Bewonersvereniging EVA Lanxmeer - jaargang 12 nr 2 - april 2009

B•E•L NIEUWS Bewonersvereniging EVA Lanxmeer - jaargang 12 nr 2 - april 2009 Redactioneel Een lange stoet trekt over de dijk van Beusichem naar Culemborg: een flinke rij fietsers, die het tempo van de paar auto’s die voor hen uit rijden lijkt te bepalen. Ook achteraan komen er nog een paar auto’s. Hier en daar wappert een klein zwart vaantje. Het rustig voortbewegen op die hoge dijk, in de grijstinten van een nog winters aandoend landschap, maakt een opmerkelijke indruk van concentratie en saamhorigheid. Een bijzondere wijkgenoot wordt op zijn allerlaatste tocht begeleid... Meer over Jan Tempelman in dit BEL-nieuws. Intussen is in onze hoven de natuur weer tot leven gekomen: kale, bijna dode takken blijken vol knoppen te zitten, er bloeit al van alles en ook de vogels weten wat ze te doen staat. Een beetje warmte, en je ziet hoe de wereld verandert! Over warmte gesproken: de wijkgebonden energievoorziening Thermo Bello is aan een zelfstandig bestaan begonnen: op 1 april vond de overdracht plaats, en dat werd uitbundig gevierd. In dit blad een impressie van dat evenement. De wijk leeft in alle opzichten, lees erover, kijk om je heen, geniet waar mogelijk (en wied waar nodig). Veel plezier, ook met deze voorjaarsaflevering van het BEL-nieuws. Carla Pieterse

1

JAN IS DOOD Terug van vakantie neem ik de post door. En daar is het bericht: Jan is dood. Dat zal u verder weinig zeggen. Het wemelt van de Jannen. Er kan er iedere dag wel eentje dood gaan. Maar mijn Jan was een speciale Jan. Altijd als ik langs Culemborg reed, moest ik aan hem denken. Daar woonde hij. Maar ik durfde niet onverwachts bij hem aan te komen. Ik kende Jan alleen van internet. Hij was mijn leidsman in de wondere wereld van de digitale Bob Dylan. Er kon eigenlijk geen dag voorbij gaan of ik had wel een vraag voor Jan. ‘Niet zo ongeduldig!’ mailde hij dan terug en de volgende dag lag een pakketje op de mat.

gemaakt. ‘EN TOEN KWAM DE POST EN VLOEIDEN ER TRANEN’, reageerde Jan. Jan had kanker. Daar deed hij niet moeilijk over. Prostaatkanker met uitzaaiingen. Aanvankelijk was hij optimistisch over de effecten van de chemokuren die hij kreeg, daarna geloofde hij een tijdlang in (zelf)behandeling met chloorazijn en toen werd het stil rond zijn ziekte. Hij was uitbehandeld. Ik had het gevoel dat hij daar een groot onrecht in zag. In november zou ter gelegenheid van ste zijn 65 een groot feest worden gegeven. Als ‘brother in arms’ werd ik door zijn vrienden gevraagd daar als een soort verrassing te komen. Natuurlijk zou ik dat doen, maar Jan ontdekte dat er een feest werd gepland, en zag er niets in. Hij zal voorvoeld hebben dat hij november niet ging halen.

Jans pakketjes waren legendarisch. Ze bestonden voor het grootste deel uit van dat gemene, brede, bruine plakband. Ik moest er speciaal een mes voor kopen. Ook wel eens leuk. Er kwam dan een cd’tje tevoorschijn waar Jan zo min mogelijk tekst op had gezet. Soms hoorde er artwork bij, maar dat moest ik dan zelf bij Jan maar downloaden en op mijn eigen printer uitprinten. Deed ik braaf. En zodoende heb ik nu een hele rij Dylan/Jan in mijn kast staan. Ik stuurde hem ook dingen terug trouwens, boeken meestal. Qua muziek wilde ik hem niet beledigen met pak hem beet The Rifles en qua Dylan was hij onovertrefbaar. Hij stuurde me eens een foto van zijn Dylan-collectie; meer dan 5.000 cd’s stonden daarin keurig gerangschikt; iedere officiële release, iedere onofficiële release en ieder optreden dat Dylan ooit heeft gegeven. De verzameling was zo groot dat hij niet op de foto paste.

De laatste contacten die ik had, waren al niet meer met hem, maar met zijn vriendin: ‘Jan verzwakt elke dag een beetje meer’, schreef ze 2 februari, ‘hij zegt elke ochtend dat hij vandaag zijn mail gaat lezen. Moet daar de trap voor op (8 treetjes) maar aan het einde van de dag is het weer niet gedaan.’ Tsja, acht treden. Daar kun je om huilen. Bob Dylan zelf, tot besluit, waar Jan zoveel van zijn leven aan gaf (hoe vreemd is dat eigenlijk niet): ‘I gaze into the doorway of temptation’s angry flame And every time I pass that way I always hear my name. Then onward in my journey I come to understand That every hair is numbered like every grain of sand.’ De ultieme passant in andermans leven. Zandkorrels zijn we.

Dat was Jan. Zijn verzameling was als het ware te groot voor hem. Hij zal meer vrienden dan ik hebben gehad, hij had het wel eens over iemand in Engeland, en hij was iedere dag met zijn passie bezig. Ik heb hem één keer iets kunnen geven dat echt zeldzaam is, een bibliofiel boekje over Bob dat ik samen met Peter Pontiac voor de Statenpers in Leiden had

Martin Bril

(Overgenomen uit de Volkskrant van 2 maart 2009)

2

GEEN GEWONE BUURMAN

De dag na de dood van Jan Tempelman staan er een paar buren op de stoep. ‘Even over Jan praten’. Natuurlijk, kom binnen. Nog helemaal verbijsterd zitten we even later met een kop thee bij elkaar. Natuurlijk wisten we dat Jan kanker had en dood zou gaan. We hebben allemaal aan zijn bed zitten waken. Maar net als hij zelf, wilden wij het ook helemaal niet weten. Tot hij werkelijk zijn laatste adem uitblies. ‘Ik ben helemaal uit m’n doen’ zegt de ene buur. Hij is er totaal door overvallen dat de dood van deze buurman hem zó diep raakt. ‘Maar Jan was ook geen gewone buurman’ zegt de andere buur. We kunnen alleen maar instemmend knikken. Jan, die stoere, volstrekt eigenzinnige, technische, creatieve, dwarse, inspirerende, gepassioneerde, lieve buurman. Die jongens verrot schold als ze een pallet van hem pikten om fikkie te stoken, maar ook met tranen in zijn ogen naar de spelende kinderen rond zijn huis kon kijken. Die mijn dochter en haar vriendinnetjes een koekje gaf als ze zijn post boven kwamen brengen, en alleen maar grijnsde als ze dus elk foldertje apart kwamen thuisbezorgen. Zulke slimmigheid kon hij wel waarderen. Die zijn huis eruit liet zien als één grote chaotische werkplaats, terwijl alles precies zijn eigen plek had en hij bij elk vijltje,

elk stukje gereedschap een verhaal kon vertellen. Die er niks van wilde weten dat hij doodging, maar toch zo geheel tevreden de laatste maanden in zijn bed doorbracht. En dan nu: al die passies, die liggen te verstoffen in dat grote, stille, donkere huis. Waarom Jan voor een aantal van zijn direkte buren Geen Gewone Buurman was, verwoorden ze hieronder zelf: Monique Ramaekers: Jan was voor mij een bijzondere buurman, en ik mis hem vooral op de woensdagavond. De woensdag was voor mij de ‘edelsmeden bij Jan-avond’. Dat was begonnen toen wij hier zo’n 4-4,5 jaar geleden nog niet zo lang woonden en ik Jan vertelde dat ik begonnen was met een cursus edelsmeden in Utrecht. Zijn reactie was direct ‘Waarom kom je niet bij mij werken? Das toch veel gemakkelijker?’ En

3

O ja, onze eerste tuin-pannenkoekenmaaltijd die we door de regen bij Jan in huis voortzetten, gezellig en het dak lekte, goed om deze herinneringen te hebben. We zullen hem en Ineke ontzettend missen.

zo zat ik al snel bijna elke woensdagavond bij Jan, waar ik ontzettend veel van hem leerde en hij mij inspireerde tot het maken van sieraden waar ik nogal eens zelf versteld van stond. En het was gezellig, eerst alleen met Jan en later met steeds weer andere buur(t)vrouwen en mannen. Jan had altijd wel weer wat beleefd of iets ingenieus bedacht. Het mooiste was wel z’n bril met ingebouwde microfoon, zodat hij illegaal tijdens een concert van Bob Dylan opnames kon maken en deze over de hele wereld kon versturen, zoals hij ook van over de hele wereld illegale opnames kreeg. Daarom mis ik Jan en mijn woensdagavonden.

Marc Custers: Laat in de avond, soms ‘s nachts, kijk ik vanuit mijn zolder richting de boomgaard het donker in. Boven in de roestbak brandt een klein lampje. Jan achter zijn Apple....is het Bob Dylan, Back Gammon of marktplaats.nl? Ik weet het niet. Jan leeft. Jan, voor mij als een inspiratiebron van het leven. Het lampje is nu uit, zijn inspiratie leeft voort. Ric Pieters: Naar Jan ging ik toe met een vraag, een verzoek, een gunst of zomaar om te zien hoe het met hem ging. Vastgeplakt aan het toetsenbord van zijn computer, zei hij: “Nog even dit!” Vaak gevolgd door een breed exposé over waar hij mee bezig was. Daarna was er koffie uit het espresso-apparaat, waar hij er meerdere van had staan. Een van zijn vele verzamelwoedes. Als er iets gedaan moest worden in de gemeenschappelijke sfeer (de tuin) of in de privé-sfeer stond hij altijd direct voor je klaar. We gingen dan meteen aan de slag. Het is niet daarom dat ik Jan mis. Ik mis zijn: “Hé, Ricky!” en ik mis zijn geur, zijn verhalen en het loopje over de trap naar zijn deur.

Mirjam van den Anker: Zo denk ik terug aan Jan: Jan, die buurman die alles maken kan. Jan, die eigenzinnige buurman die totaal zijn eigen weg gaat. Jan, die buurman die tot in de kleinste details over zijn passies kan vertellen. Soms razend interessant en soms ook too much voor mij. Jan, die buurman die zorgt voor een frisse blik, een frisse wind, een moment van totale aandacht voor kleine dingen die groot kunnen zijn. Ilse Parlevliet: Een paar herinneringen aan Jan. Jan, 5 jaar lang onze direkte achterbuurman, wonend in "ach,noem het maar de roestbak" (zei hij zelf). Zelf noemde ik hem altijd de ' vuurtorenwachter' , bovenin zijn huis brandde altijd dat ene lampje boven zijn werk/computertafel. Bij het sluiten van onze slaapkamergordijnen was het altijd iets vertrouwds; welterusten. En als je wel eens midden in de nacht even wakker was, dan was dat lampje en Jans donkerblauwe muts nog steeds zichtbaar. In het begin was hij dan bezig met back-gammon op de computer, wereldwijd. Later met het binnenhalen van Bob Dylan concerten en nog veel meer. Jan, onze onmisbare tuinfactor, was de wiebelbrug niet zijn idee? En was er iets kapot dan pakte hij het aan; een kapotte grashark, hij laste het wel even. Ook voor alle kinderen van onze tuin stond de deur open, ik vergeet nooit een mooie zomeravond, 15 kinderen spelen verstoppertje, Jans huis via de trap naar binnen, via de schuifdeur van zijn atelier weer naar buiten. "Ze lagen tot onder mijn bed" zei hij later met pretogen. Ook leerde hij de eerste soldeer-beginselen aan Tjeerd, op een manier zoals alleen Jan dat kon: ”Pas op voor dat hete puntje, niet vastpakken en probeer maar!"

Marian Lubbers: Jan lag al een poos ziek op bed en hoorde dat onze tuinvergadering binnenkort was. Marian, kijk eens uit het raam, daar zie je 3 bruine platen, hartstikke duur spul. Dat kunnen we mooi gebruiken voor de speeltoren. Gewoon een keertje aan onze kant van het hek leggen stelt hij voor. Ik vraag het liever. De opzichter van de bouw werkt mee en zet de platen in onze tuin op de dag dat Jan zijn huis wordt uitgedragen. Dat dak komt er, daar zorgen we voor Jan! Aleid Krist: Altijd als ik niet kan slapen kijk ik naar de foto van Jan en denk ik “er is echt een stukje van de wijk weg”. Soms als ik me verveel kijk ik per ongeluk in zijn brievenbus alsof hij er nog is. Ik weet ook nog precies dat ik hem vroeger ‘Jan de Tempoman’ noemde, en daarna: ‘Jan de Tempelman’ en daarna pas ‘Jan’. Cas en Ilona de Roos Jan was veel maar vooral Jan. Jan, de eigenzinnige edelsmid in de roestbak.

4

Fervent voorstander van de uitgangspunten van de wijk. Zo waren er de vele typische Jan mails met veel kapitalen en !!!!!!! Hij nam geen blad voor de mond, zei wat hij vond. Oké, niet altijd even subtiel maar met het hart op de goede plek. Dol op bijen, kippen, loslopende kinderen en vrouwelijk schoon. Ik zal hem missen, zonder Jan is ons hofje maar ‘gewoon’

aansluitstukje weer terug; hij had het eigenlijk toch zelf nodig) Want Jan was een verzamelaar, zo heeft Wieke het laatste jaar oneindig veel postpakjes naar boven gedragen met kleine stukjes van het Duitse (ongeveer 200-delige) bestek. Jan was er gewoon, Jan als een wachter in zijn trotse huis uittorenend boven ons, Jan waar je altijd even de trap op kon lopen en altijd had hij weer een leuke nieuwigheid. Jan hoorde er gewoon - en het is leeg zonder hem.

Gitte Postel: Jan leek op zijn huis: alles willen zien; ingebouwde energiebronnen; en een raamloze grondlaag waaruit de meest onverwachte dingen tevoorschijn kwamen. Meer dan levend, en nu buitengewoon dood.

Wieke Creijghton: Ik ging altijd de post naar Jan brengen en samen met Sophie bij hem theedrinken. Dan kregen we een koekje. En als we dan voor hem een pakje naar de brievenbus brachten (dat waren altijd cd' tjes), kregen we nog een koekje! Jan heeft een mooi huis en het is het huis van Jan. Als er andere mensen in zijn huis komen wonen en het is 20 jaar later, dan wijs ik naar het huis, en dan zeg ik: "dat is het huis van Jan."

Carla Roorda: Zeven jaar geleden kwamen we hier wonen: 6 kaswoningen, een oneindige moddervlakte tot aan het station, aan de ene kant afgebakend door het trotse pand van Foresee met bloeiend dak, aan de andere kant een onduidelijke bouw in de steigers, met daarnaast in zijn caravan: Jan. Voor Jan gouden tijden, want in de jaren die volgden was er altijd wel ergens in het Pioniersveld een bouwplaats, dus voor Jan een vindplaats van alles wat hij nodig had voor zijn eigen huis. Dat kreeg al vlug steeds meer vorm en werd het ' huis met de thermosfles" met bovenin zijn trotse wachter: Jan. Jan die altijd het ontbrekende schroefje voor onze deur had, een vleugelmoertje voor de step van Wieke en een aansluitstukje voor onze gasfles, waardoor wij in de tuin met een ingenieus kookapparaat konden knoeien: dan kon hij eigenlijk net zo goed mee blijven eten. Gezellig! (Twee weken later moest het

Job Creijghton: Als uit de kluiten gewassen puber heb ik teksten van Dylan gespeeld en gezongen. En ik heb ze vertaald. Een paar van die vertalingen heb ik in een melige bui voor Jan gedeclameerd. Hij keek er bedenkelijk bij, maar uiteindelijk vond hij ze "in grote lijnen ok". Dat was zonder meer een compliment. Maar die ene vertaling van "It' s all right ma" door "Het zit wel goed ma" die was om te huilen. Hij kon dat op zich prachtige nummer nu niet meer horen zonder aan die beroerde vertaling te denken... Het is ok, Jan! Renée Lankwarden

Advertentie in de Volkskrant

Wij verliezen een vriend uit ons midden Een markant en fascinerend persoon

Jan Tempelman Vrienden uit EVA-Lanxmeer Culemborg

5

WERKPLAATS VOOR DE DERDE WERELD huuropbrengst komt ten goede aan aan onze projecten.

Fietstocht voor een ziekenhuis in Afrika Op maandag 1 juni (Tweede Pinksterdag) organiseert de Werkplaats voor de 3e Wereld in samenwerking met enkele vrijwilligers weer een sponsorfietstocht voor een ziekenhuis in Kibangu (Tanzania). U kunt inschrijven voor deze fietstocht van 12.00 tot 13.30 uur bij de werkplaats, Anna Blamanweg 26. De lengte van de tocht is ongeveer 25 km. Volwassenen betalen € 5,-, kinderen € 2.50. Ongeveer op de helft van de tocht is er een koffie-, thee- of limonadestop op het terras van een prachtige boerderij in de omgeving. De tocht eindigt weer bij de werkplaats waar u een herinnering aan de tocht kunt ophalen.Wij hopen op veel deelnemers en mooi weer.

En dan nog dit De Werkplaats voor de 3e Wereld is genomineerd door Mamba point TV voor de internationale vrijwilliger van het jaar 2009 van Mamba point. Wij kunnen zo eventueel € 500 winnen voor het ziekenhuis in Kibangu, mits we voldoende stemmen krijgen. U kunt meestemmen via de computer. Ga dan naar www.maakhetverschil.nl. Klik aan mambapoint vrijwilliger. U krijgt dan 12 filmpjes te zien van de 12 genomineerde kandidaten en aan het eind daarvan kunt u uw stem uitbrengen op één van de kandidaten. Per computer kan maar 1 stem worden uitgebracht. Als je al de filmpjes hebt bekeken dan kom je tot de slotsom dat eigenlijk al de kandidaten de uitverkiezing verdienen.

Spelletjes te huur Heeft u iets te vieren denk dan ook eens aan de mensen in de Derde Wereld. Wij hebben te huur een prachtige 10 holes straatgolfbaan en een 15 tal spelletjes voor jong en oud. De

Corrie en Henk van Kesteren

DAAR GAAT 'IE WEER! Ontdek je eigen opvoedstijl

Je zit aan tafel voor het ontbijt, over een half uur moet je kind op school zijn. Je kind zit verschrikkelijk te treuzelen met z' n brood. Je wil dat hij wat eet, maar ook dat hij op tijd op school is. Je spoort ' m meerdere keren aan, tot je maat vol is en je uit je slof schiet. Jij boos, je kind boos, niet gegeten en te laat op school. En dit is niet de eerste keer... Ja hoor, DAAR GAAT ' IE WEER! In vier avonden gaan we met dit soort situaties aan de slag. Aan de hand van jouw kwaliteiten (die we samen boven tafel krijgen), gaan we op zoek naar wat JOUW OPVOEDSTIJL is. Door je hiervan bewust te worden en daarbij ook eens te rade te gaan bij een stijl die bij jou op de reservebank zit, ben je in staat om de daar gaat ' ie weer situatie te doorbreken. We oefenen dit met kleine rollenspelen, waarbij je je ook heerlijk in je kind mag uitleven. Door het inzoomen op en uitvergroten van het moment, ontstaat inzicht. Het is vaak een feest der herkenning om elkaars situaties te horen en te spelen.

Wanneer: Hoe laat:

De avonden worden geleid door Danielle Buijsman en Annemarijke ten Thije. Beiden werkzaam in het basisonderwijs, lesgevend vanuit het antroposofisch mensbeeld. Danielle is daarnaast ouderconsulent i.o. en Annemarijke is moeder van twee kinderen.

6

4 Woensdagavonden: 22 april, 6 / 13 / 27 mei 2009 Van 20.00 tot 22.00 uur.

Kosten:

65 euro voor 4 avonden, inclusief studiemateriaal. Kom je samen met je partner, dan betalen jullie samen 100 euro.

Waar:

Het Werfhuis, Nico Scheepmakerpad 18, 4103 VG, Culemborg.

Aantal:

Maximaal 10 deelnemers.

Aanmelden:

Aanmelden bij Daniëlle Buijsman 06 – 3384 6623 [email protected]

BEWONERS BETUWEHOEVE ZOEKEN CONTACT “Een gezellig warm huis, kleinschalig, waar jong en oud welkom is”, zo typeert verzorgende Winnie de woonvorm voor dementerende ouderen aan de Paul Rodenkohof. Sinds juni vorig jaar biedt Zorgcentrum de Betuwe hier een veilige plek in twee woningen met elk zes bewoners. Twee ruime gemeenschappelijke huiskamers met elk een open keuken sluiten mooi op elkaar aan. De gemeenschappelijke tuin grenst aan die van de andere bewoners van de hof. De Stichting Woonvormen heeft er zeven appartementen waar mensen met een verstandelijke beperking begeleid wonen. En het laatste rijtje huizen, dat de gemeenschappelijke tuin begrenst, bestaat uit huurhuizen en koopwoningen van Betuws Wonen.

Betuwehoeve zitten er letterlijk warmpjes bij. Een van hen schuifelt met haar rollator dichterbij, onder haar arm een zachte knuffel: “dit zijn mijn knuffelschatten!” zegt ze met een brede glimlach. Er is herkenning. In het echt zijn er ook enkele dieren te vinden op deze zorgboerderij: konijntjes, kippen en vogels. Ze scharrelen buiten rond, bijna net zoals de buurtjes, actief in de binnentuin. In de keuken staat, schort voor en met een vaste hand, een van de dames wentelteefjes te bakken. Ze gaan erin als warme broodjes (en dat zijn het ook) en de huisgenoten eten meer dan gewoonlijk! Misschien zijn er nog wel meer gouwe ouwe recepten te vinden hier. Dat moet haast wel met een bakker en banketbakker in de andere groep. De laatste vertelt over de stroopkrakelingen die ze maakten: “voor winkels in blikken, daar hadden we geen concurrentie in, bij de koekjes wel”. Langzamerhand komt het verhaal van vroeger terug en is hij steeds beter te verstaan. Ik krijg heel erg zin in zo’n lekkere krakeling.

Vanuit de wijk is inmiddels een aantal vrijwilligers actief. Zeker nu het beter weer is, zijn meer mensen welkom! Kom gewoon eens langs voor een praatje en een bakkie, want een beetje persoonlijke aandacht is heerlijk. Maar er is meer te bedenken: wandelen, thee drinken bij Caetje, mee naar de fysio, ondersteuning van de verpleging door te helpen bij het eten en drinken, koffie en thee schenken, koken met de bewoners, verzorgen van de dieren, enz. Het is leuk om te ontdekken wat bij iemand past.

De sfeer op de Betuwehoeve is huiselijk en gezellig. Met een beetje geduld ontstaat er vaak een mooi contact. Ik hoop dat er door dit verhaal meer mensen actief worden, al is het gewoon als goede buur. Voor informatie over vrijwilligerswerk: Paula van Walsum (team activiteiten begeleiding), tel. 479 163, [email protected]

Als buurman en bewoner van een van de huurhuizen waai ik regelmatig langs. Ik breng het BEL-nieuws en bekijk wat er allemaal rond de Betuwehoeve gebeurt. Vandaag kleurt de voorjaarszon de geel-rode houtbouw nog eens extra warm in. De bewoners van de

Simon Dijk Laatste Nieuws: er is een concrete vraag naar een vrijwilliger die een mevrouw naar activiteiten in De Kulenburg wil brengen.

7

LANXMEER IN DE STANK: VERVOLG In het vorige nummer van het BEL-nieuws hebben wij uitgelegd dat wij een werkgroep zijn gestart om de stank die o.a. in onze wijk door meubelfabrieken wordt veroorzaakt, tegen te gaan. We deden ook een oproep om meldingen van stank door te geven aan de gemeente (0345-477 959) en aan ons via [email protected]. Wij willen jullie nu op de hoogte brengen van de ontwikkelingen sinds dat artikel. Er is twee maal constructief overleg geweest met wethouder Geertzen van milieu. Na het eerste overleg heeft de gemeente advies van de Regio Rivierenland ingewonnen over mogelijke juridische maatregelen tegen de betrokken bedrijven. Dit advies is tijdens het tweede overleg kort besproken. De gemeente lijkt daadwerkelijk tegen deze overlast te willen optreden. Wij hebben de afgelopen weken een inhoudelijke reactie opgesteld op het advies van de Regio. Dit advies wijkt op essentiële punten af van de mogelijkheden die de Regio adviseerde. Naar onze mening geeft het advies slechts te dele de relevante weten regelgeving weer.

Wij stellen in onze brief de gemeente ook voor om niet alleen de formeel juridische weg te bewandelen, maar ook met de bedrijven in gesprek te gaan om onderzoeken of er een gemeenschappelijk belang is op basis waarvan sneller tot een oplossing kan worden gekomen. De formeel juridische weg met al zijn bezwaarmogelijkheden kan namelijk een proces van enkele jaren worden. In onze reactie stellen wij de wethouder voor om onze ideeën te bespreken. Ten slotte: wij hebben gemerkt dat deze bedrijven afval verbranden zonder alle energie te hergebruiken. Hoewel wij niet direct hiervan hinder hebben vinden wij dit ook een belangrijk punt. Trouwens, dit is ook landelijk beleid. Wij wonen in een wijk die duurzaam-met-energieomgaan hoog in het vaandel heeft staan. Namens de werkgroep, Marten Batterink, Erik Hoven, Geert Maas, Fred London

HET LANXMEERSE PARLEMENT Zo luidruchtig als de natuur ontwaakt uit haar winterslaap, zo oorverdovend stil is het rond de bewonersvereniging in onze wijk. Je zou je kunnen afvragen; bestaat de BEL eigenlijk nog wel? Je hoort er niets meer van. En hoe erg is dat, is zo’n vereniging nog nodig? Er is vorig jaar een ad-hoc/ad-interim bestuur samengesteld uit de contactpersonen van diverse werkgroepen. En er is veel energie gestoken in het Lanxmeerse energiebedrijf dat het warmtenet exploiteert. Er gebeurt vast veel en er wordt vast veel gepraat. Maar buiten veel andere wijkbewoners om, is mijn beeld. Laat ik er daarom als contactpersoon van de langzaam induttende werkgroep Internet maar eens een snok aan geven, zoals de wielerterm luidt, door een nieuwe impuls aan de communicatie binnen de wijk te geven. En met enige plechtstatigheid te verklaren: Het Lanxmeerse parlement is geopend!

Een Ning is een soort digitaal prikbord/netwerk /parlement, waar genodigden hun mening over onderwerpen kunnen geven. Ook kan iedereen er de agenda bijhouden, of foto’s plakken. Filmpjes zelfs. In de Nesciohof functioneert de Ning goed, en een van de plaatselijke politieke partijen maakt voor zijn meningsvorming stevig gebruik van de Ning. Misschien is het voor onze wijk ook wel een bruikbaar communicatiemiddel. Daarom heb ik een Ning opgezet: http://lanxmeer.ning.com. En er al vast enkele items op gezet. De Ning is alleen voor genodigden. Enkele wijkbewoners die achter op de BELnieuws als contactpersoon staan vermeld hebben een uitnodiging gekregen. En misschien heeft u inmiddels ook een uitnodiging bereikt via de ‘hof tam-tam’. Door uw e-mailadres op te geven en een password te kiezen heeft u dan toegang. Het e-mailadres fungeert als inlognaam. Wilt u toegang tot de Lanxmeerse Ning, stuur dan een mailtje naar mij. Ook voor meer informatie staat mijn mailbox voor u open.

Want als er niets van boven naar beneden druppelt of van links naar rechts sijpelt, dan moeten we als bewoners onze mening zelf richting bestuur duwen of aan elkaar kenbaar maken. En daarvoor is nu een gelegenheid bij uitstek: een Ning.

Rudi Oortwijn, [email protected]

8

1 APRIL 2009: FEESTELIJKE START THERMO BELLO

“Ik vind het geweldig om in de wijk EVA Lanxmeer te wonen en te werken. Dat heeft te maken met de identiteit van deze wijk als kraamkamer van maatschappelijke vernieuwing.” “Ik wil hierbij iedereen die tijdens het proces zijn zorgen heeft uitgesproken en kritische vragen heeft gesteld heel erg hartelijk bedanken. Want door die vragen hebben we ons kunnen ontwikkelen tot een levensvatbaar bedrijf.” “Vandaag vieren we het einde van het oprichtingsproces. Daarmee staan we aan het begin van onze gezamenlijke onderneming. Ik hoop dat het ons daarin allen goed zal gaan en wens ons een aangenaam warme toekomst.”

! "

#

“Een wijk waarop het bestuur van deze stad trots is. Trots vanwege datgene wat er bereikt is, en trots vanwege de kennis en ervaring die in de wijk aanwezig is op het gebied van ecologie in de ruimste zin van het woord.” “Uiteindelijk moet de echte garantie voor de levensvatbaarheid van Thermo Bello van u allen komen, bedrijf en inwoners. Maar daarin heb ik alle vertrouwen en ik spreek de hoop uit dat er nog vele klanten, zowel bewoners als bedrijven en scholen, zullen volgen, van binnen en buiten de wijk. In mijn ogen ligt daar uw uitdaging voor de toekomst: het verzilveren van uw kennis en vaardigheden, zowel binnen als buiten uw eigen wijk. En gezien de energie die aanwezig is binnen uw wijk zult u daarin zeker slagen.”

9

VRAAG EN AANBOD Gelhaard Wonen in Eva Lanxmeer en toch gezellig een haard stoken? Dat kan met een gelhaard! Wij hebben een mooi gietijzeren exemplaar te koop, inclusief nephoutjes en gelpotten. Eventueel met ombouw, maar ook los te gebruiken. Vraagprijs: € 75,--. Belangstelling? Informeer bij Sandra van Kampen en Youetta Visser, Annie Romein-Verschoorpad 3, 769010 of [email protected].

Te koop van Werkplaats voor de Derde Wereld 2 Hardhouten kolomtafels (61 x 61 cm), gemaakt uit een hardhouten keukenblad. Vraagprijs per stuk € 85,- en 2 voor € 150,1 Blankgrenen houten tafel (66 x 89 cm) € 95,1 Eiken tafel (110 x 210 cm), tweedehands en licht beschadigd. Vraagprijs: wat wilt u er voor geven voor de mensen in de derde wereld. Henk en Corrie van Kesteren, Anna Blamanweg 26.

Skelter te koop Complete mammoetskelter met aanhangkar in prima staat. Iets voor jullie (hof)?

Fietssleutel gevonden In de Vasalishof, te bevragen bij Carla Pieterse, tel. 516 554. Dakpannen Gratis op te halen op Bertus Aafjespad 15: 66 zwarte dakpannen, ideaal om stapelmuurtjes mee te maken. Bel ons even (0345 536353) of neem ze gewoon mee. Lidwien Boudens

Inlichtingen tel. 548411 of [email protected].

Vermist Ooit heb ik bij het plaatsen van een pompschakelaar bij iemand mijn Bosch accuboormachine laten liggen. Het opladertje treurt om het gemis.…Gaat er bij iemand een schakelaartje om? Dank en groet, Jan Hanhart, Anna Blamanweg 22, 513 388

Om mee te nemen 1 persoons houten IKEA-bed. matrasmaat 90 x 2.00. Inlichtingen: tel. 548411 of [email protected]. Te koop: jongensfietsje Wie is er blij met een blauw-zwart jongensfietsje 16 inch? Het is in goede staat. De prijs is maar € 25,-. Info bij Lianne, tel: 505 360. Stenen te koop, boom gratis Wegens opheffing van een deel van ons 2 terras: 18 m sierbestrating in Waalformaat steen (200 x 5 x 7 cm3), ca. 1800 stuks dus. De stenen zijn bruin-paars en tamelijk licht van 2 kleur. Prijs € 10,- per m . Tevens zoeken wij een liefhebber voor onze sierappelboom (Malus Floribundia, rode appeltjes), stamdikte 6 cm, hoogte ca 3 m. Gratis, maar wel zelf uitgraven. Kom gerust kijken naar het een en ander. Mischa ten Kate en Jaap Dirkmaat, Rosalie Lovelingpad 3, tel. 769 026. Recepten gezocht door KUS DE KOK Sjoerd Lubbers, een in Lanxmeer wonende kok, is bezig met een boek over Caetshage. De streefdatum voor de verschijning van het boek is december 2009. Wie beproefde recepten heeft wordt van harte uitgenodigd die te mailen: [email protected].

10

(advertentie) De KnipBus komt naar jou toe! Een jaar woon ik, Carin Pieters, in jullie/onze prachtige EVA-wijk. En tijd voor een nadere kennismaking met de KnipBus! Wil je kind en/of jijzelf graag geknipt worden in een vriendelijke en sfeervolle bus? Speciale meimaandprijs: € 12,50 per kind! Voor een afspraak, bel: 0345534984 0629472039 of mail: [email protected]

KLIMAATVIRUS IN VASALISHOF “Op 16 mei zijn wij erbij”, zo is de leus van het Nationaal Klimaatstraatfeest. De Vasalishof is e geëindigd op de 59 plaats van deze Klimaatwedstrijd en zal feestvieren! Dat mag ook wel want we hebben er hard aan getrokken. Dit landelijke initiatief vormde een leuke aanleiding om allerlei ludieke en serieuze acties met elkaar in gang te zetten. Zo vragen we offertes aan voor extra zonnecellen op onze daken. De windmolen bleek niet rendabel zodat we nu gaan voor meer zonnepanelen. We denken na over een financieringsconstructie zodat huishoudens die het minder breed hebben ook kunnen investeren in duurzame energie op het dak. Kleurrijk Wonen staat er positief tegenover waardoor de huurders aan de Frederik van Eedenlaan ook mee kunnen doen. Daarnaast hebben we een concept bedacht voor klimaatvriendelijk eten met de buren: Cool Cooking Culemborg. Heel eenvoudig, je nodigt wat buren uit om samen te koken en te eten. De uitdaging is om dat zo klimaatvriendelijk

mogelijk te doen (en lekker). Natuurlijk gaan we dat eerst zelf uitproberen. We maken een mooie ‘wisselbeker’ die we uitreiken aan iemand in Culemborg die vervolgens ook weer een klimaatvriendelijk etentje gaat organiseren. En zo verder en zo verder. Recepten en handige tips komen voor iedereen beschikbaar. Ook leuk: het opzetten van een hofbibliotheek en uitleenservice. Een idee dat gepresenteerd werd tijdens onze laatste brainstormavond. Hofbewoners maken hun vraag en aanbod (boeken, gereedschap, apparaten) bekend op de weblog zodat het gemakkelijker wordt om van elkaar te lenen. Daar gaan we de komende tijd weer aan werken. Kortom het klimaatvirus heeft ons flink te pakken en zal zich naar alle waarschijnlijkheid nog verder uitbreiden. Voor meer informatie over al onze acties: kijk op www.ecohof.web-log.nl. Jenny Senhorst

!" "! "%""

$%%

"!

#

$

%&'' ()* +,, %&-./0(*-)'..

11

5 JAAR TERRA BELLA IN BEELD Terra Bella bestaat dit najaar 5 jaar. Nog steeds uniek in Nederland is onze samenwerking met de gemeente en Vitens. In september geven we daarom een inspirerend feestje. Tijdens dit evenement willen we een korte film en een MOOI (beelden)boek presenteren. Iedereen die in de afgelopen jaren prachtige foto’s heeft geschoten in onze wijk roepen we op om de mooiste en meest sprekende foto’s naar ons toe sturen. Plaatjes van tuinen, dieren, werkende en genietende mensen in en op het groen. Alles is welkom! En wil je meedenken over de opzet en inhoud van het boek of het evenement? Graag! Stuur ons een mailtje.

OPROEP: STUUR JOUW MOOISTE FOTO’S VAN DE AFGELOPEN JAREN IN DE WIJK VOOR 10 MEI (HOE EERDER HOE LIEVER) NAAR TERRA BELLA [email protected]

NIEUWS VAN BOERDERIJ CAETSHAGE Na een broodnodige winterdeken zijn we er weer klaar voor om er tegen aan te gaan. De nachten zijn nog koud, een beetje geduld wordt van ons gevraagd. Gelukkig kunnen we in de boogkassen al behoorlijk uit de voeten, we kunnen er groente en bloemen gaan opkweken om vervolgens straks buiten uit te planten. Intussen oogsten we ook al de eerste groene lenteblaadjes als postelein, raapstelen, veldsla, spinazie, radijs en kropsla uit de kassen, vaak met een oorverdovend getik van regen en hagel en geklapper van het plastic van de kas om ons heen alsof we met vakantie op Terschelling terecht zijn gekomen in ons tentje tijdens een zuidwesterstorm.

terugdenken aan vorige nazomer met die bomvolle marktkramen en veel gezelligheid op het plein. Dat beeld is voor ons toch wel het mooiste dat er is. Intussen zit ik te genieten van het lammer gedribbel en gemekker in de schuur, het zijn er nu twaalf en het oma-schaap is nog aan de beurt. Ze kijkt me soms zo ondeugend aan alsof ze dit jaar toch nog maar weer eens (voor de dertiende keer) een drieling ter wereld zal brengen. Deze kudde hier op het land maakt het wel aardig kompleet, het is prachtig al dat jonge leven en al die moederlijkheid van de ooien. Over een maandje komen er ook nog vier varkentjes om alle afval op te eten, het mobiele hok is al gemaakt maar is intussen gekraakt door onze dochters.

Naast onze eigen producten verkopen we nu ook een aantal producten uit de regio, zoals appels, champignons en kiempjes. Enkele bloemen als narcissen en tulpen kunnen we nu snijden en vervolgens komen de pioenrozen.

Kortom, het wordt steeds meer de moeite waard om weer eens langs te komen en mee te genieten van al het jonge spul.

Het assortiment van de winkel begint dus snel behoorlijk toe te nemen, het doet ons weer

Groetjes van Todd en Boudien

IK WIL ZO GRAAG WEER ZINGEN Geen moeilijke hoogdravende klassieke stukken, maar liederen waar je hart blij van wordt, waar je voeten niet stil bij kunnen staan en je heupen als vanzelf mee gaan swingen in het ritme. Gospel, Afrikaans, Nederlands, wat mij betreft kan alles, muzikale begeleiding lijkt me ook leuk. Zomaar voor het leuk, omdat het heerlijk is om te zingen en wellicht eens een optreden ter verhoging van de feestvreugde op een hof- of wijkfeest.

Dus: heb je zin om lekker te zingen een keer in de week, of lijkt het je leuk om muziek te maken daarbij, meld je aan en dan kijk ik of we genoeg mensen bij elkaar krijgen. Lidwien Boudens Bertus Aafjespad 15 e-mail: [email protected] telefoon: 0345 536353

12

KUS DE KOK Varen wilde hij! Als jongetje van elf jaar wist Sjoerd Lubbers het al: varen, dat was het. En dat lukte ook, al was er een omweg voor nodig: Sjoerd ging niet naar de zeevaartschool, maar volgde een opleiding tot scheepskok, die maar tien weken duurde. En wat bleek? Varen was geweldig, maar koken zo mogelijk nòg leuker! Na zes jaar op zee werd het tijd om aan land allerlei andere activiteiten te ondernemen, maar het koken bleef dwars door alles heen op z’n minst een grote liefhebberij. Moet je, als je het koken zo overtuigend in je vingers hebt, je toch blijven scholen? Sjoerd volgt een zeer gespecialiseerde cursus (12x 1 dag per maand) in driesterrenrestaurant De Librije. Daarnaast vindt hij vooral veel inspiratie in de samenwerking, sinds begin dit jaar, met Marije Vogelzang, die “food-designer” is (in haar boek “eat love” zijn indrukwekkende voorbeelden te zien van wat je allemaal, voor heel speciale gelegenheden, creatief met voedsel kunt doen. Mij gaat dat soms een beetje te ver, maar bijzonder is het zeker).

Geheim van de kok? Liefde en Aandacht Waar zou je beter kunnen landen, met zoveel idealisme, dan in Lanxmeer? In de kaswoning van Sjoerd vond een voor mij leerzaam gesprek plaats: cateren is het niet wat Sjoerd doet, dit is een andere manier van werken. Frituren doe je, dat weet iedereen, in hete olie, maar dat het in stikstof, op min 180 graden ook kan, wie wist dat??.. en: in sommige gerechten gaat een “zalfje”...Een zalfje?? Nou ja, vast toch ook wel lekker, als Sjoerd er over gaat!

Over boeken gesproken: Sjoerd is op eigen initiatief bezig met een boek over Caetshage! Een beeldboek moet het worden, met passende recepten voor wat op Caetshage verbouwd wordt. De streefdatum voor de verschijning van het boek is december 2009. Wie beproefde recepten heeft wordt van harte uitgenodigd die in te zenden of te mailen. Een mooi bedrijf in onze wijk, ik hoop dat het er nog lang zal zijn, ook al moest Sjoerd de vraag van Jan Tempelman, op het laatst van diens leven: “heb je die auto’s nou al weggejaagd?”, tot zijn spijt met “nog niet” beantwoorden..

Sinds een jaar is de onderneming zelfstandig, onder de naam Kus de kok, een naam die vanzelf ontstond toen een dankbare gast uitriep: “een kus voor de kok!”. Als kok ben je meestal onzichtbaar: je staat in de keuken, maar wat je doet, de aandacht waarmee je werkt, wordt door je gasten verrassend scherp waargenomen.

Carla Pieterse advertentie

Sjoerd werkt door het hele land, het werk wordt over een paar weken gemakkelijker als de rijdende keuken klaar is. De opdrachten komen vanzelf binnen, vaak (heel toepasselijk!) via mond-tot-mond-reclame. En of het nu het uitvoeren van een opdracht voor twee personen of voor vierhonderd betreft maakt niet uit. Het gaat er steeds om de vraag zo specifiek mogelijk te vertalen naar de mooiste maaltijd voor die gelegenheid. Of de bereiding van de maaltijd dan ook lukt is nooit een punt, wel is het soms een beetje spannend of er echt wel genoeg is, maar ook dat is altijd het geval gebleken.

13

EVA-Literair

MULTATULI / EDUARD DOUWES DEKKER (1820-1887) Maar liefst 25 delen telt de uitgave van zijn Volledige Werken, met als bekendste natuurlijk ‘de’ Max Havelaar, of de Koffy-veilingen der Nederlandsche Handel-maatschappij. Multatuli, pseudoniem van Eduard Douwes Dekker, schreef het in 1859, in één maand tijd. Niet in het toenmalige Nederlands-Indië, maar op een zolderkamertje in Brussel. Hij schreef het uit protest tegen de uitbuiting van de inlanders en als aanklacht tegen de onrechtvaardige behandeling die hem zelf ten deel was gevallen toen hij als assistent-resident in Lebak scherpe kritiek had op het koloniale bestuur. Die kritiek had geleid tot een berisping en zijn overplaatsing. Het boek was een rechtstreekse uiting van zijn roeping om ‘de milioenen mensen die gebukt gaan onder uitzuiging, knevelarij, roof en moord daarvan te verlossen’.

onverdraaglijk. Ben je bezig met ‘de reuzenstrijd tegen ’t leugenproza dat ons de wereld voor waarheid geeft’ – word je ingekapseld als een deelnemer aan de deftige, schone literaire kunst. Ondertussen is Multatuli wars van alle dogmatiek, fel tegen sociale misstanden en fanatiek voor maatschappelijke gelijkheid van man en vrouw. Van godsdienst moet deze vrijdenker niets hebben en daarom wordt hij wel de eerste atheïst genoemd. Een titel die bevestigd lijkt te worden door één van zijn beroemdste teksten: Het gebed van den onwetende: Ik weet niet of wij zijn geschapen met een doel,… Of maar bij toeval dáár zijn. Ook niet of een God, Of goden zich vermaken Op de onvolkomenheid van ons bestaan Regels lang geeft Multatuli vervolgens aan dat als God zo graag wil dat wij hem zouden dienen, hij ons dat dan maar duidelijker te verstaan had moeten geven. Kortom: als God bestaat is het zijn eigen schuld dat de mens zo’n slechte dienaar is. Om te eindigen met de beroemdste regel: O god, er is geen God! Toch beschouwt niet elke Multatuli-kenner hem als godsdienstvreter. Aleid Truijens beweert zelfs dat je daarmee de kern van zijn schrijverschap mist. Natuurlijk, Multatuli had een pesthekel aan de protestanten van zijn tijd met hun huichelachtige moraal, hun schrieperige en schraperige koopmansgeest, hun dédain voor vrouwen, hun bekrompen angst voor lust en de staatsterreur die zij uitoefenden op andersdenkenden (de Volkskrant, 5-12-2008, p.25). Multatuli gedroeg zich als een Verlosser, inclusief vrouwelijke, devote en erotische discipelen. ‘Jezus begon met vissers, ik vang met meisjes aan.’ Zo was deze aardse mysticus ‘een reiziger naar de haven van het ware.’ En ja, dan zijn andere goden al gauw mindere goden en ligt verraad op de loer. Wat rest is zijn handgeschreven bijbel: 25 delen dik.

Torensluis, ofwel Multatulibrug in Amsterdam

Voorwaar een nobel en hoog streven. En als de geroepene zich dan ook nog Multatuli noemt – ‘ik heb veel geleden’ – dan ligt de vereenzelviging met de figuur van Christus voor het grijpen. Dat klinkt hoogmoedig en dat is het ook, want, zoals de schrijver zelf zegt: ‘Hoogmoed is de hoogste vorm van moed.’ Voor een profeet van dat niveau is het dan ook sneu te noemen dat zijn boek niet meteen het gewenste effect had. Multatuli is diep gekwetst: ‘Hoe leest men dat, men is er door getroffen, men vindt het schoon, en men laat my aan myn lot over? Dat is schandelyk!… Ik pleit voor myn leven, voor vrouw en kind, ik wacht in de angst of het my wat geholpen heeft en men antwoordt: “Wat schryf je mooi!”’ Multatuli wordt behandeld als een schrijver en dat is voor iemand met messiaanse aspiraties uitermate teleurstellend, sterker: totaal

Kees van der Zwaard

14

KIJK OP DE WIJK Wij, Nicolette, Niek, Sien-Mee en Job wonen al weer zo’n vier en een half jaar in Lanxmeer, op Rosalie Lovelingpad 10. Voorheen woonden we in Utrecht en vanwege gezinsuitbreiding, Sien-Mee was op komst, waren we op zoek naar een grotere woning. Duurzaamheid, groen, biologisch enigszins vegetarisch eten hield ons al lang bezig. Niek, die landschapsarchitect is, kende de wijk al op een vakmatige manier, tenslotte verschijnt onze duurzame wijk in alle vakpers als zeer bijzonder.

Nicolette werkt in de gehandicaptenzorg en houdt van muziek maken. Zij is binnen de wijk en in Utrecht actief met blaasinstrumenten en zang. Samen met andere ouders heeft ze op ‘t Praathuis muziek voor de kinderen verzorgd. Nu heeft ze samen met wat andere bewoners uit de hof een muziekgroepje waar voornamelijk wereldmuziek op het repertoire staat. Niek is vanuit zijn groeninteresse actief als bestuurslid van Terra Bella en begeleidt in het kielzog daarvan ook de nodige excursies van Zweden, Koreanen, etc. door de straten van Lanxmeer. Het is altijd weer inspirerend hoe de medebewoners ook bereid zijn om onze gasten dan te ontvangen en inkijk in hun levens te geven. Ook doen de reacties van de deelnemers je er ook steeds weer aan herinneren in wat voor een bijzondere situatie we hier mogen leven. Een reden voor onze Lanxmeerkeuze waren de kansen die een duurzame en autoluwe nieuwbouwwijk biedt voor kinderen om rustig en met veel ruimte op te groeien. En Job en Sien-Mee benutten die kansen ten volle. Job (9) houdt van alle zand- en kleibergen die de onafgebouwde wijk en een gemeenschappelijke tuin bieden. Sien-Mee (8) is meer van het straatspel en het skeeleren. Ook het binnen handbereik zijn van het Praathuis, het zwembad én ons Kindercentrum is natuurlijk geweldig. De vijvers en de boomgaard hebben ook in alle jaargetijden voor alle leden van ons gezin wel wat te bieden. Op wat schermutselingen met de gemeente rond zaken als de Trein, de Witte Bouw en het parkeren na zijn we al met al zeer content

In onze straat in Utrecht woonde ook de familie Hoffer, die naar Culemborg ging verhuizen. Hun verhalen en een bezoek aan hun verse woning inclusief hof deed onze aanvankelijke reserves snel smelten. Snel ingeschreven dus en meteen betrokken bij een rijdende trein, de ontwikkeling van het Lovelingpad waar negen families samen met de BCW en Renz Pijnenborgh een rij serrewoningen bouwden. Een erg aantrekkelijke manier om al vroeg een band op te bouwen met je buren, je huis en je omgeving. Naast het huis begon Niek ook samen met een groepje andere tuinenthousiastelingen aan de voorbereidingen voor de mandelige tuin, het plannen maken en tenslotte de inrichting. Ondertussen ligt dat allemaal lang achter ons en wonen we lekker in ons samen met anderen gecreeërde paradijsje. De Watertorenhof is al weer jaren in beheer.

Nicolette Michels, Niek, Job en Sien-Mee Hazendonk Wij geven de pen door aan Jeroen en Miranda Spierings, Nico Scheepmakerpad 5.

GASTGEZIN GEZOCHT

Ik zoek een liefdevol gastgezin voor mijn zoon van 6 jaar. Eén keer per week na school tot de volgende ochtend (of hem evt. van de buitenschoolse opvang ophalen) en misschien af en toe een weekend als ik, zijn moeder, een zorg in de verpleging heb of op cursus ben. Het kan een gezin met eigen kinderen zijn, dat nog ruimte in hart en huis over heeft, maar ook anderszins is mogelijk. Binnen de Nesciohof (waar we sinds kort wonen) zou fijn zijn, of elders in Lanxmeer, zodat hij in dezelfde buurt kan blijven. Als onze visie op kinderen en opvoeding en ons contact goed blijkt te klikken, zou ik het graag officieel willen regelen via een gastouderbureau. Lijkt je dit een verrijking, neem dan contact op voor een kennismaking met Lianne en Rick, tel. 505 360, Fred. van Eedenlaan 4. Graag tot ziens!

15

ADRESSEN BEL

Postbus 34 4100 AA Culemborg www.bel-lanxmeer.nl interim BEL-bestuur • voorzitter Lambik Swinkels [email protected] • penningmeester André van Leur 520 105 [email protected] • bestuurslid Bernard Béguin [email protected] • bestuurslid Inge Knoope [email protected] • bestuurslid Carla Pieterse [email protected] • bestuurslid Gerwin Verschuur [email protected]

EVA-bureau

Marten Toonderpad 3 4103 NS tel. 532 699 06 2347 8287 [email protected]

BEL-werkgroepen

• Stichting Terra Bella Lambik Swinkels [email protected] • Bouwgebreken Bernard Beguin [email protected] • ToPla (Toetsing planontwikkeling) Monique Ramaekers [email protected] Tars de Ruiter [email protected] • Energie en Installaties Han Sloots [email protected] • Verkeer Haike de Visser 515 945 [email protected] • Autodelen Wheels4all Jan Theunissen 533 933 [email protected] • Internet, Website Rudi Oortwijn [email protected] • Huis- en wijkmonitoring vacature

CAETSHAGE Zorgboerderij

Rutger van Mazijk, 513 452 [email protected]

Boerderij

Todd Phillips, 06-215 780 06 [email protected]

Caetje

Annet Dane, 548 874 [email protected]

Bestuur

Basjan Dane, 06-226 675 29 [email protected]

COLOFON Redactie

• Henk Fonteyn [email protected] • Yfke Kirchner [email protected] • Carla Pieterse [email protected] vacature

Dit BEL-nieuws Foto’s: Huub van Beurden, Jenny Senhorst, Pieter Meijer, Simon Dijk, Irma Mommers Lay-out: Irma Mommers Oplage: 400 exemplaren

Het volgende BEL-nieuws De kopij voor het volgende nummer uiterlijk woensdag 3 juni inleveren op het e-mailadres [email protected]. Heb je geen e-mail, dan graag de tekst op disk aanleveren. Het redactieadres is: Anna Blamanweg 66, tel. 515 273. Dit nummer verschijnt omstreeks vrijdag 26 juni 2009 Heb je zelf geen foto bij de tekst, neem dan even contact op met onze BEL fotograaf Jaap van der Ham (tel. 536 353). Illustraties in jpg. naar Irma Mommers, [email protected]. Foto’s of tekeningen om te scannen brengen naar Toon Hermanshof 11 (tel. 530 791).

Agenda

april Vr 17, vanaf 20.00 uur Buurtcafé Caetshage: informatie vanuit het BELbestuur over Wittebouw en jaarprogramma Vr 17, vanaf 21.00 uur Buurtcafé Caetshage

mei Vr 15, vanaf 21.00 uur Buurtcafé Caetshage

juni en verder Ma 1, Tweede Pinksterdag start tussen 12.00-13.30 uur Fietsen voor de Derde Wereld

Zo 17, C4real de Groene Betuwe – Boerderij Caetshage

Vr 19, vanaf 21.00 uur Buurtcafé Caetshage

16