Tweede jaargang nummer twee

Tweede jaargang nummer twee
 1

haar ouders - tot een kans om haar eigen leven zin en richting te geven. De brieven die Julius aan het front schreef aan zijn verloofde Sophie, zijn een meeslepend getuigeverslag van het dagelijks oorlogsbestaan, maar vertellen ook over de intense gesprekken - over onder andere de zin van het lijden en het voortbestaan na de dood - die hij voert met een kameraad die hem dierbaar wordt, een zekere Friedrich von Eck, die theosoof blijkt te zijn. Wie deze passages leest, weet dat Bottema zonder enige twijfel vertrouwd is met de karmavoordrachten van Steiner.

Eeuwige Zielen Dit interview verschijnt deze maand november ook in het tijdschrift Motief, maandblad voor antroposofie.

Een interview met Guido Bottinga naar aanleiding van zijn recent verschenen roman ‘De verwanten’. In de sfeervolle kinderboekenwinkel ‘De kleine tovenaar’ te Roermond kijkt schrijver Guido Bottinga (51) verrast om zich heen. De stemmige ruimte bevalt hem. De warme kleuren, de kleurige stoffen, de wanden gevuld met boeken. Hij knikt tevreden. Voor hem op tafel staan hoge stapels van zijn nieuwste roman, ‘De verwanten’. In elk exemplaar dat hij zal signeren, schrijft hij geduldig telkens dezelfde woorden: ‘Liefde is grenzeloos’. Deze uitspraak geldt ook voor de hoofdpersonen uit zijn roman. Het 17 jarige meisje Luka komt uit Nederland, haar vriend William uit Engeland. Maar het betekent nog iets anders, want hun liefde reikt ook over de grenzen van geboorte en dood: ze waren al met elkaar verloofd in een vorig leven… Bottinga heeft het aangedurfd een young adult roman te schrijven over karma en reïncarnatie, met de loopgraven van Ieper uit de eerste wereldoorlog als tragisch decor, en met de antroposofie als bron van inspiratie. Het resultaat is verbluffend: een vakkundig gecomponeerde roman, met vaart en verve verteld, waarin een verbintenis uit een vorig leven niet alleen met diepgang wordt bespiegeld, maar ook, tot in alle handelingen, leidt tot een spannende zoektocht van Luka. Zij steelt het hart van de lezer, met haar dwarse gedrag, door koppig, intelligent en bitchie te zijn in de omgang. Ze is niet makkelijk, maar wel puur en eeerlijk.

Na de signeersessie rijden we naar huis, waar we aan de keukentafel - met koffie en vlaai – kennis maken met een innemende, vlot vertellende Guido Bottinga. Hoe ben je met de antroposofie in aanraking gekomen? ‘Ik was een jaar of 26 toen ik uit de bibliotheek het boek Theosofie van Steiner leende. Ik was in die jaren zoekend naar een levensbeschouwing en las veel oosterse filosofie, verdiepte me in Bagwan, reisde naar India. Ik wilde houvast vinden. Van huis uit kom ik uit rood nest. Mijn ouders waren socialist, stemden PvdA, keken naar de Vara. Hoewel ik in het katholieke Limburg opgroeide, waren mijn ouders dus niet gelovig. Maar op een dag, 21 jaar oud, begon ik aan het Nieuwe Testament, wat me diep raakte. Toen ik vervolgens naar de kerk ging, kon ik de Christus die ik had leren kennen, helemaal niet meer ontmoeten. Ik realiseerde me wel dat er een God bestaat, dat besefte ik ten diepste, maar bij Steiner viel uiteindelijk alles pas op zijn plek. Toen ik hem begon te lezen, wist ik: ja, dat klopt. Maar Theosofie heb ik toen ook uit woede door de kamer gesmeten hoor, wat een moeilijk boek is dat!

Uiteindelijk komt Luka erachter dat ze de reïncarnatie is van Julius, een soldaat die sneuvelde aan het front in Ieper. Door die ontdekking transformeert ze haar crisis – expres gezakt voor haar eindexamen en daardoor in een heftig conflict geraakt met

In je roman vertelt Julius dat zijn vriend Friedrich von Eck aan het front door een kogel wordt geraakt, maar dat een dik boek dat hij op zijn borst droeg de kogel tegen weet te houden. Het blijkt om een boek van Steiner te gaan! De kogel kon er niet doorheen, net 2

zomin als hij er als lezer doorheen kon komen…zegt Von Eck.

ogen van Friedrich von Eck in een leven vaak plaatsvinden. Toeval bestaat immers niet, voor wie uitgaat van karma en reïncarnatie. Maar als ik de desbetreffende bladzijde opensla en wil gaan voorlezen wat Julius aan zijn verloofde schreef (‘Toen ik jou voor de eerste keer ontmoette, hield ik onmiddellijk van je. Alsof ik me op dat ogenblik herinnerde dat ik dat altijd had gedaan.’), zegt hij minzaam lachend:

‘Die anecdote vertelde Albert Soesman ooit aan me. Toen ik in aanraking kwam met de antroposofie, heb ik in Den Haag een aantal lezingen van hem bijgewoond. Hij hield in 1991 een inleidende cursus over de antroposofie. Een fascinerende man, die mijn kijk op het leven voorgoed heeft veranderd.’ ‘En ik ben er volledig van overtuigd dat ik hoe dan ook zal verder leven, ook als ik niet meer thuis zal komen. Onze zielen zijn eeuwig. De dood raakt slechts ons lichaam.’ Dat schrijft Julius aan zijn verloofde. Maar het is ook het gevoel waar Luka aarzelend aan durft toe te geven in haar relatie tot William. In een andere brief staat te lezen: ‘We zullen opnieuw geboren worden om af te maken waar we nog niet klaar mee waren, om te herstellen wat we niet goed hebben gedaan’ William vat het zo samen, in een gesprek met Luka: ‘Je bedoelt dat wat we nu meemaken gezien moet worden in het licht van een vorig leven?’ Hoe sta je zelf tegenover reïncarnatie?

‘Laat maar. Ik weet al wat je wil gaan voorlezen. Toen ik mijn vrouw ontmoette, was ik 29 en al een tijd vrijgezel. We volgden allebei een toneelcursus en toen die afliep, realiseerde ik me dat ik haar daarna nooit meer zou zien. Tenzij ik haar zou bellen. Ik wist echter dat als ik dat zou doen, ik een verbintenis zou aangaan voor de rest van mijn leven. Zo is het ook gegaan. Ik ging bij haar eten en ja, het voelde direct bijzonder vertrouwd en ik voelde: ja, jou ken ik al, dit is niet onze eerste ontmoeting.’ Je twee kinderen worden opgevoed met reïncarnatie als waarheid? ‘Er wordt thuis natuurlijk wel overgepraat. Ik denk ook wel dat mijn kinderen erin geloven. Ze denken erover na. Maar ik let er heel erg op dat ik ze niets opdring!’

‘Reïncarnatie was echt een eye-opener voor me. Het idee dat er iets in je is dat heeft bestaan, en zal blijven voortbestaan. Dat het dus niet gaat om dit ene leven, eng begrensd tussen geboorte en dood. Het gaat in ons bestaan over ontwikkeling. Steiner geeft geen pasklare antwoorden, maar zet je aan het denken. Hij bouwde voor mij een brug. Je kunt geloven in een God en toch als modern en verstandig mens in deze wereld leven. Het een sluit het ander dus niet uit.

Je koppelt de idee van reïncarnatie volstrekt geloofwaardig aan belevenissen van frontsoldaten uit de eerste wereldoorlog. Helpt het, als schrijver, om bekend te zijn met het gedachtengoed van de antroposofie? ‘Bram Vermeulen, die ooit met Freek de Jonge het meest humoristische duo vormde van Nederland, was geen antroposoof, maar beleefde hetzelfde. Hij reisde rond 1990 naar Verdun, om een documentaire (‘Duizend bommen en granaten’) te maken over de eerste wereldoorlog, en omdat de veteranen in die tijd nog leefden, ging er een tolk mee, want de taal van die boertjes daar was absoluut niet te verstaan. Het was een dialect, dat net zo onverstaanbaar is al zeg maar het Pools. Bram Vermeulen raakte in de ban van alle verhalen die hij hoorde. Het greep hem aan, meer dan hij had verwacht. Eenmaal thuis

Is reïncarnatie een geloof voor je? Even aarzelt hij, en zegt dan beslist: ‘Nee, reïncarnatie is een overtuiging.’ Vertel eens over de ontmoeting met je vrouw. Hoe heb je die leren kennen? Hij kijkt me een moment verschrikt aan. Mompelt dat dat een nogal persoonlijke vraag is. Ik zoek een passage op, die in mijn ogen beschrijft hoe beslissende ontmoetingen in de 3

draaide hij de opnames af, en bemerkte toen dat hij de tolk helemaal niet had gebruikt. Hij bleek gewoon de taal te spreken van die veteranen uit de eerste wereldoorlog! Hoe kon dat? Toen is hij op onderzoek uitgegaan, heeft uiteindelijk ontdekt dat hij inderdaad in de Grote Oorlog had gevochten, als Waals officier, en heeft zelfs zijn familie daar bezocht. Later maakte hij daar ook een theaterproductie (‘Daar ben ik weer’) over.

kern van je verhaal: gestorven zielen die niet over de drempel willen, totdat ze hier op aarde door verwanten worden gezien en toegesproken: ‘Noem mij bij mijn diepste naam’. Hoe kwam je aan dit gedicht? ‘Het verhaal klopte bij me aan toen ik naar Ieper afreisde met een vriend. In de avond wordt daar nog steeds een plechtigheid gehouden, de Last Post, ter nagedachtenis aan de gesneuvelden. Er werd toen ook dat Engelse gedicht voorgedragen en dat raakte me onbegrijpelijk diep. Die soldaten liggen ergens begraven op zo’n boerenakker en er komt nooit een mens naar ze toe, terwijl ze hopen dat iemand hen bevrijd. Dat voelde ik. Langzaam kwam ik tot het besef, dat ik er iets mee wilde.’

In je roman blijkt Luka helderziend te zijn. Sinds haar zevende ziet zij soms een gestalte die naar haar kijkt. Het blijkt uiteindelijk John Isham te zijn, een frontsoldaat die gefusilleerd is in Ieper. Door zijn kracht en ook geleid door hogere machten, waar je verder niet op ingaat, reist zij af naar Ieper waar er een catharsis plaatsvindt. De rossige Isham blijkt Julius – de vorige incarnatie van Luka - te hebben omgebracht en gaat gebukt onder een martelend schuldgevoel, dat alleen Luka kan wegnemen door een relatie aan te gaan met William. Put je uit eigen ervaringen en ben je zelf helderziend?

De brieven die Julius vanaf het front schrijft aan zijn verloofde Sophie spelen een belangrijke rol. Ja, ik houd erg van geschiedenis, maar wist toen eigenlijk niets over de eerste wereldoorlog. Meters boeken heb ik daarna bestudeerd. Ook een bloemlezing van brieven van frontsoldaten aan hun familie. Er was in die tijd echt een schrijfcultuur en stel je voor, je schreef vanuit de loopraaf en 48 uur later werd die bief bezorgd in bijvoorbeeld Berlijn, waar de post dagelijks 11 lichtingen kende. Die brieven heb ik in mijn roman niet letterlijk gebruikt. Maar ze hebben me wel geïnspireerd. Wat me opviel, is dat soldaten vaak echt beseften wanneer ze hun allerlaatste brief schreven. Ze voelden hun eigen dood aan.’

‘Als kind wel. Dat werd ik soms ’s nachts wakker en stond er een gestalte naast mijn bed. Dat was echt schrikken. Heel angstig werd ik daarvan. Ik was een gevoelig kind. Die ervaringen zijn nu gelukkig voorbij. Maar ik ken wel mensen in mijn directe omgeving die – overigens zonder bewuste scholing – inderdaad helderziend zijn.’

Het gedicht over een omgekomen soldaat beschrijft zijn wens om door familie te worden bezocht. De laatste strofe ervan luidt:

Emma Cornelissen (7A) en Marcel Seelen


‘Hun gebed wees de weg en nu ben ik vrij. Want mijn verwanten zijn gekomen. Zij noemden mij bij mijn diepste naam. Mijn verwanten, goddank, zij zijn gekomen.’ Het gedicht staat als motto in je roman en je maakte er zelf een vertaling van. Het is van de hand van een journalist die het schreef na een bezoek aan Ieper en handelt over de gestorvenen. Het bevat in een notendop de 4

5




eetgewoonten. Een kort lichamelijk onderzoek en een aantal lichamelijke oefeningen later, hebben we nog even kort Anne's bevindingen doorgesproken, zonder onze dochter. Het was mij duidelijk dat ze heel opmerkzaam was geweest door wat ze zei en ze had zelfs een persoonlijk advies. Ze legde uit wat we konden verwachten op de leerlingbespreking en gaf aan dat zijzelf hierbij ook aanwezig zal zijn. Hoe bijzonder is het, dat een arts uit Maastricht tot twee keer toe helemaal naar Roermond komt voor één enkele leerling. Dit is hier de normale gang van zaken en wordt voor alle leerlingen, die in de leerlingenbespreking komen, gedaan.

Deel 1 van de leerlingenbespreking Wij als ouders werden uitgenodigd voor de leerlingbesprekening door de klassenlerares van onze dochter, niet omdat er iets mis was, maar gewoon om meer inzicht te krijgen. Er werd ons duidelijk op het hart gedrukt dat onze dochter nu gekozen was, iets positiefs is en niet omdat ze in negatieve zin opvalt of iets dergelijks. Om zoveel mogelijk inzichten te krijgen werden we alleerst uitgenodigd bij Antroposofisch arts Anne in Maastricht en werd ons gevraagd twee keer een uur bij de leerlingbespreking op school te zijn. Graag beide ouders, daar dit het plaatje completer maakt. Wij hebben er als ouders allebei drie keer vrij voor moeten vragen op het werk en de reis naar Maastricht was een hele onderneming, maar ik ben blij dat we het gedaan hebben. Door de extra aandacht, voelt onze dochter zich gezien! Haar welzijn staat duidelijk hoog in het vaandel en dat doet haar (en ons) zichtbaar goed.

De leerlingbespreking op school vond ik erg spannend, ik had begrepen van Anne dat er zonder oordeel naar je kind gekeken wordt. Dat klinkt heel fijn, maar wat ik me daar nu precies bij moest voorstellen, daarvan had ik geen idee. Wij werden in het midden van de kring geplaatst en alle leraren, ook vakdocenten stelde zich voor en gaven een hand. Na een hartelijk welkom van Marcel en een indrukwekkende spreuk van juf Fiona, maakte Marcel aan iedereen duidelijk dat we in deze bespreking enkel mogen benoemen wat we gezien hebben, zonder daarover onze gedachten te uiten.

Bij Anne voelde onze dochter zich al snel genoeg op haar gemak. om haar het nodige te vertellen over haar slaap- en

6

Het was enorm indrukwekkend wat de leraren zoal gezien hadden, duidelijk heel opmerkzaam. Zo was het iemand opgevallen dat ze haar nagels altijd kort draagt en wat voor kleur ogen ze heeft. Na zo'n korte tijd kregen we al een heel herkenbaar beeld terug van deze leraren, heel bijzonder. Ook wij krijgen het gevoel dat onze dochter gezien wordt en dat er wel degelijk individueel bekeken wordt hoe ze ieders “vlammetje” het beste kunnen bereiken/ ontsteken.

Als ik erop terugkijk is het zonder oordeel kijken naar iemand iets heel moeilijks en ongewoons voor ons. Meteen als je iets ziet, heb je hier gedachte bij en heb je de neiging die gedachte voor waar aan te nemen. Een simpel “oooh” of “aaaah” als reactie, kan al veroordelend overkomen, door je eigen gedachte. Des te bijzonderder was het te ervaren dat er nog mensen zijn, die bewust de moeite nemen om deze gedachte even uit te schakelen en enkel te benoemen wat er daadwerkelijk waargenomen wordt!

Aan ons werd gevraagd in het kort te vertellen hoe de zwangerschap, bevalling en ontwikkeling waren verlopen. Hierop werden een aantal vragen gesteld door de leerkrachten, ook waren er een aantal leerkrachten met een ankedote uit de klas. Erg leuk om verhalen terug te krijgen van de leraren, waarop ook zaken op zijn plaats vielen, zowel bij de leraren als bij ons.

Voor de volgende bespreking kregen we allemaal huiswerk mee, de vraag is om op een bepaald moment nog eens terug te denken aan onze dochter en “het beeld” wat we dan krijgen, op te schrijven of te onthouden, zodat we dit in de volgende bespreking met elkaar kunnen delen. Ik ben zeer benieuwd wat we nog mogen verwachten in de volgende bespreking en zal dit graag in een deel 2 met jullie delen.

Onze dochter heeft op 8 jarige leeftijd de diagnose DCD met verbale dyspraxie gekregen, wat zoveel betekent als een motorische ontwikkelingsachterstand met spraakproblemen. Tijdens de bespreking mochten we echter de diagnose niet benoemen. Het gaat erom te kijken naar het kind, zonder alle “stempels” of eerdere “oordelen”. Niet de diagnose, maar onze dochter stond centraal!

Vrijeschool, hartelijk dank voor deze geweldige ervaring, ik hoop dat onze dochter en al haar medeleerlingen veel baat zullen hebben met deze “ongewone” maar mijns inziens “doeltreffende“ manier van leerlingbesprekingen. Yessica Voesten

Ik ging naar huis met een goed gevoel, de vrijeschool is (steeds duidelijker) de juiste keuze voor onze dochter. 


7




8

tijdens dit lesuur boekbinden en collega Fred Kessels verzorgt in datzelfde uur een les houtbewerken, buiten in de werkplaats. En alsof dat al niet genoeg is geeft ze, naast haar fulltime baan en de zorg voor haar (bijna) elfjarige dochter Veere, op zaterdagochtend in de Eci teken- en schilderles aan tieners.

Nicole Schoonenberg Door Heidi Reer Nicole is normaliter beweeglijk en energiek, een wervelwind. Vandaag oogt ze vermoeid. ‘Klopt’, zegt Nicole, ‘ik ben moe. Ik ben druk bezig met een verbouwing en dat vergt, naast een drukke fulltime baan, veel energie.’ Nicole is een ‘bezige bij’. Naast een heleboel lessen aan leerlingen in het vmbo, havo, vwo en tto, verzorgt ze dit schooljaar twee lessen ‘textiel’ aan -een derde deel- van de leerlingen (meisjes en jongens) van klas acht. De groep wordt tijdens deze lesuren opgesplitst. Collega Pascalle Kusters leert een groep leerlingen

In de les ‘textiel’ is Nicole begonnen met het spinnen van een draad uit wol. ‘De draad is het ultieme symbool voor verbinding en dat is een van de centrale thema’s binnen het vrijeschoolonderwijs,’ vertelt Nicole uitgebreid. ‘Het is heel grappig want uit de verbinding van deze ‘bovendien zachte’ draden ontstaat ‘iets. Dat ‘samen iets laten ontstaan’ is zo 9

fascinerend en bovendien een heerlijke ontspannende en inspirerende bezigheid. De kinderen worden bij deze bezigheden heel erg rustig. In dit lesuur leren leerlingen zich creatief te uiten. Door met deze zachte materie te werken verdwijnen de woorden als vanzelf, de concentratie en het ‘voelen’ nemen toe.’

worden. De originaliteit en wat zo’n voorstelling op het gevoelsniveau met iemand doet zijn daarin bepalend.’ De veelzijdigheid van Nicole komt ook tot uitdrukking in het feit dat ze uitbaatster is geweest van het Jazz-Café Zoja in Roermond. Ze was pas 21 jaar en studeerde dat jaar af aan de opleiding autonome vormgeving in Maastricht. ‘Ik zocht een bijverdienste,’ vertelt ze lachend. De eerste vier jaar runde zij dit café samen met haar toenmalige partner. De laatste twee jaar stond ze er alleen voor. Ze heeft in die periode veel plezier gehad en heel veel geleerd.

Nicole heeft de Hogeschool van de Kunsten in Utrecht gedaan en heeft een paar jaar geleden de 1e graads bevoegdheid gehaald voor de beeldende vakken tekenen, handvaardigheid en kunstgeschiedenis. In haar spaarzame vrije tijd creëert ze als beeldend kunstenaar schilderijen of andere kunstzinnige objecten. Haar schilderstijl omschrijf ik als kleurrijk, abstract en vaak figuratief.

‘Het kunstonderwijs op BC Broekhin verschilt niet van het kunstonderwijs op de vrijeschool. De opdrachten op de vrijeschool zijn misschien nu nog iets ‘geslotener’. Omdat ik nog maar pas begonnen ben met de lessen op de vrijeschool, moet ik mijn lessen veel meer plannen. In het reguliere onderwijs kan ik meer ‘dingen laten gebeuren’. In de vrijeschool ligt de beperking van het vak in het gebruik van textiel, hoewel de mogelijkheden wat je daarmee allemaal kunt doen heel breed zijn. Je kunt textiel vilten, verven, breien, haken, knopen of een object maken van textiel. Ik hou wel van deze benadering van dit, voor mij nog redelijk nieuw, onderwijsconcept. Daarin ligt de uitdaging.’

Binnenkort verhuist ze van een appartement met drie slaapkamers naar een woning met vijf slaapkamers. ‘Eindelijk ruimte voor een atelier,’ vraag ik? ‘Ja, ik ben zooo blij,’ zegt ze met glinsterende ogen. Ik ben vaak met een heleboel dingen tegelijk bezig. Nu hoef ik niet op te ruimen, kan iets even ‘parkeren’ en als ik inspiratie heb, even snel iets toevoegen.’ ‘Kun je leven van de verkoop van jouw kunst,’ vraag ik, redelijk direct. ‘Op dit moment niet,’ antwoordt Nicole openhartig. ‘Maar ik weet ook niet of ik dat zou willen,’ laat ze erop volgen. ‘Als kunstenaar heb ik de neiging om me heel erg in mezelf terug te trekken en ik merk dat ik dan een beetje uit balans raak. ‘In de vakanties mis ik echt de interactie met de leerlingen en mijn collega’s. Ik heb mensen nodig. De leerlingen inspireren me enorm. Door hun soms afwijkende kijk op een object kom ik soms zelf op nieuwe ideeën. Zij zijn dan mijn inspiratiebron.’ ‘Kun je dit soort talent op school tijdens een lesuur verder ontwikkelen,’ vraag ik me hardop af. ‘Is talent niet iets wat je hebt, of, wat je niet hebt?’ ‘Ik geloof niet in talent,’ zegt Nicole stellig. ‘Ik denk dat de bereidheid om te iets uit te proberen en te blijven oefenen, veel belangrijker zijn. Afwijkende kleurstellingen of een totaal niet realistische weergave van een persoon, landschap of object, zijn vaak nieuwe uitingsvormen die dan als kunst bestempeld

Ik vraag Nicole naar haar favoriete film en ze begint luid te lachen. Ze kijkt nauwelijks televisie, daar heeft ze geen tijd voor. Haar favoriete muziekstuk dan? Ze noemt Canto Ostinato van Simeon ten Holt. Ik luister naar deze, bij vlagen weemoedige, tonen. Als vanzelf verschijnen er allerlei beelden en op een aparte manier krijg ik luisterend er naar meer energie. Deze muziek IS Nicole ten voeten uit, wie haar beter wil leren kennen, adviseer ik te luisteren naar dit bijzondere muziekstuk: https://www.youtube.com/watch? v=CkrIU-7Yhq0
 10

Agenda November 2014

December 2014

Donderdag 13 november voordracht Marcel Seelen

Maandag 1 december 2014 Adventsviering

inloop 19.00 uur, aanvang 19.30 uur tot ca. 21.00 uur aanmelden via [email protected]

Voor de kinderen van 08.30 uur tot 09.00 uur

Vrijdag 5 december 2014 Sinterklaas Les tot 10.10 uur, daarna Sinterklaasviering met de klas

Zondag 16 november Adventsmarkt in de aula van 11.00 uur tot 16.00 uur

Maandag 8 december 2014 Adventsviering

Schrijft u zich in op de hulpouder- en baklijst!!

Voor de kinderen van 08.30 uur tot 09.00 uur

Maandag 17 november tafeltjesavond 10 minuten gesprekken met vakleerkracht (max. 3) naar keuze van de ouders, klas 7a, 7b en 8e klas Over de wijze van aanmelding wordt u geïnformeerd.

Maandag 15 december 2014 Adventsviering Voor de kinderen van 08.30 uur tot 09.00 uur

Donderdag 18 december 2014 Uitvoering kerstspel voor ouders en belangstellende 19.00u inloop, 19.30u start.

Vrijdag 19 december 2014 uitreiking portfolio Kerstmis 10.45u Kerstspel voor de kinderen

Maandag 22 december 2014 tot en met vrijdag 2 januari 2015 Kerstvakantie

11

Mededelingen De vrijeschoolraad Wij hebben een aantal weken geleden de vrijeschoolraad van Broekhin vrijeschool opgericht. De vrijeschoolraad is een groep leerlingen die de rest van de leerlingen vertegenwoordigt. Zo hebben we van elke klas drie leerlingen, alleen uit de achtste klas hebben we er vier. Met deze leerlingen spreken we over de Vrijschool. Een aantal leerlingen hebben zitting in de grote Broekhin leerlingenraad. In de vrijeschoolraad willen willen we kijken naar de band tussen de Vrijschschool stroom en de reguliere stroom. We zijn in gesprek gegaan met Jessica Baart (de rector van broekhin)en we zijn de klassen hiervoor langsgegaan. Ook zijn we bezig om de adventmarkt op rolletjes te laten lopen. Dit willen we net als vorig jaar vooral door de leerlingen geregeld laten worden. Djowie Obbens

Adventsmarkt Via de contactouders heeft u een informatiebrief ontvangen over de Adventsmarkt. Hierbij zat ook een intekenlijst voor zowel hulpouders als bakouders. Denkt u eraan deze uiterlijk 4 november terug te mailen !!

Materiaal textiel Voor het vak textiel in de achtste klas zijn we op zoek naar allerlei materialen die thuis liggen maar niet meer gebruikt worden. Lappen en lapjes, wol, knopen, ritsen, afsluitbare bakjes etc. Wellicht al overwogen om weg te gooien, maar het wordt toch niet meer gebruikt. De leerlingen blazen er graag weer nieuw leven in door het te gebruiken in hun werkjes. Afgeven kan bij de klassenleraren of bij Nicole.

Voorbereiding adventmarkt Via deze weg willen we als klassenleraren nog extra onze grote dank uitspreken aan de moeders en vaders die deze week twee dagen geknutseld hebben met alledrie de klassen. Het was prachtig om te zien hoe alle leerlingen op dinsdag gezellig aan het knutselen waren, met de hele school door elkaar. Dit is erg waardevol voor de gemeenschapsvorming als school. Op donderdag is er per klas gewikkeld en gevilt, ook hier was de sfeer erg goed en gemoedelijk. Stoere jongens hebben prachtige engeltjes gemaakt. Alle gemaakte engeltjes, gevilte potjes, schilderijtjes, kerstverlichting en memoborden zijn te koop op de adventmarkt. Moeders en vaders, heel veel dank!


12


 13

Colofon Vrijeschoolparool tweede jaargang nummer 2 Indien u een vorige editie van het Vrijeschoolparool wilt ontvangen of kopij wilt inleveren voor een volgende editie, stuurt u een bericht naar: [email protected] Klas 7b

Contact klassenleraar en contactouders Als ouder kunt u met lesgerelateerde en pedagogische vragen direct de klassenleraar mailen of bellen.

Klassenleraar Julian Nelissen | [email protected] | 06 – 10 57 13 61

Elke klas heeft drie contactouders, zij ondersteunen het werk van de klassenleraar.

Contactouders Annelies Egberink | Diana Roeten | Simone Niessen

Klas 7a Klas 8

Klassenleraren Fiona Lapworth | [email protected] Hesther van Gelderen | [email protected]

Klassenleraar Marcel Seelen | [email protected] | 06- 10 78 25 60

Contactouders Astrid van den Elzen | Christel Lutgens | Jacqueline Muermans

Contactouders Cynthia Uijens | Eddy Maas | Mariska Smulders 14