*Derdejaars givers zijn al welkom op het kampterrein vanaf maandag 14 juli (vanaf 13u). Jullie moeten wel jullie eigen vervoer voorzien

Kampboekje

Algemene informatie *Vertrek jong-gidsen, jong-verkenners en givers: We vertrekken op 16 juli op kamp! We willen vragen aan de ouders of ze de leden op het kampterrein willen afzetten omstreeks 14u. De routebeschrijving vind je hieronder. *Derdejaars givers zijn al welkom op het kampterrein vanaf maandag 14 juli (vanaf 13u). Jullie moeten wel jullie eigen vervoer voorzien. *Ophalen: 26 juli is het kamp gedaan. Wij komen met de bus terug en verwachten rond 15u aan Stroppen toe te komen. Hier worden de leden dus opgehaald door de ouders. *Routebeschrijving: Adres: Au Chenel 6730 Marbehan Auto 185 km, 1 u. 46 min.

Halle Ga de E19 op vanaf de N6 en E429/N203a 5,4 km / 6 min. Neem de N25 en E411 naar de Rue du Bois in Habay. Neem afrit 28a-Marbehan vanaf de E411 175 km / 1 u. 33 min. Voeg in op E19 7,5 km Houd rechts aan bij het knooppunt Ittre en volg de borden R0 richting Bruxelles Est/Waterloo/Aéroport Zaventem 9,1 km Neem afslag 26-Genappe naar N5 richting Ring 300 m Sla rechtsaf naar de Chaussée de Charleroi/N5

Ga verder op de N5 7,8 km Sla rechtsaf en voeg in op de N25 15,8 km Neem op de rotonde de 2e afslag naar Chemin de Grez 1,0 km Flauwe bocht naar rechts en voeg in op de E411 richting Namur 133 km Neem afslag 28a-Marbehan richting Rulles 450 m Volg de Rue du Bois naar de N897 5,4 km / 6 min. Voeg in op Rue du Bois 3,3 km Sla rechtsaf naar de Rue de Gobémont 74 m Weg vervolgen naar Rue du Waffret 120 m Sla rechtsaf naar de Rue Maurice Grévisse/N897 Ga verder op de N897

Dit is een routebeschrijving tot het centrum van Marbehan. Vanaf daarzal de weg naar het kampterrein aangeduid zijn met bordjes “scouts Halle”.

*Wat mee te nemen:

-Scoutsuniform

-Slaapzak

-T-shirts + shorts

-Matras

-Zwemgerief

-Zaklamp

-Zonnecrème

-Regenkledij

-Eventuele medicatie: gelieve dit aan de leiding te laten weten

-Stapschoenen -Pyjama -Kousen -Ondergoed -Warme trui -Lange broek

-Pot choco of confituur -Briefgerief -Eventueel zakgeld voor postkaarten -SIS-kaart -En zeker niet te vergeten: uw goed humeur!!! ;-)

*Contact: In dringende gevallen kan je onze groepsleidster contacteren: Eva Hulsmans: 0474/45 49 12 *Kostprijs: De kostprijs van het kamp bedraagt 125 euro en dient voor 10 juli 2014 gestort te worden op het rekeningnummer BE45 7340 1256 9589 met als mededeling: KAMP 2014, naam van het kind + tak van het kind. Om het overzicht van de betalingen goed te kunnen bewaren, mag het kampgeld NIET cash betaald worden!!!

*Brieven: Omdat iedereen wel graag eens een briefje krijgt van het thuisfront, kan je je spruit post sturen op volgend adres: Scouts & Gidsen Halle NAAM + TAK KIND Rue de la Rulles 58 6730 Ansart

Burning Man in Etalle! Het Burning Man festival is een megagroot feest, georganiseerd op de belangrijkste plek ter wereld: ETALLE!! “Maar hein leeiiideeeer, wat is dat Etalle? Is dat eetbaar? Hoever is dat nog, Etalle…” Hoor ik jullie al denken, wel Etalle is de plaats waar: - de neanderthalers het eerste vuur hebben gemaakt, menig bizons en everzwijnen werden geroosterd op die eerste vlammen en hele volkeren verzamelden zich hier rond het vuur dat ze toen nog gewoon ‘zon op aarde’ noemden… - de Grieken het vuur voor de eerste Olympische Spelen hebben gemaakt, die eerste vlam was de basis voor alle komende Olympische vuren… - Caligula, die gestoorde Romeinse keizer, slaven levend liet verbranden bij wijze van nachtverlichting langs de straten, gruwelijk gestoord die man… - de heksenverbrandingen plaatsvonden tijdens de middeleeuwen. Indien je werd beschuldigd voor hekserij waren er twee opties: je werd levend verbrand en als je dit op één of andere miraculeuze wijze overleefde werd je bestempeld als heks en ter dood veroordeeld. Indien je dit niet overleefde was bewezen dat je geen heks was, maar dan was het natuurlijk al te laat… - de eerste verbrandingsmotoren in de industriële revolutie tot stand kwamen… - Evel Knievel, de mannen van Jackass en Chuck Norris hun eerste stunts uitvoerden door brandende hoepels…

Zoals je ziet, in Etalle is de wereld hoe wij ze nu kennen ontstaan, elk belangrijk hoofdstuk in de geschiedenis heeft zich daar, op die plaats afgespeeld.

Wel, het Burning Man festival eert deze gebeurtenissen door er elk jaar een ultrasupermegafantasticooluberawesomegansderover-festival te organiseren. Omdat Etalle uitgaat van zijn diversiteit en rijke geschiedenis wordt dit ook op het festival benadrukt: elk genre van muziek is vertegenwoordigd, van de gothics tot latino’s, van reggae tot disco, en wat Etalle zo speciaal maakt: je maakt er altijd het onverwachte mee.. Zoals vorig jaar, na een grote reis vol toevalligheden belandde op dit adembenemend, uiterst spectaculaire festival en maakten daar een geweldig avontuur mee. Dat verhaal begint als volgt: Wij waren vorig jaar allemaal samen op kamp in de Saharawoestijn. Uit het niets kwam er een troep kamelen aangelopen, lekker huppelend door de velden met hun bulten swingend op hun rug. Ze kwamen abrupt tot stilstand en de grootste kameel kwam naar voren gestapt. Hij zei “Zeker nog nooit een pratende kameel gezien?” Voor we konden antwoorden trokken hij en zijn copains ons op hun rug en na een paar uur gelopen te hebben aan zeker 600 km in duur, kwamen we aan bij Obama op het Witte Huis, na een tasje thee met Michelle werden we de Air Force One opgezet, vooraleer we goed en wel neerzaten in het vliegtuig kregen we parachutes aan en werden we uit het machien gesmeten. In de oceaan terechtgekomen klommen we in een boot van Chinese walvisjagers, die hadden ons daar liever weg dan erbij dus stopten ze ons in één van hun harpoenkanonnen. We werden zo tot op de kust van Madagaskar gekatapulteerd. Daar aangekomen hebben we kennisgemaakt met de pinguïns van die tekenfilm (ze bestaan dus echt, Ringo is een held!) maar veel tijd om te lanterfanten kregen we niet. Opgejaagd door een paar Bengaalse tijgers (ja, Bengaalse tijgers op Madagaskar, je zal wel nog rare dingen lezen) kwamen we via een tunnel terecht in een opslagplaats voor dranksmokkelaars. We verstopten ons in één van de kisten en werden zo meegenomen door de moderne piraten. Aangekomen in Australië, hun eindbestemming, kropen we uit de vaten en zetten het op een lopen. Ontsnapt aan de verbaasde criminelen stonden we ineens op de top van de grootste mierenheuvel ter wereld. Zeker 750 meter hoog en 300 meter breed. Door een uitschuivertje kwamen we in de heuvel terecht, een wirwar aan glijbanen en weggeltjes leidden ons tot het centrum van de mierenheuvel. Daar wachtte de koningin ons op, ze was boos dat we haar paleis hadden betreden en wou ons levend oppeuzelen. Maar wij konden ontsnappen door nog dieper te vluchten dan we al waren en ineens stonden we op de sporen van de ondergrondse metro van Australië. Maar die metro leidde niet naar Melbourne, of Sydney. Nee, hij bracht ons naar Atlantis: de verzonken stad. Da was wel mooi daar, veel water en weinig zon zo op de bodem van de oceaan. Eén van de inwoners hoorde ons klagen en stelde voor om ons dan naar de stad van goud te brengen: El Dorado. Da was daar ook wel plezant, lekker veel gebruind en uit gouden kommetjes gegeten. Maar daar hadden we na een tijdje ook wel ons buikje van vol. We vonden een ontdekkingsreiziger die met zijn luchtballon de wereld wou afreizen en ons graag wou meenemen. Hij dropte ons ter hoogte van Halle, maar door de hevige wind kwamen we meer zuiders terecht in België, in de buurt van Aarlen, je raadt het al: in het stadje Etalle!!

Helemaal vol ongeloof van wat we juist hadden meegemaakt op onze reis, passeerde er een walvis op een éénwieler die gebodypainte zeehonden op zijn rug droeg. “WA?!” We keken rondom ons en zagen dat dit nog één van de normaalste dingen was die we hier zagen. We zagen levensechte piramides, reuzencupcakes waarvan de kers op de cupcake een mensenhoofd was, het échte Trojaanse paard, vleesetende planten die zo groot waren als de Eifeltoren en enkele engerds verkleed als duivel, engel of aliën . Het was een festival waar niets onmogelijk bleek te zijn. Gedurende de tijd dat we er waren, zwommen we met gouden dolfijnen, dronken we liters chocolade uit de chocoladewaterval in de fabriek van Willy Wonka (en ja hoor, de film liegt niet, het is écht de beste chocolade), feestten we tot in de vroege uurtjes met een groepje roze oompa loompa’s op het concert van Bob Marley die eigenlijk niet dood is maar gewoon al jaren op Burning Man verblijft. We sliepen in kleine hutjes in reuze rietstengels waar reuzen eenden onze lift waren. We beleefden er de tijd van ons leven! Helaas moesten we terugkeren naar Halle want na 3 maand avontuur, begon helaas ’t school weer. Vele traantjes werden gelaten, we kregen nog een mooie roos mee van Bob Marley himself en trokken terug naar Halle. Een half jaar later… Op een mooie vrijdagavond in mei, waren Louis, Evelien, Marnik en Max samengekomen in’t stam om een geweldig spel te bedenken om de dag erna die snoshbakken van givers een onvergetelijke zaterdagnamiddag te bezorgen. Rond een uur of 8 kwamen Jo en Daan aangefietst, waren deze warhoofden toch niet hun boeken vergeten waaruit ze moesten leren voor de aankomende examens. Na wat cola’s zei Evelien: “zeg, zullen we geen terraske gaan doen in Halle?” Zo gezegd zo gedaan, ze trokken met de beenwagen naar Halle. Op het terras van den Blue Note zaten toevallig Eva, Alice, Freya en Elise wat te keuvelen over wat voor een knappe medeleiders zij toch wel niet hebben tot zij onderbroken werden door serveuse Pim die kwam vragen of ze nog iets moesten hebben om te drinken. De rest kwam mee aan het tafeltje zitten en bestelden direct nog een colaatje.

Plots passeerde Dries, hij kwam zijn klein broertje Florian oppikken die met wat andere gamins van ’t Veld aan het chillen was in het Mariahof. Hij riep van ver: “ik kom af, ik ga juist Flo’ke in zijn bedje leggen.” Toen Flo’ke in zijn bedje lag en Pim gedaan had met serveuse te spelen, zat de oudste takkenleiding allemaal bij mekaar op het terras van den Blue Note.

“Moet ge nu eens wat weten?” zei Eva “Het Burning Man Festival en Etalle wordt misschien afgelast dees jaar!” *Algemene paniek brak uit onder de leiding* “Ja” zei Jo, “Ik heb een affiche gezien waarop stond dat ze nieuwe artiesten zoeken omdat de geplande groepen niet kunnen komen en als er niemand zich inschrijft, zal het helaas niet doorgaan.”

Pim nam zijn nieuwe Smartpheuwne uit zijn broekzak en tokkelde er iets op: “ja” zei hij, “hier staat het: De Spaanse latingroep “Latin mi Amor” kon niet komen vanwege de Spaanse griep, die zijn op sterven na dood. De gothicgroep ‘The Darthvaders’ dachten dat het festival ’s nachts zou zijn maar aangezien het overdag is en zij niet tegen daglicht kunnen, hebben zij ook afgezegd. De discogroep “Swinging Afro’s” waren op tour maar hun buschauffeur moest noodgedwongen remmen voor een kanarie die met een gebroken vleugeltje over straat strompelde en hierdoor belandde de bus in een ravijn. Ze raakten lichtgewond maar levend uit de bus. Op hun tocht door het donkere bos opzoek naar een slaapplaats, kwamen ze oog in oog te staan met een beer die hun achtervolgde als ware het biefstukken. Nipt ontsnapte ze uit zijn klauwen en vermoeid kwamen ze aan in een armzielig wegrestaurantje waar ze bij het eten van chili con carne stikten in een korrel mais. Onfortuinlijk.. “Amai, das wel pech hebben, das gewoon collectieve waanzin!” zei Louis. Omdat we al zoveel avonturen hadden meegemaakt op Etalle, en daar echt al de beste tijd van ons leven hadden, beslisten we om met de scouts de gecancelde groepen te vervangen! En zo belanden jullie, nu op deze geweldige plaats, vol van geschiedenis en als de bomen en huizen zouden kunnen spreken zou ge ‘gans mafte’ dingen horen!!

Jong-Gidsen Los cuatro fantásticos Op een zonnige ochtend in het Zuiderse Halla, een stadje aan de oevers van de azuurblauwe rivier de Zenna, lag de gelukzalige señorita Febelia tussen de duizenden madeliefjes te genieten van de heerlijke bloemengeur die werd verspreid over heel Halla. Ze kreeg een hongertje en dacht bij zichzelf: “ik ga eens tot bij Maria, zij heeft altijd heerlijke verse gaspacho waar ze uren tijd in steekt om die te maken.” Toen Febelia aankwam bij Maria waren ook señorita Lolita en señorita Annalucia daar, twee van haar goeie vriendinnen. Op het terrasje van casa del Maria dronken ze smakelijk de overheerlijke gaspacho. Maria stelde voor om er nog een gezellige dag van te maken en ging snel naar de keuken om nog een paella te bereiden. Ze nodigde dan ook maar señorita Juana en señorita Doralita uit. Samen spendeerde ze de rest van de dag op het terras van Casa del Maria, genietend van de zon, de paella en een glaasje druivensap uit Granada.

Het was zwoel en warm die avond en de meisjes hoorden luide Latin muziek spelen in de binnenstad. de 6 vriendinnen besloten dan maar eens een stapje in de wereld zetten. Op Le Gran Mercado was er een prachtig Flamenco optreden te zien van 2 bloedmooie señorita’s en 2 Hete torso’s van señors . toen de meisjes op de affiche, dat aan het grote standbeeld van Servaisias hing, konden ze de namen lezen van de dansers die de stad in vuur en vlam zetten. Het waren, de sensuele Alicia die met haar lichaam bewoog alsof het niets was, de mysterieuze Danario die met zijn donkere krullen en een knipoog alle vrouwen wist te verleiden, de galante Driego, ook gekend als el playboy de Brabante Flamenco en de pikante Elissé die vol passie haar flamenco uitvoerde. Het waren dé pro’s als het om Latin dansen ging. De meisjes probeerden tussen het volk naar voor te geraken om de 4 beter te zien. Op hun tocht naar het podium kwamen ze Paulita, Renska, Liza en Margarita tegen en ze namen hen mee naar voor.

Het optreden liep ten einde, het publiek gooide rozen en teddyberen naar de 4 fantastische dansers, een meisje, genaamd Luiza Ras, gooide zelfs haar haarstukje naar Driego, wat hij met veel genoegen opving. De vriendinnen vonden dat wel cool van die Luiza en dachten, kom die mag wel bij ons vriendenklikje. Onder de indruk van het optreden, slenterden ze naar een terrasje met lampionnetjes aan de bomen. Aan een tafeltje zaten Safiana, Maaicaria, Chloaca, Luiza Rob en Coenella naar de voetbalmatch Belgica-Algeria te kijken, de rest ging bij hun zitten. Ze bestelden caipherinia’s, mojito’s en tequila sunrises, allemaal non alcoholisch wel te verstaan en praatten wat bij over wat ze in de voorbije jaren hadden meegemaakt. Luiza Ras (het nieuwtje in de vriendenkliek) nam als eerste het woord. “weet ge wat?! Ik ben dus wel gaan fietsen he dit weekend en weet ge waar ik nu mee zit? PIJN AAN MIJN POEP! Ik heb pijn pijn pijn pijn pijn aan mijn poep en ik heb pijn pijn pijn pijn pijn aan mij poep” begon ze te zingen. Coenella rolde al gouw met haar ogen, zoals ze dat zo goed kan en de rest van de meisjes dacht: “ooh nee, wat hebben we hier nu binnengehaald?!” Annalucia zag in de verte een Spaanse señor naar haar knipogen, hij leek wel een god, zo knap was hij. Ze dacht bij zichzelf: “die kwetterende wichten, das toch niks voor mij, ik ga mijn kans wagen bij die mooie jongen.” Een beetje verlegen maar toch met haar verleidingstruckendoos in de hand, liep ze naar hem toe tot plots een andere schone señor voor haar neus stond.

Ze schrok want het was niet zo maar een senor, het was Driego, de onweerstaanbare Latin danser. Hij streek door zijn glanzende blonde haren en vroeg: “hey ben jij niet één van de meisjes die met de scouts een flashmob heeft gedanst op de grote markt in Bruxella?” Annalucia: “euhm… ja” Driego: “ik heb jullie juist gezien tijdens ons optreden, jullie zijn hier allemaal nee?” Annalucia: “euhm…ja” Driego: “zou je ons eens naar hen kunnen brengen? We hebben een belangrijke vraag voor jullie.” Annalucia keek over Driego’s schouder en de Spaanse señor was verdwenen, daar ging haar kans op een misschien wel eeuwig durende, romantische liefde. Plots zagen de meisjes, die nog op het terrasje zaten, de 4 flamencodansers naar hun tafeltje lopen, als pouletta’s zonder koppas begonnen ze door mekaar te kakelen, te zweten en flauw te vallen want die geweldige dansers kwamen wel naar hun tafeltje!!!

Driego begon met zijn zwoele stem de chicka’s te kalmeren terwijl Alicia daarna het woord nam: “Beste Senorita’s wij komen met een groot probleem naar jullie. Er is namelijk een groot festival: “BURNING-MAN FESTIVAL EN ETALLE” dat zonder jullie medewerking misschien zal moeten worden afgeschaft.” Danario ging verder: “De groep ‘Latin mi amor’ kan wegens een epidemie van een vuile ziekte binnen de groep niet op het festival aanwezig zijn.” Elissé vervolgde: “Wij hebben jullie flashmob gezien op onze tour door Bruxella en jullie waren fantastisch! Wij zouden graag hebben dat jullie meekomen naar dat festival en Etalle om die groep te vervangen… wij zullen gedurende 10 dagen jullie coaches zijn om jullie alles van Latin te leren. ” Hoe kleden vurige, Spaanse señorita’s zich:

Nog enkele belangrijk de dingen die jullie niet/wel mogen meenemen buiten de gewoonlijke dingen: - Een opblaasbare matras om op het water te drijven (mag ook een opblaaskrokodil of grote zwemband zijn, iets dat drijft en waar je lang op kan blijven liggen/zitten) GEEN LUCHTMATRAS WAAR JE NOG OP MOET SLAPEN!!! - Inrichtingsbrol voor ons jg-plekje (lampionnetjes, kussentjes, bloemen,.. . alles wat met España te maken heeft) - Een deftige trekrugzak, GEEN valiezen - Een luchtmatras om op te maffen, GEEN veldbedden (ge zit hier ni bij ’t chiro!) - Een klein rugzakje voor als we op dagtocht ofzo gaan - VERKLEEDKLEDIJ!!! - Een pot choco/confituur - Een keukenhanddoek

Jong-Verkenners

H

et is zomer, het is zon. Overal bloemetjes, bijtjes, picknicks, blote benen en meisjes in mooie kleedjes. Kortom een echte hel dus. Want wij zijn de prinsen van de duisternis en de zon is onze vijand. Wij zijn de

cybergothics,

en in tegenstelling tot die andere

‘duistere’ onmensen rondom ons, zijn wij de echte heersers van de hel. Laat die emo’s, black metals en punkers maar denken, we weten allemaal wie de echte vrienden van de duivel zijn…

Soms wordt het zelfs een beetje zielig, hoe de emo’s zichzelf altijd verliezen in blijtmuziek en zelfverminking. Hoe kan je nu de prins van de duisternis zijn als je al niet omkan met een kwade blik van uw mama?! Iedereen weet trouwens dat de punkers en black metals gewoon aandachtzoekers zijn. Waarom zou je anders altijd zoveel schreeuwen of zo een lelijke ijzerwinkel dragen. Niemand vindt dat toch écht mooi? Nee, enkel de verfijnde, technologisch hoogstaande, elektronische Ik begin er zelf bijna van te wenen muziek van de cybergothics is de waarheid. Al wie iets anders beweert is duidelijk nog niet naar Cyberia (googlen!) geweest! Weet je, eigenlijk zijn we mis… Uiteindelijk valt de zomer nog wel mee… Want de zomer is ook het festivalseizoen! En als er iets is dat wij cybers graag doen, dan is het ons helemaal opmaken om met z’n allen naar het festival te trekken! Dit jaar gaat hét grote festival door in Etalle, ergens in het zuiden van België. Jaar na jaar is dit het echte toppunt van de muzikale wereld en jaar na jaar is het de beste tijd van ons leven.

Maar er is een probleem, hebben we gehoord. Volgens de officiële bronnen zijn er ‘problemen’ met de artiesten, waardoor ze niet kunnen komen. Maar wij weten wat er echte gebeurd is. De emo’s, black metals en punkers hebben gehoord van het festival, maar waren niet uitgenodigd (daar hebben wij voor gezorgd, we konden het gewoon niet meer aan hun zo loserig te zien doen, graag gedaan hoor). En omdat ze zo jaloers waren hebben ze de artiesten gekidnapt! Geen idee hoe ze dat gedaan hebben eigenlijk, misschien hebben ze geweend tot de muzikanten het niet meer aankonden en gewoon meegingen. Of misschien hebben ze hun bedreigd met scheermesjes, veiligheidsspelden en scherpe hanenkammen.

Daar kan je echt al wat mensen mee doodsteken volgens mij

Niemand anders mag weten van de kidnapping, want heel de wereld scheert alle ‘duistere’ groepen over dezelfde kam. Je moet weten dat de mensen grotendeels onwetend zijn, dat is hun fout niet, ze hebben gewoon het licht (of misschien juist de duisternis) nog niet gezien. Maar als dit nieuws dus bekend raakt, zal iedereen ook kwaad zijn op de cybergothics! Terwijl wij allemaal zo een toffe mensen zijn! Dit moeten we dus voorkomen. We gaan op missie om de artiesten te bevrijden, zodat het festival kan doorgaan. Anders hebben we voor niks onze mooiste cyberkleren bij elkaar gezocht. Daarom verwachten wij alle cybergothics OP POST tussen 16 en 26 juli in Etalle. We gaan dat daar eens goed gaan redden zie! Nu weten wij dat jullie redelijk nieuw zijn in de scene, niet zo vergevorderd als wij, oude rotten. Daarom toch nog een korte handleiding om als optimale cybergoth voor de dag(/nacht) te komen.

Hoe ziet zo’n cybergothic er nu uit? Voor de niet-kenner is het verschil tussen emo’s, vampieren, cybergothics,… niet zo eenvoudig. Toch is het niet zo moeilijk. Cybergothics zien er eigenlijk net zo uit als gewone gothics. Je weet wel die vreemde snuiters, die helemaal in het zwart zijn gekleed, met witte schmink, zwarte lippenstift, kettingen, lang haar, ijzeren pinnen, tattoos , piercings,… Wel cybergothics hebben er veel van weg, alleen dragen ze ook heel felle fluorescerende kleuren of zelf fluo hairextensions (wie durft?). Ze willen er zo futuristisch mogelijk uitzien. De mensen durven wel eens zeggen dat de favoriete kledingswinkel van de cybergoths de Gamma is. Vaak hebben ze dan ook allerlei gadgets en technologieën in hun kleren geknutseld.

Enkele voorbeelden van cybergothics Voor zij die meer willen weten: doe eens op youtube: cybergoth dance party ;-)

Dus je ziet het. Zolang dat je er maar extreem/duister/afschrikwekkend/ raar/futuristisch/ gothic/ … en fluorescerend uitziet, dan is het goed. Laat u gaan en wees creatief!

Nog enkele voorbeeldjes ter inspiratie

Probeer dus allemaal jullie best te doen om er zo cybergothic-mogelijk uit te zien. Tot op kamp!!!!!

GIVEEEEUUUURZZZ!!!!! HET IS ZOVER! Jullie hebben er een heel jaar naar uitgekeken, naar dit moment toegeleefd: the top of the pop, het neusje van de zalm, de kers op de taart, de honingsaus op de ribbekes, de chocoladeschilfers op de chocomousse, de brésiliennenootjes op uw mokka-ijs: HET KAMP!!!

Zoals jullie hebben gelezen in het algemene kampverhaal: het wordt een festival! Maar niet zo maar één, neeeehheeej, het wordt BURNING MAN EN ETALLE! De groep die wij moeten vervangen, de discogroep genaamd “The Swinging Afro’s” hebben toch geen chance eh, na een crash in een ravijn met hun tourbusje overleefd te hebben, werden ze aangevallen door een beer en uiteindelijk in veiligheid geraakt, stikten ze in een maïskorreltje. Allemaal…. En één voor één….Das toch echt te zot voor woorden, je zou bijna denken dat het een fictief verhaal is! Maar niets is minder waar..

Het komt er dus op neer, beste givers: wij zorgen voor de groovy beats, wij zorgen voor de volle dansvloeren met de shakende knieën en wij zorgen voor de “aawwwyyeaahs” en de “mmmm, I’m feelin’ this song”!

Maar als je aan buitenstaanders (lees: saaie verzuurde oude verrimpelde Hallenaren) vraagt wat jongeren nu zoal op festivals doen, dan krijg je dit als antwoord: “De jeugd van tegenwoordig? Laat mij niet lachen! Als die vandaag naar een festival gaan, dan doen ze niet eens de moeite om een echte tent mee te pakken. Nee, nee, dat moet allemaal rap gaan. Nu kopen ze allemaal zo’n twee seconden tent, allee, van welk merk is da weeral, Quecha of zo?” “Om dan nog maar te zwijgen over welk soort muziek ze op zo’n festivals draaien. Allé pak bijvoorbeeld Rock Werchter of Pukkelpop, op wat slaat dat nu? Wat voor muziek draaien ze daar nu? Daar is niet eens nen goeie diskjockey bij. Vandaag is ‘t alleen maar YOLO hier en YOLO daar.” “Wij hadden vroeger, en dan spreek ik over de jaren ’70, oh man, ge moest eens weten, de muziek waarop wij dansten.... man...man... dat waren tijden eh! En met dansen bedoel ik echt een danseke placeeren, quoi. En die outfits, manneke lief, ik krijg de tranen in mijn ogen als ik er aan terug denk. Jaja, de gouden jaren ’70 met den disco...!”

Zo feesten ze nu nog steeds, maar vroeger zagen ze er meer zo uit:

Wel, om die negativio’s ervan te overtuigen dat wij zeer zeker meer stijl hebben dan de yolostereotypen moeten we ons inleven in de jaren ’70. Kom dus allemaal lekker groovy gekleed, aangereden in een mooie rode Impala. Passeer nog even bij Gray Smooth’s awesome dancing place om er jullie namiddag te vullen met hippe moves en er de klassieke danspasjes weer in te steken, ‘cause we’re goin’ back to the discotimes!!

Leer zeker deze vette skillzz: De boogie(-woogie):

De John-Travolta-move 1:

De John-Travolta-move 2:

De John-Travolta-move 3:

We verwachten jullie, mooi uitgedost, in Etalle, de dansvloer wacht op jullie:

Nen stevige linker van jullie awesome leiding!