HET LEVEN IN HET LICHT VAN DE EMBRYOLOGIE In het nieuwe medisch paradigma is de zin van ziekte en de zin van het leven hetzelfde. En vermits het leven begint bij de conceptie – of zelfs vroeger, volgens sommigen -, is het logisch dat de diepste zin ervan al merkbaar is vanaf het prille begin, vanaf de eerste ogenblikken na de bevruchting en vanaf de ontwikkeling van het embryo. Dr. Olivier Soulier, gepassioneerd door de embryologie, ontdekte in de uitgangspunten van het leven in de baarmoeder de sleutels tot inzicht in het menselijk wezen: elk individu doet de geschiedenis van de mensheid over en diens cellen slaan in hun geheugen de gepaste oplossingen op om zowel fysisch als psychisch en spiritueel het leven door te komen.
ARTIKEL NR. 8
Door Dr. Olivier Soulier
Embryologie is de wetenschap die de ontwikkeling van het menselijk wezen bestudeert, vanaf de conceptie tot aan de geboorte. Ze werd lang als een duistere wetenschap beschouwd, maar werd herontdekt met het onderzoek dat de jongste twintig jaar werd verricht naar het belang van het leven in de baarmoeder. Aan de hand van boeken zoals “Naître” van Lars Nielsen, met foto’s van foetussen tijdens de zwangerschap, ontdekten we met verbazing de ontwikkeling van het kind. De embryologie toont ons buitengewone geheimen om inzicht te krijgen in ons wezen en hoe dat werkt. Ons leven lijkt ons wellicht ingewikkeld en ons lichaam complex, maar in oorsprong is alles eenvoudig. Door de bril van de embryologie verloopt het leven volgens een heldere logica. Alles was eenvoudig voor het ingewikkeld werd. Op deze manier kan alles weer eenvoudig en voor de hand liggend worden. We hoeven alleen de weg te gaan. De drie embryonale lagen De foetus bestaat uit drie lagen. Elke laag heeft haar eigenheden en stemt overeen met een stadium in de evolutie van soorten en menselijke wezens. Er komen er telkens bij, wat weer een stap is in de evolutie en het geleidelijk complexer worden van de soorten. Het endoderm (met baarmoeder en spijsverteringskanaal): dit is het overleven, de structuur die we terugvinden bij de aardworm. Het ectoderm (met het zenuwstelsel, huid en de zintuigen als orgaan): onze relaties (ook seksuele): de meest ontwikkelde vorm van ons leven. Het mesoderm (met de beenderen, het vlees, spieren en klieren): dit is ons raakvlak en onze aanpassing. Overgaan tot actie in ons leven. Maar we kunnen nog veel verder gaan. Zo wordt embryologie voor ons een buitengewone informatiebron. Van in het begin heeft alles een zin Ik ga enkele voorbeelden geven om in dit grote avontuur te stappen. - Als het sperma en de eicel elkaar tegenkomen, zijn ze allebei omhuld met beschermende lagen en ze moeten zich uitkleden voor de penetratie. - De eicel is rond, betekenis- en stuurloos. Een perfecte bal. Ze polariseert zich zodra ze het sperma ontmoet. De penetratie gebeurt langs de dierlijke kant. Meteen verzamelen de polaire bloedlichaampjes zich aan de andere kant
-
-
(voortkomend uit de eerste deling waaruit de eicel ontstaat. Dit is chromosoomerfgoed dat op het eerste zicht geen toekomstig eitje vormt. Dit is ook het symbool van het verborgen en onvervuld aspect van het vrouwelijke, wat inspireerde tot de mythe van Lilith). Dit wordt de plantaardige pool. Zo geeft het sperma betekenis aan de perfect ronde eicel. Daarna trekt de bevruchte eicel naar de eileider, zonder groter te worden binnen een doorzichtig membraan. Die eileider is als een teletijdmachine. Dit kegeltje staat omgekeerd in een lichtgevende vorm wat er uitziet als de dood zoals mensen die waarnemen tijdens een bijna-doodervaring (toestand van klinisch dood zijn en voorbij de comateuze toestand > Near Death Experience – zie de heel belangrijke werken van de Amerikaanse psychiater Dr. Moody). Eigenlijk zou het leven beginnen en eindigen in twee eileiders. Eentje dat energie concentreert, en een andere die je verder weg brengt. Hoornen van overvloed. Eenmaal aangekomen in de baarmoeder stappen al die cellen uit die “heldere, beschermende vrede” om als opeenhoping terecht te komen in de baarmoederwand.
Herinnering aan overvloed Maar zetten we onze ontdekkingstocht verder. Die baarmoederwand is bekleed met een slijmvlies waarvan de meest aan de oppervlakte gelegen cellen (de zogenaamde decidua) zich op het ogenblik van de inplanting letterlijk vullen met glycogeen (een vorm van suikeropslag), en zich samenvoegen om een compacte laag te vormen aan de oppervlakte. Concreet komt het ei terecht in een suikerlaag. Allemaal hebben wij die herinnering aan overvloed, waarbij we in voedsel baadden. Aandenken aan een aards paradijs. Een herinnering die beslist een rol speelt in alle soorten afhankelijkheid op het vlak van affectie en voedsel. Dit is de eerste fase van het leven op aarde. Vervolgens zullen we moeten leren, om binnen onszelf onze eigen energiebronnen op te wekken. Dit is het startschot voor het parcours dat ons leidt van de overvloed buiten ons naar de innerlijke autonomie. Aan de wieg van het leven, in de meest primaire levensvormen, is er slechts sprake van één kiemblad, waarna er een tweede verschijnt, en vervolgens komt het bekende tridermische kiemblad, wat het uitgangspunt is van het dierlijke en menselijke leven. Embryologie vat de wereldgeschiedenis samen Spontaan zou je denken dat alle levende diersoorten nogal, ja zelfs sterk verschillen. Dat hun ontstaan een heel eigen verhaal en vorm krijgt. Maar eigenlijk heeft een bevrucht eitje, als je het in het prille stadium bekijkt, hetzelfde uitzicht, of het nu bedoeld is om tot een visje, een vogeltje, een zoogdier of, tot slot, een menselijk wezen uit te groeien. Meer nog: het is datzelfde prille levensstadium waaruit (bij één enkel kiemblaadje) een pantoffeldiertje of een alg kan tevoorschijn komen. - Als het vervolgens, in plaats van zich meteen te ontwikkelen, zich losmaakt om meteen aan een tweede kiemblaadje te beginnen, krijgen we een zeester en een zee-egel. - Als er bij het uitkomen van het tweede kiemblaadje een derde ontstaat, dan zitten we bij de afstamming van de vissen, vogels en zoogdieren.
De mens is afkomstig van de alg Dit is gewoonweg hetzelfde proces dat verder loopt, complexer wordt en vollediger. Het menselijk embryo onderscheidt zich van de algen rond de 6de dag van de zee-egel en de zeester rond de 12de dag, en van de larve rond de 15de dag. Het blijft gelijken op vissen en amfibieën tot op de 17de dag. Het krijgt pas een meer zoogdierachtige vorm rond dag 19 tot 21. Het zal zich slechts geleidelijk aan gaan onderscheiden van hogere zoogdieren doordat het zijn staartje verliest en er definitief gaat uitzien als een menselijk wezen, dit na 7 tot 8 weken. Tijdens zijn groei in de baarmoeder doet het menselijk wezen de hele geschiedenis van de mensheid over vanaf het prille begin. Dit betekent dat elke zwangerschap zowel de menselijke geschiedenis, groei en ontwikkeling van individuen overdoet en samenvat (ontogenese), als de geschiedenis van de afstemming van alle soorten, de evolutie van de levende organismen (fylogenese), om te komen tot het menselijk wezen. De ganse wereldgeschiedenis wordt overgedaan bij elk nieuw leven. Beknopt overzicht van oplossingen Een menselijk leven is dus alleen een stap verder in de wereld, maar het ganse leven dat wordt overgedaan voor elk nieuw wezen. Heb je uiteindelijk je volledige vorm aangenomen, dan komt de beslissende stap: ieder leeft zijn eigen leven. Dit betekent dat we de hele wereldgeschiedenis in ons dragen, van bij het begin. Meer nog: we kennen ze, want bij de conceptie maakten we ze opnieuw door. Dit ligt opgeslagen in de chromosomen die van lang vervlogen tijden dateren. Ze dragen in zich wat mensen hebben ondervonden om te worden wie we vandaag zijn. Die chromosomen reisden door de tijd, en werden van generatie op generatie overgedragen zoals een aflossingsstokje. Wat is er dan zo verwonderlijk aan dat we soms herinneringen “uit het verleden” hebben met betrekking tot wat onze chromosomen vroeger beleefden? Het geprogrammeerde komt telkens, maar dan iets meer geperfectioneerd, terug. Maar het wordt al voor de zoveelste keer gebruikt. Aan die fantastische afgelegde weg, van dier tot mens, houden we talrijke dierlijke functies en overlevingsreflexen over. Wat is er dan zo verwonderlijk aan dat, bijvoorbeeld, blaasproblemen ons iets zeggen over een geslachtelijk probleem bij je territoriumafbakening? Op die opeenvolgende lagen bouwden wij onze geschiedenis, en wij zijn het beknopte overzicht van oplossingen die het halen in het leven. Het hart en de seksualiteit Beide dimensies hebben een eigen plaats. In zekere zin vormen ze een spanningsveld tussen beide aspecten van ons leven. In dit opzicht is de embryologie daarvan erg onthullend. - De cellen die het hart en de voortplantingscellen gaan vormen, komen allebei van “buiten het embryo” of “buiten het lichaam”. Dit betekent dat ze afkomstig zijn van een deel van de eicel waaruit het toekomstige kind niet zal ontstaan (maar dat de adnexa zal vormen: placenta, membranen en navelstreng). Die cellen die van buitenaf komen, zullen zich naar het kind verplaatsen in de loop van de zwangerschap (dit is het “ga en verlaat je land” uit de Bijbel). Dit zijn de pelgrims uit de wereldgeschiedenis die naar de pasgeborene gaan kijken om hem de informatie te schenken aangaande de wezenlijke levenskrachten. - De cellen die de basis zullen vormen voor de eicellen en van de spermatozoïden verplaatsen zich van de waterblaas, waar de navelstreng ontstaat, die op dat ogenblik niet vastzit aan de buik, maar aan onze wortel, dichtbij onze “staart”
-
(omdat we op dat moment een staart hebben zoals de dinosaurussen). Dus komt ons voortplantingsvermogen van onze navelstreng, onze basis, onze oorsprong. De cellen die de aanzet tot het hart zullen geven, bevinden zich aanvankelijk voor ons hoofd, hoe vreemd dat ook moge lijken. Aan het begin van ons leven ligt ons hart voor onze ogen. Wat zou ons dat toch bijbrengen aan lessen en wijsheid als we dat nu eens niet zouden vergeten en als dat de rode draad door ons leven zou zijn! Op het tweede plan gaat het zich enigszins omplooien en via ons gelaat in de borstkas worden opgenomen. Het opgerold uiteinde van de aorta, een voor 180° omgeplooide staf, getuigt van die as die zich opplooide om naar binnen toe te groeien. Op foto’s van de foetus rond 5 à 6 weken zie je nog goed het hart voor de oogjes. Wat een herinneringen van het hart in de borstkas die zich uiten in emoties! Wat een programma’s in dat hart dat ons moet leiden op onze weg en ins leven! Want in het begin was alles helder; het is pas op het tweede plan dat het ingewikkeld werd en dat we de richting kunnen kwijtraken. Er is een spanningsveld tussen de seksualiteit aan de bron en het hart voor onze ogen. In die aanzet voor het hart bevindt zich ook de aanzet voor de lever. Als daarna de lever in de borstkas wordt opgenomen, wordt hij gescheiden van het hart door het middenrif, de pulsator van het leven. Rond het middenrif liggen de lever (symbool van de tastbare familie en van de angst om tekort te komen), net eronder, en het hart (symbool van de liefde van het zuiverste gehalte), net erboven. Met de ademhaling, de enige bewuste vegetatieve functie, kunnen we het evenwicht tussen beide sterke krachten een bepaald ritme geven.
Herinneringen aan een vogel Ook de oorsprong van bloedcellen is bijzonder. Ze komen uit het dooierzakje. Er zijn twee soorten placenta’s. Ze komen uit de grotere zakjes onderaan de embryobuik. Bij vogels neemt het bovenste deel van het dooierzakje de vorm aan van een placenta die het toekomstige vogeltje zal voeden. Uit dit zakje komen onze bloedcellen. Ze dragen de herinnering aan vogels met zich. Hiermee kunnen we logischerwijs zuurstof uit de lucht halen…waarin de vogels rondvliegen. Bij zoogdieren en de mens verschrompelt dit zakje, en zal een lagergelegen deel, de waterblaas, zich ontwikkelen tot placenta. Daar waar vogels verbonden zijn met de hemel, zijn wij mensen verbonden met de aarde. Bij aanvang is alles duidelijk. De placenta, een essentieel orgaan voor het leven in de baarmoeder, verdwijnt volledig bij de geboorte. Wel heel bijzonder dat zulk een wezenlijk deel van ons lichaam verdwijnt, en daarbij alle herinneringen aan al wat voorheen beleefd werd, met zich meeneemt. Alle uitingen van ziekte kunnen ook bekeken worden aan de hand van het ontstaan van organen. De herinnering aan wat overging van de ene generatie op de andere Ook deze kan heel goed verklaard worden aan de hand van inzicht in de oorsprong van het leven. De gevormde eicel deelt zich twee keer om tot een rijpe eicel te komen (die bevrucht zal worden door een spermatozoïde). Het proces van dubbele deling loopt over van een generatie vrouwen op een volgende. Dit begint bij een vrouw, na 6 weken in de buik van haar eigen moeder, valt ergens onderweg stil, terwijl er nog steeds sprake is van “open chromosomen”, die namelijk in staat zijn om alles wat doorgemaakt werd in zich op te nemen. Wat de eerste celdeling betreft, loopt dit af bij de eisprong. In deze eerste fase zal alles wat de vrouw beleefde sinds haar conceptie tot ze een vruchtbare vrouw was, opgenomen en verwerkt worden. De tweede celdeling gebeurt bij de
eisprong en eindigt zodra het spermatozoïde binnendringt. Hierbij wordt de volledige beleving opgenomen van de ontmoeting, de verleiding, de partnerkeuze en het in elkaar opgaan. Elke verwantschap van geest tot geest, alles wat in het programma van de geniale generatie-overspannende logica komt te staan. Wat een hoop herinneringen! Zo krijg je vlot inzicht in waar generatie-overspannende uitingen en gewilde concepties vandaan komen. De emotionele herinneringen die verborgen zitten in je buik Terwijl je in de moederschoot verblijft, zijn er verschillende bloedsomlopen voorhanden. De meeste uitwisseling gebeurt onder het middenrif, ter hoogte van de navelstreng. In het bloed dat de lever krijgt, zit veel meer zuurstof. Daar worden heel wat emoties beleefd, die echter nooit het bewustzijn halen. Vandaag is ook geweten dat er in het spijsverteringskanaal honderden miljoenen zenuwcellen zitten, en dat dit evenveel neurotransmitters afscheidt als de hersenen. Het is dit kanaal dat het grootste deel aan serotonine afscheidt (de neurotransmitter van de veiligheid, de stof waarop alle antidepressiva gericht zijn). Een waar brein in je buik! Een brein dat tijdens de zwangerschap in het onderbewuste geprogrammeerd wordt en dat onze ervaring blijft beïnvloeden. En wat meer is, het is in de buik dat de zwangerschap voor de volgende generatie ontstaat. Dit betekent dat talrijke ervaringen worden doorgegeven van generatie tot generatie, zonder dat we er ons ooit bewust van worden. Aan de hand van deze voorbeelden heb ik je de geweldige rijkdom van de embryologie willen tonen. Elk stadium kan een echte goudmijn zijn aan dingen die we over onszelf en over ons innerlijk leven kunnen ontdekken. Om te besluiten heb ik erg veel zin om het verhaal van de tweelingen te vertellen die in de buik van de moeder zitten en aan het discussiëren zijn: “Denk je dat er leven is na de zwangerschap?” zegt de een. “Ik weet het niet,” antwoordt diens tweelingzus, “niemand is ooit van daar weergekeerd”… Olivier Soulier is arts homeopaat en acupuncturist in Frankrijk. Hij wijdt al 20 jaar aan de zin van het leven, het menselijk lichaam en ziekten. Als internationaal spreker publiceerde hij met name het boek “Histoires de vie, messages du corps” (Editions Sens & Symboles). Hij bundelt een visie op symboliek en wetenschappelijke kennis, en verkende vooral de wereld van microben, hormonen en de embryologie. Info: www.lessymboles.com
