Na 25 jaar ‘Leeftocht’ serveren we vandaag champagne. We kijken er naar uit om de volle smaak van verinnerlijking te laten borrelen tot een feest dat ‘leven’ heet!
Met bubbels ... We hopen dat het nieuwe schooljaar mag barsten van de energie. Krachtig mag het zijn, sprankelend. Misschien openen we een fles bij de start, om ‘goesting’ te krijgen. Even proeven van de belofte die het inhoudt. En dan aan de slag. Wat zullen we aanbieden dat prikkelt? De talenten die in elkeen aanwezig zijn? Dat ze volop mogen rijpen en open bloeien! Tot we dan op 30 juni de kurken laten knallen. Nieuwe bubbels, ontloken uit geduldige zorg ...
De kunst van het ontdekken? Dom Pérignon maakte op handige wijze gebruik van wat al aanwezig was voor het produceren van wijn. Het was namelijk zo dat wijn na de eerste gisting in fusten ging om te rijpen. In die fusten ontstond een tweede gisting waarbij aanwezige suikers zich omzetten in koolzuur. Men liet regelmatig het koolzuur (bekend van de belletjes in bijvoorbeeld cola) uit de fusten ontsnappen om de wijn weer stil te krijgen. Dom Pérignon schijnt op het idee gekomen te zijn om de wijn voor de tweede gisting te bottelen. Op deze manier ontstond de bubbeltjeswijn champagne. Uiteraard heeft het hem zeer veel kapotte flessen gekost om het proces onder de knie te krijgen. Door de hoge druk ontploften er regelmatig flessen. Gelukkig kon de kurk op de fles blijven door deze met ijzerdraad (het bekende muselet) vast te binden. Dom Perignon zocht niet doelbewust naar een specifiek resultaat. Hij had geen duidelijk plaatje van champagne in zijn hoofd, maar sloeg aan het experimenteren. Dom Perignon was erg leer- en nieuwsgierig en werd allerminst verlamd door angst om te falen of fouten te maken. Hij was niet op zoek naar champagne, maar was gefascineerd door de kracht en de dynamiek, eigen aan een tweede fermentatie, het rijpingsproces. Daarbij ondervond hij de opwinding van iemand die overweldigd wordt door de magie van het onverwachte. Dom Perignon was volledig in de ban van het leren. Zijn voornaamste eigenschap die ervoor zorgde dat hij in zijn opzet slaagde, was aandacht. Observeren, noteren, conclusies trekken, proeven, opnieuw beginnen als de eerste stappen niet lukken...En juiste aandacht draagt altijd de kiem van vreugde in zich, de kiem van de eerste ontdekking.
Waarmee zal Ik deze generatie vergelijken? Het is ermee als met kinderen die op de marktpleinen zitten en de anderen toeroepen: “Wij hebben voor jullie op de fluit gespeeld en jullie hebben niet gedanst. We hebben een treurlied gezongen en jullie hebben niet gejammerd.” Want Johannes is gekomen, hij at niet en dronk niet, en ze zeggen: “Hij is in de macht van een demon.” De Mensenzoon is gekomen, Hij at en dronk, en ze zeggen: “Kijk die veelvraat, die slemper, die vriend van tollenaars en zondaars.” De wijsheid wordt gerechtvaardigd door haar daden!’ (Mt 11,16-19) Voor welke wijsheid kiezen wij? Of zijn wij als verwende kinderen die altijd en overal wel ergens iets op aan te merken hebben en daarbij vergeten om deel te nemen aan het feest van het leven? Johannes opende met zijn boodschap de weg naar bekering zodat zichtbaar wordt wat essentieel is en Jezus opent met zijn boodschap de weg naar vreugde zodat duidelijk wordt hoe het leven moet gevierd worden: als een geschenk. De ontvanger hoeft aan geen voorwaarden te voldoen, behalve dat hij zichzelf geeft, ten volle. Zo, dat ieder kan leven, ten volle. De maat waarmee geschonken wordt, is de liefde.
Gelijkenis van een feestmaal Een van de disgenoten, die dit hoorde, zei tegen Hem: ‘Wat een geluk als je eten mag in het koninkrijk van God.’ Hij zei tegen hem: ‘Iemand gaf eens een groot feestmaal, waarvoor hij veel mensen had uitgenodigd. Tegen de tijd dat de maaltijd kon beginnen, stuurde hij zijn slaaf eropuit om tegen de genodigden te zeggen: “Kom, alles staat nu klaar.” Maar opeens begonnen ze zich allemaal te verontschuldigen. De een zei tegen hem: “Ik heb een akker gekocht en die moet ik dringend gaan bekijken; ik verzoek u mij te verontschuldigen.” Een ander zei: “Ik heb vijf span ossen gekocht en ik ga ze nu proberen; ik verzoek u mij te verontschuldigen.” Weer een ander zei: “Ik ben pas getrouwd en daarom kan ik niet komen.” Bij zijn thuiskomst bracht de slaaf zijn meester hiervan op de hoogte. Toen werd de heer des huizes woedend, en zei tegen de slaaf: “Vlug, ga de straat op, de stegen van de stad in, en breng de armen, de gebrekkigen, de blinden en de kreupelen hier binnen.” (Lc.14,15-21)
Ter overweging:
© www.kunstvoorjou.nl
Wat is voor jou de moeite waard om gevierd te worden?
Wie wil je bij de viering betrekken? Voor welk feest mag men jou steeds uitnodigen?
Proviand voor onderweg
jaargang 26 nummer 1 september 2010
Een verademing voor onderwijsmensen Maandelijkse inspiratiebron Ook digitaal beschikbaar in de rubriek Leeftocht van ond.vsko.be/pastoraal. Impressies zijn welkom op
[email protected]
v.u. André Janssens, Vlaams Secretariaat van het Katholiek Onderwijs, Guimardstraat 1, 1040 Brussel
Jaargang 26 nummer 1 september 2010
Vreugde Ik vroeg om kracht ... En ontving moeilijkheden om me sterk te maken. Ik vroeg om wijsheid ... En ik kreeg problemen om op te lossen. Ik vroeg om voorspoed ...
“Champagne!” Hij giet de glazen toren vol. We grijpen en klinken, op onze gezondheid. Wij, dames in strakke jurken en heren in maatpak, blozend van contentement. Het leven zoals het is als het mooi is, als er te vieren valt. “Champagne! Doe ze nog eens vol!” Exquise hapjes rukken aan. We praten en lachen en dansen. In de zaal gonst het van uitgelatenheid. Joie de vivre … De wereld draait mooi rond en is in harmonie.
En ik kreeg de hersenen, het verstand,
Ons wereldje dan toch …
om te kunnen werken.
Iesja
Ik vroeg om moed ... En ik kreeg obstakels om te overwinnen. Ik vroeg om liefde ... En ik kreeg op mijn weg mensen met problemen, die ik kon helpen. Ik vroeg om gunsten ... En ik ontving kansen.
Ik kreeg NIETS wat ik wilde ... Maar ik ontving ALLES wat ik nodig had. (auteur onbekend)
Sprankelen De speelplaats lijkt oneindig tot je iemand in het oog krijgt met wie je voor de vakantie een en ander deelde. Dan wordt de speelplaats weer bewoonbaar. Je begint met een verhaal, je reis, je avonturen buiten de oude schoolmuren en je luistert naar de heldendaden van
Champagne In een klare, heldere, goudgele glans borrelt leven op en neer zonder enige tussenkomst van buitenaf, zo blijkt.
vroegere klasgenoten die één voor één de speelplaats vullen als bubbels in een champagneglas. De school wordt weer een beetje vrije tijd. Je voelt de spanning als op een feest. “En, heb je al gehoord wie de nieuwe is? Of wat we allemaal gaan leren?” Ondertussen bewonder je de nieuwe kleren, de blitse boekentas, de coole looks, de hebbedingetjes die ieder showt. En dan, plots, schelt de eerste schoolbel
Een geheim dat langzaam ligt te rijpen, en nu nog opgesloten ligt wacht om ontkurkt te worden zodat het volop kan parelen in wie het geheim ontvangen wil. Beiden worden één de gave en de ontvanger.
en snijdt door de herinneringen. De geestdrift van opgestapelde vakantie ontsnapt en bruist en borrelt, tot ze eindigt in een geut van keurig gevormde rijen die uitlopen naar de nieuwe klas.
Leven als een wonder, zonder vergelijk.
