook navenant sterk geplooid. Martin Kraut schrijft dat ook wel. Maar gaat er toch een beetje zachter mee om. Want, het onderstel van die zitbank heeft drie mogelijkheden om te zitten. Die zitbank is trouwens los staande van de tussenwand achter de chauffeur. Ik geloof echter niet dat zulks veel verandering in het zitten inhield. In ieder geval moest een chauffeur altijd een iets kleiner man zijn om in zijn kleine ruimte vooraan ook langere uitstappen vol te houden. Met een half- of vol-automaat is het wel wat eenvoudiger. Ook vandaag nog in een normale DS is de automatische schakeling een zeer aangename bezigheid. Als ze tenminste niet blokkeert, zoals bij mij in Baasrode… Uiteraard is het zitcomfort achterin, achter de tussenwand dus, buitengewoon. Het gevoel in een Prestige zittend, en dat je in je eigen “eenzame” zitkamer afgezonderd, ontsnapt aan de – toen ook al – lawaaierige buitenwereld ,

Omdat voor sommigen de verwarming in de winter ook niet voldoende was, kon de klant over een zg. “Minus-15°verwarming” beschikken. Uiteraard tegen toeslag. De basis van deze bijkomende verwarming moet dan wel in de koffer werken.

Met heel dat systeem kon in feite de baas alleen beschikken over een koel hoofd en op hetzelfde moment warme voeten. Simpel hé… Er werd in de 60er jaren ook een soort airco ingebouwd. Natuurlijk alleen voor de achterinzittende. De chauffeur én een eventuele bodygard vooraan, hadden dat voordeel niet. Alles voor de baas. Ja, hij heeft die luxe ook allemaal betaald. Mag het dan even, zeg ik altijd in zulke situaties. Ook beschikte de “Prestige” over een elektrisch motortje, om de ruit aan alle vier deuren te kunnen beheren. Maar dat had geen aantrekkingskracht bij de klanten. Het was voldoende dat de tussenruit tussen chauffeur en “baas” naar boven en beneden ging. De rest van de wereld was niet belangrijk. Een andere luxe in deze tijd was een radio achter in de auto te hebben. Maar dat was in feite een beetje té simpel. De radio zat zoals bij ons allen op zijn gewone plaats op het dashboard. Per afstandsbediening en zenderwissel kon van achter de ruit het een en ander programma opgezet

“Prestige” 27

Citroglycerine / N° 95 / 2009

worden. En als de “baas” wilde dat gestopt moest worden om aan een telefooncel een mededeling moest doorgeven - omdat bijvoorbeeld de aandelen het laatste halfuur gezakt waren - dan liet hij dat aan de chauffeur horen via een spreek- systeem-“buis”. Het is toch wat met deze peperdure auto’s. Ik vind dat doch allemaal heerlijk. KLEIN KIND DAT IK BEN. Maar normaal was voorzien dat achter de ruit ook een telefooninstallatie voor de omgeving van Parijs moest werken. Maar dat scheen zeer zelden gevraagd te worden. Want het werkte niet goed, en dat is maar zacht uitgedrukt. Maar het was toch wel een “item” om “U” te zeggen in deze tijd. Dé man met de telefoon in zijn Prestige” was de journalist Philippe Bouvard. Ja, die oertijden… Toen in de zeventiger jaren de autotelefoons een evolutie hadden doorgemaakt, verhuisde dit systeem dan in de armleuning achteraan. Had Chapron nu maar geleefd : wij spelen met zoiets zelf rijdend vanuit de auto. Ook al mag het niet… Terecht…

Ook kon toen reeds een televisietoestel geplaatst worden tegen het plafond of aan de voorruit. Dat regelmatig besteld werd. Als het tv-systeem onder de voorruit zit dan moest de chauffeur wel met een platte muts achter het stuur zitten. Nog in de tussenwand was ook een tachometer ingebouwd. En Martin Kraut had daar een bijzonder mooie zin uitgevonden die niet in de folder stond : “Jean-Pierre” liet hij de “baas” zeggen, “wilt u alstublieft vijf kilometer sneller rijden, ik wil de dood in de ogen kijken”. Het kan dat het een moedige baas was geweest, zou kunnen zijn… Ook had de Prestige soms een tweede uurwerk in de tussenwand. En sigarenaanstekers en twee asbakken. Bij mijn DS zijn de asbakken op de rug van de voorzetels ook bijna nooit gebruikt. Madam, als ze meerijdt, rookt per rit maar een sigaretje, that’s all. Op de asbak op het dasboord. En dat al twintig jaar lang. Of meer.

In plaats daarvan kwam een klein houten tafeltje om te schrijven (ja, mijn god, wat vraag je nog meer…) en ook een vak voor pijp en schrijfgerief was voorzien. Een radio kon ook. Of gewoon niks in doen. Er waren ook nog twee andere tafeltjes om akten bij te werken. Bijvoorbeeld.

Een bijkomend voordeel was toen bij de “Prestige” iets wat ik ook heb in mijn “simpele” DS Pallas black : links en rechts aan de B-zuil hangen leren handgrepen, die het uitstappen vergemakkelijken. Tof, echt. Voor het uitstappen van oudere mensen vooral ... Vanaf de zeventig ...

En werd het donker, dan werd de Pallas-verlichting aangezet (bij pre-Pallas-versies waren twee lichten boven de tussenruit geïnstalleerd) en dat leverde voldoende licht. Vandaag ook nog links een rechts in een PALLAS (de mijne bijvoorbeeld) gebruik ik het soms : heerlijk licht. Maar wilde de “baas” dan wat bijvoorbeeld financiële kranten lezen dan kon hij beschikken over een lichtbron, uit geslepen glas boven de zitbank. Dat was helemaal het mannetje. De chauffeur had in zijn “afdeling” een eigen verlichting. Onafhankelijk van de achterinzittende.

En, zoals ik reeds geschreven heb, zal in het volgende tijdschrift CITROglycerine van februari 2010 een vervolg komen. Over die DS Pallas “Prestige” is nog niet het laatste woord verteld…

Nu komen we tot de aankleding van de “Prestige”. Ergens heb ik gelezen dat de bank voor de chauffeur altijd in leer was. De eigenaar van de auto had daar dan wel een keuze-mogelijkheid. Hij kon een grijze Helanca-interieur kopen (uiteraard) of leer. En om het niet te droog te laten was de aanschaf van een bar in een notelaar-tussenwand kompleet met glazen uit

28

baccarat-kristal en verder ook verzilverde(????) lepeltjes en mesjes. Of zo.

GHG

Dank aan Martin Kraut van de Duitse DS-Club voor het gebruik van delen uit zijn schitterend artikel “DS Prestige” en met veel details die zelfs ik (GHG) niet wist ! Zijn artikel verscheen in het jaar 2000. En natuurlijk ook onze grote vriend (minimum 1,99 m groot) Ulrich Knaak, de uitgever van het Deutsch-Schweizer-Oesterreichisch tijdschrift HP Hydraulische Presse. Het magazine voor alle DS-vrienden daar in deze drie landen. Maar hij is ook de uitgever schrijver van het wondermooie DS-boek “Das Göttliche Jahrhundertauto”. Met ook uitvoerige teksten over de Citroën “Prestige”.

“La Prestige du Président” The DS Goddess By Bruce Gain February 18, 2007 The 1971 Citroën DS 21ie Prestige Pallas is a classic among Citroën’s famous line of DS cars (DS is pronounced "day-ess," which in French is a pun on the word "goddess"). Besides its famous sleek design that was ahead of its time aerodynamic wise, the DS 21 features a gas-powered hydraulic suspension, which raises the chassis and lowers it when turning the ignition on or off. The suspension system also maintains smooth driving over rough roads. The model shown here was used as a chauffeur car for French ministers and other public officials in the early 1970s.

En exclusivité pour tout le monde. Et pour notre club. Et pour moi aussi… Un soir de 1999, je suis en conversation téléphonique avec Marc Roelandt (cela m’arrive quand même régulièrement) et il me fait part d’un appel qu’il vient de recevoir d’un monsieur qui est vendeur d’une DS. Quoi de plus normal, sachant que Marc est déjà bien connu dans le milieu de la DS à l’époque et qu’il est président de notre club. En fait, cette annonce paraît intéressante à plus d’un titre. Outre le fait que cette voiture appartient toujours au premier propriétaire, ou plus exactement à son fils suite à son décès, il s’agit d’un modèle 67. Et oui, avec le liquide vert et l’ancien nez. Elle ne totalise que 145000 km au compteur. Elle a toujours dormi dans un garage et sa carrosserie s’avère être très saine. Elle est noire et possède une magnifique radio d’origine. Mais enfin, le clou du spectacle est qu’il s’agit d’une DS21 Pallas mais, ce n’est pas tout, c’est une Prestige ! A ce moment-là, mon sang ne fait qu’un tour. Il me faut aller la voir. Je prends contact avec le propriétaire et me rends le surlendemain sur place. La voiture est à la hauteur de mon espérance. Elle se trouve bien au sec dans le fond d’un très grand garage à Bruxelles. Là, j’apprends que Roland serait passé la voir mais, chance pour moi, le propriétaire a refusé son offre. En 1967, lors du salon de l’automobile, le futur propriétaire s’y était rendu dans le secret espoir d’acheter une Jaguar mais arrivé devant le stand Citroën, il a été subjugué par cette magnifique DS qui tournait devant lui. Le bon de commande a été signé et la belle aventure pouvait commencer. Pour la petite histoire, ce monsieur travaillait dans l’électricité automobile. C’est en 1981 que la voiture intégra définitivement son garage suite à un problème de chaîne de distribution. A ce jour, le problème n’est toujours pas réglé. Mais j’y pense

sérieusement ! Il faut savoir que la voiture a été longtemps entretenue aux Ets Tenstedt à Ath. Je possède une feuille récapitulative des entretiens effectués chez eux. En plus, j’ai aussi la chance d’avoir reçu le manuel de l’utilisateur de l’époque qui renferme la remarque importante que le liquide de suspension était devenu du LHM. Enfin, je possède également la facture originale d’achat sur laquelle on voit clairement que la voiture est équipée de cuir à l’avant et de tissu à l’arrière. Et oui, à l’époque, on estimait que le tissu était plus confortable. Je sais que, dans le club, certains possèdent des Prestiges mais, de toute ma carrière d’amateur de DS, c’est-à-dire depuis 20 ans, date à laquelle j’ai intégré le club, je n’ai jamais vu d’autre Prestige de 1967. Je me rends bien compte que je possède là quelque chose de rare. Je me suis une fois amusé à répertorier, sur base des livres que je possède, le nombre total de DS Prestige produites, et cela doit tourner autour de 600. Ce n’est quand même pas beaucoup. Je sais aussi que la position de conduite n’est pas idéale en raison de la séparation chauffeur mais, bon, nous n’allons jouer la fine bouche… Voilà en quelques lignes l’histoire de cette voiture que je possède déjà depuis 10 ans et dont je ne suis pas peu fier, vous vous en douter ! Pour terminer cet article, je ne saurais que trop vous encourager à aussi nous faire part de l’histoire et des anecdotes liées à vos voitures. Promis, je vous tiendrai informer de l’évolution à moins que vous ne la voyiez en direct lors d’une de nos prochaines sorties… Marc Stelleman, Président du DS/SM Club Belgium

29

Citroglycerine / N° 95 / 2009

Quelques souvenirs de l’EuroCitro 2009 L’EuroCitro, c’est une affaire qui roule. Une équipe bien rôdée de 35 bénévoles qui organisaient pour la quatrième fois (2000, 2003, 2006 et 2009) un superbe rassemblement les 14, 15 et 16 août. Pour cette dernière édition, 2646 Citroën ont répondu à l’appel pour profiter pleinement d’un exceptionnel week-end estival. Plusieurs membres du DS-SM Club se sont retrouvés à cette occasion. Certains ont choisi de faire la route ensemble, d’autres les ont rejoints sur place. Le trajet aller s’est déroulé dans la bonne humeur mais sous une pluie battante qui n’a cessé qu’une demi-heure avant notre arrivée au Mans. Une fois sur place, par contre, le soleil et la chaleur ne nous ont plus quittés. Comme lors de chaque édition, les organisateurs nous ont proposé, pour le logement, deux campings à l’intérieur du circuit Bugatti. Le camping de la Chapelle, destiné aux familles souhaitant trouver un peu de calme et le camping du Houx, plus vaste où une ambiance festive règne tout au long du week-end. Les hôtels alentours ont, quant à eux, été pris d’assaut par les non-adeptes du camping. Elément incontournable de l’EuroCitro, le musée aborde à chaque fois un thème différent. En cette année du 90ème anniversaire, rien d’étonnant qu’il soit donc consacré aux 90 années d’innovation Citroën. Autre activité importante et qui remporte un franc succès : la bourse d’échanges. Elle compte plus de 100 exposants, amateurs ou professionnels, venus des quatre coins d’Europe pour proposer un éventail très large de produits : pièces détachées d’époque ou refabrications, accessoires, documentation, miniatures… Cette année encore, une partie de la bourse d’échange était située sous un chapiteau de 1 200 m², autour duquel se tenait l’autre partie en extérieur. Le dîner de gala est également une tradition à l’EuroCitro. Cette année, il s’est tenu dans le nouveau bâtiment « Welcome » situé en bordure de piste, à l’intérieur du circuit. Le DS Club y a été dignement représenté puisque Mr et Mme le président avaient choisi de s’y inscrire. Ils n’ont pas été déçus. Le repas était assuré par Thierry Breton, restaurateur qui avait déjà réalisé les dîners de gala des deux précédents EuroCitro, où le service et la qualité des repas ont été plébiscités par tous les participants.Une soirée dansante clôturait le repas. Les participants qui découvrent l’EuroCitro pour la première fois sont impressionnés par le nombre de voitures, regroupées par modèles sur les parkings qui leur sont dédiés (propulsion, traction, DS, SM, CX, 2 cv et dérivés,

30

utilitaires, etc.). Environ 10.000 personnes sont venues les contempler. Parmi les voitures les plus représentées, venait en tête la 2CV suivie de la DS et finalement la Traction.Tous les modèles d’avant-guerre ont également remporté un franc succès. A l’occasion du 90ème anniversaire de la marque, les organisateurs ont mis sur pied un défilé de véhicules retraçant l’historique des modèles Citroën. Le défilé se déroulait sur le circuit et notre Benjamin a eu l’honneur d’y être invité avec sa GS. Outre le défilé des 90 ans, le circuit a également été pris d’assaut samedi et dimanche par les autres équipages, regroupés par modèles. C’est donc sous les applaudissements des spectateurs dans les gradins que chacun a pu rouler, à allure très modérée, sur un bitume plutôt habitué à des vitesses bien plus élevées. Samedi soir, nous avons également eu droit à un très beau feu d’artifice. Dimanche fin d’après-midi, nous n’avons pas assisté au concours d’élégance présenté par l’historien Olivier de Serres, et qui clôture traditionnellement la manifestation. En effet, la route du retour était longue et il nous fallait reprendre le travail dès le lendemain. Mais comme chaque année, les plus beaux véhicules ont été présentés par leurs équipages en tenues d’époque, au public et au Jury composé de personnalités du monde Citroënniste. Avant le départ vers la Belgique, notre joyeuse équipe a souhaité faire un passage à la boutique, pour emporter un souvenir, un Tee-Shirt, une casquette, une miniature ou quelque documentation. Le tout, sans oublier la photo souvenir ! Cette année encore nous avons pris beaucoup de plaisir à participer à cette manifestation. En plus de nos interminables balades à la bourse et sur les parkings où nous avons admiré de très belles voitures, nous avons partagé de très chouettes moments et fait d’agréables rencontres. Tout le monde a participé dans la bonne humeur au montage et AU démontage des tentes, à la préparation des repas, à la vaisselle, aux courses,….. et bien sûr, aux apéros et barbecues, en toute convivialité. Ce fut un réel plaisir que de passer ces journées en compagnie de nos membres (la liste est trop longue mais ils se reconnaîtront). Notre seul regret fut de ne pas avoir pensé à emporter une tonnelle pour s’abriter du soleil ardent. Nous avons tous et toutes envie de participer à la prochaine édition, non pas en 2012 mais bien en 2013. En effet, l’I.C.C.C.R. et l’EuroCitro ne pouvaient décemment pas se faire concurrence en 2012. C’est donc en 2013 que de nombreuses Citroën se retrouveront, une fois de plus, sur le circuit du Mans. Myriam

Pour clôturer les vacances scolaires 2009. Le dimanche 30 août, de nombreux citroënistes se sont retrouvés pour une belle journée familiale à travers de magnifiques paysages du Brabant Wallon. Ittre, Une jolie petite cité très pittoresque au creux de vallons boisés. De beaux chemins pavés, des routes étroites, un château, l’église St Rémy, quelques fermes brabançonnes. Rebecq, 11h : gare de Rebecq Le petit train du bonheur emmène les participants de Rebecq à Rognon sur 7 kilomètres le long de la Vallée des Oiseaux et des méandres de la Senne. Promenade très romantique Au centre de la localité, la Taverne, voisine de l’un des deux moulins à eau, nous a préparé une belle assiette « anglaise ». Ecaussinnes, Cortège de DS, SM, CX, C6… traversant avec ses petits chemins, son bois, le Ronquières … Cette merveilleuse journée se terminera château fort au restaurant « Le relais de déguster une bonne crêpe au sucre. Merci Philippe.

l’entité brainoise plan incliné de sur la place du la Ronce » pour

Sabine

31

Citroglycerine / N° 95 / 2009

R A A J 0 9ERNIEUWING V

>>

CX

De waardige

De waardige opvolger van de toen al legendarische DS, werd de CX, waarvan de verkoop begon in Frankrijk in september 1974. Tot vandaag is dit de laatste grote Citroën waarvan er méér dan een miljoen exemplaren gebouwd zijn, tot in 1989 voor de berline, en tot in 1991 wat de break betreft. 32

Projet L Op het einde van de jaren zestig, wordt reeds gedacht aan de vervanging van de DS, die nog eens opgefrist wordt voor het modeljaar 1968, maar ze kan niet haar leeftijd verbergen ! Het is duidelijk dat de DS in het begin van de jaren vijftig werd ontworpen, en de productiekosten zijn ook hoog. In 1969 geeft de grote baas Bercot groen licht voor de studie van een vervanger, “Projet L” genaamd, en voorzien om een reeks van twee modellen te omvatten. Het basismodel met een watergekoelde flatfour moet de goedkope varianten ID vervangen, en het duurdere de varianten DS 21 en DS 23, deze keer uitgerust met een krachtige dubbele wankelmotor.

opvolger Onnodig hieraan toe te voegen dat het beste van de Citroën techniek moet toegepast worden, zoals voorwielaandrijving, hydropneumatische vering, Diravi besturing en sterk bekrachtigde remmen. Het bestaande studiebureel onder leiding van Robert Opron kan aan de slag! Ondanks de grote financiële moeilijk-heden waarmee de firma te kampen heeft, wordt het ontwerp van de CX tot een goed einde gebracht, en wordt met de verkoop gestart op het ogenblik dat de opname van Citroën in de groep PSA wordt bekend gemaakt, en de wereld voor het eerst te maken heeft met de eerste oliecrisis ! Om die reden komt de topversie met de wankelmotor niet in productie, en wordt het gamma van de 2000 en 2200 naar boven afgerond met een 2400, ook in de Pallas en verlengde Prestige versies. De ongebreidelde verhoging van de brandstofprijzen versnelt ook het in productie brengen van de dieselversie in 1976. Deze dieselversie helpt de verkoop aardig vooruit, aangezien zij snel een marktaandeel van 25 % verovert in Frankrijk. In de loop van de jaren worden steeds krachtigere motoren aangeboden, injectie, turbo en turbo met intercooler, zowel in benzine- als dieselversie. Berlines en breaks samengeteld, komt de productie uit op 1.169.745 stuks. 33

Citroglycerine / N° 95 / 2009

In 1967 had Pininfarina een ontwerp gemaakt op basis van de BMC 1800, de Berlina Aerodinamica. Dit prototype was een aerodynamische hatchback met een gladde zijkant, hellende motorkap en een grote achterruit, en werd door de vakpers druk besproken. De klassieke Austin 1800 was een drievolume auto, met een Cx van 0,45 en dit prototype met twee volumes had een Cx van slechts 0,35. Met daarbij een enorme kofferruimte. De directie van BMC vond dit ontwerp veel te gewaagd voor de klassieke britse smaak, en gaf er geen verder gevolg aan. Pininfarina deed nog beter door in 1968 hetzelfde principe toe te passen op de vloerplaat van een BMC 1100, en eigenaardig genoeg heeft dit prototype twee andere auto’s geïnspireerd, namelijk de Citroën GS (1970) en de Alfa Romeo Alfasud (1971). Echter géén BMC die in productie is gegaan, Pininfarina heeft moeten wachten tot de Lancia Gamma (1976), om zijn gewaagde stijloefening uit 1967 in werkelijkheid te zien ! Met dit ontwerp voor BMC werd niets gedaan, maar het inspireerde de Citroën chef-ontwerper Robert Opron tot “Projet L”, de beoogde opvolger van de ID/DS. Hij voegde er nog enkele zaken aan toe, zoals een holle achterruit, koplampen in een vorm die nog niemand bedacht had, halfbedekte achterwielen en de DIRAVI besturing zoals op de Citroën SM, en een gigantische voorruit welke schoongehouden werd door slechts één wisser. Ook het interieur was bijzonder met op het dashboard de zgn. 'lunule' een ergonomisch handige verzameling van instrumenten en bedieningen die met de vingers konden bediend worden zonder het stuur los te laten. De snelheidsmeter was zoals op de GS, in de vorm van cijfers achter een ruitje in de stijl van een personenweegschaal.

De creaties van Pininfarina zijn de voorlopers van de CX, de GS en de Alfasud.

Het uiteindelijk ontwerp is een zeer elegante wagen geworden met een Cx van slechts 0,375 ; dit cijfer werd behaald dankzij de fijne snuit met een nieuwe vorm van koplampen. Het gebrek aan nieuwe krachtige motoren werd goed gemaakt door een uitzonderlijk laag luchtweerstandscoëfficiënt!

Dashboard met stijl

Pininfarina

Stijl Opron ...

34

Techniek

ARG JA 90 ERNIEUWIN V

Als wij ons terugplaatsen in de de context van de jaren zeventig, is de CX in verhouding minder revolutionnair dan de DS twintig jaar ervoor. De enige vernieuwing ligt hem in de structuur : om de trillingen van de motor (met een diesel reeds in het achterhoofd) uit te schakelen deed Magès een beroep op een vals chassis, aan de koets bevestigd met 16 elastische verbindingen. De twee platte langsliggers dragen vooraan een kader waarin het geheel motor/aandrijving een plaats vindt, en achteraan een kader met de achterwielophanging. De motoren komen uit de D-serie, een 1985 cc van de DS 20 en een 2175 cc van de DS 21. Dwars geplaatst en naar voor gekanteld, zijn ze gekoppeld aan een versnellingsbak van italiaanse origine, ingevolge de technische akkoorden met Fiat. De voorziene topversie met een NSU birotor 871, drie liter cilinderinhoud en 170 PK aan 6500 omw./min, komt er niet. Met de slogan “A quoi sert le progrès, si vous n’en profitez pas” of anders gezegd, waartoe dient de vooruitgang als u er geen gebruik van maakt, wordt de CX op het salon van Parijs gelanceerd, en l’Auto-journal zet haar op de kaft van haar saloneditie. De eerste foto’s in de folders en in alle tijdschriften tonen een CX 2000 in de metaalkleur Sable Cendré en een caramel jersey interieur; ofwel een CX 2200 in de metaalkleur Bleu Delta, met een blauw jersey interieur. In de katalogus heeft men keuze tussen negen kleuren, zes die wij reeds kennen van de DS, en drie nieuwe : Rouge Soleil, Vert Guérande en Sable Cendré.

Voorstelling in Lapland en op het Salon in Parijs Begin juli 1974 wordt een CX van de preserie discreet naar zweeds Lapland gevoerd, samen met de gekende fotograaf André Martin, om een fotoshoot te maken nodig voor de persmap. Deze auto is gemakkelijk te herkennen : de kleur is Sable Cendré en het interieur is in stof Jersey Caramel, met de nummerplaat 153 AAX 75. Van een andere identieke CX van de preserie worden in Frankrijk foto’s gemaakt, ditmaal met de nummerplaat 52 AAX 75. Enkele dagen later worden er 28 CX’en op vrachtwagens geladen (model 2000 en 2200) en naar het stadje Gällivare in zweeds Lapland gevoerd. Daar wacht de persdienst, bijgestaan door 12 mekaniekers, op 400 journalisten die uit dertien europese landen komen, en in kleine groepjes, op verschillende dagen in beurten, de nieuwe CX mogen proefrijden. Wanneer de laatste journalisten vertrokken zijn, keren er 25 CX’en langs de weg terug naar Parijs, bestuurd door jonge mensen die door het lot aangeduid zijn uit de groep van 100 deelnemers aan de Raid Afrique 2 CV 1973. Zij rijden dan voor de verandering de Raid Arctique 1974, 3400 km van de poolcirkel naar Parijs, waar ze onder grote publieke belangstelling toekomen op de Champs Elysées, om te parkeren voor de showroom. Van een geslaagde stunt gesproken !

De begeleidende teksten leggen de nadruk op de vooruitgang om in alle stilte te rijden (de koets is van de mechanische delen gescheiden door 16 elastische verbindingen), in alle veiligheid (vier bekrachtigde schijfremmen) en met voldoende ruimte (niet voor chauffeurs groter dan 1,80 m). De nieuwe aerodynamische lijn suggereert ook snelheid gekoppeld aan een lager verbruik ! Reeds vlug wordt de CX bekroond met de titel “Wagen van het jaar 1975” door autojournalisten uit 15 europese landen, met 229 punten voor de Volkswagen Golf (164 punten) en de Audi 50 (136 punten).

35

Citroglycerine / N° 95 / 2009

J’aime J’aime Paris…

DS “Rouge Soleil” in Parijs We zaten in Parijs, op de Boulevard Beaumarchais, in een fijn visrestaurant. Drie uur geleden waren we toegekomen. In een klassiek klein hotelleke. Met serieuze prijzen. Rue Amelot. In de “Bastille”-buurt. Het restaurant was door mijn echtgenote vanuit thuis besteld. Goed hè ? Vlakbij het restaurant. 33, Boulevard Beaumarchais. En als ik in Parijs ben dan vraag ik me af, zal ik nog een DS zien. Stilstaand of rijdend. Is me gelijk ! ALS HET MAAR EEN DS IS.

had die chauffeur ? “Die is dronken”, was ons idee. Waarom draait hij die rondjes. Ach, het verkeer in Paris is beter geregeld. Dus, hij kon alles doen tussen “groen” én “rood”. Op een bepaald moment nam hij toch zijn eerste richting terug op. En weg was ze en hij, de onbekende. “La” Rouge Soleil-DS. Je moest dat gezien hebben om te geloven. Op een vrijdag avond, rond 19 uur, had het druk verkeer moeten zijn. Maar die DS kon doen en laten wat die wilde … cirkels trekken. Onbegrijpelijk !

En we zaten nog aan het aperitieven, daar riep Anne-Marie : “Een DS. Een DS. Dààr… Zij zat in de juiste richting. Ik moest me helemaal omdraaien. We zaten op een restaurant-terras achter het glas. En een fototoestel had ik niet bij de hand. “Een DS, wààr …” Daar aan de overkant op de helling voor een rood licht. Uit de Rue Amelot komend.” Aan de hoek van de verkeerslichten was een heerlijk fijne Boulangerie. Zie foto. Wél op vakantie de volgende dag . . . Ja, ik kon de auto zien. Het was een prachtige kleur, als nieuw gespoten met een kleur die trok op een CX uit 19751976 : Rouge de Rio (AC 424) of was het (AC432) Rouge Soleil uit hetzelfde jaar en van dezelfde CX. Of was het (AC403) Rouge Corsaire uit 1968, of ook nog Rouge Boléro (AC425) uit de jaren 1970-1974 die voor die DS gebruikt werd, ik wist het zeker niet onmiddellijk. Vandaag ook trouwens nog niet. Wat ik intussen weet is dat Citröen nog meer van de rode kleuren voor de DSsen heeft laten aanmaken. Tenslotte heb ik TOEN mijn auto-kleurenboeken niet mee naar Parijs genomen tijdens deze reis en zeker ook niet in mijn veston bij me, toen we aan een vis- en kreeftentafel aanzaten.

En vijf minuten later riep mijn echtgenote : “Daar is die weer”. Nu dook die DS weer terug naar beneden om onmiddellijk weer naar boven rijdend en op de Boulevard Beaumarchais weer zijn “gebruikelijke” ronden te draaien. En dan was hij weer in zijn gewilde richting – naar het monument “Colonne de la Liberté/van de vrijheid” waar boven een gouden blote man met vleugels en een hoed op, als de “geest van de vrijheid” op één been staat.

Midden op het kruispunt bleef zij staan. De chauffeur keek rond. “Wat doet die nu” zei ik tegen Anne-Marie. Ineens draaide die namelijk naar links terug om en nog naar links en nog naar links en dat dan drie keer. Vier keer… een circel op de Boulevard Beaumarchais, cirkel rijdend. Wat

Er zijn altijd zo van die momenten in Parijs.

Mette-Marit, Rubén en de DS. Mette is nu vijf en Rubén is op 17 oktober twee jaar geworden. Zuster en Broer. Ze houden van onze auto. DS, Opi DS… Je ziet het zo. Niks is geposeerd. En ik, de OPI is dan gelukkig… GHG

36

Een conclusie ? Ja. We trokken het ons aan. Wat een show. Voor ons alleen ? Iemand heeft precies geweten dat wij in Parijs waren!?. Dat wij in de buurt Bastille waren en dat we om 19 uur aan tafel zouden zitten in het visrestaurant “Le bar à huitres”. Het kan … En dat hij voor ons twee keer die circels draaide om ons te begroeten. Het kan… Al dat niet lief was van die DS-chauffeur. Trouwens, de hele week van ons verblijf hebben niet een DS meer gezien. Maar die show van die vrijdag was meer dan voldoende…

I love Paris. GHG

Foto: Dirk Vermeulen Model: Ilse De Vis

J’aime J’aime la Russie

Russian Red 37

Citroglycerine / N° 95 / 2009

Ditjes en datjes / Ceci et cela De droom is een werkelijkheid geworden : de DS3 U bent uniek, uw citroën DS3 ook ! De grote ideeën spruiten voort uit de observatie vanhet dagelijkse leven. We zijn allemaal verschillend, dus waarom uw DS ook niet ? Met enkele exclusieve te personaliseren mogelijkheden biedt de Citroën DS3 u 38 verschillende koetswerkkleuren en daken. Daarenboven kunt u de buitenspiegel, de velg en de zijdelingse beschermlijsten kiezen. Laat uw creativiteit de vrije loop en maak van de DS3 een wagen met uw imago. Om uw keuze te maken en og veel meer, rendez-vous op op de website www.ds3.citroen.com. De nieuwe Citroën is verkrijgbaar met vijf motoren, die allemaal voldoen aan de Euro 5-norm en die gecombineerd worden met een manuele 5- of 6-versnellingsbak. Het aanbod omvat twee HDi FAP-dieselmotoren (van 90 en 110 pk), waarvan de CO2-uitstoot minder dan 115 g/km bedraagt, evenals drie benzinemotoren – twee VTi’s (95 of 120 pk – met als optie een automaat) en een THP (150 pk) – waarvan de uitstoot tussen de 136 g/km en de 160 g/km ligt. De stadsauto zal een uitgebreide comfort- en veiligheidsuitrusting hebben, met onder andere een noodremhulp, een snelheidsregelaar en -begrenzer of een schakelindicator om zuiniger en ecologischer te rijden.

Nieuwe C3 vanaf januari 2010 bij de dealers. Na een carrière van bijna acht jaar en 2 miljoen verkochte exemplaren vervangt Citroën de C3 door een spiksplinternieuwe C3. Het design van de nieuwe C3 behoudt de ronde vormen die het model al kenmerkten, maar combineert die met meer dynamisme, dankzij de strakkere en vloeiendere lijnen. Hij behoort tot de meest compacte auto’s in zijn segment. Met zijn lengte van 3,94 m, zijn breedte van 1,71 m en zijn draaicirkel van 10,2 m beschikt hij over afmetingen die perfect aan zijn gebruik in de stad zijn aangepast. De nieuwe C3 beschikt over veel ruimte aan boord, waardoor hij kan voldoen aan zijn nieuwe roeping van eerste gezinsauto en leasewagen. Zijn koffervolume werd geoptimaliseerd en bedraagt nu 300 liter. Hij heeft ook heel wat bergruimtes, evenals halfhoge zittingen die het instappen vergemakkelijken en 38

het zicht verbeteren. Een grote nieuwigheid die gepaard gaat met de lancering van dit nieuwe model is de Zenith-voorruit (Visiodrive). Die vergroot het gezichtsveld van de voorste inzittenden met 80° naar boven. In combinatie met de kleinere stijlen geeft ze een gevoel van een onbeperkt zicht in hoge definitie. Een progressieve vignettering zorgt voor een zachte overgang tussen de sterke zonnebescherming boven de voorpassagiers en de gebruikelijke transparantie voor het zicht vooruit. Er zal vanaf het begin een versie met 99 g/km CO2 beschikbaar zijn, met de motor HDi 90 FAP. Die positieve resultaten op het vlak van het verbruik zullen worden voortgezet met de komst in 2011 van nieuwe krachtbronnen met een stop-startsysteem van de tweede generatie. In combinatie met gerobotiseerde vijf- en zesversnellingsbakken zullen ze de dieselversies een uitstoot van 95 en 90 g/km CO2 kunnen geven. Aan benzinezijde zal de nieuwe generatie van driecilindermotoren ervoor zorgen dat er versies met minder dan 100 g/km CO2 beschikbaar worden.

De auto van het jaar De juryleden van de Auto van het Jaarverkiezing hebben de zogenaamde 'shortlist' voor de 2010-verkiezing bepaald. Uit de 33 auto's die deelnamen aan de eerste ronde zijn zeven modellen genomineerd voor de finale, waarvan de uitslag op maandag 30 november wordt bekend gemaakt. De auto's die met elkaar in de slag gaan

voor de titel zijn de Citroën C3 Picasso, Mercedes E-Klasse, Opel Astra, Peugeot 3008, Skoda Yeti, Toyota iQ en Volkswagen Polo. Ieder jurylid heeft 25 punten, die over minimaal vijf van deze auto's moeten worden verdeeld. Maximaal mag een auto 10 punten krijgen en de eerste plek op de keuzelijst van een jurylid mag niet gedeeld zijn. In totaal zijn er 59 juryleden voor de Auto van het Jaar-verkiezing, afkomstig uit 23 verschillende europese land

La Tour Eiffel novembre 2009 – janvier 2010 Pour la célébration des 90 ans de Citroën et des 120 ans de la Tour Eiffel, les deux ont joint leurs efforts après 75 ans, pour faire une démonstration de ‘Créative Technologie’. En effet, pendant trois mois, il y aura chaque soir pendant douze minutes une illumination spéciale de la Tour Eiffel, une minute par dix ans que la tour a été érigée. Rappelons qu’il y avait un partenariat entre Citroën et la Tour Eiffel pendant presque dix ans entre 1925 et 1934, quand Citroën a fait décorer les quatre faces de la tour par son nom ; 250.000 ampoules et 600 km de câble électrique étaient nécessaires pour illuminer les lettres

hautes de 30 mètres. Ce spectacle était noté dans le livre des records Guiness comme la plus grande enseigne lumineuse ! En 1927, Charles Lindbergh, premier homme à avoir survolé l’atlantique sans escale, dit avoir été guidé par ce phare étincelant en se posant au Bourget !

Ganshoren en bandes-dessinées Des planches de bandes dessinées sur Ganshoren ont été réalisées et rassemblées dans un livret disponible dans les commerces locaux. Pour illustrer la Basilique de Koekelberg (dont le maître-autel se trouve sur … Ganshoren) et dont la coupole ne fut terminée qu’en 1970, le dessinateur a choisi deux jeunes dames et une DS !

Feestje En weet u wat nog zo’n collector’s item wordt? Juist, de DS-SM-kalender 2010. Bestel snel uw exemplaar voor hij uitverkocht is. U kan terecht bij de bestuursleden in uw buurt en via mail bij [email protected].

Kunstschilder Evert De Vreugd Meestal zijn de bestuursleden hard aan het werk om onze club in goede banen te leiden, maar af en toe laten ze zich ook eens gaan, omdat er simpelweg iets te vieren valt. U herkent de proostende Marc Roelandt, Jean-Marc Ancion, Günther Gotzfried, Paul De Poorter, Marc Stelleman, Myriam, Walther Apers, Annie en Wouter Couché. Santé! (Vincent De Potter en Leo Van de Velde staan niet op de foto, zij waren ondertussen aan de nieuwe website aan het werken ;-) )

Waar is de tijd De eerste stickers van onze Club zagen er zo uit. Wie ze heeft mag zich gelukkig prijzen, het zijn echte collector’s items.

Wie zin heeft om zijn geliefde DS of SM op doek te laten vereeuwigen kan terecht bij Kunstschilder Evert De Vreugd. Evert is een Nederlandse kunstenaar die prachtige fotorealistische werken maakt. OP de kalender 2009 kon u al zijn werk bewonderen (de cabriolets) en ook dit jaar werkte Evert mee aan de kalender met een voor de maand mei prachtig schilderij van een blauwe DS die de lente ruikt. Kijkt u even op zijn website en ontdek DS’en en ander moois. Nee, het zijn geen foto’s, het is vakwerk op doek!

www.evertdevreugd.nl

39

Citroglycerine / N° 95 / 2009

Citroën Magazine On n’arrête plus le progrès : Citroën Magazine se met au digital ! Depuis le mois de juin, Citroën Belux a édité deux magazines digitaux de 16 pages, que vous pouvez consulter sur www.citroenmagazine.be Comme il est également prévu de ne plus envoyer qu’une fois par an en janvier, un magazine imprimé « édition Salon de l’Automobile », vous pouvez vous inscrire pour recevoir dorénavant le magazine digital. Surfez vers www.citroen.be/fr/home , et cliquez sur NEWSLETTER dans le coin à droite ; remplissez ensuite le formulaire, et le tour est joué.

De vooruitgang is niet meer te stuiten : Citroën Magazine gaat digitaal ! Sinds juni heeft Citroën Belux twee digitale magazines van 16 paginas uitgegeven, die u kan bekijken op www.citroenmagazine.be Aangezien het ook voorzien is slechts één maal per jaar in januari, een gedrukte versie van het magazine “uitgave Autosalon” op te sturen, kan u zich inschrijven om voortaan de digitale versie te ontvangen. Surf naar www.citroen.be/nl/home, en klik op NEWSLETTER in de hoek rechts ; vul dan het formulier in, en klaar is kees.

Garage Snoeckx NV Bredabaan 196 2170 Merksem. 40

tel.: 03/ 645 95 13 Fax: 03/ 647 32 52

SM twin-turbo ... 325 km/h ! Lorsque Jerry Hathaway décida de battre ses premiers records de vitesse avec sa SM, cela faisait longtemps que le modèle de série n’était plus commercialisé. Citroën ne fut mis au courant que par un article de presse interposé mais l’usine lui demanda quand même quelques précisions techniques… C’est parce que Jerry Hathaway avait possédé deux DS 21 que la Direction Générale de Citroën accepta en 1976, de lui confier l’entretien officiel des SM sur le marché américain. Question de confiance ! Hathaway était tombé littéralement amoureux de la SM dès la fin 1971 après avoir lu les premiers essais dans la presse américaine. Lesquels étaient pourtant assez critiques … Lorsque les premières SM arrivèrent aux Etats-Unis fin 1972, la concession Buick de Cleveland dans laquelle il travaillait depuis 1965 comme chef-mécanicien, tenta le pari de l’importation. Le virus était contracté. A partir de cette date, Jerry Hathaway ne pensera plus que Citroën, SM et records de vitesse. Il s’établit alors à son compte et fonde SM World Limited en 1976 à Valencia en Californie, rayonnant non seulement sur les Etats-Unis mais sur le Mexique, l’Australie et le Japon. C’est d’ailleurs au Japon que les 300 dernières SM version USA furent re-exportées car elles ne correspondaient plus aux normes de crash-test frontaux imposées aux USA à la fin de 1974, notamment en matière de déformation de la calandre. Le meilleur moyen de faire sa publicité, c’était de taper fort, à l’américaine ! Jerry décida de préparer une SM pour records de vitesse et de la piloter lui-même. Il choisit une voiture abîmée sur laquelle il prélevait régulièrement des pièces détachées pour réparer les voitures de ses clients. Donc un des 1.700 exemplaires importés entre fin 1971 et fin 1974. Son idée : conserver le V6 Maserati, le suralimenter, travailler la finesse aérodynamique en profitant du potentiel de base et alléger la voiture au maximum.

chronométreurs officiels avec cellules photo-électroniques. A ce jeu, ce n’est pas Jerry mais son épouse Sylvia qui réalisera la plus grande vitesse en 1987, en dépassant la barre des 200 miles, soit avec 325,7 km/h devenant la femme la plus rapide au monde dans sa catégorie ! La prochaine étape sera la barre des 400 km/h ; il reste encore une cinquantaine de kilos à gagner et pas mal de travail en aérodynamique pour diminuer la traînée. Mais c’est faisable Caractéristiques techniques de la version Hathaway • Moteur : V6 Maserati 2993 cc, alésage x course 92,07 x 75,00 mm • Puissance : entre 250 et 280 chevaux, selon la pression turbo • Alimentation : 1 carburateur 4 corps Holley 750 CFM • Suralimentation : 2 turbos AirResearch T04, pipes en alliage d’aluminium • Carburant : essence indice d’octane 108 • Pistons : alu forgé haute compression, bielles Carillo alu forgé • Allumeur : directement en sortie d’arbre • Graissage : carter sec à trois étages • Boîte : Citroën mécanique 5 rapports, renforcée • Couple conique : renforcé, origine Lotus • Suspension AV et AR : hydropneumatique réglable, sphères basse pression • Système hydraulique : pompe haute pression + moteur électrique • Garde au sol : hauteur abaissée de 5 cm à l’avant • Direction : type DS 23 sans assistance • Freins : disques ventilés radialement sur les 4 roues • Roues : 71 cm de diamètre • Plus grande vitesse réalisée : 325,7 km/h (Bonneville en 1987)

Parachute de freinage : celui-ci est actionné par la poignée du frein à main. Le recours à un système de parachute est indispensable à partir de 280 km/h, il ne faut plus toucher à la pédale de frein, sous peine de brûler le système. C’est la toile déployée qui assure le ralentissement jusqu’à environ 180 km/h. La SM pick-up Pour transporter la SM des records, Jerry a remis à neuf en 1986 une SM transformée en pick-up à deux portes, dont le porte-à-faux arrière a été augmenté de 30 cm. Malgré cette transformation très américaine, les lignes originales ont bien été préservées.

Les premiers essais furent effectués sur le lac asséché d’El Mirage, en Californie, juste pour tester les possibilités dynamiques de la voiture. Puis, comme tant d’autres, il choisit le lac Salé de Bonneville, dans l’Utah, et ses 52.000 kilomètres-carrés où il est difficile d’être dérangé. Le Bonneville Land Speed Trials est un parcours de 5 miles (8,045 km) avec résultat obtenu en calculant la moyenne des deux vitesses enregistrées sur une distance de 2 miles (3,218 km) dans chaque sens. Il faut impérativement s’astreindre aux règlements en vigueur à Bonneville pour que le record soit homologué. Pas un copain avec un chrono autour du cou mais des

41

Citroglycerine / N° 95 / 2009

De SM ... filmvedette

Het zal je maar gebeuren…. na lang wikken en wegen en met pijn in het hart neemt Frans het wrede besluit om zijn mooie, goudkleurige SM via het internet “te koop” aan te bieden. Groot is zijn verbazing wanneer hij een mailtje krijgt waarin niet gevraagd wordt naar de prijs maar waarin gevraagd wordt of de wagen een rol mag spelen in een reclamespot !! De franse verzekeringsmaatschappij CNP heeft het Nederlandse reclamebureau CCCP de opdracht gegeven een reclamefilm te maken. Hiervoor is een scenario uitgewerkt met de titel “La vie à l’envers” waarin men onder de slogan “l’assurance de toute une vie” teruggaat in de tijd.

waarvan de man de vrouw met veel liefde en vol verwachting het huis binnendraagt. Niets ontsnapt aan het alziend oog van de regisseur. Iedere beweging, elke gezichtsuitdrukking moet juist zijn of er dient te worden herbegonnen. Tegen half negen zit de dag erop en keert de ploeg terug naar het hotel. Ook de SM gaat mee want zij wordt voor de opnames van de volgende dag klaargemaakt. Geen detail wordt over het hoofd gezien. Zo worden er zelfs nummerplaten op gemonteerd die in de begin jaren 70 gebruikelijk waren in Frankrijk. Later zal blijken dat bij het eindresultaat van de spot deze niet eens te zien zijn. Maar niets wordt aan het toeval overgelaten.

Aanvankelijk is Frans niet echt enthousiast om zijn wagen hiervoor uit te lenen maar wanneer blijkt dat hij ganse gebeuren zelf mag bijwonen en bovendien voor hem en Odette een 3-daags all-in verblijf voorzien wordt, is de beslissing toch rap genomen. 7, 8 en 9 april 2009 zal het gaan gebeuren. Dagen op voorhand is Frans in de weer om de auto rij- en vooral fimklaar te maken. Geen halve cm² wordt over het hoofd gezien. Ze zal haar bijnaam Diva alle eer aandoen…. Op het laatste nippertje besluit Frans toch om de SM niet zelf te rijden maar op een trailer mee te nemen ; ze moest eens in panne vallen… (waar haalt hij het toch vandaan dat een SM onderweg in panne kan vallen ???..... ) Dinsdag, kort na de middag zetten ze koers richting Calais. Een rit waarvan alleen de bestemming gekend is, de rest is één grote onbekende, een avontuur in de volle betekenis van het woord.

Op donderdagochtend wordt de auto ter bestemming gebracht door één van de crew-leden en gaan Frans en Odette met de crew-bus mee. Nieuwe set, nieuwe locatie. Dit keer niet meer met zicht op zee maar met op de achtergrond het heuvelachtige binnenland. Vandaag staan de “bewegende opnames” op het programma. Enerzijds wordt de auto gefilmd, rijdend op een verlaten landweg terwijl een stilstaande camera de auto volgt van links naar rechts. Tientallen keren opnieuw wordt dezelfde opname gemaakt, tot er voldoende materiaal is waaruit later het beste beeld kan gebruikt worden voor de uiteindelijke montage. Eens dat gebeurd wordt alles in gereedheid gebracht voor het maken van beelden van een rijdende auto waarbij de toeschouwer door de voorruit alles wat zich in de wagen afspeelt kan zien. Hiervoor wordt de SM op het achterste deel van een aanhanger geplaatst en waarvan het voorste gedeelte volledig wordt ingenomen door camera’s, geluidsinstallaties en belichting met de nodige plaatsen voor de technische mensen die al die toestellen zullen bedienen. Maar liefst vijf uur heeft men nodig voor het monteren van de auto op de aanhanger. Even is er sprake van paniek als blijkt dat er een foutje zit in de berekening. Men heeft er geen rekening mee gehouden dat een SM vooraan breder is dan achteraan… Frans, die alles op de voet volgt, zou Frans niet zijn om op het moment dat iedereen met de handen in het haar zit en men zelfs overweegt om een specialist vanuit Nederland te laten overkomen, de klus weet te klaren op een manier die geniaal is in haar eenvoud. Met behulp van een touw en met Frans zelf achter het stuur slaagt men er uiteindelijk in om de SM zonder schade op en af de trailer te rijden en ook nog op de juiste plaats te plaatsen voor de opnames. Tegen kwart na 7 is het dan eindelijk zover en is de set klaar voor “actie” !! Bijna twee uur later is ook die klus geklaard en zit de tweede filmdag erop.

Eens ter plaatse komen Frans en Odette terecht in de hectische drukte van het echte werk. Voor vandaag staan nog geen opnames in het script en door het gure koude weer zijn ze blij dat ze tegen zes uur de warme beschutting van hun hotelkamer kunnen opzoeken. Groot is echter hun ontstentenis als blijkt dat ze in alle drukte om de auto de koffers voor zichzelf vergeten zijn. Dan maar roeien met de riemen die ze hebben en worden de natte kousen gedroogd met de haardroger van het hotel. Uit de “breefing voor de crew” blijkt dat ze tegen 6 uur de volgende ochtend op locatie verwacht worden. Die locatie is een huis met tuin bovenop de rotsen van Cap Gris Nez met op de achtergrond de zee, tijdloos aanwezig. ’s Morgens vroeg wordt de omvang van dit gebeuren pas goed duidelijk als blijkt dat alle aanwezigen in het hotel deel uitmaken van de ploeg. Een team van een 70-tal personen die in colonne op weg gaan naar de plaats van de opames is op zich al een evenement. De eerste opnames staan op de planning om 8.10 uur. Van onze filmster wordt verwacht dat ze staat te pronken op de oprit van het huisje met zicht op zee. Alles aan het huis is zowel binnen als buiten zo aangepast dat men zich in de jaren 70 waant. Aan het kleinste detail is gedacht. Behangpapier uit die tijd, gordijnpatronen die toen heel erg in de mode waren, meubelen die ook onze woonkamers ooit vulden en die enkele jaren later werden vervangen wegens “ouderwets” ... Frans zet de auto zelf op zijn plaats. Het komt op centimeters aan, de regisseur is veeleisend…. Tegen 17.00 staat een tweede reeks opnames op het programma. Aangezien er voor Frans en Odette in de tussentijd niet echt veel te doen valt en het weer nog steeds niet van plan is te verbeteren maken ze van de gelegenheid gebruik om de mooie omgeving te ontdekken en een bezoek te brengen aan het oorlogsmuseum. Ook voor die tweede opnamereeks staat de SM op de oprit mooi te wezen en vormt ze het decor voor een gelukkig uitziend stel

42

Hier eindigt ook voor Frans en Odette dit toch wel onvergetelijk avontuur. Hen rest nog afscheid te nemen van het ganse team, de SM terug naar het hotel te rijden waar Frans haar weer op d trailer monteert en vanwaar de rit richting Maldegem wordt aangevat. Wat Frans vooral is bijgebleven is de discipline, het enthousiasme en de professionaliteit waarmee er binnen zo’n team gewerkt wordt en het is niet zonder enige trots dat hij op dat toch wel unieke avontuur terugkijkt. Wil je de resultaten ook even bekijken ?? Dit kan op onderstaand adres : http://steadicam.be/gallery/commercial/cnp-la-vie-a-l-envers Annie

Fotograaf Dirk Vermeulen aan het werk. Modellen: Ilse De Vis & Katrien Vandamme

Met dank aan Michaël Vandervennet voor het gebruik van zijn ‘luchthavenblauwe’ DS.

43

Vanwege de redactie: deadlines voor 2009. nummer 96

grote artikels 31 januari 2010

laatste correcties 5 februari 2010

verzending 20 februari 2010

De la part de la rédaction : deadlines pour 2009. numéro 96

44

grands articles 31 janvier 2010

dernières corrections 5 février 2010

envoi 20 février 2010

Kalender /Calendrier 2010 (Club)activiteiten Activités (du Club)

Uitstappen en weekends (onder voorbehoud van wijzigingen) • 30 en 31 januari : Auto-Retro in Brugge • 28 februari : familiedag in Herentals bezoek aan Hidrodoe (www.hidrodoe.be) (Walter B. en Annie V.) • 5, 6 en 7 maart : Antwerp Classic Salon • 28 maart : daguitstap Kortrijk (Gauthier Decavel) • 24 en 25 april : Citroënstory 2010 : internationale meeting op het circuit van Zolder • 21, 22 en 23 mei : beurs in Ciney • 21, 22 en 23 mei : 40 jaar SM : internationaal weekend in de Champagne (SM-Club de France) • 29 en 30 mei : weekend in Spa om de 25 jaar van de Club te vieren ! • 19 september : daguitstap Verviers-Luik, “Balade Impéria” (Xavier H.) • 20 november : speciale editie van de Algemene Ledenvergadering Beurzen in het buitenland : • 22 tot 31 januari : Rétromobile in Parijs • 13 en 14 maart : Salon Champenois in Reims • 1 en 2 mei : Citromobile in Utrecht

CALENDRIER 2010 (sous réserve de modifications éventuelles !) • 30 et 31 janvier : Auto-Retro à Bruges • 28 février : journée familiale à Herentals, visite de Hidrodoe (www.hidrodoe.be) (Walter B. en Annie V.) • 5, 6 et 7 mars : Antwerp Classic Salon • 28 mars : Sortie à Courtrai (Gauthier Decavel) • 24 et 25 avril : Citroënstory 2010 : concentration internationale sur le circuit de Zolder • 21, 22 et 23 mai : bourse à Ciney • 21, 22 et 23 mai : 40 ans de la SM : weekend international en Champagne (SM-Club de France) • 29 et 30 mai : weekend à Spa pour fêter les 25 ans du Club ! • 19 septembre : sortie à Verviers-Liège, “Balade Impéria” (Xavier H.) • 20 novembre : édition spéciale de l’assemblée générale des membres

Bourses à l’étranger : • 22 au 31 janvier : Rétromobile à Paris • 13 et 14 mars : Salon Champenois à Reims • 1 er et 2 mai : Citromobiel à Utrecht

45

Citroglycerine / N° 95 / 2009

Te koop / A vendre

Te koop: DS 23 injectie Pallas, 5 versnellingen manueel - blauw metaal met blauwe stof - In goede staat. Verkoper : Noël Cools Tel. 057/48.99.46 en GSM : 0472/39.40.19

Nieuwe leden Nouveaux membres

Te koop: DSpecial, tweede eigenaar - Bouwjaar 1970, ong. 130.000 km, beige kleur met zwart interieur. Keuring tot mei 2010, moet weg wegens plaatsgebrek. In goede staat. Prijs: € 8.000 - Voor meer inlichtingen: Gabriel Laenen, Geneinde 147, 2260 Westerlo Tel.: 014/21 17 64, GSM 0479/59 60 82

46

798 N Gerard Vanhaelewijn - Sint-Kruis-Brugge Welkom in de club - bienvenus au club!

Hét adres voor al uw DS-onderdelen!

Halderstraat 71, 3390 Houwaart. gsm: 0475 / 93 17 89 - fax: 016 / 63 04 44 e-mail: [email protected] INVOERDER VOOR BELGIË VAN “CITRONPIÈCES”

IMPORTATEUR EXCLUSIF POUR LA BELGIQUE DE “CITRONPIÈCES”

Interieurdelen in leer of skaï. Deurpanelen, hoofd- en middenarmsteunen in leer, skaï of stof.

Intérieurs en cuir ou en skai. Panneaux de portes, appuies-tête et accoudoirs en cuir, skai ou tissu. Sphères, tuyaux et autres pièces en caoutchouc. Envoi gratuit du catalogue sur demande.

Veerbollen, leidingen en rubbers. Gratis catalogus wordt u op aanvraag toegestuurd

Nu verkrijgbaar : complete SM uitlaat € 600 Maintenant disponible : échappement complet pour SM 600 €€ NIEUW: zwart en bruin leer voor Citroën SM stoelen • NOUVEAU: cuir noir et brun pour les sièges SM

Catalogus wordt u gratis toegezonden! Bel! 47