De Groeipijnen van Hanze

17e jaargang 14 september 2011 redactioneel onafhankelijk magazine van de Hanzehogeschool Groningen | e-mail: [email protected] | Illustratie: Irene Wiersma

2 martinitoren

Groeien Verpleegkunde en IBS uit hun jasje?

De Groeipijnen van Hanze

Groei studenten zorgt voor ruimteproblemen

IBS en Verpleegkunde

zetten zich schrap voor de hausse

Het aantal aanmeldingen voor studies op de Hanzehogeschool blijft maar groeien. De Academie voor Verpleegkunde en de International Business School zetten zich schrap om de hausse aan nieuwelingen op te vangen. De Academie voor Verpleegkunde verwelkomde vorig jaar 553 nieuwe studenten. Dit jaar stond de teller op 1 september al op 572 aanmeldingen. Kortom, meer eerstejaars, voor de tweede keer op rij. Teamleider Jannie Bos van het Basisteam: ‘We hebben kennelijk goede mond-tot-mondreclame en bovendien zijn er steeds meer verpleegkundigen nodig. We krijgen ook veelstudenten die zijn uitgeloot voor andere studierichtingen, zoals Geneeskunde.’ De International Business School zal dit jaar zeker fors uit haar jasje groeien. Daar passeerden vorig jaar 325 eerstejaars de poorten. Op 1 september van dit jaar stonden er maar liefst 430 te trappelen. ‘We hebben niet alleen meer eerstejaars, maar ook meer tweede- en vierdejaars’, preciseert Teammanager Henriët Eilander. ‘En omdat steeds meer van onze eigen studenten uitwisselingsprogramma’s volgen, hebben we extra uitwisselingsplekken nodig voor internationale studenten die hierheen komen.’ Eilander brengt de toename in verband met de goede reputatie van IBS en de grondige aandacht voor alumni. (‘We hebben over de hele wereld uitstekende ambassadeurs.’) Maar de groei ligt vooral aan de oosterburen. Eilander: ‘Duitsland heeft de vooropleiding teruggebracht van dertien naar twaalf jaar. Daardoor is het aantal Duitse ex-scholieren dit jaar verdubbeld: de eerste jaargang van de nieuwe lichting stroomt tegelijkertijd uit met de laatste jaargang van het oude systeem.’

Bos ligt geen moment wakker van de toevloed die mogelijk op handen is. ‘We hebben het goed voor elkaar’, zegt de teamleider van Verpleegkunde. ‘Gelukkig wisten we in een vroeg stadium dat er groei zat aan te komen. We hebben dertien nieuwe medewerkers, waaronder acht docenten en twee instructeurs. Die krijgen de komende weken een intensieve begeleiding van ervaren collega’s.’ Verpleegkunde wil dat parttimers komend jaar zoveel mogelijk op vrijdag les

geven. ‘En van fulltimers verwachten we dat ze twee avonden beschikbaar zijn. Ik moet zeggen dat de mensen daar alle begrip voor hebben. Iedereen wil de schouders eronder zetten. Wat ik echt prachtig vind, is dat we de lesgroepen zelfs iets kunnen verkleinen: van maximaal vijftien, naar maximaal veertien.’ Ook IBS wist acht nieuwe docenten te strikken. ‘De meesten haalden we via ons netwerk binnen, de rest via personeelsadvertenties’, weet Eilander.

Op het Wiebengacomplex is deze zomer ook al veel verspijkerd. Een aantal ruimtes is opnieuw ingericht. ‘Die kunnen we nu optimaal benutten.’ Kantoren en computerruimtes maakten plaats voor leslokalen. Zelfs de representatieve historische Wiebengazaal, geheel in de stijl van de jaren twintig, wordt tijdelijk projectruimte annex vergaderzaal. De eveneens in het Wiebengacomplex gevestigde Academie voor Gezondheidsstudies kampt ook met het luxeprobleem van steeds meer studenten. Bos: ‘We hebben dit jaar samen een rooster voor de collegezalen opgesteld. Vroeger vroegen we voor de zekerheid meer ruimte dan werkelijk nodig was. Nu maakten we het rooster tot een gezamenlijk probleem, daardoor was er wederzijds meer begrip. Dat levert al met al weer extra ruimte op.’ Luuk Steemers Illustratie: Irene Wiersma

2 HANZEMAG WOENSDAG 14 SEPTEMBER 2011 [2]

In de oude situatie was er bij IBS onvoldoende plaats om de nieuwkomers een eigen plek te bieden. Vandaar dat de begane grond van de I-vleugel deze zomer een ingrijpende gedaanteverwisseling heeft ondergaan waarbij veel muren zijn neergehaald om ruimte te creëren. Daarnaast worden de studieruimtes met de glazen wanden in de C-vleugel, ook wel het Aquarium genoemd, bij IBS ingelijfd. Dat moet in januari gebeuren. Eilander: ‘Daar komen werkruimtes voor ondersteunend personeel en een collegezaal voor de MBA-opleiding. Zowel in de I-vleugel als in het Aquarium komen werkplekken voor studenten. Dan zitten ze eindelijk in de buurt van onze docenten.’

INHOUD Pagina 6/7 Eurest, nieuwe cateraar op de HG ‘Onze campusformule: eerlijke handel, versbeleving en ambachtelijke producten’ Pagina 9 Bij de Les: Nederlands voor buitenlanders ‘Dutch is the most beautiful language in the world’ Pagina 10/11 Budgettraining Studenten lenen veel te makkelijk Pagina 12/13 Interview met collegevoorzitter Henk Pijlman ‘We willen groeien in de diepte, niet in de breedte’

24/25

Pagina 14/15/16/17 Nachtdienst op de UMCG-spoedpoli ‘Ik krijg niet eens een Disneypleister’ Pagina 20

WIN! Scarface Limited Edition Box

Pagina 22/23

Introductie Unitas: sjoelen in het zorgcentrum

Pagina 24/25

Cleopatra ontgroent met prei

Pagina 4 int

International students desperately searching for a room in Groningen

14/15

Colofon HanzeMag is het redactioneel onafhankelijke magazine van de Hanzehogeschool Groningen. Het blad verschijnt tweewekelijks.

Hoofdredactioneel

Redactie-adres Zernikeplein 7 A0.04 en A0.05, Groningen Postadres Postbus 30030, 9700 RM Groningen T 050 5955588 • F 050 5955590 E [email protected] I www.hanze.nl/hanzemag Redactie Chris Wind Boudewijn Otten Luuk Steemers Rina Tienstra Loes Vader

4int

hoofdredacteur 050 5955585 [email protected] (eind)redacteur 050 5955582 [email protected] redacteur 050 5955581 [email protected] redacteur 050 5952570 r.h.tienstra- [email protected] redacteur 050 5955588 [email protected]

Fotografie Pepijn van den Broeke - www.pepijnfoto.nl Redactie HanzeMag Lay-out Renée Zaal - www.reneemedia.nl Basis lay-out Art Studio - Groningen Productie Redactie HanzeMag & Grafische Industrie De Marne B.V. Oplage: 6.000 Advertenties Bureau Nassau 020 6230905 [email protected] Abonnementen 60 euro per jaar 050 5955588 [email protected]

12/13

Zombie Het is op de Hanzehogeschool niet heel gebruikelijk om in de zomervakantie door te werken. Als de studenten begin juli vertrokken zijn, volgt het personeel al vrij snel. Tot eind augustus is de Zernikecampus een oase van rust. Voor het eerst sinds ik bij de Hanzehogeschool in dienst ben, besloot ik de zomer eens door te werken. Er moesten twee bladen klaar zijn in augustus, dus genoeg te doen. En het idee dat de campus zou lijken op een postapocalyptische wereld trok me eigenlijk ook wel aan. Begrijp me niet verkeerd, het is fantastisch om elke dag te mogen werken tussen duizenden studenten, maar twee maanden in alle rust schrijven is op zijn tijd ook geen onprettig idee. Maar na enkele weken kreeg de leegte van Zernike me een beetje te pakken. Het voelde een beetje als stranden op een onbewoond eiland. De eenzaamheid begon vat op me te krijgen. Ineens dacht ik meerdere keren per dag aan zombies. Ik bedacht me dat Zernike zomers de perfecte locatie voor een gruwelijke zombiefilm zou zijn en in mijn hoofd werd het script stukje bij beetje geschreven. Dat het ook nog de meest mistroostige zomer sinds 1906 was, hielp natuurlijk ook een handje. Maar toen de zombies eind augustus echt verschenen, vielen ze reuze tegen. Niks geen Night of the Zernike Dead, maar Return of the Living Students. Ze waren veel te blij, veel te gebruind en hongerig naar kennis in plaats van mensenvlees. Het script kon de prullenbak in. Alhoewel, het is ook alweer snel oktober. Herfstvakantie. Nog eerder donker, nog guurder weer… Tegen die tijd is dat bruine kleurtje er ook wel weer af en hebben de eerstejaars een loodzware eerste feestmaand afgesloten. Wie belt George Romero even? Chris Wind

[2] 2011 14 SEPTEMBER WOENSDAG HANZEMAG 3

Frites met mayonaise, hamburgers en belegde broodjes. Chinezen, Duitsers, Amerikanen, Russen en zo’n veertig andere nationaliteiten lieten zich de Hollandse hap goed smaken na een druk ochtendprogramma met veel toespraken en een college over Dutch Culture. Op 1 september, Welcoming Day, verwelkomde de Hanzehogeschool zevenhonderd kersverse internationale studenten, honderd meer dan vorig jaar.

Foto: Luuk Steemers

Halbe Zijlstra in z’n nopjes met HG-speerpunten ‘We moeten af van de gelijkvormigheid, van het uniforme karakter van het hoger onderwijs.’ In zijn rede bij de opening van het hogeschooljaar van de Hanzehogeschool (HG), zette staatssecretaris Halbe Zijlstra het beleid voor hoger onderwijs nog maar eens uiteen. Differentiatie en profilering zijn daarin de leidende woorden. Zijlstra was op 7 september in z’n nopjes met de HG-keuze voor een beperkt aantal speerpunten die zich richten op regionale vraagstukken. Het weerhield HG-voorzitter Henk Pijlman er niet van om tijdens zíjn toespraak een speerpuntje toe te voegen: kunstopleidingen.

Opleiding tot Ervaringsdeskundige Twintig studenten Sociale Studies begonnen dit jaar aan een tweejarige deeltijdopleiding tot Ervaringsdeskundige in de Zorg. Coördinator Annemarie Schoonhoven legt uit waarom deze studenten supergemotiveerd zijn. Een opleiding tot ervaringsdeskundige? Dat ben je toch juist als je géén opleiding hebt? ‘In de verslavingszorg is het al decennia gebruikelijk om ex-verslaafden in te zetten bij de begeleiding. Denk aan bijeenkomsten van de AA, de Anonieme Alcoholisten. Die worden meestal geleid door ex-cliënten. De geestelijke-gezondheidszorg (GGZ, red.) werkt ook steeds vaker op die manier. Onze studenten zijn mensen die in het verleden verslaafd zijn geweest of te kampen hadden met psychiatrische problemen. Deze ervaring van de student is de basis, onze docenten bieden ze methodische en theoretische kaders.’

De studenten hebben al een baan. ‘Ze moeten werken in de verslavingszorg of in de GGZ. De GGZ’ers komen overal vandaan. Dit is namelijk de enige associate degree in Nederland.’ Associate degree is mbo-plus. ‘Dat hoor ik vaker, maar het is niet juist. Als je een ADopleiding hebt gevolgd, krijg je een volwaardig hbodiploma. De AD-studenten kunnen ná het behalen van hun diploma instromen in het derde jaar van SociaalPedagogische Hulpverlening. Als ze die opleiding afronden, hebben ze dus twee hbo-diploma’s. Alle studenten zijn supergemotiveerd, ze willen wat betekenen voor mensen met problemen die ze zelf van binnenuit kennen.’ Lastig! Hun werk herinnert hen voortdurend aan hun ellende. ‘Een ervaringsdeskundige richt zich op presentie: hij moet er zijn voor z’n cliënten. Dat ze een band met hen scheppen is daarbij essentieel. Maar natuurlijk moeten de studenten de ellende niet mee naar huis nemen. Dat is voor deze studenten trouwens niet anders dan voor andere studenten Sociale Studies.’ Tekst en foto: Boudewijn Otten

HG in de race voor Beste Werkgever De Hanzehogeschool (HG) is één van de vijftig werkgevers die zijn genomineerd voor de titel Beste Werkgever van 2011. De HG dankt de nominatie aan een onderzoek waarin medewerkers de hogeschool een acht gaven (het gemiddelde is een zeven). HG-medewerkers roemen vooral de beloning en de ontplooiingsmogelijkheden. Babet Hendriks, stafdirecteur Personeel & Organisatie, is verheugd, maar niet verrast. ‘HG’ers hebben passie voor hun vak, zijn bijzonder betrokken. Dat is zeker niet overal zo.’ Aan het onderzoek, verricht door Effectory, deden meer dan 300 duizend medewerkers van 350 bedrijven mee. Eind september wordt bekend welke organisatie zich de beste werkgever van 2011 mag noemen. Roosters in 2012 op mobieltje Vanaf september 2012 kunnen alle docenten en studenten van de Hanzehogeschool (wijzigingen in) hun roosters op hun smartphone of tabletcomputer ontvangen. De roosterberichten worden in de vorm van afspraken in de digitale agenda’s van de studenten genoteerd. Het roosterbureau heeft nog een dik jaar nodig om hiervoor de voorwaarden te scheppen. Projectleider Planning & Roostering Wiebe de Jong: ‘We halen allerlei informatietechnische obstakels weg, zodat de roosters en de daaruit voortvloeiende afspraken exact overeenstemmen met de meest actuele gegevens.’ De sinds september 2010 bestaande mogelijkheid om de roosters online te raadplegen, blijft bestaan. 6 HANZEMAG WOENSDAG 14 SEPTEMBER 2011 [2]

Foto: Luuk Steemers

Het KEI-eindfeest in Martiniplaza trok dit jaar zo’n vierduizend deelnemers. Nieuw waren het vuurwerk in de zaal en de vlammenwerpers rond het podium. Anna Grace, YES-R en Sydney Samson kwamen met gave performances. Don Diablo kreeg de hele zaal letterlijk op de knieën. De KEI in Groningen is de grootste eerstejaarsintroductie van Nederland. Dit jaar werd het recordaantal deelnemers van vorig jaar (4378) net niet overtroffen. De teller bleef steken op 4370. Foto: Luuk Steemers

Hectisch begin

voor nieuwe cateraar

Vanaf september heeft de Hanzehogeschool een nieuwe cateraar. Na 24 jaar heeft de regionale cateraar Beijk het veld moeten ruimen voor de grootste beursgenoteerde foodservice organisatie ter wereld, Eurest. Harry Kloosterman (45), overkoepelend manager op de HG, zet de tent op poten. Waarom heeft Eurest de klus gekregen? ‘Wij voldoen het best aan de vraag om fairtrade producten. Wij noemen dat onze Innovatieve Campusformule: eerlijke handel, versbeleving en ambachtelijke producten. Brood komt van de warme bakker, we doen er bioboter en biobeleg op. Maar natuurlijk speelde bij de aanbesteding de prijs ook een niet onbelangrijke rol.’ Ik zie dezelfde gezichten in de kantine. ‘We hebben volgens de cao-afspraken alle 42 personeelsleden van Beijk overgenomen. Sommige medewerkers zijn teleurgesteld omdat ze een ander contract hebben gekregen of een andere plek, maar dat kan de komende maanden veranderen.’ De HG heeft veel buitenlandse studenten, die willen een warme maaltijd. ‘We gaan tussen vijf en zeven drie warme maaltijden serveren, voor €5,45. Twee met, en één zonder vlees. Hollandse pot. Andij-

viestamp, maar ook pasta’s. De saladebar is altijd open.’ De kantine scoort niet best in het jaarlijkse tevredenheidsonderzoek. ‘Een uitdaging om dat geleidelijk naar goed te krijgen. Dat realiseren we met verse producten.’ Hoe was de eerste week? ‘Meer dan hectisch. Gezien de situatie gaat het eigenlijk best goed. We zitten in de opstart en er komt veel meer op ons af dan we hadden verwacht. Vandaag horen we bijvoorbeeld dat we morgen 299 lunchpakketjes moeten leveren. Het loopt nog niet vlekkeloos. De puur-formule komt nu nog niet helemaal uit de verf, maar over een maand staan de counter-uitgiftes strak. Wij verheugen ons op de samenwerking, maar het kost nog even tot we iedereen op de wenken kunnen bedienen.’ Loes Vader [2] 2011 14 SEPTEMBER WOENSDAG HANZEMAG 7

Versus Op kamers? Studenten hebben het niet breed. Da’s bekend. En voor een kamer, als je er al één kunt vinden, moet je diep in de buidel tasten. Geen probleem voor Carola, die wilde toch al liever thuis wonen. Maar Myrthe zette de stap.

Foto's: Luuk Steemers

Myrthe Heger (17), eerstejaars Communicatie

Carola Doesburg (18), eerstejaars Communicatie

‘Wons! Veel mensen verwarren het met Wommels, maar dat ligt dik vijftien kilometer verderop. Het is ook een stuk groter, Wommels. In Wons wonen driehonderd mensen. Die ken ik allemaal. En zij mij. Ik had het wel gezien daar. ‘Ja, het is Friesland, bij de Afsluitdijk. Vanuit het dorp kun je het IJsselmeer niet zien, maar de snelweg wel. Die leidt naar Groningen. Ik wist allang dat ik daar zou gaan studeren. M’n broer studeert er. Mijn zus werkt in Groningen op een middelbare school, tien minuutjes van waar ik nu woon. Ze belde net of ze vanavond kon komen eten. Jammer dan, ik krijg m’n roeiteam op bezoek. Samen eten, dat doen we iedere donderdag. ‘Ik ben de laatste die uit huis ging, de jongste ook. In december heb ik me ingeschreven bij Lefier. Die werken met een puntensysteem. Dat vind ik oké. Hospiteren lijkt me vreselijk. Ik had niet zoveel zin om op vleeskeuring te gaan. Het werd dus wachten, wat moet je anders? In juli was het zover. Een mooie dag: ik kreeg te horen dat ik was geslaagd, een uur later een belletje dat ik een kamer had. Wonderlijk. ‘Een gloednieuw appartementblok voor zes man. Twintig vierkante meter voor mij. Eén keuken, twee wc’s, twee douches en een schoonmaakster. 412 euro in de maand, da’s niet misselijk. Mijn huisgenoten zijn hartstikke leuk. Eén tweedejaars en de rest allemaal nieuw in Groningen. We trekken veel met elkaar op. De stad verkennen. ‘Wons heeft geen stoplichten. Niet één. In het begin was ik hier wat schuchter op de fiets. Het is best druk, vond ik. Nu cross ik overal doorheen. Geen probleem. Behalve dat ik nog wel eens wil verdwalen. Ik heb navigatie op m’n mobiel. Dus uiteindelijk kom ik altijd wel weer in de Lissabonstraat.’ Boudewijn Otten

‘We hebben een introductiekamp in Harkstede. Daarom logeer ik deze week bij mijn oudere zus. Maar volgende week ben ik weer lekker thuis bij mijn ouders in Marum. Ik verlang nu alweer naar mijn eigen lekkere bed. Het logeerbed was niet echt geweldig. Sorry, zusje. ‘Thuis wonen heeft zo z’n voordelen. Er wordt voor je gekookt, gezond eten. De was wordt voor me gedaan en het is gezellig. Natuurlijk moet ik m’n handen uit de mouwen steken. Ik help in de huishouding. Maar op kamers moet je ook zelf afwassen en je bed opmaken. Bovendien bespaar ik op deze manier ontzettend veel geld. Ik krijg de maximale studiebeurs en kan makkelijk rondkomen. ‘Vanaf Marum gaat er rechtstreeks een bus naar Zernike, dat kost maar veertig minuten, supermakkelijk! Ik vermoed dat veel mensen die in de stad wonen, net zoveel tijd kwijt zijn om op school te komen. Uitgaan in de stad is geen probleem. Op zaterdag rijden er nachtbussen en op andere avonden vind ik wel een logeeradres. ‘Ik heb twee katten op leeftijd: zestien en achttien jaar. Veel te oud om nog ergens anders te wennen. Voor die beesten is het fijn dat ik nog thuis woon. Ik hoef ook niet om te kijken naar een bijbaan. Die heb ik al. Ik blijf gewoon bij de Lidl in Marum werken. ‘Mijn jaarkaart voor fitness heb ik niet voor noppes aangeschaft. Voor de studie is het ook beter dat ik niet op kamers woon. Er is toch niets te doen in Marum. ‘Ach, uiteindelijk zal ik wel een keertje op kamers gaan, maar voorlopig niet. Voor pa en ma is het prettig, m’n twee oudere zussen zijn allebei net het huis uit.’


Luuk Steemers

bij de les Voor de rubriek Bij de Les duikt een redacteur in het hoger onderwijs anno 2011. Boudewijn Otten draaft op bij de introductiecursus Nederlands voor buitenlanders. ‘Dutch is body building for the face.’

Foto: Luuk Steemers

Twee over acht, de blauwe kanteldeur zwaait open. Een man met een geprononceerde onderkaak beent lokaal 28 van het Harmoniecomplex in. Zijn rossige haar, is, op de lichte kuif na, strak naar achteren gekamd. Streng vormen z’n lippen een horizontale streep. De klas staakt het gemurmel acuut. ‘Goedenavond!’, bast Ronald Ohlsen. Zo hard, zo dwingend, dat de klas niets anders kan dan de kreet herhalen. ‘Goedenavond.’ Luid en duidelijk uit 32 kelen. ‘GÓEDENÁVOND.’ ‘GÓEDENÁVOND.’ ‘Tonight, we will talk some Dutch’, zegt de docent Nederlands van het Taleninstituut van de Rijksuniversiteit Groningen. Hij priemt met z’n wijsvinger de zaal in. ‘You! You! and You! You’ll all talk Dutch, tonight. That’s nice, that’s good, because Dutch is the most beautiful language in the world.’ Zou het? zie je de zaal denken. En dat zeggen ze ook. ‘The pronunciation is difficult’, meent Petr. ‘It sounds strange’, weet Jelena.

Gezellig! Gezellig!! Gezellig!!! ‘It has lots of different vowels’, voegt Johanna eraan toe. ‘It’s a mixture of German and English’, gaat Vasco nog een stapje verder. Dat is tegen het zere been. ‘No way’, zegt Ohlsen, ‘Dutch is totally different. It has its own grammar and its own peculiarities. Compared to Dutch, German is soft poetry. Dutch is body building for the face. We take articulation very serious. That’s because it’s always windy over here. Our words must be clear and light, like birds flying in the sky.’ Ohlsen is niet de enige docent die lesgeeft op 5 september. In acht andere Harmoniezalen steken acht collega’s soortgelijke verhalen af voor de bijna driehonderd buitenlandse studenten die zich hebben aangesloten bij het Erasmus Student Network (ESN), de club voor Groningse uitwisselingsstudenten die deze Introductory Course op stapel zette. Ach, dat Nederlands met z’n onmogelijke g. Ohlsen kiest voor de harde aanpak. Het erin rammen.

‘GEZELLIG! GEZELLIG!! GEZELLIG!!!’, schreeuwt Ohlsen, stampvoetend, de vuisten gebald. ‘GEZELLIG! GEZELLIG!! GEZELLIG!!!’, gorgelen de kelen uit den vreemde. ‘Geweldig, jongens!’, complimenteert Ohlsen. ‘Geweldig, jongens!’, herhaalt de zaal gewillig. Tik, tik, tik, tik, tikt de metronoom. Ohlsen slaat de maat. Wiegelend met z’n armen, als een dirigent. Wie ben jij?/ Wat is je naam?/ Waar woon jij?/ Waar kom jij vandaan?/ Wie ben jij?/ Wat is je naam? Het lied klinkt als een klok. ‘I kept my promise. You already can make this startling conversation.’ Dan serveert Ohlsen wat instinkers. Want het Nederlands heeft zo zijn wijze van spreken. ‘Wil je een kopje koffie?’ Tweederde van de klas denkt dat men hier op kan antwoorden met: ‘Ja, dank je.’ ‘No, you can’t say that in Dutch. The Dutch say:

‘Nee, dank je’ and ‘Ja, graag.’’ Ja, graag? Dat zorgt voor lichte verbijstering en gefronste wenkbrauwen. Ohlsen ziet het en grijpt meteen naar zijn rammethode. ‘Wil je een kopje koffie?’ ‘Wil je een kopje koffie?’ ‘Ja, graag!’ ‘Ja, graag!’ ‘GGGGGGGraaGGGGG, does it hurt? Ladies en gentlemen?’ Yes, yes, yes. ‘Good’, zegt Ohlsen, ‘that means goed. And goed, that’s fijn, oké or sometimes lekker.’ Het is al laat, ter hoogte van Ohlsens oksels zijn kringen in z’n overhemd verschenen. Maar er zijn nog vragen. Johanna uit Finland wil het verschil in uitspraak tussen de v en de w weten. ‘That’s simple and even a little bit romantic. You buy a candle and light it. Take position at ten centimeters and say v.’ Ohlsen blaast een lange v. ‘The v must come with air. When you say w, you keep the air in your mouth. Keep trying and…’ Weer zwaaien z’n armen. ‘Tot ziens.’ ‘Tot ziens.’ Boudewijn Otten

[17] 2011 15 JUNI WOENSDAG HANZEMAG 9

Budgettrainer Goranka: ‘Studenten lenen veel te makkelijk’

Een paar muisklikken

en je hebt geld

Goranka geeft budgettrainingen om studenten te leren slimmer om te gaan met geld en hun schulden te beperken. De trainingen zijn helemaal gratis. In 2005 had een doorsnee student bijna achtduizend euro studieschuld. Nu is dat bijna vijftien duizend euro. Een stijging van maar liefst tachtig procent. Door de onlangs ingevoerde langstudeerdersmaatregel, waardoor langer studeren dan vier jaar drieduizend euro per jaar gaat kosten, worden die studieschulden waarschijnlijk nog hoger. Communicatiestudent Goranka Kordic (23) is zo ongeveer ervaringsdeskundige. Ze leent zelf minimaal bij. Toen ze vier jaar geleden ging studeren aan de Hanzehogeschool, zocht ze alles over de bekostiging van haar studie al zelf uit. ‘Hoeveel studiefinanciering ik kreeg. Of ik ook kon lenen. Hoeveel rente er overheen zou komen, hoe lang ik mocht lenen en hoeveel schuld ik na vier jaar zou hebben. Ik keek op de website en belde met de Dienst Uitvoering Onderwijs. Daar kreeg ik best goede informatie. Maar als je als beginnend student niet de juiste vragen stelt, krijg je ook niet de juiste antwoorden. Dat kan je in de toekomst op gaan breken.’ Koopjes jagen De financiële situatie bij Goranka thuis was niet bepaald rooskleurig. ‘Mijn ouders konden wel bijspringen, maar ik wilde alles zelf betalen. Ik wilde ook liever niet bijlenen naast mijn studiefinanciering. Zo ben ik gewoon niet opgevoed. Dus werkte ik twintig uur per week in een tassenwinkel en in de thuiszorg.’ Goranka was wel gewend om van weinig geld rond te komen. ‘Tijdens de burgeroorlog in voormalig Joegoslavië vluchtte ik met mijn familie naar Nederland. We hebben op wel dertig verschillende adressen gewoond. We zetten onze inkomsten en uitgaven heel goed op een rij om de eindjes aan elkaar te knopen. Ik ben me dus goed bewust van de waarde van geld. Uitgaan hoeft me echt niet zoveel te kosten. Ik ben een ster in koopjes jagen.’ Na haar tweede studiejaar had ze

genoeg gespaard om op zichzelf te gaan wonen. ‘Toen kon ik me even voor honderd procent focussen op mijn studie. Maar in mijn vierde jaar moest ik uiteindelijk toch bijlenen. Ik ging op stage. Reizen en leven in een andere stad kost veel geld. Ik vroeg eens een beetje om me heen hoe ik dat zou kunnen aanpakken. Verbazingwekkend hoe weinig mensen wisten, terwijl ze wél leenden. Toen ik eenmaal op de DUO-website inlogde, bleek dat lenen wel héél gemakkelijk gaat. Je tikt maar in, drukt op enter en de maand daarop staat het geld op je rekening. Als je afgestudeerd bent, krijg je een brief en begin je met terugbetalen.’ Eén muisklik: geld! Goranka wist precies hoeveel ze per maand wilde lenen. ‘Mijn inkomsten en uitgaven had ik goed in de peiling. Maar goed, ik moest lenen, het kon niet anders. Ik beschouw die lening als een noodzakelijke investering in mijn toekomst.’ In Goranka’s omgeving zag ze veel studenten die zich helemaal niet bewust zijn van de gevolgen van die paar muisklikken. ‘Steeds meer jongeren komen in de financiële problemen. Als studenten op kamers gaan wonen, zijn ze vaak niet op de hoogte van de kosten van levensonderhoud, verzekeringen en de mogelijkheden om belasting terug te krijgen. Ze vragen vaak ook geen zorgen huurtoeslag aan. Ze lenen steeds meer en sparen vinden ze moeilijk.’ Het Nederlands Instituut voor Budgetvoorlichting (Nibud) ontdekte dit voorjaar dat studenten niet alleen voor hun studie lenen, maar ook voor luxeuitgaven als dure kleding, uitgaan, telefoonrekeningen of vakanties. ‘Dat zag ik in mijn omgeving ook vaak’, zegt Goranka. ‘Dat je dat geld over een paar jaar met rente moet terugbetalen, lijkt niet tot ze door te dringen. Maar als je


afgestudeerd bent, zit je dus wél met een hoge schuld.’ Bijbaan Een startsalaris voor een hoger opgeleide is meestal nog niet zo hoog, weet Goranka. ‘Als je bijvoorbeeld ook nog een huis wilt kopen of een grotere woning wilt huren, is honderd euro per maand terugbetalen best pittig. Vooral als je bedenkt dat, als je 15.000 euro hebt geleend, dat jaren duurt. Ook studenten die stoppen met hun studie kunnen voor onaangename verassingen komen te staan. Als ze een baan krijgen waarbij ze niet zo veel verdienen omdat ze geen diploma hebben, en toch terug moeten gaan betalen. ’ Goranka woont weer bij haar ouders totdat ze haar afstudeerscriptie heeft gepresenteerd. Daarna gaat ze een masteropleiding doen aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. ‘Daar hoorde ik

via via over een baan als budgettrainer. Dat leek me een zinvolle bijbaan die heel goed past bij mijn studie en goed staat op mijn cv. En het levert me natuurlijk ook geld op.’ Tekst en foto Rina Tienstra

Leen wijzer met de leenwijzer Het Nederlands Instituut voor Budget Voorlichting NIBUD maakt zich zorgen over de invloed van de plannen van het kabinet op het leengedrag van studenten. Met de nieuwe Studieleenwijzer kunnen (ex-)studenten berekenen hoeveel ze moeten aflossen. Het resultaat wordt gekoppeld aan een voorbeeldbegroting (www.nibud.nl/ studieleenwijzer).

Beheren op de HG Slim Studeren = Geld iners die in van de twaalf studenttra Goranka Kordic is één Geld Beheren ining Slim Studeren = zes grote steden de tra ka naar de (week 38) komt Goran geeft. Eind september geveer een ar trainingen duren on Hanzehogeschool. Ha board; stunkelijk. Info: via black uur en zijn gratis toega live.nl l, of mail naar g.kordic@ derenengeldbeheren.n rlands aniseerd door het Nede De training wordt georg Mastercard. oorlichting Nibud en Instituut voor Budgetv

Goranka Tien Tips & Tricks van 1 Zet je inkomsten en uitgaven op een rij!!! ting op krijgt: stu2 Kijk ook waar je kor tjes, dieboeken, bioscoopkaar abonnementen, kapper, restaurants, verzekeringen… 3 Doe geen boodschappen als je honger hebt… sgenoten. 4 Eet samen met je hui mee van huis. 5 Neem je eigen lunch als je gaat 6 Neem contant geld mee pas thuis. stappen en laat je pin t niet anders kan. 7 Leen alleen als het ech jou! Geleend geld is niet van te en vraag 8 Doe belastingaangif anciële meevalzorgtoeslag aan. Een fin ler is mooi meegenomen. t te veel voor je ka9 Controleer of je nie jekamer.nl mer betaalt op www.check en op de markt 10 Doe je boodschapp

Wijzer met geldwijzer De vernieuwde Geldwijzer Studenten is voor € 7,50 te koop in de webwinkel van het Nibud. De Geldwijzer bevat informatie over: · de Wet op de Studiefinanciering · de berekening van de ouderlijke bijdrage · bijverdiensten van studenten en de gevolgen hiervan voor het recht op studiefinanciering · de uitgaven van uitwonenden en thuiswonenden · geldzaken van pas afgestudeerden · een studieschuld afbetalen.

Minder openbaar vervoer Studenten hebben vanaf het studiejaar 2012-2013 twee jaar minder recht op een openbaarvervoerskaart (OV-kaart). Het maximale recht is dan de lengte van je studieduur plus één jaar. Dit betekent dat langstudeerders het reizen tijdens de extra studiejaren zelf moeten betalen.

Langer afbetalen = hogere schuld Het wetsvoorstel van het kabinet is dat studenten per fase (bachelor en master) één jaar langer over hun opleiding mogen doen dan dat ervoor staat. Studeren ze langer, dan moeten ze vanaf studiejaar 2012-2013 per jaar drieduizend euro extra betalen bovenop hun collegegeld. Studenten mogen dit financieren door een collegegeldkrediet op te nemen. Ze mogen dit aflossen in een termijn van twintig jaar. Helaas betekent langer afbetalen ook meer rente betalen en dus een hogere eindschuld.

15.000

15 jaar

1,5%

93

1.750

15.000

20 jaar

1,5 %

72

2.350

25.000

15 jaar

4,17 %

186

8.500

25.000

20 jaar

4,17 %

153

11.650

* De afgelopen jaren varieert het rentepercentage tussen 1,5 en 4,17 procent.

(bron: nibud)

Huishoudboekje van de student Inkomsten per maand

Uitgaven per maand

Basis-/aanvullende beurs

Huur (inclusief gas, water, licht)

Lening/rood staan

Kabel, internet, telefoon

Bijbaan

Collegegeld

Ouderbijdrage

Boeken

Zorgtoeslag

Verzekeringen

Huurtoeslag

Eten & drinken

Totaal

Kleding Sport, hobby’s, uitgaan Sparen Totaal

‘We willen groeien in de diepte,

niet in de breedte’ Een overschot van tien miljoen, groei in het aantal aanmeldingen en meer contacttijd. Het gaat goed met de Hanzehogeschool, maar voorzitter Henk Pijlman blijft kritisch. ‘Meer selectie, én hogere kwaliteit én hogere rendementen én geen cent erbij: het kabinet overvraagt.’

12 HANZEMAG WOENSDAG 14 SEPTEMBER 2011 [2] Foto: Luuk Steemers

Interview collegevoorzitter Henk Pijlman

Bij de opening van het hogeschooljaar vertelde u dat de begroting van de Hanzehogeschool prima op orde is. Het budget per student is zelfs met vijf procent gestegen. Is dat niet een beetje link om te vertellen als staatssecretaris Zijlstra in de zaal zit? ‘Hij hoeft maar even de jaarrekening op te slaan om te zien dat we het afgelopen jaar tien miljoen overhielden. Bovendien, het kabinetsbeleid ligt toch al vast. Zijlstra heeft uiteindelijk tegen ons gezegd: “Luister, ik heb nu niet meer geld, jullie blijven op hetzelfde budget. Welke sector kan dat zeggen? Jullie moeten niet jammeren”’ Hij heeft een punt, toch? ‘Daarom maak ik er ook niet zo’n groot probleem van. Ik waarschuw er alleen voor dat de verwachtingen niet te hoog gespannen moeten zijn. Jaag het tempo niet te veel op, zou ik zeggen. Je kunt als kabinet ook overvragen. De commissie-Veerman bepleitte investeringen in het hoger onderwijs. Het kabinet bezuinigt. Op den duur komt het dan op zijn best op hetzelfde niveau uit. Als je deze agenda serieus neemt, moet je hem veel langer volgen dan vier jaar en zul je moeten investeren. De staatssecretaris heeft meerdere malen gepleit voor hogere rendementen. Maar je kunt niet zeggen: én meer selectie, én de kwaliteit omhoog én betere rendementen, én alles voor hetzelfde geld. Dat gaat niet.’ Om de kwaliteit op te krikken wil het kabinet centrale examens invoeren. Waarom ziet u daar niets in? ‘Het is bureaucratisch, inefficiënt en heel erg duur. Bij de Pedagogische Academie hebben we zo’n centraal examen al. Dat kost acht miljoen per jaar en dan heb je het maar over één opleiding. Stel je voor dat er centrale examens moeten komen voor alle opleidingen. Het kabinet steekt er geen geld in, dus moeten de hogescholen voor de kosten opdraaien. ‘Het is veel beter om voor kernvakken van opleidingen, een landelijk kerncurriculum vast te stellen. De toetsen die gegeven moeten worden, kun je best voorleggen aan een landelijke commissie, maar wij nemen ze af, op onze momenten. Als je het centraal wilt regelen, moeten alle opleidingen op hetzelfde moment examineren. Ik zie dat niet snel gebeuren.’

Over de beoogde groei van associate degrees bent u ook niet erg positief… ‘Ik ben daar sowieso nooit een groot voorstander van geweest, omdat ik het gevoel heb dat die groei het niveau verlaagt. Maar het kabinet gaat voort op de ingeslagen weg. Vreemd, want je kunt moeilijk beweren dat de experimenten een succes waren. Het kabinet zegt dat vijftien procent van de bachelorinstroom gaat bestaan uit associate degrees. Dat is een zodanig hoog getal dat ik denk dat het kabinet andere bedoelingen heeft dan ze zeggen.’ Wat voor bedoelingen? ‘Ik denk dat men wil dat op den duur het overgrote deel van de mbo-instroom naar een associate degree gaat. Dat hoort bij hun idee van selectie aan de poort. Als dat de insteek is, dan moet het kabinet dat gewoon zeggen. Het percentage associate degree studenten ligt nu, geloof ik, op een half procent. Dat zijn vooral mensen die op mbo-niveau werken en op hboniveau moeten worden gebracht. Als het kabinet echt naar vijftien procent wil, betekent dat dat wij afgestudeerde mbo’ers vooral naar associate degrees moeten laten gaan.’ In de diploma-fraudezaak ergerde u zich aan de rol die politici speelden. ‘Ik citeerde in mijn openingsspeech een stuk uit een rapport uit 2010 waarin de onderwijsinspectie zegt dat het hoger onderwijs in Nederland op orde is. Kwaliteit en rendement zijn goed, studenten zijn redelijk tevreden. De inspectie was wel heel kritisch over het particulier onderwijs. Er waren ernstige tekortkomingen, zowel op bachelorals op masterniveau. Maar hebben u en ik daar nog iets van gehoord? Het was even nieuws in april, en in mei was het weer één en al: het hbo deugt niet.’ Dat was dan vooral de schuld van de media, zou je zeggen. ‘De Tweede Kamer gooide graag olie op het vuur met Kamervragen en debatten. En hoe lang kan de politiek dat doen, zonder het op het eigen bordje terug te krijgen? Heel veel zaken die met kwaliteit te maken hebben, zijn het gevolg van politieke besluiten. De nadruk op rendement, bijvoorbeeld. Een bekostigingsysteem waar ik jaar in, jaar uit van heb gezegd dat het niet goed in elkaar zat. Of de dringende

opdracht om mbo-3-scholieren toe te laten tot de Pedagogische Academie… Zo kun je nog wel even doorgaan.’ Hoe voorkomen we dit soort ellende in de toekomst? ‘We hebben nu twee toezichthouders, de inspectie en de Nederlands-Vlaamse Accreditatieorganisatie. Het kabinet zal veel scherper duidelijk moeten maken hoe die twee zich tot elkaar verhouden. Dat is belangrijker dan pleiten voor méér toezicht. Meer toezicht betekent vooral meer bureaucratie en hogere kosten.’ Wat doet de HG zelf om verdenkingen van diplomafraude tegen te gaan? ‘Bij International Communication hebben we fouten gemaakt. Toen we met een alternatief afstudeertraject begonnen, hadden we mét de inspectie een kader moeten opstellen waaraan dat traject had moeten voldoen. Dat hebben we niet gedaan. Dat was fout. ‘Aan de andere kant, toen de inspectie langskwam, hadden ze helemaal geen beoordelingskader. Pas ná het bezoek aan de hogescholen hebben ze dat bekend gemaakt. Dat getuigt toch niet echt van grote professionaliteit? Dat wil ik dus nooit weer. Vanaf nu eerst een vroegtijdig verstrekt kader.’ Iets heel anders: de Nederlandse conservatoria kibbelen over de te volgen koers. ‘In de HBO-raad spraken we af om minder studenten tot de kunstopleidingen toe te laten. Tien procent minder muziekstudenten en twintig procent minder studenten vormgeving. Het geld dat de HG zo vrijspeelt, zetten we in voor de bekostiging van de masteropleiding Muziek, de vooropleidingen en de master Interieurarchitectuur van Academie Minerva. Er wordt dus niet bezuinigd, maar scherper geprofileerd op kwaliteit. Daar fietsen nu een paar conservatoria dwars doorheen, met name het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Politiek gezien vind ik dat onverstandig.’ Conservatoria in de Randstad willen dat zes van de negen conservatoria sluiten, zodat Nederland drie topconservatoria overhoudt. ‘De conservatoria in de Randstad zijn al veel te groot. Een ideaal conservatorium heeft rond de 450 studenten. Den

Haag heeft er 1100, waarvan zo’n zestig procent uit het buitenland. Ze hebben forse personele en financiële problemen. Dus nemen ze de vlucht naar voren. Regionale conservatoria hebben ineens geen kwaliteit, stellen ze, en zij wel. Ze proberen hun problemen op te lossen door een kloof met de regio te creëren. Jammer.’ Dat belooft weinig goeds voor de verdere doorvoering van commissieVeerman… ‘Hoe bedoel je?’ We zijn nog maar net begonnen en er is gelijk al onenigheid in het hbo. ‘Ach, geruzie in de kunsten, daar staan ze ook wel een beetje om bekend. Ik maak me daar ook weer niet zo veel zorgen over. Alle hogescholen steunen het plan dat nu bij de staatssecretaris ligt, ook de instellingen die nu kritiek uiten in de media. Ik denk dat het allemaal met een sisser afloopt.’ Hoe gaat de HG het komende jaar in? ‘Onze focus zal liggen op kwaliteit. Er komt een verschuiving van taken voor docenten, ze zullen straks meer uren voor de klas staan. Daarnaast komt er ook een verschuiving in het personeelsbestand. We willen minder ondersteunend en meer onderwijzend personeel. Doordat het budget per student is gestegen, kunnen we ook meer contacturen garanderen.’ Het wordt wel druk, als ik de aanmeldingscijfers zo zie. ‘Tot nu toe (eind augustus, red.) hebben we 8300 aanmeldingen, vorig jaar 6500. Daar kunnen dubbele aanmeldingen bijzitten, dus je kunt er nog geen definitieve conclusies aan verbinden. Maar ik verwacht wel opnieuw groei. ‘Ik heb er geen verklaring voor. Alle hogescholen in het Noorden hebben minder aanmeldingen dan vorig jaar, behalve de Hanzehogeschool. Maar goed, het is nog even afwachten. We hoeven ook helemaal niet te groeien. We willen graag ons marktaandeel houden, maar groei is niet ons doel. Nou ja, niet in de breedte. In de diepte natuurlijk wel.’

Chris Wind



Disneypleisters, gastritis en een aneurysma Het is vrijdag 19 augustus, kwart over elf ‘s avonds. Terwijl het nachtleven in de stad ontwaakt en het KEI-eindfeest in Martiniplaza op gang komt, begint de nachtploeg op de Centrale Spoedopvang in het UMCG. Wordt het een hectische nacht met bloed, gebroken botten en drank- en drugsgerelateerd leed? Of één met sloten koffie om niet in slaap te vallen? [2] 2011 14 SEPTEMBER WOENSDAG HANZEMAG 15

Een nacht op de Centrale Spoedopvang van het UMCG

23.15 uur De wachtkamer van de Centrale Spoedopvang (CSO) is uitgestorven. Het licht gedimd. Een in de haast achtergelaten plastic bekertje met koude koffie en een opengeslagen tijdschrift als enige getuigen van de beginnende nachtdienst. Ook op de CSO zelf heerst rust. Op kamer 3 wacht een oudere heer tot hij naar huis mag. De overige behandelkamers en de traumakamers zijn leeg. De verpleegkundigen in groene jassen en lila kapjes hangen rond een beeldscherm en wachten op wat komen gaat. Verpleegkundige Adri geeft een rondleiding. Spoedeisende-hulparts Bas vraagt of we toestemming hebben om hier een nachtje rond te struinen. 23.45 uur ‘Hoe oud is ze? Wat jong. Ja, ja, ja, oké. We zien haar. Tot zo.’ Verpleegkundige Mieke zit aan de telefoon en heeft vannacht de regie. De ambulancedienst meldt mevrouw O aan. Mieke bepaalt of er een specialist uit bed getrommeld moet worden of dat de dienstdoende spoedarts het alleen af kan. ‘Mevrouw O heeft pijn op de borst. Ze is gestopt met bètablokkers vanwege de bijwerkingen. Dit is een cardiologisch verhaal, er moet een internist naar kijken. Leg haar maar op kamer 1.’ 00.00 uur Een dame van middelbare leeftijd wordt binnengereden op een brancard. ‘Mevrouw V is hier gisteren voor een katheterisatie geweest’, meldt de

ambulance-verpleegkundige. ‘Ze heeft een hematoom ter grootte van een mandarijn in haar borst. Hij ligt er niet bovenop, maar je kunt ’m wel voelen… Haar onderdruk is wat aan de lage kant en haar hartritme onregelmatig. Ze heeft een nabloeding in de lies. Oh ja, ze heeft een pacemaker.’ ‘Leg haar maar op kamer 2’, antwoordt Mieke. Ondertussen is op kamer 4 een jonge man binnengebracht met verschijnselen van hyperventilatie. Hij blijkt student Technologie Management aan de universiteit te zijn en lid van Bernlef, de Friese studentenvereniging. ‘Vanavond werd ik opeens kortademig en duizelig. Ik was gewoon thuis en hing met mijn vriendin voor de buis. Zo ga ik de nacht niet in, dacht ik. En ik woon hier toch om de hoek. Ze hebben bloed geprikt en een foto van mijn hart en longen gemaakt. Het zuurstofgehalte in mijn bloed is aan de lage kant en mijn maagwand is geïrriteerd, zei de arts. Veel gefeest de afgelopen week. Weinig slaap, veel drank en slecht eten.’ ‘Heeft de dokter gezegd wat we gaan doen?’, komt Adri de behandelkamer binnen. ‘Je voelt je al wat beter, hè. Nog één prikje, dan mag je naar huis. Ga maar even ontspannen liggen.’ ‘Mijn aderen zijn nogal stug’, antwoordt de student benauwd. ‘Het is maar een klein prikje, alleen om je bloedgas te meten. Of je zuurstofopname in orde is. Het hoeft niet naar het lab, over twee minuten is de uitslag bekend.’ ‘Auwwwwwww.’


‘Het voelde als een mokerslag en ik krijg niet eens een mooie Disneypleister’, moppert de student. ‘Hallo, ik ben Bas’, komt de arts opgewekt binnen. ‘Is het oké dat deze mensen erbij zijn?’ De student knikt en zegt dat ie alleen niet herkenbaar op de foto wil. ‘Je bloedgas is normaal, maar je maagwand is een beetje ontstoken: gastritis. Je hebt geen hyperventilatie, want dan had je zuurstof veel hoger moeten zijn. Je krijgt wat pillen mee die je maag beschermen voor verdere ontsteking. Take it easy, jongen…’

02.00 uur Adri: ‘We krijgen zo een patiënt binnen met bovenbuikklachten. Een aneurysma, dat is een soort fietsband die op knappen staat. Een verzwakking in de vaatwand. Mieke heeft anesthesie

opgeroepen en bloed besteld. Er is een radiologisch laborant onderweg en de chirurg benadert de radioloog voor de CT-scan en de echo. Voor het geval er acuut geopereerd moet worden.’ Als de patiënt een kwartiertje later wordt binnengereden staat het team paraat. Adrie schuift de patiënt de CT-scan in. De borst van de patiënt is bezaaid met rode en blauwe plakkers. Een wirwar van draden verbindt ze met de scan. De opgeroepen arts snelt de traumakamer in. Stilte in de meekijkkamer. Arts: ‘Thorax ook meenemen. Inademen en vasthouden. Contrastvloeistof inspuiten. Linkerarm strekken. U mag inademen en vasthouden. Prima… adem maar rustig door…’ 02.20 uur Inmiddels op kamer 1: ‘Ik liep van de computerkamer naar de keuken en

Patiënt S ligt er relaxt bij in zijn Durextestteam-shirt. Adri en Mieke komen binnen om z’n wenkbrauw te behandelen. ‘We plakken een kunstmatig korstje op je wenkbrauw. Je moet het 24 uur droog houden. Onthoud je dat?’ ‘Ik ben geen student, maar ik vind het wel leuk om stiekem mee te genieten van het studentenleven. Ik wilde gewoon verder fietsen, maar de politie wilde per se dat ik naar het ziekenhuis ging.’ ‘Mag ik je arm lenen?’ ‘Met of zonder jas?’ ‘Ik prik gewoon in een spier.’ ‘Je gebruikt geen medicijnen.’ ‘Je bent wel gul hè, met die lijm.’ ‘Ze zijn wel zorgzaam hier.’ ‘Klaar, je mag naar huis. Bel een taxi, jongen.’

Foto's: Pepijn van den Broeke

knak… ik kon niets meer. Ademhalen deed ook pijn. En ik kreeg last van hartritmestoornissen. Mijn man heeft de doktersdienst gebeld en voor ik er erg in had, lag ik in de ambulance. De pijn is al iets minder. Ik ben zo high als wat van de pijnstillers. Een soort valium. Het moet nog een half uur intrekken en dan hoop ik dat ik weer naar huis mag.’ 02.30 uur Mieke komt uit de koffiekamer met een schaal wortels en een kan thee: ‘Pfffffff, wat is het rustig vannacht… De patiënt met het aneurysma is naar kamer 3 gereden. Ze doet het goed op de medicijnen die we haar hebben gegeven. Er is geen reden om haar te opereren. We houden haar nog wel even hier.’ 02.50 uur Op kamer 5 is een jonge man binnengekomen. Bloedlip en wondjes aan z’n handen. Zijn vriendin staat met roodbetraande ogen op de gang. ‘Ik ben in de kroeg in Beijum gegrepen.’ ‘Daarmee moet je naar de tandarts, jongen’, zegt Bas. ‘M’n lip vind ik belangrijker. Mag ik daarin kwijlen?’

‘Wanneer ben je voor het laatst tegen tetanus ingeënt?’ ‘Denk je rustig een biertje te drinken, komt er geouwehoer. Die gast heeft een stukje uit mijn geheugen geslagen.’ ‘Die lip gaan we onder verdoving hechten.’ ‘Goed spul zeg, ik voel niets meer. Moet de binnenkant niet? Auwwwwwww.’ ‘Ik ga nog wat bijspuiten. Mond houden.’ ‘Als de alcohol is uitgewerkt, kun je last van hoofdpijn krijgen.’ ‘Ik voel geen drol, hoor.’ ‘Mond houden!’ ‘De hechtingen kun je er over vijf dagen bij je huisarts uit laten halen.’

KEI-week. Wil je ff opschrijven dat FJK1 de gezelligste en meest melige commissie van 2011 is!’ Bas komt de behandelkamer binnen. ‘Hoeveel heb je gedronken?’ ‘Tussen de vijf en tien pilsjes. Mmmmm, meer dan vijf en minder dan tien.’ ‘Nog drugs gehad?’ ‘Nee..!’ ‘Jammer’, grapt Bas. ‘We gaan een foto maken. Als er niets gebroken is, kun je terug naar de vereniging.’

02.55 uur Mieke: ‘Er komt wat aan. Vingerletsel.’ HBO-rechtenstudent H komt giechelig binnen met een vriend van de vereniging. Weer Bernlef. ‘We waren op de vereniging wat aan het ouwehoeren. Ik zet mijn hand neer net op het moment dat iemand de deur dicht klapt. Hij heeft me meegesleept naar de eerste hulp. Het zekere voor het onzekere. We zitten qua locatie op de eerste rang. We hebben een superleuke

03.30 uur Adri: ‘Ik heb net iemand met buik- en knieklachten via de huisartsenpost binnengekregen. Mishandeld in de fietsenstalling bij het station. Verder is het rustig, vooral voor een vrijdagnacht.’

03.15 uur Gaap! Koffie…

04.15 uur Kamer 5. ‘Gewoon een beetje te veel gedronken en gevallen met de fiets. Midden op de Grote Markt. De politie heeft de ambulance gebeld.’

04.30 uur Met de vinger van mevrouw H is niets loos. ‘Ik heb me een beetje aan lopen stellen.’ ‘De verpleegkundige komt je vinger nog even verbinden en dan kun je terug naar de vereniging.’ ‘Mag ik een Mickey Mouse-pleister?’ 04.40 uur Mieke: ‘De eerste KEI-klant komt binnen. Vanuit Martiniplaza.’ Een lid van het Algemeen Bestuur van de KEI-week duwt zijn zus in een rolstoel de CSO binnen. ‘Nee, dit is niet gerelateerd aan de KEI-week. Mijn zus is over een boomstronk gestruikeld. We waren onderweg naar huis vanuit de Martinihal. Ik had mijn zus meegenomen, (zucht)… Je ziet toch wel dat ze geen eerstejaars is. Nee, ik wil niet dat je met haar praat. Hier een beetje sensatie lopen schoppen om de KEI-week in een kwaad daglicht te zetten. Het eindfeest was fantastisch, schrijf dat maar op.’ 05.00 uur De wachtkamer is leeg. Alleen in behandelkamer 5 zit ‘de zus van’ te wachten tot er een foto van haar knie wordt gemaakt. Bas gaat even liggen. Mieke en Adrie eten een broodje. Het was een rustige nacht in het UMCG. Geen coma-zuipers, geen overdosis GHB, één klein knokpartijtje en een val van een fiets. Wèl twee Bernleffers die om een Disney-pleister vroegen… Een KEI-stuntje? Loes Vader


frick

Webroom booking wordt in september uitgebreid

Nuldejaars In grijze tijden schoorden mijn voeten voor het eerst op Groningse bodem. De stad had niet mijn voorkeur gehad, maar ik ging. Het welkom in de introductieweek was zo warm dat het mijn wankele zelfvertrouwen oppompte. Student, ik wás het toch maar. Voor heel Groningen was ik een eerstejaars. Heel Groningen? Nee, ten oosten van de Grote Markt hield een kleine nederzetting moedig stand tegen alles wat ook maar zou kunnen bijdragen aan mijn hoogmoed. Voor de val zou het komen. Ík? Ik was niets. Tenzij ik me zou aanpassen aan de mores van de vereniging, waarvan ik de naam niet zal noemen omdat het Vindicat atque Polit (VAP) was. Eén avond ben ik er dus geweest, tijdens die KEI-week. Nuldejaars was ik die avond, een feut. Drinken zou ik. Ik dronk niet. Brallen zou ik. Ik bralde niet. Ik moest naar de kapper. Ik zou niet gaan. Alle mensen die ik van m’n middelbare school kende, werden lid. Jongens waren het geweest, aardige jongens. In de weken die volgden, zag ik hoe ze zich onderdompelden in de enclave aan de Grote Markt en in hun VAP-huizen waar ze toegewijd de rol van huisfeut vertolkten. Ik zag ze groeien, vooral hun bekken. Meisjes die ze voordien nooit hadden durven aanspreken, werden gleuven, herten en zeugen. Een niet-lid was een pluis. Ik was pluis en zou pluis blijven. Tijdens dat ene avondje op Vindicat bestelde mijn KEI-leider één cola en acht pilsjes. Fout! ‘Pils bestaat niet, hier zeg je bier!’, brulde een bebrilde bralaap in z’n oor. ‘Jas uit!’, kreeg ik om de haverklap te horen. ‘Broek uit!’ Dat was andere koek. Vijf ouderejaars dromden biersproeiend om een verlegen meisje heen. Broek uit! Broek uit!! Broek uit!!! De helpende hand kwam in de vorm van tien vindipoezen met overgewicht. Een jaarclub. Broek uit!! Broek uit!!! Broek uit!!!! riepen ze tegen de jongens. Zo begon een duwen en trekken aan jassen en dassen. Allemaal quasi, studentenjool. Het was heel leuk. Later die avond kwam ik het muurbloempje weer tegen. En daarna nog heel erg vaak. Tot op de dag van vandaag. Op Vindicat sluit je vriendschappen voor het leven.

Studenten kunnen overal

op de campus overleggen

Vanaf september kunnen studenten in álle gebouwen op het Zernikecomplex vergaderen werkruimtes reserveren. De grenzen verdwijnen, stellen Wiebe de Jong en Rudy de Vries van het HGroosterbureau. Vroeger. Ja, toen moesten studenten van de Hanzehogeschool (HG) die een ruimte voor een project- of werkgroep wilden reserveren, bij één of andere balie een intekenlijst opsnorren. Dat stenen tijdperk is voorbij. Bijna geruisloos schakelden alle HG-vestigingen in september 2010 over op het zogeheten webroom booking, online reserveren. ‘Het gleed erin als Gods woord in een ouderling. Het werkt overal’, zegt Wiebe de Jong, procesmanager Planning & Roostering, die in september 2009 startte met een eerste proef. Op de Academie voor Popcultuur werden de intekenlijsten vervangen door een website. ‘Zonder noemenswaardige problemen. Reden genoeg om het systeem op alle locaties in te voeren.’ Dat gebeurde in kleine stappen. Vanaf het begin was Leo Siepel de man, toen nog een gedreven student Informatie- & Communicatietechnologie. Hij maakte van de invoering van webroom booking zijn afstudeerwerk. ‘Een flinke klus’, zegt het hoofd van het Roosterbureau Rudy de Vries, ‘zo’n systeem moet absoluut foutloos en snel werken. Dat is dus gelukt. Sinds we het in september 2010 invoerden, zijn er nauwelijks klachten binnengekomen en het aantal reserveringen lijkt verdubbeld te zijn.’ Lijkt, want heel precies is dat niet aan te geven, omdat de roosteraars de gegevens van vóór september 2010 niet konden bijhouden. ‘Dat waren die intekenlijsten die als ze vol waren natuurlijk werden weggegooid’, zegt de Jong. Over het studiejaar 2010-2011 zijn die gegevens er wel: de meer dan twintigduizend studenten van de Hanzehogeschool gebruikten negentigduizend keer een ruimte om bij elkaar te kruipen. ‘Het zijn brave luitjes, die studenten van ons’, merkte De Jong. ‘Als ze besluiten om de ruimte toch maar niet

Hajo Frick


te gebruiken, annuleren ze de boeking meestal keurig. Bij de Popacademie hadden ze een boetepot voor mensen die niet annuleerden, maar de bodem van die pot is altijd in zicht gebleven.’ ‘De studenten ervaren dat het het best werkt als iedereen meedoet’, verklaart De Vries. ‘Even annuleren als je niet komt opdagen, is echt een kleine moeite waarvan iedereen profiteert.’ Vanaf september 2011 zullen studenten van het Zernikecomplex webroom booking kunnen gebruiken om ruimtes te reserveren in ander gebouwen dan het gebouw waarin hun opleiding is gevestigd. De Vries en de Jong zijn ervan overtuigd dat het bijna geruisloos zal verlopen. Maar er zijn obstakels. ‘We veranderen de aanduidingen in de gebouwen natuurlijk niet’, zegt De

Jong. ‘Dat betekent dat we meerdere ruimtes met dezelfde naam hebben. A100 komt geloof ik zelfs in alle gebouwen voor. Daarom moeten studenten goed beseffen in wélk gebouw ze een ruimte reserveren. Het systeem maakt daarvoor voorvoegsels. MK-A100 is zodoende A100 in de Marie Kamphuisborg. Het komt duidelijk op de site te staan, maar ik zeg het toch maar even.’ De roosteraars houden het voorlopig op de gebouwen op de Zernikecampus. ‘Het zou misschien wel grappig zijn als economiestudenten zouden gaan vergaderen op de kunstacademie’, meent De Jong, ‘maar daarmee zou je kunnen veroorzaken dat de HG-gebouwen in het centrum altijd volgeboekt zijn.’ Boudewijn Otten

Illustratie: Meike de Haas

loco

Derdejaars Toegepaste Psychologie Paulien Smidt (21) bedient de sluizen en bruggen van het Reitdiep. ‘In de zomermaanden zet de provincie extra brugwachten in vanwege de recreatievaart. Dit is nu alweer mijn vierde jaar als brugbedienaar op Lauwersoog. Ik bedien de tien sluizen en bruggen van het Reitdiep. Van de Dorkwerder Sluis tot aan de Friese Sluis bij Zoutkamp. De schippers roepen ons op via de marifoon of door op een knop te drukken. Op monitoren zien we de situatie vanuit verschillende hoeken. Als één van de camera’s niet werkt mag de brug absoluut niet open. Stel dat je een schip niet ziet aankomen. ‘Weinig problemen meegemaakt. Eén keer reed een auto bij Roodehaan door rood en kwam onder de slagboom. Och, en soms is er een schipper boos als hij na zeven uur niet verder kan. Ik probeer het altijd positief te benaderen. Dan zeg ik bijvoorbeeld dat ze aan deze kant van de brug veel rustiger kunnen slapen. Toegepaste psychologie hè!’ [2] 2011 14 SEPTEMBER WOENSDAG HANZEMAG 19 Tekst en foto: Luuk Steemers

CD

DVD

Fink – Perfect Darkness

Waiting for Superman

★★★

★★★★

WIN!

Scarface Limited Edition Box

Bij platenlabel Ninja Tune moesten ze vast even slikken. Finn Greenall (Fink) tekende als ambient triphopper, maar bedacht zich na één album en besloot singer/songwriter te worden. Niet bepaald de cup of tea van Ninja Tune, maar blijkbaar hadden ze wel genoeg vertrouwen in Fink om hem te houden. Slim, want als triphopper was Fink middelmatig, maar als zanger is hij nu al vijf jaar redelijk succesvol. Het verhaal lijkt op de bekendere James Blake, maar waar Blake een combinatie zoekt tussen dance en akoestisch, kiest Fink overduidelijk voor de folk. Wat overblijft van zijn verleden is de losse songstructuur. Bijna onhoorbaar speelt hij de DJ op de achtergrond, maar alleen om een atmosfeer te creëren waarover hij zijn gitaarcomposities legt. Tekst en muziek klinken simpel, maar trekken de luisteraar onherroepelijk mee in Fink’s wereld. Zijn vierde plaat, Perfect Darkness, is niet zo sterk als voorganger Sort of Revolution, maar is nog steeds van hoog niveau. Op 8 oktober staat Fink in de Oosterpoort. Verwacht geen tierelantijnen, alleen een man met een gitaar die je anderhalf uur lang in hypnose houdt. Geloof me, dat is meer dan genoeg. CW

Docent Geoffrey Canada fantaseerde als kind over gered worden door Superman. Toen zijn moeder hem vertelde dat zijn held niet bestond, was de klap groot, vertelt Canada in de documentaire Waiting for Superman. Want wie kon hem nu nog redden uit het ghetto? Nog steeds wachten miljoenen arme kinderen in de VS op de komst van Superman, wil documentairemaker Davis Guggenheim (An Inconvenient Truth) maar zeggen. Hij portretteert vijf slimme kinderen die op een public school zitten. Het gros van die scholen wordt ook wel drop-out factories of academic sinkholes genoemd. Meer dan de helft van de scholieren zal nooit een diploma halen. Hoe kan dat? Volgens Guggenheim ligt het probleem bij de docentenvakbonden. Die hebben bedongen dat docenten vrijwel nooit ontslagen kunnen worden, hoe slecht ze ook presteren. Daardoor zijn er talloze docenten die nauwelijks of helemaal geen les geven. Er bestaan wel goede public schools, maar die zijn zeldzaam en laten alleen scholieren toe via een loterij. Die loterij vormt het schrijnende slot van deze indrukwekkende documentaire over volwassen egoïsme dat ten koste gaat van kinderen. Niet intelligentie of talent, maar een gokspel bepaalt uiteindelijk het lot van deze kinderen. CW

a

Capuchontrui voor slechts 25 euro! Bij inlevering van deze bon

a

Zernikeshop Zernikeplein 11 (050) 595 47 55 [email protected] www.hanze.nl/zernikeshop or Universiteitswinkel Oude Kijk in ’t Jatstraat 39 (050) 363 27 00 [email protected] www.rug.nl/winkel


studentkaart.indd 1

09-07-2009 9:50:44

“Say hello to my little friend!” “This town is like a great big pussy, waitin’ to get fucked.” “All I have in this world is my balls and my word, and I don't break them for no one.” Wie bij deze quotes geen idee heeft waarover het gaat, moet maar snel weer gaan genieten van Titanic en Love Actually. Scarface is voor hiphopliefhebbers wat De Ontvoering van Heineken is voor voetballers: verplichte kost. Maar ook onder (vooral mannelijke) studenten is het verhaal van de opkomst en ondergang van Tony Montana een onvervalste klassieker. Deze maand verschijnt de film op Blu-Ray en wij mogen de special edition weggeven. Dat betekent natuurlijk de originele film op Blu-Ray, maar ook een digital copy van de film (voor op je laptop), de originele film uit 1932 als bonus-dvd, en dat alles verpakt in een prachtig SteelBook! Chi chi, get the yeyo!

WAT MOET JE DOEN?

Stuur je favoriete Scarface quote (en eventueel een verklaring waarom) naar [email protected] en maak kans op deze special edition blu-ray van Scarface!

Horen & Zien

Het poëziedebuut van Irene Wiersma

HANZELEZING Bewegen voor beginners Bram Bakker & Koen de Jong over fitness, sport en gezondheid Artsen, politici, dieetgoeroes en ambtenaren zijn het er in theorie over eens: bewegen is goed. Maar de meeste mensen bewegen niet, te weinig of verkeerd. Hoe komt dat? En: wanneer beweeg je genoeg? Het advies om meer te gaan bewegen is geen holle frase. Bewegen geeft energie en het ontspant, je wordt er blij van, je slaapt beter, je concentratie verbetert en je verliest gewicht. Bewegen is goed voor hart, bloeddruk en stofwisseling. Maar wat is voor jou goed om te doen? Is traplopen en fietsen naar je studie of werk voldoende, of is het beter om lid te worden van een sportschool? Moet je gaan dansen en tuinieren bij depressie of is hardlopen beter? Is zwemmen goed om af te vallen en hoe lang moet je fietsen voordat je bloeddruk echt gaat zakken? Theoretische kennis en praktische tips van een psychiater en een gezondheidsdeskundige. Woensdag 21 september - 15.30-17.00 uur - Auditorium Willem-Alexander Sportcentrum, Zernikeplein 17.

Irene Wiersma studeerde aan de Academie voor Popcultuur en maakt illustraties voor HanzeMag. Haar eerste gedichtenbundel, natuurlijk met eigen illustraties, presenteert Irene in de Groningse poptempel Vera. Met medewerking van: Anneke Claus Renée Luth Klaske Oenema Irene Wiersma: Wat u? (gedichten) ISBN 97890 5452 238 6 / prijs € 14,90 Zondag 25 september Vera, Oosterstraat 44, Groningen Zaal open 16.00 uur; aanvang programma 16.30 uur entree maandkaart

Verjaardagsfeest Er wordt veel gepraat maar weinig gezegd. Iets over de taart dat-ie - uiteraard - goed smaakt en over dat die kleine alweer ra ra groot is geworden. De woorden glijden traag over geasfalteerde wegen van Monden tot Oren liften soms door naar het hoger gelegen Verbaasde Wenkbrauw en laten zich dan met het schudden van het hoofd op de gevloerklede grond vallen waar grote, lompe schoenen als afscheid over ze heen walsen. Arme woorden inhoudsloos en dan ook nog zo’n kort leven.

Irene Wiersma

Livestock in your pudding De ICU (Initiative for Charity and Unity, een stichting die is opgericht door studenten International Communication) organiseert op 29 september een performing arts festival in de Puddingfabriek. Op het evenement komen live band(s), een Poetry Slam Wedstrijd, een comedy show (Stranger Things Have Happened) en een DJ. De opbrengsten van dit evenement worden geschonken aan Heifer Nederland, met name aan hun project in Kameroen. Heifer geeft niet de traditionele financiële hulp, maar geeft vee (livestock): de zogenaamde levende lening. Bij deze levende lening wordt ook voldoende training gegeven zodat de families het meeste uit deze dieren kunnen halen. Ook moeten deze families de nakomelingen van hun vee doorgeven aan hun locale community: zo wordt niet alleen één familie geholpen, maar een hele community! Bekijk ook de website: www.icu-groningen.nl. 29 september, Puddingfabriek, Viaductstraat 3a, Groningen

Rumspringa De Groningse fotografen Jolanda Brons (1976) en Frederiek Bosch (1987) geven hun visie op het thema van de Noorderlicht fotomanifestatie Metropolis, City Life In The Urban Age, met hun expositie Rumspringa. De naam van de expositie is afgeleid van de benaming van een periode in het leven van de Amish, een protestantse gemeenschap die de duivelse moderniteit afzweert. Toch mogen hun jongeren vanaf 16 jaar voor bepaalde tijd ervaren wat er in de maatschappij te koop is om daarna bewust te kiezen voor een leven als Amish. Jolanda Brons en Frederiek Bosch trekken op jonge leeftijd van platteland naar stad en ondergaan hun rumspringa, vergelijkbaar met onze studententijd te midden van de hectiek van een moderne samenleving. Nu, jaren later, laten zij in een autobiografische expositie hun proces zien naar persoonlijke vrijheid. De serie gaat over uit de band springen in zoektocht naar identiteit, en het belang van herijken van normen en waarden in een samenleving. 11 SEPTEMBER – 9 OKTOBER SIMPLON GALERIE, BOTERDIEP 69 GRONINGEN

Tips voor horen & zien

Voor woensdag 5 oktober mailen naar [email protected]


Novieten ontgroenen tussen de grijsaarden

Bingo voor Unitas! Geen ontkomen aan. Wie lid wil worden van Unitas, moet een verplichte introductie doorlopen. Niks mis mee. Zeker niet als de vijftig novieten Patrimonium aandoen. Een dame nadert de Grote Zaal. ‘Bingo!’, roept ze voordat ze haar rollator de ruimte instuurt. ‘Nee, mevrouw’, zegt een toegesnelde noviet op een geluidssterkte die zich kan meten met het volume van de hardhorende dame. ‘We hebben heel veel spelletjes, maar geen bingo.’ ‘Geen bingo?’ ‘Géén bingo!’ Zonder boe of bah maakt de dame rechtsomkeert. Kwiek beent ze met haar wankelwagentje de gang in, op weg naar elders. Het is 29 augustus, net over tweeën. In zorgcentrum Patrimonium aan de Beukenlaan zijn zo’n vijftig aankomend leden van studentenvereniging Unitas neergestreken voor een spelletjesmiddag met ouden van dagen. Het is één van de laatste plichten die hen scheidt van een volwaardig lidmaatschap. Twee dagen later, na hun inauguratie, zullen ze geen noviet (Latijn voor nieuweling) meer zijn. Vanaf 1 september mogen ze zich tooien met Unitasdas of -choker. Maar eerst nog even dit. ‘Silencium!’, roept Laura, lid van de novicitaatscommissie. Met haar kornuiten splitst ze de groep in zevenen. De studenten zoeken hun weg in de gangenstelsels die toegang bieden tot de seniorenkamers. In Patrimonium huizen ouderen die zelfstandig wonen, ouderen die zorg behoeven en ouderen die het niet zonder verpleging kunnen stellen. ‘Na het aanbellen niet te snel doorlopen’, drukt welzijnsmedewerker Dieneke Schipper de novieten op het hart. Sjoelbak in het kwadraat Een kwartier later beginnen ze binnen te druppelen. Meneer Oltman regelt nog even een flap-over voor het bijhouden van de kegelscores. Op een paar tafeltjes staan schalen met in sneetjes gekliefde cake. Op de andere staan de spellen waaraan het Patrimoniumvolk z’n hart kan ophalen. Mens-erger-je22 HANZEMAG WOENSDAG 14 SEPTEMBER 2011 [2]


niet in slechtziendenformaat, reuzenrummikub en een sjoelbak in het kwadraat. Introductie is niet nodig, de dames en heren kennen hun plaats. Een man op een scootmobiel met een grote sticker van FC Groningen rijdt kriskras door de zaal, als hij remt lichten felrode achterlampen op. Ylan incasseert al gauw zijn eerste verlies. Tot genoegen van meneer Van der Molen. ‘Die jongen heeft nog nooit gesjoeld’, glimt hij, ‘dat is toch ongelofelijk?’ Robin, Noor en Tessa leggen de finesses van rummikub uit aan een grijze dame die licht verbijsterd in het rond kijkt. ‘Gewoon een kwestie van tellen.’ ‘En kleur bij kleur.’ De studenten die even niet meespelen, gaan rond met cake en koffie. Later op de middag zal er slagersleverworst zijn (zonder stukjes). De dames Spaling en Idskes Maarten zet zich achter de piano voor zijn versie van de soundtrack van de film Amélie. ‘De piano klinkt uitstekend, maar ik niet. Te lang niet gespeeld.’ ‘Ach, mevrouw Van der Heide’, zegt Dieneke, ‘u bent zelfs uit bed gekomen om mee te doen, zie ik?’ Mevrouw Van der Heide knikt maar wat. Hoort ze het niet goed of ligt haar aandacht bij het kegelen? Nauwgezet houdt Davy de score bij. Mevrouw Van der Heide doet het aardig, maar aan de dames Spaling en Idskes kan ze niet tippen. Hé, daar heb je meneer Van der Molen weer, de man met de jongensachtigste blik van heel Patrimonium. Voordat hij de bal gooit,

wrijft hij zich in de handen. Huppekee, weer vijf kegels om. ‘Houdt u van bowlen?’, vraagt een noviet met krulletjes aan een krasse heer. ‘Boon’n? Jazeker… brune boon’n.’ ‘Nee, bowlen’, zegt de krullenjongen, die hard moet werken om de heer bowling met de wii bij te brengen. ‘Ik doe niks en toch rolt die bal naar beneden. Volgens mij doe jíj dat.’ ‘Nee, echt niet. Als u die knop loslaat… ziet u wel.’ ‘Ik zie niks. Helemaal niks!’ Voor in de zaal tovert David de Mondscheinsonate uit de piano. De Unitasstudenten gaan rond met sapjes en fris. Daar is de leverworst. De keurige meneer die al tijden met Anne heeft zitten praten, grijpt de kans om met haar op de foto te gaan. ‘Dat zou ik ook wel willen’, bromt zijn overbuurman. Meneer Oltman grist weer een gewonnen slag van tafel. ‘Jij bent dan wel student’, lacht hij naar Heleen, ‘maar van klaverjassen heb je geen kaas gegeten. Je moet opletten. Anders wordt het nooit wat.’ Silencium! Het is vier uur, de tijd is omgevlogen. De novieten scharen zich aaneen tot een koor. Gronings klinkt het niet, maar de tekst van Grunn’ns Laid kennen ze uit hun hoofd. De zaal zingt mee. Zij die kunnen, staan op, de wille, vast as stoal... Dieneke Schipper is verguld. ‘Fantastisch, jongens. Kom volgend jaar maar weer. Eerder mag ook.’ Boudewijn Otten


Cleopatra ontgroent alternatief

Politesse met prei Iedere student is welkom bij Cleopatra, de 250 leden tellende studentenvereniging in de Kleine Pelsterstraat. Ontgroenen, daar doen ze dus niet aan. Maar nog vóór het toetje is het ijs gebroken.


ander bier kan ook. Het wachten is op de vruchten van het werk van de Koko, de Kookcommissie. De tongen worden losser. ‘Echt Cleo’, zegt IC-lid Martine, ‘iedereen kletst met iedereen.’ In de centrale zithoek legt ouderejaars Jeroen geduldig de regels van Bang! uit. Al snel speelt de nieuwe oogst het spel mee. Politesse!!!!!!!! Het eten is klaar. Het biljart fungeert als kassiersplaats en bestekuitgiftecentrum. Drie-vijftig neertellen en naar de keuken. Chef-kok Terry heeft twee stoofpotten gemaakt, één met worst en één met vegaworst. ‘De aardappel zijn iets te lang doorgekookt’, verontschuldigt ze zich. De stoofpot heeft daardoor wat weg van een dikke soep, maar de smaak is voortreffelijk, zo blijkt. ‘Om eerlijk te zijn, dat is nóg een reden om lid te worden’, zegt Martine, ‘goed eten in prettig gezelschap.’


Op het deksel van de wc-pot staat een afbeelding van een jonge kat die een koddig kikkerpak draagt. Kamer honderd is tiptop, de witte tegels glimmen, een fles dikke bleek staat paraat en de wc-rol hangt keurig op de metalen houder. Dik in orde, zoals het hele pand aan de Kleine Pelsterstraat er piekfijn uit ziet. Opgeruimd zijn ook de leden van studentenvereniging Cleopatra die even voor vijven wachten op de 36 nieuwelingen die op 23 augustus aan hun integratieperiode beginnen. Ineens zijn ze daar. 23 treden hebben ze opgelopen naar de eerste verdieping, waar ze de huiskamerachtige ruimte (zo’n zeventig vierkante meter) betreden. De muren zijn geel, de deuren karmozijn en de vloeren bordeauxrood. Links van de deur waardoor de nieuwbakken Cleopatranen binnenkomen, staat de bar. De toog laat zich beschijnen door het late middaglicht dat vorstelijk binnendringt door drie gotisch geboogde ramen. De beteerde hanenbalken stutten het schuine dak al meer dan een half millennium, want het Cleo-pand stamt uit de veertiende eeuw. Geen mores leren Cleopatra kent geen verplichtingen, houdt Jessica de nieuwelingen in haar welkomstwoord voor, maar het is wel zo aardig om de Integratiecommissie (IC) in te lichten als je niet bij de één of andere activiteit komt opdagen. Een

paar nieuwelingen knikken. De geschiedenis van Cleopatra gaat terug tot 3 december 1985, toen Groningen nog geen studentenvereniging had waarbij iedere student welkom is. Dat exclusieve van de traditionele verenigingen was een groep Economiestudenten een doorn in het oog. Geen verplichtingen bij Cleo, dus, geen mores en geen uitgesproken groepsdwang. En al helemaal geen ontgroening. Maar wel prei. Het eerste kennismakingsspel dat de guppies (zoals IC-voorzitter Jessica ze in het intro-boekje aanspreekt) spelen is simpel. In de Kleine Pelsterstraat vormen ze een kring. In het midden van de kring staat een met een prei gewapende student die een mep moet verkopen aan de student wiens naam wordt genoemd. Het beoogde slachtoffer kan een klap voorkomen door de naam van een ander te noemen voordat de groente hem treft. Al snel krijgen de studenten in de kring in de gaten dat het leuk is om de naam van een buurman of -vrouw te noemen. Jeff zegt Wouter en Wouter zegt Jeff en de preimepper ramt er lukraak op los. Wouter-WouterWouter, zegt Jeff nu en Wouter zegt: Jeff-Jeff-Jeff. Een vriendelijk wakend oog Als er een fietser voorbij komt, roept altijd wel iemand: fietser! Maar geen der preimeppers slaat de passant (zelfs geen

vriendelijk neptikje). Een voetganger wordt aangekondigd met een luid loper! Eén keer voegt Lennart daar aan toe: loper-E4. Her en der in het Cleo-gebouw hangen jeugdfoto’s van de zeven IC-leden. In groepjes van vier moeten de eerstejaars de foto’s opspeuren en vermelden wie of het is. De anderen preimeppen ondertussen lustig door, onder het vriendelijk wakend oog van overbuurman Erminio Baire. De pizzeria-eigenaar en de gasten op zijn terras hoeven niet te vrezen voor overlast. De studenten houden het netjes. Meteen na het spel ruimen de studenten de afgeslagen preibladen op. Vooral het groen is van de stengels verdwenen. ‘Toch een soort van ontgroening’, constateert Stephan. Koko en de vegaworst Niemand heeft het goed. De jeugdfoto van Jessica is meestal aangezien voor de beeltenis van Martine. ‘Sukkels!’, schreeuwt een aan de bar hangende ouderejaars als Sacha de uitslag bekend maakt. Ewoud, op zijn beurt, verzoekt met enige regelmaat om stilte met een luidkeels politesse (hoffelijkheid). Bij sommige verenigingen wil zo’n oproep wel eens uitmonden in het omgekeerde van welgemanierdheid, maar bij Cleo verstomt het geroezemoes vrijwel terstond. Als het even oplaait, kraait Ewoud. De pijpjes Bavaria smeren de kelen,

Barbara en Anita ruiken lekker Nog voor het toetje is het ijs gebroken. Openhartigheid viert hoogtij. ‘Mijn eerste vriend werd na onze verkering homo’, openbaart Lili, ‘alleen m’n eerste. Al die andere niet, hoor.’ ‘Heeft één van jullie deo mee?’, wil Barbara weten. Anita duikelt uit haar handtas een flacon op en Barbara bestuift kwistig haar oksels. Wouter maakt de eerste verbale amoureuze toespeling van de dag. ‘Als ik dadelijk met Barbara ga zoenen...’, zegt hij, terwijl hij zijn bruine ogen in de kijkers van Anita haakt, ‘… komt dat omdat ze zo lekker ruikt.’ Sacha heeft een ‘belangrijke mededeling’: iedereen moet zelf naar de keuken om zijn soepkom om te spoelen, zodat de Koko daarin hun toetje kan deponeren. Slagroomsoesjes met chocola. Na een korte wijle uitbuiken gaat het gezelschap weer naar buiten voor nog een paar kennismakingsspelletjes. De nieuwe leden moeten op volgorde gaan staan: op lengte, op haarkleur, op schoenmaat, op leeftijd. Voorbijgangers slaan het gade. Wie woont het dichtst bij Cleopatra? Olivia, die verrassend veel weg heeft van de welbekende voorstellingen van de vrouwelijke farao waaraan de vereniging haar naam dankt, heeft een lange weg te gaan. ‘Maastricht? Ja’, geeft goede tweede Henk toe, ‘dat is een stukkie verder dan Amsterdam.’ Bij het volgende spel slaat de meligheid toe. Sommige van de wc-rollen die bedoeld waren om ‘dingen over jezelf’ op te schrijven, vliegen door de Herestraat. IC-lid Sacha ziet het tevreden aan. ‘Jongens… na afloop alles opruimen! Samen!’ Boudewijn Otten


Ingezonden Geachte HanzeMag-redactie, Leuk en goed idee om de inhoudsopgave als een soort wegwijsplattegrond op de omslag van het eerste HanzeMagnummer van het nieuwe studiejaar te zetten. Maar het zou een hoger- onderwijsinstituut met kwaliteitsambities passen om een goede plattegrond te gebruiken, in elk geval van bovengemiddelde kwaliteit en met in elk geval correcte spelling. Een plattegrond waar bijv. wel een belangrijke studentenstraat als de Jozef Israëlsstraat in getekend staat, of de fietsverbinding van het sluisje via Zuiderhaven en Pottebakkersrijge, en waar de Munnekeholm met een e i.p.v. met een i wordt geschreven, waar niet langs het Verbindingskanaal een lang park zonder bebouwing is getekend, de Hoekstraat en Muurstraat in staan (of mocht dat niet?) en zo kun je nog wel een eindje doorgaan als je deze kaart goed bekijkt... Niet weer gebruiken dus! Bij diverse studierichtingen kan er vast wel een goede kaart worden geproduceerd en anders even naar de buren van Ruimtelijke Wetenschappen, zou ik zeggen. Met vriendelijke groet, Gerard Tolner Dienst RO/EZ Groningen Beste Gerard, Het is nooit onze bedoeling geweest om een volledige kaart te gebruiken, dat zou voor een cover te druk zijn. Juist het feit dat er alleen voor de belangrijkste straten in

het centrum gekozen is, maakte de kaart geschikt als cover. Dat de hoerenbuurten er niet opstaan, leek ons voor eerstejaars geen gemis. De kaart is niet door onszelf gemaakt, maar afkomstig van de gemeente Groningen. Ik heb de persvoorlichter van de gemeente een jaar geleden gevraagd om een kaart van het centrum. Dit bleek de enige kaart die ze voor publicatie beschikbaar hadden. Met vriendelijke groet, Chris Wind, hoofdredacteur

Beste redactie, In de nieuwste HanzeMag zag ik geen puzzel en advertenties meer staan, hebben jullie die geschrapt? Ik genoot altijd van de puzzel op te lossen. Greetje Ebels, Mediatheek Beste Greetje, De puzzel en de rubriek in/uit hebben het nieuwe schooljaar inderdaad niet gehaald. Maar als we veel ingezonden brieven krijgen komt de puzzel misschien terug. Redactie HanzeMag

ADVERTENTIE


Lieve Loes Heeft je beste vriendin gezoend met de jongen waar jij al tijden vlinders van in je buik krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je je niet meer op je studie concentreren? Lig je niet lekker in je projectgroep en begrijp je niet waarom? Mail Loes, onze enige echte ervaringsdeskundige. Inzenden mag zelfs anoniem. [email protected]

Lieve Loes, Op de camping in Frankrijk, waar ik in het animatieteam werkte, heb ik een vakantierelatie gehad met een campinggast waar ik nog steeds van ondersteboven ben. Hij vertrok na een tijdje weer naar Nederland en beloofde me te bellen als hij weer thuis was. Dat deed hij niet en nu voel ik me behoorlijk gebruikt. Moet ik het hierbij laten of zal ik zelf contact opnemen? Het zit me gewoon niet lekker dat het zo is afgelopen, maar ik worstel ook met mijn trots. Floortje Lieve Floortje, Vakantieliefdes zijn tijdelijke scharrels, behalve in programma’s als Grenzeloos Verliefd. Niets meer en niets minder. Wat onder de stralende zon oh zo romantisch was, verbleekt onder het grijze Nederlandse wolkendek. Passionele vuurtjes

die doven in de regen. Wat overblijft is een handjevol twijfels. Waarom belt hij niet? Is mijn zomerliefde eigenlijk wel single? Of heeft ie een relatie en was ik een welkome afwisseling? Alles kan kapot, zo ook de relatie van je vakantieliefde, maar het zegt wel iets: hij schroomt niet om vreemd te gaan. Tuurlijk kun je hem opsporen via Facebook of Hyves. Je kunt hem zoeken in zijn woonplaats. Je kunt hem ook bellen, waarom niet? Wat heb je te verliezen? Dan merk je snel genoeg of de heer in kwestie zijn mobieltje is verloren en al weken desperaat op een telefoontje van jou wacht. Ik vind het trouwens niet bijster intelligent als hij jou niet kan vinden met het overschot aan zoekmachines en communicatiemiddelen. Dus Floor, één keer bellen en bij geen gehoor: vergeet die gast. Lieve Loes, Ik woon sinds een paar weken in een studentenhuis op een mooie locatie in de stad. Ik heb me enorm uitgesloofd om die kamer te bemachtigen omdat ik graag het ouderlijk huis en het dorp waar ik ben opgegroeid wilde verlaten. Geen probleem zou je denken. Alleen voel ik me doodongelukkig. Ik vind mijn huisgenoten niet aardig, ik voel me verloren op die grote school en ik mis tot mijn eigen ergernis zelfs mijn dorp, mijn ouders en het vervelendste broertje dat je je kunt voorstellen. Ik denk er zelfs over om hard lopend terug te gaan en voor mijn part een

KASPER baantje bij de buurtsuper achter de kassa te nemen. Zo klote voel ik me. Wat kan ik hieraan doen? Koen Beste Koen, Het is misschien een schrale troost, maar je bent niet de enige student die moet wennen aan het studentenleven. Je staat er opeens alleen voor en gaat je oude vertrouwde leventje idealiseren. Heimwee noemen we dat. Alsof je uit een warm bad onder een koude douche stapt. Maar voor je terugspurt naar Tytsjerkstradiel, Westeremden of De Steeg, realiseer je dat alle begin moeilijk is. De reden waarom je naar Groningen bent verhuisd, is dat je juist niet achter de kassa bij de buurtsuper wilt. Je bent nu bang voor alle nieuwe dingen die op je af komen. Maar angst is een hele slechte raadgever. Bedenk ook hoe je toekomst eruit zal zien als je een baantje in je dorp neemt en je studie laat schieten. Dan schop je het misschien tot filiaalchef en trouw je met je buurmeisje… Dat was niet het beeld dat je voor je had toen je je inschreef bij je opleiding. Je wilt je wereld vergroten en komt er nu achter dat dat niet altijd pijnloos gaat. Begin bij je huisgenoten. Daar zit vast wel iemand bij met wie het wél klikt, hoor. Zoek bondgenoten, ook op school. Stort je voor mijn part voor honderd procent op je studie, maar wees geen angsthaas die na twee maanden al afhaakt.

Detox 101 De Nederlandse zomer is zo goed als voorbij. Een zomer die zich kenmerkte door perioden van regenval die te vergelijken waren met die tijdens het regenseizoen op de Afrikaanse Serengeti. In combinatie met de windhozen, rechtstreeks overgekomen vanuit het Amerikaanse Tornado Alley, werd deze zomer er één waarin weermannen, weervrouwen en weerapps hoogtijdagen vierden. Afgezien van de elementen in het leven waar je als persoon geen invloed op hebt, betekent dit ook het einde van veel andere zomerse bezigheden. Genieten van festivalbier, proeven van de lokale cocktails in een buitenlands feestoord en het zorgeloos op peil houden van het lichamelijke alcoholpromillage. Met de zomer 2011 in de boeken, is het tijd voor een nieuw studiejaar. Voor sommigen is het begin van het nieuwe studiejaar een periode van drastische verandering. Voor de anderen, het merendeel, is het slechts omschakelen naar de dagelijkse sleur van voorheen. Maar voor iedereen is het een moment van terug in het gareel. Iedere student beleeft deze overgang anders. Zo wordt deze transitie niet alleen bepaald door de verschillen in studiejaargangen van de student, maar ook door de verschillende wijzen waarop een student zijn of haar studie doorloopt. Metaforisch gesproken heb je studenten die vegetariër zijn en studenten die vegetariërs zijn die af en toe een visje verschalken. De vegetariër is een cumlaudestudent, die alles op alles zet. De visflexvegetariër wil best wel een acht scoren, maar de eerste maanden geeft hij de voorkeur aan de geplande afspraken met zijn favoriete drankje, zolang er maar een 5,5 gehaald wordt. De student die het gezeur over de zesjescultuur al overdreven vindt, omdat vijfenhalfen ook al voldoende zijn. Tot welke groep jij als student ook behoort en hoe je deze periode van transitie ook beleefd: ik wens jullie allen een goed jaar toe. Hetzelfde geldt natuurlijk voor alle docenten die getuige zijn van dit jaarlijks terugkerende fenomeen. Tenslotte wat wijsheid die ik met jullie zou willen delen voor het komende schooljaar. Wijsheid die velen van pas zal komen bij het maken van multiple-choice-tentamens. Durf een gokje te wagen, een hond weet ook alleen dat hij zijn eigen kruis kan likken omdat hij het eens heeft geprobeerd. Kasper

legal alien Country:

Latvia, 2.2 million inhabitants, 1.5 times the size of the Netherlands

Studies:

International Business & Management

Likes:

photography, Italian cars

Dislikes:

boring people, waking up early

Motto:

work hard, play hard

Igor Sinicins (20) Last time you were in Riga? ‘In the beginning of August. I try to go home every two months. Before I came here in 2010, I did an exchange year in Germany and I did not see my family for eleven months. The German family I lived with told me it was better for my international experience and education not to have too much contact with my family. I was allowed to call them maybe twice a week. That was difficult. In Latvia I had lived alone with my mum. She was missing me terribly, while I was in Germany. My girlfriend too, she is studying Medicine in Riga. Last weekend she came to Groningen for the first time. She really loved it.’

Do you love Groningen? ‘Sure, although I did not like it too much in the first weeks after my arrival. When I stepped out of the bus coming from Bremen, I saw the Groningen Museum and thought: Dutch architecture is quite something… My head was so full of finding a room, finding my way in the city and organising things that I did not see the beauty of the city until I started walking around making pictures. There are statues at the most strange places and Dutch people often put small details on their houses.’ Did you see a lot of the environment? ‘Not yet, I was too busy studying and living

the life of a student. This year, I will visit Amsterdam, Rotterdam and The Hague. And I want to do some sightseeing in the country and in Leeuwarden by bike. A few weeks ago I went to Assen on my omafiets (grandmother-bike) to go to an Italian car event. I love Italian cars. My favourite is the Bizzarrini 5300 Strada. The first one I saw in real life was in Groningen. The owner talked for half an hour to tell me all about it.’ Do you speak Dutch? ‘Een beetje (A little bit). I am living in a student house in Helpman with four Dutch students. They talk English with me and I feel a little insecure to speak Dutch. But

I will learn, I assume. I found a job as a bartender in CHU CHU in the Poelestraat, for 32 hours a month. In the KEI-week I worked every night. I have to work for my money. Non Dutch EU-students only get studiefinanciering (a student grant) in the Netherlands when they have a job or their parents pay for them. My parents said: you are twenty, go and feed yourself.’ Can you give us a Lavtian proverb? ‘Ar prātu vairāk padara nekā ar spēku. More can be achieved by using your mind, rather than by force.’ Text and photo: Rina Tienstra

International students desperately searching for a room

‘Here I am, back to square one’ Fourth-year International Business School student Philipp is desperately looking for an affordable room. And he is not the only one… ‘We are living with twelve people in a house meant for seven.’ Vice-president of IBS-U Philipp Feldvoss (23) has a large history of couch surfing in Groningen. ‘And now I am homeless again. Luckily I can sleep on the couch of my friend Immanuel for a while, in his room of fourteen square meters. His own bed is above mine. We manage, we are well organized and I left most of my stuff at my parents’ house in Germany. But it can’t go on like this. The coming weeks I will stay with other helpful friends. It is all about networking.’ Before he came to Groningen in 2008 he did not worry at all about finding a room. ‘I’ll come with my caravan, my father joked, when I left Germany. Well, two months later I was living, eating and sleeping with two friends at Stadspark Camping in our six square meters caravan. It was autumn, the weather was bad and everything became wet and dirty. The front tent was too cold to live in. It was a hard time, but rather funny. My second sleeping place was a washing room at a friend’s place. I was happy to have at least some privacy, but, thank God, I found a room with a view in Grachtstraat. Unfortunately, I spent four hundred Euros for six square meters, which was way too expensive for me. So I had to search again.

‘Sitting in the canteen I heard some people next to me talk about a free room in their student house in the Hunze. I asked if I could come by to take a look and yes, I could move in. It was a luxurious house with four other people for just 260 euro. I was totally lucky! But in the third year I had to do my study abroad in Mexico, and my internship in Shanghai and so I moved out again. Unfortunately it was not possible to get my room back. So here I am, back to square one again. ‘It is absolutely hard to find an affordable room in Groningen. If you can pay 450 to 600 Euro, it is possible, I discovered. But 350 is my maximum. Real estate agencies ask high fees and you have to pay a deposit too. Before you can move in, you have spent hundreds of Euros. ‘My parents’ caravan is no option anymore. It is my goal to find a new room in October. Within the next weeks some students will move out of their rooms, so I have a better chance to find a place to stay. I love to live in an international community with open-minded people. I love sports and bring in a lot of fun, despite the bad image of boring, strict and over-disciplined Germans.’ Foto: Luuk Steemers

Rina Tienstra

t.höö[email protected]

Tobias Höötmann

[email protected]

Sebastian Krammer

[email protected]

John Butt

[email protected]

Johanna Osterkamp

[email protected]

Dirk Jasper

[email protected]

Adrian Schichl

[email protected]

Sebastian Rudolf

[email protected]

Philipp Feldvoss

If you know a room for Philipp or one of his homeless friends on the bulletin board, send them an email!

cribs Anton Stozhko Age: 22 Nationality: Ukrainian Studies: International Business & Management Neighbourhood: Oosterpoort Ever since his arrival in Groningen, four and a half years ago, Anton Stozhko has been living in a 22 square meters room in an apartment block overlooking Winschoterdiep. ‘I feel quite at ease in here’, he says in a sonorous voice and in fluent English, no traces of a Slavic accent. ‘I picked up my English from movies, which are half-dubbed in Ukraine, so you can just hear the original sound. The only thing I miss in Groningen is the warm Black Sea, washing the coast of Evpatoriya, the small tourist town I come from. I have no TV in my room because watching it liquefies the brain. But, perhaps, I should have bought one after all to learn Dutch. Because now, ironically, Dutch is the only exam I have not yet been able to pass.’ Anton has put up a number of drawings on the walls. ‘I draw when I’m inspired. Yes, many girl portraits (1). What can I say, they touch me. ‘Well, okay’, he laughs, ‘I also try to touch them with my drawings.’ He points at a series of four black and white drawings. A man offers his heart to a woman and she seems to be interested (2). But it’s all downhill from that point, so the story ends miserably. In the final picture the man’s heart sits in the girl’s

Photo: Ben Schumacher Erasmus is sleeping the sleep of the just.

3 INT HANZEMAG WEDNESDAY 23 MARCH 2011 [13]

hand, dead and dried up. ‘This is what happens’, Anton adds with a mocking grin. Anton sleeps on a double mattress in the corner nearest to Winschoterdiep (3). ‘I got this and the wardrobe near the door from my teacher Mark Kierans after helping his family to move. I keep the dumbells for fun. Just like the guitar (4). I managed to learn one or two primitive tunes and now it’s gathering dust.’ ‘Most of the furniture in my room is from housemates who moved out or stuff from Mamamini. I keep a few things from my parents’ home, like this teacup (5). My father has exactly the same one in yellow. The Einstein wallpaper (6) is also from Ukraine. I will give a decent translation of the text beneath it: “The most important thing right now is to stop giving a shit about anything… and drink, drink, drink!” One of my guests wrote that. I keep a marker for visitors who wish to leave a thought or two on the walls.’ ‘When a housemate moves out, I have the right to select the successor. I guess, this will stay a Ukrainian apartment until the building is torn down… or, perhaps, even after.’ Text and photos: Luuk Steemers

Growing number of applications causes housing problems

IBS and Nursing

ready to face student boom The number of applications for study programmes at Hanze University has increased rapidly over the past few years. The School Of Nursing and the International Business School stand firm to meet the student boom. Last year the School of Nursing welcomed 553 new students. On 1 September this year as many as 572 first-year student had already been admitted. So the student body of the School of Nursing will see a considerable increase, just as last year. Team manager Jannie Bos of the first-year team: ‘It seems we get good reviews from our alumni, and nurses are in growing demand from employers. We also get many new students who have been turned down for other study programmes, like Medicine.’ The International Business School will certainly have a dramatic student boom this year. Last year 325 first-year students passed the gates. On 1 September of this year as many as 430 students were eagerly waiting to be admitted. ‘We do not only have more freshmen, but also more second and fourth-year students’, team leader Henriët Eilander explains. ‘And because a growing portion of our own students follow exchange programmes abroad, we need to create additional opportunities for exchange students who come to us.’ Eilander ascribes the student boom to the good reputation IBS enjoys and the intensive contacts with alumni. (‘We have excellent ambassadors all across the globe.’) But the most important factor seems to be the extra influx of Germans this year. ‘Germany has reduced the number of years pupils have to spend in school before they can be admitted to university by one year. That’s why the number of prospective German students is twice as high as usual this year. The first cohort of the new system and the last cohort of the old system took their final exams simultaneously.’ Bos is not at all alarmed by the growing

number of first-year students. ‘We have taken the right precautions’, says the team manager of the School of Nursing. ‘We knew in time that this was going to happen. We have thirteen new colleagues: eight of them are lecturers and two of them instructors. They will receive intensive training from experienced colleagues over the next couple of weeks.’ The School of Nursing wants its parttimers to teach on Fridays as much as possible. ‘We also expect our fulltime personnel to be available for evening classes twice a week. People do understand that. Everybody wants to go for it. What I really like is the fact that we will be able to reduce class size: from a maximum of fifteen students to a maximum of fourteen.’ IBS also managed to catch eight new lecturers. ‘The majority were found through our network, the rest by placing job ads’, Eilander says. In the old situation IBS did not have enough room to give the newcomers a place of their own. Therefore the ground floor of Wing I underwent a dramatic metamorphosis this summer: many walls were removed in order to create space. In addition, the study rooms with the glass walls in Wing C, better known as the Aquarium, will be added to IBS. This will take effect next January. Eilander: ‘In the Aquarium we will create rooms for support staff and a lecture hall for the MBA programme. Both in the Aquarium and in Wing I there will be work places for students. It is the fulfillment of our long cherished wish to bring lecturers and students together.’ The Wiebenga Complex (building of School of Nursing, ed.) also saw

extensive renovations this summer. A number of rooms have been refurbished. ‘They can be used more efficiently now.’ Office and computer rooms have been converted to class rooms. Even the representative Wiebenga Hall, which was restored to the style of the nineteen-twenties, will be temporarily used as a project and meeting room. The School for Health Studies, which shares the Wiebenga Complex with the

School of Nursing, also faces a student boom. Bos: ‘We have made a timetable for the lecture halls in close consultation with each other. In the past we sometimes asked for more room than we strictly needed, just to make sure. Now the timetable is our joint problem. Mutual understanding creates extra space.’ Luuk Steemers

Illustration: Irene Wiersma

[2] 2011 14 SEPTEMBER WEDNESDAY HANZEMAG 2 INT

Wednesday 14 September 2011 Independent Magazine of Hanze University of Applied Sciences | email [email protected] | Illustration: Irene Wiersma

2

Hanze’s Growing Pains

twice as many germans

De Groeipijnen van Hanze

Recommend Documents