Feestelijk treffen na 20 jr VW azc Burgum

Friesestraatweg 191-3 9743 AC Groningen T 050 - 57 57 290 [email protected] www.vwnn.nl F 050 - 57 57 299

Nieuwsbrief Stichting Vluchtelingenwerk Noord-Nederland

Met deze keer: p3

Feestelijk treffen na 20 jr VW azc Burgum

Grenzeloos Actief

p3/4 Uitwisseling Noorwegen 5/6 p7

Portret: Biruk Tesfaye

p9

Daviya en Kinderpostzegels

p10 Vrijwilligersraad p11/ Jubileum: De Evenaar 12

Vrijdag 17 januari zijn de kantoren van VluchtelingenWerk azc Burgum goed gevuld met zo’n veertig gasten. De groep staat er met huidige en oudleden bij stil dat men al 20 jaar actief is voor de bewoners van het AZC. Wat is er in die tijd veel lief en leed ervaren, succesjes waren er maar ook diepe teleurstelling over onrecht. En toch zijn er altijd weer vrijwilligers die de schouders eronder zetten. Sommigen al meer dan

30 jaar voor deze doelgroep! De lokale bakker sponsort het gebak, een oud-cliënt zorgt voor heerlijke Libanese hapjes, er zijn bloemen, felicitaties van het COA en vooral veel, heel veel verhalen. Opvallend is dat die vaak ook gaan over het hier en nu, zowel bij jong (stagiairs) als oudgedienden. Allemaal mensen die volop in de maatschappij staan met oog voor wat er in de wereld leeft. Mensen die met plezier zien hoe het team anno 2014 zeer divers is, qua leeftijd en man/

vrouwverdeling maar ook qua herkomst. Naast Friezen, Groningers en randstedelingen nu ook collega’s uit Marokko, Iran en Egypte. Het is goed om er met elkaar bij stil te staan dat dit niet vanzelfsprekend is en dat we allemaal zeer gemotiveerd zijn om voor onze doelgroep te blijven opkomen. We kunnen terugzien op een prachtige middag!

Anneke Zijlstra Werkbegeleider

1.

januari - februari 2014, jaargang 7, Stichting VluchtelingenWerk Noord-Nederland


samenspel

Vrijheidsbeperking Buiten Locatie Ter Apel: grenzeloos actief! Zoals jullie weten is VluchtelingenWerk sinds 2004 actief in een bijzondere locatie, Vrijheidsbeperkende Locatie.

Het leven is bijna ondenkbaar zonder muziek. Voor ontspanning, bij een etentje, om op te dansen of gewoon om van te genieten. Het project ‘Samenspel’ van VluchtelingenWerk zet muziek in om de situatie van asielzoekerskinderen te verbeteren. Het project telt twee onderdelen: een interactief lesprogramma en een afsluitend concert. Professionele muziekdocenten ondersteunen leerkrachten van AZCscholen om de lessen zelf te kunnen geven. Doelgroep zijn asielzoekerskinderen van groep 3 tot 8. Het project helpt deze kinderen op een leuke manier hun zelfvertrouwen en woordenschat op te bouwen door te zingen, te dansen en te bewegen op muziek.

Samenspel gaat van start op de AZC-scholen in Emmen, Zweeloo, Musselkanaal en Bellingwolde. Het gaat om één lesuur per week, gedurende tien weken. Door jaarlijks een activiteit te doen met een naburige basisschool, wordt ook een begin gemaakt met de lokale integratie van de kinderen. Tegelijkertijd wordt aan draagvlak en begrip in de Nederlandse samenleving gewerkt. Voor het najaar 2014 en voorjaar 2015 zoeken we nog een ensemble of orkest dat de afsluitende voorstelling kan en wil geven. Tips zijn welkom!

Veronika Flegar, projectleider 050-5757290 / [email protected]

Wat houdt deze beperking in? Vrijheidsbeperking houdt enkel in, een keer per dag stempelen, onder toezicht blijven en men mag de grenzen van gemeente Vlagtwedde niet overschrijden. Wat de laatste betreft, wordt daar geen toezicht op gehouden. Immers, het is onmogelijk om dat te doen. Voor de rest is VBL net als alle andere locaties een open locatie; de poort staat open en je mag gaan en staan waar je wilt. In dit stuk besteed ik in een notendop aandacht aan twee onderwerpen: hoe werken wij in VBL en hoe mooi het Twoord van terugkeer is. Wat doet VluchtelingenWerk in VBL? Wij nodigen de cliënt binnen een week na aankomst formeel uit voor een intakegesprek. Hiernaast plannen we nog twee afspraken. De gesprekken met de cliënt worden uitgesmeerd over twee maanden. Dat is voldoende om een plan van aanpak uit te stippelen. Zowel de cliënt als de contactpersoon weten vooraf wanneer, met wie en hoe laat zij een afspraak hebben. (Vervolg op pagina 3) 2.



VluchtelingenWerk VBL Ter Apel: grenzeloos actief! (Vervolg van pagina 2) Per cliënt geeft de contactpersoon begeleiding op maat: ligt rechtsbescherming alsnog in de rede of gaan we de cliënt begeleiden richting waardig en duurzame terugkeer. Het begeleiden van asielzoekers heeft dus meerdere dimensies. Wij hebben altijd te maken met cliënten die Nederland gaan verlaten. Soms is terugkeer zelfstandig, soms omdat het niet anders kan. Cliënten zijn er bij gebaat om in een vroeg stadium voorlichting te krijgen over verschillende onderwerpen, zo ook over terugkeer. Daarom kan je nooit vroeg genoeg beginnen met het verstrekken van informatie over terugkeermogelijkheden en het bieden van kansen op duurzame herintegratie in het land van herkomst. Begeleiding die door VluchtelingenWerk wordt aangeboden beperkt zich niet tot onze landsgrenzen. Begeleiden buiten de landsgrenzen is ook mogelijk. Wij zijn daar weliswaar niet lijfelijk aanwezig, maar er zijn organisaties zoals Maatwerk bij

Terugkeer (MbT)die een geweldig netwerk hebben en onze cliënten in contact kunnen brengen met de juiste organisaties. Wij moeten over grenzen kijken In 2013 hebben wij in VBL samen met Mbt diverse informatiebijeenkomsten georganiseerd over Angola, Sierra Leone en Guinee, waar vertegenwoordigers van de partnerorganisatie aanwezig waren. Daarnaast hebben we de Stichting WereldWijd uitgenodigd, die ons deelgenoot maakte van hun activiteiten in Eckelrade en hoe zij ervoor zorgen dat terugkeerders trots en waardig terugkeren naar het land van herkomst. Er gaat een wereld voor je open! Vrijwilligers van VWN VBL Ter Apel ontvangen bij tijd en wijle een email of een postkaart van de terugkeerders. Zij zijn dankbaar voor de begeleiding en het ontsluiten van de informatievoorziening. Een van de zaken waarvan ik brok in de keel krijg is van een Afghaanse vriend en vriendin.

Hij was in VBL en zij in AZC Drachten. Na herhaaldelijk mislukte asielaanvragen kwam hij terneergeslagen bij ons. De contactpersoon vroeg hem wat wij voor hem dan kunnen doen in het land herkomst. Hij zei: ‘kan je een laptop en een naaimachine regelen? Met zijn vriendin wilde hij een naaiatelier starten. De laptop was nodig om via internet stof te kopen in Pakistan en klanten binnenhalen en de naaimachine om kleding te maken. Met een telefoontje met de Stichting WereldWijd hebben we de spullen geregeld. Na een paar maanden belden zij met ons dankbaar voor de begeleiding en wat wij voor hen hebben geregeld. Zij zijn getrouwd en hun atelier loopt als een trein. Is het niet prachtig om te zien hoe mensen weer opbloeien met een simpel telefoontje? Hartelijke groeten van VWN VBL Ter Apel, grenzeloos actief!

Mehran Pourmiri, Werkbegeleider VBL

Uitwisseling Noorwegen Het jaar 2014 is voor 6 PolRad medewerkers prachtig begonnen. Van 13 t/m 16 januari zijn we op bezoek geweest bij verschillende organisaties in Noorwegen. Dit bezoek stond volledig in teken van het Euro-

pese project ‘PolRad, The Power of Local Role Models’. Doel van het project, wat gefinancierd wordt door de EU, is het opzetten van een methodiek voor het werven, trainen

en inzetten van rolmodellen ter preventie van polarisatie en radicalisering. De ontwikkelde methodieken komen terug in een handboek wat geschikt is voor Europees gebruik. (Vervolg op pagina 4) 3.



uitwisseling noorwegen (Vervolg van pagina 3)

Binnen het project voert VWNN activiteiten uit, namelijk Meet2Know en Mensenbieb. Bij deze activiteiten wordt intensief gewerkt met rolmodellen. Rolmodellen bij VWNN zijn vluchtelingen die hun verhaal willen vertellen voor de klas of die via Mensenbieb in gesprek gaan met ‘Nederlanders’. Om dit goed te kunnen doen volgen de vrijwilligers een training. Daarnaast loopt een onderzoek om te kijken of deze activiteiten ook het gewenste effect hebben. Na een bijzonder koude aankomst in het witte Oslo stond de eerste afspraak al op het programma. In de binnenstad van Oslo vond een ontmoeting plaats bij het Anti Racistisch Senter. Deze organisatie kan vergeleken worden met een combinatie van jongerenwerk zoals we dit in Nederland kennen en Anti-DiscriminatieMeldpunt. Het Senter ziet als belangrijke taak groeperingen rondom radicalisering in beeld te brengen. Daarnaast bieden zij een veilige thuishaven voor jongeren die daar behoefte aan hebben en organiseren

ze projecten. Een interessant project wat het Senter heeft is ‘teatime’. Deze laagdrempelige activiteit brengt bewoners van Oslo met elkaar in contact. Het Senter is verantwoordelijk voor het maken van een ‘match’, vervolgens gaan de deelnemers (buurtbewoners) bij elkaar op bezoek. Uit de gesprekken bij het Senter kon de voorzichtige conclusie getrokken worden dat er in Oslo en de rest van Noorwegen wel extreem-rechtse groeperingen zijn, maar gelukkig worden ze bijzonder slecht georganiseerd. Ludiek voorbeeld hierbij was een rechtse groepering die met veel bombarie een demonstratie aankondigde, waarbij uiteindelijk meer pérs (rond de 25) aanwezig waren. In tegenstelling tot veel ge-

meentelijke gesprekspartners werd er bij het Senter wel gezegd dat er een duidelijke trend qua polarisatie van rechts-extremisme en moslimextremisme aanwezig is. Dag twee bestond uit een druk programma met een bezoek aan het gemeentehuis van Oslo in de morgen en een bezoek aan een AZC in de middag en avond. De uitwisseling met de gemeente Oslo stond naast onze PolRad activiteiten in het kader van project Salto. De Saltoaanpak bestaat uit een intensieve samenwerking tussen de gemeente en de politie waarbij ‘op straatniveau’ criminaliteit en polarisatie wordt aangepakt bij jongeren. Bij de Salto aanpak worden in de wijken coördinatoren aangesteld die nauw samenwerken met medewerkers van de politie. (Vervolg op pagina 5)

Met gemeente Oslo in de townhall (is ook de plek waar de nobelprijzen worden uitgereikt)

4.



uitwisseling noorwegen (Vervolg van pagina 4)

Een gastles op de school

Er is veel uitwisseling onderling. De focus ligt op het begeleiden van jongeren die bekend zijn bij de politie vanwege criminele activiteiten, maar ook jongeren die opgroeien in een kwetsbare omgeving. Bij deze samenwerking hebben organisaties als het Anti Racistisch Senter een adviserende rol. Na een lange autoreis door een spekglad maar prachtig wit sneeuwlandschap volgde een bezoek aan het AZC in het dorpje Lena. Het was een bijzondere ontmoeting met begeleiders, inwoners én een rondleiding in de woningen van de asielzoekers. Een aantal zaken zijn opvallend te noemen in vergelijking met Nederland. Zo waren de woningen voor de asielzoekers verdeeld over het dorp en niet zoals wij dit kennen; gecentreerd op één terrein. De asielprocedure is op een aantal vlakken vergelijkbaar met de procedure zoals wij

deze kennen. Toch zijn er ook een aantal verschillen te benoemen. Zo moeten asielzoekers gelijk bij aankomst in het AZC starten met Noorse les en informatie over de Noorse samenleving. Daarnaast hebben gemeenten in Noorwegen geen taakstelling voor het opnemen van vluchtelingen zoals wij dit hebben. Zij bepalen zelf hoeveel vluchtelingen ze willen opnemen en mogen hierbij zelfs kiezen uit een lijst met basisgegevens van de vluchteling, zoals naam, leeftijd en nationaliteit. Dit heeft tot gevolg dat asielzoekers soms erg lang moeten wachten op een plek in de gemeente. Wanneer asielzoekers zelf een woning vinden mogen ze verhuizen, echter, ze kunnen dan geen aanspraak maken op het gratis traject zoals verderop omschreven.

Op dag drie mochten we ‘s ochtends de school in Gjovik verblijden met een bezoek. Jasper en Mireille hebben een gastles gegeven aan een groep Noorse leerlingen van 17 jaar. Het was een bijzondere ervaring om met deze groep te werken. De leerlingen waren terughoudend en verlegen. We zijn, als nuchtere noordelingen, duidelijk meer gewend aan ‘de directe Nederlander’. Tijdens de les hebben we een cultuurspel gespeeld. De klas werd verdeeld in drie groepen met elk hun eigen bijzondere fictieve cultuur. De culturen botsten onderling. In drie rondes mocht steeds één groepslid reizen naar een andere cultuur om te ontdekken wat nu de specifieke gebruiken zijn. Het spel resulteerde in een bewustwording dat er soms een aanpassing bij jezelf nodig is om de ander te kunnen begrijpen. ‘s Middags waren we te gast bij de gemeente Nordre-Land. De plattelandsgemeente, met als hoofdplaats Dokka, heeft ongeveer 6000 inwoners. Elk jaar neemt deze gemeente twintig vluchtelingen op en biedt ze een traject aan van twee jaar. In Noorwegen liggen veel verantwoordelijkheden bij de gemeente. Zo organiseert de gemeente zelf de taal- en inburgeringslessen en zorgt ze ook voor trajecten richting werk. (Vervolg op pagina 6) 5.



Uitwisseling Noorwegen Tijdens het traject van twee jaar krijgt de vluchteling een salaris; hij wordt als het ware betaald om naar de lessen te komen en een baan te vinden. Een vluchteling heeft zich hierbij te houden aan dezelfde plichten als ‘reguliere werknemers’, zoals afspraken nakomen, ziek melden, op tijd komen, een x-aantal vakantiedagen, etc. Een bezoek aan de inburgeringslessen, een dialoog met de vluchtelingen en diverse presentaties later kon het PolRad gezelschap door het nog altijd sneeuwende platteland van Noorwegen zich een weg naar het hotel banen. Bij de ge-

(Vervolg van pagina 5)

meente Nordre-Land hebben wij als VWNN gepresenteerd hoe wij georganiseerd zijn en wat wij allemaal doen in NoordNederland. De focus lag op het project PolRad, maar men was ook geïnteresseerd in de inburgering en Maatschappelijke Begeleiding. De werknemers van Nordre-Land waren onder de indruk hoe wij met de weinige middelen die we hebben toch zoveel bereiken. Een compliment voor al onze vrijwilligers! Inmiddels aangekomen op de laatste dag van deze leerzame uitwisseling werd er een bezoek gebracht aan een lokaal verzorgingstehuis, waar

een aantal vluchtelingen aan een leer-werk traject deelnamen. Alles bij elkaar is er een mooie blik achter de schermen gecreëerd. Hierbij hebben de PolRad medewerkers, de gemeente Oslo, de gemeente Nordre-Land, de school en natuurlijk het Anti Racistisch Senter hun best gedaan om de vele verschillende ideeën en werkwijzen uit te leggen. Het was mooi om de verhalen van verschillende kanten te horen én de uitvoering zien. Een licht onderkoelde groet van het gehele PolRad team!

Trieneke Hijma, Projectleider

gezinshereniging in emmen Stukje bij beetje kreeg ik meer te horen over zijn achtergrond. Hij had al drie jaar zijn vrouw en vijf zonen niet meer gezien. Vele pogingen om zijn gezin naar Nederland te krijgen liepen op niets uit. Afwijzing na afwijzing. Maar de aanhouder wint, want op 19 december 2013 was eindelijk de grote dag aangebroken. Abdi mocht zijn vrouw en zonen en een nichtje op Schiphol ophalen. Ik mocht er bij zijn om wat foto`s te maken. Als taalvrijwilliger werd ik op 13 maart 2012 gekoppeld aan een Somalische man, Abdi Ali Amaan. Dit gebeurde op de di-

alyseafdeling van het Scheperziekenhuis in Emmen. Abdi ligt daar drie ochtenden per week te dialyseren.

Onvoorstelbaar mooi dat ze nu weer bij elkaar zijn.

Dirk Gedink, Taalvrijwilliger 6.



communiqué Communiqué over de mogelijke veranderingen binnen VluchtelingenWerk (VW). Eind januari stuurde ik via de mail alle medewerkers een communiqué over de ontwikkelingen in de landelijke organisatie van VW. Dit riep van verschillende kanten vragen op. Ik wil eerst iedereen van harte bedanken voor de gegeven feedback. Ik zit als directeur natuurlijk boven op (letterlijk) dit proces met steeds de volgende vragen: wat zijn de voordelen/consequenties voor onze doelgroep, voor jullie vrijwilligers, voor het personeel en als laatste voor de organisatie. Je loopt daardoor als het ware (te) ver voor de troepen uit en realiseert je te weinig dat dit bericht voor een aantal van jullie een totaal nieuw signaal is en de nodige verwarring oproept. Mijn excuses hiervoor. Daarnaast was door een digitaal probleem het lettertype gewijzigd, wat ten koste ging van de leesbaarheid. Maar wat leverde het communiqué voor mij op? Een aantal leuke gesprekken met vrijwilligers en ik gebruik hun feedback nu ook om jullie verder te informeren: • VW blijft natuurlijk een vrijwilligersorganisatie • VluchtelingenWerk NoordNederland heeft geen financiële problemen, we zijn een van de gezondste regionale stichtingen

• VluchtelingenWerk NoordNederland heeft voldoende werkzaamheden (asiel, integratie en projecten) en schaalgrootte (drie provincies) en neemt daarom niet deel aan de gesprekken aan de regiotafels. Maar de omgeving van VW is echt voortdurend in beweging en vraagt om snellere acties. Deze acties moeten tot resultaten leiden. Omdat er 13 Regionale Stichtingen lid zijn van de Vereniging VluchtelingenWerk Nederland merkten we als directeuren dat de huidige structuur van communiceren, besluiten en besturen niet efficiënt is en daardoor het Sterk Merk VW niet altijd ten goede komt. Daar hebben we allemaal last van, met name de doelgroep. Het is toch raar dat je in Noord-Nederland kunt inburgeren bij VW terwijl dat in een andere regionale stichting nog niet gerealiseerd is. Terwijl we juist promoten dat je na verhuizing meteen door kan met dezelfde methodiek bij een andere afdeling van VW... Mijn conclusie is dat het heel goed is dat nagedacht wordt over een goede cultuur en structuur voor VW maar dat dit wel zorgvuldig moet gebeuren. En daar werken we nu aan. Met vriendelijke groet,

Portret: Biruk Tesfaye in Bint

Op 12 februari was Biruk te zien op Omrop Fryslân, hij is een uitgenodigde vluchteling die sinds augustus 2012 in Joure woont. In de uitzending zijn o.a. beelden te zien van een promotiefilmpje dat hij over Joure heeft gemaakt. Biruk Tesfaye út Etiopië is it grutse part fan syn libben al op ‘e flecht. Earst fanút syn bertelân nei Kenia, en no wennet er op De Jouwer. As sjoernalist en filmprodusint makke hy yn Afrika krityske reportaazjes, mei as gefolch dat er mei de dea bedrige waard. Sûnt twa jier wennet Biruk foar syn eigen feiligens no yn Fryslân. Bynt gie by him del om te sjen hoe’t it der foar stiet mei syn grutte dream: yn Nederlân sa fluch mooglik slagje as filmmakker. Terug te zien via: http://www.uitzendinggemist.nl/ afleveringen/1397085

Christine Hillemans Directeur VWNN 7.



Afsluiting van 2013 en Onderweg naar Werk in Assen

VluchtelingenWerk locatie Assen heeft vrijdag 13 december 2013 voor al haar vrijwilligers en stagiaires uit Assen en omgeving een eindejaarslunch gehouden. Allen werden in het zonnetje gezet op het kantoor van VluchtelingenWerk in Assen. Er werd lekker gegeten en muziek gedraaid. Op deze manier werden de vele vrijwilligers bedankt voor hun be-

trokkenheid en inzet in 2013. De afdeling van VluchtelingenWerk in Assen werkt met twee beroepskrachten, tachtig vrijwilligers en drie stagiaires. Deze vluchtelingenwerkers zijn onder andere actief als Coördinator, Taalcoach, Maatschappelijk begeleider of Voorlezer. In februari 2014 wordt vanuit Assen gestart met een nieuw project voor Noord-Drenthe: Onderweg naar Werk. In dit project onder leiding van Tatiana Ockeloen worden vluchtelingen voorbereid op een arbeidsmarktgerelateerd traject. Het uiteindelijke doel is dat vluchtelingen duurzaam uit de uitkering komen.

Er komen nieuwe vrijwilligersfuncties, zoals Coach of Rolmodel. Ben je vrijwilliger bij VluchtelingenWerk en lijkt het je leuk om een bijdrage te leveren aan dit project, neem dan contact op met Tatiana: [email protected].

Eli de Valk Stagiair

Fietsen voor het Humanitair Fonds geld te verdienen voor het Humanitair Fonds. Dit geld is broodnodig, onder anderen om vluchtelingen met hun familie te kunnen herenigen.

Na het succesvolle sponsor zwemevenement van 2013 is VWNN momenteel druk bezig met de organisatie van een aantal sponsorfietstochten in de drie noordelijke provincies. Doel is om zoveel mogelijk

vrijwilligers bij elkaar te brengen om met zijn allen van dit evenement een groot succes te maken. Van één ding kunt u dan ook zeker zijn: u zult de komende maanden meer van ons horen.

De fietstochten gaan plaatsvinden op 23 mei 2014. De af te leggen afstanden variëren van 10 km tot 60 km zodat iedereen, van jong tot oud, deel kan nemen. De routes voeren de deelnemers langs de verschillende opvangcentra in de regio.

Trieneke Hijma (projectleider sponsorfietstocht)

Wij hopen natuurlijk zoveel mogelijk deelnemers, sponsors en

Floris te Boekhorst (werkervaringsplek sponsorfietstocht)

Wilt u zich nu al opgeven om onderdeel te zijn van dit evenement? Laat het ons weten via: [email protected]

8.



Daviya en Kinderpostzegels Voor de nieuwe publiekscampagne startte Kinderpostzegels een zoektocht naar verhalen van kinderen die meedoen aan een project dat gesteund wordt door Kinderpostzegels. In Noord-Nederland is dat de VoorleesExpress. Op verzoek werd het gezin van Daviya uit Stadskanaal gevraagd hieraan deel te nemen. Ze vulden formulieren in, er werd een foto gemaakt en enkele maanden later kwam het mooie bericht: het verhaal van Daviya doet mee in de campagne en staat vermeld bij donderdag 23 januari. Zie: www.kinderpostzegels.nl/ elkedag Financiering VoorleesExpress Na afloop van een kalenderjaar is het altijd weer even spannend: gaan de fondsen door met de financiering van een project? Voor de VoorleesExpress kwamen positieve berichten: zowel Oranjefonds als Kinderpostzegels zegden toe ook in 2014 het project financieel te blijven steunen. Daarnaast kwam in Emmen het bericht dat woningcorporatie de

opbrengst van hun kerstloterij doneert aan de VoorleesExpress. Vanuit meerdere locaties komt de vraag of er gestart kan worden met de VoorleesExpress. Om dit te kunnen realiseren lopen er nog 2 subsidieaanvragen, dus met een beetje

doen. In 2013 zijn 50 gezinnen gestart met hun voorleesvrijwilliger. Deze trajecten zijn in afronding en dan zullen ongeveer 30 nieuwe gezinnen gaan starten. Dank aan alle vrijwilligers die afgelopen jaar wekelijks hun gezin bezocht hebben!

geluk kunnen er in september nog meer gezinnen mee gaan

Alinda Bennink Projectleider VoorleesExpress 9.



vrijwilligersraad Graag wil ik met u terugblikken en mogelijk zijn de ervaringen van 2013 de input voor 2014. De samenstelling van de VR wisselt nog wel eens. Leo Kapelle heeft zijn werkzaamheden bij VWNN beëindigd en om gezondheidsredenen is Jan Boot teruggetreden. Beide collega’s waren zeer betrokken bij het werk van VWNN. We zijn hen veel dank verschuldigd. Als intermediair tussen VR en directie heeft Marianne Tiel de taak overgenomen van Reinilde Bruil. Ruinilde; hartelijk dank voor jouw ondersteuning de afgelopen jaren. De belangrijkste taak van de VR is het signaleren, monitoren, volgen en adviseren op stichtingsniveau. Een goede communicatie met vrijwilligers is daartoe onontbeerlijk. De VR wordt in toenemende mate op de agenda geplaatst van de team overleggen. Op uitnodiging bezoekt de VR locaties. In een aparte map Vrijwilligersraad op het BOSSnetwerk kunnen de vrijwilligers de activiteiten van de VR volgen. Voorts is de nieuwsbrief een middel om de vrijwilligers te bereiken. De VR heeft meegewerkt aan de in oktober gehouden medewerkersdag. De locatie leende zich uitstekend om in contact te komen met de vrijwilligers. Het resulteerde in veel suggesties. Kort samengevat; er is behoefte aan een goede communica-

tie met en herkenbaarheid van de VR. De suggestie om ideeënbussen te plaatsen op locatie heeft de VR niet overgenomen. Vooralsnog geeft de VR de voorkeur aan het gebruik van de email. Kennis en begeleiding van vrijwilligers blijft aandacht vragen. Op sommige locaties zijn voorzieningen en materieel onvoldoende om het werk goed te kunnen doen. Vrijwilligers ervaren een verzwaring van hun taak mede door een onvoldoende bezetting. De werving op de medewerkersdag heeft 5 nieuwe belangstellenden opgeleverd. Deze zijn zich aan het oriënteren. Indien zij definitief toetreden dan zou dat een welkome aanvulling zijn. Het in 2011 uitgevoerde tevredenheidsonderzoek, waaraan de VR heeft meegewerkt, is basis geweest voor het leggen van een goed fundament m.b.t. begeleiding, inwerken, helderheid over taken en competenties. De uitwerking daarvan beslaat meerdere jaren. Inmiddels zijn de productenboeken Integratie en Asiel bij de medewerkers geïntroduceerd en is het ontwikkelingsplan medewerkers 2014-2016 gepresenteerd. De opmerkingen van de VR zijn daarin meegenomen. De directie heeft zich ten doel gesteld een groter draagvlak te creëren voor het werkplan 2014. Bij de implementatie zal de VR worden betrokken.

Vanaf 2013 is de nieuwe wet inburgering van kracht. Een aantal regionale stichtingen w.o. VWNN is gestart met het aanbieden van een traject inburgering. De VR acht het van belang dat vrijwilligers (taalcoaches) die participeren in het project worden getraind. Bij het bezoeken van een locatie werd de vraag gesteld of schade aan de privéauto, opgelopen op locatie, een bedrijfsrisico (VWNN) is. Dit is niet het geval, de schade dient verhaald te worden via de eigen verzekering. Steeds vaker komt het voor dat andere Vrijwilligersraden komen “buurten”. Deze contacten worden als leerzaam ervaren. En dan de vraag zou je leiding willen geven aan vrijwilligers. Graag hoor ik al zeggen. Het zijn toch allemaal zeer gemotiveerde mensen, die nauwelijks leiding behoeven? Dat valt tegen denk ik. Het begeleiden en aansturen van vrijwilligers is een vak apart en vraagt soms specifieke vaardigheden. En het binden van vrijwilligers is niet zo gemakkelijk als het lijkt. Indien u suggesties heeft dan horen wij dat graag. De VR is bereikbaar via: [email protected].

Joop Thijen Voorzitter a.i. 10.



Tien jaar De Evenaar, 1001 gezichten! Op 11 december 2013 vond het jubileumcongres van De Evenaar plaats. Een groots opgezet congres met diverse sprekers van naam en een zestal interessante workshops. Het geheel werd gehouden op een prachtige locatie, theater Odeon in Zwolle. Stipt op tijd opent de dagvoorzitter mevrouw Mardjan Seighali, directeur van het UAF (Universitair Asiel Fonds), het symposium. Voordat het reguliere programma wordt gestart, staat een medewerkster van De Evenaar stil bij het overlijden van Nelson Mandela en wordt hij als voorbeeld van veerkracht neergezet. Iedereen wordt gewezen op de mogelijkheid tot het schrijven van een persoonlijke boodschap (of alleen een naam) in een register dat wordt aangeboden aan de ambassadeur van Zuid-Afrika. Bij de eerste toespraak kunnen we dertig minuten genieten van een college van prof. dr. Joop de Jong. Hij weet boeiend te vertellen over hoe weinig we eigenlijk weten over de “getraumatiseerde asielzoeker/vluchteling.” Althans, hoe weinig wetenschappelijk onderzoek daar naar gedaan is. Voordat de volgende spreker aan bod komt, wordt een video afgedraaid met interviews met medewerkers en klanten/ patiënten van De Evenaar. Vervolgens wordt een videobood-

schap vertoond van prof. dr. Rutger Jan van der Gaag die namens KNMG nogmaals benadrukt dat eigenlijk iedereen toegang heeft, of zou moeten hebben, tot de zorg. Hierna is het woord aan mr. Marc Dullaert, sinds 2010 de eerste Kinderombudsman. Hij vertelt over zijn gedrevenheid op te komen voor de rechten van het kind, ook in de asielprocedure. Hij zegt blij te zijn met het Kinderpardon, maar dat levert wel weer nieuwe grenzen op. Hij vertelt nog dat hij onlangs op bezoek is geweest op het azc/gezinslocatie in Burgum. Hij legt dat soort bezoeken ook af om het scherp op het netvlies te houden en raadt alle aanwezigen ook zeker aan om in de eigen regio dit soort bezoeken te plannen. Daarna wordt de reportage “Een ongemakkelijke waarheid” getoond die de EO heeft gemaakt en uitgezonden. Naar aanleiding van de suïcide van een Afghaanse jongen wordt een vriend gevolgd en geïnterviewd. Een zeer indringende documentaire. Een drietal psychiaters –Ruud Jongedijk, Boris Drozdek en Kees Laban– discussiëren vervolgens onder leiding van Hanneke Bot op het podium over hun keuzes bij start en voortgang van de behandeling met als motto: “Laveren en koers houden!” De discussie varieert

van: ”Als iemand met kiespijn bij je komt dan ga je ook niet eerst naar zijn leefomstandigheden vragen, of hij goed in zijn vel zit, of er anderszins nog verborgen problematiek aanwezig is, maar ga je meteen het probleem te lijf en start je de noodzakelijke behandeling” tot: “Het is in meerdere gevallen zeer relevant wel meer van die achtergrond te weten, zodat je beter en meer gericht kunt behandelen.” Vanuit de zaal kan mee gediscussieerd worden, dat gebeurt dan ook regelmatig. Het ochtendprogramma wordt afgesloten met een volgende video waarin interviews met medewerkers en klanten/patiënten van De Evenaar. Na de lunch, met meer vraag dan aanbod, zijn er de workshops. Vooraf kon je je inschrijven voor twee van de zes aangeboden workshops. Ik ben gegaan voor een tweetal in de sociaal-maatschappelijke context, namelijk: “Zorg, leren en werken” en “Dilemma’s in beleid, opvang en zorg ten aanzien van Illegalen.” “Zorg, leren en werken”, vanuit de UAF wordt deze workshop gehouden en uitleg gegeven omtrent de mogelijkheden voor vluchteling-studenten. Dat er ook ruimte is voor studenten die nog in een procedure verwikkeld zijn, is voor velen een eye-opener. (Vervolg op pagina 12) 11.



Tien jaar De Evenaar, 1001 gezichten! (Vervolg van pagina 11) Er wordt een casus behandeld van een persoon in de asielprocedure, die als arts is afgestudeerd in land van herkomst: welke mogelijkheden zijn er, waar moet je aan denken etc. Vervolgens legt Wim Thijs, een behandelend psychiater, zijn visie op een aantal voorwaarden uit. Hij is van mening dat er een interculturele werkwijze moet worden opgestart. Hij brengt dit aan de hand van een casus duidelijk naar voren en laat een ieder meekijken in de keuken. Erg boeiend. “Dilemma’s in beleid, opvang en zorg ten aanzien van Illegalen”. De tweede workshop heeft wat meer raakvlakken met onze dagelijkse praktijk, namelijk de illegalen. De aftrap wordt gedaan door de heer Ruud Hendriks van de stichting Kleurrijk op Weg uit Emmen. Hij vertelt zeer gepassioneerd over zijn activiteiten bij de verschillende tentenkampen in Ter Apel. Hoe hij en zijn vrouw (raadslid in Emmen) een aantal mensen van het laatste kamp, na een vreselijke ontruiming, in huis hebben opgenomen. Ze schieten er duizenden euro’s bij in. Hij raadt niemand aan om vluchtelingen in huis te nemen. Vervolgens is het woord aan mevrouw Elcke Bonsen, huisarts. Zij wordt geïntroduceerd als vertrouwensarts van de ongedocumenteerden. Ook zij komt met een verhaal hoe onvoorstelbaar verschrikkelijk dat

tentenkamp is geweest, welke medische misstanden ze daar heeft aangetroffen. Ook zij schiet er heel veel geld bij in. Het leek of beide sprekers tegen elkaar aan het opbieden waren, hoe goed ze zelf waren geweest en hoe slecht de autoriteiten hadden opgetreden. Nadat de arts had verteld wat ze tegen kwam, bijv. illegalen bij wie ze inenting start tegen Hepatitus b of c, dat de mensen vervolgens zo maar weer weg waren en niet kwamen voor de volgende afspraak, kwam nog een terechte opmerking uit de zaal: Waar blijft dan de verantwoordelijkheid van die mensen zelf; ze kunnen toch ook gewoon een volgende afspraak op komen dagen, het is per slot van rekening hun lijf. Daarna is het de beurt aan Any Marieke Eleveld, advocaat te Groningen. Zij legt uit wat de problemen van de advocaat zijn. Met name als het gaat om verklaringen van een behandelaar, om daarmee bij de rechter nog wat te kunnen. Ze probeert de hele huidige procedure in twintig minuten uitgelegd te krijgen, dat is echter erg lastig. Uiteindelijk komen we wel weer uit bij het eeuwige dilemma: Is er nu sprake van medicalisering van de asielprocedure of kun je met net zoveel recht spreken over de juridisering van de medische protocollen voor de asielzoeker? Na de plenaire afsluiting om vijf uur kan een

ieder naar huis. Alles bij elkaar een boeiende dag.

Hilko Hidding Werkbegeleider Asiel Aanmeldcentrum Ter Apel

geluksmomentje In ons werk gebeuren veel verdrietige en moeilijke dingen, daar zit je soms over in, dat neem je soms mee naar huis (al weet je dat dat niet moet). Maar heel af en toe ben je getuige van iets moois, iets zo bijzonders, iets dat je een brok in je keel bezorgd, dat je mee naar huis neemt en dat je hart nog heel erg lang een blij gevoel geeft. Vorige week in Emmen maakten we dat mee: een Somalische man van 65 komt op kantoor, hij leeft al jaren zonder zijn gezin. Hij glimlacht van oor tot oor, heeft grote stralende ogen, valt enkele medewerkers in hun armen, kust en knuffelt ze, dikke tranen stromen over zijn wangen: de dag ervoor is zijn vrouw met hun kinderen aangekomen in Nederland. Dat geluk, die blijdschap, die dankbaarheid richting VWNN, onvoorstelbaar mooi. Als het nu ook nog zou lukken zijn kleinkinderen hier te krijgen, dan zou zijn geluk helemaal compleet zijn (en hebben wij weer een mooie herinnering om op te teren in moeilijke tijden).

Alinda Bennink 12.



Kinderboekenactie total

In het najaar van 2013 konden automobilisten bij Total Nederland NV sparen voor spannende kinderboeken. In plaats van voor zichzelf, konden ze ook voor een goed doel sparen. VluchtelingenWerk Nederland was een van die goede doelen. Tankstation Total Messchenveld in Assen heeft 27 complete series van acht boeken gegeven voor gezinnen/cliënten van VluchtelingenWerk. De boeken zijn geschreven voor kinderen vanaf groep 5 (acht jaar en ouder). Er zijn al kinderen blij gemaakt met de boeken. Ken je ook een gezin dat plezier kan hebben van de boeken, stuur dan een mailtje ([email protected]).

Jitske Klok

Colofon redactie: Marianne Tiel 058 - 213 13 23, [email protected]

startbaan

verslag werkconferentie

Donderdag 23 januari was het zover: de eerste bijeenkomst van alle jobcoaches en coördinatoren arbeidsparticipatie van Noord-Nederland. De opkomst was overweldigend, de kantine bijna te klein, maar na wat passen en meten lukte het toch. Zoveel mensen die zich inzetten voor vluchtelingen die hun eerste stappen gaan zetten op de arbeidsmarkt, de één voor vrijwilligerswerk, de ander die klaar is voor een betaalde baan. Er is in een half jaar al veel gebeurd: gesprekken met gemeenten, bedrijven en natuurlijk met vluchtelingen. De eerste rapportage naar de landelijke projectleiding is verstuurd en gaf een mooi beeld: met 53 vluchtelingen is een intake gesprek gevoerd, 2 van hen vonden een betaalde baan, 8 een stageplaats, 2 een vrijwilligersplek en 6 een werkervaringsplek. Een geweldig resultaat in een korte tijd. En dan te bedenken dat we vanuit het landelijk project slechts 5 plaatsingen toegewezen hadden gekregen :-) We laten hiermee zien dat onze expertise en inzet groot is en dat we dit jaar graag veel nieuwe plaatsingen realiseren. Dank aan alle betrokken jobcoaches en coördinatoren, met deze groep heb ik als projectleider alle vertrouwen in 2014!

Nederland vergrijst steeds kleurrijker. Signalen vanuit de samenleving dat oudere vluchtelingen relatief vaak vereenzamen waren voor VWNN reden een methodiek op te zetten om deze groep te bereiken en uit zijn isolement te halen. Zo ontstond ‘Nooit te oud om te integreren’. Het stappenplan beschrijft hoe welzijnsorganisaties en ouderenwerkers organisaties en oudere allochtone Nederlanders kunnen betrekken bij ouderenvoorzieningen. Basis hiervoor vormden ervaringen, gesprekken en vele tientallen bijeenkomsten in Friesland, Drenthe en Groningen. Daarbij werd samengewerkt met de ouderenorganisaties StichtingWelzo (Assen), Sedna (Emmen), Stichting Miks (Lemmer), MJD (Groningen) en Het Bolwerk in Dokkum. Tijdens de werkconferentie ‘Nooit te oud om te integreren’ werd stilgestaan bij de rijke opbrengst van het project. Projectleider Amina Mohamed presenteerde de handreiking vol praktische tips en concrete handvatten. Digitaal is het document gratis beschikbaar via: w w w. v l u c h t e l i n g e n w e r k . n l / sites/public/regio/NoordNederland/handreiking.pdf

Alinda Bennink Projectleider Startbaan

Het Fonds Sluyterman van Loo, de Provincie Groningen, het Oranje Fonds het JM Fonds en het VSB fonds maakten het project mede mogelijk.

vormgeving: Terp 10 Communicatie

13.


Feestelijk treffen na 20 jr VW azc Burgum

Recommend Documents