’t Lopertje Jaargang 17, nr. 7 - november/december 2015
Informatie: zie blz. 2
In dit nummer: Blz. 1. Coördinatie opslagruimte 1. Activiteitenkalender 2016 3. Vrijwilligerspenning Paul 3. Boeiende thema-avond 5. Valkenloop 7. Wedstrijdkalender
blz. 7. Nog even: Eindhoven 10. Sfeervolle Kerst-fakkelloop 14. Trainingen t/m december 15. Leukste sportvereniging 15. Krollenloop Veghel 17. Een succes op wielen
blz. 17. De Dublin Marathon 20. Doelen en resultaten 21. L’histoire se répète? 22. Marathon NYC 26. De Natuurwerkdag Waalre 27. ’t Lopend vuurtje (47)
Coördinatie opslagruimte Zoals bekend hebben we sinds kort een opslagruimte beschikbaar voor de materialen die we gebruiken voor onze activiteiten. Denk bijvoorbeeld aan borden, finishdoek, beachvlaggen en allerlei andere dingen die je nodig kunt hebben bij een activiteit. Zo kunnen we alles handig bij elkaar bewaren, in plaats van verspreid over diverse adressen bij mensen thuis. De opslagruimte bevindt zich in een garagebox aan de Willibrorduslaan, achter het voormalige kantoor van Cor Versmissen. We hebben onze clubgenoot André Dijkgraaf bereid gevonden om het halen en brengen van spullen te coördineren. André houdt bij wie welke spullen meeneemt en houdt een oogje in het zeil of alles ook weer op redelijke termijn terugkomt. Dus heb je iets nodig voor een activiteit of heb je nog spullen van de loopgroep thuis liggen? Neem dan even contact op met André: telefoon 040-2214.932 of e-mail
[email protected].
Activiteitenkalender 2016 Het afgelopen jaar hebben meer clubgenoten dan ooit meegewerkt aan het organiseren van de activiteiten van onze loopgroep. Vaak was het een hele klus, zeker nu we het allemaal voor de eerste keer moesten doen zonder onze ervaren aanvoerder Piet. Maar het is allemaal prima gelukt. We hebben een prachtig jaar achter de rug met leuke, interessante en spannende sportieve activiteiten. Zonder de inzet van al onze organisatoren was dat niet mogelijk geweest, dus allemaal nog eens van harte bedankt daarvoor! Het is alweer bijna 2016 en dus hebben we een nieuwe activiteitenkalender opgesteld. Het grootste verschil met 2015 zit in de coopertest/barbecue-avond. Komend jaar bestaan we namelijk 20 jaar, en daarom gaan we er een uitgebreidere feestavond van maken. Een coopertest op diezelfde avond is dan onhandig, dus die hebben we een paar dagen eerder gepland tijdens de donderdagtraining. Het voordeel daarvan is dat we dan met z’n allen kunnen warmlopen, want veel mensen beginnen te koud aan hun coopertest. Eigenlijk bestaan we pas op 1 oktober 2016 precies 20 jaar, dus we zijn ietsje vroeg met de feestavond. Maar we zijn al jaren gewend aan een feestje in juni (de barbecue) en bovendien is dan de avond langer licht en waarschijnlijk warmer dan in oktober, vandaar deze keuze. 1
De activiteitenkalender voor 2016 is met veel overleg en zorg in elkaar gezet. Noteer de data alvast in je agenda! Eerste activiteit is de nieuwjaarsbijeenkomst op 12 januari, meteen na de training in sporthal Hoeveland. Neem droge kleren mee; je kunt eventueel ook douchen. Activiteitenkalender 2016 Dinsdag 12 januari Zondag 14 februari Maandag 22 februari
Nieuwjaarsbijeenkomst Snertloop en -wandeltocht Reanimatie en AED
Dinsdag 1 maart Zondag 20 maart Dinsdag 19 april
Jaarvergadering Tijdloop Start zomerseizoen
Zaterdag 21 mei Donderdag 23 juni Zaterdag 25 juni
Teun Velter cyclopaton Coopertest (tijdens de training) Feestavond voor 20-jarig bestaan
Zaterdag 10 september Zondag 9 oktober Zondag 23 oktober
Ronde van Waalre Marathon Eindhoven Najaarsloop en -wandeling
Woensdag 16 november Dinsdag 13 december
Thema-avond Kerst-fakkelloop
’t Lopertje is het clubblad van Loopgroep Waalre. Redactie: Hans Harlé
[email protected] Verschijnt 7x per jaar Bezorging: Martijn Kranen, Huub Verhees, Ad Tilborghs, Mientje Spijkerman, Ton Schaffer Het volgende nummer (nr. 1 van 2016) verschijnt medio februari en besteedt onder meer aandacht aan de halve marathon van Egmond en onze Snertloop en -wandeltocht. Bijdragen ontvangen we graag uiterlijk op donderdag 18 februari 2016. Op onze website www.loopgroepwaalre.nl zijn dit Lopertje en eerdere nummers in kleur te vinden. Wie liever digitaal leest, kan zich bij de redactie afmelden voor de papieren versie. Loopgroep Waalre Opgericht op 1 oktober 1996
www.loopgroepwaalre.nl KvK-nr: 17.149.734
Bankrekening (IBAN): NL30 RABO 0101 1976 75
Bestuur Henk de Vrind Mientje Spijkerman Ton Schaffer Bartelijne Feenstra Jacques Jansen Hans Harlé
040-221.5936 040-221.7471 040-221.5342 06-4970.6047 040-201.9397 040-221.9416
[email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected]
Trainers André Engelen Paul Spijkerman Rien Slokkers Werner Dijkgraaf Peter van de Wiel Karien van Bommel Henk Couwenberg Arjen Verhiel
040-251.5201 040-221.7471 040-221.2831 06-2246.5094 06-1177.3324 040-221.8214 040-221.3081 040-368.6343
[email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected]
Wandelgroep: Marjanne en Wil van Gerwen, Irmgard en Ton Schaffer, André Dijkgraaf
2
Vrijwilligerspenning voor Paul Spijkerman Onze trainer Paul Spijkerman heeft vrijdag 18 december de vrijwilligerspenning van de gemeente Waalre ontvangen. In het Klooster reikte wethouder Alexander van Holstein de penning uit aan 38 vrijwilligers die zich al jarenlang heel verdienstelijk maken voor een Waalrese vereniging. Paul is samen met echtgenote Mientje al bijna vanaf de oprichting lid van Loopgroep Waalre. In 2002 slaagde hij voor het KNAU-diploma looptrainer, en sindsdien heeft hij ontelbare trainingen voorbereid en gegeven en gerichte schema’s samengesteld voor leden die zich op specifieke doelen wilden voorbereiden. Tussendoor vond hij ook nog tijd om aan speciale loopevenementen mee te doen, zoals ultralopen van 50 km en enkele keren de zware Jungfrau-marathon in Zwitserland. Het toeval wilde dat ook onze clubgenoot Huub Verhees die avond een vrijwilligerspenning uitgereikt kreeg. Die was voor zijn vele activiteiten door de jaren heen voor speeltuin de Klimbim. Paul en Huub, allebei van harte proficiat met jullie mooie onderscheiding!
Paul met zijn penning.
Een deel van de gedecoreerde vrijwilligers op het podium in het Klooster. Aan de linkerkant Paul, rechts staat Huub.
Boeiende thema-avond Na een tijdje afwezigheid hadden we op woensdag 25 november weer een informatieve themaavond. Het onderwerp was trailrunnen en -wandelen. Het publiek bestond uit zo’n 40 leden, zowel wandelaars als hardlopers. Als eerste kwam onze nieuwe voorzitter Henk de Vrind even aan het woord, om zichzelf wat nader aan ons voor te stellen. Hij bleek verrassend veel hobby’s te hebben, waaronder veel sportieve. Daarna was de beurt aan Marc van Dijk van Scarabee Trailrunshop en Jan Severin van onze loopgroep, allebei inmiddels ervaren traillopers. 3
Marc was in het verleden wedstrijdloper op de baan en de weg op hoog niveau, maar houdt het tegenwoordig liever bij tochten over onverharde parcoursen. Voor afstanden boven de 100 km en meerdaagse loopevenementen in ruige bergen draait hij zijn hand niet om. Hij lichtte toe dat tegenwoordig de organisatie van echt speciale trailhappenings steeds vaker eisen stelt aan de uitrusting die je meeneemt op zo’n tocht. Dit om problemen te voorkomen, want als je in het donker strandt ergens bovenop een onherbergzame bergwand, dan liggen er wel risico’s op de loer; denk aan onderkoeling of uitdroging. Marc liet vervolgens een reeks hulpmiddelen zien die je bij trails van dienst kunnen zijn en toch redelijk makkelijk mee te nemen zijn onderweg. Jan vertelde over zijn switch enkele jaren terug van wegmarathons naar onverharde trails. Het ging hem vooral om meer afwisseling, en die heeft hij gekregen zo bleek wel. Niet alleen door het veelvuldig ontbreken van bestrating of zelfs een pad, maar ook door de soms aanzienlijke hoogteverschillen die je te overbruggen hebt en de toevoeging van water als sfeerverhogend element. Daardoor wat modder op je benen en kleding is nog het minste; je komt er meestal ook niet af zonder drijfnatte sokken en schoenen vanwege het doorwaden van riviertjes of plassen water. Jan is vooral liefhebber van de trailruns die in de Ardennen georganiseerd worden. Na afloop verspreidde hij het lijstje hieronder met een aantal trails die daar in de eerste helft van 2016 plaatsvinden, sommige met diverse afstanden. De vetgedrukte wil hij zelf gaan lopen als de omstandigheden (agenda, gezondheid en weer) dat toelaten. Meerijden kan altijd, zolang Jan nog plaats in zijn auto heeft. Dus wie belangstelling heeft: neem even contact met hem op! Datum Plaats 17-1-2016 24-1-2016 5-3-2016 12-3-2016 19-3-2016 10-4-2016 16-4-2016 23-4-2016 8-5-2016 15-5-2016 4-6-2016 18-7-2016
Froidbermont Olne Voeren Hamoir Andenne La Roche (B) Olne Froidbermont La Reid (Spa) Bouillon Daverdisse Esneux La Roche (B) Houffalize
Naam Trail Trefle a Quatre Feuilles Polar Bear Trail Trail de l'Ourthe Trail de la Primavera Trail Spa (Theux) Olne Trail de la Reid La Bouilonnante Trail de la Lesse Trail d'Esneux Boucle Ardennaise La Chouffe trail
De foto’s werden gemaakt door Bartelijne Feenstra. 4
Lengte (km) / hoogtemeters (m) 23 22 / 500 33 / 1000 30 / 900 32 / 1300 31 of 17 24 / 650 29 / 1500 35 / 1500 29 / 775 37 / 1384 of 21 / 500 28 / 733
Valkenloop Zondag 1 november was het weer tijd voor de jaarlijkse Valkenloop. Aan de start in Valkenswaard meldde zich weer een grote groep leden van Loopgroep Waalre voor een van de afstanden over het fraaie natuurparcours. Ze finishten in de volgende tijden: Halve marathon Willem Sleddens Johan van der Heide Toine Lavrijssen Henk Couwenberg Rien Slokkers Trudy Ketting Jack Verberne Monica Sondervan
1.32.59 1.38.12 1.41.43 1.46.22 1.53.08 1.53.50 1.55.39 2.12.39
André Engelen Robert-Jan de Wit Arjen Verhiel Pim van der Eijk Tine Slokkers Joost van Rijn Annemarie Broers Peter van de Wiel
1.36.10 1.40.54 1.44.24 1.47.18 1.53.31 1.54.03 2.00.43 2.17.45
12,5 km Ivo Liebregts Dennis Das Thomas Legius Marco Verhees Elke Donker Erik van den Nieuwenhuijzen Jacqueline Philipsen Kirsten Hompes Nico Broers Nico van den Boogaard Kitty Mandos Petra van de Spijker Huub Verhees Marianne van den Boogaard Paul Spijkerman Mientje Spijkerman Pieter van de Ven
54.16 1.00.24 1.00.29 1.01.18 1.04.18 1.04.44 1.05.21 1.11.38 1.13.44 1.14.03 1.18.23 1.21.34 1.23.45 1.23.57 1.24.16 1.24.21 1.27.08
Trudy en Arjen genieten na de finish van hun welverdiende rust. De foto’s hieronder zijn gemaakt door Martijn Kranen.
5
6
Wedstrijdkalender De winterse halve marathons van Best en Eersel zijn sinds enkele jaren verhuisd naar latere (lees: warmere) periodes van het jaar. Daardoor hebben we bij de regionale wegwedstrijden toch enigszins een “gat” tot in maart. Maar niet getreurd: je kunt altijd nog naar andere delen van het land (zoals Egmond) of je eens aan een cross wagen. Want begin 2016 valt nog onder het winterse crossseizoen, dus daarin is de keuze ruim. Je schijnt er sterke enkels van te krijgen, en menige wedstrijdloper wil ’s winters niet anders dan onverhard. Eigenlijk toch best goed afgestemd, niet? Op de weg: Datum 26 december 3 januari 10 januari 19 maart 20 maart 3 april
Plaats Gemert Eindhoven Egmond St. Anthonis Hapert Eindhoven
Evenement Kerstloop Genneper Parken Nieuwjaarsloop Halve marathon (met strand en duin) Halve marathon Kempen Run Airport Run
Afstanden (km) 2,5 - 5 - 7,5 - 10 2 - 8 - 14 10,5 - 21,1 5 - 21,1 6,5 - 10 - 21,1 5 - 13,4
Onverhard: 27 december
Oirschot
De Meeuw auwjaorscross
3 januari
Asten
Erima Jaspercross
17 januari
Eersel
Dieprijtcross
31 januari
Best
Joe Mann bosloop
31 januari
Geldrop
Schietbergencross
14 februari
Valkenswaard Wedertcross
28 februari
Eindhoven
Karpencross
Voor onze wandelaars: Komend voorjaar timmert de gemeente Venlo nogal aan de weg als wandelstad, met maar liefst drie wandelevenementen: 13 februari 28 februari 19 maart
Venlo Venlo Venlo
Scopias voorjaarswandeling Berden voorjaarsloop Venloop Memory Walk
10 - 20 4 - 7,5 - 15 20 - 30 - 40
Nog even: Marathon Eindhoven We moeten nog een kleine aanvulling doen op het verslag in het vorige Lopertje over de tijden die onze leden liepen op de diverse afstanden van Marathon Eindhoven op 11 oktober. Ondanks alle zorgvuldigheid en de inzet van onze correspondenten tijdens en na de wedstrijddag zijn we er toch in geslaagd om nog één deelnemer van Loopgroep Waalre over het hoofd te zien, namelijk Thomas Legius. Weliswaar is hij nog niet zo heel lang lid, maar daar kan het niet aan liggen, want alle andere leden die we recent verwelkomd hebben stonden wel allemaal in het verslag. Maar goed, ook onze scribenten zijn menselijk, en ook de redactie had het niet gezien. Dus hierbij alsnog: 7
Thomas legde op 11 oktober de halve marathon af in een keurige tijd van 1:45:39. Een mooi resultaat, dat aangeeft dat er waarschijnlijk nog meer in het vat zit. Gewoon consequent doortrainen, dan komt 1:40 of daaromtrent realistisch in het vizier. Sorry voor onze omissie en veel succes de komende jaren! Verder schreef Kitty nog een persoonlijk verslag over de marathon die ze in Eindhoven liep:
Eerste hele marathon Kitty Mandos Er werd mij gevraagd om wat te schrijven over de ervaringen met mijn eerste hele marathon in Eindhoven. Allereerst heb ik al meerdere malen (jaren) bij Loopgroep Waalre en bij GVAC Veldhoven trainingsschema’s voor de marathon gevolgd. Dit was het vierde trainingsschema. Het eerste verliep goed. Bij het tweede kreeg ik hielspoor en tijdens het derde een scheenbeenblessure. En ja, het vierde mocht goed gaan. Waarom zo vaak en zoveel trainen? Omdat ik vind dat je beslagen ten ijs moet komen. Het zou zonde zijn als je ervoor getraind hebt en toch nog uitvalt of de mentale kracht niet hebt om hem uit te lopen. Niet erg, want alles is een leermoment. Ook ben ik van mening dat alles wat we lopen (5 of 10 km of een halve of hele marathon) allemaal een prestatie is voor eenieder van ons. Afgelopen 11 oktober was het dan zover. Om half acht uit mijn bed, na een ontspannen avond en een goede nachtrust. De vorige dag al alles klaargelegd zodat ik niets zou vergeten. Licht ontbijt genomen zoals ik altijd al doe, en samen met mijn vriend Henk op de fiets naar Eindhoven. Het was behoorlijk fris. Fietsen om de beentjes warm te laten draaien en ook straks na de marathon in beweging te kunnen blijven. En lekker makkelijk, want geen parkeerproblemen. Op naar de omkleedruimte van GVAC in de stad. Met z'n allen was de spanning te voelen van het beginnen aan de 42 km. Had afgesproken dat ik ongeveer 9 km/u gemiddeld zou proberen te lopen, omdat ik me daar lekker bij voel.
Nou, om 9.15 u op weg naar de start om in te lopen samen met mijn steun en toeverlaat Henk op de fiets. Die mij de gehele weg gesteund heeft. Heb in mijn gedachten: 't is een training maar nu op zondag in plaats van zaterdag en ik ga eerst 21 km lopen en dan de andere 21 km. Dan een warmingup van Evert, de man die bij GVAC bijna alles regelt rondom de trainingen voor de marathon. Met een steunende kus van Henk ging ik vrij relaxed in mijn startvak staan. 8
Startschot en weg. Een aantal kilometers samen met twee loopmaatjes gelopen waar ik ook ’s zaterdags mee getraind had. Maar ik merkte na 5 km dat ik iets te hard ging, dus “teruguit” dacht ik en deed ik ook. Het is fantastisch dat je zo door velen van jullie en vrienden en kennissen aangemoedigd wordt, een stimulans om door te gaan met mijn mannetje langs me op de fiets. Gestaag liep ik verder. En voordat ik het me bewust was zaten de 21 km er al bijna op. Op naar de volgende, dacht ik, met menig drinkmoment na iedere 5 km. Een gelletje iedere 10 km gaf me weer de energie om door te gaan. Halve doorgekomen op 2.18.11 u.
Op de 27 á 30 km verloor ik mijn twee loopmaatjes; waarom was me toen niet duidelijk. Ieder loopt zijn eigen race, dus in m’n eigen tempo en voetje voor voetje doorgegaan. Want de tweede ronde was het niet zo druk met publiek. Kreeg ik toch even een dipje. Een extra reep en door gingen we weer. Op de 35 km zie ik Henk: “Dit geef je niet meer af, hè meid.” Waarop ik antwoordde: nee, zeker niet. Heb toen ik Strijp S op kwam echt genoten en werd gedragen door het publiek. Met duimen omhoog ben ik van daaruit naar de finish gelopen. Alwaar Henk mij trots feliciteerde met mijn eerste 42 km dus hele marathon in 4.44.11 u.
De tijd deed er bij mij niet toe; dacht zelf rond de 5 uur te lopen maar je weet nooit wat de vorm van de dag en de weersomstandigheden zijn. Fantastisch. Als je maar genoten hebt, en ik kan zeggen: dat heb ik. Dank aan eenieder die het mij mogelijk heeft gemaakt: trainers, loopmaatjes, vrienden, kennissen. Om mij zo te stimuleren dat ik deze marathon in Eindhoven op zo'n manier uit heb mogen lopen. Vele groetjes, en voor allen waar ook: fijn loopplezier! Kitty
De foto’s zijn gemaakt door Henk Couwenberg. 9
Sfeervolle Kerst-fakkelloop Op dinsdag 15 december organiseerde onze DOL-groep voor de vierde maal de Kerst-fakkelloop. Wandelaars en hardlopers lopen dan een uur of een half uur over een landelijk parcours rondom ’t Loon. Dat gebeurt ’s avonds, maar het hele parcours is sfeervol verlicht met fakkels en vuurkorven. Ondanks wat regenachtige dagen lag het deels onverharde parcours er prima bij. En tijdens de loop werkte het weer uitstekend mee. De ochtend van de 15e bleek er nog een naburige waterleiding te lekken, maar een snelle ingreep van de gemeente verhielp dat euvel diezelfde dag nog. Aan deze editie deden zo’n 70 wandelaars en hardlopers mee. Iedereen geeft vooraf een schatting van de afstand die hij of zij gaat afleggen in het hele of halve uur. Wie die schatting het beste in de praktijk brengt, is de winnaar. Van de deelnemers die een uur hardliepen had bij de dames Annemarie van de Lisdonk haar gelopen afstand het beste ingeschat, en bij de heren was Peter Bleijs de winnaar. Bij het halve uur hardlopen was de winst voor Trudy Ketting, en bij het uur wandelen zegevierde Cor Versmissen. André Engelen legde in een uur hardlopen de grootste afstand af, namelijk 13.628 m. Bij de dames was dat Ria Stevens met 12.640 m. De grootste gewandelde afstand in een uur kwam op naam van Cor Beukelman en Kees van Dijk, die beiden goed waren voor maar liefst 7.648 m. Hieronder staan alle uitslagen op een rijtje; alle afstanden zijn in meters. Na afloop werden onder het genot van een hapje en een drankje in Herberg ’t Loon de prijzen uitgereikt en de sportieve prestaties uitgebreid nabesproken. Mede dankzij de medewerking van buurtbewoners, gemeente Waalre, jury en alle helpers kunnen we terugkijken op een uitermate geslaagde Kerst-fakkelloop 2015. Het evenement staat alweer op de activiteitenkalender van komend jaar! De foto’s zijn gemaakt door Martijn Kranen en Hans Harlé.
10
Wandelen 60 minuten
startnr naam 1 2 4 6 7 8 10 12 13 14 15 16 17 18 19 20 25 36 49 68 71 72 76
Mary Dahmen Marijke Dahmen Jose Koolen Ton Schaffer Irmgard Schaffer Wil van Gerwen Ida van Dam Wim Smeets Hanneke van Gigch André Dijkgraaf Ruud Smeding Cor Beukelman Frans Lavrijssen Tony Lavrijssen Maria Nooyens Joke van Hooft Marianne van Gerwen Cor Versmissen Jeanne van de Pas Anny Schneider Diny de Zeeuw Kirsten Dietvorst Kees van Dijk
afstand geschat
afstand gelopen
verschil
5200 5200 5200 4721 4721 6320 5000 5200 4700 5200 6000 8000 5700 5500 6000 4800 5800 5421 5800 5500 5800 5700 6800
5472 5352 5472 5112 4872 6700 5352 5352 4872 5432 6140 7648 5980 5792 6300 5352 6020 5512 6020 5352 5980 5352 7648
272 152 272 391 151 380 352 152 172 232 140 -352 280 292 300 552 220 91 220 -148 180 -348 848
11
Hardlopen 30 minuten
startnr naam 300 301 302 303
Sylvia van den Hurk Annebeth van Stipdonk Trudy Ketting Joyce Grasskamp
afstand geschat
afstand gelopen
verschil
4500 4316 5300 4843
4084 4604 5352 3644
-416 288 52 -1199
12
Hardlopen 60 minuten startnr naam 201 202 203 204 205 206 207 208 209 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 232 234 235 236 237 238 239 240
Jack Verberne Wim Kremers Peter Bleijs Nico van den Boogaard Marianne van den Boogaard Ron Veenhof Monica Sondervan Bartelijne Feenstra Henk de Vrind Jan de Leeuw Arjen Verhiel Joke Tolsma Marco Verhees Rien Slokkers Werner Dijkgraaf Annemarie van de Lisdonk Peter van de Wiel Wiek Tilleman Mientje Spijkerman Paul Spijkerman Jaelma Smeding Annet Gerrits Adriaan van de Sande André Engelen Henk Couwenberg Tony Klomp Ruud Moeskops Ria Stevens Karien van Bommel Joost van Rijn Kitty Mandos Piet Velter Willem Sleddens Annemarie Broers Erik van den Nieuwenhuijzen Kees Vink Ivo Liebregts
afstand geschat
afstand gelopen
verschil
10169 11700 12000 9000 8300 10400 10000 10451 11000 10200 11200 9870 9777 10700 12400 10500 9550 10000 8300 8000 9000 9000 9950 13090 11800 8000 10800 12000 10400 10500 8600 8900 12500 10250 10000 8000 12025
12240 11812 12000 9544 8556 12240 10664 10624 10264 9584 11852 10424 10504 11292 12200 10504 9544 10264 8556 8356 8836 8836 9584 13628 11960 8436 11612 12640 10424 10624 9476 9584 12680 10624 10664 10972 13188
2071 112 0 544 256 1840 664 173 -736 -616 652 554 727 592 -200 4 -6 264 256 356 -164 -164 -366 538 160 436 812 640 24 124 876 684 180 374 664 2972 1163
13
Trainingen t/m december Van het lopende trainingsplan hebben we nog een klein stukje te gaan: Dinsdag Datum 22 dec 29 dec
Type lange interval korte interval
Lengte (ongeveer) 1000 m 50-250 m
Datum 24 dec 31 dec
Donderdag Type Lengte (ongeveer) geen training kerstavond geen training oudejaarsavond Zondag
Datum 27 dec 3 jan
Type korte interval duurloop
Lengte (ongeveer) 100-200 m 14 km d2 14
Leukste sportvereniging Het stond afgelopen november echt in de Schakel: voetbalclub DVS en Loopgroep Waalre zijn verkozen tot de leukste sportverenigingen van Waalre. Dat was een makkie, want we hebben maar met een paar mensen gestemd. Meer niet, want er zat een wat commercieel luchtje aan deze landelijke verkiezing. Wie wou stemmen, moest zijn halve doopceel lichten en allerlei persoonlijke gegevens invullen die niets met de verkiezing te maken hadden. Dat wekt enigszins het vermoeden dat de sponsoren achter deze verkiezing (waaronder een marketing- en een softwarebedrijf) vooral de bedoeling hadden om zo een mooie database op te bouwen van in sport geïnteresseerde Nederlanders. In dit tijdperk van gepersonificeerde internetreclame (dus specifiek op jou afgestemd) zijn zulke databases heel wat geld waard. Hoe denk je anders dat het verdienmodel (in goed Nederlands: de ‘business case’) van bedrijven als Facebook en Linked-In er uitziet? Voor de prijsuitreiking in Apeldoorn moest je zelfs fors betalen, dus die hebben we maar laten schieten. Maar ach, je komt als vereniging weer eens leuk in de krant, nietwaar?
Krollenloop Veghel Hans Harlé Een eigen hardloop- of atletiekclub heeft Veghel niet; daarvoor moet je naar Uden of Sint Oedenrode. Maar sinds twee jaar hebben ze wel de Krollenloop. Een krol is een traditioneel zacht wit broodje met anijszaadjes erin. Het wordt al zo’n 150 jaar gebakken in Veghel en omgeving, en meestal gegeten met boter en speculaas. Vooral tegen Sinterklaas gaan er veel over de toonbank, vandaar de naam Krollenloop voor dit hardloopevenement. De tweede editie vond plaats op zondag 8 november. Je kon kiezen tussen 5 km en 10 km, en er waren ook diverse kinderlopen over kortere afstanden. Het na-inschrijven was in het fraaie oude Raadhuis op de Markt in Veghel, vlakbij de start en finish. Dat moest wel vóór 12.00 uur gebeuren, dus ruim voor de start om 14.00 uur (10 km) of 14.15 uur (5 km). Handig voor de organisatie, want dan zijn alle deelnemers al ruim voor de start ingevoerd in het systeem voor de uitslagverwerking. Wel wat minder handig voor na-inschrijvers van verder uit de buurt, want die moeten een paar uur tussentijd stuk slaan. 15
Op de deelnemerslijst nog twee leden van Loopgroep Waalre: Kitty Mandos en Henk Couwenberg. Ze deden allebei de 10 km, Henk samen met collega’s in de bedrijvenloop. Zelf hield ik het bij 5 km. Met de kinderen erbij waren er rond de 900 deelnemers, waarvan er zo’n 450 de 10 km liepen en ruim 300 de 5 km. Na de start kwamen we al snel in het rustieke buitengebied. De 10 km splitste zich even later af, en liep door tot net aan de andere kant van de A50. Even voordat we terugkwamen in de bebouwde kom kwamen het 5 en 10 km-parcours weer bij elkaar. Het tussenstukje van de 5 km dat we apart liepen, was over een kleine kilometer onverhard. Dat werd even laveren tussen de plassen water door, en het laagste gedeelte bestond over de hele breedte uit losgelopen modder. Maar goed, 50 meter in trailrun-sfeer kan geen kwaad, en die matten in de auto zijn met de stofzuiger zó weer schoon. Zoals onze veelloper Henk de V. te W. een tijdje terug in ’t Lopertje schreef: no mud, no glory.
Na de finish een medaille en sportdrank voor iedereen, en voor de liefhebbers een authentieke krol met speculaas van de lokale warme bakker. Aan te bevelen, want dat gaat er soepel in na zo’n inspanning. Mijn netto tijd van 29:46 minuten bleek goed voor een plaats in de bovenste helft van de uitslagenrij van de 5 km. Goh, daar sta ik normaal toch niet. Het onderstreept nog eens het recreatieve karakter van de loop; de snelheid doet er voor de meesten niet zo heel veel toe. Kitty liep haar 10 km in 58:52 en Henk finishte in 47:50. Binnen de bedrijvenloop met 21 deelnemende teams eindigde Henk en zijn team op een prima vijfde plaats. Al met al een goed verzorgde loop over een mooi landelijk parcours met een gezellig start- en finishgebied. Volgend jaar ook voor mij de 10 km! De foto’s komen van Ery Harlé en van de site www.krollenloop.nl. 16
Een succes op wielen! Huub Verhees Het is niet enkel op loopschoenen dat leden van onze loop-/wandelgroep successen behalen. Zondag 12 september, voorafgaande aan het bloemencorso te Valkenswaard, heeft Hein (Velter) met mij in de MG B deelgenomen aan de “Goud van Oud” zomerrit 2015 te Valkenswaard. De rit was op papier uitgezet volgens het “bolletje pijl principe” en voerde door de Nederlandse en Belgische Kempen, voorzien van de nodige opdrachten en vragen. Voorafgaande aan deze rit hadden wij eerder samen al de nodige ervaring hierin opgedaan. Na het gebruikelijke kopje koffie en de nodige instructies zijn wij om 10.00 uur zelfverzekerd en vol vertrouwen gestart. Met de duidelijke instructies van mijn co-piloot Hein was het voor mij als ervaren piloot niet moeilijk de juiste route te rijden in een vaak mooie omgeving. Ook de bijbehorende opdrachten en vragen tijdens de rit werden gezamenlijk perfect opgelost. Na aankomst in Valkenswaard werd voorafgaande aan het bloemencorso op het parcours met alle deelnemende oldtimers een ereronde afgelegd. Tijdens deze ronde bleek wel dat Hein aan populariteit zeker niet heeft ingeboet: vanuit de rijen publiek werd menigmaal gescandeerd “Hé Heintje”. Zoals op de foto is te zien, mochten wij na afloop een welverdiende 1e prijs in ontvangst nemen.
De Dublin Marathon Wim Kremers Fitzwilliam Street, Chesterfield Avenue, het Phoenix Park, UCD, Merrion Road en Merrion Square zijn zomaar wat straten en locaties in Dublin, de hoofdstad van Ierland. Voor Henk de Vrind en mijzelf zijn het echter herinneringen uit 2005 toen wij daar de Dublin marathon volbrachten, toen samen met Jan Severin en Ben Putman. Binnen GVAC maken Henk en ik al sedert die tijd mensen een beetje horendol om nog eens een reis te gaan organiseren naar deze marathon. Ergens in het voorjaar van 2014 kwam het ervan dat men de behoeften ging peilen bij GVAC, AVV en LG Waalre of er belangstellenden waren om naar Ierland te gaan in 2015. Al heel vlug bleek dat er maar liefst 27 lopers/loopsters en nog eens 20 supporters bereid waren om in de herfstvakantie naar deze prachtige stad te reizen. Het voordeel van een dergelijk grote groep is dat, wanneer je heel vroeg boekt, de kortingen bijna lekker Nederlands worden. Voor een redelijke prijs zit je dan vanaf Eindhoven met Ryan Air binnen 1,5 uur op het vliegveld van Dublin. En wat een luxe als je vanaf daar met een touringcar naar een 17
werkelijk schitterend oud hotel wordt gebracht midden in Dublin vlakbij het Aviva Stadium aan Lansdowne Road. Een bijna heiliger rugbygrond bestaat er niet. Voor Henk de Vrind was de reis dus al meer dan geslaagd. Het hotel was vroeger een klooster in de goede Ierse katholieke traditie en is werkelijk prachtig heringericht. Mocht je nog eens een hotel zoeken in Dublin, boek dan beslist het http://www.claytonhotelballsbridge.com, een prima aanrader. Vooraf in Nederland hadden we al ingeschreven voor de marathon op maandag 26 oktober. Waarom de marathon op maandag werd gehouden bleek te liggen aan de feestdag die de Ierse Banking Day bleek te zijn. De Ieren hadden een lang weekend vrij en dat was goed te merken in de stad, een bijzonder gezellige drukte in een van de vriendelijkste landen van Europa. Nadat we op zaterdag waren ingecheckt zijn we met enkele leden van het gezelschap snel onze startnummers op de Expo (600 meter verder) gaan ophalen. Wijzelf wilden dit perse snel hebben geregeld, want om 16:00 uur begon immers de eerste halve finale van het rugby tussen Zuid-Afrika en Nieuw-Zeeland. Om 16:00 uur zaten we ook net op onze kruk in een prachtige Ierse pub en konden het laatste restje van de Haka zien, de krijgsdans waarmee de ALL Blacks altijd de wedstrijd starten. Nieuw-Zeeland in de finale was voor ons een wens en we hebben dat dan ook gevierd in een uitstekend visrestaurant, “The Lobster Pot”. Heerlijk, maar ook prijzig overigens. ‘s Avonds in de hotelbar nog een “13” biertje (van Guinness) besteld omdat het de 13e keer was dat Henk een marathon ging lopen. Op zondag hebben we de zogenaamde hop on, hop off bus gepakt om de stad te gaan bekijken. Ik moet toegeven dat het voor mij de 4e keer was dat ik deze bus nam in amper 12 jaar tijd, maar het verveelde nog steeds niet. Eerst maar eens uitstappen bij de oudste universiteit van Ierland (1592), het Trinity College midden in de stad. Prachtige oude gebouwen gecombineerd met hier en daar moderne architectuur. Prima voor het maken van foto’s. Tegen de lunchtijd zijn we in een klein gezelschap in het Phoenix park op zoek gegaan naar een echt te gekke pub met de naam “Hole in the Wall”. Na ruim 1,5 uur lopen en zoeken (wat is een wandelapp toch een uitkomst) kwamen we aan bij deze oude pub. Het bleek er erg druk te zijn, maar een heerlijke pastalunch bleek toch een goede voorbereidingsmaaltijd te zijn voor de marathon. Vlug terug naar de stad, want om 16:00 uur wilden we toch ook weer de 2e halve finale rugby zien en met enige moeite vonden we een pub in een oud bankgebouw in hartje stad. Australië won van Argentinië en dus kregen we een finale die vooraf werd gezien als de gedroomde.‘s Avonds nog een lichte (pasta)maaltijd gebruikt in het hotel en naar bed, want de volgende morgen immers vroeg op om een marathon te gaan lopen. Op de marathondag ging om 6:00 uur de wekker, maar zowel Henk als ikzelf waren al voor de wekker wakker. Alle spullen waren de avond daarvoor klaargelegd en dus zaten we al snel aan het sportontbijt in het hotel. Vervolgens met z’n allen naar de start in Fitzwilliam Street. Kleren ingeleverd, vuilniszak omgedaan en op naar het startvak (The second Wave). Iets voor negen uur werd het Ierse volkslied hartstochtelijk gezongen en we konden ergens rond 9:11 uur over de startlijn, 42 km en 195 meter (26,2 mile) voor de boeg. De temperatuur was prima en het miezerde een heel klein beetje. Henk en ik hadden afgesproken dat we rustig zouden starten, zo ergens tussen de 10 en 10,3 km per uur en al vlug bleek dat ook 2 leden van GVAC met ons wilden meelopen in dat tempo. 18
Eerst door de stad met enkele kleine hellingen en dan langs de Zoo naar Chesterfield Avenue, de hoofdverbinding door het prachtige Phoenix Park (overigens het grootste park in Europa). Alles ging prima en pas na 12 kilometer kreeg Frans Schellekens van GVAC last van zijn hamstring en moest in het tempo afhaken. Hij zou uiteindelijk in 5 uur en drie kwartier toch nog (wandelend) finishen. Wij tweeën namen vervolgens de 2e loopster Femke Neeskens mee op sleeptouw. Het mooiste gedeelte door een prachtig golvend landschap legden we af tussen de 7 en 12 mijl, een heel dun zonnetje en alleen maar mooie herfstkleuren; wat is lopen dan toch mooi. We waren enigszins voorbereid, maar hoe leuk is het om ineens Ron en Lisette Veenhof langs te kant te mogen zien staan op Dolphin Barn bridge. Uiteraard werden we op de foto gezet en gaven we een high five, maar veel tijd om te kletsen hadden we niet omdat we door moesten. Op 30 km draaide de diesel van Henk als vanouds en hebben Femke en ik gezegd dat hij zijn eigen tempo maar moest blijven lopen en had ik me neergelegd bij “weer” een nederlaag. Omdat het steeds harder begon te miezeren en te waaien nam ik uit voorzorg maar een extra gelletje, maar hoe dom bleek dat andermaal te zijn, want op kilometer 35 kreeg ik weer last van mijn maag (zoals zo vaak) en moest even wat kwijt langs de kant. Na een halve minuut bleek het weer te gaan en kon ik de wedstrijd vervolgen, met nog steeds een goed tempo van 10,2 per uur. Bij het UCD (University College of Dublin) was ik zodanig gefocust op de route, die flink aan het heuvelen was, dat ik zonder hem te zien Henk voorbij ben gelopen. Hij bleek op kilometer 36 enorme pijn in zijn bovenbenen te hebben gekregen en moest gaan wandelen. Inmiddels moest ook ik iets terug in snelheid en Femke laten gaan, die vervolgens een nieuw persoonlijk record liep op een zwaar parcours. Op 40 kilometer kwam ik langs het hotel, maar kon de neiging weerstaan om uit te stappen. Immers op die afstand doet alles pijn en wil je stoppen, maar ik bleek sterk te zijn en finishte tenslotte in 4:11:50 wat maar een halve minuut minder was dan 10 jaar terug toen ik de hele hier ook liep. Zou de tijd dan geen vat op mij hebben of had ik vandaag gewoon geluk gehad? Toen ik mijn spullen ging ophalen na de finish kwam ik Ron en Lisette weer tegen en moest ik opnieuw op de foto. Later bleek die meteen op Twitter te zijn gezet en werd ik beroemd in Waalre. Toen ik mijn kledingzak had, bemerkte ik dat Henk zijn spullen nog niet had opgehaald en de al gefinishte lopers van GVAC hadden hem ook nog niet gezien. Wachten dan maar en mijn vrouw gebeld dat ik goed was aangekomen in een zeer prettige tijd. Een kwartier later kwam Henk ineens, goed afgepeigerd en mopperend aan. Dit was zijn laatste marathon geweest omdat hij het zo zwaar had gehad. Hij bleek na een zeer goede start tot 36 km lekker te hebben gedieseld, maar toen was het kennelijk op. Hij had mij wel voorbij zien komen en gemerkt dat ik niets zag van zijn ellende. Op zo’n moment na de finish moet je lopers even met zichzelf laten zijn en jawel, een kwartier later liepen we weer met enkele andere lopers (van GVAC) terug naar ons hotel en daar aangekomen bleek Henk alweer te hebben berust. Moest ik nu blij zijn dat ik eindelijk hem in de marathon een keer had verslagen? Zo voelde het helemaal niet, totdat ik dacht dat ik ook menigmaal moest wandelen, terwijl hij kon doorlopen. In het hotel eerst maar eens een uurtje geslapen en na een weldadig bad naar de hotelbar om een Guinness te drinken, want die hadden we wel verdiend vonden we. 19
‘s Avonds hebben we met de hele groep in de stad een Celtic Night bijgewoond met live uitstekende traditionele muziek van een groep jonge Ierse muzikanten. Op dinsdag zijn we met een gedeelte van de groep een bustoer gaan maken in de Wicklow Mountains, mede omdat Henk en ik de stad Dublin al een paar keer hadden gezien. Ik kan iedereen aanraden om bij goed weer deze tocht te maken want de foto’s die je er kunt maken zijn werkelijk geweldig. ’s Avonds hebben we vlakbij het hotel in een echte Ierse pub een lekkere maaltijd genoten en de nodige Ierse bieren uitgeprobeerd, zonder dat het uit de hand liep, integendeel. In tegenstelling tot de Nederlandse cafés kun je hier gezellig met elkaar keuvelen en heb je hoogstens last van een sportwedstrijd op de vele tv’s. Op woensdag om 10:00 uur naar het vliegveld en terug naar Eindhoven, en we konden weer een zeer geslaagde marathonreis bijschrijven. Ierland blijft overigens een aanrader voor iedereen.
Doelen en resultaten Willem Sleddens en Annemarie Broers Beste lopers, Afgelopen zomer zijn wij tweeën lid geworden van Loopgroep Waalre. Willem met het doel om zijn tijd op de halve marathon in Eindhoven te verbeteren en Annemarie met het doel om voor het eerst een halve marathon te lopen. Ondertussen is de halve in Eindhoven geweest en kunnen wij zeggen dat de doelen zijn behaald en er ondertussen alweer nieuwe doelen zijn gesteld. Zo wil Willem met de Genneper Parken Nieuwjaarsloop graag 14 kilometer in een uur lopen en hoopt Annemarie nog steeds op een halve marathon onder de twee uur. Tot nu toe bevalt het lopen bij Loopgroep Waalre goed, en dat het goed zit bleek ook tijdens de veiling 's avonds na de halve marathon waarbij geld werd opgehaald voor T.E.S.S. Unlimited in Guatemala. Het nieuws dat wij als Loopgroep Waalre een kindje wilde helpen werd in Guatemala erg goed ontvangen. Afgelopen november is tijdens de operatieweek het meisje Estrellita (kleine ster) geopereerd dankzij onze donatie. Op deze foto staat het meisje met haar ouders en is het resultaat te zien. Bij deze wil ik jullie nogmaals hartelijk bedanken, ook namens T.E.S.S. Unlimeted en de familie van Estrellita, voor alle donaties. Willem & Annemarie
20
L’histoire se répète… ? Hans de Winther Het miezerde. Mistslierten walmden boven de donkere weilanden. In de verte doemde de rand op van een uitgestrekt bos. “Neem bij het klooster de weg rechts naar Leende. Volg het verharde fietspad. Dat voert naar het noorden.” Langzaam, maar onverbiddelijk viel de duisternis als een donzen, vochtige deken over het dichte dennenbos. Onder een met dakpannen bedekt dakje, gestut door twee forse palen, was een bord bevestigd. Niet ver van grenspaal 174. Op korte afstand van de verharde weg was in het bos een vreemd stuk hekwerk te zien. Usama begreep de taal op dat bord niet. Op de tekening was hetzelfde hek te zien. Zou die eenzame fietser Engels spreken? De vriendelijke fietser sprak vloeiend Engels. Zijn verhaal over het hek liet aan duidelijk niets te wensen over. Het ‘Dodendraad‘ werd dat hek lang geleden genoemd. Vluchten naar het veilige noorden was bijna onmogelijk geworden. Met 2000 volt spanning op de draad was de dood in de buurt. Usama kon het amper bevatten. Zou het echt waar zijn wat die fietser had verteld? Zouden in 1914 een miljoen Belgen naar Nederland zijn gevlucht? De bagage van Abeba en Usama was verdeeld over twee rugzakken en een sporttas. Het ezeltje protesteerde niet tegen het gewicht van Abeba en alle bagage. Usama liep gelaten langs het ezeltje. Zijn zwangere vrouw zei amper iets. Nevel nestelde zich hardnekkig in de doodstille duisternis van het bos. Morgen om 10.00 uur zou vanuit Eindhoven de bus naar Ter Apel vertrekken. Het fietspad naar Leende was amper kronkelig. Ondanks de duisternis volgde het ezeltje het verharde pad zonder aansporing van Usama. Na het oversteken van de autoweg werd het smalle fietspad richting het noorden snel gevonden. De miezer was er stiekem vandoor gegaan. Het ezeltje gaf geen krimp, maar Usama zag Abeba steeds meer voorover hellen. “Heb je al honger, Abeba?” “Vooral dorst”, antwoordde Abeba met zachte stem. Usama ontwaarde in de donkere verte een wapperend lichtje. Na kort beheerst bonzen op de deur hoorde Usama een paar hoge hakjes driftig over een stenen gang naderen. Met gebaren trachtte Usama duidelijk te maken dat de bidon leeg was. Puntige, donkerpaarse nagels wezen in de richting van een waterpomp op het erf. De zware deur viel in het slot. Ongemerkt waren de vluchtelingen op een onverharde weg terechtgekomen. Een schrille krijs van een kauw verstoorde de rust in het bos. Het heftige geritsel in het struikgewas kon niet van een konijntje zijn. Zouden zwijntjes met hun gewroet zijn gestart? Een schuchter maantje probeerde door snel voortjagende wolkenflarden te breken. Een groot, ovaalvormig diepdonker ven versperde de weg. Geen huisje of hut te bekennen. Weer een hek. Een langgerekt hek waarachter zich een enorme, golvende grasvlakte uitstrekte. Waar dienden die stokjes met aan de top een wit driehoekig vlaggetje voor? Zouden ze nog wel in de juiste richting lopen? Het geluid in de verte duidde op een tweede autoweg. Aangekomen aan de overkant van die weg werd een verhard fietspad gevonden. Ze naderden een dorp. Aan een verdwaalde hardloper die een sportshirt droeg waarop aan de rugzijde ‘DOLgroep‘ vermeld stond, vroeg Usama of ze al in de buurt van Eindhoven waren aangekomen. De goedgemutste, zwaar zwetende sporter antwoordde bevestigend. Het kwam de renner goed uit even een wandelpauze in zijn duurloopje in te lassen. Hij knoopte, nieuwsgierig geworden naar de beweegredenen van het toch wel wonderlijke drietal dat hij op zijn pad had aangetroffen, een gesprek aan met Usama. “Je suis Charlie”, stelde de Doller zich voor. Usama vertelde hem dat hij, na een bombardement in zijn dorp waarbij zijn ouders en twee broers waren omgekomen, had besloten om te vluchten. Onderweg had hij Abema ontmoet. Samen hadden ze een lange, barre tocht achter de rug. Van andere vluchtelingen hadden ze begrepen dat Nederland een uitstekend einddoel zou zijn. De Doller wilde weten waar ze de nacht gingen doorbrengen. Dat wist Usama nog niet. “Jullie kunnen vannacht bij ons verblijven.” 21
De ontmoeting met dit gezelschap zette de Doller aan het denken. Allerlei gedachten kronkelden door zijn toch al licht overbelaste hoofd. “Hoeveel leegstaande ruimte heeft Waalre eigenlijk? Zou er niet een klein leegstaand kantoorgebouw snel provisorisch kunnen worden omgebouwd tot een opvanghuis voor enkele vluchtelingen? Kunnen we aan de gemeenteraad voorstellen om de kosten voor dat project te betalen door de gemeentelijke belasting tijdelijk met een half procentje te verhogen? Zouden deze vluchtelingen voorlopig kunnen worden opgevangen in een kerkgebouw? Is het een idee een benefietavond voor vluchtelingen te organiseren in ons dorp?” Het was intussen heel licht gaan sneeuwen. In de verte begonnen klokken te luiden. De vrolijke klanken kondigden de nachtmis aan.
Marathon NYC Liesbeth Oosterink Na 10 maanden voorbereiding met het team van de Cliniclowns, onder begeleiding van 3 trainers en een fysiotherapeut, gaat het dan eindelijk gebeuren. Het lopen van de marathon in New York City. Hieronder een verslag van mijn beleving van deze dag. Zondag 1 november 2015, lokale tijd: 5.50 uur, de wekker gaat af. Eindelijk gaat het vandaag dan gebeuren, na 10 maanden trainen mag ik de NYC marathon gaan lopen. Met hulp van een slaappilletje heb ik redelijk kunnen slapen. Snel trek ik mijn hardloopkleding aan die ik de vorige avond had klaargelegd. Het wordt een warme dag, dus ik heb gekozen voor een short en alleen het Cliniclowns shirt. Ik wil graag aangemoedigd worden en om daar zeker van te zijn heb ik de naam "LIZ" over het voorbedrukte Liesbeth gespeld. Omdat we nog lang moeten wachten op het startterrein en het 's ochtends nog koud is, gaat er een oude skibroek en een oude dikke winterjas over aan. 22
Om 7 uur worden we opgehaald met de bus die ons naar het startgebied op Staten Island brengt. In de bus heerst een ontspannen sfeer, en we kletsen over van alles en nog wat. Zo gaat de tijd lekker snel voorbij en krijgen eventuele zenuwen geen kans. Eenmaal uit de bus blijkt dat we ruim 1 km moeten lopen voordat we bij de controlepoortjes komen. Hier moet iedereen zijn startnummer laten zien en door de scan om te checken of we geen wapens of bommen bij ons hebben. Daarna splitst de groep zich naar kleur. Ik ga samen met 4 loopmaatjes uit het Cliniclowns team naar het groene dorp. Daar kun je koffie, water en bagels krijgen en staan Dixies (die vreselijk smerig zijn). Ik twijfel of ik koffie zal nemen maar doe het toch. Ik ben bang dat het te snel op mijn darmen gaat uitwerken maar kan een shot cafeïne wel gebruiken. Om 10.40 uur start mijn Coral. Om 10.20 mogen we richting start, onder aan de beruchte Verrazano Narrows Bridge. Daar wordt het Amerikaans volkslied live gezongen, wat voor een kippenvelmomentje zorgt. Meerdere helikopters zijn in het luchtruim boven ons, we worden gefilmd maar ze zullen alles ook wel in de gaten houden om een mogelijke ramp te voorkomen... Dan eindelijk klinkt het startschot, we gaan!! Met duizenden tegelijk rennen we de brug op. Ik loop aan de linkerkant van de brug met uitzicht over de skyline van Manhattan; wauw dit is zo gaaf! Maar ook ontzettend opletten waar je loopt want het is druk en de weg ligt bezaaid met vooral weggegooide mutsen. Tot aan km 4 loop ik samen met 2 loopmaatjes, op de brug nog kletsend en ons realiserend dat het dan echt gebeurt, we lopen de NYC Marathon! Als we van de brug afkomen hebben we de eerste 2 mile er al op zitten en lopen we de tweede borough in, Brooklyn. Hier staan de eerste toeschouwers te juichen en te klappen. Sommigen hebben borden vast met bemoedigende of grappige teksten. Bij km 5 staan Jeroen (mijn man) en Jaap (mijn trainer) en een paar andere supporters van onze groep met een oranje pruik, bril en Hollandse vlag te zwaaien, super gaaf om hen daar te zien! 23
Het lopen door Brooklyn is lang over een rechte weg met het enorme Barclays gebouw alsmaar in het vizier; er lijkt geen einde aan te komen. Bij km 15 begin ik last te krijgen van mijn linkerknie en krijg ik het even zwaar. Zoals een van de trainers heeft gezegd, denk ik nu dat dit er nou eenmaal bij hoort en iedereen heeft pijn dus gewoon blijven doorlopen. Na een paar kilometer wordt het minder en ebt het weg uit mijn gedachten. Zoals me is opgedragen, drink ik braaf water bij iedere waterpost. Daar vinden soms drukke taferelen plaats met hardlopers die midden op de weg stil gaan staan en mensen die elkaar wegduwen. De weg is bezaaid met bekertjes en het plakt er van de energiedrank. Mijn gelletjes neem ik steeds op tijd in zodat ik het goed vol blijf houden. Dan de beruchte Queensborough Bridge. Hier is veel over gezegd door de trainers en lopers van vorig jaar. Het is een lange brug die langzaam omhoog stijgt en daarom erg zwaar zou zijn. Waarschijnlijk omdat ik hier zo op beducht was viel het me reuze mee. Ook werd gezegd dat onder aan deze brug een oorverdovend lawaai van de toeschouwers te horen zou zijn; nou dat viel dit jaar helaas tegen. Aan het einde van deze brug draaien we First Avenue op Manhattan op. Een ellenlange avenue waar wederom geen einde aan lijkt te komen. Maar wat een mensenmassa staat hier langs de kant, echt zo overweldigend dat ik twee keer volschiet. Ik denk aan mijn eigen kinderen maar ook aan Teun (mijn neefje, die lange tijd heeft moeten doorbrengen in ziekenhuizen en voor mij reden geweest is om deze marathon voor de Cliniclowns te lopen) en aan de zieke kindjes die veel dapperder zijn dan ik. Verder dan 28 km heb ik niet getraind. En dat punt is hier, maar het voelt goed en ik draaf rustig door. Heel blij ben ik als ik Jeroen voor de tweede keer zie. Hij staat als een gek mijn naam te schreeuwen. Heel motiverend om hem even te zien, maar deze keer ren ik wel gewoon door omdat ik in een goed looptempo zit. Staten Island, Brooklyn, Queens… The Bronx is de op een na laatste borough die we aandoen. Een vervelend stijl kort bruggetje moeten we passeren. Dat hakt er wel even in, net als de snoeiharde muziek die uit de megaboxen loeit. Hoe verzinnen ze het? Dit is voor NIEMAND om aan te horen! Oren dicht en even gas erop!! De laatste borough…. Manhattan. Via een (wederom ellenlange) 5th Avenue ren ik langs Central Park. Ik voel me sterk, en houd mijn tempo goed vast. De toeschouwers roepen "You're looking strong LIZ" en "Keep going LIZ", wat een bevestiging en aanmoediging! Je wordt die laatste kilometers gedragen door het publiek wat echt een enorme kick geeft. Ik begin wel af te tellen en denk af en toe: het is wel mooi geweest. Stoïcijns ren ik door, ik ren op automatisme. Dan zie ik ongeveer 2 km voor het einde Jeroen en Jaap en de andere supporters opduiken. Ze juichen me toe en zeggen dat het er goed uitziet. Daar ga ik weer even wat harder van lopen maar als ik dan bij Columbus Circle het park in draai, vind ik het echt zwaar en ben heel blij als ik dan eindelijk voor de tribunes langs loop en de finish line onderdoor kom. Het is raar om ineens weer ‘gewoon’ te mogen lopen. Ik kijk op mijn klokje: 4:32 en nog wat seconden. Wauw, daar ben ik zeer tevreden mee. Even later zie ik een paar loopmaatjes van de 24
Cliniclowns groep. We zijn euforisch maar ik moet ook naar de wc. Als ik stil sta, word ik licht in mijn hoofd en misselijk. Ik trek wit weg en houd het niet meer. Na lang wachten stappen we in de overvolle metro. Inmiddels is Jeroen gealarmeerd. In het hotel aangekomen is onze kamersleutel geblokkeerd en duurt het een tijd voordat ik een kamer op kan. Nadat ik alles kwijt ben (uit mijn lichaam..) ga ik douchen en op bed liggen. Jeroen haalt ondertussen kippensoep en daar sterk ik van aan. Na een uurtje of wat liggen voel ik me goed genoeg om met de groep te gaan eten. Heel fijn om daar bij te kunnen zijn en onze verhalen te kunnen delen met elkaar.
De redactie wenst alle lezers van ’t Lopertje: prettige feestdagen en een heel goed 2016 !
25
De Natuurwerkdag Waalre Ben Putman en Wim Kremers Op zaterdag 7 november vond op het heideveld aan het einde van de Sofiastraat in de wijk Ekenrooi de Natuurwerkdag plaats, een landelijk initiatief van Landschapsbeheer Nederland. De IVN natuurwerkgroep Waalre heeft de voorbereiding verzorgd en bij de uitvoering waren alle Waalrenaren uitgenodigd. Het heideveld gelegen aan de rand van het bos was flink dichtgegroeid en dringend toe aan een flinke onderhoudsbeurt. Dit project is onderdeel van het meerjarig onderhoudsplan (2014-2024) van de Gemeente Waalre. Met name de vennen en heidevelden zijn onze oudste natuurmonumenten. Helaas worden die steeds meer bedreigd door het dichtgroeien met berken en dennenbomen. Het gevolg hiervan is dat alle water en voeding naar deze bomen gaat en niet naar de oorspronkelijke begroeiing. Als er geen onderhoud wordt gepleegd, blijft deze mooie en oorspronkelijke natuur niet bestaan voor toekomstige generaties. Voor opschoning Op deze zaterdag hadden zich meer dan 80 belangstellenden gemeld. Heel bijzonder waren de grote aantallen deelnemers van Loopgroep Waalre alsmede de scoutinggroep “Meerhoven” uit Eindhoven. Het weer was prima voor deze tijd van het jaar, waardoor de stemming om lekker te werken er direct goed in zat. Door die ruim tachtig deelnemers, die flink konden doorwerken, bleek nadat men de werkzaamheden rond 13:00 uur had beëindigd dat het gehele veld ontdaan was van berken en dennenopslag. Met de normale deelnemersaantallen van de natuurwerkgroep zelf had dit karwei wellicht 5 ochtenden gekost. Een gevoel van grote tevredenheid bleek dan ook na afloop bij de organisatoren. Het resultaat van deze Natuurwerkdag mocht er dan ook zijn.
Na opschoning 26
’t Lopend vuurtje (47) Wist je: Dat als dit Lopertje verschijnt de Kerst-fakkelloop alweer voorbij is. Dat Huub Verhees, origineel zoals altijd, staande op een keukentrap deze loop opende. Je zou ook deftig kunnen zeggen dat onze Huub met een openings(t)rede het evenement aftrapte. Wist je: Dat kannibalen ook regelmatig gezamenlijk een maaltijd nuttigen. Dat tijdens zo’n etentje de ene kannibaal tegen de andere zegt: ”Weet je, ik heb echt een gruwelijke hekel aan mijn schoonmoeder!” Dat de ander daarop zegt: “Eet dan in ieder geval je groente op!” Wist je: Dat Nico van den Bogaard regelmatig met zijn kleinkind op de kinderboerderij komt. Dat ze daar op een keer twee ezels zien staan met de snuiten tegen elkaar. Dat het kind vraagt: “Waarom staan ze zo?” “Die ezels vinden elkaar lief”, antwoordt Nico. “Misschien gaan ze wel trouwen.” Dat even verderop twee kleine ezeltjes staan, ook met hun snuitjes tegen elkaar aan. Dat het kind vraagt: “Gaan die ook trouwen?” “Nee joh”, zegt Nico. “Alleen grote ezels doen dat!” Wist je: Dat het grote voordeel van een Japanse echtgenote is, dat je schoonmoeder in Tokio woont. Wist je: Dat iemand die groen is en platen draait zomaar D.J. Pesto zou kunnen zijn. Wist je: Dat een skelet dat bij de dokter komt, vaak te horen krijgt: ”Kon je niet wat eerder komen?” Wist je: Dat Ron laatst languit op zijn gemak in de trein “lag” met zijn voeten op de bank. Dat de conducteur gepikeerd aan hem vroeg: ”Doe je dat thuis ook?” Dat Ron heel bijdehand antwoordde: “Nee natuurlijk niet, alsof wij thuis een trein hebben!” Wist je: Dat Wiek en Paul regelmatig samen in Limburg gaan lopen. Dat ze op een gegeven moment daar een man bij een boom zien zitten met zijn ogen tot spleetjes dichtgeknepen. Dat ze belangstellend aan hem vragen of er iets mis is, en zo ja of ze kunnen helpen. Dat de man hen toesnauwde: “Rot op jullie, ik zit te schijten!”
Zo, tot zover dit lopend vuurtje. Groetjes van uw PR-agent Co.M.Mercieel Zeg maar Co.
27
28
