dit i!iqtt
....
wnt jtZU!i dutt Ie jaargang nr. 7 Uitgave: JEZUS
~EOPLE
OPVANGCENTRUM DEN HAAG Dit is bedoeld om U een indruk te geven van het werk
en onze ervaringen.
Ons plan is om U voortaan op de hoogte te houden van
wat de Heer doet onder jeugd en verslaafden.
Wij weten ons geroepen om te werken onder jeugd.
In augustus 1969 kregen wij de beschikking over het
pand in de Van Dijckstraat 149/151. Nadat wij onze
intrek genomen hadden, zijn wij samen met enkele
vrienden het pand bruikbaar gaan maken voor jeugdwerk.
Er werd geschilderd en behangen. De zeer oude kerk
banken hebben wij opgeruimd en in het geloof hebben
wij stoelen en een betere verwarming aangeschaft.
Samen met mijn vrouw hebben wij steeds de wil van God
gezocht. Wij zijn begonnen met kinderwerk totdat de
Heer opening gaf en wij verder zijn gaan werken onder
jeugd en verslaafden. Door onze beioeken aan het Vondel
park werden wij geconfronteerd met de ontstellende
nood van de jeugd. Wij konden niet anders en moesten
helpen. Velen hebben wij meegenomen in de auto naar
de Van Dijckstraat. Wat wij tot nog toe hebben meege
maakt is bijna niet te beschrijven.
De jeugd is eenzaam en verslagen. Zij weten het niet
meer. Zij vluchten weg in alles wat God verboden
heeft. Maar er is een God in de hemel die leeft en
roept: "Adam, waar zijt gij?"
Wij hebben maar één opdracht: het Evangelie te predi
ken en de Here Jezus bevestigt zijn werk. Hij ver
nieuwt het leven van vastgelopen jongens en meisjes.
Jezus is bewogen over de jeugd en hij komt met liefde,
blij dS'chap en vrede.
Zij ontvangen van de Heer een nieuw bestaan en een
beter geloof voor de toekomst. Wij danken alle vrien
den, broeders en zusters voor hun bewogenheid, hun
voorbede en giften. Voortdurend ervaren wij de kracht
van God en zien steeds de overwinning die de Heer
ons geeft. Dit is het wat Jezus doet!
Ron en Thérèse Giro 2418364
Munstra~
t. n. v.
Van Dijckstraat 151, Den Haag
Stichting "DOOR WOORD EN DAAD"
I
I
EEN VAN
DE VELEN
Ze waS nog maar net dertien, t oen ze in aanraking kwam met men s en uit de Scene. het doen en laten waar Het trok haar aan, de vrijheid, en de muziek, het onje zin in hebt, de gez~lligheid der elkaar zijn met vr~enden. Ze dacht ·. "Dit is pas leven, dit wil ik h ook". . te 10 En ze begon zoals zovele anderen, van u~s weg .
N tuur~ijk kwamen er daardoor moeilijkheden thul s .
pen. a . .' d n neem ik het "Als ze me nu de vrijhe~d n~et geven, a
gewoon", dacht ze. t
Dus liep ze van huis weg, en ging sa~~nwonen meMa:~n
vri e nd achter een drugstent, waar h~j we rkte.
in pla~t s van vrijheid, liefde en geluk~ vond ze een
wereld vol haat, angst, verslaving en m~sdaad.
Ze kwam terecht tussen een vete van twee groepen. Haar iend en de ande r en verkeerden in voortdurende angst. vr d op straat Ze Zelfs durfden ze niet me e r zon er wapen s .. •
wisten dat hun leven op het spel stond. Ook Z~j wa s
niet veilig meer. Oe drugstent werd ge s loten en ze werden dakloos: Oe
hebben, lieten hen ~n de
vrienden, die ze dach t en te steek. t . dd in de winVaak zwalkten ze nachten op straa ,ml en ter, verkleumd en teleurgesteld,. op zoek naar onderdak. ze een tijdje Eindelijk vonden ze een oud busje, wa~r in sliepen, maar ook daar konden ze nlet blijven. En weer stonden ze op straat. bij vrienden op hun etage Na lang zwerven, konden ze blijven. Daar was een stuk hout, waar ze een man op één van hun vijanden voor hadden getekend. Dat moest die ze s tellen. Ze kocht e n steeds scherpe r e messen,
vol haat en woede in het hout gooiden.
Zo zweepten ze zichzelf op.
1
Als ze misgooiden, kwam het mes met een kletterend ge
luid op de grond. Het was afschuwelijk en het werd een
obcessie voor haar.
Omdat ze moesten leven, gingen ze telkens naar een
drugstent, waar hàar vriend wat handelde in verdoven
de middelen.
Daar kwam ze in kontakt met de manager van een pop
groep, die werk voor haar had, als secretaresse.
Ze was blij met wat afleiding. Daardoor had ze niet
meer zoveel tijd om na te denken, want ze was gaan be
seffen, dat als ze zo doorging, ze er niet meer uit
zou komen.
Intussen was haar broer tot bekering gekomen in de
van Dijckstraat. Hij was verslaafd en kwam uit dezelf
de wereld als zij.
En hij vertelde haar, dat er een uitweg was.
Jezus had hem bevrijd van zijn verslaving, nu was hij
een kind van God.
Maar ze wilde niet luisteren. "Het zal bij hem wel
weer voorbijgaan", dacht ze.
En zo bleef ze op die etage wonen, waar de haat bleef
groeien. Tenslotte kwam het tot een uitbarsting.
Eén van haar vrienden pleegde een moord. Hij schoot
vijf kogels in het lichaam van één van zijn vijanden.
Opnieuw was er de vreselijke angst. Angst voor vergel
ding. Ze durfde er met niemand over te praten.
Toen liet haar vriend haar ook nog in de steek. Hij
zei, dat hij terug ging naar zijn ouders en weer naar
school. Nu stond ze helemaal alleen.
Hij schreef: "Zusje, ik val je weer lastig met Jezus,
maar Hij is ook voor jou gestorven. Hij wil je een
nieuw leven geven".
Vroeger had hij haar ook van Jezus verteld, maar toen
schaamde ze zich voor haar vrienden.
Nu was hij de enige die haar schreef. En het enige
wat hij zei: "Jezus heeft je lief". Het maakte haar
nieuwsgierig.
Het eerste week-end, dat ze verlof had, ging ze naar
de van Dijckstraat. Haar broer kwam haar tegemoet. Ze
zag dat hij was veranderd. Dat hij straalde van geluk.
De volgende dag ging ze op haar knieën en vroeg de
Heer: "Als U werkelijk leeft, en me echt lief hebt,
laat het dan ook aan mij merken. Wilt U mijn zonden
vergeven?"
Zo begon zij een nieuw leven.
De meisjes uit het tehuis, hadden haar verteld, dat
het erg moeilijk WaS, na het eerste week-end terug te
komen. Er waren er veel, die dan weg bleven.
Maar voor haar was het anders. Ze verlangde om terug
te gaan en te vertellen wat Jezus voor haar was gaan
betekenen.
In korte tijd kwamen er twaalf meisjes tot bekering.
Na verloop van tijd mocht ze terug naar Den Haag.
Ze is nu één van onze medewerksters. Vaak gaat ze met
ons mee, cm te vertellen, hoe Jezus haar leven veran
derde.
Ze ging naar allerlei tenten om de eenzaamheid te ont
vluchten. De politie vond haar om half vier 's nachts,
dronken, speedend en helemaal doorgedraaid, op een ge
stolen fiets.
Ze kwam in een tehuis terecht en daar voelde ze zich
ontzettend eenzaam. alles wat ze dacht te hebben was
van haar weggenomen.
Er was alleen nog maar een grote leegte.
Toen kreeg ze een brief van haar broer.
2
3
• ANTWER PEN •
Ook in Antwerpen krijgen we steeds m2er openi~gsn.
Op een zondagavonj waren tue er uitgenJdigd in een
j':!ugdclLlb.
We ;inger midden in de zaal zittei en begonnEn te spe
len. Algauw zet er een grote kring jongens en mnisjes
om ons h:=:en, die begonnen fnee te k13ppen en te stamperl
Eén van hEn sloeg met een bezemsteel op een jlik. Een
ander trommelde cp een p:astic emmer. Iedereen zong
mee.
Wij hebben ook getuigd.
~e merkten da~ er honger was naar het Evangelie. Som
migen zaten mat open mond le luisteren. Oo~ hsbben we
gelegenheid gegeven om vrogen tF stellsn.
We zagen dat er vele warsn, die niet wisten, dat Jezus
iemand werkelijk veranJert.
Zoels Ce bijbel z.egt: "Zo is nu, wie in Christus is,
een ni3uwe schepping. Het oude ls voorbijgegaan, zie
hst nieuwe is Ijekomen". (E Cc;:-. 5 : 17)
ZJUaren we ook op een technische school.
Toen we daar aankwamen, werden we verwelkomd door één
van de leraren, die ons meenam naar het gymlokaal.
Daar zaten ongeveer drie honderd jongens en meisjes op
de grond~ Twee en een half uur lang hebben we gezongen
en getuigd. Oe hele zaal swingde mee.
Vol vuur vertelden de belgische Jesus People hun land
genoten van Jezus.
Na afloop van de avond werd ons door de directeur van
de school een heerlijke maaltijd aangeboden, die op
zijn verzoek werd besloten met een gezamelijk gebed.
Toen we 's nachts naar huis reden, ~aren we vervuld
met dankbaarheid over wat God in België aan het doen
is.
in lY!ortsel
(Antwerpen) 5
4
iN j~<9 HAD/JErJ
WE cf\ GENOEG
vAN
E \NE; GERnfN I ONS
NoG LANGER. TE
Wj
DE
VDoA O{\/~t
Vfl.yit:.ÎlJ vfCHTfN
STERVEN
STuDENTEN 'REvoLuTIE GREEP ALS' EEf\I. AA 7.ff'J1.l
,. VUUR
wM
(J,AJ)floos!
01"1 ZiCH
HEEN
LATEN
POLi/iE
!!
zou oéN DElE WEAfLD
Of'J~E"J)A.Uf(Tf
REOl.>ff'l
uiT
Dé
Vf R$Ti KKfN DE GREEP VAN HiT HuiDiGE
SyS-rEEM .
~
/JE
R.EGFRJNG
ZAT /VlET /JE HAN{)fN
HET
SCHoLiEREN
I
"','IS'
OP.5TAN IJ
AllH 6
HAAf\.I
s-ru
':EN r~,.., ,~LLES IN
IN
!
~OTtHEEAl:JE! 7
WAT IS HEr
WAAROM.
DOEL
BEN
i~
CP.
;.LLH? EiGENlj'K?
VAN DiT
.-JW'AT 15 MiJN lAAK, MjN BE5TEI1MiNG
IN
IJf.ZE
CHAOS,
WJ\JlA Ifij ALLE OLJ/J~
WAAf/..flEIJ€N AADicAAL W€Al>E'N AFG(5CHt-F T,
r 'EN
AllE ouo~
fJAN? OCH
o(Vr ~E Kr.. /i'tG,
JE TOT {JE
/jAT Oól<. /JAT l-IfLpT, OA1
jt:
UKENLANG
NIEI5 (JAT.
bAN
I
N/HS M€T
MéDireAEN
O[>Sc..-UiéT
ftJ
Doo~
ZEDfN
NiEUWE
WfAilE
"
Wil
VEA.vANGEN , TPoACflrTl'N ONU ZiELél.LJH -r~Aut; Te.)
iN ZEN 80EOJ-l;>(1[ 'L~GA. ,~!" ALlt:~LEi Af'JDEIl.E
l/iNfJEf'I
~dOSoF/fN.
BOE/JHA J0I.J
tVlET H(lft'" ~
KAN.
EN
ZOVf:LfN
JE
....
toALç WtJp'bl
8ESToP.Mr
t>c.o~
ALLE'ALEi
-:rVÎFfLS1>AoBL€/'4tN EN I
8
•
??
--rE
LANG
GELOI'~N
Hél3 JE GEBuKT OWDEI{
LA"- T
ON CA.AGE Lj"K r Of.2.E
/JE
VéAElD
~ o
EN tirJoELjt<, EÏf'(l)éL!jK
0° !1AAR /JAN, AL3 ALLE5 o VEp.LofUN ~~HijNT,AL5 JE TE f3él W1 J K 'iN ON1JE~
PAfiGT
V{'rIo JE
DE WEG EN Hé" LEVEN-'
1Jé
fo""'\.J>,~c"( -:OEN€MENDf lJP.uK", Ot'lT/,,1 0 i'r je IEI'1Ptf'lO , p/€
/3 (e{", r lé PP.AT~N ovil
G!LI.J~. JEMItNI:l,P',E NOu EéN~ GeEN LI!(JltN
5CI'4AttV""r, M/VH'
1/~1.T<
DM
ALlE.)
is
TvT
(rAND
iE.MI'IN~,
ç;>;i"
(('4 GE
JE
AA'"
Ti,..,
KDf'I/ r
JE
.f f1..
DUI 'T€/{€
8wiG'f jt KNiEl", "'t:~Mr 1CLuJ AAN
All
Al
je v~1.c;J~
~
jtiJs "ëHR/STLJS ! d~ .Hfl~
i/eH
JE
vé/doH i,., 6 "/'Il" jE z;e L. 6v~" vEA.6r."itJo VIiN zo",~f"'.
E('J
E~NlJé0"" ~HrAAf\I.
OvE A
8A.IlCHT, IJvoP.
DE VVAAI/HéiD,
ALLH 6éMClIr, 6EII",LIii t:JÁT
Jé Jr;Mr EA ~céPriscft 7éC:,fNovéll... r1 AA~ HH VEf.LAN GEN i~ 6ffjOUN! N
~~=\/~f{ LAl" G I?", ~AÎ NAA"
~U5 /
&
EL jj IJ 5 eH A P J
~
12
13
I
dESUS PEOPLE VOOR DE KLAS
Nu het kouder is geworden, hebben we besloten om ook
op scholen te gaan ~etuigen. Zo waren we op allerlei
scholen, in Den Haag, Dordrecht en Amersfoort. Binnen
kort ook in Antwerpen.
Ron, Anton en Pieter zitten voor de klas.
Het is rumoerig en de leraar vraagt om stilte:"Jon
gens en meisjes, er zijn vandaag een paar Tensen van
de Jesus People in ons midden, Ze gaan ons iets ver
tellen over hun werk. Meneer Munstra, ik geef het
woord aan U".
En zo begint Ron.
Hij vertelt, hoe hij samen met zlJn vrouw is begonnen,
om vanuit het Vondelpark in Amsterdam, jongens en
meisjes, die vastgelopen waren, mee te nemen naar huis
Hij beschrijft de nood, die er heerst onder de jeugd.
Hoe hij 's nachts door het VondBlpark liep en de vlam
metjes zag, die de naalden van de injektiespuiten
moesten ontsmetten. Hoe hij midden in de nacht een
moeder met een klein kind zag lopen in de regen op blo
te voeten.
Dat er jonge mensen waren, die urenlang histerisch za
ten te lachen, omdat ze een lachkick hadden. Hoe er
een jongen een hele nacht met een ratelend gsluid
rondfietste, op een fiets met maar één band.
Hij vertelt, hoe er jongens en meisjes lagen te sla
pen in slaapzakken in de stromende regen, die zo sto
ned waren, dat ze het niet eens merkten.
Hij vertelt, dat er veel dealers rondhingen, om hun
waren aan de man te brengen.
Hij beschrijft de gevaren van drugs.
Hoe er zeven mensen zijn gestorven in 1971.
Orie ervan waren vff~giftigd, omdat ze dachten trips
te slikken, wat rattekruid bleek te zijn. Een ander
had zes trips geslikt en zat boven in een lantaarn
paal te schreeuwen: "Geef mij licht, geef mij licht".
Een paar waren er verdronken.
Hij vertelt, dat God huilt om de ellende van deze we
reld.
Het is doodstil geworden in de klas.
"Toen het kouder werd in het Vondelpark, ging bijna
iedereen weg. Daarom begonnen we ook in Den Haag drug~
tenten en sociëteiten binnen te gaan, om het Evangelie
te vertellen.
Zo waren we afgelopen Kerst met twintig jonge mensen.
Ons werk is enorm gegroeid. Nu zijn het er bijna drie
honderd. Doordat we jonge mensen opleiden, hebben we
nieuwe posten kunnen stichten.
Zo hopen we in een paar jaar in vele nieuwe plaatsen
te be~innen, opdat er huizen komen, waar het gezellig
is, waar je geholpen wordt en waar het Evangelie word r
gepredikt. Hoe we dat doen zal Pieter jullie vertel
len".
"Ron heeft jullie verteld, over de ellende, die er
overal is", begint Pieter. "Het lijkt hier in de klas
misschien wel onwaarschijnlijk, maar wij worden er in
ons werk, iedere dag weer mee geconfronteerd.
Jezus heeft gezegd: "Sla je ogen op en beschouwt de
velden, dat zij wit zijn om te oogsten". En als je je
ogen opslaat en de wereld bekijkt, dan zie je dat de
oogst bijna staat te rotten op het veld.
Er zijn weinig arbeiders om die oogst binnen te halen.
Er zijn weinig mensen, die Jezus 100 % willen dienen.
De smalle weg is niet aantrekkelijk. Velen gaan liever
naar binnen door de schitterende poort, waarachter een
groot voorportaal ligt. Ook dat is mooi. Daar is fijne
muziek en het is er gezellig. Maar als je de gang in
loopt, wordt het steeds smaller, steeds donkerder en
het gaat steeds sneller. Die gang komt uit op een dor
re, kale vlakte, waar uitgeputte slachtoffers voort
strompelen. Voort, voort, naar de horizon.
De gieren, die erboven cirkelen, hebben hun zin, als
een slachtoffer door uitputting en teleurstelling be-
14
VERVlX..ó
, BL'2~ 18
15
TERUG Als je leven pas begonnen is dan is daar altijd iemand die je helpen wil en voor je zorgt Maar later, nu misschien Ga je liever alleen ontdekken wat het is dit leven Zoeken naar die weg waarVan je hoopt dat hij je brengen zal daar waar je hart zo om schreewt Weet je, teruggaan is moeilijk maar soms kan je niet verder op -die weg als je het einde al ziet De Dood Teruggaan ••••••••
Teruggaan naar Iemand Die jou helpen wil Teruggaan naar Iemand Die om jou huilt Teruggaan naar Iemand Die op jou wacht Al zo heel erg lang T&ruggaan naar God
16
17
zwijkt.
Ik geloof dat Anton jullie het beste kan vertellen,
hoe het is om op die dorre vlakte rond te dolen."
"Ik wil jullie niet vertellen, hoe je het beste kunt
gebruiken, maar over het gevaar van drugs.
Zelf ben iktien jaar verslaafd geweest.
Toen ik vijftien jaar was, ontmoette ik op het strand
in Harderwijk een paar jongens, die met een handdoek
voor hun gezicht liepen.
Ik was nieuwsgierig en vroeg wat ze deden.
Ze waren aan het tri-snuiven en zeiden dat het erg
fijn was. Zo is het eigenlijk begonnen.
Op een keer, toen ik knetter-stoned op mijn bed lag,
zag ik mezelf aan de zijkant openscheuren. Ik voelde
een verschrikkelijke pijn en begon keihard te gillen.
Mijn ouders en mijn broer stormden de trap op en zo
ontdekten ze dat ik gebruikte.
Daarom liep ik van huis weg, en ging commune in commu
ne uit. Ik heb ook een eigen huisje gehad.
Ik heb in verdovende middelen gehandeld, waardoor ik
vele jonge mensen naar de verdoemenis heb geholpen.
Wist je, dat iedere verslaafde in zijn leven ~ vijf
en twintig mensen meesleurt.
Het ging steeds slechter met mlJ. Door het gebruik van
verschillende middelen werd ik zo duf als een ui.
Daardoor had ik speed nodig om te kunnen werken.
Speed is een middel dat vitamine aan je lichaam ont
trekt, waardoor je steeds zwakker wordt.
Door het spuiten krimpt je lever in elkaar en wordt je
bloed onzuiver, waardoor je het aan je hart krijgt.
Op een gegeven moment pikten ze me op.
Ik woog toen 36 kilo.
Bij elkaar heb ik twee jaar in verschillende psychia
trische inrichtingen gezeten. De laatste keer dat ik
eruit kwam, was ik blij, dat mijn ouders me weer
thuis opnamen.
Onder invloed van drugs heb ik mijn ouders vaak
slecht behandeld. Ik zakte steeds verder en op het
laatst spoot ik heroïne. De dokter constateerde, dat
18
ik ongeveer nog een half jaar had te leven. Tegen
mijn ouders zei hij: "LAat Anton maar gaan, er is
niets meer aan te doen".
In die toestand kW 2m ik bij een meeting van David
Wilkerson, omdat mijn oom me had mee genomen.
Onder de prediking dacht ik: Voor mij is het te laat,
ik ga toch dood. Toen hij de uitnodiging deed ging ik
niet naar voren.
Later kwamen er een jongen en een meisje op me af, die
zeiden: "Jezus is ook voor jou gestorven. Zijn bloed
reinigt van alle zonden".
Ik liep met ze mee en begon plotseling te huilen.
David vroeg, wie er wilde getuigen. Zonder na te den
ken liep ik naar voren. In mijn zak had ik mijn L.S.D.,
mijn perfetine, mijn speed en mijn spuit. Plotseling
begon het in mijn zak te branden. Ik stak mijn hand in
mijn zak en smeet het op het podium.
Later ging ik mee naar de van Dijckstraat.
Het is niet voldoende om een verslaafde alleen het
Evangelie te vertellen, maar hij heeft een grondige
begeleiding nodig".
Zo vertelt Anton verder.
Hij vertelt, hoe hij is afgekickt, dat hij het moei
lijk heeft gehad, maar dat Jezus hem kracht gaf om
door te zetten.
Hoe er altijd vrienden om hem heen waren, die hem hiel pen.
Hoe hij steeds blijer werd.
Tenslotte waarschuwt hij de hele klas voor de gevaren
van drugs.
De jongens en meisjes hebben tijdens de getuigenis
van Anton ademloos geluisterd. Bijna een uur lang is
het doodstil geweest in de klas. Ook de leraar heeft
aandachtig geluisterd.
Als Ron gelegenheid geeft om vragen te stellen, gaan
er verschillende vingers de lucht in.
19
"Komen er bij jullie alleen maar mensen, die vastgelo pen zijn, of alleen verslaafden aan drugs?" "Nee, er komen allerlei jonge mensen, uit verschillen de millieus, groepen, kerken en kringen. Maar zoals William Booth in zijn tijd begon het alcoholisme te be strijden, zo zijn wij begonnen om jonge mensen te waar schuwen voor de gevaren van drugs". "Waar leven jullie van"? "Iedereen,die bij ons woont, werkt. Ook een verslaafde, zogauw hij daartoe lichamelijk en geestelijk weer toe in staat is. Verder van giften". Zo werden er vele vragen gesteld. Aan het eind van de les verlieten de leerlingen, onder de indruk, het lo kaal. We zijn God erg dankbaar voor de vele openingen op scholen. Zo kunnen we vele jongens en meisjes waarschu wen tegen de gevaren van drugs en ze tevens het Evan gelie van liefde, blijdschap en vrede vertellen. RIDDERKERK Tot onZ8 spijt noeten wij u mejE delen, dat wij U in
het vorige nummer verkeerd hebben lng81ic~t aangaande
de koffiebar te RidG8r~erk.
Omdat er onenigheid ontstond tussen de gemse~te en ons,
over het besturen van de koffiebar en wij zagen dat
het niet mogelijk ~as, te evangeliseren zoals wij dit
gewoon zijn, hebben we de ~offi8bar teruggegeven aan
de gemeente.
Onze medewerkers Bert en Ml~ke hebben we intussen in
gezet op a~dere posten.
Natuurlijk verlarlgen wij meer te kunmm doen en vragen
ook U, met ons mee te bidden voor nieuwe openingen.
Oe :,ecact;ie.
20
De aanpak van het werk is als volgt:
Wij geloven, dat de kracht van het Evangelie een mens
verandert, want de Bijbel zegt: Luc. 4:18
De Geest des Heren is op m~J. daarom dat Hij mij gezalfd heeft om aan armen het Evangelie te brengen; en Hij heeft mij gezonden om aan gevangenen loslating te verkondigen en aan blinden het gezicht, om verbrokenen neen te zenden in vrijheid, om te verkondigen het aangename jaar des Heren.
Hand. 26:18 Waarheen Ik u zend, om hun ogen te openen ter bekering, uit de duisternis tot het licht en van de macht van satan tot God, opdat zij vergeving van zonden en een erf deel onder de geheiligden zouden ontvangen door het geloof in mij. Daar w~J nu zien dat de satan de jeugd vernietigt door hen te brengen tot allerlei zonden en verslavingen, zoals bv. verdovende middelen, zijn wij erg blij dat de Heer ons wil gebruiken om hun te vertellen van Jezus, Die verlost en bevrijdt van iedere macht van satan. Want de Heilige Geest die wij ontvangen hebben - de Geest des Heren - wil óók in deze tijd de mensen ver lossen. God zei innners tot Mozes: "Ik ben, die Ik ben". (Zoals Ik ben, ben Ik). God is niet veranderd, zijn Geest is niet veranderd, maar Hij is dezelfde, nu en tot in alle Eeuwigheid. Primair: Jeugd te bereiken met het Evangelie. Hen op te zoeken waar zij zijn. Zomer's op straat, in parken en op stranden. Buiten het zomersei zoen gaan wij naar de diverse sociëteiten. Druggebruikers, die Jezus aannemen, worden in principe
meteen opgenomen.
Zij worden geestelijk en indien noodzakelijk sociaal
begeleid.
dit is I1rt
wat jri!us durt- -
Ie jaargang nr. 7- Uitgave : JEZUS ~EOPLE
