Workshop Hoedje van Papier in de Wijk - Kiddy View - Editie 1 - Juni 2009
Even voorstellen… de redactie van Kiddy View Lekker fris!
De straat op... Rotterdam Airport Met een ei door Overschie en nog veel meer!
Van de redactie van Kiddy View Voor jullie ligt de allereerste editie van Kiddy View, een tijdschrift dat gemaakt is door jonge journalisten en fotografen uit de Rotterdamse wijk Overschie. Samen laten we jullie zien wat we tijdens de workshops van Stichting Hoedje van Papier hebben (mee-)gemaakt! Acht weken lang heeft een groep enthousiaste leerlingen van de basisscholen de Zonnekorf, de Van der Boomschool, de Regenboogschool, de Albert Schweitzerschool en de Cornelis Leeflang School, een workshop Journalistiek gevolgd. Tijdens deze workshops hebben de kinderen journalistieke vaardigheden geleerd en deze toegepast in de wijk Overschie door middel van straatinterviews, reportages en leuke excursies. Het resultaat is natuurlijk niet alleen opgeschreven, maar ook vastgelegd per camera. Hiervan kunnen jullie alles terugzien en lezen in dit tijdschrift! Zo kunt u onder andere lezen wat een journalist doet in komkommertijd en hoe de perspas gebruikt werd om tot de geheime plekjes van Rotterdam Airport toe te treden. We hebben veel mensen geïnterviewd, en ook die leuke gesprekken zijn terug te lezen in dit blad. Maar bovenal hebben we veel lol gehad en om jullie ook een beetje mee te laten lachen, hebben we een moppenpagina gemaakt…. Veel lees- en lachplezier! De kids van Kiddy View
Met gepaste trots presenteren we Kiddy View, een kindermagazine uit de deelgemeente Overschie, dat door de inzet van velen. We hopen dat alle kinderen die aan de workshop hebben meegedaan het leuk en leerzaam hebben gevonden. Stichting Hoedje van Papier gaat uit van de kennis, talenten, creativiteit en verantwoordelijkheidsgevoel die in kinderen schuilt en wil dit proberen verder met hen te ontwikkelen. Op deze manier proberen we een steentje bij te dragen aan de ontwikkeling van kinderen en te werken aan hun zelfbeeld en zelfvertrouwen. Met de medewerking van vele enthousiaste en goede workshopleiders is het gelukt dit project tot een succes te maken en hebben we de mogelijkheden gekregen met de kinderen reportages te maken van spannende plekken in en buiten de wijk en interviews te houden met belangrijke en beroemde mensen uit de wijk en de stad. Kortom, er is voor veel kinderen een nieuwe wereld opengegaan. Stichting Hoedje van Papier is oorspronkelijk opgezet om een project voor werkende (straat)kinderen in Cusco, Peru te ondersteunen. Het is daar opgezet door Liesbeth Kerstens. Ook hier geldt dat dit project zich inzet om kinderen een stem te geven en hen in zichzelf te laten geloven. Net als hier gebeurt dit door samen te werken met heel veel kinderorganisaties en vakmensen die verstand van zaken hebben en goed met kinderen kunnen werken. Hiermee wordt onder andere een kinderstraatkrant, een tv-programma en een kindermuseum ontwikkeld. Sinds 2005 hebben in Peru inmiddels als meer dan 700 kinderen deelgenomen aan de activiteiten daar. Voor meer informatie: www.pasalavoz.nl. We gaan ervoor om in vele wijken in de deelgemeente Feijenoord en andere aandachtswijken dit project verder te ontwikkelen en zoveel mogelijk kinderen zo de kans te geven hun stem te laten horen. We wensen je heel veel leesplezier! Het team van Hoedje van Papier.
Even voorstellen... De redactie van Kiddy View
Hoi! Ik ben Chloe en ik ben 9 jaar, na de zomervakantie word ik 10. Ik houd van Italiaans eten; pizza en lasagne zijn mijn favorieten! Ik word heel blij van muziek, vooral van rock muziek. Zelf speel ik ook gitaar, zit al een jaar op les.
Hallo! Mijn naam is Damian en ik ben 10. Ik speel graag in de speeltuinen in de buurt, maar ook thuis computerspelletjes spelen vind ik leuk. Ook luister ik graag naar muziek, vooral Nick & Simon en Yes-R vind ik cool!
Hoi! Ik ben Leeroy en ik ben heel sportief! Vooral in voetbal en vechtsport ben ik goed. Na het sporten eet ik graag macaroni, pizza of lasagne.
Hoi ik ben Soufyan en ik ben goed in moppen vertellen en haal graag grapjes uit. Bijvoorbeeld op 1 april, een scheetkussen voor de meester of een bak confetti over mijn zusje heen gooien! Dan moet ik heel erg lachen!
Hallo! Ik ben Dina en ik ben 11. Deze zomer ga ik op vakantie naar Disneyland. Ik ben er nog nooit eerder geweest en ik heb er heel veel zin in! Wel een keer in Walibi en toen durfde ik bijna in alle attracties.
Hoi ik ben Nienke, alias Tante Tries! Ik hou van op vakantie gaan, vooral naar Italië en Amerika. Later wil ik dan ook stewardess worden, ga ik lekker veel naar het buitenland! Maar journalist lijkt me ook wel wat, mijn vader is dat ook geweest. Ik doe al voor de tweede keer mee aan deze workshop!
Hallo allemaal, ik heet Melany. Het spannendste dat ik ooit heb meegemaakt is dat ik kwijt was op het strand. Ik was niet aan het opletten en was toen mijn ouders kwijt! Gelukkig vonden ze me weer terug. Als journalist wil ik over dit soort dingen in de krant schrijven.
Hoi! Ik ben Robertley en ik ben 9 jaar. Ik hou van voetballen, zwemmen, stoeien en playstation spelen. Ook vind ik het leuk om iemand te interviewen en foto’s te maken, daarom doe ik ook mee aan deze workshop. Ik wil heel graag bekende mensen interviewen!
Hallo allemaal, ik ben Medina en ik ben 12. Ik hou heel erg van muziek, en heb veel lievelingsliedjes. Maar het allerbeste nummer vind ik Zoete Pijn van Sita. Als ik een slang, kikker of spin zie vlieg ik naar Tokio, zo bang ben ik dan!
Hoi, ik ben Mellody. Ik wil later graag schrijfster van kinderboeken worden, en dan vooral spannende verhalen schrijven. Omdat ik heel erg van schrijven hou doe ik mee aan deze workshop.
Hallo, ik ben Ricardo! Ik vind interviewen en fotograferen heel leuk. Het is handig dat ik al eerder een workshop heb gevolgd, want nu wist ik al van de 5 W’s voordat de juf het vertelde! Het moeilijkste aan interviewen vind ik het verzinnen van goede vragen, vooral als iemand sommige dingen niet wil vertellen.
Workshopbegeleiders Kirsten, Ellen en Amela
Lekker fris! Meneer Arie (25) van Coca Cola komt langs in de klas om ons alles te vertellen over dit wereld-beroemde en onweerstaanbaar lekkere drankje. Na een korte introductie, waarin meneer Arie zich voorstelt en kort wat vertelt over zijn werk bij Coca Cola is het hoog tijd hem het hemd van het lijf te vragen….! Hoe is het drankje cola eigenlijk ontstaan? Lang geleden, in 1888, is cola ontstaan vanuit een medicijn. Een dokter in Amerika had een dikke siroop, een soort hoestdrank, als medicijn ontwikkeld. Men vond het zo lekker, dat de dokter besloot er een frisdrank van te maken. Dat werd cola! Deze man heet John Pemberton en wordt nog steeds als de ontdekker van cola gezien.
geluiden uit bloemhof
Oh, dus niet Meneer John Cola…. Dat hadden wij wel verwacht! Hoe is de naam Coca Cola dan bedacht? Dat is afgeleid van twee belangrijke ingrediënten van het drankje: de coca-plant en de cola-noot, uit Afrika.
Een plant en een noot?? Dat proef je niet! Wat zit er eigenlijk nog meer in dat drankje? Welke ingrediënten maken het nou zo speciaal? Het echte recept is een van de best bewaarde geheimen ter wereld! Maar er zit natuurlijk suiker in, voor de zoete smaak. Of zoetstoffen in de light variant. Verder zorgt de koolzuur voor de prik… Maar als dat recept geheim is…. Hoe wordt het drankje dan gemaakt? Dat is een heel ingewikkeld verhaal, maar het komt erop neer dat er in de fabriek allemaal mensen werken die maar een deel van het recept kennen. Zo werken er mensen aan deel A van het recept, anderen weer aan deel B en tenslotte zijn er mensen die A en B bij elkaar voegen. Zelfs de eigenaar van de fabriek weet het complete recept niet! Mensen die voor Coca Cola in de fabriek werken moeten dan ook allemaal een speciale geheimhoudingsverklaring tekenen. Hiermee beloven ze het recept nooit aan iemand door te vertellen. Waarom mag je eigenlijk geen cola drinken als je een beugel hebt? Dat weet ik eigenlijk niet precies, maar volgens mij is het omdat er suiker in zit en dat niet goed is voor je tanden, al helemaal niet als je een beugel draagt en dus niet goed in alle hoekjes en gaatjes van je tanden kan poetsen. Waarom is cola eigenlijk niet een leuk kleurtje, blauw ofzo? Dat bruin is eigenlijk zo’n vieze kleur… Nou dat is eigenlijk altijd al zo geweest. En als je nu opeens de cola blauw zou maken, dan zullen al die mensen die zo trouw CocaCola drinken opeens denken ‘maar dit is mijn drankje niet meer!’ Dat kan gewoon niet. Meneer Arie heel erg bedankt voor dit leuke interview!
De straat op!
Buurtintervieuws Als echte journalisten interviewen wij wie, waar en wanneer het maar kan! Gewoon op straat in Overschie bijvoorbeeld. We besluiten eens een kijkje te gaan nemen Eetcafé Louis, om de hoek bij school. Hier zitten drie mannen een biertje met elkaar te drinken. De oudste is meneer Peter (45), dan meneer Bakker (37) en de jongste is meneer Terhat (27). Meneer Terhat was drie dagen geleden jarig, en daarom trakteert hij zijn twee vrienden op een verjaardagsbiertje. De mannen kennen elkaar uit de bouw. Het zijn alledrie bouwvakkers. Alleen meneer Terhat komt uit Overschie, zijn twee vrienden zijn op visite. “Zoals het hoort bij een jarige!” lacht meneer Bakker. Wij willen wel eens weten wat meneer Terhat op zijn verjaardag heeft gedaan... “Shoarma gegeten, want dat is mijn lievelingseten!” zegt hij glunderend. Onderweg komen we een mevrouw tegen die wel zin lijkt te hebben in een praatje. “Alle drie mijn kinderen zijn het huis uit, wel ongezellig hoor” zegt mevrouw Heijkamp. “De oudste is al 31, en woont allang op d’r zelf” Maar de mevrouw doet vrijwilligerswerk en heeft thuis gezelschap van haar kater Max. Kunnen we Max niet even zien? “Ik durf hem niet naar buiten te laten, straks rent hij weg!” roept mevrouw Heijkamp. Dat moeten we niet hebben nee, denken wij. Maar Ricardo heeft een goed idee! “Wat als u nou door de balkondeur Max laat zien, klim ik het balkon op om hem te bekijken....” Mevrouw Heijkamp vindt het een goed idee en zogezegd zogedaan... Wat een mooi beestje! Soufiane ziet kans nog een mevrouw op straat aan te spreken. Mevrouw Marjo (33) heeft net boodschappen gedaan en heeft wel even tijd voor een klein interview. “Wat gaat u vanavond eten?” “Vanavond wordt het spinazietaart, mijn lievelingsgerecht. Met gehakt, spinazie en bladerdeeg.” Dat klinkt lekker... Ze gaat koken bij haar moeder, die in Overschie woont. “Zelf heb ik hier 16 jaar gewoond, maar nu woon ik in Rotterdam West.”
Komkommertijd in Overschie Weten jullie wat dat is? Komkommertijd? Dat is in de zomer, als alle mensen van de politiek en andere belangrijke mensen op vakantie zijn. Dan gebeurt er niet zo veel en dat noemen ze komkommertijd. Journalisten schrijven dan over heel andere dingen dan normaal. Bijvoorbeeld over een katje dat van een balkon is gevallen. Niet heel belangrijk maar wel leuk om te lezen. En om de krant mee te vullen! In Overschie is het ook komkommertijd en wij gaan op zoek naar nieuws….
Nieuwe buren
Mensen kopen goedkope huizen in Overschie Deze vrouw maakt foto’s van een flat achter de Abtsweg. Dat doet ze omdat het huis verkocht moet worden. Het huis kost ongeveer 70.000 euro. Dat is meer dan 10.000 weken zakgeld. Maar volgens de fotografe is dat niet duur. Ook niet nu het crisis is. Mensen willen nu juist in Overschie komen wonen omdat huizen hier niet duur zijn. We stelden ook de brutale vraag hoeveel deze vrouw zelf verdient. Dat is ongeveer 3500 euro bruto per maand. Ze woont zelf niet in Overschie, maar in Barendrecht. Haar foto’s komen in het AD, Metro en de Havenloods zodat heel veel mensen kunnen zien dat het huis te koop is.
Baggeren tegen overstromingen Vieze vijver wordt weer schoon
Deze mannen van de firma Vermeer baggeren twee keer per jaar de slootjes in Overschie. Dat doen ze omdat de afvoer anders verstopt raakt en er dan een overstroming komt. Met een sloothaak halen ze oude bladeren uit het water. Bladeren verteren namelijk niet als ze in het water liggen, maar kunnen wel de waterafvoer van de slootjes verstoppen. Een sloothaak is een soort hark met een steel van vijf meter eraan. De medewerkers van Vermeer hebben nog nooit een eend of een vis uit de sloot gehaald met die hark. “Dieren schrikken als wij hier aan het werk zijn, dus zwemmen ze snel weg,” zegt één van de baggeraars. Een lijk hebben ze gelukkig ook nog nooit gevonden in het water. Wel veel fietsen. Vaak zijn die gestolen en worden dan weggegooid door de dief.
Hard werken voor festival Feest niet voor kinderen
Zaterdag 6 juni was er een festival in het Sidelingepark. De woensdag ervoor werden er al hekken neergezet en mocht je het park niet meer in. Sjors is de baas van het festival. Hij vertelde dat er veertig mensen drie dagen lang bezig zijn met het opbouwen van het feest. En voor die tijd heeft hij het feest ook al drie maanden voorbereid. Dat is wel wat langer dan wij ons verjaardagsfeestje voorbereiden. Omdat het heel veel geld kost om een festival te organiseren, moeten bezoekers geld betalen om binnen te komen. Dat is wel wat anders dan bij Paradie Overschie. Ook moet je zestien zijn om binnen te komen. Bij de ingang van het park staan daarom mensen van de beveiliging. Sjors organiseert het feest omdat hij het leuk vindt.
Overschiese Overvallen Drie op een rij!
De afgelopen twee maanden plaats zijn een café, boekwinkel en slijterij beroofd van hun geld! Dit gebeurde onder andere Café Nooitgedacht, waar de eigenaar Nico (55) slachtoffer werd. Wij interviewen zijn vrouw. “Nico is toegetakeld met een mes in zijn linkerhand. De pezen en spieren zijn in het ziekenhuis getransplanteerd, maar hij mist nog steeds gevoel in zijn hand. Hij is dus lichamelijk, maar ook geestelijk nog steeds erg van slag.” De overval gebeurde op een vrijdagavond, net na sluitingstijd. De zaak was al schoongemaakt en het personeel zat nog wat na te kletsen met een vaste klant. Toen werd er op de achterdeur geklopt, de deur die alleen door het personeel gebruikt wordt. Nico deed open en zag drie gemaskerde mannen staan. De mannen staken met een mes in op hem, namen al het geld mee en sloegen toen op de vlucht. Een vaste klant was al naar de wc gevlucht om 112 te bellen. Helaas kwam de politie te laat om de daders te betrappen. Nico werd meteen naar het ziekenhuis afgevoerd. De vaste klanten zijn voor de café-eigenaars heel lief geweest. Helaas zijn de daders nog steeds niet opgespoord. Dezelfde maand vond een overval plaats op boekenwinkel Primera. Ook hier ging het om een team van drie overvallers. Hier was de politie gelukkig wel op tijd de daders aan te houden. Daarna werd een overval geprobeerd in een slijterij in dezelfde winkelstraat. Deze overval mislukte gelukkig en ook de daders zijn opgespoord. Een ervan zit nu vast, de andere loopt alweer vrij rond.
Excursie Rotterdam Airport:
Vliegtuigen kijken van wel heeeel dichtbij! Genoeg in de klas gezeten; de journalisten zijn klaar voor hun eerste werkbezoek! We gaan op excursie naar Rotterdam Airport. En als echte reporters gaan we er een reportage over maken. Gewapend met camera’s, perspassen en notitieblokjes komen we aan op het vliegveld. Hier komt een vrolijke Saskia Coenders ons tegemoet gelopen. Zij zal ons meenemen naar alle geheime plekjes van het vliegveld… Spannend!
Mevrouw Saskia, wat is eigenlijk uw baan? Ik ben speciaal aangenomen om groepen kinderen zoals jullie rondleidingen over het vliegveld te geven! Maar ik maak ook lesprogramma’s voor grotere kinderen, bijvoorbeeld die op school zitten om stewardess te worden. Wat een leuke baan! Hoe bent u daar bij gekomen? Ik ben er eigenlijk voor gevraagd… Ik deed dit werk al, maar dan in een museum. Het vliegveld kreeg zoveel aanvragen van klassen die eens een kijkje wilden nemen op het vliegveld, dat ze besloten mij daarvoor te vragen. En dat vond ik een hele leuke vraag! Saskia neemt ons mee naar een geheime ruimte. Onderweg moet ze hele zware magnetische deuren open maken met haar speciale pas. Wij krijgen ook een speciale pas. ‘Visitor’ staat erop, wat betekent dat we een dagje op bezoek zijn. Dan mogen we ook op deze plekken komen! De ruimte waar we in mogen is een soort ‘crisisvergader-zaal’. Als er een ramp gebeurd wordt hier overlegd en een plan gemaakt. In het midden van de tafel zitten allemaal knopjes. Koninklijke Marechaussee, Douane, Politie… zien we erop staan. Saskia vertelt dat je door op zo’n knopje te drukken doorgeschakeld wordt naar de marechaussee bijvoorbeeld. Zelfs als alle stroom is uitgevallen en de telefoons het niet meer doen. Dit zijn speciale knopjes die altijd werken. Is er wel eens een ramp gebeurd? Nee, hier gelukkig niet. Wel is er een keer een vliegtuig gekaapt, toen is hier ook vergaderd. En over vergaderen gesproken, we moeten door, want er staat een groep mensen buiten te popelen om hier te gaan vergaderen! Is er een ramp gebeurd dan?? Haha, nee hoor. Maar deze ruimte wordt ook gebruikt om gewoon te vergaderen. Het is een fijne plek met mooi uitzicht over de start- en landingsbanen.
Inderdaad een mooi uitzicht, maar het kan beter! Saskia neemt ons mee naar het balkon, waar personeel lekker in het zonnetje pauze zit te houden. Onderweg komen we langs het kantoor van de directeur van het vliegveld. Hij is vandaag jarig! Ballonnen hangen op zijn deur. Helaas kunnen we hem niet feliciteren want hij is in vergadering. In een andere ruimte zien we een groep politieagenten die dansles krijgen. Ze zijn ook op uitje. Wij lachen ons helemaal rot! Het ziet er zo grappig uit! Ze dansen salsa, maar zijn helemaal niet soepel. We genieten van het uitzicht op het balkon. Ondertussen legt Saskia ons uit wat alles is. Kijk, daar is een klein ziekenhuisje, vlak naast de landingsbaan. Als mensen bijvoorbeeld tijdens een vlucht ziek zijn geworden, kunnen ze daar meteen naar bed, totdat er een ambulance is gekomen om ze naar een groter ziekenhuis te brengen. Ook komt hier altijd de gipsvlucht aan, met alle brokkenpiloten die op wintersport iets gebroken hebben. Dat is een vliegtuig met speciale stoelen, waar je met je benen gestrekt in kan zitten.
Om alles van nóg dichter bij te bekijken heeft Saskia geregeld dat we door de beveiliging mogen. Spannend!! We moeten al onze spulletjes in een bakje doen anders gaan we piepen. Als we toch piepen, worden we gefouilleerd. De juffen moeten hun flesjes water inleveren, want dat zou wel eens een bom kunnen zijn… Dan komen we tussen de vakantiegangers. Iedereen die hier loopt gaat ook echt vliegen straks! Behalve wij dan want wij zijn ‘visitors’. We bekijken de vliegtuigen van heel dichtbij. We zien dat er getankt wordt. En dat de grondstewardessen klaar staan om de passagiers uit een vliegtuig te begeleiden. Er komt net een vliegtuig aan uit Griekenland. Terug van vakantie. Wij gaan weer naar huis… Wat een super dag!! En nu hebben we nog veel meer zin in de vakantie!
Foto’s en nog veel meer in het Nederlands Fotomuseum! Met de bus met een echte eigen chauffeur gaan we richting het Nederlands Fotomuseum bij Las Palmas. Helemaal de Erasmusbrug over, dus best een eindje rijden. Onderweg staan we zelfs in de file! Maar als we dan eindelijk bij het museum zijn gaan we naar binnen. We mogen gratis, omdat we onder de twaalf zijn. De juffen mogen ook gratis, omdat ze met ons mee zijn. De geluksvogels, allemaal aan ons te danken!
In het museum is een speciale tentoonstelling, over Brazilië. Het gaat over de sloppenwijken van Brazilië, de mensen zijn daar heel arm. Maar ze zijn wel vrolijk, en dansen graag. Hiervan zien we foto’s. Met een koptelefoon ernaast. Als je die opzet hoor je vrolijke muziek. En kan je meedansen! Maar wat vooral heel leuk is, is het scherm waarop je jezelf kan zien. Een soort spiegel, maar dan net een bioscoop. Je ziet jezelf helemaal op groot scherm! Met allemaal leuke tekeningetjes eromheen. Ook zijn er spelcomputers met spelletjes uit Brazilië. De taal snappen we voor geen meter, maar na een tijdje uitproberen kunnen we het spel gewoon spelen! Lijkt echt op onze eigen spelletjes!
Boven in het museum is de educatieruimte. Hier gaan we ook naartoe. We kijken in de mediatheek waar heel veel boeken staan. Vooral veel boeken met plaatjes. Dat is nog eens leuk! Ook is er een soort machine, waarmee je foto’s uit het archief kan bekijken. Zelf kan je kiezen uit welk jaar of land de foto moet komen, en wat er op moet staan. Het is heel leuk om hiermee te spelen.
Aan het eind van ons bezoekje aan het museum heeft Nienke nog een verrassing. Ze is jarig geweest en deelt lekkere spekjes uit! Daarna gaan we met de bus weer naar huis. Het was een hele leuke dag en we hebben vooral veel foto’s gemaakt. Het was toch een fotomuseum??!
Met een Ei door Overschie Dat er veel winkels in Overschie zijn, dat is duidelijk. Op de Burg. Baumannlaan kan je terecht voor alles, van verse vis tot kinderkleding en van een droogrek tot een verjaardagstaart. Als je maar betaalt. Maar wat nou als je geen geld hebt? (zoals wij….) De jonge journalisten gingen op onderzoek uit met…. een ei. Een ei? Een ei ja. Dit ei is ons geld. We splitsen ons op in twee groepen en nemen een uur de tijd om het ei om te ruilen tot iets duurder, mooier en gaver! Hoe gul zijn de winkeliers in Overschie….?
Team 1 begint al met ruilen op school – de conciërge wil het ei wel hebben! Hij geeft er een waxinelichtje voor, die al half is afgebrand, maar wij vinden alles beter dan dat ei... Met het kaarsje gaan we naar de sigarenboer aan de Abtsweg. Dat was een tip van Dina, die had hier namelijk wel eens een euro korting gekregen toen ze niet genoeg geld bij zich had. Deze lieve man heeft vast wel iets te ruilen! En ja hoor, na een beetje onderhandelen lopen we de deur uit met een klein leuk portemonneetje. Bij de groenteboer ruilen we die weer om voor een hele leuke spaarpot. In de vorm van een peer, heel grappig! We kwamen daar alleen ook het andere groepje tegen, dus besluiten naar de Baumannlaan te gaan.
De Baumannlaan blijkt een schot in de roos! De kikker ruilen we bij de Blokker om voor een kinderspel. Omdat we daar wel een beetje te oud voor zijn ruilen we die weer om bij de boekhandel voor twee hele grote mega reuze gummen. ‘For really big mistakes’ staat er op. We krijgen een roze en een blauwe. Hiermee gaan we naar de drogisterij. Eigenlijk wilden we maar 1 gum ruilen en de andere houden, maar we kunnen zo’n goede deal maken... We lopen met twee parfum-pakketten ter waarde van 25 euro per stuk de deur uit! De man is gelukkig wel blij met de gummen want hij heeft een zoon van 15 die heel veel fouten maakt op school. Inmiddels hebben we goed de smaak te pakken en gaan we naar de Primera. Hier ruilen we 1 parfumset in voor 2 Sesamstraatklokken! Die kosten een tientje per stuk! Helemaal tevreden keren we terug naar school. (Onderweg komen we langs de snackbar, waar we nog even proberen om de hele buit om te ruilen voor 12 porties friet met mayo maar helaas lukt dit niet... )
Team twee begon ook heel goed! Bij de apotheek op de Abtsweg kregen we een skincareset voor het ei. Dit is een etui met daarin crème van een duur merk. Bij de bakker wilden ze dat wel hebben. In ruil daarvoor kregen we een cake. Daarna werd het moeilijker om te ruilen, omdat de andere groep al in de winkels was geweest om te ruilen. Daarom vroegen we aan een vrouw op een balkon of zij misschien iets wilde ruilen. De vrouw ging op vakantie, dus hoefde ze de cake niet. Maar ze gaf ons wel een mooie nepbloem en een kladblok. Omdat we merkten dat je bij mensen thuis goed kunt ruilen, besloten we grotere huizen te zoeken, zodat we misschien ook grotere dingen konden ruilen. We maakten een rolverdeling. Een iemand vertelde het verhaal, de anderen lieten zien wat we wilden ruilen. Op de Burgemeester Koningssingel hadden we bij het tweede huis al geluk. Een moeder zei voor de grap dat ze haar dochter wel wilde ruilen. Maar later kwam ze uit de kelder met een picknickmand met daarin plastic servies. In ruil daarvoor wilde ze de bloem hebben. Daarmee zijn we naar haar buurvrouw gegaan. Die had niets te ruilen, maar na lang nadenken kwam ze toch met een boek van de schrijver Martin Bril. Dat boek had ze dubbel. In ruil wilde ze het kladblok wel hebben. Daarna gingen we terug naar school. Met de cake natuurlijk. En die hebben we lekker opgegeten.
Moppenpagina Chloe Twee Belgen lopen rond. Ze zoeken werk. Ze kwamen een conducteur tegen. Hij zij: “Ik heb wel werk voor jullie. Kijk, daar aan de horizon gaat de rails een beetje krom. Hier hebben jullie een hamer, ga ‘m maar repareren.” Dus die Belgen lopen, lopen, lopen en lopen…..en lopen….. en lopen….. Als het avond wordt zien ze nog geen kromme rails. Maar dan op een… Een van de Belgen kijkt achterom en roept: “kijk, we zijn te ver!”
Melany Waarom mag een olifant niet fietsen? Omdat hij niet kan bellen!
Damian Wat is het toppunt van nieuwsgierigheid? Door een sleutelgat kijken in een glazen deur.
Dina Waarom zit een olifant niet achter de computer? (Omdat ie bang is voor de muis!)
Medina De meester vroeg waarom ben je laat? Nou ik zat vast tussen het fietsenrek.
Robertley
Leeroy Klaas en Jan gingen naar het museum. Klaas zag een schilderij en zei: kijk dat lelijke schilderij. Jan zei: Klaas dat is geen schilderij maar een spiegel.
Wat is het verschil tussen een koe en een ezel? Een koe zit in de wei en een ezel ben jij!
Nienke Chloe Er zitten drie gekken in het gekkenhuis. De dokter zegt tegen de gekken: “Als jullie door het sleutelgat kunnen springen, dan mogen jullie weg.” Dus de gekken gaan het proberen. De eerste die het probeert, springt tegen de deur aan. De tweede ook. De derde rent ook al richting de deur, maar als hij er bijna voorstaat, stopt hij. Hij zegt: “Ik kan helemaal niet door dat sleutelgat springen!” “Goed, je hebt gelijk” zegt de dokter. “Jij mag weg.” “Waarom?” vraagt de gek. “Nou, omdat jij zag dat de sleutel er nog in zat!”
Waarom hebben olifanten gele klompjes? Zodat je ze niet kan zien als ze in de vla drijven. Wel eens een olifant in de vla gezien? Nee, het werkt dus!
Soufyan Waarom heeft een dom blondje altijd een lege fles in de koelkast staan? Voor als er iemand binnenkomt die niks wil drinken.
Nienke Soufyan Wat is het verschil tussen een tandarts en een leraar? Een tandarts zegt mond open en een leraar zegt mond dicht.
Wat is het rare aan ouders? Antwoord: Eerst leren ze je te praten en lopen en daarna moet je stil zijn en zitten.
Nienke Het gaat uit maar blijft toch thuis? Antwoord: de lichten!
Mellody Donderop en Verstandje spelen verstoppertje. Verstandje verstopt zich in de boom. Dan komt er een politieagent aan. Die vraagt aan Donderop: “Hoe heet je, jongetje?” Die antwoord: “Donderop, meneer”. Woest roept de agent: “waar is jouw verstand gebleven!!??” “In de boom, meneer.”
Ricardo Een Amerikaan, een Belg en een Nederlander gaan naar een boerderij. Ze doen een wedstrijdje wie het langst in een varkensstal kan blijven. Eerst gaat de Belg, die houdt het 25 seconden vol en komt er dan uit en zegt “poeh, wat stinkt het hier!” Dan gaat de Nederlander en hij houdt het 38 seconden vol. Als hij eruit komt zegt hij “Poeh, wat stinkt het daar!” Dan gaat de Amerikaan naar binnen. Het duurt heel lang voor dat hij eruit komt. De Nederlander er de Belg zeggen tegen elkaar “wat duurt dat lang!”. Dan zien ze een biggetje naar buiten lopen die zegt “Poeh, wat stinkt het daar!”
Tot slot... Een kleine greep uit wat de jonge journalisten hebben geleerd... • • •
•
Dat we bij het schrijven van een nieuwsbericht de 5W vragen moeten stellen (Wat Wie Waar Wanneer Waarom) en eigenlijk ook nog de H-vraag (Hoe). Dat in de zomer komkommerberichten in de krant komen. Wij weten aan te wijzen wat een komkommerbericht is en wat een echt serieus nieuwsbericht is. Dat er verschillende soorten foto’s bestaan. Bijvoorbeeld de persfoto, de sportfoto,de reclamefoto, het portret, de vakantiefoto en de kunstfoto. In de krant kunnen wij zo aanwijzen wat voor type foto het is. Meestal zijn dat persfoto’s of reclame natuurlijk. Dat een journalist een perspas heeft om te bewijzen dat hij van de krant is. Zo komt hij binnen op plekken waar normale mensen niet mogen komen. Wij hadden ook een eigen perspas, en daarmee kwamen we bijvoorbeeld op beveiligde geheime plekken op het vliegveld!
En hoe is de workshop bevallen? Allemaal: Het was super leuk!!
Wat vonden we dan het leukst? Chloe: De reportage maken waarvoor we het ei moesten ruilen! Damian: Ja, dat ei ruilen vond ik ook het leukste. En ik won daarna ook nog eens de picknickmand toen we de spullen gingen verloten! Mellody: Ik ben het met jullie eens. Het was gaaf om in een uur van een ei naar een picknickmand te gaan! Leeroy: Eigenlijk vond ik alles leuk! De straatinterviews misschien het minste. Het vliegveld was heel tof. Melanie: Nee, ik vond het Fotomuseum het leukst. Daar kon je Braziliaanse muziek luisteren en naar oude en nieuwe foto’s kijken die bewaard werden. Robertley: Ja ik vond dat ook het leukst. Je kon echt allemaal gave dingen doen in het Fotomuseum. Dina: Ik weet eigenlijk niet wat ik het leukst vond. Ik ben bij alle lessen geweest en het was altijd heel gezellig. Ik was altijd een beetje de fotograaf! Nienke: De leukste keer vond ik toen de man van Coca Cola kwam, want eerst gingen we hem interviewen. Daarna kregen we een stempel, een balletje en een blikje van Coca Cola. Vervolgens gingen we nog de stad in en mensen vragen of er nog wat was gebeurt in de stad, daarbij kregen we nog een flesje cola! Soufyan: Ik vond het interviewen altijd leuk. En met het ei ruilen hebben we erg veel gratis gekregen en leuk met de winkeliers gepraat. Ze waren heel aardig! Medina: Ik deed mee omdat ik het leuk vind om nieuwe dingen te leren. En dat hebben we echt gedaan! Het leukst vond ik om Rotterdam Airport te bezoeken. Maar ook in het Fotomuseum hebben we veel leuke dingen gezien. Ik denk niet dat het beter had gekund. Dus: een geslaagde cursus!
STICHTING BOSHUYSEN
