Opleidingen onder de loep

JAARGANG 6

o n2 JUN 13

4 10 12 14

I N   D I T   NUM M ER

Toekomst Amsta: Thuis in de stad! Opleidingen onder de loep Mag dat? Morele dilemma’s in de zorg Extra aandacht voor extramuraal MRT08 STA 1

3

< Voorpagina: de heer van Russel (bewoner Jan Bonga) en medewerkster Helma van de Bor

C O LOFON

Inhoud

Jaargang 6, nr 2, juni 2013.

2

STA is een uitgave van Amsta en verschijnt vier

3

keer per jaar, in een oplage van 4.000 exemplaren. STA is bestemd voor medewerkers, ­vrijwilligers en externe relaties. Amsta biedt persoonlijke o­ndersteuning, wonen, zorg en welzijn aan mensen

6

Amsterdam.

Redactie / Hoofd- en eindredactie: Sanne Hekman

7

Redactie: Jiska Stroes, Helna Bicker, Elske ­Cazemier, Lia Edel, Lia Creusen, Hans van Oldeniel, maat (adviseur).

9

Het bewerken, inkorten en plaatsen van (ingezonden) stukken is ter beoordeling aan de redactie.

10

Fotografie / Cover: Gerlo Beernink Illustratie / Pagina 7 Helen van Vliet Ontwerp, cartoon, illustraties / Studio Zwaan Drukwerk / Drukkerij Peters Redactieadres / Amsta, afdeling Communicatie

12 14

Dr. Sarphatihuis, Roetersstraat 2, 1018 WC

T 020 - 535 20 23 E [email protected] I www.amsta.nl

Nieuws van de redactie

16

De dag van Sanne de Jong, gezondheidszorgpsycholoog Wat doen jullie daar? Vakgroep seksualiteit

8

Saskia Bakker, Relinde Weil (adviseur) Hester Kees-

Hoe speelt de manier waarop jij in het leven staat een rol in je werk? Toekomst Amsta: Thuis in de stad!

4

met een ­verstandelijke beperking en ouderen in

Van de redactie

Cliënt aan het woord: Een mooie ontmoeting Als ik het voor ‘t zeggen had: Diny Koch (DCML) Opleidingen onder de loep Mag dat? Morele dillema’s in de zorg

Even voorstellen: Gerard de Jong. Extra aandacht voor extramuraal Prikbord

Vanuit mijn werk als communicatieadviseur ontmoet ik veel verschillende collega’s. In contact komen met collega’s in uiteenlopende functies is wat mij betreft enorm waardevol. Het geeft me een goed beeld van wat er leeft in de organisatie én in de sector. Want de plannen die in Den Haag bedacht worden kan je volgen via internet en in de krant. Maar wat dit daadwerkelijk betekent voor de dagelijkse praktijk, dat wordt mij pas goed duidelijk door contact met zorgmedewerkers. Het is een open deur, maar zo blijkt maar weer hoe belangrijk persoonlijk contact is. Dit ervoer onze Raad van Bestuur ook weer, tijdens de tweede ronde van Tour d ’Amsta. In april bezochten zij 4 locaties waarbij ze persoonlijk contact legden met honderden medewerkers over het ondernemingsplan ‘Thuis in de stad’ voor 2013 en 2014. Door de opkomst van sociale media en gezien het feit dat we e-mail niet meer weg kunnen denken, zijn we bijna geneigd om hoofdzakelijk via de computer met elkaar in contact te zijn. En dat is toch jammer. In deze STA lees je over een bijzondere ontmoeting tussen redactielid Lia Creusen en twee bezoekers van het Ontmoetingscentrum. Dit had via de computer natuurlijk nooit zo waardevol kunnen zijn. En ook de ontmoetingen van redactieleden met de Vakgroep Seksualiteit, met een collega van Wijzer en met de coördinator van restaurant De Oever zorgden weer voor interessante verhalen. De uitwerking hiervan lees je in deze STA. Heb jij ook een verhaal dat in STA thuishoort, omdat je het graag wilt delen met je collega’s? Stuur me dan een mail ([email protected]). Ik kan niet wachten op onze ontmoeting! / Sanne Hekman, communicatieadviseur

[email protected]

2

JUN13STA2

Hoe speelt de manier waarop jij in het leven staat een rol in je werk? Iedere medewerker voert zijn of haar werk op een eigen manier uit. Jouw ervaring, kennis en karakter spelen hierbij vast een rol. Maar hoe speelt de manier waarop jij in het leven staat een rol in je werk? Ben jij bijvoorbeeld erg positief ingesteld, speelt religie een rol of klinkt jouw kijk op het leven op een andere manier door in jouw werk?

tonen. Later terugkomen op gesprekken.

i.p.v. de problemen uit en te na te analy-

Als je echt luistert raak je vanzelf geïn-

seren en dan bij de conclusie te eindigen

teresseerd en onthoud je de persoonlijke

met een sip gezicht. Dus kan ik zeggen dat

Draai niet om dingen heen, maar bespreek

dingen ook. Mensen leven op door jouw

ik positief ben ingesteld. En ik heb veel

de dingen zoals de feiten liggen en speel

oprechte aandacht! Je bouwt zo een band

vertrouwen in de loop van het leven. Als

mensen niet tegen elkaar uit. We hebben

op. Het is ook eigenlijk heel eenvoudig, als

ik terug kijk zijn de problemen uiteindelijk

elkaar nodig, juist nu in hectische tijden,

je die ruimte maar hebt voor de ander! Zo

altijd tot een oplossing gekomen.

net zoals je ook wel hectische tijden in je

ontstaat namelijk vertrouwen.

Gerrit de Boer, hoofd personeel & salaris

privéleven kan beleven. Geef elkander af en

Ruud Pleijers, activiteitenbegeleider

administratie.

toe een complimentje. Zo vind ik het heel

Nellestein

belangrijk dat als mijn kantoor weer schoon is, ik even de medewerker van de schoonOok al is het negatief, ik ben gewend om

maak bedank. En heb respect voor elkaars geloofsovertuiging en karakter, want je

Ik probeer de bewoner altijd positief te

uit iedere situatie iets positiefs te halen.

weet nooit waarom iemand is zoals hij is.

benaderen en mijn religie is hierin heel

Het leven is wat je er zelf van maakt. Ik

Anja Quist, Secretaresse Geestelijke

belangrijk voor me. Petra Swart

ben over het algemeen tevreden. Ik hou

Verzorging en Commissie Ethiek en

altijd oog op wat ik heb. Ik heb een goede

Dienstverlening West

thuissituatie en heb veel plezier in mijn werk. Ik denk dat het leven heel simpel is. We maken het zelf moeilijk. Jan Monsma, Ik ben vrolijk en positief ingesteld. Dat

Teamleider dienstverlening + horeca Dr.

komt omdat ik vertrouwen heb in het

Sarphatihuis/Wittenberg

Ik sta positief in het leven. Ook vind ik

leven; ik doe iedere dag mijn best, onge-

het belangrijk dat de bewoners genieten

acht de omstandigheden, omdat ik met

van hun leven. En wij als begeleiders hier

plezier naar mijn werk ga. Daarbij tel ik

­bewust van zijn. Emilie van der Linden,

mijn zegeningen. En zo heb ik ook een ge-

pb-er dagbesteding

zegde op een tegeltje staan, waar ik zin uit

Ik ben in dienst van de bewoners en

haal. Het luidt: ’Leer van gisteren, droom

­probeer dus zoveel als mogelijk aan hun

van morgen en leef vandaag’.

wensen te voldoen. Alles is bespreekbaar.

Gerda v/d Plas, helpende Ingenhouszhof

Dat betekent dat ik me flexibel en creatief op moet stellen. En ook moet durven.

Ik sta vriendelijk gestemd in het leven en

Maar soms maak je toch niet de juiste

ik vind dat alles en iedereen vriendelijkheid

keuze. Dan heb je 150 bewoners die niet tevreden zijn. Daar moet je dan wel mee

verdient. In mijn werk als activiteiten­ begeleider begint het met de bewoners te

In geval van problemen, krijg ik juist

omgaan. Ik doe nog steeds met plezier

ontvangen: serieus luisteren en interesse

­energie om naar oplossingen te kijken,

mijn werk. Rob Maas, kok in de Schutse.

JUN13STA2

3

Toekomst van Amsta

Thuis in de stad In april is de voorlopige versie van het ondernemingsplan voor Amsta voor 2013-2014 gepresenteerd: ‘Thuis in de stad’. Een samenvatting van het plan verscheen op Amst@net en de Raad van Bestuur maakte zijn tweede Tour d ‘Amsta om een toelichting te geven op de voornemens en om te reageren op vragen en opmerkingen van medewerkers. Eind april sprak ik namens de STA redactie met Relinde Weil, lid van de Raad van Bestuur over de inhoud van het ondernemingsplan.

Ideeën komen samen

kers. Er zit een goed team, het is een leuke plek, ze hebben van

Als ik Relinde vraag wat haar gevoel is bij de nieuwe plannen

alles voor elkaar gekregen, dus het is heel jammer, dat dat alle-

is duidelijk dat ze enthousiast is: “Er waren de afgelopen jaren

maal moet stoppen. Maar de medewerkers reageren ook met

allerlei ideeën over hoe het beter kon gaan met Amsta. We

begrip. De krimp in het aantal verzorgingshuisplaatsen is het

­wilden bijvoorbeeld naar een plattere organisatiestructuur en

gevolg van het beleid van de overheid, waardoor mensen langer

we wilden de zorg voor mensen met een verstandelijke beper-

thuis blijven wonen en dus niet meer in een verzorgingshuis. Bij

king weer apart gaan organiseren. Het mooie van dit plan is dat

bewoners is er wel onrust. We hebben ervoor gekozen om zo

die losse ideeën daar in terug komen en een geheel vormen. Het

snel mogelijk open te zijn over de plannen, maar op dit moment

plan klopt. Nu is het natuurlijk afwachten of de beweging die in

weten we nog niet hoe het allemaal zal gaan. We hopen dat er

het plan zit wordt opgepakt op de locaties. Dat hebben wij als

voor bewoners zo gauw mogelijk duidelijkheid komt over de

bestuurders niet geheel in de hand. Maar zelf geloof ik er in.”

precieze uitwerking van de plannen. Er komt een sociaal plan voor bewoners.”

Thuis in de stad

Terwijl Relinde aan het woord is realiseer ik me dat een gedwon-

Ik ben onder de indruk van de titel van het plan: ‘Thuis in de

gen verhuizing inderdaad een ingreep is in het leven van een

stad’. Relinde licht toe waarom voor deze titel is gekozen: “We zijn een organisatie in Amsterdam, voor Amsterdammers. We willen dat cliënten in staat zijn deel te nemen aan de samen­ leving en hun eigen zelfstandigheid kunnen behouden. We willen de zorg nog meer organiseren rondom de cliënt. Daarbij vragen we ons af wat er nodig is opdat iemand zich bij ons thuis kan voelen. En het is aan de locaties om daar vorm aan te geven. Dat kunnen­we niet centraal organiseren. Daarom moeten de ­locaties alle ruimte krijgen om hun dienstverlening af te stemmen op hun bewoners.” Ik heb inderdaad in het plan gelezen wat de uitgangs­punten van Amsta zijn bij de ondersteuning van en de zorg voor cliënten: We zijn als medewerkers bij onze bewoners te gast. Cliënten zijn personen: hun verblijf bij ons staat centraal en niet hun aandoening. En we gaan bij Amsta uit van de mogelijkheden van de cliënten, niet van hun beperkingen.

Sluiting en verbouwing Uit het plan wordt duidelijk dat sommige locaties te maken krijgen met grote veranderingen. Locaties Amsteldijk en ­Wittenberg worden gesloten, Ingenhouszhof en Nellestein ­krijgen te maken met verbouwing en voorbereiding op een andere doelgroep van bewoners. Ik vraag aan Relinde hoe er ­binnen die locaties is gereageerd. Ze gaat vooral in op de situatie op locatie Amsteldijk, omdat de sluiting van dat pand vrij onverwacht komt. “Natuurlijk is er verdriet bij de medewer-

4

JUN13STA2

oudere bewoner. Relinde is dat met me eens. Ze vertelt wat er

belangstelling hebt voor mensen met Korsakov kun je ervoor

aan deze keuzes vooraf is gaan: “We hadden zeven scenario’s.

kiezen om in de Poort te gaan werken bij voorbeeld. Door loca-

We hebben van alles overwogen, maar uiteindelijk gekozen voor

ties meer eigen regie te geven hopen we dat medewerkers zich

het scenario waarin zo min mogelijk bewoners en medewerkers

ook directer betrokken kunnen voelen bij de invulling van hun

getroffen worden.”

werk. De Raad van Bestuur zorgt dan voor de randvoorwaarden, voor de samenhang en voor het grote verhaal. Iedereen krijgt

Visie en financiën

meer ruimte om invulling te geven aan datgene waarvoor hij of

Ik heb bewondering voor de manier waarop het plan tot stand

zij verantwoordelijk is. Dat geeft duidelijkheid over en weer.

is gekomen. Het maakt een solide, consistente indruk, waarbij

Bovendien komt er zo een directer contact tussen Raad van

de financiële en de inhoudelijke kant met elkaar in overeen-

Bestuur en werkvloer, mede ook door het verdwijnen van een

stemming zijn. Relinde beaamt dat: “Ja, dat is ook ons streven

laag met directeuren.”

geweest. De verkoop van drie panden levert bijvoorbeeld een reservepotje op, waarmee nieuwe nodige investeringen kunnen

Bouwen

worden gedaan.”

Door het verdwijnen van verzorgingshuizen zullen mensen

Er hebben acht projectgroepen bijgedragen aan het plan.

steeds meer zorg thuis nodig hebben. Amsta is van plan om het

Relinde vertelt: “De uitkomsten van de projectgroepen zijn

aanbod van zorg thuis dan ook te gaan uitbreiden. (red: verderop

verwerkt in het plan. Sommige aspecten moeten nog verder

in deze STA lees je een interview met Gerard de Jong, hij werkt

uitgewerkt worden, zoals het sociaal plan voor medewerkers.

aan een businessplan op dit gebied). Tenslotte vraag ik me nog

Daar zijn we nu mee bezig. In juli gaan we dan beginnen met de

af hoe het nu zit met het veelbesproken sterrensysteem. Relinde

implementatie van het plan. Dat gebeurt ook door de project-

legt het me uit: “Overal binnen Amsta moet uiteraard de basis-

groepen, maar vanaf dat moment ook door de locaties zelf.”

kwaliteit van de zorg gewaarborgd zijn. Maar als je meer doet dan de basis, dan wordt dat gewaardeerd. Het gaat erom dat

Vakmanschap

we eruit halen wat erin zit, dat we ons gaan inspannen om waar

Ja, de locaties zelf, die krijgen ook aandacht in het plan.

te maken waar we voor staan: dat bewoners zich bij ons thuis

Relinde is daar blij mee: “We maken de beweging naar integraal

kunnen voelen.”

management. En daarmee leggen we het vakmanschap weer

Het doet me goed dat er weer een verhaal voor Amsta is en

terug bij de managers zelf. Locaties gaan zich van elkaar onder-

dat er meer duidelijkheid komt over hoe we verder gaan als

scheiden en ontwikkelen hun eigen unique selling points. We

organisatie. Als ik dat uitspreek beaamt Relinde mijn gevoel:

kunnen weer aan de weg gaan timmeren met wat we te bieden

”Ja, daar hebben we allemaal behoefte aan. We gaan bouwen!”

hebben. Dat kan voor medewerkers motiverend werken. Als je / Elske Cazemier

JUN13STA2

5

DE DAG VAN... Bij Amsta werken mensen met uiteenlopende beroepen op verschillende locaties. Voor STA aanleiding om eens te gaan kijken hoe mensen werken. In deze rubriek volgen we een of meer medewerkers van Amsta gedurende één dag.

Gezondheidszorgpsycholoog Sanne de Jong is Gezondheidszorgpsycholoog bij Wijzer en het Ambulant Specialistisch Team van Amsta. Wijzer is een centrum voor diagnostiek en behandeling. Wijzer biedt verschillende vormen van diagnostiek en behandeling voor mensen met een verstandelijke beperking en bijkomende problematiek, zoals bijvoorbeeld psychiatrische problematiek, contacten met justitie of verslaving. Behalve Wijzer bevindt zich aan de locatie Polderweg ook het Ambulant Specialistisch Team (AST). Zij bieden thuisondersteuning aan gezinnen en mensen met een verstandelijke beperking die zelfstandig wonen.

voor ze zou zijn. Middagen vul ik met

vooral gebruik van technieken uit de

behandel- en testafspraken. En tot slot

cognitieve gedragstherapie. Er zijn een

begeleid ik altijd een stagiaire en geef ik

heleboel standaard behandelingen be-

werkbegeleiding aan een collega die in

schikbaar, maar die zijn vaak niet geschikt

opleiding is tot GZ-psycholoog.”

voor onze doelgroep, dus we halen overal bruikbare elementen uit en proberen dan

Veel variatie

tot een passende behandeling te komen.

Sanne: “Alles bij elkaar is het heel geva-

Ik werk daarnaast ook voor het team

rieerd werk, elke dag is anders. ­ In beide

‘Kind en Gezin’ van het Ambulant Specia­

teams is een hele goede sfeer en veel

listisch Team. We begeleiden gezinnen

­gezelligheid, dus ik ga elke dag met veel

waarvan de ouder(s) en/of kinderen een

plezier naar mijn werk. Dat komt met

verstandelijke beperking hebben. Vaak

name door de diversiteit. Onze doelgroep

speelt er van alles tegelijk, bijvoorbeeld

is heel divers. We zien mensen van alle

verslaving, schulden of psychiatrische

09:30 De dagen van Sanne zijn goed gevuld en zien er heel ­verschillend uit.

leeftijden, kinderen en volwassenen en

­problematiek. Ik coach en adviseer de

het niveau van functioneren varieert van

persoonlijk begeleiders die in de gezinnen komen.”

Het enige vaste overleg is het multidis-

ernstig verstandelijk beperkt tot op de

ciplinair overleg op dinsdagochtend om

grens van beneden gemiddeld intelligent

09.30 uur. Sanne: “Deelnemers hieraan

(IQ tussen de 30 en 85). Ik houd me

“De kracht van Wijzer en het Ambulant

zijn de ambulant werkers en de gedrags-

vooral bezig met uitgebreide diagnos-

Specialistisch Team is dat we laagdrem-

wetenschappers/ GZ-psychologen. Hier

tische onderzoeken en met individuele

pelig zijn en cliënt- en probleemgericht

worden de diagnostische onderzoeken

behandeling. De diagnostische onder-

werken, in plaats van aanbodgericht”,

­ingebracht. Collega’s lezen dan je verslag

zoeken doe ik samen met een ambulant

besluit Sanne haar verhaal. “We proberen

en kijken mee of het verhaal goed te vol-

werker. Deze is dan contact­persoon, doet

een behandelplan op maat aan te bieden.

gen is en of je geen dingen over het hoofd

observaties, vraagt de voorgeschiedenis

We zeggen niet snel nee als cliënten aan-

hebt gezien. Zo houden we elkaar scherp

uit en gaat op huisbezoek. Ik doe het test-

gemeld worden, maar proberen altijd te

en kunnen we elkaar om advies vragen.”

werk en de analyse en schrijf het verslag.

bekijken wat we voor mensen kunnen

Het is erg fijn om zo’n onderzoek samen

betekenen. We hebben een hele lange

Sanne: “Elke maandag heb ik om

te doen, er is dan veel mogelijkheid om

adem en veel geduld, om uiteindelijk te

11.30 uur een intake overleg met

samen te sparren en te ­puzzelen wat er

komen tot een goede werkrelatie, een

met iemand aan de hand is.”

goed advies, en een goede behandeling.”

bespreken we alle nieuwe aanmeldingen,

Individuele behandeling

/ Hans van Oldeniel

beoordelen we of ze bij ons aan het juiste

Ook de individuele behandeling is volgens

adres zijn en wat een passend aanbod

Sanne erg leuk om te doen. ”Ik maak

11:30

de teammanager en een medewerker van het Cliënten Service Bureau. Daarin

6

JUN13STA2

EN WAT DOEN JULLIE DAAR? Trijntje Hiemstra en Annelies van Loon werken bij de Vakgroep Seksualiteit van Wijzer: het centrum voor diagnostiek en behandeling van Amsta. Trijntje werkt als ambulant werker en geeft trainingen op scholen, Annelies werkt als integratief psychotherapeute. Ze begeleidt zowel individuele als groepssupervisie en geeft trainingen op scholen.

Vakgroep seksualiteit Wat doet de vakgroep seksualiteit?

aan te leren. Behandeling werkt vaak

als seksualiteit een thema is bij een of

“De vakgroep seksualiteit verzorgt voor-

het beste als ook de ouders, leerkrach-

meer van de cliënten en de medewer-

lichting, trainingen en behandeling op

ten op school en eventuele begeleiders

kers willen weten hoe ze daar het beste

het gebied van seksualiteit aan mensen

erbij betrokken zijn. Dan krijgt het veel

mee om kunnen gaan. Zo’n training

met een verstandelijke beperking in

meer kracht. Aan slachtoffers bieden we

begint vaak met bewustwording van de

­Amsterdam. De vakgroep bestaat uit twee

meestal een combinatie van behandeling,

medewerkers. Seksualiteit is natuurlijk

GZ-psychologen (Karin Koninkx en Myrna

voorlichting en weerbaarheidstraining.”

een thema dat met taboes omgeven is,

Noord) een ambulant werker (Trijntje

en er met ­elkaar over praten doe je niet

Hiemstra) en een integratief psycho­

Wat is jullie werkwijze?

altijd gemakkelijk uit jezelf. Maar je eigen

therapeut (Annelies van Loon). Vanuit

“We maken veel gebruik van materialen.

waarden en normen omtrent seksualiteit

Amsta wordt seksualiteit als een natuur-

Dat helpt vaak om het gesprek op gang

spelen een grote rol in hoe je omgaat

lijk onderdeel van het leven beschouwd.

te brengen. Je kunt denken aan voorbe-

met de seksuele behoeftes van de cliën-

Daarom wordt er ook bij dit levensonder-

hoedsmiddelen, bh’s, kunstpenissen, spel-

ten. En teamgenoten kunnen daar onder-

deel ondersteuning wordt geboden.”

len die uitdagen een mening te vormen

ling ook weer verschillende opvattingen

over seks gerelateerde onderwerpen en

over hebben. Medewerkers ervaren het

Wat doen jullie aan voorlichting?

sinds kort hebben we twee levensechte

meestal als een bevrijding als daar open

“We geven seksuele voorlichting op het

babypoppen. Deze worden ingezet bij

over gepraat wordt. Vaak gaat het dan

voortgezet speciaal onderwijs. Naast

cliënten met een kinderwens. De poppen

over grenzen. Wat vind je kunnen en wat

het bespreekbaar maken van seksualiteit

zijn op afstand per computer te program-

is grensoverschrijdend?”

hebben we daarbij ook veel aandacht voor

meren zodat een levensechte situatie

weerbaarheid en emotie-regulatie. Jonge-

wordt gesimuleerd. Het geeft de cliënten

Oproep

ren met een verstandelijke beperking zijn

een realistischer beeld van wat er komt

Werk je in de VG en is er binnen jouw

vaak extra kwetsbaar op het gebied van

kijken bij het ouderschap.”

team behoefte aan een training? Neem

seksualiteit. In de voorlichting wordt spe-

dan contact op met Karin Koninx van de

ciale aandacht geschonken aan thema’s

Werken jullie ook met bewoners?

Vakgroep Seksualiteit

als de rol van social media, loverboys,

“Op aanvraag geven we binnen Amsta

T 020-5890042 E [email protected]

grenzen stellen, privé versus openbaar,

individuele behandeling aan cliënten en

veilig vrijen en zorgen voor je zelf.”

teamtrainingen op maat. Dat doen we

/ Jiska Stroes

Waaruit bestaat jullie behandeling? “We behandelen zowel de daders als

Trijntje Hiemstra (links) en Annelies van Loon

de slachtoffers (met een verstandelijke beperking) van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Vaak hebben cliënten een vertekend beeld van seksualiteit. Vanuit de media worden ze blootgesteld aan beeldmateriaal over seks. Vaak zijn ze niet in staat om uitvergrotingen in de media te corrigeren. Daardoor kunnen misverstanden ontstaan. Onze behandeling is er op gericht om hun beeldvorming bij te stellen volgens algemene maatschappelijke normen en waarden en eventuele opgelopen trauma’s te verwerken en nieuw gedrag

JUN13STA2

7

CLIËNT AAN HET WOORD Bezig zijn Al is Wim (75) wat betreft persoonlijkheid het tegenovergestelde van Riek, ook hij geniet volop van zijn bezoekjes aan het Ontmoetingscentrum. Riek is druk en beweeglijk, Wim is ietwat stil en teruggetrokken en zijn gedachten dwalen af en toe af. “Alles wat ik hier doe is leuk” zegt hij. “Een paar kilo aardappels schillen voor onze eigengemaakte frites of de bezoekjes van de kinderen van de school, een potje kaarten, onze gezamenlijke uitjes, iedere dag is een plezier.” Wim heeft lang gewerkt in een horeca-

Een mooie ontmoeting in het ontmoetingscentrum

gelegenheid in Bergen. “Daar bakte ik ze bruin, de frites en de kroketten” zegt hij al lachend. “Vroeger was ik ook scheidsrechter van een jeugdvoetbalelftal en tot nog niet zo heel lang geleden heb ik ook kranten bezorgd.” De gemeenschappelijkheid van Wim en Riek ligt duidelijk in ‘het bezig zijn’. Een paar maanden geleden verloor Wim zijn partner. Hij was degene die Wim heeft laten kennismaken met het Ontmoetingscentrum. Nadat zijn partner is overleden is Wim bezoeker van het

Het is elf uur in de ochtend en Riek Schuurman en Wim Bouwmeester zitten te wachten aan de grote houten tafel in Ontmoetingscentrum de Keyzer. Jolanda, één van de medewerksters van het enthousiaste en gedreven team van het ­Ontmoetingscentrum, heeft deze twee bezoekers bereid gevonden om hun zegje te doen. “Wat schuift nou zo’n interview?” vraagt Wim lachend. Dan is het ijs is gebroken. Riek en Wim zijn op hun gemak en klaar voor het ‘vragenvuur’.

Ontmoetingscentrum gebleven. Wims ogen tonen een moment van verdriet. Een begrijpende knik en een schouderklopje van Jolanda brengen hem weer terug in het hier en nu.

Tevredenheid kent geen tijd Op de achtergrond hoor ik het gerammel van servies. Het loopt tegen lunchtijd. Wim, Riek en de andere bezoekers van de Keyzer genieten de middagmaaltijden na-

8

Wim en Riek zijn beiden bezoekers van de

haar voorbij gegaan. Riek: “Ik verloor al

melijk altijd samen. ’s Avonds thuis wordt

Keyzer. Riek noemt het Ontmoetingscen-

op jonge leeftijd mijn moeder. Eenmaal

het dan een gemakkelijke maaltijd vol-

trum echt bij naam. Wim spreekt altijd

getrouwd verloor ik ook al vrij jong mijn

gens Riek. “Dan gaat de TV aan en kijk ik

over ‘het clubje aan de overkant’. Beiden

echtgenoot en twee kinderen. Maar mijn

weer uit naar de volgende dag. Binnenkort

zijn heel erg blij dat het Ontmoetingscen-

levensmotto is: ‘werken en niet bij de

krijg ik ook mijn vakantiegeld ik verheug

trum er is.

pakken neer zitten, maar vooruit kijken’. Ik

me er nu al op om nieuwe schoenen te

kijk ook nu iedere dag vooruit en verheug

gaan kopen. Ik ben een tevreden mens”.

Niet bij de pakken neer zitten

me altijd om naar het Ontmoetingscen-

We starten het interview met een blik

trum te gaan. Het is zo jammer dat ik op

Men zegt wel eens dat 75% van onze

naar de levens van Wim en Riek. Beide

woensdagmiddag niet kan komen. Het

communicatie non-verbaal is. Woorden

blijken harde werkers te zijn geweest.

is hier geweldig en we ondernemen echt

zeggen dan ook niet alles. Dat gold ook

Riek: “Ik heb tot mijn 85e levensjaar ge-

heel veel. We hebben vorige week een he-

voor dit gesprek. Ik heb geluisterd met

werkt. Ik heb nooit stil gezeten. Schoon-

leboel aardappels geschild en onze eigen

mijn hart en van daaruit kan ik consta-

maken en het huishouden doen was en

frites gebakken. We gaan samen naar de

teren dat er sprake was van een ware

is nog steeds mijn leven.” Als ze aan het

Dappermarkt, doen spelletjes zoals het

ontmoeting in Ontmoetingscentrum De

woord is kijk ik naar een pittige dame,

dobbelstenenspel. Thuis zitten leidt alleen

Keyzer.

niet groot van stuk, die geenszins 87 jaar

maar tot piekeren, dus ik ben blij hier

lijkt. Toch is het leven niet zomaar aan

steeds naar toe te kunnen.”

JUN13STA2

/ Lia Creusen

ALS IK ’T VOOR HET ZEGGEN HAD In deze rubriek komen medewerkers aan het woord die in hun dagelijkse werk een probleem of knelpunt­ ­tegenkomen, waar zij best een oplossing voor zouden weten… als zij ’t voor het zeggen hadden!

Diny Koch DCML We vallen meteen met de deur in huis. Als Diny het voor het zeggen had werd er minder bezuinigd in de zorg. “Zo krijgen we meer bezoekers in Diensten Centrum Maarten Luther, dat is in het verleden wel gebleken. Mensen moeten steeds meer zelf betalen en dat is soms niet mogelijk. Jammer, want een bezoekje aan het dienstencentrum doet ze vaak zo goed!” Als ik op dinsdagmiddag binnen loop bij Diensten Centrum Maarten Luther (DCML) valt me opnieuw op hoe gezellig het hier is. In het restaurant zijn tien ­tafels bezet met kaartclubjes. Aan twee tafels wordt koffie gedronken en in de hoek is een bezoekster druk met haar ­borduurwerk. “Het is nu gezellig druk, maar dat is niet altijd vanzelfsprekend”, begint Diny Koch haar verhaal. Ze werkt al dertien jaar in DCML, sinds enkele jaren als coördinator van restaurant De Oever daar. “Het blijft een gevecht om iedere dag genoeg bezoekers binnen te hebben om het restaurant rendabel te krijgen. Iedere maand stoppen we zelf 4.000 flyers in de brievenbussen in de buurt om de mensen bekend te maken met ons aanbod.”

Minder subsidies

gericht dat oudere mensen steeds langer

zal het in ieder geval niet liggen. Ik lees

Jaren geleden werden maaltijden vanuit

thuis moeten blijven wonen. Ze moeten

het menu op de krijtborden en dit doet

Jan Bonga aangeleverd bij DCML. Er wer-

zorg thuis inkopen. Diny: “Ik denk dat veel

wat betreft variatie en prijs niet onder

den porties van gemaakt en deze werden

mensen hierdoor meer geïsoleerd raken.

voor een ‘echt’ restaurant. En dit terwijl

opgediend aan bezoekers. Manager Ria

Mensen met weinig familie en mantelzor-

het menu samengesteld én gekookt

van der Heiden vond dat het anders kon

gers vereenzamen sneller. Ze moeten zelf

wordt door allround medewerkers en

en moest. Diny: “We gingen zelf vers eten

meer op pad gaan om contact met an-

dus niet door koks. “Koks kunnen we

koken. Eerst serveerden we deze nog in

deren te hebben. Bezoekers van ons res-

niet betalen”, vervolgt Diny. “Maar soms

de middag, maar al snel verplaatsten

taurant geven echter vaak aan dat ze met

werkt er via pool & planning tijdelijk een

we deze naar de avond. Het menu werd

name in het donker niet graag de straat

kok van een andere locatie bij ons, dat is

gevarieerder, we werden creatiever en

op gaan. Dit kan je oplossen door vervoer

fijn. Maar ook zonder dat redden we het

dit kwam het restaurant ten goede. De

aan te bieden van en naar dienstencentra,

prima met elkaar. We hebben een leuk

laatste tijd merken we de concurrentie

maar ook dat wordt steeds duurder. Te-

team en ik vind mijn werk na al die jaren

van bijvoorbeeld goedkope kant-en-klaar

gelijkertijd hebben mensen steeds minder

nog steeds erg leuk en uitdagend. Vier

maaltijden van supermarkten. Maar dit

te besteden. Ik ben bang dat veel mensen

dagen per week rijd ik 55 kilometer heen

maakt ons extra gemotiveerd om creatief

hierdoor aan huis gebonden zijn, terwijl

en terug om hier te komen. Maar dat doe

te zijn en een goed aanbod te bieden.”

dat voor hen niet altijd prettig is.”

ik met plezier!”

Extramuralisering

Met plezier

/ Sanne Hekman

De huidige regeringsplannen zijn er op

Aan het aanbod van restaurant De Oever

JUN13STA2

9

De zorgsector is altijd in beweging. Geen dag is hetzelfde en de benodigde kennis en technologie verandert continu. Daarom vindt Amsta het belangrijk dat medewerkers gestimuleerd worden om mee te bewegen en zelf te groeien binnen de sector. De afdeling Opleidingen helpt medewerkers bij hun persoonlijke ontwikkeling en ondersteunt bij het behalen van deze doelen. Hiervoor hebben zij een aantal mooie projecten opgezet. STA belicht drie van deze initiatieven.

Opleidingen onder de loep Erkenning van Verworven Competenties (EVC)

Niveau 4 studente Morana Kamenar

Binnen Amsta werken medewerkers die niet gediplomeerd zijn of vanuit het buitenland (of Nederland) een ander diploma ­hebben dan in Nederland erkend wordt, maar wel over veel

leidinggevende, Onah Wadman, haar opgegeven voor het EVC

­kennis en vaardigheden beschikken. Via het traject Erkenning van

traject. Bin heeft op 25 april 2013 haar Ervaringscertificaat

­Verworven Competenties (EVC) worden deze vaardigheden en

ontvangen en is nu bezig om haar niveau 4 diploma te halen.

kennis geregistreerd. Aan de hand van het EVC rapport kan er een doorgroei en opleidingsplan gemaakt worden dat precies past bij

Trotsrapport

de betreffende medewerker. Er zijn ruim vijftig medewerkers die

Bin: “Ik heb een mooi rapport gekregen: het ‘trotsrapport’ zoals

een EVC traject volgen of gevolgd hebben. Eén van deze mede-

dat heet binnen het EVC. Ik weet nu precies wat ik kan. In het

werkers is Bin Xu, zij heeft het traject bijna volbracht.

begin vond ik het wel lastig, want ik heb al veel ervaring opgedaan in China en daardoor waren sommige lessen een herhaling en een

Van China naar Nederland

beetje saai. Aan de andere kant ben ik heel blij dat ik dit kan doen.

Bin Xu werkt al vijf jaar op de afdeling Goudsbloem in Witten-

Het biedt mij een kans zodat ik me verder kan ontwikkelen.” Aan

berg. Tien jaar geleden kwam Bin vanuit China naar Nederland.

de hand van het opleidingsplan dat is opgesteld tijdens het EVC

In China werkte ze als assistente op de operatiekamer. Het

traject is Bin ook gestart met de opleiding voor niveau 4. “Ik kan

diploma dat Bin daarvoor heeft is in Nederland gelijkwaardig aan

dit doen binnen Amsta. Eén dag in de week ga ik naar school en

een diploma voor helpende (niveau 2). Bin werd vijf jaar geleden

daarnaast kan ik blijven werken bij Wittenberg. Het leren vind ik

aangenomen voor de functie helpende en heeft in één jaar op

leuk, maar ik weet niet of ik hierna nog verder ga leren. Eerst dit

basis van haar werkervaring, kennis en referenties haar diploma

diploma halen en dan ga ik wel verder kijken.”

voor niveau 3 verkregen. In het najaar van 2012 heeft haar De leeromgeving e-learning

BBL en BOL Amsta biedt ook verschillende opleidingen aan op basis van de Beroeps Begeleidende Leerweg, beter bekend als BBL. Dit betekent dat je werkt bij Amsta en daarnaast 1 dag in de week naar school gaat. Er zijn extra opleidingsplaatsen gecreëerd voor de opleiding verpleegkunde niveau 3 en 4. Ook biedt Amsta opleidingen aan die meer gericht zijn op studie en minder op praktijk, dat is de Beroeps Opleidende Leerweg (BOL). Op deze manier is er voor iedere medewerker en student een passende opleiding om zich verder te ontwikkelen. Een enthousiaste niveau 4 studente is Morana Kamenar. Morana werkt bijna 3 jaar bij Wittenberg en heeft sinds een jaar Magnolia

10

JUN13STA2

als haar vaste afdeling. Morana komt uit Kroatië en heeft een Kroatisch hbo diploma dat in Nederland niet erkend wordt. Op basis hiervan had Morana ook mee kunnen doen met het EVC, maar Morana koos voor een andere route. Morana legt uit: “Het

E-learning In april is de pilot e-learning van start gegaan. Deze pilot wordt ook gefinancierd uit de intensiveringsmiddelen.

systeem in Kroatië is heel anders. In Nederland heb je 4 niveaus

Tijdens deze pilot testen zes zorgafdelingen en één

op mbo niveau en daarnaast nog een hbo opleiding. In Kroatië heb

horeca afdeling de digitale leeromgeving van Amsta.

je 2 opleidingsstromingen: een cursus van 3 maanden en dan ben je Helpende en een algemene hbo opleiding voor verpleegkunde.

De deelnemers van de pilot krijgen zes maanden de

Ik heb de hbo opleiding gedaan. Ik moest een beroeps­erkenning

tijd om hun leermodules af te ronden. Het mooie aan

procedure starten. Deze procedure duurt 1 jaar en daarin werden

e-learning is dat iedereen op elk gewenst moment en

alle werkcompetenties en Nederlandse hbo vakken getoetst.

op elke gewenste plek kan inloggen en kan gaan werken

Daaruit bleek dat ik vakbekwaam ben voor Verzorgende IG niveau 3. Vanaf de datum dat ik vakbekwaam ben verklaard moet ik binnen 3 jaar een opleiding in Nederland volbrengen, anders vervalt mijn diploma uit Kroatië en mijn erkenning. Ik heb mazzel gehad dat mijn erkenning binnen was, Amsta opleidingen geeft en Lia Edel (WZW-Manager Wittenberg) mij deze kans heeft gegeven.”

aan de modules. De modules zijn nu geschikt voor medewerkers met niveau 3 en 4. Tijdens de pilot zijn vijf modules beschikbaar: • Omgaan met agressie • Voedselveiligheid en HACCP • Medicatie veiligheid • Injecteren • Blaas katheteriseren

Doorzettingsvermogen

Zodra e-learning voor heel Amsta wordt ingezet worden

Op de vraag of Morana nog wel zin heeft om te leren na de

de modules uitgebreid. Na deze pilot wordt er uitgebreid

beroepserkenning antwoordt ze meteen: “Ik ga altijd vrolijk aan

geëvalueerd. Dit is een eerste stap om te testen hoe dit

de slag. Leren vind ik leuk en op school zitten ook. Ik weet dat

project verder ontwikkeld moet worden. Naar alles wordt

ik het kan en als ik het moeilijk vind dan werk ik harder. Mijn

gekeken, van gebruiksgemak tot aan leerdoelen. Het

doorzettingsvermogen brengt me ver. Kennis die ik al had kan ik

complete traject van ontwikkeling en implementatie voor

opfrissen, versterken en verbeteren. Het verschil in onderwijs is

heel Amsta gaat 3 à 4 jaar duren.

ook heel groot. In Kroatië is het heel veel theorie en in Nederland, ook doordat ik ernaast kan werken, veel praktischer. En de technologie is hier verder en dat leer ik ook tijdens mijn opleiding.” In juli 2014 verwacht Morana af te studeren. Op de vraag of ze dan verder gaat leren antwoordt ze lachend: “Ja, waarom niet? Als ik de kans krijg. Mbo 4 is een mooie opstap naar het hbo en er zijn mooie specialisaties. En ik hou van leren!” /Saskia Bakker De geslaagden (alfabetische volgorde) Jaoud ben Abdelmoumen Monique Bal Leatitia Cederburg Emrah Cicek Xander van der Drift Fatma Demire E. Ghoula, Jeanien Galle Margo Jansen Tamara Meist Mohammed Ouabba Harrie Philips Carla Simons Tanja van der Veer Leo Wijker en Ingrid Woelders

JUN13STA2

11

CO

LU

MN

Media

Morele dilemma’s in de zorg

Mag dat?

De telefoon gaat. Het nummer in het display herken ik en mijn humeur slaat om. De afgelopen maanden heeft ze regelmatig gebeld en meestal niet met een positieve insteek. Toch probeer ik vriendelijk te klinken als ik het telefoontje van deze journalist beantwoord.

Geen mens is hetzelfde. Als mensen zorg nodig hebben, dan vraagt dat niet

Amsta was de laatste maanden veel

­alleen om een professionele, maar ook om een persoonlijke aanpak. Elke

in het nieuws. Met name de acties van

­situatie en elke dag is daarom anders. Dat maakt het werken in de zorg mooi,

de Abvakabo waren onderwerp van gesprek. Ik heb in drie maanden meer

maar ook lastig in protocollen te vatten. Regelmatig zullen mensen die

journalisten gesproken dan in het hele

­werkzaam zijn in de zorg dan ook tegen vragen aanlopen, waar geen pasklare

jaar ervoor. Natuurlijk begrijp ik dat een bezetting van een verpleeghuis

oplossing voor is. Ik handel nu wel volgens protocol, maar is dat in het geval van

voer is voor journalisten. Maar wat

deze cliënt wel goed? Mag ik ingrijpen in een bepaalde situatie, of moet ik dat

me stoort is dat die journalisten niet thuis geven als er positief nieuws

zelfs?

vanuit de organisatie te melden is. Want we hebben ze regelmatig pers­ berichten gestuurd over de opening van nieuwe locaties, activiteiten voor bewoners of lezingen over specifieke thema’s in de zorg. En die berichten zien we niet vaak terug in de lokale kranten of televisie. Jammer, want hierdoor ontstaat – naar mijn idee – een vertekend beeld van de zorgsector. Wekelijks lees ik

Op het matje Igo Bolster, leerling verzorgende IG en contactpersoon van de commissie Ethiek voor locatie Wittenberg is op verschillende ­locaties binnen Amsta werkzaam geweest, zowel in de VG als in de V&V. “Wat mij opviel toen ik voor het eerst in een verpleeghuis ging werken was dat iedereen zomaar de afdeling op en af loopt”, vertelt Igo bevlogen. “Ik wist niet wat ik meemaakte. Voor ons is dit misschien onze werkplek, maar de locatie en zeker de afdeling en de eigen kamer van bewoner is in de eerste plaats

iets over bezuinigingen en moeilijk­

hun huis. Een plek waar ze zich veilig moeten voelen. Ik moet er

heden in de zorg. Natuurlijk verdient

zelf niet aan denken dat iemand mijn huis zomaar binnenloopt,

dit aandacht, het is een belangrijk,

of het nu een dokter, een timmerman of een directeur is.”

maatschappelijk thema. Maar er is zo veel meer! En dat zit hem vaak in de

“Ik herinner me een situatie uit De kleine Johannes. De meeste

kleine berichtjes. Neem een geweldige

kinderen waren naar de dagbesteding, ik bleef met een collega

strandkamer in Wittenberg, een succes-

achter met de kinderen die op de groep zouden blijven die dag.

volle lezing over Autisme, een jubileum

Plotseling kwam Rieta (van Staalduine), die toen in het bestuur

op Amsteldijk of een hoge score van de cliënttevredenheid in de VG. Er gaat zo veel wél goed in de zorg en het zou mooi zijn als journalisten ook hier wat vaker oog voor zouden hebben. Ik realiseer me dat ik hier zelf een rol in heb. Goede contacten met journalisten helpen hierbij. Mijn doel voor de komende tijd dus. In de hoop dat wanneer ‘haar’

van Amsta zat, met een aantal heren in pak de afdeling oplopen. Ik kon het niet geloven, als er iemand was die ons had geleerd dat DkJ het huis van de bewoners is waar wij te gast zijn, was zij het”, vervolgt Igo. “Ik heb hen dus beleefd tegengehouden. ’s Middags mailde Rieta mij, of ik langs wilde komen. Ik dacht dat ik op het matje geroepen zou worden, maar ze bood haar ­excuus aan en bedankte me dat ik haar behoed had voor een fout”.

nummer op mijn display verschijnt ik denk ‘Yes, daar hebben we haar weer!’.

“Wat ik zou willen, is dat we in de ouderenzorg ook met elkaar op deze manier over de huizen gaan denken. Ik merk dat veel col-

/ Sanne Hekman

lega’s dit ook vinden, toch is het moeilijker voor elkaar te k­ rijgen. Misschien kunnen we eens met een aantal collega’s uit de ver-

12

Heb jij ook een bijzonder moment

schillende verpleeghuizen een visie hierop formuleren. Ik vind dit

dat je wilt delen? Mail dan naar

onderwerp, dat klein lijkt, maar voor bewoners erg belangrijk is

[email protected]

wel een moreel beraad waard.”

JUN13STA2

Wie ben ik? Ron Smit (fictieve naam op verzoek) is vrijwilliger bij Amsta, maar ook mantelzorger van zijn buurman. “Buurman woont al jaren naast ons”, vertelt Ron, “Op een gegeven moment kreeg hij griep en deden mijn vrouw en ik een paar boodschappen voor hem. Ik schrok toen ik in zijn huis kwam, het was er vervuild en overal stond troep. Ik had wel gemerkt dat hij erg vergeetachtig was, maar dit had ik niet verwacht. Buurman heeft geen familie, via zijn huisarts is er hulp voor hem in gang gezet. Zijn huis werd opgeruimd, hij kreeg thuiszorg en ging naar de dagbehandeling. In het begin knapte hij daarvan op. Toen hij eenmaal weer boven Jan was, wilde hij niet meer naar die dagbehandeling, hij deed g­­ewoon de deur niet open als het busje er was om hem op te halen. Het grootste probleem was, dat hij nu geen warm eten meer kreeg, dat kreeg hij namelijk bij de dagbehandeling. Hij ging hierdoor weer achteruit. Mijn vrouw en ik hebben toen besloten elke dag wat meer te koken, dat breng ik hem op een bord als wij klaar zijn met eten. Ik blijf erbij tot hij het op heeft, omdat hij het anders vergeet. Dit is allemaal geen probleem, we doen het

Zorg verlenen aan bewoners vraagt om een persoonlijke aanpak

graag …”. Ron aarzelt even, ”Het volgende vind ik lastiger. Buurman is zo vergeetachtig geworden omdat hij stevig drinkt, minimaal een liter jenever per dag en daarnaast nog flink wat bier. Ik heb daar

De dilemma’s die door Igo en Ron worden beschreven, zijn

geen oordeel over, maar de laatste tijd komt buurman niet meer

herkenbaar volgens Daan. “Welke dilemma’s zoal worden

buiten en doen wij zijn boodschappen. Aan de ene kant denk ik:

­uitgewerkt tijdens een moreel beraad? Dat kunnen alledaagse

wie ben ik om niet gewoon te halen wat die man me vraagt?

zaken zijn, zoals: mag of moet ik bewaken dat een islamitische

Aan de andere kant voel ik me bezwaard om hem zoveel drank

bewoner halal blijft eten als diegene dat niet meer belangrijk

te geven, alsof ik hem vergiftig. Volgende week heb ik een

lijkt te vinden? Of principiële kwesties zoals: mag of moet ik een

afspraak hierover met de maatschappelijk werkster die de zorg

cliënt die zich niet wil wassen daartoe dwingen en waar ligt dan

coördineert. Ik hoop dat we het zo kunnen blijven regelen dat

de grens?”

hij thuis kan blijven. Opname in een verzorgingshuis is buurmans

“Tijdens een moreel beraad worden de conflicterende waarden

grote nachtmerrie.”

die spelen onder begeleiding van een lid van de commissie ethiek door betrokkenen zelf in kaart gebracht, zodat een onderbouwde

Commissie Ethiek

afweging kan worden gemaakt en de oplossing die wordt

Sinds 2010 is de commissie Ethiek actief binnen Amsta. Daan

­bedacht door iedereen wordt gedragen. Het team is vervolgens

Smeelen is vanaf de oprichting lid. “Ik vond het erg belangrijk

zelf verantwoordelijk voor de uitvoer. Dat ethische vragen leven

dat er een Amstabrede commissie werd opgericht. Vanuit mijn

in de organisatie blijkt uit het feit dat de commissie inmiddels

ervaring in De kleine Johannes weet ik dat medewerkers vaak

goed bereikt wordt door medewerkers uit de hele organisatie,

alleen worstelen met morele vraagstukken en dat een moreel

direct of via de contactpersonen die in elke locatie actief zijn.

beraad multidisciplinaire teams kan helpen gezamenlijk gedragen

Wie meer wil weten, raad ik aan eens te kijken op de site van de

beslissingen te nemen en oplossingen te vinden in complexe

commissie ethiek!”

situaties.” / Lia Edel

JUN13STA2

13

EVEN VOORSTELLEN

Gerard de Jong

Extra aandacht voor extramuraal Ouderen moeten langer thuis blijven wonen, vindt de overheid. Met ingang van dit jaar kunnen mensen met een i­ ndicatie voor lichte verzorgingshuiszorg (ZZP 1 en 2) geen aanspraak meer maken op een plaats in een verzorgingshuis. In 2014 volgen de mensen met een indicatie voor ZZP3. Hoe kan Amsta deze mensen toch goede ondersteuning blijven bieden? De verwachting is dat door de extramuralisering van de lage

Wat is je opdracht bij Amsta?

zorgzwaartepakketten de behoefte aan extramurale ondersteu-

“De opdracht die ik heb gekregen is heel simpel: moet Amsta

ning zal toenemen. Daarom heeft de Raad van Bestuur van Amsta

(meer) extramurale zorg gaan leveren en zo ja, hoe moeten we dat

aan extern adviseur Gerard de Jong gevraagd te kijken naar het

aanpakken?”

extramurale aanbod van Amsta en advies te geven over mogelijke uitbreiding daarvan. Gerard werkt al sinds 1978 in de zorg.

En?

Eerst als wijkverpleegkundige, later als directeur en adviseur. Hij

“Het antwoord op de eerste vraag is in ieder geval ja. Amsta moet

heeft voor verschillenden instellingen voor thuiszorg gewerkt en

meer extramurale zorg gaan leveren. De thuiszorgmarkt zal gaan

stond, samen met Jos Blok, aan de wieg van Buurtzorg.

groeien de komende jaren. Meer mensen blijven langer thuis

Steeds meer ouderen zullen zorg thuis in moeten kopen

14

JUN13STA2

“De vraag naar thuiszorg en andere vormen van extramurale ondersteuning toenemen. En Amsta kan dat bieden.”

wonen. Maar ze hebben wel zorg nodig. Dus zal de vraag naar thuiszorg en andere vormen van extramurale ondersteuning toenemen. En Amsta kan dat bieden.”

En het antwoord op de tweede vraag? “Daar ben ik nog mee bezig. Amsta biedt op dit moment nog niet heel veel op extramuraal gebied. Dat moeten we uitbreiden. Het is belangrijk om voorin de keten al contact met de klant te leggen. Daarnaast zal er de komende jaren veel veranderen in het thuiszorgaanbod. Door het scheiden van wonen en zorg zullen meer mensen dan nu een beroep doen op zwaardere zorg thuis of op gespecialiseerde zorg. Ook de behoefte aan het volledig pakket thuis (vpt) zal verder toenemen. Net als extramurale dagbesteding en dagverzorging.”

Amsta moet dus meer extramurale ondersteuning gaan leveren? “Ja. Hierbij moeten we dus kijken wat er al is en wat nog ontwikkeld moet worden. Belangrijk is dat Amsta uitgaat van haar eigen kracht. Waar zijn we goed in, wat kunnen we uitbouwen? Zo denk ik bijvoorbeeld dat de para-medici van Amsta ook heel goed extramuraal ingezet kunnen worden. Verder kijk ik naar de randvoorwaarden die nodig zijn om extramurale zorg te leveren. Heeft Amsta het juiste personeel in huis? In de extramurale zorg zijn andere kwaliteiten nodig dan in de intramurale zorg. Zijn de systemen waar Amsta mee werkt toegerust op extramuraal gebruik? Hoe kan de extramurale ondersteuning het beste georganiseerd worden? Centraal of vanuit de locaties? Dat soort vragen probeer ik nu te beantwoorden. Het geheel moet uiteindelijk resulteren in een businesscase, waarin ook het vraagstuk van de bekostiging wordt meegenomen.

Wanneer is het advies klaar? “Ik zal begin mei mijn advies aanbieden aan de Raad van Bestuur. Het advies maakt deel uit van het Ondernemingsplan van Amsta. ” / Ilse den Hollander

Veranderingen in de zorg Het kabinet heeft in het regeerakkoord aangegeven welke veranderingen zij de komende jaren willen doorvoeren in de langdurige zorg. De maatregelen worden op dit moment uitgewerkt. • De ABWZ wordt een landelijke voorziening voor mensen met een zorgzwaarte van ZZP5 en hoger. ZZP 1 t/m 4 wordt in fasen overgeheveld naar de WMO en daarmee een verantwoordelijkheid van de gemeente. • Per 1 januari 2013 zijn de lichte zorgzwaartepakketten (ZZP 1 en 2) ­ge-extramuraliseerd. Deze mensen kunnen geen aanspraak meer maken op verblijf in een verzorgingshuis. • Per 1 januari 2014 kunnen ook mensen met een ZZP3 geen aanspraak meer maken op verblijf in een verzorgingshuis. • Het kabinet is voornemens om met ­ingang van 2016 ook ZZP4 te extra­muraliseren. Tegen deze maatregel is echter veel verzet. • De extramuralisering geldt niet alleen voor de ouderenzorg. Ook in de ­Gehandicaptensector en de Geestelijke gezondheidszorg worden de ZZP’s 1 t/m 4 ge-extramuraliseerd. • Activiteiten op het gebied van ondersteuning, begeleiding en verzorging worden m.i.v. 2014 overgeheveld naar de WMO en komen dus onder de ­verantwoordelijkheid van de gemeente. De gemeente Amsterdam kijkt samen met zorgaanbieders en Cliëntenbelang hoe zij deze ondersteuning willen ­vormgeven. • De overheveling van begeleiding en verzorging gaat echter wel gepaard met een korting van 25% op het budget. • Hulp bij het Huishouden wordt zo goed als afgeschaft. Gemeenten krijgen een korting van 75% op het budget en kunnen deze vorm van ondersteuning alleen nog vergoeden voor mensen die het echt niet zelf kunnen betalen. / Ron Coens

JUN13STA2

15

Met de voeten in het zand

prik

bord

Met hulp van de Lionsclub Amsterdam ’t IJ heeft Wittenberg sinds kort een professionele strandkamer. Fotobehang

Jenneke van Veen-Verbeterprijs 2013 voor de VVT Ken jij een project dat op een bijzondere manier heeft bijgedragen aan de ­kwaliteitsverbetering in de VVT? Meld

met afbeeldingen van strand, zee en

dit project dan aan als kanshebber voor

meeuwen. TL bakken verborgen achter

de Jenneke van Veen-verbeterprijs. Deze

wolken en een mooi groen tapijt. Ook

prijs wordt dit jaar voor de derde keer

kwam er een geluidsinstallatie waardoor

uitgereikt (voor de tweede keer aan een

in de kamer geluiden van de zee en het

project binnen de VVT, in 2012 ging de

strand te horen zijn. Tenslotte werd er

prijs naar een verbeterproject in de zorg

een zogenoemd vogelnestje opgehangen.

voor mensen met een verstandelijke

Het resultaat is prachtig en bewoners

­beperking). Een project aanmelden is dé

kunnen er vanaf heden genieten van het

#Mona Keijzer op bezoek in DCML

kans om te laten zien hoe management,

echte strand gevoel. /

In april was Mona Keijzer, vice voorzit-

zorgprofessional en cliëntenraad samen

ter van de CDA fractie, op bezoek bij

kwaliteitsverbeteringen voor de cliënt

Diensten Centrum Maarten Luther. Ze

realiseren.

sprak met medewerkers en de OR o.a.

Je kunt je bijzondere verbetering tot

Vind je dat leuk?

over wijzigingen in de thuiszorg en over

uiterlijk 1 juli 2013 aanmelden via het

Volg jij Amsta al op Facebook? Een

de bestemming van verzorgingshuizen

deelnameformulier op www.loc.nl/

makkelijke manier om op de hoogte te

die landelijk moeten worden gesloten.

verbeterprijs. Meer informatie over de

blijven van nieuws uit de organisatie,

Dat Mona Keijzer het zelf een leuk bezoek

voorwaarden is te vinden in het regle-

vacatures en actuele ontwikkelingen in

vond werd wel duidelijk uit haar tweet op

ment (zie kader rechts) op deze site. Tot

de zorg. Ook delen we regelmatig leuke

Twitter dezelfde dag:

de sluitingsdatum zijn alle inschrijvingen

foto’s en filmpjes. Je vindt onze pagina

“17 april: Goed gesprek met leden Onder-

daar te bekijken. /

via www.facebook.com/amstazorg.

nemersraad @Amsta_Zorg over langdurige zorg. Dagbesteding weer in praktijk gezien. We kunnen niet zonder!”

Extramurale zorg is voor mij niks nieuws.

A high tea please

Jij werkt toch hier op kantoor? Ja, maar mijn man haalt al jaren op zijn kookdagen ons eten bij de snackbar, chinees of pizzeria.

In april werden 60 bewoners van Vondelstede getrakteerd op een echte Engelse high tea. Dit als afsluiting van een Engelse week op deze locatie. Er was een lezing over Engelse kunst, een orkest met 16 strijkers, een gespreksgroep over het Engelse koningshuis en er werden Engelse liedjes gezongen. De high tea was ‘de kers op de taart’, zowel letterlijk als figuurlijk!

Kampioen! Dat er bij Amsta bijzondere mensen wonen, dat weten we. Maar dat er ook echte kampioenen tussen zitten, dat hoor Louis

je niet vaak. Op zondag 28 april werd deze bewoner van Nellestein Nederlands

De Koffiehoek 16

JUN13STA2

Kampioen Bodybuilding. Een vermelding om trots op te zijn!