DIERENAMBULANCE ZUID-WEST VELUWE ZUID-WEST VELUWE

IN DIT NUMMER > De ara en andere exotische dieren > Huisdieren: Wat gebeurt er met hen als zich een ramp voordoet? > Een bijzonder manier om met dieren te communiceren > De Dierenbescherming beweegt met de tijd mee en Stichting HuvoR: steun voor mens en dier

DIERENAMBULANCE ZUID-WEST VELUWE

nummer november 2010 jaargang 24

24e jaargang nr. 6, november 2010 Dierenambulance is een uitgave van stichting Dierenambulance Zuid-West Veluwe en wordt gratis verspreid onder donateurs, dierenartsen en ten bate van PR. Werkgebied: Gemeenten Renkum, Rhenen en Wageningen (e.o.) Centrale melding/kantoor: Sportlaan 12, 6866 NA Heelsum Tel.nr.: 06-53871861 (24 uur per dag) 0317-314141 Fax nr.: 0317-315131 E-mail: [email protected] Website: www.dierenambulancerenkum.nl en voor vermiste en gevonden dieren: dierenambulance.xs4all.nl Openingstijden kantoor: Ma-vr van 9.00 tot 17.00 uur Telefoontje vooraf gewenst Post- en redactie adres: Sportlaan 12, 6866 NA Heelsum E-mail: [email protected] Bestuur: Dhr. W.F.H. Roelink (voorzitter) Mw. M.H. Slots Mw. M. de Lint Dhr. E. van Remmerden Dhr. Ch. van Mierlo Redactie: Jorien Heddema Marilyn Minderhoud

Met een kleurrijke ara brengen wij onze zesde editie van de Dierenambulance Zuid-West Veluwe naar onze lezers toe. In dit nummer besteden wij aandacht aan exotische dieren en vogels die net als de ara Nederland illegaal binnenkomen en hoe het internet een rol speelt in deze handel van levende dieren. In deze editie openen wij ook een nieuwe rubriek. In de komende afleveringen zal een bestuurslid ons een relaas doen over de meest recente ontwikkelingen in onze vrijwilligersorganisatie. Deze keer gaat het over rampsituaties en over de inzet van de dierenambulance die daarin daadwerkelijk een rol moet spelen om huisdieren te redden. Volgend jaar bestaat de DAZWV 25 jaar – en wij willen dit heugelijke feit vieren in onze aprileditie. Hebben jullie herinneringen of verhalen over de DAZWV die wij kunnen publiceren stuur ze dan naar ons toe of bel ons! De redactie

Inhoudsopgave: Pagina Colofon 1 Bestuurslid worden brengt veel met zich mee 3 Even voorstellen: Carole Hollander 4 Voorbereid op calamiteiten 7 Een winkel om trots op te zijn 8 Onze sponsors 9 Vriendschap of hoe een mooie ara…………. 10 Een kijkje bij de Dierenambulance 12 Pauline Hoogewoud communiceert met dieren 14 Wist u dat…………. 17 De Dierenbescherming beweegt met de tijd mee 18 Kanttekeningen bij houden exotische dieren 21 Stichting HuvoR: steun voor mens en dier 22 Belangrijke telefoonnummers 24

HULP NODIG? De plaatsing van ingezonden artikelen en advertenties geschiedt buiten de verantwoordelijkheid van bestuur en redactie. Wij houden ons het recht voor advertenties en ingezonden stukken te weigeren. Overname kopij is toegestaan met bronvermelding.

BEL 0653871861 Uitgever: =Nolin= Uitgevers B.V. Postbus 204, 9600 AE Hoogezand Tel.: 0598 – 398800 E-mail: [email protected] Fax: 0598 – 393399 Internet: www.nolin.nl De uitgever is op geen enkele wijze aansprakelijk voor de inhoud van tekst dan wel advertenties geplaatst in deze uitgave.

2

ADV 1

D-

LU

L

NCE ZUI

Amerongen

A

WE DIER

AMBU

EN

Oosterbeek

W ES T V E

Heelsum Wageningen

3

Rhenen

BESTUURSNIEUWS BESTUURSLID WORDEN BRENGT VEEL MET ZICH MEE Toen Riet Slots in 1999 bestuurslid van de Dierenambulance Zuid-West Veluwe werd, had zij al ruime ervaring als dierenambulancevrijwilliger. Nu zet zij haar boekhoudkundige kennis in als penningmeester voor DAZWV, in een functie die veel geduld en precisie vereist. Inkomsten en uitgaven moeten regelmatig gecontroleerd worden en er moeten fondsen geworven worden om de DAZWV zijn werk te laten doen. Sponsoren, donateurs en gemeentes die subsidies verstrekken moeten regelmatig informatie ontvangen. Normaal gesproken kan Riet met tevredenheid de gezonde financiële status van de DAZWV bekijken. Maar zij blijft alert! De vraag naar hulp voor dieren in nood groeit. De technische vooruitgang betekent investering in ICT en de twee ambulances en bijbeho-

rende apparatuur hebben hun onderhoud nodig. DAZWV is een vrijwilligersorganisatie. Er zijn geen betaalde krachten in dienst en dat scheelt in de kosten. Maar er is veel werk om een hulpdienst van 40 vrijwilligers 24 uur per dag draaiende te houden. Riet is nauw betroken bij het regelen van het dienstrooster, het afspreken van contractritten voor particulieren en het opstellen van protocollen om de hulpdienst en de administratie goed te laten verlopen. Protocollen zijn een belangrijke richtlijn voor vrijwilligers. Hoe moet je omgaan met zwerfhonden; wat doe je als je weer een postduif uitgeput vindt en ook heel actueel: hoe handel je in geval van een ramp? Intussen draait Riet dienst op de ambulance en is zeer actief

in de promotie van de activiteiten van DAZWV op markten en andere feestelijke gelegenheden. Sinds 2003, is de DAZWV ook door Aequor erkend als een stageplek en studenten die een opleiding in de dierenverzorging volgen in Barneveld, Velp of Wageningen komen regelmatig bij de dierenambulance om praktische ervaring op te doen. Ook binnen de DAZWV is er training voor vrijwilligers gaande. Workshops in EHBO, omgaan met agressieve honden, wetgeving voor beschermde en wilde dieren en ook wat mag en niet mag op de wegen onder verantwoordelijkheid van Rijkswaterstaat. Meest recent zijn de protocollen in geval van calamiteiten en de opvang van huisdieren - belangrijke aandachtspunten voor vrijwilligers. Als bestuurslid heeft Riet veel te maken met de administratie die de DAZWV draaiende houdt. Maar los van dit alles is Riet voor de dierenambulancevrijwilligers een rots in de soms heftige branding. Altijd bereikbaar, altijd bereid om over een probleem te praten en een oplossing te vinden. Heel fijn als er bijvoorbeeld midden in de nacht op een verlaten terrein een dier in nood opgehaald moet worden en een agressieve omstander dat tegen probeert te houden ! Lees verder op pagina 7: “Voorbereid op calamiteiten”

EVEN VOORSTELLEN 4

CAROLE HOLLANDER “Ik had hier al jaren eerder mee moeten beginnen”

[1] Vertel eens iets over jezelf Ik ben Carole, net 55 jaar geworden, en woon aan de bosrand van Doorwerth samen Peter – mijn partner -, mijn koningspoedel Tabijn en de kauw Harry. Van beroep ben ik journaliste, ik heb o.a. voor de Haagsche Courant, het Economisch Dagblad en Beestenspul geschreven. Ook heb ik als freelancer in Parijs gewerkt, teksten geschreven voor een reclamebureau en omdat ik ervan hield om telkens nieuwe uitdagingen aan te gaan heb ik uiteindelijk zelf een tekstbureau opgezet. Hier maakte ik teksten voor diverse brochures en folders en verzorgde de woonpagina van het Algemeen Dagblad.

[2] Hoelang werk je al bij de dierenambulance en hoe ben je er terechtgekomen?

Ik werk nu ruim drie jaar bij de dierenambulance. Het begon ermee dat er hier in de tuin een zieke egel rondliep. De egelopvang in Nijmegen regelde dat hij door de Dierenambulance Zuid-West Veluwe opgehaald zou worden. Ik dacht meteen dat dit vrijwilligerswerk ook wel iets voor mij zou zijn. Vooral ook omdat ik in die periode de mantelzorg had voor mijn moeder en dit een welkome afwisseling zou zijn. Later bedacht ik dat ik hier al jaren eerder mee had moeten beginnen.

[3] Waarom juist bij de dierenambulance? Omdat ik gek ben op dieren. Als kind nam ik altijd al zwerfdieren mee naar huis en was ik ook altijd te vinden op de boerderij van kennissen. Ik ga graag met dieren én mensen om. En omdat ik een beroep had waarin ik altijd alleen werkte vind ik nu de omgang met collega’s heel leuk.

[4] Wat is je functie binnen de stichting? Dat is bijrijder/centralist. Ook hou ik me bezig met PR en fondsenwerving en probeer mensen enthousiast te maken voor onze stichting zodat ze misschien sponsor willen worden.

[5] Kun je vertellen over je eerste rit en hoe je het er vanaf bracht? Dat was tijdens een dienst met Henk. Wij kregen de melding dat er een St. Bernhardhond was komen aanlopen bij een boerderij in Achterberg. Bij aankomst bleek het om een Newfoundlander te gaan. Hij was gechipt dus we konden hem direct naar zijn baasjes terugbrengen. Dat waren trouwens Henk en Ellen Boer die nu ook konijnen en eenden voor ons opvangen.

[6] Welke rit is je het meeste bijgebleven? Dat was ook weer in Rhenen. In dit geval was er een vrouw overleden en dit was helaas pas na tien dagen ontdekt. De hond die we bij haar aantroffen, een soort Engelse schapendoes, was er heel slecht aan toe. We hebben hem direct naar de dierenarts gebracht en omdat toen bleek dat hij ook darmkanker had is toen besloten dat het beter was om hem te laten inslapen. Wat ook erg indruk op me heeft gemaakt was een geval waarin twee labradors door verstikking om het leven waren gekomen omdat ze in een auto in de volle zon waren achtergelaten. Omdat dit het gevolg was

5 van een vreselijk misverstand kwam de totale ontreddering en het verdriet van de eigenaren er ook nog eens bij.

[7] Jij staat bij ons bekend als een opgewekt en positief ingestelde persoon. Hoe ga je om met dat soort situaties? Allereerst probeer ik om alles fatsoenlijk af te handelen en om indien mogelijk de eigenaren zoveel mogelijk tot steun te zijn. Verder is het toch belangrijk voor jezelf om er afstand van te nemen en om het van je

af te zetten. Bij mij lukt dat uiteindelijk wel door er veel over te praten.

[8] Wat was je grootste blunder? Dat was toen een oudere mevrouw uit Renkum meldde dat er een gewonde reiger in het weiland voor haar flat lag. Ina – met wie ik vaak samen dienst doe- en ik konden hem echter niet vinden. We vroegen daarom aan die mevrouw die ons vanuit haar raam kon zien - om ons aanwijzingen te geven via haar telefoon.

Uiteindelijk kwamen we precies op de goede plek terecht bij de “gewonde” plastic zak(!) die in het weiland lag. Dat is gewoon een van de vele leuke dingen die we meemaken. Het is niet altijd alleen maar ellende hoor.

[9] Vertel eens wat je favoriete huisdier is en waarom? Dat is toch wel de hond. Katten vind ik ook erg leuk maar die zijn hier geen lang leven beschoren omdat er langs ons huis nogal hard wordt gereden. En met een hond heb je gewoon meer contact vind ik.

[10] Wat is voor jou het meest waardevolle dat je hebt geleerd bij de dierenambulance? Dat is dat regels zijn opgesteld met een bepaald doel voor ogen maar dat je ze niet altijd blindelings moet opvolgen. Je moet je gezonde verstand gebruiken en bepalen welk nut die regels op dat moment hebben.

[11] Wie mag zich van jou de volgende keer voorstellen en waarom kies je voor deze persoon? Dat ben jij Jorien, we willen weleens wat meer weten over de persoon die altijd de vragen stelt.

Jorien Heddema

6

ADV 2

7

VOORBEREID OP CALAMITEITEN: SCENARIO’S EN PLANNEN MOETEN TOEGESPITST W O R D E N O P D E L O K A L E O M S TA N D I G H E D E N De Dierenambulance Zuid-West Veluwe werkt in geval van calamiteiten samen met de brandweer die verantwoordelijk is voor Gelderland-Midden. Samen met de brandweercommandant en in overleg met de politie heeft DAZWV protocollen opgesteld om huisdieren te helpen in noodsituaties. De protocollen gaan over drie soorten calamiteiten: evacuatie als een voorzorgsmaatregel omdat er bijvoorbeeld zwaar weer en/of overstromingen worden verwacht; evacuatie naar aanleiding van een noodsituatie zoals het opruimen van explosieven of als er spoedevacuaties nodig zijn in geval van brand, explosies of de ontsnapping van giftige gassen. In alle gevallen zijn kalme en kordate reacties vereist. De DAZWV heeft veel geleerd van haar ervaringen met de vuurwerkramp in Enschede in 2000. Huisdieren moesten toen geëvacueerd worden maar er was geen afspraak over de rol van de dierenambulances en in sommige gevallen werden ze teruggestuurd vanaf de plaats van het ongeluk. Het asiel in Enschede had geen ervaring met zo’n grootschalige evacuatie en dagen na de ramp was er nog veel speurwerk nodig om er achter te komen waar huisdieren naar toe waren gebracht. In het geval van een calamiteit in de regio waar de DAZWV werkt kan er gerekend worden op ondersteuning van de die-

renambulances van Arnhem, Nijkerk, Ede, Doetinchem en Midden Betuwe. Er is afgesproken dat elke ambulance wordt voorzien van een letter. Die letter – in het geval van de twee ambulances van DAZWV – is hoofdletter A. Samen met een ritnummer wordt dit gebruikt om het eventuele opvangadres van een te evacueren dier te registeren. Evacuatie wordt dan gecoördineerd vanuit de meldingspost van de DAZWV op de Sportlaan in Heelsum waar de dieren in eerste instantie naar toe worden gebracht voor registratie. Vandaar krijgen ze een veilige plek toegewezen. De protocollen van de DAZWV zijn opgesteld terwijl er rekening is gehouden met de omstandigheden in het rivierengebied, de capaciteiten van vrijwilligers en de aanwezige technische hulpmiddelen.

De protocollen zijn gespitst op de lokale situatie en de potentiële bronnen van gevaar. Bij zeer omvangrijke rampen wordt de hulp van de Federatie van Dieren Ambulances (FND) ingeroepen en ambulances van over heel Nederland kunnen dan worden ingezet. Om alles efficiënt te laten verlopen moet er meer worden gedaan om bekendheid te geven aan de dierenambulances als een belangrijke partner in het hulpverleningproces tijdens calamiteiten en hun relatie met andere hulpdiensten. De conclusies van een recente evaluatie van het Ministerie van Binnenlandse Zaken laat zien dat er meer gedaan moet worden om dit duidelijk te maken en hier ligt een belangrijke rol voor de FDN.

8

EEN WINKEL OM TROTS OP TE ZIJN Linda en Louis Spies zijn sponsoren van de Dierenambulance Zuid-West Veluwe. Thuis in Renkum maken zij af en toe gebruik van de diensten van de dierenambulance. Meest recent om een verwilderde kat op te komen halen die had bedacht een nieuwe thuisbasis op te zetten bij de familie Spies. Al rondsluipend vond de kat een weg naar binnen in hun huis. Linda pakte haar stevig beet om duidelijk te maken dat zij niet echt welkom was. In antwoord daarop haalde de kat eens lekker met alle nagels tegelijk uit. Louis kwam Linda

te hulp maar werd vervolgens eveneens ruw behandeld door de teleurgestelde poes. De Familie Spies is eigenaar van de winkel DumpBoon aan de Sonsbeeksingel te Arnhem. De winkel bestaat al meer dan dertig jaar op deze plek. Toen tien jaar geleden vrienden van Linda en Louis besloten om met de winkel te stoppen kwamen zij op het idee om die over te nemen. Dit was echt een grote stap omdat beiden nog nooit in de commerciële sector hadden gewerkt. Linda had tot dan toe in de zorgsector gewerkt en

Louis bij een productiebedrijf. Maar het leek hen leuk samen te werken en een eigen bedrijf op te bouwen. Hun zonen – Bram en Bob - waren allebei op de middelbare school en de afstand Arnhem – Renkum was goed te doen. Vandaag de dag hebben ze een winkel met een zodanige reputatie dat die klanten uit heel Gelderland trekt en zelfs van daarbuiten. Ze hebben hard gewerkt om een gevarieerd en functioneel assortiment van kleding en gereedschappen aan te bieden. Rekken vol met stevige broeken, jasjes en overhemden in legergroen; rugtassen in alle soorten en maten; warme kleding voor mensen die van buitenactiviteiten houden en verder kompassen, slaapzakken en andere nuttige gebruiksvoorwerpen zoals bijvoorbeeld spullen die bij klimmen, wandelen en kamperen horen. Er komen allerlei klanten in hun winkel: jongens die op de grote vaart werken en stevige beroeps- en werkkleding nodig hebben; boswachters en boswerkers en anderen, die regelmatig in het bos komen, vinden die groene en grijze legerbroeken en overhemden zeer geschikt voor hun werk in de natuur en dan zijn er ook nog de mensen uit de bouw en jongeren die van plan zijn om op excursie te gaan. Er zijn ook genoeg bezoekers direct uit de omliggende buurt. Even kijken of er iets nieuws binnengekomen is of gewoon een gezellige babbel maken in de vriendelijke en open sfeer

9 die de familie Spies in hun winkel hebben geschapen. Op hun overzichtelijk website www.dumpboon.nl is te zien wat er allemaal te koop is in DumpBoon. De naam van de winkel, legt Linda uit, hebben ze overgenomen van de vroegere eigenaar die Boon heette en die gespecialiseerd was in “gedumpte” militaire kleding en militaire memorabilia. Als nieuwe eigenaren hebben zij en haar man er langzamerhand een andere winkel van gemaakt, met een hoge kwaliteit van de producten voor een schappelijke prijs. “Als wij niet

op voorraad hebben wat de klant zoekt dan sturen wij hen door naar Bever Sport of een van de andere winkels in de stad die het gewenste product wel hebben. En deze winkels sturen ook klanten door naar ons”, zeg zij met een glimlach. Maar hoe kwamen ze in contact met de DAZWV en waarom hebben ze besloten om ze te sponsoren? Ze hebben hart voor dieren, is het antwoord en ze hebben ook altijd dieren gehad. “Maar nu is het niet verantwoord om dieren thuis te hebben als wij het grootste deel van onze tijd hier in Arnhem

zijn,” zeg Louis. “Maar we hebben Max”. En daar ligt Max, in zijn ruime warme mand, onder de toonbank. De boerenfox is een voorbeeld van de asieldieren die Louis en Linda door de jaren heen opnamen. Max is 11 jaar oud en twee jaar geleden kwam hij bij de familie Spies wonen. Hij is rustig en gaat heel goed met de klanten om. Louis is ook een fan van Max maar ondanks het slechte gedrag van hun recente en onverwachte nieuwe huisgast houdt hij toch iets meer van katten!! Marilyn Minderhoud

ONZE SPONSORS Slager-Worstmaker E.v.d. Bovenkamp Dorpsstraat 77, 6871 AD Renkum tel. 0317-312470

www.zents.nl

Dorpsstraat 60 6871 AM Renkum Tel.: 0317 - 312 340 Hoogstraat 87 6701 BR Wageningen Tel.: 0317 - 412 004

DIERENBESCHERMING Afd. RijnVallei WestVeluwe

Postbus 346, 3900 AH Veenendaal

Amsterdamseweg 126 6814 GJ Arnhem Telefoon: 026-4455220 Fax: 026-4455085 [email protected] www.henribloem.nl

PAJACO INTERIEURBOUW Nijverheidslaan 95-A 3903 AN VEENENDAAL

10

VRIENDSCHAP OF HOE EEN MOOIE ARA HET HART VAN EEN MEISJE VEROVERT Ik luister, en als ik luister zie ik haar - een jong blond meisje stapt uit een kleine auto in een rustige straat in Amsterdam. Zij loopt naar de winkel, een donkere, wat rommelige dierenwinkel en daar zit hij. De ara. Ze wist dat zijn bejaarde baas niet meer voor hem kon zorgen en hij werd te koop gezet. Ellen had haar twijfels over hoe hij als huisdier hier terecht was gekomen. De handel in exotische dieren gaat immers niet altijd volgens de regels. Maar Ara zat nu in een bekende dierenwinkel aan een ijzeren ketting vast en hij had een nieuw en veilig thuis nodig. Ara kijkt haar aan als zij de vraagprijs betaalt. Maar toen de eigenaar van de winkel de ketting aan haar wilde meegeven zei ze: “Nee, die hoef ik niet ”. En toen ging de ara op haar schouder zitten en nestelde zich comfortabel tegen haar oor. Samen liepen ze naar de kleine rode auto en aldus deden zij de eerste stappen in een lange en mooie relatie gekenmerkt door intuïtie, zorg en vertrouwen. Ara’s zijn een bedreigde vogelsoort. Hun habitat in de regenwouden van Midden en Zuid-Amerika wordt ernstig bedreigd door het kappen van het natuurlijke bos. Zestien van de 17 soorten hangt het uitsterven boven hun hoofd. Het zijn buitengewoon intelligente vogels. Wetenschappers beweren dat ze een intelligentieniveau hebben van een

drie jaar oud kind. En ze leven lang – een ara kan 75 jaar oud worden. Ellen Franck, het meisje dat in Amsterdam “haar” Ara vond kon toen niet weten dat ze elkaar voor meer dan 35 jaar gezelschap zouden houden. Ellen besefte dat haar vogel zeer speels was en altijd op zoek naar actie. Ara bewoog zich vrij door haar huis en maakte graag gebruik van de mooie lichte omgeving. Maar hij had ook een vast ritme nodig en als Ellen weg was ging hij in zijn grote kooi zitten om lekker te knagen aan de takken en het speelgoed die daar voor zijn plezier hingen. Maar in de zomer van 2010 zag Ellen dat het niet goed ging met Ara. Geen kleine vluchtjes meer door de huiskamer; afwezig kijken naar zijn grote vriend - haar zoon Roderick, en ook eten kon hem niet meer interesseren. Ara had vaak last van een vleugel die gebroken was geweest. Tijdens een ongeluk bij zijn eerste eigenaar was hem dat ongeluk overkomen dus hij kon niet zo goed vliegen. Ara is hoogstwaarschijnlijk in het oerwoud geboren. Daar is het de gewoonte van de indianen om de vleugels van jonge ara’s vast te binden. Moeder ara blijft haar jong voeren maar de jonge vogels kunnen niet uitvliegen. Als ze oud genoeg zijn komen de jagers hen gewoon ophalen om te verkopen.

Desondanks zijn gewonde vleugel had Ara in de mooie tuin van Ellen een boom waar hij met plezier in zat. Nieuwsgierig keek hij dan naar de vogels en dieren in de uitgestrekte tuin rondom het huis. Huppelde heen en weer, takje op takje af; hij hield alles goed in de gaten. Maar nu deed hij geen enkele poging om in zijn geliefde boom te gaan zitten. Nee, hij blijf stilletjes onder in zijn kooi. Ellen belde de dierenarts, deze zei dat naar hem toe komen geen zin had omdat Ara de reis en stress daarvan zeker niet zou overleven. Ellen moest eerst proberen hem druivensuiker met wat water te laten drinken. Zachtjes ging zij naar Ara toe, pakte hem op en toen hij in een warm kleed was gewikkeld op haar schoot begon ze hem - heel langzaam – eerst druivensuiker te geven en toen hij goed reageerde kleine stukjes sinaasappel, ei en verpulverde noten te voeren. Hapje voor hapje nam hij aarzelend het eten dat Ellen hem aanbood. ‘s Nachts lag hij dicht bij haar en in de lange donkere uren werd hij getroost en gevoerd. Knapte hij op? Ja, beetje bij beetje kwam de oude vitaliteit terug. De angst dat ze hun geliefde Ara kwijt zouden raken was voorbij. Maar hij herstelde nooit volledig en kort daarna ging Ara ondanks alle goede zorg toch dood. In de weken daarna was er een gevoel van leegte binnen het

11 gezin. Roderick, bij wie Ara op zijn werkkamer zijn binnenverblijf had kon het niet meer over zijn hart verkrijgen zijn kamer binnen te gaan. Ara was al een huisgast toen Roderick geboren werd en de lege plek waar de kleurrijke vogel zo vaak naar hem zat te kijken was hem te veel. Buiten ging het gewone leven door. Het uitgestrekte landschap van de tuin met zijn vijvers en kleine heuveltjes biedt ganzen, zwanen en eenden die Ellen verzorgt een veilige plek om te herstellen. Vaak werden ze daar gebracht door de Dierenambulance als verkeersslachtoffer. Konijnen werden er ook vaak opgevangen omdat hun eigenaars hen op straat, in het bos of in kliko’s gedumpt hadden om van de zorg van hun dieren af te zijn. Niet lang geleden kwam het TV Jeugdjournaal op bezoek bij Ellen. Ze hadden gehoord dat zij onderdak had gegeven aan een moedereend en haar zes kleintjes die langs de weg waren gevonden op zoek naar water – in de hitte van de zomer waren alle greppels droog gevallen. Maar nu hadden ze hun plek gevonden. Ze hadden voorkeur voor het grote open zwembad en daar gingen ze rustig heen en weer zwemmen onder het waakzaam oog van de cameraploeg. Die reportage is te zien op Uitzending Gemist van 4 juli 2010. Wij als Dierenambulance ZuidWest Veluwe zijn dankbaar voor de zorg en hulp die Ellen aan gewonde dieren geeft tot ze beter zijn of een nieuwe eigenaar hebben gevonden. Zonder

hulp van mensen als Ellen zou er veel meer dierenleed zijn in ons gebied. Wij nemen de waarschuwing die wij van Ellen hebben gekregen dan ook zeer serieus. “Uit mijn ervaring met Ara” zegt zij, “weet ik dat er mensen zijn die voor veel

geld in de illegale dierenhandel bezig zijn. Ara’s zijn zeer lieve huisdieren maar zorg wel dat jouw ara uit een betrouwbaar “nest” komt – namelijk van een geregistreerde kweker”. Marilyn Minderhoud

12

Bij Dierenkliniek Rhenen werd geconstateerd dat deze eend – die een erg versufte indruk maakte - aan een lichte vorm van botulisme lijdt. Maar de verwachting is dat hij het wel gaat redden.

Op vrijdagavond 3 september jl. raakten een man en zijn zeven maanden oude labrador beiden ernstig gewond toen zij de Cuneraweg in Rhenen overstaken. Omdat onze medewerker Christ snel ter plekke was kon de hond direct naar Dierenartsenpraktijk Bosweg in Bennekom worden gebracht. Ze had verschillende verwondingen waaronder diverse botbreuken en heeft een zware operatie ondergaan. Momenteel is ze onder behandeling bij Dierenkliniek Rhenen en gaat het redelijk goed met haar. Ook haar eigenaar werkt hard aan zijn herstel.

De buizerd die hier door Wilma wordt vrijgelaten had een scheur in zijn snavel opgelopen toen hij tegen een raam was opgevlogen. Maar deze werd door Peter van Geneijgen van de roofvogelopvang gelijmd zodat hij weer kon eten. Hij bleef nog even in de opvang totdat de scheur helemaal uit de snavel was gegroeid.

13

Dit jonge ransuiltje werd gevonden bij een luchtmachtkazerne waar hij tegen een hek in het zonnetje zat. In de directe omgeving was geen nest te vinden maar er liepen wel veel katten rond. Daarom werd het uiltje door ons naar de faunaopvang gebracht.

Een jong konijntje, gevonden op het terrein van de J.P. Heijestichting in Oosterbeek. Het was een wild konijntje dat waarschijnlijk door de moeder was achtergelaten omdat het iets mankeerde en het niet zou redden in de vrije natuur. Dus ondanks de allerbeste verzorging werd het snel magerder en heeft het niet lang meer geleefd. In zo’n geval als dit worden wij weer eens met onze neus op het feit gedrukt dat de natuur zijn eigen gang gaat en wij als mens daar weinig tegen in te brengen hebben.

Deze duif was met een licht beschadigde vleugel in een tuin aangetroffen. Hij is naar de faunaopvang gebracht om daar in alle rust te kunnen herstellen van zijn verwondingen.

14

IEDER DIER IS HET WAARD OM MET RESPECT TE WORDEN BEHANDELD “Vaak wordt er naar een dier gekeken met het idee dat het geen bewustzijn, besef, emoties en gevoelens heeft. Als je je er echter in wilt verdiepen hoe het ook anders kan blijken te zijn, kun je tot verrassende ontdekkingen komen over de gezondheid en het gedrag van onze dieren.” Dit zegt Pauline Hoogewoud die zelf een hele bijzondere band met dieren heeft opgebouwd. Ze kan op een intuïtieve manier met ze communiceren –vaak aura-reading genoemd- waardoor ze duidelijkheid krijgt over psychische

of fysieke problemen waar het dier mee kampt en daardoor niet lekker in zijn vel zit. Vaak is er sprake van een direct verband tussen de klachten en de leefomgeving van het dier of met het –al dan niet bewustegedrag van de eigenaar. Energie-healing – vaak via de aura maar ook via de energie in het lichaam – heeft een positieve uitwerking op deze problemen. Even een korte uitleg: De aura is een energieveld om iemand heen waarin denkwijzen, gevoelens en ervaringen zijn opgeslagen. Bij aura-reading lees je die energie en informatie. Bij aura/energie-healing

Pauline met haar kat Tommy

wordt de geblokkeerde energie in beweging gezet zodat het dier of een persoon zaken die hem niet meer dienen of schadelijk voor hem zijn kan loslaten. Pauline werkt met huisdieren zoals honden, katten, konijnen en cavia’s maar ook met bijv. paarden en dieren uit de vrije natuur. Op mijn verzoek om een voorbeeld te geven begint ze te vertellen over haar eigen kat Tommy, die zich net lekker achter mij op de rugleuning van de bank heeft genesteld en aandachtig luistert naar wat er over hem wordt gezegd : “Tien jaar geleden zag ik ineens een zwarte kat op mijn tuinmuur zitten. Ik vroeg hem wat er aan de hand was en hij vertelde me dat hij was weggelopen omdat hij geen fijn “thuis” had. Ik hem toen “laten zien” dat hij hier welkom en veilig was en ook dat hij hier zichzelf mocht zijn. Daarna ben ik nog wel met hem naar de dierenarts gegaan om hem te laten onderzoeken en toen bleek dat zijn botten enigszins waren beschadigd, waarschijnlijk door een aanrijding. Dat wil ik nog wel even benadrukken: Dat je nooit de plaats inneemt van een dierenarts maar deze raadpleegt in geval van lichamelijk letsel of ziekteverschijnselen”. Pauline merkte als kind al dat er soms iets met één van de huisdieren aan de hand was en dat de volwassenen in het

15 gezin dit niet opmerkten en er niet voor open stonden. Ook later toen zij zelf huisdieren had lette zij altijd heel goed op of een dier haar iets wilde “vertellen”. Hoe is dit nu allemaal begonnen? In 1987 is Pauline gestart met het volgen van diverse cursussen en daarna opleidingen bij Het Centrum voor Leven en Intuïtie te Utrecht, waar zij in 1992 afstudeerde als Aura Reader-Healer. Zij vertelt: “In 2007 kwam ik een folder tegen over Communicatie met Dieren. Deze opleiding werd gegeven door Lity van Hoboken in Leerdam en heb ik me direct aangemeld voor “Intuïtieve Communicatie” en aansluitend de Opleiding Healing voor Dieren afgerond. Tijdens deze opleiding ontdekte ik dat de dieren over het algemeen erg verrast waren dat iemand op zo’n bijzondere manier met ze wilde communiceren en vooral naar ze luisteren! Ze zijn namelijk meestal gewend commando’s te krijgen en niet dat iemand bijvoorbeeld vraagt: Hoe gaat het met je?” Pauline stelt wel dat het hier niet specifiek om een “gave” gaat maar dat iedereen deze manier kan aanleren omdat in ieder mens deze capaciteit aanwezig is. Je moet leren op je intuïtie te vertrouwen en belangrijk daarbij is dat je alle aangeleerde en vastgeroeste ideeën over “hoe het allemaal zou moeten zijn” loslaat en probeert om je geest open te stellen. Ook moet je het dier in

zijn waarde laten en nooit iets afdwingen. Als een dier bijvoorbeeld niet durft te “praten” omdat het angstig is wees dan geduldig en forceer niets. Bij deze methode gaat men uit van het gegeven dat dieren via beelden communiceren. Wanneer wij ons huisdier iets zeggen of vragen dan sturen wij onbewust een beeld mee dat door het dier opgepikt kan worden. Daarom is het ook zo belangrijk dat we geen ontkenningen gebruiken zoals nee of niet. Deze zijn niet om te zetten in beelden. Laat het beeld ook vergezeld gaan van de juiste emotie. Geef je je hond een serieus bevel maar ga je lacherig doen dan is dat verwarrend voor het dier. Voorbeelden van wat je kunt vragen zijn o.a.: - Hoe voel je je en waarom? - Wat heb je nodig om een blije hond, kat of paard etc. te kunnen zijn? - Wat wil je zoóóó graag aan je baasje laten weten? - Heb je nog last van de handelwijze van de fokker of de vorige eigenaar? Dat mensen bij Pauline advies komen vragen over een bepaald probleem m.b.t. hun huisdier is meestal te danken aan mond-op-mond reclame. Maar ook wordt zij regelmatig ingeschakeld door haar dochter Ellen die in Friesland samen met haar partner een hondenschool runt. De opvoeding van de honden gebeurt hier volgens de richtlijnen van Kynologisch Centrum Quiebus die onder andere inhouden dat ongewenst gedag wordt genegeerd – indien niet gevaarlijk - en gewenst bedrag wordt

beloond. De eigenaar wordt inzicht verschaft in hondengedrag, het leren van “hondentaal”. Zogenaamde hulpmiddelen zoals o.a. slipkettingen en prikbanden zijn bij deze manier van opvoeden verboden. Pauline vertelt: “Via de hondenschool kwam ik in contact met Anneke en haar hond de Dobermann Frieda Het contact tussen die twee verliep erg stroef. Hoe meer Anneke probeerde om er verbetering in te brengen hoe meer Frieda haar op een afstand hield. Via de hond begreep ik dat haar bazin heel perfectionistisch was en alles onder controle probeerde te houden waardoor zijzelf dus helemaal “ingepakt” werd en geen ruimte meer had voor zichzelf. Het bleek dat Anneke diverse mensen, waar zij veel om gaf, was kwijtgeraakt en nu probeerde om alles angstvallig vast te houden. Ik heb haar dit eerst duidelijk gemaakt en de communicatielijn tussen haar en Frieda “schoongemaakt” en Frieda enkele malen een energiehealing gegeven. Het resultaat is nu dat de sfeer bij hen in huis rustig is geworden en dat de hond haar eigen gang mag gaan, liggen waar ze wil en de tuin in gaan wanneer ze wil. Anneke was dan ook heel blij toen ze me vertelde dat Frieda nu uit zichzelf naar haar toe komt!” Veel mensen staan in het algemeen sceptisch tegenover dit soort zaken maar volgens mij is er de laatste jaren wel verandering in te bespeuren, staan we er meer voor open en is er meer belangstelling voor. Pauline

16

ADV 3

17 beaamt dit en geeft op mijn verzoek nog een voorbeeld - het gaat over een wedstrijdpaard:

mag gaan grazen. Hoe het nu met dit paard gaat kan je wel raden!”

“Iedere keer wanneer dit paard naar een concours moest weigerde het om de trailer in te gaan en begon dan te steigeren. Ik kwam er al snel achter dat het dier angstige ervaringen had opgedaan bij de vorige eigenaar. Deze was nogal ongeduldig als het paard niet snel genoeg naar zijn zin de trailer inliep en sloeg haar dan tegen de achterbenen. Het paard werd hierdoor bang en benauwd en bleef deze angst, terwijl de situatie inmiddels was veranderd, in verband brengen met de trailer. Ik heb haar toen laten zien dat haar baas haar in het vervolg eerst zou vragen of zij gewoon de trailer in wilde lopen en dat hij haar niet zou slaan. Ik heb haar ook de afloop laten zien: Het paard dat weer de trailer uitloopt en dan lekker in de wei

Uit bovenstaande blijkt maar al te duidelijk hoeveel soepeler het contact tussen mens en dier kan verlopen als wij maar de moeite nemen om te begrijpen waaróm het zich op een bepaalde manier gedraagt. Heb je dus een dier met klachten of gedrag waar je niet echt de vinger op kunt leggen en ben je al met hem naar de dierenarts geweest of heb je al andere pogingen gedaan die niet het gewenste resultaat gaven dan kun je een consult aanvragen. Dit gaat als volgt: Stuur Pauline een e-mail met een foto van het dier erbij en vertel even wie u bent, hoe uw huisdier heet en wat het probleem is. Pauline neemt dan contact met u op om evt. wensen van uw kant te bespreken en een datum en het tarief

vast te stellen. Als u dit prettiger vindt is een reading bij Pauline aan huis ook mogelijk. Dit verdient meestal de voorkeur. Én: er hoeft niet altijd iets bijzonders aan de hand te zijn. Ben je gewoon geïnteresseerd in hoe het gaat met je dier, hoe deze het vindt om bij je te wonen of hoe het over je denkt dan kun je ook altijd contact opnemen. Kortom: Je kunt álles vragen! Het e-mailadres van Pauline Hoogewoud is: pjhoogewoud@ zonnet.nl Interessante websites: www.levenenlatenleven.nl (Lity van Hoboken) www.hondenschooljoka.nl (Ellen en René) www.quiebus.nl Jorien Heddema

W I S T U D AT … … … … … … . ……… de Dierenambulance Zuid-West Veluwe u met uw huisdier tegen een geringe vergoeding naar de dierenarts, trimsalon of pension kan brengen? ……… u via onze website www.dierenambulancerenkum.nl uw dier kunt opgeven als vermist en ook zelf kunt nagaan welke dieren er zijn gevonden? ……… wanneer uw hond is weggelopen u het beste direct contact met de DAZWV kunt opnemen? Met behulp van ons uitgebreide netwerk is de kans groot dat hij weer snel terecht is.

18

DE DIERENBESCHERMING BEWEEGT MET DE TIJD MEE Dierenleed. Wat wordt daarmee bedoeld? Meningen verschillen enorm. Maar het is duidelijk dat de manier waarop wij in ons land dieren behandelen, zowel huisdieren als dieren in het wild, veel te maken heeft met ons eigen belang. Voor sommigen is dat belang economisch van aard, denk aan stallen vol met varkens, koeien en eindeloos veel kippen. Voor anderen hebben dieren een sociale functie. Ze geven de eigenaar een bepaalde status, bijvoorbeeld een chihuahua in een modieuze draagzak of het nertsenbont om de hals van een vermogende vrouw. Dieren worden ook sinds tijden gebruikt voor ons plezier en vermaak: zonder vos, haas, wild zwijn of gans zouden er geen gezellige jachtpartijen zijn en zonder stier of pitbull geen spannende vechtpartijen. En emotioneel gezien? Het komt voor dat de normaal plezierige kameraadschap tussen huisdier en mens wordt verstoord door heftige en onbeheersbare verlangens en behoeften van de mens. Het is niet ongewoon dat de Dierenbescherming een melding ontvangt over een woning waar tientallen katten, honden en knaagdieren zijn opgeborgen in armzalige omstandigheden, om de simpele reden dat deze dieren een bepaald soort veiligheid en troost bieden waar hun eenzame of angstige eigenaar naar op zoek is. En is het niet dit jaar dat de EU een wet aangenomen heeft die seks

met dieren verbiedt? In de loop der jaren heeft het begrip dierenmishandeling een steeds scherper gezicht gekregen. De Dierenbescherming heeft een duidelijke rol gespeeld in deze ontwikkeling. Van een bescheiden begin in 1864, op initiatief van een kleine groep mensen woonachtig in Den Haag, is het uitgegroeid tot een landelijke organisatie met meer dan 200.000 leden. In de negentiende eeuw had de ‘s Gravenhaagsche Vereeniging tot Bescherming van Dieren als doel de bescherming van honden en paarden, die toen nog een belangrijke rol speelden in de economie van Den Haag. De Vereeniging eiste het afschaffen van trekhonden, een verbetering van de werk- en leefomstandigheden van paarden en verplichte verdoving in slachterijen. Tien jaar later kwam de gewenste wetgeving tot stand. De opzettelijke mishandeling van dieren en bepaalde vogelsoorten werd vanaf 1875 strafbaar. Twee jaren later, in 1877, verenigden lokale actiegroepen zich in de Nederlandsche Vereeniging tot Bescherming van Dieren, vandaag beter bekend als de Dierenbescherming. De Dierenbescherming bewaakt het belang van huis-, landbouw- en wilde dieren en ook van dieren in een dierentuin of een circus. Het logo - een opgeheven menselijke hand wat aangeeft “tot hier en niet verder” wat betreft dierenmisbruik – is veelzeggend. Wat

de Dierenbescherming betreft: mensen informeren over dieren en hun positie in onze maatschappij, heeft prioriteit boven het straffen van mensen die de mist in gaan. Daar ligt de winst in het verbeteren van de verhouding tussen mens en dier. Het bereiken van jonge mensen is een belangrijk onderdeel van dit proces. Kids for Animals probeert kinderen in de leeftijd van 0 - 18 jaar te bereiken door middel van diverse activiteiten, zoals een wandeling met de boswachter of een bezoek aan een opvangcentrum of asiel. Lesmateriaal voor vmboleerlingen streeft na kinderen te laten nadenken over de plek die dieren innemen in de samenleving en in hun eigen leven. Dit jaar wordt er een groep opgericht in Renkum en Wageningen, zie www.kidsforanimals.nl.

De actie Beter Leven Kenmerk “Hoe meer sterren hoe diervriendelijker het vlees” geeft een keurmerk aan vlees en dierlijke producten die diervriendelijk geproduceerd zijn. Dit is ook een voorbeeld van een initiatief dat zich richt op het bewustmaken van mensen ten aanzien van hun relatie met dieren. De Dierenbescherming (DB) is vanaf het begin een vrijwilli-

19 gersorganisatie en de betrokkenheid van vrijwilligers blijft de kracht van de organisatie. Om de inzet van vrijwilligers en eigen staf te optimaliseren, heeft de DB een kritische blik geworpen op de regionale organisatie. In 1989 waren er 130 afdelingen van de DB, vandaag zijn dat er 60 en over een paar jaar - als de reorganisatie klaar is - zouden dat er 20 moeten zijn. De verwachting is dat met minder afdelingen de algemene coördinatie wordt verbeterd. Vrijwilligers zoals Evelien van den Berg en Jan van Vendelo hebben nu een groter werkterrein. Evelien - al elf jaar actief bij de DB – begon in de tijd dat haar dochter belangstelling toonde voor Kids for Animals. Zij meldde zich aan als vrijwilliger voor de Dieren in Nood hulplijn. Later werd zij bestuurslid van de lokale afdeling en nu is zij onder de nieuwe regio indeling coördinator Dierennoodhulp voor DB RijnVallei WestVeluwe - de regio waar ook Dierenambulance Zuid-West Veluwe (DAZWV) onder valt. Dit houdt in dat zij en de overige bestuursleden verantwoordelijk zijn voor het werk van de DB in Rhenen, Wageningen, Ede, Renkum, Barneveld, Putten, Nijkerk, Veenendaal, Renswoude en Scherpenzeel. Evelien en de overige bestuursleden houden contact met de andere DB afdelingen in verband met het ontwikkelen van een lokaal beleid. Er is ook regelmatig contact met de dierenasiels in de regio, Amivedi - de hulplijn voor vermiste en gevonden dieren - en met de Dierenambulances. Goed overleg met de verschillende gemeenten ziet zij als heel

belangrijk. In haar werk bij de DB is RijnVallei WestVeluwe Evelien verantwoordelijk voor Dierennoodhulp en Toezicht Dierenwelzijn die zorgt voor noodhulp en voor de opvang van dieren in nood. Zij is ook nauw betrokken bij het werk van de vrijwillige inspecteurs zoals Jan van Vendelo – die tevens actief is bij DAZWV. Vanaf 2003 is Jan werkzaam bij de DB en in 2005 heeft hij met succes - de cursus van zes maanden tot DB vrijwillige inspecteur gevolgd. In deze cursus ligt de nadruk op wetgeving, omgang met dieren en - net zo belangrijk - hoe met hun - soms agressieve - eigenaren om te gaan. Als een van de 200 vrijwillige inspecteurs in Nederland is hij het eerste aanspreekpunt voor mensen die dierenmishandeling willen melden. Het melden van dierenmishandeling dient via het meldnummer 09002021210 gedaan te worden, dus niet bij Jan. Hij zal dan vaak als eerste gaan kijken bij de melding. Voordat hij een van de 12 inspecteurs van de Landelijke Inspectie Dienst (LID) van de Dierenbescherming inschakelt, probeert hij zo veel mogelijk informatie te verzamelen over het gemelde probleem, om zo een oplossing te vinden. Vaak lukt dit wel, zegt Jan en hij geeft treffende voorbeelden over hoe hij soms wekenlang ondersteuning geeft aan eigenaren die niet weten hoe ze voor hun dieren moeten zorgen. Maar als er bewijs is van een wettelijke overtreding, dan schakelt hij de LID in. De LID inspectie werkt nauw samen met de Algemene Inspectie Dienst van het Ministerie

van Landbouw en heeft de bevoegdheid om proces verbaal uit te schrijven en eventueel ook een dier weg te halen bij de eigenaar. In zulke gevallen is de politie daar ook vaak bij betrokken. Op het ogenblik is de DB RijnVallei WestVeluwe op zoek naar een vrijwilliger inspecteur voor Wageningen en Renkum. Jan heeft ook de verantwoordelijkheid voor het uitvoeren van het lokale kattenbeleid op zich genomen. Zwerfkatten die zorg nodig hebben geven veel overlast en kunnen ook ziektes overbrengen, denk maar aan lintworm in tuinen waar jonge kinderen spelen of mensen aan het tuinieren zijn. Dus moet er een oplossing gevonden worden. Samen met het asiel de Hazenberg worden zieke zwerfkatten opgevangen, gecastreerd en gesteriliseerd, gechipt en waar mogelijk – vooral als het jonge katten en kittens betreft – gesocialiseerd in gastgezinnen. Voor meer informatie over het werk van de Dierenbescherming: www.dierenbescherming.nl Meldnummer Dierenmishandeling 0900-2021210. Informatie wordt vertrouwelijk behandeld. Alleen volwassenen kunnen melding maken en moeten daarbij hun naam geven. Uiteraard wordt persoonlijke informatie niet doorgeven aan derden. DB RijnVallei WestVeluwe: maandag - vrijdag 12-17 uur 06-53707082 www.rijnvalleiwestveluwe.dierenbescherming.nl ; Hier kunt u in het archief het informatieve blad van de DB RijnVallei WestVeluwe vinden. Marilyn Minderhoud

20

ADV 4

21

KANTTEKENINGEN BIJ HET H O U D E N VA N E X O T I S C H E D I E R E N Het houden van bijzondere dieren heeft de laatste tientallen jaren een enorme vlucht genomen en de overheid heeft nog steeds onvoldoende grip op de handel in en het houden van niet-inheemse diersoorten. Er wordt al jaren geprobeerd om een wetsvoorstel door de Kamer te krijgen waarbij duidelijk wordt vastgesteld welke diersoorten gehouden mogen worden en welke niet. In België is dit, althans op papier, wel reeds geregeld: de z.g. positief lijst - de lijst van dieren die wettig zijn toegestaan - is betrekkelijk kort. Alle daarbuiten vallende diersoorten mogen dan niet verhandeld of gehouden worden. In Nederland is bijna alles toegestaan, behalve de dieren die onder de z.g. CITES (Convention on International Trade in Endangered Species of wild flora and fauna) regeling vallen. Bijlage I dieren mogen niet verhandeld worden omdat ze met uitsterven bedreigd worden. Hieronder vallen bijvoorbeeld de meeste katachtigen en alle apensoorten. Echter, wanneer de nakweek van een middelgrote Afrikaanse wilde kat als de serval wordt aangeboden met een bewijs van afstamming, en deze is niet afkomstig uit het wild, wordt daarvoor een ontheffing verleend en kan men deze soort geheel legaal op Marktplaats. nl aantreffen. Veel reptielensoorten vallen nog niet onder de strenge CITES Bijlage I regeling, waardoor er nog steeds

dieren uit het wild kunnen worden geïmporteerd. Wel proberen de bonafide reptielenhouders en handelaren door nakweek de import steeds verder terug te dringen. Ditzelfde geldt voor de meeste papegaaiensoorten. Er kleven wel degelijk bezwaren aan het houden van exotische diersoorten. Door slechte huisvesting, verzorging en voeding (reptielen, papegaaien) sterven veel dieren een vroegtijdige dood. Sommige soorten kunnen ook een gevaar voor de mens zijn (bijtwonden bij bijvoorbeeld wilde katachtigen, wasberen, prairiehonden en het overbrengen van voor de mens besmettelijke ziekten). En tenslotte is daar het gevaar van het ontsnappen (al of niet met opzet) van dieren die zich in onze natuur handhaven en voor faunavervalsing zorgen (halsbandparkieten). Dieren die door wat voor reden dan ook overbodig worden bij een particulier komen nogal eens terecht bij een van de vele opvangcentra voor exotische dieren in Nederland, verenigd in het VOND (Vereniging van Opvangcentra van Nietinheemse Dieren). Een voorbeeld van hoe het kan vergaan met, vaak in een opwelling aangeschafte, uitheemse diersoorten is de Noordafrikaanse prairiehond (Cynomus ludovicianus), een tot de eekhoornachtigen behorend knaagdier,

dat een beetje lijkt op een marmot en daarmee ook op een cavia. Dit dier heeft echter een totaal ander karakter en vooral knaaggedrag. Hoewel er voorbeelden zijn van eigenaren die deze forse knager redelijk handtam hebben gemaakt, zijn dit geen dieren die in huis gehouden kunnen worden. Ze slopen hun vaak veel te kleine kooien en de mannetjes willen in de paarperiode nogal eens de overige bewoners van het huis met hun zeer vervaarlijke snijtanden bedreigen. Eigenlijk is er maar één manier om deze overigens zeer leuke en actieve dieren te houden: in een groot verblijf met een voldoende diepe aarden bodem waar ze naar hartenlust kunnen graven. De bodem moet geheel afgezet worden met gaas, want ze zijn meester-uitbrekers! Bij het mengen van de geslachten zullen ze zich snel voortplanten, dus is het volgende probleem dan alweer in de maak.

Prairiehond met pup

Bij het opvangcentrum Stichting AAP, waarvoor ik al meer dan 30 jaar werk, en die behalve apen ook veel exotische kleine zoogdieren opvangt, worden met de regel-

22 maat van de klok ‘overbodige’ prairiehonden aangeboden. Daar worden de dieren op een natuurlijke wijze gehuisvest en wordt door middel van castratie of implantaten geprobeerd om de voortplanting binnen de perken te houden. Het probleem van het houden van exotische dieren zou ten

dele kunnen worden opgelost door eisen te stellen aan de houders daarvan op het gebied van huisvesting, voeding en verzorging. Een aspirant houder van een uitheems dier zou een proeve van bekwaamheid moeten afleggen, net zoals bezitters van grotere boten een vaarbewijs nodig hebben.

Naast heldere en beperkende wetgeving zou dit het welzijn van exotische dieren in belangrijke mate ten goede komen. Marno Wolters Dierenarts voor huisdieren en exoten www.dierenkliniek-europaplein. com

STICHTING HUVOR: STEUN VOOR MENS EN DIER

Hoe vaak komt het voor dat een dierenarts fragiele senioren ziet vechten tegen hun tranen als ze moeten toegeven dat het zo niet verder kan. Maar al te vaak! Er is geen geld voor het voer, de belasting en de nodige veterinaire zorg. Hun vrienden en kennissen wonen ver weg en er is niemand aan wie ze kunnen vragen om even een wandeling te maken met de hond, die dat iedere dag zo nodig heeft. Of er ligt een besluit om naar een serviceflat of verzorgingstehuis te gaan verhuizen, met als handicap dat huisdieren daar niet welkom zijn. En soms

moet de familie dan ook de moeilijke beslissing nemen om hun vader of moeder van hun geliefde huisdier te scheiden omdat dementie een rol begint te spelen. Op zulke momenten gaan baas en dier een onzekere toekomst tegemoet. Voor de een, de baas, is er het verlies van een gezellige huisgenoot die precies weet hoe stem, beweging en activiteit van haar omgeving geïnterpreteerd moet worden. Voor de ander – of het nu een hond, poes of konijn is – is het afwachten of er iemand is die voor hen kan zorgen.

Stichting HuvoR – Huisdier voor Ouderen in de Gemeente Renkum – is opgericht in 1996 met het oog op juist die problemen. Het is een voor 100 % vrijwilligersorganisatie die oplossingen tracht te vinden binnen de gemeenschap zelf. Soms moet iemand plotseling opgenomen worden in het ziekenhuis. Wie zorgt dan voor Max of Felix? Vrijwilligers die klaar staan om een dier in huis te nemen tot de baas weer thuis komt zijn de hoofdrolspelers bij HuvoR En als ze zelf even niet beschikbaar zijn dan kijken ze of er in de buurt of in hun eigen vriendenkring

23 een tijdelijke oppas te vinden is. Ook ouderen die zo lang mogelijk thuis willen blijven wonen maar hun hond niet zelf kunnen uitlaten kunnen rekenen op de helpende hand van de HuvoR vrijwilligers. Zo blijft het mogelijk dat Renkumse ouderen tot op hoge leeftijd zelf huisdieren kunnen houden. En soms, als een huisdier komt te overlijden hebben oudere mensen toch nog zin en energie om een weeshond of -poes in huis te nemen. HuvoR helpt daarbij ook! Vanuit de zes dorpen van de gemeente Renkum krijgt HuvoR vele vragen. Met vijftien vrijwilligers en beperkte financiële middelen is het niet makkelijk om altijd een goede oplossing te vinden. Nu het aantal verzoeken steeds groter wordt heeft HuvoR dringend behoefte aan meer vrijwilligers en donateurs. HuvoR besteedt veel aandacht aan directe acties. Daarnaast blijft HuvoR een stichting waar vernieuwing, enthousiasme en goed teamwork resulteren in nieuwe ideeën en activiteiten ten bate van de oudere dierenliefhebbers van de gemeente Renkum. Een voorbeeld daarvan is het Aai project. Het is gericht op ouderen die in verpleeg- of verzorgingstehuizen verblijven. De kracht van dit project ligt in het aangetoonde positieve effect dat contact met dieren kan hebben voor senioren die langdurig ziek zijn. Als een poes rustig op schoot ligt te genieten van alle aandacht, dan daalt de bloeddruk van de persoon die de poes zo liefdevol aait, en dit kan aanzienlijk

zijn. En de mentale en sociale rust en tevredenheid die het contact met dieren teweegbrengt worden bevestigd door het personeel van Oranje Nassau Oord, Felixoord en De Gelderse Roos, waar het Aai project wordt uitgevoerd. Het favoriete Aai-dier is de hond, vooral honden die een vrij stabiel karakter en een vriendelijke uitstraling hebben. Vrijwilligers met zulke honden krijgen een kort instructiecursus voordat ze op bezoek gaan. Vaak wordt de hond verwelkomd tijdens koffietijd. Er wordt dan over hem of haar gepraat, geaaid en in een ontspannen sfeer genieten de bewoners van hun bijzondere bezoek. Annelies van Tilburg, voorzitter van HuvoR en zelf dierenarts gaat vaak naar de gesloten afdeling van een bejaardentehuis met haar huisdier. Daar laat zij in alle rust demente en kwetsbare ouderen even contact maken met de

warmte en aanhankelijkheid van haar kleine Jack Russell hondje Dribbel. En iedere keer dat zij dat proces begeleidt, ziet ze weer dat deze zeer eenvoudige activiteit als heel positief wordt ervaren. Er is een dringende behoefte aan vrijwilligers en honden die het leuk vinden om geaaid en vertroeteld te worden, en aan buurtgenoten die bereid zijn om even een stuk van de zorg van de hond of kat van hun bejaarde buurtgenoten op zich te nemen. Er zijn ook verzorgingstehuizen en serviceflats die geen huisdieren willen toelaten en hier ligt een uitdaging voor het HuvoR bestuur en vrijwilligers om daar ook een Aai project op te zetten. Meer weten over HuvoR: www.huvor.nl of bel de secretaris van HuvoR H. Heijloo tel: 0317-313937 Marilyn Minderhoud

Algemeen alarmnummer: Politie: Meldpunt dierenmishandeling:

112 0900-8844

Kliniek Kortenoord - Wageningen Dierenkliniek Rhenen - Rhenen Kliniek Bosweg - Bennekom Dierenkliniek Kerkewijk – Veenendaal

0317-412432 0317-612791 0318-416500 0318-514234

Dierentehuizen: De Hof van Ede - Ede De Hazenberg - Amerongen

0318-612705 0343-451584

Dierenpensions: De Broekhorst - Heelsum De Grebbehof - Rhenen

0317-314828 0317-415321

Faunaopvang: Kerkweg 17, Heelsum Patrimoniumweg 5, Heelsum

0317-312453 0317-316250

Crematoriums: De Grebbehof - Rhenen Kolleweidenhof - Varsseveld Stompwijk - Stompwijk

0317-415321 0315-241449 071-5803387

Begraafplaatsen: De Grebbehof - Rhenen Kolleweidenhof - Varsseveld

0317-415321 0315-241449

0900-2021210

Amivedi: Renkum, Wageningen, Ede, Bennekom en Veenendaal 088-0064643 Rhenen, Achterberg, Elst (Ut) 030-6911154 Dierenbescherming RijnVallei WestVeluwe: Centraal meldnummer 06-53707082 Aangrenzende dierenambulances: Arnhem en Omstreken Gelderse Vallei Heuvelrug Midden Betuwe

026-3649111 06-53367018 06-51108274 06-51555096

Dierenartsen: Kliniek Dorskamp – Renkum Kliniek Wilhelminalinde - Renkum Dr. Eicher - Oosterbeek Kliniek Pietersberg - Oosterbeek Kliniek Churchillweg - Wageningen

0317-316085 0317-319032 026-3332424 026-3333730 0317-415644

AANMELDINGSKAART

0 Ja, ik word donateur van de Dierenambulance ZuidWest Veluwe en maak €………. over op: Postgirorekening 5446933 Bankrekening 10.54.61.199 0 Ik wacht op een acceptgiro 0 Ik wil vrijwilliger worden en wacht op een telefonische afspraak met de personeelsconsulent

Naam: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Adres: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

GEZOCHT: DONATEURS EN VRIJWILLIGERS

Donatiebedragen: tenminste € 10,-. Jeugddonateur (9 tot 21 jr.), 65+-ers en studenten: tenminste € 7,50. Donateurs ontvangen 2 keer per jaar ons blad en krijgen 20% korting op de ritprijzen. Maak uw familie en vrienden ook donateur van de Dierenambulance. Donatie en giften: Postgiro: 5446933 Rabobank: 105461199 Ook zoeken wij nog steeds dierenvrienden, die chauffeur en/of bijrijder bij de Dierenambulance willen worden. Voor chauffeur moet je dan 21 jaar of ouder zijn.

Postcode/Plaats:. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . De bon hiernaast kunt u opsturen naar: Sportlaan 12, 6866 NA Heelsum Telefoonnummer: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Leeftijd: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .