Live Centraal at the movies

Somerens Somerens Somerens leukste leukste leukste Muzikantenkrant Muzikantenkrant Muzikantenkrant

ngrgga Akkoord Akkoord Akkoord Somerens Somerens Somerens Lust Lust Lust a ana g g r r a a a a a j j j e e e 3333 33

Live Centraal at the movies Zaterdagavond 24 april liep Zalencentrum Centraal nagenoeg vol, met een gevarieerd gezelschap, zowel in de zaal als op het podium. Het was de avond van Live Centraal, de 3e editie, georganiseerd door Stichting Summers Spektakel. Zoals elk jaar had Live Centraal een thema, dit jaar werd gekozen voor filmmuziek onder de noemer 'At the movies'. Een 13-koppige band, grotendeels leden van MSL, verzorgde de volledige live-begeleiding van een groot aantal artiesten. Bekende maar ook minder bekende filmmuziek passeerde de revue. Jonge mensen zongen oude muziek en oudere mensen zongen jonge muziek. Johny Cash volgde moeiteloos Kane op en die ging geruisloos (figuurlijk) over naar Prince, om daarna Ciske de Rat de handen in

de zaal richting de lampen te doen gaan. Aan afwisseling en originaliteit ontbrak het zeker niet. Met name de (nieuwe) jongere artiesten, uit eigen club, verrasten velen door niet alleen durf te tonen maar ook erg goed te zingen. Ondertussen kondigde een groot scherm de artiest en het nummer aan en de trailer van de film werd vervolgens onder het gehele nummer afgespeeld. Dat gaf niet alleen meer sfeer aan de avond maar was voor velen in de zaal ook een feest der herkenning, de beleving was merkbaar op en voor het podium. De gezichten van de toeschouwers stonden om al de bovengenoemde redenen dan ook voornamelijk in de richting van het podium. Het concept van Live Centraal is een 3-tal jaren geleden bedacht en het doel is altijd geweest; live-muziek in

maart maart 2010 2010 maart 2010 juni 2010

thema-vorm gebracht door amateurs, met een originele invulling van de muziek. Wij concluderen dat dat concept voor de 3e keer op rij geslaagd is, mede ook getuige het groeiende aantal deelnemers en bezoekers. De naam is gezet, de band is compleet, het enthousiasme is groot, het aantal artiesten groeit, een ideaal recept voor hopelijk nog vele succesvolle edities van Live Centraal. Het volgende jaar willen we net als dit jaar graag met alle betrokkenen samen een stap vooruit zetten, in alle opzichten. Wat het thema, de muziek en het deelnameveld wordt is nog de vraag… feit is wel dat het in de tent van het Summers Spektakel 2011 zal zijn. Stichting Summers Spektakel

[email protected] [email protected] akkoord@somere www.somerenslust.nl www.somerenslust.nl www.somere

We kijken uit naar RMU………….

Algemene ledenvergadering

Bij het schrijven van dit artikel voor het "Akkoord" heeft het Nederlands elftal zo even zijn tweede overwinning behaald. Dat kleurt Nederland vast en zeker nog meer oranje en worden de verwachtingen verder opgeschroefd. Mooi hoe een dergelijk toernooi de hele wereld op zijn kop kan zetten, de straten autovrij maakt en iedereen in een vrolijke oranje outfit steekt.

Na de opening van de vergadering door de president en een welkom aan alle aanwezigen wordt kort teruggeblikt op een druk maar geslaagd verenigingsjaar met vele hoogtepunten, zoals de 1e prijs met lof der jury van de Slagwerkgroep tijdens de concertwedstrijden in Etten-Leur, de prestaties van de Majorettegroep (per 1 januari omgedoopt tot Showgroep), de groei die het Opleidingsorkest heeft doorgemaakt onder leiding van Remy Remery en de prestaties van het Harmonieorkest en de Jazz Academy tijdens de dinerconcerten in Someren en Venray. Er is binnen de vereniging hard gewerkt op alle fronten, zowel op bestuurlijk als muzikaal gebied. Na het jaarverslag 2009 volgt het financieel verslag 2009. Ten aanzien van het gevoerde financiële beleid en de boekhouding van 2009 heeft de kascontrolecommissie vastgesteld dat deze zorgvuldig zijn bijgehouden. Een compliment voor de penningmeester is zeker op zijn plaats. Ook komt de begroting voor 2010 e.v. aan bod. Het blijft een uitdaging om de begroting de komende jaren sluitend te krijgen. De inkomsten en uitgaven worden door het bestuur kritisch bewaakt door middel

Voor de meeste leden staat de vakantie 2010 voor de deur. Ik heb er onlangs al een voorproefje van genomen. Juist op een moment dat er voor de vereniging belangrijke activiteiten stonden gepland. Denk maar aan de organisatie van het Peeltoernooi in Meijel, het concours voor de showgroep, optreden van de slagwerkers in Nijmegen en zeker ook niet te vergeten de sponsoravond bij Bouwmij Wijnen. Activiteiten die prima zijn verlopen. Ik wil alle mensen die hierbij een bijdrage hebben geleverd bedanken en zeker ook complimenteren. Alle activiteiten zijn op een Somerens Lust -wijze verlopen. Prima! Voor de vakantie nog een aantal belangrijke optredens zoals morgen het vaderdagconcert, komend weekeinde het uitstapje naar Brussel, het orgelconcert in de Lambertuskerk op 10 juli en de huldiging van onze jubilarissen op donderdagavond 15 juli. Dat laatste is ook belangrijk; een moment waarop we onze trouwe leden mogen huldigen en bedanken voor de inzet voor onze vereniging. Na de vakantie staat alles in het teken van RMU. Ik kijk er naar uit, immers RMU is misschien wel het hoogtepunt voor onze vereniging. We doen mee met alle geledingen en laten aan een groot publiek zien wat Somerens Lust kan bieden. De vorige edities hebben de verwachtingen bij het publiek opgeschroefd en we gaan dit waarmaken, daar ben ik van overtuigd. Succes allemaal, organisatie, solisten, dansers en muzikanten bij de voorbereidingen. Ik kijk er naar uit en met mij velen. Maar eerst beste leden en supporters van Somerens Lust, vakantie. Geniet er van!! Frans de Lau, president

van de kwartaaloverzichten. Vanuit het bestuur wordt vervolgens een toelichting gegeven op de onderdelen bijzondere benoemingen en lidmaatschap in relatie tot het betalen van contributie. Na deze toelichting volgt er een discussie onder de leden en wordt het voorstel tot wijziging van het Huishoudelijk Reglement na stemming aangenomen. Het infoboekje is weer helemaal up to date gemaakt. Na opmaak in de huisstijl zal iedereen een exemplaar van het infoboekje ontvangen en zal dit op de website worden geplaatst. De voortgang van het Beleidsplan "Samen verder 2009-2012" wordt met de leden gedeeld. Er is door de PR commissie een communicatieplan 20092012 en jaarplan 2010 opgesteld. De 2

belangrijkste speerpunten die de aandacht van het bestuur hebben zijn de huisvesting van onze vereniging en de in- en doorstroming van leerlingen en muzikanten. De Harmoniecommissie geeft een toelichting op het komende programma en het plan van aanpak voor serenades. Tijdens deze avond worden een aantal leden in het zonnetje gezet voor hun bijzondere verdienste voor de vereniging. Allereerst wordt afscheid genomen van bestuurslid Niels Maas. Zijn portefeuille Materialen heeft hij met verve beheerd en verder ontwikkeld. Daarnaast is Niels betrokken geweest bij de start van onze website in 2000 en al jaren actief als bestuurder en medeorganisator van het Summers Spektakel. Ook is hij betrokken bij het wel en wee van de Jazz Academy. Kortom, een zeer verantwoordelijk en betrokken lid. Anneke Schatorjé is benoemd tot Lid van Verdienste. Zij is al 15 jaar lid van het Majorettecomité en zorgt daar al die tijd voor de uniformen en batons. Op concoursen is zij altijd present om de meiden te voorzien van showkleding, zodat ze goed voor de dag komen. Ze wordt beschouwd als moeder van de majoretten en is altijd bezorgd en belangstellend. Ook Ine Hendriks is benoemd tot Lid van Verdienste. Ine is ruim 20 jaar binnen de Materialencommissie verantwoordelijk geweest voor de uniformering van de muzikanten, maar heeft het stokje inmiddels overgegeven. Ze heeft in die tijd veel mensen over de vloer gehad voor het passen van de kleding en die werden altijd zeer gastvrij ontvangen. Ook is ze de drijvende kracht achter de collecte van het Anjerfonds. Twan Hoppenbrouwers is bijzonder geëerd voor zijn rol als tamboer maître van onze vereniging gedurende de afgelopen 22 jaar. Twan heeft de taak altijd met veel verantwoordelijkheidsgevoel vervuld. Altijd aandacht voor de kwaliteit bij het marcheren en de outfit van de muzikanten. Tot slot is Jo Wijnen benoemd tot Erelid vanwege zijn grote staat van dienst voor de vereniging op muzikaal en bestuurlijk gebied. Naast maar liefst 58 jaar lidmaatschap van de vereniging is Jo ook 27 jaar bestuurslid geweest. Daarnaast is hij ook een tijd tamboer en reserve tamboer maître geweest en nu nog actief als commissaris. Alle benoemingen werden ondersteund met een hartelijk applaus door de vergadering". Nadat enkele leden gebruik hebben gemaakt van de rondvraag wordt de algemene ledenvergadering 2010 gesloten.

Leuke start seizoen voor Showgroep Somerens Lust Het nieuwe wedstrijd-seizoen is voor Showgroep Somerens Lust, leuk begonnen. Met 2 smallteams, 1 kwartet, 1 duo en 3 solisten, deden ze mee met de majorettenwedstrijd die op zondag 6 juni werd gehouden in Sportcentum "De

Scharen" te Breda. Voor de C-groep was het een hele ervaring, de 1e keer mee op wedstrijd, maar ze hadden het prima gedaan. Jill Timmermans en Maartje Raymakers behaalden zelfs al voldoende punten om zich te plaatsten voor de Brabantse kampioenschappen. De volgende wedstrijd is op 19 september in Tilburg.

Jeugdmuziekdag We hadden dit jaar Jeugdmuziekdag in Sterksel gehouden. Ik was uitgekozen om in de jury te zitten en dat vond ik wel leuk. Van elk orkest zat iemand in de jury, we konden wel met ons eigen stuk meespelen. Bij ieder orkest kregen wij een blaadje waarop stond waarop werd gelet en dan moesten wij omcirkelen wat we vonden. Het was gezellig in de jury met de andere leden. Ik hoop dat het volgend jaar weer zo leuk wordt. Anneloes van Deursen.

Anneke bedankt! Zoals velen van jullie al wel weten heeft Anneke Schatorjé sinds 1996, de kleding verzorgd van onze Showgroep. Ze

stond altijd klaar voor onze meiden en zorgde ervoor dat ze er tot in de puntjes verzorgd uitzagen. Daarvoor paste ze regelmatig kleding en attributen door en waar nodig werd het een en ander vermaakt of gemaakt. Nieuwe majoretten liepen stralend bij Anneke naar buiten, voorzien van een compleet majorettepakket, zoals bijvoorbeeld jurkjes, trainingspak, baton en tas en panty's. Zowel de meiden als de ouders kregen ook instructies mee: zuinig zijn op de kleding, niet knoeien, voorzichtig wassen, niet in de regen lopen en opletten voor ladders! Wij vinden het heel erg jammer dat Anneke afscheid heeft genomen, temeer omdat ze altijd betrokken was bij het reilen en zeilen van de Showgroep en opkwam voor de belangen van onze meiden. Anneke is inmiddels opgevolgd door Jetteke Hedriks, ondersteund door de moeders Marina, Patricia en Erica. Anneke, nogmaals bedankt voor je inzet en betrokkenheid al die jaren! Heel veel geluk en gezondheid gewenst en geniet lekker van je kleinkinderen! Veel liefs, het comité en alle meiden van Showgroep Somerens Lust

Wat speelt er? Nieuw speeltalent: Zara Lemmens - dwarslfluit Ria van de Goor- klarinet Uitgespeeld: Vera de Kleijne - klarinet Geslaagd: Irene Kerkers (A) klarinet, Isabel Paauwe (A) hoorn, Wilmer Claessens (B) saxofoon, Mischa Seijkens (B) trombone, Joris Hogervorst (B) trompet, Raissa Seijkens (C) hobo, Karin Lemmen (C) klarinet, Gijs Raaijmakers (C) klarinet, Johan Verberne (D) klarinet.

Jazz Academy meets Seniorenorkest Groot Someren Een mooie, zonnige dag en volle terrassen in het dorp. Het ideale scenario voor een terrasconcert.

Zondag 23 mei ontmoetten de Jazz Academy van Muziekvereniging Somerens Lust en het Seniorenorkest Groot Someren elkaar tussen Hotel Centraal en het Wapen van Someren om de terrasbezoekers te vermaken met hun zonnige klanken. Een leuke samenwerking tussen beide orkesten met een scala aan muziek. Van pop en jazz tot polka en wals. En ook het gezelschap dat plaatsnam op het podium (=straat) tussen de terrassen was divers. Jong en oud was vertegenwoordigd. Hoewel dat aan de mate van haargroei niet te zien was want volgens mij heb ik in de Jazz Academy meer kale bolletjes zien verbranden in de zon dan in het seniorenorkest. Het was een gezellige middag

Kledingcommissie showgroep Marina Rhoe is sinds jan'10 lid van de kledingcommissie van de Showgroep. Samen spelen: Vrijdag 16 april jongstleden waren we getuige van een feestelijke gebeurtenis … Paul van der Kampen en Loes van Houts traden met elkaar in het huwelijk. Ter ere van dit huwelijk brachten Muziekvereniging Somerens Lust en Harmonie Juliana samen (ja u leest het goed!!) een serenade voor het bruidspaar. Voor heel even was er totaal geen sprake van rivaliteit tussen Someren en D'end, maar vond er een bijzondere samenwerking plaats. Waar liefde tussen twee personen al niet goed voor is!!! 3

met mooie muziek. En daar hebben we na het concert, onder het genot van een pilske, nog leuk over na zitten buurten. Groeten, de senior van de Jazz Academy Eef Slegers

Vriendenpraat De vriendenclub heeft in de voorbije maanden niet stil gezeten. Rondom het traditionele nieuwjaarsconcert hebben we een 6 tal nieuwe leden mogen begroeten. Fijn dat muziekliefhebbers en mensen met een warm hart voor MSL die stap nog steeds zetten….. en uiteraard blijven we alert op een verder uitbreiding van het aantal leden. Traditioneel is de organisatie van de KOFFIESTOP tijdens het dauwtrappen voor rekening van onze vriendenclub. Geheel in de lijn van die traditie betekent dat de laatste jaren echter dat vele voorbereidingen worden gedaan door de voormalige en de huidige voorzitter van onze club. Vooroverleg met Frans de Lau en Theo v.d. Boomen over de locatie, het kerkbezoek en het ontbijt…Normaal gesproken 'a piece of cake' maar niet dit jaar. De dominee was op studieweekend, een sponsor op vakantie, de Speledonckers verhinderd, Twan onze tambourmaître gestopt en mijn collega-bestuursleden Els en Nell op een welverdiende vakantie. Tjonge, jonge…… Maar goed, wij zijn niet voor een gat te vangen. Alle probleempjes werden met inzet van iedereen opgelost. Louis heeft de H. Mis in overleg met pastor Verhees in de Lambertuskerk ondergebracht, Johan zorgde voor de broodjes en verving Twan (ook voor wat betreft het uitzetten van de route), Frans wist enkele vriendelijke dames van onze harmonie bereid het ontbijt bij Centraal te regelen en ik heb op de 'koffiestoplocatie'' alles voorbereid. Op Koninginnedag bij Centraal nog een laatste overleg, waarmee alle organisatorische voorbereidingen werden afgerond.De inkopen doen Louis en ik altijd op zaterdagochtend om 10.00 uur bij A.H. Ik moet zeggen, als wij zo met zijn tweeën met een winkelwagentje door de winkel scheuren is het commentaar niet van de lucht… Alle spullen naar het zwembad gebracht, koffie gedronken en klaar. Alles onder controle!! Zondagmorgen om 05.45 het bed uit.

Er waren eens.... Om 06.00 samen met Louis naar zwembad De Diepsteeckel, want daar was de stop van dit jaar. De weersvoorspellingen waren niet al te best maar het was nog droog. Bij het inschakelen van het eerste koffieautomaat vloog de zekering er uit. Alles donker. Waar zitten de zekeringen? De koffie moet doorpruttelen, dus beide automaten maar elders aangesloten en op zoek naar de zekering. Na enig zoeken gevonden. De zekering teruggeplaatst en jawel hoor: licht in de duisternis. En dat was nodig. Intussen werd het buiten namelijk alsmaar donkerder. De eerste regendruppels en nog geen muziek te horen…Iets voor 07.00 uur arriveerde Johan met een gedeelte van het gezelschap. De meiden van de showgroep wilden zo snel mogelijk een dak boven het hoofd en de slagwerkers wilden niet achterblijven. Het tempo was door het blazend gedeelte van het korps niet te volgen. Buiten adem van het blazen en het lopen wisten zij de schade echter te beperken. Na een kort welkomstwoord genoot iedereen van koffie, thee, fris en cake in de hal van zwembad De Diepsteeckel. Er hing een gemoedelijk en gezellig sfeertje op deze vroege zondagochtend. Omdat het maar bleef regenen werd besloten de kortste weg tussen zwembad en Lambertuskerk te kiezen. Louis had het zekere voor het onzekere genomen en was met de Eend gekomen. Hij liet me alleen achter omdat hij in de kerk nog verplichtingen had. Na opgeruimd te hebben was ik mooi op tijd voor het ontbijt bij Centraal. Hannie, Ine en Marie-Jose hadden het goed voor elkaar. De ochtend werd afgesloten door Frans en vervolgens werd deze eerste zondag van mei weer een zondag als alle anderen. Mede namens Els, Nell en Johan, De voorzitter, Gerard

4

Er waren eens een aantal muzikanten uit Someren, die muziek maakten in het Carat Paviljoen hier niet zo heel ver vandaan. In het land van het Carat Paviljoen scheen op deze dag de zon en daarom kwamen veel mensen naar de muzikanten uit Someren luisteren. Deze muzikanten tezamen noemen zich het Opleidingsorkest van Muziekvereniging Somerens Lust. En nadat zij plaatsgenomen hadden op het podium, kon het concert van dit opleidingsorkest gaan beginnen. Het opleidingsorkest vertelde het sprookje van Rapunzel, een meisje dat door een heks opgesloten is in een toren. De enige manier om in de toren te komen, is met behulp van de lange, blonde vlechten van Rapunzel. Op een dag komt er een prins bij de toren van Rapunzel. Hij wordt meteen verliefd en gaat bij Rapunzel op bezoek. De heks komt hier achter, brengt Rapunzel naar een land hier nog veel verder vandaan en gooit de prins uit de toren. De prins is geschrokken, maar geeft niet op en gaat op zoek naar zijn grote liefde, Rapunzel. Het sprookje van Rapunzel krijgt een andere wending en dankzij de mooie muziek van het opleidingsorkest hoorde het publiek hoe de zoektocht van de prins verliep. Met behulp van piraten en cowboys reist de prins over de hele wereld, van Amerika tot Parijs. Dankzij de mooie klanken van het opleidingsorkest werd het Carat Paviljoen nog sprookjesachtiger dan het al was. En hoe het met Rapunzel en de prins afliep? Zij vonden elkaar, trouwden en leefden nog lang en gelukkig.

De Razende reporter Stelt aan u voor… De PR club is al een tijdje op zoek naar versterking. Hiervoor is een grote wervingsactie op touw gezet; vacatures in iedere krant door heel het land geplaatst. Er zijn professionele detacheringbureaus ingezet en ze hebben met een stand op de banenbeurs gestaan. Maar wat blijkt na het uitzetten van een interne vacature in het akkoord… het PR talent zit gewoon binnen onze vereniging. Graag stel ik aan u voor de nieuwe leden van de PR club; Gea van Otterdijk en Manon Rosier.

Gea van Otterdijk is oorspronkelijk een Limburgse. Toen haar grote liefde, een Somerenaar, op haar pad kwam heeft ze 18 jaar geleden het Limburgse land verlaten en is ze hier komen wonen. Samen met haar man Gerard heeft zij drie kinderen; Margo (11 jaar), Ruud (9 jaar) en Yvon (8 jaar). Ook is Gea werkzaam bij bakkerij van de Mortel. Manon Rosier is een echte Somerense. Ze heeft 1,5 jaar met haar vriend, Patrick, in Asten gewoond maar was helemaal gelukkig toen ze een huis kochten is Someren. Doordeweeks staat ze voor de klas in Deurne en ze is 3 weken geleden geslaagd voor de master special educational needs.

stonden de interviews met alle jubilarissen op het programma. Verder is Gea verantwoordelijk voor de PR van de Showgroep en de slagwerkgroep. Ze is al langer betrokken bij de showgroep omdat haar dochtertje Yvon hier lid van is. Manon draagt zorg voor de PR van de opleidingen, dit sluit goed aan bij haar werk, en van de Jazz academy. Dat klinkt als ontzettend veel werk.. Hoe zorgen jullie ervoor dat dit niet ten koste gaat van het repeteren thuis? Gea: "haha, wat zou Geert willen horen?" Manon: "uhh daar hebben we precies de juiste balans in weten te vinden". Wat doen jullie naast het PR werk, repeteren? Gea heeft het thuis, als moeder van drie kinderen, natuurlijk lekker druk. "De een moet naar tromboneles, dan fiets ik mee want het is onverantwoord om hem te laten fietsen met die trombone, de ander weer naar de showgroep". Manon is een echte boekenwurm ze leest veel "het maakt niet uit in welk genre, ik lees het allemaal". Verder zit ze op zumba dansen en zingt ze graag onder de douche. Over zingen gesproken.. Met wie zouden jullie graag een keer een duetje willen zingen? Gea antwoord meteen; "met Gé Reinders:". Dat concert was voor mij een van de hoogtepunten binnen de harmonie. Tja.. als Gé begint te zingen in het Limburgs begint het bij Gea toch weer te kriebelen. Toen ze vroeger voor de eerste keer op stap ging trad Gé op in een café bij haar in de buurt. Manon zou wel een duetje willen zingen met Marco Borsato, ze is een groot fan. Ze is al 5 keer naar een van zijn concerten geweest en heeft hem van twee meter afstand mogen bewonderen. Haar favoriete song? Margherita!

Hebben jullie al ervaring op PR gebied? Nou dat de PR club met de nieuwe leden een schot in de roos heeft dat blijkt. Gea heeft zelfs samen met haar man pas een boek uitgebracht. In dit boek beschrijft Gea het wel en wee over het dagelijkse leven met een dochter met het Rett syndroom. Manon heeft ervaring met schrijven nieuwsbrieven en de websites van scholen en voor haar opleiding heeft zij een meesterstuk geschreven.

Dit is voor dit seizoen weer het laatste akkoord, vallen jullie in een zwart gat of hebben jullie plannen? Gea gaat lekker met de kids naar de Ardennen. Verder weg is nog geen optie; "de kinderen vragen na zo'n 10 kilometer al of we er niet al bijna zijn". Manon heeft al lang een verre reis maken op haar verlanglijstje staan. Komende zomer gaat ze hier werk van maken. Ze gaat samen met Patrick een rondreis maken door West Amerika waarbij ze alle hotspots aandoen; Hollywood, Las Vegas, Los Angels, Alcatraz en Sea world.

Wat is jullie rol binnen de PR club? Ze zijn meteen met hun neus in de boter gevallen. Net toen ze bij de club kwamen

Ik ben er van overtuigt dat de PR club 2 geweldige leden rijker is en wens hen veel succes toe! 5

Peeltoernooi 2010

Tijdens de eerste twee weekenden van juni vond het 44e Meister Rongen Peeltoernooi plaats. Een jaarlijks terugkerend evenement waar tussen de 40 en 50 HaFaBra- en slagwerkorkesten aan meedoen. Wij hebben goede herinneringen aan dit toernooi, want onze laatste twee deelnames met ons harmonieorkest leverden het predikaat "zeer goed"op. Dit bleken goede voorbereidingen op weg naar de geweldige resultaten op de concoursen die daarop volgden. Dit jaar had Somerens Lust echter geen muzikale inbreng, maar nam het de organisatie voor haar rekening. Voor onze vereniging een mooie gelegenheid om onze financiële tegoeden aan te vullen, want de organisatie levert een mooi centje op. Helaas maakten we een beetje een valse start en was de eerste dag niet zo druk bezocht, maar de overige dagen hebben dit aardig goedgemaakt.

Daarnaast was het ook een mooie manier om te laten zien dat Somerens Lust een vereniging is, die prima in staat is evenementen te organiseren. Dit bleek ook uit de reactie van de secretaris van de stichting Peeltoernooi, die meerdere malen zijn complimenten heeft gegeven voor de voorbeeldige, gastvrije en vriendelijke manier waarop wij in twee weekenden ruim 1500 muzikanten ontvangen hebben. Wij willen bij deze de complimenten doorgeven en iedereen bedanken die een bijdrage heeft geleverd aan het geslaagde evenement. De Harmoniecommissie

aankoop van een klarinet door zijn vrouw, laat zien dat zij volledig achter Jan's hobby staat. Zo kon Jan na de beëindiging van de actieve carrière bij Somerens Lust blijven musiceren bij het seniorenorkest. "Ik heb nooit een instrument bespeeld, ik heb ze alleen maar afgestoft" vertelt Dora, terwijl ze naar de zilverkleurige bariton-sax wijst. Jan zelf is ook secuur op zijn instrumenten. "Die moet je poetsen, poetsen, poetsen. Die van mij zien er nog uit als nieuw!"

Jan Velings "Wanneer is 't eigenlijk precies, die jubilarissendag? Want ik ga nog met het seniorenorkest naar Düsseldorf." Gerustgesteld dat de viering van zijn 50-jarig jubileum niet gelijktijdig is met het optreden, gaat Jan Velings zitten. De koffiepot pruttelt, de fotoboeken liggen klaar. Fotoboeken waarin tientallen jaren muzikale activiteiten en belevenissen zijn vastgelegd door Jan's vrouw Dora. Jan begint te bladeren. De allereerste foto's dateren uit de jaren vijftig. Ze zijn van de boerenkapel uit Someren-Eind waar Jan klarinet speelde. In zijn eerste muzikale jaren was hij, naast de kapel, ook actief bij Harmonie Juliana. "Eigenlijk meer omdat ik dan niet hoefde te werken in de zaak van mijn ouders." Vijftig jaar geleden, na zijn huwelijk met Dora en de verhuizing naar Someren, verruilde Jan de verenigingen in 'd End voor die van Summere. "Ze vonden me in 'd End mèr unne ouverlauper." Maar Jan vond dat, waar hij woonde en de kost verdiende, hij ook bij de vereniging hoorde te zijn. En zo werd Jan lid van Somerens Lust. In de fanfare was geen plaats voor een klarinet. Jan schakelde om die reden om naar een bariton-sax. "Dat is 'm", zegt Jan trots. Het grote, zilverkleurige instrument staat op een standaard en heeft een prominente plaats in de woonkamer. Vanwege stemmingsproblemen kreeg Jan na verloop van tijd een nieuwe bariton-sax. Na de omschakeling van fanfare naar harmonie was er een tekort aan klarinetten. Jan ging op verzoek weer klarinet spelen. Het kostte hem na ruim dertig jaar de nodige moeite. "Ik moest toch wel wat oefenen maar kreeg er steeds meer lol in op die donderdagavond." Die donderdagavond was Jan's avond. Jarig of niet jarig, ziek of niet ziek. Er viel niets te bedenken waarvoor Jan thuis bleef. "Als onze Lieve Heer meer donderdagen in de week had gemaakt, was Jan nooit ziek" bevestigt Dora het fanatisme van haar man. De

Jan wijst naar de zwart-wit foto. Het gele, gekartelde randje is een indicatie dat het lang geleden is. "Dè war pas schôn!" Jan gaat terug in de tijd. De tiroleravonden in het parochiehuis in Someren-Dorp tegenover de kerk. De mannen hadden veel plezier. "Het werd altijd laat. En ondanks het gemopper van de vrouwen sneden we na afloop toch de worst nog aan." Jan bladert verder. De foto's zijn inmiddels in kleur maar nog altijd met de gekartelde rand. Een groepsfoto in uniform: een nette broek, een witte blouse en een beige sweater met v-hals. Onder de foto staan nummertjes, erachter een naam. Slechts bij sommigen staan puntjes en ook nu moet Jan de naam schuldig blijven. Jan heeft zoveel mogelijk bijgehouden. Krantenknipsels over het Status Quo debacle, een flyer van Riol en activiteitenagenda's. Door Jan geschreven brieven over de repetitie van de Big Band met het dringende verzoek aanwezig te zijn in verband met een optreden op een zondag. Er zijn diploma's en juryrapporten van wedstrijden ingeplakt. In 1973 behaalde Jan, met het kwartet, met 96 punten een 1e prijs in de afdeling Uitmuntendheid, zo is te lezen. De jury was echter niet gelukkig met een bariton-sax in een koperkwartet. Het was geen goede combinatie, aldus de hanenpoten van het jurylid. "Dat maakte mij niks uit. We hadden veel plezier." Foto's van de carnaval komen voorbij. 'Carnaval '82' is het onderschrift. Met een boerenkiel aan en de bariton-sax in de hand, ziet Jan er niet zo heel fris meer uit. Sorry Jan, papier is geduldig! "Hier had ik te veel...eh...water gedronken", licht Jan grinnikend toe. "As ge veul bloast, worde nie zat", Jan zit nog na te genieten. Dora lacht terwijl ze nog eens koffie inschenkt. Ze beaamt dat Jan nooit écht zat werd. "Hij was meestal wel in een lollige bui als hij thuiskwam. In de eerste de beste stoel plofte hij dan neer, zijn pet scheef op zijn hoofd. Dan pakte hij opnieuw zijn instrument en ging nog een kwartiertje gezellige muziek maken. Zodra hij stopte, zei hij: Doe nou maar 6

'n tas koffie. Dan was zijn lollige bui gezakt." Een foto van Jan samen met zoon DirkJan, brengt het gesprek op de muzikaliteit binnen het gezin. Dirk-Jan speelde trompet en startte bij de jeugdfanfare. Maar later, bij de grote harmonie met pa in de buurt, bleek dat uiteindelijk niet zo'n succes. Ondanks de keurige afmeldingen van zijn zoon werd Jan aangesproken over de afwezigheid van het jeugdige lid. Vader en zoon in één orkest werkte bij hen niet. Dirk-Jan stopte ermee. Maar hij mistte na verloop van tijd zijn trompet toch wel. Voor zijn 20e verjaardag kreeg hij van zijn ouders een nieuwe trompet cadeau. Dirk-Jan heeft de draad opgepakt en speelt bij SpetterZ en Summer Music. Ondertussen heeft Jan de muziekmap van het seniorenorkest erbij gepakt. In de eerste plastic hoesjes zit een fotoreportage, daarachter zitten pas zijn klarinetpartijen. De foto's laten Jan, zoon Dirk-Jan en de twee kleindochters zien. Het éne meisje heeft opa's klarinet in de hand, het andere meisje staat op haar tenen om bij het mondstuk van de zilveren baritonsax te kunnen. Een trotse opa vertelt dat je muziek niet kunt dwingen. Kimberley (7) en Alisia (12) zingen in het kinderkoor. Alisia heeft onlangs haar A-diploma voor gitaar behaald. Of ze ooit bij het harmonieorkest zullen spelen, durft opa Jan niet te voorspellen. Het belangrijkste voor hem is dat ze plezier hebben in muziek, welke vorm dat dan ook is. Behalve de blaasinstrumenten is Jan bezeten van zijn oude orgel. Echter, door de verhuizing heeft die plaats moeten maken voor een kleiner key-board. Inmiddels is die verschoven naar een andere ruimte en staat er een computer in de woonkamer. Zit Jan niet achter de computer dan brengt hij 't Akkoord rond, organiseert hij activiteiten voor het seniorenorkest of zit hij op hun balkon. De openstaande balkondeur laat een kleurrijke bloemenpracht zien. "Zolang er genoeg plaats is om te zitten, zet ik het vol en hobby ik wat met de bloemen." Maar het allerliefst maakt Jan muziek. "Kijk eens!" Jan komt uit de hal gelopen met iets groots onder zijn arm. Voorzichtig haalt hij de noppenfolie eraf. Een zwart klankbord met een bloemenmotief en vijfenveertig snaren. Fanatiek laat Jan met zijn duim de snaren klinken. Jan heeft een nieuwe muzikale uitdaging erbij gekregen. "Een originele Oostenrijkse citer! Wou iemand wegdoen! Een instrument mag je nooit wegdoen!." Felicitatiekaarten vullen de laatste bladzijden van het plakboek. De foto's wor-

den recenter. Op de ene foto staat Jan, met een corsage op zijn chique pak, vol trots naar iets te kijken. De volgende foto laat zien dat dat de voltallige muziekvereniging in vol ornaat is. "Speciaal voor mij!" glundert Jan opnieuw. Drie jaar geleden vierde Jan zijn 60-jarig FKM-lidmaatschap. Hij werd samen met zijn familie, voorafgaand aan de huldiging, door de vereniging thuis opgehaald. Jubilea zijn Jan's hoogtepunten. Daar geniet hij volop van. Voor Dora hoeft al die belangstelling niet zo. Maar Jan, die vindt het prachtig. "Ik hou van feesten!" benadrukt Jan nogmaals zijn eigen mijlpalen. "Dit zal wel mijn laatste jubileum zijn. Ik word tenslotte al bijna 80!" Jan doet er alles aan om te blijven musiceren. Hij doet oefeningen voor zijn vingers omdat hij last heeft van reuma. De dokter heeft hem geadviseerd om een hond aan te schaffen. Dan is hij verplicht wat meer te wandelen vanwege zijn stramme benen. "Puh, ik maak liever muziek dan met zo'n hondje wandelen. Van muziek maken blijven mijn longen zo goed, zegt diezelfde dokter." "Als de muziekvereniging het blijft doen zoals ze nu doet, kom ik luisteren en blijf ik van de partij", aldus de trotste 50-jarige MSL-jubilaris Jan Velings.

Ton van Abeelen Ton Van Abeelen is 40 jaar lid van Muziekvereniging Somerens Lust en dat is een goede reden om onder het genot van een vers aardbeiengebakje terug te kijken op de afgelopen 40 jaren. Na hartelijk ontvangen te zijn door Ans, nemen we plaats in de gezellige tuin., Ans verdiept zich in haar schilderwerk en Ton vertelt… Hoe het begon Ton weet het nog precies: 'ik werkte bij de gemeente, samen met Wiel Tinnemans. Wiel vond dat ik muziek

moest gaan maken.' Ton was toen een jaar of 30 en weet ook nog zijn reactie op dit voorstel van Wiel: 'ik muziek maken? Ik kan geen noot lezen.' Dat was geen probleem, want Wiel had een methodeboek en leerde Ton spelen door de posities bij de noten te schrijven. Er kwam een ventieltrombone en eigenlijk is de basis volgens Ton, achteraf bezien, niet goed geweest: 'ik leerde posities en geen noten lezen. Ik ging na 2 jaar les op solistenconcours en daar haalde ik een derde! prijs. Dat was echt verschrikkelijk slecht. Ik was veel te zenuwachtig en stond te trillen op mijn benen. Er kwamen verkeerde inzetten, het was echt helemaal niks.' Gelukkig heeft Ton later ook nog een aantal eerste prijzen weten te behalen. 'Hoe dan ook, dankzij Wiel ben ik een enthousiast lid van Muziekvereniging Somerens Lust geworden', aldus Ton...

aantal jaren bij het harmonieorkest te hebben gespeeld heeft Ton zijn actieve muzikale carrière afgesloten. Maar dat wil niet zeggen dat hij niks meer heeft met muziek. Ton is een groot liefhebber van het luisteren naar ons harmonieorkest en ook klassieke muziek speelt een grote rol in het leven van Ton en ook in dat van Ans: 'thuis hebben we altijd muziek op staan. We luisteren veel naar klassieke muziek.' Ton en Ans zijn liefhebbers van onder andere: Mahler, Sjostakovitsj, Stravinski en de Finse componist Arvo Pärt. Als we Ton vragen naar wat zijn favoriete muziek is die hij zelf ooit heeft gespeeld, dan merken we dat Ton een enorme kennis heeft van het repertoire wat ooit op de lessenaar heeft gelegen bij de fanfare en harmonie. Ton weet precies wanneer we wat gespeeld hebben. 'Antiphon' van Bruckner komt met stip op één, als je het Ton vraagt.

Over toonladders zingen met Teleac Ton vertelt kort maar krachtig: 'ik ben nooit een echt goede muzikant geweest. Mijn basis was niet goed.' Misschien veranderde er iets toen Ton een schuiftrombone kreeg? Ton: 'ik ging naar de muziekschool in Weert en daar kreeg ik ieder kwartaal een rapport. Daar keek ik niet eens naar, ik hechtte geen waarde aan punten. En ik hoefde het rapport natuurlijk thuis ook niet meer te laten zien, ik was immers al 35.' Om het noten lezen toch nog wat meer eigen te maken had Ton een mooie methode. Hij keek op televisie naar Teleac en leerde zo toonladders zingen. Ton voegt hier nog aan toe: 'als ik zie hoe snel en hoe makkelijk de jeugd muziek leest, dat heb ik nooit gehad. Het is net of ze een boek lezen, zo snel.'

Over een dubieus Akkoord Over zijn mooiste herinnering bij onze vereniging hoeft Ton niet lang na te denken. We gaan terug naar het landskampioenschap in Doetinchem in 1979 waar Somerens Lust de wimpel mee naar huis nam. Ton: 'we speelden niet echt goed, we hadden 2 korpsen tegen en we wonnen. Ik zat toen in het bestuur en Jan Swinkels, Ton van Enckevort en ik hadden vooraf Akkoordjes gemaakt met de kop: 'FSL kampioen!' Die Akkoordjes zaten bij Ton Van Enckevort in de tas. Het was best spannend, want als we geen kampioen zouden worden, dan mocht niemand hier ooit iets van weten, dat we die Akkoordjes gemaakt hadden. We deelden de Akkoordjes meteen na de prijsuitreiking uit en we hebben enorm gelachen omdat sommige mensen echt niet snapten hoe die zo snel gemaakt konden zijn.'

Over de contrabas en Sjostakovitsj en Antiphon Ton speelde inmiddels wel bij de fanfare zijn partijtje mee. En Ton herinnert zich de fanfare van toen: 'dat was kwalitatief een stuk minder dan nu. Het harmonieorkest van tegenwoordig speelt schitterende muziek op hoog niveau. Somerens Lust is echt een top orkest.' Ton heeft ongeveer 25 jaar trombone gespeeld en op zijn 60e maakt Ton een grote stap, door letterlijk voor een groot instrument te kiezen: de contrabas. Ton speelde bij het opleidingsorkest en ook bij het harmonieorkest. De periode contrabas is inmiddels een gepasseerd stadium. Ton: 'ik had heel veel moeite met 'het vlugge', dat lukte me niet. Ik kon in het orkest mezelf moeilijk horen en dat maakte het moeilijk om te horen of ik zuiver speelde. Als ik alleen speelde hoorde ik wel of het zuiver was.' Na een 7

Over 'bouwen' en organiseren Naast zijn muzikale carrière heeft Ton zich ook jaren lang zeer actief ingezet bij onze vereniging. Hij begon in het bestuur als 'hulp secretaris' en later is hij 12 jaar lang secretaris geweest van onze Muziekvereniging. Het huidige verenigingsbureau is een initiatief geweest van Ton en hij heeft nog enkele jaren meegeholpen om dit op te zetten en vooral ook 'op te bouwen' want achter het verenigingsbureau gaat een computerprogramma schuil waar steeds weer aan 'gebouwd' moet worden. Dat 'bouwen' doet Ton nu nog af en toe, want dit is een van zijn hobby's. 3 jaar geleden is Ton gestopt met zijn activiteiten binnen de vereniging en nu is het genieten van en met de vereniging. Want genieten doet Ton nog steeds. Zoals hij zelf zegt:

'ik kan soms tranen in mijn ogen krijgen van de muziek zoals die door het harmonieorkest wordt gespeeld. 'Ook het organiseren van diverse activiteiten behoort tot Ton zijn loopbaan. Ton vertelt over het popconcert 'Someren blaast uit': 'dit was een evenement in een tent op de oude markt. We dachten toen al dat het een heel spektakel was, maar als je nu ziet hoe groots de tegenwoordige evenementen zijn opgezet… Onze vrienden uit St. Pietersleeuw kwamen naar de tent om 'Bels bier' te schenken. De band die speelde was 'Plastic Feet.' Het was enorm gezellig.' Ton organiseerde ook 11 jaar lang het 'Groot Someren Concert' in de sporthal, hij was een van de initiatiefnemers van dit groots opgezette concert met de orkesten uit de vier kerkdorpen. Over klokken en Zweden Ton is altijd een 'bezige bij' geweest binnen onze vereniging. Muziek maken, organiseren en de rol van secretaris vervullen, dat is allemaal achter de rug. Waar houdt Ton zich momenteel zoal mee bezig? Zoals hij zelf zegt: 'we vervelen ons nooit.' Naast wandelen en fietsen met vrouw Ans, is Ton veel te vinden in het klokkenmuseum in Asten. Daar is hij verantwoordelijk voor het relatiebeheer en ook hier houdt hij zich bezig met het 'bouwen' van het computerprogramma. Ton vertelt hierover enthousiast: 'Ans werkte al 20 jaar als vrijwilligster in het klokkenmuseum. Ik ben toen eens begonnen als rondleider. Op een gegeven moment zat er een medewerker te stoeien met een computerprogramma. Ik dacht, laat ik er eens naar kijken. Zo kwam het dat ik me steeds meer bezig ging houden met het uitbreiden van het computerprogramma en dat doe ik graag, dat is mijn hobby.' Een andere zeer aangename bezigheid van Ton en Ans is de jaarlijkse vakantie naar Zweden. Ieder jaar zijn zij gezegend met een maar liefst 6 tot 8 weken durende vakantie naar dit mooie land waar zoon Ernest woont met zijn vrouw en twee kinderen. Ton vertelt hierover: 'Zweden is schitterend. Onze zoon heeft daar een mooi huis in het buitengebied. De herten lopen er gewoon door de tuin. Vanuit de tuin loop je meteen het bos in en dan zie je 10 kilometer lang niemand.' De kleinkinderen van Ton (10 en 12 jaar oud) spelen zeer verdienstelijk dwarsfluit en viool. Ton: 'dat zijn al goede muzikantjes. En als ik in Zweden ben, dan ga ik wel eens met ze mee naar muziekles.' Ton en zijn kleinkinderen zijn trouwens niet de enige muzikale leden van de familie Van Abeelen. Zoon Ernest heeft vroeger ook bij de fanfare

gezeten. Hij speelde bugel. En dochter Anneke, die in Zeist woont, is vorig jaar begonnen op de cello. Ton: 'die gaat mij achterna, zij is nu ook nog begonnen op latere leeftijd…' Tot slot Ton is al enige jaren met de VUT en zijn actieve muzikale loopbaan heeft hij inmiddels afgesloten. We kunnen wel stellen dat Ton een van de grootste fans is en zal blijven van onze vereniging, want, zoals Ton zegt: 'de Muziekvereniging is een mooie, dynamische vereniging, ik vind het geweldig. Niet alleen wat muziek betreft, maar ook hoe er gewerkt wordt, in diverse commissies en in een sterk bestuur. Iedereen doet dat belangeloos en met veel enthousiasme en dat enthousiasme, dat is iets wat heel de vereniging uitstraalt.' Ton, bedankt voor dit interview en voor het lekkere gebak en we hopen je nog heel vaak als onze 'fan' te mogen begroeten bij onze vereniging!

Henk Arendsen Op donderdagavond, voor de repetitie, ben ik op bezoek bij de gastvrije familie Arendsen: Henk en Henny, ter gelegenheid van het 40-jarig jubileum van Henk bij onze vereniging. Ik praat met Henk over de afgelopen 40 jaren en Henny schuift gezellig aan. 'Een grote, sterke vent' De muzikale carrière van Henk begint in Sterksel, waar hij geboren en getogen is. Toen Henk zo'n 20 jaar oud was, werd in Sterksel de drumband opgericht en Henk herinnert zich nog goed hoe hij daar lid van werd: 'ze vroegen of ik erbij wilde komen, ze moesten een grote sterke vent hebben. Ik begon op kleine trom en de pauken en later, toen ik nog groter en sterker was, mocht ik zelfs 'overslag' spelen. In die tijd was er nog geen muziekles, we leerden muziek maken 8

van de oudere muzikanten.' Het slagwerk leerde Henk van Han v.d. Vleuten en Piet Janssen. Vervolgens nam Henk de bugel en later de ventieltrombone ter hand en ook het blazen op deze instrumenten werd geleerd door 'de oudere garde.' Vervolgens kwam er omstreeks 1966 een kortstondig einde aan Henk zijn actieve loopbaan als muzikant. Hij vertrok, samen met Henny, naar Canada, waar hij werkte als design engineer en Henny werkte in de bibliotheek van de universiteit. 2 jaar later keerden Henk en Henny weer richting Nederland en al snel hoorde Henk dat er een tekort was aan trombones bij onze vereniging. Henk ging, samen met Gijs v.d. Moosdijk en Ton van Abeelen trombone spelen. 'Lang zal hij leven' Henk stapte vervolgens, op verzoek van Toon van Dijk, over op de bes bas. Ook kon Henk direct aansluiten bij Tralderhand, want ook daar was men op zoek naar een bas blazer. Op een gegeven moment mocht Henk een concertbas in ontvangst nemen en dat werd officieel gedaan: 'ik kreeg in de zaal de concert-bas officieel uitgereikt. Ik was hartstikke trots en ik zei tegen Henny: 'nou moet ik eigenlijk wel iets moois kunnen spelen ter plekke.' Dus speelde ik 'lang zal hij leven…' In die tijd was Henny ook een actief lid van onze vereniging. Zij zat 15 jaar lang in het bestuur van de majorettes. Henk en Henny vinden het fijn dat zij dezelfde vereniging als hobby hadden en nog hebben, want zij zijn samen trouwe bezoekers van concerten van de vereniging en Henk is ook nog commissaris. 'Kapot van koperwerk' In de tijd dat de fanfare getransformeerd werd naar harmonie kreeg Henk het steeds drukker met zijn werk. Op een gegeven moment brak het moment aan dat Henk ervoor koos om te stoppen als actieve muzikant en Henk weet nog hoe dit ging: 'ik ging werken in Den Bosch en kreeg het steeds drukker in mijn nieuwe functie. Ik probeerde iedere week op de repetitie te komen, maar dat ging moeilijk en ook het oefenen zat er niet meer in. Dan moet je een keuze maken.' Henk stopte als muzikant bij Somerens Lust maar bleef wel muziek maken bij Tralderhand. Dat was geen probleem, want zoals Henk zegt: 'voor Tralderhand hoefden we niet zo heel hard te oefenen thuis…' Henk werd gevraagd om commissaris te worden van onze vereniging, een rol die hij nu nog steeds met veel plezier vervult. Als commissaris helpt

Henk mee met diverse activiteiten, waaronder het organiseren van de jubilarissendag. Ook brengt hij de Akkoordjes rond, bezoekt hij concerten, gaat hij mee naar serenades en helpt mee met activiteiten, daar waar gewenst. Henk: 'als commissaris stel je jezelf beschikbaar voor de vereniging en dat vind ik leuk om te doen.' Samen bezoeken Henk en Henny graag concerten van de vereniging, zoals Henny zegt: 'daar houden we alle twee wel van.' En Henk is nog steeds kapot van het 'koperwerk': 'dat geeft mij een warm gevoel.' 'Ge moet nie zitte slaope…' Als ik Henk vraag naar enkele herinneringen van de afgelopen 40 jaren, dan gaan we terug naar de tijd dat Henk nog actief muzikant was: 'ik weet nog dat we in de tijd van Rini veel beleefd hebben. Ik herinner mij het 'aantellen' van Rini tijdens de repetities. We zaten altijd te kletsen en dan waren we te laat met inzetten en dan zaten we voor het blok.' Henk heeft ook nog herinneringen aan diverse collega muzikanten, die hij zelf de 'ervaren krachten' noemt: 'Toon van Dijk wees mij op mijn tellen. Als ik het niet goed deed zei hij: 'ge moet nie zitte slaope…' Van Piet Maas kreeg ik ook nog wel eens commentaar en ik herinner me dat ik veel geleerd heb van Gijs v.d. Moosdijk. Hij heeft mij in de juiste muzikale richting getrokken. Hij steunde mij altijd als ik het niet meer wist, ik zat nog wel eens ergens anders aan te denken... Maar dirigent Partouns had dat ook wel in de gaten… Die hoorde ook wel dat Gijs beter was dan de rest.' 'Een glas bier in de toeter' Henk herinnert zich ook nog zijn eerste serenade: 'dat was bij het 12 ½ jarig huwelijk van Han v.d. Vleuten sr. en zijn vrouw. We stonden voor de winkel opgesteld in de vorm van 12 ½ zodat Han en zijn vrouw van bovenaf uit het raam ons in die cijfervorm konden zien staan.' Een plezierige herinnering van Henk is de jaarlijkse carnavalsoptocht waar FSL altijd aan mee deed. Henk: 'ik weet nog dat we op een gegeven moment stopten voor café De Nachtegaal. We stonden wat te buurten en net voordat we weer gingen lopen gooide een enthousiasteling een groot glas bier in mijn toeter. De eerste noten kwamen er toen wat flodderig uit natuurlijk…' 'De uniformen verzameling' Henny herinnert Henk aan zijn eerste uniform dat hij kreeg bij de fanfare. 'Oh ja,' vertelt Henk: 'mijn eerste uniform was van Toon v.d. Weerden geweest. Ik was

nogal stevig en de broek was te kort, dus het zat niet helemaal als gegoten…' De jas van dat uniform hangt nog netjes bij Henk in de kast, evenals alle andere uniformen die Henk de afgelopen 40 jaren heeft gedragen bij onze vereniging. 1 jas is echter niet meer helemaal herkenbaar als fanfare uniform, deze heeft Henk gezellig 'opgepimpt' om eens per jaar tijdens de carnaval te dragen. Henk heeft nog een ander bijzonder voorwerp in huis… Lang geleden kocht hij de ringbas van de fanfare. Inmiddels is Henk erachter gekomen dat dit instrument zo'n 100 jaar oud is! En zoals Henk zegt: 'hij doet het nog steeds, maar hij komt niet al te vaak meer uit de kast. Vorig jaar, toen we Prins Carnaval in de buurt hadden wonen, hebben we een gelegenheidsbandje opgericht met mensen uit de buurt en dat is eigenlijk voor het laatst geweest dat ik erop heb geblazen.' 'Wij vervelen ons nooit' Henk is inmiddels geen actief muzikant meer. Hij heeft nog jarenlang bij Tralderhand gespeeld, maar onze vrienden van Tralderhand zijn er 2 jaar geleden mee gestopt. Henk en Henny vervelen zich echter geen moment, want naast het bezoeken van concerten van onze vereniging hebben zij een druk leven: 'wij vervelen ons nooit, we houden van uitjes en reizen. We gaan graag naar de Belgische kust en verder houd ik me bezig met tal van andere zaken: ik ben lid van commissie tuinfeest Julianapark. Ook werk ik mee aan het 'maatjesproject' van ONIS en dat wil zeggen dat ik activiteiten begeleid van mensen die in het inburgeringproces zitten. Ik ga met hen bijvoorbeeld naar het vogelasiel, naar het zwembad, of ik maak gewoon een praatje met hen.' Verder is Henk ook nog lid van het comité dat enkele keren per jaar een excursie organiseert voor leden van de KBO en is hij trouw lid van de culinaire club 'H en D' wat een zeer onvoordehand liggende afkorting is van… 'honger en dorst.' Henk: 'morgen is het weer zover, dan mogen we weer op pad met H en D, dus we zijn druk in voorbereiding.' 'Een trouwe fan' Henk vertelt dat hij het nog steeds als leuk en vertrouwd ervaart om lid te zijn van Muziekvereniging Somerens Lust. Hij bezoekt graag onze concerten: 'tijdens het laatste concours in Veldhoven was ik er ook bij. Dan zit je in het publiek en dan voel je gewoon de spanning. Ik besef me dan op dat moment dat het wel goed moet gaan, ik beleef het echt mee. Maar het was geweldig en toen de verlossende uitspraak kwam ging het 9

los! Ik vind het echt knap hoe de dirigent en de leden de ombouw naar harmonie hebben gerealiseerd. Het is toch iedere week hard repeteren, dat was soms vroeger wel eens anders. Toen kwam het niet zo precies. Als dan de pauze toevallig een beetje uitliep dan kwam het wel eens voor dat we niet eens meer aan de tweede helft begonnen…' Ik mag zometeen weer naar de repetitie, dus ik ga het interview afronden. Henk heeft nog een mooie afsluiter voordat ik mijn saxofoon op mijn rug bind: 'ik hoop dat het de Muziekvereniging nog jaren lang goed gaat. Wij zijn echte liefhebbers!' Henk en ook Henny, bedankt voor de gastvrijheid en het leuke interview. Heel veel plezier morgen bij de club H en D en zorg ervoor dat je geen honger of dorst krijgt…

Dymphie Hoppenbrouwers De eerste herinneringen van Dymphie staan nog vooraan in haar geheugen gegrift. Dymphie was enorme fan van alles wat met dansen te maken had, dus ook de majoretten. Ze zat al enige tijd op balletles en op een dag, nu zo'n 25 jaar geleden, viel er een brief op de mat bij de familie Hoppenbrouwers. Deze was gericht aan Dymphie Hoppenbrouwers. Die aanhef en het logo van FSL bovenaan de brief, maakte Dymphie erg opgetogen. Ze las als 8-jarige de brief hardop voor, weet ze zich te herinneren. In die brief werd Dymphie uitgenodigd om deel te gaan uitmaken van de nieuwe groep majoretten die werd samengesteld. Ze zou les gaan krijgen van 'Joke Jacobussen' zoals ze zelf de brief voorlas in haar enthousiasme. Het was Joke Jacobs…, maar dat maakte niet uit, als ze maar bij de majoretten kon... En zo werd het lidmaatschaap van de vereniging voor Dymphie een feit.

Dymphie heeft veel goede herinneringen aan haar tijd bij de majoretten. Wat te denken van de workshops die gegeven werden door Barry Stevens. Ja, dé Barry Stevens, van "vooral doorgaan!", beoordeelde de meiden van de majoretten die, één voor één voor de spiegelwand, hun kunnen lieten zien. Mevrouw van Schaelen was Dymphie's grote voorbeeld. Zij wist álles en kon iedereen goed laten dansen. Zij was een stimulans voor de deelname aan solistenconcoursen: "ik weet nog dat ze mij als solist les gaf en dat ze het uiterste van mij vergde om een top show neer te zetten. Zij wist hoe ze mij dat moest leren…" Het gebeurde dat Dymphie tijdens zo'n concours voldoende punten verzamelde om deel te nemen aan de Nederlandse Kampioenschappen. Dit twee dagen durende kampioenschap vond plaats in Horn (L). Dymphie scoorde op de eerste dag het hoogst; 54,8 punten in de eredivisie. Enkele concurrenten waren de tweede dag pas aan de beurt. En met een mogelijke kampioen in het vooruitzicht waren de reacties binnen het gezin verdeeld: "potve***rie, kunnen wij met de hele familie nog een dag terug!" Niet alleen pa en ma Hoppenbrouwers, zelfs broer Niels, sjouwde overal met Dymphie naar toe: "die moest wel, die was immers vier jaar jonger en wist niet beter…of hij nou nog van dansen houdt?" En ook deze keer reisde het complete gezin nogmaals naar Limburg. Het kon toch niet zo zijn dat iemand van de maximaal 60 te behalen punten nog over de 54,8 heen kwam? En ja hoor, met 0,1 punt zag Dymphie het kampioenschap aan haar neus voorbij gaan. Maar, ze werd een trotse tweede! Thuis werd regelmatig gevraagd of Dymphie het leuk zou vinden om op muziekles te gaan. Dymphie werd nooit gepusht, hoewel dat wel logisch zou hebben geleken in de muzikale familie. Opa Hoppenbrouwers is degene die de kroon spant in de muziek en iedereen van generatie op generatie heeft aangestoken. Uiteindelijk is het toch zo ver gekomen dat het ook bij Dymphie begon te kriebelen. Na de AMV-lessen ging haar voorkeur uit naar de saxofoon. Aangezien daar binnen de vereniging geen ruimte voor was, werd het de klarinet. Dymphie heeft verschillende muziekleraren gehad. Na enkele lessen al kreeg ze te horen dat ze een saxofoon-mond had. Ze heeft eigenlijk nooit goed begrepen waar dat op duidde. Haar animo om klarinet te blijven spelen, werd er in elk geval niet groter van. Ondanks dat behaalde ze toch haar A, B, en C en diploma op klarinet en speelde ze bij het opleidingsorkest en bij het

harmonieorkest. Uiteindelijk kreeg ze de kans om over te schakelen naar haar favoriete instrument, de saxofoon. Daarvoor ging ze meteen op les bij Remy en speelde ze opnieuw in het opleidingsorkest dat ook onder leiding stond van Remy: "ik vond het hartstikke leuk om les te hebben van Remy en heb enorm veel van hem geleerd." Iedere zondagochtend was Dymphie om 10.00 uur present bij het opleidingsorkest. Present ja, daar leek veel mee gezegd: "de pakken ice-tea stonden tussen de benen. Na-dorst… Als ik Eva bekeek, die toen 1e klarinet speelde en tegenover mij zat, had ik het idee dat zij er soms nog wel beroerder aan toe was dan ik, dus dat gaf de burger moed!" Na afloop van de repetitie dronken ze aan de bar bij Centraal een kop thee en evalueerden ze de voorgaande avond. Zodra de sleutel van de Queen Plaza omgedraaid werd, gingen ze met het hele stel de straat over. Dymphie at steevast een pistoletje gezond en een kaassoufflé met mayonaise. De dames keuvelden daar nog wat na. Langzaamaan verdween de kater en kon de zondag beginnen: "of terug naar bed, dat kwam ook nog wel eens voor…" Een gezellige tijd waarin Dymphie veel plezier had aan het musiceren en haar B, C en D diploma behaalde op saxofoon. De baton en het majorettejurkje waren inmiddels opgeborgen in de kast. Met een aantal muzikanten werd de toenmalige bigband, nu zo'n zeven jaar geleden, weer nieuw leven in geblazen. Dymphie was er vanaf het begin bij: "de muziek van de Jazz Academy is bijster interessant en helemaal anders dan harmoniemuziek. Het is een bepaald leespatroon waarvan het kwartje moet vallen, niet dat dat al volledig gevallen is, maar we timmeren enorm aan de weg. We hebben een super leuke club en zijn goed bezig!, alleen moet Cotton Fields nog even op het repertoire komen te staan…;-)" Het is een grote wens van Dymphie om ooit eens met de Jazz Academy op te treden op een jazz-festival. Het liefst in Nice. Maar een uitwisseling met de band New Cool Collective, met als special guest Maceo Parker, ziet ze ook wel zitten: "en Trijntje Oosterhuis mag dan ook meezingen." Dymphie maakt, samen met Koen en Eva, deel uit van de bigbandcommissie die achter de schermen de optredens en alles eromheen regelen. Dus wie weet? Het hoogtepunt van de Jazz Academy voor Dymphie tot nu, is het optreden op het plein van de Hemelse Voorpret tijdens de concerten van Guus Meeuwis in 10

2009: "het was geen muzikaal hoogtepunt. Maar drie dagen aan één stuk muziek maken in de brandende zon was geweldig, een fijne teambuilding, lachen en genieten van de mensen die al compleet uit hun dank gingen voordat Guus Meeuwis met zijn concert was begonnen. Voor de insiders: 'n kwak volk…speule!." Net zo geweldig vond ze het optreden met de gelegenheidsband 'De Stoeptoeters'. Tijdens het Summers Spektakel begeleidde deze band, waar Dymphie ook in speelde, Stiena (van de Stoeptegels). Het was wederom geen muzikaal hoogstandje maar de sfeer in de tent was grandioos: "de tent ging helemaal plat. Het spelen voor de duizenden mensen was werelds!" Dymphie beleefde haar dieptepunt met de harmonie op de eerste avond tijdens de concertreis in Barcelona. Het gesjouw over het strand met koffers en tassen. Door het mulle zand werd eindelijk de tent bereikt. De pullen bier vloeiden rijkelijk over de lange tafels. Het enige wat er aan ontbrak waren de curryworsten. De harmonie gaf een mooi concert op een geïmproviseerd podium in een biertent, waar de mooie muziek nauwelijks te horen was vanwege het kabaal in de tent. En dat in Spanje! Tot overmaat van ramp zakte Dymphie met de stoelpoten tussen de podiumblokken in. Met de harmonie zou Dymphie nog wel eens een mooi concert willen geven in de arena van Verona of op het Piazza Navona in Rome. Het zijn hele andere tijden bij de harmonie: "onder leiding van Geert is het niveau behoorlijk gestegen. Het is gaaf om in zo'n hoge afdeling, waarin we nu musiceren, op concours te gaan! Dat hadden we tien jaar geleden niet kunnen denken. Geert weet ook welke muziek bij ons past en dat vind ik belangrijk. Anthem, Music for Arosa en Elisabeth mogen van mij trouwens meteen terug op de standaard" Bij Rini kon volgens Dymphie bijna alles: "maar dat was ook een andere tijd: ik wilde een keer met vriendinnen op stap maar we hadden een concert. Van ons pap moest ik uiteraard mee, maar toen heb ik Rini gebeld en hij vond het goed dat ik ging stappen. Rini was een fijne dirigent en een echt verenigingsmens, een fijne tijd toen we onder leiding van hem muziek maakten." Dymphie heeft zich ruim tien jaar ingezet voor de PR van de muziekvereniging. Posters, persberichten, programmaboekjes, van alles werd tot in de puntjes door de commissie verzorgd. Dit is het eerste 'Akkoord' waarbij Dymphie vanaf

de zijlijn heeft meegekeken en slechts een kleine inbreng (waarvoor onze grote dank!) heeft gehad. Nu Dymphie het stokje heeft overgedragen krijgt ze meer tijd voor haar hobby's: heel veel boeken lezen, koken, stedentrips en behalve muziek maken ook luisteren naar muziek, vooral van Tony op de alt-saxofoon: "ja sorry, niet omdat het mijn vriend is, maar die speelt zó mooi…" Tot slot wil Dymphie nog wel graag een paar dingen kwijt: "ik vind het super fijn dat ik deel uit mag maken van zo'n mooie vereniging, waarin niet alleen de muzikale hobby aan bod komt maar zeker ook de 'Kenneth' vriendenclub die in de loop der jaren is ontstaan. Ik ben Opa Hop enorm dankbaar dat hij de grondlegger is geweest van de familie Hoppenbrouwers bij Somerens Lust. Dankzij hem en ons pa ben ik lid van deze fijne club, waarvan ik hopelijk nog lang met vader en broer die in mijn nek zitten te toeteren deel uit mag maken… En ik vind best dat ik eens ons mam mag noemen die altijd tijdens vergaderingen bij ons thuis of in de Ruchte de catering verzorgt. Ons mam is dan wel a-muzikaal, maar ze is echt dé ideale gastvrouw voor de leden van de harmonie en dat hoort ook bij het verenigingsleven. Er wordt bij ons thuis zo vaak vergaderd. Is het niet door het clubje van ons pap, dan wel van onze Niels of van mij. En niemand komt er iets te kort, dankzij ons mam! Oh ja, Niels Maas, collega jubilaris, bedankt voor alle fijne tafeltennis wedstrijdjes in de PAS toen ons pa en jullie pa de benen onder hun kont uitliepen tijdens de Golden Earring concerten! En tot slot: Kenneth, ik hoop je nog lang in ons midden te hebben als symbool van onze fijne vriendenclub die ik te danken heb aan dit 25- jarig lidmaatschap."

Niels Maas Na een warm onthaal door Jessie en Neal, de kinderen van Niels en Sjouke, gaan we aan de eetkamertafel zitten in

hun gezellige huis. We kijken samen met deze jubilaris die in hart en nieren van de muziekvereniging houdt, terug op 25 jaar Somerens Lust. De liefde gaat zelfs zover dat deze voetballiefhebber zijn voetbalcarrière heeft opgegeven voor de muziek. Hoe het allemaal begon… Niels ging als klein manneke graag en vaak mee kijken en luisteren naar zijn vader die slagwerker was. Hierdoor wilde hij zelf ook graag slagwerker worden. Toen hij 8 jaar was werd hij door zijn vader aangemeld voor de AMV lessen die gegeven werden door Marie-José Vermeulen. Tijdens de AMV lessen werd er naast het leren van de muzieknoten ook aandacht geschonken aan de verschillende instrumenten. Na het leren van de muzieknoten bleek zijn gevoel om te gaan spelen in de drumband niet meer zo sterk te zijn. Hij had zijn oog laten vallen op de trombone, maar helaas was hij hiervoor te klein. En zo werd de keuze voor de trompet gemaakt. Het eerste instrument van Niels was een cornet. "Ik heb gewoon een week lang niet kunnen slapen, omdat er een instrument op mijn kamer stond. Ik haalde 'm helemaal uit elkaar, maar wist vervolgens niet meer hoe het instrument weer in elkaar moest. Dus ik met ons mam naar Frans Crooijmans in de dorpsstraat met een koffer met allemaal losse onderdelen. Frans had het zo gezien en zette de cornet snel weer in elkaar. Frans had een televisie met afstandsbediening en dat had ik nog nooit gezien… Vervolgens liep ik tegen de tafel aan waar de afstandsbediening op lag, deze viel op de grond en was kapot… Zo zag mijn eerste aanraking met de materiaalcommissie eruit!" Muzikale carrière. Niels kreeg in de Ruchte les van Mia Claessen. In het begin alleen en daarna met andere kinderen samen. Hier heeft hij een aantal van zijn vrienden leren kennen: Mark van Stiphout, Marco Aarts en Paul Aarts. Al snel ging hij bij de jeugdfanfare en werd hij de eerste maand bijgespijkerd door een meisje met een brommer (de brommer was geloof ik iets interessanter dan het meisje zelf..) Bij de jeugdfanfare leerde Niels Koen Wijnen kennen. Ze konden het meteen goed met elkaar vinden en repeteerden regelmatig samen. Nadat Niels zijn A en B diploma had behaald ging hij bij de fanfare. Dit was in 1990. Hier maakte hij opnieuw en op een andere manier kennis met Frans Crooijmans die ook bij de fanfare 11

speelde. "Frans heeft Koen en mij enorm opgevangen en ons heel veel geleerd. We hebben erg veel plezier met hem gehad. We telden zelf niet mee en hielden Frans in de gaten. Hij had dit vervolgens in de gaten en deed regelmatig zijn trompet in de lucht waarop wij hem volgden, maar er nog helemaal niet gespeeld hoefde te worden. Of hij tikte ineens op onze schouders om te vragen: "Waar zijn we?" En wij trapten er iedere keer weer in. Ik vond het erg bijzonder en spannend om naar de fanfare te gaan. Alleen al om de reden dat ik alleen naar Centraal mocht en mocht blijven tot het einde! De repetities van toen zagen er wel wat anders uit dan die van tegenwoordig. Tijdens de repetitie werd er gerookt en Piet Jansen bracht drinken rond, zo vertelt Niels ons. "Tijdens mijn eerste repetitie bij de fanfare vroeg Piet Jansen of ik iets wilde drinken. Ik bestelde een fanta. Helemaal in de veronderstelling dat ik dit drankje kreeg, heb ik deze nooit betaald. Hier kwam ik later pas achter". Niels kwam net na een concours bij de fanfare. Het niveau van de fanfare was erg hoog, ze speelden in de hoogste afdeling. Er volgden dan ook veel partijrepetities met Koen, omdat het vrij moeilijk was. "Wat ik echt verschrikkelijk vond was het vroegere uniform met pet. Ik werd altijd uitgelachen door vrienden op straat. Het ergste vond ik de momenten waarbij we moesten spelen waarop je heel veel bekenden tegenkwam, zoals tijdens de kermis of Kennedymars". Na bij de fanfare te zijn gekomen kwam Niels in een dip met zijn muziekles. Na zijn C diploma te hebben gehaald, besloot hij nog een jaar door te gaan. Een jaar waarin hij allerlei leuke muziek speelde, niet met het doel een volgend diploma te behalen. Toch is hij hierna nog een jaar doorgegaan en heeft vervolgens zijn D diploma gehaald. Niels was ook lid van de toenmalige bigband onder leiding van Rini van de Ven. Er zaten veel bekenden bij en er werd veel gerepeteerd. "We hadden regelmatig een groepsrepetitie bij iemand thuis. Zo hebben we verschillende keren bij Boudewijn ten Bokum gerepeteerd en gingen daarna aan de bar zitten. Ook hebben we wel eens bij Sonnemans gerepeteerd in de winkel of de garage. Dat was echt heel erg leuk". Overige taken binnen de vereniging. Naast zijn muzikale inbreng heeft Niels ook op andere manieren veel voor de muziekvereniging betekend. Zo heeft hij bijvoorbeeld in de blokcommissie geze-

ten; de voorloper van de harmoniecommissie. Vanaf z'n 24e is hij werkzaam geweest binnen het bestuur. Ton van de Graft, die stopte binnen het bestuur, heeft Niels hiervoor gevraagd. "Ik vond dit echt een hele eer". Samen met Hans Swinkels werd de officiële vraag aan Niels gesteld. Dit was in 2001. "Het was erg leerzaam, maar ook moeilijk. Ik heb heel veel bijzondere, maar ook moeilijke dingen meegemaakt zoals het overlijden van Hans Swinkels. Ik heb heel veel steun en hulp van hem gekregen. We werkten nauw samen. Hij was erg geïnteresseerd. Ik heb het hier erg moeilijk mee gehad". Doordat Niels ouder werd, werd voor hem de taak binnen het bestuur ook makkelijker; mede doordat je al een tijdje meedraait. Niels heeft altijd heel veel interesse gehad in instrumenten, vandaar dat hij dan ook goed binnen de materiaalcommissie paste. "Het is een erg leuke taak. Het is heel dankbaar om nieuwe instrumenten uit te mogen delen bij AMV kinderen! Ook de contacten die je opdoet, mensen die je leert kennen en dingen die je te zien krijgt zoals bijvoorbeeld bij Adams, verschillende fabrieken en reparatieateliers. Bij deze taak komen ook wel minder leuke dingen kijken, zoals telefoontjes van ouders of leraren bijvoorbeeld over instrumenten die wel of niet goed werken. Voordat ik met deze taak aan de slag ging, was ik me er niet van bewust dat deze zaken ook bij de taak horen. Dat was in het begin wel even wennen. Ik heb al verrassende dingen meegemaakt: trompetten die als voetbalknuppel gebruikt worden of een gestolen sax terugvinden via Marktplaats die vervolgens weer uit het zicht verdwijnt…". Bijzondere indrukken en muziekstukken. Niels heeft heel veel meegemaakt in de afgelopen 25 jaar. Van hele mooie momenten, tot bijzondere en heftige momenten. Hier een kleine greep: "Met de jeugdfanfare gingen we naar Engeland. Dit was voor mij de eerste keer naar het buitenland en de eerste keer weg zonder pa en ma. Met de jeugdharmonie gingen we naar Euro Disney. Dit was vooral heel speciaal, omdat we binnen de jeugdharmonie echt een groep vrienden waren ( en nu nog steeds zijn). Wat heel veel indruk op mij heeft gemaakt, is de begrafenis van burgemeester Roels. Hierbij waren zoveel mensen van verschillende verenigingen aanwezig. Dit was erg overweldigend. Via Koen ben ik in contact gekomen met het Brabants Fanfare Orkest en het Nationale Jeugdfanfare orkest waar ik

ook verschillende keren mee mee heb gespeeld. Vooral het wereldmuziekconcours vond ik erg bijzonder en dan in het bijzonder het spelen en luisteren naar de volgende stukken 'Year of the dragon' en 'Ritual' (sorry, harmonie….). Dit zijn zo'n mooie stukken voor koperblazers! Echt het luisteren waard!" Grootste wens en hoop voor de toekomst. "Mijn grootste wens is het uitgebreid de tijd nemen om met de harmonie of de bigband mooie opnamen te maken. We hebben verschillende opnames op cd, maar dan is het toch nooit helemaal perfect met kraakjes of piepjes. Dat lijkt me wel echt heel mooi. Tenslotte hoop ik dat ik met alle mensen die ik heb leren kennen nog heel lang muziek mag blijven maken". Niels, bedankt voor jouw mooie verhalen en de gezellige avond. Wij hopen ook dat jij nog heel lang deel uit blijft maken van de vereniging!

hoorns zijn verminkt….". Na een tijdje maakte Peter dan toch de overstap op de zo geliefde saxofoon. Hij kreeg les van 'Verboeket'. Deze leraar had een enorm goed gehoor. Hij ging namelijk regelmatig onder de les een wandelingetje maken en zei vervolgens dat Peter goed had gespeeld..... Vervolgens heeft Peter zijn A en B diploma behaald. Voor de theorie van zijn B diploma haalde hij een 9½ . Toen hij op praktijkexamen voor zijn B diploma was geweest werd er door de examinatoren gezegd: "Iemand die een 9½ heeft gehaald voor het theorie examen, kunnen we niet laten zakken ". Dus of het praktijkexamen nou zo goed was??? Peter had vrij veel moeite zich ertoe te zetten goed en regelmatig te oefenen… Hij heeft zelfs op het punt gestaan naar het conservatorium te gaan op advies van John van Peij, maar dan moest hij toch echt gaan oefenen. Daar had Peter niet veel zin in en zijn ouders vonden het ook niet zo'n geweldig idee, dus werd het plan snel van tafel geschoven. Muzikale carrière.

Peter Sleegers Op de valreep voordat Peter naar Frankrijk vertrekt voor een welverdiende vakantie met vriendin Willemijn en zoontje Jelle, kijken we bij hen thuis, onder het genot van een natje en een droogje, samen terug op 25 jaar Somerens Lust. Hoe het allemaal begon… Muzikaliteit heeft Peter van geen vreemde. Zijn vader speelt orgel en accordeon en zingt bij Mannenkoor De Nachtegaal. Toen Peter 'n jaar of 10 was begon het te kriebelen om zelf ook muziek te gaan maken. Enthousiast gemaakt door zijn nichtje die ook saxofoon speelt, begon Peter vol goede moed met de AMV lessen, gegeven door Marie-José Vermeulen. Na de AMV lessen kreeg hij zijn eerste instrument; een cor. Op de vraag wat voor instrument dit is antwoordt hij: " een soort verminkte hoorn. Maar ja, alle 12

Peters muzikale carrière ging verder bij de jeugdharmonie onder leiding van dirigent Marion. "Vrijwel iedere zondagochtend zat ik daar met een enorme kater naast Rob Mouwen. Wij vonden het wel leuk om Marion uit te testen, dus haalden we wat flauwekul uit. Zo spraken we bijvoorbeeld af dat Rob alles een ½ toon hoger speelde en ik alles een ½ toon lager…. Al snel werd hij ook lid van de toenmalige bigband onder leiding van Rini van de Ven en vervolgens ook van de fanfare / harmonie. Helaas hield de bigband op te bestaan door een te laag repetitiebezoek. Ongeveer 7 jaar later kwam het initiatief van Marco Aarts en Peter om opnieuw te starten met een bigband. En we weten allemaal hoe goed dat heeft uitgepakt!!!! "Om zelf te spelen vind ik de muziek die de harmonie speelt minder leuk, dan de muziek van de bigband. Ik kan hier meer mijn ei in kwijt, zonder al te veel te oefenen natuurlijk!" Peter is er twee jaar tussenuit geweest, omdat hij studeerde in Amerika. Hij was zoals hij zelf zegt rustend lid en geen pseudo lid. Hij kreeg van de vereniging een sax mee naar Amerika, zodat hij daar toch door kon blijven spelen. Op de highschool had hij iedere dag een lesuur 'band'. "Dit was echt heel erg leuk en bijzonder". Peter verbleef gedurende

zijn tijd in Amerika bij een gastgezin en op een dag wilde de gastvrouw hem verrassen: ze had zijn sax gepoetst …… met koperpoets… Summers Spektakel Naast zijn lidmaatschap bij muziekvereniging Somerens Lust zet Peter zich al zo'n 9 jaar in voor Stichting Summers Spektakel. "Dit is echt fantastisch! Enorm leuk om te doen! In het begin werden we heel goed ondersteund door Theo, Frans en Louis. En de verhalen die zij allemaal vertelden over dingen die ze mee hebben gemaakt ….". Dankzij het Summers Spektakel heeft Peter heel wat mooie, onvergetelijke momenten meegemaakt. Maar het allermooiste is dat hij door het Summers Spektakel zijn vriendin Willemijn heeft ontmoet. En vervolgens is door deze ontmoeting na een aantal jaar zijn grootste hobby geboren: Jelle! Nu alweer bijna 2 jaar oud. "Wat ik zo mooi vind aan het Spektakel, is dat de hele muziekvereniging er als 1 familie naartoe leeft en samenwerkt. Of dit nu bij het opbouwen van het podium is, het verkopen van hamburgers, het bewaken van de garderobe, het maakt allemaal niet uit. Er wordt samen voor een succes gezorgd! En dat is niet alleen zo bij een groot Spektakel, maar ook bij Live Centraal. Het afgelopen jaar bestond de band voor 90% uit leden van de muziekvereniging. De leden zijn op een hele veelzijdige manier inzetbaar. Compliment!!!"

Noteer in uw agenda:

Ik blijf dromen… Op de vraag 'wat zou je nog wel eens willen doen met de vereniging?' heeft Peter vrijwel direct zijn antwoord klaar:" Ik zou graag de muziekvereniging vanuit het Summers Spektakel in staat willen stellen op te treden met een Nederlandse artiest. Het mooiste zou dat zijn om dit tijdens het grote Spektakel te doen. Ik blijf dromen, maar Trijntje Oosterhuis zou wel heel gaaf zijn!" Ook over de vraag 'waar mag de volgende concertreis heen wat jou betreft?' hoeft Peter niet lang na te denken: "Ik zou heel graag naar Cuba gaan om meer mee te krijgen van de Cubaanse muziek, de relaxte sferen en natuurlijk Cuba Libre." Tot slot "Het spelen binnen de harmonie mis ik niet, met uitzondering van de sociale contacten op donderdagavond. Maar als ik weer tijd heb op donderdagavond, dan zou ik graag cello willen gaan spelen. Ten slotte wil ik nog even een mededeling doen: In 2011 is er weer een groot Spektakel. Zorg er dus voor dat je tussen Pasen en een week na Koninginnedag NIET op vakantie bent!!!" Goed Peter, we zullen het in onze agenda noteren! Ontzettend bedankt voor dit interview en voor de gastvrijheid. Hopelijk hebben jullie een fijne vakantie gehad!

28 oktober 2010 t/m 30 oktober 2010: RMU!!

Mooie herinneringen Peter heeft in de afgelopen 25 jaar een heleboel mooie momenten meegemaakt. Hier een kleine greep: "Met de jeugdharmonie gingen we op reis naar Engeland. De eerste keer dat ik 'echt' naar het buitenland ging. Van de toenmalige bigband herinner ik me dat we in een bus van Hermes naar een bevrijdingsfestival gingen om daar te spelen. We kwamen aan bij een feesttent in Haren in een bomvolle tent midden in de modder. Met de harmonie heb ik de buitenlandse reizen toch wel als mooiste momenten ervaren. Valencia staat daarbij voorop. Het spelen in het voetbalstadion was echt overweldigend! Daarnaast vond ik de kampioenschappen ook fantastisch. Eerst de spanning voor een concours en vervolgens de ontlading wanneer het goed was gegaan."

- Op zondag 4 juli treed de Jazz Academy op tijdens de festiviteiten rondom de Kennedymars, plein bij de JUMBO, aanvang 16.00 uur. ( In de Melchertstraat staat een kraampje van de vereniging, hier worden de gehele dag diverse optredens en activiteiten verzorgd.) - Op zondag 11 juli geeft het harmonieorkest een concert tijdens de opening van het gerestaureerde orgel, Lambertuskerk Someren, aanvang 14.00 uur. - Op woensdag 14 juli organiseert onze Showgroep een kijkavond, sporthal Varendonck college Someren, 18.00 uur. - Op donderdag 15 juli vindt de jubilarissen avond plaats , Hotel Centraal, aanvang 20.00 uur. - Op zondag 18 juli vindt er een uitwisselingsconcert tussen het opleidingsorkest en het seniorenorkest Groot Someren plaats, Sonnehove. - Op zondag 5 september geeft het opleidingsorkest een concert samen met Mannenkoor de Nachtegaal, Wilhelminaplein Someren, aanvang 14.00 uur. - Op zondag 19 september neemt onze Showgroep deel aan een concours in Tilburg. - Op zondag 3 oktober neemt onze slagwerkgroep deel aan het slagwerkfestival de Kleine Kring te Budel.

Muziekvereniging Somerens Lust wenst de jubilarissen, Jan, Ton, Henk, Dymphie, Niels en Peter van harte proficiat! 13

De deadline voor het volgende Akkoord wordt zo snel mogelijk via de website www.somerenslust.nl bekend gemaakt Kopij graag aanleveren via [email protected]

Mels van Megen

PMS 3292

E D D J I T AL

E T S I U J STAP!

Boerenkamplaan 5a | 5712 AA Someren | T 0493 49 47 76 | www.mooidrukwerk.info