Belgian Oldtimer Caravan club

Belgian Oldtimer Caravan Caravan club

Oktober 2015

Bestuur en medewerkers Voorzitter Patrick Pelckmans Tel.+32 (0)3 60 52 301 (18.00 tot 21.00 uur) M: +32 (0)485 78 14 55 E: [email protected]

Redactie/opmaak clubblad Kascontrole Wilma van de Gevel Tel.: +32 (0)11 71 78 99 E: [email protected] E: [email protected]

Ondervoorzitter Yvan Marchand T: +32 50 38 99 61 M: +32 E: [email protected]

Database onderdelen/redactie Francis Hendrickx Tel.+32 (0)473 62 97 82 E: [email protected]

Secretariaat/penningmeester Heidi van Belle Tel. +32 (0) 476 84 95 82 E: [email protected]

Clubfotograaf Karl Zijlstra Tel.: +31 (0)416 54 33 04 E: [email protected]

Bestuursmedewerker. Valère Volders Tel.: +32 (0) 495 25 38 32 E: [email protected]

Clubfotograaf Mario de Bruyne Tel.: +32 (0) 478 45 55 49 E: [email protected] Leden die geïnteresseerd zijn in de BOCC foto’s van onze clubfotograaf Mario De Bruyne graag een mail naar Mario zodat hij juist uw mailadres kent.

Bestuursmedewerker Gino Desmet Tel.: +32 (0) 477 59 37 29 E: [email protected]

Webmaster Matt Hendriks Tel.: +31 (0)76 50 38 049 E: [email protected]

Tom Dooley Inschrijvingen Treffens BOCC vzw

Lief en Leed van “tante Vit”. Yvette Calenaere Berkenhagestraat 86 B-8210 Zedelgem Tel.: +32 (0)50 20 85 49 E: [email protected]

M: +32 (0)472 23 45 22 E: Inschrijving Treffens C: KIP 540 KB - 1980 Contacten buitenland Twan Vinders Tel.: +31 (0) 433 64 30 00 Tel.: +31 (0) 622 84 47 98 E: [email protected]

Kascontrole Jean Marie Coenegrachts Tel.: +32 (0) 477 76 49 40 E: [email protected]

Boetiek en Clubartikelen Goedele Jacob Tel.: +32 (0) 472 79 37 22 E: [email protected]

E.H.B.O. bij Treffens Klaus Kadereit Tel.: +32 (0) 12 26 19 46 Tel.: +32 (0)476 31 60 55 E: [email protected]

Redactie/opmaak clubblad Leon Janssen Tel.: +31 (0) 464 51 63 23 E: [email protected] E: [email protected]

In Memoriam Dennis Van Den Langenbergh Evenementen Coördinatie BOCC-vzw Fotograaf vele ECCR Treffens

na een noodlottig ongeval overleden op 8 april 2015

Colofon -

Belgian Oldtimer Caravan Club - VZW

Den Trekker verschijnt 4 keer per jaar en is een uitgave van VZW Belgian Oldtimer Caravan Club. www.BOCC.be Het volgende clubblad verschijnt eind december 2015. Inzendingen voor de redactie moeten toekomen bij de redactie, ten laatste op 6 december 2015. Redactie: Redactie Leon Janssen en Wilma van de Gevel; Eindredactie en verantwoordelijke uitgever: uitgeve Patrick Pelckmans.. Heeft u ook een leuk verhaal of idee voor ons clubblad, laat het ons weten !!! Fotograven Fotograven : Karl Zijlstra en Mario de Bruyne. Secretariaat en lidmaatschap: Heidi van Belle: [email protected]. Kasbeheer: Heidi van Belle; Rekeningnummer: BE62 7380 1633 87 61 op naam van BOCC-VZW

2

In deze editie Pagina Bestuur en Medewerkers

2

Woord van de Voorzitter

3

Boetiek clubartikelen

4

Lief en Leed van Tante Vit

5

Twee nieuwe leden

6

Enigma

8

Een fietstocht door Oostelijk Zeeuws vlaanderen

9

Zomertreffen 2015 in (Oost)Ham

10

Postkaart 35: Camping “Cosmopolite” in Lombardsijde

12

Guust en Riet Embregts— Embregts—reisverslag uit 1988

13

Tussendoortje “Fly“Fly-inn” Schaffen

15

Bandenperikelen

16

De NLNL-Oldtimer Caravan Club

17

(Te) Gekke Caravans

18

Mostard Treffen 2015

19

De Oplooprem met Demper

21

2 Sfeervollen tussendoortjes in 2015

22

Woord van de voorzitter

BOCC’ers ! Nu het laatste treffen weer een feit is gaat menigeen weer de groene campingplaatsen inruilen voor donkere garages waar weer duchtig zal gesleuteld worden aan ons oldtimererfgoed. Zelf heb ik me dan ook van een oude Mostard caravan voorzien om die lange donkere winteravonden door te komen.

Zoals alle voorgaande jaren heeft onze club in 2015 ook weer nieuwe leden mogen verwelkomen, enkele nieuwelingen kwamen enkel op proef maar ze vonden de sfeer zo tof dat hun keuze snel werd gemaakt. Van harte welkom ! Naar mijn mening is de sfeer het sleutelwoord tot het succes van de BOCC en die sfeer komt van de leden. Daarom wil ik de leden bedanken voor de grote hoeveelheid sfeer die zij in seizoen 2015 mee hebben gebracht. ►

3

Uiteraard blijven onze oldtimercaravans de cement van de club en dit jaar hebben we enkele echte juweeltjes mogen verwelkomen, ééntje deed dit zelfs in grote stijl met een echte landing op het vliegveld in Schaffen. In 2016 zal niet veel verandering plaatsvinden aan het BOCC recept, buiten dan die “ HOGERE MACHTEN ” die met een regelmaat onze treffens zullen bezoeken en hier en daar waar nodig is een plechtigheid zullen houden, een belletje daaromtrent zal nog rinkelen. Dit jaar waren onze treffens, op eentje na dan, voor 2016 reeds vlug bekend, dit deed het dagelijks bestuur zeer deugd. Daarom ook een dankwoord aan alle betrokkenen daarbij. Rest me nog u veel leesplezier te wensen, zeker met de vele verslagen van onze treffens in deze editie. Groetjes,

Patrick

Boetiek Clubartikelen

Onderstaande arkelen zijn te koop Jacob: Kleding: T-shirt € 10,00 Polo € 15,00 Fleece vest € 30,00

in de clubwinkel van Goedele T-shirt kind Sweater Damestopje

€ 8,00 € 20,00 € 20,00

Nieuw

BOCC-Kurkentrekker € 3,00 Scker klein € 2,00

Nieuw

BOCC-tas 3,00

Scker groot (logo) € 13,00

4

Vaantje € 11,00

Goedele hee0 bij treffens diverse spullen bij zich, maar als je zeker wilt zijn van een bepaalde maat van een kledingstuk, dan is het aan te raden, dit vooraf bij haar te bestellen. Telefoon: +32- 479 45 85 11 of E-mail: boe[email protected]

Lief en Leed

van Tante Vit

Verjaren doen we allemaal maar voor sommigen is het toch wel speciaal. Op onze bijeenkomst in Nieuwvliet was ons lid Guido jarig en trakteerde alle aanwezigen met cava. Proficiat en nog vele jaren ! Speciaal is hij ook wel.( Anders zou het geen echte BOCC-er zijn.) Een anekdote......Bob kocht enkele jaren geleden een oud wrak van Bourgeois 36 om er de achterruit van de Pullman van Erica en Bart te vervangen die gebarsten was. Guido kwam met de fiets bij ons en wilde absoluut dit oude ding. Hoe wij het ook afraden, niets aan te doen en hij ging mee naar Torhout. Zelf heeft hij er drie jaar aan gewerkt. Moet je hem nu eens zien !!!! Proficiat Guido! Aan Johannes en famillie, Toen we juist vertrokken naar een samenkomst van de BOCC, vonden wij de afscheidskaart van Catherine in de brievenbus. Dit was voor ons schrikken. Ook op de camping was het medeleven intens. Wij zullen ons Katherine altijd blijven gedenken, hoe zij altijd klaarstond met goede raad voor de BOCC. Vooral de zin: ” Nou Bob, nu moet je eens luisteren “ is ons altijd bijgebleven. Ik wens je heel veel sterkte Johannes en we leven met je mee.

Tante Vit Van de redactie Zoals jullie in deze editie zien hebben we een oud vakantieverhaal van Guus Embregts gepubliceerd. Onze club bestaat bij de gratie van oldtimer caravans. We zoeken er dan ook nog eens allerlei attributen bij uit ‘de tijd van toen’. Daarom vinden we dat er ook verhalen in ons clubblad uit ‘de tijd van toen’ bij mogen zijn. Ze zullen net zo interessant en of spannend zijn als de hedendaagse. En wie weet wil je ook wel eens dat zien en lezen welke ervaringen er toen werden opgedaan. Dus mensen, klim in de pen of achter het toetsenbord, zoek in de oude schoendozen op zolder naar foto’s van ‘toen’ en stuur het ons toe. Wij maken het verhaal wel af en plaatsen het met je toestemming in ons blad. Het wordt winter en dan heb je zeeën van tijd. En het is zeker leuk, niet alleen voor ons maar ook voor jezelf, om oude herinneringen nog eens op te halen. Leon en Wilma

5

alles opstellen, uitpakken en een lekker maaltje gekookt, geweldig zo op de camping met goed weer! Onze buren, Kees en Berry waren ondertussen ook toegekomen met hun fantastisch Dotje! Mooi toch! President Patrick Pelkmans kwam ons persoonlijk verwelkomen en hij had al meteen een vraagje! Of we, misschien, als het even kon, een zeer persoonlijk verslagje konden maken over onze eerste kennismaking met het treffen. Na enige aarzeling stemde ik toe. Even later hoorde ik hem heel entousiast tegen fotograaf Mario, die ook gekomen was, zeggen: ”Yes, ik heb er een voor’t verslag!” Volgende keer moet ik beter opletten! Enfin, de ontvangst was zeer hartelijk door ieder die er al was. Goedele was ons niet vergeten en had de nodige clubkledij bij zodat we een beetje later echte bocc’ers waren! Na de welkom zijn we de stadsherberg in het dorpje Nieuwvliet gaan bezoeken; een goed caféetje waar we bij een lekker Belgisch biertje kennis maakten met twee vriendelijke mensen

‘Twee nieuwe leden’ Toen ik in 2013 een ritje meemaakte met de oldtimer van een vriend, een Renault Dauphin, was ik meteen verleid en schafte me een Volvo Amazon aan. Een mooie wagen die volgens mij alleen nog mooier kon worden met een mooi oud caravannetje erachter. In het voorjaar van 2014 vond ik er eentje naar mijn goesting en beurs. Een Digue tour 300, licht en handig achter de Volvo. Via het internet kwam ik te weten dat er zowaar een club bestond voorbezitters en gebruikers van oude caravans, de BOCC! En we werden lid van deze club! Ons caravannetje kreeg nieuwe bekleding en gordijntjes en was net op tijd klaar voor het tussendoortje in Schaffen! Ondanks het slechte weer werd dit een meevaller en besloten we nog meer mee te gaan. Het treffen in september viel juist op de tweede zondag vd maand en elke tweede zodag bakken wij brood in’t heemerf in Kasterlee! Het brood en speculoos wordt op aloude wijze in een houtoven gebakken en is ter plaatse te koop, iedereen is er welkom, er is ook muziek en andere animatie! Nieuwvliet was het eerste treffen dat paste in onze kalender. Na een bewogen ritje, domme gps, kwamen we aan in de camping,

uit onze Kempen, de wereld is toch klein! Terug op de camping bleek deze al helemaal vol gelopen te zijn met bejaarde caravans! we hebben dan ons bedje gedekt, een boke gegeten en gingen dan naar’t strand! Althans, dat was de bedoeling want verder dan de het hutje van Peter en Saskia zijn we niet geraakt! Later nog een praatje met Paul, Heidi en Kristof, links en rechts nog een goede avond, en uiteindelijk toch terug thuis geraakt, nog een slaapmutske onder ons luifeltje en bed in! De volgende morgen zoals gewoonlijk vroeg uit de veren, douche, ontbijt en daarna een deugddoende strandwandeling! Bij onze terugkomst hing er een zwarte rookwolk boven onze camping!, Toch geen ongelukken zeker!! Oef, bleek dat Heidi en Kristof een pan op het vuur hadden laten staan en deze was oververhit geraakt! Zoontje Lander was zo verdiept in zijn Nintendo spel dat hij niets gemerkt had! Allee, daarna met een hele bende naar Breskens om daar over te steken naar Vlissingen, Het werd iets later dan gepland maar geen kat die zich zorgen maakte! In het mooie stadje Vlissingen genoten van lekkere kersen van de markt, een goede belgische trappist, en kibbelingen plus een

6

vers maatje! Gewandeld, gebabbeld, genoten, veel gezien. Kortom, vakantie! De boot terug naar de Breskens, een ritje naar Nieuwvliet en daar nog eens naar ‘t strand. Even pootje baden, een grote golf, natte broek en dan maar een duik in zee! Wel fris maar het viel nog goed mee! Half zes afspraak aan de stek van Gino en Rina! Receptie; een woordje van de president, verwelkoming van ons, nieuwe leden, onze buren Kees en Berry bleken ook net lid te zijn en PauL, ook nieuw, hield zich wijselijk van de domme! Na de nieuwe leden werd Guido nog gelauwerd met zijn tachtigste verjaardag en iedereen zong uit volle borst, lang zal hij leven! Een van onze Nederlandse vrienden, een zeker Wim, een

echte Zeeuw, wilde ook nog een woordje placeren maar wat hij allemaal vertelde verstond niemand, het klonk echter wel leuk! Het kwam er op neer dat hij en alle ander ‘Ollanders’ het ontzettend leuk vonden mee te mogen met de Belse vrienden! Emma en ik trouwens ook! Gino en Rina hadden gezorgd voor lekkere hamburgers met groentjes en brood wat er bij iedereen goed in ging had ik de indruk! De rest van de avond heb ik met Emma gebruikt om zoveel mogenlijk mensen te leren kennen en dat alles samen met een lekker wijntje. Toen het al lang weer donker was hebben we onze caravan opgezocht en van de rest weet ik niet zoveel meer! De volgende morgen weer het dagelijkse ritueel, buurman Dirk was ook al vroeg naar de bakker en hij kon het niet laten mij eens goe te laten schrikken. Dat heeft hij nog wel te goed, wacht maar! Nog een strandwandeling, een laatste middagmaal en alles opruimen! Het afscheid had weer zijn tijd nodig. Velen waren reeds langs geweest voor ze vertrokken maar nog velen moesten nog bezocht worden ! uiteindelijk konden we vertrekken en ik moet zeggen, ware het niet dat zondagavond de kleinkinderen kwamen, we bleven zeker nog een paar dagen langer! 100 km tot in Brakel waar we ons puppy van zes weken nog eens bezochten en dan 137 km naar huis. Onze ‘sleurhut’ van 36 jaar doorstond het met sprekend gemak! Verder wensen wij alle BOCC-leden te bedanken voor de hartelijke ontvangst, en Rina en Gino voor de perfecte organisatie! en tot in Ham of Schaffen waar we reeds ingeschreven zijn!! Emma en Roger

________________________________________________________________________________________________________________________________

HERFST

Enigma Hadden we deze zomer wat minder prettige ervaringen met de banden van onze Yvonne, kregen we nog een ‘toegave’ die wel wat plezieriger was. In mijn leven heb ik zo het een en ander verzameld . Zo ook buitenlandse kranten. Als je dat enige tientallen jaren doet dan krijg je wel wat dozen vol bij elkaar. Daarbij zijn natuurlijk ook echte collectorsitems zoals de Pravda, Al Ahram, New York- en London Times en talloze Chinese, Japanse, Thaise en noem maar op. Na verloop van tijd ga je je afvragen; wat doe je er mee? Dan toch maar eens van de hand doen. Maar niet bij het oud papier! Een andere verzamelaar zou er misschien veel moeite voor over hebben? Dus eens in de gratis krantenrubriek “Lezers helpen Lezers” van ons landelijk dagblad een vermelding gezet. En dan ook maar “Tevens gevraagd info over Mostard caravans!”. De dag erna gingen we voor een paar dagen naar onze (klein)kinderen die in Zeeland op een boerderij kampeerden. De IPad ging mee. Groot was mijn verbazing dat ik daar in mijn mailbox een aantal reacties van Mostard eigenaren vond met soms leuke verhalen en foto’s. Hoe kon dat? Slechts één deel van twee regeltjes en dan zoveel reacties terwijl op de aangeboden krantenverzameling totaal niemand reageerde! In een van de mails vond ik het antwoord middels een foto: de redactie van het Algemeen Dagblad had die regel met “Tevens info over Mostard caravans” ‘even’ gewijzigd in de tekst “Dol op Mostard Yvonne!” en een grote foto (niet van onze caravan) erbij gezet. En dan ook nog bovenaan in de rubriek. Over de buitenlandse kranten werd helemaal niet gerept! Omdat onze buren onze krant bij onze afwezigheid uit de bus halen was deze een week later niet meer te achterhalen, maar een attente lezeres die reageerde, was zo vriendelijk om me de betreffende pagina toe te sturen, waarvan acte. Een aantal vragen aan de redactie van de krant zijn tot dusver onbeantwoord gebleven! Leon Janssen

Van onze vorige voorzitter mochten we vernemen dat juist de coryfeeën van de BOCC op het ECCR in Poix de Picardie te weinig in beeld waren gekomen in het verslag van vorige editie. Het was geen verwijt, we moesten het zien als opbouwende kritiek. Welnu Bob, we hebben het ook zo gezien en met deze foto’s hopen we dat een beetje recht te hebben gezet. Onlangs vernamen we dat de Willerby van Sylvain verongelukt is, dat wordt weer een ander verhaal.

8

Een fietstocht door oostelijk Zeeuws Vlaanderen Vooruitlopend op een uitgebreider verslag over het treffen “De Klinge”, hier wat persoonlijke fiets ervaringen. Wat was er veel te zien in Zeeuws Vlaanderen! Tijdens het najaarstreffen in De Klinge, dat vreemd genoeg aan de hollandse kant van de grens Clinge heet, hadden we ons voorgenomen om de hele hollandse omgeving eens goed te bekijken per fiets. Vanaf het De Loorplein, met het monument van de wielrennende broeders De Loor vertrokken we voor een flinke rit. Op mijn verlanglijstje stond nog het ‘Verdronken land van Saeftinghe’, de omstreden Hedwige polder, die dan toch een keer onder water gezet gaat worden en de oostelijke kustlijn van de Westerschelde. Daarnaast kwam Anneleen met de suggestie om ook het spookachtige dorp Doel te bezichtigen. Dit dorp dat op termijn zal moeten wijken voor uitbreiding van de Antwerpse havens, is voor het merendeel verlaten van zijn bewoners. Het zijn slechts een paar families die nog een café open houden en enkele huizen bewonen. Ook de kerk is zo nu en dan nog in gebruik, alhoewel wij ons afvragen wie in een leeg dorp naar de kerk gaat? En de naast gelegen, vrij grote dodenakker verhuis je ook niet zo maar even! Nog vóór de middag waren we er al en na bezichtiging hebben we in het lokale molenrestaurant wat genuttigd en een sanitaire stop gemaakt. Daarna gingen we noordwaarts richting de Hedwige polder. Een verlaten landschap met slechts drie woningen en evenzovele protestborden. Ervan uitgaand dat ook deze families met hun woningen hetzelfde lot treffen als de bewoners van Doel, hebben we voor het nageslacht er maar een paar foto’s van gemaakt: “Kijk daar, waar nu dat water is, heeft opa ooit gefietst!”. Verder langs de Westerschelde in westelijke richting, rij je langs het ‘Verdronken land van Saeftinghe’: Het Verdronken Land, de naam zegt het al, was vroeger bewoond. In de late Middeleeuwen lag er de Heerlijkheid Saeftinghe, met welvarende polders, dorpjes en zelfs een kasteel: Slot Saeftinghe. Saeftinghe, is een 3600 hectare ofwel 36 km² brakwaterschor. Het geeft een beeld van het Zeeuwse oerland: leven op het ritme van het getij. Het water van de Westerschelde stroomt bij elke vloed het gebied binnen en bij eb stroomt het weer weg. Via de drie hoofdgeulen, die zich in het gebied vertakken, komt het water tot vlak bij de dijk. In de Westerschelde wordt het zoete rivierwater van de Schelde gemengd met het zoute water van de Noordzee. Het water in Saeftinghe is dan ook brak. Om iets te zien van dit gebied moesten we regelmatig de dijk op, want de (fiets)wegen liggen onder aan de landzijde van de dijk. We zaten inmiddels op de Theo Middelkamp route, een fietsroute genoemd naar een bekende Nederlandse wielrenner van na de tijd van de gebroeders De Loor. Verder dan in westelijke richting kwamen we in Paal. We dachten er een toeristische gemeenschap te vinden, maar het enige ‘levendige’’ is een restaurant aan de kop van de jachthaven. Het is ook hier waar het schorrengebied ophoudt. Van hieruit kun je aan de waterkant van de dijk fietsen en heb je zicht op de soms passerende zeeschepen. Voorbij Paal kwamen we via de enkele woningen van Baalhoek bij Kruisdorp aan een kruising waar we een keuze moesten maken. Omdat de dag reeds ver gevorderd was en we beslist nog even het centrum van Hulst wilden aandoen, besloten we van hieruit weer naar het zuiden te fietsen. Daarbij kwamen we door het beroemde dorpje ‘Schuddebeurs’. Bekend van de Hollandse uitgave van “Man bijt Hond” dat recentelijk van de beeldbuis is verdwenen. Weer ‘thuis’ in ‘De kling’ stond er 55 kilometer op de teller; tijd om de lege magen te gaan vullen en het achterwerk wat rust te gunnen! Gerda & Leon Janssen

9

Zomertreffen in (Oost)Ham Op donderdag zijn we afgereisd naar Ham hier in België. Voor ons vanuit Brugge is dat niet zo ver, ongeveer 130 kilometer. Via de E17; juist voor de Kennedytunnel was er een ongeval gebeurd, dan zijn we maar richting linkeroever door ‘de konijnenpijp’ gereden. We kwamen goed aan dank zij de door Valère aangebrachte pijltjes op de enkele straathoeken. En we waren aangenaam verrast toen we op deze camping kwamen; zowaar een privé camping voor de BOCC! Prachtige omgeving met veel bos. Ook een speelplein voor de kleine kinderen en een mooie kantine. Alles was mooi en netjes. We werden ook heel goed ontvangen door de mensen die er al waren; Valère en Lea, Benny en Maria, Roger en Christine en Klaus ‘van de eerste hulp’. Boven: De ‘eye-catcher’ van het weekend.

Ons kleindochtertje Jaimy van 5 jaar was voor de eerste keer mee. Ze had haar fietsje meegenomen en vond direct de weg naar het speeltuintje, ze was in de wolken. Dan maar eerst de voortent opzetten en natuurlijk ‘ons eerste glaasje’, wat dacht je! Die vrijdag liep de camping vol met BOCC-ers. En wie kwam er aan gereden met een

Boven: Aan ambiance geen gebrek. Onder: In de warme middag hield iedereen een siësta.

Hierboven: Kalligrafie van Valère.

prachtig gerestaureerde tractor? Dat was Sandro Vos! Zelf had ik mijn slijpsteen mee genomen om wat messen te slijpen voor een paar goede amateur koks. Op zaterdag konden we overal naartoe, maar door de hitte zijn we bij de caravan en op het terras van de kantine gebleven. ’s Avonds zijn de echte sportliefhebbers gaan pétanque spelen tot laat in de avond totdat ze de balletjes niet meer zagen.

10

Op zondagmiddag kregen we in de kantine een maaltijd aangeboden. Er was een lekkere groentesoep, een halve haan en heerlijke frietjes en groenten. We gingen zeker niet met honger van tafel. Proficiat aan Valère en Lea, voorzitter Piet en de ondervoorzitter Guy van de camping . Ook aan al de mensen die ik vergat op te noemen, soms ook omdat ik ze niet bij naam ken en nogal wat vergeet. Mijn excuses daarvoor. Bedankt voor de mooie en gezellige bijeenkomst. Saskia , Peter en Jaimy. Links: Ook voorzitter Piet wist de microfoon warm te houden! Onder: Twan heeft boodschappen gedaan terwijl Jacqueline met de hondjes gaat.

Onder: uit eigen keuken, en of dat smaakte!

Tot volgend jaar?

Foto’s Daniel Helsen

11

Kaart 35; Camping

“Cosmopolite” Lombardsijde Waar ooit deze camping de duinen tussen Westende en Lombardsijde ontsierde, ligt nu een groot natuurgebied. Deze camping is vooral bekend door de film “Camping Cosmo” van regisseur Jan Bucquoy met de rondborstige “Lolo Ferrari” in de hoofdrol. Het terrein werd in 2004 verworven door de Vlaamse overheid waarna de saneringswerken werden gestart. Na de opruiming van alle zwerfafval, stortafval, glasresten, restanten van caravans en aanwezige gebouwen werden de duinen terug in ere hersteld. Op het ex- terrein van de camping kan men nu ook nog de restanten zien van een Duitse geschutsbatterij uit WO II. Het meest opvallende is de observatie/ vuurleidingbunker . Deze werd ten tijde van de camping gebruikt als reclamebord. De grijze caravan met Duitse nummerplaat die men ziet op beide kaarten is wel iets speciaals. Het merk is mij onbekend. Achter de Borgward auto staat een Franse Baillou en WAWA broederlijk naast elkaar.

12

Breda: 10–07–1988 Na alle voorbereidingen getroffen te hebben kwam de tijd van vertrekken aan. Zondagmorgen om 5.10 uur stapten wij in de auto, terwijl het Schoolakkerplein nog in volle rust was. De reis ging voorspoedig, alle twee in goede stemming van wat de dag ons te bieden zou hebben. Het weer was ons goed gezind en dat maakte de reis nog prettiger voor de lange tocht die wij nog voor de boeg hadden. Aan één stuk reden wij door naar Martelange in Luxenburg waar werd getankt en waar wij genoten van een lange

pauze, onderweg werd ook gekeken met welke kampeermiddelen de andere vakantiegangers zo op pad waren. Als er toevallig een oude caravan voorbij kwam dan werd daar meer over gepraat zoals; zouden deze mensen die wagen allang hebben of hebben ze net zo gedaan als wij om een heerlijk oldtimertje te kopen? En die dan op knappen en verder maar af te wachten hoe het zal bevallen op de campings. Of zouden zij die al langer in bezit hebben? De reis gaat verder via Metz, Nancy in de richting van Arbois, de stad van Louis Pasteur de moeite waard om te bezoeken. Het prachtige borstbeeld van deze

remmen en gelukkig, met de gratie Gods stond ik 30 cm achter hem stil terwijl de rook nog van mijn banden kwam. Daarbij verloor ik, zonder het te merken, een van mijn wieldoppen. Hevig geschrokken maar blij dat het nog goed afgelopen was gingen we weer verder. Dit was voor mij een goede leer geweest om niet meer zo dicht op elkaar te rijden. Toen doemde voor ons een hele mooie pas op, Col de Petit St. Bernard. Gelukkig was het stralend weer en konden wij met volle teugen genieten van de berg met zijn dertig haarspeld bochten. Eenmaal op de top aangekomen zijn we uitgestapt. Daar was het uitzicht grandioos

maar het was er wel ongelooflijk koud. Na de douane gepasseerd te hebben begonnen wij aan de afdaling. Dat was spectaculair ofschoon de weg was goed te berijden was. Nu op naar dus op naar St. Didiër. Daarna ging het een beetje reizen met horten en stoten omdat onder sommige viaducten of in tunnels werkzaamheden bezig waren waardoor er soms files ontstonden.

geleerde staat ongeveer 150 meter van het museum dat maar op bepaalde uren te bezichtigen is. Ook heeft Arbois een voortreffelijke Strowijn die U beslist moet proeven maar niet goedkoop is. Van daaruit reden wij over een Route National naar Lons Le Saunier alwaar een zeer goede camping werd gevonden; camping ‘De La Majorie’ aan de Boulevard d’Europe. Goede voorzieningen en niet te duur. Na een goede nachtrust zijn wij de volgende ochtend vertrokken via Bourg en Bresse, Chambery, naar Bourg St Maurice alwaar ik de schrik van mijn leven kreeg: Door achter een andere caravan aan te rijden. De bestuurder ontdekte te laat de rode stoplichten en moest toen krachtig remmen; ik dus ook boven op de

Van hieruit ging het naar Aosta. Deze weg was minder prettig te berijden door ook weer wegwerkzaamheden en hier hebben wij dan ook lange files gehad. Via Aosta reden wij richting de Col Du Grand St. Bernhard, maar bij het plaatsje Cré aangekomen vonden wij camping ‘La Tour’. Toen ik daar uitstapte kwam de eigenaresse ons al tegemoet en begon in het Duits/Nederlands ons toe te spreken dus dat zat wel goed. Hier dus geen onoverkomelijke taalproblemen voor ons. Na wat rondgekeken te hebben vonden wij een mooi plaatsje aan het zwembad. Daar hebben wij ons oudje neergezet met behulp van enkele andere campinggasten. Aan belangstelling voor onze caravan was er geen gebrek. Na ons geïnstalleerd te hebben, zijn we heerlijk gaan eten en daarna op ons gemak een lekkere kop koffie gedronken.

Na twee dagen rijden speelde de vermoeidheid me toch wel parten dus de volgende dag uitgeslapen en luieren in de verrukkelijke zon. De eerste tocht die we van hieruit maakten ging naar het Valpellinedal met aan het einde een groot stuwmeer waar lekker gewandeld kan worden. De volgende tocht die wij maakten was naar Congne. Tussendoor deden wij nog even Pondel aan om het daar gelegen Romeinse aquaduct te bezichtigen. In Congne aan gekomen moesten wij nog even naar Valmonty om van daaruit te voet het ‘Grand Paradiso’ te bereiken. Dus eerst onze stappers maar aan gedaan, proviand in de rugzak en op stap. De natuur is daar geweldig; de paden minder, die liggen vol keien. Maar aan het eind er wacht een verrassing; een mooi picknickveld met stromende beekjes. Kinderen liepen daar in zwembroek in het ijskoude water terwijl de ouders lagen te zonnen. Eerst hebben wij wat gegeten en daarna hebben we wat rond gekeken. Hoog in de bergen zag ik iets bewegen dus gauw de verrekijker gepakt. En jawel hoor, daar stond hij te grazen; een machtige steenbok met zijn sierlijke horens, ongeveer acht minuten heb ik dit wonder mogen aanschouwen, daarna verdween hij achter de berg. Toen wij terug beneden waren hebben wij de heemtuin nog bezocht, dat was echt de moeite

waard, men kon daar alle planten bewonderen die hier in de vrije natuur voorkomen. De forellen die in de vijvers zwommen mocht men niet vangen, al had ik dat graag gedaan want ze waren goed aan de maat! Op zondagmorgen, daags voor ons vertrek wilde ik nog gauw naar Aosta om wat foto’s te maken.

Daar was tot dan nog niets van gekomen. Aosta is een heel mooie stad met een rijke cultuur en historisch verleden. Na zo’n drie

en een half uur te hebben rondgezworven en de nodige foto’s te hebben gemaakt keerden wij terug naar de camping. Daar aan gekomen begon de hemel behoorlijk dicht te trekken en vijftien minuten later barstte er een hevig onweer los. Na ongeveer een uurtje klaarde het weer op. De voortent was kletsnat geworden maar binnen twee uur ook weer kurkdroog en konden we ze opbreken. ‘s Avonds konden wij zonder voortent nog even heerlijk buiten zitten want de temperatuur was toen aangenaam. En ‘s avonds om tien uur wordt je nog even gewekt door de kinderen die voor de zoveelste keer een ander spelletje doen. De ouders vinden dat wel goed want die onderhouden zich wel met elkaar. En onder het inschenken van mijn zoveelste glaasje wijn kijk ik met genoegen naar mijn oldtimertje die na veertien dagen rust weer gereed staat om de terugreis te aanvaarden.

Wij hebben natuurlijk meerdere campings gehad maar om die te beschrijven zou een te lang verslag opgeleverd hebben, dus bekijken wij foto’s maar een keer extra. Route: Vertrekpunt vanaf parkeerplaats Hazeldonk West, van daaruit naar Antwerpen E10, Brussel E10, Namen E40 . Luxemburg E 40, Thionville A 31, Metz A 31, Nancy – Epinal eerst A33 overgaand op N 57, Remiremont N 57, Luxeuil N 57, Vesoul N 57, Besancon N 57, Arbois N 83, Lons Le Saunier N 83, Bourg En Bresse N 83, Nantua D979, Belgare N84, Annecy N 508, Chambery N 201, Albertville N 90, Moutiers N 90, Bourg St. Maurice N 90. Col Du Petit St Bernhard, N90, - S 26, St. Didier, Courmajeur S 26, AOSTA S 26, Martigny S 27, overgaand op weg nr. 21. Dit waren zevenentwintig jaar geleden de vakantiebelevenissen van Riet en Guust Embregts uit Breda. BOCC lid nr. 10. Foto’s en kaart genomen van internet.

14

Tussendoortje ‘Fly inn’ Schaffen Vrijdagavond 5 uur de week zit erop en we kunnen vertrekken voor een weekendje vliegtuigen, oldtimers en natuurlijk oude caravans. Met dank aan de Brusselse ring doen we de 50 km in twee uurtjes en komen als laatste aan. Met de hulp van Jan en Mario kunnen we onze twee caravans nog netjes op ons voorbehouden terrein krijgen. Een plaats bleef echter open daar de reeds lang aangekondigde landing van de Rova vertraging heeft opgelopen.

Snel de caravans opgesteld en een nog potje gekookt. De regen van de namiddag is al lang vergeten en we kunnen heerlijk genieten van een natje en een droogje onder de luifel. Aangezien er in de directe omgeving geen bakker te bespeuren valt kan je hier op het treffen gaan ontbijten aan een democratische prijs en daar wordt dan ook in grote getalen gebruik van gemaakt Na het heerlijke ontbijt beginnen de eerst oldtimers het veld op te rijden en vliegtuigen te landen. We hadden echter tot 14 uur moeten wachten op de landing van de Rova. Lucien, duidelijk nog niet op zijn positieven van het nachtwerk om de caravan klaar te krijgen, kan nu tot rust komen en zijn pronkstuk laten bewonderen. Alles wordt door de experts gewikt en gewogen en die kunnen enkel concluderen dat dit een stukje vakmanswerk is. Het weer draait echter om waardoor het veld ineens leegloopt en we bijna alleen achterblijven. Gelukkig is er s’avonds nog een BBQ waar we weer in grote getalen aanwezig waren. Zondag zag het weer er terug veel beter uit en stond het veld al vrij vroeg vol. Veel bezoekers zullen even aan onze caravans langskomen en vertellen over hun vakanties in een soortgelijke caravan. Er kwam zelf plots iemand met een cadeautje langs voor mij, een reservewiel voor mijn Wa-Wa. Lag bij hem toch maar in de garage en had dit maar meegenomen daar hij ons vorig jaarhad opgemerkt. Wanneer de Ci ons komt bezoeken wordt de Rova caravan ingewijd en na de lange speech van Lucien (“ze is af”), wordt er op de goede afloop geklonken. De ene al met iets straffere cava dan de andere, daar er een snoodaard een lege fles had gevuld met water! Bedankt aan Mario ,Wendy, Jan ,Kim en Tia voor het in handen nemen van dit treffen Het was weer een leuke bedoening en kijken we al weer uit naar volgend jaar.

15

Bandenperikelen Deze zomer tuften we op ons gemakje langs de Loire richting St. Nazaire. We gingen richting kust omdat er voor het binnenland hoge temperaturen werden aangekondigd. Opeens hoorden we een rammelend geluid en de caravan hing scheef. Een van mijn caravanbanden stuk! Juist hier langs een verouderde autoweg met een (te) smalle vluchtstrook. Tweehonderd meter verderop was er een korte oprit. (Dus geen afrit!) Ik reed tot aan die insteek en zette toen achteruit en halverwege die oprit een verbindingsweggetje in. Gelukkig hadden we onze 14 duims reservewiel nog maar die was wel erg leeg. Deze band heb ik circa vijftien jaar geleden kunnen kopen van een caravanhandelaar in de buurt van Berck Plage toen we daar ook met een kapotte band stonden en helemaal geen reservewiel bij ons hadden. Ik had er wel een, maar dat thuis gelaten omdat een jaar tevoren bleek dat de ‘steek’ niet paste. Toen ons reservewiel erop zat een bandenpomp gezocht. Die vonden we bij het tankstation van een groot winkelbedrijf. Daarna maar zoeken naar een bandenbedrijf om de kapotte band zo snel mogelijk te vervangen want zonder reservewiel voelde ik me niet veilig. De eerste en beste garage was een VW dealer. Niet erg geïnteresseerd kregen we een adres in de binnenstad van St. Nazaire. Natuurlijk onvindbaar en onze navigatie gaf alleen maar de binnenstad algemeen aan. Even later op een industrieterrein bij een Renaultdealer gestopt; ook al weinig behulpzaam en de leiding ging zelfs in discussie met een klant over de te volgen route. Opeens zei de klant “wacht maar ik rij voor jullie op naar ‘Point S”, een soort Franse Kwik Fit. Daar aangekomen kreeg ik eerst te horen dat die maat in heel Frankrijk niet te vinden zou zijn. Ineens zei de ook vrij ongeïnteresseerde vrouw of ik over een uurtje kon terugkomen. Nou dat kon nog net voor zes uur want dan zouden ze sluiten. Toen we terug kwamen lieten ze me eerst 62 euro betalen om vervolgens het wiel aangeleverd te krijgen: Er zat een veel te kleine band op! Onder het afkeuren van deze situatie zette ik het wiel buiten naast het nog goede wiel van de caravan en toonde hen dat deze band wel 8 centimeter lager was. Er werd van alles gezegd; o.a. dat ze niet anders hadden met een velgdiameter van 13 inch enz. enz. Tot er zich iemand mee ging bemoeien die, naar later bleek, een leidende positie had. Ik vroeg hem of hij chef was, ja, dat was hij, maar van de bedrijfsvoertuigen. Inmiddels was het zes uur geweest en de andere personeelsleden waren, behalve een, verdwenen. De chef zelf stuurde die enkele uit zoeken in de voorraad, en hij kwam uiteindelijk terug met een grotere band. Nog wel iets te klein maar acceptabel. Ook kreeg ik van die gast meteen te horen dat die band 18 euro duurder was. Enfin, de chef legde de betere band op de velg en het meisje dat op kantoor nog achtergebleven was, liet me gauw die tweede rekening van 18 euro betalen. Ontevreden maar gerust vervolgden we onze weg op zoek naar een camping. Moet wel zeggen dat die jongere meid van het bandenbedrijf ons op verzoek twee adressen van campings had opgezocht. Een daarvan was even buiten stad in St. Marc. En dat bleek een schot in de roos. We hebben er een kleine week vertoefd, maar dat is een ander verhaal. Boven: de nieuwe Franse band. Onder: de volledig verscheurde 14 duims band

Terug thuis had ik zoveel andere dingen te doen dat de caravan even bleef zoals hij was en ik het 14 duims reservewiel erop had laten liggen. De volgende rit was naar Oostham en dat is maar een vijftig kilometer ver. Ik zou het zonder reservewiel aangedurfd hebben. Mooi weer en vol goede moed vertrokken we het weekend daarop naar Oostham. Even voorbij de inrit van de parking waar eens de grenspost geweest is, een ‘plop’ en ‘rammel-rammel’. In de spiegel zag ik meteen dat er weer een band van de caravan stuk was. Gauw op de vluchtstrook gestopt. Toen zag ik dat het ons reservewiel was dat, behalve het metalen canvas, ook het loopvlak voor een groot deel kwijt was. Een nogal heftig aanzicht zo op het eerst oog. Maar we moesten toch verder. Wederom op de vluchtstrook achteruit gereden tot ik de ruime parking op konden rijden en opnieuw ons kleine potkrikje uit de caravan gehaald. Dat handige krikje heb ik ooit eens een paar euro gekocht en altijd in de caravan liggen. Het wiel gewisseld tegen de originele velg met die ‘Franse’ band, en zo naar Oostham gereden. Daar bekommerde zich Lucien om mijn situatie, en kwam daags daarna met een Opelwiel met dezelfde steek en hoogte aandragen. Dat hebben we eerst gepast en later schreef hij dat ik het mocht houden. Nogmaals dank Lucien! Eenmaal thuis ben ik toch maar eens naar een bekende bandenhandel gegaan en samen hebben we naar een geschikte bandenmaat gezocht. Daar zijn we uit gekomen en nu heb ik behalve twee gloednieuwe banden op de caravan ook een gloednieuw reservewiel waarvoor ik nog een passende velg had liggen. Daarmee zij we alweer een paar dagen naar Zeeland, en later naar De Klinge geweest! Leon Janssen.

16

De NL oldtimer caravan club door SIETSKE DE JONG−Dagblad Trouw

'Per ongeluk' in het bezit zijn van een oude kampeerwagen leidde tot een voortrekkersrol in een grote organisatie van liefhebbers van klassieke caravans. Tony (76) en Diny Beerling (69) en hun klassieke Fokker zijn een onmisbare spil van de Oldtimer Caravan Club. Als je het echtpaar uit Almelo vol trots en liefde over 'de club' hoort praten, is het haast alsof ze het over een kind hebben. ,,Het is net één grote familie'', zegt Diny terwijl ze de doos met foto's van gezamenlijke uitstapjes en kampeerfestijnen tevoorschijn haalt. Hoewel ze middenin een verhuizing zitten, komen de paperassen van bijna vijfhonderd leden tellenden Oldtimer Caravan Club (OCC) snel op tafel. Iedereen kan erbij. Het enige criterium: de caravan moet vijfentwintig jaar of ouder zijn. De Beerlings zijn actief vanaf de oprichting in mei 1987. Tony Beerling zit zelfs al vanaf 1989 in het bestuur als vice-voorzitter en PR-man. ,,We waren in 1983 in Mallorca op vakantie geweest, omdat de kinderen anders niet meer met ons mee wilden'', vertelt Tony Beerling. Maar toen ze terug waren leek het ze nog leuk om in het naseizoen in Nederland te kamperen. Dus kochten ze een oud caravannetje. ,,Zo begon het kampeerleven en dat vonden we hartstikke leuk.'' Twee jaar later gingen ze bij de caravanclub. Regelmatig doen ze mee met een van de vele activiteiten die door clubleden wordt georganiseerd. Gezellig met zijn allen een weekend op een camping in Nederland. ,,En dan 's avonds met twintig man onder de luifel, gezellig.'' Voor mensen die niet bij de club horen lijkt het soms wat onbegrijpelijk. ,,Moet je zien hoe dicht die lui op elkaar staan, zeggen mensen van een ander veld soms als ze ons zien'', vertelt Tony Beerling. ,,Maar wij kennen elkaar allemaal hartstikke goed.'' Ze hebben zelfs een enorme clubpan waar ze voor 120 man in kunnen koken. Maar die wordt niet altijd gebruikt. De sfeer blijft altijd goed, en er is geen gesnoef over wie de mooiste caravan heeft. ,,Ze krijgen allemaal een tien'', zegt Beerling. De OCC'ers geven elkaar zelfs tips over onderhoud en reparatie. En als ze er zelf niet uitkomen, dan is er nog de commissie O.O.R. (Onderhoud Onderdelen Restauratie) die gevestigd is in een grote schuur bij Wagenborgen (Groningen). Tony Beerling hoeft daar echter nooit gebruik van te maken. Hij is zelf handig genoeg om hun eigen caravan te repareren. Hun kampeerwagen is nog een echte Duitse Fokker. Want hoewel de Oldtimer

Caravan Club Nederlands is, mogen er wel mensen met een caravan van Duits, Engels of zelfs oud-Amerikaans makelij bij. ,,Om te zien is het eigenlijk niets bijzonders, maar hij is degelijk en comfortabel; daar hebben wij voor gekozen''. Je moet niet denken dat de klassieke caravans oude troep zijn. Sterker nog, ze zijn juist kwalitatief van een hoog niveau. ,,Zo solide als vroeger worden caravans nu niet meer gemaakt'', is Tony Beerlings overtuiging. Volgens hem maakte Fokker zijn caravans zelfs zo goed dat ze daarop failliet zijn gegaan. Maar daar is niet iedereen meteen van overtuigd. ,,Als mensen die ouwe caravans zien, denken ze soms meteen dat er asociale mensen bijhoren'', zegt Diny Beerling. Zo ook een vriend van hen die ooit eens op een naburige camping zat en op een avond langskwam. ,,Waar Tony en Diny nu weer in verzeild zijn geraakt met allemaal van die ouwe caravans, dacht hij'', vertelt Diny Beerling. Maar toen hij onder de luifel zat moest hij toch inbinden. ,,Ik kon het niet laten om hem even subtiel te laten weten dat er een arts bij was en een hoofdcommissaris van de politie.'' De mensen die lid zijn van de OCC zijn niet onder één noemer te vangen. Het oudste lid is de negentig al gepasseerd, terwijl de jongste nog in zijn twintiger jaren zit. ,,Het

17

is geen ouwe mensen club hoor'', verzekeren de Beerlings. Ze vertellen dat ze het heerlijk vinden om 's ochtends kinderen rond hun caravan te horen spelen. En niet alleen de leeftijd is uiteenlopend, ook de sociale status. ,,Je hebt er mensen bij die ternauwernood een caravan kunnen betalen'', zegt Diny, ,,maar ook mensen die bij hun oldtimerauto een bijpassende caravan hebben gekocht''. Maar hoe rijk de bezitters ook zijn, geen van de caravans bevat veel luxe. De OCC'ers vinden het vaak van de belang dat de authenticiteit van de caravan behouden blijft. Tony en Diny Beerling zouden dan ook niet snel iets gaan verbouwen aan hun caravan. Maar ze hebben er wel een kleine toiletruimte ingezet. Beerling scheert zich altijd nat. ,,Ik vind het lekker om dat in de eigen caravan te kunnen doen'', zegt hij. En een televisietje nemen ze ook mee. Voor de lange avonden met slecht weer. ,,Dan kun je tenminste nog even het journaal kijken'', zegt Diny Beerling haast verontschuldigend. Op kijkdagen voor publiek worden de toegevoegde attributen echter keurig weggewerkt. Diny:,,De elektrische waterkoker zet ik dan even netjes achter een gordijntje''.

(Te) Gekke Caravans! Wat vonden we zoal voor jullie op het net: Een futuristische caravan die bepaald niet gestroomlijnd te noemen is. Wel superlicht en zodoende toch goed hanteerbaar. Maar een vouwcaravan waarvan je nog alle zeilen moet opspannen zal nog lichter zijn, zeker als het frame helemaal van aluminium in elkaar is gezet. Een tegenhanger vormt de onderstaande oplegger die op een luxueus villaparkje niet zou misstaan. Let wel: smaken verschillen!

18

Mostard treffen 2015. Enkele maanden terug kwam er een e-mailtje in mijn postvak i.v.m. het jaarlijks terugkerend Yvonne Mostard treffen. Ditmaal bleek het niet “zomaar” een Yvonne Mostard treffen te zijn , maar een Jubileum treffen met daarbovenop een aandenken. Valere en ik hadden dan ook maar enkele minuten nodig om een positief antwoord te bedenken en onze al een tijdje stilstaande Mostards werden dan ook voor dit evenement in gereedheid gebracht. Even kreeg ik het benauwd omdat Valere nog een zeer detailleuze poetsbeurt inlaste en nog enkele onderdelen zeer mooi wist te restaureren en opblinken. Het weer dat voor het Yvonne Mostard treffen dat op 4, 5 en 6 september voorzien was , was niet veelbelovend doch vrijdag in de vroege voormiddag vertrekken voorkwam dat je met een regenbui je voortent of luifel diende op te zetten. De regen was voor de namiddag voorspeld. Aangekomen te Meerssen in Nederlands Limburg, deze gemeente ligt niet zo ver van Susteren waar de Mostards destijds gemaakt werden, bleek volgens de deelnemerslijst dat er een veertigtal Mostards aanwezig zouden zijn in alle mogelijke variëteiten: Benjamin, 303, 304, 305 tot en met de 306. Vrijdagnamiddag konden we dan lui achterover leunend vanonder ons luifeltje de Mostards op het veldje zien binnendruppelen en hier en daar al eens kennis maken. Rond half acht was er een receptie met koffie en vlaai voorzien met daarna de welkomstspeech van de organisatoren Jacques met Karin Smeets en Henk met Jolanda Gerrits. Tot iedereens verbazing wist Jacques tijdens de speech te vertellen dat hij na 10 jaar aan de Mostard kar te trekken de fakkel zou doorgeven en dit aan hun medeorganisatoren van dit treffen Henk en Jolanda. Naar mijn inziens zeker geen slechte keuze gezien hun staat van dienst gedurende het tienjarig bestaan van deze organisatie. Na de speech werd het aandenken bekend gemaakt. Jacques bleek een Yvonne Mostard boekje gemaakt te hebben met een overzicht van alle Yvonne caravans en hun specifieke kenmerken/veranderingen tijdens de productiejaren. Ik voelde me dan ook de koning te rijk toen ik zag dat mijn Yvonne mee in he boek was opgenomen. Mijn dag of beter gezegd de nacht kon niet meer stuk. Na de speech werd duidelijk dat Yvonne zelf ook uitgenodigd was. Yvonne is de dochter van de oude baas, Albert Mostard waar de caravans naar genoemd werden. Yvonne toen een kind, is nu een leeftijdsgenote. Ze was zeer vereerd met de belangstelling die nu nog altijd bestaat rond de Yvonne Mostard caravans. Gelukkig heb ik met haar een gesprekje in de wacht kunnen slepen. Later op de avond was er dan het gebruikelijk kampvuur waar iedereen zich kon opwarmen en een gezellige babbel houden in dit internationaal gezelschap. Zaterdag was er de opendeurdag en de kofferbakverkoop, voor mij persoonlijk ging alle belangstelling uit naar het kleinste type Mostard caravan, de Benjamin. Deze heb ik van alle kanten bekeken en gefotografeerd. De reden van mijn belangstelling is dat ik nu zelf zo een Benjamin aan het restaureren ben. Natuurlijk heb je tijdens een restauratieproces altijd vragen en waar kun je deze beter beantwoord zien dan op een Mostard treffen zelf.

19

Twan en Jacqueline Vinders, leden van onze BOCC, die ook in het dorp wonen waar het treffen plaats vond, kwamen ons dan ook een bezoekje brengen. ‘s Avonds zijn we dan samen gezellig gaan tafelen. Zondag was nog even nagenieten, enkele afspraken bevestigen en in de namiddag met een gelukzalig gevoel afscheid genomen met tot weer een volgende keer...... Zeer gemotiveerd kan ik nu weer aan de slag met mijn Benjamin. Patrick en Anneleen.

20

De oplooprem met demper Wanneer een trekkend voertuig remt zal ten gevolge van de opduwkracht van de caravan de koppeling/trekstang in de disselbuis geduwd worden. De gemonteerde oploopschokdemper aan de trekstang in de disselbuis zorgt ervoor dat er een remharmonisatie is tussen de remmen van het trekkend voertuig en de remmen van de aanhangende caravan. Natuurlijk heeft deze schokdemper niet het eeuwige leven want het is ook een onderdeel dat slijtagegevoelig is. Als dit onderdeel slijtage vertoond of erger nog gewoonweg niet meer werkt zal dit als effect hebben dat de remmen van de caravan snel blokkeren bij het remmen of zelfs beginnen te remmen als het gaspedaal van het trekkend voertuig losgelaten word. De caravan zal zich ook met een schok beginnen te bewegen zodra het trekkend voertuig zich in beweging zet. Wanneer je caravan plots bovenstaande verschijnselen vertoond kan het nuttig zijn om de werking van de oploopschokdemper eens op volgende eenvoudige wijze te controleren: Zet eerst de handrem van je caravan maximaal op en als je dan voor de dissel staat en je wil de koppeling naar achteren in de richting van je caravan duwen dan moet dit met een zware kracht gaan , ook het uittrekken dient met dezelfde zware kracht ervaren te worden. Kan je de koppeling zeer makkelijk induwen of uittrekken controleer dan eens of er onder je dissel geen vochtige plekken te zien zijn , zij kunnen wijzen op de weggelekte olie uit de defecte schokdemper die in de dissel zit. _________________________________________________________________________________________________________________

De caravanbanden Bewust wil ik in dit artikel het woord caravanbanden of bestelwagenbanden gebruiken i.p.v. autobanden. Tijdens de heen en terugrit van het openingstreffen vond ik mijn caravan niet goed rijden daar hij op de grens van 97 km/h neiging tot slingeren begon te krijgen. Daar mijn caravan dit gedrag niet vertoonde tijdens een gelijkaardige verplaatsing naar het najaar treffen in 2014 moest de oorzaak naar mijn inzien gezocht worden in de manier van beladen of de bandendruk. Anneleen, die toch al een aardige reputatie van caravanbelading heeft opgebouwd, wist me te vertellen dat er geen noemenswaardige verschillen in belading waren te melden, dus moest de oorzaak dan maar gezocht worden in de bandendruk. Een eerste fout kwam naar voren toen ik de weergegeven drukken op mijn voetpompjes begon te vergelijken , een verschil van 0,5 Bar !!! en het was juist met het slechte pompje dat ik 2,8 Bar had gezet wat in werkelijkheid dus maar 2,3 Bar was. Toen stelde ik mezelf de volgende vraag; hoeveel druk moet er voor mijn caravan van 820 kg in de banden voorzien zijn? Nergens was er op de band een aanduiding van BAR of PSI te vinden, dus heb ik maar alle gegevens van de band opgeschreven en met deze informatie gaan Googelen. Buiten de alom bekende gegevens stond op mijn band ook de afkorting XL. Neen, dit wil dus niet zeggen extra large maar wel extra load, dus deze banden hebben versterkte wanden waardoor je minder snel slingerneiging zal krijgen, bij de juiste druk wel te verstaan. Daar de banden toch al 7 jaar oud waren en ik niet wist hoe de vorige eigenaar deze banden behandeld had werd besloten deze te vervangen naar de meest optimale banden voor mijn situatie , waar een ook niet onbelangrijk gegeven is dat mijn caravan niet voorzien is van schokdempers. De bandencentrale van mijn keuze , waar de oude eigenaar ook nog werkzaam is, kon me gelukkig van veel goede raad voorzien , een eerste belangrijk punt voor mijn caravan was de banden niet breder als de velg te nemen. Doet men dit wel dan komt de zijwand van de band boller te staan en krijgt zo dus meer veerkracht dan bedoeld en geeft de caravan dus meer kans op slingerneiging. Zeker een extra load band met een hoge gewichtsindex te nemen, in mijn geval 670 kg , dus 1340 kg in totaal voor een caravan van 820 kg. De velgen van mijn Suleica zijn nog steeds de originele zoals waarschijnlijk nog vele velgen op onze oude caravans in de club. En de meeste van deze oudere velgen hebben niet de correcte vorm om een tubeless band te monteren en moeten dus van een binnenband voorzien worden. Het is misschien niet onverstandig om zo een binnenband in de caravan te houden daar bij bandenpech misschien niet elke bandencentrale of hersteller deze in voorraad heeft. Tenslotte nog de bandendruk; voor de nu gemonteerde band is dit 3,5 Bar en dat is dus betrekkelijk meer dan ik dacht. Hopelijk kan deze informatie voor sommigen in onze club iets betekenen. Patrick.

21

2 sfeervolle tussendoortjes in 2015: Leye-Star rally en Camping Knuffel

dunne al die buizen, dikke en cht da ik n, hte boc en enkele r ete dgi loo een even dat ik el uzz gep t wa was maar na . …. e… kwam het in ord

Al was het weer wat minder, des te hartelijker was het weerzien op deze Leie Star Rally na de lange winterperiode. Alles verliep er weer gesmeerd en net zoals verleden jaar hadden we terug een volle tafel kunnen reserveren voor het lekkere eten en een dansavond. We waren met 8 caravans aanwezig waarvan 1 nieuw lid op een totaal van 80, wat toch een 10 procent BOCC is ……...

19e Leie-Star Rally 26,27, 28 en 29 maart

2015

Het goede nieuws is dat de voorzier van de Leiegalm Herman Danneels volgend jaar 70 wordt en er nog eens 5 jaar zal bij doen, zodat dit niet de laatste keer was ….

►

Yvan Marchand

22

Voor de 9e editie van Camping knuffel waren de weergoden ons zeer gunstig gezind om een weekendje te genieten van dit mooie evenement . Een opkomst van 9 BOCC-caravans en een zeer goede sfeer was voldoende om er een voltreffer van te maken. Nieuw deze keer was er een ontbijtbuffet op zaterdag- en zondagmorgen, waardoor we wel echt verwend werden. De zaterdag morgen hebben we de eer gehad om met een gids het nieuwe schoenmuseum in Izegem te kunnen bezoeken, welk pas in 2016 zal opengaan.

Ook was er de zaterdag een Jumbo Run met trikemotoren waar ons lid Jan aan meereed en we hem konden toewuiven…….

Hierna konden we ons installeren voor de reuze BBQ met live band.

Kortom: Het was een volpension camping en we kijken er al naar uit om volgend jaar hun speciale 10 jaar-editie te kunnen bijwonen. Yvan Marchand

23

Verantw. uitgever: P. Pelckmans, Binnenweg 30 - B-2950 Kapellen. Brochure gemaakt met EDITOO, www.editoo.be - E-mail: [email protected] - Tel.: 053 63 03 86.

Retouradres: Pelckmans Patrick Binnenweg 30 2950 Kapellen Driemaandelijks tijdschrift P409433 Afgiftekantoor 8210 Zedelgem