NIEUWSBRIEF
15 mei 2013
Harold wint tweemaal !
De tweede wedstrijd van onze 3D competitie was gepland op het GP-circuit op Donington in de U.K. Het was al weer vier jaar geleden dat we er geweest waren en de circuits in Engeland spreken ons zeer aan. Natuurlijk is het een akelige afstand die we moeten overbruggen, zeker met de vrachtwagen om met 90 km. per uur daar naar toe te tokkelen. De ferry van Calais naar Dover is de goedkoopste manier om in de U.K. te komen en we waren ruim op tijd, echter niet op de juiste plaats. We waren heerlijk in gesprek toen we de afslag Car Ferry zagen en hebben dat direct gevolgd. Toen we eenmaal aan de beurt waren om in te checken werden we erop gewezen dat we in Dunkerque stonden… Toen zijn we direct door gereden naar Calais en waren blij dat er geen opmerking gemaakt werd om het feit dat we als truck met camper geboekt hadden, terwijl daar een heuse truck oplegger combinatie staat in hun ogen. Op de vraag of we jerrycans met benzine bij ons hadden, bevestigde Harold dat ook eerlijk. Foute boel dus, want dat mag helemaal niet! Heel erg jammer dat ons daar niemand op heeft gewezen. De hoogste chef werd erbij geroepen en toen was het natuurlijk ineens wel een groot probleem dat we naar zijn mening verkeerd ingeboekt stonden en we moesten het terrein verlaten om in ieder geval van de benzine in de jerrycans af te komen. Niemand wilde het spul hebben en bij een tankstation een paar kilometer verderop hebben we veel mensen aangesproken, maar die vertrouwden het niet. Uiteindelijk hebben we iemand gevonden die het gratis in zijn tank wilde hebben, de rest moesten we maar weg mieteren. Weer teruggekomen bij de incheckbalie,anderhalf uur later, was er geen chef meer te
bekennen en werd Harold nog even ingefluisterd nooit meer zo eerlijk te zijn… Wat een rotte maatschappij creëren we dan toch! Enfin, we zijn overgekomen en vanaf Dover nog wel een uur of vijf gereden om eindelijk ’s-Avonds om half elf de wagen neer te zetten. Opbouwen in het donker heeft geen zin en het is jammer dat er geen stroomaansluiting te vinden is en moeten we gebruik maken van onze eigen aggregaten.
Op de donderdagmorgen ontwaakt Harold op zijn verjaardag en we kijken recht in het zonnetje. Dat moet goed komen en gaan de baan op voor de circuit verkenning in de eerste sessie. Volledige herkenning en aangezien de baanbreedte dusdanig is, kun je je ook nog wel een keer vergissen. Het is een mooi circuit met hoogteverschillen. De sessies erna bevalen goed en wat rondetijden betreft gaat het de goede kant op. ’s-Middags worden we al met het typische Engelse weer geconfronteerd en aangezien we lekker hebben getraind, laten we het daarbij. Samen met de mannen van het Halduteam en Bart Drost hebben we in onze camper de nodige biertjes gedronken om de verjaardag te vieren. In de avond kregen we de kip opgediend in de teamkleuren rood en oranje bijeen Indisch restaurant. Op de vrijdag waren we vrij, omdat er geen 3 geluidsdagen achtereen uitgegeven mogen worden. Hoezo? Het circuit ligt pal naast het vliegveld en we hoeven nog net niet te bukken. We dachten dat de Engelsen dat minder moeilijk over deden, maar de tijden veranderen. Op de zaterdag hebben we eerst een training en vervolgens twee kwalificatietrainingen. Bij de eerste kwalificatie is het droog en worden goede tijden neer gezet. Harold traint voor een 4e startplek, Johnny ernaast op de 5e plek en Marcel sluit aan op de 6e positie. Allen op dezelfde 2e rij.
Voor aanvang van de 2e kwalificatie begint het weer te regenen en aangezien dan geen tijd meer te verbeteren is, blijft de opstelling zoals die is. Opvallend is wel dat zowel Jan de Boer als Ton Nillessen en Hans van Hal flink hard gaan in de regen. Daar moeten we dus rekening mee gaan houden. Aan het einde van de dag is onze eerste wedstrijd gepland, de regen komt met bakken uit de lucht. Nu moet het toch gaan gebeuren en onze sponsor Crest uit Engeland is met collega’s en vrienden gekomen om ons aan te moedigen. De rode lampen gaan uit en Harold heeft een goede start en gaat als 6e de eerste bocht door. Marcel komt goed mee maar Johnny raakt verstrikt met de middengroep. Ton Nillesen schuift voor Harold de bochten door en door een manoeuvre wordt een gat gemaakt waar Harold induikt en rijdt meteen op de 2e plek? Bart Drost is echter nog voor en ver weg zien we nog een rijder. Een achterblijver ? Nee, dat is Jan de Boer die als een speer de groep had verlaten en de leiding had. Dus Harold nog op 3, maar na het passeren van Bart groeide het verlangen om nog harder te gaan in de regen en mogelijk te gaan winnen. Jan zat wel 3 seconden op voorsprong maar Harold liep op het einde eenvoudig is. Net toen Jan dacht de wedstrijd te hebben gewonnen kwam Harold voor de laatste chicane voorbij en won de wedstrijd. Voor het eerst sinds zijn deelname aan de 3D-Cup met de snelste rondetijd in de regen van 1.29 Marcel was goed in het spoor gebleven en eindigde op een 5e plek. Johnny kwam echter niet los en heeft rekening gehouden met zijn nieuwe Panigale die net helemaal klaar is gemaakt. Hij pakt nog net 2 punten mee op de 14e positie.
Harold kan zijn geluk niet op en neemt de beker graag in ontvangst; winner en dat voor de eerste keer. Vele felicitaties volgen en natuurlijk is het gesprek van de dag dat de 1198 het gewonnen heeft van de Panigales… Natuurlijk wordt er heerlijk feest gevierd in de RTK tent. De volgende dag is de tweede race. Twee training sessies gaan eraan vooraf, Johnny pakt ze beide mee om goed in het ritme te komen, terwijl Marcel en Harold besluiten 1 sessie mee te pakken. Johnny en Marcel blijven elkaar in het spoor en Harold moet lossen. Nog even de achterband bestuderen en wordt besloten deze toch even te wisselen bij Johnny en Harold. Full slicks en jawel, het begint weer net te miezeren als we de startposities gaan innemen voor de 2e wedstrijd.
Gelijk al in de eerste ronde twijfelt Erick Plucker of de wedstrijd zijn doorgang vind omdat het steeds harder gaat regenen. Echter het reglement zegt minimaal 1/3 van de wedstrijd verreden moet zijn om te stoppen of het moet direct gevaar opleveren. Daar is op dat moment nog geen sprake van en Marcel en Harold zetten aan om Johnny en Chris van Thiel bij te blijven. Het spektakel vanaf dat moment is mogelijk het mooiste in onze race carrière, omdat we als 3 broers onlosmakelijk verbonden blijven aan de kop en alleen Chris kan bijblijven en die ziet alleen maar oranje om zich heen. We komen van alle kanten, want dan rijdt Johnny weer op kop, dan Marcel en dan schiet Harold er weer tussen door. We rijden los van de rest en die blijft op meer dan een halve minuut afstand. Even geen rekening houden met de nieuwe Panigales en hopelijk verzadigd de baan niet door de regen.
Een constante afwisseling is het gevolg en telkens bij het doorkomen van start/finish is het een verassing wie op welke positie zit. Als dat al zo snel is waar te nemen en rijden alle vier rondetijden van 1.16 Uiteindelijk ligt Harold bij het ingaan van de laatste ronde aan kop, Marcel zit er achter en dan komt Chris de streep over, gevolgd door Johnny. Marcel remt Harold uit op het rechte stuk en gaat er dan als een speer vandoor. Enorm teleurstellend om hem dan een paar bochten daarna onderuit te zien gaan. De combinatie snelheid en wendbaarheid onder deze condities is moeilijk in te schatten en het voorwiel schiet weg. Een lange schuiver volgt en gelukkig komt Marcel er beter van af als de nieuwe Panigale. Even verderop wordt gezwaaid met de rode vlag omdat er nog iemand onderuit is gegaan en de situatie is nu te gevaarlijk. De stand wordt bepaald aan de hand van de doorkomst bij het ingaan van deze laatste ronde. Dat betekent dat Harold opnieuw zegeviert als winnaar van de race, Marcel was en is daarmee 2e en hoe fraai zou het geweest zijn alle drie op het podium te staan. Chris behaalt de 3er plaats en Johnny valt er net buiten op plek 4.
Marcel komt niet terug en we worden gewaarschuwd dat hij voor onderzoek naar het ziekenhuis moet i.v.m. een pijnlijke rug. De prijs wordt door Johnny in ontvangst genomen namens Marcel en natuurlijk is er even wat minder euforie bij deze bokaaluitreiking. Wille rijdt met de ambulance en Marcel mee naar het ziekenhuis in Nottingham en houd ons op de hoogte. Nadat hij door de scan is geweest en we te horen krijgen dat hij o.k. is, gaat Arnold hem ophalen. Het duurt een tijd om het hospitaal te vinden maar uiteindelijk kunnen we uren later vertrekken. Fijn dat het goed gaat met Marcel, jammer dat een ziekenhuis bezoek zolang moet duren maar machtig mooi om twee winnaarsbekers mee naar huis te nemen. We willen Wille en Arnold van Huet speciaal danken voor het opvangen van Marcel en het begeleiden, omdat dit altijd lastig is in het buitenland. Verder natuurlijk ook bedankt voor de support samen met de anderen. Bijzonder is ook te vermelden dat er na afloop een hele enthousiaste Engelsman op Johnny afliep en hem met twee handen bedankte voor de fantastische en enerverende race. Dat had hij nog niet eerder gezien. Eenzelfde beleving als wij zelf dus, maar prachtig dat ze daar zo meeleven met onze schitterende motorsport. Groeten, Johnny, Marcel, Harold Racing Team Kock www.racingteamkock.nl
