Marathon des Sables (door Nico Ursem) De gedachte om deel te nemen aan de MDS was 2 jaar terug ontstaan in samen zij van Gerard Pijnenburg. Om het een en ander al wat gestalte te geven wilde ik al een samenkomst plannen(Gerard woont in Duiven en ik in Hoorn). Dat ik moest vernemen van Gerard dat er wat er lichte gezondheidsproblemen waren werd al snel duidelijk dat een ieder toch zijn eigen plan maar moest volgen. Ik was vat besloten om toch in 2015 de MDS te gaan lopen en nu de plannen er lagen ga je beginnen met de eerste voorbereidingen. Trainen onder begeleiding van Frank moest zo ie zo doorgang vinden en heb hem toen ook op de hoogte gesteld van mijn uitdaging want zo zag ik het wel! Ik ging wat meer verdiepen over eerdere edities van de MDS en ging boeken lezen over kanjers die deze monstertcht al eerder gedaan hadden onder andere Henk Siepers en Jolanda Linschooten. Mijn jaarplanning van tochten stond al vast natuurlijk en daar kwam nu de MDS als rode draad doorheen. Ik wilde trails blijven lopen met een ruime mate aan hoogtemeters om zo ook de krachttraining bij te houden daar ik het erg moeilijk zou vinden ook nog naast mijn onregelmatige werk in de weekende tijd vrij te maken voor het krachttrainen in de sportschool. Zo gaat er vlot een jaartje voorbij tot ik het tijd vond om te beginnen met het uitzoeken van de noodzakelijke spullen zoals rugzak, slaapzak, mat, veiligheidsdeken enz enz. De MDS is een zelfsuportwedstrijd wat inhoud dat je gedurende de race zelf je eten en verplichte spullen moet meedragen. Verder moet je een lijst samenstellen van je dagelijkse kilocallorien, minimaal 2000 op een dag x 7 dagen = 14000 kc. Ik had de bestelde MDS rugzak inmiddels in huis, zag er goed uit, licht van gewicht en voorzien van frontpack. Bij de minimale 2000KC per dag had ik toch niet zo,n goed gevoel bij daar ik een snelle stofwisseling heb. Ik besloot om naar 3500 KC te gaan per dag, dit had hier ook op trainingsdagen. Het samenstellen van de maaltijden koste nog vrij
veel tijd,deat viel me tegen. Uiteindelijk wilde ik alles even inpakken inclusief de verplicht spullen kwam ik tot de nare conclusie dat de 20l iter MDS tas veels te klein was. Ik heb toen eenOMM tas uit engeland laten komen en deze voorzien van het drinksysteem van de MDS tas. Nog twee zijtassen eraan van elk 4 liter en alles paste erin. Op 29 maart 2015 was het dan zover dat ik in gezelschap van Jolanda Linschooten die dit jaar haar derde mds ging lopen en nog een deelneemer vertrok naar Marokko. Ik had zelf een vlucht geboekt daar je ook met de organisatie mee kon vliegen maar dan moest je via Parijs. In Marokko eerst 5 dagen aclamatiseren met 2x per dag een half uurtje rustig joggen bij een temperaturen van 30-32 graden en de rest rust en zorgen voor een goede hydratatie. Op 3 April de verzameldag bij Hotel Koss en vanaf daar met de bus en 350 km de woestijn in naar het bivac. De dag daarop was de controle dag of je de verplichte spullen bij je had en je medical form incl ECG in orden was .Zouttabletten werden uitgedeeld, op iedere fles van 1,5 liter 2 tabletten. Op deze 2 dagen werd het eten verzorgd door de organisatie, vanaf morgen 7 dagen zelfsuporting.
5 april de eerste etappe werd uiteraard ingeleid door Patrick Bauwer oprichter en tevens directeur van de MDS waarna de helicopter vlak boven ons kwam vliegen en het atellen kon beginnen. Troi......Deux......Un.......Zero! De helkopter scheert laag over ons naar voren en etape 1 is begonnen. Wij hadden een roadbook ontvangen waarin het terein werd beschreven per kilometer en de waarde's voor je kompasinstelling zodat als je alleen kwam te zitten je evengoed kon navigeren. Ik gebruik alleen de kompasinstellingen en loop zo naar km 13,4 waar zich CP1 bevind. Ik krijg weer 1,5 liter water en op naar CP2. Een rotshelling,gevolgd door een duin dan weer een stukje vlak etc. etc. Omgeving ziet er imposant uit maar daar moet ik maar even niet teveel naar kijken,letten op stenen, keien waarover je kan struikelen. We kregen meestal 12l water op een dag. 1,5 l in de
morgen, 1,5-3 liter bij iedere cp(controlle post) deze liggen in de regel 12-13 km uit elkaar, en 4,5 liter aan de finisch. Elke cp heeft ook een sluitingstijd(ben je te laat, jammer dan is het einde verhaal) CP 2 ligt op 24,8km, weer vul mijn bidons bij en met de nodige voedingsstoffen uiteraard en daar gaan we weer voor de laatste 9,4 km. Weer duinen en daarna een stony valley, dan een jebel en dan na 36,2 km de finischboog. Bij de finisch kregen we een kartonnen bekertje met heerlijke sultan thee,mierzoet maar erg lekker. Dan je waterkaart bij de hand voor het afknippen van de 4,5 liter water iedere fles voorzien van je startnummer zodat controle op rommel achterlaten direct word bestraft met een penalty(een tijdstraf). Want het is en blijft een wedstrijd. Op het bivoac zoek ik tent nummer 20, dit is nl samen met 7 anderen nederlandse deelnemers het nummer voor alle dagen. het was gezellig en een ieder was aardig en behulpzaam. Op het bivoac kan je bellen met de sateliettelefoon, wel 2 euro per minuut, of een mail sturen maar dan moest je wat geduld opbrengen want een rij van dik een uur stond er zo. Er waren ook medische tenten voor verzorging van de blaren etc. Dag 2, vandaag 31,1 km te gaan. Als de berberjongens tegen zes uur de tenten boven je hoofd weg trekken word het tijd om je te preparen voor wat komen gaat. Voetverzorging(erg belangrijk 2x op een dag), ontbijt,toileteren(we kregen iedere dag een plastic zak die je dan over een kruk kon doen die stond in een omsloten ruimte zo groot als een pashokje ruim achter de tentenringen. De tenten stonden iedere dag nl opgesteld in 3 bijna cirkels als een hoefijzer. anti-schuurmiddel aanbrengen, zonnebrand(factor 50) etc,etc. De start is meestal rond negen uur en als de menigte zich naar de startlijn begeeft heeft Patrick Bauer vanaf het dak van z'n auto elke ochtend een praatje over de stand van zaken in het klassement,aandachtspunten enz. Als hij daar mee klaar is brult het nummer Higway to Hell van AC/DC uit de luidspeakers , dan zien we
de heli komen en weg zijn we weer voor deze dag. Ik laat het roadbook voor wat het is voor wat betreft de terrein informatie dan. Ik zie wel wat er komt, beinvloeden kan ik het toch niet. Eten en drinken doe je op je horloge, elk half uur eten en om de 2 minuten bv. 2 slokken drinken en dan kijken of je uitkomt tot de volgende cp. Het gaat redelijk goed en ik kom na 12,6 km aan op cp1. Flessen vullen en even genieten van de mooie omgeving. Op iedere CP is ook een medische staf aanwezig die vragen als je aankomt hoe je voelt,super!. IK ren weer door op naar cp 2 op 24,6 km. De temp. gaat alweer richting de 43 graden hoor ik om me heen want ik ben niet zo luxe uitgerust. Nog een stukje en dan............. ik zie de finishboog al. In de namiddag ontvangen we de mail van de dag in de tent en dat is altijd genieten natuurlijk. Ik ben vandaag 574 ste geworden en 440 ste overal. Vandaag stage 3 over een afstand van 36,7 km. Mijn strategie die ik bedacht had van te voren was, de eerste 3 dagen iets overhouden want dag 4 the long stage over 92km zag ik wat tegenop. Daarna kon ik wel voluit als daar nog sprake van was. Ik hield weer de tijden aan van eten en drinken en nam trouw de zouttabletten in. Na 4 uur werd aangeraden om de hoeveelheid te verdubbelen dus 4 tabletten op 1fles van 1,5 liter. Zonder problemen kwam ik op cp1 aan na 14km. Hierna volgde een beklimming naar een pas wat wel de nodige moeite koste, maar met korte pasjes op de tenen kwam ik boven. Hier even korte pauze, genieten van omgeving en verder maar weer naar km 25,9 naar CP2. Rotsen en zand wisselde zich nu regelmatig af en na even minder als 6 uur bereikte ik de finish.. Ik was geeindigd op plaats 490 en 420 ste overall.
Dag 4 ik noemde het al eerder daar zag ik wel een beetje tegenop, maar gelukkig ik niet alleen. De start zou 0m 8 uur zijn en voor de top 200 die ochtend 3 uur later. Dit omdat er ook een deel in het donker gelopen moest worden en anders zouden de snelle mannen daar onderuit komen. In de bijlage de route vanuit het roadbook .
Het liep allemaal voortvarend , ik genoot van de tocht al was het pittig werken in de bergen. Ik bereikte voor donker nog CP5 waar ik mijn rust even heb genomen met het nodige eten. Met goede moet op naar CP6 dat 11,5 km verder ligt. Hiervandaan was op grote afstand fluoriserende strips aangebracht, samen met hoofdlamp en kompas lukte het toch weer om de juiste route te vinden. Tegen middernacht kwam ik na 91,7 km bij de finish. Ik had er 15 uur en 43 minuten over gedaan. Uiteraard nog heerlijk genoten van de warme zoete sultan thee, daarna ontving ik weer de 4,5 liter water en liep ik het kamp op
opzoek naar tent 20. Ik kon nu t/m de volgende dag wat van mijn rust genieten alvorens de volgende 42,2 km moest worden afgelegd Dat ik wakker werd tegen 8 uur voorwat ik geslapen heb maar wel gerust want er kwamen nog steeds lopers binnen en dit ging door tot in de middag. Dit dagje gebruikt om te bellen mail te sturen en rust te pakken. Deze rustdag is nodig om de gehele club weer te verzamelen zodat we gezamelijk de volgende dag om 9 uur weer kunnen starten voor de marathon. De eerste 200 van de ranglijst moesten een uur later starten.
Aan de start moest ik denken aan mijn plan om deze week goed door te komen nl. de eerste drie dagen proberen wat op rezerve te gaan voor de dag van de 92 km. Nu die lange dag goed verlopen was naar mijn zin was ik vast besloten om vandaag dan maar wat sneller te lopen. Wat maakt het uit of ik moe aan de finish kom dacht ik. Morgen is de Charity stage voor unicef nog maar die 11,5 km rennen dat lukt altijd wel dus het gas er op. Ik dronk om de 5 minuten 3 slokken en at elk half uur wat, nam op de juiste momenten m'n zouttabletten in net zoals die andere dagen. Het ging goed ik had de
gang er in. Cp 1 bijvullen en verder, hetzelfde bij cp 2. Ik genoot van deze dag , het lopen ging makkelijk en na cp3 nog maar een tandje er bij. Ik voelde macht dat ik de finishboog zag en bij de finish werd ik persoonlijk onthhaald door MDS director Patrick Bauer. Hij hing bij mij de welverdiende medaille om en gaf een hug. Dit deed hij bij ALLE deelnemers, prachtig!! Ik eindigde die dag op plaats 109 en was uiteindelijk 290ste overall. Omdat wij een uur eerder starten dan de eerste 200 kwamen we daardoor niet te laat aan bij de finish en zodoende kon een ieder optijd bij het avondprogramma aanwezig zijn. Vanuit de meevliegende heli werden opnames gemaakt die op die avond werden vertoond. Daarna de prijsuitreiking van de toppers gevolgd door muziek. De laatste dag, de Charity loop in een voor deze dag blauw unicef Tshirt voerde het ons door Erg Chebbi, een duinenrij van fijn oranje gekleurd zand die in de lengterichting 13 km meet. Wij rende dwarsover en bereikte voor de laatst keer de finishboog waarna het laatste kopje zoete sultanthee geschonken werd. Daar stonden de bussen klaar om vervolgens na een reis van 6 uur bij het hotel aan te komen voor de welverdiende douche. Daarna een verrukkelijk warm buffet en een biertjje uiteraard. Ik kan terugkijken op een fantastishe week met zware en vrolijke momenten en heb er bovendien leuke contacten aan over gehouden.
