"De school is van mij"

school ja a r

2 012 -2 013

2 De leerling centraal

Alpe d’Huzes Schooljaar weer begonnen!

3

De Sexy Sectie Dichter bij de leerling Agenda

|

nu m m e r

2 7

|

4 Gosse Douma

Mijn voorbeeld

5 6

Rein Ferwerda Waar zijn ze gebleven?

o k to b e r

8 10

|

201 2

Even voorstellen Column Huiswerkklas Colofon

Collage 75 jaar Marnix

"De school is van mij"

Heel bijzonder: drie generaties van één en dezelfde familie die allemaal in dezelfde school werkzaam zijn. De spin in ons schoolweb is het hoofd van de facilitaire dienst: Gert Dekker. Ooit was zijn vader, Dik Dekker, als onderhoudsman aan de school verbonden. Diks kleinzoon Maikel, zoon van Gert, is sinds 2011 ook in dienst van de school als onderhoudsmedewerker. Van 1977 tot 1991 was Dik Dekker als onderhoudsman actief op het Marnix. Van oorsprong timmerman, besteedde hij het grootste deel van zijn tijd aan onderhoudswerkzaamheden en aan de tuin. “Ik moest heel veel dingen repareren, want er werd best veel vernield. Deuren die niet meer goed sloten, kasten: dat soort werk. Veel prikborden moest ik ook maken. Ze waren toen nog van zachtboard en daar moest dan een houten latje om. Niet in verstek gezaagd hoor, dat werkt niet!” Dagelijks kreeg Dik briefjes van rector Ferwerda waarop aangegeven stond wat er gebeuren moest. Er waren rode briefjes voor de haastklussen, en groene voor klussen die nog wel even konden blijven liggen. Ook het onderhoud van het enorme sportveld kostte veel tijd. “Alleen al de kantjes steken, daar was ik dagenlang mee

bezig. En ’s ochtends vroeg, ruim voor de lessen begonnen, moest het gras van het sportveld gemaaid worden.” In 1981 kwam Diks zoon, Gert, ook op school. Hij reageerde op een advertentie waarin het Marnix een tuinman/stoker vroeg. Het waren andere tijden, vertelt Gert. In die tijd had de school voor het onderwijsondersteunende personeel een aantal huizen. Gert kon een huis van de school aan de Schralenhouw huren. Hij had dan wel oppasdienst voor de dependance aan de Van Ockeghemlaan. ’s Avonds even kijken of alle ramen wel dicht zaten, de school ontsluiten en weer afsluiten als er ’s avonds vergaderingen waren. “Je bent gewoon dag en nacht met de school bezig”. Het werk is erg veranderd in de afgelopen 30 jaar, zegt Gert. “Vroeger deden we alles zelf: we renoveerden complete lokalen. Metselen, stukadoren, schilderen, elektriciteit trekken, marmoleum plakken, alles deden we zelf. Nu zorg ik dat het allemaal gebeurt. Er komen bouwbedrijven de school in, maar ook installatiebedrijven en schoonmaakbedrijven. Een hele kerstvakantie lang ramen lappen doe ik nu gelukkig niet meer! Scholen zijn natuurlijk ook erg veranderd. Een school heeft

Dit jaar is onze school 75 jaar oud geworden en aan die verjaardag wordt in deze Marnix Motief terecht ruimschoots aandacht besteed. Maar nog belangrijker is dat we een uitgebreid Marnix-verjaardagsfeest vieren met de leerlingen en medewerkers. Voor de leerlingen uit klas 1 en 2 duurt het feestje maar liefst twee dagen, op 11 en 12 oktober: op één van beide dagen zijn zij bezig met een filmproject waarbij ze zelf een heuse videofilm maken en op de andere dag volgen zij een alternatief lesprogramma waarvoor ideeën van leerlingen de basis zijn geweest. Het feestprogramma voor de leerlingen van klas 3 en hoger speelt zich bijna helemaal af op één dag. Bijna helemaal, want hoewel de (deels sportieve) aftrap van de feestelijkheden op donderdag 11 oktober gebeurt, staat het echte programma op vrijdag 12 oktober gepland. Dan organiseren we voor de leerlingen van klas 3 op verschillende plaatsen in Ede een gevarieerd ochtendprogramma. Voor de leerlingen van klas 4, 5 en 6 staat ’s ochtends een serie bijzondere masterclasses op het programma: maar liefst 27 bijzondere oud-leerlingen van het Marnix College komen tegelijkertijd onze huidige leerlingen vertellen over hun leven, beroep en loopbaan.

heel andere dingen nodig dan toen ik begon in 1981. Denk alleen al aan de computers en het licht en geluid. Dat maakt het werk ook soms wel gemakkelijker omdat ik van huis uit kan zien wat de camera’s registeren en ook het alarm aan en uit kan doen.” Maikel kan zich helemaal niet meer herinneren wanneer hij voor het eerst op school kwam. Hij moet een heel klein jongetje geweest zijn. In zijn vaders kast lagen een paar snoepjes op hem te wachten. Inmiddels is Maikel de tuinman van het Marnix. De zitmaaier die Dik in 1982 uitzocht is er nog steeds en doet het ook nog steeds. Met de hand kantjes steken hoeft gelukkig niet meer en in de winter zijn er allerlei onderhoudswerkzaamheden binnen het gebouw. Is het niet moeilijk om je vader of je zoon als collega te hebben? “Helemaal niet”, zeggen de drie Dekkers eensgezind: “je moet mekaar niet zien als vader of als zoon, maar als maatje. Je vult mekaar aan en je bent aan het werk. We hebben alle drie het Marnixvirus. Dat helpt.”

door Josephie Brefeld

’s Middags zijn de leerlingen van klas 3 t/m 6 welkom in het hoofdgebouw aan de Prins Bernhardlaan waar zij de heerlijkste hapjes (gemaakt door hun medeleerlingen) kunnen kopen en proeven op een echt Lunchplein en daarna prachtige prijzen kunnen winnen bij het Rad van Fortuin (waarvan de opbrengst net als de opbrengst van het Lunchplein natuurlijk helemaal ten goede zal komen aan Karm Marg, de hulporganisatie voor Indiase kinderen die het Marnix College al enige tijd steunt). De feestelijkheden voor de huidige leerlingen worden op vrijdag 12 oktober ’s avonds afgesloten met een spetterend Ganoteonfeest in het hoofdgebouw. Tot besluit van de viering van onze 75ste verjaardag vindt op zaterdag 13 oktober een gezellige reünie voor onze oud-leerlingen en oud-medewerkers plaats in het hoofdgebouw. Kortom, we beleven deze week een vol en druk verjaardagsprogramma waarvan ik zeker weet dat we er straks in de herfstvakantie met veel genoegen op zullen terugkijken. Om het eens in Twitter-termen te zeggen: #nualzinin.

door Leo Spelt, rector

2

w w w. m a r n i x c o l l e g e . n l

De leerling centraal Ben Schwietert zit nu ruim een jaar op het Marnix College. Het is voor hem de eerste keer dat hij in Nederland naar school gaat. Van kleins af aan bezocht hij internationale scholen in Rusland, Hongarije en vooral in China. “Ik voel me wel Nederlander, ” zegt hij, want hij heeft met zijn ouders thuis altijd Nederlands gesproken en in de zomer ging het gezin altijd in Nederland op vakantie, “maar ik had nooit Nederlands als schoolvak gehad en de eerste paar maanden heb ik een keer per week bijles gehad.”

In China had hij drie per week Chinese les: “Ik ben heel jong begonnen en ik kan me goed redden in het Chinees. Mijn zwemcoaches in China waren namelijk altijd Chinezen.” Met het onderwerp zwemmen komen we op de grote passie van Ben. “Toen ik voor het eerst zwemles kreeg, vond ik het eigenlijk helemaal niet zo leuk, maar toen ik het eenmaal kon, kreeg ik er veel plezier in. Zelfs als mijn trainer ziek was, ging ik toch zwemmen.”

En zo won hij afgelopen winter zes van de acht wedstrijden op de Nederlandse Juniorenkampioenschappen en van de zomer alle acht wedstrijden. “Nee hoor, voor de Olympische Spelen ben ik nog lang niet snel genoeg. Zwemmen op een EK of WK zou al super zijn”, zegt hij bescheiden. De keus voor het Marnix College werd ook bepaald door de rol die zwemmen in zijn leven speelt. Vanuit Oosterbeek waar hij woont, kan hij gemakkelijk trainen in het zwembad van Barneveld om van daaruit vervolgens naar school te gaan of omgekeerd. Hij traint zes keer per week en zwemt in het weekend wedstrijden. Drie keer per week moet hij zelfs om vijf uur opstaan om een uur later in het water te kunnen liggen. “Ik vind zwemmen echt heel erg leuk.” Tijd voor andere zaken dan school en zwemmen is er niet. Hoewel hij in het begin China en zijn vrienden daar wel miste, vond Ben het niet zo moeilijk om aan het Nederlandse schoolleven te wennen, ook al zijn de verschillen groot. “In China hadden we aan het eind van het jaar één grote toetsweek met ver-

foto: Kees-Jan van Overbeeke

zameltoetsen over stof van het hele jaar. De school waar ik op zat, was Brits en ik moest een uniform dragen. Als je in het lokaal kwam, moest je voor je stoel staan en ging je pas zitten als de docent daarvoor toestemming voor gaf. Het was formeler. Hier in Nederland zijn de klassen veel drukker, terwijl de straffen veel zwaarder zijn.” Het corvee op het Marnix vindt hij een beetje onzin: “Het maakt niemand wat uit. In China moest je hooguit in de pauze huiswerk maken en dat was het.” Daar zat Ben voornamelijk met alle leerniveaus in één klas en dat dat nu anders is, vindt hij prettig. “Ik zou nu niet meer terug willen naar China, hooguit voor vakantie. Het is mooi geweest, maar misschien wil ik na mijn eindexamen wel in het buitenland studeren.”

door Ginette Wieken

Alpe d’Huzes Na het nodige wikken en wegen, liepen we op onze rector af. Onze vraag was kort en bondig: “Mogen wij proberen een team samen te stellen bestaande uit Marnixdocenten en -leerlingen die in juni 2013 op 5 en 6 juni meedoen aan Alpe d’Huzes” . Tot ons grote genoegen was onze rector direct enthousiast. Alpe d’Huzes is een groot evenement waarbij individuen en teams proberen via sponsoring zoveel mogelijk geld op te halen voor het KWF kankerbestrijding. Zij verdienen dit geld door zo vaak mogelijk de ‘Nederlandse berg’ Alpe d’Huez op te rijden. Deelname en organisatie van Alpe d’Huzes wordt een enorme uitdaging. Het is zwaar de berg te bedwingen. Zeker als je dat vaker dan 1x moet doen. Ook is het lastig om ons als team te plaatsen. Ons doel is om met een team van acht personen aan de start te verschijnen. Alpe

d’Huzes is echter zo’n groot evenement dat wij ons niet zomaar kunnen inschrijven. We zullen moeten loten en dan moeten voldoen aan een tweede, niet geringe eis: de organisatie van Alpe verwacht dat wij per teamlid minimaal € 2.500 binnenhalen. Dat is een minstens zo grote uitdaging. Dat kunnen we ook niet alleen. U zult begrijpen dat wij alle hulp die beschikbaar is goed kunnen gebruiken. Bij dezen willen we dan ook leerlingen, collega’s, ouders en wie weet bedrijven vragen ons te helpen. Gemakkelijk zal het niet worden, maar met onze inzet en hulp van velen zou het toch wel geweldig zijn als we volgend jaar met acht mensen van het Marnix bovenop de Alp staan. Voor informatie, hulp of support kunt u ons bereiken via: [email protected] door Hans Loois, Bea van Santen, Jeannette de Boer en Peter Jonker

Schooljaar weer begonnen! Na een lekker lange vakantie is voor de kinderen het nieuwe schooljaar weer begonnen. Agenda kopen, boeken halen, boeken kaften, rooster halen en tassen inpakken. Voor ouders is het ook even wennen om de teugels aan te halen. De kinderen moeten weer op tijd naar bed, hun huiswerk maken en vooral weer op tijd op. Wat lijkt de vakantie dan lang geleden. Ook wordt Magister weer geraadpleegd voor huiswerk, cijfers, absenties, etc. Sinds enige tijd is er ook een Magister App, in ieder geval voor de iPhone, iPad en iPod en sommige Android versies. Handig voor oud-

leerlingen. Schrik vooral niet van het cijfer 1 op de lijst van uw kind. Als dat cijfer in Magister staat, kan dit ook betekenen dat uw kind de toets of repetitie moet inhalen. Dus in dat geval: check even bij uw kind of de toets of repetitie al is ingepland. Doet hij of zij dit niet binnen 14 dagen, dan is het cijfer helaas een echte 1. Naar aanleiding van de oproep in de vorige Marnix Motief hebben zich 2 vaders gemeld voor de genoemde vacatures in de OR. De OR zal dit schooljaar weer 10 avonden bij elkaar komen. Een summier verslag van

iedere OR-vergadering treft u aan op de site van de Ouderraad. Wilt u over bepaalde zaken vragen stellen aan de OR, dan kan dit nadat u de mentor en zonodig ook de afdelingsleider hierover heeft gesproken. De OR houdt vast aan deze volgorde, omdat vaak door hen uw vragen al adequaat beantwoord kunnen worden. Zo niet, dan is het voor de OR in ieder geval handig om te weten wat hun reactie is. In geval van twijfel, benader ons gerust via onderstaand e-mailadres. Wilt u ons graag spreken, dan kan dit ook op de ouderavond. U kunt dit aankruisen op het formulier dat de school u

mailt ten behoeve van deze avond. De OR wenst u en uw kind(eren) een goed schooljaar toe. We leren er altijd zelf ook weer wat van en vergeet vooral niet regelmatig op Magister te kijken. Het is een simpele manier om op de hoogte te blijven van de prestaties van uw kind. En wat leuk is: samen met je kind op Magister kijken, dan krijg je toch ineens een toelichting!

door Ellen Okkersen OR-lid [email protected]

3

De Sexy Sectie ma 15 t/m vrij 19 okt Herfstvakantie. ma 22 okt Huiswerkvrij. di 23 okt 19.30 uur Aula hoofdgebouw: Informatieavond over profielkeuze voor ouders van leerlingen in havo 3. woe 24 okt Mentorspreekavond voor alle klassen m.u.v. de brugklassen. ma 29 okt t/m vrij 2 nov Tentamenweek voor de examenklassen. di 30 okt, 19.30 uur Aula hoofdgebouw: Informatieavond over profielkeuze voor ouders van leerlingen in vwo 3. di 6 nov, 19.30 uur Juniorgebouw: Bijeenkomst Milkywayclub. v.l.n.r. Deborah Wüst, Thomas Telleman, Ward Westerhoff, Gijs Verbeek, Mark Soede, Gosse Douma, Sriyani Gerritsen en Adriaan Spruijt

De biologielessen worden door leerlingen vaak positief ervaren. Dat is mede terug te zien in de goede eindexamenresultaten biologie van mavo, havo en vwo; deze zitten al jarenlang minimaal op het landelijk gemiddelde en vaak erboven. Je vindt ons in het Juniorgebouw in het nieuwe lokaal J108, waar sinds vorig jaar een levensgroot aquarium staat. Kom maar eens kijken! Op het hoofdgebouw vertoeven we in het opnieuw ingerichte lokaal 201. Hier vertellen we met hart en ziel over bijvoorbeeld de moleculaire genetica, de evolutietheorie en de werking van het menselijk lichaam. Deze sectie van knappe koppen bestaat dit schooljaar uit een negental enthousiastelingen en we stellen ons graag even kort aan u voor. Deborah Wüst is mentor van T2t en geeft naast regulier en tweetalig biologie ook nog algemene natuurwetenschappen (anw) in de tweetalige stroom. Deborah is co-auteur van de Engelstalige lesmethode "BRICKS Biology" die op vele scholen in Nederland, waaronder op het Marnix College, gebruikt wordt. En zeg nou zelf, welke klas vindt het nou niet leuk om van de schrijver zelf les te krijgen!

Thomas Telleman heeft biologie gestudeerd aan de Rijksuniversiteit Groningen. Daar heeft hij kennisgemaakt met wetenschappelijk onderzoek, waarbij hij vooral dierfysiologie en -gedrag interessant vond. Thomas volgde de eerstegraads lerarenopleiding in Utrecht en het onderwijs lijkt hem op het lijf geschreven. Ward Westerhoff is de TOA, de technisch 0nderwijsassistent, van deze sectie en hij verzorgt de voorbereiding van alle practica en helpt de docenten met de uitvoering ervan in de klas. Ward is tevens expert in bepaalde oosterse vechttechnieken! Mark Soede geeft sinds 2008 biologie op het Marnix en vindt het een genot om in deze sectie te mogen werken. Je leert stoere dingen over jezelf, hoe je in elkaar zit en hoe de planeet werkt dus ‘what you see around you and feel inside you is what you get’! Mark begeleidt komend half jaar de LIO Adriaan Spruijt, een leraar-in-wording. Sriyani Gerritsen is 26 jaar en woonachtig in Duiven. Dit is haar tweede jaar op het Marnix. Ze vindt het ontzettend leuk om met kinderen te werken waarbij ze graag de leerlingen enthousiast maakt voor de biologie. Gosse Douma speelde als kind al graag

buiten. Hij vindt wandelen, fietsen en hardlopen in de natuur heerlijk, net als vakantiereizen naar mooie bestemmingen zoals Costa Rica. Irene van der Top staat nu niet op de foto. Zij is thuis met haar pasgeboren zoon. Wij wensen haar vanuit de sectie ontzettend veel geluk toe en hopen dat zij in de loop van het jaar weer gezond en wel bij ons terugkeert. Dat biologie het leukste vak is, hoef ik niet te herhalen. Ik kan wel vertellen dat we dit jaar in 4 vwo zijn begonnen met een nieuwe methode, Biologie Interactief, en ik ben erg benieuwd naar de ervaringen van leerling en docent. Met 6 vwo gaan we dit jaar weer naar het museum Naturalis in Leiden om de evolutie te bestuderen. Verder mag ik dit jaar drie eindexamenklassen begeleiden naar het eindexamen en daar heb ik onwijs veel zin in. Groeten namens de guitigste sectie van de hele school.

door Gijs Verbeek

woe 7 nov Pestproject voor alle 2e klassen. di 13 nov Uitreiking cijferkaart examenklassen. di 13 nov, 19.30 uur Aula hoofdgebouw: Voorlichtingsavond over pakketkeuze en vervolgstudie voor ouders van leerlingen in mavo 3. woe 14 t/m za 17 nov Reisdagen voor mavo 4. za 17 en zo 18 nov Juniorgebouw: Mini United Nations. ma 19 nov Uitreiking rapporten. di 20 nov, 19.30 uur Juniorgebouw: Bijeenkomst Milkywayclub. vrij 23 nov Uitreiking rapporten. di 27 nov, 19.30 uur Informatieavond voor ouders en leerlingen havo 5 over vervolgstudie. do 29 nov, 20.00 uur Cabaretvoorstelling door Klaas van der Eerden. ma 3 en di 4 dec, vanaf 19:00 Ouderavonden.

Dichter bij de leerling Binnenkort bestaat het Marnix 75 jaar. Op de reünie zal ik een heleboel oudleerlingen terugzien. Dat gebeurt me natuurlijk ook al vaak als ik door Ede loop. Ik kom ze tegen terwijl ze hun beroep uitoefenen of ik zie ze in de stad achter een kinderwagen of een buggy lopen. Daar denk ik soms aan, wanneer ik een mentorgesprek voer. Me realiseren

dat ze over een jaar of tien volwassenen zijn met een baan of een kind relativeert wat nu soms onoverkomelijke problemen voor leerlingen lijken. Het leven gaat (bijna altijd) gewoon verder. Ook als je in klas 2 eens gepest bent. Ook als je helaas klas 3 moet doubleren. Ook als je een langdurige ziekte hebt, waardoor je maandenlang doodmoe bent. Ook als je

woe 5 dec Sinterklaasfeest brugklassen.

ouders scheiden op een manier die voor jou niet goed is. Volgend schooljaar kun je je al heel anders voelen. En als je tien jaar verder bent helemaal. Ik heb zin in die reünie, ik wil weten wat er van al die mensen geworden is.

door Charlotte Olsman

do 6 dec Huiswerkvrij. vrij 14 dec Herkansingen voor H5 en V6. 20.30 uur, aula hoofdgebouw: Kerstgala Ganoteon. di 18 dec, 19.30 uur Juniorgebouw: Bijeenkomst Milkywayclub. Vervolg zie pagina 5

4

w w w. m a r n i x c o l l e g e . n l

GOSSE DOUMA: “IK BEN ER TROTS OP DAT IK OP HET MARNIX WERK” Na zijn studie biologie in Nijmegen werkte Gosse Douma drie jaar in Venlo. Hij wilde echter liever wonen en werken in het midden van het land en solliciteerde daarom in 1975 op het Marnix College. Hij was toen 23 en inmiddels is hij de docent die het langst aan het Marnix College verbonden is. Wat hij plezierig vindt aan het Marnix College, is dat het een heel brede school is. “Er werken mensen uit allerlei vakgebieden en met diverse religies of zonder religieuze achtergrond. Dat is een kracht, want zo krijgen leerlingen input van mensen met heel verschillende levensovertuiging”. Gosse heeft 37 jaar Marnix College om op terug te kijken. Het leuke aan lesgeven vindt hij het omgaan met kinderen en daardoor met de toekomst. De leerlingen zijn niet zo veranderd, vindt Gosse. Pubers blijven pubers: ze willen graag, doen hun best en zijn soms oh zo onzeker. Wel ziet hij dat de tijden zijn veranderd. “De concentratie van kinderen is misschien wat minder geworden. Ze zijn mondiger. En verder zijn ze natuurlijk reuze handig en veel bezig met al die elektronica.” Maar hij is zeer te spreken over de Marnixleerlingen: “Deze school heeft een heel fijne populatie aan kinderen. Ze hebben veel capaciteiten en zijn meestal goed aan te sturen. Ik denk dat we onze handen mogen dichtknijpen.” Op het gebied van lesgeven constateert hij dat er wel wat is veranderd. Het schoolbord en het krijt is weg. Met

de computer en het digibord geef je anders les. “Verder gaan we bij biologie, zeker met de profielwerkstukken, veel meer de diepte in dan vroeger.” Wat hij wel mist, is tijd. “Ik zou bijvoorbeeld graag veel meer veldwerk doen. Een biologiewerkweek op een Waddeneiland zou ik fantastisch vinden. Er is zoveel dat je dan zou kunnen doen, maar dat betekent natuurlijk lesuitval”, verzucht hij. Toen Gosse op het Marnix kwam werken, was het voor docenten nog verplicht om bij een vaste aanstelling in Ede te komen wonen. “Je kwam daardoor meer bij elkaar thuis, voor een gezellig etentje en/of voor overleg. Mannen werkten vaak fulltime, vrouwen waren meer thuis. Er werd minder in deeltijd gewerkt dan nu. Tegenwoordig kennen we papa-dagen, bapo-dagen en zijn er veel meer vrouwelijke collega’s, vaak in deeltijd. Veel collega’s, ook de rector, wonen niet in Ede. De komst van de laptop op school heeft de gezelligheid in de docentenkamer doen afnemen, vindt Gosse. “Soms zit iedereen achter een schermpje en dat staat het contact wel wat in de weg. Vroeger sprak je elkaar automatisch meer omdat je alles via persoonlijk contact moest regelen en nu stuur je even een mailtje, wat ook best wel erg handig is.” Al met al werkt Gosse met plezier op onze school. Een school met fijne leerlingen en prettige collega’s waar je vrij bent om je standpunt te laten horen. “Verder zijn er veel buitenschoolse activiteiten. Er wordt gereisd, er zijn uit-

wisselingen, diverse muzikale en culturele mogelijkheden, etc. Als iemand mij vraagt waar ik werk en ik antwoord: “Het Marnix College,” dan voel ik een zekere trots.” door Ginette Wieken

Mijn voorbeeld Een lerares die je niet meer vergeet Er zijn docenten die je een heel leven lang niet meer vergeet. Er is één docent die mij in ieder geval altijd is bijgebleven, hoewel het al veertig jaar geleden is dat ik zelf als leerling op school zat. Ik ben op de havo begonnen en wij hadden voor wiskunde een zekere mejuffrouw Dengerink. Voor ons, in de bovenbouw van de havo, was ze zeer streng. Ze wist van de eerste tot en met de laatste minuut les te geven. Niks “paar minuten kletsen”, daar was geen tijd voor. En ze liep bijna elke les de hele klas door om te kijken hoe je het huiswerk had gemaakt. Niet maken was geen optie. En toen een wat oudere leerling, een grote vent, dat toch een keer probeerde, wist mej. Dengerink hem met alleen streng toespreken tot tranen te bewegen. Ze was toen ongeveer van de leeftijd die ik nu heb: halverwege de vijftig. Maar ondanks haar strenge aanpak en ondanks het feit dat ze, in onze ogen, tot de “ouderen” behoorde, was er heel veel waardering voor haar. Niet zozeer omdat ze ook vriendelijk kon zijn, maar vooral omdat ze op een heel duidelijke manier wist over te brengen dat we met elkaar een gemeenschappelijk doel hadden: het diploma halen. En dat maakte ze op een zeer betrokken manier duidelijk. Ze was ook altijd

bereid om even een “afspraakje” te maken om nog een keer iets uit te leggen. Haar didactische en pedagogische aanpak had ze op de basisschool geleerd, want ze was na de kweekschool op de “lagere school” (nu de basisschool) begonnen. Toch zocht ze ook wel de aansluiting bij de jongeren van de jaren zeventig. Ze kon rustig op school verschijnen in een lang paars vest tot bijna op haar enkels. En dat haar figuur zich daar niet helemaal voor leende, interesseerde haar totaal niet. Op een gegeven dag had iemand een sticker van oma Duck op haar deur geplakt. De klas stond na de pauze bij deze deur te wachten tot ze zou komen. Een beetje met ingehouden adem, want wat zou haar reactie zijn op deze sticker!? Ik zie haar nog aankomen, met de grote bord-geodriehoek onder haar arm. Ze wierp een blik op de sticker, draaide zich naar ons toe en zei enkel: “Een treffende gelijkenis, vind je niet?” En daarmee was de zaak afgedaan. Dan kun je dus niet meer stuk. Ik ben mijn hele loopbaan blij geweest dat ik haar voor wiskunde heb gehad. Ze was een weliswaar onnavolgbaar, maar zeer inspirerend voorbeeld voor mij. door Gerben de Jong

5

“JA, IK ZOU HET WEER DOEN” Oud-rector Rein Ferwerda is even oud als het Marnix College, want hij werd in 1937 geboren, het jaar dat onze school werd opgericht. In 1968 werd hij op 31-jarige leeftijd rector en hij was daarmee de jongste rector van Nederland. Hij zou 25 jaar lang het Marnix College bestieren. In 1962 kwam hij als docent klassieke talen op het Marnix werken en in 1967 kreeg hij een scholarship voor de Verenigde Staten en gaf er een jaar Latijn op een College in Michigan. Hij was nog daar toen hij door de toenmalige rector De Leeuw werd aangemoedigd om te solliciteren. “Ik vond lesgeven heel leuk, maar ik wist al dat ik dat niet voor altijd wilde blijven doen. De ambitie om leiding te geven had ik al en terugkijkend bleek ik dat ook aardig te kunnen”, vertelt hij. “Het waren andere tijden: ik schreef een sollicitatiebrief en werd benoemd per telegram. Er vond geen sollicitatiegesprek plaats.” Rein Ferwerda ging leiding geven aan zijn collega’s die veelal - een stuk - ouder waren dan hij. “Daar maakte ik me ook wel zorgen over”, vertelt hij, “niet iedereen was blij met mijn komst, maar degenen die er op tegen waren, legden zich erbij neer. Ik werd door iedereen positief benaderd.” Rein trad in het roerige 1968 aan. Het oude gymnasium werd gymnasium nieuwe stijl, de HBS werd atheneum en de havo kwam in plaats van de MMS; op het Marnix liep toen al een havo-experiment. Er kwamen nieuwe vakken zoals computerkunde. De leerlingen waren onstuimig en wilden veranderingen. “Ze moesten een hoop veroveren”, herinnert Rein zich, “al die veranderingen die zij bevochten hebben, zijn nu gewoon.” Hij denkt met plezier terug aan de Vosoos op zaterdag, die niet alleen door leerlingen werd opgericht, maar ook door hen werd gerund. Leerlingen kwamen samen op school om gezellig bij elkaar te zijn, te kletsen, muziek te luisteren, te tafeltennissen, etcetera, zonder dat er toezicht was door leraren. “Voor buitenstaanders was dat ongelooflijk.

Ik moest vechten tegen curatoren en het bestuur om dat voor elkaar te krijgen en tegelijkertijd de leerlingen ook weer in toom houden. Die wilden altijd weer meer.” Tijdens zijn drukke rectorsbestaan wilde Rein de klassieken wel bijhouden en twee avonden per week bleef hij Grieks vertalen. Al tijdens zijn rectoraat werden reeds de vertalingen van Plotinus en Diogenes Laërtius gepubliceerd. Behalve wetenschappelijke artikelen heeft hij na zijn afscheid als rector ook al zijn andere vertalingen, een filosofisch essay over het scepticisme en een roman - Timo - doen verschijnen. In 1980-1981 werd hij door het NIAS (Netherlands Institute for Advanced Study) in Wassenaar uitgenodigd om daar Griekse filosofie te studeren. Daar legde hij de grondslag voor al het wetenschappelijk werk dat hij na zijn vertrek als rector zou gaan doen. “Ik was weer up-to-date. Als rector is het namelijk moeilijk om je vak echt goed bij te houden.” De vraag wat iemand tot een goede rector maakt, beantwoordt hij uitgebreid: “Vanzelfsprekend moet je over een behoorlijke intelligentie beschikken. Je moet knopen kunnen doorhakken en altijd goed naar alle betrokkenen kunnen luisteren. Het is belangrijk veel belangstelling te hebben voor de docenten, maar ook voor de leerlingen en het onderwijsondersteunend personeel. Je moet veel investeren in je contacten met

Waar zijn ze gebleven?

is "De praktijk

rschool"

de beste lee

Gerdriaan Mulder (21) is mede-directeur van zijn eigen telefoonbedrijf: Limesco. Samen met twee anderen daagt hij de gevestigde orde in de telecomwereld, T-Mobile, Vodafone en KPN, uit. Telefoonbedrijven doen een wirwar van aanbiedingen. Een gratis telefoon, 100 gratis belminuten, maar intussen betaalt diezelfde klant wel € 2,50 voor een mobiel gesprek naar de VS. Nergens is te vinden waar die kosten op gebaseerd zijn. De telecomsector doet erg geheimzinnig over de prijzen. Bizar vinden de heren van Limesco dat. Bij Limesco géén belbundels: de klant bepaalt waarvoor hij betaalt. Limesco wil bijvoorbeeld dat hun leden de vaste en de mobiele telefoon aan elkaar kunnen koppelen. Op die manier maakt het niet uit naar welk nummer er gebeld wordt. Of de telefoon kan verbonden worden met de intercom, zodat de klant via zijn mobiel hoort wie er aanbelt. Gerdriaan is onlangs met zijn companen

iedereen. De eerste jaren nodigden mijn vrouw en ik een keer per maand een groepje docenten bij ons thuis uit, elke maand weer anderen. Je moet als rector immers toegankelijk zijn en niet in een glazen huis zitten. Mijn vrouw heeft zich bovendien ingezet voor het vinden van huizen voor nieuwe leraren en een aantal keren per jaar organiseerde ze bijeenkomsten voor alle vrouwen van het Marnixpersoneel. En samen met haar heb ik drie kinderen gekregen.” Toen hij in 1993 afscheid nam, liep ook de Mammoetwet af. Hij houdt de huidige onderwijsontwikkelingen niet meer heel erg bij. Wel is hij nog steeds geïnteresseerd in het onderwijs in de klassieken. “Ik heb in het CEVO (Centrale Examencommissie Vaststelling Opgaven) gezeten, die de examens klassieke talen vaststelt. De kennis van Grieks en Latijn is enorm teruggelopen. Daar staat tegenover dat de leerlingen de gelezen teksten beter kunnen plaatsen in de maatschappij en cultuur van Griekenland en Rome. Daardoor wordt het onderwijs in de klassieke talen meer geïntegreerd in de maatschappij, ook in die van vandaag. Dat vind ik een hele verbetering. Doordat mijn kleinzoon net examen Latijn heeft gedaan en er herhaaldelijk met mij over heeft gesproken, heb ik er redelijk goed zicht op. Ik zou nu nog met plezier kunnen lesgeven, zoals ik ook met plezier 13 jaar lang cursussen klassieke filosofie aan het HOVO van de Vrije Universiteit in Amsterdam heb gegeven.” Rein volgt het wel en wee van het Marnix College nog steeds op een afstand: “Ik hoor van jongeren dat het nog steeds een goede school is. Dat komt door de gedrevenheid van het personeel: de docenten, de conciërges, de TOA’s en het andere onderwijsondersteunend personeel. Door de komst van het Streeklyceum moesten we de concurrentiestrijd aangaan. Toen het Pallas Athene College atheneum ging aanbieden, kostte dat ons aanvankelijk 80 leerlingen. Door die wedijver is de school scherp gebleven. Er valt niet veel meer fundamenteel te verbe-

Agenda woe 19 dec Profielkeuzedag op de Hogeschool Arnhem Nijmegen voor alle leerlingen in havo 3. vrij 21 dec Kerstvieringen. ma 24 dec t/m vrij 4 jan Kerstvakantie. ma 7 jan Huiswerkvrij.

teren.” Wel vindt hij het heel spijtig dat het Koor en Orkest niet meer bestaat: “Dat liep zo goed. Het was zo mooi als al die leerlingen op vrijdag enthousiast gingen repeteren en vervolgens zulke prachtige uitvoeringen brachten.” Rein vindt dat het Marnix College – hoe goed het ook is – niet door moet groeien. “Ik word kwaad over het bestaan van die grote ROC’s en die reusachtige HBO-opleidingen. Dat zijn fabrieken. Je raakt het overzicht kwijt. In mijn tijd had het Marnix zo’n 1100, 1200 leerlingen. Ik kende alle docenten en hun partners bij naam. Dat gaf cohesie. En dat er nog steeds twee gebouwen zijn, een apart gebouw voor de klassen 1 en 2, is fantastisch.” Rest nog de vraag of als hij opnieuw 31 zou zijn, maar met alles wat hij nu weet, dezelfde keuze zou maken. “Natuurlijk heb ik destijds een wetenschappelijke carrière overwogen. Maar je krijgt praktisch alleen een plaats aan de universiteit waar je afstudeert. De VU in Amsterdam had maar een hele kleine faculteit. Dat er toen geen plaats was, vond ik niet erg. En het trok me ook niet enorm om de hele dag opgeborgen te zijn in een kamertje op de universiteit. Ik heb nu een rectoraat met mijn liefde voor de klassieken kunnen combineren. Dus ja, ik zou het allemaal gewoon weer doen.” door Ginette Wieken

oud-leerling Gerdriaan Mulder (VWO 2009) naar de notaris geweest om een eigen BV op te richten. De investeringskosten zijn ingelegd door 24 sympathiserende aandeelhouders. Hun droom is om ooit net als Vodafone, T-Mobile en KPN een eigen GSM-netwerk te bemachtigen. Eigen bedrijf of niet, twee van de drie ondernemers moeten nog wel afstuderen. Studeren gaat bij Gerdriaan niet van een leien dakje. Hij schreef zich drie jaar geleden in voor de studie Kunstmatige Intelligentie op de Radbouduniversiteit te Nijmegen. Hij zou de wisselwerking tussen mens en machine gaan onderzoeken. Na twee jaar valt het doek: hij heeft te weinig studiepunten en krijgt het advies een andere studie te kiezen. “Ik ben gewoon te laks geweest en heb mijn vakken onvoldoende bijgehouden. Goed en effectief studeren is niet altijd een kwestie van intelligentie. Je moet ook weten hoe je zaken aan moet pakken. Ik heb op het Marnix nooit hard hoeven werken en dat is op de universiteit hard

nodig. De snelheid waarmee de stof wordt aangeboden is hoog. Ik moet stevig werken om de discipline voor zelfstudie te vinden en te houden. Discipline is niet alleen nuttig voor mijn studie. Limesco gaat straks ook tijd kosten, dat moet ik in kunnen plannen.” In september 2012 is Gerdriaan, met enige studievertraging, verder gegaan met Informatica: het werken met en het ontwikkelen van computersystemen. Zijn reeds behaalde vakken kan hij tot zijn grote opluchting kwijt in zijn Minor. “Natuurlijk is het riskant om bij wisselende studieresultaten een eigen bedrijf te beginnen. Aan de andere kant staat het bijzonder goed op je CV en heb ik straks, als ik afstudeer, zowel ervaring in het oprichten van een eigen bedrijf als het besturen daarvan. Dat maakt mijn bachelordiploma wel bijzonder.” door Jeannette de Boer

6

w w w. m a r n i x c o l l e g e . n l

7

8

w w w. m a r n i x c o l l e g e . n l

DENNIS GILES

THOMAS TELLEMAN

DUKE VARGA

G’day! Ik ben Dennis Giles, 33 jaar oud en ik woon in the city of life sciences: Wageningen. Toevallig heb ik daar niet gestudeerd. Ik geef Engels aan voornamelijk TTO en VWO onderbouwklassen. Na het afronden van mijn docentenopleiding aan de HAN in 2005, heb ik een aantal jaren lesgegeven aan scholen voor het middelbaar onderwijs, dit in zowel Nederland als in Australië, mijn geboorteland. Ik heb tot mijn 19e in Australië gewoond. Vaak wordt door leerlingen aan mij gevraagd hoe een Australiër hier verzeild raakt. Ze vragen dit omdat Australië zo’n prachtig land is. Dit klopt helemaal, daarom klinkt mijn antwoord dan ook altijd een beetje vreemd: “korfbal”. Ja, u leest het goed. De enige echte Hollandse sport waar Nederland voor altijd wereldkampioen in zal blijven. Inmiddels ben ik gestopt met het beoefenen van deze fantastische sport. In mijn vrije tijd ga ik graag naar Frankrijk, Engeland of Spanje (wat is Europa toch boeiend!) en ik doe een poging om al die talen van die landen een klein beetje te spreken. Maar toch blijft het Nederlands mijn beste, en meest favoriete vreemde taal.

Mijn naam is Thomas Telleman en dit jaar geef ik biologie en ANW in zowel de onder- als bovenbouw op het Marnix College. Ik ben geboren en getogen in Goes, maar om mijn horizon te verbreden heb ik met veel plezier biologie gestudeerd aan de Rijksuniversiteit in Groningen. Daar heb ik kennis gemaakt met het biologisch onderzoek, waarbij ik vooral dierfysiologie en -gedrag interessant vond. Ik bleek echter meer passie voor het onderwijs dan voor het onderzoek te hebben, dus heb ik de 1e-graads lerarenopleiding aan de Universiteit Utrecht gevolgd. Ik ben nu heel blij dat ik deel uit mag maken van het enthousiaste docententeam van het Marnix College!

Mijn naam is Duke Varga. Ik ben 50 jaar, en woon met 2 dochters en mijn vrouw in Wageningen. Ik heb plantenveredeling gestudeerd aan de WUR en heb hierna bij onderzoeksbedrijven en instituten gewerkt als biotechnoloog en bioinformaticus. Boeiend aan dit werk was o.a. het begeleiden van jonge studenten. Samen met het opgroeien van mijn jongste dochter was dat de trigger om het carrièrestuur radicaal om te gooien: na de PABO ben ik 5 jaar geleden aan de slag gegaan in de bovenbouw van basisscholen. Mijn missie: breng wetenschap en leerlingen dichter bij elkaar. Dit is nog steeds een braakliggend terrein. In dit kader heb ik vorig jaar met leerlingen van basisschool Cavaljé een bezoek mogen brengen aan onze natuurkundesectie. Mijn ambitie zorgt nu voor een enorm leuke, nieuwe stap: 4 dagen wiskundedocent op het Marnix College in combinatie met studeren aan de HU op de maandag. In mijn vrije tijd ga ik op pad met mijn gezin in ons VW campertje of op de fiets, en speel ik als drummer in bandjes. Ik ontwerp bordspellen, en ben multimedia-editor voor een aantal bedrijven.

DAGMAR BRUINSMA

SANNE KEMPER

ESTER VAN MILTENBURG

Mijn naam is Dagmar Bruinsma en ik geef wiskunde in de bovenbouw. Ik ben 31 jaar, getrouwd met Erwin (ook wiskundedocent, maar dan in Zwolle) en heb een dochter van 10 maanden oud. Ik heb toegepaste wiskunde gestudeerd aan de Universiteit Twente. Kennis overdragen en werken met jonge mensen spreekt me heel erg aan, dus in het onderwijs voel ik me als een vis in het water. In mijn vrije tijd vind ik het heerlijk om in de tuin te werken, van de natuur te genieten of samen met mijn dochter naar de dierentuin te gaan.

Mijn naam is Sanne Kemper, ik ben 27 jaar en ik woon in Arnhem. Misschien dat sommigen van jullie mij al een beetje kennen, aangezien ik vorig schooljaar al werkzaam was op het Marnix College. Ik nam toen waar in de beeldende vakken. Gelukkig ben ik er dit schooljaar nog steeds! En verder... houd ik in mijn vrije tijd erg van films, boeken en muziek, ga ik graag naar concerten en festivals! Na een fijne vakantie heb ik weer zin om met mijn leerlingen mooie dingen te gaan maken!

Mijn naam is Ester van Miltenburg en ik ben drieëntwintig jaar oud. Ik geef dit jaar het vak Engels in de brugklas, tweede klas atheneum, vier atheneum en vier havo. Ik kom uit Ede en heb vijf jaar geleden hier op het mooie Marnix College mijn eindexamen gedaan. Daarna ben ik Engels gaan studeren aan de Radboud Universiteit Nijmegen en een jaar aan de University of Manchester. Naast lesgeven vind ik het ook leuk om te reizen, te lezen en ik doe graag aan kobudo (Japans zwaard/stokvechten). Ik hoop er een leerzaam, gezellig en mooi jaar van te maken.

9

ERIK HORST

GERARD BROUWER

HENK BOSSCHA

Ik ben Erik Horst, de nieuwe docent geschiedenis en maatschappijleer hier op school. Nu ja, nieuw... sommigen van jullie zullen mij misschien herkennen van vorig jaar toen ik in verband met een vervanging ook al even hier rondliep. Gelukkig mocht ik blijven en ik ben vol frisse moed het schooljaar in Ede begonnen. Naast mijn werkzaamheden als docent geschiedenis en maatschappijleer ben ik ook mentor van gymnasium 4 en ben ik tijdelijk docent Nederlands. In 2005 ben ik van het Friese platteland naar Nijmegen getrokken om daar mijn grote passie geschiedenis te (be)studeren. Dit bleek een goede beslissing, omdat ik er niet alleen mijn studie afmaakte, maar daar ook mijn vriendin en huidige stulpje vond. Tijdens de studie bleek dat ik affiniteit heb met lesgeven en na het behalen van mijn diploma ben ik dan ook meteen doorgestroomd naar de lerarenopleiding. Ik hoop op een fijne samenwerking met collega's en een succesvol jaar met de leerlingen!

Alweer enige tijd werk ik, Gerard Brouwer, als Technisch Onderwijs Assistent (TOA) scheikunde op het Marnix College. De opleiding Botanisch analist heb ik afgerond in 1977 in Amsterdam. Circa 20 jaar heb ik als assistent-onderzoeker in het landbouwkundig onderzoek gewerkt in Groningen. Mooie Stad! In 1998 vertrokken naar Wageningen en daar, op diverse plekken, als groene assistent binnen de WUR gewerkt. Met mijn gezin woon ik nu in Zetten in de Betuwe. Eerst heb ik tijdelijk op het Marnix gewerkt om ziekteverzuim op te vangen via een detacheringscontract. Het afgelopen schooljaar heb ik de opleiding voor TOA met succes afgerond. Sinds kort werk ik nu definitief op het Marnix. De woensdag ben ik thuis met mijn 3 kinderen Borgert, Welmoed en Tjalling.

Ik ben Henk Bosscha, 52 jaar jong, woonachtig in Leusden, zeer gelukkig getrouwd en vader van 5 kinderen. Ik ben altijd als financieel directeur werkzaam geweest in het bedrijfsleven en ik heb ongeveer vier jaar geleden de “overstap” gemaakt naar het onderwijs. Ik geef 3 dagen per week les in het mooie vak economie aan een scholengemeenschap (tweede fase) in Amersfoort (Guido de Brès). Sinds augustus 2012 geef ik 10 lesuren economie op woensdag en donderdag op het Marnix College, meer dan gewoon een bijzondere school! Ik ga graag met jonge mensen om en wil hen motiveren voor het vak economie en stimuleren in hun verdere ontwikkeling. Ik hoop van harte binnenkort met jullie allemaal uitgebreider kennis te mogen maken!

ELLEN ZONDAG

RENEE NIJENHUIS

ANRIEN EPPINGBROEK

Hoi! Ik ben Ellen Zondag en ik kom uit Nijmegen. Hier ben ik in 2008 begonnen met mijn studie Duitse Taal en Cultuur aan de Radboud Universiteit. Ik wist al redelijk snel dat ik een taal wilde studeren en doordat mijn eigen lerares Duits een enorm enthousiasme op mij overbracht in haar lessen, was mijn keuze snel gemaakt. Toen ik mijn opleiding begon, had ik nog geen idee welke richting ik binnen mijn vakgebied op wilde gaan. Inmiddels heb ik ontdekt dat mijn hart in het onderwijs ligt. Ik hoop zelf zo'n enthousiaste docente te worden als mijn eigen lerares Duits!

Hoi! Mijn naam is Renee Nijenhuis, ik kom uit Nijmegen en ben 25 jaar oud. Voor veel leerlingen ben ik niet helemaal ‘nieuw’ omdat ik sinds januari 2012 al op het Marnix College aardrijkskundelessen geef. Dit jaar ga ik, opnieuw met veel plezier, lesgeven in onder- en bovenbouw (waar nodig in het Engels). Het leuke aan aardrijkskunde geven vind ik dat je de dingen die je leert overal terugziet: wanneer je dagelijks naar school fietst, maar ook als je het journaal kijkt of de krant leest. In mijn vrije tijd speel ik saxofoon, ga ik (buiten) hardlopen en als het even kan, ga ik graag op reis!

Hallo! Mijn naam is Anrien Eppingbroek, ik ben 21 jaar en ik ben opgegroeid in het Achterhoekse Lichtenvoorde. Vanwege mijn studie ben ik drie jaar geleden verhuisd naar Nijmegen. Inmiddels ben ik afgestudeerd en werk ik op het Marnix College, waar ik met heel veel plezier Frans geef in de onderbouw. Ik hoop mijn leerlingen te laten ervaren hoe leuk het is om deze mooie taal te leren. Naast Frans is muziek mijn grootste passie.

w w w. m a r n i x c o l l e g e . n l

10

Column

Een reünie van oud-pubers we hebben ze allemaal gekocht en gretig bekeken. In de jaren zeventig was het ook bon ton om flink tegen je ouders te rebelleren. Twee van ons liepen destijds een keer van huis weg om David Cassidy te gaan zien in een stad die ouders te ver van huis vonden. Een derde vrouw van ons groepje verzuchtte dat ze nog steeds spijt heeft dat ze toen niet hetzelfde heeft gedaan. Overigens was van huis weglopen toen van een andere orde dan nu; we hadden geen mobieltjes om te melden dat we weliswaar weg, maar in veiligheid waren. De twee dappere meiden kwamen ’s nachts na een concert lopend vanaf een treinstation weer thuis. Dat je ouders woedend fikse straffen uitdeelden, deerde je echt niet als je net David Cassidy live had gezien. We groeiden op in een roerige tijd en afgezien van eindeloos praten over David Cassidy, praatten we er toen ook veel over of we later na het kinderen krijgen zouden blijven werken, want dat was toen echt niet vanzelfsprekend. We bespraken óf we überhaupt wel kinderen zouden krijgen. Trouwen vonden we toen allemaal echt hopeloos ouderwets. Dat deed je echt niet. Als echte kinderen van de jaren zeventig werd er druk geëxperimenteerd met diverse relatievormen en uiteindelijk stapte de helft van ons toch nog in het huwelijksbootje. Maar het verband tussen trouwen en kinderen krijgen leek niet meer te bestaan. Twee vrouwen waren getrouwd en hadden nooit kinderen gewild en drie van de vijf moeders hadden hun kinderen ongehuwd gekregen en dat was echt de bedoeling geweest. Negen van ons hadden een opleiding of studie afgerond en de vrouwen zonder kinderen hadden over het

Het Marnix College viert zijn 75-jarig bestaan dit jaar ondermeer met een reünie. Vlak voor de zomer had ik een bijzondere reünie van een heel andere orde. Toen ik een puberend meisje was, was ik vreselijk verliefd op een Amerikaanse popster, David Cassidy, die in razend tempo beroemd werd en even snel weer in de vergetelheid raakte. Uiteraard werd hij door ons, fans, die zo’n twee à drie jaar stevig zwijmelden, nooit vergeten. Inmiddels weet iedereen dat het heel gewoon is dat je hart nog steeds sneller gaat kloppen van iets dat in je puberteit heel belangrijk voor je was. De meesten van ons tastten tien jaar geleden dan ook diep in de beurs om in Londen naar een concert van hem te kunnen en we waren zonder uitzondering tot tranen geroerd. Afgelopen mei kwamen we in Rotterdam bijeen met het groepje “meiden” dat toen ook al in alle windstreken van het land woonde. Destijds communiceerden we door die afstand per brief, want de enige andere mogelijkheid, bellen met een vaste telefoon, werd door ouders tegengehouden omdat we over David Cassidy nooit uitgepraat raakten. Hoe gemakkelijk hebben pubers het nu! David Cassidy zong en acteerde elke zondag in het tv-programma The Partridge Family en het gaf dus drama’s als onze ouders op zondag een uitstapje met het hele gezin wilden maken. Er bestonden nog niet eens videorecorders, dus iets niet zien stond gelijk aan nooit zien! Voor degenen onder ons die de ruzie met ouders weleens verloren, werd het dertig jaar wachten totdat er DVD’s met de afleveringen van The Partridge Family op de markt kwamen en ja,

algemeen (meer) carrière gemaakt. Twee van ons waren huisvrouw geworden. We luisterden ademloos naar elkaars verhalen hoe het ons de afgelopen veertig jaar was vergaan en telkens bleek hoe de dingen uit onze puberteit en de jonge volwassenheid vaak diepere emoties in ons opriepen dan wat er na ons dertigste gebeurde, afgezien van het krijgen van kinderen. Bijna allemaal hebben we onze plakboeken met foto’s van David Cassidy nog en we herkennen

Huiswerkklas Soms is huiswerk maken moeilijk. Dan kan een beetje extra uitleg fijn zijn. Het kan ook zijn dat de resultaten tegenvallen omdat een leerling het moeilijk vindt om thuis aan het werk te gaan als facebook, de televisie, msn of WhatsApp te verleidelijk zijn… Wat de reden ook is: 1e- en 2e-klassers en leerlingen uit mavo 3 en havo 3 voor wie het huiswerk maken problemen oplevert, kunnen vier maal per week van 14.15-16.00 uur op school huiswerkbegeleiding krijgen. Voor leerlingen in klas 1 is deze begeleiding gratis. Voor leerlingen in klas 2 en klas 3 zijn aan de huiswerkklas kosten verbonden. Zij betalen resp. € 40,= en € 80,= per maand, onafhankelijk van hoe vaak ze komen. Voor inlichtingen over de huiswerkklas kunt u contact opnemen met mevr. Mirjam Sloof: [email protected]

Vakantierooster 2012 - 2013 Herfstvakantie

15 t/m 19 oktober 2012

Meivakantie

29 april t/m 3 mei 2013

Kerstvakantie

24 dec 2012 t/m 4 jan 2013

Hemelvaart

9 en 10 mei 2013

Voorjaarsvakantie 18 t/m 22 feb 2013 Pasen

28 maart t/m 2 april 2013

Pinkstermaandag 20 mei 2013 Zomervakantie

15 juli t/m 30 augustus 2013

nog steeds elk liedje van hem bij de eerste noot. Drie van ons zouden nog steeds wel een romantische nacht met hem door willen brengen. En dat is nog steeds zo onwaarschijnlijk als toen. doorGinette GinetteWieken Wieken door

Colofon

Marnix Motief is een uitgave van het Marnix College Ede en zal vier maal per jaar verschijnen, telkens voor het begin van een vakantieperiode. redactie: Jeannette de Boer Josephie Brefeld Marian de Jong Leo Spelt Ginette Wieken adres: Postbus 8037, 6710 AA Ede Telefoon: 0318 - 650035, [email protected] foto’s: Rob Arts lithografie en drukwerk: BDU Grafisch Bedrijf Barneveld verzending: TNT

marnix > gewoon een bijzondere school