De Koninklijke Opdracht Het verhaal van Jan Pieter en Linda Linda en ik ( Jan Pieter ) hebben besloten om samen een project aan te pakken in Roemenie. Toen we tijdens de uitnodiging van Carlo, naar voren liepen, konden we beide nog niet inschatten waar we voor gebruikt zouden worden. Vast stond met name voor Linda, hulp in Roemenie. Tijdens een bezoek van een goede vriendin, die regelmatig vanuit Engeland bezoeken bracht aan Roemenie, kregen we een kinderboekje in handen , bedoeld voor kinderevangelisatie. Aangezien er in Roemenie weinig kinderevangelisatie werk te vinden is, werd onze aandacht getrokken. Dit boekje was vertaald in het Roemeens, prima, zou je zeggen, maar in Roemenie wordt ook Hongaars gesproken, en die vertaling hadden we niet, We hadden direct de kinderen van Comandau op het oog, daar wonen kinderen op 1800 mtr hoogte een echt bergdorp. Elk jaar gaan vrijwilligers van st. Help ons Helpen, daar naar toe om een liefdesmaal voor zowel de kinderen als wel voor de ouderen te verzorgen. Wij vonden dat het uitdelen van de in het Hongaars vertaalde boekjes , hier het beste zou zijn. Tijdens ons bezoek jl aan de kinderen, bleek op onze vraag, “wie kent de Here Jezus “1 kind z’n hand opstak , van de 75 kinderen die daar aanwezig waren. Dit gaf ons de bevestiging, dat het boekje hier zeer welkom zou zijn. Inmiddels is de vertaling in het Hongaars binnen en gaan we het opsturen naar Engeland, waar ook de bijhorende tekeningen , nog in de computer aanwezig zijn. We vertrouwen erop dat we 100 boekjes kunnen drukken , en gaan deze, dan van de zomer in Comandau uitdelen aan de kinderen. Wij hebben in het gehele traject de hand van onze Vader gezien, en zijn Hem dankbaar, dat Hij ons deze weg heeft laten zien. Linda en Jan Pieter
Het verhaal van Alexandra Voor mij was het de eerste keer dat ik meedeed aan de koninklijke opdracht. Toen Carlo er over vertelde was ik eigenlijk wel nieuwsgierig, ook al wist ik niet precies wat de bedoeling was. Ik heb een tijdje rondgelopen met de vraag wat ik met de € 100 zou kunnen doen. Ik heb er ook met Frans over gesproken en ik heb gebeden dat God mij zou vertellen hoe ik iemand de liefde van Hem zou kunnen laten zien op een manier die bij mij past. Na veel nadenken en veel gebed voelde ik dat het goed zou zijn om een paar Kerstpakketten te maken met lekkere dingen er in. Het zouden mensen moeten zijn waarvan ik dacht dat ze erg blij zouden worden van zo'n pakket. Ik kon het pakket dan bij ze langsbrengen en vertellen waarom ik het bij ze langs kwam brengen. Misschien dat ik dan niet heel veel mensen blij zou kunnen maken, maar ik dacht wel dat ze er dan langer van zouden kunnen genieten. Zo konden ze tijdens de Kerst herinnerd worden aan de liefde van God en wat hij met Kerst aan de wereld heeft gegeven.
Het verhaal van Dana
Met de koninklijke opdracht kwam door gebed naar voren om bloemen te kopen en rond te delen. Ik wilde die boeketten geven aan mensen die ze op dat moment nodig hadden. Zo ging ik een paar weken geleden op een dinsdag ochtend op pad. Had de bloemist in Rijnsburg gevraagd om extra grote boeketten te maken. Via Rijnsburg, Voorhout, Sassenheim reed ik naar Lisse. O wat een verwonderde blije verraste gezichten. Wat fijn om mensen te bemoedigen met een praatje, een kopje koffie en een tekst. Ik had aan het boeket een kaartje gedaan met de afbeelding van een parel in een hand. En een gedichtje erbij: weet dat de Vader je kent, weet dat je een parel bent, een parel in Gods Hand. Parels zijn het allemaal, alle mensen waar ik was. Tot mijn verassing is zelfs een mevrouw begonnen met de Alpha cursus. Dank aan onze goede God. Liefs Dana
Het verhaal van Koen Op 7 december stond dit artikel op internet:
“Napoleon ontvang loterijwinnaars” VOORHOUT - Baptistengemeente Kaleb heeft 100 euro aan 12 mensen gegeven om daar lokaal iets goed mee Koen Hofman wil er eerst voor zorgen dat de 100 euro toeneemt en dat bereikt hij met een loterij. Loten kosten 1 euro per stuk. De gemeente Teylingen heeft toestemming voor de verkoop gegeven. Met een lot is kans te maken op een schilderij van zijn vrouw, de Voorhoutse kunstenares Mieneke Hofman Ook is er de mogelijkheid om iemand op te geven die een gratis diner bij het onlangs geopende restaurant Napoleon in Warmond verdiend heeft. Dat diner zal in de tweede helft van januari 2012 plaatsvinden. Koen rekent op minimaal 350 euro, waarmee hij 10 mensen kan uitnodigen voor het diner dat gezamenlijk genoten zal worden. Loten zijn op zaterdag 10 en 17 december te koop bij supermarkt de Plus in Voorhout. Op 23 december zal wethouder Van Velzen de trekking van de winnende loten verzorgen
Het verhaal van Marja en Jonneke We hebben onze 100 euro bewaard. Jonneke in haar Bijbel, die ze dezelfde dag al in Het Trefpunt liet liggen. Na een aantal weken besloten Marja en Jonneke samen te zoeken naar een doel. We wilden ons bedrag vermeerderen door te ruilen. De ander kreeg de helft terug van wat men gaf. Het bleek dat dit een toch wel moeilijke manier. We misten de durf om te vragen, vergaten het en voelden ons een bedelaar. Dit laatste hoort goed bij ons doel. Stichting Zout is 2 ½ jaar geleden in een paar keten aan de haven van Katwijk gestart en nu hebben ze bijna het volledige pand waar voorheen de Stek in zat. De stichting bestaat volledig van giften en wat ze ontvangen geven ze door aan mensen die om verschillende reden hulp nodig hebben. Hun primaire hulp is gericht aan degene die na een afkickperiode van een verslaving weer gaan resocialiseren in de maatschappij. Ze bieden huisvesting en bieden iedere avond maaltijden aan. Het motto is eerst een relatie bouwen en daarin de liefde van Jezus laten zien. Wanneer Jezus het middelpunt is dan word je met elkaar een gezin van broers en zusters. Zo komt het Evangelie niet als een verhaal maar wordt beleefd. Bijbelstudies, samenzang, worden wekelijks gehouden in combinatie met eten en drinken. Soms komen er sprekers.
Het beleid is resoluut. Terugval betekent òf terug naar de straat òf opnieuw elders in therapie. Wil men toch weer terug naar herstel dan is er weer begeleiding. Het was voor ons al snel duidelijk. Onze Koninklijke opdracht zou bestaan uit een activiteit waarbij we aan bijdrage leverden aan voedsel wat drie keer per week gemaakt wordt voor degene die nog op straat leven, vaak verslaafd, of niet in staat een huishouden te onderhouden. Donderdag 19 januari was het zover. We hadden om 14:00 u afgesproken. Onze missie was samen boodschappen doen, samen koken, samen uitdelen. Arie(fictief) onze chef-kok had er niet op gerekend, maar al snel werd zijn programma aangepast. Arie had zelf een alcoholverleden. Nadat hij voelde dat hij met alcohol tòch weer zijn gevoelens ging verwerken is hij tussendoor 5 maanden weg geweest. Hij vertelde hoe hij daarna bij Zout de verantwoordelijkheid voor de keuken op zich nam en graag een studie zou willen volgen om hiervoor papieren te halen. Arie heeft ons laten zien hoe je met relatief basale ingrediënten een heerlijke maaltijd in elkaar kan zetten. (foto’s) Uien hadden ze nog van de voedselbank, helaas die waren niet goed meer. Paprika, ook gekregen van de voedselbank. Een grote pot sambal, 3 zakken met kruiden, 10 knoflook, nee geen tenen, Suiker, 2 pakjes gezeefde tomaten Dit was niet genoeg dus wij met Arie naar de Digros; 10 pakken ingevroren sperziebonen, 4 prei, 2 flesjes maggi, 2 potjes aromat, Ui 3 zakken kant en klaar, 4 ½ kilo kip, 3 potten Bertoli tomatensaus, Mandrijen als toetje. Bordjes, bestek was er nog. Terug bij de keuken van Zout hebben we uiteindelijk een hele grote pan met eten voor bij witte rijst. (Foto’s). Dit ging in warmhoudtonnen. Tussendoor kregen we een rondleiding door het gebouw waarin veel activiteiten worden bedacht. Er zijn plannen om een studio in ere te herstellen voor muziekopnames. Aan de overkant kan in een gebouw een fitnessruimte worden gemaakt. In de kerkzaal werd een Bijbelstudie gegeven. Boven is er ruimte voor opvang van jonge moeders die hun kind niet willen laten aborteren. Er vinden begeleidingsgesprekken plaats. Er werkt een psychologe. Buiten helpt Gé met het verzorgen van vis. Wekelijks krijgt Zout van een man 3 kratten met vis. Twee daarvan gaan er naar de voedselbank. Rond 17:30 vertrokken we richting Leiden. De bus is geladen met bestek, een tafel en ons gekookte eten, de mandarijnen en blikjes drinken. De blikjes drinken waren weer gegeven door de catering van KLM. Soms gaat er ook kleding mee. Pas geleden hebben ze van een hotel boxspringmatrassen gekregen die vervangen werden en heel veel dekbedden. Deze kunnen ze weer uitdelen als het kouder is. Voordat we vertrekken vragen we Jezus om bescherming en leiding bij het uitdelen van het voedsel. Niet wij maar Hij staat centraal in deze missie. Nico( fictief) rijdt met ons mee. Hij vertelde hoe hij wiet rookte en dat hij hierdoor niet meer in staat was voor zichzelf te zorgen. Hij was met jongens van Zout in contact gekomen en inmiddels gebruikt hij alweer 1 ½ jaar geen wiet meer. Hij woonde nu in hofje in Leiden en is koster van twee kerken. Op de vraag waarom Zout zo bijzonder was antwoordde hij het volgende: “Jezus staat centraal en het maakt niet uit, uit welke kerk je komt. Alle gezindten vind je bij Zout. Wij voelen ons met elkaar verbonden en betrokken als een gezin. Zout begint met het delen van voedsel aan het opbouwen van een relatie. Hierdoor wil men de liefde van Jezus uitdelen in plaats van uitspreken, zonder te oordelen of te veroordelen.”
De chauffeur is een vrijwilliger. Zelf heeft hij een broer zien lijden aan het gebruik van drugs. Hij voelde zich door God geroepen. Hij had gebeden: “God maak mij bewogen voor wie U bewogen bent!” ‘s Nacht na de eerste keer mee met het delen van het voedsel kon hij niet meer slapen en wist dat dit zijn roeping was. Bij aankomst op de Westvest zie je meerdere mensen buiten staan. Waar we staan is er een gedoogzone om drugs te verhandelen. Even verderop is er een slaapplaats waar daklozen tegen vergoeding kunnen overnachten en douchen. Nico spreekt iedereen aan en vraagt of ze aan hapje eten willen. Meestal zijn het mannen, maar toch ook een aantal vrouwen geeft hier gehoor aan (foto’s). Een oudere man zie je voor zijn lotgenoten zorgen. Twee andere mannen komen met hun fietsen en al hun bezit ook even langs. Een man die er erg goed uitziet schijnt net weer een week op straat te leven. Hij viel terug tijdens zijn verblijf bij Zout. Al na een korte tijd is het druk bij de bus. Iedereen wordt hartelijk verwelkomd en voorzien van een bord eten. Wij helpen mee met het opscheppen van de borden. Meerdere vinden het zo lekker dat ze voor de tweede keer langs komen. Soms word even gesproken over Jezus door de dakloze personen, maar onze Evangelisatie is het eten uitdelen en luisteren naar hun verhalen. Bij mij komt een man staan. Hij vertelt van 10 euro in de week rond te moeten komen. 9 Euro geeft hij hiervan al uit aan zijn vijf katten. Om toch nog meer geld te hebben probeert hij in de nachts uit containers koperdraad en andere waardevolle spullen te halen die hij weer kan verkopen. Hij is vader, maar heeft met zijn zoon niet zoveel contact. Zijn criminele verleden staat dit in de weg. Wanneer ik hem uitleg dat ik dit zie als een opofferende liefde voor zijn zoon dan zie je hem denken. Na drie kwartier zijn onze warmhoudcontainers leeg. We laden weer in. Onder de indruk van hoe mensen hun leven leven, gaan we terug naar het pand van Zout. Hier is het inmiddels behoorlijk druk. Buiten kunnen mensen een gebakken visje ophalen en patat erbij eten. Later op de avond zal er met gitaar Gods grootheid worden bezongen en wordt er gebeden voor wie hier behoefte aan heeft. Wij gaan naar huis, toch wel enigszins vermoeid van alle indrukken die we opdeden. Dank u wel Vader dat we deze stichting mochten helpen door voor ongeveer een maand geld te hebben gegeven waarmee ze deze voedselprojecten kunnen verwezenlijken
Het verhaal van Jorine Koninklijke opdracht in Turkije In 2008 heb ik Acar ontmoet, een dominee uit Turkije (zijn echte naam wordt uit veiligheid niet genoemd). Acar werkt als dominee en evangeliseert dagelijks. Hij deelt boeken uit aan mensen die het willen ontvangen. Onlangs hebben zij een ruimte gevonden waar ze de wekelijkse diensten en andere activiteiten kunnen hebben. Ze zijn met een klein groepje, maar de gemeenschap groeit. Acar en zijn vrouw hebben te maken met veel weerstand, zowel persoonlijk als naar de kerk. Zo mochten ze uiteindelijk de ruimte niet meer gebruiken; de officiële instanties hebben tóch geen groen licht gegeven. Ook ontvangen zij al langere tijd (doods)bedreigingen, begin februari is er geprobeerd bij hen in te breken, een traumatische ervaring. Acar schrijft maandelijks een nieuwsbrief, mocht u deze willen ontvangen geeft dit dan door op
[email protected] dan geef ik dit door aan hem.
Het geld van de Koninklijke Opdracht is door extra giften €250,- geworden. Ik heb Acar gevraagd het geld te verdelen over 4 personen waarvan hij weet dat ze het nodig hebben. Het eerste deel is naar een broeder gegaan die in de gevangenis zit en geldnood heeft. Een tweede deel is naar de broer van Acar gegaan, ook een christen. Hij is al langere tijd werkloos en kon het geld goed gebruiken voor zijn gezin. Het derde deel heeft inmiddels ook zijn bestemming gekregen. Acar heeft aan zijn huisbaas gevraagd of die iemand wist. Dit bleek een ouder echtpaar van in de 90 te zijn. Zij hebben 1 dochter die niet in staat is hen te onderhouden. Door dit gebaar is de huisbaas hen goed gezind en wil een goed woordje gaan doen voor de ruimte die zij huren voor de kerk. Wie weet brengt dit dus meer goeds met zich mee! Al deze mensen danken de gemeente voor deze gift. Bijzonder hoe God mensen en geld gebruikt!
