Fantastische ervaring TOGB D1 in Valencia Deel 2 Hieronder deel 2 van het verslag van onze D1 in Valencia waarvoor we Ed nogmaals enorm dankbaar zijn! Zaterdag 2 mei was iedereen op tijd beneden in de gezelschapsruimte van het hostel om te genieten van een Hollands ontbijtje. Vanuit Nederland was het e.e.a. aan broodbeleg meegenomen zodat de jongens in ieder geval niets te klagen hadden. Ze hebben vooraf allemaal doorgegeven wat ze als broodbeleg wilden hebben. Er was in ieder geval hagelslag, kaas en jam in voldoende mate aanwezig. Zelf miste ik wel een zacht gekookt eitje. Maar hé, we zitten wel in een hostel en dan mag je blij zijn dat er in ieder geval een ontbijt is geregeld (uiteraard door onze Ed). Op deze zaterdag stonden aardig wat activiteiten op het programma. Er moest vooral gefietst gaan worden en aangezien ik al jaren niet meer had gefietst voelde ik de pijn aan mijn billen al opkomen. Nadat iedereen had ontbeten liepen we met zijn allen naar de fietsverhuur, dat lag op zo’n 10 minuten lopen van het hostel. De eerste activiteit vandaag was nl. een fietspuzzeltocht. Ed was onze gids en wist precies waar we naar toe moesten, hoewel, het leek heel even of hij de weg kwijt was maar gelukkig bleek dat al snel niet het geval. Bij de fietsverhuur aangekomen duurde het nog bijna een half uur voordat iedereen een fiets had. Het was nogal een grote groep en er waren gelukkig net genoeg fietsen. Ik had mijn fiets ondertussen geruild met de fiets die Bart zou krijgen omdat die een mandje had, daardoor kon ik mijn cameratas en rugtas in het mandje stoppen. Dat fietste een stuk makkelijker dan met die beide tassen op je rug. Alle fietsen kregen ook een kettingslot mee. Ik had de sleutels van de sloten van Bart, Fardeen en die van mijzelf in mijn rugtas gedaan, het waren nl. sleutels met een nogal grote hanger eraan.
Vanaf de fietsverhuur was het nog een aardig stukje fietsen naar het startpunt van de TOGB D1 fietspuzzeltocht. Daar aangekomen heeft Ed uitgelegd wat de bedoeling was en ons verdeeld in 4 fietsgroepen waarvan 1 groep alleen uit dames bestond. Het was de bedoeling dat we per fiets de toeristische bezienswaardigheden van Valencia gingen ontdekken en onderweg vragen gingen beantwoorden en foto’s proberen te herkennen. We kregen hiervoor van Rowi, die Ed assisteerde, een routebeschrijving uitgereikt waarin de te beantwoorden vragen en de te herkennen foto’s waren opgenomen. De groep die de meeste punten bij elkaar zou verzamelen zou tijdens het avondeten een prijs uitgereikt krijgen. Hierdoor had elke groep wel iemand die gedreven genoeg was om voor de 1e plaats te gaan. Ed had zichzelf in de vermoedelijke winnaarsgroep ingedeeld, dat was uiteraard de groep waarin ik zat. We hadden in onze groep ook een heel gedreven persoon, nl. Martijn, de broer van Max. Martijn nam het voortouw en leidde ons zonder problemen van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid.
Halverwege de puzzeltocht begon ik al wat pijntjes te voelen in mijn dijbenen. Toen ik vervolgens helemaal naar boven liep op de Torres de Serranos (in totaal 142 treden als ik het goed heb, dat was overigens het antwoord op één van de te beantwoorden vragen) had ik echt in beide dijbenen kramp en kon ik bijna geen stap meer zetten. Ik stopte echter niet maar liep rustig door, ik liet mij niet kennen. Op de top aangekomen heb ik even uitgerust en genoten van het fantastische uitzicht. Twee andere groepen waren inmiddels ook bij de toren aangekomen, maar van die groepen ging niet iedereen naar boven, die zagen tegen de klim op. Ik vond het maar watjes. Het was inmiddels ook al behoorlijk warm, zo’n 35 graden. De jongens (en ook enkele vaders) hadden zich ontdaan van hun bovenste kledingstuk en liepen dus met een ontbloot bovenlijf. Waar bij de jongens al aardig wat buikspieren te zien was zaten er bij de vaders (helaas voor de dames) geen six packs of wasboarden bij.
De puzzeltocht eindigde op Plaza de la Virgen, het mooiste plein van Valencia. Het was een zeer leuke en geslaagde puzzeltocht waarin we veel gezien hebben zoals de Plaza de Toros (arena voor stierengevechten), de Torres de Serranos (oude stadspoort) en de Estacio del Nord (belangrijkste treinstation). We hebben in onze groep ook alle vragen kunnen beantwoorden en we hebben ook alle foto’s kunnen herkennen. Op Plaza de la Virgen hebben we vervolgens met zijn allen op een terras heerlijk geluncht.
Na de heerlijke lunch zijn we via het Turia park naar het strand van Valencia gefietst. In het Turia park zijn we ook nog langs de futuristische trekpleister Ciutat de les Arts i les Ciències (de stad van kunst en wetenschap) gefietst. Het moet moderne architectuur voorstellen. Het water rond de gebouwen is er helderblauw en het ziet er uit als een zwembad. Je mag er echter niet in zwemmen. Daar hebben we even een korte break genomen en vervolgens verder gefietst naar het strand.
Op het strand van Valencia aangekomen was het al rond 15:00 uur. We hadden niet zo veel tijd meer want we moesten nog naar het stadion van Valencia fietsen voor een rondleiding. Op het strand hebben de jongens meteen het water opgezocht. De vaders gingen relaxen en namen er een biertje bij voor de verkoeling. Even later zag ik Gio vlak voor me aan de billen voelen van leuk meisje in bikini (ik schat dat ze een jaar of 18 was). Terwijl hij dat deed rende hij meteen weg. Blijkbaar had hij samen met de andere jongens een weddenschap gesloten. Het was duidelijk dat een aantal jongens vooral oog hadden voor de meisjes op het strand. Tja, wat wil je als je in de puberteit zit.
Vanaf het strand zijn we vervolgens met de hele groep naar het Valencia CF stadion gefietst voor een stadionrondleiding. De stadiontour stond gepland om 16:30 uur en zou een uur duren. Bij het stadion aangekomen werd er eerst wat drinken gekocht in een winkeltje tegenover het stadion. Er waren twee winkeltjes naast elkaar. Bijna de gehele groep liep eerst één van de winkeltjes binnen totdat iemand riep dat het goedkoper was bij het winkeltje ernaast. Je zag zo de ene winkel leeglopen en de ander vollopen. Het was een komisch gezicht. Bij de stadiontour werden we overigens begeleid door een jonge dame. Uiteraard ging Gio als eerste met haar op de foto. De grasmat in het stadion zag er pico bello uit, net een biljart tafel. Ook het stadion zelf vond ik er prachtig uitzien. De kleurencombinatie maakte het heel spectaculair. Tijdens een filmpje over de geschiedenis van Valencia werd ook verteld dat Faas Wilkes er heeft gespeeld. Ik denk dat velen onder ons dat niet wist, ik in ieder geval niet.
Na de stadiontour zijn we terug gefietst naar de fietsverhuur om de fietsen in te leveren. Van de 3 sleutels die ik in mijn rugtas had gedaan kon ik er slechts 2 vinden. Ik kon de sleutel van de fiets van Bart niet vinden. Ik heb mijn rugtas helemaal doorzocht maar ik kon de sleutel maar niet vinden. Bart en ik hebben de fietsen maar ingeleverd en zijn toen vertrokken naar het hostel. Het was de bedoeling dat we ons gingen opfrissen en weer in de gezelschapsruimte zouden verzamelen om te vertrekken naar het centrum van
Valencia voor een TAPAS tour. Eenmaal in mijn kamer aangekomen om mij op te gaan frissen besloot ik wederom naar de sleutel te zoeken. En ja hoor, ik vond de sleutel in mijn cameratas. Ik was in de veronderstelling dat alle sleutels voorzien waren van een grote hanger. Echter deze sleutel had geen hanger, vandaar dat ik het waarschijnlijk eerst niet kon vinden bij de fietsverhuur. Toen ik mij had opgefrist en naar de gezelschapsruimte ging hoorde ik van Ed dat er gebeld was door de fietsverhuur en dat er nog een sleutel miste. Ik heb de sleutel toen maar bij de receptie ingeleverd omdat zij de fietsverhuur voor ons had geregeld, dat scheelde weer 10 minuten lopen naar de fietsverhuur. Rond 19:00 uur zijn we met zijn allen vanaf het hostel vertrokken naar het centrum van Valencia voor de TAPAS tour. Het was de bedoeling om drie verschillende restaurantjes te gaan bezoeken. In het eerste restaurant kregen we verschillende tapas, in het tweede restaurant mochten we zelf belegde broodjes uitzoeken en in het derde restaurant kregen we weer tapas aangeboden. We werden overigens bij de tour begeleid door 2 gidsen, een Spanjaard en een Nederlandse dame. In het eerste restaurant werd tevens door Ed de prijs uitgereikt aan de winnaars van de fietspuzzeltocht. Helaas was mijn groep net niet de winnaar geworden. Ik heb het vermoeden dat Ed dit bewust heeft gedaan omdat hij zelf ook deel uitmaakte van mijn groep en daarom een andere groep heeft laten winnen die net 1 punt meer had. Eerlijk gezegd denk ik dat mijn groep had gewonnen, wij waren immers de winnaarsgroep. Ik ben overigens alweer vergeten wat de prijs was, ik dacht medailles. Bij het eerste restaurant heeft bijna iedereen van de groep ook uit een soort karaf met een tuit geprobeerd te drinken waarbij de tuit steeds verder (hoger) van de mond werd gehouden en de drank in de mond werd gegoten. De volwassenen deden dat met alcohol en de jongens (en ook de meisjes) met een nietalcoholische drank. Het was erg leuk en grappig om te zien hoe dat ging, vooral bij de jongens leek het heel makkelijk te gaan, alsof ze dat altijd deden. Bij de volwassenen ging dat niet altijd helemaal goed. Die kunnen nog wat leren van de jongens.
Aangezien we in totaal 3 restaurants zouden bezoeken was het natuurlijk zaak om ervoor te zorgen dat je niet teveel ging eten bij het eerste restaurant. Dat was voor sommigen best moeilijk. Bij het derde restaurant zijn we overigens het langste gebleven omdat we daar ook werden vermaakt door een live optreden van straatmuzikanten. Michel was daar zo van onder de indruk dat hij spontaan een dansje voor ons deed. Aangezien het verblijf bij deze derde restaurant langer duurde besloten de jongens maar te gaan spelen. Helaas moest Ed op een gegeven moment voor scheidsrechter gaan spelen omdat een aantal jongens zich niet helemaal aan de regels hielden van sportiviteit bij de spelletjes die ze deden. Nadat Ed de rekening had betaald, er was overigens veel meer gedronken dan de bedoeling was, Michel weet daar alles van, gingen we nog met zijn allen een ijsje eten om daarna ons weg te vervolgen naar het hostel. Onderweg wisten enkelen nog een speciale bril aan te schaffen om daarmee de grapjas uit te hangen.
Ik weet niet meer precies hoe laat we terug waren in het hostel, maar het was al behoorlijk laat op de avond. En de volgende dag stond de wedstrijd tegen Valencia op het programma. Het had ook weinig zin om tegen de jongens te zeggen om te gaan slapen, die hebben nog veel lol met elkaar gemaakt. Hoe laat iedereen uiteindelijk is gaan slapen weet ik niet, maar dat zal zeker niet voor 02.00 uur zijn geweest. Zondag 3 mei was de grote dag. Vandaag stond de wedstrijd van onze D1 tegen Valencia CF onder 12 op het programma. We moesten allemaal weer vroeg op want om 8.30 uur moesten we al ontbijten. Aan de koppies van sommige jongens kon je goed zien dat de nachtrust van korte duur was geweest. Ik was zeer benieuwd hoe dat zou uitpakken in de wedstrijd. Toen iedereen klaar was met ontbijten was het tijd om met onze eigen spelersbus te vertrekken naar het jeugdcomplex van Valencia CF. Op het jeugdcomplex van Valencia CF werden we prima ontvangen. Wat wel opviel was dat het terrein goed afgeschermd en beveiligd was. Het was al behoorlijk warm en het zou vandaag ook de warmste dag worden met in de middag 39º C. Even was er paniek want de scheidsrechter was niet aanwezig en die zou pas om 13:00 uur aanwezig kunnen zijn terwijl de wedstrijd gepland was om 11:00 uur. Het zou toch niet waar zijn dat we tot 13:00 moesten gaan wachten! Gelukkig was er een andere scheidsrechter aanwezig die bereid was de wedstrijd te gaan fluiten. Terwijl onze jongens al geruime tijd aan het opwarmen was kwamen de spelers van Valencia het veld opgelopen. Daar waar onze jongens op hoog tempo zich aan het opwarmen waren deden de spelers van Valencia daarentegen dat op een veel rustige en relaxte tempo. De temperatuur was inmiddels al opgelopen naar zo 30º C en er werd veel gedronken. Onze jongens hadden daar zichtbaar moeite mee. De meegereisde supporters van TOGB hadden inmiddels een plek in de schaduw opgezocht.
Vanaf de eerste minuut werd al gauw duidelijk dat dit een moeilijke wedstrijd ging worden. Het liep niet bij onze D1. Duels werden verloren, er werd niet goed positie gekozen en het leek wel of de jongens een beetje versuft waren. De spelers van Valencia daarentegen bleken heel fit en ook nog eens echte talenten te zijn, want er werd heel goed gevoetbald. Valencia heeft ook niets voor niets al jarenlang de beste opleiding van Spanje. Ik miste de strijdlust bij onze D1. Na zo’n 10 minuten spelen viel de 1-0 door het zwakke spel van ons in de verdediging. Het spel aan onze kant werd niet beter en het duurde dan ook niet lang of Valencia maakte 2-0. TOGB creëerde weinig en de keeper van Valencia had daardoor weinig tot niets te doen. Er werd in de eerste helft niet meer gescoord en we gingen dan ook rusten met een 2-0 achterstand.
e
In de rust pepte Ed zijn manschappen op en gaf ze de opdracht mee om alles te geven in de 2 helft en te laten zien dat TOGB D1 een prima voetballende ploeg is. Echter tot onze verbazing zagen we in de 2e helft aan de kant van Valencia 11 verse spelers staan en ook nog eens met een andere kleur tenue. Het complete team was gewisseld. Dit had als gevolg dat onze D1 het e in de 2 helft eigenlijk het nakijken had. Alle duels werden verloren. Op alle posities was Valencia beter. Het e team van Valencia dat in de 2 helft op het veld stond bleek ook nog een klasse beter te zijn dan het team uit e de 1 helft. Wat een genot was het om deze talenten te zien spelen. De ene na de andere mooie actie of combinatie werd tevoorschijn getoverd. Ik ben ervan overtuigd dat zeker één, zo niet enkele, van deze spelers over een aantal jaren in de Primera division te bewonderen zullen zijn. Ondanks het feit dat onze jongens al behoorlijk moe waren door de afgelopen dagen en ook nog eens last hadden van de hitte hebben ze mijn inziens goed tegenstand kunnen bieden. De wedstrijd werd maar met 50 verloren. Ik denk dat we bij een fitte TOGB D1 ook hadden verloren maar dan in ieder geval niet met 5-0. Dit is wat ik nu zeg, maar op dat moment was mijn gedachte en van vele andere vaders juist dat we vonden dat onze jongens te weinig strijd en inzet hadden geleverd. Maar dat is natuurlijk makkelijk praten vanaf de zijlijn. Na afloop van de wedstrijd gingen alle spelers van Valencia en TOGB samen op de foto.
Nadat de jongens allemaal waren gedoucht en nog snel iets te eten of drinken hadden gehaald in de kantine gingen we weer met de spelersbus terug naar het hostel. Het was stil in de bus. In de middag hadden we een vrij programma. Iedereen mocht zelf bepalen wat ze gingen doen. Een groot gedeelte van de groep ging naar het strand en de rest ging het centrum in of wat anders doen. Ik was met de grote groep mee naar het strand. We moesten hiervoor wel opschieten want we konden nog met de spelersbus mee. Die zou ons dan afzetten bij het strand. Op de terugweg moesten we dan een taxi pakken. Op het strand aangekomen zijn we eerst met zijn allen gaan eten want we hadden inmiddels behoorlijk honger. Na het eten zijn we het strand opgegaan. De jongens waren al snel spoorloos en wij als vaders gingen erbij liggen om van de zon en het uitzicht te genieten. Wat een beetje vervelend was, was dat er continu verkopers rondliepen die maar riepen cerveza, beer, cerveza, beer riepen. En terwijl je net nee hebt gezegd tegen de ene loopt er alweer een andere langs of weer dezelfde die een paar tellen eerder ook al was langsgelopen. Grappig was wel een exotisch dame die in het Engels vroeg of iemand van ons interesse had in een massage voor 10 euro. Raymond zei dat we wel interesse hadden als de hele groep voor 10 euro gemasseerd zou worden. Het antwoord van de dame was: je bent gek. Bleek ze opeens Nederlands te kunnen praten. De jongens vermaakten zich prima op het strand en in het water en waren de wedstrijd natuurlijk al lang vergeten. Het was nog een hele opgave om ze weer zover te krijgen om weer terug te gaan naar het hostel. Om 18:00 uur moesten we daar namelijk weer met zijn allen verzamelen om naar het Valencia stadion te lopen voor avondwedstrijd waar we naar zouden gaan kijken. We zijn met zijn allen naar de taxi standplaats gelopen en volgens mij hebben we in totaal 5 of 6 taxi’s nodig gehad om de hele groep weg te brengen. Per taxi heeft het ons rond de 10 euro gekost. We hebben ons nog even opgefrist in het hostel en daarna nog naar het centrum gelopen om wat eten te halen. De rest van de avond zouden we nl. niet meer gaan eten maar in het stadion zitten om naar de
wedstrijd van Valencia tegen Eibar te kijken. Ik geloof dat de hele groep zijn eten heeft gehaald bij dezelfde tent in het centrum want alle broodjes en pizza’s waren daar op een gegeven moment op. Bij het stadion aangekomen zijn een aantal nog de Valencia shop binnen gegaan om een Valencia tenue of shirt te kopen. Rond 18.45 zaten we in het stadion en de wedstrijd zou om 19.00 uur beginnen. Voor mij was het de eerste keer dat ik in Spanje in een stadion zat. De sfeer was uiteraard niet te vergelijken met de sfeer zoals we die gewend zijn in het Feyenoord stadion. Het was, laten we zeggen, gemoedelijk. De wedstrijd zelf was ook niet hoogstaand, Valencia was veel sterker en won met gemak de wedstrijd.
Na afloop van de wedstrijd liepen we weer met zijn allen rustig terug naar het hostel. Onderweg werden we door Ed op een ijsje getrakteerd. Daarna zijn we richting het hostel gelopen.
In het hostel aangekomen werd nog even nagepraat in de gezelschapsruimte. Ik hoorde van Ed dat de politie eerder op de dag bijna op bezoek was geweest omdat er geklaagd was dat in ieder geval één van onze jongens zich in de doucheruimte van de dames zou hebben begeven terwijl er iemand aan het douchen was. Deze dame had zich beklaagd bij Ed en had gedreigd de politie erbij te halen. Gelukkig heeft onze Ed dat met zijn charmes weten te voorkomen. Aangezien het al behoorlijk laat was geworden en we de volgende dag vroeg (07.15 uur) in de ochtend moesten ontbijten moesten enkele jongens van hun vader rond 0.00 uur al naar bed. Dit gold in ieder geval voor Fardeen, Moos en Gio. Ik begreep dat enkele andere vaders juist hun jongens hadden beloofd dat ze op de laatste avond heel lang mochten opblijven. Dit had als gevolg dat enkele jongens (Tigo, Marijn, Robin, Jeremia en volgens mij Niels) om 2.00 uur s’nachts nog een broodje shoarma zijn gaan halen. Het was in ieder geval vroeg in de ochtend geworden voordat de laatste op bed lag en dan te bedenken dat we al om 07.15 alweer moesten ontbijten. Maandag 4 mei stond de terugreis naar Nederland op het programma. Vertrektijd van de vlucht naar Eindhoven stond gepland om 09.55 uur. Dat betekende dat we vroeg moesten opstaan en het ontbijt was zoals ik al eerder vertelde om 07.15 uur. Nadat iedereen had ontbeten was het bij de receptie en de ingang van het hostel erg druk door alle uitcheckende TOGB-ers met hun bagage. De families van der Kooij, van Loon, Latuheru en van Heeswijk gingen nog niet terug naar Nederland maar bleven nog enkele dagen in Spanje om te genieten van een heerlijke vakantie. Uiteraard deden ze dat niet in het hostel maar in wat luxere onderkomens.
Rond 08.00 uur vertrok de bus richting de luchthaven van Valencia. Je kon goed zien dat iedereen wel behoorlijk moe was, vooral de jongens. Nadat iedereen op de luchthaven had ingecheckt gingen we nog eerst een lekker bakkie koffie drinken bij Starbucks, alsof dat gewoon was. De jongens namen dacht ik allemaal een choco. Kort daarna zijn we het vliegtuig ingestapt en richting Eindhoven vertrokken.
Op Eindhoven aangekomen vertrok familie Freriks en familie Claessen naar hun vakantiebestemming. De rest vervolgde hun reis naar huis. Eenmaal thuis gekomen zocht Fardeen gelijk zijn PS3 op om te gaan gamen. Zelf ben ik op de bank gaan liggen en .... juist in slaap gevallen. Ouders, verzorgers en spelers wat hebben we een heerlijk en fantastisch weekend gehad in Valencia. Iets om nooit te vergeten. Namens spelers en ouders wil ik Ed Arnold en de sponsors bedanken dat ze dit mogelijk hebben gemaakt. Dank jullie wel namens de gehele groep.
