De Feestduif Ingrid en de Buurvrouw komen aanzetten met een duif, een witte. Hij zat al vier dagen op het nog kale maisveld. De buurvrouw had hem al voer gebracht, en het is nu hoog tijd voor een reddingsactie, want zo hij daar zit is hij rijp voor de sperwer. Ze vangen de vogel met een schepnet, dragen hem naar huis, en daar wordt ik er bij wordt geroepen, als duivenkenner zijnde. Met stelligheid raad ik dat hij op Bevrijdingsdag in Wageningen als feestduif is losgelaten en door onweer en storm overvallen. Het is een albino met prachtige rode pootjes, en rode ogen natuurlijk. Ik zie geen luizen in de veren, zijn keel is schoon – geen spoor van ‘het geel’1 – dus hij lijkt gezond te zijn. De buurvrouw belt de vogelopvang in Eck en Wiel. Ze krijgt het advies het dier een paar dagen asiel te verlenen en dan los te laten, want als hij is bijgekomen zal hij wel naar huis terug vliegen. Het is immers een gewone postduif, al is hij wit. Daar voelen we niets voor, want het verschijnsel ‘feestduif’ vinden we maar niks. We zullen de vogel bevrijden van dit droevig lot en hij moet daarom maar bij ons blijven en dat gaan we regelen. De buurman heeft volières met kanaries en parkieten en ander klein grut, maar hij is bezorgd voor besmetting en hij wil de duif er niet bij hebben. Ingrid denkt niet dat de kippen risico lopen en zij zal wel voor de vogel gaan zorgen. Hij zal dus blijven, maar waar laten we hem? In de konijnen-tuin staat een tot duivenhok omgebouwd kippenhokje, maar daar kan de duif niet in, want de Weduwe Kipje schuilt daar als het regent. We zouden hem bij de kleine Sjabot-kipjes kunnen zetten, maar die kipjes zijn zulke onvoorspelbare neuroten, dat we daar van af zien. We brainstormen over aanbieden aan bekende duivenhouders, maar daar hebben we toch ook geen vertrouwen in, want als die hem loslaten, en hij vliegt naar huis, dan moet hij weer gelegenheidsduif worden en dat willen we immers niet. Overwennen van een volwassen postduif is moeilijk. Een homing pidgeon heet niet voor niets zo. Het lukt een enkele keer, als de vogel lang heeft vastgezeten en zijn oude hok is vergeten. Voorlopig kan hij wonen in de grote hamsterkooi die Ingrid van zolder haalt, blij dat ze die niet een dag eerder aan de rommelmarkt heeft meegegeven. Voor de zoveelste keer blijkt dat iets wat we nog hebben van pas komt, en kooien heb je nooit genoeg, als je dierenopvang wilt wezen. De kooi komt op het grasveldje en de buurvrouw draagt planken en schotten aan om de kooi een beetje besloten te maken. Golfplaten van het Sjabot-hok houden de regen buiten. Op de bodem komt een schep zand uit de zandbak. Een plankje om op te zitten schuiven we tussen de tralies door. Nog een bakje zaad en een kommetje water en de vogel kan er weer even tegen. Behoedzaam haal ik hem achter gesloten deuren in de schuur uit het mandje – stel je voor dat hij ontglipt – en dan zet ik hem in de hamsterkooi. Via email heb ik contact met een duivenhouder die feestduiven verhuurt en mijn wantrouwen over de behandeling van feest-duiven verdwijnt daardoor geheel, want de man is een echte liefhebber, die goed voor zijn vogels zorgt. Hij laat de duiven alleen dicht bij huis los en zoals dat hoort bij 1
Het geel. Zeer besmettelijke snel dodelijk ziekte
Pagina 1
Feestduif.docx
postduiven, vliegen die gewoon naar hun hok terug. Af en toe komt er eentje niet thuis, want vrij vliegende duiven lopen risico’s. Van hem is de vogel overigens niet, want zijn dieren zijn geringd en ‘onze’ duif heeft geen ringetjes. Hij weet uiteraard ook niet of de duif zal blijven of later alsnog naar huis vliegt. Zie pagina 3 voor de emails. In de kooi kan de vondeling natuurlijk niet blijven, en dat hoeft ook niet, want in allerijl is het oude verblijf in de schuur, waar Duif ooit woonde opnieuw ingericht. Duif was zelf aan komen vliegen en is 21 jaar gebleven. Zij woonde eerst bij Ingrid binnen achter het zolderluik, maar verhuisde later naar de schuur. Ze sliep daar op een simpel plankiertje, lekker hoog onder het dak, daar houden ze van. Dat plankje zit er nog steeds. Het vlieggat naar buiten is er ook nog en daar wordt het afsluitende gaas uit gehaald. Op een tafeltje komt de zinken bodem uit een oud konijnenhok met daarop voer, grit en water. Een extra haakje op de deur – de kindjes zijn erg nieuwsgierig – en de vogel is geheel verzorgd. Het aanvliegplankje buiten wordt vernieuwd, want dat is wel heel rustiek geworden, na jaren in de buitenlucht. Wouter hangt een hamsterkooi, als ‘uitkijk’, buiten voor het vlieggat. Wij verwachten dat de vogel daar binnen de kortste keren in zal zitten om eens goed om zich heen te kijken, gretig – als wij denken dat hij is – om naar huis te vliegen. De duif wordt in zijn nieuwe verblijf gezet, en dan gebeurt er niets meer. De vogel heeft geen enkele haast om weg te komen. De buurvrouw kijkt uit haar zolderraam tevergeefs of de duif al in de uitkijk zit. Als wij in het hok gaan kijken, ligt hij op zijn gemak op zijn plankje. Hij staat even op, volgt met één oog wat we doen, rekt – nu hij dan toch staat – een vleugel en een poot uit en gaat weer liggen. Nu al gewend? Wij hebben deze duif nog niet helemaal begrepen.
Buurmalsen, 18 mei 2015 Eef Meer foto’s
http://opakabouter.jalbum.net/2015-05-10_FeestDuif
Hier onder de briefwisseling met Martin Kulk, duivenhouder. Oudste bericht onderaan.
Pagina 2
Feestduif.docx
Email berichten Onderaan beginnen di 12-5-2Feestduif Witte duiven
015 15:25 Re: Duif gevonden vervolg Hoi Eef, Mooi verhaal. Dat vind ik ook zo mooi aan dieren. Op de een of andere wijze kan je er zo'n mooie band mee krijgen. Bedankt! Groetjes! Martin Op 11 mei 2015 12:44 schreef Eef Houniet : Martin, Nog over een duif. Wij wonen in een oud boerenhuisje. Ooit kwam er een forse blauwe postduivin aangevlogen. Die is 21 (eenentwintig) jaar gebleven, tot zij dood ging. Die besloot te gaan wonen achter een luik boven aan de trap naar het zoldertje. Wandelde vrolijk door het gangetje naar binnen, keukentje door, trapje op en dan ging ze achter het luik zitten. Zat af en toe in de kamer op de kast naar je te kijken. In de tuin liep in die tijd een krielkipje. Daar sloot de duif zich bij aan en gedroeg zich net als het kipje. Ze vloog niet meer ergens naar toe maar liep met het kipje mee. Toen dat kipje uit de tijd was, was er een hondje gekomen, en de duif ging toen met de hond op stap. Vloog mee als de hond werd uitgelaten op een fietspad op de dijk langs de Linge. Aan de duif kon je zien waar de hond was. Was nog lastig, want de vogel ging ook wel midden op de rijbaan zitten. De vrouw is wel omgekeerd als ze op de fiets naar AH in Geldermalsen ging, omdat de duif meevloog, en domme dingen deed, en de duif weer naar huis gebracht moest worden. Groet, Eef Houniet
Pagina 3
Feestduif.docx
From: Feestduif Witte duiven [mailto:[email protected]] Sent: zondag 10 mei 2015 21:44 To: Eef Houniet Subject: Re: Duif gevonden Hallo Eef, Ik neem aan dat ik Eef mag zeggen? Wat vervellend duivenmelkerslongen. Zelf ben ik ook wel eens bang dat mij dat zal overkomen. Wanneer ik regelmatig duiven zou verspelen, dan zou ik er meteen mee stoppen. Daarvoor heb ik teveel een band met mijn duiven. Alle duiven hebben een naam. En wanneer je foto zou opsturen en het is 1 van mijn duiven, dan denk ik dat ik de duif wel zal herkennen. Maar al mijn duiven zijn geringd, dus ik verwacht niet dat de door u opgevangen duif een duif van mij is. Maar je weet het natuurlijk nooit. Soms knipt iemand die een duif gevangen heeft het ringnummer er ook wel eens af. Later krijg ik dan zo'n duif weer terug op het hok zonder ringnummer en met een telefoonnummerring van een ander. Alle verdwenen duiven heb ik geregistreerd. Kwijtraken zal altijd blijven gebeuren. Dat is de natuur. Soms zit er ook wel eens een Sperwer in mijn tuin te wachten tot ik het hok opgooi. En ook komt er wel eens een aangevreten duif terug op het hok. Ik heb echt hele oude duiven van 8 tot 13 jaar oud. En elke keer wanneer een duif wegblijft, dan zit ik nog dagenlang (1 week) te wachten. Soms heb je geluk en belt er iemand die een duif heeft opgevangen. Zo af en toe een duif verspelen gebeurt natuurlijk altijd wel. Zelfs vanaf het hok gebeurt dat wel eens. Als gedurende een jaar 3 duiven verspeel dan is dat veel. Mijn duiven-lol zit in de band die ik heb opgebouwd met mijn duiven. De duiven zijn dan ook erg tam. Uit voorzorg tegen het verlies van mijn duiven laat ik mijn duiven niet verder van het thuishok los dan maximaal 50 km. Met vriendelijke groet, Martin Kulk
Pagina 4
Feestduif.docx
Op 10 mei 2015 21:15 schreef Eef Houniet < >: Hr. Kulk, Ik had duiven, capucijners, tot duivenhouderslongen daar een eind aan maakte. Er zit echt geen ring om de pootjes. Er is geen enkel herkenningsteken. Een foto levert niet veel nieuw inzicht op. Een witte duif, zoals internet er vele laat zien. Als de duif na herstel bij ons blijft is dat geen probleem. We zullen zien. Andere vraag. Ik denk dat u geen bedrijf heeft om duiven slechts eenmalig in te kunnen zetten en dat de vogels, net als bij ‘gewone’ postduivenhouders, over het algemeen weer naar hun hok vliegen. (Met alle risico’s van sperwers en storm onderweg) Kunt u zeggen hoe susccesvol die terugkeer over het algemeen is? Hoe getraind zijn die duiven eigenlijk? Hr. E. Houniet
From: Feestduif Witte duiven [mailto:] Sent: zondag 10 mei 2015 19:54 To: Eef Houniet Subject: Re: Duif gevonden Goedenavond meneer Houniet, Jammer dat er geen nummer-ring (meer) om zijn poot zit. Ziet er ook niet een ander kleur-ringetje om zijn poot? Uit uw reactie (geel) begrijp ik dat u zelf ook duiven houdt? Bent u in de gelegenheid om mij een foto van de duif te mailen? In ieder geval vind ik het geweldig dat u de duif de eerste noodzakelijke zorg heeft gegeven. Of de duif na loslaten zijn thuishok weer zal vinden, betwijfel ik. De duif kan het zoeken hebben opgegeven. Anderzijds kan het zijn dat de duif toch weer zijn zoektocht vervolgt. Zo niet, dan is de kans groot dat de duif weer zijn toevlucht bij u zal zoeken. Ik hoop dat u een foto kunt mailen. Al onze duiven zijn geringd, maar je weet maar nooit ... Met vriendelijke groet, Martin Kulk
Pagina 5
Feestduif.docx
.
Op 10 mei 2015 19:35 schreef Eef Houniet : L.S., Na de stormen van bevrijdingsdag vond ik een albino-postduif op een veld in Buurmalsen. Duidelijk uitgeput. Niet geringd. Voer en water gegeven in een rustig hok. Eet en drinkt. Ontlasting goed. Gedrag rustig. Geen luizen of zo gezien. Geen sporen van het geel of andere ziekten. Knapt duidelijk weer op. Wat adviseert u te doen met deze duif? Is er kans dat hij zijn thuis-hok vindt als we hem loslaten? Groet Hr. E. Houniet 0345-574253
Pagina 6
Feestduif.docx
