,december 07 ijs osw W

WosWijs, december

07

Voorwoord Wat is een goede reden om een stichting of een goed doel te steunen? Een ieder zal zijn eigen motivatie hebben. Een grote organisatie heeft meer middelen om meer mensen te helpen, een kleine stichting kun je steunen om haar effectiviteit en de duidelijke bestemming van jouw (financiële) bijdrage. Hoe dan ook, uiteindelijk draait het bij iedere donateur en vrijMarleen Hartkamp williger om een ding, het helpen van een medemens. Een toekomst bieden aan kinderen voor wie deze niet zo vanzelfsprekend is. Het mooie is dat dit op verschillende manieren kan. Zo is een aantal KLM’ers intens aan het klussen geweest in Nairobi. De kinderen waren enorm blij met de opgeknapte lokalen en kleurige muurschilderingen. Een andere bijzondere bijdrage is geleverd door de vrijwilligers van Bushcamp, die een onvergetelijke indruk hebben gemaakt op Keniaanse kids. Of wat dacht u van spelenderwijs zelfvertrouwen opbouwen met behulp van een clown, zoals in Brazilië? Naast dit alles is er ook de uitdaging in grote projecten. Zo blijven we investeren in UPCO in Ghana, dit keer om op aangekochte grond nieuwe kantoorruimten en klaslokalen te bouwen. Wat voor project het ook is, als Wings of Support denkt dat ze een waardevolle bijdrage kan leveren aan een school, weeshuis of organisatie, dan zal ze er alles aan doen om dat te realiseren.

Van de voorzitter

Hier zijn we wederom met een nieuwe WosWijs. Voor ons is de WosWijs een belangrijk middel om iedereen die Wings of Support een warm hart toedraagt te informeren over het wel en wee van de stichting. Elke WosWijs weer proberen we zo goed mogelijk voor het voetlicht te brengen welke projecten er zijn, welke leuke nieuwe zaken er spelen binnen de stichting en Aart Dil vooral ook wat er allemaal gebeurt met het aan ons toevertrouwde geld. Dat is de reden dat er veel energie ingestopt wordt. Terugblikkend op 2007 kunnen we weer spreken van een TOPjaar voor Wings of Support, en dus ook voor de kinderen die wij steunen. Het ziet ernaar uit dat er weer een recordaantal euro’s is gedoneerd, maar nog veel mooier, een record aan geld dat is uitgegeven aan kinderen op onze bestemmingen! We hebben het zelfs aangedurfd om een project van € 62.500 aan te gaan. Wilt u hier meer over weten, kijk op onze website over de projecten bij UPCO in Ghana. Als voorzitter ben ik door de NCRV in november gevraagd mee te doen aan het programma ‘Het Derde Testament’. Een heel leuk programma trouwens. Na de uitzending heeft de directie van Martinair mij verrast met een cheque van € 10.000 als blijk van waardering voor al het werk van de vrijwilligers van Wings of Support. Als het volgend jaar net zo mooi wordt als dit jaar eindigt, dan verheug ik me er nu al op. In 2008 bestaan we tien jaar, wat we niet zomaar onopgemerkt voorbij willen laten gaan. We willen dit groots, maar in stijl vieren. Rond de oprichtingsdatum willen we een symposium organiseren, waarbij er naast alle feestelijkheden ook ruimte zal zijn eens kritisch naar Wings of Support te kijken. Duurzaamheid is een belangrijk thema in de ontwikkelingshulp. Graag willen wij tijdens dit symposium eens goed onder de loep nemen of wij als stichting duurzaam werken en of er nog betere manieren zijn de kinderen die we helpen te dienen. Persoonlijk ben ik erg benieuwd naar de uitkomst van dit symposium. Ik heb veel vertrouwen in onze huidige aanpak, maar verbetering is natuurlijk altijd welkom. U hoort zo spoedig mogelijk van ons wanneer en waar dit plaats gaat vinden zodat u een plek in de agenda voor ons kunt vrijhouden. Ik wens u fijne kerstdagen en een gelukkig nieuw jaar.

2 woswijs nr. 4 2007

WosWijs, nummer 4, 2007 WosWijs is een uitgave van de Stichting Wings of Support en verschijnt vier keer per jaar Oplage: 2.600 Druk: Sodexho Altys Document Center i.o.v. SPL/LE Vormgeving: Herma Flipsen Foto voorkant: Paul Rommerts Redactie: WoS SPL/NK, Postbus 7700, 1117 ZL Schiphol [email protected] www.wingsofsupport.org Menno de Kuyer, hoofdredacteur Marleen Hartkamp, coredacteur Anne Mulder, coredacteur Bestuur: Aart Dil - voorzitter Romee Rutgers van der Loeff - secretaris Annet Landweer - plv. secretaris Patrick van Oudgaarden - penningmeester Robin Ruijter - BL projecten Paul Rommerts - BL projecten Danette Toet - BL communicatie Ernst Rensink - plv. BL communicatie Marius den Dulk - erevoorzitter Rekeningnummer: 8127072 te Leiden Sponsors Wings of Support: Alfa Registeraccountants, Avenda, Berkelstede Notarissen, Capelle Makelaars, Cityzapper, Comport B.V., Docspro B.V., Dorint Sofitel Amsterdam Airport, Exact Online, Fortis Foundation, Friedberg Oudendijk Advocaten, Golfmannen.nl, KLM Flight Operations, KLM Health Services, KLM Inflight Services, KLM Nairobi, Oce, Renaissance Internet Techno, Rotary Aalsmeer Mijdrecht, Salesforce, Sodexho Altys Document Center, Sodexho Food & Management Services, Vlieg Hypotheken, Volantes, ZonMw

Met een beetje creativiteit…

Weeshuis maakt iets van bijna niets Projectcoördinator Yvonne de Graaf bracht in korte tijd tweemaal een bezoek aan St. Pauls Children Center in Nairobi. WoS sponsort de opknapbeurt van het weeshuis en Yvonne en haar collega’s namen daarnaast schoolspullen, kleding en naaimachines mee. En daar bleef het niet bij. Begin augustus bracht ik met mijn collega’s een bezoek aan St. Pauls Children Center in Nairobi om het contract te laten tekenen voor het volgende project en een deel van de door collega Esther Harshagen verzamelde schoolspullen af te leveren. We waren allemaal erg onder de indruk van het enthousiasme van Jayne Mutahi, die het weeshuis na het overlijden van haar moeder Mary Mutahi runt. Er zijn op dit moment zes mensen werkzaam in het weeshuis; twee ‘moeders’, een sociaal werker, een keukenhulp, een voorraadman en een schoonmaker. Daarnaast zijn er regelmatig vrijwilligers die minimaal drie maanden blijven.

Door Yvonne de Graaf –

Koeienpoep en oesterzwammen Het is erg moeilijk voor het weeshuis om de dagelijkse kosten te betalen, maar Jane is er toch in geslaagd om te investeren in inkomstengenererende projecten. Binnenkort gaat er gestookt worden op biogas. Jayne heeft een vijftien meter diepe put laten metselen en deze volgestort met koeienpoep uit de hele buurt; hieruit gaat gas gewonnen worden. Er is maar poep van drie koeien nodig om het systeem draaiende te houden. Voortaan kan er dus gekookt worden op biogas en in een later stadium kan het gas verkocht worden aan de buurt. Bovendien is er een ruimte ingericht waar oesterzwammen gekweekt worden. Iedere maand kan er geoogst worden. Op het schooltje van het project zitten momenteel elf en


binnenkort dertig kinderen van buiten, van wie de ouders voor het onderwijs betalen. Voor de ouders die iets meer geld hebben is dit een goede investering in de kinderen, want op dit schooltje zitten maar twintig kinderen in een klas. Op de nabij gelegen openbare school tellen de klassen zeventig kinderen. Van het lesgeld kunnen de salarissen van de leraren betaald gaan worden. Op dit moment lopen er twee WoS-projecten in het Children Center en Jayne is ontzettend blij met alle hulp. De gemeenschappelijke ruimten, keuken, speelplaats, wasplaats, douches en toiletten zullen opgeknapt worden. De aannemer is er echter ook achter gekomen dat de septic tank lekt, een probleem dat zo spoedig mogelijk moet worden opgelost. Nieuwe uniformen Aan het eind van Jaynes rondleiding was iedereen zo geraakt dat de collega’s besloten gezamenlijk een gift te doen. We hebben aan Jayne overgelaten om te bepalen wat het meest nodig was. Die week daarop ging ik weer naar St. Pauls en toen vertelde Jayne dat ze het geld heeft gebruikt om die maand de salarissen van alle medewerkers van het weeshuis te betalen. Ook is het lesgeld voor vier kinderen die naar de secondary school gaan betaald. Het geld is via Stichting Weeskinderen Kenia overgeboekt. Bij mijn tweede bezoek was ik weer met collega’s die er de eerste keer ook bij geweest waren. Gezamenlijk hebben we nog een groot deel van het ingezamelde lesmateriaal mee kunnen nemen. Daarnaast hebben we ieder een naaimachine meegenomen en een groot deel van onze schorten en oude blouses. Met deze middelen zullen uniformpjes voor de kinderen gemaakt worden. Daarna hebben we heerlijk gespeeld met de kinderen. Knikkeren, touwtje springen, ballen. De kinderen genoten van de aandacht!

www.wingsofsupport.org

“Hola padre Jan!” Als je bij pater Jan Brinkhof op bezoek gaat, is het meteen duidelijk hoe belangrijk hij is voor de gemeenschap in Gomas, een van de grootste achterstandswijken van Lima. De katholieke kerk, waar hij al 33 jaar voor werkt, en het culturele instituut, bieden een veilige thuishaven in deze onveilige wijk waar veel kinderen in aanraking komen met drugs, alcohol en geweld. Zo ook nu met kerst, is er een groot kerstfeest georganiseerd. Door Petra Snel – Het centrum helpt kinderen en jongeren in de armere wijken van Lima door middel van het aanbieden van culturele vorming, folkloredansen, theater, sport, schilderen en scholing. Yachay geeft onder andere folklore danslessen, wat door de jaren heen is uitgegroeid tot een enorm succes. Alle kinderen kunnen tegen een kleine vergoeding danslessen nemen. Ik heb de kinderen zien dansen en het ziet er echt fantastisch uit.

Per week komen er ongeveer honderdzestig kinderen naar het centrum om te dansen. Door te dansen leren de kinderen vorming en waardering voor hun cultuur, maar bovenal hebben ze op deze manier plezier in hun wereld van armoede en agressiviteit. De originele kostuums worden gemaakt door specialisten in de culturele hoofdstad van Peru, Cusco. Met deze kostuums kunnen de kinderen optreden bij heilige feesten en nationale feestdagen. Ook worden er competities gehouden waar ze ook inkomsten bij kunnen genereren. Yachay heeft al verschillende kostuums in haar bezit, voor iedere dans bestaat er een ander kostuum, en het is uitermate belangrijk dat de kostuums worden gemaakt met de exacte kleuren en stoffen om mee te kunnen doen met de competities. Wings of Support heeft ze nu geholpen met het sponsoren van die kostuums. Regelmatig bezoek ik Jan in Peru en het is ongelofelijk wat voor bekendheid hij daar is. Er zijn nou eenmaal niet veel paters die ook daadwerkelijk de mensen boven in de bergen bezoeken. Vanuit de kleine dorpjes in Peru komen veel mensen naar Lima in hoop op werk en betere leefomstandigheden. Helaas komen ze veelal terecht in golfplaten huisjes in de bergen van Lima. Er is hier geen elektriciteit, en er zijn geen sanitaire voorzieningen of stromend water. Pater Jan wil in de toekomst graag een ‘jeugdhonk’ bouwen voor de jeugd, een plek waar ze na school kunnen komen om huiswerk te maken, en voor culturele activiteiten. Kortom, er is hier nog genoeg te doen voor WoS!



Betere spullen voor Un Mundo Mejor Danette Toet vliegt bij KLM, Nathali Pas bij Martinair en samen coördineren ze een project in Higuey, op de Dominicaanse Republiek. Fundacion Un Mundo Mejor Para La Niñez Desamparada is een verzorgingshuis voor jongetjes die wees zijn geworden of niet verzorgd kunnen worden door hun ouders. Op een van mijn aangevraagde reizen ging ik samen met Danette naar Fundacion Un Mundo Mejor Para La Niñez Desamparada, waar we samen met leider Cesar een goed gesprek hadden over Wings of Support en over wat wij voor het project zouden kunnen betekenen. Danette en ik besloten om hen een wensenlijst te laten maken met dingen die ze het hardst nodig hebben. Dat was niet moeilijk; er kwamen aardig wat wensen zoals nieuwe bedden en matrassen voor alle kinderen, een nieuwe generator met accu’s, ventilatoren op iedere slaapzaal en opbergkastjes voor de spullen van de kinderen. Voor leidster Ernestina werd een goede en grote snelkookpan gevraagd. Onze WoS-collega’s waren enthousiast en stemden allemaal voor dit project. Na goed-

Door Nathali Pas –

keuring duurde het even voordat het geld goed was ontvangen in de Dominicaanse Republiek, maar al snel kon Cesar de spullen gaan kopen. Onze Martinair-collega’s hebben voor ons gecontroleerd of alles aanwezig was en maakten mooie foto’s. Het project is ontzettend blij met alle spullen en erg tevreden over de manier van werken van Wings of Support. We kijken nu of er mogelijkheden zijn om een vervolgproject te gaan doen. Danette gaat in januari weer een kijkje nemen en alles bespreken. Misschien zijn er mogelijkheden om in 2008 een klusproject te doen, want sommige vertrekken kunnen wel een likje verf gebruiken. Als het zover is, zal er een oproep worden geplaatst.

Wij zijn altijd op zoek naar mooie foto’s van kinderen voor bijvoorbeeld de voorkant van de WosWijs maar ook voor ander drukwerk. Heb jij leuke foto’s gemaakt van Wings of Support-projecten? Stuur ze dan o.v.v. jouw naam, projectnaam en datum naar [email protected]. Foto’s dienen minimaal 1 MB te zijn.



Alle kinderen tellen mee bij Virlanie Projectcoördinator Elisabeth Tiesinga ging onlangs op bezoek bij Virlanie in Manilla op de Filippijnen om te praten over een nieuw project. Door Elisabeth Tiesinga – Met twee vuilniszakken vol kleding en medicijnen en drie naaimachines kwam ik aan bij Virlanie. Ik ging op bezoek om een nieuw project te gaan bespreken; de opzet van een psychologisch programma. Op dit moment zit dat voorstel bij alle projectcoördinatoren in de stemronde.

Ik was nog nooit bij Virlanie geweest en vond het geweldig de mensen van deze stichting te ontmoeten. De organisatie, die heel professioneel wordt gerund, is opgezet in 1992. Het allereerste huis van de stichting was voor tieners. Inmiddels heeft Virlanie twaalf opvanghuizen waar meer dan driehonderd kinderen wonen. Er zijn vijf huizen waar verlaten kinderen of weeskinderen worden opgevangen. Daarnaast zijn er zeven speciale huizen om kinderen op te vangen die speciale begeleiding nodig hebben. Zo is er bijvoorbeeld een drop-in center voor kinderen die net van de straat komen. Er is een opvanghuis voor jonge zwangere meisjes en baby’s en er zijn twee huizen voor meisjes en jongens die mishandeld of seksueel misbruikt zijn. Ook is er een huis voor kinderen die lichamelijk of geestelijk gehandicapt zijn. Ook biedt Virlanie elf supportprogramma’s waarmee in totaal meer dan vijfhonderd kinderen in Manilla en omstreken worden bereikt. Er is onder andere een programma voor creatieve ontwikkeling met muziek, kunst, dans en sport et cetera. Er is een computercentrum, een young adult programma waar de oudere kinderen worden begeleid op het gebied van persoonlijke ontwikkeling, carrièreplanning en het vinden van een baan. Ook is er een programma dat zich speciaal richt op kinderen die nog op straat leven. Ze proberen de kinderen te motiveren terug naar huis te gaan of bij Virlanie te komen. Ook is er een familieprogramma dat hulp en ondersteuning biedt aan de allerarmste gezinnen in en om Manilla. Tasjes maken De drie naaimachines die ik had meegenomen gaan naar een project voor families die op de ‘Smokey Mountain’ leven; de allergrootste vuilnisbelt in Manilla. Vrouwen krijgen naailes zodat ze kleding en tasjes kunnen maken en daarmee geld kunnen verdienen. Virlanie helpt ook met de verkoop van de gemaakte spullen. In december is er een grote ‘fair’, waar ze ook de gemaakte spulletjes gaan verkopen. Wings of Support heeft de afgelopen 2½ jaar Virlanie drie keer gesponsord. Dit was met de aanschaf van praktische spullen zoals kussen, matrassen, kasten, stapelbedden, koelkasten, medische apparatuur, een geluidsinstallatie, medicijnen, vitamines en boeken. Ik hoop dat mijn volgende project ook wordt goedgekeurd door mijn collega’s.



Kleur in de keuken van de Louis Brailleschool In de vorige WosWijs schreven we over de ophanden zijnde opknapbeurt van de werkkeuken van de Louis Brailleschool in Paramaribo. Inmiddels heeft de ruimte een spectaculaire metamorfose ondergaan. Door Cindy Vet – De grote werkkeuken is erg belangrijk voor de visueel gehandicapte kinderen van de Louis Brailleschool. De kinderen volgen hier onder andere het vak Algemene Dagelijkse Levensvaardigheden, waarbij ze leren zelfstandig te zijn. Lesgeven werd echter steeds moeilijker, omdat de keuken- en voorraadkasten bijna uit elkaar vielen. Het hout van de kasten verpulverde en was aangevreten door houtwormen, waarvan de resten steeds op het aanrechtblad terug te vinden waren.

Dankzij Wings of Support is de keuken gerenoveerd en kunnen de kinderen er weer veilig gebruik van maken. De kasten zijn in verschillende kleuren geverfd, zodat ze beter zichtbaar zijn en de slechtziende kinderen weten in welke kast ze moeten zijn.

Ook heeft Wings of Support ervoor gezorgd dat de school nu een eigen inbinden snijmachine heeft. Het op maat snijden en inbinden van het braillepapier moest voorheen bij een kantoorartikelenzaak gedaan worden, wat veel geld kostte. Nu kan de school geld besparen door zelf brailleboeken te maken. Bovendien kunnen de kleuters dankzij WoS gebruik maken van een nieuwe wip en picknicktafel. Over een tijdje zal ook de glijbaan opgeknapt worden. Er is echter nog veel te doen bij de school, dus binnenkort gaan andere projectcoördinatoren naar Paramaribo om te kijken naar de mogelijkheden voor een vervolgproject.



Als nieuw Een likje verf doet wonderen. Dat bleek weer eens toen onlangs een klusteam van KLM’ers het St. Pauls Children Center in Nairobi onder handen nam. Op 16 november vertrok een kluscrew naar Nairobi om daar de volgende dag te gaan schilderen. We weten dat er WoS-vrijwilligers zijn die deze reis ook hadden aangevraagd maar niet hebben gekregen, en dat is natuurlijk reuze jammer.

Door Lucia van Rooijen –

Er gingen ook collega’s mee die geen WoSvrijwilliger waren (nu dus wel!) maar enthousiast werden en graag meegingen. Al heel vroeg (om 8 uur lokale tijd, oeps…!) gingen we op pad. Jayne had ons niet zo vroeg verwacht, maar was erg blij dat we kwamen schilderen. Zij werkt heel hard om met behulp van WoS het weeshuis te renoveren en de kinderen een fijne jeugd en goed onderwijs te geven. Ook voor haar heel motiverend dat er alwéér KLM’ers komen helpen. Het was even wachten op de aannemer met de schilderspullen, maar toen konden we aan de slag. Al snel waren wij niet de enigen want alle kinderen wilden meehelpen! Gelukkig had de aannemer veel kwasten meegenomen en in no time waren de wanden van de eetzaal fris wit met een lichtblauw tintje geschilderd. Het werd direct zoveel lichter binnen! En het was heel gezellig om zo met z’n allen bezig te zijn.

Daarna hebben we voor de kleintjes twee muurschilderingen gemaakt. Vliegers Allert en Albert kwamen wat later en hebben meegeholpen met fotograferen en schilderen. Collega’s Jo, Cheriette, Mary-Jane, Sandra en Hanneke hebben zich van hun artistieke kant laten zien en hebben eerst de tekeningen met potlood op de muur gezet onder grote belangstelling van de kinderen die geen moment van onze zijde weken. Daarna hebben we de tekeningen ingekleurd. En het resultaat is er naar: het is ontzettend geweldig leuk geworden!



Wings of Support neemt deel aan ‘Margriets Betere Wereld’ Het weekblad Margriet viert in 2008 haar 70-jarig bestaan en heeft om dat te vieren ‘Margriets Betere Wereld’ in het leven geroepen. De bedoeling is een netwerk te creëren van goede doelen, voor en met elkaar. De achterliggende gedachte is dat het men in staat stelt om positieve, maatschappelijke initiatieven en ideeën te delen en er voor elkaar te zijn. Margriets Betere Wereld is een platform waarbij in totaal zeventig vrouwen een jaar lang hun goede doel/project onder de aandacht brengen van het grote publiek. Na een tip van collega Bianca heb ik mij namens alle vrouwelijke WoS’ers opgegeven, en ben gekozen om een jaar lang Margriets Betere Wereld Ambassadrice voor Wings of Support te zijn. De hele maand oktober lag deze jubileumuitgave, waarin wij een paginagroot artikel hebben gekregen, in de winkels. Ook heb ik een eigen weblog op www.margrietsbeterewereld.nl gekregen, die ik een jaar lang ga bijhouden. Ik heb het St. Pauls Children Care Centre in Nairobi gekoppeld aan Margriet. Zoals jullie wellicht al weten is dit een groot weeshuis waar een ingrijpende renovatie plaatsvindt, en de Margriet geeft ons 1.500 euro cadeau om daar te besteden.

Door Lucia van Rooijen –

Helaas staat alleen het KLM-vliegtuigje op de wereldkaart op de WoS-pagina in Margriet… Sorry, dit heeft de redactie van de Margriet gedaan en als ik het van tevoren had geweten had ik er zéker voor gestreden om het rode Martinair-vliegtuigje ernaast te krijgen! Ik zag het resultaat pas bij het in handen krijgen van de Margriet! Jammer…

Bezoek Lucia’s website Ik zou het erg leuk vinden als jullie mijn weblog bezoeken. Willen jullie je aanmelden als ‘vriendin’ zodat ik (lees: Wings of Support) een grote fanclub krijg? Ook de mannen; laat jullie van je vrouwelijke kant zien en meld je aan! Het geeft geen verplichtingen, je laat alleen weten dat jij achter Wings of Support staat. Het is ook leuk als je berichtjes achterlaat, want hoe meer activiteit op mijn weblog, hoe meer aandacht we krijgen van Margriet. En dat zou beloond kunnen worden met een uitgebreid artikel over Wings of Support in de Margriet volgend jaar. Op dit moment heb ik 45 ‘vriendinnen’. Met zo’n giga-achterban als Wings of Support (alleen al 2.500 donateurs!) zouden dit er toch veel meer kunnen worden? Zegt het voort, zegt het voort! Tevens wil ik jullie vragen om áls jullie het St. Pauls in Nairobi bezoeken, foto’s, filmpjes, vorderingen et cetera naar mij toe te sturen met toestemming om deze te gebruiken voor mijn weblog. Help mij hier een succes van te maken! Ik kan het niet alleen, daar heb ik jullie steun bij nodig! Dank je wel! [email protected] www.margrietsbeterewereld.nl



Op kamp met kinderen uit township Manenberg, Kaapstad Elk jaar neemt de St. James Educational Trust kinderen mee op kamp; deze kinderen komen uit de township Manenberg in Kaapstad. De kampen geven de kinderen iets om naar vooruit te kijken, een mooie herinnering en een andere kijk op het leven. De meeste kinderen komen nooit buiten hun wijk. Wings of Support is mede sponsor van deze kampen. Een van de vrijwilligers, Chelsea Johnston, heeft een stukje geschreven over haar ervaringen: Camp... at first the idea of going on one of these camps made me sceptical. I didn’t know what to expect and a hundred children running around is a daunting image! All of this was quickly dispelled when upon stepping out of the car a friendly guy ran up to us. Quickly putting us at ease, he ushered us into the middle of the field and called out loudly. Suddenly about a hundred little bodies came hurtling at us out of nowhere and we were engulfed in one massive hug! Surrounded by smiling faces and loud voices, lots of little hands grabbed at us to show us “their dorm” or introduce us to “their friends”. This led to a weekend of mountain hikes, careless screams as faces lit up when it was their turn in the pool, soccer games, painting, drawing, laughing, smiling and an air of general happiness filled the air. The talent show was a massive success and all the boys and girls came up with songs, dances and plays to show off their talent to their friends. Groups learned how to work together and produced some really amazing dancing, wowing everyone! This night was concluded with a silly skit from all the leaders that left the children screaming with laughter! An inspirational talk by Tony, Baden, Grant, Darren, Niel and Manni left the children questioning their lives and what they want to achieve. We spoke to them about how to achieve their dreams and which paths of life to avoid. These camps give the children something to look forward to; it instils hope that there is something more than what they’re living with and going through and it inspires them to achieve all they can, to grasp every opportunity that comes their way. You would expect these kids to be unhappy, mean and empty because of some of the things they have to face daily, yet not one day went by where not everyone had a huge smile on their face and was truly happy. It’s so special to see something like this, and even more so to be involved in the happiness of others. We all have a lot to learn from them, and their gratitude and genuine appreciation of these camps shines through and makes everything worth it... My time will always be willingly spent at these camps and it not only shows them that they are cared about and loved, but it also shows the leaders that simple actions can change a child’s life and generate so much happiness and hope.



Iedere WosWijs willen wij graag een vrijwilliger van Wings of Support voorstellen.

Dit keer is het Bart van de Ven. Wat doe je bij de KLM en sinds wanneer? In oktober 2004 ben ik bij KLM in dienst gekomen als second officer B747. Hoe ben je bekend geraakt met Wings of Support? Ik liep al een tijdje met het idee rond om iets voor de minder bedeelde medemens te gaan doen en het leek me erg leuk en nuttig om dit op de verschillende (arme) KLMbestemmingen te doen. Ik had op de route al eens over Wings of Support gehoord en toevallig vloog ik in die tijd een keer met Marius den Dulk, die toentertijd nog voorzitter van de stichting was. Hij vertelde heel enthousiast en uitgebreid over Wings of Support en toen heb ik besloten me op te geven als projectcoördinator. Je functie is projectcoördinator, kun je uitleggen wat dit inhoudt? Op het moment dat een aanvraag bij Wings of Support binnenkomt, wordt deze op verzoek aan twee coördinatoren toegewezen die er dan mee aan de slag gaan. Je vraagt een vlucht aan naar de betreffende bestemming en je gaat een praatje maken met de leiding van het project en de instelling bekijken; kijken of het voldoet aan de doelstellingen van Wings of Support (hulp aan groepen kinderen, geen overheidsinstelling etc.), of de leiding betrouwbaar is en of onze hulp daadwerkelijk nodig is. Die eerste indruk is erg belangrijk en bepaalt in negen van de tien gevallen of je een aanvraag in gaat dienen of niet. Vervolgens ga je informatie verzamelen en controleren; wat gaan we wel en niet sponsoren, hoeveel gaat het allemaal kosten, zijn de papieren in orde etc.? Deze informatie wordt door middel van een projectformulier aan de andere coördinatoren voorgelegd en zij gaan er vragen over stellen en stemmen. Wordt de aanvraag goedgekeurd, dan ga je weer een paar keer op bezoek bij het project om te zien hoe het verloopt en te controleren of de afspraken nageleefd worden en uiteindelijk rond je het project af. Je bent dus het grootste deel van de tijd aan het communiceren, informatie verzamelen en controleren.


Welke projecten lopen er nu onder jouw leiding? In Bangkok, samen met Dennis van Es, de Ceu Ploeng Nai preschool (renovatie kleuterschooltje), het HDF Reading Programm (schoolboekjes voor 4000 kinderen), de Yenagard preschool (renovatie en lopende kosten kleuterschooltje), de Asoke preschool (renovatie toilet- en keukengebouw bij een kleuterschooltje), de Zone IX preschool (complete herbouw kleuterschooltje) en de Nikom Makkasan playground (bouw speelplaats bij een kleuterschooltje). In Paramaribo, samen met Suzanne Jansen en Cindy Vet, een Martinair-collega, de Louis Brailleschool (renovatie keuken op blindeninstituut) en het WIN/Zuster Dankers Centrum (we sponsoren speeltoestellen voor gehandicapte kinderen). Is het vrijwilligerswerk voor Wings of Support goed te combineren met fulltime vliegen? Ja, je kunt in redelijke mate zelf bepalen hoeveel tijd je in het werk steekt. De ene coördinator besteedt er bijvoorbeeld een uurtje per week aan, de andere vijf uur, en sommigen houden er bijna een fulltime baan op na. Het hangt helemaal af van hoeveel tijd je wilt en kunt besteden aan vrijwilligerswerk. Eens in de twee maanden is er een projectcommissievergadering. Al met al is het prima te combineren met fulltime vliegen; als je dagelijks maar een minuutje of tien achter de computer zit, kun je al een hoop doen. Wings of Support beschikt over een bescheiden budget. Stel dat je een paar miljoen euro mocht uitgeven, waar zou jij je prioriteit leggen? Onderwijs heeft voor mij prioriteit. Je moet mensen scholen om ze (genoeg) geld te kunnen laten verdienen. Geld wat weer uitgegeven wordt en zodoende voor banen zorgt. Geld waar belasting over wordt betaald om dat vervolgens weer te kunnen besteden aan zorg, infrastructuur, wetenschap etc. Met onderwijs kun je een land van het begin af opbouwen; onderwijs is de basis.


Bijzonder Bushcamp – Kinderen en begeleiders bezorgen elkaar een onvergetelijke tijd – Honderdentwintig kinderen, bijna evenveel vrijwilligers, kilo’s vlees en groenten, ontelbaar veel broden en heel veel plezier; dát was Bushcamp 2007. Begin oktober kwam een aantal Keniase weeshuizen om de beurt een aantal dagen op kampeersafari in het Lake Nakuru National Park. Niet alleen de kinderen genoten; het kamp maakte zeker zo’n diepe indruk op de vrijwilligers. Twee begeleiders vertellen.

Smikkelen en smullen – door Inske den Dulk Het eerste kamp werd dit jaar bezocht door de weeskinderen van Spirit of Faith en NORRC uit Naivasha. Vooral voor de kinderen uit Naivasha was het tripje een geheel nieuwe belevenis. Zelfs rondrijden in de busjes was al een feest. Als er dan ook nog wild te zien was, waren ze helemaal gelukkig. Natuurlijk was de hoeveelheid eten voor alle kinderen een enorme traktatie. Het begon om 6 uur met de ‘white tea’ met koekjes. Na de ochtend-gamedrive kregen de kinderen een uitgebreid ontbijt met eieren en boterhammen met jam, kaas en pindakaas. Tijdens de lunch gingen er nog eens 24 broden doorheen en ’s avonds hadden de deelnemertjes nog genoeg ruimte voor een goede maaltijd met vlees en verse groenten en altijd een toetje. Buiten het eten was er nog veel meer om van te genieten, vooral van de aandacht van alle leiders. Is er in het weeshuis maar een enkele volwassene die zich iets van je aantrekt, hier was het bijna één op één aandacht, dus er was altijd wel een schoot om op te zitten, een luisterend oor of iemand die iets leuks met je ging doen. Iedere leider had een zak met ‘leukjes’ bij zich en aangezien er in totaal meer dan vijftig leiders waren, was er een extra tent nodig voor al het speelmateriaal. In die extra tent was er ook nog ruimte voor alle kleren die iedereen had meegenomen en heel veel kinderen konden daar blij mee worden gemaakt. Vaak hadden de kinderen alleen de kleren bij zich die ze aan hadden en iets extra’s dat ze met elkaar moesten delen. Dus de meegebrachte onderbroekjes en sokken waren heel welkom. Nieuwe locatie Voor ons als leiders is het iedere keer weer een bijzondere ervaring om te zien hoe deze kinderen in een paar dagen een stukje van jezelf worden en hoe ze zich totaal aan je geven. Bij het afscheid nemen was het voor jong en oud moeilijk om het droog te houden. Hopen dus dat we elkaar volgend jaar terugzien… Waarschijnlijk was het de laatste keer dat we Bushcamp hielden in Lake Nakuru National Park. De toegangsprijzen waren dit jaar al veel hoger dan vorig jaar en volgend jaar wordt het nog duurder. De Bushcamp-organisatie heeft een prachtige nieuwe locatie gevonden direct aan het meer van Naivasha, waar we meer dan welkom zijn. Dus we hopen volgend jaar weer een geweldig Bushcamp te hebben. Wie graag als leider mee wil, moet de WosWijs van maart 2008 in de gaten houden.



Eén groot feest – door Denise van Wijk Bushcamp 2007 was een onvergetelijke ervaring, ik voel me zeer bevoorrecht dit meegemaakt te hebben. Op 6 oktober zijn Martinair-collega Kirsten Plomp en ik vertrokken naar Nairobi. We moesten ongeveer vijftien(!) stuks bagage meenemen. Waaronder zes tassen/dozen met spullen voor de kinderen in Kenia en een tent met de benodigde slaapmatten en -zakken! Na deze ‘volksverhuizing’ vertrokken we midden in de nacht naar Nairobi. De volgende ochtend werden we al om 7 uur opgehaald vanuit het hotel. We ontmoetten nog een aantal vrijwilligers van KLM die met ons op Bushcamp zouden gaan. De kinderen werden opgehaald bij het tehuis Seeds of his Garden en toen begon onze tocht van 190 km (lees vijf uur!) naar Nakuru Lake. Ons verblijf werd één groot feest! De dagen werden gevuld met gamedrives, zwemmen in het zwembad van een nabij gelegen lodge, spelletjes doen, gezichtjes schilderen, knutselen en natuurlijk eten met z’n allen. Het is een wonder dat onze kok, voor zo’n 55 personen drie pannen met warm eten op tafel kon krijgen, hierbij alleen gebruikmakend van één houtvuur. Na vier dagen moest het kamp worden afgebroken en ondernamen wij opnieuw de lange reis. Op 13 oktober zetten wij weer voet op Nederlandse bodem, een schat aan ervaringen rijker! Ik hoop dat de kinderen in Kenia kunnen blijven genieten van alle aandacht en de schoonheid die hun eigen land hen te bieden heeft!



Hocus-Pocus Hans Klok kan binnenkort wel inpakken, want hij heeft concurrentie van de kinderen van Recanto in Sao Paulo… WoS sponsort de goochelworkshops die Igor de Kort er geeft. Goochelaar Igor de Kort geeft al een aantal jaar goochelworkshops aan de kinderen van het project in Brazilië. Hij doet dat namens Stichting Magic Care; een groep goochelaars die in verschillende landen workshops geeft aan jongeren die in moeilijkheden zijn geraakt door een problematische thuissituatie, ziekte of handicap. Het doel is het verbeteren van het zelfbeeld van de jongeren en het vergroten van het zelfvertrouwen.

Door Henk Vugteveen –

Sinds kort ondersteunt WoS Igor in zijn werk voor Recanto, voorheen bekostigde de goochelaar dit voor een groot deel zelf. Het programma is gericht op alle zeventig kinderen van Recanto. De helft van de jongeren speelt een actieve rol in een voorstelling die Igor met ze maakt, de andere helft wordt vermaakt en kan zijn dagelijkse zorgen even vergeten. Omdat de goochelaar al een aantal jaren bij Recanto komt, heeft hij een band met de kinderen opgebouwd. De kinderen zien elk jaar uit naar zijn komst! Niet alleen hebben ze veel lol in het goochelen, ook kunnen ze met kleine optredens, onder begeleiding van Recanto, geld verdienen om hun goochelrepertoire uit te breiden. Kijk op http://www.youtube.com/watch?v=kAussR2AGU om de kunsten van de jonge goochelaars te zien. Voor meer informatie over Magic Care ga je naar www.magiccare.nl.

Met de vracht mee naar Bushcamp Ieder jaar is het een probleem om mee te komen richting Nairobi. De KLMmachines zitten vol IPB’ers die zich aangemeld hebben om mee te werken in Bushcamp. Gelukkig vliegt Martinair bijna dagelijks met een vracht-MD-11 om bloemen op te halen in Nairobi. Hoofd Vliegdienst Ruud Bakker was zo aardig om toestemming te geven om meerdere vrijwilligers mee te laten vliegen. Er gelden wel bepaalde restricties op deze vluchten, dus iedereen moest een speciale opleiding volgen, om te vliegen als crewmember van een vrachtvlucht. Ook sponsorde Martinair de hotelovernachting na aankomst en voor vertrek, zodat iedereen uitgerust konden beginnen aan het Bushcamp-avontuur in het Nakuru National Park in Kenia.



Feestelijke opening 11 september is in de luchtvaart een rare dag, iedereen heeft een gevoel bij deze datum. Maar voor Paul Rommerts was de laatste 11 september een geweldig leuke dag! Door Paul Rommerts – Een jaar geleden kwam ik voor het eerst bij een school in de wijk Kiandutu in Thika, Kenia. Marnix, een Nederlandse jongen die wij destijds steunden met het opzetten van het weeshuis Macheo, vertelde mij dat ze daar erg actief waren en dat ze hard hulp nodig hadden. Toen ik er voor het eerst kwam, waren de omstandigheden dusdanig dat je niet kon spreken van een school. Er zaten ongeveer 100 tot 120 kinderen in een golfplaten huisje met een leraar, de vloer was gewoon van aarde en de temperatuur was zo hoog dat ikzelf er geen minuut in kon blijven. Ook waren er maar twee toiletten voor 700 kinderen en een handvol leraren. Je merkte dat onder de leraren het moraal laag was en de meesten hadden een aanvraag ingediend om overgeplaatst te worden. De leerlingen zagen er ziek en hongerig uit en ik kreeg niet het idee dat ze er iets leerden. Het was duidelijk dat hier iets moest gebeuren en dat de overheid daar niet de middelen voor had.

Na overleg met Marnix hebben we besloten het project in fases op te delen. We zijn begonnen met het herbouwen van drie ingestorte lokalen en het bouwen van toiletten. Wij hebben toen de lokalen voor onze rekening genomen. Dit werd een groot project; we wilden zeven lokalen laten bijbouwen, een keuken, en het schoolterrein laten omheinen. Ook ging Marnix op zoek naar een sponsor om alle 700 kinderen elke dag van een maaltijd te kunnen voorzien. Nu nog geen jaar later staan er zeven lokalen, waarvan er vijf door ons zijn gebouwd, één door een andere sponsor en één door de overheid. Hierdoor zitten er ongeveer vijftig kinderen in een klas. Er is een keuken door ons gebouwd en nu wordt er voor alle 700 kinderen een maaltijd geserveerd. Het moraal van alle leraren ligt hoog, ze zijn trots om hier te werken en doen het met enorm veel plezier. De leraren die hadden gevraagd om overgeplaatst te worden, hebben dit ingetrokken, er zijn vijf leraren bijgekomen en er wordt nog gezocht naar nog twee leraren. De kinderen zien er een stuk gezonder uit, hun concentratie is een stuk verbeterd en volgens het hoofd van de school zijn de resultaten enorm vooruit gegaan. Het heeft een enorme impact op hun leven en toekomst. Afgelopen 11 september was de officiële opening van de lokalen. Bij aankomst hadden alle leerlingen hun schoolbanken buiten gezet en stonden ze alle 700 te wachten. Ook waren er ouders, familieleden en leraren aanwezig. Er waren toespraken en bedankjes, er werd gedanst, gelachen en ik had de eer om het rode lintje door te knippen. Kortom het was een superdag. Mijn herinnering aan 11 september zal voortaan anders zijn!



Liedjes en blije gezichten In de sloppenwijk van Namuwongo, vlakbij Kampala, ligt het kleine schooltje Ray of Hope. Bezoekers van het Oegandese project kunnen rekenen op een warm welkom van een grote schare kinderen. Het is één gebouw, dat door middel van kamerschermen ruimte biedt aan vier verschillende klassen. Op dit moment gaan er 103 kinderen naar de school. Hoewel het basisonderwijs gratis is in Oeganda, moeten de ouders wel boeken en schooluniformen betalen en de ouders van de kinderen van Ray of Hope kunnen dat niet.

Door Anita Kuiper –

Het schooltje is opgezet door Emily, die er ook lesgeeft, en door Joseph, die werkt als contactpersoon voor de Britse organisatie Hope for Children. Deze organisatie betaalt de salarissen van de leerkrachten en probeert sponsors te vinden voor de kinderen, zodat ze naar een echte basisschool kunnen. Ontroerend Een bezoek aan de school is altijd bijzonder. Een auto kun je niet bij de school parkeren, dus het laatste stukje moet je lopen. Op het moment dat je uit de taxi stapt, komen er al kinderen naar je toe die je willen vergezellen op weg naar de school. Vooral kleine kinderen die in de wijk wonen, lopen graag met je mee. Op de school aangekomen, word je warm verwelkomd. Eerst veel geknuffel, lawaai en chaos, maar als Emily de kinderen vertelt stil te zijn, wordt het ook stil en luisteren ze aandachtig wanneer je als gast wordt voorgesteld. Dan worden er liedjes gezongen, iets waar je altijd, of je het nu wilt of niet, emotioneel van wordt. Heel mooi en heel ontroerend! De kinderen vinden het prachtig als je een foto van ze maakt en ze zichzelf op het schermpje van je (digitale) camera terug kunnen zien. Helemaal geweldig vinden ze het, als je ze bij een volgend bezoek een foto geeft waar ze zelf op staan! Hoewel de armoede heel groot is in de sloppenwijk, ogen de kinderen blij. Ze hebben er veel vriendjes en komen vaak bij elkaar op de school. Vooral als er dan van die witte musungu’s op bezoek komen, die bijvoorbeeld ballonnen hebben meegenomen of spekjes uitdelen, hebben ze een superdag. En voor de bezoeker is het een bijzondere ervaring waar je nog lang over nadenkt!



Nieuws of support Beter boekhouden De boekhouding van Wings of Support gaat met de tijd mee. Op vrijdag 26 oktober is het contract getekend voor het online-boekhoudpakket van Exact. In combinatie met Salesforce, ons CRM-systeem, zal er een meer transparante en effectievere werkmethode ontstaan. Ook zullen we beter in staat zijn de groei van WoS bij te houden. Het contract is voor onbepaalde tijd. Het online-boekhoudpakket krijgen we van Exact. De dag van tekenen hebben we een rondrit gemaakt over Schiphol om vervolgens het contract toepasselijk te tekenen in de motor van een Airbus 330. Op de foto van links naar rechts, directeur van Exactonline Frank de Vos, Jeroen van Kempen, Patrick van Oudgaarden, Martijn Jansen van marketing Exact en Aart Dil.

Opknapbeurt voor kinderdagverblijven Zeven kinderdagverblijven in de sloppenwijk Philipi in Kaapstad zullen de komende tijd een grondige opknapbeurt ondergaan. Er worden onder andere nieuwe wc-blokken geplaatst, er komen hekken om de dagverblijven voor meer veiligheid en de keukens worden verbeterd of vernieuwd. Wings of Support doet dit samen met de Saep Stichting en een Nederlandse aannemer, Johan Pauw. Johan blijft een half jaar in Kaapstad om WoS te helpen.

Keniase meisjes worden ondernemers De meiden van Kenowa in Mombassa, Kenia, krijgen van Wings of Support naaimachines om spullen te maken en te verkopen. We willen ze leren dat door zelf te ondernemen er geld binnen kan komen om te eten en te drinken. Er zijn inmiddels al zes naaimachines naar Mombassa vervoerd door crewleden van Martinair.



,december 07 ijs osw W

Recommend Documents