1 Genieten na een Klaas Wiersma maakte een oversteek. Nee, niet op de Noordzee of de Atlantic. Het ging van Ameland naar Terschelling. Met de Cornish ...
Klaas Wiersma maakte een oversteek. Nee, niet op de Noordzee of de Atlantic. Het ging van Ameland naar Terschelling. Met de Cornish Crabber Urmiena. Geen sinecure met een dikke noordwester. De beloning: rust op het Wad onder Terschelling.
10
tekst: Klaas Wiersma
n oversteek
11
12
foto: Klaas Wiersma
tekst: Klaas Wiersma kaart
De boegspriet duikt een golf in. Door de stevige noordwesten wind staan er steile golven in het Molengat onder Ameland. We moeten hier even doorheen. Op het Borndiep wordt het vaarwater breder en zal het rustiger zijn. Als we wat meer ruimte onder ons hebben hijsen we de 'working sails', grootzeil fok en kluiver, van onze Cornish Crabber. Aan de wind met het bakstag goed doorgezet en met het midzwaard maximaal naar beneden zoeken we de juiste compromis tussen hoogte en snelheid.
Extra lift Maar de vloed zet ons zijwaarts terug het Danziggat in. Verschillende boeien glijden voor onze neus langs. Heeft dit wel zin, tegen de stroom in kruisen? Haast hebben we niet, we willen gewoon lekker zeilen. Maar dit geeft toch wel een raar gevoel. Ik kijk over m'n schouder en zodra het kan gaan we overstag. Met de stroom op de kop hebben we meer controle over de situatie. Stroom en wind staan zo ten opzichte van elkaar dat we de stroom met de lijkant van het zwaard kunnen aansnijden. Dat geeft extra 'lift'. We worden als het ware naar de wind toe geduwd. Hard gaat het niet tegen de stroom in, maar we houden tenminste koers. De golven worden hoger, maar de Crabber neemt ze zonder problemen. Met de zeilen goed gebalanceerd is sturen bijna niet nodig. 13
foto: Klaas Wiersma
14
tekst: Klaas Wiersma kaart
Beter weer Twee dagen lagen we verwaaid op Ameland. Totdat het KNMI een afnemende wind voorspelde. 's Avonds bij de olielamp buigen we ons over de kaarten: we willen aan het eind van de dag droogvallen onder Terschelling ter hoogte van het dorpje Oosterend. Eerst checken we met getijdetafels en stroomatlas hoe we later vanaf deze plek weer verder zouden kunnen. Pas rond drie uur de dag erop is er weer voldoende water om te varen. Dat vinden we prima. Bovendien wil zus met man en drie kinderen proberen om over het wad naar onze drooggevallen boot toe te lopen.
Terugrekenen Dan rekenen we terug om de tocht te plannen. We willen twee à drie uur na hoogwater aankomen op de droogvalplek. Eerder arriveren is riskant. We weten niet of er geulen of banken zijn op dat stuk wad. Stel je loopt rond hoogwater per ongeluk vast. Dan kan het gebeuren dat je de volgende vloed niet loskomt. Omdat we 's nachts weer gaan drijven, willen we ook niet in te diep water komen te liggen. Drooggevallen slaapt toch het lekkerst. Bij het wantij van Terschelling willen we een uur na HW vertrekken. Vanaf daar is het nog een uur varen, denken we. En zijn er verder nog restricties? Jazeker. De beschutte route van Borndiep naar het Boschgat tussen de banken door is verboden gebied! Rust voor de zeehonden. Behalve van 3 uur voor HW en 2 uur na. 15
16
foto: Klaas Wiersma
tekst: Klaas Klaas Wiersma Wiersma foto’s en tekst: kaart
Alles stroom mee? Stel, we willen overal stroom mee hebben, dan zou de dag er zo uitzien: vanaf Nes op de laatste uren van de eb richting het zeegat varen. Daar 3 uur wachten vanwege de zeehonden. Met het opkomend water tot aan het wantij onder Terschelling (twee uur varen), 5 uur wachten tot 1 uur na HW. En dan naar ons einddoel. Zonder motor was dit de enige optie geweest. Wij kiezen ervoor om het eerste stuk tegenstroom zo veel mogelijk zeilend te incasseren en vertrekken vlak voor laagwater. En dat is een goede keuze, want we hebben een fantastische zeildag!
Borndiep opnieuw We varen nu al een tijd aan de oostkant van het Borndiep langs de Vrijheidsplaat voor de kust van Ameland. Het is hier 15 meter diep en de golven worden steeds hoger. Tijd om overstag te gaan en over te steken naar de westkant van het zeegat. We draaien en de stroom staat nu weer dwars op het schip. Op de GPS verdubbelt de snelheid! Maar in vliegende vaart verliezen we al onze gewonnen hoogte. Na twintig minuten zijn we terug aan het begin van de geul. We verleggen onze koers opnieuw naar noord. Er staat hier veel minder stroom en het water is vlak. Aan loef ligt een zeehond op de zandbank. Het dier is niet onder de indruk van onze verschijning en laat z'n kop weer zakken. De zon kleurt het ondiepe water goudkleurig. 17
Pittige vlaagjes schieten glinsterend over het water. Een opwaaiende breker rolt uit het niets wel honderd meter langs een onzichtbare richel. De boot loopt heerlijk. Over de grond maken niet meer dan drie knopen voortgang. Geen probleem! We genieten.
Topspeed Na een ankerstop met koffie mogen we tussen de banken door. De geul is smal, maar met de stroom in de rug is dit geen probleem. Zelfs met klapperende zeilen is de snelheid nog redelijk. We raken een paar keer de grond, trekken het zwaard een stukje op en maken een aantal klapjes. Dan komen we via het Boschgat in de Blauwe Balg. Hier is de vloedstroom nu maximaal in kracht. De GPS geeft 7.9 knopen aan. We worden helemaal enthousiast. "Snel, maak een foto, ja, daar gaat-ie weer!" We kruisen westwaarts richting het wantij. Daar ligt al een jacht te wachten, Duitse zeilers die voor ons uit Ameland zijn vertrokken. We ankeren aan de andere kant van de geul. De stroom blijkt sterker dan de wind en het waait vol naar binnen, alsof we verkeerd aan een steiger liggen. Met het anker over de spiegel en het roer in het midden vastgebonden hebben we er geen last meer van. Op de petroleumbrander maken we een pan soep. Na de warme lunch doe ik onderuit gezakt heel even m'n ogen dicht. Wat een goed bestaan. Na een uur komen de eerste schepen van de andere kant. Eerst een schouw en een lemsteraak en dan ook kieljachten en charterschepen. Allemaal varen ze tussen ons en onze Duitse collega's door. Een vrolijke bedoeling midden op het wad. Iedereen heeft het er plezier in. Volgens plan varen we naar onze perfect gekozen droogvalplaats. 's Avonds valt de wind weg en in de stilte genieten we nog na tot het helemaal donker is...
