De bolle buiken parade Vrolijk toneelspel in vier bedrijven
door
ADRIAAN BIJLSMA
TONEELUITGEVERIJ VINK B.V. (Grimas Theatergrime verkoop) Tel: 072 - 5 11 24 07 E-mail:
[email protected] Website: www.toneeluitgeverijvink.nl
VOORWAARDEN Alle amateurverenigingen die het stuk: DE BOLLE BUIKEN PARADE gaan opvoeren, dienen in alle programmaboekjes, posters, advertenties en eventuele andere publicaties de volledige naam van de oorspronkelijke auteur: ADRIAAN BIJLSMA te vermelden. De naam van de auteur moet verschijnen op een aparte regel, waar geen andere naam wordt genoemd. Direct daarop volgend de titel van het stuk. De naam van de auteur mag niet minder groot zijn dan 50% van de lettergrootte van de titel. U dient tevens te vermelden dat u deze opvoering mag geven met speciale toestemming van het I.B.V.A. Holland bv te Alkmaar. Copyright: © Anco Entertainment bv - Toneeluitgeverij Vink bv Internet: www.toneeluitgeverijvink.nl E-mail:
[email protected] Niets uit deze uitgave mag verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, verfilming, video opname, internet vertoning (youtube e.d.) of op welke andere wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van I.B.V.A. HOLLAND bv te Alkmaar, welk bureau in deze namens de Uitgever optreedt. Het is niet toegestaan de tekst te wijzigen en/of te bewerken zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van I.B.V.A. HOLLAND bv te Alkmaar, welk bureau in deze namens de Uitgever optreedt. Vergunning tot opvoering van dit toneelwerk moet worden aangevraagd bij het Auteursrechtenbureau I.B.V.A. HOLLAND bv Postbus 363 1800 AJ Alkmaar Telefoon 072 - 5112135 Website: www.ibva.nl Email:
[email protected] ING bank: 81356 – IBAN: NL08INGB0000081356 BIC: INGBNL2A
Geen enkele andere instantie dan het IBVA heeft de bevoegdheid genoemde rechten van u te claimen, of te innen. Auteursrechten betekenen het honorarium (loon!) voor de auteur van wiens werk door u gebruik wordt gemaakt! Auteursrechten moeten betaald worden voor elke voorstelling, dus ook voor try-outs, voorstellingen in/voor zorginstellingen, scholen e.d. Vergunning tot opvoering: 1. Aankoop van minimaal 10 tekstboekjes bij de uitgever. 2. U vult het aanvraagformulier in op www.ibva.nl of u zendt de aanvraagkaart (tevens bewijs van aankoop), met uw gegevens, naar I.B.V.A. Holland. Uw aanvraag dient tenminste drie weken voor de eerste opvoering in bezit te zijn van I.B.V.A. Holland. 3. U krijgt daarop de nota toegestuurd. Na betaling wordt u de vereiste vergunning toegestuurd. Vergunning tot HER-opvoering(en): 1. U vult het aanvraagformulier in op www.ibva.nl of u zendt de aanvraagkaart met uw gegevens naar I.B.V.A. Holland. Uw aanvraag dient tenminste drie weken voor de eerste opvoering in bezit te zijn van I.B.V.A. Holland. 2. U krijgt daarop de nota toegestuurd. Na betaling wordt u de vereiste vergunning toegestuurd. Opvoeringen zonder vergunning zijn niet toegestaan en strafbaar op grond van de Auteurswet 1912. Zij worden gerechtelijk vervolgd, terwijl de geldende rechten met 100% worden verhoogd. Het tarief wordt met 20% verhoogd voor opvoeringen waarvoor geen toestemming werd aangevraagd binnen drie weken voorafgaand aan de voorstelling. Het is verboden gebruik te maken van gekregen, geleende, gehuurde of van anderen dan de uitgever gekochte tekstboekjes. Rechten BELGIË: Toneelfonds JANSSENS, afd. Auteursrechten, Te Boelaerlei 107 - 2140 Bght ANTWERPEN Telefoon (03)3.66.44.00. Geen enkele andere instantie heeft de bevoegdheid genoemde rechten van u te claimen, of te innen.
PERSONEN: Bob - 65 Jaar. Vader. Een goedmoedige man, die maar één ding wil: kleinkinderen. Heeft een goed gevoel voor humor. Noor - 60 Jaar. Zijn vrouw. Een chagrijnig type. Is het nooit ergens mee eens en zeurt aan één stuk door. Met zo’n typisch slepend zeurderig toontje. Ze gaat nooit over in stemverheffing! Heeft totaal geen gevoel voor humor. Hilda - 32 Jaar. Hun dochter. Heeft veel weg van haar moeder. Een uitermate eigenzinnig en hebberig type. Is het zelden met iets eens. Totaal geen gevoel voor humor. Margot - 28 Jaar. Hun dochter. Een vrolijke meid, die wel van pret maken houdt. Heeft een goed gevoel voor humor. Rachel - 22 Jaar. Hun dochter. Heeft een vergaand gevoel voor humor. Is zeer ad rem. Ergert zich dood aan Hilda, die ze dan ook steeds (indien nodig) van repliek dient. Paul - 25 Jaar. Hun zoon. Een vrijbuiter. Goed gevoel voor humor. Arnoud - 35 Jaar. Man van Hilda. Zit bij haar zwaar onder de plak. Is echter wel in voor een beetje chantage. Tonia - 28 Jaar. Vriendin van Paul. Een makelaar. Slimme meid. Truus - 50 Jaar. Zus van Bob. Nooit getrouwd geweest. Beetje mannelijk type. Donkere stem en lach. Goed gevoel voor humor. Marc - 42 Jaar. Man van Rachel. Dokter. Een prettige rustige man. Een kleine rol.
4
DECOR: In de hoek van de rechterwand zit de deur naar de hal. In de hoek van de linkerwand zitten 2 deuren die naar de tuin leiden. Tegen de achterwand staat een dressoir. Daarin staat de sterke drank en glazen. Erop een fruitschaal vol vers fruit en een kunstwerk. Links uit het midden staat een (ietsje schuin) driezitsbank. Ernaast 2 fauteuils, met een salontafel ertussen. Tegen de rechterwand staat een vitrinekast met glazen beeldjes. Ernaast een stereoset en boxen, op een (eigen initiatief tonen!) Hier en daar staan (indien ruimte) enkele tafeltjes met daarop exotische planten. Tegen de wanden hangen originele olieverf schilderijen. Achter het toneel staan 3 opklapstoelen.
KLEDING: De kleding die wordt aangegeven is slechts een vriendelijke indicatie. Staat iemand iets niet, of kan men er niet aan komen, dan staat het natuurlijk vrij zelf initiatieven te nemen. Als de dames ‘zwanger’ zijn mogen zij hun kleding zelf bepalen! BIJZONDERHEDEN: Het stuk begint in Augustus. Na de pauze is het 10 maanden later en is het Juni. Na de pauze zijn Hilda, Margot, Rachel en Tonia zwanger. Ze zijn dit bijna tegelijk geworden en staan op punt te bevallen. Voor het stuk zou het natuurlijk ontzéttend leuk zijn als zij ‘buiken’ hebben waar met gemak een drieling in kan zitten. Ook gedragen ze zich (wat het lopen en zitten betreft) ‘overdreven moeizaam’ Voordat het stuk begint, voor en na de pauze en aan het eind komt er een man op. Hij is als BABY gekleed in alléén een luier en heeft een grote speen in zijn mond. Hij loopt steeds vrolijk van links naar rechts met een bord in zijn handen, waarop een tekst staat die door de schrijver in het stuk steeds keurig netjes wordt vermeldt. Een vrouw mag deze rol natuurlijk óók spelen. Alleen dan moet zij óók een soort luier om haar ‘borstpartij’ dragen. Óf een babypakje. Maar dat had u natuurlijk al begrepen. Tenzij de vrouw in kwestie zich nergens iets van aan trekt 5
U dient bij uw zaaleigenaar te informeren of de muziekrechten in een totaalcontract worden voldaan. Is dit niet het geval dan dient U contact op te nemen met: BUMA/STEMRA
6
Zaallicht uit. Op de stereoset op toneel wordt keihard een ‘hot’ nummer van ELVIS PRESLEY gespeeld. De baby wacht ca. 10 seconden en gaat dan op. Op het bord staat: DE BOLLE BUIKEN PARADE DOEK EERSTE BEDRIJF Zaterdagochtend 10:30 uur. Bob is gekleed in een kleurrijke badjas, pantoffels. Noor in een prachtige jurk, pantoffels. Paul in een linnen zomerbroek, T-shirt en kort spijkerstof jasje. Margot in een luchtige broek en sexy bloes. Hilda in een broekpak, laarzen. Rachel in een kort badjasje, badstof slippers. Truus in een paardrijkostuum, compleet met cap en laarzen. Zweepje in haar hand. Op de salontafel staat een grote koffiekan en genoeg bekers voor iedereen. Ernaast staat suiker en melk. Naast Bobs voeten ligt een gedeelte van een krant. Op zijn schoot ligt de rest. Hij zit in een fauteuil en kijkt overdreven gelukzalig de zaal in! Hij neemt een slok van zijn koffie en schudt vol verbazing zijn hoofd. Noor: (komt met een verbaasd gezicht op en zet de muziek uit) Nou ja zeg, ben jij nou helemaal krankjorum geworden? Zo meteen hebben we alle buren aan de deur. Waarom ben jij eigenlijk nog niet aangekleed? En sinds wanneer draai jij muziek van Elvis Presley? Bob: (drinkt zijn laatste koffie, zet rustig zijn beker op tafel en grijnst haar vriendelijk toe) Welke vraag wil je dat ik het eerst beantwoord? Noor: En waarom zit je mij zo raar toe te grijnzen? Bob: (grinnikend) Welja, nog een vraag. Noor: Nou? Bob: Ik heb ’t gewoon naar m’n zin. Mag dat niet? Noor: Waarom heb jij ’t op zaterdagochtend zo naar je zin? Jij hebt op zaterdagochtend nóóit naar je zin. Bob: Dat komt, omdat jij me nooit laat uitslapen. Noor: Ja, voor de kinderen komen wil ik het huis aan kant hebben. Bob: Maar daar heb je de hele week voor. Noor: O, jij denk dat ik de hele week niets doe? Jullie mannen hebben er echt geen idee van wat een vrouw de hele week doet. 7
Bob: (grijnst nog iets breder) Het is duidelijk, ik ben de enige die het op het moment naar zijn zin heeft. Noor: Ja, en dat bevalt me niks. Jij hebt het zo vroeg nóóit naar je zin. Bob: (grote grijns) Maar nu wel. En wil je weten waarom ik het zo naar m’n zin heb? Noor: Nee, ik wil dat je je gaat douchen en aankleden. (terwijl ze op haar horloge kijkt) Over een half uur komen de kinderen al en ik moet de hele kamer nog doen. En ik moet nog verse koffie zetten. Bob: De kamer doen? (kijkt rond) Wat is er mis met deze kamer? Noor: Ja hoor, typisch weer mannengeleuter. Al lopen ze tot hun enkels in het vuil, dan nog zien ze niet dat er moet worden schoongemaakt. Bob: Nou, wil je nou nog weten waarom ik het zo naar m’n zin heb? Noor: (zucht diep) Ga je je dan douchen en aankleden? Bob: (leegt zijn beker en zet hem op tafel) Weet jij nog waar je vierkant op tegen was? Noor: O, ik ben, wat jou betreft op zoveel dingen vierkant tegen. Je zal echt iets duidelijker moeten zijn hoor. Bob: Kan je je nog herinneren dat ik vorig jaar mee ging doen aan de staatsloterij? Noor: Ja, en dat vond ik grote onzin. En dat vind ik nog. Je gaat me toch niet vertellen dat je daar nog steeds aan mee doet, hè? (Bob knikt grijnzend) Je kunt je geld net zo goed iedere maand aan het Leger des Heils geven. De kans dat je met die onzin iets meer verdient dan je eigen geld terug is geloof ik één op de 50.000. Bob: Maar ik ben deze maand die één op de 50.000. Noor: O jee, meneer heeft 100 euro gewonnen. Da’s dan toch nog geen reden om zo vroeg keihard Elvis te draaien. Bob: O, maar ik heb meer dan 100 eurootjes verdiend hoor. Noor Nou, laat het dan 1000 zijn. (trekt hem bij de arm omhoog) Ga douchen jij. Bob: Maar het is ook meer dan 1000 euro. Noor: (kijkt hem even verveeld aan en zucht) Als jij me nou eens meteen vertel hoeveel het is, dan kan jij gaan douchen en kan ik met de kamer beginnen. Bob: (haalt het staatslot uit zijn zak en geeft het aan Noor) Kijk jij nu eens naar dit nummer, dan pak ik even de krant van afgelopen woensdag. (hij houdt haar de krant voor) Noor: Ja, waar moet ik nou kijken? Bob: Nou, naar hetzelfde nummer als dat daar in je hand. (als ze het niet kan vinden wijst hij het aan) Híer! Hier staat ‘t. Noor: (kijkt van het nummer in de krant naar het staatslot en weer in de krant. Ze spert haar ogen zo ver open als maar mogelijk is en kijkt weer 8
naar het staatslot en weer terug) Maar Maar dat is Bob: (grote grijns) Ja, dat is één miljoen euro, goed gezien, schat. (Noor pakt de krant van hem over en zakt op de bank neer en begint de cijfers weer met elkaar te vergelijken) En wie zei er vorig jaar ook alweer, dat als ik een prijsJÉ zou pakken ik dat helemaal alleen voor mezelf mocht houden? Noor: Ik (kijkt hem even aan) Ja, da’s waar, dat heb ik gezegd. Bob: (pakt zijn staatslot terug en stopt hem in zijn zak) En wie in deze kamer ga ik 10 % van mijn prijs geven? Noor: Mij. (Bob knikt. Noor staat op, kust hem op de wang, maar toont géén blijheid) Dankjewel, lieverd, maar nu moet je echt gaan, anders ziet de kamer er straks nog zo rommelig uit. (begint hem richting hal te duwen) Bob: Maar ben je dan helemaal niet nieuwsgierig wat ik met de overige 90 % ga doen? Noor: In het geheel niet. Ik ben er van overtuigd dat je daar hele leuke dingen mee gaat doen. (duwt hem weer richting hal) Kom op, opschieten, jij. En gooi je baddoeken niet na afloop op de grond maar in de wasmand. Bob: (draait zich bij de deur om) Ik draaide Elvis, omdat ik je op die muziek heb leren kennen. Noor: Op de muziek van Elvis? Maar we hebben elkaar in de bioscoop leren kennen. Bob: Ja, klopt. En je bent zeker ook vergeten welke film er toen draaide. Noor: (kijkt hem even aan) Nou, geen film van Elvis, dat weet ik zeker. Dat had ik vast en zeker wel onthouden, want ik hield toen helemaal niet van Elvis Presley. Trouwens nog steeds niet. En zeker niet als hij keihard op de vroege ochtend wordt gedraaid. Maar ga je nou toch Bob: ’t Was een romantische film. Noor: Nou, dat weet ik niet meer hoor. Bob: (grijnzend) Maar ik wel. Noor: Maar wat heeft Elvis Presley daar dan mee te maken? Bob: Die draaide ze in de pauze. En toen zagen we elkaar voor het eerst. (af. Noor kijkt hem na, schudt zuchtend en meewarig haar hoofd, legt de kranten op elkaar en vouwt ze op. Deurbel. Af met krant. Meteen daarna met Paul op) Paul: (heeft een enorme bos bloemen in zijn hand) Hé, is pa er niet? Noor: Die staat onder de douche van Elvis Presley te dromen. (ziet de bloemen) O, hij heeft het jou al verteld. Zijn die bloemen voor hem? Paul: Nee, die zijn voor de moeder van Tonia. Noor: Voor de moeder van Wie is Tonia? 9
Paul: O, een vriendin van me. Noor: Een vriendin van je? Maar daar heb je me niets van verteld. (lichte minachting) En dan ga maar meteen bloemen aan die vrouw geven? Hoelang ken jij die meid al? Paul: O, ’n week of drie. Noor: En daar vertel je ons helemaal niets over? Paul: Ik vertel het je nu toch. Noor: Ja, omdat je het van die bloemen moest verklaren. Voor mij breng je nooit bloemen mee. Paul: De volgende keer breng ik voor jou ook bloemen mee, mam. Goed? Noor: Ja, ja. Wanneer is dat dan? Paul: Geen idee. Misschien morgen al. Als je ons tenminste voor het eten uitnodigt. Noor: Ons? O, jij en die eh (hoofdgebaar) Tonia. Paul: (grijnzend) Ja, ik en die eh (maakt hetzelfde hoofdgebaar) Tonia. Wil je nou je schoondochter leren kennen of niet? Noor: Schoondochter? Is het al zo serieus bij jullie. Nou ja, dat mag ook wel, je bent tenslotte alweer 25. Het wordt tijd dat je je eens iets serieuzer gaat gedragen. Paul: Dus morgenavond? Goed, dan zijn we rond een uur of vier hier. (geeft Noor een kus op haar wang, loopt naar de hal, draait zich daar om en geeft haar het boeket) Hier, ik koop straks wel nieuwe voor m’n schoonmoeder. (wil afgaan) Noor: Houdt die Tonia van spruitjes? Paul: Je gaat op zondag toch geen spruitjes eten. Noor: Ja, ik wist toch niet dat jullie bleven eten. Je vader is er dol op. Paul: Nou, ik denk niet dat je een goeie indruk maakt bij je spiksplinternieuwe schoondochter als je haar spruitjes voorzet. Noor: Maar dat is ook helemaal niet de bedoeling. Zij moet een goeie indruk op mij maken. Paul: Door als een keurig net meisje die vieze spruiten van jou naar binnen te werken. Noor: (zuchtend) Ik maak wel een blik doperwten open. Paul: Doe dat. En nou moet ik vliegen. Tot morgen. (kust haar nog een keer op haar wang en af) Noor: (legt de bloemen op het dressoir en zucht met gesloten ogen. Gaat zitten en schenkt haar beker vol. Zucht nu nog dieper) Een schoondochter. Welja, dat kan er ook nog wel bij. Bob: (op. Badjas aan. Hij droogt stevig zijn natte haren) Zei jij nou schóóndochter? Noor: Ja, je krijgt er een schoondochter bij. Bob: O, begint Paul eindelijk zijn wilde haren kwijt te raken. 10
Noor: Hij had bloemen voor de moeder van zijn vriendin gekocht. Bob: Nou, da’s toch leuk. Zeg, weet jij waar dat lichtblauwe overhemd van mij ligt? Noor: O, vind jij dat zo leuk. Voor mij neemt hij nooit bloemen mee. Bob: Ja, jij bent gewoon zijn moeder. Die schoonmoeder moet hij nog voor zich winnen. Ik vind ’t wel slim van ‘m. Maar waar ligt dat overhemd nou? Noor: Dat blauwe met die witte strepen? Bob: Ja. Noor: Dat heb ik weggegooid. Bob: (verontwaardiging) Wéggegooid? Waarom? Da’s mijn beste overhemd. Noor: Nee, je drukt je, zoals gewoonlijk weer verkeerd uit, lieve schat. Het is het overhemd dat je het lekkerst vindt zitten. Dat de boorden helemaal kaal zijn zie je niet. Ik heb een van je witte overhemden klaargelegd. Bob: Maar die boorden zijn zo hard. (deurbel. Noor springt geschrokken op) O jee, daar is de eerste al. En de kamer ziet er niet uit. En jij loopt nog in je badjas rond. (duwt hem de hal in) Schiet op, jij. (samen af. Noor weer op met Margot) Margot: (heeft een klein bosje bloemen in haar hand) Ja, ik weet dat ik vroeg ben, maar ik moet ook weer vroeg weg. Ik ga vanmiddag met Marlies naar de bios. Noor: Met Marlies. Waarom niet met je man? Margot: Johan is met vrienden naar Londen. Noor: Naar Lónden? Wat moet hij nou in Londen doen? Margot: Daar speelt één of andere voetbalclub een parteitje voetbal. Noor: En gaat hij daar helemaal voor naar Londen? Margot: Ja, zijn vrienden gaan, dus hij ook. Noor: Nou, ik vind het maar raar hoor. Die jongen is al bijna 30 jaar. Gaat die nou nog steeds naar voetbalwedstrijden kijken? Margot: Ja en daar maakt hij dan gelijk een weekend van. Noor: Bedoel je dat ze daar ook nog blijven overnachten? Margot: Ja, doen zijn vrienden ook. Maar dat vind ik helemaal niet erg hoor. (intens genietend) Kan ik de hele nacht lekker gaan stappen. Noor: Bedoel je, dat jij dan vanavond in je ééntje op stap gaat? Margot: (lachend) Vanavond? Ben je gek zeg, dan is er nog niks te beleven. Vannácht. En ik ga niet alleen. Marlies gaat ook mee. Noor: Die Marlies Is dat die vriendin, die altijd in die uitdagende jurkjes loopt. Waarbij haar eh (maakt een gebaar met haar handen, dat het net lijkt of haar borsten uit de ‘verpakking’ rollen) hele hebben en houwen te zien is? 11
Margot: Ja, wat is daar mis mee? Noor: Wat is daar mis mee? Het is alsof ik je vader hoor. Margot: (lachend) Ja, die zegt dat ook altijd, hè? Waar is pap eigenlijk? Noor: Die worstelt met het boord van zijn overhemd. Zijn die bloemen voor mij? Margot: Ja. (geeft haar het bosje) Ik zag ze en ik dacht, díe zijn voor mijn moeder. Noor: O Nou, het boeket van Paul was een stuk groter. Margot: (lichte verbazing) Heeft Paul bloemen voor je gekocht? Noor: Nou ja, ze waren eigenlijk voor zijn schoonmoeder. Margot: (grote ogen) Voor zijn Heeft Paul een schóónmoeder? Noor: Ja, ’t kwam voor mij ook als een verrassing. Margot: Heeft ie trouwplannen dan? Noor: Ja, dat weet ik allemaal niet hoor. Hij was hier maar heel even. Ik weet alleen dat hij bloemen voor zijn schoonmoeder bij zich had en dat hij die aan mij gaf. (is nu pas vertederd) Margot: We hebben het toch wel over dezelfde Paul, hè? Noor: (met vertedering in haar gezicht en stem) Eigenlijk best wel lief van ’m. (schrikt een beetje van haar gevoelsuiting) Zég ga zitten en neem koffie, dan haal ik m’n cake. Margot: Hè, néé hè. Géén cake? Noor: Maar daar ben je altijd zo dol op. Margot: Ja, maar ik ben sinds donderdag aan het lijnen. Noor: Waarom? Je ziet er uitstekend uit zo. Nou, ik ga even al m’n bloemen in het water zetten en m’n cake halen. (pakt het boeket van Paul en gaat af. Margot gaat zitten en schenkt koffie in) Rachel: (op. Haar haren zitten flink in de war) Zeg wie was er nou vanochtend die keiharde rockmuziek aan het draaien? Margot: (lachend) Werd hier rockmuziek gedraaid? Door wie? Rachel: Ja, weet ik veel. Ik werd er wakker van, zo’n pestherrie was ‘t. En ik ben niet meer in slaap gekomen. (ploft op de bank neer, stopt wat kussentjes in haar rug, trekt haar voeten onder zich, gaapt overdreven wijd en vorkt door haar haren) Margot: Ach gut. En nu heb je maar 10, in plaats van 15 uur geslapen. Rachel: Ja, spot jij er maar mee. Ik heb nog steeds mijn schoonheidsslaapje nodig. (wijst) Is dat verse koffie? Margot: Schenk ‘m in, dan merk je het vanzelf. Rachel: Ach wil jij zo lief zijn, ik zit nu net zo lekker. Margot: (geamuseerd) Nog even lui als toen ik nog thuis woonde. (schenkt een beker vol en geeft die haar) Bob: (op. Gekleed in een nette broek en ROZE overhemd met stropdas. Zijn haar is netjes gekamd, maar nog steeds een beetje nat) Kan een 12
vader zich gelukkiger voelen, dan twee van zijn drie dochters zo knap en stralend op de bank te zien zitten. Margot: (lachend) Knap en stralend. Heb je het haar van je jongste dochter gezien. Dat ziet er niet uit. En hoe vaak heb ik je nou al niet gezegd dat je je haar moet föhnen alvorens het te kammen. (loopt op hem toe) Moet je nou toch zien, je lijkt wel een voetballer die net onder de douche vandaan komt. (woelt zijn haar door elkaar. Hij stribbelt vrolijk tegen) Die bos haar van jou is nog helemaal nat. (Noor op, met een dienblad, met daarop een schaal, waarop de cake ligt. (netjes in plakken gesneden) en een stapel gebaksbordjes, samen met een stapeltje servetten. Margot nog steeds lachend) Moet je je man nou toch eens zien, mam. Zijn haar is nog kletsnat. (ze wil het weer door elkaar woelen, maar Bob ontwijkt haar. Hij vorkt door zijn haar en gaat in de fau. zitten) Jij hebt toch een föhn? Noor: Nee, die is kapot. Margot: Geef maar aan mij, heb ik zo gemaakt. Noor: Hè, ga nou toch zitten, je bent hier op visite. (zet het blad op de tafel en gaat op het puntje van een fau. zitten) Neem koffie. O, die heb je al. Neem er cake bij, ze is nog warm. Jij wil toch wel koffie, hè Bob? (pakt de kan) Waarom ben jij zo vroeg op?
13
Als u het hele stuk wilt lezen dan kunt u via www.toneeluitgeverijvink.nl de tekst bestellen en toevoegen aan uw zichtzending. Voor advies of vragen helpen wij u graag.
[email protected] 072 5112407
“Samenspelen” is ons motto
