De mistige miljoenen van KVL

Page 1

Brabants Dagblad 20 april 2013

De mistige miljoenen van KVL Door Alex van Lanen Bij KVL in Oisterwijk gaat het over grote getallen. Ruim 110.000 vierkante meter groot is de voormalige leerfabriek (ooit Europa's grootste). En in euro's gaat het bij KVL al gauw over miljoenen. Een reconstructie van een Oisterwijks prestigeproject. Hoofdstuk 1 De verkoop in drie stappen KVL is een begrip in Oisterwijk, iedere echte Oisterwijker kent wel iemand in zijn directe omgeving die er werkte. Het is januari 2001 als de fabriek definitief de deuren sluit. Er is niemand in het dorp die dit niet aan heeft zien komen. KVL moet al jaren snoeien, snoeien, snoeien om de malaise in de leerindustrie het hoofd te bieden. Het moest een keer misgaan. De vraag wordt al gauw: wat gaat daar langs het spoor nu gebeuren? Oisterwijk hoeft niet lang te wachten. In maart 2001 wordt bekend dat de Haarense ondernemer Jo Copal het terrein koopt. Als het woord boerenslimheid een gezicht zou hebben, zou het verdacht veel lijken op dat van Copal. Van huis uit elektricien ontpopt hij zich tot een grootgrondbezitter die bij zijn dood in 2010 een fors deel van het centrum van 'zijn' Haaren bezit. En KVL dus. Tot ontwikkeling van het KVL-terrein komt het onder Copal nooit. Er komt in 2006 wel een bouwplan, maar dat gaat vervolgens vooral stof happen in lades. Sommigen zeggen dat het ontwikkelen van KVL ook nooit écht het plan is geweest van Copal. Rond de eeuwwisseling worden geen bedragen naar buiten gebracht, maar nu is één ding vast te stellen: Copal verdient geld met KVL. Niet te weinig ook. Hij betaalt in 2001 8,17 miljoen euro (achttien miljoen gulden) voor KVL en een perceel van achthonderd vierkante meter aan de Heusdensebaan. Het is de tijd dat de bomen in de vastgoedwereld tot in de hemel groeien. Hij verhuurt een aantal panden, maar verder verdient Copal miljoenen met acht jaar op de handen zitten en praten. Hij verdubbelt zijn inleg als in 2009 gemeente en provincie 18,4 miljoen euro betalen voor KVL. Maar Copal is niet de enige particuliere investeerder die verdient aan KVL. Onbekend blijft de transactie die in 2004 plaatsvindt. Copal verkoopt dan een derde van het complex aan Beatus BV, een bv van een andere steenrijke Brabander: Audax-topman Jacques de Leeuw uit Loon op Zand. Hij betaalt 4,67 miljoen. Bij de verkoop van het complex door Copal aan de gemeente en provincie in 2009 verkoopt De Leeuw zijn deel mee. Hij strijkt een derde van de totaalprijs van 18,4 miljoen op (6,13 miljoen). Hoofdstuk 2 De overheid als reddende engel In 2009 springt de overheid aan boord. Met financiële hulp van de provincie (die voor vijf miljoen bijspringt) legt de gemeente Oisterwijk 18,4 miljoen euro op tafel om eigenaar te worden van de vervallen leerfabriek op de zwaar vervuilde lap grond. In het gemeentehuis zien ze dat uiteraard anders: het is de ideale gele-

genheid om 'de regie' in handen te krijgen op het terrein dat al acht jaar ligt te verloederen. Op 28 april tekenen gedeputeerde Paul Rüpp en kersvers burgemeester Hans Janssen het koopcontract. Met de kennis van nu zullen Janssen en Rüpp niet meer zo in feeststemming zijn als ze terugdenken aan die dag. Iedereen die in die tijd een woning kocht, kan erover meepraten: woning- of grondbezit is sindsdien in waarde gekelderd. Het is, wederom met de kennis van nu, het hoge bedrag wat KVL volgens kenners uit de markt tot een blok aan het been maakt voor Oisterwijk. "Voor dat bedrag was de ontwikkeling zelfs in de goede tijd maar net rond te krijgen", zegt een ontwikkelaar. De aankoop van KVL door de gemeente komt in 2009 niet als donderslag bij heldere hemel. Het is al een tijdje bekend dat Copal en de gemeente met elkaar in onderhandeling zijn, de gemeenteraad is in de tweede helft van 2008 en begin 2009 regelmatig achter gesloten deuren bijgepraat. Wat daar wordt besproken, is tot op de dag van vandaag nog steeds geheim, officieel. Maar uit stukken die in het bezit van het Brabants Dagblad zijn, blijkt dat er ook dan al kritische vragen worden gesteld bij de aankoopprijs. Zo is er een presentatie van Peter Savelberg van woningstichting Leystromen (dat dan nog Stromenland heet) aan de gemeenteraad. Zijn advies: verwerf de gronden voor maximaal 11,8 miljoen. Stromenland schotelt de raadsleden een inschatting van de grondexploitatie voor: de koopsom van 20,5 miljoen (de verkoopprijs die op dat moment op tafel ligt) leidt onder aan de streep tot een min van 8,7 miljoen. Plus, vermeldt de powerpointpresentatie van Leystromen met hoofdletters: 'Ook zonder volle eigendom is de gemeente prima in staat om regie te voeren.' Van dat laatste kan hij de raad niet overtuigen, wel vormt zich in de gemeenteraad geen meerderheid voor een gemeentelijk bod van 20,5 miljoen. PrO en VVD willen wel, maar die hebben samen maar tien van de 21 zetels in de Oisterwijkse gemeenteraad. De gemeente gaat opnieuw in gesprek met Copal, die eerder al een bod van Bouwfonds afwees, en hij gaat overstag. De nieuwe prijs: 18,4 miljoen. De boodschap van het college aan de raad is helder: dit is het minimum, voor minder krijgen we het niet. Dit keer stemt alleen oppositiepartij AB nog tegen. Was 18,4 miljoen te veel? "De presentatie van Leystromen is de uitkomst van een globale rekenexercitie, die op geen enkele wijze te vergelijken is met de getaxeerde waarde van de grond", reageert een gemeentewoordvoerster. Zij stelt dat de gemeente niet over één nacht ijs is gegaan bij de aankoop van KVL. "Indien er een significant verschil zou zijn tussen getaxeerde waarde en koopsom, zou het gemeentebestuur op dat moment niet hebben ingestemd met de aankoop." Hoofdstuk 3 Sanering van een hoofdpijndossier De Oisterwijkse leerfabriek mag dan al sedert 2001 buiten bedrijf zijn, aan de vervuiling van decennia leerlooien is sindsdien niets gedaan. Iedere Oisterwijker weet: voor er wordt gebouwd, moet er worden gesaneerd. Het is, samen met de vastgelopen vastgoedmarkt, waarschijnlijk het belangrijkste zwaard van Damocles dat boven dit project hangt. In 2006 maakt de gemeente een eerste schatting van deze kostenpost: vier miljoen, volgens wethouder Van Hezik. Inmiddels wordt gesproken over 13,3 miljoen euro. Het bedrag is te lezen in de stukken waarover een Statencommissie vrijdag vergadert. De Staten geven dan hun oordeel over een investering van 11,75 miljoen in de ontwikkeling van het cultureel erfgoed op het terrein. Deugt de inschatting uit 2006 niet? Of is asbestsanering in zeven jaar tijd zo veel duurder geworden? Gevraagd naar een verklaring kan een gemeentewoordvoerster die 'op korte termijn niet achterhalen'. Wel is het zo dat het bedrag van 13,3 miljoen niet alleen bodemsanering omvat, maar ook bouw- en woonrijp maken en 'planstructurele voorzieningen'. De saneringskosten worden gedeeld door gemeente en provincie, de laatste betaalt een kwart omdat ze grofweg ook een kwart van het terrein in handen heeft. Opvallend is dat gemeente rekent op een subsidie van een kwart van de saneringskosten. Die zou moeten komen uit de ISV 3- regeling, een subsidiepotje van... De provincie. Als de ISV-subsidie niet komt, zal de Oisterwijkse investering van de provincie duurder uitvallen. Maar tegelijk is het diezelfde provincie die deze subsidie verleent en zo dus zichzelf kan behoeden voor een financiële tegenvaller. Volgens een woordvoerder van de provincie worden de aanvragen voor een ISV-subsidie op volgorde van binnenkomst behandeld. "Elke aanvraag die aan de criteria voldoet, wordt in principe gehonoreerd." Hoofdstuk 4

Maar wie redt de overheid? In het najaar van 2012 zit Jacques van Geest, interim-bestuurder van woningstichting Leystromen, in het Oisterwijkse gemeentekantoor tegenover wethouder Kees Rijnen. KVL komt ter sprake en Van Geest windt er geen doekjes om. "Ik denk dat jullie aan het eind van de rit 25 miljoen toeleggen op KVL." Rijnen, die inmiddels het veld heeft moeten ruimen als wethouder, schrikt even, maar herstelt zich snel. "Nee hoor, hooguit een klein bedrag", antwoordt hij. Van Geest is wel erg stellig, maar zijn boodschap is niet uniek. Vraag het tien mensen uit de wereld van vastgoed, bouw en projectontwikkeling in de regio en het merendeel zegt hetzelfde: zie daar maar eens je geld op terug te verdienen. In het Oisterwijkse gemeentekantoor en het provinciehuis in Den Bosch wordt dat niet gezegd. Maar ook daar is tussen de regels door op te maken dat het, eufemistisch gezegd, een uitdaging is. Provinciale Staten schoten niet voor niets het eerste idee voor provinciale steun aan KVL af, met name omdat de risico's te groot zouden zijn. En de gemeente schreef al eens één miljoen af op de grondexploitatie bij KVL. Of die verder sluitend wordt, daarvoor is het wachten op het 'masterplan'. Dat plan komt pas naar buiten als de provincie definitief aan boord is. Krijgt Van Geest gelijk met zijn doemscenario, of zal hij achteraf een zwartkijker blijken te zijn? Als de provincie meedoet (en daar heeft het alle schijn van), scheelt dat in elk geval een kleine twaalf miljoen. Maar dan nog. "Je kunt wel zeggen dat de gemeente in 2009 willens en wetens te veel heeft betaald", zegt een ontwikkelaar die de situatie in Oisterwijk goed kent. "De vraag is: was dat terecht?" Een verklaring is er wel. Oisterwijk zit dan midden in de moeizame ontwikkeling van het Lindeplein, waar de marktpartijen er een potje van maken. De bestuurders zien bovendien dat de ontwikkeling van KVL door Copal op zijn zachtst gezegd niet erg vlot verloopt. Nog zo'n hoofdpijndossier als het Lindeplein kunnen de gemeentebestuurders missen als kiespijn. En, zo zegt een kenner van de vastgoedmarkt, zo gek is het niet om te veel te betalen. "Copal betaalde in 2001 ook veel meer dan wat er toen voor stond. Zo ging dat in die tijd, grond werd toch wel meer waard." Maar dat was toen. Ontwikkel vandaag de dag maar eens een vervuild fabrieksterrein met vijf vervallen rijksmonumenten, langs het spoor, ook nog eens 'aan de verkeerde kant' van dat spoor (dat wil zeggen: weg van het centrum). En dat in een tijd van aanhoudende crisis, waarin een speler van Willem II haast eerder wordt verkocht dan een willekeurige woning. Het maakt KVL volgens kenners tot 'de moeilijkst denkbare ontwikkelklus'.

21 januari 2014

Het stuift weer rond de voederfabriek Brabantse steden ontdekken hun industriële erfenis. In Eindhoven herleeft Strijp S, in Den Bosch Piet de Gruyter en Verkade. Ook het kleinere Veghel krabt intussen de roest van voormalig mengvoedercomplex CHV. In de silo's gaat nu een mix van cultuur, recreatie en natuurlijk: fóód. door Joop van der Pol Fiets er langs en je ziet vergane glorie. Ouwe meuk. Een vierkante kilometer industrieel verleden, in ruige loodsen vol onbegrijpelijke installaties. IJzeren staketsels, buizen en baksteen. Een haveloos haventje, kantoren, silo's. Die silo's! Vijftien reuzensigaren, lege hulzen die galmen van melancholie. Ze zijn van gewapend beton, dus een knappe jongen die ze klein krijgt. Nog knapper hij die er een bestemming voor weet. Toch?

Ooit was dit Veghels trots. De Noordkade. Een icoon uit de verleden eeuw, toen noeste arbeiders van de Coöperatieve Handels Vereniging CHV er de landbouw voorzagen van mengvoer, zaden en pootgoed. Tot diep in de jaren zestig meerden er bulkschepen aan en reden trekkers en trucks af en aan. Toen werd het stil. Het personeel verdween met de laatste voederzakken de deur uit, de economie zocht nieuwe wegen. En

met succes, want de CHV legde mede het fundament voor food & feed, de reputatie die het dorp aan de Zuid-Willemsvaart nu zo krachtig exploiteert. Mars, Sligro, Jumbo, zuivelreus DMV, Hutten Catering, Maison Van den Boer, Royal Canin. En natuurlijk Agrifirm, een verre zaadsprong van de Noordkade zelf die achterbleef als een rotte kies in de vaart van Veghel. Een plan om de boel te slopen en er huizen te bouwen liep tien jaar geleden spaak. Te veel industrie in de buurt. Het Veghelse Bouwbedrijf Van de Ven zag er nog wel iets in. "We kochten het complex voor tien miljoen", vertelt directielid Stefan van de Ven. "Doordat we een paar gebouwen konden verhuren verdienden we de rente terug. Verder keken we wel - er kon altijd een distributiecentrum op of zo." Juist in die tijd verscheen in het Brabants Dagblad een interview met directeur Yan van der Heijden van het Veghelse theater De Blauwe Kei. De foto erbij was gemaakt op de verlaten Noordkade. In 2016 zou zijn theater zijn afgeschreven, en de directeur zag kansen op het CHV-terrein. "Ik woon zelf in Amsterdam", blikt Van der Heijden terug, "tegenover de oude Westergasfabriek. Dat complex kreeg een bestemming als centrum voor kunst en cultuur. Een droomscenario voor Veghel, dacht ik. Dat kon wel iets onderscheidends gebruiken. Een lastig traject misschien, maar ook een eenmalige kans." Het interview zette Van de Ven aan het denken. "Je ziet op de Noordkade bouwstijlen van 1915 tot 1965, van boertige knipvoegen tot stalen spanten. Het is toch Veghels historie. Hier ligt zweet van onze vaders en opa's. In de jaren zestig de grootste graanopslag van Europa! Dus waarom zou een nieuwe bestemming niet kunnen? Als de gemeente ook in de buidel wilde tasten..." In het stadskantoor sloeg zijn enthousiasme over. Eindhoven had Strijp S, Den Bosch Verkade en De Gruyter, Tilburg het Textielmuseum. Ook het relatief kleine Veghel gaf blijk van toekomstvisie en historisch besef wanneer het zijn oude industriecomplex nieuw leven zou inblazen. En waarom niet? Noordkade biedt een zee aan kubieke meters. Maar meer nog trok een injectie van 7,7 miljoen uit de provinciepot voor industrieel erfgoed het gemeentebestuur over de streep. Het kwam tot een ambitieus masterplan voor het CHV-complex, in drie delen: een cultuurcluster, een commercieel themacentrum - Foodworld, met álle Veghelse spelers op dat gebied - en voorzieningen in de sfeer van recreatie en vrijetijd. Onderlinge kruisbestuiving zou Noordkade moeten verheffen boven de som der delen. Achtenhalf miljoen euro steekt de gemeente erin. Het bouwbedrijf en de provincie zijn samen eigenaar van Noordkade BV, dat ruimte verhuurt aan de gemeente en andere gebruikers. Het plan stuitte aanvankelijk op scepsis en wantrouwen bij de bevolking. De lokale partij GemeentebelangVeghel bijvoorbeeld verzette zich fel. Fractievoorzitter Harrie Verwegen: "Zijn die contracten met Van de Ven wel duurzaam en waterdicht? Maken we ons niet te afhankelijk? We waren bang dat Veghel zich zou vertillen. En we zijn nog steeds huiverig of dit niet een maatje te groot is voor ons dorp. Maar het moet groeien." En groeien doet het. Na het museumpje voor industrieel erfgoed SieMei vestigde zich een bioscoop, toepasselijk Industry genoemd, op de voormalige zaai- en pootgoedzolder. Het is tevens de enige in Veghel. Sinds deze maand bevolken allerlei instellingen en organisaties het cultuurcluster, dat nu Cultuur Haven Veghel (CHV) heet: het jongerencentrum, MIK muziekschool en MIK kunstencentrum Pieter Brueghel, kunstgroep De Compagnie, de KBO en harmonie Frisselstein. Directeur Laurens Felix van MIK kan zijn geluk niet op: ,,We hebben nu 5.400 vierkante meter, tegen 3.000 in onze oude onderkomens. Dat was met nieuwbouw nooit gelukt." Ook hem spreekt het idee van kruisbestuiving aan. "Mars heeft ons al gevraagd een evenement voor honderd medewerkers en driehonderd kinderen in te vullen. Dat sluit aan bij ons doel om een betere exploitatie te krijgen door samenspel met andere markten." Maison Van den Boer is voorzichtig een luxe eetgelegenheid gestart, P'rooflokaal, hoog bovenin het enige rijksmonument op het complex. Er zit een evenementenbureau, in het voorjaar opent een familierestaurant onder de bioscoop-op-zolder. Nog voor de bouwvak start Jumbo op 3.600 vierkante meter een test-supermarkt alsmede een academy voor eigen personeel. De grote ruimten in het voormalige (voeder)koekbouw stoomt Van de Ven nu klaar voor evenementen. Alles wordt fraai bij de tijd gebracht met respect voor de industriële oorsprong van het complex. "Linoleum op de vloer? Dacht het niet", licht Van de Ven toe. Samen met een groepje huisarchitecten bedenkt hij passende oplossingen, liefst met de oorspronkelijke materialen. Glimlach: ,,We werken volgens het systeem 3xz: Zeer Zuinig Zijn." In 2017 moeten in een gloednieuw theater de stagelights aanfloepen. Blauwe Kei-directeur Van der Heijden is tevreden. Het theater krijgt meer stoelen en kan grotere producties binnenhalen. In de omgeving proberen Theater Markant in Uden en De Lievekamp in Oss ook hun exploitatiecijfers uit het rood te houden. Trekt Veghel een te grote broek aan? Van der Heijden gelooft er niks van. "In de twaalf jaar dat ik directeur ben, is

ons publiek verdrievoudigd. Maar 1 procent komt uit Uden, nog minder uit Oss. Onze bezoekers komen veeleer uit Schijndel en Sint-Oedenrode. Gemeenten waarmee Veghel nu ook wil samengaan." Nog niet zo lang geleden bezigden onge- ruste winkeliers en centrumbewoners de kreet Noordkade is Moordkade. Ze vrezen dat de enorme Jumbo in Foodworld en het vertrek van allerlei cultuurclubs het dorpscentrum leegzuigen. Wethouder Jan van Burgsteden, in Veghel bekend als Mister Noordkade, is daar niet bang voor: "We kijken nauwlettend naar de effecten en vrijvallende locaties vullen we zorgvuldig in. Zo gaat het voormalige pand van de muziekschool in de openbare verkoop, maar houdt het wel een maatschappelijke bestemming." Om het bestaande winkelcentrum extra aandacht te geven schakelde de gemeente Cor Molenaar, professor in de e-marketing, in. Op zijn voorstel kwam er een vijf ton kostend gordijn van licht en muziek in winkelstraat 't Steegje - om het shoppen aantrekkelijker te maken. "Het winkelgebied is kwetsbaar en daarom zitten de ondernemers in Veghel niet te wachten op een megasupermarkt in Noordkade", oordeelt Molenaar. "Maar de winkeliers moeten af van die vijandbeelden. Met een hotel of congrescentrum erbij kan Noordkade juist meer mensen naar Veghel trekken."

15 maart 2014

Provincie draait in voordeel Bergoss Brabant zegt alsnog ja tegen 1,9 miljoen voor Bergossterrein in Oss. Eigenaar heeft laatste huurder voor oude kantoorvilla. door Tom de Louw DEN BOSCH/OSS - De Brabantse politiek gaat toch akkoord met de 1,9 miljoen die Gedeputeerde Staten in het Bergosscomplex in Oss willen steken. Dat werd gisteren duidelijk op het provinciehuis in Den Bosch. De drie coalitiepartijen (VVD, CDA, SP) en PvdA en GroenLinks zijn voor. Toen de provincie twee maanden geleden een eerste keer over Bergoss sprak, klonk er kritiek. Veel partijen in de Staten, waaronder de drie coalitiepartners, vroegen zich af waarom de provincie geld zou moeten stoppen in de herontwikkeling van de sheddaken (1,1 miljoen) en oude kantoorvilla (acht ton). "Het voorstel riep veel vragen op", aldus Tim Kouthoofd (VVD). "Door ons werkbezoek, een paar weken later, is er veel duidelijk geworden. We hebben gezien wie het gezicht is achter de plannen", doelend op Ton Kemkens, eigenaar van de oude kantoorvilla aan de Bram van den Berghstraat. Kemkens kon gisteren melden dat er een tweede huurder is gevonden voor het monument dat nu gerestaureerd wordt. Het gaat om advocatenkantoor Van Zandvoort Legal uit Lith. Eerder was al bekend dat het Osse assurantiekantoor Taylor Mates in de villa trekt. Daarmee is alle kantoorruimte gevuld. De 1,9 miljoen voor Bergoss is een financiering. Na vijf jaar verkoopt de provincie het eigen aandeel en trekt ze zich terug uit de projecten. De provincie wordt voor een derde eigenaar van de sheddaken en de villa. Het geld komt uit de verkoop van de aandelen van Essent. Wat er met de zaagtanddaken gaat gebeuren is nog niet bekend. De opties: een bedrijfsverzamelgebouw of versmarkt. De SP en PvdA zijn fel tegenstander van "zo'n supermarkt", aldus Ine Roozen van de SP.

1 februari 2014

Brabantse politiek stuk positiever over 1,9 miljoen voor Bergoss na werkbezoek.

door Tom de Louw OSS - Onder de zaagtanddaken op het Bergosscomplex in Oss moet een bedrijfsverzamelgebouw of versmarkt komen. Dat zei Gé van Tiem, hoofd vastgoed bij de gemeente, gisterochtend tijdens het werkbezoek van de provincie. "We gaan eerst voor een bedrijfsverzamelgebouw zoals de Ideeënfabriek in Uden of De Gruyter Fabriek in Den Bosch", aldus Van Tiem. "Er is onderzoek gedaan en er zijn hier zo'n honderd bedrijven in de creatieve sector die nu nog aan de eigen keukentafel werken. Er komt ook horeca bij." Als alternatief heeft de gemeente een plan voor een versmarkt. Van Tiem: "Zo'n bedrijfsverzamelgebouw kan bijvoorbeeld ook aan de Raadhuislaan in Oss." Leden van de Provinciale Staten kwamen op bezoek bij de sheddaken en oude kantoorvilla van Bergoss omdat de provincie een financiering van 1,9 miljoen euro in het complex wil stoppen - 1,1 miljoen voor de zaagtanddaken en acht ton voor de villa. Provinciale Staten had daar twee weken geleden forse kritiek op. "Veel was voor ons onduidelijk", aldus Tim Kouthoofd van de VVD, de grootste partij van Brabant. Die onduidelijkheid is nu weg, klinkt het. Ook de coalitiepartners CDA en SP zijn een stuk positiever dan twee weken geleden. "Ik denk dat we voor gaan stemmen", aldus Ine Roozen van de SP. PvdA'er Paul van Liempd vindt dat het voorstel waar Provinciale Staten zich in de vergadering boog, niet compleet was. "Ik heb net een kwartiertje met ondernemer Ton Kemkens gesproken. Het is best uit te leggen dat wij hier geld in stoppen." Na vijf jaar verkoopt de provincie het eigen aandeel en trekt ze zich terug uit Bergoss. Het is dan mede-eigenaar. Gedeputeerde Brigite van Haaften, burgemeester Wobine Buijs, wethouder Reina de Bruijn en meerdere Osse raadsleden waren gisterochtend aanwezig. 22 januari 2014

Alle hens aan dek voor Bergoss

Wethouder Reina de Bruijn wil alles doen om provinciale politici te overtuigen van noodzaak opknappen Bergosscomplex. door Tom de Louw OSS - De Osse wethouder Reina de Bruijn is erdoor verrast dat de Brabantse politiek zo veel problemen heeft met de 1,9 miljoen euro die Gedeputeerde Staten in de herontwikkeling van het Osse Bergosscomplex willen stoppen. Ze was er niet van op de hoogte en moest de kritiek op de financiering voor de sheddaken en de oude kantoorvilla gisterochtend in deze krant lezen. "Ik ga contact opnemen met gedeputeerde Van Haaften. Verder roep ik de Osse politieke partijen op om met hun collega's in het provinciehuis te praten." De Bruijn gaat dat zelf in ieder geval doen met haar partijgenoten. De VVD heeft in de Staten de grootste fractie. Volgens de wethouder is de financiering door de provincie van de opknapbeurt van het Bergosscomplex cruciaal. Als die niet doorgaat, betekent dat opnieuw vertraging. "Het is niet zo dat de gemeente dat bedrag nog ergens heeft liggen." Met dat geld is het de bedoeling om de sheddaken en de kantoorvilla zo op te knappen dat er weer een bestemming aan kan worden gegeven. De Bruijn heeft gisteren contact gehad met Ton Kemkens, eigenaar van de kantoorvilla. Kemkens gaf eerder al aan dat hij er 'rekening mee houdt dat het fout gaat'. Volgende week vrijdag komt de provincie op werkbezoek naar het Bergosscomplex. De Bruijn: "Dan zullen we uitleggen hoe belangrijk dit project voor de stad is. Het is nog niet te laat, maar er moet nu wel iets gebeuren om de provinciale politiek te overtuigen." De Bruijn denkt dat niet alle Brabantse politici 'helemaal hebben begrepen' wat de plannen voor het oude Bergossterrein precies inhouden. De wethouder wil nogmaals benadrukken dat de 1,9 miljoen euro - acht ton voor de villa en 1,1 miljoen voor de zaagtanddaken - geen subsidie, maar een financiering is. Na vijf jaar verkoopt de provincie het eigen aandeel en trekt ze zich terug uit de projecten. De provincie wordt voor een derde eigenaar van de sheddaken en de villa. Het geld komt uit de verkoop van de aandelen van Essent. Veel Brabantse partijen, waar-

onder VVD, CDA, SP, PvdA en D66, gaven vorige week aan bezwaren te hebben tegen de financiering voor Bergoss.

BN/DeStem 17 januari 2013

Nieuwe kans voor Dongecentrale Met de officiële ondertekening van de samenwerkingsovereenkomst wordt de Dongecentrale in Geertruidenberg nieuw leven ingeblazen. Op deze fotopagina een impressie van het complex dat als industrieel erfgoed wordt beschouwd. GEERTRUIDENBERG - Voor het symbolische bedrag van 50 cent waren de stichting Boei, hoeder van industrieel erfgoed, en de provincie Noord-Brabant al eigenaar geworden van de Dongecentrale, het immense elektriciteitscomplex in Geertruidenberg. Gisteren tekenden zij een samenwerkingsovereenkomst om de centrale een andere bestemming te geven. Het complex bestaat uit het rijksmonument, de energiecentrale en het filtergebouw, inclusief kantoorgebouw en de zeven dijkwoningen. Dat er een herbestemming zou komen was al duidelijk. De vraag is niet alleen welk plan haalbaar is, maar ook of de partijen het over de huur eens kunnen worden. Dat gaan de provincie, die gisteren werd vertegenwoordigd door gedeputeerde Yves den Boer, en Boei samen onderzoeken. Twee jaar geleden al meldden zich zeker tien initiatiefnemers bij Boei. Met plannen die varieerden van een klimwand tot een evenementencomplex of een horecabestemming. Van de lokale ondernemers lijken de plannen van evenementenorganisator Fijnevent en Heavy Decor, de mannen die stalen constructies en kunstwerken vervaardigen, de meeste kans te maken. Dat zegt projectleider Sylvia Pijnenborg van Boei. "Heavy Decor past zo in dit gebouw, mogelijk in combinatie met een opleiding in techniek". Wethouder Albert Smit liet gisteren al doorschemeren dat de gemeente bezig is om hiervoor geld bijeen te vergaren. Volgende week al organiseert Fijnevent samen met Heavy Decor het eerste (bedrijfs)evenement in de centrale: een workshop stalen constructies maken.