Hallo familie, Hier een verslag van mijn Vierdaags Wandelfestijn in NIJMEGEN. Na een lange voorbereiding en training was het eindelijk zover. Op zondag 14 juli ben ik mijn startbewijs gaan ophalen, dit heb ik samen met mijn verzorgster Marleen “ Marleen heeft de gehele vierdaagse week mijn goed verzorgd “ opgehaald. Maandag heb ik nog een rustige training gedaan en daarna gerust. Dinsdag stonden wij om 05.00 uur op, voeten verzorgen, aankleden, tas inpakken, bammetje eten, kopje koffie en dan om kwart over 6 met de trein naar Nijmegen. En dit natuurlijk alle 4 de dagen om fris en fruitig om 07.30 uur op de Wedren van start te kunnen gaan. Deze mooie warme dag bracht ons door Lent, Resse dit is de Betuwe , Bemmel, Elst, Oosterhout, en weer terug naar Lent, de Waalbrug over naar de Wedren. S-‘morgens in Lent aangekomen stonden Annie en Ad op mij te wachten en moedigde ze mij aan, tot vanavond en hou vol . In Resse werden we overdonderd met fruit, water, snoep, en veel muziek en mensen massa. Maar in Elst stonden duizenden mensen op ons te wachten, met veel muziek en gezang. We kwamen door Oosterhout en over de dijk richting Nijmegen maar op de dijk stond geen wind en was het echt warm, bij Lent stonden Annie en Wilhelmina ”tweeling zusjes”’ op me te wachten met een fles koud drinken. Hééérlijk Om half drie middags ben ik gefinisht en heb ik me afgemeld, voor de volgende dag kreeg ik weer een startbewijs mee. Onderweg heb ik Gerard leren kennen, deze man kwam uit Oss en geboren in Nijmegen, we zijn samen de vierdagen doorgetrokken met pijn en leed.
Bij thuis komst heb ik mijn voeten in een bak met koud water gezet dat was een heerlijk gevoel. Daarna gedoucht, uurtje gerust wat gegeten en vroeg naar bed, deze handeling heb ik de gehele week uitgevoerd. Woensdag is de dag van Hatert, Overrasselt, Wijchen, Woezik, Beuningen, Weurt, en het Waterkwartier van Nijmegen, lengte van deze route is 32.8 km. Naar Hatert, Overrasselt en Wijchen is het een lange weg naar Beuningen, maar daar aangekomen stonden alweer tienduizend mensen ons op te wachten en te klappen. Ze zongen ons toe en besprenkelden je met water. In Woezik kregen we bouillon dat bracht ons kracht en zo konden we weer door naar Beuningen. Hier stonden Marleen en Wilhelmien in de drukte met lekker koud drinken. Wat verder op zat mijn moeder die had bemoedigende woorden zoals: goed zo jongen en vol houden. Mijn andere zus Hennie en Ger heb ik niet gezien in alle drukte. Na Beuningen door Weurt en uiteindelijk het gezellige Waterkwartier, ook hier zag het zwart van de mensen, de straten versierd, de geluidsboxen bij de buren waren nog groter en harder. Diverse zangers en zangeressen waren hier uitgenodigd, een echt volksfeest, midden op de weg stonde ze te BBQ en er was natuurlijk veel bier. Na deze wijk te zijn uitgelopen gingen we richting de Waal en zo weer naar het eindpunt de Wedren. In de avond hebben we mijn blaar verzorgd zodat ik de volgende morgen weer kon vertrekken.
Donderdag de dag van Mook, Groesbeek, Seven Hils, Berg en Dal, Nijmegen Oost, lengte parcours 30 km. In Mook aangekomen hebben we eerst koffie gedronken want we moesten de bergen bij Nijmegen over, achter af gezien viel het wel mee, maar de mensen massa hielden ons dan ook wel op de been.
Wij kregen bananen, gekoeld water, Liga, en nog veel meer aangeboden om ons over de Zevenheuvelenweg te kunnen laten wandelen. In Nijmegen Oost wist ik niet wat me te wachten stond, rijen dikke mensen massa, veel geluid, bier, warm weer en lekker veel water werd er gegooid en gespoten. Uiteindelijk kwamen we op de Wedren terecht en heb ik mijn eerste pilsje van de week gedronken. Vond zelf dat ik dat nu wel verdient had….. Deze dag was echt afzien mede door het warme weer en er was geen familie te zien om ons moreel te steunen. In de avond hebben we na de blaar gekeken en zagen we dat deze beklemd zat, deed ook behoorlijk pijn. Marleen wilde de pleister eraf trekken maar die zat helemaal aan de blaar vast. Toen de voet in een bak met lauw water om de pleister er af te halen zonder pijn. Marleen heeft een kennis gebeld en wij kregen een goede raad, deze opgevolgd. Vrijdag Laatste dag, 30 kilometer. Deze dag ging door de dorpen Hatert, Heumen, Malden en dan over de Via Gladiola. Toen we de Wezenhof uit kwamen gewandeld stonden daar in alle vroegte Marleen, Marja, Anouk en Pim ons weer aantemoedigen. Dit had ik echt wel nodig want lopen ging niet al te best met die grote blaar op mijn kleine pijnlijke teen. Na een lange warme tocht van Overasselt naar Heumen (echt een saaie weg) kwamen we om 12.30 uur aan in Malden. Hier hebben we uitgerust tot 13.00 uur daarna de Via Gladiola op. Vanaf hier was het nog maar 8 zware kilometers en 27 graden. Langs deze route stonden Hennie en Ger mij naar de finish te schreeuwen. Bij Malden kregen wij van de zusjes van Gerard ieder een krans, een gladiool, een zak snoep en vooral veel toezegging om vol te houden. Dit was ook nodig want het was nog meer AFZIEN. Over de Via Gladiola naar de Wedren is een gebeurtenis die je nooit meer vergeet, wat een happening en wat een mensen massa. Bij het Radboud ziekenhuis hadden ze de zieken uit de zalen gehaald om ons te kunnen toe wuiven en wij natuurlijk naar hen. Wat waren de mensen enthousiast langs de route. Heel veel kippenvel momenten heb ik gehad. Op de tribune van de Bernardstraat zaten Wim, Marian, Marleen, Marja, Anouk en Pim te zwaaien en te joelen met een groot Spandoek “ 125,9 km in de benen al kwam het uit je tenen”. Toen ik ze zag zitten kwam er op dat moment echt wel wat emotie bij mij los. Hier kregen we de wel verdiende en beroemde Gladiolen en een heerlijk blikje koud bier van Pim aangeboden. Hierna moesten wij nog 50 meter lopen om ons eerst Vierdaagse Kruisje op te halen. Uit eindelijk kwam ik na wat gestrompel en een super warme treinreis thuis, met mijn felbegeerde Vierdaagse kruisje. Gelukkig kon de wandelschoen en sok uit, maar dat zag er niet goed uit. Na een nachtrust van een kleine 14 uur viel het met de spierpijn wel mee maar de teen deed behoorlijk pijn, ik denk dat dit een ontsteking is daarom maandag maar na de dokter. Al met al heb ik de Vierdaagse goed doorstaan.
De vierdaagse is een virus, maar ik denk dat ik er niet mee ben besmet. Er werd gezegd wat doe je volgend jaar, de meeste sport lieden zeggen, dat zie ik wel in het voorjaar. En zo denk ik er ook over. IK ZIE WEL….. Ik dank vooral mijn verzorgster Marleen, en de supporters langs de weg. Groetjes Hans
